Το όραμα του έργου του Θεού (3) (Μέρος πρώτο)

Η πρώτη ενσάρκωση του Θεού συνέβη μέσω της σύλληψης από το Άγιο Πνεύμα, και αυτό σχετιζόταν με το έργο που σκόπευε να επιτελέσει. Η Εποχή της Χάριτος ξεκίνησε με το όνομα του Ιησού. Όταν ξεκίνησε να εκτελεί τη διακονία Του ο Ιησούς, το Άγιο Πνεύμα άρχισε να γίνεται μάρτυρας του ονόματος του Ιησού, και το όνομα του Ιεχωβά δεν αναφερόταν πλέον. Αντίθετα, το Άγιο Πνεύμα ανέλαβε το νέο έργο κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Όσοι πίστευαν σε Αυτόν, κατέθεταν μαρτυρία για τον Ιησού Χριστό, και το έργο που επιτελούσαν ήταν και αυτό για τον Ιησού Χριστό. Η ολοκλήρωση της Εποχής του Νόμου της Παλαιάς Διαθήκης σήμαινε ότι το έργο που διεξήχθη κυρίως υπό το όνομα του Ιεχωβά είχε έλθει στο τέλος του. Από εκεί και πέρα, το όνομα του Θεού δεν ήταν πλέον Ιεχωβά· τουναντίον, ονομαζόταν Ιησούς, και στο εξής το Άγιο Πνεύμα ξεκίνησε το έργο κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Συνεπώς, οι άνθρωποι που εξακολουθούν να τρώνε και πίνουν τα λόγια του Ιεχωβά σήμερα και εξακολουθούν να κάνουν τα πάντα σύμφωνα με το έργο της Εποχής του Νόμου —δεν συμμορφώνεσαι άραγε τυφλά με τους κανόνες; Δεν είσαι προσκολλημένος στο παρελθόν; Γνωρίζετε πλέον ότι οι έσχατες ημέρες έχουν φτάσει. Άραγε, όταν έλθει ο Ιησούς, θα εξακολουθεί να ονομάζεται Ιησούς; Ο Ιεχωβά είπε στον λαό του Ισραήλ ότι θα ερχόταν ένας Μεσσίας, αλλά όταν όντως ήλθε, δεν ονομαζόταν Μεσσίας αλλά Ιησούς. Ο Ιησούς είπε ότι θα ερχόταν και πάλι και ότι θα κατέφτανε όπως είχε φύγει. Αυτά ήταν τα λόγια του Ιησού, αλλά εσύ είδες με ποιον τρόπο έφυγε ο Ιησούς; Ο Ιησούς έφυγε πάνω σε ένα λευκό σύννεφο, αλλά θα επιστρέψει άραγε προσωπικά μεταξύ των ανθρώπων πάνω σε ένα λευκό σύννεφο; Εάν ίσχυε αυτό, δεν θα ονομαζόταν ακόμα Ιησούς; Όταν έλθει και πάλι ο Ιησούς, η εποχή θα έχει ήδη αλλάξει, άρα θα μπορούσε να ονομάζεται ακόμα Ιησούς; Άραγε ο Θεός μπορεί να είναι γνωστός μόνο με το όνομα του Ιησού; Δεν μπορεί να προσφωνείται με ένα νέο όνομα σε μια νέα εποχή; Μπορεί η εικόνα ενός ατόμου και ένα συγκεκριμένο όνομα να αντιπροσωπεύουν τον Θεό στην ολότητά Του; Σε κάθε εποχή, ο Θεός επιτελεί νέο έργο και αποκαλείται με νέο όνομα· πώς θα μπορούσε να επιτελεί το ίδιο έργο σε διαφορετικές εποχές; Πώς θα μπορούσε να μένει προσκολλημένος στα παλιά; Το όνομα του Ιησού ελήφθη για χάρη του έργου της λύτρωσης, άρα θα εξακολουθεί να αποκαλείται με το ίδιο όνομα όταν επιστρέψει κατά τις έσχατες ημέρες; Θα συνεχίσει να επιτελεί το