Η σημερινή συναναστροφή αφορά ένα θέμα που όλοι γνωρίζουν. Συνδέεται στενά με την πίστη του ανθρώπου στον Θεό και την επιδίωξή του, και είναι ένα θέμα που οι άνθρωποι συναντούν και για το οποίο ακούν καθημερινά. Λοιπόν, ποιο είναι το θέμα; Το θέμα είναι τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Τι γνώμη έχετε γι’ αυτό το θέμα; Είναι αρκετά πρωτότυπο για σας; Είναι ελκυστικό; Ανεξάρτητα από το πόσο ελκυστικό είναι αυτό το θέμα, γνωρίζω ότι έχει σχέση με τον καθένα από εσάς· έχει σχέση με τη σωτηρία των ανθρώπων, με την είσοδό τους στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού και την αλλαγή της διάθεσής τους, καθώς και με το μελλοντικό τους αποτέλεσμα και προορισμό. Οι περισσότεροι από σας είστε τώρα πρόθυμοι να επιδιώξετε την αλήθεια και έχετε αρχίσει να αφυπνίζεστε, αλλά δεν είστε τόσο σίγουροι για το τι σημαίνει να επιδιώκετε την αλήθεια ή για το πώς πρέπει να επιδιώκεται η αλήθεια. Γι’ αυτό είναι απαραίτητο να συναναστραφούμε σήμερα πάνω σ’ αυτό το θέμα. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι ένα θέμα με το οποίο οι άνθρωποι έρχονται συχνά αντιμέτωποι στην καθημερινή τους ζωή· είναι ένα πρακτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι όταν τους συμβαίνει κάτι κατά τη διάρκεια της καθημερινής τους ζωής, κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους κ.ο.κ. Όταν κάτι συμβαίνει στους περισσότερους ανθρώπους, απλώς καταβάλλουν αυτοϋποκινούμενες προσπάθειες για να διαβάσουν τα λόγια του Θεού και συγκρατούν τις σκέψεις τους ώστε να μη γίνουν αρνητικές, ελπίζοντας έτσι να αποφύγουν να βυθιστούν στην αρνητικότητα ή στις παρανοήσεις για τον Θεό, και να μπορέσουν να υποταχθούν στο έργο Του. Οι άνθρωποι καλύτερου επιπέδου είναι ικανοί να αναζητούν θετικά και ενεργά όλες τις πτυχές της αλήθειας μέσα στα λόγια του Θεού· αναζητούν τις αρχές, τις απαιτήσεις του Θεού και τα μονοπάτια άσκησης. Ή είναι σε θέση να εξετάζουν τον εαυτό τους, να στοχάζονται και να αποκτούν γνώση μέσω όσων τους συμβαίνουν, και έτσι να κατανοούν τις αρχές της αλήθειας και να εισέρχονται στην πραγματικότητα της αλήθειας. Ωστόσο, αυτό παραμένει μεγάλο εμπόδιο για τους περισσότερους ανθρώπους, και είναι αβέβαιο το κατά πόσο μπορούν να επιτύχουν αυτά τα πράγματα. Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν εισέλθει ακόμη σ’ αυτήν την πτυχή της πραγματικότητας. Έτσι, δεν θα είναι εύκολο να φτάσετε σε μια πρακτική, αντικειμενική και αληθινή κατανόηση αυτού του συνηθισμένου, κοινότοπου και συγκεκριμένου θέματος, ακόμη και αν σας δοθεί χρόνος για να το συλλογιστείτε. Έτσι, για να επιστρέψουμε στο κύριο θέμα μας, ας συναναστραφούμε πάνω στο τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Δεν είστε επιδέξιοι στο να στοχάζεστε, αλλά ελπίζω ότι είστε καλοί στο να ακούτε —όχι μόνο με τα αυτιά σας, αλλά και με την καρδιά σας. Ελπίζω να δοθείς ολόκαρδα στην κατανόηση και την εμπέδωση αυτού, και να λάβεις σοβαρά υπόψη σου, ως κάτι σημαντικό, όλα όσα είσαι σε θέση να κατανοήσεις, και όλα όσα αντιστοιχούν στην κατάστασή σου, στη διάθεσή σου και σε κάθε πτυχή της κατάστασής σου. Μετά απ’ αυτό, ελπίζω ότι θα ξεκινήσεις να επιλύεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και θα προσπαθήσεις να λάβεις σοβαρά υπόψη σου όλες τις αρχές της άσκησης, έτσι ώστε όταν προκύπτουν σχετικά ζητήματα, να έχεις ένα μονοπάτι να ακολουθήσεις, και να είσαι σε θέση να αντιμετωπίζεις τα λόγια του Θεού ως μονοπάτι άσκησης, καθώς και να τα εκτελείς και να τα υπακούς ως τέτοια. Αυτό θα ήταν ό,τι καλύτερο.

Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Μπορεί αυτό να είναι ένα εννοιολογικό ερώτημα, αλλά είναι και το πιο πρακτικό ερώτημα σχετικά με την πίστη στον Θεό. Το αν οι άνθρωποι μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια ή όχι σχετίζεται άμεσα με τις προτιμήσεις τους, το επίπεδό τους και την επιδίωξή τους. Η επιδίωξη της αλήθειας περιλαμβάνει πολλά πρακτικά στοιχεία. Θα πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά ένα προς ένα, ώστε να κατανοήσετε την αλήθεια το συντομότερο δυνατό και να μάθετε ακριβώς τι σημαίνει να την επιδιώκετε και ποια ζητήματα σχετίζονται με αυτήν την επιδίωξη. Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσετε τελικά να καταλάβετε τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Κατ’ αρχάς, ας συζητήσουμε το εξής: Επιδιώκετε την αλήθεια ακούγοντας αυτό το κήρυγμα; (Όχι ακριβώς.) Το να ακούει κανείς κηρύγματα είναι απλώς μια προϋπόθεση και μια πράξη προετοιμασίας για την επιδίωξη της αλήθειας. Ποια στοιχεία εμπλέκονται στην επιδίωξη της αλήθειας; Υπάρχουν πολλά θέματα που σχετίζονται με την επιδίωξη της αλήθειας, και φυσικά υπάρχουν επίσης πολλά προβλήματα που υπάρχουν στους ανθρώπους, τα οποία πρέπει να συζητήσουμε εδώ. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν κάποιος τρώει και πίνει από τα λόγια του Θεού και συναναστρέφεται καθημερινά σχετικά με την αλήθεια, αν είναι σε θέση να κάνει το καθήκον του κανονικά, αν κάνει ό,τι ρυθμίζει η εκκλησία και δεν προκαλεί ποτέ αναστατώσεις ή διαταράξεις, και μολονότι μπορεί να υπάρχουν φορές που παραβιάζει τις αρχές της αλήθειας, δεν το κάνει συνειδητά ή σκόπιμα— δεν δείχνει αυτό ότι επιδιώκει την αλήθεια;» Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Πολλοί έχουν αυτήν την ιδέα. Καταρχάς, πρέπει να κατανοήσετε εάν κάποιος θα μπορούσε να αποκτήσει κάποια κατανόηση της αλήθειας και να κερδίσει την αλήθεια με το να ασκείται συνεχώς κατ’ αυτόν τον τρόπο. Πείτε τις σκέψεις σας. (Αν και τέτοια άσκηση είναι σωστή, φαίνεται να μοιάζει περισσότερο με θρησκευτικό τελετουργικό. Είναι τήρηση κανόνων. Δεν μπορεί να οδηγήσει στην κατανόηση της αλήθειας ή στην κατάκτηση της αλήθειας.) Άρα, τι είδους συμπεριφορές είναι αυτές, στην πραγματικότητα; (Είναι επιφανειακά καλές συμπεριφορές.) Μου αρέσει αυτή η απάντηση. Είναι απλώς καλές συμπεριφορές που προκύπτουν αφότου ένα άτομο αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, με βάση τη συνείδηση και τη λογική του, εφόσον έχει επηρεαστεί από διάφορες καλές και θετικές διδασκαλίες. Όμως δεν είναι τίποτε περισσότερο από καλές συμπεριφορές και απέχουν πολύ από το να συνιστούν την επιδίωξη της αλήθειας. Ποια είναι, λοιπόν, η βασική αιτία αυτών των καλών συμπεριφορών; Τι τις προκαλεί; Προκύπτουν από τη συνείδηση και τη λογική ενός ατόμου, την ηθική του, τα ευνοϊκά αισθήματα που έχει προς την πίστη στον Θεό, αλλά και από τον αυτοπεριορισμό του. Εφόσον είναι καλές συμπεριφορές, δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια και οπωσδήποτε δεν είναι το ίδιο πράγμα. Το να έχει κανείς καλές συμπεριφορές δεν είναι το ίδιο με την άσκηση της αλήθειας, και αν κάποιος συμπεριφέρεται καλά, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει την έγκριση του Θεού. Οι καλές συμπεριφορές κι η άσκηση της αλήθειας είναι δύο διαφορετικά πράγματα —δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Η άσκηση της αλήθειας είναι απαίτηση του Θεού και είναι απόλυτα σύμφωνη με το θέλημά Του. Η καλή συμπεριφορά πηγάζει από τη θέληση του ανθρώπου και κουβαλά μαζί της τις προθέσεις και τα κίνητρα του ανθρώπου —είναι κάτι που ο άνθρωπος θεωρεί καλό. Αν και οι καλές συμπεριφορές δεν είναι κακές πράξεις, αντικρούονται με τις αρχές της αλήθειας και δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Όσο καλές κι αν είναι αυτές οι συμπεριφορές ή όσο κι αν συμφωνούν με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του ανθρώπου, δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Έτσι, όσο καλή κι αν είναι μια συμπεριφορά, δεν μπορεί να επιτύχει την έγκριση του Θεού. Εφόσον η καλή συμπεριφορά ορίζεται με αυτόν τον τρόπο, είναι σαφές ότι οι καλές συμπεριφορές δεν σχετίζονται με την άσκηση της αλήθειας. Αν οι άνθρωποι ταξινομούνταν σε κατηγορίες ανάλογα με τη συμπεριφορά τους, τότε αυτές οι καλές συμπεριφορές θα ήταν, το πολύ-πολύ, πράξεις πιστών παρόχων υπηρεσιών και τίποτε περισσότερο. Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την άσκηση της αλήθειας ή με την αληθινή υποταγή στον Θεό. Αποτελούν απλώς ένα είδος συμπεριφοράς και είναι παντελώς άσχετες με την αλλαγή διάθεσης των ανθρώπων, με την υποταγή τους στην αλήθεια και την αποδοχή της, με τον σεβασμό προς τον Θεό και την αποφυγή του κακού ή με οποιοδήποτε άλλο πρακτικό στοιχείο που αφορά πραγματικά την αλήθεια. Γιατί, λοιπόν, ονομάζονται καλές συμπεριφορές; Ακολουθεί μια εξήγηση, και φυσικά πρόκειται και για μια εξήγηση της ουσίας αυτού του ερωτήματος. Αυτές οι συμπεριφορές πηγάζουν μόνο από τις αντιλήψεις των ανθρώπων, τις προτιμήσεις, τη βούληση και τις αυτοϋποκινούμενες προσπάθειές τους. Δεν αποτελούν εκδηλώσεις της μετάνοιας που έρχεται με την αληθινή αυτογνωσία κατόπιν της αποδοχής της αλήθειας και της κρίσης και παίδευσης των λόγων του Θεού ούτε αποτελούν τις συμπεριφορές ή πράξεις άσκησης της αλήθειας που προκύπτουν όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να υποταχθούν στον Θεό. Το καταλαβαίνετε αυτό; Σημαίνει ότι οι εν λόγω καλές συμπεριφορές δεν συνεπάγονται επ’ ουδενί αλλαγή στη διάθεση κάποιου ατόμου, ή αυτό που προκύπτει όταν υποβάλλεται κανείς στην κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, ή την αληθινή μετάνοια που προκύπτει από το να γνωρίσει κανείς τη διεφθαρμένη του διάθεση. Σίγουρα δεν σχετίζονται με την αληθινή υποταγή του ανθρώπου στον Θεό και την αλήθεια· πολύ λιγότερο δε, σχετίζονται με το να έχει κανείς μια καρδιά σεβασμού και αγάπης για τον Θεό. Οι καλές συμπεριφορές δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτά τα πράγματα· είναι απλώς κάτι που προέρχεται από τον άνθρωπο και κάτι που ο άνθρωπος θεωρεί καλό. Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που βλέπουν αυτές τις καλές συμπεριφορές ως ένδειξη του ότι κάποιος κάνει πράξη την αλήθεια. Αυτό είναι ένα σοβαρό λάθος, μια παράλογη και εσφαλμένη άποψη και κατανόηση. Ετούτες οι καλές συμπεριφορές δεν είναι παρά μια εκτέλεση θρησκευτικής τελετής και μια μηχανική ενέργεια. Δεν σχετίζονται καθόλου με την άσκηση της αλήθειας. Ο Θεός μπορεί να μην τις καταδικάζει ευθέως, όμως δεν τις εγκρίνει· αυτό είναι βέβαιο. Οφείλετε να γνωρίζετε ότι αυτές οι εξωτερικές ενέργειες που συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και αυτές οι καλές συμπεριφορές δεν αποτελούν άσκηση της αλήθειας ούτε αποτελούν εκδήλωση της επιδίωξης της αλήθειας. Έχοντας ακούσει αυτήν τη συναναστροφή, έχετε απλώς μια μικρή εννοιολογική γνώση για το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, μια αρχική κατανόηση μιας απλής έννοιας της επιδίωξης της αλήθειας. Αν θέλετε να κατανοήσετε πραγματικά τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, υπάρχουν περισσότερα για τα οποία πρέπει να συναναστραφούμε.

