Στη συνέχεια θα συναναστραφούμε πάνω στο εξής ρητό σχετικά με την ηθική διαγωγή: «Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης». Όπως καταλαβαίνετε, καθένα από αυτά τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή είναι τόσο πομπώδες και συγκλονιστικό ωσάν καθένα τους να έχει διαποτιστεί με κάποιο ηρωικό πνεύμα και τις ιδιότητες σπουδαίων ανθρώπων, με αποτέλεσμα ένας κοινός ή συνηθισμένος άνθρωπος να μην μπορεί να το υλοποιήσει. «Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης»· πόσο ανοιχτόμυαλος πρέπει να είναι κάποιος για να το καταφέρει αυτό! Πόσο ευγενικός, καλοσυνάτος και σπουδαίος πρέπει να είναι για να το πετύχει! «Μια σταγόνα» αντιστοιχεί σε «έναν χείμαρρο», αλλά παράλληλα αυτή η αντιστοιχία δίνει την εντύπωση πως υπάρχει ένα απέραντο χάσμα και μια τεράστια διαφορά μεταξύ των δύο. Ακόμη κι αν λάβεις μία μόνο σταγόνα καλοσύνης, δηλαδή, πρέπει να ανταποδώσεις. Με τι, όμως; Πρέπει να ανταποδώσεις με έναν χείμαρρο, με έναν τεράστιο αριθμό πράξεων ή συμπεριφορών ή με μεγάλη ειλικρίνεια και σπουδαία προθυμία· δεν πρέπει να την αφήσεις να ξεχαστεί. Με τόσο πολλά πρέπει να ανταποδώσεις αν σου δοθεί μια σταγόνα καλοσύνης· αν το κάνεις με λιγότερα, αυτό δείχνει πως δεν έχεις συνείδηση. Σύμφωνα με αυτήν τη λογική, αυτός που αντλεί αθέμιτο όφελος στο τέλος δεν είναι αυτός που έδειξε καλοσύνη; Η καλοσύνη αυτού του ευεργέτη σίγουρα του εξασφαλίζει μεγάλο κέρδος! Δίνει μία σταγόνα καλοσύνης και παίρνει ως αντάλλαγμα έναν ολόκληρο χείμαρρο. Η συγκεκριμένη συμφωνία είναι ιδιαίτερα επικερδής και μπορεί κανείς έτσι να έχει τεράστιο όφελος εις βάρος των άλλων. Έτσι δεν είναι; Σε αυτήν τη ζωή, δεν υπάρχει άνθρωπος που να μη δεχτεί μια σταγόνα καλοσύνης. Αν έπρεπε όλοι τους να ανταποδώσουν με έναν χείμαρρο καλοσύνης, θα τους έπαιρνε μια ολόκληρη ζωή για το καταφέρουν κι έτσι δεν θα ήταν σε θέση να εκπληρώσουν καμία από τις οικογενειακές και κοινωνικές τους υποχρεώσεις, πόσο μάλλον να αναλογιστούν το μονοπάτι τους στη ζωή. Αν απολαμβάνεις μια σταγόνα καλοσύνης, αλλά δεν καταφέρεις να ανταποδώσεις με έναν χείμαρρο, τόσο η συνείδησή σου όσο και η κοινωνία θα σε καταδικάσουν και θα νιώθεις πως είσαι επαναστάτης, κακούργος και αχάριστος· θα νομίζεις πως δεν είσαι άνθρωπος. Τι γίνεται, όμως, στην περίπτωση που κάποιος μπορεί να ανταποδώσει αυτήν την καλοσύνη με έναν χείμαρρο καλοσύνης; Ο άνθρωπος αυτός λέει το εξής: «Είμαι ο πιο ευσυνείδητος άνθρωπος στον κόσμο, αφού μπορώ να ανταποδώσω μια σταγόνα καλοσύνης με έναν χείμαρρο καλοσύνης. Αυτός που με βοήθησε κάποτε και μου έδειξε καλοσύνη θα δει έτσι τι άνθρωπος είμαι, καθώς και αν βγήκε ζημιωμένος που με βοήθησε και αν άξιζε ή όχι τον κόπο να το κάνει. Έτσι, δεν πρόκειται να το ξεχάσει ποτέ του και θα έρθει, μάλιστα, σε δύσκολη θέση. Εγώ θα συνεχίσω να του το ανταποδίδω. Αφού, λοιπόν, μπορώ να ανταποδώσω μια σταγόνα καλοσύνης με έναν χείμαρρο καλοσύνης, δεν έχω ευγενή ηθική διαγωγή και χαρακτήρα; Δεν είμαι κύριος; Δεν είμαι ένας άνθρωπος σπουδαίος; Δεν αξίζω τον θαυμασμό των άλλων;» Όλοι τότε τον επαινούν και τον επιδοκιμάζουν, με αποτέλεσμα, πλημμυρισμένος από συναισθήματα, να πει το εξής: «Εφόσον με επαινείτε και λέτε ότι είμαι ευγενικός, ότι έχω ευγενή χαρακτήρα, ότι είμαι πρότυπο για τους ανθρώπους και υπόδειγμα ανθρώπινης ηθικής, πρέπει αφού πεθάνω να μου στήσετε ένα μνημείο και να μου γράψετε μια επιτάφια επιγραφή που να λέει: “Αυτός ο άνθρωπος ήταν υπόδειγμα του αποφθέγματος ‘Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης’ και μπορεί να χαρακτηριστεί ως πρότυπο ανθρώπινης ηθικής”». Και να στηθεί, όμως, αυτό το μνημείο, σκέφτεται ότι καλό είναι να φτιάξουν και ένα πήλινο άγαλμα κατ’ εικόνα του και να το τοποθετήσουν μέσα στον ναό, γράφοντας