Η σημερινή συναναστροφή αφορά ένα θέμα που είναι γνωστό σε όλους σας, το οποίο συνδέεται στενά με την πίστη του ανθρώπου στον Θεό και την επιδίωξή του. Είναι, επίσης, ένα θέμα με το οποίο έρχεται κανείς αντιμέτωπος και για το οποίο ακούει σε καθημερινή βάση. Ποιο είναι, λοιπόν, αυτό το θέμα; Το τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Τι γνώμη έχετε γι’ αυτό το θέμα; Είναι αρκετά πρωτότυπο για σας; Είναι ελκυστικό; Όσο ελκυστικό κι αν είναι, γνωρίζω ότι έχει να κάνει με τον καθένα από εσάς, χωρίς καμία εξαίρεση· έχει σχέση με τη σωτηρία των ανθρώπων, με την είσοδό τους στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού και την αλλαγή της διάθεσής τους, καθώς και με το μελλοντικό τους αποτέλεσμα και προορισμό. Οι περισσότεροι από σας είστε πλέον πρόθυμοι να επιδιώξετε την αλήθεια και έχετε αρχίσει να αφυπνίζεστε· δεν είστε, όμως, και τόσο σίγουροι για το τι σημαίνει να επιδιώκετε την αλήθεια και πώς πρέπει να το κάνετε. Γι’ αυτό και πρέπει οπωσδήποτε να συναναστραφούμε σήμερα πάνω σ’ αυτό το θέμα. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι ένα θέμα με το οποίο έρχονται συχνά αντιμέτωποι οι άνθρωποι στην καθημερινή τους ζωή· είναι ένα πρακτικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν όταν τους συμβαίνει κάτι στην καθημερινότητά τους, όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους και ούτω καθεξής. Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν τους συμβαίνει κάτι, παίρνουν απλώς την πρωτοβουλία να καταβάλλουν κάποιες προσπάθειες για να διαβάσουν τα λόγια του Θεού και συγκρατούν τις σκέψεις τους ώστε να μη γίνουν αρνητικές. Ελπίζουν έτσι να αποφύγουν να βυθιστούν στην αρνητικότητα ή στις παρανοήσεις για τον Θεό, και να μπορέσουν να υποταχθούν στο έργο Του. Όσοι έχουν καλύτερο επίπεδο είναι ικανοί να αναζητούν θετικά και ενεργά όλες τις πτυχές της αλήθειας που βρίσκονται στα λόγια του Θεού· ψάχνουν να βρουν τις αρχές, τις απαιτήσεις του Θεού και τα μονοπάτια άσκησης. Είναι, επίσης, σε θέση, μέσα από τα πράγματα που τους συμβαίνουν, να εξετάζουν τον εαυτό τους, να στοχάζονται και να αποκτούν κάποια γνώση, κι έτσι να κατανοούν τις αλήθεια-αρχές και να εισέρχονται στην αλήθεια-πραγματικότητα. Για τους περισσότερους ανθρώπους, όμως, κάτι τέτοιο εξακολουθεί να αποτελεί μεγάλο εμπόδιο και είναι αβέβαιο το κατά πόσο μπορούν να τα πετύχουν όλα αυτά. Οι περισσότεροι, δηλαδή, δεν έχουν εισέλθει ακόμη σ’ αυτήν την πτυχή της πραγματικότητας. Επομένως, ακόμη και αν σας δοθεί χρόνος για να συλλογιστείτε αυτό το συνηθισμένο, κοινό και συγκεκριμένο θέμα, θα δυσκολευτείτε να το κατανοήσετε πρακτικά, αντικειμενικά και αληθινά. Ας επιστρέψουμε, λοιπόν, στο κύριο θέμα μας κι ας συναναστραφούμε πάνω στο τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Δεν είστε καλοί στο να στοχάζεστε, αλλά ελπίζω να είστε καλοί στο να ακούτε —όχι μόνο με τα αυτιά σας, αλλά και με την καρδιά σας. Ελπίζω να προσπαθήσεις να το κατανοήσεις αυτό και να το αντιληφθείς με όλη σου την καρδιά, καθώς και να λάβεις σοβαρά υπόψη σου, ως πράγματα σημαντικά, όλα όσα είσαι σε θέση να κατανοήσεις και όλα όσα αντιστοιχούν στην κατάστασή σου, στη διάθεσή σου και σε κάθε πτυχή της περίστασης στην οποία βρίσκεσαι. Μετά απ’ αυτό, ελπίζω ότι θα ξεκινήσεις να διορθώνεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου και θα προσπαθήσεις να λάβεις σοβαρά υπόψη σου όλες τις αρχές άσκησης, έτσι ώστε όταν προκύπτουν σχετικά ζητήματα, να έχεις ένα μονοπάτι να ακολουθήσεις και να είσαι σε θέση να αντιμετωπίζεις τα λόγια του Θεού ως μονοπάτι άσκησης, καθώς και να τα εκτελείς και να τα υπακούς ως τέτοια. Αυτό θα ήταν ό,τι καλύτερο.

Τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια; Ναι μεν πρόκειται για ένα εννοιολογικό ερώτημα, αλλά είναι και το πιο πρακτικό ερώτημα σε ό,τι αφορά την πίστη στον Θεό. Το κατά πόσο μπορούν οι άνθρωποι να επιδιώξουν την αλήθεια σχετίζεται άμεσα με τις προτιμήσεις τους, το επίπεδό τους και την επιδίωξή τους. Η επιδίωξη της αλήθειας περιλαμβάνει πολλά πρακτικά στοιχεία. Προκειμένου να κατανοήσετε την αλήθεια το συντομότερο δυνατό και να μάθετε τι ακριβώς σημαίνει να την επιδιώκετε και ποια ζητήματα σχετίζονται με αυτήν την επιδίωξη, θα πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτά τα πρακτικά στοιχεία ένα προς ένα. Θα καταφέρετε έτσι να καταλάβετε τελικά τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Καταρχάς, ας συζητήσουμε το εξής: Επιδιώκετε την αλήθεια ακούγοντας αυτό το κήρυγμα; (Όχι ακριβώς.) Το να ακούει κανείς κηρύγματα είναι απλώς μια προϋπόθεση και μια πράξη που τον προετοιμάζει να επιδιώξει την αλήθεια. Ποια στοιχεία περιλαμβάνονται στην επιδίωξη της αλήθειας; Υπάρχουν πολλά θέματα που σχετίζονται με την επιδίωξη της αλήθειας και φυσικά υπάρχουν και πολλά προβλήματα που εντοπίζονται στους ανθρώπους, τα οποία πρέπει να συζητήσουμε σ’ αυτό το σημείο. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, λένε: «Έστω πως κάθε μέρα κάποιος τρώει και πίνει τον λόγο του Θεού και συναναστρέφεται σχετικά με την αλήθεια, είναι σε θέση να κάνει το καθήκον του κανονικά, κάνει ό,τι ρυθμίζει η εκκλησία και δεν προκαλεί ποτέ αναστατώσεις ή διαταράξεις. Παρότι μπορεί κάποιες φορές να παραβιάζει τις αλήθεια-αρχές, δεν το κάνει συνειδητά ή σκόπιμα. Δεν δείχνει αυτό ότι επιδιώκει την αλήθεια;» Αυτή είναι μια καλή ερώτηση. Πολλοί έχουν αυτήν την ιδέα. Καταρχάς, πρέπει να κατανοήσετε κατά πόσο θα μπορούσε κάποιος που ασκείται συνεχώς κατ’ αυτόν τον τρόπο να κατανοήσει σε έναν βαθμό την αλήθεια και να την κερδίσει. Μοιραστείτε τις σκέψεις σας. (Μια τέτοια άσκηση είναι μεν σωστή, αλλά φαίνεται να μοιάζει περισσότερο με θρησκευτική τελετουργία. Αποτελεί τήρηση κανόνων και δεν μπορεί να οδηγήσει στην κατανόηση της αλήθειας ή στην απόκτησή της.) Άρα, τι είδους συμπεριφορές είναι αυτές στην πραγματικότητα; (Είναι επιφανειακά καλές συμπεριφορές.) Μου αρέσει αυτή η απάντηση. Είναι απλώς ορισμένες καλές συμπεριφορές που προκύπτουν αφότου ένα άτομο αρχίσει να πιστεύει στον Θεό, με βάση τη συνείδηση και τη λογική του, και εφόσον έχει επηρεαστεί από διάφορες καλές και θετικές διδαχές. Δεν είναι, όμως, τίποτε περισσότερο από καλές συμπεριφορές και δεν αποτελούν σε καμία περίπτωση την επιδίωξη της αλήθειας. Ποια είναι, λοιπόν, η βασική αιτία αυτών των καλών συμπεριφορών; Πώς προκύπτουν; Είναι απόρροια της συνείδησης και της λογικής ενός ανθρώπου, της ηθικής του, των θετικών συναισθημάτων που έχει απέναντι στην πίστη στον Θεό, αλλά και της αυτοσυγκράτησής του. Εφόσον είναι καλές συμπεριφορές, δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια και σε καμία περίπτωση δεν είναι το ίδιο πράγμα. Το να έχει κανείς καλές συμπεριφορές δεν είναι το ίδιο με το να κάνει πράξη την αλήθεια. Αντίστοιχα, αν κάποιος συμπεριφέρεται καλά, αυτό δεν σημαίνει ότι έχει την έγκριση του Θεού. Οι καλές συμπεριφορές και η άσκηση της αλήθειας είναι δύο διαφορετικά πράγματα —δεν έχουν καμία σχέση μεταξύ τους. Η άσκηση της αλήθειας είναι απαίτηση του Θεού και συμφωνεί απόλυτα με τις προθέσεις Του. Η καλή συμπεριφορά πηγάζει από τη θέληση του ανθρώπου και εμπεριέχει τις δικές του προθέσεις και τα δικά του κίνητρα —είναι κάτι που θεωρεί καλό ο άνθρωπος. Μπορεί οι καλές συμπεριφορές να μην είναι κακές πράξεις, αντιβαίνουν, όμως, στις αλήθεια-αρχές και δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Όσο καλές κι αν είναι αυτές οι συμπεριφορές και όσο κι αν συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια. Όσο καλή, λοιπόν, κι αν είναι μια συμπεριφορά, δεν μπορεί να λάβει την έγκριση του Θεού. Εφόσον η καλή συμπεριφορά ορίζεται ως τέτοια, είναι σαφές ότι οι καλές συμπεριφορές δεν σχετίζονται με την άσκηση της αλήθειας. Αν οι άνθρωποι ταξινομούνταν σε κατηγορίες ανάλογα με τη συμπεριφορά τους, τότε αυτές οι καλές συμπεριφορές θα ήταν, στην καλύτερη περίπτωση, πράξεις αφοσιωμένων ανθρώπων που απλώς δουλεύουν και τίποτε περισσότερο. Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την άσκηση της αλήθειας και με την αληθινή υποταγή στον Θεό. Είναι απλώς ένα είδος συμπεριφοράς και δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τις αλλαγές στη διάθεση των ανθρώπων, με την υποταγή τους στην αλήθεια και την αποδοχή της, με τον φόβο Θεού και την αποφυγή του κακού ή με οποιοδήποτε άλλο πρακτικό στοιχείο που αφορά πραγματικά την αλήθεια. Γιατί, λοιπόν, ονομάζονται καλές συμπεριφορές; Ακολουθεί μια εξήγηση, η οποία φυσικά εξηγεί και την ουσία αυτού του ερωτήματος. Αυτές οι συμπεριφορές πηγάζουν αποκλειστικά και μόνο από τις αντιλήψεις των ανθρώπων, τις προτιμήσεις, τη βούληση και τις προσπάθειες που κάνουν με δική τους πρωτοβουλία. Δεν αποτελούν εκδηλώσεις της μετάνοιας που ακολουθεί την αληθινή αυτογνωσία στην οποία φτάνει κανείς αφού αποδεχθεί την αλήθεια και την κρίση και παίδευση των λόγων του Θεού. Δεν πρόκειται για συμπεριφορές ή πράξεις άσκησης της αλήθειας στις οποίες προβαίνει κάποιος που προσπαθεί να υποταχθεί στον Θεό. Το καταλαβαίνετε αυτό; Σημαίνει ότι οι εν λόγω καλές συμπεριφορές δεν συνεπάγονται επ’ ουδενί αλλαγή στη διάθεση ενός ανθρώπου ούτε το αποτέλεσμα της υποβολής κάποιου στην κρίση και την παίδευση των λόγων του Θεού, αλλά ούτε και την αληθινή μετάνοια που προκύπτει όταν αναγνωρίζει κανείς τη διεφθαρμένη του διάθεση. Οπωσδήποτε δεν σχετίζονται με την αληθινή υποταγή του ανθρώπου στον Θεό και την αλήθεια, πόσο μάλλον με το να έχει κανείς μια καρδιά με φόβο Θεού και αγάπη γι’ Αυτόν. Οι καλές συμπεριφορές δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με αυτά τα πράγματα· είναι απλώς κάτι που προέρχεται από τον άνθρωπο και που ο άνθρωπος το θεωρεί καλό. Πολλοί άνθρωποι, όμως, θεωρούν πως αυτές οι καλές συμπεριφορές δείχνουν ότι κάποιος κάνει πράξη την αλήθεια. Αυτό είναι μεγάλο λάθος, μια παράλογη άποψη και κατανόηση. Αυτές οι καλές συμπεριφορές δεν είναι παρά θρησκευτικές τελετές και μηχανικές ενέργειες. Δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την άσκηση της αλήθειας. Μπορεί ο Θεός να μην τις καταδικάζει ευθέως, αλλά είναι βέβαιο πως δεν τις εγκρίνει. Οφείλετε να γνωρίζετε ότι αυτές οι εξωτερικές ενέργειες που συμφωνούν με τις ανθρώπινες αντιλήψεις και αυτές οι καλές συμπεριφορές δεν αποτελούν άσκηση της αλήθειας ούτε εκδήλωση της επιδίωξης της αλήθειας. Αφού ακούσατε αυτήν τη συναναστροφή, κατανοείτε απλώς σε εννοιολογικό επίπεδο και μικρό βαθμό τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, κατανοείτε σε αρχικό στάδιο την απλή έννοια της επιδίωξης της αλήθειας. Αν θέλετε να κατανοήσετε πραγματικά τι σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια, πρέπει να συναναστραφούμε πάνω σε περισσότερα πράγματα.

Για να επιδιώξει κανείς την αλήθεια, πρέπει να την καταλάβει· μόνο αν καταλάβει κανείς την αλήθεια μπορεί να την κάνει πράξη. Έχουν άραγε σχέση οι καλές συμπεριφορές των ανθρώπων με την άσκηση της αλήθειας; Μήπως οι καλές συμπεριφορές προκύπτουν από την επιδίωξη της αλήθειας; Ποιες εκδηλώσεις και ποιες πράξεις ανήκουν στην άσκηση της αλήθειας; Τι εκδηλώσεις έχουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια; Πρέπει να τα καταλάβετε αυτά τα ερωτήματα. Για να κάνουμε συναναστροφή σχετικά με την επιδίωξη της αλήθειας, πρέπει πρώτα να μιλήσουμε για τις δυσκολίες και τις λανθασμένες απόψεις που έχουν οι άνθρωποι σχετικά με αυτήν. Είναι απαραίτητο πρώτα να αντιμετωπιστούν αυτά. Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που έχουν ξεκάθαρη κατανόηση και σχετικά σαφή άποψη ως προς το τι είναι η αλήθεια. Έχουν ένα μονοπάτι πάνω στο οποίο επιδιώκουν την αλήθεια. Κάποιοι άλλοι δεν καταλαβαίνουν τι είναι η αλήθεια και, παρόλο που τους ενδιαφέρει, δεν ξέρουν πώς να την κάνουν πράξη. Θεωρούν πως το να κάνεις καλά πράγματα και να έχεις καλή συμπεριφορά είναι το ίδιο με το να κάνεις πράξη την αλήθεια· ότι το να κάνεις πράξη την αλήθεια σημαίνει να κάνεις καλές πράξεις. Μόνο αφού διαβάσουν πολλά λόγια του Θεού συνειδητοποιούν ότι οι καλές πράξεις και η καλή συμπεριφορά είναι κάτι το εντελώς διαφορετικό από την άσκηση της αλήθειας. Βλέπετε τι παράλογες που είναι οι αντιλήψεις και οι φαντασιοκοπίες των ανθρώπων· όσοι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια δεν βλέπουν τίποτα καθαρά! Πολλοί εκτελούν το καθήκον τους εδώ και χρόνια, είναι κάθε μέρα απασχολημένοι και έχουν υποστεί πάρα πολλές ταλαιπωρίες, οπότε θεωρούν πως είναι άνθρωποι που κάνουν πράξη την αλήθεια και κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Απ’ την άλλη, δεν έχουν να παρουσιάσουν καμία βιωματική μαρτυρία. Τι πρόβλημα υπάρχει εδώ; Αν καταλαβαίνουν την αλήθεια, για ποιον λόγο δεν μπορούν να μιλήσουν για τις πραγματικές τους εμπειρίες; Δεν είναι κάπως αντιφατικό αυτό; Κάποιοι λένε: «Όταν εκτελούσα το καθήκον μου παλαιότερα, δεν επιδίωκα την αλήθεια και δεν προσευχόμουν διαβάζοντας σχολαστικά τα λόγια του Θεού. Σπαταλούσα πολύ χρόνο. Ήμουν πολύ απορροφημένος από το έργο μου, γιατί νόμιζα ότι η ενασχόληση με το καθήκον μου ήταν σαν να κάνω πράξη την αλήθεια και να υποτάσσομαι στο έργο του Θεού. Όμως απλώς σπαταλούσα τον χρόνο μου». Τι υπονοείται εδώ; Ότι ανέβαλλαν την επιδίωξη της αλήθειας επειδή ήταν πολύ απασχολημένοι με την εκτέλεση του καθήκοντός τους. Έτσι είναι όντως τα πράγματα; Κάποιοι παράλογοι άνθρωποι πιστεύουν ότι, όσο παραμένουν απασχολημένοι με το καθήκον τους, δεν θα υπάρχει χρόνος για να αποκαλυφθεί η διεφθαρμένη τους διάθεση, ότι δεν θα αποκαλύπτουν πια διεφθαρμένη διάθεση ούτε θα ζουν σε διεφθαρμένη κατάσταση, οπότε δεν χρειάζεται να τρώνε και να πίνουν από τα λόγια του Θεού για να απαλλαγούν απ’ τη διεφθαρμένη τους διάθεση. Είναι σωστή αυτή η ιδέα; Όντως δεν αποκαλύπτουν διεφθαρμένες διαθέσεις οι άνθρωποι όταν είναι απασχολημένοι με τα καθήκοντά τους; Αυτή η ιδέα είναι παράλογη, είναι ένα απροκάλυπτο ψέμα. Λένε πως δεν έχουν χρόνο να επιδιώξουν την αλήθεια επειδή είναι απασχολημένοι με το καθήκον τους. Αυτό είναι σκέτη πλάνη· είναι δικαιολογία αυτό που λένε, ότι δηλαδή είναι απασχολημένοι. Έχουμε συναναστραφεί πολλές φορές πάνω στις αλήθειες που έχουν σχέση με τη ζωή-είσοδο και την εκτέλεση ενός καθήκοντος: Ο μόνος τρόπος για να αναπτυχθούν οι άνθρωποι στη ζωή είναι να αναζητούν την αλήθεια για να λύσουν τα προβλήματα όταν εκτελούν ένα καθήκον. Άρα, αν το μόνο που κάνει κάποιος όταν εκτελεί το καθήκον του είναι να ασχολείται με εργασίες, αν δεν αναζητά την αλήθεια για να λύσει τα προβλήματα, τότε δεν πρόκειται να καταλάβει ποτέ την αλήθεια. Σε κάποιους ανθρώπους που δεν αγαπούν την αλήθεια φτάνει απλώς να είναι δουλευτές· ελπίζουν να το ανταλλάξουν αυτό με τις ευλογίες της βασιλείας των ουρανών. Τελικά, προβάλουν τη δικαιολογία ότι είναι τόσο απασχολημένοι με την εκτέλεση του καθήκοντός τους που δεν έχουν χρόνο να επιδιώξουν την αλήθεια· λένε, επίσης, ότι είναι τόσο απασχολημένοι με την εκτέλεση του καθήκοντός τους που δεν αποκαλύπτουν διεφθαρμένη διάθεση. Αυτό υπονοεί ότι, επειδή είναι απασχολημένοι με το καθήκον τους, η διεφθαρμένη τους διάθεση έχει εξαφανιστεί και δεν υπάρχει πια. Αυτό είναι ψέμα, σωστά; Συμφωνεί ο ισχυρισμός τους με τα γεγονότα; Καθόλου· θα έλεγε κανείς πως είναι το μεγαλύτερο ψέμα απ’ όλα. Πώς είναι δυνατόν να πάψει να αποκαλύπτεται μια διεφθαρμένη διάθεση επειδή κάποιος είναι απασχολημένος με το καθήκον του; Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; Υπάρχουν τέτοιες βιωματικές μαρτυρίες; Όχι βέβαια. Ο Σατανάς έχει διαφθείρει βαθιά τους ανθρώπους· όλοι τους έχουν σατανική φύση και ζουν όλοι με σατανικές διαθέσεις. Υπάρχει τίποτε θετικό μέσα στον άνθρωπο, κάτι άλλο εκτός από διαφθορά; Υπάρχει κανένας που να γεννήθηκε χωρίς διεφθαρμένη διάθεση; Υπάρχει κανένας που να γεννήθηκε ικανός να εκτελέσει κάποιο καθήκον με αφοσίωση; Υπάρχει κανένας που να γεννήθηκε ικανός να υποταχθεί στον Θεό και να Τον αγαπήσει; Με τίποτα. Εφόσον όλοι οι άνθρωποι έχουν σατανική φύση και είναι γεμάτοι διεφθαρμένες διαθέσεις, αν δεν μπορούν να καταλάβουν και να κάνουν πράξη την αλήθεια, τότε μπορούν να ζουν μόνο με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Άρα, είναι παραλογισμός και πλάνη να λέει κανείς ότι, αν ένας άνθρωπος ασχολείται συνεχώς με το καθήκον του, δεν πρόκειται να αποκαλύψει διεφθαρμένη διάθεση. Πρόκειται για ένα απροκάλυπτο ψέμα που στόχο έχει να παραπλανήσει τους ανθρώπους. Είτε είναι είτε δεν είναι απασχολημένοι με την εκτέλεση του καθήκοντός τους, είτε έχουν είτε δεν έχουν χρόνο να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, αυτοί που δεν αγαπάνε την αλήθεια θα βρίσκουν λόγους και δικαιολογίες για να μην την επιδιώξουν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι τίποτε άλλο παρά απλοί δουλευτές. Ένας απλός δουλευτής, αν δεν τρώει και δεν πίνει τα λόγια του Θεού και δεν αποδέχεται την αλήθεια, μπορεί να δουλέψει καλά; Όχι βέβαια. Όλοι όσοι δεν αποδέχονται την αλήθεια δεν έχουν συνείδηση και λογική, είναι άνθρωποι που θα μπορούσαν να ζήσουν με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις τους και να κάνουν ένα σωρό κακά. Δεν είναι σε καμία περίπτωση αφοσιωμένοι δουλευτές· παρόλο που δουλεύουν, δεν έχουν τίποτα σπουδαίο. Γι’ αυτό να είστε σίγουροι.

