Τώρα που έχουμε αναλύσει το ρητό «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» κι έχουμε συναναστραφεί εκτενώς πάνω σ’ αυτό, καταλαβαίνετε όλα όσα είπαμε; (Ναι.) Για να συνοψίσουμε, δεν υπάρχει πλέον καμία αμφιβολία ότι το συγκεκριμένο ρητό δεν είναι θετικό και δεν έχει καμία θετική ή πρακτική σημασία. Τι είδους επίδραση έχει, άρα, στους ανθρώπους; Είναι ένα ρητό που σκοτώνει; Στερεί τη ζωή των ανθρώπων; Είναι σωστό να πούμε πως είναι ένα «ρητό που σκοτώνει»; (Ναι.) Είναι γεγονός ότι σου αφαιρεί τη ζωή. Μέσα από ωραίες λέξεις, θέλει να σε κάνει να νιώσεις πόσο σπουδαίο και ένδοξο είναι να καταβάλλεις όλη σου τη ζωή κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις και πόσο μεγάλη καρδιά θα έχεις τότε. Εφόσον θα ’χεις τόσο μεγάλη καρδιά, οι σκέψεις σου δεν θα καταλαμβάνονται πλέον από τα πράγματα της καθημερινότητας, όπως τα καυσόξυλα, το ρύζι, το λάδι, το αλάτι, η σάλτσα σόγιας, το ξύδι, το τσάι και ούτω καθεξής. Για να μην αναφερθεί καν η φροντίδα της γυναίκας σου και των παιδιών σου ή η λαχτάρα σου για ένα ζεστό κρεβάτι. Πώς μπορεί ένας άνθρωπος με μεγάλη καρδιά να τα βγάλει πέρα χωρίς κάποια ιδιαίτερα πράγματα; Σου φαίνεται πολύ πεζό να έχεις χώρο στην καρδιά σου μόνο για πράγματα όπως τα καυσόξυλα, το ρύζι, το λάδι, το αλάτι, η σάλτσα σόγιας, το ξύδι και το τσάι; Πρέπει να κάνεις χώρο εκεί μέσα για πράγματα που δεν μπορεί να αναλάβει ο μέσος άνθρωπος, όπως το έθνος, τα μεγάλα εγχειρήματα της πατρίδας σου, η μοίρα της ανθρωπότητας και άλλα παρόμοια. Είναι αυτό που λένε ότι «ο Ουρανός πρόκειται να αναθέσει μεγάλη ευθύνη σε έναν άνθρωπο». Μόλις μπει μια τέτοια ιδέα στο μυαλό των ανθρώπων, θα φιλοδοξούν ακόμη περισσότερο να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον τους μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν, παρακινώντας διαρκώς τον εαυτό τους με αυτό το ρητό περί ηθικής διαγωγής. Παράλληλα θα σκέφτονται το εξής: «Πρέπει να καταβάλλω κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον μου να υπηρετήσω τη μοίρα της πατρίδας μου και της ανθρωπότητας μέχρι τη μέρα που θα πεθάνω. Αυτήν την προσπάθεια πρέπει να κάνω κι αυτήν τη φιλοδοξία να έχω για όλη μου τη ζωή». Τελικά, όμως, δεν είναι σε θέση να σηκώσουν στους ώμους τους τον μεγάλο σκοπό της πατρίδας και του έθνους τους και νιώθουν τόσο μεγάλη κούραση που φτύνουν αίμα. Καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον τους, πράγμα που τους οδηγεί τελικά στον θάνατο. Δεν ξέρουν πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι ούτε τι είναι η ανθρώπινη φύση, τα ανθρώπινα συναισθήματα, η αγάπη και το μίσος. Επειδή ανησυχούν για τη χώρα και τον λαό, κλαίνε μάλιστα τόσο πολύ που στερεύουν από δάκρυα και, μέχρι να αφήσουν την τελευταία τους πνοή, δεν μπορούν να εγκαταλείψουν το μεγάλο εγχείρημα της πατρίδας και του έθνους τους. «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις»: Δεν είναι αυτό ένα ρητό που σκοτώνει, που στερεί τη ζωή των ανθρώπων; Δεν πεθαίνουν οι άνθρωποι αυτοί με οικτρό θάνατο; (Ναι.) Φτάνουν στα πρόθυρα του θανάτου, μα ακόμα και τότε αρνούνται να εγκαταλείψουν τις ανούσιες σκέψεις και τα ιδανικά τους κι έτσι στο τέλος πεθαίνουν γεμάτοι παράπονα και μίσος. Γιατί λέω ότι πεθαίνουν γεμάτοι παράπονα και μίσος; Επειδή αδυνατούν να εγκαταλείψουν το έθνος, την πατρίδα τους, τη μοίρα της ανθρωπότητας και την αποστολή που τους έχουν αναθέσει οι κυβερνώντες. Σκέφτονται το εξής: «Αλίμονό μου, είναι πάρα πολύ μικρή η ζωή μου. Μακάρι να μπορούσα να ζήσω μερικές χιλιάδες χρόνια ακόμα για να δω πού οδεύει η ανθρωπότητα στο μέλλον». Ολόκληρη τη ζωή τους έχουν όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά τους κι ούτε στο τέλος δεν μπορούν να τα εγκαταλείψουν. Φτάνουν στα πρόθυρα του θανάτου κι ούτε καν τότε δεν ξέρουν ποια είναι η ταυτότητά τους και τι πρέπει ή δεν πρέπει να κάνουν. Στην πραγματικότητα, είναι συνηθισμένοι άνθρωποι και οφείλουν να ζουν τη ζωή των συνηθισμένων ανθρώπων. Έχουν, όμως, αποδεχτεί την παραπλάνηση του Σατανά και τα δηλητήρια της παραδοσιακής κουλτούρας και θεωρούν πως είναι οι σωτήρες του κόσμου. Δεν είναι αξιολύπητο αυτό; (Είναι.) Είναι εξαιρετικά αξιολύπητο! Για πείτε Μου, αν ο Τσου Γιουάν δεν είχε επηρεαστεί από αυτήν την παραδοσιακή ιδέα της ανώτερης δικαιοσύνης του έθνους, θα είχε πέσει να πνιγεί στο ποτάμι; Θα είχε κάνει κάτι τόσο ακραίο όσο η αυτοκτονία; (Όχι.) Σίγουρα όχι. Ήταν ένα θύμα της παραδοσιακής κουλτούρας που έβαλε πρόωρα τέλος στη ζωή του. Αν δεν είχε επηρεαστεί από όλα αυτά τα πράγματα και δεν ανησυχούσε για τη χώρα και τον λαό, αλλά είχε εστιάσει στη δική του ζωή, θα είχε μπορέσει, άραγε, να φτάσει σε βαθιά γεράματα και να πεθάνει φυσιολογικά; Θα μπορούσε να έχει έναν φυσιολογικό θάνατο; Αν