Σε κάθε χρονική περίοδο και σε κάθε στάδιο, συμβαίνουν στην εκκλησία ορισμένα πράγματα που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι αρρωσταίνουν, επικεφαλής και εργάτες αντικαθίστανται, κάποιοι εκτίθενται και αποκλείονται, ενώ άλλοι έρχονται αντιμέτωποι με δοκιμασίες ζωής και θανάτου. Σε κάποιες, μάλιστα, εκκλησίες υπάρχουν κακοί άνθρωποι και αντίχριστοι που προκαλούν αναστάτωση, και ούτω καθεξής. Αυτά συμβαίνουν, λοιπόν, κατά καιρούς, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι τυχαία. Είναι όλα τους αποτέλεσμα της κυριαρχίας και των διευθετήσεων του Θεού. Μπορεί να διανύετε μια πολύ ήρεμη περίοδο, η οποία διακόπτεται ξαφνικά από διάφορα περιστατικά ή ασυνήθιστα γεγονότα που συμβαίνουν είτε γύρω σας είτε σ’ εσάς τους ίδιους. Όταν προκύπτουν τέτοια πράγματα, διαταράσσεται η κανονική τάξη και η κανονικότητα της ζωής των ανθρώπων. Φαινομενικά, τα πράγματα αυτά δεν συνάδουν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες των ανθρώπων, κι έτσι κανείς τους δεν θέλει να του τύχει κάτι τέτοιο ή να το δει με τα μάτια του. Ωφελούνται, άρα, με κάποιον τρόπο οι άνθρωποι όταν προκύπτουν τέτοια πράγματα; Πώς θα πρέπει να τα αντιμετωπίζει, να τα βιώνει και να τα κατανοεί κανείς; Το έχει σκεφτεί κανείς σας αυτό; (Πρέπει να καταλάβουμε ότι τα πράγματα αυτά είναι αποτέλεσμα της κυριαρχίας του Θεού.) Αρκεί, δηλαδή, να καταλάβετε ότι είναι αποτέλεσμα της κυριαρχίας του Θεού; Έχετε πάρει κάποιο μάθημα από όλο αυτό; Μπορείτε να πάτε ένα βήμα παραπέρα και να καταλάβετε με ποιον τρόπο κυριαρχεί ο Θεός σε όλα αυτά τα πράγματα; Τι συγκεκριμένα περιλαμβάνει η κυριαρχία Του; Ποια συγκεκριμένα πράγματα εκδηλώνονται στους ανθρώπους, τα οποία πρέπει να γνωρίζουν και να κατανοούν; Έχετε πάρει κάποιο μάθημα από όλα όσα συμβαίνουν γύρω σας; Μπορείτε να τα αποδεχτείτε από τον Θεό και να κερδίσετε κάτι απ’ όλο αυτό; Ή μήπως νιώθετε μπερδεμένοι και σκέφτεστε το εξής: «Είναι όλα τους αποτέλεσμα της κυριαρχίας του Θεού· υποτάξου στον Θεό και μην το πολυσκέφτεσαι, δεν υπάρχει λόγος»; Μήπως το σκέφτεστε τόσο απλοϊκά και το προσπερνάτε; Τι απ’ όλα αυτά ισχύει στη δική σας περίπτωση; Κάποιες φορές συμβαίνουν στην εκκλησία σημαντικά γεγονότα. Για παράδειγμα, ενώ διαδίδετε το έργο του ευαγγελίου, μπορεί εκεί που δεν το περιμένετε να πετύχετε καλά αποτελέσματα ή, αντίστοιχα, να υπάρξουν κάποιες αναπάντεχες δυσκολίες, αναποδιές και εμπόδια. Μπορεί, μάλιστα, κάποιες εξωτερικές δυνάμεις να διαταράξουν ξαφνικά και να καταστρέψουν το έργο. Μερικές φορές, σε μια συγκεκριμένη εκκλησία ή μεταξύ ορισμένων ανθρώπων που εκτελούν τα καθήκοντά τους, συμβαίνουν ασυνήθιστα πράγματα. Έχετε ποτέ σας αναλογιστεί αυτά τα αξιοπερίεργα πράγματα που συμβαίνουν είτε σε συνηθισμένους είτε σε ασυνήθιστους καιρούς; Σε ποιο συμπέρασμα καταλήξατε τελικά; Ή μήπως τις περισσότερες φορές δεν τα κατανοείτε καν; Το μόνο που κάνουν κάποιοι άνθρωποι είναι να το σκεφτούν λιγάκι μέσα τους και να πουν μετά μια σύντομη προσευχή· ούτε καν μπαίνουν στη διαδικασία να αναζητήσουν την αλήθεια για να τα καταλάβουν κάπως αυτά τα πράγματα. Παραδέχονται μονάχα ότι προέρχονται από τον Θεό, και τέλος. Έτσι δεν είναι λες και το κάνουν καθαρά τυπικά; Οι περισσότεροι άνθρωποι απλώς δεν δίνουν ιδιαίτερη σημασία και κάνουν τα δικά τους. Αν τώρα έρθουν αντιμέτωποι με αυτά τα πράγματα άνθρωποι που έχουν εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο, δυσκολεύονται πάρα πολύ να τα καταλάβουν και νιώθουν πολύ μπερδεμένοι, ενώ μπορεί εύκολα να αναπτύξουν αντιλήψεις και παρανοήσεις για τον Θεό και αμφιβολίες για την κυριαρχία και την ενορχήστρωσή Του. Αρχικά, οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει καθόλου τον Θεό. Γι’ αυτό, άλλωστε, όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάτι που δεν συνάδει με τις αντιλήψεις τους, δεν αναζητούν την αλήθεια ούτε ψάχνουν να βρουν κάποιον για να συναναστραφούν μαζί του. Αντίθετα, αντιμετωπίζουν το καθετί αποκλειστικά και μόνο σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, και καταλήγουν τελικά στο εξής συμπέρασμα: «Δεν είναι ακόμα βέβαιο αν αυτά τα πράγματα προέρχονται από τον Θεό ή όχι». Αρχίζουν έτσι να έχουν αμφιβολίες για τον Θεό, ενώ αμφισβητούν ακόμη και τα λόγια Του. Ως αποτέλεσμα αυτού, αναπτύσσουν όλο και περισσότερες αμφιβολίες, εικασίες και επιφυλάξεις απέναντι στον Θεό, ενώ χάνουν παράλληλα κάθε κίνητρο να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Δεν είναι πρόθυμοι να υποφέρουν και να κάνουν θυσίες. Λουφάρουν και περνάνε την κάθε τους μέρα χωρίς να καταβάλλουν ιδιαίτερη προσπάθεια. Αφού βιώσουν ορισμένα τέτοια περιστατικά, χάνεται και γίνεται καπνός ο ελάχιστος ενθουσιασμός που ένιωθαν προηγουμένως, καθώς και η ελάχιστη αποφασιστικότητα και θέληση που είχαν. Το μόνο που τους μένει είναι να σκεφτούν πώς να σχεδιάσουν το μέλλον τους και να αναζητήσουν μια διέξοδο για τους ίδιους. Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι αυτοί. Επειδή δεν αγαπούν ούτε αναζητούν την αλήθεια, καθετί που τους συμβαίνει, το βλέπουν με τα δικά τους μάτια και δεν μαθαίνουν ποτέ να το αποδέχονται από τον Θεό. Δεν αναζητούν την αλήθεια στα λόγια του Θεού για να βρουν τις απαντήσεις ούτε ψάχνουν να βρουν ανθρώπους που κατανοούν την αλήθεια για να συναναστραφούν μαζί τους και να λύσουν αυτά τα ζητήματα. Αντίθετα, αναλύουν και κρίνουν μονίμως το καθετί που τους συμβαίνει με βάση τις γνώσεις και τις εμπειρίες που αποκόμισαν οι ίδιοι από τον κόσμο. Και ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα; Όταν κάποιος δεν αναζητά την αλήθεια, η συνέπεια είναι πως παγιδεύεται μόνος του σε μια αμήχανη κατάσταση από την οποία δεν μπορεί να ξεφύγει. Τίποτα δεν συμβαίνει τυχαία και όλα τα κυβερνά ο Θεός. Θεωρητικά οι άνθρωποι το καταλαβαίνουν αυτό και το αποδέχονται. Πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν, όμως, την κυριαρχία του Θεού; Αυτήν την αλήθεια πρέπει να επιδιώκουν και να κατανοούν οι άνθρωποι, καθώς και να την κάνουν πράξη με συγκεκριμένο τρόπο. Αν αναγνωρίζουν την κυριαρχία του Θεού σε θεωρητικό μόνο επίπεδο, αλλά δεν την κατανοούν πραγματικά ούτε έχουν ξεκαθαρίσει τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, δεν θα μπορέσουν τελικά να αποκτήσουν την αλήθεια, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό και όσα πράγματα κι αν βιώνουν. Αν δεν επιδιώξουν την αλήθεια, δεν θα μπορέσουν να γνωρίσουν το έργο του Θεού. Καθώς βιώνουν όλο και περισσότερα πράγματα, θα έχουν όλο και περισσότερες αντιλήψεις για Εκείνον, θα Τον αμφισβητούν όλο και περισσότερο και, φυσικά, θα έχουν όλο και περισσότερες εικασίες, παρανοήσεις και επιφυλάξεις απέναντί Του. Στην πραγματικότητα, όλα όσα συμβαίνουν είναι αποτέλεσμα της κυριαρχίας και της διευθέτησης του Θεού. Ο σκοπός για τον οποίο τα κάνει όλα αυτά ο Θεός και η σημασία τους δεν είναι να Τον παρεξηγήσεις και να Τον αμφισβητήσεις ακόμη περισσότερο. Είναι, αντίθετα, να ξεκαθαρίσεις και να διορθώσεις τις αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες μέσα σου, καθώς και τις αμφιβολίες, τις παρανοήσεις, τις επιφυλάξεις σου και άλλα αρνητικά πράγματα που νιώθεις απέναντι στον Θεό. Αν δεν λύσεις τα προβλήματα αυτά έγκαιρα με το που εμφανιστούν, μόλις συσσωρευτούν μέσα σου και αρχίσουν να γίνονται όλο και πιο σοβαρά, ο ενθουσιασμός και η αποφασιστικότητά σου δεν θα επαρκούν πλέον για να σε στηρίξουν καθώς εκτελείς τα καθήκοντά σου. Θα βυθιστείς τόσο πολύ στην αρνητικότητα που θα κινδυνεύεις να εγκαταλείψεις τον Θεό. Σε καμία περίπτωση, βέβαια, δεν θα μπορείς να μείνεις σταθερός. Υπάρχουν σήμερα ορισμένοι άνθρωποι που κάνουν μια υποτυπώδη προσπάθεια να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, χωρίς όμως καμία προθυμία και με μοναδικό τους σκοπό να κερδίσουν ευλογίες. Δεν επιδιώκουν καθόλου την αλήθεια, με αποτέλεσμα κάθε φορά που τους τυχαίνει μια δυσκολία, να γίνονται αρνητικοί. Έτσι είναι όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν γνωρίζουν ξεκάθαρα την αλήθεια των οραμάτων ούτε κατανοούν πραγματικά το έργο του Θεού. Ακόμη κι αν κάνουν τα καθήκοντά τους και δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό, δεν έχουν καθόλου δύναμη μέσα τους. Το ελάχιστο δόγμα που κατανοούν δεν αρκεί για να τους στηρίξει για πολύ καιρό, κι έτσι τελικά καταρρέουν. Κανείς δεν θα μπορέσει να μείνει σταθερός αν δεν παρευρίσκεται συχνά σε συναθροίσεις, αν δεν ακούει κηρύγματα και δεν αναζητά την αλήθεια για να λύσει τα προβλήματά του. Όσοι, λοιπόν, εκτελούν καθήκοντα πρέπει να συναναστρέφονται συχνά πάνω στην αλήθεια, και αν προκύψουν κάποια θέματα και αναπτύξουν τυχόν αντιλήψεις, πρέπει να αναζητήσουν άμεσα την αλήθεια για να το διορθώσουν αυτό. Μόνο έτσι μπορούν να διασφαλίσουν ότι θα συνεχίσουν να εκτελούν πιστά το καθήκον τους και ότι θα μπορέσουν να ακολουθήσουν τον Θεό μέχρι τέλους.

Ο δρόμος της πίστης στον Θεό είναι κακοτράχαλος, κι αυτό το έχει καθορίσει ο Θεός. Άσχετα με το αν τα πράγματα που συμβαίνουν είναι όπως τα θέλουν οι άνθρωποι, αν συνάδουν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, και αν μπορεί να τα προβλέψει κανείς ή όχι, τίποτα απ’ αυτά δεν συμβαίνει χωρίς την κυριαρχία και την ενορχήστρωση του Θεού. Η σημασία όσων κάνει ο Θεός έγκειται στο ότι δίνουν στους ανθρώπους την ευκαιρία να πάρουν ένα μάθημα απ’ αυτά και να γνωρίσουν την κυριαρχία Του. Ο λόγος για τον οποίο πρέπει να γνωρίσουν την κυριαρχία του Θεού δεν είναι για να μπορούν να Του αντιστέκονται, ούτε να έχουν περισσότερη δύναμη και περισσότερο κεφάλαιο για να Τον ανταγωνίζονται αφού Τον κατανοήσουν. Πρέπει, αντίθετα, να μάθουν να αποδέχονται από τον Θεό καθετί που τους συμβαίνει. Επιπλέον, πρέπει να αναζητούν την αλήθεια για να την κατανοήσουν και, στη συνέχεια, να την κάνουν πράξη για να καταφέρουν να υποταχθούν πραγματικά στον Θεό και να αναπτύξουν αληθινή πίστη σ’ Εκείνον. Τα καταλαβαίνετε όλα αυτά; (Ναι.) Πώς, λοιπόν, τα κάνετε πράξη; Είναι σωστό το μονοπάτι άσκησης που ακολουθείτε για να χειριστείτε τέτοια θέματα; Αντιμετωπίζετε το καθετί που σας συμβαίνει με μια καρδιά υποταγής και με στάση αναζήτησης της αλήθειας; Τέτοια νοοτροπία έχετε όσοι επιδιώκετε την αλήθεια. Ό,τι κι αν σας συμβαίνει, το αποδέχεστε από τον Θεό και αναζητάτε έπειτα την αλήθεια, κατανοείτε τις προθέσεις Του, και βλέπετε τους ανθρώπους και τα πράγματα με βάση τα λόγια Του. Σε όλα όσα σας συμβαίνουν, είστε σε θέση να βιώνετε και να γνωρίζετε το έργο του Θεού και ικανοί να υποτάσσεστε σ’ Εκείνον. Αν, όμως, δεν επιδιώκετε την αλήθεια, ό,τι κι αν σας συμβεί, δεν πρόκειται να το αντιμετωπίσετε σύμφωνα με τα λόγια του Θεού ούτε και να αναζητήσετε την αλήθεια. Δεν θα δίνετε ιδιαίτερη σημασία και θα κάνετε μόνο τα δικά σας, με αποτέλεσμα να μην αποκτήσετε καμία απολύτως αλήθεια. Για να οδηγήσει τους ανθρώπους στην τελείωση, ο Θεός διευθετεί ένα σωρό πράγματα