Τόσο καιρό τώρα η συναναστροφή και η ανάλυσή μας αφορούν το θέμα των ισχυρισμών σχετικά με την ηθική διαγωγή στην παραδοσιακή κουλτούρα. Έχετε μήπως κάποια αληθινή εμπειρία στο θέμα αυτό; (Το μόνο που έκανα παλιότερα ήταν να αναγνωρίζω ότι όλες αυτές οι δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή δεν ήταν η αλήθεια. Δεν είχα συνειδητοποιήσει, όμως, πόσο βαθιά έχουν διαφθείρει την ανθρωπότητα. Μόνο μέσα από τη συναναστροφή και την ανάλυσή Σου κατάλαβα ότι, παρόλο που οι διάφορες δηλώσεις σχετικά με την ηθική διαγωγή που ενσταλάζει στους ανθρώπους ο Σατανάς φαίνονται σωστές και καλές στα μάτια τους, στην πραγματικότητα έχουν διαφθείρει, παραλύσει και αιχμαλωτίσει τις σκέψεις τους. Αυτό τους έχει κάνει να αρνούνται τον Θεό, να Του αντιστέκονται και να απομακρύνονται ολοένα και περισσότερο από Αυτόν. Με αυτόν τον τρόπο διαφθείρει σταδιακά ο Σατανάς την ανθρωπότητα μέχρι και σήμερα.) Αν δεν είχα συναναστραφεί με τόσες λεπτομέρειες πάνω σ’ όλα αυτά, θα μπορούσαν οι άνθρωποι να τα αναγνωρίσουν από μόνοι τους; Θα ήταν σε θέση να αναλύσουν την ουσία αυτών των δηλώσεων σχετικά με την ηθική διαγωγή; (Δεν θα μπορούσαν ούτε να τις αναλύσουν ούτε να διακρίνουν την ουσία αυτών των δηλώσεων.) Ούτε αν είχαν σχετική εμπειρία για πολύ καιρό; (Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα ήταν μεν σε θέση να αναγνωρίσουν τα προβλήματα ορισμένων δηλώσεων σχετικά με την ηθική διαγωγή, όχι όμως να αναλύσουν ξεκάθαρα την ουσία τους.) Στους ανθρώπους αρέσει συχνά να θεωρούν πως τα γνωστά ρητά της παραδοσιακής κουλτούρας ταυτίζονται με την αλήθεια και να συνδυάζουν αυτά τα δύο πράγματα, ειδικά στην περίπτωση που κάτι μοιάζει εξωτερικά με την αλήθεια ή φαίνεται να συμφωνεί με το ανθρώπινο ήθος, τα πρότυπα της συνείδησής τους και τα ανθρώπινα συναισθήματα. Όλοι, τότε, το θεωρούν θετικό και πιστεύουν ότι συνάδει με την αλήθεια, ενώ κανείς δεν μπορεί να δει ότι προέρχεται από τον Σατανά και ότι στην πραγματικότητα είναι κάτι αρνητικό. Πείτε Μου, λοιπόν, τώρα, υπάρχει κάτι θετικό σε όλα όσα ενσταλάζει ο Σατανάς στον άνθρωπο; (Όχι.) Τίποτα το θετικό δεν υπάρχει σ’ αυτά τα πράγματα. Αντίθετα, είναι όλα τους αρνητικά πράγματα και σατανικά δηλητήρια. Δεν χωράει αμφιβολία γι’ αυτό. Είστε, λοιπόν, πλέον σε θέση να γνωρίζετε αυτά τα αρνητικά πράγματα και τα σατανικά δηλητήρια; Μπορείτε τώρα να τα ξεριζώσετε; Έχει απομείνει κάτι στο μυαλό σας που να μοιάζει μ’ αυτά τα πράγματα της παραδοσιακής κουλτούρας, τα οποία θεωρείτε σωστά; Αν ναι, μιλάμε για μάστιγα, για καρκίνο! Πρέπει στο εξής να αναλογιστείτε ακόμα περισσότερο αυτό το θέμα. Πρέπει να είστε πολύ παρατηρητικοί και να δίνετε μεγάλη προσοχή στην καθημερινή σας ζωή, ώστε να δείτε αν, σ’ αυτά που λένε οι άλλοι, σ’ αυτά που ακούτε, σ’ αυτά που σας κάνουν εντύπωση και θυμάστε ή σ’ αυτά που δέχεστε στην καρδιά σας και θεωρείτε πολύτιμα, υπάρχει κάτι το οποίο να μοιάζει με όσα υποστηρίζει η παραδοσιακή κουλτούρα. Αν υπάρχουν τέτοια πράγματα, πρέπει να τα διακρίνετε και να τα αναλύσετε, και στη συνέχεια να τα εγκαταλείψετε μια και καλή. Αυτό θα σας ωφελήσει στο να επιδιώξετε την αλήθεια.