δεν πάλευε να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον του μέχρι τη μέρα που θα πέθαινε, δεν θα μπορούσε να ζήσει μια πιο χαρούμενη, ελεύθερη και γαλήνια ζωή; (Ναι.) Να, λοιπόν, γιατί το «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις» είναι ένα ρητό που σκοτώνει, που στερεί τη ζωή των ανθρώπων. Με το που μολυνθεί κάποιος από αυτό το είδος σκέψης, αρχίζει να αγωνιά όλη την ημέρα για τη χώρα και τον λαό και, παρότι δεν είναι σε θέση να αλλάξει την τρέχουσα κατάσταση, στο τέλος θα πεθάνει από το άγχος. Η ιδέα και άποψη που του ζητά να καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον του μέχρι τη μέρα που θα πεθάνει δεν του στερεί τη ζωή του; Ιδέες και απόψεις σαν κι αυτήν πραγματικά σκοτώνουν, στερούν τις ζωές των ανθρώπων. Γιατί το λέω αυτό; Μπορεί ένας άνθρωπος να κάνει χώρο στην καρδιά του για τη μοίρα μιας χώρας ή ενός έθνους; Μπορεί κανείς να σηκώσει στους ώμους του ένα τέτοιο φορτίο; Δεν υπερεκτιμά τις ικανότητές του όποιος το κάνει αυτό; Γιατί τείνουν οι άνθρωποι να υπερεκτιμούν τις ικανότητές τους; Μήπως κάποιοι άνθρωποι τα προκαλούν όλα αυτά οι ίδιοι στον εαυτό τους; Θέλουν και το κάνουν με δική τους πρωτοβουλία; Η αλήθεια είναι πως είναι θύματα, αλλά τίνος; (Των ιδεών και των απόψεων που ενσταλάζει στους ανθρώπους ο Σατανάς.) Σωστά, είναι θύματα του Σατανά. Ο Σατανάς ενσταλάζει αυτές τις ιδέες στους ανθρώπους, λέγοντάς τους το εξής: «Πρέπει να έχεις όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά σου, μαζί και τον λαό· πρέπει να ανησυχείς για τη χώρα και τον λαό, να είσαι ένας περιπλανώμενος ιππότης, ένας δίκαιος άνθρωπος που ληστεύει τους πλούσιους για να βοηθήσει τους φτωχούς. Πρέπει να συνεισφέρεις στη μοίρα της ανθρωπότητας, να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις. Μη ζεις μια συνηθισμένη ζωή. Γιατί να εκπληρώνεις οικογενειακές και κοινωνικές υποχρεώσεις; Αυτά τα πράγματα δεν αξίζει καν να τα αναφέρουμε και όσοι τα κάνουν είναι σαν τα μυρμήγκια. Εσύ δεν είσαι μυρμήγκι· ούτε σπουργίτι πρέπει να είσαι. Πρέπει, αντίθετα, να είσαι αετός. Πρέπει να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις ψηλά, να έχεις μεγάλες φιλοδοξίες». Αυτού τους είδους η παρακίνηση και υποκίνηση προκαλεί σύγχυση στους ανθρώπους, με αποτέλεσμα να σκέφτονται το εξής: «Έτσι ακριβώς είναι! Δεν γίνεται να είμαι σπουργίτι. Πρέπει να είμαι αετός και να πετάω ψηλά». Ωστόσο, όσο σκληρά κι αν προσπαθούν, δεν μπορούν να πετάξουν ψηλά και τελικά καταρρέουν απ’ την εξάντληση και πεθαίνουν. Μόνοι τους κατέστρεψαν τον εαυτό τους. Στην πραγματικότητα, είσαι ένα τίποτα. Δεν είσαι ούτε σπουργίτι ούτε αετός. Τι είσαι, άρα; (Ένα δημιούργημα.) Σωστά, είσαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος, ένα συνηθισμένο δημιούργημα. Αν παραλείψεις ένα από τα τρία γεύματα που πρέπει να τρως τη μέρα, δεν τρέχει κάτι. Αν, όμως, δεν φας για πολλές μέρες σερί, υπάρχει θέμα. Θα γεράσεις, θα αρρωστήσεις, θα πεθάνεις· δεν είσαι παρά ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Όσοι έχουν κάποιο ταλέντο και ορισμένες ικανότητες γίνονται καμιά φορά υπερβολικά αλαζόνες. Μόλις τους ενθαρρύνει, τους δελεάσει, τους παρακινήσει και τους παραπλανήσει ο Σατανάς μ’ αυτόν τον τρόπο, μπερδεύονται και νομίζουν ότι είναι πραγματικά οι σωτήρες του κόσμου. Κάθονται τότε με αέρα στη θέση του σωτήρα και καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον τους να υπηρετήσουν τη χώρα και το έθνος μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν. Δεν λαμβάνουν καθόλου υπόψη τους την αποστολή, τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις της ανθρωπότητας, αλλά ούτε και τη ζωή, το πολυτιμότερο πράγμα που χαρίζει στον άνθρωπο ο Θεός. Αισθάνονται έτσι ότι η ζωή δεν είναι ούτε σημαντική ούτε πολύτιμη και ότι το πολυτιμότερο πράγμα από όλα είναι ο σκοπός της πατρίδας τους. Θεωρούν ότι πρέπει να έχουν όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά τους και να ανησυχούν για τη χώρα και τον λαό, καθώς μ’ αυτόν τον τρόπο θα έχουν τον πιο εξαιρετικό χαρακτήρα και την ευγενέστερη ηθική από όλους. Θεωρούν πως έτσι πρέπει να ζουν όλοι οι άνθρωποι. Ο Σατανάς κατηχεί τους ανθρώπους με αυτές τις σκέψεις, τους παραπλανά και τους ενθαρρύνει να απαλλαγούν από την ταυτότητα που έχουν ως δημιουργήματα και συνηθισμένοι άνθρωποι και να κάνουν πράγματα που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Τι αποτέλεσμα έχει αυτό; Βαδίζουν μόνοι τους στην καταστροφή τους και φτάνουν άθελά τους στα άκρα. Τι πάει να πει «φτάνουν στα άκρα»; Απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο, καθώς και από τα ένστικτα που προκαθόρισε για την ανθρωπότητα. Στο τέλος, οι άνθρωποι αυτοί φτάνουν σε αδιέξοδο και βαδίζουν έτσι στην καταστροφή τους.