Για να επιδιώξει κανείς την αλήθεια, πρέπει να την κατανοήσει· μόνο κατανοώντας την αλήθεια μπορεί να την κάνει πράξη. Σχετίζονται οι καλές συμπεριφορές των ανθρώπων με την άσκηση της αλήθειας; Γεννιούνται οι καλές συμπεριφορές από την επιδίωξη της αλήθειας; Ποιες εκδηλώσεις και πράξεις ανήκουν στην άσκηση της αλήθειας; Από ποιες εκδηλώσεις διακατέχονται οι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια; Πρέπει να κατανοήσετε αυτά τα ερωτήματα. Προκειμένου να συναναστραφούμε για την επιδίωξη της αλήθειας, πρέπει πρώτα να μιλήσουμε για τις δυσκολίες και τις λανθασμένες απόψεις που έχουν οι άνθρωποι απέναντί της. Είναι απαραίτητο να επιλύσουμε πρώτα αυτές. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι με αγνή κατανόηση, οι οποίοι έχουν μια σχετικά σαφή άποψη για το τι είναι η αλήθεια. Έχουν ένα μονοπάτι πάνω στο οποίο θα επιδιώξουν την αλήθεια. Υπάρχουν άλλοι που δεν κατανοούν τι είναι η αλήθεια, και παρόλο που ενδιαφέρονται γι’ αυτήν, δεν ξέρουν πώς να την κάνουν πράξη. Πιστεύουν ότι το να κάνεις καλά πράγματα και να συμπεριφέρεσαι καλά είναι το ίδιο με το να κάνεις πράξη την αλήθεια —ότι το να κάνεις πράξη την αλήθεια σημαίνει να κάνεις καλά πράγματα. Μόνο όταν διαβάσουν πολλά από τα λόγια του Θεού συνειδητοποιούν ότι το να κάνουν καλά πράγματα και να συμπεριφέρονται καλά είναι εντελώς διαφορετικά από το να κάνουν πράξη την αλήθεια. Βλέπετε πόσο παράλογες είναι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων —όσοι δεν κατανοούν την αλήθεια δεν μπορούν να δουν τίποτα καθαρά! Πολλοί άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους εδώ και χρόνια, απασχολούνται καθημερινά και έχουν υποστεί ουκ ολίγες δυσχέρειες, οπότε θεωρούν τους εαυτούς τους ανθρώπους που κάνουν πράξη την αλήθεια και που κατέχουν την πραγματικότητα της αλήθειας. Ωστόσο, δεν μπορούν να προσφέρουν καμία βιωματική μαρτυρία. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Εάν κατανοούν την αλήθεια, γιατί δεν μπορούν να μιλήσουν για τις πραγματικές τους εμπειρίες; Δεν είναι αυτό κάπως αντιφατικό; Μερικοί άνθρωποι λένε: «Όταν εκτελούσα το καθήκον μου παλαιότερα, δεν επιδίωκα την αλήθεια και δεν διάβαζα προσευχόμενος τα λόγια του Θεού σχολαστικά. Σπαταλούσα πολύ χρόνο. Ήμουν τόσο απορροφημένος από το έργο μου, νομίζοντας ότι το να είμαι απασχολημένος με το καθήκον μου ήταν το ίδιο με το να κάνω πράξη την αλήθεια και να υποτάσσομαι στο έργο του Θεού —αλλά απλώς σπαταλούσα τον χρόνο μου». Τι υπονοείται εδώ; Ότι ανέβαλλαν την επιδίωξη της αλήθειας επειδή ήταν τόσο απασχολημένοι με την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Είναι όντως έτσι τα πράγματα; Ορισμένοι παράλογοι άνθρωποι πιστεύουν ότι όσο παραμένουν απασχολημένοι με το καθήκον τους, δεν θα υπάρχει χρόνος για να αποκαλυφθεί η διεφθαρμένη τους διάθεση, ότι δεν θα αποκαλύπτουν πλέον διεφθαρμένη διάθεση ή δεν θα ζουν σε διεφθαρμένη κατάσταση και, επομένως, δεν χρειάζεται να τρώνε και να πίνουν από τα λόγια του Θεού για να επιλύσουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Είναι σωστή αυτή η ιδέα; Όντως οι άνθρωποι δεν αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις όταν είναι απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους; Πρόκειται για μια παράλογη ιδέα —είναι ένα απροκάλυπτο ψέμα. Λένε ότι δεν έχουν χρόνο να αναζητήσουν την αλήθεια επειδή είναι απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους. Αυτό είναι σκέτη πλάνη· χρησιμοποιούν ως δικαιολογία το ότι είναι απασχολημένοι. Έχουμε συναναστραφεί πολλές φορές πάνω στις αλήθειες σχετικά με την είσοδο στη ζωή και την εκτέλεση ενός καθήκοντος: Μόνο με την αναζήτηση της αλήθειας για την επίλυση των προβλημάτων κατά την εκτέλεση ενός καθήκοντος μπορούν οι άνθρωποι να αναπτυχθούν στη ζωή. Επομένως, αν το μόνο που κάνει κάποιος κατά την εκτέλεση του καθήκοντός του είναι να ασχολείται με εργασίες, αν δεν αναζητά την αλήθεια για να επιλύσει τα προβλήματα, τότε δεν θα κατανοήσει ποτέ την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια αρκούνται απλώς στην παροχή υπηρεσιών και ελπίζουν να τις ανταλλάξουν με τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Καταλήγουν να προβάλουν τη δικαιολογία ότι είναι τόσο απασχολημένοι με την εκτέλεση του καθήκοντός τους, που δεν έχουν χρόνο να αναζητήσουν την αλήθεια· λένε ακόμη ότι είναι τόσο απασχολημένοι με την εκτέλεση του καθήκοντός τους, που δεν αποκαλύπτουν διεφθαρμένη διάθεση. Αυτό υπονοεί ότι επειδή είναι απασχολημένοι με το καθήκον τους, η διεφθαρμένη τους διάθεση έχει εξαφανιστεί, δεν υπάρχει πλέον. Αυτό είναι ψέμα, έτσι δεν είναι; Συμφωνεί ο ισχυρισμός τους με τα γεγονότα; Καθόλου —μπορεί να χαρακτηριστεί ως το μεγαλύτερο ψέμα απ’ όλα. Πώς θα μπορούσε μια διεφθαρμένη διάθεση να μην αποκαλύπτεται πλέον επειδή ένα άτομο είναι απασχολημένο με το καθήκον του; Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Υπάρχουν τέτοιες βιωματικές μαρτυρίες; Ασφαλώς όχι. Οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί βαθιά από τον Σατανά· όλοι έχουν σατανική φύση και όλοι ζουν με σατανικές διαθέσεις. Υπάρχει κάτι θετικό μέσα στον άνθρωπο, κάτι άλλο εκτός από τη διαφθορά; Υπάρχει κάποιος που γεννήθηκε χωρίς διεφθαρμένη διάθεση; Υπάρχει κάποιος που γεννήθηκε ικανός να εκτελέσει ένα καθήκον με αφοσίωση; Υπάρχει κάποιος που γεννήθηκε ικανός να υποταχθεί στον Θεό και να Τον αγαπήσει; Με τίποτα. Επειδή όλοι οι άνθρωποι έχουν σατανική φύση και είναι γεμάτοι με διεφθαρμένες διαθέσεις, αν δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, μπορούν να ζουν μόνο με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Επομένως, είναι παράλογο και παραπλανητικό να λέγεται ότι ένα άτομο δεν θα αποκαλύψει διεφθαρμένη διάθεση αν ασχολείται συνεχώς με το καθήκον του. Πρόκειται για ένα απροκάλυπτο ψέμα που αποσκοπεί στην παραπλάνηση των ανθρώπων. Είτε είναι απασχολημένοι με την εκτέλεση του καθήκοντός τους είτε όχι, είτε έχουν χρόνο να διαβάσουν τα λόγια του Θεού είτε όχι, οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια θα βρίσκουν λόγους και δικαιολογίες για να μην την επιδιώξουν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι απλά και μόνο πάροχοι υπηρεσιών. Εάν ένας πάροχος υπηρεσιών δεν τρώει και δεν πίνει από τα λόγια του Θεού και δεν αποδέχεται την αλήθεια, θα μπορέσει να παράσχει καλή υπηρεσία; Ασφαλώς όχι. Όλοι όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια στερούνται συνείδησης και λογικής, είναι άνθρωποι που θα ζούσαν με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και θα διέπρατταν πλήθος κακών. Δεν είναι σε καμία περίπτωση πιστοί πάροχοι υπηρεσιών, και παρόλο που παρέχουν υπηρεσίες, δεν υπάρχει τίποτα σπουδαίο σ’ αυτούς. Γι’ αυτό να είστε σίγουροι.

Κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ απορροφημένοι από τις οικογένειές τους και συχνά τους διακατέχει μεγάλο άγχος. Όταν βλέπουν νεότερους αδελφούς και αδελφές που έχουν εγκαταλείψει την οικογένεια και την καριέρα τους για να ακολουθήσουν τον Θεό και να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, τους ζηλεύουν και λένε: «Ο Θεός ήταν καλός με αυτούς τους νεαρούς. Άρχισαν να πιστεύουν σ’ Αυτόν σε νεαρή ηλικία, πριν παντρευτούν και κάνουν παιδιά· δεν έχουν οικογενειακούς δεσμούς και δεν χρειάζεται να ανησυχούν για το πώς θα τα βγάλουν πέρα. Δεν έχουν καμία ανησυχία που να τους εμποδίζει να ακολουθούν τον Θεό και να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Έφτασαν ακριβώς στην ώρα για το έργο του Θεού και τη διάδοση του ευαγγελίου Του τις έσχατες ημέρες —ο Θεός τούς έχει προσφέρει τόσο ευνοϊκές συνθήκες. Μπορούν να αφοσιωθούν, ψυχή τε και σώματι, στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Αυτοί μπορούν να επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά για μένα δεν είναι το ίδιο. Ο Θεός δεν έχει διαμορφώσει κατάλληλο περιβάλλον για μένα —εγώ έχω πάρα πολλές οικογενειακές δεσμεύσεις, και πρέπει να βγάζω χρήματα για να συντηρώ την οικογένειά μου. Εκεί εντοπίζονται τα πραγματικά μου προβλήματα. Γι’ αυτό δεν έχω χρόνο να επιδιώξω την αλήθεια. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι για ανθρώπους που εκτελούν τα καθήκοντά τους με πλήρη απασχόληση και δεν έχουν καμία από αυτές τις δεσμεύσεις. Εγώ είμαι φορτωμένος με οικογενειακές δεσμεύσεις, και η καρδιά μου είναι γεμάτη από τις ασήμαντες λεπτομέρειες της επιβίωσης, οπότε δεν έχω χρόνο ή ενέργεια να διαθέσω στη βρώση και την πόση των λόγων του Θεού ή στην εκτέλεση του καθήκοντός μου. Από όποια πτυχή των συνθηκών μου κι αν το δεις, δεν υπάρχει τρόπος να επιδιώξω την αλήθεια. Δεν μπορείς να με κατηγορήσεις γι’ αυτό. Απλώς δεν είναι η μοίρα μου να επιδιώκω την αλήθεια, και οι συνθήκες μου δεν μου επιτρέπουν να εκτελώ καθήκον. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να περιμένω να αμβλυνθούν οι οικογενειακές μου δεσμεύσεις, να αυτονομηθούν τα παιδιά μου, να συνταξιοδοτηθώ και να απαλλαγώ από τις υλικές μου έγνοιες —και τότε θα επιδιώξω την αλήθεια». Τέτοιοι άνθρωποι βιώνουν δυσκολίες στην καθημερινή τους ζωή και μπορούν περιστασιακά να νιώθουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση να ξεχύνεται στα ασήμαντα ζητήματα της καθημερινότητάς τους. Μπορούν να εντοπίσουν αυτά τα πράγματα, αλλά λόγω του ότι έχουν πιαστεί στις παγίδες των εγκοσμίων, πιστεύουν ότι τα καταφέρνουν καλά με το να ζουν, να πιστεύουν στον Θεό, να ακούνε κηρύγματα και να τα βγάζουν πέρα άνετα με αυτόν τον τρόπο. Πιστεύουν ότι η επιδίωξη της αλήθειας μπορεί να περιμένει και ότι δεν θα είναι πολύ αργά για να επιλύσουν λίγα χρόνια αργότερα τις όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Έτσι μεταθέτουν το μεγάλο θέμα της επιδίωξης της αλήθειας και το αναβάλλουν ξανά και ξανά. Τι λένε πάντα; «Ποτέ δεν είναι αργά για να επιδιώξεις την αλήθεια. Θα περιμένω μερικά χρόνια. Εφόσον το έργο του Θεού δεν έχει τελειώσει, έχω ακόμα χρόνο —έχω ακόμα την ευκαιρία». Τι γνώμη έχετε για αυτήν την άποψη; (Είναι λανθασμένη.) Έχουν επωμιστεί το φορτίο της επιδίωξης της αλήθειας; (Όχι.) Τότε τι φορτίο έχουν επωμιστεί; Δεν είναι το φορτίο του να τα βγάλουν πέρα, να συντηρήσουν τις οικογένειές τους, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους; Αφιερώνουν όλη τους την ενέργεια στα παιδιά τους, στις οικογένειές τους, στις δικές τους ημέρες και ζωές, και μόνο αφότου τακτοποιηθούν αυτά τα πράγματα θα κάνουν σχέδια για να αρχίσουν να επιδιώκουν την αλήθεια. Ισχύουν λοιπόν αυτές οι δικαιολογίες τους; Δεν αποτελούν τροχοπέδη στην αναζήτηση της αλήθειας; (Ναι.) Ενώ αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν στην κυριαρχία και τις ρυθμίσεις του Θεού, διαμαρτύρονται επίσης για το περιβάλλον που ο Θεός έχει διαμορφώσει γι’ αυτούς. Αγνοούν τις απαιτήσεις του Θεού και δεν συνεργάζονται καθόλου ενεργά μαζί τους. Αντί αυτού, ενδιαφέρονται μόνο για την ικανοποίηση της σάρκας, της οικογένειας και των συγγενών τους. Ποιον λόγο επικαλούνται για να μην επιδιώκουν την αλήθεια; «Είμαστε πολύ απασχολημένοι και εξαντλημένοι προσπαθώντας απλώς να υπάρχουμε. Δεν έχουμε χρόνο για να επιδιώξουμε την αλήθεια· δεν έχουμε το κατάλληλο περιβάλλον για να επιδιώξουμε την αλήθεια». Ποια είναι η άποψή τους; (Ποτέ δεν είναι πολύ αργά για να επιδιώξουμε την αλήθεια.) «Ποτέ δεν είναι πολύ αργά για να επιδιώξουμε την αλήθεια. Θα το κάνω σε λίγα χρόνια». Δεν είναι αυτό ανόητο; (Είναι.) Είναι ανόητο —κοροϊδεύουν τον εαυτό τους με τις δικαιολογίες τους. Θα σε περιμένει το έργο του Θεού; (Όχι.) «Θα το κάνω σε λίγα χρόνια» —τι σημαίνουν αυτά τα «λίγα χρόνια»; Σημαίνουν ότι έχεις λιγότερες ελπίδες να σωθείς και ότι θα έχεις λιγότερα χρόνια για να βιώσεις το έργο του Θεού. Θα περάσουν έτσι μερικά χρόνια, μετά άλλα λίγα χρόνια, και πριν το καταλάβεις, θα έχουν περάσει δέκα χρόνια, και δεν θα έχεις κατανοήσει καθόλου την αλήθεια ούτε θα έχεις εισέλθει καθόλου στην πραγματικότητά της, και δεν θα έχει επιλυθεί ούτε ένα ίχνος της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Και μόνο το να πεις μια ειλικρινή λέξη σού είναι τόσο δύσκολο. Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; Δεν είναι κρίμα; (Είναι.) Όταν οι άνθρωποι προβάλλουν όλες αυτές τις δικαιολογίες και τους λόγους για να δικαιολογήσουν το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, ποιον βλάπτουν τελικά; (Τον εαυτό τους.) Ακριβώς —στο τέλος, τον εαυτό τους βλάπτουν. Και όταν θα βρίσκονται στο νεκροκρέβατό τους, θα μισήσουν τον εαυτό τους επειδή δεν κέρδισαν την αλήθεια στα χρόνια της πίστης τους στον Θεό, και θα μετανιώσουν για ολόκληρη τη ζωή τους!

