Όσοι δεν μαθαίνουν και δεν γνωρίζουν τίποτα, δεν είναι θηρία;

Ποιο είναι το πιο κατάλληλο είδος επιδίωξης, καθώς βαδίζεις στο σημερινό μονοπάτι; Στην επιδίωξή σου, ως τι είδους άνθρωπο θα πρέπει να θεωρείς τον εαυτό σου; Θα πρέπει να γνωρίζεις πώς να προσεγγίζεις το καθετί που σου συμβαίνει σήμερα, είτε πρόκειται για δοκιμασίες και κακουχίες είτε για ανηλεή παίδευση και κατάρες. Θα πρέπει, σε κάθε περίπτωση, να το σκέφτεσαι προσεκτικά. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή αυτά που σου συμβαίνουν σήμερα είναι, εν τέλει, σύντομες δοκιμασίες που λαμβάνουν χώρα κατ’ επανάληψιν· ίσως να μην τις θεωρείς ιδιαίτερα απαιτητικές από ψυχική άποψη, κι έτσι να αφήνεις τα πράγματα να κυλούν, δίχως να τις θεωρείς ως πολύτιμο πλεονέκτημα στην επιδίωξη της προόδου. Μα πόσο απερίσκεπτος είσαι! Αποδεικνύεται πως θεωρείς αυτό το πολύτιμο πλεονέκτημα ως ένα σύννεφο που περνά μπρος στα μάτια σου· δεν εκτιμάς σαν θησαυρό αυτά τα σκληρά πλήγματα που πέφτουν επανειλημμένα σαν βροχή —πλήγματα που είναι σύντομα και, για σένα, φαινομενικά ήπια— μα τα κοιτάζεις ατάραχα, δίχως να τα παίρνεις στα σοβαρά, και τα αντιμετωπίζεις απλώς ως περιστασιακά χτυπήματα. Είσαι τόσο αλαζονικός! Το μόνο που εκδηλώνεις απέναντι σε αυτές τις δριμείες επιθέσεις —τις επιθέσεις που μοιάζουν με καταιγίδες που σημειώνονται ξανά και ξανά— είναι ξεγνοιασιά· ενίοτε, μάλιστα, χαμογελάς ψυχρά, αποκαλύπτοντας την αδιαφορία σου —διότι ποτέ σου δεν σκέφτηκες τον λόγο για τον οποίο βιώνεις συνεχώς τέτοιες «ατυχίες». Είμαι πολύ άδικος με τον άνθρωπο; Σε κατακρίνω; Παρόλο που τα προβλήματα που αφορούν τη νοοτροπία σου μπορεί να μην είναι τόσο σοβαρά όσο τα έχω περιγράψει, πάει καιρός που, μέσω της ψυχραιμίας που εκδηλώνεις προς τα έξω, έχεις δημιουργήσει μια τέλεια εικόνα του εσωτερικού σου κόσμου. Δεν έχει νόημα να σου πω πως το μόνο που κρύβεται στα βάθη της καρδιάς σου είναι οι χυδαίες προσβολές, καθώς και η θλίψη που μόλις και μετά βίας εντοπίζεται. Βρίζεις επειδή θεωρείς εξαιρετικά άδικο το γεγονός ότι βίωσες τέτοιες δοκιμασίες· οι δοκιμασίες σε κάνουν να νιώσεις την απόγνωση του κόσμου και, γι’ αυτόν τον λόγο, είσαι μες στη μελαγχολία. Αντί να θεωρείς αυτά τα επαναλαμβανόμενα πλήγματα και την πειθαρχία ως την καλύτερη δυνατή προστασία, εσύ τα βλέπεις ως τους ανούσιους μπελάδες που προκαλεί ο Ουρανός ή, διαφορετικά, ως την κατάλληλη τιμωρία για σένα. Είσαι τόσο αδαής! Περιορίζεις ανηλεώς τις καλές στιγμές στο σκότος· θεωρείς, ξανά και ξανά, τις υπέροχες δοκιμασίες και την πειθαρχία ως επιθέσεις από τους εχθρούς σου. Είσαι ανίκανος να προσαρμοστείς στο περιβάλλον σου, πόσο μάλλον δε, είσαι