Τι απαιτήσεις έχει ο Θεός από τους ανθρώπους ως προς τον τρόπο ζωής τους; Στην πραγματικότητα, έχει πολύ απλές απαιτήσεις. Πρέπει όλοι να στέκονται στη σωστή θέση που έχουν ως δημιουργήματα και να εκπληρώνουν το καθήκον που οφείλει να εκπληρώνει ένας άνθρωπος. Ο Θεός δεν σου ζήτησε να γίνεις υπεράνθρωπος ή να διακριθείς ούτε σου έδωσε φτερά για να πετάς στον ουρανό. Το μόνο που σου έδωσε είναι δυο χέρια και δυο πόδια για να περπατάς βήμα βήμα στο έδαφος και να τρέχεις όταν χρειάζεται. Τα εσωτερικά όργανα που δημιούργησε για σένα ο Θεός βοηθούν τον οργανισμό σου να χωνέψει και να απορροφήσει την τροφή και να λάβει όλα τα απαραίτητα θρεπτικά συστατικά. Γι’ αυτό, άλλωστε, πρέπει να τρως καθημερινά τρία γεύματα. Ο Θεός σού έδωσε ελεύθερη βούληση, τη νοημοσύνη της κανονικής ανθρώπινης φύσης, καθώς και τη συνείδηση και τη σύνεση που πρέπει να έχουν οι άνθρωποι. Εσύ αρκεί να τα χρησιμοποιείς όλα αυτά καλά και σωστά, να ακολουθείς τους νόμους για την επιβίωση του υλικού σώματος, να φροντίζεις όπως πρέπει την υγεία σου, να κάνεις με συνέπεια ό,τι σου ζητάει ο Θεός και να πετυχαίνεις ό,τι απαιτεί να πετύχεις. Είναι πολύ απλό αυτό. Σου ζήτησε μήπως ο Θεός να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον αυτό μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις; Σου ζήτησε να υποβάλλεις τον εαυτό σου σε τέτοιο μαρτύριο; (Όχι.) Δεν έχει τέτοιες απαιτήσεις ο Θεός. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να υποβάλλουν τον εαυτό τους σε κανένα μαρτύριο. Πρέπει, όμως, να έχουν κοινή λογική και να καλύπτουν επαρκώς τις διάφορες ανάγκες του οργανισμού τους. Πρέπει να πίνεις νερό όταν διψάς, να τρως όταν πεινάς, να ξεκουράζεσαι όταν είσαι κουρασμένος, να ασκείσαι αν έχεις μείνει καθισμένος για κάμποση ώρα, να πηγαίνεις στον γιατρό όταν είσαι άρρωστος, να τρως τρία γεύματα την ημέρα και να ζεις σύμφωνα με την κανονική ανθρώπινη φύση. Εννοείται, βέβαια, πως πρέπει και να συνεχίσεις να κάνεις τα κανονικά σου καθήκοντα. Σε περίπτωση που κάποιο απ’ τα καθήκοντά σου απαιτεί εξειδικευμένες γνώσεις που δεν διαθέτεις, πρέπει να μελετήσεις και να κάνεις εξάσκηση. Έτσι είναι η κανονική ζωή. Όλες αυτές οι αρχές άσκησης που διατυπώνει ο Θεός για τους ανθρώπους είναι πράγματα που μπορεί να αντιληφθεί ο νους κάποιου που έχει κανονική ανθρώπινη φύση και που μπορούν να κατανοήσουν και να αποδεχτούν οι άνθρωποι. Δεν ξεφεύγουν ούτε στο ελάχιστο από τα όρια της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Είναι όλα τους πράγματα που μπορούν να καταφέρουν οι άνθρωποι και δεν ξεπερνούν σε καμία περίπτωση τα όρια του ορθού. Ο Θεός δεν απαιτεί από τους ανθρώπους να είναι υπεράνθρωποι ή να διακρίνονται. Από την άλλη, τα ρητά περί ηθικής διαγωγής τούς υποχρεώνουν να πασχίζουν να γίνουν υπεράνθρωποι και να διακριθούν. Όχι μόνο πρέπει να αναλαμβάνουν το βάρος του μεγάλου σκοπού της χώρας και του έθνους τους, αλλά και να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον αυτό μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν. Είναι έτσι υποχρεωμένοι να θυσιάσουν τη ζωή τους, πράγμα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις απαιτήσεις του Θεού. Τι στάση έχει ο Θεός απέναντι στη ζωή των ανθρώπων; Τους κρατά ασφαλείς σε κάθε κατάσταση, φροντίζει να αποφεύγουν τους πειρασμούς και άλλες επικίνδυνες καταστάσεις και προστατεύει τη ζωή τους. Τι στόχο έχει ο Θεός όταν το κάνει αυτό; Να ζήσουν οι άνθρωποι τη ζωή τους όπως πρέπει. Για ποιον λόγο φροντίζει να ζήσουν οι άνθρωποι τη ζωή τους όπως πρέπει; Δεν σε υποχρεώνει να γίνεις υπεράνθρωπος ούτε να έχεις όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά σου ούτε να ανησυχείς για τη χώρα και τον λαό, ούτε, βέβαια, να πάρεις τη θέση Του και να κυβερνάς τα πάντα, να ενορχηστρώνεις τα πάντα και να διαφεντεύεις την ανθρωπότητα. Απαιτεί, όμως, να στέκεσαι στη θέση που οφείλει να έχει ένα δημιούργημα, να εκπληρώνεις τα καθήκοντα ενός δημιουργήματος, να εκτελείς τα καθήκοντα που οφείλει να εκτελεί ένας άνθρωπος και να κάνεις όλα όσα οφείλει να κάνει ένας άνθρωπος. Πρέπει να κάνεις ένα σωρό πράγματα, αλλά δεν περιλαμβάνονται σ’ αυτά το να ορίζεις τη μοίρα της ανθρωπότητας, να έχεις όλα όσα βρίσκονται κάτω από τον ουρανό στην καρδιά σου ή να έχεις στην καρδιά σου την ανθρωπότητα, την πατρίδα σου, την εκκλησία, το θέλημα του Θεού ή το μεγάλο Του εγχείρημα να σώσει την ανθρωπότητα. Τίποτα απ’ αυτά δεν περιλαμβάνεται στα πράγματα που πρέπει να κάνεις. Τι περιλαμβάνεται, λοιπόν, σ’ αυτά; Η ανάθεση και τα καθήκοντα που σου δίνει ο Θεός, καθώς και κάθε απαίτηση που έχει από εσένα ο οίκος του Θεού σε κάθε χρονική περίοδο. Απλό δεν είναι; Δεν μπορεί να γίνει εύκολα; Παρόλο που μπορεί να γίνει πολύ απλά και εύκολα, οι άνθρωποι πάντα παρεξηγούν τον Θεό και έχουν την εντύπωση ότι δεν τους παίρνει στα σοβαρά. Ορισμένοι σκέφτονται το εξής: «Όσοι αρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό δεν πρέπει να θεωρούν τον εαυτό τους ιδιαίτερα σημαντικό ούτε να νοιάζονται για το υλικό τους σώμα. Πρέπει να υποφέρουν περισσότερο και να μην κοιμούνται πολύ νωρίς το βράδυ, γιατί αυτό μπορεί να δυσαρεστήσει τον Θεό. Πρέπει να σηκώνονται νωρίς και να πέφτουν αργά για ύπνο και να ξενυχτάνε για να κάνουν το καθήκον τους. Και τίποτα να μην καταφέρνουν, πρέπει και πάλι να μένουν ξύπνιοι μέχρι τις δύο ή τις τρεις τα ξημερώματα». Το αποτέλεσμα είναι οι άνθρωποι αυτοί να εργάζονται τόσο σκληρά και να νιώθουν τόση εξάντληση που ακόμη και για να περπατήσουν χρειάζεται τεράστια προσπάθεια. Παρ’ όλα αυτά, λένε ότι η εκτέλεση των καθηκόντων τους είναι αυτό που τους εξαντλεί. Αυτό δεν οφείλεται στην ανθρώπινη ανοησία και άγνοια; Άλλοι πάλι σκέφτονται το εξής: «Ο Θεός δεν χαίρεται όταν φοράμε κάπως ιδιαίτερα και όμορφα ρούχα ούτε χαίρεται που κάθε μέρα τρώμε κρέας και νόστιμο φαγητό. Στον οίκο του Θεού, το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να καταβάλλουμε κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον μας μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουμε». Νιώθουν πως, εφόσον είναι πιστοί στον Θεό, πρέπει να εκτελούν το καθήκον τους μέχρι να πεθάνουν, αλλιώς ο Θεός δεν θα τους χαριστεί. Είναι όντως έτσι τα πράγματα; (Όχι.) Ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να εκτελούν το καθήκον τους με υπευθυνότητα και αφοσίωση, χωρίς, όμως, να τους υποχρεώνει να είναι σκληροί με το σώμα τους, και σε καμία περίπτωση δεν τους ζητά να είναι επιπόλαιοι ή να χαραμίζουν τον χρόνο τους. Βλέπω ότι ορισμένοι επικεφαλής και εργάτες κανονίζουν οι άνθρωποι να εκτελούν τα καθήκοντά τους με τέτοιον τρόπο, χωρίς να απαιτούν να είναι αποτελεσματικοί. Το μόνο που καταφέρνουν έτσι είναι να σπαταλάνε τον χρόνο και την ενέργεια των άλλων. Στην πραγματικότητα, χαραμίζουν τις ζωές των ανθρώπων. Στο τέλος, μετά από ένα διάστημα, κάποιοι άνθρωποι εμφανίζουν προβλήματα υγείας, έχουν θέματα με τη μέση τους, πονάνε τα γόνατά τους ή ζαλίζονται κάθε φορά που κοιτάζουν την οθόνη του υπολογιστή. Πώς γίνεται αυτό; Ποιος το προκάλεσε; (Μόνοι τους το προκάλεσαν στον εαυτό τους.) Στον οίκο του Θεού, μέχρι τις 10 το βράδυ το αργότερο όλοι πρέπει να έχουν ξαπλώσει. Κάποιοι, όμως, δεν πέφτουν για ύπνο αν δεν πάει 11 ή 12 κι αυτό επηρεάζει την ξεκούραση και των υπολοίπων. Κάποιοι, μάλιστα, κατηγορούν όσους ξεκουράζονται κανονικά, λέγοντας ότι διψάνε για τις ανέσεις της ζωής. Δεν είναι σωστό αυτό. Πώς θα κάνεις καλή δουλειά αν δεν έχεις ξεκουράσει το σώμα σου; Τι λέει γι’ αυτό ο Θεός; Τι κανονισμούς έχει ο οίκος του Θεού για το θέμα αυτό; Τα πάντα πρέπει να γίνονται σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και τους όρους του οίκου Του· μόνο αυτό είναι σωστό. Ορισμένοι άνθρωποι σκέφτονται παράλογα, φτάνουν πάντα στα άκρα και θέλουν ακόμη και να περιορίζουν τους γύρω τους. Κάτι τέτοιο δεν συνάδει με τις αλήθεια-αρχές. Μερικοί άνθρωποι είναι απλώς παράλογοι, ανόητοι και δεν έχουν καμία απολύτως διάκριση. Πιστεύουν ότι, για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, πρέπει να μένουν ξύπνιοι μέχρι αργά, ακόμη κι όταν δεν έχουν δουλειά. Νιώθουν ότι δεν πρέπει να κοιμούνται όταν είναι κουρασμένοι, ότι δεν πρέπει να λένε σε κανέναν ότι είναι άρρωστοι και, ακόμη χειρότερα, ότι δεν πρέπει να πηγαίνουν στον γιατρό, γιατί θεωρούν ότι έτσι θα χάσουν χρόνο και θα καθυστερήσει η εκτέλεση του καθήκοντός τους. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Τόσα κηρύγματα έχουν ακούσει οι πιστοί· γιατί συνεχίζουν να έχουν τόσο παράλογες απόψεις; Ποιους κανονισμούς σχετικά με τις εργασιακές ρυθμίσεις έχει ο οίκος του Θεού; Πρέπει να πέφτεις για ύπνο το αργότερο στις 10 το βράδυ, να σηκώνεσαι στις 6 το πρωί και να φροντίζεις να κοιμάσαι οκτώ ώρες. Έχουμε, μάλιστα, τονίσει πολλές φορές ότι πρέπει να φροντίζεις την υγεία σου, να γυμνάζεσαι μετά τη δουλειά, να τρέφεσαι σωστά και να έχεις έναν υγιεινό τρόπο ζωής, ώστε να μην παρουσιάζεις προβλήματα υγείας όσο εκτελείς το καθήκον σου. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, δεν το καταλαβαίνουν με τίποτα αυτό· αδυνατούν να τηρήσουν τις αρχές και να υπακούσουν στους κανόνες, ξενυχτούν δίχως λόγο και δεν τρέφονται σωστά. Στο τέλος αρρωσταίνουν, δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν το καθήκον τους και τότε δεν έχει νόημα να μετανιώνουν. Άκουσα πρόσφατα ότι κάποιοι άνθρωποι αρρώστησαν. Δεν το έπαθαν αυτό επειδή έκαναν το καθήκον τους χωρίς να τηρούν τις αρχές και επειδή ήταν απερίσκεπτοι; Πράγματι, κάνεις το καθήκον σου ευσυνείδητα· δεν μπορείς, όμως, να παραβαίνεις τους φυσικούς νόμους του σώματός σου. Αν το κάνεις αυτό, θα αρρωστήσεις. Πρέπει οπωσδήποτε να κατανοείς σε γενικές γραμμές πώς να φροντίζεις την υγεία σου. Πρέπει να γυμνάζεσαι όταν χρειάζεται και να τρως στην ώρα σου. Δεν μπορείς να κάνεις κραιπάλες στο φαγητό ή το ποτό ούτε να είσαι ιδιότροπος με τα φαγητά ή να κάνεις κακή διατροφή. Επιπλέον, πρέπει να κρατάς την ψυχική σου διάθεση υπό έλεγχο, να ζεις ενώπιον του Θεού και να κάνεις πράξη την αλήθεια συνειδητά, καθώς και να ενεργείς σύμφωνα με τις αρχές. Αν τα κάνεις όλα αυτά, θα νιώθεις γαλήνη και χαρά στην καρδιά σου, αντί για κενό και κατάθλιψη. Πιο συγκεκριμένα, αν οι άνθρωποι απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και βιώσουν την κανονική ανθρώπινη φύση, τότε η ψυχική τους κατάσταση θα είναι απολύτως φυσιολογική και το σώμα τους υγιές. Ποτέ δεν σας ζήτησα να κοιμάστε αργά και να ξυπνάτε νωρίς ή να δουλεύετε πάνω από δέκα ώρες την ημέρα. Όλα αυτά προκύπτουν απ’ το ότι οι άνθρωποι δεν συμπεριφέρονται σύμφωνα με τους κανόνες και δεν συμμορφώνονται με τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Εν τέλει, οι άνθρωποι είναι τόσο αδαείς που θεωρούν την υγεία τους δεδομένη. Παρατήρησα ότι, σε κάποιες περιοχές, οι άνθρωποι εκτελούσαν τα καθήκοντά τους μόνο σε εσωτερικούς χώρους και δεν έβγαιναν έξω για να τους δει λίγο ο ήλιος ή να κινηθούν. Κανόνισα, λοιπόν, και τους βρήκα όργανα γυμναστικής και τους είπα να