Μερικοί άνθρωποι είναι κάπως μορφωμένοι, αλλά το επίπεδό τους είναι χαμηλό και δεν καταλαβαίνουν τα πνευματικά ζητήματα. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν την αλήθεια. Έχουν πάντα τις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες, και πάντα διεκδικούν τη θέση. Αν δεν έχουν θέση, δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Λένε: «Ο οίκος του Θεού δεν κανονίζει ποτέ να εκτελέσω ένα καθήκον που να αντικατοπτρίζει την αξία μου, όπως το κειμενικό έργο, το οπτικοακουστικό έργο, το να είμαι επικεφαλής μιας εκκλησίας ή επόπτης μιας ομάδας. Δεν μου δίνουν να κάνω κανένα από αυτά τα σημαντικά έργα. Ο οίκος του Θεού δεν με προάγει ούτε με καλλιεργεί, και κάθε φορά που η εκκλησία κάνει εκλογές, κανείς δεν με ψηφίζει, και κανείς δεν με συμπαθεί. Στ’ αλήθεια δεν έχω καμία ελκυστική ιδιότητα; Είμαι διανοούμενος, έχω καλή μόρφωση, αλλά ο οίκος του Θεού ποτέ δεν με προάγει ούτε με καλλιεργεί, οπότε δεν έχω κανένα κίνητρο να επιδιώξω την αλήθεια. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό περίπου την ίδια εποχή με εμένα εκτελούν σημαντικά καθήκοντα και υπηρετούν ως επικεφαλής και εργάτες —γιατί εγώ έχω μείνει στην αδράνεια; Το μόνο που κάνω είναι να παίζω υποστηρικτικό ρόλο διαδίδοντας το ευαγγέλιο κάθε τόσο, και ούτε με αφήνουν να καταθέσω μαρτυρία. Κάθε φορά που ο οίκος του Θεού προάγει ανθρώπους σε σημαντικά καθήκοντα, δεν υπάρχει τίποτα για μένα· δεν μου επιτρέπεται καν να ηγούμαι συναθροίσεων, και δεν μου δίνουν καμία ευθύνη. Νιώθω τόσο αδικημένος. Αυτό είναι το περιβάλλον που έχει ρυθμίσει ο Θεός για μένα. Γιατί δεν μπορώ να νιώσω την αξία της ύπαρξής μου; Γιατί ο Θεός αγαπάει τους άλλους, αλλά όχι εμένα; Γιατί καλλιεργεί τους άλλους, αλλά όχι εμένα; Ο οίκος του Θεού θα έπρεπε να μου δώσει περισσότερο φορτίο και να με κάνει επόπτη ή κάτι τέτοιο. Τότε, θα είχα ένα μικρό κίνητρο για να επιδιώξω την αλήθεια. Πώς μπορώ να επιδιώξω την αλήθεια χωρίς κίνητρο; Οι άνθρωποι χρειάζονται πάντα ένα μικρό κίνητρο για να επιδιώξουν την αλήθεια· πρέπει να είμαστε σε θέση να δούμε τα οφέλη από την επιδίωξή της. Ξέρω ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις που πρέπει να αλλάξουν, και ξέρω ότι η επιδίωξη της αλήθειας είναι κάτι καλό, ότι μας επιτρέπει να σωθούμε και να τελειωθούμε —αλλά εγώ δεν χρησιμοποιούμαι ποτέ για κάτι σημαντικό, και δεν νιώθω κανένα κίνητρο για να επιδιώξω την αλήθεια! Θα αρχίσω να επιδιώκω την αλήθεια όταν οι αδελφοί και οι αδελφές με εκτιμήσουν και με υποστηρίξουν —δεν θα είναι πολύ αργά τότε». Δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Υπάρχουν.) Ποιο είναι το πρόβλημα μ’ αυτούς; Το πρόβλημα είναι ότι θέλουν θέση και κύρος. Προφανώς, δεν αγαπούν την αλήθεια, όμως θα ήθελαν κύρος και έναν πιο ενεργό ρόλο στον οίκο του Θεού. Δεν είναι αυτό ξεδιάντροπο; Είναι αρκετά καλό να είσαι πάροχος υπηρεσιών· το αν καταφέρεις να γίνεις πιστός πάροχος υπηρεσιών μένει να φανεί. Γιατί δεν σου είναι σαφές αυτό; Νομίζεις ότι αν έχεις θέση και κύρος, θα σωθείς; Ότι θα είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Είναι βάσιμες αυτές οι πεποιθήσεις σου; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να ξεχωρίζουν, να κάνουν αισθητή την παρουσία τους, και όταν δεν ικανοποιούνται οι επιθυμίες τους, διαμαρτύρονται ότι ο Θεός είναι άδικος, ότι μεροληπτεί στον τρόπο που αντιμετωπίζει τους ανθρώπους, ότι ο οίκος Του δεν τους προάγει, ότι οι αδελφοί και οι αδελφές δεν τους εκλέγουν —αυτά τα πράγματα ασφαλώς δεν είναι το θεμέλιο που χρειάζεται κάποιος για να επιδιώξει την αλήθεια, έτσι δεν είναι; Λέει πουθενά στα λόγια του Θεού ότι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια πρέπει να γίνεται αποδεκτός από όλους και να χαίρει εκτίμησης από τους αδελφούς και τις αδελφές του; Ή ότι πρέπει να είναι σε θέση να αναλάβει ένα σημαντικό καθήκον και να κάνει σημαντικό έργο, και επίσης να συμβάλει σημαντικά στον οίκο του Θεού; Λένε τα λόγια του Θεού ότι μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να επιδιώκουν την αλήθεια, ότι μόνο αυτοί είναι κατάλληλοι να επιδιώκουν την αλήθεια; Λένε τα λόγια Του ότι μόνο αυτοί οι άνθρωποι πληρούν τα κριτήρια για την επιδίωξη της αλήθειας, ότι μόνο αυτοί μπορούν να εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας ή ότι στο τέλος μόνο αυτοί μπορούν να σωθούν; Είναι αυτό γραμμένο κάπου στα λόγια του Θεού; (Όχι.) Είναι προφανές ότι οι ισχυρισμοί που προβάλλονται από τέτοια άτομα είναι άκυροι. Επομένως, γιατί λένε αυτά τα πράγματα; Δεν αποτελούν δικαιολογίες για το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; (Ναι.) Λατρεύουν τη θέση και το γόητρο. Το μόνο που τους νοιάζει είναι να κυνηγούν τη φήμη και το προσωπικό κέρδος, και να επιδιώκουν τη θέση κατά την πίστη τους στον Θεό. Θεωρούν ότι θα ήταν ντροπή να το πουν αυτό φωναχτά, οπότε επινοούν ένα σωρό δικαιολογίες, υπερασπιζόμενοι τους εαυτούς τους για το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και ρίχνοντας το φταίξιμο στην εκκλησία, στους αδελφούς και τις αδελφές, και στον Θεό. Δεν είναι αυτό κακόβουλο; Δεν είναι μοχθηροί άνθρωποι που κατηγορούν τους αθώους; (Είναι.) Προκαλούν παράλογες φασαρίες και παρενοχλούν τους άλλους με παράλογες απαιτήσεις· στερούνται παντελώς συνείδησης και λογικής! Η μη επιδίωξη της αλήθειας είναι από μόνη της αρκετά σοβαρό πρόβλημα, και όμως προσπαθούν και να αντιπαρατεθούν και να γίνουν δύστροποι —αυτό είναι εντελώς παράλογο, έτσι δεν είναι; Η επιδίωξη της αλήθειας είναι εθελούσια. Εάν αγαπάς την αλήθεια, το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί μέσα σου. Όταν αγαπάς την αλήθεια· όταν προσεύχεσαι στον Θεό και βασίζεσαι σ’ Αυτόν, κάνεις αυτοκριτική και προσπαθείς να γνωρίσεις τον εαυτό σου· όταν επιδιώκεις ενεργά την αλήθεια για να επιλύσεις τα προβλήματα που ανακαλύπτεις στον εαυτό σου, θα είσαι σε θέση να εκτελέσεις το καθήκον σου με επάρκεια. Με αυτόν τον τρόπο, θα είσαι σε θέση να μείνεις σταθερός στη μαρτυρία σου. Όταν οι άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια, όλες αυτές οι εκδηλώσεις τούς έρχονται φυσικά. Εμφανίζονται εκουσίως, με χαρά και χωρίς εξαναγκασμό, χωρίς να συνοδεύονται από επιπλέον όρους. Εάν οι άνθρωποι μπορούν να ακολουθούν τον Θεό κατ’ αυτόν τον τρόπο, στο τέλος θα κερδίσουν την αλήθεια και τη ζωή, θα εισέλθουν στην πραγματικότητα της αλήθειας και θα βιώσουν την εικόνα του ανθρώπου. Χρειάζεται να πληρούνται επιπλέον προϋποθέσεις για να επιδιώξεις την αλήθεια; Όχι. Η πίστη στον Θεό είναι εκούσια, είναι κάτι που κάποιος επιλέγει για τον εαυτό του, και η επιδίωξη της αλήθειας ορίζεται από τον Ουρανό και αναγνωρίζεται από τη γη· την εγκρίνει ο Θεός. Εκείνοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν είναι πρόθυμοι να αποκηρύξουν τις απολαύσεις της σάρκας και εξακολουθούν να επιθυμούν να κερδίσουν τις ευλογίες του Θεού, αλλά όταν έρχονται αντιμέτωποι με κάποια δεινά και διώξεις ή με λίγη γελοιοποίηση και δυσφήμιση, γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι, και δεν επιθυμούν πλέον να πιστεύουν στον Θεό ή να Τον ακολουθούν. Μπορεί ακόμη και να Τον κατηγορούν και να Τον αρνούνται. Δεν είναι αυτό παράλογο; Επιθυμούν να ευλογηθούν και παρ’ όλα αυτά εξακολουθούν να επιδιώκουν τις απολαύσεις της σάρκας, και όταν συναντούν τυχόν δεινά ή διώξεις, κατηγορούν τον Θεό. Τόσο παράλογοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια. Θα είναι δύσκολο να ακολουθήσουν τον Θεό μέχρι το τέλος· μόλις συναντήσουν κάποια δεινά ή διώξεις, θα εκτεθούν και θα αποκλειστούν. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι σαν κι αυτούς. Όποιος κι αν είναι ο λόγος σου για να πιστεύεις στον Θεό, ο Θεός θα καθορίσει τελικά την έκβασή σου με βάση το αν έχεις κερδίσει την αλήθεια. Εάν δεν έχεις κερδίσει την αλήθεια, τότε δεν θα περνάει καμία από τις αιτιολογήσεις ή τις δικαιολογίες που θα προβάλεις. Μπορείς να ισχυριστείς ό,τι θέλεις· να κάνεις και τούμπες αν θέλεις —νομίζεις ότι θα νοιαστεί ο Θεός; Θα συνομιλήσει ο Θεός μαζί σου; Θα κάνει διάλογο και θα συζητήσει μαζί σου; Θα σε συμβουλευτεί; Ποια είναι η απάντηση; Όχι. Με κανέναν απολύτως τρόπο. Όσο ισχυρή και αν είναι η επιχειρηματολογία σου, δεν θα αντέξει. Δεν πρέπει να παρανοείς τις προθέσεις του Θεού και να νομίζεις ότι αν προβάλλεις κάθε είδους λόγους και δικαιολογίες, τότε δεν θα χρειάζεται να επιδιώκεις την αλήθεια. Ο Θεός θέλει να μπορείς να αναζητάς την αλήθεια σε όλα τα περιβάλλοντα και σε κάθε θέμα που σου προκύπτει, και τελικά να επιτύχεις την είσοδο στην πραγματικότητα της αλήθειας και να κερδίσεις την αλήθεια. Ανεξάρτητα από τις περιστάσεις που έχει ρυθμίσει ο Θεός για σένα, από τα άτομα και τα γεγονότα που συναντάς και από το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεσαι, θα πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και να αναζητάς την αλήθεια για να τα αντιμετωπίζεις. Αυτά ακριβώς είναι τα μαθήματα που θα πρέπει να διδαχθείς ως προς την επιδίωξη της αλήθειας. Αν ψάχνεις πάντα για δικαιολογίες για να ξεφύγεις, να αποφύγεις, να αρνηθείς ή να αντισταθείς σ’ αυτές τις συνθήκες, τότε ο Θεός θα σε εγκαταλείψει. Δεν έχει νόημα να επιχειρηματολογήσεις, ή να είσαι αδιάλλακτος ή δύσκολος —αν ο Θεός δεν ασχολείται μαζί σου, θα χάσεις την ευκαιρία σου να σωθείς. Για τον Θεό, δεν υπάρχει πρόβλημα που να μην μπορεί να επιλυθεί. Έχει προβεί σε ρυθμίσεις για τον καθένα ανεξαιρέτως κι έχει τον τρόπο να χειρίζεται κάθε πρόβλημα. Ο Θεός δεν θα συζητήσει μαζί σου για το εάν οι λόγοι κι οι δικαιολογίες σου είναι αιτιολογημένες. Ο Θεός δεν θ’ ακούσει εάν τα επιχειρήματα που προβάλλεις στην υπεράσπισή σου έχουν νόημα. Θα σε ρωτήσει μόνο αυτό: «Είναι τα λόγια του Θεού η αλήθεια; Έχεις διεφθαρμένη διάθεση; Οφείλεις να επιδιώκεις την αλήθεια;» Χρειάζεται απλά να είσαι ξεκάθαρος ως προς ένα γεγονός: ο Θεός είναι η αλήθεια, εσύ είσαι ένας διεφθαρμένος άνθρωπος κι έτσι θα πρέπει να αναλάβεις την υποχρέωση να αναζητήσεις την αλήθεια. Κανένα πρόβλημα ή δυσχέρεια, κανένας λόγος ή δικαιολογία δεν θα ευσταθεί. Εάν δεν αποδεχτείς την αλήθεια, θα χαθείς. Οποιοδήποτε τίμημα πληρώνει κάποιος για να επιδιώξει την αλήθεια και να εισέλθει στην πραγματικότητά της αξίζει τον κόπο. Οι άνθρωποι πρέπει να αφήσουν όλες τις δικαιολογίες, τις αιτιολογήσεις και τα προβλήματά τους για να αποδεχτούν την αλήθεια και να κερδίσουν τη ζωή, επειδή τα λόγια του Θεού και η αλήθεια είναι η ζωή που θα πρέπει να αποκτήσουν, και είναι μια ζωή που δεν ανταλλάσσεται με τίποτα. Αν χάσεις αυτήν την ευκαιρία, δεν θα το μετανιώνεις απλώς για το υπόλοιπο της ζωής σου —δεν είναι απλό θέμα τύψεων— θα έχεις καταστραφεί εντελώς. Δεν θα υπάρχει πλέον αποτέλεσμα ή προορισμός για σένα, και ως δημιουργημένο ον που είσαι, θα έχεις φτάσει στο τέλος της γραμμής. Δεν θα έχεις ποτέ ξανά την ευκαιρία να σωθείς. Καταλαβαίνετε; (Καταλαβαίνουμε.) Μην ψάχνετε για δικαιολογίες ή λόγους για να μην επιδιώξετε την αλήθεια. Δεν έχουν νόημα· το μόνο που κάνετε είναι να κοροϊδεύετε τον εαυτό σας.