που δεν συνάδουν με τις αντιλήψεις τους, με σκοπό να τους εκπαιδεύσει να αναζητήσουν την αλήθεια, να κατανοήσουν τις πράξεις Του και να δουν την παντοδυναμία και τη σοφία Του. Έτσι, θα μπορέσει σταδιακά να αναπτυχθεί η ζωή τους. Γιατί όσοι επιδιώκουν την αλήθεια βιώνουν το έργο του Θεού, αποκτούν την αλήθεια και οδηγούνται στην τελείωση από τον Θεό, ενώ όσοι δεν την επιδιώκουν αποκλείονται; Επειδή ό,τι και να συμβεί σε κάποιον που επιδιώκει την αλήθεια, εκείνος μπορεί να την αναζητήσει, κι έχει επομένως το έργο και τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Με τον τρόπο αυτό, μπορεί να κάνει πράξη την αλήθεια, να εισέλθει στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού και να τελειωθεί απ’ Αυτόν. Κάποιος τώρα που δεν αγαπά την αλήθεια, όταν βλέπει ότι το έργο του Θεού δεν συνάδει με τις αντιλήψεις του, δεν αναζητά την αλήθεια για να το διορθώσει αυτό, ενώ μπορεί μάλιστα να γίνει αρνητικός και να παραπονεθεί. Καθώς περνάει ο καιρός, έχει όλο και περισσότερες αντιλήψεις για τον Θεό, κι αρχίζει τότε να Τον αμφισβητεί και να Τον αρνείται. Αυτό οδηγεί στην αποβολή και τον αποκλεισμό του από το έργο του Θεού. Γι’ αυτό άλλωστε η στάση που πρέπει να τηρεί κανείς απέναντι στην αλήθεια είναι η εξής: Πρέπει να αναζητά την αλήθεια, να την κάνει πράξη και να πασχίζει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Θεού. Δεν πρέπει να είναι αρνητικός και παθητικός. Για να βιώσουν οι άνθρωποι το έργο του Θεού, πρέπει να έρθουν αντιμέτωποι με πολλά πράγματα και να τα βλέπουν όλα σύμφωνα με τα λόγια Του. Πρέπει, επίσης, να ξοδεύουν περισσότερο χρόνο για να στοχάζονται, να αναζητούν την αλήθεια και να συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτήν, προκειμένου να μπορέσουν να γνωρίσουν το έργο του Θεού και να συμβαδίσουν μ’ αυτό. Μόνο έτσι θα μπορέσουν να κατανοήσουν την αλήθεια και, μέρα με τη μέρα, να εμβαθύνουν όλο και περισσότερο σ’ αυτή. Μόνο έτσι θα μπορέσουν τα λόγια του Θεού και κάθε πτυχή της αλήθειας να ριζώσουν στην καρδιά τους. Είναι αδύνατο να βιώσουμε το έργο του Θεού ξέχωρα από την αληθινή ζωή, πόσο μάλλον από τα περιβάλλοντα που έχει δημιουργήσει ο Θεός για τους διάφορους ανθρώπους και τα διάφορα ζητήματα και πράγματα. Αν γινόταν αυτό, κανείς δεν θα ήταν σε θέση να κατανοήσει και να αποκτήσει την αλήθεια. Κάθε φορά που αντιμετωπίζουν ένα πρόβλημα, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να βιώσουν το έργο του Θεού. Δεν ξέρουν πώς να αναζητήσουν την αλήθεια για να διορθώσουν τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους ούτε ξέρουν πώς να διορθώσουν τις παρανοήσεις και τις παράλογες απόψεις τους. Παρόλο, δηλαδή, που βιώνουν πολλά πράγματα, δεν καταφέρνουν να κατανοήσουν την αλήθεια, με αποτέλεσμα να μην κερδίζουν τίποτα. Όλο αυτό είναι χάσιμο χρόνου. Ό,τι κι αν κληθούν να αντιμετωπίσουν, αυτό που πρέπει να κάνουν τελικά πράξη οι άνθρωποι είναι να υποταχθούν στην ενορχήστρωση και τις διευθετήσεις του Θεού. Και δεν εννοούμε να υποτάσσονται αρνητικά και παθητικά ούτε επειδή αυτό είναι η τελευταία τους ελπίδα. Πρέπει, αντίθετα, να έχουν θετική κι ενεργητική πρόθεση και ένα μονοπάτι άσκησης της αλήθειας. Τι πάει να πει να υποτάσσεσαι στην ενορχήστρωση και τις διευθετήσεις του Θεού; Πάει να πει πως ό,τι διευθετήσεις κι αν κάνει ο Θεός και ό,τι κι αν σου συμβεί, πρέπει να Τον αφήνεις να τα κάνει όλα αυτά και να μάθεις να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν. Δεν πρέπει να έχεις καμία επιθυμία, δεν πρέπει να κάνεις τα δικά σου σχέδια ούτε να προσπαθείς να λειτουργείς με τον δικό σου τρόπο. Καθετί που αρέσει στους ανθρώπους, καθετί που επιδιώκουν και λαχταρούν είναι εξωφρενικό και παράλογο, ενώ επαναστατούν πάρα πολύ ενάντια στον Θεό. Όταν Εκείνος τούς ζητά να πάνε ανατολικά, αυτοί δεν θέλουν, κι ακόμα κι αν υποταχθούν παρά τη θέλησή τους, μέσα τους συνεχίζουν να σκέφτονται να πάμε δυτικά. Δεν είναι αληθινή υποταγή αυτό. Αληθινή υποταγή θα πει πως όταν ο Θεός σού λέει να πας ανατολικά, εσύ θα το κάνεις, και θα εγκαταλείψεις και θα αγνοήσεις κάθε σου σκέψη που σε παρακινεί να πας νότια, βόρεια ή δυτικά. Πρέπει να επαναστατήσεις ενάντια στα θέλω της σάρκας και να ασκηθείς, έπειτα, ακολουθώντας το μονοπάτι και την κατεύθυνση που σου έχει υποδείξει ο Θεός. Αυτό θα πει υποταγή. Ποιες είναι οι αρχές σύμφωνα με τις οποίες θα κάνεις πράξη την υποταγή; Να ακούς τα λόγια του Θεού και να υποτάσσεσαι. Να ασκείσαι σύμφωνα με όσα λέει ο Θεός. Μην έχεις προσωπικές προθέσεις και μην είσαι ιδιότροπος. Άσχετα με το αν καταλαβαίνεις ξεκάθαρα τα λόγια του Θεού ή όχι, πρέπει να είσαι πειθήνιος και να τα κάνεις πράξη, καθώς και να ενεργείς σύμφωνα με τις απαιτήσεις Του. Μέσα από την άσκηση και την εμπειρία, χωρίς καν να το καταλάβεις, θα φτάσεις σε σημείο που θα κατανοείς την αλήθεια. Μπορεί στα λόγια να λες ότι υποτάσσεσαι στον Θεό, ποτέ σου, όμως, δεν εγκαταλείπεις και δεν επαναστατείς ενάντια στα σχέδια και τις επιθυμίες που κρύβονται μέσα σου. Δεν είναι, άρα, σαν να λες μεν ένα πράγμα, αλλά στην πραγματικότητα να σκέφτεσαι κάτι άλλο; (Ναι.) Δεν είναι αληθινή υποταγή αυτό. Αν δεν δείξεις αληθινή υποταγή, κάθε φορά που σου συμβαίνει κάτι, θα έχεις πολλές απαιτήσεις από τον Θεό, και θα ανυπομονείς ενδόμυχα να ικανοποιήσει όλες τις απαιτήσεις σου. Αν ο Θεός δεν κάνει αυτά που θες, θα πονάς, θα στενοχωριέσαι και θα υποφέρεις πολύ. Δεν θα είσαι σε θέση να υποταχθείς στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του ούτε στα περιβάλλοντα που έχει κανονίσει για σένα. Πού οφείλεται αυτό; Στο ότι έχεις μονίμως απαιτήσεις και προσωπικές επιθυμίες· δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τις ιδέες σου, και θέλεις πάντα να κάνεις κουμάντο εσύ. Κάθε φορά, λοιπόν, που έρχεσαι αντιμέτωπος με πράγματα που δεν συμφωνούν με τις αντιλήψεις σου, αδυνατείς να υποταχθείς σ’ αυτά, ενώ δυσκολεύεσαι να υποταχθείς και στον Θεό. Θεωρητικά όλοι ξέρουν ότι πρέπει να υποταχθούν στον Θεό και να εγκαταλείψουν τις προσωπικές τους ιδέες. Το θέμα είναι ότι δεν μπορούν να τις εγκαταλείψουν, γιατί έχουν όλη την ώρα τον φόβο μην τυχόν βρεθούν σε μειονεκτική θέση και υποστούν απώλειες. Πείτε Μου, δεν τους κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή αυτό το πράγμα; Δεν πονάνε ακόμα περισσότερο; (Ναι.) Αν μπορείς να τα βάλεις όλα στην άκρη, αν μπορείς να εγκαταλείψεις όλα τα θέλω και τις απαιτήσεις σου που αντιτίθενται στις προθέσεις του Θεού πρόθυμα και με τη θέλησή σου, χωρίς να θέτεις όρους στον Θεό και να είσαι πρόθυμος να ικανοποιήσεις τις απαιτήσεις Του, τότε δεν θα δυσκολεύεσαι τόσο πολύ ούτε θα συναντάς τόσο μεγάλα εμπόδια. Όταν τα εμπόδια που συναντά κανείς κατά την υποταγή του στον Θεό μειώνονται, δεν μειώνεται αντίστοιχα και ο πόνος του; Και όταν συμβαίνει αυτό, μειώνεται δραστικά και η ταλαιπωρία στην οποία υποβάλλεται άσκοπα. Θα μπορέσετε να το βιώσετε αυτό όπως το περιγράψαμε; Πιθανότατα όχι ακόμα. Ορισμένοι άνθρωποι, όταν βλέπουν κάποιον να αντιμετωπίζει διάφορες δυσκολίες, μπαίνουν αμέσως στη θέση του και κοιτάνε να προστατεύσουν τον εαυτό τους. Με το που δουν κάποιον να πονάει, να είναι άρρωστος ή να αντιμετωπίζει δεινά και συμφορές, σκέφτονται αμέσως τον εαυτό τους και αναρωτιούνται: «Τι θα ’κανα αν μου συνέβαινε εμένα αυτό; Απ’ ό,τι φαίνεται, και πιστοί που είμαστε, μπορεί και πάλι να μας τύχουν τέτοια πράγματα και τέτοια ταλαιπωρία. Τι σόι Θεός είναι Αυτός, λοιπόν; Δες πόσο αδιαφορεί για τα αισθήματα αυτού του ανθρώπου. Και σ’ εμένα έτσι θα φερθεί; Απ’ ό,τι φαίνεται, ο Θεός είναι αναξιόπιστος. Μπορεί, ανά πάσα στιγμή και οπουδήποτε, να βάλει τους ανθρώπους σ’ ένα περιβάλλον που έχει κανονίσει γι’ αυτούς χωρίς να το περιμένουν. Μπορεί, ανά πάσα στιγμή και υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, να τους φέρει σε αμήχανες καταστάσεις». Οι άνθρωποι αυτοί φοβούνται, αφενός, πως αν δεν είναι πιστοί, δεν θα κερδίσουν ευλογίες και αφετέρου, πως αν παραμείνουν πιστοί, θα βρεθούν αντιμέτωποι με τις συμφορές. Όταν, λοιπόν, προσεύχονται ενώπιον του Θεού, το μόνο που λένε είναι το εξής: «Σε ικετεύω Θεέ μου, ευλόγησέ με». Δεν τολμούν να πουν πράγματα όπως το εξής: «Θεέ μου, Σου ζητώ να με δοκιμάσεις, να με πειθαρχήσεις και να κάνεις το θέλημά Σου. Είμαι πρόθυμος να τα αποδεχτώ όλα αυτά». Κανείς δεν τολμά να πει μια τέτοια προσευχή. Βιώνουν μερικές αναποδιές και αποτυχίες, και χάνουν κάπως την αποφασιστικότητα και το θάρρος τους. Κατανοούν κάπως διαφορετικά τη δίκαιη διάθεση του Θεού, την παίδευση, την κρίση και την κυριαρχία Του, και αρχίζουν να γίνονται πιο επιφυλακτικοί απέναντι στον Θεό. Υψώνεται, έτσι ένα τείχος μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού και αρχίζουν να αποξενώνονται. Είναι σωστό να βρίσκονται οι άνθρωποι σε τέτοιες καταστάσεις; (Όχι.) Αναπτύσσονται συνήθως τέτοιες καταστάσεις μέσα σας; Τυχαίνει να ζείτε σ’ αυτές; (Ναι.) Πώς μπορούν να λυθούν αυτά τα προβλήματα; Είναι δυνατόν να μην αναζητάτε την αλήθεια; Αν δεν κατανοείτε την αλήθεια και δεν έχετε πίστη, θα δυσκολευτείτε να ακολουθήσετε τον Θεό μέχρι τέλους, ενώ κάθε φορά που θα συναντάτε φυσικές ή ανθρωπογενείς καταστροφές και συμφορές, θα καταρρέετε.

Όταν ο Ιώβ πέρασε μια δοκιμασία, είπε την εξής φράση: «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21). Πολλοί είναι σήμερα αυτοί που μαθαίνουν να λένε απέξω κι ανακατωτά την παραπάνω φράση. Κάθε φορά, όμως, που το κάνουν αυτό, το μόνο που σκέφτονται είναι ότι ο Ιεχωβά δίνει πράγματα. Ποτέ δεν τους περνάει απ’ το μυαλό τι θα γίνει όταν ο Ιεχωβά τούς αφαιρέσει κάτι, και πόσο πόνο ή τι είδους δυσκολίες και άβολες καταστάσεις θα βιώσουν τότε. Ποτέ δεν σκέφτονται πώς θα αλλάξει η στάση τους καθώς αλλάζει το περιβάλλον τους. Ποτέ δεν έχουν κάτσει να το σκεφτούν αυτό προσεκτικά και το μόνο που κάνουν είναι να λένε ξανά και ξανά: «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον». Φτάνουν μάλιστα σε σημείο να χρησιμοποιούν την παραπάνω φράση ως σύνθημα και δόγμα που ξεφουρνίζουν κάθε φορά που τους δίνεται η ευκαιρία. Το μόνο πράγμα που έχουν στο μυαλό τους είναι όλες οι χάρες, οι ευλογίες και οι υποσχέσεις που δίνει στους ανθρώπους ο Ιεχωβά. Δεν τους περνάει απ’ το μυαλό ούτε φαντάζονται ποτέ τι θα γίνει όταν τους αφαιρέσει ο Ιεχωβά όλα αυτά τα πράγματα. Όλοι όσοι πιστέψουν στον Θεό είναι έτοιμοι να αποδεχτούν μόνο τη χάρη, τις ευλογίες και τις υποσχέσεις Του. Τα μόνα πράγματα που είναι πρόθυμοι να αποδεχτούν είναι η καλοσύνη και η συμπόνια Του. Κανένας τους, όμως, δεν περιμένει ούτε προετοιμάζεται να αποδεχτεί την παίδευση και την κρίση του Θεού, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό Του ή τις στερήσεις Του. Ούτε ένας απ’ αυτούς δεν προετοιμάζεται ώστε να αποδεχτεί την κρίση και την παίδευση του Θεού, τις στερήσεις Του ή τις κατάρες Του. Είναι κανονική αυτή η σχέση μεταξύ των ανθρώπων και του Θεού