γυμνάζονται μια δυο φορές την εβδομάδα, καθώς ένα τέτοιο πρόγραμμα είναι ωφέλιμο για την υγεία τους. Όσοι δεν γυμνάζονται τακτικά είναι φυσικό να αρρωσταίνουν κι αυτό επηρεάζει και την κανονική τους ζωή. Από τη στιγμή που κάνω τέτοιες διευθετήσεις, χρειάζεται να ελέγχω ποιος γυμνάζεται και πόσο συχνά; (Όχι.) Δεν χρειάζεται, αφού έχω ανταποκριθεί στην ευθύνη Μου, έχω καταστήσει σαφές το επιχείρημά Μου και ήμουν απολύτως ειλικρινής ως προς το τι πρέπει να κάνεις· δεν σου είπα ούτε ένα ψέμα. Το μόνο που μένει είναι να κάνεις ό,τι σου υπέδειξα. Οι άνθρωποι, όμως, δεν το καταλαβαίνουν αυτό· επειδή νομίζουν ότι είναι νέοι και υγιείς, δεν παίρνουν στα σοβαρά τα λόγια Μου. Αν δεν εκτιμάτε την υγεία σας εσείς οι ίδιοι, Εγώ είναι περιττό να ανησυχώ γι’ αυτή. Μόνο μην κατηγορήσεις κανέναν άλλο όταν τελικά αρρωστήσεις. Οι άνθρωποι δεν φροντίζουν να ασκούνται. Αφενός, αυτό οφείλεται στο ότι έχουν κάποιες λανθασμένες ιδέες και απόψεις. Αφετέρου, έχουν κι ένα μοιραίο ελάττωμα: είναι τεμπέληδες. Όταν έχουν κάποια μικρή ενόχληση, το μόνο που χρειάζεται είναι να φροντίσουν λίγο παραπάνω την υγεία τους και να είναι πιο δραστήριοι. Κάποιοι, όμως, με το που αρρωστήσουν, προτιμούν να πάνε να κάνουν μια ένεση ή να πάρουν φάρμακα, παρά να γυμναστούν και να φροντίσουν την υγεία τους. Αυτό οφείλεται στην τεμπελιά τους. Οι άνθρωποι είναι τεμπέληδες και δεν έχουν τη διάθεση να γυμναστούν, οπότε δεν έχει νόημα να τους πω κάτι. Αν στο τέλος αρρωστήσουν, δεν μπορούν να κατηγορήσουν κανέναν άλλον· μέσα τους ξέρουν ποια είναι η πραγματική αιτία. Όλοι πρέπει να ασκούνται καθημερινά σε φυσιολογικά πλαίσια. Εγώ κάθε μέρα περπατάω τουλάχιστον μία με δύο ώρες και κάνω κάποιες απαραίτητες ασκήσεις. Αυτό δεν με βοηθά μόνο να ενισχύσω τη φυσική Μου κατάσταση, αλλά και να μην αρρωσταίνω, ενώ συμβάλλει στη γενικότερη σωματική Μου ευεξία. Η γυμναστική δεν έχει να κάνει μόνο με την πρόληψη ασθενειών· είναι και μια φυσιολογική ανάγκη του οργανισμού. Ο Θεός απαιτεί οι άνθρωποι να έχουν κάποιες στοιχειώδεις γνώσεις για το συγκεκριμένο θέμα. Μην είστε αδαείς ούτε σκληροί με το σώμα σας, αλλά να ακολουθείτε τους φυσικούς του νόμους. Μην κακομεταχειρίζεστε τη σάρκα σας, αλλά ούτε και να ανησυχείτε υπερβολικά γι’ αυτήν. Είναι ευκολονόητη αυτή η αρχή; (Ναι.) Είναι πραγματικά πολύ ευκολονόητη· το θέμα είναι κατά πόσο την κάνουν πράξη οι άνθρωποι. Ποια είναι μια άλλη μοιραία αδυναμία των ανθρώπων; Το ότι αφήνουν πάντα τη φαντασία τους να οργιάζει και σκέφτονται το εξής: «Εφόσον πιστεύω στον Θεό, δεν θα αρρωστήσω, δεν θα γεράσω και, φυσικά, δεν πρόκειται να πεθάνω». Είναι τελείως ανόητο αυτό. Ο Θεός δεν κάνει τέτοια υπερφυσικά πράγματα. Σώζει τους ανθρώπους, τους δίνει υποσχέσεις και τους ζητά να επιδιώξουν και να κατανοήσουν την αλήθεια, να απαλλαγούν από τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να επιτύχουν τη σωτηρία Του και να εισέλθουν στον υπέροχο προορισμό της ανθρωπότητας. Δεν τους υποσχέθηκε, όμως, ποτέ ότι δεν θα αρρωστήσουν, δεν θα γεράσουν και δεν θα πεθάνουν. Και, φυσικά, ποτέ δεν απαίτησε από τους ανθρώπους να «καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον τους μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν». Όταν κάποιος κάνει το καθήκον του και το έργο της εκκλησίας, πρέπει να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές όσον αφορά το ποια βάσανα πρέπει να υπομείνει, τι να απαρνηθεί, τι να δαπανήσει και τι να εγκαταλείψει. Όταν πρόκειται, όμως, για τη δική του σωματική ζωή και τις δικές του σωματικές ανάγκες, πρέπει να έχει λίγη κοινή λογική και να μην παραβιάζει τις φυσιολογικές ανάγκες του οργανισμού του, ούτε, βέβαια, τους νόμους και τους κανόνες που έχει θεσπίσει ο Θεός για τους ανθρώπους. Προφανώς αυτή είναι η ελάχιστη κοινή λογική που οφείλουν να διαθέτουν οι άνθρωποι. Αν δεν ξέρουν καν πώς να αντιμετωπίσουν τις ανάγκες και τους νόμους του οργανισμού τους και δεν διαθέτουν ίχνος κοινής λογικής, αλλά βασίζονται αποκλειστικά σε φαντασιοκοπίες και αντιλήψεις ή έχουν και κάποιες ακραίες ιδέες ή υιοθετούν ακραίες μεθόδους για να μεταχειριστούν το σώμα τους, τότε σκέφτονται παράλογα. Τι είδους αλήθεια μπορούν να κατανοήσουν όσοι έχουν τέτοιο επίπεδο; Είναι απορίας άξιο. Πώς απαιτεί ο Θεός να μεταχειρίζονται οι άνθρωποι το υλικό τους σώμα; Όταν δημιούργησε τους ανθρώπους, ο Θεός θέσπισε κάποιους κανόνες γι’ αυτούς, οπότε απαιτεί να μεταχειρίζεσαι το υλικό σου σώμα σύμφωνα με αυτούς τους κανόνες. Αυτήν την απαίτηση και αυτό το πρότυπο θέτει ο Θεός για τους ανθρώπους. Μη βασίζεσαι σε αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες. Το καταλαβαίνεις αυτό;

Επειδή οι άνθρωποι έχουν κατηχηθεί και επηρεαστεί από το ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις», αφενός δεν ξέρουν πώς να μεταχειριστούν το υλικό τους σώμα και πώς να ζήσουν μια κανονική ζωή και, αφετέρου, δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν τον θάνατό τους και πώς να ζήσουν μια ζωή γεμάτη νόημα. Ας δούμε, λοιπόν, τι στάση έχει ο Θεός απέναντι στον θάνατο ενός ανθρώπου. Όποια πτυχή του καθήκοντός τους κι αν εκτελούν οι άνθρωποι, ο στόχος του Θεού είναι, καθώς εκτελούν το συγκεκριμένο καθήκον, να κατανοήσουν την αλήθεια, να την κάνουν πράξη, να αποτινάξουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους, να βιώσουν την ομοιότητα ενός κανονικού ανθρώπου και να ανταποκριθούν στο πρότυπο που απαιτείται για να σωθούν. Δεν είναι να τρέξουν με φόρα προς τον θάνατο. Μερικοί άνθρωποι, επειδή