Ο Θεός δεν σώζει τον άνθρωπο χρησιμοποιώντας απευθείας τη μέθοδο του Πνεύματος και την ταυτότητα του Πνεύματος, διότι το Πνεύμα Του δεν μπορεί μήτε να το αγγίξει, μήτε να το δει, μήτε και να το προσεγγίσει ο άνθρωπος. Αν προσπαθούσε να σώσει τον άνθρωπο χρησιμοποιώντας απευθείας τη μέθοδο του Πνεύματος, ο άνθρωπος δεν θα ήταν σε θέση να λάβει τη σωτηρία Του. Αν ο Θεός δεν ενδυόταν την εξωτερική μορφή ενός δημιουργημένου ανθρώπου, ο άνθρωπος δεν θα ήταν σε θέση να λάβει αυτήν τη σωτηρία. Διότι ο άνθρωπος δεν μπορεί με κανέναν τρόπο να Τον προσεγγίσει, όπως κανείς δεν μπορούσε να πλησιάσει το σύννεφο του Ιεχωβά. Μόνο με το να γίνει ένα δημιουργημένο ανθρώπινο ον, δηλαδή, μόνο βάζοντας τον λόγο Του στο σώμα από σάρκα στο οποίο πρόκειται να μεταμορφωθεί, μπορεί Εκείνος να ενσταλάξει προσωπικά τον λόγο σε όλους όσοι Τον ακολουθούν. Τότε μόνο μπορεί ο άνθρωπος να δει και να ακούσει προσωπικά τον λόγο Του και, επιπλέον, να πάρει στην κατοχή του τον λόγο Του και, μέσω αυτού, να σωθεί ολοκληρωτικά. Εάν ο Θεός δεν ενσαρκωνόταν, κανένας θνητός δεν θα μπορούσε να λάβει τόσο μεγάλη σωτηρία, και δεν θα σωζόταν ούτε ένας άνθρωπος. Εάν το Πνεύμα του Θεού εργαζόταν απευθείας μεταξύ των ανθρώπων, ολόκληρη η ανθρωπότητα θα πατασσόταν ή, διαφορετικά, εφόσον δεν θα είχε τρόπο να έλθει σε επαφή με τον Θεό, θα πιανόταν αιχμάλωτη του Σατανά. Η πρώτη ενσάρκωση έγινε για να λυτρωθεί ο άνθρωπος από την αμαρτία, να λυτρωθεί μέσω του σαρκικού σώματος του Ιησού· με άλλα λόγια, Εκείνος έσωσε τον άνθρωπο από τον σταυρό, αλλά η διεφθαρμένη σατανική διάθεση παρέμενε ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Η δεύτερη ενσάρκωση δεν θα λειτουργεί πλέον ως προσφορά περί αμαρτίας, αλλά, αντιθέτως, θα σώζει πλήρως όσους λυτρώθηκαν από την αμαρτία. Αυτό γίνεται έτσι ώστε όσοι έχουν συγχωρεθεί να μπορούν να απελευθερωθούν από τις αμαρτίες τους, να γίνουν τελείως καθαροί και, επιτυγχάνοντας αλλαγή στη διάθεσή τους, να απελευθερωθούν από την επιρροή του σκότους του Σατανά και να επιστρέψουν ενώπιον του θρόνου του Θεού. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να καθαγιαστεί τελείως ο άνθρωπος. Αφότου έφτασε στο τέλος της η Εποχή του Νόμου και, αρχής γενομένης από την Εποχή της Χάριτος, ο Θεός ξεκίνησε το έργο της σωτηρίας, το οποίο συνεχίζεται μέχρι τις έσχατες ημέρες, οπότε και θα εξαγνίσει τελείως την ανθρωπότητα κρίνοντας και παιδεύοντας την ανθρώπινη φυλή εξαιτίας της ανυπακοής της. Τότε μόνο θα ολοκληρώσει ο Θεός το έργο της σωτηρίας και θα εισέλθει στην ανάπαυση. Επομένως, στα τρία στάδια του έργου, ο Θεός ενσαρκώθηκε μόνο δύο φορές για να επιτελέσει ο ίδιος το έργο Του μεταξύ των ανθρώπων. Αυτό συμβαίνει επειδή μόνο ένα από τα τρία στάδια του έργου είναι η καθοδήγηση του ανθρώπου στο να ζει τη ζωή του, ενώ τα άλλα δύο αποτελούν το έργο της σωτηρίας. Μόνο με το να ενσαρκωθεί μπορεί ο Θεός να ζήσει μαζί με τον άνθρωπο, να βιώσει τα βάσανα του κόσμου και να ζήσει σε ένα κανονικό σώμα από σάρκα. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να παράσχει στους ανθρώπους την πρακτική οδό που χρειάζονται ως δημιουργημένα όντα. Ο άνθρωπος λαμβάνει πλήρη σωτηρία από τον Θεό μέσω της ενσάρκωσης του Θεού, και όχι απευθείας από τον ουρανό ως απάντηση στις προσευχές του. Διότι, εφόσον ο άνθρωπος είναι από σάρκα, δεν είναι σε θέση να δει το Πνεύμα του Θεού, πόσο μάλλον δε, να προσεγγίσει το Πνεύμα Του. Το μόνο με το οποίο μπορεί να έλθει σε επαφή ο άνθρωπος είναι η ενσάρκωση του Θεού, και μόνο μέσω αυτής είναι ο άνθρωπος σε θέση να συλλάβει όλες τις οδούς και όλες τις αλήθειες και να λάβει πλήρη σωτηρία. Η δεύτερη ενσάρκωση θα αρκεί για να απαλλάξει τον άνθρωπο από τις αμαρτίες του και να τον εξαγνίσει πλήρως. Συνεπώς, η δεύτερη ενσάρκωση θα περατώσει όλο το έργο του Θεού στη σάρκα και θα ολοκληρώσει τη σημασία της ενσάρκωσης του Θεού. Από εκεί και πέρα, το έργο του ενσαρκωμένου Θεού θα έχει ολοκληρωθεί πλήρως. Μετά τη δεύτερη ενσάρκωση, δεν θα ενσαρκωθεί για τρίτη φορά για το έργο Του. Διότι ολόκληρη η διαχείρισή Του θα έχει φτάσει στο τέλος της. Η ενσάρκωση κατά τις έσχατες ημέρες θα έχει κερδίσει πλήρως τον εκλεκτό Του λαό και όλοι οι άνθρωποι κατά τις έσχατες ημέρες θα έχουν ταξινομηθεί κατά είδος. Δεν θα επιτελεί πλέον το έργο της σωτηρίας, ούτε θα επιστρέψει στη σάρκα για να επιτελέσει κάποιο έργο. Στο έργο των εσχάτων ημερών, ο λόγος είναι ισχυρότερος από την εκδήλωση σημείων και τεράτων, και η εξουσία του λόγου υπερβαίνει εκείνη των σημείων και των τεράτων. Ο λόγος εκθέτει όλες τις διεφθαρμένες διαθέσεις που κρύβονται βαθιά μες στην καρδιά του ανθρώπου. Δεν είσαι σε θέση να τις αναγνωρίσεις μόνος σου. Όταν σου αποκαλυφθούν μέσω του λόγου, θα φτάσεις φυσικά στο σημείο να τις ανακαλύψεις· δεν θα μπορείς να τις αρνηθείς και θα πειστείς απόλυτα. Αυτή δεν είναι η εξουσία του λόγου; Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται από το έργο του λόγου σήμερα. Επομένως, ο άνθρωπος δεν μπορεί να σωθεί πλήρως από τις αμαρτίες του μέσω της θεραπείας ασθενειών και της εκβολής των δαιμονίων, ούτε μπορεί να ολοκληρωθεί πλήρως μέσω της εκδήλωσης σημείων και τεράτων. Η εξουσία της θεραπείας των ασθενειών και της εκβολής των δαιμονίων δίνει μονάχα χάρη στον άνθρωπο, αλλά η σάρκα του ανθρώπου εξακολουθεί να ανήκει στον Σατανά και η διεφθαρμένη σατανική διάθεση παραμένει ακόμα μέσα στον άνθρωπο. Με άλλα λόγια, ό,τι δεν έχει καθαριστεί, εξακολουθεί να ανήκει στην αμαρτία και την ακαθαρσία. Μόνο αφότου ο άνθρωπος γίνει καθαρός μέσω του λόγου, μπορεί να κερδηθεί από τον Θεό και να καθαγιαστεί. Όταν τα δαιμόνια εκβλήθηκαν από τον άνθρωπο και αυτός λυτρώθηκε, αυτό σήμαινε μόνο ότι αποσπάστηκε από τα χέρια του Σατανά και επέστρεψε στον Θεό. Ωστόσο, χωρίς να έχει γίνει καθαρός και χωρίς να έχει αλλαχθεί από τον Θεό, παραμένει διεφθαρμένος άνθρωπος. Μέσα στον άνθρωπο εξακολουθούν να υπάρχουν η ακαθαρσία, η εναντίωση και η ανυπακοή· ο άνθρωπος έχει επιστρέψει στον Θεό μόνο μέσω της λύτρωσης από Εκείνον, αλλά δεν έχει την παραμικρή γνώση του Θεού και εξακολουθεί να είναι ικανός να Του αντιστέκεται και να Τον προδίδει. Προτού λυτρωθεί ο άνθρωπος, πολλά από τα δηλητήρια του Σατανά είχαν ήδη φυτευτεί μέσα του και, μετά από χιλιάδες έτη διαφθοράς από τον Σατανά, έχει μέσα του μια καθιερωμένη φύση που αντιστέκεται στον Θεό. Επομένως, όταν λυτρωθεί ο άνθρωπος, αυτό δεν είναι τίποτα περισσότερο από λύτρωση κατά την οποία ο άνθρωπος αγοράζεται έναντι υψηλού τιμήματος, αλλά η δηλητηριώδης φύση μέσα του δεν έχει εξαλειφθεί. Ο άνθρωπος, που είναι τόσο μιαρός, πρέπει να υποβληθεί σε αλλαγή προτού γίνει άξιος να υπηρετήσει τον Θεό. Μέσω αυτού του έργου της κρίσης και της παίδευσης, ο άνθρωπος θα καταφέρει να γνωρίσει πλήρως την ακάθαρτη και διεφθαρμένη ουσία μέσα του και θα μπορέσει να αλλάξει εντελώς και να γίνει καθαρός. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να αξιωθεί να επιστρέψει ενώπιον του θρόνου του Θεού. Όλο το έργο που επιτελείται σήμερα έχει σκοπό να γίνει ο άνθρωπος καθαρός και να αλλάξει. Μέσω της κρίσης και της παίδευσης του λόγου, και μέσω του εξευγενισμού, ο άνθρωπος μπορεί να αποβάλει τη διαφθορά του και να γίνει αγνός. Αντί να θεωρηθεί πως αυτό το στάδιο του έργου είναι εκείνο της σωτηρίας, θα ήταν πιο κατάλληλο να ειπωθεί ότι είναι το έργο του εξαγνισμού. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το στάδιο της κατάκτησης, καθώς και το δεύτερο στάδιο του έργου της σωτηρίας. Ο άνθρωπος φτάνει στο σημείο να κερδηθεί από τον Θεό μέσω της κρίσης και της παίδευσης του λόγου, και όλες οι ακαθαρσίες, οι αντιλήψεις, τα κίνητρα και οι προσωπικές φιλοδοξίες μέσα στην καρδιά του ανθρώπου αποκαλύπτονται πλήρως μέσω της χρήσης του λόγου ο οποίος εξευγενίζει, κρίνει και αποκαλύπτει. Αν και ο άνθρωπος μπορεί να έχει λυτρωθεί και να έχει συγχωρεθεί για τις αμαρτίες του, αυτό μπορεί να οφείλεται μόνο στο ότι ο Θεός δεν ενθυμείται τις παραβάσεις του ανθρώπου και δεν φέρεται στον άνθρωπο σύμφωνα με τις παραβάσεις του. Ωστόσο, όταν ο άνθρωπος, ο οποίος ζει σε ένα σώμα από σάρκα, δεν έχει απελευθερωθεί από την αμαρτία, μπορεί μόνο να συνεχίσει να αμαρτάνει, αποκαλύπτοντας ασταμάτητα τη διεφθαρμένη σατανική διάθεσή του. Αυτή είναι η ζωή που διάγει ο άνθρωπος —ένας ατελείωτος κύκλος αμαρτίας και συγχώρεσης. Η πλειονότητα των ανθρώπων αμαρτάνει την ημέρα, κι απλώς εξομολογείται το βράδυ. Έτσι, παρόλο που η προσφορά περί αμαρτίας είναι αενάως αποτελεσματική για τον άνθρωπο, δεν θα μπορέσει να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Έχει ολοκληρωθεί μόνο το ήμισυ του έργου της σωτηρίας, γιατί ο άνθρωπος εξακολουθεί να έχει διεφθαρμένη διάθεση. Για παράδειγμα, όταν οι άνθρωποι αντιλήφθηκαν ότι ήταν απόγονοι του Μωάβ, εξέφρασαν παράπονα, έπαψαν να επιδιώκουν τη ζωή και έγιναν τελείως αρνητικοί. Αυτό δεν καταδεικνύει ότι η ανθρωπότητα δεν είναι ακόμα σε θέση να υποταχθεί ολοκληρωτικά στο κράτος του Θεού; Αυτή δεν είναι επακριβώς η διεφθαρμένη σατανική διάθεσή της; Όταν δεν υποβαλλόσουν σε παίδευση, ύψωνες τα χέρια σου πιο ψηλά από όλους τους άλλους, πιο ψηλά ακόμα κι από του Ιησού. Και φώναζες με δυνατή φωνή: «Να γίνω αγαπητός υιός του Θεού! Να γίνω οικείος του Θεού! Θα προτιμούσαμε να πεθάνουμε παρά να προσκυνήσουμε τον Σατανά! Επαναστατούμε εναντίον του παλαιού Σατανά! Επαναστατούμε εναντίον του μεγάλου κόκκινου δράκοντα! Είθε ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας να χάσει τελείως την εξουσία! Είθε ο Θεός να μας καταστήσει ολοκληρωμένους!» Οι κραυγές σου ήταν πιο δυνατές από όλων των άλλων. Αλλά τότε ήρθε ο καιρός της παίδευσης και, για άλλη μια φορά, αποκαλύφθηκε η διεφθαρμένη διάθεση των ανθρώπων. Τότε οι κραυγές τους έσβησαν και η αποφασιστικότητά τους χάθηκε. Αυτή είναι η διαφθορά του ανθρώπου· είναι πιο βαθιά εδραιωμένη από την αμαρτία, είναι κάτι που φύτεψε ο Σατανάς και είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στον άνθρωπο. Δεν είναι εύκολο να αντιληφθεί ο άνθρωπος τις αμαρτίες του· δεν είναι σε θέση να αναγνωρίσει τη βαθιά ριζωμένη φύση του και πρέπει να στηριχθεί στην