πρόθυμος να το κάνεις, διότι είσαι απρόθυμος να κερδίσεις οτιδήποτε από αυτήν την επαναλαμβανόμενη —και, κατά τη γνώμη σου, σκληρή— παίδευση. Μήτε ερευνάς μήτε διερευνάς· αφήνεσαι απλώς στη μοίρα σου και αποδέχεσαι το μέρος στο οποίο βρίσκεσαι. Αυτά που στα μάτια σου φαντάζουν σαν βάναυσες συμμορφώσεις, δεν έχουν αλλάξει την καρδιά σου, ούτε την έχουν κυριεύσει· αντιθέτως, σε μαχαιρώνουν στην καρδιά. Θεωρείς αυτήν την «άσπλαχνη παίδευση» ως τίποτα περισσότερο από τον εχθρό σου σε αυτήν τη ζωή, και δεν έχεις κερδίσει τίποτε. Είσαι τόσο αυτάρεσκος! Σπάνια πιστεύεις πως βιώνεις τέτοιες δοκιμασίες επειδή είσαι πολύ αξιοκαταφρόνητος· απεναντίας, θεωρείς πως είσαι πολύ άτυχος και λες πως σε κατακρίνω συνεχώς. Επί του παρόντος, πόση γνώση έχεις πραγματικά σχετικά με τα όσα λέω και κάνω; Μη νομίζεις πως είσαι κάποιο φυσικό ταλέντο —ελάχιστα κατώτερος από τους ουρανούς αλλά εξαιρετικά ανώτερος από τη γη. Δεν είσαι εξυπνότερος από κανέναν άλλον· και θα μπορούσε, μάλιστα, να ειπωθεί πως είσαι αξιολάτρευτα πιο ανόητος από κάθε λογικό άνθρωπο στη γη, διότι έχεις πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου και δεν ένιωσες ποτέ σου ένα αίσθημα κατωτερότητας· απ’ ό,τι φαίνεται, αντιλαμβάνεσαι τις ενέργειές Μου μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας. Στην πραγματικότητα, είσαι κάποιος που στερείται πάσας λογικής, διότι δεν έχεις ιδέα τι θα κάνω, πόσο μάλλον δε, γνωρίζεις τι κάνω επί του παρόντος. Γι’ αυτό και λέω πως δεν είσαι ισάξιος ούτε καν με έναν γερo-αγρότη που δουλεύει σκληρά τη γη, έναν αγρότη που δεν έχει ούτε την παραμικρή αντίληψη περί ανθρώπινης ζωής, κι όμως βασίζεται στις ευλογίες από τον Ουρανό καθώς καλλιεργεί τη γη. Δεν αφιερώνεις ούτε ένα δευτερόλεπτο για να σκεφτείς τη ζωή σου, δεν γνωρίζεις τίποτα το δοξασμένο, πόσο μάλλον δε, έχεις αυτογνωσία. Είσαι τόσο «ανώτερος»! Ανησυχώ, στ’ αλήθεια, για σας τους δανδήδες και για σας τις ντελικάτες δεσποινιδούλες: Πώς θα μπορέσετε να υπομείνετε τη μεγαλύτερη επέλαση της θύελλας; Οι δανδήδες αδιαφορούν παντελώς για το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται. Τους φαίνεται ασήμαντο, δεν το λογαριάζουν καθόλου, δεν είναι αρνητικοί, ούτε θεωρούν τον εαυτό τους ποταπό· απεναντίας, συνεχίζουν να τριγυρίζουν στους δρόμους, κάνοντας αέρα με τις βεντάλιες τους. Αυτοί οι αδαείς «σημαίνοντες άνθρωποι», οι οποίοι δεν μαθαίνουν ποτέ, δεν γνωρίζουν τον λόγο για τον οποίο τους λέω αυτά τα πράγματα· με τον θυμό να αντανακλάται στο πρόσωπό τους, προσπαθούν να γνωρίσουν μονάχα τον εαυτό τους και, στη συνέχεια, συνεχίζουν τις κακές συνήθειές τους· μόλις Με αφήσουν, αρχίζουν και