Κάποιοι άνθρωποι είναι πολύ απορροφημένοι από την οικογένειά τους και πολλές φορές έχουν μεγάλο άγχος. Όταν βλέπουν νεότερους αδελφούς και αδελφές που έχουν εγκαταλείψει την οικογένεια και την καριέρα τους για να ακολουθήσουν τον Θεό και να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, τους ζηλεύουν και λένε: «Ο Θεός φέρθηκε καλά σ’ αυτούς τους νεαρούς. Άρχισαν να πιστεύουν σ’ Αυτόν από μικροί, πριν παντρευτούν και κάνουν παιδιά· δεν έχουν οικογενειακούς δεσμούς και δεν χρειάζεται να ανησυχούν για το πώς θα τα βγάλουν πέρα. Δεν έχουν καμία ανησυχία που να μην τους αφήνει να ακολουθήσουν τον Θεό και να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Ήρθαν πάνω στην ώρα για το έργο του Θεού και τη διάδοση του ευαγγελίου Του τις έσχατες ημέρες· πόσο ευνοϊκές συνθήκες τούς έχει προσφέρει ο Θεός! Μπορούν να αφοσιωθούν ψυχή τε και σώματι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Αυτοί μπορούν να επιδιώξουν την αλήθεια, για μένα όμως δεν είναι το ίδιο. Για μένα ο Θεός δεν έχει διαμορφώσει κατάλληλο περιβάλλον· έχω πάρα πολλές οικογενειακές δεσμεύσεις και πρέπει να βγάλω χρήματα για να συντηρώ την οικογένειά μου. Εκεί εντοπίζονται τα αληθινά μου προβλήματα και γι’ αυτόν τον λόγο δεν έχω χρόνο να επιδιώξω την αλήθεια. Η επιδίωξη της αλήθειας είναι για όσους εκτελούν τα καθήκοντά τους με πλήρη απασχόληση και δεν έχουν καμία απ’ αυτές τις δεσμεύσεις. Εγώ είμαι φορτωμένος με οικογενειακές υποχρεώσεις και η καρδιά μου είναι βαριά από τις ασήμαντες λεπτομέρειες της επιβίωσης, οπότε δεν μου περισσεύει ούτε χρόνος ούτε ενέργεια για να φάω και να πιω τα λόγια του Θεού ή να εκτελέσω το καθήκον μου. Όποια πτυχή της κατάστασής μου κι αν εξετάσεις, δεν υπάρχει τρόπος να επιδιώξω την αλήθεια και δεν γίνεται να με κατηγορήσεις γι’ αυτό. Πολύ απλά, δεν είναι η μοίρα μου να επιδιώκω την αλήθεια και οι συνθήκες δεν μου επιτρέπουν να εκτελέσω κανένα καθήκον. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να περιμένω να μειωθούν οι δεσμεύσεις που έχω απ’ την οικογένειά μου, να αυτονομηθούν τα παιδιά μου, να πάρω σύνταξη και να πάψουν να με απασχολούν τα υλικά πράγματα· τότε, θα επιδιώξω την αλήθεια». Τέτοιοι άνθρωποι βιώνουν δυσκολίες στην καθημερινότητά τους και καμιά φορά νιώθουν τη διεφθαρμένη τους διάθεση να εκδηλώνεται στα ασήμαντα ζητήματα της καθημερινότητάς τους. Μπορούν να τα εντοπίσουν αυτά τα πράγματα, αλλά επειδή έχουν πέσει στις παγίδες των εγκοσμίων, πιστεύουν ότι εφόσον ζουν, πιστεύουν στον Θεό, ακούνε κηρύγματα και τα βγάζουν πέρα άνετα με αυτόν τον τρόπο, τα πάνε μια χαρά. Πιστεύουν ότι η επιδίωξη της αλήθειας μπορεί να περιμένει και ότι λίγα χρόνια μετά δεν θα είναι πολύ αργά για να απαλλαγούν από τις όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Έτσι μεταθέτουν το σπουδαίο ζήτημα της επιδίωξης της αλήθειας και το αναβάλλουν ξανά και ξανά. Τι λένε πάντα; «Ποτέ δεν είναι αργά για να επιδιώξεις την αλήθεια. Θα περιμένω λίγα χρόνια. Εφόσον δεν έχει τελειώσει το έργο του Θεού, έχω ακόμα χρόνο· ακόμα έχω την ευκαιρία». Πώς σας φαίνεται αυτή η άποψη; (Είναι λανθασμένη.) Έχουν σηκώσει το φορτίο της επιδίωξης της αλήθειας; (Όχι.) Τότε τι φορτίο έχουν σηκώσει; Το φορτίο τους είναι να τα βγάλουν πέρα, να συντηρήσουν την οικογένειά τους, να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, έτσι δεν είναι; Αφιερώνουν όλη τους την ενέργεια στα παιδιά τους, στις οικογένειές τους, στις δικές τους μέρες και ζωές, και μόνο μόλις τακτοποιηθούν αυτά θα κάνουν σχέδια για να αρχίσουν να επιδιώκουν την αλήθεια. Ισχύουν, λοιπόν, αυτές οι δικαιολογίες τους; Δεν αποτελούν τροχοπέδη στο να επιδιώξουν την αλήθεια; (Ναι.) Αυτοί οι άνθρωποι, αν και πιστεύουν στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, διαμαρτύρονται και για το περιβάλλον που έχει διευθετήσει Εκείνος γι’ αυτούς. Αγνοούν τις απαιτήσεις Του και δεν συνεργάζονται καθόλου ενεργά με αυτές, αλλά τους νοιάζει μόνο να ικανοποιήσουν τη σάρκα, την οικογένεια και τους συγγενείς τους. Για ποιον λόγο ισχυρίζονται ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια; «Είμαστε πολύ απασχολημένοι και εξαντλημένοι μόνο και μόνο που υπάρχουμε. Δεν έχουμε χρόνο να επιδιώξουμε την αλήθεια· δεν έχουμε το κατάλληλο περιβάλλον για να επιδιώξουμε την αλήθεια». Ποια είναι η άποψή τους; (Ποτέ δεν είναι αργά για να επιδιώξουμε την αλήθεια.) «Ποτέ δεν είναι αργά για να επιδιώξουμε την αλήθεια. Θα το κάνω σε λίγα χρόνια». Δεν είναι ανοησία αυτό; (Είναι.) Είναι ανοησία· με τις δικαιολογίες τους κοροϊδεύουν τον εαυτό τους. Εσένα θα περιμένει το έργο του Θεού; (Όχι.) «Θα το κάνω σε λίγα χρόνια». Και τι σημαίνουν αυτά τα «λίγα χρόνια»; Σημαίνουν ότι έχεις λιγότερες ελπίδες να σωθείς και ότι θα έχεις λιγότερα χρόνια για να βιώσεις το έργο του Θεού. Θα περάσουν έτσι λίγα χρόνια, μετά άλλα λίγα και, προτού το καταλάβεις, θα έχουν περάσει δέκα χρόνια στα οποία δεν θα έχεις καταλάβει καθόλου την αλήθεια ούτε θα έχεις εισέλθει καθόλου στην αλήθεια-πραγματικότητα, ενώ δεν θα έχει διορθωθεί ούτε ίχνος της διεφθαρμένης διάθεσής σου. Δυσκολεύεσαι να πεις έστω και μία ειλικρινή κουβέντα. Δεν είναι επικίνδυνο αυτό; Δεν είναι κρίμα; (Είναι.) Όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να εξηγήσουν γιατί δεν επιδιώκουν την αλήθεια με όλες αυτές τις δικαιολογίες και τους λόγους, τότε ποιον βλάπτουν τελικά; (Τον εαυτό τους.) Ακριβώς. Στο τέλος, τον εαυτό τους βλάπτουν. Και όταν θα βρίσκονται στο νεκροκρέβατό τους, θα μισήσουν τον εαυτό τους επειδή δεν κέρδισαν την αλήθεια τόσα χρόνια που πίστευαν στον Θεό και θα μετανιώσουν για το πώς έζησαν ολόκληρη τη ζωή τους.