Όταν γράφουν άρθρα βιωματικής μαρτυρίας, ορισμένοι άνθρωποι αναφέρουν την εξής φράση: «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους». Πρέπει να διακρίνετε αν αυτή η δήλωση είναι σωστή ή λανθασμένη, αν είναι θετική ή αρνητική και αν σχετίζεται με την αλήθεια, με τις απαιτήσεις του Θεού και με τις αρχές στις οποίες πρέπει να βασίζονται οι άνθρωποι όταν χειρίζονται διάφορα πράγματα. Ισχύει, λοιπόν, η δήλωση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους»; Συνάδει με την αλήθεια; Είναι απόρροια των νόμων και των κανονισμών που θέσπισε ο Θεός; Έχει καμία σχέση με το γεγονός ότι ο Θεός κυριαρχεί σε όλα τα πράγματα; Για πείτε Μου, τι γνωρίζετε και τι καταλαβαίνετε σχετικά μ’ αυτήν τη δήλωση. (Το έχω πει και παλιότερα, ειδικά όταν οργανώναμε το εκκλησιαστικό έργο. Όταν η κατανομή του προσωπικού δεν γίνεται σωστά και σύμφωνα με τις αρχές, μερικές φορές επικρατεί χάος στο έργο. Αν, όμως, το προσωπικό κατανέμεται σύμφωνα με τις αρχές, μπορεί να γίνει καλή δουλειά. Τότε θεωρούσα πολύ σημαντικούς και σπουδαίους τους ρόλους των ανθρώπων, γι’ αυτό άλλωστε ανέφερα και τη φράση: «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους». Τώρα, όμως, συνειδητοποιώ ότι δεν είχα κατανοήσει την κυριαρχία και την παντοδυναμία του Θεού. Επικεντρωνόμουν πάντα στον ρόλο του ανθρώπου και δεν άφηνα καθόλου χώρο για τον Θεό στην καρδιά μου.) Ποιος άλλος θέλει να μοιραστεί τις σκέψεις του; (Η δήλωση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους» δεν είναι μαρτυρία για τον Θεό, αλλά για τους ανθρώπους. Υπονοεί ότι η επιτυχία εξαρτάται από την ανθρώπινη προσπάθεια και αρνείται, άρα, την κυριαρχία του Θεού. Ισοδυναμεί με μαρτυρία για τον Σατανά. Αν αυτή η δήλωση ριζώσει στις καρδιές των ανθρώπων, με την πάροδο του χρόνου, όταν αντιμετωπίζει κανείς ένα πρόβλημα, θα νομίζει ότι, προκειμένου να πετύχει, αρκεί να βρει τους κατάλληλους ανθρώπους. Έτσι, δεν θα πιστεύει στον Θεό ούτε θα βασίζεται σ’ Αυτόν. Η δήλωση αυτή είναι, άρα, ιδιαίτερα στρεβλή.) Αυτό που καταλαβαίνετε στην ουσία γι’ αυτήν τη δήλωση είναι ότι δεν είναι σωστή ούτε θετική, και ότι σίγουρα δεν είναι η αλήθεια. Γιατί, τότε, τη χρησιμοποιείτε; Ποιο πρόβλημα αποκαλύπτει το γεγονός ότι τη χρησιμοποιείτε; (Ότι δεν μπορούμε να τη διακρίνουμε.) Γιατί, όμως, δεν μπορείτε να τη διακρίνετε; Μήπως φταίει που πιστεύετε ακόμη ότι η δήλωση αυτή είναι σωστή και έγκυρη από κάποια άποψη; (Ναι.) Τι πρόβλημα υπάρχει, λοιπόν, μ’ αυτήν τη δήλωση; Γιατί λέτε ότι δεν είναι σωστή και θετική; Ας δούμε αρχικά αν συμμορφώνεται με την αντικειμενική νομοτέλεια των πραγμάτων. Εκ πρώτης όψεως, φαίνεται ότι οι άνθρωποι είναι αυτοί που εκτελούν οποιαδήποτε δεδομένη εργασία. Αυτοί οργανώνουν το έργο, το εκτελούν και το παρακολουθούν. Ο ρόλος που παίζουν σε κάθε στάδιο είναι καθοριστικός, ενώ αυτοί καθορίζουν και το αποτέλεσμα και την πρόοδο κάθε εργασίας. Εκ πρώτης, δηλαδή, όψεως φαίνεται ότι οι άνθρωποι καθορίζουν τις αιτίες, την εξέλιξη και τα αποτελέσματα κάθε πράγματος. Στην πραγματικότητα, όμως, ποιος τα κυβερνά, ποιος τα ενορχηστρώνει και ποιος τα οργανώνει όλα αυτά; Έχουν καμία σχέση με τους ανθρώπους; Τι κάνουν οι άνθρωποι; Αποδέχονται παθητικά τις ενορχηστρώσεις της μοίρας και του Κυρίαρχου; Ή ελέγχουν τα πάντα οι ίδιοι παίζοντας ενεργό ρόλο; (Είναι παθητικοί αποδέκτες.) Όλοι οι άνθρωποι αποδέχονται παθητικά την κυριαρχία, την ενορχήστρωση και τις διευθετήσεις του Θεού. Ποιος είναι, δηλαδή, ο ρόλος που παίζουν; Δεν είναι μαριονέτες στα χέρια του Θεού; (Ναι.) Οι άνθρωποι είναι σαν μαριονέτες που κινούνται με τη βοήθεια νημάτων. Ανάλογα με το νήμα που θα τραβηχτεί καθορίζεται η κάθε ενέργεια και έκφρασή τους. Σε ποιανού τα χέρια βρίσκονται πράγματα όπως το πού πηγαίνουν οι άνθρωποι, τι λένε και τι κάνουν κάθε μέρα; (Στα χέρια του Θεού.) Όλα είναι στα χέρια του Θεού. Οι άνθρωποι αποδέχονται παθητικά την κυριαρχία του Θεού. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας, ο Θεός καθορίζει τι θα κάνει, αν θα εκθέσει κάποιον, τι αλλαγές και τι πρόοδο θα έχει κάθε θέμα και πότε, ποια θα είναι η τελική έκβαση και ποιον θα εκθέσει ή θα αποκλείσει. Καθορίζει και ποια μαθήματα θα πάρουν οι άνθρωποι μέσα από κάθε θέμα, ποιες αλήθειες θα κατανοήσουν και τι θα μάθουν για τον Θεό μέσα απ’ αυτό, ποιες απόψεις θα ανατρέψουν και ποιες αντιλήψεις θα εγκαταλείψουν με τη συμβολή του Θεού. Μπορούν να καταφέρουν οι άνθρωποι όλα αυτά που κάνει ο Θεός; Μπορούν; (Όχι.) Δεν μπορούν. Δεν μπορούν να τα καταφέρουν όλα αυτά. Καθ’ όλη την εξέλιξη οποιουδήποτε θέματος, οι άνθρωποι απλώς ενεργούν παθητικά, είτε εν γνώσει είτε άθελά τους. Κανείς τους, όμως, δεν μπορεί να προβλέψει τις αιτίες, τη διαδικασία, τα τελικά αποτελέσματα και τις εκβάσεις του όλου θέματος, ούτε βέβαια και να ελέγξει κάτι απ’ αυτά. Ποιος τα προβλέπει και τα ελέγχει όλα αυτά; Μόνο ο Θεός! Τίποτα απολύτως δεν είναι στο χέρι των ανθρώπων, είτε μιλάμε για ένα σημαντικό γεγονός που συμβαίνει στο σύμπαν είτε για κάτι ασήμαντο που συμβαίνει σε οποιαδήποτε γωνιά οποιουδήποτε πλανήτη. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ελέγξει τους νόμους που διέπουν τα πάντα ή τη διαδικασία εξέλιξης και το τελικό τους αποτέλεσμα. Κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να προβλέψει το μέλλον όλων των πραγμάτων ή τι πρόκειται να συμβεί, πόσο μάλλον το τελικό τους αποτέλεσμα. Μόνο ο Θεός τα ελέγχει και τα κυβερνά όλα αυτά, εφόσον Αυτός είναι ο κυρίαρχος των πάντων. Η μόνη επίδραση που μπορούν να έχουν οι άνθρωποι είναι να παίζουν διάφορους θετικούς ή αρνητικούς ρόλους, μέσα σε μικρά και μεγάλα περιβάλλοντα και δίπλα στα διάφορα είδη ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων που κυβερνά, ενορχηστρώνει και διευθετεί ο Θεός. Τέτοια επίδραση μπορούν να έχουν οι άνθρωποι και τέτοιο ρόλο παίζουν. Κάποιες φορές υπάρχουν αποτυχίες ή τα αποτελέσματα δεν είναι τόσο καλά όσο θα περίμενε κανείς και η έκβαση δεν είναι η επιθυμητή. Μπορεί μάλιστα η έκβαση αυτή να στενοχωρεί και να θλίβει πολύ τους ανθρώπους. Ούτε σ’ αυτό, όμως, έχουν καμία κυριαρχία οι άνθρωποι· δεν μπορούν να το προβλέψουν και σίγουρα όχι να το ελέγξουν. Αν κάτι έχει πολύ καλή τελική έκβαση και πολύ θετική, ενεργή κι εποικοδομητική επίδραση για τους ανθρώπους, καθώς τους επηρεάζει βαθύτατα, τότε προέρχεται από τον Θεό. Αντίστοιχα, στην περίπτωση που η έκβαση κάποιου πράγματος δεν είναι η επιθυμητή, δεν είναι πολύ καλή ή αισιόδοξη και αντί να επηρεάζει τους ανθρώπους θετικά και ενεργά, φαίνεται να έχει κάποιες αρνητικές επιπτώσεις, ολόκληρη η διαδικασία αυτού του θέματος έχει, επίσης ενορχηστρωθεί και διευθετηθεί από τον Θεό. Κανένας άνθρωπος δεν τα ελέγχει όλα αυτά. Ας μη μιλάμε για μακρινά πράγματα· ας μιλήσουμε για όσα μπορεί να δει κανείς μέσα στην εκκλησία, όπως, για παράδειγμα, την εμφάνιση των αντίχριστων. Από τη στιγμή που εμφανίζεται κι αρχίζει να ενεργεί ένας αντίχριστος, ο οποίος προάγεται στη θέση του επικεφαλής ή του εργάτη κι αναλαμβάνει σημαντικό έργο στην εκκλησία, μέχρι τη στιγμή που αποκαλύπτεται ως αντίχριστος και τον διακρίνουν και τον εκθέτουν οι αδελφοί και οι αδελφές, και τελικά τον αποκλείουν και τον απορρίπτουν, πολλοί άνθρωποι πέφτουν θύματα παραπλάνησης καθ’ όλη αυτήν τη διαδικασία. Κάποιοι μάλιστα ακολουθούν τον αντίχριστο· άλλοι πάλι επηρεάζονται απ’ αυτόν, με αποτέλεσμα να βιώνουν απώλειες στη ζωή-είσοδό τους, και ούτω καθεξής. Όλα αυτά είναι αποτέλεσμα της αναστάτωσης του Σατανά και έργο των υπηρετών του. Πάει, όμως, να πει αυτό ότι ο Θεός δεν βλέπει την εμφάνιση και την εξέλιξη όλων αυτών των πραγμάτων; Δεν γνωρίζει ο Θεός ποιες θα είναι οι συνέπειες της εμφάνισης ενός