ή όχι; (Δεν είναι κανονική.) Γιατί λέτε ότι δεν είναι κανονική; Σε τι υστερεί; Στο ότι οι άνθρωποι δεν διαθέτουν την αλήθεια, κι αυτό γιατί έχουν πάρα πολλές αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, παρανοούν διαρκώς τον Θεό και δεν αναζητούν την αλήθεια για να τα διορθώσουν όλα αυτά. Όλα αυτά, λοιπόν, μπορεί πιθανότατα να οδηγήσουν σε προβλήματα. Πιο συγκεκριμένα, οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό μόνο και μόνο για να λάβουν ευλογίες και το μόνο που θέλουν είναι να συνάψουν συμφωνία μαζί Του. Παρόλο που έχουν διάφορες απαιτήσεις απ’ Αυτόν, δεν επιδιώκουν την αλήθεια κι αυτό είναι πολύ επικίνδυνο. Με το που συναντήσουν κάτι που δεν συνάδει με τις αντιλήψεις τους, γεννιούνται με τη μία μέσα τους αντιλήψεις, παράπονα και παρανοήσεις για τον Θεό. Μπορεί μάλιστα να φτάσουν σε σημείο να Τον προδώσουν. Έχει σοβαρές συνέπειες αυτό; Σε ποιο μονοπάτι βαδίζουν οι περισσότεροι άνθρωποι όταν πιστεύουν στον Θεό; Μπορεί, τώρα, να έχετε ακούσει ένα σωρό κηρύγματα και να πιστεύετε πως έχετε φτάσει σε σημείο να κατανοείτε κάμποσες αλήθειες. Στην πραγματικότητα, όμως, συνεχίζετε να βαδίζετε στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό μόνο και μόνο για να χορτάσετε με άρτο. Έστω πως μέσα σου νιώθεις ήδη έτοιμος να αποδεχτείς κρίση και παίδευση ή δοκιμασίες και εξευγενισμό, κι έστω πως έχεις ψυχολογικά προετοιμαστεί για την καταστροφή. Άσχετα με το πόσα δαπανάς για τον Θεό και πόσα θυσιάζεις καθώς εκτελείς το καθήκον σου, τι θα κάνεις σε περίπτωση που βρεθείς όντως αντιμέτωπος με τις δοκιμασίες του Ιώβ και ο Θεός σού αφαιρέσει όλη σου την περιουσία, σε βαθμό μάλιστα που η ζωή σου θα οδεύει στο τέλος της; Πώς πρέπει να αντιμετωπίσεις την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού; Πώς πρέπει να αντιμετωπίσεις το καθήκον σου και αυτό που σου εμπιστεύτηκε ο Θεός; Το κατανοείς σωστά αυτό το πράγμα; Είναι σωστή η στάση που έχεις; Είναι εύκολο να απαντήσετε σ’ αυτά τα ερωτήματα ή όχι; Μιλάμε για ένα μεγάλο εμπόδιο που μπαίνει στον δρόμο σας. Κι εφόσον, λοιπόν, πρόκειται για εμπόδιο και πρόβλημα, δεν πρέπει να το λύσετε; (Ναι.) Πώς μπορείτε να το λύσετε; Είναι εύκολο; Έστω πως πιστεύεις στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, έχεις διαβάσει πάρα πολλά από τα λόγια Του, έχεις ακούσει ένα σωρό κηρύγματα κι έχεις κατανοήσει άλλες τόσες αλήθειες. Έχεις, λοιπόν, προετοιμαστεί ήδη ώστε ν’ αφήσεις τον Θεό να ενορχηστρώνει τα πάντα, είτε μιλάμε για ευλογίες είτε για καταστροφές. Και έστω τώρα πως, παρότι έχεις απαρνηθεί και δαπανήσει τον εαυτό σου, παρότι έχεις κάνει θυσίες κι έχεις ξοδέψει την ενέργεια ολόκληρης της ζωής σου, το μόνο που παίρνεις ως αντάλλαγμα από τον Θεό είναι κατάρες και στερήσεις. Ακόμη και τότε, όμως, δεν έχεις κανένα παράπονο και καμία προσωπική επιθυμία ή απαίτηση, αλλά το μόνο που επιδιώκεις είναι να υποταχθείς στον Θεό και να αφεθείς στο έλεος των ενορχηστρώσεών Του. Ταυτόχρονα, αισθάνεσαι πως η ζωή σου έχει αξία μόνο και μόνο επειδή μπορείς και κατανοείς έστω και λίγο την κυριαρχία του Θεού και υποτάσσεσαι λιγάκι σ’ αυτήν. Δεν είναι εύκολο να αντιμετωπίσεις κάποιες από τις δυσκολίες σου αν έχεις μια τόσο σωστή στάση; Γνωρίζετε πλέον στ’ αλήθεια την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού; Έχετε ακόμα βαθιά μέσα σας σχέδια για το μέλλον και τη μοίρα σας; Μπορείτε να αφήσετε τα πάντα πίσω σας και να δαπανήσετε ειλικρινά τον εαυτό σας για τον Θεό; Έχετε ποτέ σας ξοδέψει χρόνο και ενέργεια για να αναλογιστείτε και να σκεφτείτε προσεκτικά όλα αυτά τα ζητήματα; Μήπως έχετε βιώσει κάποια πράγματα για να καταφέρετε να κατανοήσετε ορισμένες αλήθειες και να γνωρίσετε την κυριαρχία του Θεού; Το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχετε μπροστά σας είναι το εξής: Πώς πρέπει να αντιμετωπίζουν την κυριαρχία του Θεού και την ενορχήστρωση και τις διευθετήσεις του Δημιουργού όσοι Τον ακολουθούν; Αν δεν έχετε καν μπει στη διαδικασία να σκεφτείτε ποτέ σας αυτό το τόσο πρακτικό πρόβλημα ούτε αντιλαμβάνεστε ότι αυτή είναι η μεγαλύτερη αλήθεια των οραμάτων, θα είστε, άραγε, σε θέση να μείνετε σταθεροί στη μαρτυρία σας όταν μια μέρα συμβεί ένα σημαντικό γεγονός ή μια μεγάλη καταστροφή; Είναι δύσκολο να δώσετε ξεκάθαρη απάντηση και εξακολουθεί να υπάρχει ένα ερωτηματικό ως προς αυτό, έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Δεν πρέπει να εξετάσετε το συγκεκριμένο θέμα με κάθε λεπτομέρεια; (Ναι.) Πώς γίνεται, λοιπόν, να έχεις επαρκές ανάστημα για να αντιμετωπίσεις ένα μέλλον που δεν μπορείς να προβλέψεις; Πώς θα μπορέσεις να μείνεις σταθερός στη μαρτυρία σου μέσα στα περιβάλλοντα που ορίζει ο Θεός; Δεν πρέπει να εξετάσεις και να μελετήσεις σοβαρά το συγκεκριμένο θέμα; Μπορεί όλη την ώρα να σκέφτεσαι το εξής: «Από τη φύση μου είμαι ένας άνθρωπος καλός, κι έχω απολαύσει πολλή χάρη, πολλές ευλογίες και πολλή προστασία από τον Θεό. Σε αντίθεση με τους άλλους που απελπίζονται άμα τους τύχει καμιά δυσκολία, όποτε μου τυχαίνει εμένα κάτι αντίστοιχο, έχω την πρόνοια, την καθοδήγηση και τη βοήθεια του Θεού. Είμαι πλέον σε θέση να αντέχω τις δυσκολίες και να κάνω θυσίες όταν εκτελώ το καθήκον μου· η πίστη μου στον Θεό είναι πιο δυνατή και εκτελώ ένα σημαντικό καθήκον. Βλέπω ότι ο Θεός μού δείχνει ιδιαίτερη χάρη, κι έχω την προστασία και την ευλογία Του. Αν συνεχίσω έτσι, ακόμη κι αν μελλοντικά χρειαστεί να βιώσω παίδευση και κρίση ή