έπειτα πάνω του το εξέχον όνομά του: «Ιερός τόπος του τάδε θεού». Πρέπει, επίσης, να στήσουν από κάτω του έναν βωμό για θυμιάματα, όπου όλοι θα αφήνουν προσφορές θυμιάματος για να καίει συνεχώς για Εκείνον. Πρέπει, επίσης, οι άνθρωποι να έχουν στα σπίτια τους αγαλματίδιά του, να θυμιατίζουν και να τον προσκυνούν τρεις φορές την ημέρα, αλλά και να διδάσκουν τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους και τις νεότερες γενιές να του μοιάσουν· να λένε στους γιους και τις κόρες τους ότι πρέπει να βρουν έναν άνθρωπο σαν κι αυτόν για να παντρευτούν, κάποιον που να μπορεί να ανταποδώσει μια σταγόνα καλοσύνης με έναν χείμαρρο καλοσύνης· ένα υπόδειγμα και πρότυπο ανθρώπινης ηθικής. Η παραδοσιακή εκπαιδευτική προσέγγιση των Κινέζων είναι να διδάσκουν τα παιδιά τους να είναι καλοί άνθρωποι. Τους τονίζουν, επίσης, να αναγνωρίζουν την καλοσύνη και να προσπαθούν να την ανταποδώσουν. Αν λάβετε μια σταγόνα καλοσύνης, πρέπει να την ανταποδώσετε δουλεύοντας σκληρά μια ολόκληρη ζωή· με άλλα λόγια, με έναν χείμαρρο καλοσύνης. Όταν τα παιδιά αυτά μεγαλώσουν, εκπαιδεύουν με τον ίδιο τρόπο και τις επόμενες γενιές και έτσι αυτό συνεχίζει να περνάει από γενιά σε γενιά. Όταν ένας τέτοιος άνθρωπος είναι σε θέση να ανταποδώσει μια σταγόνα καλοσύνης με έναν χείμαρρο καλοσύνης, αυτό σημαίνει πως έχει πετύχει τον απώτερο στόχο του. Ποιος είναι αυτός ο στόχος; Να τον αναγνωρίσουν και να τον εγκρίνουν οι κοσμικοί άνθρωποι και η κοινωνία. Κάτι τέτοιο, βέβαια, είναι δευτερεύουσας σημασίας. Το πιο σημαντικό είναι να κρεμάσουν οι άνθρωποι το πορτραίτο του στους τοίχους τους και να κάνουν προσφορές στο άγαλμά του, ώστε να μπορεί να απολαμβάνει το θυμίαμα που καίει σ’ αυτόν τον κόσμο από γενιά σε γενιά και το πνεύμα και οι ιδέες του να κληροδοτηθούν στον κόσμο και να κερδίσουν τον έπαινο των ανθρώπων στις επόμενες γενιές. Αφού, στο τέλος, χορτάσει το θυμίαμα που καίει σ’ αυτόν τον κόσμο, σε τι μετατρέπεται; Γίνεται διάβολος βασιλιάς και πετυχαίνει επιτέλους τον στόχο του. Αυτή είναι η απώτερη συνέπεια της διαφθοράς των ανθρώπων από τον Σατανά. Στην αρχή, οι άνθρωποι αποδέχονται απλώς μια ιδέα της παραδοσιακής κουλτούρας σχετικά με την ηθική διαγωγή, όπως είναι η αγαθοσύνη, η δικαιοσύνη, η ευπρέπεια, η σοφία και η αξιοπιστία. Συμμορφώνονται, έπειτα, με την απαίτηση που θέτει η συγκεκριμένη ιδέα και δίνουν το παράδειγμα στους άλλους μέσα από την αυστηρή εφαρμογή και τήρηση αυτής της ιδέας και αυτής της απαίτησης. Πετυχαίνουν έτσι τον στόχο τους να γίνουν πρότυπο και υπόδειγμα ηθικής για τους υπόλοιπους ανθρώπους. Όταν πεθάνουν, αφήνουν πίσω τους μια καλή φήμη, η οποία περνάει από γενιά σε γενιά. Στο τέλος, παίρνουν αυτό ακριβώς που ήθελαν: εισπνέουν, δηλαδή, το θυμίαμα που καίει σ’ αυτόν τον κόσμο για πολλά χρόνια και γίνονται ο βασιλιάς των δαιμόνων. Είναι καλό αυτό; (Όχι.) Γιατί λέτε ότι δεν είναι καλό; Αυτόν τον απώτερο στόχο επιδιώκει να πετύχει στη ζωή του ένας άπιστος. Εγκρίνει κάποιες ιδέες σχετικά με μια συγκεκριμένη ηθική διαγωγή και στη συνέχεια θέτει σε εφαρμογή τις απαιτήσεις αυτής της ηθικής διαγωγής, δίνοντας το παράδειγμα, μέχρι να φτάσει τελικά στο σημείο όπου όλοι τον επαινούν λέγοντας πως είναι ένας καλός, ευγενικός και διακεκριμένος άνθρωπος με ευγενή χαρακτήρα. Φήμες για τη συμπεριφορά και τις πράξεις του διαδίδονται σε ολόκληρη την ανθρωπότητα· οι άνθρωποι από γενιά σε γενιά μελετούν και τιμούν τη συμπεριφορά και τις πράξεις του. Στο τέλος, ο άνθρωπος αυτός γίνεται πρότυπο μιας ολόκληρης γενιάς, καθώς βέβαια και ο βασιλιάς των δαιμόνων για μια ολόκληρη γενιά. Σε αυτό το μονοπάτι δεν βαδίζουν οι κοσμικοί άνθρωποι; Για αυτό το αποτέλεσμα δεν πασχίζουν οι κοσμικοί άνθρωποι; Έχει αυτό κάποια σχέση με την αλήθεια; Έχει