αντίχριστου; Δεν γνωρίζει πώς θα επηρεάσει ένας αντίχριστος την εκκλησία και τους αδελφούς και τις αδελφές; Όλα αυτά τα προκάλεσε μήπως η αποτυχία κάποιων ανθρώπων; Όταν οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με την εμφάνιση αντίστοιχων αρνητικών πραγμάτων, σκέφτονται συχνά το έξης: «Ωχ όχι, ο Σατανάς εκμεταλλεύτηκε ένα τυφλό σημείο που υπήρχε εκεί· ο Σατανάς προκάλεσε αναστάτωση». Αυτό που υπονοούν είναι το εξής: «Γιατί δεν παρακολουθούσε τα πράγματα ο Θεός; Δεν εξετάζει ο Θεός σχολαστικά τα πάντα; Δεν είναι πανταχού παρών; Δεν είναι παντοδύναμος; Πού πήγε η εξουσία και η δύναμη του Θεού;» Οι καρδιές τους γεμίζουν αμφιβολίες. Από πού πηγάζουν οι αμφιβολίες αυτές; Η έκβαση του γεγονότος είναι αρνητική κι ανεπιθύμητη, δεν είναι αυτή που θέλουν να δουν οι άνθρωποι ούτε βέβαια συμφωνεί με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους. Όλο αυτό επιφέρει πλήγμα στην ιερή πίστη τους στον Θεό. Αδυνατούν να το καταλάβουν και σκέφτονται ως εξής: «Αφού ο Θεός κυριαρχεί σε όλα τα πράγματα και ελέγχει τα πάντα, γιατί ένας αντίχριστος παραπλανά τους ανθρώπους μπροστά στα μάτια μας; Γιατί να συμβεί κάτι τόσο ανεπιθύμητο στην εκκλησία, ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές;» Αφού οι καρδιές τους γεμίζουν αμφιβολίες, δοκιμάζεται η πίστη τους όσον αφορά το κατά πόσο «ο Θεός είναι παντοδύναμος και πανταχού παρών». Όταν δοκιμάζεται η πίστη τους στον Θεό και τους ρωτήσεις «Ποιος φταίει που αναπτύσσεις αντιλήψεις για τον Θεό;» θα σου απαντήσουν «Ο Σατανάς φταίει». Αφού, όμως, ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει τον Σατανά, σε ποιον πρέπει να αποδοθεί τελικά αυτή η ευθύνη; Στον αντίχριστο ή στην ομάδα του αντίχριστου. Οι άνθρωποι θα πουν ότι όσοι παραπλανήθηκαν από τον αντίχριστο και υπέστησαν απώλειες στη ζωή τους, παραπλανήθηκαν από τον αντίχριστο γιατί τους άξιζε. Σε ποια δήλωση συνοψίζεται τελικά η κατανόηση των ανθρώπων για το όλο θέμα; «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους». Σ’ αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν. Τι θέση έχουν δώσει στον Θεό; Εφόσον δεν καταλαβαίνουν ότι ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα, αποδίδουν, αντ’ αυτού, όλα όσα συμβαίνουν στην κούφια θεωρία ότι «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους».

Όταν οι άνθρωποι βλέπουν να συμβαίνουν γύρω τους κάποια σχετικά καλά και θετικά πράγματα, όπως για παράδειγμα, όταν επιτελεί σπουδαίο έργο το Άγιο Πνεύμα και η πίστη όλων είναι μεγάλη, ή όταν οι άνθρωποι, παρότι συναντούν διώξεις και αντιξοότητες, μένουν σταθεροί και κανείς τους δεν γίνεται Ιούδας, ή όταν δεν υπάρχουν απώλειες στην περιουσία του οίκου του Θεού και στις ζωές των αδελφών, λένε τότε το εξής: «Αυτή είναι η προστασία του Θεού. Αυτή η επιτυχία δεν είναι αποτέλεσμα ανθρώπων· είναι χωρίς καμία αμφιβολία το έργο του Θεού». Ας υποθέσουμε, τώρα, ότι τα πράγματα που βλέπουν να συμβαίνουν γύρω τους δεν είναι αυτό που επιθυμούν. Για παράδειγμα, ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας καταστέλλει την εκκλησία και προχωρά σε συλλήψεις, ενώ ο Σατανάς έχει κατασχέσει τα περιουσιακά της στοιχεία. Έστω πως οι αδελφοί υφίστανται απώλειες στη ζωή τους και ο εκλεκτός λαός του Θεού έχει διασκορπιστεί προς κάθε κατεύθυνση, έχει εκτοπιστεί και δεν μπορεί πια να επιστρέψει σπίτι του. Ας υποθέσουμε ότι η εκκλησιαστική ζωή καταστρέφεται, και άρα η εκκλησιαστική ζωή των μελών της εκκλησίας δεν μπορεί να είναι πια όπως ήτανε. Φανταστείτε να μην μπορούν πια να συνυπάρξουν αρμονικά με τους αδελφούς και τις αδελφές τους και να