δοκιμασίες και εξευγενισμό, θα μπορέσω σίγουρα να το ξεπεράσω. Σίγουρα θα είμαι ένας απ’ αυτούς που θα ευλογηθούν στο τέλος. Σίγουρα θα εισέλθω στη βασιλεία του Θεού και θα μπορέσω να δω την ημέρα που θα δοξαστεί!» Τι γνώμη έχεις γι’ αυτόν τον τρόπο σκέψης; Πιστεύεις ότι είσαι διαφορετικός και ότι ο Θεός σού δείχνει ιδιαίτερη εύνοια. Θεωρείς πως αν είναι να αποκλείσει ή να εγκαταλείψει κάποιον ο Θεός, αυτός ο κάποιος δεν πρόκειται να είσαι εσύ. Είναι σωστό να σκέφτεσαι τέτοια πράγματα; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; (Δεν είναι αντικειμενικός τρόπος σκέψης αυτός.) Θα έλεγε ποτέ αυτά τα λόγια κάποιος που γνωρίζει στ’ αλήθεια τον Θεό; Ή μήπως είναι πολύ υποκειμενικά και υποθετικά; Επιδιώκει την αλήθεια κάποιος που σκέφτεται μ’ αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Μπορεί, άρα, να υποταχθεί αληθινά στον Θεό; (Όχι.) Είναι έτοιμος να αποδεχτεί την παίδευση, την κρίση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού ή ακόμη και τις κατάρες Του; (Όχι.) Τι θα κάνει, λοιπόν, όταν έρθει πράγματι αντιμέτωπος με την παίδευση και την κρίση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού; Θα αναπτύξει αντιλήψεις για τον Θεό; Θα παραπονεθεί γι’ Αυτόν; Θα είναι σε θέση να τα αποδεχτεί όλα αυτά από τον Θεό και να υποταχθεί αληθινά; (Όχι.) Αν μη τι άλλο, θα δυσκολευόταν να το καταφέρει αυτό, επειδή ο μόνος λόγος για τον οποίο πιστεύει στον Θεό είναι για να λάβει χάρη ή να χορτάσει με άρτο. Δεν γνωρίζει πως ο Θεός έχει, επίσης, οργή και μεγαλοπρέπεια και πως η διάθεσή Του δεν ανέχεται προσβολές. Ο Θεός φέρεται σε όλους δίκαια και η διάθεσή Του απέναντι σε κάθε δημιούργημα, πέρα από συμπόνια και αγάπη, είναι και μεγαλοπρέπεια και οργή. Καθώς έρχεται ο Θεός σε επαφή με κάθε άνθρωπο, δεν μεταβάλλονται η συμπόνια, η αγάπη, η μεγαλοπρέπεια και η οργή που περιλαμβάνει η δίκαιη διάθεσή Του. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση να δείξει ποτέ ο Θεός συμπόνια και αγάπη σε κάποιους μόνο ανθρώπους, και μεγαλοπρέπεια και οργή μόνο σε άλλους. Δεν πρόκειται να το κάνει ποτέ αυτό, επειδή είναι ένας δίκαιος Θεός και αμερόληπτος απέναντι σε όλους. Η συμπόνια, η αγάπη, η μεγαλοπρέπεια και η οργή του Θεού είναι εκεί για κάθε άνθρωπο. Ο Θεός μπορεί να δώσει στους ανθρώπους χάρη, ευλογίες και προστασία, αλλά μπορεί, ταυτόχρονα, να τους κρίνει και να τους παιδεύσει, να τους καταραστεί και να τους αφαιρέσει όλα όσα τους έχει δώσει. Είναι εξίσου ικανός να δίνει, αλλά και να αφαιρεί από τους ανθρώπους τα πάντα. Αυτή είναι η διάθεσή Του και αυτό πρέπει να κάνει με όλους τους ανθρώπους. Δεν είναι, λοιπόν, λάθος να σκέφτεσαι το εξής; «Ο Θεός με θεωρεί πολύτιμο και μου έχει αδυναμία. Δεν αντέχει με τίποτα να με παιδεύει και να με κρίνει, και δεν θα Του πάει σε καμία περίπτωση η καρδιά να μου αφαιρέσει όλα όσα μου έχει δώσει, μην τυχόν στενοχωρηθώ και πονέσω». Δεν είναι μια αντίληψη για τον Θεό αυτή; (Ναι.) Προτού, λοιπόν, καταφέρεις να κατανοήσεις αυτές τις αλήθειες, δεν σκέφτεσαι μόνο πώς να απολαμβάνεις τη χάρη, τη συμπόνια και την αγάπη του Θεού; Ξεχνάς, έτσι, τελείως πως ο Θεός έχει και μεγαλοπρέπεια και οργή. Στα λόγια λες πως ο Θεός είναι δίκαιος, και όποτε σου δείχνει συμπόνια και αγάπη, μπορείς και Τον ευχαριστείς και Τον επαινείς. Κάθε φορά, όμως, που σου δείχνει μεγαλοπρέπεια και οργή μέσα από την παίδευση και την κρίση Του, στενοχωριέσαι πολύ. «Μακάρι να μην υπήρχε τέτοιος Θεός», σκέφτεσαι. «Μακάρι να μην το έκανε αυτό ο Θεός, μακάρι να μη με έβαζε στο στόχαστρο, μακάρι να μην ήταν αυτή η πρόθεσή Του, μακάρι να τα πάθαιναν άλλοι αυτά κι όχι εγώ. Είμαι καλός άνθρωπος και δεν έχω κάνει τίποτα κακό· έχω πληρώσει πολύ ακριβά το τίμημα που πιστεύω στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός δεν θα ’πρεπε να ’ναι τόσο ανελέητος. Θα ’πρεπε να ’χω το δικαίωμα και τα προσόντα να απολαμβάνω τη συμπόνια και την αγάπη Του, καθώς και την άφθονη χάρη και τις ευλογίες Του. Δεν θα με κρίνει ο Θεός ούτε θα με παιδεύσει· δεν θα Του πάει η καρδιά να το κάνει αυτό». Δεν είναι ευσεβής πόθος αυτό και λάθος σκεπτικό; (Ναι.) Γιατί είναι λάθος το σκεπτικό σου; Επειδή δεν θεωρείς τον εαυτό σου δημιούργημα και μέλος της δημιουργημένης ανθρωπότητας. Κάνεις το λάθος να διαχωρίζεις τον εαυτό σου από τη δημιουργημένη ανθρωπότητα και να θεωρείς ότι ανήκεις σε μια ιδιαίτερα ομάδα ή ότι είσαι ένα ιδιαίτερο είδος δημιουργήματος· δίνεις, έτσι, στον εαυτό σου ιδιαίτερη θέση. Δεν είναι αλαζονεία και αυταρέσκεια αυτό; Δεν είναι παράλογο; Υποτάσσεται πραγματικά στον Θεό κάποιος που έχει τέτοιο σκεπτικό; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση.