κάποια σχέση με τη σωτηρία του Θεού; Καμία απολύτως σχέση δεν έχει μ’ αυτά. Αυτή είναι η τελική έκβαση που επιφυλάσσουν στους ανθρώπους τα ρητά περί ηθικής διαγωγής. Αν κάποιος αποδέχεται και τηρεί απόλυτα τις κάθε λογής ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας, τότε το μονοπάτι στο οποίο βαδίζει είναι αναμφίβολα η οδός των δαιμόνων. Αν έχεις εισέλθει μια για πάντα στην οδό των δαιμόνων, δεν σε συνδέει τίποτα με το έργο του Θεού για τη σωτηρία των ανθρώπων και δεν έχεις καμία απολύτως σχέση με τη σωτηρία. Αν, λοιπόν, παρότι κατανοείς την αλήθεια, εξακολουθούν να σε περιορίζουν και να σε επηρεάζουν οι ιδέες της παραδοσιακής κουλτούρας και, ταυτόχρονα, υπό την επιρροή αυτών των ιδεών, συμμορφώνεσαι με τους νόμους τους και με αυτές τις απαιτήσεις και τα ρητά και δεν είσαι σε θέση να επαναστατήσεις εναντίον τους ή να τα εγκαταλείψεις ούτε μπορείς να αποδεχτείς τις απαιτήσεις του Θεού, θα καταλήξεις τότε να ακολουθήσεις την οδό των δαιμόνων και να γίνεις βασιλιάς των δαιμόνων. Το καταλαβαίνετε αυτό, έτσι δεν είναι; Δεν υπάρχει στον κόσμο καμία θεωρία και κανένα ρητό που να μπορεί να αντικαταστήσει το μονοπάτι της σωτηρίας που έχει δώσει ο Θεός στην ανθρωπότητα· ούτε καν τα υψηλότερα ηθικά πρότυπα στον κόσμο δεν μπορούν να το πετύχουν αυτό. Προκειμένου οι άνθρωποι να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι, δηλαδή στο μονοπάτι της σωτηρίας, ο μόνος τρόπος να κερδίσουν την έγκριση του Θεού είναι να προσέλθουν ενώπιόν Του, να αποδεχτούν πειθήνια και ακλόνητα τα λόγια Του, να αποδεχτούν τους κάθε λογής ισχυρισμούς και τις απαιτήσεις Του και να συμπεριφερθούν και ενεργήσουν έχοντας ως κριτήριο τα λόγια Του. Διαφορετικά, οι άνθρωποι δεν θα μπορέσουν με τίποτα να εισέλθουν στο σωστό μονοπάτι της ζωής και το μόνο που θα μπορούν να κάνουν είναι να ακολουθούν τις φιλοσοφίες του Σατανά, βαδίζοντας προς την αιώνια απώλεια. Ορισμένοι άνθρωποι ρωτούν το εξής: «Υπάρχει μέση οδός;» Όχι· ακολουθείς είτε την οδό του Θεού είτε τη διαβολική οδό του Σατανά. Υπάρχουν μόνο δύο οδοί. Αν δεν ακολουθείς την οδό του Θεού, ακολουθείς αναμφίβολα τις διάφορες ιδέες που σου μεταδίδει ο Σατανάς και τις διάφορες διαβολικές οδούς που ανοίγονται μέσα απ’ αυτές τις ιδέες. Είναι αδύνατο να πετύχεις κάποιον συμβιβασμό και να ακολουθήσεις τη μέση οδό ή μια τρίτη οδό. Είναι σαφές αυτό; (Ναι.) Δεν θα αναλύσω με περισσότερες λεπτομέρειες το ρητό «Μια σταγόνα καλοσύνης θα πρέπει να ανταποδίδεται με έναν χείμαρρο καλοσύνης», αφού είναι πάνω κάτω το ίδιο με το ρητό «Η καλοσύνη που λαμβάνεις θα πρέπει να ανταποδίδεται με ευγνωμοσύνη», πάνω στο οποίο συναναστραφήκαμε προηγουμένως. Εφόσον η ουσία αυτών των δύο ρητών είναι κατά βάση η ίδια, δεν χρειάζεται να το συζητήσουμε με περισσότερες λεπτομέρειες.

Θα μιλήσουμε τώρα για το επόμενο ρητό περί ηθικής αγωγής: Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους. Λογικά μπορεί πολύ εύκολα να το διακρίνει κανείς αυτό, έτσι δεν είναι; Αν το συγκρίνουμε με τις απαιτήσεις που θέτουν τα ρητά σχετικά με την ηθική διαγωγή για τα οποία μιλήσαμε προηγουμένως, είναι ξεκάθαρο πως κι αυτό το ρητό είναι ένας ακόμη άκαμπτος κανόνας που δεσμεύει τους ανθρώπους. Θεωρητικά φαίνεται πομπώδες και εντυπωσιακό, δεν δείχνει να έχει τίποτα το κακό· φαίνεται σαν μια απλή αρχή για την αντιμετώπιση των ανθρώπων. Παρ’ όλα αυτά, η απλή αυτή αρχή δεν βγάζει κανένα νόημα σε ό,τι αφορά τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να συμπεριφέρεται κανείς ή να φέρεται στους άλλους, ούτε βοηθάει καθόλου στη συμπεριφορά του ή στην επιδίωξη της ζωής του. Δεν είναι μια αρχή που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι όσον αφορά τη διαγωγή και τη συμπεριφορά τους ούτε όσον αφορά την επιδίωξη