έργο της λύτρωσης; Πώς γίνεται ο Ιεχωβά και ο Ιησούς να είναι ένα, αλλά να αποκαλούνται με διαφορετικά ονόματα σε διαφορετικές εποχές; Δεν οφείλεται στο γεγονός ότι η εποχή του έργου Τους είναι διαφορετική; Θα μπορούσε ένα και μόνο όνομα να αντιπροσωπεύει τον Θεό στην ολότητά Του; Σύμφωνα με τα παραπάνω, ο Θεός πρέπει να αποκαλείται με διαφορετικό όνομα σε διαφορετική εποχή και πρέπει να χρησιμοποιεί το όνομα για να αλλάξει την εκάστοτε εποχή και να την αντιπροσωπεύσει. Διότι κανένα όνομα δεν μπορεί να εκπροσωπήσει πλήρως τον ίδιο τον Θεό και κάθε όνομα μπορεί να αντιπροσωπεύει μόνο τη χρονική διάσταση της διάθεσης του Θεού σε μια δεδομένη εποχή. Το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να αντιπροσωπεύει το έργο Του. Ως εκ τούτου, ο Θεός μπορεί να επιλέγει όποιο όνομα ταιριάζει με τη διάθεσή Του ώστε να αντιπροσωπεύει ολόκληρη την εποχή. Ανεξάρτητα από το αν είναι η εποχή του Ιεχωβά ή η εποχή του Ιησού, κάθε εποχή αντιπροσωπεύεται από ένα όνομα. Στο τέλος της Εποχής της Χάριτος, έχει φτάσει η έσχατη εποχή και ο Ιησούς έχει ήδη έλθει. Πώς θα μπορούσε να ονομάζεται ακόμα Ιησούς; Πώς θα μπορούσε να έχει ακόμα τη μορφή του Ιησού μεταξύ των ανθρώπων; Έχεις λησμονήσει ότι ο Ιησούς δεν ήταν τίποτε άλλο παρά η εικόνα ενός Ναζωραίου; Έχεις λησμονήσει ότι ο Ιησούς ήταν μόνο ο Λυτρωτής της ανθρωπότητας; Πώς θα μπορούσε να αναλάβει το έργο της κατάκτησης και της τελείωσης του ανθρώπου κατά τις έσχατες ημέρες; Ο Ιησούς έφυγε πάνω σε ένα λευκό σύννεφο —αυτό είναι γεγονός— αλλά πώς θα μπορούσε να επιστρέψει πάνω σε ένα λευκό σύννεφο μεταξύ των ανθρώπων και να εξακολουθεί να ονομάζεται Ιησούς; Αν πράγματι κατέφθανε πάνω σε ένα σύννεφο, πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να μην Τον αναγνωρίσει; Δεν θα Τον αναγνώριζαν οι άνθρωποι σε όλον τον κόσμο; Σε αυτήν την περίπτωση, ο Θεός δεν θα ήταν μόνο ο Ιησούς; Σε αυτήν την περίπτωση, η εικόνα του Θεού θα είχε την όψη ενός Εβραίου και θα ήταν, επιπλέον, πάντα απαράλλαχτη. Ο Ιησούς είπε ότι θα κατέφθανε όπως είχε φύγει, αλλά γνωρίζεις το αληθινό νόημα των λόγων Του; Μήπως τα είπε σε αυτήν την ομάδα που απαρτίζεται από εσάς; Το μόνο που γνωρίζεις είναι ότι θα καταφτάσει όπως έφυγε, πάνω σε ένα σύννεφο, αλλά γνωρίζεις πώς ακριβώς επιτελεί το έργο Του ο ίδιος ο Θεός; Εάν ήσουν πραγματικά σε θέση να δεις, τότε πώς εξηγούνται τα λόγια που εξέφερε ο Ιησούς; Είπε: Όταν έλθει ο Υιός του ανθρώπου τις έσχατες ημέρες, ο ίδιος δεν θα το γνωρίζει, οι άγγελοι δεν θα το