Κάποιοι άνθρωποι είναι λίγο μορφωμένοι, αλλά έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν διαθέτουν πνευματική κατανόηση. Όσα κηρύγματα κι αν ακούσουν, δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια. Έχουν συνέχεια τις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες και διεκδικούν πάντοτε τη θέση. Αν δεν έχουν θέση, τότε δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Λένε: «Ο οίκος του Θεού δεν κανονίζει ποτέ να εκτελέσω ένα καθήκον που να αντικατοπτρίζει την αξία μου, όπως έργο που να έχει σχέση με κείμενα ή οπτικοακουστικό υλικό, το να είμαι επικεφαλής μιας εκκλησίας ή επόπτης μιας ομάδας. Κανένα απ’ αυτά τα σημαντικά έργα δεν μου δίνουν να κάνω. Ο οίκος του Θεού δεν με προάγει ούτε με καλλιεργεί, και κάθε φορά που η εκκλησία κάνει εκλογές, κανένας δεν με ψηφίζει και κανένας δεν με συμπαθεί. Όντως δεν έχω καμία ελκυστική ιδιότητα; Είμαι διανοούμενος, έχω καλή μόρφωση· ωστόσο, ο οίκος του Θεού ποτέ δεν με προάγει ούτε με καλλιεργεί, οπότε δεν έχω κανένα κίνητρο να επιδιώξω την αλήθεια. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές που άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό περίπου την ίδια εποχή με εμένα εκτελούν σημαντικά καθήκοντα και υπηρετούν ως επικεφαλής και εργάτες. Εγώ γιατί έχω μείνει στην αδράνεια; Έχω απλώς υποστηρικτικό ρόλο, διαδίδοντας κάθε τόσο το ευαγγέλιο· ούτε μαρτυρία με αφήνουν να καταθέσω. Κάθε φορά που ο οίκος του Θεού δίνει προαγωγές σε σημαντικά καθήκοντα, για μένα δεν υπάρχει τίποτα· δεν μου επιτρέπουν καν να ηγηθώ σε συναθροίσεις, καμία ευθύνη δεν μου δίνουν. Νιώθω πολύ αδικημένος. Αυτό είναι το περιβάλλον που έχει διευθετήσει ο Θεός για μένα. Γιατί δεν νιώθω την αξία της ύπαρξής μου; Γιατί ο Θεός αγαπάει τους άλλους κι όχι εμένα; Γιατί καλλιεργεί τους άλλους, αλλά όχι εμένα; Έπρεπε ο οίκος του Θεού να μου δώσει μεγαλύτερο φορτίο και να με κάνει επόπτη ή κάτι παρόμοιο. Έτσι, θα είχα ένα μικρό κίνητρο για να επιδιώξω την αλήθεια. Πώς είναι δυνατόν να επιδιώξω την αλήθεια αν δεν έχω κίνητρο; Οι άνθρωποι χρειάζονται πάντα ένα μικρό κίνητρο για να επιδιώξουν την αλήθεια· πρέπει να μπορούμε να δούμε τα οφέλη που προσφέρει η επιδίωξή της. Ξέρω ότι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις που πρέπει να αλλάξουν και ξέρω ότι είναι καλό να επιδιώκουμε την αλήθεια, ότι μας επιτρέπει να σωθούμε και να οδηγηθούμε στην τελείωση· εμένα, όμως, δεν με χρησιμοποιούν ποτέ για κάτι σημαντικό, και δεν έχω κανένα κίνητρο για να επιδιώξω την αλήθεια! Θα αρχίσω να επιδιώκω την αλήθεια όταν με εκτιμήσουν και με υποστηρίξουν οι αδελφοί και οι αδελφές· τότε δεν θα είναι πολύ αργά». Δεν υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Υπάρχουν.) Τι πρόβλημα υπάρχει μ’ αυτούς; Το πρόβλημα είναι ότι θέλουν θέση και κύρος. Είναι σαφές ότι δεν αγαπούν την αλήθεια, όμως θα ήθελαν κύρος και μια θέση επιρροής στον οίκο του Θεού. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; Μια χαρά αρκεί να είσαι ένας απλός δουλευτής· μένει να φανεί αν θα καταφέρεις να γίνεις πιστός δουλευτής. Γιατί δεν το καταλαβαίνεις αυτό ξεκάθαρα; Νομίζεις ότι αν έχεις θέση και κύρος θα σωθείς; Ότι θα γίνεις κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Είναι βάσιμα αυτά που πιστεύεις; (Όχι.) Αυτοί οι άνθρωποι θέλουν να ξεχωρίζουν, να κάνουν αισθητή την παρουσία τους και, όταν δεν ικανοποιούνται οι επιθυμίες τους, διαμαρτύρονται πως ο Θεός είναι άδικος, ότι αντιμετωπίζει τους ανθρώπους με τρόπο μεροληπτικό, ότι ο οίκος Του δεν τους δίνει προαγωγή, ότι οι αδελφοί και οι αδελφές δεν τους εκλέγουν —όλα αυτά δεν είναι σε καμία περίπτωση το θεμέλιο που χρειάζεται κάποιος για να επιδιώξει την αλήθεια, σωστά; Λέει πουθενά στα λόγια του Θεού ότι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια πρέπει να γίνεται αποδεκτός από όλους και να τον εκτιμούν οι αδελφοί και οι αδελφές του; Ή μήπως λέει ότι πρέπει να μπορεί να αναλάβει κάποιο σημαντικό καθήκον και να κάνει σημαντικό έργο, και επίσης να συμβάλει σημαντικά στον οίκο του Θεού; Λένε τα λόγια του Θεού ότι μόνο τέτοιοι άνθρωποι μπορούν να επιδιώκουν την αλήθεια, ότι μόνο αυτοί είναι κατάλληλοι να επιδιώκουν την αλήθεια; Λένε μήπως τα λόγια Του ότι μόνο αυτοί οι άνθρωποι πληρούν τα κριτήρια για να επιδιώξουν την αλήθεια, ότι μόνο αυτοί μπορούν να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα ή ότι στο τέλος μόνο αυτοί μπορούν να σωθούν; Είναι γραμμένο αυτό πουθενά στα λόγια του Θεού; (Όχι.) Είναι προφανές ότι οι ισχυρισμοί που προβάλλουν τέτοιοι άνθρωποι είναι άκυροι. Και τότε, γιατί τα λένε όλα αυτά; Δεν είναι δικαιολογίες επειδή δεν επιδιώκουν την αλήθεια; (Ναι.) Λατρεύουν τη θέση και το γόητρο. Το μόνο που τους νοιάζει κατά την πίστη τους στον Θεό είναι να κυνηγήσουν τη φήμη και το προσωπικό κέρδος και να επιδιώξουν τη θέση. Θεωρούν πως θα ήταν ντροπή να το πουν αυτό φωναχτά, οπότε εφευρίσκουν ένα σωρό δικαιολογίες για να υπερασπιστούν τον εαυτό τους που δεν επιδιώκουν την αλήθεια και να ρίξουν το φταίξιμο στην εκκλησία, στους αδελφούς και τις αδελφές, αλλά και στον Θεό. Δεν είναι κακόβουλο αυτό; Όλοι αυτοί δεν είναι κακοί άνθρωποι που κατηγορούν τους αθώους; (Είναι.) Προκαλούν παράλογες φασαρίες και παρενοχλούν τους άλλους με παράλογες απαιτήσεις· δεν έχουν καθόλου συνείδηση και λογική! Το ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια είναι από μόνο του αρκετά σοβαρό πρόβλημα, αλλά εκείνοι θέλουν από πάνω να φέρνουν αντιρρήσεις και να είναι δύστροποι· είναι τελείως παράλογο αυτό, έτσι δεν είναι; Επιδιώκει κανείς την αλήθεια επειδή το θέλει. Αν αγαπάς την αλήθεια, τότε το Άγιο Πνεύμα θα εργαστεί μέσα σου. Όταν αγαπάς την αλήθεια, όταν προσεύχεσαι στον Θεό και βασίζεσαι σ’ Αυτόν, όταν κάνεις αυτοκριτική και προσπαθείς να φτάσεις στην αυτογνωσία όσες διώξεις και όσα δεινά και αν αντιμετωπίζεις, όταν επιδιώκεις ενεργά την αλήθεια για να λύσεις τα προβλήματα που βρίσκεις πως έχεις, και αν μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου επαρκώς, τότε θα μπορείς να μείνεις σταθερός στη μαρτυρία σου. Όταν οι άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια, όλες αυτές οι εκδηλώσεις τούς έρχονται με φυσικό τρόπο. Προκύπτουν εκούσια, με χαρά και χωρίς εξαναγκασμό, χωρίς να συνοδεύονται από επιπλέον προϋποθέσεις. Αν οι άνθρωποι μπορούν να ακολουθήσουν τον Θεό μ’ αυτόν τον τρόπο, στο τέλος θα κερδίσουν την αλήθεια και ζωή, θα εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και θα βιώσουν την εικόνα του ανθρώπου. Χρειάζεσαι να πληρούνται κι άλλες προϋποθέσεις για να επιδιώξεις την αλήθεια; Όχι. Η πίστη στον Θεό είναι εθελοντική, είναι κάτι που κάποιος επιλέγει για τον εαυτό του, και η επιδίωξη της αλήθειας είναι κάτι το απόλυτα φυσικό και δικαιολογημένο· την εγκρίνει ο Θεός. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν είναι πρόθυμοι να αποκηρύξουν τις απολαύσεις της σάρκας και συνεχίζουν να επιθυμούν να κερδίσουν τις ευλογίες του Θεού, αλλά όταν τους βρίσκουν δεινά και διώξεις ή αν γελοιοποιηθούν και δυσφημιστούν λιγάκι, τότε γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι και δεν θέλουν πια ούτε να πιστεύουν στον Θεό ούτε να Τον ακολουθούν. Μπορεί ακόμα και να Τον κατηγορήσουν και να Τον αρνηθούν. Δεν είναι παράλογο αυτό; Θέλουν να ευλογηθούν, όμως συνεχίζουν να επιδιώκουν τις απολαύσεις της σάρκας, ενώ όταν αντιμετωπίζουν δεινά ή διώξεις, κατηγορούν τον Θεό. Τόσο παράλογοι είναι αυτοί οι άνθρωποι που δεν αγαπούν την αλήθεια. Θα δυσκολευτούν να ακολουθήσουν τον Θεό μέχρι το τέλος· μόλις αντιμετωπίσουν δεινά ή διώξεις, θα φανερωθούν και θα αποκλειστούν. Υπάρχουν πάρα πολλοί άνθρωποι σαν κι αυτούς. Για όποιον λόγο κι αν πιστεύεις στον Θεό, Εκείνος θα καθορίσει τελικά την έκβασή σου με βάση το αν έχεις κερδίσει την αλήθεια. Αν δεν έχεις κερδίσει την αλήθεια, τότε δεν θα περνάει καμία απ’ τις αιτιολογήσεις ή τις δικαιολογίες που θα προβάλεις. Ας ισχυριστείς ό,τι θέλεις· ας κάνεις και τούμπες αν θες —νομίζεις ότι θα νοιαστεί ο Θεός; Θα συνομιλήσει μαζί σου; Θα κάνει διάλογο και θα συζητήσει μαζί σου; Θα σε συμβουλευτεί; Ποια είναι η απάντηση; Όχι. Σε καμία περίπτωση. Όσο ισχυρά επιχειρήματα κι αν προβάλεις, δεν πρόκειται να σταθούν. Δεν πρέπει να παρανοείς τις προθέσεις του Θεού και να νομίζεις ότι, αν προβάλλεις ένα σωρό λόγους και δικαιολογίες, τότε δεν θα χρειάζεται να επιδιώκεις την αλήθεια. Ο Θεός θέλει να μπορείς να αναζητάς την αλήθεια σε όλα τα περιβάλλοντα