Μερικοί επικεφαλής δεν εργάζονται ποτέ σύμφωνα με τις αρχές, είναι οι ίδιοι ο νόμος, αυθαίρετοι και βιαστικοί. Οι αδελφοί κι οι αδελφές μπορεί να το επισημαίνουν αυτό και να λένε: «Σπάνια συζητάς με τους άλλους προτού αναλάβεις δράση. Δεν γνωρίζουμε ποιες είναι οι κρίσεις κι οι αποφάσεις σου, παρά μόνο αφού τις λάβεις. Γιατί δεν τις συζητάς με κανέναν; Γιατί δεν μας ενημερώνεις εκ των προτέρων όταν λαμβάνεις μια απόφαση; Ακόμη κι αν αυτό που κάνεις είναι σωστό και το επίπεδό σου είναι υψηλότερο από το δικό μας, θα πρέπει και πάλι να μας ενημερώνεις πρώτα. Έχουμε, τουλάχιστον, το δικαίωμα να γνωρίζουμε τι συμβαίνει. Με το να ενεργείς πάντα σαν να είσαι εσύ ο νόμος, βαδίζεις στο μονοπάτι του αντίχριστου!» Και τι θα άκουγες να απαντά ο επικεφαλής σ’ αυτό; «Στο σπίτι μου, εγώ είμαι το αφεντικό. Εγώ αποφασίζω για όλα τα θέματα, μικρά και μεγάλα. Σε αυτό είμαι συνηθισμένος. Όταν κάποιος που ανήκει στη διευρυμένη οικογένειά μου έχει κάποιο θέμα, έρχεται σ’ εμένα και με βάζει να αποφασίσω τι να κάνει. Ξέρουν ότι είμαι πολύ καλός και στο να λύνω προβλήματα. Γι’ αυτό είμαι εγώ επικεφαλής στις υποθέσεις της οικογένειάς μου. Όταν προσήλθα στην εκκλησία, σκέφτηκα ότι δεν θα ασχολούμουν με τίποτα πια, μα έπειτα με επέλεξαν να γίνω επικεφαλής. Δεν γίνεται αλλιώς —αυτή είναι η μοίρα μου. Ο Θεός μού έδωσε αυτήν την ικανότητα. Γεννήθηκα για να παίρνω αποφάσεις και να επιλέγω τι θα κάνουν οι άλλοι άνθρωποι». Το συμπέρασμα εδώ είναι ότι ήταν η μοίρα του να είναι αξιωματούχος και όλοι οι άλλοι γεννήθηκαν για να είναι στρατιώτες και σκλάβοι. Θεωρεί ότι πρέπει να έχει τον τελευταίο λόγο και ότι οι άλλοι πρέπει να τον ακούνε. Ακόμη κι όταν οι αδελφοί κι οι αδελφές διαπιστώσουν το πρόβλημα αυτού του επικεφαλής και του το επισημάνουν, αυτός δεν το αποδέχεται, ούτε αποδέχεται να τον αντιμετωπίσουν και να τον κλαδέψουν. Πολεμά και αντιστέκεται έως ότου οι αδελφοί κι οι αδελφές διαμαρτυρηθούν ζητώντας την απομάκρυνσή του. Στο μεταξύ, ο επικεφαλής θα σκέφτεται: «Με επίπεδο σαν το δικό μου, είναι η μοίρα μου να είμαι προϊστάμενος όπου κι αν πάω. Με επίπεδο σαν το δικό σας, θα είστε πάντα σκλάβοι και υπηρέτες. Είναι η μοίρα σας να σας διατάζουν οι άλλοι». Τι είδους διάθεση αποκαλύπτει λέγοντας συχνά τέτοια πράγματα; Πρόκειται σαφώς για διεφθαρμένη διάθεση, είναι αλαζονεία, έπαρση και ακραίος εγωισμός, όμως την επιδεικνύει στους άλλους χωρίς ντροπή και καυχιέται λες και είναι προτέρημα και προσόν. Όταν κάποιο άτομο αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση, θα πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του, να γνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του, να μετανοήσει, και να την απαρνηθεί και να επιδιώξει την αλήθεια έως ότου μπορέσει να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές. Όμως ο συγκεκριμένος επικεφαλής δεν ασκείται κατ’ αυτόν τον τρόπο. Αντίθετα, παραμένει αδιόρθωτος, εμμένοντας στις δικές του απόψεις και μεθόδους. Από τις συμπεριφορές αυτές, βλέπεις ότι δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια, και ότι δεν είναι σε καμία περίπτωση κάποιος που την επιδιώκει. Δεν ακούει κανέναν που τον εκθέτει και τον αντιμετωπίζει, και αντίθετα παραμένει γεμάτος δικαιολογίες για τον εαυτό του: «Τι να κάνουμε —έτσι είμαι! Αυτό ονομάζεται αξιοσύνη και ταλέντο —τα έχει κανείς από εσάς; Είναι στη μοίρα μου να είμαι προϊστάμενος. Όπου κι αν πάω, είμαι επικεφαλής. Έχω συνηθίσει να έχω τον τελευταίο λόγο και να παίρνω αποφάσεις για τα πάντα χωρίς να συμβουλεύομαι άλλους ανθρώπους. Αυτός είμαι, είναι η προσωπική μου γοητεία». Δεν είναι αυτό υπερβολικά ξεδιάντροπο; Δεν παραδέχεται ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση, και σίγουρα δεν αναγνωρίζει τα λόγια του Θεού που κρίνουν και εκθέτουν τον άνθρωπο. Αντιθέτως, θεωρεί ότι οι δικές του αιρέσεις και πλάνες είναι η αλήθεια, και προσπαθεί να κάνει όλους τους άλλους να τις αποδέχονται και να τις σέβονται. Βαθιά μέσα του, πιστεύει ότι αυτός θα πρέπει να κυβερνά στον οίκο του Θεού, όχι η αλήθεια, ότι θα πρέπει να γίνεται ό,τι λέει αυτός. Δεν είναι αυτό θρασύ και αναίσχυντο; Λέει ότι θέλει να επιδιώξει την αλήθεια, αλλά η συμπεριφορά του είναι ακριβώς το αντίθετο. Λέει ότι υπακούει στον Θεό και στην αλήθεια, αλλά θέλει πάντα να ασκεί εξουσία, να έχει τον τελευταίο λόγο, και όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές να του υποτάσσονται και να τον υπακούν. Δεν επιτρέπει σε άλλους να τον επιβλέπουν ή να τον συμβουλεύουν, ανεξάρτητα από το αν αυτό που κάνει είναι σωστό ή σύμφωνο με τις αρχές. Αντίθετα, πιστεύει ότι όλοι οι άλλοι είναι που πρέπει να δίνουν προσοχή και να υπακούν στα λόγια και τις αποφάσεις του. Δεν κάνει καθόλου αυτοκριτική σχετικά με τις πράξεις του. Όσο κι αν τον συμβουλεύουν και τον βοηθούν οι αδελφοί και οι αδελφές, και όσο κι αν τον κλαδεύει και τον αντιμετωπίζει ο οίκος του Θεού, ή ακόμη κι αν απαλλαγεί αρκετές φορές από τα καθήκοντά του, δεν κάνει αυτοκριτική για τα προβλήματά του. Σε κάθε περίπτωση, εμμένει σε αυτήν την κουβέντα: «Στο σπίτι μου, εγώ είμαι το αφεντικό. Εγώ παίρνω όλες τις αποφάσεις. Σε όλα τα θέματα, μόνο εγώ έχω τον τελευταίο λόγο. Αυτό έχω συνηθίσει και δεν υπάρχει τρόπος να το αποφύγω». Είναι πραγματικά εξωφρενικός και αδιόρθωτος! Διαδίδει αυτές τις αρνητικές πρακτικές σαν να είναι θετικά πράγματα, ενώ παράλληλα έχει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Είναι τόσο ξεδιάντροπος! Τέτοιου είδους άνθρωποι δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και είναι αδιόρθωτοι —οπότε να είστε σίγουροι ότι δεν την αγαπούν ούτε την επιδιώκουν. Μέσα τους, έχουν κουραστεί από την αλήθεια και είναι εχθρικοί απέναντί της. Τα τιμήματα που πληρώνουν και οι δυσχέρειες που υφίστανται για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους και να αποκτήσουν κύρος είναι όλα μάταια. Ο Θεός δεν εγκρίνει τίποτε από όλα αυτά, τα αποστρέφεται. Πρόκειται για εκδήλωση της εναντίωσής τους στην αλήθεια και της αντίστασής τους προς τον Θεό. Μπορεί κανείς να είναι απολύτως βέβαιος γι’ αυτό, και όλοι όσοι κατανοούν την αλήθεια μπορούν να το διακρίνουν.