κρίση του λόγου για να επιτύχει αυτό το αποτέλεσμα. Μόνο έτσι μπορεί ο άνθρωπος να αλλάξει σταδιακά από εκείνο το σημείο κι έπειτα. Ο άνθρωπος φώναζε έτσι στο παρελθόν επειδή δεν κατανοούσε καθόλου την αρχική διεφθαρμένη διάθεσή του. Αυτές είναι οι ακαθαρσίες που υπάρχουν μέσα στον άνθρωπο. Κατά τη διάρκεια μιας τόσο μακράς περιόδου κρίσης και παίδευσης, ο άνθρωπος ζούσε σε μια τεταμένη ατμόσφαιρα. Δεν επιτεύχθηκαν άραγε όλα αυτά μέσω του λόγου; Δεν φώναζες πολύ δυνατά και πριν από τη δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών; «Εισέλθετε στη βασιλεία! Όλοι όσοι αποδέχονται αυτό το όνομα θα εισέλθουν στη βασιλεία! Όλοι θα μεταλάβουν τον Θεό!» Όταν ήλθε η δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών, δεν φώναζες πια. Στην αρχή, όλοι φώναζαν: «Θεέ μου! Όπου κι αν με τοποθετήσεις, θα υποταχθώ στην καθοδήγησή Σου». Όταν οι άνθρωποι διάβασαν τα εξής λόγια του Θεού: «Ποιος θα είναι ο Παύλος Μου;» είπαν: «Είμαι πρόθυμος!» Τότε είδαν τα λόγια: «Και όσον αφορά την πίστη του Ιώβ;» και είπαν: «Είμαι πρόθυμος να θεωρήσω χρέος μου να έχω την πίστη του Ιώβ. Θεέ μου, δοκίμασέ με, Σε παρακαλώ!» Όταν ήλθε η δοκιμασία των παρόχων υπηρεσιών, κατέρρευσαν αμέσως και μετά βίας μπορούσαν να σηκωθούν πάλι όρθιοι. Κατόπιν αυτού, λίγο-λίγο, οι ακαθαρσίες στην καρδιά τους μειώθηκαν σταδιακά. Αυτό δεν επιτεύχθηκε μέσω του λόγου; Επομένως, ό,τι έχετε βιώσει σήμερα είναι τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν μέσω του λόγου, και είναι ακόμα μεγαλύτερα από αυτά που επιτεύχθηκαν μέσω της επιτέλεσης σημείων και τεράτων από τον Ιησού. Η δόξα του Θεού που βλέπεις και η εξουσία του ίδιου του Θεού που βλέπεις δεν γίνονται αντιληπτά μόνο μέσω της σταύρωσης, της θεραπείας ασθενειών και της εκβολής των δαιμονίων· πολύ περισσότερο, γίνονται αντιληπτά μέσω της κρίσης του λόγου Του. Αυτό σου δείχνει ότι η εξουσία και η δύναμη του Θεού δεν συνίστανται μόνο στην επιτέλεση των σημείων, τη θεραπεία ασθενειών και την εκβολή των δαιμονίων, αλλά ότι η κρίση του λόγου του Θεού είναι πιο ικανή να εκπροσωπήσει την εξουσία του Θεού και να αποκαλύψει την παντοδυναμία Του.

Αυτά που έχει επιτύχει τώρα ο άνθρωπος —το ανάστημα , η γνώση, η αγάπη, η αφοσίωση, η υπακοή και η διορατικότητα που έχει σήμερα— είναι τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν μέσω της κρίσης του λόγου. Το γεγονός ότι είσαι σε θέση να έχεις αφοσίωση και να παραμένεις όρθιος μέχρι σήμερα έχει επιτευχθεί μέσω του λόγου. Τώρα ο άνθρωπος βλέπει ότι το έργο του ενσαρκωμένου Θεού είναι πράγματι εξαιρετικό και ότι περιέχει πολλά που δεν μπορεί να επιτύχει ο άνθρωπος, τα οποία είναι μυστήρια και τα θαύματα. Ως εκ τούτου, πολλοί έχουν υποταχθεί. Κάποιοι δεν έχουν υποταχθεί ποτέ σε κανέναν άνθρωπο από την ημέρα της γέννησής τους, αλλά όταν βλέπουν τα σημερινά λόγια του Θεού, υποτάσσονται πλήρως χωρίς να το αντιλαμβάνονται, και δεν τολμούν να προβούν σε σχολαστική εξέταση ή να πουν οτιδήποτε άλλο. Η ανθρωπότητα έχει πέσει υπό τον λόγο και προσπέφτει υπό την κρίση του λόγου. Εάν το Πνεύμα του Θεού μιλούσε απευθείας στον άνθρωπο, όλοι οι άνθρωποι θα υποτάσσονταν στη φωνή, πέφτοντας κάτω χωρίς λόγια αποκαλύψεως, με τρόπο πολύ όμοιο με εκείνον που ο Παύλος έπεσε στο έδαφος εν μέσω του φωτός στον δρόμο προς τη Δαμασκό. Αν ο Θεός συνέχιζε να εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος δεν θα ήταν ποτέ σε θέση να γνωρίσει τη διαφθορά του μέσω της κρίσης του λόγου και, έτσι, να επιτύχει τη σωτηρία. Μόνο μέσω της ενσάρκωσης μπορεί ο Θεός να παραδώσει προσωπικά τα λόγια Του στα αυτιά κάθε ανθρώπινου όντος, έτσι ώστε όλοι όσοι έχουν αυτιά να μπορέσουν να ακούσουν τα λόγια Του και να λάβουν το έργο της κρίσης του λόγου. Αυτό το αποτέλεσμα επετεύχθη μόνο μέσω του λόγου Του, και όχι μέσω της εμφάνισης του Πνεύματος για να φοβίσει τον άνθρωπο ώστε να υποταχθεί. Μόνο μέσω αυτού του πρακτικού, μα συνάμα εξαιρετικού έργου, μπορεί να εκτεθεί πλήρως η παλιά διάθεση του ανθρώπου, η οποία βρίσκεται βαθιά κρυμμένη μέσα του για πολλά χρόνια, ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να την αναγνωρίσει και να την αλλάξει. Όλα αυτά αποτελούν το πρακτικό έργο του ενσαρκωμένου Θεού, κατά το οποίο, μιλώντας και κρίνοντας με πρακτικό τρόπο, επιτυγχάνει τα αποτελέσματα της κρίσης πάνω στον άνθρωπο μέσω του λόγου. Αυτή είναι η εξουσία του ενσαρκωμένου Θεού και η σημασία της ενσάρκωσης του Θεού. Γίνεται για να γνωστοποιηθεί η εξουσία του ενσαρκωμένου Θεού, να γνωστοποιηθούν τα αποτελέσματα που πέτυχε το έργο του λόγου, όπως και να γνωστοποιηθεί ότι το Πνεύμα έχει ενσαρκωθεί και επιδεικνύει την εξουσία Του κρίνοντας τον άνθρωπο μέσω του λόγου. Αν και η σάρκα Του είναι η εξωτερική μορφή μιας συνηθισμένης και κανονικής ανθρώπινης φύσης, τα αποτελέσματα που επιτυγχάνουν τα λόγια Του είναι εκείνα που δείχνουν στον άνθρωπο ότι Αυτός είναι γεμάτος εξουσία, ότι είναι ο ίδιος ο Θεός και ότι τα λόγια Του είναι η έκφραση του ίδιου του Θεού. Μέσω αυτού, καταδεικνύεται σε όλη την ανθρωπότητα ότι Αυτός είναι ο ίδιος ο Θεός, ότι είναι ο ίδιος ο Θεός που ενσαρκώθηκε, ότι κανείς δεν πρέπει να Τον προσβάλλει και ότι κανείς δεν μπορεί να υπερβεί την κρίση Του μέσω του λόγου και καμία δύναμη του σκότους δεν μπορεί να υπερισχύσει της εξουσίας Του. Ο άνθρωπος υποτάσσεται απόλυτα σε Αυτόν, διότι είναι ο Λόγος που ενσαρκώνεται, λόγω της εξουσίας Του και λόγω της κρίσης Του μέσω του λόγου. Το έργο που φέρνει η ενσάρκωσή Του είναι η εξουσία που Εκείνος κατέχει. Ενσαρκώνεται επειδή η σάρκα μπορεί κι αυτή να διαθέτει εξουσία, και είναι ικανός να επιτελεί έργο μεταξύ των ανθρώπων με πρακτικό τρόπο —με τρόπο που είναι ορατός και απτός στον άνθρωπο. Αυτό το έργο είναι πολύ πιο ρεαλιστικό από το έργο που επιτελείται άμεσα από το Πνεύμα του Θεού, το οποίο κατέχει όλη την εξουσία, και τα αποτελέσματά του είναι επίσης εμφανή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η ενσάρκωση του Θεού μπορεί να μιλά και να εργάζεται με πρακτικό τρόπο. Η εξωτερική μορφή της σάρκας Του δεν κατέχει καμία εξουσία και ο άνθρωπος μπορεί να την προσεγγίσει, ενώ η ουσία Του φέρει εξουσία, αλλά η εξουσία Του δεν είναι ορατή σε κανέναν. Όταν Αυτός μιλά και εργάζεται, ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να εντοπίσει την ύπαρξη της εξουσίας Του. Αυτό Τον διευκολύνει στην επιτέλεση έργου πρακτικής φύσεως. Όλο αυτό το πρακτικό έργο μπορεί να φέρει αποτελέσματα. Παρόλο που κανένας άνθρωπος δεν αντιλαμβάνεται ότι Εκείνος κατέχει εξουσία, ούτε βλέπει ότι δεν πρέπει να προσβάλλεται, ούτε βλέπει την οργή Του, Εκείνος επιτυγχάνει τα επιδιωκόμενα αποτελέσματα των λόγων Του μέσω της καλυμμένης εξουσίας Του, της κρυμμένης οργής Του και των λόγων που εκφέρει ανοιχτά. Με άλλα λόγια, ο άνθρωπος πείθεται απόλυτα από τον τόνο της φωνής Του, την αυστηρότητα της ομιλίας Του και όλη τη σοφία των λόγων Του. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος υποτάσσεται στον λόγο του ενσαρκωμένου Θεού, ο οποίος φαινομενικά δεν έχει καμία εξουσία, επιτυγχάνοντας έτσι τον στόχο του Θεού να σώσει τον άνθρωπο. Αυτή είναι μια άλλη πτυχή της σημασίας της ενσάρκωσής Του: να μιλά πιο ρεαλιστικά και να επιτρέπει στην πραγματικότητα των λόγων Του να επηρεάζει τον άνθρωπο, έτσι ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να γίνει μάρτυρας της δύναμης του λόγου του Θεού. Συνεπώς, αν αυτό το έργο δεν γινόταν μέσω της ενσάρκωσης, δεν θα πετύχαινε το παραμικρό αποτέλεσμα και δεν θα μπορούσε να σώσει πλήρως τους αμαρτωλούς. Εάν δεν ενσαρκωνόταν ο Θεός, θα παρέμενε το Πνεύμα, το οποίο είναι συνάμα αόρατο και άυλο για τον άνθρωπο. Δεδομένου πως ο άνθρωπος είναι πλάσμα από σάρκα, εκείνος και ο Θεός ανήκουν σε δύο διαφορετικούς κόσμους και έχουν διαφορετική φύση. Το Πνεύμα του Θεού είναι ασύμβατο με τον άνθρωπο, ο οποίος είναι από σάρκα, και απλώς δεν μπορούν να δημιουργηθούν σχέσεις μεταξύ τους, χώρια που ο άνθρωπος δεν είναι ικανός να μετατραπεί σε πνεύμα. Ως εκ τούτου, το Πνεύμα του Θεού πρέπει να γίνει ένα δημιουργημένο ον για να επιτελέσει το αρχικό Του έργο. Ο Θεός μπορεί και να ανυψωθεί στο υψηλότερο σημείο και να ταπεινωθεί για να γίνει ανθρώπινο πλάσμα, εργαζόμενος μεταξύ των ανθρώπων και ζώντας ανάμεσά τους, αλλά ο άνθρωπος δεν δύναται να ανυψωθεί στο υψηλότερο σημείο και να γίνει πνεύμα, πόσο μάλλον δε, μπορεί να κατέλθει στο χαμηλότερο σημείο. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίον ο Θεός πρέπει να ενσαρκωθεί για να επιτελέσει το έργο Του. Για τον ίδιο λόγο, κατά τη διάρκεια της πρώτης ενσάρκωσης, μόνο η σάρκα του ενσαρκωμένου Θεού μπορούσε να λυτρώσει τον άνθρωπο μέσω της σταύρωσής Του, ενώ θα ήταν αδύνατο να σταυρωθεί το Πνεύμα του Θεού ως προσφορά περί αμαρτίας για τον άνθρωπο. Ο Θεός μπορούσε να ενσαρκωθεί απευθείας για να λειτουργήσει ως προσφορά περί αμαρτίας για τον άνθρωπο, αλλά ο άνθρωπος δεν μπορούσε να ανέλθει απευθείας στον ουρανό για να πάρει την προσφορά περί αμαρτίας που είχε προετοιμάσει γι’ αυτόν ο Θεός. Ως εκ τούτου, η μόνη περίπτωση θα ήταν ο Θεός να πηγαινοέρθει λίγες φορές μεταξύ ουρανού και γης, και ο άνθρωπος να μην ανέλθει στον ουρανό για να λάβει αυτήν τη σωτηρία, διότι ο άνθρωπος είχε πέσει και, επιπλέον, απλώς δεν μπορούσε να ανέλθει στον ουρανό, πόσο μάλλον δε, μπορούσε να λάβει την προσφορά περί αμαρτίας. Συνεπώς, ήταν απαραίτητο να έλθει ο Ιησούς ανάμεσα στους ανθρώπους και να επιτελέσει προσωπικά το έργο που απλώς δεν μπορούσε να πραγματοποιηθεί από τον άνθρωπο. Κάθε φορά που ενσαρκώνεται ο Θεός, αυτό γίνεται επειδή είναι απολύτως αναγκαίο. Εάν κάποιο από τα στάδια θα μπορούσε να επιτελεστεί απευθείας από το Πνεύμα του Θεού, τότε Εκείνος δεν θα είχε υπομείνει την προσβολή της ενσάρκωσης.