ζήσουν όλοι μαζί μια χαρούμενη κι ευτυχισμένη ζωή, να συναθροίζονται όλοι μαζί για να τρώνε και να πίνουν τον λόγο του Θεού και να κάνουν τα καθήκοντά τους. Παράλληλα, κάποιοι κακοί και δύσπιστοι αρχίζουν να διαδίδουν αντιλήψεις για να τους παραπλανήσουν, και καταλήγουν έτσι να χάσουν την πίστη τους στον Θεό και να βυθιστούν στην αρνητικότητα και την αδυναμία. Το μόνο που μπορούν να κάνουν τότε οι άνθρωποι είναι να παραπονεθούν. Επειδή δεν τολμάνε να παραπονεθούν εναντίον του Θεού, παραπονιούνται κάπως έτσι: «Ο τάδε είναι κακός άνθρωπος, ο τάδε είναι Σατανάς, ο τάδε είναι διάβολος. Άμα πρόσεχε λίγο στις συναθροίσεις και δεν τον έπιανε η αστυνομία, δεν θα ’χαμε βρεθεί σε τέτοια κατάσταση, να μην μπορούμε να επιστρέψουμε σπίτι μας. Αν δεν ήταν αυτός, θα ήμασταν ακόμα ευτυχισμένοι στην εκκλησιαστική μας ζωή, θα τρώγαμε και θα πίναμε τον λόγο του Θεού και θα κάναμε κανονικά τα καθήκοντά μας. Για όλα φταίει ένας συγκεκριμένος άνθρωπος, ένας συγκεκριμένος διάβολος, ένας συγκεκριμένος Σατανάς ή ένα συγκεκριμένο σατανικό καθεστώς». Παρόλο που δεν τολμούν να έχουν παράπονα εναντίον του Θεού ή να ρίξουν σ’ Αυτόν την ευθύνη για την όλη κατάσταση, αναπτύσσουν τη στιγμή εκείνη μια ανεξήγητη δυσπιστία προς τον Θεό, η οποία δεν είναι υπερβολικά μεγάλη, αλλά δεν είναι κι αμελητέα. Πού θα οδηγήσουν αυτές οι δύσπιστες σκέψεις που κάνουν; Οι άνθρωποι θα πουν το εξής: «Πήρα ένα μάθημα απ’ αυτήν την εμπειρία. Από δω και πέρα, θα εξετάζω προσεκτικά όλα όσα μου τυχαίνουν και πριν κάνω κάτι, θα το σκέφτομαι πολύ καλά. Δεν θα φέρομαι απερίσκεπτα ούτε θα εμπιστεύομαι κανέναν τόσο εύκολα. Θα προσέχω πολύ παντού και πάντα και θα μάθω να προστατεύω τον εαυτό μου». Έχουν ακόμη τον Θεό στην καρδιά τους οι άνθρωποι; Τους έχει απομείνει καθόλου εμπιστοσύνη και πίστη σ’ Αυτόν; Μερικοί λένε το εξής: «Πώς γίνεται να μην έχω; Εξακολουθώ μέσα μου να πιστεύω στον Θεό και να Του έχω αληθινή εμπιστοσύνη». Μέσα τους, όμως, λένε κρυφά απ’ τους άλλους το εξής: «Μην εμπιστεύεστε τόσο εύκολα τα λόγια του Θεού. Ο Θεός συνέχεια δοκιμάζει κι εξευγενίζει τους ανθρώπους. Δεν είναι αξιόπιστος! Δείτε τι συνέβη μπροστά στα μάτια μας. Ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας συνέλαβε μέλη της εκκλησίας μας. Γιατί δεν μας προστάτευσε ο Θεός; Θέλει να βλέπει να βλάπτουν τα συμφέροντα του οίκου Του; Νιώθει απάθεια όταν βλέπει δύσπιστους να παραπλανούν τους ανθρώπους; Αν όντως το βλέπει αυτό, γιατί δεν Τον νοιάζει; Γιατί δεν το αποτρέπει και δεν το εμποδίζει; Γιατί δεν μας διαφωτίζει ώστε να μπορέσουμε να διακρίνουμε ότι μας παραπλανά ένας κακός άνθρωπος ή ένας δύσπιστος, κι έτσι να κρατήσουμε αποστάσεις απ’ αυτόν όσο το δυνατόν νωρίτερα και να γλιτώσουμε όλες αυτές τις συνέπειες; Γιατί δεν μας προστατεύει ο Θεός όταν μας παραπλανά ένας δύσπιστος; Έστω μια προειδοποίηση στα γρήγορα θα ήταν αρκετή». Δεν παίρνουν ούτε μπορούν να πάρουν απαντήσεις σε όλα αυτά τα «γιατί». Αφού τα βιώσουν όλα αυτά, το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν τελικά είναι το εξής: «Θα βασίζομαι στον Θεό σε θέματα για τα οποία πρέπει να βασίζομαι σ’ Αυτόν, και στον εαυτό μου σε θέματα για τα οποία δεν πρέπει να βασίζομαι στον Θεό. Δεν θα είμαι ανόητος. Εμείς οι αδελφοί και οι αδελφές πρέπει να μάθουμε να ενώνουμε τις δυνάμεις μας, να προσφέρουμε παρηγοριά και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον. Όσο για όλα τ’ άλλα, ας κάνει ό,τι θέλει ο Θεός. Δεν είναι στον δικό μας έλεγχο». Αν ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας συλλάβει τον εκλεκτό λαό του Θεού, θα παρεμποδιστούν σε μεγάλο