αρρωσταίνουν βαριά ή έχουν καρκίνο, σκέφτονται το εξής: «Εφόσον έτσι μου ζητά ο Θεός να πεθάνω και να θυσιάσω τη ζωή μου, εγώ θα υπακούσω!» Στην πραγματικότητα, ο Θεός δεν είπε τίποτα τέτοιο ούτε Του πέρασε απ’ το μυαλό μια τέτοια ιδέα. Αυτό είναι αποκλειστικά και μόνο παρανόηση απ’ την πλευρά των ανθρώπων. Τι πρόθεση έχει, λοιπόν, ο Θεός; Όλοι ζουν για κάποια συγκεκριμένα χρόνια, αλλά η διάρκεια της ζωής του καθενός διαφέρει. Κάθε άνθρωπος πεθαίνει όταν το καθορίζει ο Θεός, στον κατάλληλο χρόνο και τόπο. Όλα αυτά τα ορίζει ο Θεός. Φροντίζει να γίνουν σύμφωνα με τον χρόνο που έχει ορίσει για τη διάρκεια ζωής του συγκεκριμένου ατόμου, σε συγκεκριμένο μέρος και με συγκεκριμένο τρόπο. Δεν αφήνει κανέναν να πεθάνει έτσι αυθαίρετα. Ο Θεός θεωρεί πολύ σημαντική τη ζωή ενός ανθρώπου και εξίσου σημαντικά θεωρεί τον θάνατό του και το τέλος της υλικής του ζωής. Όλα αυτά τα έχει ορίσει ο Ίδιος. Αν το δούμε από αυτήν τη σκοπιά, είτε ο Θεός απαιτεί από τους ανθρώπους να εκτελούν τα καθήκοντά τους είτε να Τον ακολουθούν, δεν τους ζητά να τρέξουν με φόρα προς τον θάνατο. Τι σημαίνει αυτό; Ότι ο Θεός δεν έχει την απαίτηση να είσαι έτοιμος να θυσιάσεις τη ζωή σου ανά πάσα στιγμή για να εκτελέσεις το καθήκον σου ή να δαπανήσεις για Εκείνον, ούτε απαιτεί να το κάνεις για χάρη της ανάθεσής Του. Δεν χρειάζεται να κάνεις τέτοιου είδους προετοιμασίες ούτε να έχεις τέτοια νοοτροπία και σε καμία περίπτωση δεν χρειάζεται να κάνεις τέτοιου είδους σχέδια και σκέψεις, αφού ο Θεός δεν έχει ανάγκη τη ζωή σου. Γιατί το λέω αυτό; Είναι αυτονόητο ότι η ζωή σου ανήκει στον Θεό. Εφόσον Αυτός σ’ τη χάρισε, γιατί να τη θέλει πίσω; Είναι μήπως η ζωή σου πολύτιμη; Από την οπτική του Θεού, το θέμα δεν είναι αν είναι πολύτιμη ή όχι, αλλά τι ρόλο παίζεις στο σχέδιο της διαχείρισής Του. Αν ο Θεός ήθελε να σου αφαιρέσει τη ζωή, θα μπορούσε να το κάνει ανά πάσα στιγμή, σε οποιοδήποτε μέρος και λεπτό. Η ζωή, επομένως, κάθε ανθρώπου είναι σημαντική για τον ίδιο, για τα καθήκοντά του, τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες του, καθώς και για την ανάθεση που του έχει δώσει ο Θεός. Είναι, βέβαια, σημαντική και για τον ρόλο που παίζει στο συνολικό σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Όσο σημαντική και να είναι, ο Θεός δεν χρειάζεται να σου αφαιρέσει τη ζωή. Γιατί; Αν το κάνει αυτό, θα γίνεις ένας άνθρωπος νεκρός, χωρίς καμία χρησιμότητα. Μόνο όταν είσαι ζωντανός και ζεις μέσα στο ανθρώπινο γένος που κυβερνά ο Θεός μπορείς να παίζεις τον ρόλο που είναι γραφτό να παίξεις σ’ αυτήν τη ζωή, να ανταποκριθείς στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου όπως είναι γραφτό σου και να εκτελέσεις τα καθήκοντα που απαιτεί ο Θεός από σένα να εκτελέσεις σ’ αυτήν τη ζωή. Μόνο όταν υπάρχεις με μια τέτοια μορφή η ζωή σου θα έχει αξία και θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί αυτήν την αξία. Μη λες, λοιπόν, έτσι αψήφιστα φράσεις του τύπου «πεθαίνω για τον Θεό» ή «δίνω τη ζωή μου για το έργο του Θεού». Μην επαναλαμβάνεις τέτοια πράγματα και μην τα φυλάς στις σκέψεις και την καρδιά σου· είναι αχρείαστο όλο αυτό. Δεν υπάρχει πιο αξιοκαταφρόνητο, ευτελές και ποταπό πράγμα απ’ το να θέλει κάποιος συνέχεια να πεθάνει για τον Θεό ή να προσφέρει τον εαυτό του και να δώσει τη ζωή του για το καθήκον του. Γιατί; Αν λάβει τέλος η ζωή σου και δεν ζεις πια μ’ αυτήν τη σαρκική μορφή, πώς θα μπορέσεις να εκπληρώσεις το καθήκον ενός δημιουργήματος; Αν πεθάνουν όλοι οι άνθρωποι, ποιος θα μείνει για να τον σώσει ο Θεός μέσω του έργου Του; Αν δεν υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ανάγκη να σωθούν, πώς θα πραγματοποιήσει ο Θεός το σχέδιο της διαχείρισής Του; Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα υπάρχει ακόμη το έργο του Θεού για τη σωτηρία της ανθρωπότητας; Μπορεί να συνεχιστεί; Αν αναλογιστούμε αυτές τις πτυχές, δεν είναι σημαντικό να φροντίζουν οι άνθρωποι το σώμα τους και να ακολουθούν έναν υγιεινό τρόπο ζωής; Δεν είναι κάτι που αξίζει τον κόπο να κάνουν; Σίγουρα αξίζει τον κόπο, γι’ αυτό και οι άνθρωποι πρέπει να το κάνουν. Κάποιοι ανόητοι άνθρωποι λένε αψήφιστα: «Στη χειρότερη περίπτωση, θα πέθαινα για τον Θεό». Παράλληλα, αδιαφορούν για τον θάνατο και δεν τον παίρνουν στα σοβαρά, θυσιάζουν τη ζωή τους και κακομεταχειρίζονται το σώμα τους. Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Δεν είναι επαναστατικοί; (Ναι.) Είναι οι πιο επαναστατικοί απ’ όλους και αξίζουν την απέχθεια και την περιφρόνηση των άλλων. Θα έλεγε κανείς πως όποιος μπορεί και λέει τόσο αδιάφορα ότι θα πέθαινε για τον Θεό σκέφτεται αψήφιστα να δώσει τέλος στη ζωή του, να εγκαταλείψει το καθήκον του και την ανάθεση που του έχει εμπιστευτεί ο Θεός και να μην επιτρέψει στα λόγια του Θεού να εκπληρωθούν μέσα του. Δεν είναι ανόητο να ενεργεί κανείς έτσι; Εσύ μπορεί να θυσιάζεις έτσι αδιάφορα και πρόθυμα τη ζωή σου και να λες ότι θέλεις να την προσφέρεις στον Θεό. Χρειάζεται, όμως, ο Θεός αυτήν σου την προσφορά; Η ζωή σου η ίδια ανήκει στον Θεό και Εκείνος μπορεί να σου την πάρει ανά πάσα στιγμή. Ποιο, λοιπόν, το νόημα να Του την προσφέρεις; Έστω πως δεν Του την προσφέρεις, αλλά ο Θεός τη χρειάζεται. Θα σου τη ζητήσει μήπως ευγενικά; Είναι ανάγκη να το συζητήσει μαζί σου; Όχι. Γιατί να θέλει, όμως, ο Θεός τη ζωή σου; Μόλις σου την πάρει πίσω, δεν θα είσαι πια σε θέση να εκτελείς το καθήκον σου και το σχέδιο διαχείρισής Του θα έχει ένα άτομο λιγότερο. Θα χαροποιούσε όντως κάτι τέτοιο