της σωστής κατεύθυνσης και του σωστού στόχου τους στη ζωή. Ακόμα κι αν τηρείς τη συγκεκριμένη απαίτηση, το μόνο που σου προσφέρει είναι να σε αποτρέπει από οποιαδήποτε παράλογη ενέργεια όταν αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι τους αγαπάς ή τους βοηθάς πραγματικά και σε καμία περίπτωση δεν αποδεικνύει ότι βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Η κυριολεκτική σημασία του ρητού «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» είναι πως δεν πρέπει να αναγκάζεις τους άλλους ανθρώπους να κάνουν κάτι που δεν σου αρέσει και δεν θέλεις να το κάνεις ούτε κι εσύ. Μπορεί κάτι τέτοιο να ακούγεται έξυπνο και λογικό, αλλά αν χειρίζεσαι κάθε κατάσταση σύμφωνα με αυτήν τη σατανική φιλοσοφία, θα κάνεις πολλά λάθη. Πιθανότατα θα πληγώσεις και θα παραπλανήσεις τους άλλους, ενώ μπορεί μέχρι και κακό να τους κάνεις. Είναι ακριβώς όπως η περίπτωση ορισμένων γονιών που στους ίδιους δεν αρέσει το διάβασμα, αλλά τους αρέσει να βάζουν τα παιδιά τους να διαβάσουν και προσπαθούν διαρκώς να τα συνετίσουν και τα παροτρύνουν να μελετούν σκληρά. Σε αυτήν την περίπτωση, αν ίσχυε η απαίτηση «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους», αυτοί οι γονείς δεν θα έπρεπε να αναγκάζουν τα παιδιά τους να μελετούν, αφού ούτε στους ίδιους αρέσει να το κάνουν. Κάποιοι άλλοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Εντούτοις, ξέρουν μέσα τους ότι η πίστη στον Θεό είναι το σωστό μονοπάτι στη ζωή. Όταν, λοιπόν, βλέπουν ότι τα παιδιά τους δεν πιστεύουν στον Θεό ούτε βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι, τα παροτρύνουν να πιστέψουν στον Θεό. Μπορεί οι ίδιοι να μην επιδιώκουν την αλήθεια, ωστόσο θέλουν τα παιδιά τους να το κάνουν και να ευλογηθούν. Σε αυτήν την περίπτωση, αν οι γονείς αυτοί εφάρμοζαν το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους», δεν θα έπρεπε να στρέψουν τα παιδιά τους στην πίστη στον Θεό. Κάτι τέτοιο θα συμφωνούσε μεν με τη συγκεκριμένη σατανική φιλοσοφία, αλλά θα κατέστρεφε και κάθε πιθανότητα που θα είχαν τα παιδιά τους να σωθούν. Ποιος ευθύνεται για ένα τέτοιο αποτέλεσμα; Δεν κάνει κακό στους ανθρώπους το παραδοσιακό ρητό περί ηθικής διαγωγής που σου ζητά ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου να μην το επιβάλλεις στους άλλους; Θα δώσω ένα ακόμη παράδειγμα. Κάποιοι γονείς δεν θέλουν να είναι ευσυνείδητοι και νομοταγείς στη ζωή τους. Δεν θέλουν να δουλεύουν τη γη ή να κάνουν κάποια άλλη εργασία για να ζήσουν την οικογένειά τους. Προτιμούν, αντ’ αυτού, τις απάτες, τις κομπίνες και τον τζόγο, χρησιμοποιώντας αθέμιτα μέσα για να βγάλουν χρήματα παράνομα και να μπορούν έτσι να ζουν μες στη χλιδή, να διασκεδάζουν και να χαίρονται τις απολαύσεις της σάρκας. Δεν θέλουν να κάνουν μια τίμια δουλειά ούτε να ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι. Δεν το επιθυμούν αυτό, έτσι δεν είναι; Μέσα τους ξέρουν ότι αυτό δεν είναι καλό. Εφόσον βρίσκονται σε μια τέτοια κατάσταση, τι πρέπει να διδάξουν στα παιδιά τους; Ένας κανονικός άνθρωπος θα δίδασκε στα παιδιά του να μελετούν σκληρά και να κατακτήσουν μια δεξιότητα, ώστε να μπορέσουν αργότερα να βρουν μια καλή δουλειά. Θα τα παρότρυνε, επίσης, ν’ ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι. Δεν θα ανταποκρινόταν έτσι στην ευθύνη του ως γονέα; (Ναι.) Σωστά. Αν, όμως, εφάρμοζε το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους», θα έλεγε: «Γιε μου, κοίταξέ με. Μπορώ και κάνω ένα σωρό πράγματα στη ζωή μου: Ξοδεύω όσα θέλω σε ποτά και φαγητά, πηγαίνω συχνά σε ιερόδουλες και ασχολούμαι με τον τζόγο. Μπορεί να μην έχω σπουδάσει και να μην έχω μάθει καμία δεξιότητα, αλλά μια χαρά τα βγάζω πέρα στη ζωή. Στο μέλλον θα ακολουθήσεις το παράδειγμα μου. Δεν χρειάζεται να