βαθμό το έργο της εκκλησίας και η εκκλησιαστική ζωή και δεν θα μπορέσουν να εκτελέσουν σωστά τα καθήκοντά τους οι αδελφοί και οι αδελφές. Σε τέτοιες στιγμές, θα εμφανιστούν δύσπιστοι και αντίχριστοι που, για να διαταράξουν και να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, θα διαδώσουν αιρέσεις και πλάνες και θα ισχυριστούν ότι οι συλλήψεις αυτές έγιναν επειδή οι επικεφαλής και οι εργάτες εναντιώθηκαν στις προθέσεις του Θεού. Έτσι, αυτοί οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι θα παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Όταν συμβαίνουν τέτοια γεγονότα που δεν συνάδουν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων ούτε με τα συναισθήματά τους, εκείνοι δεν παίρνουν ποτέ ένα μάθημα. Μέσα απ’ όλα αυτά τα γεγονότα, δεν φτάνουν ποτέ σε σημείο να κατανοήσουν την κυριαρχία, την ενορχήστρωση και τη διάθεση του Θεού ούτε αντιλαμβάνονται ποτέ τις προθέσεις Του. Δεν καταλαβαίνουν τι μαθήματα θέλει ο Θεός να πάρουν μέσα απ’ αυτά τα γεγονότα, τι διαπαιδαγώγηση θέλει να λάβουν και τι διάκριση να αποκτήσουν. Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τίποτα απ’ όλα αυτά ούτε ξέρουν πώς να τα βιώσουν. Επομένως, για καθετί που βλέπουν να συμβαίνει γύρω τους, πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι η φράση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους» είναι σωστή, και μάλιστα πιο αξιόπιστη και αληθινή από το γεγονός ότι «ο Θεός κυριαρχεί σε όλα τα πράγματα, ο Θεός είναι πανταχού παρών και ο Θεός εξετάζει σχολαστικά τα πάντα». Στην πραγματικότητα, βαθιά μέσα σας, εξακολουθείτε να πιστεύετε ότι είναι πιο αληθινή η φράση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους», καθώς και ότι οι άνθρωποι είναι αυτοί που καθορίζουν τα πάντα. Αντίθετα, αν κάποιος πει ότι ο Θεός αποφασίζει για τα πάντα, σας φαίνεται κάπως ασαφές αυτό. Γιατί το θεωρούν ασαφές οι άνθρωποι; Γιατί θεωρούν αναξιόπιστη τη φράση «Ο Θεός αποφασίζει για τα πάντα»; Αυτό θεωρητικά οφείλεται στο ότι οι άνθρωποι δεν κατανοούν την αλήθεια και δεν γνωρίζουν τον Θεό. Ποιος είναι, όμως, ο πραγματικός λόγος; (Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι δεν αναγνωρίζουν ούτε πιστεύουν ότι ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα.) Είναι σωστό που λέτε ότι οι άνθρωποι δεν πιστεύουν ούτε αναγνωρίζουν ότι ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα. Υπάρχει, όμως, ένας πιο συγκεκριμένος λόγος, ο οποίος είναι ο εξής: Η φράση «Η επιτυχία και η αποτυχία των πραγμάτων εξαρτώνται από τους ανθρώπους» αποκαλύπτει την προβληματική οπτική που έχουν οι άνθρωποι όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τα καλά και τα κακά πράγματα. Οι άνθρωποι θεωρούν καλά τα πράγματα που τους φέρνουν γαλήνη, χαρά, άνεση κι ευτυχία και πιστεύουν πως όλα αυτά προέρχονται από τον Θεό. Υπάρχουν, τώρα, κάποια πράγματα που τους κάνουν να νιώθουν άβολα, να φοβούνται, να κλαίνε, να υποφέρουν ή που τους στενοχωρούν τόσο πολύ που εύχονται να πεθάνουν. Ορισμένα, μάλιστα, απ’ αυτά τούς στερούν τη δυνατότητα να εξασφαλίσουν μια κανονική εκκλησιαστική ζωή και ένα κανονικό περιβάλλον για να κάνουν τα καθήκοντά τους. Όλα αυτά οι άνθρωποι τα θεωρούν «κακά πράγματα». Πρέπει να βάλουμε τον όρο «κακά πράγματα» σε εισαγωγικά. Μπορεί ένα «κακό πράγμα» να έχει καλή επίδραση στους ανθρώπους; Επειδή οι άνθρωποι αδυνατούν τόσο να δουν όσο και να νιώσουν την καλή επίδραση αυτών των πραγμάτων, στο μυαλό τους, τα «πάντα» στα οποία κυριαρχεί ο Θεός περιλαμβάνουν μόνο οτιδήποτε τους φέρνει γαλήνη, χαρά, ικανοποίηση, οφέλη, διαπαιδαγώγηση και κέρδη, καθώς