Υπάρχουν επίσης μερικοί άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό για χρόνια, αλλά δεν κατέχουν καμία πραγματικότητα της αλήθειας· ακούνε κηρύγματα για χρόνια, αλλά δεν κατανοούν την αλήθεια. Αν και έχουν χαμηλό επίπεδο, διαθέτουν «χαρίσματα» στα οποία είναι ασυναγώνιστοι: να λένε ψέματα και να τα καλύπτουν, να εξαπατούν και να ξεγελούν τους άλλους με φανταχτερά λόγια. Αν πουν μια ντουζίνα προτάσεις, αυτές θα περιέχουν μια ντουζίνα νοθεύσεις —κάθε μία από αυτές θα περιέχει σε κάποιο βαθμό ακαθαρσίες. Για να το θέσουμε με ακρίβεια, τίποτα από όσα λένε δεν είναι αληθινό. Αλλά επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο και φαίνεται να έχουν αρκετά καλή συμπεριφορά, νομίζουν το εξής: «Είμαι από τη φύση μου άτολμος, άδολος, και το επίπεδό μου είναι χαμηλό. Όπου κι αν πάω, με εκφοβίζουν, και όταν οι άνθρωποι με εκφοβίζουν, πρέπει απλώς να το υπομένω και να υποφέρω. Δεν τολμώ να τους αντιμιλήσω ή να τους φέρω αντίρρηση —το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κρύβομαι, να υποχωρώ και να το δέχομαι. Είμαι ο “ειλικρινής αλλά αδαής” για τον οποίο μιλούν τα λόγια του Θεού, είμαι κάποιος που ανήκει στον λαό Του». Αν κάποιος τούς ρωτήσει: «Πώς γίνεται λοιπόν να λες ψέματα;» εκείνοι λένε: «Πότε είπα ψέματα; Ποιον ξεγέλασα; Δεν έχω πει ψέματα! Πώς θα μπορούσα να πω ψέματα, εφόσον είμαι τόσο άδολο άτομο; Το μυαλό μου είναι αργό, και δεν είμαι πολύ μορφωμένος —δεν ξέρω πώς να λέω ψέματα! Αυτοί οι δόλιοι άνθρωποι εκεί έξω μπορούν να δημιουργήσουν μοχθηρές ιδέες και πλεκτάνες εν ριπή οφθαλμού. Εγώ δεν είμαι πονηρός σαν αυτούς, και πάντα υφίσταμαι εκφοβισμό. Έτσι, είμαι ο ειλικρινής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός, και δεν υπάρχει καμία βάση για να με αποκαλέσετε ψεύτη ή απατεώνα. Δεν έχει καμία βάση αυτό —απλώς προσπαθείτε να με συκοφαντήσετε. Ξέρω ότι όλοι σας με υποτιμάτε: Νομίζετε ότι είμαι ηλίθιος και ότι το επίπεδό μου είναι χαμηλό, γι’ αυτό θέλετε όλοι να με εκφοβίσετε. Ο Θεός είναι ο μόνος που δεν με εκφοβίζει, μου φέρεται με εύνοια». Αυτού του είδους τα άτομα δεν παραδέχονται καν ότι λένε ψέματα, και έχουν το θράσος να λένε ότι είναι οι ειλικρινείς άνθρωποι για τους οποίους μιλάει ο Θεός, και με αυτήν τη δήλωση, εξυψώνουν τον εαυτό τους κατευθείαν σε έναν θρόνο. Πιστεύουν ότι είναι ειλικρινείς αλλά αδαείς άνθρωποι από τη φύση τους και ότι ο Θεός τούς αγαπάει. Νομίζουν ότι δεν χρειάζεται να επιδιώκουν την αλήθεια ή να κάνουν αυτοκριτική. Νομίζουν ότι από τη στιγμή που γεννήθηκαν, δεν θα μπορούσε να βγει ψέμα από το στόμα τους. Δεν παραδέχονται ότι λένε ψέματα, ό,τι κι αν λέει ο καθένας, και αντί αυτού ξεφουρνίζουν τις ίδιες και τις ίδιες δικαιολογίες για να υποστηρίξουν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Έχουν κάνει αυτοκριτική; Έχουν κάνει, κατά μία έννοια. Τι προέκυψε από αυτήν την «αυτοκριτική»; «Είμαι ο ειλικρινής αλλά αδαής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός. Μπορεί να είμαι λίγο αδαής, αλλά είμαι ειλικρινής». Δεν υπερηφανεύονται έτσι; Δεν ξέρουν ξεκάθαρα τι είναι, αδαείς ή ειλικρινείς άνθρωποι, αλλά θεωρούν τον εαυτό τους ειλικρινή. Έχουν αυτογνωσία; Αν κάποιος είναι ανόητος που εκφοβίζεται και ζει μια ζωή μέσα στη δειλία, αυτό σημαίνει ότι είναι απαραίτητα καλός άνθρωπος; Και αν κάποιος θεωρείται από τους άλλους καλός άνθρωπος, αυτό σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να επιδιώκει την αλήθεια; Μήπως αυτοί οι άνθρωποι κατέχουν κατά κάποιον τρόπο την αλήθεια από τη φύση τους; Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Είμαι ένα αρκετά άδολο άτομο, προσπαθώ πάντα να λέω την αλήθεια, απλώς είμαι λίγο αδαής. Δεν χρειάζεται να επιδιώξω την αλήθεια, είμαι ήδη καλός και ειλικρινής άνθρωπος». Λέγοντας αυτό, δεν υπονοούν ότι κατέχουν την αλήθεια και δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση; Όλη η ανθρωπότητα είναι βαθιά διεφθαρμένη από τον Σατανά. Όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, και όταν κάποιος έχει διεφθαρμένη διάθεση, μπορεί να λέει ψέματα, να εξαπατά και να παραπλανά όποτε θέλει. Μπορεί ακόμη και να επιδεικνύει κάποιο ασήμαντο επίτευγμα ή συνεισφορά του, εκδηλώνοντας αλαζονική διάθεση. Παράλληλα, είναι γεμάτος αντιλήψεις για τον Θεό και υπερβολικές απαιτήσεις από Αυτόν, και προσπαθεί να επιχειρηματολογήσει μαζί Του. Αυτά δεν είναι προβλήματα; Δεν είναι αυτό διεφθαρμένη διάθεση; Δεν απαιτεί αυτό εξέταση; Απαιτεί. Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι έχουν ήδη χρίσει τους εαυτούς τους ως ειλικρινείς ανθρώπους που δεν λένε ποτέ ψέματα ούτε εξαπατούν τους άλλους· διακηρύσσουν ότι δεν έχουν δόλιες διαθέσεις, οπότε δεν χρειάζεται να επιδιώξουν την αλήθεια. Επομένως, κανένας από όσους συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο δεν επιδιώκει την αλήθεια, και κανένας από αυτούς δεν έχει εισέλθει στην πραγματικότητα της αλήθειας. Όταν προσεύχονται στον Θεό, συχνά κλαίνε με πικρία για την ηλιθιότητά τους, για το γεγονός ότι πάντα υφίστανται εκφοβισμό, για το ιδιαίτερα χαμηλό επίπεδό τους: «Θεέ μου, μόνο Εσύ με αγαπάς· μόνο Εσύ με λυπάσαι και μου δείχνεις χάρη. Όλοι οι άνθρωποι με εκφοβίζουν και λένε ότι είμαι ψεύτης —αλλά δεν είμαι!» Στη συνέχεια, σκουπίζουν τα δάκρυά τους και σηκώνονται, και όταν βλέπουν άλλους ανθρώπους, σκέφτονται: «Ο Θεός δεν αγαπάει κανέναν από εσάς. Μόνο εμένα αγαπάει». Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και δεν αποδέχονται ότι επιδεικνύουν οποιαδήποτε από τις διάφορες συμπεριφορές και εκφάνσεις διεφθαρμένων διαθέσεων για τις οποίες μιλάει ο Θεός. Ακόμα κι όταν αντιμετωπίζουν ένα συγκεκριμένο πρόβλημα και αυτό προκαλεί μια διεφθαρμένη κατάσταση ή έκφανση μέσα τους, το παραδέχονται απλώς προφορικά μετά από στιγμιαία σκέψη, και μετά τελειώνουν με το θέμα. Δεν αναζητούν καθόλου την αλήθεια και δεν αποδέχονται το γεγονός ότι έχουν διαφθορά και είναι διεφθαρμένοι άνθρωποι. Ακόμα λιγότερο, βέβαια, θα παραδεχόντουσαν ότι έχουν εκδηλώσει διεφθαρμένη διάθεση σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση. Όσα προβλήματα κι αν δημιουργήσουν και όσες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν εκδηλώσουν, καταλήγουν πάντα να λένε το ίδιο πράγμα: «Είμαι ο ειλικρινής αλλά αδαής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός. Είμαι το αντικείμενο του οίκτου Του και θα με ευλογήσει πολύ». Και έτσι, με αυτά τα λόγια, θεωρούν ότι δεν χρειάζεται να επιδιώξουν την αλήθεια· αυτά τα λόγια είναι η δικαιολογία που προβάλλουν αυτοί οι άνθρωποι για να μην επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν είναι παράλογοι αυτοί οι άνθρωποι; (Είναι.) Είναι παράλογοι και αδαείς. Πόσο παράλογοι είναι; Τόσο πολύ, ώστε να πιάνονται από μια φράση από τα λόγια του Θεού που τους συμφέρει και να τη χρησιμοποιούν ως σφραγίδα με την οποία εκβιάζουν τον Θεό και απαλλάσσουν τον εαυτό τους από το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, ενώ αντιμετωπίζουν τα λόγια του Θεού που εκθέτουν και κρίνουν τον άνθρωπο ως άσχετα με τους ίδιους. Πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται να τα ακούσουν, επειδή είναι ήδη ειλικρινείς. Για να το θέσουμε με ακρίβεια, οι άνθρωποι αυτοί είναι αξιολύπητοι φουκαράδες. Έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν έχουν σύνεση και έχουν ελάχιστη ντροπή, αλλά εξακολουθούν να επιθυμούν να αποκτήσουν ευλογίες. Και παρόλο που έχουν χαμηλό επίπεδο, και δεν έχουν ούτε σύνεση ούτε ντροπή, είναι πολύ υπερήφανοι και περιφρονούν τους συνηθισμένους ανθρώπους. Δεν σέβονται τους ανθρώπους με καλό επίπεδο που είναι ικανοί να επιδιώκουν την αλήθεια και που μπορούν να συναναστρέφονται πάνω στην πραγματικότητα της αλήθειας. Σκέφτονται: «Τι αξία έχουν τέλος πάντων αυτά τα προτερήματά σας; Τόση επιδίωξη της αλήθειας και αυτογνωσία —εγώ δεν χρειάζεται να κάνω αυτά τα πράγματα. Εγώ είμαι ειλικρινής άνθρωπος· μπορεί να είμαι λίγο αδαής, αλλά αυτό δεν είναι και τόσο μεγάλο θέμα. Και ούτε για τις διεφθαρμένες διαθέσεις που εκδηλώνω υπάρχει λόγος ανησυχίας. Όσο εξοπλίζομαι με κάποιες καλές συμπεριφορές, θα είμαι μια χαρά». Τι ζητούν από τον εαυτό τους; «Ο Θεός γνωρίζει την καρδιά μου, εν πάση περιπτώσει, και η πίστη μου σ’ Αυτόν είναι αληθινή. Αυτό αρκεί. Το να μιλάμε καθημερινά για βιωματική μαρτυρία και γνώση των λόγων του Θεού —τι νόημα έχουν όλα αυτά τα λόγια; Σε τελική ανάλυση, αρκεί η ειλικρινής πίστη στον Θεό». Δεν είναι αυτό το πιο ανόητο πράγμα; Πρώτον, οι άνθρωποι αυτοί δεν ενδιαφέρονται καθόλου για την αλήθεια· δεύτερον, είναι βάσιμο να πούμε ότι δεν έχουν καμία ικανότητα να κατανοήσουν την αλήθεια ή τα λόγια του Θεού. Και όμως, εξακολουθούν να έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και να συμπεριφέρονται υπεροπτικά. Αναζητούν κάποια αιτιολόγηση για τον λόγο που δεν επιδιώκουν την αλήθεια, ή μια μέθοδο επιδίωξης ή κάτι που θεωρούν ως προτέρημα για να αντικαταστήσουν την επιδίωξη της αλήθειας. Δεν είναι αυτό ανόητο; (Είναι.)