πάλι την ανεξέλεγκτη πορεία τους στον κόσμο, σκαρώνοντας τα παλιά τους κόλπα. Μα πόσο γρήγορα αλλάζει η έκφραση του προσώπου σου. Έτσι, για μία ακόμη φορά, προσπαθείς να Με εξαπατήσεις κατ’ αυτόν τον τρόπο —μα πόσο θρασύς είσαι! Αυτό που προκαλεί ακόμη περισσότερα γέλια είναι εκείνες οι ντελικάτες δεσποινιδούλες. Όταν ακούν τις επιτακτικές ομιλίες Μου και βλέπουν το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται, τα δάκρυα κυλούν απρόκλητα στο πρόσωπό τους, ξεσπούν σε λυγμούς και φαίνεται πως κάνουν σκηνή —τι αηδιαστικό! Βλέποντας το ανάστημά τους, σωριάζονται στο κρεβάτι τους και μένουν ξαπλωμένες εκεί, κλαίγοντας χωρίς σταματημό, σαν να έχει σχεδόν κοπεί η ανάσα τους. Μέσα από τα λόγια αυτά, εκείνες έχουν δει την ανωριμότητα και το χαμηλό επίπεδό τους και, στη συνέχεια, γονατίζουν από την αρνητικότητα, χάνεται το φως από τα μάτια τους και δεν παραπονιούνται για Μένα ούτε Με μισούν, απλώς παραμένουν ασάλευτες και αρνητικές, είναι αδαείς και δεν έχουν μάθει τίποτα· αφού Με αφήσουν, παιχνιδίζουν και χαζολογούν, και το κουδουνιστό τους γέλιο είναι σαν εκείνο της «πριγκίπισσας με το ασημένιο κουδουνάκι». Μα πόσο ευαίσθητες είναι! Πόση έλλειψη αγάπης έχουν για τον εαυτό τους! Εσείς, τα ελαττωματικά προϊόντα της ανθρωπότητας, πόσο πολύ υστερείτε σε ανθρώπινη φύση! Δεν γνωρίζετε ούτε πώς να αγαπάτε ούτε πώς να προστατεύετε τον εαυτό σας, δεν διαθέτετε σύνεση, δεν αναζητάτε την αληθινή οδό, δεν αγαπάτε το αληθινό φως και, επιπλέον, δεν γνωρίζετε πώς να εκτιμάτε τον εαυτό σας σαν θησαυρό. Πάει καιρός που έχετε βάλει σε δεύτερη μοίρα τις επαναλαμβανόμενες διδαχές Μου. Τις αντιμετωπίζετε, μάλιστα, σαν παιχνιδάκια για τον ελεύθερό σας χρόνο, και πάντα τις θεωρείτε ως το προσωπικό σας «φυλακτό». Όταν σας κατηγορεί ο Σατανάς, προσεύχεστε· όταν είστε αρνητικοί, κοιμάστε· όταν είστε ευτυχισμένοι, τρέχετε τριγύρω· όταν σας επιπλήττω, υποκλίνεστε και κάνετε τεμενάδες· και όταν Με αφήνετε, γελάτε υστερικά. Μέσα σε ένα πλήθος, δεν υπάρχει κανείς πιο ανώτερος από εσένα, ωστόσο εσύ δεν θεωρείς ποτέ ότι είσαι ο αλαζονικότερος όλων. Είσαι τόσο υψηλόφρων, αυτάρεσκος και υπεροπτικός, που δεν περιγράφεται με λόγια. Πώς θα μπορούσαν τέτοιοι «νεαροί και δεσποινίδες» και τέτοιοι «κύριοι και κυρίες» που δεν γνωρίζουν τίποτα και δεν μαθαίνουν ποτέ, να αντιμετωπίσουν τα λόγια Μου ως πολύτιμο θησαυρό; Τώρα θα συνεχίσω να σου κάνω ερωτήσεις: Τι έχεις μάθει ακριβώς από τα λόγια και το έργο Μου καθ’ όλη τη μακρά αυτή χρονική περίοδο; Δεν έχεις γίνει πιο επιδέξιος στην εξαπάτηση; Πιο εκλεπτυσμένος στη σάρκα σου; Πιο χαλαρός στη στάση σου απέναντί Μου; Σου το λέω ευθέως: Έχω