και ό,τι δυναμώνει την πίστη τους στον Θεό. Αυτά τα πράγματα θεωρούν οι άνθρωποι ότι ανήκουν στην κυριαρχία του Θεού επί των πάντων. Αντίθετα, αν, κάτι φαίνεται εκ πρώτης όψεως να πλήττει τη ζωή των ανθρώπων και να βλάπτει τα συμφέροντα της εκκλησίας, και αν κάποιοι παραπλανώνται και άλλοι αποκλείονται κιόλας, ενώ μερικοί έρχονται αντιμέτωποι με ατυχή γεγονότα και υπομένουν κάποιον πόνο, οι άνθρωποι πιστεύουν ότι αυτά τα πράγματα δεν έχουν καμία σχέση με την κυριαρχία του Θεού, αλλά είναι έργο του Σατανά. Πιστεύουν πως αν ήταν έργο του Θεού, δεν θα εμφανίζονταν ούτε θα υπήρχαν όλα αυτά τα αρνητικά πράγματα. Σ’ αυτό το συμπέρασμα έχουν καταλήξει. Κατανοούν, άρα, πολύ μονόπλευρα κι επιφανειακά τη φράση «Ο Θεός κυριαρχεί στα πάντα». Η κατανόησή τους, δηλαδή, περιορίζεται σε ανθρώπινες αντιλήψεις, είναι γεμάτη ανθρώπινα συναισθήματα και δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Ο Θεός δημιούργησε όλα τα είδη εντόμων και πτηνών. Μερικοί άνθρωποι λένε το εξής: «Θεωρώ ότι όλα όσα δημιούργησε ο Θεός είναι σημαντικά, ότι όλα είναι ωφέλιμα έντομα κι ότι είναι όλα τους καλά. Ο Θεός δημιούργησε τις μέλισσες, καθώς και όλα τα καλά είδη πτηνών. Τα κουνούπια, όμως, τσιμπάνε συνέχεια τους ανθρώπους και μεταδίδουν ασθένειες, άρα δεν είναι καλά. Ίσως και να μη δημιούργησε ο Θεός τα κουνούπια». Δεν είναι στρεβλή μια τέτοια αντίληψη; Στην πραγματικότητα, όλα τα πράγματα τα δημιούργησε ο Θεός. Υπάρχει μόνο ένας Θεός, ο Δημιουργός, και καθετί έμβιο και άβιο προέρχεται από τον Θεό. Σύμφωνα με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, μόνο τα διάφορα ωφέλιμα έντομα, πτηνά, καθώς και άλλα ωφέλιμα πλάσματα προέρχονται από τον Θεό. Όσο, τώρα, για τις μύγες, τα κουνούπια, τους κοριούς και ορισμένα σαρκοφάγα ζώα που θεωρεί ιδιαίτερα βίαια ο άνθρωπος, όλα αυτά τα πλάσματα δεν φαίνεται να προέρχονται από τον Θεό, ενώ ακόμη κι αν προέρχονται απ’ Αυτόν, δεν είναι καλά πράγματα. Αυτή δεν είναι μια ανθρώπινη αντίληψη; Σταδιακά, όλα αυτά τα πράγματα έχουν κατηγοριοποιηθεί συστηματικά στις ιδέες και τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Πιο συγκεκριμένα, οτιδήποτε τους αρέσει ή τους ωφελεί το θεωρούν θετικό και πιστεύουν ότι έχει δημιουργηθεί από τον Θεό. Από την άλλη, οτιδήποτε δεν τους αρέσει ή τους βλάπτει το θεωρούν αρνητικό και πιστεύουν ότι δεν έχει δημιουργηθεί από τον Θεό, αλλά ίσως το δημιούργησε ο Σατανάς ή είναι προϊόν της φύσης. Μες στο μυαλό τους κάνουν συχνά ασυναίσθητα την εξής σκέψη: «Οι μύγες, τα κουνούπια και οι κοριοί δεν είναι καλά πράγματα, άρα δεν τα δημιούργησε ο Θεός. Δεν υπάρχει περίπτωση να δημιουργούσε τέτοια πράγματα ο Θεός». Ή σκέφτονται το εξής: «Τα λιοντάρια και οι τίγρεις τρώνε συνέχεια πρόβατα και ζέβρες, είναι πολύ αιμοβόρα. Δεν είναι καλά πράγματα. Οι λύκοι είναι μοχθηροί, πονηροί, άγριοι, βίαιοι και αιμοβόροι. Οι λύκοι είναι κακοί, αλλά οι αγελάδες και τα πρόβατα είναι καλά, και τα σκυλιά ακόμα καλύτερα». Το κατά πόσο κάτι που δημιούργησε ο Θεός είναι καλό ή όχι δεν μετριέται με βάση τις συναισθηματικές ανάγκες ή τις προτιμήσεις των ανθρώπων. Δεν μετριούνται έτσι αυτά τα πράγματα. Ο Θεός δημιούργησε όλα τα είδη ζώων, όπως τις ζέβρες, τα ελάφια και διάφορα άλλα είδη φυτοφάγων ζώων, καθώς και τα άγρια σαρκοφάγα ζώα όπως τα λιοντάρια, τις τίγρεις, τις λεοπαρδάλεις και τους κροκόδειλους, τα οποία είναι ιδιαίτερα βίαια. Ορισμένα από αυτά είναι αρπακτικά και μπορούν να σκοτώσουν το θήραμά τους με ένα μόνο δάγκωμα. Είτε οι άνθρωποι βλέπουν τα ζώα αυτά ως καλά είτε ως κακά, δημιουργήθηκαν όλα τους από τον Θεό. Όταν κάποιοι