Στην οικογένεια του Θεού και ανάμεσα στους αδελφούς και τις αδελφές σου, δεν έχει καμία σημασία πόσο υψηλό είναι το κύρος ή η θέση σου, πόσο σημαντικό είναι το καθήκον σου, πόσο μεγάλο είναι το ταλέντο και η συνεισφορά σου ή πόσο καιρό πιστεύεις στον Θεό. Στα μάτια του Θεού είσαι απλώς ένα δημιούργημα, ένα συνηθισμένο δημιούργημα, και δεν ισχύουν κανένας από τους ευγενείς τίτλους και καμία από τις προσφωνήσεις που έχεις δώσει ο ίδιος στον εαυτό σου. Αν όλα αυτά τα θεωρείς πάντοτε στεφάνους ή εφόδια που σου επιτρέπουν να ανήκεις σε μια ιδιαίτερη ομάδα ή να είσαι μια ιδιαίτερη προσωπικότητα, αντιστέκεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο στις απόψεις του Θεού και συγκρούεσαι μ’ αυτές. Είσαι, δηλαδή, σε δυσαρμονία με τον Θεό. Τι συνέπειες θα έχει αυτό; Θα αντισταθείς τελικά στα καθήκοντα που πρέπει να εκτελεί ένα δημιούργημα; Στα μάτια του Θεού, είσαι μονάχα ένα δημιούργημα και τίποτα άλλο. Εσύ, όμως, δεν θεωρείς τον εαυτό σου ως τέτοιο. Γίνεται να υποταχθείς πραγματικά στον Θεό αν έχεις τέτοια νοοτροπία; Οι σκέψεις σου κατακλύζονται από τους εξής ευσεβείς πόθους: «Ο Θεός δεν πρέπει να μου φέρεται έτσι. Δεν θα μπορούσε ποτέ Του να μου φερθεί έτσι». Όταν σκέφτεσαι μ’ αυτόν τον τρόπο, δεν έρχεσαι σε σύγκρουση με τον Θεό; Τι θα σκεφτείς μέσα σου αν αυτό που κάνει ο Θεός δεν συνάδει με τις αντιλήψεις, τη νοοτροπία και τις ανάγκες σου; Πώς θα αντιμετωπίσεις τότε τα περιβάλλοντα που έχει κανονίσει για σένα; Θα υποταχθείς; (Όχι.) Δεν θα υποταχθείς. Είναι σίγουρο ότι θα αντισταθείς, θα αντιταχθείς, θα διαμαρτυρηθείς και θα παραπονεθείς, ενώ θα σπας το κεφάλι σου και θα σκέφτεσαι ξανά και ξανά το εξής: «Παλιότερα ο Θεός με προστάτευε και μου έδειχνε τη χάρη Του. Γιατί άλλαξε τώρα; Πώς θα συνεχίσω να ζω έτσι;» Αρχίζεις, λοιπόν, να γίνεσαι οξύθυμος και να παρεκτρέπεσαι. Στο σπίτι σου, αν φερόσουν έτσι στους γονείς σου, θα σε συγχωρούσαν και δεν θα σου έκαναν τίποτα. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν είναι αποδεκτό στον οίκο του Θεού. Είσαι ενήλικας και πιστός, και κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να ανεχθεί τις ανοησίες σου. Τι σε κάνει να πιστεύεις, άρα, πως θα ανεχόταν μια τέτοια συμπεριφορά ο Θεός; Θα επιτρέψει να Του κάνεις κάτι τέτοιο; Όχι, δεν πρόκειται να το επιτρέψει. Γιατί όχι; Δεν είναι γονιός σου ο Θεός. Είναι ο Θεός, ο Δημιουργός, και ο Δημιουργός δεν θα επέτρεπε ποτέ σ’ ένα δημιούργημα να φέρεται οξύθυμα και παράλογα ή να κάνει σκηνές μπροστά Του. Αυτό που θέλει να δει ο Θεός όταν σε παιδεύει και σε κρίνει, όταν σε δοκιμάζει, σου αφαιρεί κάτι ή σε ταλαιπωρεί, είναι η στάση με την οποία φέρεται στον Δημιουργό ένα δημιούργημα και το είδος του μονοπατιού που επιλέγει. Επομένως, δεν θα σου επιτρέψει σε καμία περίπτωση να φέρεσαι οξύθυμα και παράλογα ή να ξεφουρνίζεις εξωφρενικές δικαιολογίες. Μόλις οι άνθρωποι τα κατανοήσουν όλα αυτά, δεν πρέπει να κάτσουν να σκεφτούν πώς οφείλουν να αντιμετωπίζουν όλα όσα κάνει ο Δημιουργός; Πρέπει, πρώτα απ’ όλα, να λάβουν τη θέση που τους αναλογεί και να αναγνωρίσουν την ταυτότητά τους ως δημιουργήματα. Μπορείς να αναγνωρίσεις ότι είσαι ένα δημιούργημα; Αν ναι, πρέπει τότε να πάρεις τη θέση που σου αναλογεί ως δημιούργημα και να υποταχθείς στις διευθετήσεις του Δημιουργού. Ακόμη κι αν υποφέρεις λιγάκι, θα το κάνεις χωρίς παράπονα. Αυτό σημαίνει να είσαι συνετός άνθρωπος. Μπορεί, όμως, να μη θεωρείς τον εαυτό σου δημιούργημα και να πιστεύεις, αντίθετα, ότι έχεις τίτλους και φοράς φωτοστέφανο στο κεφάλι σου, ότι έχεις κύρος, ότι είσαι σπουδαίος επικεφαλής, μαέστρος, επιμελητής ή σκηνοθέτης στην οικογένεια του Θεού, και ότι έχεις συμβάλει επάξια στο έργο της. Αν έτσι νομίζεις, είσαι τελείως παράλογος και ξεδιάντροπος. Είστε εσείς άνθρωποι με κύρος, θέση και αξία; (Δεν είμαστε, όχι.) Τι είσαι τότε; (Ένα δημιούργημα είμαι.) Ακριβώς! Ένα συνηθισμένο δημιούργημα είσαι και τίποτα περισσότερο. Όταν βρίσκεσαι με άλλους ανθρώπους, μπορείς να μοστράρεις τα προσόντα σου, να παίζεις το χαρτί της αρχαιότητας, να καυχιέσαι για τις συνεισφορές σου και να μιλάς για τα ηρωικά σου κατορθώματα. Ενώπιον του Θεού, όμως, δεν υπάρχει τίποτα απ’ όλα αυτά· δεν πρέπει να μιλάς ποτέ σου γι’ αυτά τα πράγματα, ούτε να τα μοστράρεις και να το παίζεις βετεράνος. Αν μοστράρεις τα προσόντα σου, θα στραβώσουν τα πράγματα. Ο Θεός θα σε θεωρεί εντελώς παράλογο και άκρως αλαζονικό. Θα νιώθει αποστροφή και αηδία για σένα, και θα σε παραγκωνίσει. Θα έχεις πρόβλημα σ’ αυτήν την περίπτωση. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να αναγνωρίσεις την ταυτότητα και τη θέση σου ως δημιούργημα. Όσο κύρος κι αν έχεις σε σχέση με τους άλλους, όσο διακεκριμένη κι αν είναι η θέση σου, όσα πλεονεκτήματα κι αν έχεις, κι ακόμη κι αν ο Θεός σού έχει δώσει κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο που σου επιτρέπει να νιώθεις πολύ ανώτερος ανάμεσα στους άλλους ανθρώπους, τίποτα απ’ όλα αυτά δεν έχει την παραμικρή αξία ή σημασία όταν προσέρχεσαι ενώπιόν Του. Δεν πρέπει, λοιπόν, να κάνεις επίδειξη. Αντίθετα, ενώπιον του Θεού, πρέπει να είσαι ένα ταπεινό δημιούργημα. Ενώπιον του Θεού, είσαι απλώς ένα ακόμη μέλος της δημιουργημένης ανθρωπότητας. Όση φήμη και όσα χαρίσματα και ταλέντα κι αν έχεις, όσο σπουδαία κι είναι τα εγχειρήματά σου σε σχέση με των άλλων ανθρώπων, ενώπιον του Θεού, δεν αξίζει να αναφέρεις τίποτα απ’ όλα αυτά, πόσο μάλλον να τα μοστράρεις. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να λάβεις απλώς τη θέση που σου αναλογεί ως δημιούργημα. Το δεύτερο είναι να μην επιδιώκεις μόνο να απολαμβάνεις τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού, τη στιγμή που μέσα σου αντιστέκεσαι στην παίδευση και την κρίση Του και τα απορρίπτεις, ή φοβάσαι τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό Του για σένα. Όλοι αυτοί οι φόβοι και η αντίσταση δεν θα σε ωφελήσουν σε τίποτα. Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Θα γλιτώσω απ’ αυτά τα βάσανα αν είμαι πρόθυμος να αποδεχτώ την κρίση, την παίδευση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού;» Ο Θεός δεν τα κάνει όλα αυτά σύμφωνα με το αν σου αρέσουν ή όχι, ή σύμφωνα με τις υποκειμενικές σου επιθυμίες και επιλογές. Τα κάνει σύμφωνα με τις επιθυμίες Του, τις σκέψεις και τα σχέδιά Του. Επομένως, πέρα από το να αποδέχεσαι τη χάρη και τις ευλογίες του Θεού ως δημιούργημα, πρέπει επίσης να μπορείς να αποδέχεσαι και να βιώνεις πραγματικά μέσα σου την παίδευση, την κρίση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό των λόγων του Θεού. Κάποιοι τώρα θα πουν το εξής: «Εννοείς ότι ο Θεός μπορεί να δώσει τη χάρη Του στους ανθρώπους παντού και πάντοτε, αλλά, αντίστοιχα, μπορεί και να τους πλήξει με την παίδευση, την κρίση, τις δοκιμασίες, τον εξευγενισμό και τις συμφορές Του παντού και πάντοτε;» Έχετε την εντύπωση ότι η παίδευση, η κρίση, οι δοκιμασίες και ο εξευγενισμός του Θεού θα έπλητταν τους ανθρώπους έτσι αυθαίρετα, αφήνοντάς τους τελείως ανήμπορους και απροστάτευτους; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση· αυτό δεν ισχύει καθόλου. Οι διεφθαρμένοι άνθρωποι δεν είναι άξιοι να λάβουν την κρίση και την παίδευση του Θεού και πρέπει όλοι σας να το γνωρίζετε αυτό. Πρέπει, όμως, να καταλάβεις ότι η αποκάλυψη και η έκθεσή σου από τον Θεό, η πειθαρχία, η συμμόρφωση και η παίδευσή σου, καθώς και η κρίση, οι δοκιμασίες και ο εξευγενισμός σου απ’ Αυτόν, κι ακόμη και η κατάρα Του για σένα, βασίζονται όλα στο ανάστημά σου, στις συνθήκες στις οποίες βρίσκεσαι και φυσικά στις προσωπικές σου επιδιώξεις. Αν έχεις την έγκριση του Θεού, τότε η κρίση Του, η παίδευσή Του, οι δοκιμασίες και ο εξευγενισμός Του θα σε πλήξουν την κατάλληλη στιγμή. Για όσο καιρό πιστεύεις στον Θεό, θα σε συνοδεύουν παντού και πάντοτε οι ευλογίες και η χάρη Του, και το ίδιο ισχύει και για τις αποκαλύψεις, τη συμμόρφωση, την πειθαρχία, την παίδευση και την κρίση Του, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό Του, και ούτω καθεξής. Όταν, βέβαια, λέμε παντού και πάντοτε, εννοούμε πάντα με μέτρο, την κατάλληλη στιγμή και με βάση το σχέδιο του Θεού. Τίποτα απ’ αυτά δεν συμβαίνει αυθαίρετα στους ανθρώπους, ούτε ισχύει πως μόλις σταματήσει κάποιος να είναι προσεκτικός, θα τον πλήξει ξαφνικά μια συμφορά. Δεν είναι καθόλου έτσι τα πράγματα. Αν δεν έχεις κάποιο συγκεκριμένο ανάστημα και ο Θεός δεν έχει ακόμη σχεδιάσει να κάνει κάτι μ’ εσένα, μην ανησυχείς, μπορεί στη ζωή σου να σε συνοδεύουν μονάχα η χάρη, η ευλογία και η παρουσία του Θεού. Εάν δεν έχεις επαρκές ανάστημα ή προβάλλεις ιδιαίτερη αντίσταση στην παίδευση, την κρίση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού και τα φοβάσαι, ο Θεός δεν πρόκειται να σου επιβάλει τίποτα απ’ αυτά παρά τη θέλησή σου. Δεν χρειάζεται, άρα, να ανησυχείς. Είτε συμβεί κάτι τέτοιο είτε όχι, οι άνθρωποι πρέπει να γνωρίζουν το έργο του Θεού και να κατανοούν τις προθέσεις Του. Μόνο αν γνωρίζουν με ακρίβεια τα λόγια του Θεού, θα έχουν σωστή στάση και κανονική κατάσταση, και θα είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν σωστά ό,τι κι αν τους συμβεί. Είστε τώρα έτοιμοι να αποδεχτείτε την παίδευση, την κρίση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό του Θεού; Είστε πρόθυμοι να τα αποδεχτείτε όλα αυτά; (Είμαστε.) Ναι μεν τα χείλη σας λένε ναι, μέσα στην καρδιά σας, όμως, εξακολουθείτε να φοβάστε πολύ. Αν ξαφνικά, με το που είπες αυτό το «ναι», έπεφτε πάνω σου μια συμφορά απ’ το πουθενά, πώς θα την αντιμετώπιζες; Θα ξεσπούσες σε δάκρυα; Θα φοβόσουν μήπως πεθάνεις; Θα ανησυχούσες ότι δεν θα ευλογηθείς; Θα ανησυχούσες ότι δεν θα μπορέσεις να δεις την ημέρα που θα δοξαστεί ο Θεός; Όλα αυτά τα προβλήματα αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι κάθε φορά που τους συμβαίνει κάτι. Με δυο λόγια, για να μπορέσει κάποιος να μείνει σταθερός μέσα στις δοκιμασίες και τα δεινά, πρέπει να διακατέχεται από δύο πράγματα. Πρώτον, πρέπει να λάβει τη θέση που του αναλογεί ως δημιούργημα. Πρέπει να αντιλαμβάνεσαι ξεκάθαρα μέσα σου ότι είσαι ένα συνηθισμένο δημιούργημα, ένας συνηθισμένος άνθρωπος ανάμεσα σε διεφθαρμένους ανθρώπους. Δεν είσαι τίποτα το ασυνήθιστο ή το ιδιαίτερο. Πρέπει, άρα, να λάβεις τη θέση που σου αναλογεί ως δημιούργημα. Δεύτερον, πρέπει να έχεις ειλικρινή καρδιά που υποτάσσεται στον Θεό και, ανά πάσα στιγμή, να είσαι έτοιμος να αποδεχτείς τις ευλογίες και τη χάρη Του, καθώς και την παίδευση, την κρίση, τις δοκιμασίες και τον εξευγενισμό Του. Όπως είπε ο Ιώβ: «τα αγαθά μόνον θέλομεν δεχθή εκ του Θεού, και τα κακά δεν θέλομεν δεχθή;» (Ιώβ 2:10) και «Ο Ιεχωβά έδωκε και ο Ιεχωβά αφήρεσεν· είη το όνομα Ιεχωβά ευλογημένον» (Ιώβ 1:21). Αυτό είναι γεγονός και δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ. Το καταλαβαίνεις, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αν διακατέχεσαι από αυτά τα δύο πράγματα, θα μπορείς κατά βάση να μείνεις σταθερός και να ξεπεράσεις τις διάφορες συμφορές και τα διάφορα δεινά που σου τυχαίνουν. Μπορεί να μην είσαι σε θέση να καταθέσεις ισχυρή και ηχηρή μαρτυρία, αλλά τουλάχιστον δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να παραστρατήσεις, να σκοντάψεις ή να φερθείς ύπουλα. Δεν θα είσαι έτσι ασφαλής; (Ναι.) Σύμφωνα με αυτά τα δύο πράγματα πρέπει, άρα, να ασκηθείτε, και πρέπει να δείτε αν είναι εύκολο να τα πετύχετε κι αν μπορείτε να τα αποδεχτείτε στα βάθη της καρδιάς σας. Αφού τα γνωρίζεις πλέον αυτά, είναι στο χέρι σου να δεις και να κατανοήσεις διαφορετικά τις όποιες δοκιμασίες συναντήσεις στο εξής. Σ’ αυτό το σημείο, ολοκληρώνουμε τη συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτό το θέμα.