και σε κάθε ζήτημα που αντιμετωπίζεις, και τελικά να καταφέρεις να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα και να κερδίσεις την αλήθεια. Όποιες περιστάσεις κι αν έχει διευθετήσει για σένα ο Θεός, όποια άτομα και γεγονότα κι αν συναντάς και σε ό,τι περιβάλλον κι αν βρίσκεσαι, θα πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό και να αναζητάς την αλήθεια για να τα αντιμετωπίζεις. Αυτά ακριβώς είναι τα μαθήματα που πρέπει να πάρεις ως προς την επιδίωξη της αλήθειας. Αν ψάχνεις πάντα να βρεις δικαιολογίες για να ξεφύγεις από αυτές τις συνθήκες, να τις αποφύγεις, να τις αρνηθείς ή να αντισταθείς σ’ αυτές, ο Θεός θα σε εγκαταλείψει. Δεν έχει νόημα να προβάλεις επιχειρήματα ούτε να είσαι αδιάλλακτος ή δύστροπος· αν ο Θεός δεν ασχολείται μαζί σου, θα χάσεις την ευκαιρία σου να σωθείς. Ο Θεός δεν θεωρεί κανένα πρόβλημα άλυτο. Έχει κάνει διευθετήσεις για όλους ανεξαιρέτως κι έχει τον τρόπο να χειρίζεται τα πάντα. Ο Θεός δεν πρόκειται συζητήσει μαζί σου για το αν έχουν βάση οι λόγοι κι οι δικαιολογίες σου. Δεν πρόκειται να δώσει σημασία στο αν τα επιχειρήματα που προβάλλεις στην υπεράσπισή σου είναι λογικά. Μόνο αυτό θα σε ρωτήσει: «Είναι τα λόγια του Θεού η αλήθεια; Έχεις διεφθαρμένη διάθεση; Οφείλεις να επιδιώκεις την αλήθεια;» Το μόνο που χρειάζεται είναι να καταλάβεις ξεκάθαρα αυτό το γεγονός: ο Θεός είναι η αλήθεια, εσύ είσαι ένας διεφθαρμένος άνθρωπος, επομένως θα πρέπει να αναλάβεις την υποχρέωση να αναζητήσεις την αλήθεια. Κανένα πρόβλημα ή δυσκολία, κανένας λόγος ή δικαιολογία δεν θα ευσταθεί. Αν δεν αποδεχτείς την αλήθεια, θα χαθείς. Κάθε τίμημα που πληρώνει κάποιος για να επιδιώξει την αλήθεια και να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα αξίζει τον κόπο. Οι άνθρωποι πρέπει να εγκαταλείψουν όλες τις δικαιολογίες, τις αιτιολογήσεις και τα προβλήματά τους για να αποδεχτούν την αλήθεια και να κερδίσουν τη ζωή, επειδή τα λόγια του Θεού και η αλήθεια είναι η ζωή που θα πρέπει να αποκτήσουν, και είναι μια ζωή που δεν ανταλλάσσεται με τίποτα. Αν χάσεις αυτήν την ευκαιρία, τότε όχι μόνο θα το μετανιώνεις για το υπόλοιπο της ζωής σου —δεν είναι απλό θέμα τύψεων— αλλά και θα καταστραφείς πέρα για πέρα. Καμία έκβαση και κανένας προορισμός δεν θα σε περιμένει και, ως δημιούργημα που είσαι, θα έχεις φτάσει στο τέλος της γραμμής. Δεν θα έχεις ποτέ ξανά την ευκαιρία να σωθείς. Το καταλαβαίνετε; (Καταλαβαίνουμε.) Μην ψάχνετε για δικαιολογίες και λόγους για να μην επιδιώξετε την αλήθεια. Δεν έχουν νόημα· το μόνο που κάνετε είναι να κοροϊδεύετε τον εαυτό σας.

Κάποιοι επικεφαλής δεν εργάζονται ποτέ σύμφωνα με τις αρχές, κάνουν του κεφαλιού τους, ενεργούν αυθαίρετα και βιαστικά. Οι αδελφοί κι οι αδελφές μπορεί να το επισημάνουν αυτό και να πουν: «Σπάνια συζητάς με τους άλλους πριν κάνεις κάτι. Μαθαίνουμε τις κρίσεις και τις αποφάσεις σου όταν τις έχεις πάρει ήδη. Γιατί δεν τις συζητάς με κανέναν; Γιατί δεν μας ενημερώνεις εκ των προτέρων για μια απόφαση που παίρνεις; Ακόμα κι αν αυτό που κάνεις είναι σωστό και έχεις υψηλότερο επίπεδο από εμάς, και πάλι πρέπει πρώτα να μας ενημερώνεις. Έχουμε, τουλάχιστον, το δικαίωμα να ξέρουμε τι γίνεται. Κάνοντας συνέχεια του κεφαλιού σου, βαδίζεις στο μονοπάτι του αντίχριστου!» Και τι θα άκουγες τον επικεφαλής να απαντά σ’ αυτό; «Στο σπίτι μου, εγώ είμαι το αφεντικό. Εγώ αποφασίζω για όλα τα ζητήματα, και τα μικρά και τα μεγάλα. Σε αυτό είμαι συνηθισμένος. Όταν κάποιος συγγενής μου έχει κάποιο θέμα, σ’ εμένα έρχεται κι εμένα βάζει να αποφασίσω τι να κάνει. Ξέρουν ότι είμαι πολύ καλός στο να λύνω προβλήματα. Γι’ αυτό είμαι εγώ υπεύθυνος για τις υποθέσεις της οικογένειάς μου. Όταν προσήλθα στην εκκλησία, σκέφτηκα ότι δεν θα χρειαζόταν να ασχολούμαι πια με τίποτα, αλλά μετά με επέλεξαν για επικεφαλής. Δεν γίνεται αλλιώς, αυτή είναι η μοίρα μου. Ο Θεός μού έδωσε αυτήν την ικανότητα. Γεννήθηκα για να παίρνω αποφάσεις και να διαλέγω τι θα κάνουν οι άλλοι». Υπονοεί, λοιπόν, μ’ αυτό ότι ήταν η μοίρα του να είναι αξιωματούχος και ότι όλοι οι άλλοι γεννήθηκαν για να γίνουν στρατιώτες και σκλάβοι. Θεωρεί πως πρέπει να έχει αυτός τον τελευταίο λόγο και ότι οι άλλοι πρέπει να τον ακούνε. Ακόμα κι όταν οι αδελφοί κι οι αδελφές διαπιστώσουν το πρόβλημα που έχει αυτός ο επικεφαλής και του το επισημάνουν, ο ίδιος δεν το αποδέχεται, και ούτε το κλάδεμα αποδέχεται. Πολεμά και αντιστέκεται, μέχρι οι αδελφοί κι οι αδελφές να διαμαρτυρηθούν και να ζητήσουν να απομακρυνθεί. Στο μεταξύ, ο επικεφαλής θα σκέφτεται: «Τέτοιο επίπεδο που έχω, είναι η μοίρα μου, όπου κι αν πάω, να είμαι προϊστάμενος. Με τέτοιο επίπεδο που έχετε εσείς, θα είστε πάντα σκλάβοι και υπηρέτες. Είναι η μοίρα σας να σας διατάζουν οι άλλοι». Τι διάθεση αποκαλύπτει όταν λέει συχνά τέτοια πράγματα; Φυσικά αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση, αλαζονεία, έπαρση και ακραίο εγωισμό· την εκδηλώνει, όμως, στους άλλους χωρίς να ντρέπεται και καυχιέται λες και είναι προτέρημα και προσόν. Όταν κάποιος αποκαλύπτει μια διεφθαρμένη διάθεση, πρέπει να κάνει την αυτοκριτική του, να γνωρίσει τη διεφθαρμένη διάθεσή του, να μετανοήσει και να επαναστατήσει εναντίον της, ενώ πρέπει και να επιδιώξει την αλήθεια μέχρι να μπορέσει να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές. Όμως ο συγκεκριμένος επικεφαλής δεν ασκείται μ’ αυτόν τον τρόπο. Αντίθετα, παραμένει αδιόρθωτος και επιμένει στις δικές του απόψεις και μεθόδους. Από τις συμπεριφορές αυτές βλέπεις ότι δεν αποδέχεται καθόλου την αλήθεια και σε καμία περίπτωση δεν την επιδιώκει. Δεν δίνει καμία σημασία σε όποιον τον εκθέτει και τον κλαδεύει, αλλά αντίθετα συνέχεια δικαιολογείται: «Τι να κάνουμε, έτσι είμαι! Είμαι άξιος και έχω ταλέντο· μήπως τα έχει αυτά κανένας από εσάς; Είναι στη μοίρα μου να είμαι προϊστάμενος. Όπου κι αν πάω, είμαι επικεφαλής. Έχω συνηθίσει να έχω τον τελευταίο λόγο και να παίρνω αποφάσεις για τα πάντα χωρίς να συμβουλεύομαι τους άλλους. Αυτός είμαι, αυτή είναι η γοητεία μου». Δεν είναι υπερβολικά ξεδιάντροπο αυτό; Δεν παραδέχεται ότι έχει διεφθαρμένη διάθεση και σίγουρα δεν αποδέχεται τα λόγια του Θεού που κρίνουν και εκθέτουν τον άνθρωπο. Κάθε άλλο· θεωρεί ότι οι αιρέσεις του και οι πλάνες του είναι η αλήθεια και προσπαθεί να κάνει όλους τους άλλους να τις αποδεχτούν και να τις σεβαστούν. Βαθιά μέσα του, πιστεύει ότι αυτός θα πρέπει να κυβερνά στον οίκο του Θεού κι όχι η αλήθεια, ότι θα πρέπει να γίνεται ό,τι λέει ο ίδιος. Δεν είναι θράσος και ξεδιαντροπιά αυτό; Λέει ότι θέλει να επιδιώξει την αλήθεια, αλλά η συμπεριφορά του είναι ακριβώς το αντίθετο. Λέει ότι υποτάσσεται στον Θεό και στην αλήθεια, αλλά θέλει συνέχεια να ασκεί εξουσία, να έχει τον τελευταίο λόγο, και όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές να υπακούν και να υποτάσσονται σε αυτόν. Δεν επιτρέπει στους άλλους να τον επιβλέπουν ή να τον συμβουλεύουν, είτε είναι είτε δεν είναι σωστά ή σύμφωνα με τις αρχές αυτά που κάνει. Αντίθετα, πιστεύει πως όλοι οι άλλοι είναι που πρέπει να δίνουν σημασία και να υπακούν στα λόγια και τις αποφάσεις του. Δεν κάνει στοχάζεται καθόλου σχετικά με τις πράξεις του. Όσο κι αν τον συμβουλεύουν και τον βοηθούν οι αδελφοί και οι αδελφές, και όσο κι αν τον κλαδεύει ο οίκος του Θεού, ή ακόμα κι αν τον απομακρύνουν πολλές φορές από τα καθήκοντά του, δεν αναλογίζεται τα προβλήματά του. Σε κάθε περίσταση, εμμένει σε αυτήν την κουβέντα: «Στο σπίτι μου, εγώ είμαι το αφεντικό. Εγώ παίρνω όλες τις αποφάσεις. Σε όλα τα θέματα, μόνο εγώ έχω τον τελευταίο λόγο. Αυτό έχω συνηθίσει κι έτσι έχει το πράγμα». Είναι στ’ αλήθεια παράλογος και αδιόρθωτος! Διαδίδει αυτές τις αρνητικές πρακτικές λες και είναι θετικά πράγματα, ενώ παράλληλα έχει πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του. Είναι τελείως ξεδιάντροπος! Άνθρωποι σαν κι αυτόν δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και είναι αδιόρθωτοι· οπότε, να είστε σίγουροι ότι ούτε την αγαπούν ούτε την επιδιώκουν. Μέσα τους, αποστρέφονται την αλήθεια και είναι εχθρικοί απέναντί της. Κάθε τίμημα που πληρώνουν και κάθε κακουχία που υποφέρουν για να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους και να αποκτήσουν θέση είναι όλα μάταια. Ο Θεός δεν εγκρίνει τίποτε απ’ όλα αυτά, τα σιχαίνεται. Έτσι εκδηλώνουν την εναντίωσή τους στην αλήθεια και την αντίστασή τους στον Θεό. Είναι απόλυτα σίγουρο αυτό και όλοι όσοι καταλαβαίνουν την αλήθεια μπορούν να το διακρίνουν.