βλέπουν λιοντάρια να τρώνε ζέβρες, σκέφτονται το εξής: «Ωχ όχι, η καημένη η ζέβρα. Αφού τα λιοντάρια τρώνε ζέβρες, είναι πολύ άγρια». Όταν βλέπουν έναν λύκο να καταβροχθίζει ένα πρόβατο, σκέφτονται πάλι: «Πόσο αιμοβόροι και ύπουλοι είναι οι λύκοι. Γιατί δημιούργησε τους λύκους ο Θεός; Τα πρόβατα είναι τόσο χαριτωμένα, τόσο καλά και ήμερα. Γιατί άραγε δεν δημιούργησε μόνο ήμερα ζώα ο Θεός; Οι λύκοι είναι ο φυσικός εχθρός των προβάτων. Γιατί, άρα, να δημιουργήσει και τους λύκους και τα πρόβατα;» Δεν κατανοούν το μυστήριο που κρύβεται πίσω απ’ αυτό κι έχουν μονίμως ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Όταν κάποιος αντίχριστος παραπλανά ανθρώπους στην εκκλησία, μερικοί λένε το εξής: «Αν ο Θεός συμπονά την ανθρωπότητα τούτη, γιατί να δημιουργήσει τον Σατανά; Γιατί του επιτρέπει να διαφθείρει τον άνθρωπο; Αφού μας έχει επιλέξει ο Θεός, γιατί αφήνει τους αντίχριστους να εμφανίζονται στην εκκλησία;» Δεν το καταλαβαίνετε, έτσι δεν είναι; Αυτή είναι η κυριαρχία του Θεού. Έτσι κυβερνά όλα τα πράγματα ο Θεός, και μόνο όταν τα κυβερνά με τέτοιον τρόπο, μπορούν όλα αυτά να υπάρχουν κανονικά στο πλαίσιο των κανόνων και των νόμων που έχει ορίσει Εκείνος. Θα γνώριζες τι είναι οι αντίχριστοι αν ο Θεός σε προστάτευε και δεν τους άφηνε να εμφανιστούν στην εκκλησία; Θα γνώριζες ποια είναι η διάθεση ενός αντίχριστου; Αν σου έλεγε μόνο μερικά λόγια και δόγματα για το πώς να διακρίνεις τους αντίχριστους, χωρίς ουσιαστικά να συναντήσεις ποτέ σου κάποιον απ’ αυτούς, θα ήσουν σε θέση να τους διακρίνεις; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση. Αν απαγορευόταν να εμφανιστούν οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι, θα ήσουν μονίμως σαν ένα λουλούδι μέσα σε θερμοκήπιο. Με το που θα γινόταν μια απότομη αλλαγή στη θερμοκρασία, θα μαράζωνες απ’ το ξαφνικό κρύο, δεν θα το άντεχες. Επομένως, προκειμένου οι άνθρωποι να κατανοήσουν την αλήθεια, πρέπει να αποδεχτούν όλα τα περιβάλλοντα και όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που κυβερνά και ενορχηστρώνει ο Θεός και να υποταχθούν σ’ αυτά. Όταν λέω «όλους τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα» εννοώ τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά, τόσο τα πράγματα που συμφωνούν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες σου όσο κι αυτά που διαφωνούν. Τόσο τα πράγματα που θεωρείς θετικά όσο και τα αρνητικά πράγματα που δεν σου αρέσουν, τόσο τα πράγματα που συνάδουν με τα συναισθήματά σου όσο και αυτά που δεν συνάδουν με τα συναισθήματα ή τις προτιμήσεις σου. Πρέπει να αποδεχτείς όλα αυτά τα πράγματα. Και πού αποσκοπεί το να αποδεχθείς όλα αυτά τα πράγματα; Δεν αποσκοπεί απλώς στο να αποκτήσεις κι άλλες γνώσεις και να αυξήσεις την εμπειρία σου. Αποσκοπεί στο να μπορέσεις μέσα απ’ αυτά τα γεγονότα να γνωρίσεις τα λόγια του Θεού πιο πρακτικά και συγκεκριμένα, να κατανοήσεις την αλήθεια και να βιώσεις την εγκυρότητα και την ακρίβεια των λόγων του Θεού. Στο τέλος, θα επιβεβαιώσεις ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, θα πάρεις μαθήματα από διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, και θα σου δοθεί, έτσι, η δυνατότητα να κατανοήσεις περισσότερες αλήθειες, να διακρίνεις πολλά πράγματα και να γίνεις ακόμα πιο πλήρης. Το τελικό αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται είναι ότι θα είσαι σε θέση να γνωρίσεις τον Δημιουργό μέσω της εμφάνισης και της εξέλιξης διαφορετικών ανθρώπων, γεγονότων και πραγμάτων, θα κατανοήσεις τη διάθεση και την ουσία Του και θα μάθεις ότι Αυτός κυβερνά και ενορχηστρώνει όλα τα πράγματα.