τον Θεό; Θα τον ικανοποιούσε; Ποιος θα ήταν πραγματικά χαρούμενος και ικανοποιημένος; (Ο Σατανάς.) Τι μπορείς να κερδίσεις αν θυσιάσεις τη ζωή σου; Και τι μπορεί να κερδίσει ο Θεός αν σου αφαιρέσει τη ζωή; Αν χάσεις την ευκαιρία να σωθείς, ο Θεός θα βγει κερδισμένος ή χαμένος; (Χαμένος.) Δεν είναι κέρδος αυτό για τον Θεό, αλλά απώλεια. Ως δημιούργημα που είσαι, ο Θεός σού επιτρέπει να έχεις τη ζωή ενός δημιουργήματος και να στέκεσαι στην ανάλογη θέση προκειμένου να εκτελείς το καθήκον ενός δημιουργήματος και, με τον τρόπο αυτό, να καταφέρεις να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, να υποταχθείς στον Θεό, να κατανοήσεις τις προθέσεις Του και να Τον γνωρίσεις, να ακολουθήσεις το θέλημά Του, να συνεργαστείς μαζί Του για να πραγματοποιηθεί το έργο Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας και να Τον ακολουθήσεις μέχρι τέλους. Αυτό είναι δικαιοσύνη και εκεί έγκειται η αξία και το νόημα της ύπαρξης της ζωής σου. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ουσιαστικό απ’ το υπάρχει η ζωή σου και να ακολουθείς έναν υγιεινό τρόπο ζωής για τον λόγο αυτόν. Ο Θεός το θεωρεί αυτό αληθινή αφοσίωση και συνεργασία. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ικανοποιητικό για Εκείνον. Αυτό που θέλει να δει ο Θεός είναι ένα δημιούργημα που ζει στη σάρκα να αποτινάζει τη διεφθαρμένη διάθεσή του μέσα από την παίδευση και την κρίση Του, να απορρίπτει τις αμέτρητες παράλογες ιδέες που του έχει ενσταλάξει ο Σατανάς και να μπορεί να αποδεχτεί τις αλήθειες και τις απαιτήσεις του Θεού, να υποτάσσεται απόλυτα στο κράτος του Δημιουργού, να εκπληρώνει το καθήκον που οφείλει να εκπληρώνει ένα δημιούργημα και να μπορεί να γίνει ένα αληθινό δημιούργημα. Αυτό θέλει να δει ο Θεός κι εκεί έγκειται η αξία και το νόημα της ύπαρξης της ανθρώπινης ζωής. Επομένως, δεν είναι ο θάνατος ο τελικός προορισμός κάθε δημιουργήματος. Η αξία και το νόημα της ύπαρξης της ανθρώπινης ζωής δεν είναι ο θάνατος, αλλά το να ζει κανείς για τον Θεό, να υπάρχει για τον Θεό και για το καθήκον του, να υπάρχει για να εκπληρώνει τα καθήκοντα και να ανταποκρίνεται στις ευθύνες ενός δημιουργήματος, να ακολουθήσει το θέλημα του Θεού και να ταπεινώνει τον Σατανά. Αυτή είναι η αξία της ύπαρξης ενός δημιουργήματος, αλλά και το νόημα της ζωής του.

Αν δούμε τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τους ανθρώπους, ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει τη ζωή και τον θάνατό τους είναι εντελώς διαφορετικός από αυτόν που περιγράφει το ρητό της παραδοσιακής κουλτούρας «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις». Ο Σατανάς θέλει συνέχεια να πεθαίνουν οι άνθρωποι. Αισθάνεται άβολα όταν τους βλέπει ζωντανούς και βρίσκει συνεχώς τρόπους να τους αφαιρέσει τη ζωή. Μόλις οι άνθρωποι αποδεχτούν τις παράλογες ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας που προέρχεται από τον Σατανά, το μόνο που θέλουν να κάνουν είναι να θυσιάσουν τη ζωή τους για τη χώρα και το έθνος τους, για την καριέρα τους, για την αγάπη ή για την οικογένειά τους. Περιφρονούν διαρκώς την ίδια τους τη ζωή, είναι έτοιμοι να πεθάνουν και να δώσουν τη ζωή τους οπουδήποτε και οποτεδήποτε και δεν θεωρούν τη ζωή που τους έδωσε ο Θεός ως το πολυτιμότερο πράγμα από όλα και ως κάτι που πρέπει να υπεραγαπούν. Ενώ έχουν ακόμη τη ζωή που τους έδωσε ο Θεός, δεν μπορούν να εκπληρώσουν τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις τους όσο ζουν και δέχονται αντ’ αυτού τους παραλογισμούς του Σατανά και τα λόγια του διαβόλου. Πρόθεσή τους είναι πάντα να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον τους μέχρι τη μέρα που θα πεθάνουν, ενώ προετοιμάζονται να πεθάνουν για τον Θεό ανά πάσα στιγμή. Στην πραγματικότητα, αν πεθάνεις όντως, δεν πεθαίνεις για τον Θεό, αλλά για τον Σατανά. Ο Θεός δεν πρόκειται να σε θυμάται, μια που μόνο οι ζωντανοί μπορούν να Τον δοξάσουν και να καταθέσουν μαρτυρία γι’ Αυτόν και μόνο εκείνοι μπορούν να σταθούν στη σωστή θέση ενός δημιουργήματος και να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους. Έτσι, δεν θα χρειαστεί να μετανιώσουν για τίποτα και θα μπορέσουν να ταπεινώσουν τον Σατανά και να καταθέσουν μαρτυρία για τα θαυμαστά έργα και την κυριαρχία του Δημιουργού. Μόνο οι ζωντανοί μπορούν να τα κάνουν όλα αυτά. Αν δεν έχετε καν ζωή, δεν θα πάψουν να υπάρχουν όλα αυτά; (Ναι.) Αναμφισβήτητα, λοιπόν, όταν διατυπώνει ο Σατανάς το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις», παίζει με την ανθρώπινη ζωή και την ισοπεδώνει. Δεν σέβεται την ανθρώπινη ζωή και παίζει μαζί της, ενώ πείθει τους ανθρώπους να αποδεχθούν ιδέες αντίστοιχες με το «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις». Επειδή οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με τις ιδέες αυτές και δεν αγαπούν πραγματικά τη ζωή τους ούτε τη θεωρούν πολύτιμη, εγκαταλείπουν αδιάφορα ό,τι πιο πολύτιμο τους δίνει ο Θεός, δηλαδή τη ζωή τους. Μια τέτοια πράξη είναι προδοτική και ανήθικη. Εφόσον ακόμα δεν έχεις φτάσει στο τέρμα του δρόμου που έχει ορίσει για σένα ο Θεός, δεν μπορείς, καμία απολύτως στιγμή, να μιλάς ελαφρά τη καρδία για το ενδεχόμενο να θυσιάσεις τη ζωή σου. Όσο έχεις ακόμα πνοή μέσα σου, μην τα παρατάς, μην εγκαταλείπεις το καθήκον σου ούτε αυτό που σου έχει εμπιστευτεί και αναθέσει ο Δημιουργός. Κι αυτό γιατί κάθε δημιούργημα ζει αποκλειστικά και μόνο για τον Δημιουργό και για την κυριαρχία, την ενορχήστρωση και τις διευθετήσεις Του· κάθε ζωή υπάρχει και