Υπάρχουν, επίσης, κάποιοι άνθρωποι που πιστεύουν χρόνια στον Θεό, αλλά δεν κατέχουν καμία αλήθεια-πραγματικότητα· ακούνε χρόνια κηρύγματα, αλλά δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια. Αν και έχουν χαμηλό επίπεδο, έχουν κάποια «χαρίσματα» στα οποία είναι ασυναγώνιστοι: να λένε ψέματα και να τα συγκαλύπτουν, να εξαπατούν και να ξεγελούν τους άλλους με εξεζητημένα λόγια. Αν πουν καμιά δεκαριά προτάσεις, αυτές θα περιέχουν καμιά δεκαριά νοθεύσεις· καθεμιά τους θα περιέχει ακάθαρτα στοιχεία σε κάποιο βαθμό. Για να το πούμε με ακρίβεια, τίποτα από όσα λένε δεν είναι αληθινό. Αλλά επειδή έχουν χαμηλό επίπεδο και φαίνεται να έχουν αρκετά καλή συμπεριφορά, νομίζουν το εξής: «Είμαι από τη φύση μου ντροπαλός και άδολος κι έχω χαμηλό επίπεδο. Όπου κι αν πάω, με εκφοβίζουν και, όταν με εκφοβίζουν, αναγκάζομαι απλώς να το υπομένω και να υποφέρω. Δεν τολμώ να τους αντιμιλήσω ή να τους πάω κόντρα· το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να κρύβομαι, να υποχωρώ και να το δέχομαι. Είμαι ο “ειλικρινής αλλά αδαής” που αναφέρεται στα λόγια του Θεού, ανήκω στον λαό Του». Αν κάποιος τούς ρωτήσει: «Και τότε πώς γίνεται να λες ψέματα;», εκείνοι λένε: «Πότε είπα ψέματα; Ποιον ξεγέλασα; Δεν έχω πει ψέματα! Πώς θα μπορούσα να πω ψέματα, αφού είμαι τόσο άδολος; Το μυαλό μου δεν παίρνει στροφές και δεν είμαι πολύ μορφωμένος· δεν ξέρω πώς να πω ψέματα! Αυτοί οι δόλιοι άνθρωποι εκεί έξω κατεβάζουν μοχθηρές ιδέες και σκαρώνουν πλεκτάνες στη στιγμή. Εγώ δεν είμαι πονηρός σαν αυτούς και όλο με εκφοβίζουν. Είμαι, άρα, ο ειλικρινής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός· δεν στέκει να με λέτε ψεύτη ή απατεώνα. Δεν έχει καμία βάση αυτό· απλώς προσπαθείτε να με συκοφαντήσετε. Ξέρω ότι όλοι σας με υποτιμάτε: Νομίζετε ότι είμαι ηλίθιος και ότι έχω χαμηλό επίπεδο, γι’ αυτό και θέλετε όλοι να μου κάνετε τον νταή. Ο Θεός είναι ο μόνος που δεν μου κάνει τον νταή, Εκείνος μου φέρεται με εύνοια». Άνθρωποι σαν κι αυτούς δεν παραδέχονται καν ότι λένε ψέματα, ενώ έχουν το θράσος να λένε ότι είναι οι ειλικρινείς άνθρωποι για τους οποίους μιλάει ο Θεός· με αυτό που λένε, τοποθετούν τον εαυτό τους κατευθείαν σε έναν θρόνο. Πιστεύουν ότι είναι ειλικρινείς αλλά αδαείς άνθρωποι από τη φύση τους και ότι ο Θεός τούς αγαπάει. Νομίζουν ότι δεν χρειάζεται να επιδιώκουν την αλήθεια ούτε να κάνουν αυτοκριτική. Νομίζουν ότι από τη στιγμή που γεννήθηκαν δεν θα μπορούσε να βγει ψέμα απ’ το στόμα τους. Δεν παραδέχονται ότι λένε ψέματα, ό,τι κι αν λέει ο καθένας· αντίθετα, ξεφουρνίζουν τις ίδιες και τις ίδιες δικαιολογίες για να υποστηρίξουν και να υπερασπιστούν τον εαυτό τους. Έχουν κάνει ποτέ αυτοκριτική; Έχουν κάνει, κατά μία έννοια. Και τι βγήκε απ’ αυτήν την «αυτοκριτική»; «Είμαι ο ειλικρινής αλλά αδαής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός. Μπορεί να είμαι λίγο αδαής, αλλά είμαι ειλικρινής». Δεν κοκορεύονται όταν το λένε αυτό; Δεν ξέρουν ξεκάθαρα τι είναι, αν είναι αδαείς ή ειλικρινείς, αλλά θεωρούν πως είναι ειλικρινείς. Έχουν αυτογνωσία; Αν κάποιος είναι ανόητος και μια ζωή εκφοβίζεται και ζει μέσα στη δειλία, σημαίνει αυτό απαραίτητα ότι είναι καλός άνθρωπος; Κι αν κάποιος θεωρείται απ’ τους άλλους καλός άνθρωπος, σημαίνει αυτό πως δεν χρειάζεται να επιδιώκει την αλήθεια; Μήπως αυτοί οι άνθρωποι κατέχουν με κάποιον τρόπο την αλήθεια από τη φύση τους; Κάποιοι λένε: «Είμαι ένας πολύ άδολος άνθρωπος, προσπαθώ πάντα να λέω την αλήθεια, απλώς είμαι λίγο αδαής. Δεν υπάρχει λόγος να επιδιώξω την αλήθεια, μια χαρά καλός και ειλικρινής είμαι». Με αυτό που λένε, δεν υπονοούν ότι κατέχουν την αλήθεια και δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση; Ο Σατανάς έχει διαφθείρει βαθιά ολόκληρη την ανθρωπότητα. Όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις και, όταν κάποιος έχει διεφθαρμένη διάθεση, μπορεί να πει ψέματα, να εξαπατήσει και να παραπλανήσει όποτε θέλει. Μπορεί ακόμα και να κάνει επίδειξη για κάποιο ασήμαντο επίτευγμα ή για κάποια συνεισφορά του, εκδηλώνοντας αλαζονική διάθεση. Ταυτόχρονα, είναι γεμάτος αντιλήψεις για τον Θεό και υπερβολικές απαιτήσεις απ’ Αυτόν, ενώ προσπαθεί και να επιχειρηματολογήσει μαζί Του. Αυτά δεν είναι προβλήματα; Αυτό δεν είναι διεφθαρμένη διάθεση; Δεν απαιτεί εξέταση κάτι τέτοιο; Απαιτεί. Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι έχουν ήδη αυτοανακηρυχθεί ειλικρινείς άνθρωποι που ποτέ δεν λένε ψέματα ούτε εξαπατούν τους άλλους· διακηρύσσουν ότι δεν έχουν δόλιες διαθέσεις, οπότε δεν υπάρχει λόγος να επιδιώξουν την αλήθεια. Επομένως, κανένας απ’ αυτούς που συμπεριφέρονται έτσι δεν επιδιώκει την αλήθεια και κανένας απ’ αυτούς δεν έχει εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Όταν προσεύχονται στον Θεό, πολλές φορές κλαίνε πικρά που είναι τόσο ανόητοι, που δέχονται συνέχεια εκφοβισμό, που έχουν τόσο χαμηλό επίπεδο: «Θεέ μου, μόνο Εσύ με αγαπάς· μόνο Εσύ με λυπάσαι και μου δείχνεις χάρη. Όλοι οι άνθρωποι με εκφοβίζουν και με λένε ψεύτη· εγώ όμως δεν είμαι!» Στη συνέχεια, σκουπίζουν τα δάκρυά τους και σηκώνονται και, όταν βλέπουν τους άλλους, σκέφτονται: «Ο Θεός δεν αγαπάει κανέναν σας. Μόνο εμένα αγαπάει». Αυτοί οι άνθρωποι έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και δεν αποδέχονται ότι παρουσιάζουν οποιαδήποτε από τις διάφορες συμπεριφορές και εκδηλώσεις διεφθαρμένων διαθέσεων για τις οποίες μιλάει ο Θεός. Ακόμα κι όταν αντιμετωπίζουν ένα συγκεκριμένο πρόβλημα και αυτό προκαλεί μέσα τους μια διεφθαρμένη κατάσταση ή εκδήλωση, το παραδέχονται απλώς με τα λόγια αφού το σκεφτούν για μια στιγμή και μετά δεν ξαναασχολούνται. Δεν αναζητούν καθόλου την αλήθεια και δεν αποδέχονται το γεγονός ότι έχουν διαφθορά και είναι διεφθαρμένοι. Ακόμα λιγότερο, βέβαια, θα παραδεχόντουσαν ότι έχουν εκδηλώσει διεφθαρμένη διάθεση σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη περίπτωση. Όσα προβλήματα κι αν δημιουργήσουν και όσες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν εκδηλώσουν, στο τέλος πάντα το ίδιο λένε: «Είμαι ο ειλικρινής αλλά αδαής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός. Είμαι το αντικείμενο του οίκτου Του και θα με ευλογήσει σημαντικά». Κι έτσι, με αυτά τα λόγια, θεωρούν ότι δεν χρειάζεται να επιδιώξουν την αλήθεια· αυτά τα λόγια είναι η δικαιολογία που παρουσιάζουν αυτοί οι άνθρωποι για να μην επιδιώξουν την αλήθεια. Δεν είναι παράλογοι; (Είναι.) Είναι παράλογοι και αδαείς. Πόσο παράλογοι είναι; Τόσο πολύ ώστε πιάνονται από μια φράση μέσα στα λόγια του Θεού που τους συμφέρει και την κάνουν παντιέρα για να πιέσουν τον Θεό και να αθωώσουν τον εαυτό τους για το γεγονός ότι δεν επιδιώκουν την αλήθεια, ενώ θεωρούν πως τα λόγια του Θεού που εκθέτουν και κρίνουν τον άνθρωπο δεν έχουν σχέση με τους ίδιους. Πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται να τα ακούσουν, επειδή είναι ήδη ειλικρινείς. Για να το θέσουμε με ακρίβεια, οι άνθρωποι αυτοί είναι αξιολύπητοι φουκαράδες. Έχουν χαμηλό επίπεδο, δεν διαθέτουν σύνεση και έχουν ελάχιστη ντροπή, αλλά παρ’ όλα αυτά θέλουν να αποκτήσουν ευλογίες. Και παρόλο που έχουν χαμηλό επίπεδο και δεν έχουν ούτε σύνεση ούτε ντροπή, είναι πολύ περήφανοι και περιφρονούν τους συνηθισμένους ανθρώπους. Δεν σέβονται όσους έχουν καλό επίπεδο και είναι ικανοί να επιδιώξουν την αλήθεια και να συναναστραφούν πάνω στην αλήθεια-πραγματικότητα. Σκέφτονται: «Τι αξία έχουν, τέλος πάντων, αυτά τα προτερήματά σας; Τόση επιδίωξη της αλήθειας και τόση αυτογνωσία· εγώ δεν υπάρχει λόγος να τα κάνω όλα αυτά. Εγώ είμαι ειλικρινής· μπορεί να είμαι λίγο αδαής, αλλά αυτό δεν είναι και τόσο μεγάλο θέμα. Και ούτε για τις διεφθαρμένες διαθέσεις που εκδηλώνω υπάρχει λόγος να ανησυχώ. Όσο εξοπλίζομαι με κάποιες καλές συμπεριφορές, δεν θα έχω πρόβλημα». Τι ζητούν από τον εαυτό τους; «Ο Θεός γνωρίζει την καρδιά μου, εν πάση περιπτώσει, και η πίστη μου σ’ Αυτόν είναι αληθινή. Αυτό φτάνει. Να μιλάμε κάθε μέρα για βιωματικές μαρτυρίες και για τη γνώση των λόγων του Θεού —τι νόημα έχουν όλα αυτά τα λόγια; Σε τελική ανάλυση, αρκεί να πιστεύει κανείς ειλικρινά στον Θεό». Δεν είναι αυτό η μεγαλύτερη ανοησία; Πρώτον, οι άνθρωποι αυτοί δεν νοιάζονται καθόλου για την αλήθεια· δεύτερον, θα μπορούσε να πει κανείς ότι δεν έχουν καμία ικανότητα κατανόησης της αλήθειας και των λόγων του Θεού. Κι όμως, δεν παύουν να έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους και να συμπεριφέρονται υπεροπτικά. Ψάχνουν να δικαιολογήσουν το γιατί δεν επιδιώκουν την αλήθεια ή να βρουν μια μέθοδο επιδίωξης ή κάτι που θεωρούν προτέρημα για να αντικαταστήσουν την επιδίωξη της αλήθειας. Δεν είναι ανοησία αυτό; (Είναι.)