Κάποιοι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν έχουν μεγάλα προβλήματα όσον αφορά την ανθρώπινη φύση τους. Τηρούν τους κανόνες και συμπεριφέρονται σωστά. Οι γυναίκες αυτού του είδους είναι ευγενικές και ενάρετες, αξιοπρεπείς και ευπρεπείς, και δεν χαζολογούν. Είναι καλά κορίτσια μπροστά στους γονείς τους, είναι καλές σύζυγοι και μητέρες στην οικογενειακή τους ζωή, και περνούν ευσυνείδητα τις μέρες τους φροντίζοντας τα σπίτια τους. Οι άνδρες αυτού του είδους είναι άδολοι και ευσυνείδητοι, και συμπεριφέρονται σωστά· είναι αφοσιωμένοι γιοι, δεν πίνουν και δεν καπνίζουν, δεν κλέβουν και δεν ληστεύουν, δεν τζογάρουν και δεν πηγαίνουν σε πόρνες —είναι υποδειγματικοί σύζυγοι, και εκτός σπιτιού, σπάνια μαλώνουν ή διαφωνούν με τους άλλους για το ποιος έχει δίκιο ή άδικο. Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν ότι αρκεί να πετύχει κανείς αυτά τα πράγματα ως πιστός στον Θεό και ότι όσοι το κάνουν αυτό είναι πρότυπα, αποδεκτά καλοί άνθρωποι. Πιστεύουν ότι αν είναι φιλάνθρωποι και πρόθυμοι να βοηθήσουν, αν είναι ταπεινοί και υπομονετικοί, και ανεκτικοί αφότου αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, και αν κάνουν όποιο έργο τούς αναθέτει η εκκλησία επιμελώς και καλά, χωρίς να είναι απρόσεκτοι ή επιπόλαιοι, τότε έχουν αποκτήσει την πραγματικότητα της αλήθειας και είναι κοντά στην εκπλήρωση των απαιτήσεων του Θεού. Πιστεύουν ότι αν στρωθούν στη δουλειά και καταβάλουν λίγη περισσότερη προσπάθεια, αν διαβάσουν περισσότερο από τον λόγο του Θεού, αν θυμηθούν περισσότερες φράσεις του και τις κηρύξουν περισσότερο στους άλλους, τότε θα επιδιώκουν την αλήθεια. Αλλά δεν αναγνωρίζουν τις εκφάνσεις της διαφθοράς τους, δεν γνωρίζουν από ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις διακατέχονται, και ακόμη λιγότερο γνωρίζουν πώς προκύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση ή πώς πρέπει να τη γνωρίσουν και να τη διορθώσουν. Δεν γνωρίζουν κανένα από αυτά τα πράγματα. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Θεωρούν τη φυσική τους «καλοσύνη» ως ένα πρότυπο που πρέπει να επιτύχουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια. Αν κάποιος τούς αποκαλούσε αλαζόνες, δόλιους και μοχθηρούς, δεν θα το αμφισβητούσαν ανοιχτά και θα επιδείκνυαν στάση ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αποδοχής. Αλλά βαθιά μέσα τους, αντί να το πάρουν στα σοβαρά, θα αντιστέκονταν: «Είμαι αλαζόνας; Αν είμαι εγώ αλαζόνας, τότε δεν υπάρχει ούτε ένας καλός άνθρωπος στη γη! Αν είμαι εγώ δόλιος, τότε κανείς στον κόσμο δεν είναι ειλικρινής! Αν είμαι εγώ μοχθηρός, τότε κανείς στον κόσμο δεν είναι αξιοπρεπής! Είναι εύκολο να βρεις κάποιον τόσο καλό όσο εγώ στις μέρες μας; Όχι, είναι αδύνατον!» Δεν θα ωφελήσει να τους αποκαλέσει κανείς δόλιους ή αλαζόνες, ή να πει ότι δεν αγαπούν την αλήθεια, και σίγουρα δεν θα ωφελήσει να τους αποκαλέσει μη πιστούς. Απλώς θα χτυπήσουν τα χέρια τους στο τραπέζι και θα διαφωνήσουν: «Ώστε με αποκαλείτε μη πιστό; Αν δεν μπορώ να σωθώ εγώ, τότε δεν μπορεί να σωθεί ούτε ένας από εσάς!» Μπορεί κάποιος να τους εκθέσει λέγοντας: «Δεν αποδέχεσαι την αλήθεια. Όταν οι άνθρωποι αναφέρουν τα προβλήματά σου, φαίνεσαι αρκετά ταπεινός και υπομονετικός, αλλά βαθιά μέσα σου αντιστέκεσαι πολύ. Αυτά που κηρύττεις όταν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια είναι σωστά, αλλά παραμένει γεγονός ότι δεν δέχεσαι ούτε ένα από τα λόγια του Θεού που εκθέτουν και κρίνουν την ουσία της διεφθαρμένης διάθεσης του ανθρώπου. Αντιστέκεσαι και αντιτίθεσαι σ’ αυτά. Έχεις φαύλη διάθεση». Αν τους αποκαλέσεις «φαύλους», απλώς δεν μπορούν να το δεχθούν. «Είμαι εγώ φαύλος; Αν ήμουν φαύλος, θα σας είχα ποδοπατήσει όλους εδώ και καιρό! Αν ήμουν φαύλος, θα σας είχα ήδη καταστρέψει όλους!» Δεν μπορούν να κατανοήσουν σωστά τίποτα από αυτά που εκθέτεις γι’ αυτούς ή για τα οποία συναναστρέφεσαι μαζί τους. Τι σημαίνει να κατανοείς τα πράγματα σωστά; Σημαίνει, όποια κι αν είναι τα προβλήματα που αποκαλύπτει κάποιος για σένα, να τα συγκρίνεις με τα λόγια του Θεού για να εξετάσεις αν όντως υπήρχαν λάθη στις προθέσεις και τις σκέψεις σου, και όσα προβλήματα κι αν αποκαλύπτονται μέσα σου, να τα προσεγγίζεις όλα με στάση αποδοχής και υποταγής. Έτσι μπορεί κάποιος να αποκτήσει αληθινά γνώση για τα προβλήματά του. Δεν μπορεί να αποκτήσει γνώση της διεφθαρμένης διάθεσής του σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του· αυτό πρέπει να γίνει με βάση τα λόγια του Θεού. Ποια είναι, λοιπόν, η προϋπόθεση για την αυτογνωσία; Πρέπει να αναγνωρίσεις το γεγονός ότι ο Σατανάς έχει εξαπατήσει και διαφθείρει την ανθρωπότητα, και ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Μόνο με την αποδοχή αυτού του γεγονότος μπορείς να κάνεις αυτοκριτική σύμφωνα με την αποκάλυψη των λόγων του Θεού, και κατά τη διαδικασία αυτής της αυτοκριτικής, να αποκαλύψεις σταδιακά τα προβλήματά σου. Εν αγνοία σου, τα προβλήματά σου θα βγουν στην επιφάνεια, σιγά-σιγά, και τότε θα κατανοήσεις με σαφήνεια ποια είναι η διεφθαρμένη διάθεσή σου. Και πάνω σ’ αυτό το θεμέλιο, μπορείς να αποκτήσεις γνώση για το τι είδους άνθρωπος είσαι και ποια είναι η ουσία σου. Έτσι, θα επιτύχεις την αποδοχή όλων όσα λέει και αποκαλύπτει ο Θεός, και στη συνέχεια θα βρεις στα λόγια του Θεού το μονοπάτι άσκησης που έχει χαράξει για τον άνθρωπο, και θα ασκηθείς και θα ζήσεις σύμφωνα με τα λόγια Του. Αυτό σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Έτσι όμως δέχονται αυτού του είδους οι άνθρωποι τα λόγια του Θεού; Όχι —μπορεί να δηλώνουν ότι αναγνωρίζουν πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και πως όλα τα λόγια Του που εκθέτουν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι πραγματικά, αλλά αν τους ζητήσεις να γνωρίσουν τη δική τους διεφθαρμένη διάθεση, δεν θα το δεχτούν ούτε θα το αναγνωρίσουν. Πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτούς. Αυτό συμβαίνει επειδή θεωρούν τους εαυτούς τους αξιοπρεπείς και ευπρεπείς ανθρώπους —τίμιους και έντιμους ανθρώπους. Το να είναι κανείς τίμιος σημαίνει ότι κατέχει την αλήθεια; Το να είναι κάποιος τίμιος άνθρωπος είναι απλώς μια θετική εκδήλωση της ανθρώπινης φύσης του· δεν αντιπροσωπεύει την αλήθεια. Έτσι, μόνο και μόνο επειδή έχεις ένα χαρακτηριστικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν χρειάζεται να επιδιώξεις την αλήθεια ούτε ότι έχεις ήδη κερδίσει την αλήθεια —ακόμη λιγότερο σημαίνει ότι είσαι άτομο που αγαπάει ο Θεός. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Αυτοί οι επονομαζόμενοι «έντιμοι άνθρωποι» πιστεύουν ότι δεν έχουν αλαζονικές, δόλιες διαθέσεις, ή διάθεση που έχει κουραστεί από την αλήθεια, και ότι σίγουρα δεν έχουν μοχθηρές, φαύλες διαθέσεις. Νομίζουν ότι δεν έχουν μέσα τους καμία απ’ αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, επειδή είναι έντιμοι, είναι από τη φύση τους τίμιοι και ευγενικοί, υφίστανται πάντα εκφοβισμό από τους άλλους, και παρόλο που είναι χαμηλού επιπέδου και αδαείς, είναι ειλικρινείς. Αυτή η «ειλικρίνεια» δεν είναι πραγματική ειλικρίνεια, είναι απουσία δόλου, δειλία και άγνοια. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πολύ ανόητοι; Όλοι τούς θεωρούν καλούς ανθρώπους. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Εκείνοι που οι άνθρωποι θεωρούν ότι είναι καλοί έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις; Η απάντηση είναι «ναι» —αυτό είναι βέβαιο. Οι άδολοι άνθρωποι δεν λένε ψέματα; Δεν εξαπατούν τους άλλους ούτε μεταμφιέζονται; Δεν είναι εγωιστές; Δεν είναι άπληστοι; Δεν επιθυμούν υψηλά αξιώματα; Είναι απαλλαγμένοι από κάθε υπερβολική επιθυμία; Σίγουρα όχι. Ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν έχουν κάνει κακό είναι ότι δεν είχαν την κατάλληλη ευκαιρία. Και υπερηφανεύονται γι’ αυτό —χρίζουν τον εαυτό τους ως έντιμο άνθρωπο και πιστεύουν ότι δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Έτσι, αν κάποιος τούς υποδείκνυε κάποιου είδους διεφθαρμένη διάθεση, έκφανση ή κατάσταση, θα τον αντέκρουαν λέγοντας: «Δεν έχω! Δεν είμαι τέτοιος, και δεν ενεργώ έτσι ούτε σκέφτομαι έτσι. Με έχετε παρεξηγήσει. Όλοι σας βλέπετε ότι είμαι άδολος, ότι είμαι χαζός, ότι είμαι δειλός, γι’ αυτό και με εκφοβίζετε». Τι μπορεί να ειπωθεί για τέτοιους ανθρώπους, οι οποίοι θα αντεπιτίθεντο με αυτόν τον τρόπο; Αν κάποιος τολμούσε να πειράξει ένα τέτοιο άτομο, αυτό θα τον κυνηγούσε για πάντα. Δεν θα ησύχαζε ποτέ. Δεν θα μπορούσε να ξεφορτωθεί αυτό το άτομο, όσο κι αν προσπαθούσε. Αυτοί οι παράλογοι, αδυσώπητα ενοχλητικοί άνθρωποι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι επιδιώκουν την αλήθεια, ότι είναι άδολοι, αδαείς άνθρωποι που δεν έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Συχνά, μάλιστα, λένε: «Μπορεί να είμαι αδαής, αλλά είμαι άδολος —είμαι ειλικρινής και ο Θεός με αγαπάει!» Κατά τη γνώμη τους, αυτά είναι πράγματα που πρέπει να αξιοποιήσουν. Δεν είναι αυτό λίγο ξεδιάντροπο; Λες ότι ο Θεός σ’ αγαπάει. Ισχύει αυτό; Πού το βασίζεις; Έχεις το έργο του Αγίου Πνεύματος; Έχει πει ο Θεός ότι θα σε οδηγήσει στην τελείωση; Σχεδιάζει ο Θεός να σε χρησιμοποιήσει; Αν δεν σου έχει πει ο Θεός αυτά τα πράγματα, τότε δεν μπορείς να πεις ότι σε αγαπάει —μπορείς μόνο να πεις ότι σε λυπάται, πράγμα που είναι ήδη σπουδαίο. Αν λες ότι ο Θεός σ’ αγαπάει, αυτό είναι απλώς η προσωπική σου κατανόηση· δεν αποδεικνύει ότι ο Θεός σ’ αγαπάει πραγματικά. Θα αγαπούσε ο Θεός ένα άτομο που δεν επιδιώκει την αλήθεια; Θα αγαπούσε ο Θεός έναν αδαή, δειλό άνθρωπο; Ο Θεός λυπάται τους αδαείς και τους δειλούς —αυτό είναι αλήθεια. Ο Θεός αγαπά εκείνους που είναι πραγματικά ειλικρινείς, που επιδιώκουν την αλήθεια, που μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν σ’ Αυτόν, που μπορούν να Τον εξυψώσουν και να καταθέσουν μαρτυρία γι’ Αυτόν, που μπορούν να λάβουν υπόψη τους το θέλημά Του και να Τον αγαπούν ειλικρινά. Μόνο εκείνοι που μπορούν πραγματικά να δαπανήσουν εαυτόν για τον Θεό και να εκτελέσουν πιστά τα καθήκοντά τους έχουν την αγάπη του Θεού· μόνο εκείνοι που μπορούν να δεχθούν την αλήθεια, καθώς και το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, έχουν την αγάπη του Θεού. Εκείνοι που δεν αποδέχονται την αλήθεια, που δεν αποδέχονται το κλάδεμα και την αντιμετώπιση, είναι αυτοί που ο Θεός απεχθάνεται και απορρίπτει. Αν έχεις κουραστεί από την αλήθεια και αντιστέκεσαι σε όλα τα λόγια που λέει ο Θεός, τότε ο Θεός θα κουραστεί από σένα, θα σε αποστραφεί και θα σε απορρίψει. Αν θεωρείς πάντα τον εαυτό σου ως καλό άνθρωπο, ως έναν αξιολύπητο, απλό και άδολο άνθρωπο, αλλά δεν επιδιώκεις την αλήθεια, θα σε αγαπήσει ο Θεός; Είναι αδύνατον· δεν υπάρχει καμία βάση γι’ αυτό στα λόγια Του. Ο Θεός δεν κοιτάζει αν είσαι άδολος ούτε Τον ενδιαφέρει με τι είδους ανθρώπινη φύση ή επίπεδο γεννήθηκες —κοιτάζει αν, έχοντας ακούσει τα λόγια Του, τα αποδέχεσαι ή τα αγνοείς, αν υποτάσσεσαι ή αντιστέκεσαι σ’ αυτά. Κοιτάζει αν τα λόγια Του έχουν επίδραση πάνω σου και αν αποδίδουν καρπούς μέσα σου, αν μπορείς να καταθέσεις αληθινή μαρτυρία για τα πολλά λόγια που έχει πει. Αν η εμπειρία σου συνοψίζεται τελικά ως εξής: «Είμαι άδολος, είμαι δειλός, δέχομαι εκφοβισμό από κάθε άτομο που συναντώ. Όλοι με περιφρονούν», τότε ο Θεός θα πει ότι αυτό δεν είναι μαρτυρία. Αν προσθέσεις: «Είμαι ο ειλικρινής αλλά αδαής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός», ο Θεός θα πει ότι είσαι μεγάλος ψεύτης και ότι ούτε μια αληθινή λέξη δεν μπορεί να βγει από το στόμα σου. Αν, όταν ο Θεός έχει απαιτήσεις από σένα, εσύ όχι μόνο δεν τις υπακούσεις καθόλου, αλλά προσπαθήσεις μάλιστα να επιχειρηματολογήσεις με τον Θεό και να προβάλεις δικαιολογίες για τον εαυτό σου, λέγοντας: «Υπέφερα και πλήρωσα τίμημα, και αγαπώ τον Θεό», αυτό δεν θα ευσταθεί. Επιδιώκεις την αλήθεια; Πού βρίσκεται η αληθινή βιωματική σου μαρτυρία; Πώς εκδηλώνεται η αγάπη που έχεις για τον Θεό; Κανείς δεν θα πεισθεί αν δεν μπορέσεις να προσκομίσεις αποδείξεις. Λες: «Είμαι έντιμος άνθρωπος και ενεργώ με αξιοπρέπεια. Δεν επιδίδομαι στην πορνεία και ακολουθώ όλους τους κανόνες στις πράξεις μου. Είμαι ένα άτομο με καλή συμπεριφορά. Δεν πίνω, δεν πηγαίνω με πόρνες και δεν παίζω τυχερά παιχνίδια. Δεν προκαλώ διαταράξεις ή αναστατώσεις στον οίκο του Θεού ούτε σπέρνω τη διχόνοια, υπομένω τα βάσανα και εργάζομαι σκληρά. Δεν είναι αυτά σημάδια που δείχνουν ότι επιδιώκω την αλήθεια; Ήδη επιδιώκω την αλήθεια». Και ο Θεός θα πει: Έχεις διορθώσει τη διεφθαρμένη διάθεσή σου; Πού είναι η μαρτυρία σου για την επιδίωξη της αλήθειας; Μπορείς να αποκτήσεις την έγκριση και τον θαυμασμό του εκλεκτού λαού του Θεού; Αν δεν μπορείς να προσφέρεις καμία βιωματική μαρτυρία, όμως λες ότι είσαι ειλικρινής άνθρωπος που αγαπάει τον Θεό, τότε είσαι κάποιος που εξαπατάει τους άλλους με ψεύτικα λόγια —είσαι ένας παράλογος διάβολος Σατανάς, και σου αξίζει να είσαι καταραμένος. Το μόνο που σου απομένει είναι να σε καταδικάσει και να σε αποκλείσει ο Θεός.