επιτελέσει τόσο πολύ έργο, το οποίο, όμως, σε έχει κάνει πιο θαρραλέο, καθώς το θάρρος σου ήταν κάποτε σαν εκείνο του ποντικού. Κάθε μέρα που περνά μειώνεται το δέος που νιώθεις για Μένα, διότι είμαι υπερβολικά καλοσυνάτος και δεν επέβαλα ποτέ κυρώσεις στη σάρκα σου με τη χρήση βίας· ίσως να νομίζεις πως διατυπώνω απλώς αγενή σχόλια —μα συνήθως σου χαμογελώ, ενώ σχεδόν ποτέ δεν σε επιπλήττω κατά πρόσωπο. Επιπλέον, πάντοτε συγχωρώ τις αδυναμίες σου, και αυτός είναι ο μόνος λόγος που Μου φέρεσαι όπως φέρεται το φίδι στον καλό αγρότη. Πόσο θαυμάζω την ικανότητα, τη δεξιότητα της παρατηρητικότητας του ανθρώπου! Για να πω την αλήθεια, τη σήμερον ημέρα δεν έχει σημασία το κατά πόσον δεν έχεις σεβασμό στην καρδιά σου. Ούτε αγχώνομαι ούτε ανησυχώ. Μα πρέπει να σου πω και το εξής: Εσύ, ο «ταλαντούχος», έτσι που είσαι αδαής και απρόθυμος να διδαχθείς, θα καταστραφείς, εν τέλει, εξαιτίας της αυτάρεσκης, μηδαμινής ευφυΐας σου· εσύ θα είσαι αυτός που θα υποφέρει και θα παιδευτεί. Δεν θα ήμουν τόσο ανόητος ώστε να σε συντροφεύσω καθώς συνεχίζεις να υποφέρεις στην κόλαση, διότι δεν ανήκω στο ίδιο είδος με εσένα. Μην ξεχνάς πως είσαι δημιουργημένο ον, το οποίο καταριέμαι Εγώ και το οποίο, όμως, διδάσκω και σώζω Εγώ. Δεν διαθέτεις τίποτα για Μένα, το οποίο θα ήμουν απρόθυμος να αποχωριστώ. Όποτε εργάζομαι, δεν περιορίζομαι από κανέναν άνθρωπο, κανένα συμβάν και κανένα αντικείμενο. Η στάση Μου απέναντι στην ανθρωπότητα και οι απόψεις Μου γι’ αυτήν έχουν παραμείνει ανέκαθεν οι ίδιες. Δεν σε συμπαθώ ιδιαίτερα, διότι αποτελείς παράρτημα στη διαχείρισή Μου, και δεν υπερέχεις σε τίποτα έναντι οποιουδήποτε άλλου πράγματος. Ορίστε η συμβουλή Μου για σένα: Να θυμάσαι συνεχώς πως δεν είσαι τίποτα περισσότερο από ένα πλάσμα του Θεού! Μπορεί να ζεις μαζί Μου, μα θα πρέπει να γνωρίζεις την ταυτότητά σου· μην έχεις πολύ μεγάλη ιδέα για τον εαυτό σου. Ακόμη κι αν δεν σε επιπλήττω ούτε σε αντιμετωπίζω, και σε αντικρίζω με χαμόγελο, αυτό δεν καταδεικνύει πως ανήκεις στο ίδιο είδος με Εμένα· θα πρέπει να γνωρίζεις πως είσαι ένας από εκείνους που επιδιώκουν την αλήθεια, όχι η ίδια η αλήθεια! Δεν θα πρέπει να σταματήσεις ποτέ να αλλάζεις παράλληλα με τα λόγια Μου. Δεν μπορείς να το αποφύγεις αυτό. Σε συμβουλεύω να προσπαθήσεις να μάθεις κάτι κατά τη διάρκεια αυτής της σπουδαίας περιόδου, όταν έλθει αυτή η σπάνια ευκαιρία. Μη Με κοροϊδέψεις· δεν χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις κολακεία για να προσπαθήσεις να Με εξαπατήσεις. Όταν Με αναζητάς, δεν το κάνεις εξ ολοκλήρου για δική Μου χάρη, αλλά για δική σου!

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.