Κάποιοι άνθρωποι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια δεν αντιμετωπίζουν μεγάλα προβλήματα σχετικά με την ανθρώπινη φύση τους. Τηρούν τους κανόνες και συμπεριφέρονται σωστά. Τέτοιες γυναίκες είναι ευγενικές και ενάρετες, αξιοπρεπείς, ευπρεπείς και φρόνιμες. Είναι καλά κορίτσια μπροστά στους γονείς τους, όσον αφορά την οικογενειακή τους ζωή είναι καλές σύζυγοι και μητέρες, και περνάνε τις μέρες τους φροντίζοντας ευσυνείδητα τα σπίτια τους. Τέτοιοι άνδρες είναι άδολοι, ευσυνείδητοι και συμπεριφέρονται σωστά· είναι αφοσιωμένοι γιοι, δεν πίνουν, δεν καπνίζουν, δεν κλέβουν και δεν ληστεύουν, δεν ασχολούνται με τον τζόγο και δεν πηγαίνουν σε πόρνες· είναι υποδειγματικοί σύζυγοι και εκτός σπιτιού σπάνια μαλώνουν και διαφωνούν με τους άλλους για το ποιος έχει δίκιο και ποιος άδικο. Κάποιοι πιστεύουν ότι φτάνει να πετύχει κανείς αυτά τα πράγματα ως πιστός στον Θεό και ότι όσοι το κάνουν αυτό είναι πρότυπα, ότι είναι ικανοποιητικά καλοί άνθρωποι. Πιστεύουν ότι αν, αφού πρωτοπιστέψουν στον Θεό, είναι φιλάνθρωποι και πρόθυμοι να βοηθήσουν, αν είναι ταπεινοί και υπομονετικοί, αν είναι ανεκτικοί, και αν κάνουν όποιο έργο τούς αναθέτει η εκκλησία σωστά και με προσοχή, και όχι απρόσεκτα ή επιπόλαια, αυτό σημαίνει ότι έχουν αποκτήσει την αλήθεια-πραγματικότητα και είναι κοντά στο να εκπληρώσουν τις απαιτήσεις του Θεού. Πιστεύουν ότι, αν στρωθούν στη δουλειά και καταβάλουν λίγο περισσότερη προσπάθεια, αν διαβάσουν περισσότερο απ’ τον λόγο του Θεού, αν θυμούνται περισσότερες φράσεις του και τις κηρύττουν περισσότερο στους άλλους, τότε θα επιδιώκουν την αλήθεια. Αλλά δεν αναγνωρίζουν τις εκδηλώσεις της διαφθοράς τους, δεν ξέρουν από ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις διακατέχονται, ούτε βέβαια ξέρουν πώς γεννιέται μια διεφθαρμένη διάθεση ή πώς πρέπει να τη γνωρίσουν και να απαλλαγούν απ’ αυτήν. Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν ξέρουν. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Θεωρούν ότι η «καλοσύνη» που έχουν απ’ τη φύση τους αποτελεί κάποιο πρότυπο που πρέπει να φτάσουν όσοι επιδιώκουν την αλήθεια. Αν κάποιος τους αποκαλούσε αλαζόνες, δόλιους και μοχθηρούς, δεν θα το αμφισβητούσαν φανερά και θα τηρούσαν στάση ταπεινοφροσύνης, υπομονής και αποδοχής. Κατά βάθος, όμως, δεν θα το έπαιρναν στα σοβαρά και θα αντιστέκονταν: «Είμαι εγώ αλαζόνας; Αν είμαι εγώ αλαζόνας, τότε δεν υπάρχει στη γη ούτε ένας καλός άνθρωπος! Αν είμαι εγώ δόλιος, τότε κανένας στον κόσμο δεν είναι ειλικρινής! Αν είμαι εγώ μοχθηρός, τότε κανένας στον κόσμο δεν είναι αξιοπρεπής! Βρίσκεις εύκολα στις μέρες μας κάποιον τόσο καλό όσο είμαι εγώ; Όχι, είναι αδύνατον!» Δεν ωφελεί να τους αποκαλέσει κανείς δόλιους ή αλαζόνες ούτε να πει ότι δεν αγαπούν την αλήθεια, ενώ σίγουρα δεν πρόκειται να ωφελήσει να τους πει κανείς δύσπιστους. Απλώς θα χτυπήσουν το χέρι στο τραπέζι και θα διαφωνήσουν λέγοντας: «Ώστε λέτε πως είμαι δύσπιστος; Αν δεν μπορώ να σωθώ εγώ, τότε δεν μπορεί να σωθεί κανένας σας!» Μπορεί κάποιος να τους εκθέσει λέγοντας: «Δεν αποδέχεσαι την αλήθεια. Όταν οι άλλοι αναφέρουν τα προβλήματά σου, δείχνεις αρκετά ταπεινός και υπομονετικός, αλλά κατά βάθος αντιστέκεσαι πολύ. Αυτά που κηρύττεις όταν συναναστρέφεσαι πάνω στην αλήθεια είναι σωστά, αλλά δεν παύεις να μη δέχεσαι ούτε ένα από τα λόγια του Θεού που εκθέτουν και κρίνουν τη διεφθαρμένη διάθεση-ουσία του ανθρώπου. Αντιστέκεσαι σ’ αυτά και τα αποστρέφεσαι. Έχεις φαύλη διάθεση». Αν τους αποκαλέσεις «φαύλους», δεν μπορούν να το δεχτούν με τίποτα. «Είμαι εγώ φαύλος; Αν ήμουν φαύλος, θα σας είχα ποδοπατήσει όλους εδώ και καιρό! Αν ήμουν φαύλος, θα σας είχα ήδη καταστρέψει όλους!» Δεν μπορούν να καταλάβουν καλά τίποτα απ’ αυτά που εκθέτεις σχετικά μ’ αυτούς ή για τα οποία συναναστρέφεσαι μαζί τους. Τι σημαίνει να καταλαβαίνεις καλά; Σημαίνει ότι ανεξάρτητα από το τι πρόβλημα εκθέτει κάποιος για σένα, το αντιπαραβάλλεις με τα λόγια του Θεού για να εξετάσεις αν όντως υπήρχαν λάθη στις προθέσεις και τις σκέψεις σου, και όποια κι αν είναι η έκταση των προβλημάτων που υπάρχουν όντως μέσα σου, τα προσεγγίζεις όλα με στάση αποδοχής και υποταγής. Μ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί κανείς να γνωρίσει στ’ αλήθεια τα προβλήματά του. Δεν είναι δυνατόν να γνωρίσει κανείς τη διεφθαρμένη διάθεσή του σύμφωνα με τις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες του· κάτι τέτοιο πρέπει να γίνει με βάση τα λόγια του Θεού. Ποια είναι, λοιπόν, η προϋπόθεση για την αυτογνωσία; Πρέπει να αναγνωρίσεις το γεγονός ότι ο Σατανάς έχει παραπλανήσει και έχει διαφθείρει την ανθρωπότητα, και ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις. Μόνο αν αποδεχτείς αυτό το γεγονός μπορείς να κάνεις αυτοκριτική σύμφωνα με την έκθεση των λόγων του Θεού και, καθώς κάνεις αυτήν την αυτοκριτική, να αποκαλύψεις σιγά σιγά τα προβλήματά σου. Χωρίς να το καταλάβεις, τα προβλήματά σου θα βγουν στην επιφάνεια σιγά σιγά και τότε θα καταλάβεις ξεκάθαρα ποια είναι η διεφθαρμένη διάθεσή σου. Και με βάση αυτό μπορείς να μάθεις τι άνθρωπος είσαι και ποια είναι η ουσία σου. Έτσι, θα φτάσεις στο σημείο να αποδεχτείς όλα όσα λέει και εκθέτει ο Θεός· στη συνέχεια, θα βρεις στα λόγια Του το μονοπάτι άσκησης που έχει χαράξει για τον άνθρωπο, και θα ασκηθείς και θα ζήσεις σύμφωνα με τα λόγια Του. Αυτό σημαίνει να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Όμως έτσι δέχονται, άραγε, τα λόγια του Θεού άνθρωποι σαν κι αυτούς; Όχι· μπορεί να δηλώνουν πως αναγνωρίζουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και ότι όλα εκείνα τα λόγια Του που εκθέτουν τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα είναι πραγματικά, αλλά αν τους ζητήσεις να γνωρίσουν τη διεφθαρμένη διάθεσή τους, δεν πρόκειται ούτε να το δεχτούν ούτε να το αναγνωρίσουν. Πιστεύουν πως κάτι τέτοιο δεν έχει καμία σχέση μ’ αυτούς. Αυτό συμβαίνει επειδή περνιούνται για αξιοπρεπείς και ευπρεπείς, τίμιοι και έντιμοι άνθρωποι. Αν κάποιος είναι τίμιος, σημαίνει αυτό ότι κατέχει την αλήθεια; Το να είναι κάποιος τίμιος δεν είναι παρά μια θετική εκδήλωση της ανθρώπινης φύσης του· δεν αντιπροσωπεύει την αλήθεια. Άρα, μόνο και μόνο επειδή διαθέτεις ένα χαρακτηριστικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αυτό δεν σημαίνει πως δεν χρειάζεται να επιδιώξεις την αλήθεια ούτε ότι έχεις ήδη κερδίσει την αλήθεια —ούτε, βέβαια, σημαίνει ότι είσαι κάποιος που τον αγαπάει ο Θεός. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Αυτοί οι δήθεν «έντιμοι άνθρωποι» πιστεύουν ότι δεν έχουν αλαζονικές και δόλιες διαθέσεις ούτε διάθεση αποστροφής προς την αλήθεια, και ότι σίγουρα δεν έχουν μοχθηρές και φαύλες διαθέσεις. Νομίζουν ότι δεν έχουν μέσα τους καμία απ’ αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις, επειδή είναι έντιμοι, είναι από τη φύση τους τίμιοι και ευγενικοί, τους εκφοβίζουν συνέχεια οι άλλοι και, παρόλο που είναι χαμηλού επιπέδου και αδαείς, είναι ειλικρινείς. Αυτή η «ειλικρίνεια» δεν είναι πραγματική ειλικρίνεια· απλώς είναι άδολοι, δειλοί και αδαείς. Δεν είναι πολύ ανόητοι αυτοί οι άνθρωποι; Όλοι τούς θεωρούν καλούς ανθρώπους. Είναι σωστή αυτή η άποψη; Όσοι θεωρούνται καλοί έχουν, άραγε, διεφθαρμένες διαθέσεις; Η απάντηση είναι θετική, είναι σίγουρο αυτό. Δεν λένε ψέματα οι άδολοι άνθρωποι; Δεν εξαπατούν τους άλλους, δεν κρύβονται; Δεν είναι εγωιστές; Δεν είναι άπληστοι; Δεν θέλουν υψηλά αξιώματα; Μήπως είναι απαλλαγμένοι από κάθε υπερβολική επιθυμία; Σίγουρα όχι. Δεν έχουν κάνει κανένα επειδή δεν είχαν την κατάλληλη ευκαιρία, για κανέναν άλλο λόγο. Και υπερηφανεύονται γι’ αυτό· αυτοανακηρύσσονται έντιμοι και πιστεύουν πως δεν έχουν διεφθαρμένη διάθεση. Αν, λοιπόν, κάποιος τούς υποδείκνυε κάποια διεφθαρμένη διάθεση, αποκάλυψη ή κατάσταση, εκείνοι θα τον αμφισβητούσαν και θα έλεγαν: «Δεν έχω! Δεν είμαι τέτοιος, δεν ενεργώ ούτε σκέφτομαι μ’ αυτόν τον τρόπο. Με έχετε παρεξηγήσει. Όλοι σας βλέπετε ότι είμαι άδολος, ότι είμαι χαζός, ότι είμαι δειλός, γι’ αυτό και με εκφοβίζετε». Τι μπορεί να πει κανείς για τέτοιους ανθρώπους, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να κάνουν τέτοια αντεπίθεση; Αν κάποιος τολμούσε να πειράξει έναν τέτοιον άνθρωπο, εκείνος θα τον κυνηγούσε για πάντα. Δεν θα ησύχαζε ποτέ. Δεν θα μπορούσε να απαλλαγεί απ’ αυτόν, όσο κι αν προσπαθούσε. Αυτοί οι παράλογοι, αδυσώπητα ενοχλητικοί άνθρωποι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι επιδιώκουν την αλήθεια, ότι είναι άδολοι, αδαείς, χωρίς διεφθαρμένες διαθέσεις. Πολλές φορές, μάλιστα, λένε: «Μπορεί να είμαι αδαής, αλλά είμαι άδολος· είμαι ειλικρινής και ο Θεός με αγαπάει!» Νομίζουν πως αυτά είναι πράγματα που πρέπει να αξιοποιήσουν. Δεν είναι αυτό τουλάχιστον ξεδιάντροπο; Λες ότι ο Θεός σ’ αγαπάει. Ισχύει αυτό; Πού το βασίζεις; Έχεις μήπως το έργο του Αγίου Πνεύματος; Έχει πει ο Θεός ότι θα σε οδηγήσει στην τελείωση; Σχεδιάζει ο Θεός να σε χρησιμοποιήσει; Αν δεν σου έχει πει αυτά τα πράγματα ο Θεός, τότε δεν μπορείς να λες ότι σε αγαπάει· το μόνο που μπορείς να πεις είναι ότι σε λυπάται, πράγμα που από μόνο του είναι σπουδαίο. Αν λες ότι ο Θεός σ’ αγαπάει, αυτό είναι απλώς κάτι που καταλαβαίνεις εσύ· δεν αποδεικνύει ότι ο Θεός σ’ αγαπάει πραγματικά. Είναι δυνατόν να αγαπάει ο Θεός κάποιον που δεν επιδιώκει την αλήθεια; Είναι δυνατόν να αγαπάει ο Θεός έναν αδαή, δειλό άνθρωπο; Ο Θεός λυπάται τους αδαείς και τους δειλούς· αυτό είναι αλήθεια. Ο Θεός αγαπάει εκείνους που είναι πραγματικά ειλικρινείς, που επιδιώκουν την αλήθεια, που μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια και να υποταχθούν σ’ Αυτόν, που μπορούν να Τον εξυψώσουν και να καταθέσουν μαρτυρία γι’ Αυτόν, που μπορούν να λάβουν υπόψη τους τις προθέσεις Του και να Τον αγαπήσουν ειλικρινά. Μόνο όσοι μπορούν πραγματικά να δαπανήσουν τον εαυτό τους για τον Θεό και να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους με αφοσίωση έχουν την αγάπη Του· την αγάπη του Θεού την έχουν μόνο όσοι μπορούν να δεχτούν την αλήθεια και το κλάδεμα. Όσους δεν αποδέχονται την αλήθεια και το κλάδεμα ο Θεός τούς αποστρέφεται και τους απορρίπτει. Αν αποστρέφεσαι την αλήθεια και αντιστέκεσαι σε όλα τα λόγια που λέει ο Θεός, τότε κι ο Θεός θα νιώσει αποστροφή για σένα και θα σε απορρίψει. Αν θεωρείς συνέχεια πως είσαι καλός άνθρωπος, πως είσαι ένας αξιολύπητος, απλός και άδολος άνθρωπος, αλλά δεν επιδιώκεις την αλήθεια, άραγε θα σε αγαπήσει ο Θεός; Είναι αδύνατον· δεν υπάρχει καμία βάση γι’ αυτό στα λόγια Του. Ο Θεός δεν κοιτάζει αν είσαι άδολος ούτε Τον ενδιαφέρει με τι ανθρώπινη φύση ή με τι επίπεδο γεννήθηκες· αυτό που κοιτάζει είναι, αφού ακούσεις τα λόγια Του, αν τα αποδέχεσαι ή τα αγνοείς, αν υποτάσσεσαι ή αντιστέκεσαι σ’ αυτά. Κοιτάζει αν τα λόγια Του έχουν επίδραση πάνω σου και αν αποδίδουν καρπούς μέσα σου, αν μπορείς να καταθέσεις αληθινή μαρτυρία για τα πολλά λόγια που έχει πει. Αν η εμπειρία σου συνοψίζεται τελικά κάπως έτσι: «Είμαι άδολος, είμαι δειλός, όλοι μού κάνουν τον νταή, όλοι με περιφρονούν», τότε ο Θεός θα πει πως αυτό δεν είναι μαρτυρία. Αν προσθέσεις: «Είμαι ο ειλικρινής αλλά αδαής άνθρωπος για τον οποίο μιλάει ο Θεός», τότε Εκείνος θα πει πως είσαι μεγάλος ψεύτης και πως ούτε μια αληθινή λέξη δεν μπορεί να βγει από το στόμα σου. Αν, όταν ο Θεός έχει απαιτήσεις από σένα, εσύ όχι μόνο δεν υποταχθείς καθόλου σ’ αυτές, αλλά προσπαθήσεις και να επιχειρηματολογήσεις με τον Θεό και να δικαιολογήσεις τον εαυτό σου, λέγοντας: «Υπέφερα και πλήρωσα τίμημα, και αγαπώ τον Θεό», αυτό δεν πρόκειται να σταθεί. Επιδιώκεις την αλήθεια; Πού είναι η αληθινή βιωματική σου μαρτυρία; Πώς εκδηλώνεται η αγάπη που έχεις για τον Θεό; Κανείς δεν πρόκειται να πειστεί αν δεν παρουσιάσεις αποδείξεις. Λες: «Είμαι έντιμος άνθρωπος και ενεργώ με αξιοπρέπεια. Δεν σε ακολασίες και ακολουθώ όλους τους κανόνες σε ό,τι κάνω. Είμαι άνθρωπος με καλή συμπεριφορά. Δεν πίνω, δεν πηγαίνω με πόρνες και δεν παίζω τυχερά παιχνίδια. Δεν προκαλώ διαταράξεις ούτε αναστάτωση στον οίκο του Θεού, δεν σπέρνω τη διχόνοια, υπομένω τα βάσανα και εργάζομαι σκληρά. Όλα αυτά δεν δείχνουν ότι επιδιώκω την αλήθεια; Ήδη επιδιώκω την αλήθεια». Και ο Θεός θα πει: Έχεις απαλλαγεί απ’ τη διεφθαρμένη διάθεσή σου; Πού είναι η μαρτυρία σου ότι επιδιώκεις την αλήθεια; Μπορείς να κερδίσεις την έγκριση και τον θαυμασμό του εκλεκτού λαού του Θεού; Αν δεν μπορείς να προσφέρεις καμία βιωματική μαρτυρία, όμως λες ότι είσαι ένας ειλικρινής άνθρωπος που αγαπάει τον Θεό, τότε παραπλανάς τους άλλους με ψεύτικα λόγια —είσαι ένας παράλογος διάβολος και Σατανάς· κατάρες σού αξίζουν. Το μόνο που σου απομένει είναι να σε καταδικάσει και να σε αποκλείσει ο Θεός.