εκμεταλλεύεται την αξία της αποκλειστικά και μόνο για τη μαρτυρία του Δημιουργού και το έργο Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας. Βλέπεις ότι η άποψη του Θεού για την ανθρώπινη ζωή διαφέρει τελείως από εκείνη του Σατανά. Ποιος, λοιπόν, αγαπά πραγματικά την ανθρώπινη ζωή; (Ο Θεός.) Μόνο ο Θεός. Από την άλλη, οι ίδιοι οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να αγαπούν την ίδια τους τη ζωή. Μόνο ο Θεός αγαπά πραγματικά την ανθρώπινη ζωή. Οι άνθρωποι δεν είναι αξιολάτρευτοι ούτε αξίζουν αγάπη και είναι γεμάτοι βρομιά, επαναστατικότητα και κάθε λογής παράλογες ιδέες και απόψεις που τους ενσταλάζει ο Σατανάς. Επιπλέον, θεοποιούν και ακολουθούν τον Σατανά, σε σημείο μάλιστα να εναντιώνονται στον Θεό. Παρ’ όλα αυτά, επειδή ο Θεός είναι Αυτός που τους έχει δημιουργήσει και τους χαρίζει πνοή και ζωή, μόνο Αυτός υπεραγαπά την ανθρώπινη ζωή, μόνο Αυτός αγαπά τους ανθρώπους και μόνο Αυτός φροντίζει και υπεραγαπά την ανθρωπότητα αιωνίως. Ο Θεός αγαπά πραγματικά τους ανθρώπους. Δεν εννοώ τα υλικά τους σώματα, αλλά τις ζωές τους, επειδή μόνο οι άνθρωποι που έχουν λάβει ζωή από τον Θεό μπορούν τελικά να γίνουν δημιουργήματα που Τον λατρεύουν πραγματικά και καταθέτουν μαρτυρία γι’ Αυτόν. Για τους ανθρώπους αυτούς, για εκείνα τα δημιουργήματα, ο Θεός έχει ένα έργο, κάποιες αναθέσεις και προσδοκίες. Ο Θεός, λοιπόν, υπεραγαπά και θεωρεί πολύτιμη τη ζωή τους. Αυτή είναι η αλήθεια. Το καταλαβαίνετε αυτό; (Ναι.) Επομένως, όταν οι άνθρωποι καταφέρουν να κατανοήσουν την πρόθεση του Θεού και Δημιουργού, δεν πρέπει να υπάρχουν κάποιες αρχές που να τους λένε πώς να αντιμετωπίζουν τη ζωή του υλικού τους σώματος και τους νόμους και τις ανάγκες για την επιβίωσή του; Σε τι βασίζονται αυτές οι αρχές; Στα λόγια του Θεού. Ποιες είναι αυτές οι αρχές άσκησης; Σε παθητικό επίπεδο, οι άνθρωποι πρέπει να εγκαταλείψουν τις κάθε λογής παράλογες απόψεις που τους έχει ενσταλάξει ο Σατανάς, καθώς και να ξεσκεπάσουν και να αναγνωρίσουν τον παραλογισμό των απόψεων του Σατανά, όπως για παράδειγμα, του ρητού «Να καταβάλλεις κάθε δυνατή προσπάθεια για το καθήκον σου μέχρι τη μέρα που θα πεθάνεις», οι οποίες τους αποχαυνώνουν, τους βλάπτουν και τους περιορίζουν. Αυτές τις απόψεις πρέπει να τις κάνουν πέρα. Σε πιο ενεργητικό επίπεδο, πρέπει επίσης να καταλάβουν ποιες ακριβώς είναι οι απαιτήσεις του Θεού και Δημιουργού από την ανθρωπότητα και να έχουν τα λόγια του Θεού ως θεμέλιο για κάθε τους ενέργεια. Αν τα κάνουν όλα αυτά, θα είναι σε θέση να ασκούνται σωστά χωρίς παρεκκλίσεις και να επιδιώκουν πραγματικά την αλήθεια. Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; (Να βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και να συμπεριφέρεται και να ενεργεί αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριο την αλήθεια.) Το συνοψίσατε πολύ σωστά.

Η σημερινή συναναστροφή μας αφορούσε κυρίως την αντιμετώπιση του θανάτου και της ζωής. Ο Σατανάς ισοπεδώνει, ρημάζει και αφαιρεί τις ζωές των ανθρώπων. Μέσα από τις παράλογες ιδέες και απόψεις που τους ενσταλάζει, τους παραπλανά και τους αποχαυνώνει, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζουν με περιφρόνηση το πολυτιμότερο πράγμα που έχουν, δηλαδή τη ζωή τους, διαταράσσοντας και καταστρέφοντας έτσι το έργο του Θεού. Για πείτε Μου, αν όλοι οι άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο ήθελαν να πεθάνουν και μπορούσαν να το κάνουν χωρίς να το πολυσκεφτούν, δεν θα βυθιζόταν στο χάος η κοινωνία; Δεν θα ήταν τότε δύσκολη η επιβίωση και η ύπαρξη των ανθρώπων; (Ναι.) Ποια είναι, λοιπόν, η στάση του Θεού απέναντι στην ανθρώπινη ζωή; Την υπεραγαπά. Ο Θεός υπεραγαπά και θεωρεί πολύτιμη την ανθρώπινη ζωή. Ποιο μονοπάτι άσκησης πρέπει να αποκτήσουν οι άνθρωποι μέσα απ’ αυτά τα λόγια του Θεού; Όσο ζουν οι άνθρωποι και έχουν ακόμη ζωή και πνοή, δηλαδή τα πιο πολύτιμα πράγματα που τους έχει δώσει ο Θεός, οφείλουν να επιδιώκουν και να κατανοούν σωστά την αλήθεια και να εκπληρώνουν τα καθήκοντα που έχουν ως δημιουργήματα σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τις αρχές του Θεού, για να μην έχουν να μετανιώνουν για τίποτα και να μπορέσουν μια μέρα να σταθούν στη θέση ενός δημιουργήματος, να καταθέσουν μαρτυρία για τον Δημιουργό και να Τον λατρέψουν. Με τον τρόπο αυτόν, η ζωή τους θα αποκτήσει αξία και νόημα και δεν θα ζουν για τον Σατανά, αλλά για την κυριαρχία του Θεού, το έργο Του και τη μαρτυρία Του. Όταν οι άνθρωποι είναι σε θέση να καταθέσουν μαρτυρία για τις πράξεις και το έργο του Θεού, η ζωή τους αποκτά αξία και νόημα. Δεν μπορεί, όμως, να ισχυριστεί κανείς ότι η ζωή ενός ανθρώπου θα έχει φτάσει τότε στην πιο ένδοξη στιγμή της. Δεν θα ήταν σωστό να πει κάτι τέτοιο, καθώς δεν έχει φτάσει ακόμη αυτή η στιγμή. Η αξία της ζωής σου θα φτάσει στο αποκορύφωμα και το απόγειό της μόλις κατανοήσεις πραγματικά την αλήθεια και την αποκτήσεις, μόλις γνωρίσεις τον Θεό και μπορέσεις να σταθείς στη θέση ενός δημιουργήματος για να Τον λατρεύεις και να καταθέτεις μαρτυρία για Εκείνον, για την κυριαρχία του Δημιουργού, για τις πράξεις Του και για την ουσία και την ταυτότητά Του. Όταν τα λέω όλα αυτά, ο σκοπός και η σημασία πίσω από τα λόγια Μου είναι να σας κάνω να καταλάβετε την αξία και το νόημα της ύπαρξης της ζωής· να καταλάβεις πώς να αντιμετωπίζεις τη ζωή σου και να επιλέξεις το μονοπάτι στο οποίο πρέπει να βαδίζεις με βάση αυτά που λέω. Μόνο έτσι θα μπορέσεις να συμμορφωθείς με τις προθέσεις του Θεού.

4 Ιουνίου 2022