πηγαίνεις σχολείο και να μελετάς σκληρά. Μπορείς να μάθεις να κλέβεις, να κάνεις κομπίνες και να ασχολείσαι με τυχερά παιχνίδια. Μπορείς κι έτσι να ζήσεις άνετα για το υπόλοιπο της ζωής σου!» Είναι σωστό να το κάνει κάποιος αυτό; Έχει διδάξει κανείς τα παιδιά του με αυτόν τον τρόπο; (Όχι.) Αυτό δεν είναι το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους»; Δεν το αντικρούουν πλήρως τα παραδείγματα που έδωσα; Δεν είναι σωστό από καμία άποψη. Ορισμένοι άνθρωποι, παραδείγματος χάρη, δεν αγαπούν την αλήθεια, αλλά ποθούν τις ανέσεις της σάρκας και, όταν εκτελούν το καθήκον τους, βρίσκουν τρόπους να λουφάρουν. Δεν είναι διατεθειμένοι να υποφέρουν ή να πληρώσουν κάποιο τίμημα. Θεωρούν εύστοχο το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» και λένε στους άλλους: «Πρέπει να μάθετε να περνάτε καλά. Δεν χρειάζεται να εκτελείτε σωστά το καθήκον σας, να ταλαιπωρείστε ή να πληρώνετε κάποιο τίμημα. Μπορείτε να λουφάρετε; Τότε κάντε το. Μπορείτε να κάνετε όπως όπως μια δουλειά; Έτσι να την κάνετε. Μην κάνετε τη ζωή σας δύσκολη. Κοιτάξτε, εγώ έτσι ζω. Τέλειο δεν είναι αυτό; Ζω μια τέλεια ζωή! Η δική σας ζωή είναι εξαντλητική! Πρέπει να ακολουθήσετε το παράδειγμά μου». Δεν ανταποκρίνεται κάτι τέτοιο στην απαίτηση που προβάλλει το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους»; Διαθέτει συνείδηση και λογική όποιος ενεργεί έτσι; (Όχι.) Αν κάποιος χάσει τη συνείδηση και τη λογική του, δεν του λείπει η αρετή; Αυτό λέγεται έλλειψη αρετής. Γιατί το λέμε έτσι; Ο άνθρωπος αυτός λαχταρά τις ανέσεις, κάνει όπως όπως το καθήκον του, ενώ παρακινεί και επηρεάζει τους άλλους ώστε να είναι κι εκείνοι επιπόλαιοι και να λαχταράνε τις ανέσεις. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Όποιος είναι επιπόλαιος και ανεύθυνος στο καθήκον του εξαπατά τον Θεό και Του αντιστέκεται. Αν συνεχίσετε να φέρεστε επιπόλαια και δεν μετανοήσετε, θα εκτεθείτε και θα αποκλειστείτε. Δεν είναι γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι αποπέμπονται από την εκκλησία με αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Όταν, λοιπόν, κάποιος εφαρμόζει αυτό το ρητό και παρακινεί τους πάντες να ακολουθήσουν το παράδειγμά του, με αποτέλεσμα να μην εκτελούν τα καθήκοντά τους επιμελώς, αλλά αντίθετα να κοροϊδεύουν και να εξαπατούν τον Θεό, δεν βλάπτονται έτσι οι άνθρωποι και δεν οδηγούνται στην καταστροφή τους; Όχι μόνο είναι ο ίδιος τεμπέλης και ύπουλος, αλλά εμποδίζει και τους άλλους να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Δεν διαταράσσει και δεν αναστατώνει έτσι το έργο της εκκλησίας; Δεν εναντιώνεται στον Θεό; Είναι δυνατόν ο οίκος του Θεού να κρατήσει τέτοιους ανθρώπους; Έστω πως κάποιος εργάζεται σε μια εταιρεία απίστων και παρακινεί τους άλλους υπαλλήλους να μην κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Δεν θα τον απολύσει η εργοδότρια αν το ανακαλύψει; Εννοείται ότι θα τον διώξει. Αν, λοιπόν, το κάνει αυτό και ενώ εκτελεί το καθήκον του στον οίκο του Θεού, είναι πιστός στον Θεό; Είναι ένας άνθρωπος κακός, ένας δύσπιστος που έχει διεισδύσει στον οίκο του Θεού. Πρέπει να αποπεμφθεί και να αποκλειστεί! Τώρα που έχετε ακούσει αυτά τα παραδείγματα, μπορείτε να αναγνωρίσετε σε ένα βαθμό την ουσία του ρητού περί ηθικής διαγωγής «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους»; (Μπορούμε.) Σε ποιο συμπέρασμα καταλήγετε; Αποτελεί αυτή η απαίτηση αλήθεια-αρχή; (Όχι.) Προφανώς και όχι. Τι είναι, άρα; Είναι απλώς ένα μπερδεμένο ρητό, ένα ρητό που επιφανειακά ακούγεται ωραίο, αλλά που στην πραγματικότητα δεν έχει καμιά πρακτική σημασία.

Εσείς υποστηρίζετε το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους»; Θα θεωρούσατε κάποιον που υποστηρίζει τη συγκεκριμένη φράση σπουδαίο και ευγενή; Ορισμένοι θα έλεγαν το εξής: «Για δείτε· αυτός ο άνθρωπος δεν επιβάλλεται στους άλλους, δεν τους ζορίζει ούτε τους φέρνει σε δύσκολη θέση. Δεν είναι υπέροχος; Με τον εαυτό του είναι συνέχεια αυστηρός, αλλά με τους άλλους ανεκτικός· ποτέ δεν λέει σε κανέναν να κάνει κάτι που δεν θα έκανε ο ίδιος. Δίνει μεγάλη ελευθερία στους γύρω του και φροντίζει να νιώθουν άφθονη ζεστασιά και αποδοχή. Τι υπέροχος άνθρωπος!» Είναι όντως έτσι τα πράγματα; Το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» σημαίνει ουσιαστικά ότι πρέπει να δίνεις και να παρέχεις στους άλλους μόνο ό,τι αρέσει σ’ εσένα τον ίδιο και ευχαριστεί εσένα προσωπικά. Τι αρέσει, όμως, στους διεφθαρμένους ανθρώπους; Τι τους ευχαριστεί; Τα διεφθαρμένα και τα εξωφρενικά πράγματα και οι υπερβολικές επιθυμίες. Αν στους ανθρώπους δίνονται και παρέχονται τέτοια αρνητικά πράγματα, δεν θα διαφθείρεται όλο και περισσότερο ολόκληρη η ανθρωπότητα; Δεν είναι γεγονός ότι τα θετικά πράγματα θα μειώνονται όλο και περισσότερο; Είναι γεγονός ότι η ανθρωπότητα είναι βαθιά διεφθαρμένη. Στους διεφθαρμένους ανθρώπους αρέσει να επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος, τη θέση και τις σαρκικές απολαύσεις. Θέλουν να γίνουν διάσημοι, να έχουν δύναμη και να είναι υπεράνθρωποι. Θέλουν να ζήσουν μια άνετη ζωή, ενώ αποστρέφονται τη σκληρή δουλειά. Τα θέλουν όλα στο χέρι. Είναι ελάχιστοι αυτοί που αγαπούν την αλήθεια ή τα θετικά πράγματα. Ποια θα είναι η συνέπεια αν οι άνθρωποι δίνουν και παρέχουν στους άλλους τη διαφθορά και τις προτιμήσεις τους; Αυτή ακριβώς που φαντάζεστε· απλούστατα, η ανθρωπότητα θα διαφθείρεται όλο και περισσότερο. Αυτό που ζητά από τους ανθρώπους όποιος υποστηρίζει την ιδέα «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» είναι να δίνουν και να παρέχουν στους άλλους τη διαφθορά, τις προτιμήσεις και τις υπερβολικές επιθυμίες τους, με αποτέλεσμα όλοι τους να επιζητούν το κακό, τις ανέσεις, τα χρήματα και την ανέλιξη. Είναι σωστό αυτό το μονοπάτι ζωής; Είναι προφανές πόσο προβληματικό είναι το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους». Τα ψεγάδια και τα ελαττώματά του είναι ολοφάνερα. Δεν αξίζει καν την ανάλυση και τη διάκρισή μας. Με το που πάει κανείς να το εξετάσει, θα δει ξεκάθαρα πόσο λανθασμένο και γελοίο είναι. Πολλοί, όμως, από εσάς πείθεστε και επηρεάζεστε εύκολα απ’ αυτό το ρητό και το αποδέχεστε χωρίς καμία διάκριση. Το χρησιμοποιείτε συχνά για να νουθετήσετε τον εαυτό σας και να προτρέψετε τους άλλους στις μεταξύ σας αλληλεπιδράσεις. Πιστεύετε έτσι ότι έχετε ιδιαίτερα ευγενή χαρακτήρα και ότι συμπεριφέρεστε πολύ λογικά. Χωρίς, όμως, να το συνειδητοποιείς, τα λόγια αυτά αποκαλύπτουν την αρχή σύμφωνα με την οποία ζεις, αλλά και τη στάση σου απέναντι στα πράγματα. Ταυτόχρονα, παραπλανάς και αποπροσανατολίζεις τους άλλους, με αποτέλεσμα να υιοθετούν την ίδια άποψη και στάση μ’ εσένα όταν προσεγγίζουν διάφορους ανθρώπους και περιστάσεις. Δεν παίρνεις ξεκάθαρη θέση και είναι προφανές πως ακολουθείς τη μέση οδό. Λες: «Δεν χρειάζεται να παίρνουμε στα σοβαρά κανένα απολύτως ζήτημα. Μην κάνεις ούτε τη δική σου ζωή δύσκολη ούτε των άλλων. Αν κάνεις δύσκολη τη ζωή των άλλων, τότε κάνεις δύσκολη και τη δική σου. Αν είσαι ευγενικός με τους άλλους, είσαι ευγενικός και με τον εαυτό σου. Αν είσαι σκληρός με τους άλλους, είσαι σκληρός και με τον εαυτό σου. Γιατί να φέρνεις τον εαυτό σου σε δύσκολη θέση; Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους: Αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που μπορείς να κάνεις για σένα και δείχνει ό,τι νοιάζεσαι». Αυτή σου η στάση δείχνει ότι προφανώς δεν κάνεις τίποτα σχολαστικά. Σε κανένα θέμα δεν έχεις σωστή θέση και οπτική· για τα πάντα η άποψή σου είναι