Σε αυτό το τελικό στάδιο του έργου, τα αποτελέσματα επιτυγχάνονται μέσω του λόγου. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος κατορθώνει να κατανοήσει πολλά μυστήρια και το έργο που έχει επιτελέσει ο Θεός μέσα από τις γενιές του παρελθόντος. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος διαφωτίζεται από το Άγιο Πνεύμα. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος κατορθώνει να κατανοήσει τα μυστήρια που δεν ξετύλιξαν ποτέ οι γενιές του παρελθόντος, καθώς και το έργο των προφητών και αποστόλων των παρελθόντων χρόνων και τις αρχές με τις οποίες εργάζονταν. Μέσω του λόγου, ο άνθρωπος κατορθώνει, επίσης, να κατανοήσει τη διάθεση του ίδιου του Θεού, καθώς και την ανυπακοή και την αντίσταση του ανθρώπου, και κατορθώνει να γνωρίσει τη δική του ουσία. Μέσω αυτών των σταδίων του έργου και όλων των λόγων που εκφέρθηκαν, ο άνθρωπος κατορθώνει να γνωρίσει το έργο του Πνεύματος, το έργο που επιτελεί η ενσάρκωση του Θεού και, ακόμη περισσότερο, ολόκληρη τη διάθεσή Του. Απέκτησες τη γνώση σου για το έργο διαχείρισης του Θεού, που εκτείνεται σε έξι χιλιάδες έτη, επίσης μέσω του λόγου. Η γνώση σου για τις προηγούμενες αντιλήψεις σου και η επιτυχία σου στο να τις παραμερίσεις, δεν επιτεύχθηκαν επίσης μέσω του λόγου; Στο προηγούμενο στάδιο, ο Ιησούς πραγματοποίησε σημεία και τέρατα, αλλά δεν υπάρχουν σημεία και τέρατα σε αυτό το στάδιο. Άραγε το ότι κατανόησες τον λόγο για τον οποίο ο Θεός δεν αποκαλύπτει σημεία και τέρατα, δεν επιτεύχθηκε επίσης μέσω του λόγου; Επομένως, τα λόγια που εκφέρονται σε αυτό το στάδιο υπερβαίνουν το έργο που επιτέλεσαν οι απόστολοι και οι προφήτες των προηγούμενων γενεών. Ακόμα και οι προφητείες των προφητών δεν θα μπορούσαν να επιτύχουν αυτό το αποτέλεσμα. Οι προφήτες εξέφεραν μόνο προφητείες, μίλησαν για το τι θα συνέβαινε στο μέλλον, αλλά όχι για το έργο που επιθυμούσε να επιτελέσει εκείνον τον καιρό ο Θεός. Δεν μιλούσαν για να καθοδηγήσουν τον άνθρωπο στη ζωή του, ούτε για να προσφέρουν αλήθειες στους ανθρώπους, ούτε για να τους αποκαλύψουν μυστήρια, πόσο μάλλον δε, μιλούσαν για να δώσουν ζωή. Στα λόγια που λέγονται στο παρόν στάδιο, υπάρχει προφητεία και αλήθεια, αλλά τα λόγια αυτά χρησιμεύουν κυρίως για να δώσουν ζωή στον άνθρωπο. Τα λόγια τη σήμερον ημέρα διαφέρουν από τις προφητείες των προφητών. Αυτό είναι ένα στάδιο έργου που γίνεται για τη ζωή του ανθρώπου, για να αλλάξει η διάθεση της ζωής του ανθρώπου, και όχι για χάρη της εκφοράς προφητειών. Το πρώτο στάδιο ήταν το έργο του Ιεχωβά: Το έργο Του ήταν να προετοιμάσει ένα μονοπάτι για να λατρεύει ο άνθρωπος τον Θεό στη γη. Ήταν το έργο της έναρξης για να βρεθεί ο τόπος προέλευσης του έργου στη γη. Εκείνον τον καιρό, ο Ιεχωβά δίδαξε στους Ισραηλίτες να τηρούν το Σάββατο, να τιμούν τους γονείς τους και να ζουν ειρηνικά ο ένας με τον άλλο. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι οι άνθρωποι εκείνης της εποχής δεν κατανοούσαν τι απαρτίζει τον άνθρωπο, ούτε κατανοούσαν πώς να ζουν στη γη. Ήταν απαραίτητο στο πρώτο στάδιο του έργου να καθοδηγήσει Εκείνος τους ανθρώπους στο πώς να ζουν τη ζωή τους. Όλα όσα τους είπε ο Ιεχωβά δεν ήταν προηγουμένως γνωστά στους ανθρώπους, ούτε ήταν πράγματα που κατείχαν. Εκείνον τον καιρό, ο Θεός εξύψωσε πολλούς προφήτες για να εκφράσουν προφητείες, και όλοι τους το έκαναν υπό την καθοδήγηση του Ιεχωβά. Αυτό ήταν απλώς ένα στοιχείο στο έργο του Θεού. Στο πρώτο στάδιο, ο Θεός δεν ενσαρκώθηκε, οπότε έδωσε εντολές σε όλες τις φυλές και σε όλα τα έθνη μέσω των προφητών. Όταν εργάστηκε ο Ιησούς στον καιρό Του, δεν μίλησε τόσο πολύ όσο μιλά κατά τη σημερινή εποχή. Αυτό το στάδιο του έργου του λόγου κατά τις έσχατες ημέρες δεν έχει επιτελεστεί ποτέ άλλοτε σε παρελθοντικές εποχές και γενεές. Παρόλο που ο Ησαΐας, ο Δανιήλ και ο Ιωάννης εξέφρασαν πολλές προφητείες, οι προφητείες τους ήταν τελείως διαφορετικές από τα λόγια που εκφέρονται τώρα. Αυτό που εξέφραζαν ήταν μόνο προφητείες, αλλά αυτό δεν ισχύει για τα τωρινά λόγια. Εάν μετέτρεπα όλα αυτά για τα οποία μιλώ επί του παρόντος σε προφητείες, θα μπορούσατε να καταλάβετε; Αν αυτά για τα οποία μιλώ αφορούσαν θέματα της μετά της αναχώρησής Μου περιόδου, πώς θα μπορούσες να καταλάβεις; Το έργο του λόγου δεν επιτελέστηκε ποτέ κατά την εποχή του Ιησού ή την Εποχή του Νόμου. Ίσως κάποιοι να πουν: «Δεν εξέφερε και ο Ιεχωβά λόγια κατά την εποχή του έργου Του; Πέρα από τη θεραπεία ασθενειών, την εκβολή των δαιμονίων και την επιτέλεση σημείων και τεράτων, και ο Ιησούς δεν εξέφερε λόγια τον καιρό που εργαζόταν;» Υπάρχουν διαφορές στον τρόπο με τον οποίο εκφέρονται τα λόγια. Ποια ήταν η ουσία των λόγων που εξέφερε ο Ιεχωβά; Καθοδηγούσε απλώς τους ανθρώπους στο να ζουν τη ζωή τους επί γης, κάτι το οποίο δεν έθιγε τα πνευματικά ζητήματα στη ζωή. Γιατί λέγεται ότι, όταν μιλούσε ο Ιεχωβά, το έκανε για να δίνει εντολές στους ανθρώπους κάθε τόπου; Η φράση «δίνει εντολές» αναφέρεται στην παροχή σαφών οδηγιών και άμεσων διαταγών. Δεν παρείχε στον άνθρωπο ζωή· αντ’ αυτού, πήρε απλώς τον άνθρωπο από το χέρι και του δίδαξε πώς να Τον σέβεται, χωρίς να χρησιμοποιεί πολλές παραβολές. Το έργο που επιτέλεσε ο Ιεχωβά στο Ισραήλ δεν είχε σκοπό να αντιμετωπίσει ή να πειθαρχήσει τον άνθρωπο, ούτε να τον κρίνει και να τον παιδέψει· είχε σκοπό να τον καθοδηγήσει. Ο Ιεχωβά διέταξε τον Μωυσή να πει στον λαό Του να συλλέξει μάννα στην έρημο. Κάθε πρωί, πριν από την ανατολή του ηλίου, έπρεπε να μαζεύουν μάννα, σε ποσότητα που επαρκούσε απλώς για να φάνε εκείνη την ημέρα. Το μάννα δεν μπορούσε να διατηρηθεί μέχρι την επόμενη ημέρα, καθώς θα μούχλιαζε. Δεν δίδαξε τους ανθρώπους ούτε εξέθεσε τη φύση τους, ούτε και εξέθεσε τις ιδέες και τις σκέψεις τους. Δεν άλλαξε τους ανθρώπους· αντιθέτως, τους καθοδήγησε στο πώς να ζουν τη ζωή τους. Οι άνθρωποι εκείνης της εποχής ήταν σαν παιδιά· δεν καταλάβαιναν τίποτα και μπορούσαν να κάνουν μόνο βασικές μηχανικές κινήσεις, κι έτσι ο Ιεχωβά θέσπισε νόμους απλώς για να καθοδηγήσει τα πλήθη.

Για να διαδοθεί το ευαγγέλιο, έτσι ώστε όλοι όσοι αναζητούν με ειλικρινή καρδιά να μπορέσουν να αποκτήσουν γνώση του έργου που επιτελείται τη σήμερον ημέρα και να πειστούν απόλυτα, πρέπει να αποκτήσεις σαφή κατανόηση της πραγματικής ιστορίας, της ουσίας και της σημασίας του έργου που επιτελείται σε κάθε στάδιο. Να φροντίσεις, στο άκουσμα της συναναστροφής σου, οι άλλοι να μπορούν να κατανοήσουν το έργο του Ιεχωβά, το έργο του Ιησού και, ακόμη περισσότερο, όλο το έργο του Θεού σήμερα, καθώς και τη σχέση και τις διαφορές μεταξύ των τριών σταδίων του έργου. Να φροντίσεις, αφού οι άλλοι σε ακούσουν, να διαπιστώσουν ότι τα τρία στάδια δεν διαταράσσουν το ένα το άλλο, αλλά ότι όλα αποτελούν το έργο του ίδιου Πνεύματος. Παρόλο που εργάζονται σε διαφορετικές εποχές, το περιεχόμενο του έργου που επιτελούν είναι διαφορετικό και τα λόγια που εκφέρουν είναι επίσης διαφορετικά, όμως οι αρχές βάσει των οποίων εργάζονται είναι ένα και το αυτό. Αυτά τα πράγματα είναι τα μεγαλύτερα οράματα που θα πρέπει να κατανοήσουν όλοι οι άνθρωποι που ακολουθούν τον Θεό.