μπερδεμένη. Δεν είσαι σχολαστικός και κάνεις απλώς τα στραβά μάτια για τα πάντα. Όταν σταθείς τελικά ενώπιον του Θεού και δώσεις λογαριασμό για τις πράξεις σου, θα είναι όλες μπερδεμένες. Και γιατί αυτό; Επειδή όλη την ώρα λες ότι δεν πρέπει να επιβάλλεις στους άλλους ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου. Μπορεί κάτι τέτοιο να σου προσφέρει μεγάλη παρηγοριά και ευχαρίστηση, ταυτόχρονα, όμως, σου προκαλεί και πολλά προβλήματα. Το αποτέλεσμα είναι ότι σε πολλά ζητήματα δεν μπορείς να έχεις ξεκάθαρη άποψη ή στάση ούτε, βέβαια, και να κατανοήσεις με σαφήνεια τι απαιτήσεις και πρότυπα θέτει για σένα ο Θεός ή τι αποτελέσματα πρέπει να πετύχεις στις εκάστοτε καταστάσεις με τις οποίες έρχεσαι αντιμέτωπος. Όλα αυτά οφείλονται στο ότι δεν κάνεις τίποτα σχολαστικά, καθώς και στη μπερδεμένη στάση και άποψή σου. Είναι το να μην επιβάλλεις στους άλλους ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου η στάση ανεκτικότητας που οφείλεις να έχεις απέναντι στους ανθρώπους και τα πράγματα; Δεν είναι, όχι. Δεν είναι παρά μια θεωρία που εξωτερικά φαίνεται σωστή, ευγενής και καλή, αλλά στην πραγματικότητα είναι κάτι τελείως αρνητικό. Είναι, επίσης, σαφές ότι σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί αλήθεια-αρχή που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Ο Θεός δεν απαιτεί από τους ανθρώπους να μην επιβάλλουν στους άλλους ό,τι δεν επιθυμούν για τον εαυτό τους, αλλά τους ζητά να γνωρίζουν ξεκάθαρα ποιες αρχές πρέπει να τηρούν όταν χειρίζονται διάφορες καταστάσεις. Αν κάτι είναι σωστό και συνάδει με την αλήθεια που εμπεριέχεται στα λόγια του Θεού, τότε πρέπει να το τηρείς πιστά. Και μάλιστα, όχι μόνο πρέπει να το τηρείς πιστά εσύ ο ίδιος, άλλα και να νουθετείς τους άλλους, να τους πείθεις και να συναναστρέφεσαι μαζί τους ώστε να κατανοήσουν κι εκείνοι ποιες ακριβώς είναι οι προθέσεις του Θεού και οι αλήθεια-αρχές. Αυτό αποτελεί ευθύνη και υποχρέωσή σου. Δεν σου ζητά ο Θεός ν’ ακολουθείς τη μέση οδό και, ακόμα λιγότερο, να κάνεις επίδειξη της μεγαλοψυχίας σου. Πρέπει να τηρείς πιστά όλα αυτά για τα οποία σ’ έχει νουθετήσει και τα οποία σού έχει διδάξει ο Θεός, αλλά και όσα αναφέρει στα λόγια Του, δηλαδή, τις απαιτήσεις, τα κριτήρια και τις αλήθεια-αρχές που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι. Δεν αρκεί να τα τηρείς πιστά και να εμμένεις σ’ αυτά για πάντα· πρέπει, επίσης, να κάνεις πράξη αυτές τις αλήθεια-αρχές δίνοντας το καλό παράδειγμα, καθώς και να πείθεις, να επιβλέπεις, να βοηθάς και να καθοδηγείς τους άλλους ώστε να τις τηρούν κι εκείνοι πιστά, να τις ακολουθούν και να τις κάνουν πράξη όπως κι εσύ. Αυτό απαιτεί ο Θεός να κάνεις· αυτό σου αναθέτει. Δεν γίνεται να θέτεις απλώς απαιτήσεις στον εαυτό σου και τους άλλους να τους αγνοείς. Αυτό που απαιτεί ο Θεός είναι να παίρνεις σωστή θέση για τα διάφορα θέματα, να τηρείς πιστά τα σωστά κριτήρια, να γνωρίζεις ακριβώς ποια είναι τα κριτήρια που εμπεριέχονται στα λόγια του Θεού, καθώς και ποιες ακριβώς είναι οι αλήθεια-αρχές. Ακόμη κι αν δεν μπορείς ή δεν θες να το καταφέρεις αυτό, ακόμη κι αν δεν σου αρέσει ή έχεις κάποιες αντιλήψεις και προβάλλεις αντίσταση, πρέπει να το αντιμετωπίσεις ως ευθύνη και υποχρέωσή σου. Πρέπει να συναναστρέφεσαι με τους άλλους πάνω στα θετικά πράγματα που προέρχονται από τον Θεό, πάνω στα σωστά και ορθά πράγματα. Πρέπει να τους βοηθάς, να τους επηρεάζεις και να τους καθοδηγείς με όλα αυτά προκειμένου να τους ωφελήσουν και να τους διαπλάσουν, και να μπορέσουν έτσι να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή. Αυτή είναι η δική σου ευθύνη και δεν πρέπει να εμμένεις πεισματικά στην ιδέα που σου έχει βάλει στο μυαλό ο Σατανάς: «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους». Στα μάτια του Θεού, αυτό το ρητό δεν είναι παρά μια φιλοσοφία για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, ένας τρόπος σκέψης γεμάτος με τα τεχνάσματα του Σατανά· δεν είναι σε καμία περίπτωση το σωστό μονοπάτι ούτε κάτι θετικό. Η μόνη απαίτηση που έχει από σένα ο Θεός είναι να είσαι ένας έντιμος άνθρωπος που κατανοεί ξεκάθαρα τι πρέπει να κάνει και τι όχι. Δεν σου ζητά να είσαι ανθρωπάρεσκος ή να μην παίρνεις καμία θέση, ούτε σου ζητά να ακολουθείς τη μέση οδό. Σε θέματα που αφορούν τις αλήθεια-αρχές, πρέπει να λες ό,τι πρέπει να ειπωθεί και να κατανοείς ό,τι πρέπει να γίνει κατανοητό. Έστω πως ένας άνθρωπος δεν καταλαβαίνει κάτι, το οποίο εσύ το κατανοείς. Αν μπορείς να του κάνεις κάποιες υποδείξεις και να τον βοηθήσεις, τότε πρέπει οπωσδήποτε να ανταποκριθείς σε αυτήν την ευθύνη και υποχρέωση και όχι να στέκεσαι αμέτοχος και να παρακολουθείς. Δεν πρέπει, βέβαια, σε καμία περίπτωση να εμμένεις στις φιλοσοφίες που έχει βάλει στο μυαλό σου ο Σατανάς, όπως αυτή που λέει «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους». Είναι κατανοητό αυτό; (Ναι.) Τα σωστά και θετικά πράγματα παραμένουν τέτοια ακόμα κι αν δεν σου αρέσουν ή δεν είσαι πρόθυμος ή ικανός να τα κάνεις και να τα πετύχεις, ακόμη κι αν αντιστέκεσαι σ’ αυτά ή αναπτύσσεις αντιλήψεις απέναντί τους. Η ουσία των λόγων του Θεού και της αλήθειας δεν πρόκειται να αλλάξει μόνο και μόνο επειδή η ανθρωπότητα έχει διεφθαρμένες διαθέσεις και ορισμένα συναισθήματα, αισθήματα, επιθυμίες και αντιλήψεις. Η ουσία των λόγων του Θεού και της αλήθειας δεν θα αλλάξει ποτέ των ποτών. Από τη στιγμή που γνωρίζεις, κατανοείς, βιώνεις και αποκτάς τα λόγια του Θεού και την αλήθεια, είσαι υποχρεωμένος να συναναστρέφεσαι με τους άλλους σχετικά με τις βιωματικές μαρτυρίες σου. Έτσι, ακόμη περισσότεροι άνθρωποι θα έχουν τη δυνατότητα να κατανοήσουν τις προθέσεις του Θεού, να καταλάβουν και να αποκτήσουν την αλήθεια, να κατανοήσουν τις απαιτήσεις και τα πρότυπα του Θεού και να αντιληφθούν τις αλήθεια-αρχές. Θα αποκτήσουν τότε ένα μονοπάτι άσκησης για τα ζητήματα που συναντούν στην καθημερινή τους ζωή και δεν θα τους μπερδεύουν ούτε θα τους δεσμεύουν οι διάφορες ιδέες και απόψεις του Σατανά. Το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» είναι πραγματικά και αληθινά ένα πονηρό σχέδιο που χρησιμοποιεί ο Σατανάς για να ελέγχει το μυαλό των ανθρώπων. Αν εσύ το υποστηρίζεις διαρκώς, είσαι ένας άνθρωπος που ζει σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες και με απόλυτα σατανική διάθεση. Αν δεν ακολουθείς την οδό του Θεού, τότε δεν αγαπάς ούτε επιδιώκεις την αλήθεια. Σε κάθε περίπτωση, η αρχή που πρέπει ν’ ακολουθείς και το σημαντικότερο που οφείλεις να κάνεις είναι να βοηθάς τους άλλους στον μέγιστο δυνατό βαθμό. Μην κάνεις πράξη το ρητό «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους» που σου λέει ο Σατανάς και μην είσαι ένας «έξυπνος» ανθρωπάρεσκος. Τι σημαίνει να βοηθάς τους ανθρώπους στον μέγιστο δυνατό βαθμό; Σημαίνει να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου. Εφόσον βλέπεις ότι κάτι αποτελεί ευθύνη και υποχρέωσή σου, πρέπει να συναναστρέφεσαι πάνω στα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Αυτό σημαίνει να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου. Μέσα από τη συναναστροφή μας, έχει γίνει κατά βάση ξεκάθαρο το ρητό περί ηθικής διαγωγής «Ό,τι δεν επιθυμείς για τον εαυτό σου, μην το επιβάλλεις στους άλλους»; Το έχετε καταλάβει; (Ναι.) Είναι σχετικά εύκολο να διακρίνει κανείς αυτό το ρητό και δεν χρειάζεται να το σκεφτεί σε βάθος για να καταλάβει τι πάει στραβά με αυτό. Απλά είναι τελείως παράλογο, επομένως δεν υπάρχει λόγος να συναναστραφούμε πάνω σε αυτό με περισσότερες λεπτομέρειες.