γνωρίζουν, οι αγγελιοφόροι στον ουρανό δεν θα το γνωρίζουν και ολόκληρη η ανθρωπότητα δεν θα το γνωρίζει. Μόνο ο Πατήρ θα το γνωρίζει, τουτέστιν θα το γνωρίζει μόνο το Πνεύμα. Ούτε ο ίδιος ο Υιός του ανθρώπου δεν το γνωρίζει, όμως εσύ είσαι σε θέση να βλέπεις και να γνωρίζεις; Εάν ήσουν ικανός να γνωρίζεις και να βλέπεις ιδίοις όμμασι, τότε δεν θα είχαν ειπωθεί μάταια αυτά τα λόγια; Και τι είπε ο Ιησούς τον καιρό εκείνο; «Περί δε της ημέρας εκείνης και της ώρας ουδείς γινώσκει, ουδέ οι άγγελοι των ουρανών, ειμή ο Πατήρ μου μόνος· και καθώς αι ημέραι του Νώε, ούτω θέλει είσθαι και η παρουσία του Υιού του ανθρώπου. […] Διά τούτο και σεις γίνεσθε έτοιμοι, διότι καθ’ ην ώραν δεν στοχάζεσθε, έρχεται ο Υιός του ανθρώπου». Όταν έλθει εκείνη η ημέρα, ο ίδιος ο Υιός του ανθρώπου δεν θα το γνωρίζει. Ο Υιός του ανθρώπου αναφέρεται στην ενσαρκωμένη σάρκα του Θεού, έναν κανονικό και συνηθισμένο άνθρωπο. Ακόμη και ο ίδιος ο Υιός του ανθρώπου δεν το γνωρίζει, άρα πώς θα μπορούσες να το γνωρίζεις εσύ; Ο Ιησούς είπε ότι θα κατέφτανε όπως είχε φύγει. Το πότε θα καταφτάσει δεν το γνωρίζει ούτε ο ίδιος, άρα μπορεί να σε ενημερώσει εκ των προτέρων; Είσαι σε θέση να δεις την άφιξή Του; Δεν είναι αυτό αστείο; Κάθε φορά που έρχεται ο Θεός στη γη, αλλάζει το όνομά Του, το φύλο Του, την εικόνα Του και το έργο Του. Δεν επαναλαμβάνει το έργο Του. Είναι ένας Θεός που είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός. Την προηγούμενη φορά που ήλθε, ονομαζόταν Ιησούς. Μπορεί κι αυτήν τη φορά, όταν θα έλθει ξανά, να ονομάζεται και πάλι Ιησούς; Την προηγούμενη φορά που ήλθε, ήταν άντρας. Μπορεί να είναι και πάλι άντρας αυτήν τη φορά; Το έργο Του, όταν ήλθε κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ήταν να καρφωθεί στον σταυρό. Όταν έλθει ξανά, μπορεί να λυτρώσει και πάλι την ανθρωπότητα από την αμαρτία; Μπορεί να σταυρωθεί ξανά; Κατ’ αυτόν τον τρόπο, δεν θα επαναλάμβανε το έργο Του; Δεν ήξερες ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός; Κάποιοι λένε ότι ο Θεός είναι αμετάβλητος. Αυτό είναι σωστό, αλλά αναφέρεται στην αμεταβλητότητα της διάθεσης του Θεού και της ουσίας Του. Οι αλλαγές στο όνομα και στο έργο Του δεν αποδεικνύουν ότι η ουσία Του έχει αλλάξει· με άλλα λόγια, ο Θεός θα είναι πάντα ο Θεός, και αυτό δεν θα αλλάξει ποτέ. Εάν λες ότι το έργο του Θεού είναι αμετάβλητο, τότε θα ήταν σε θέση να ολοκληρώσει το σχέδιο διαχείρισής Του που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη; Γνωρίζεις μόνο ότι ο Θεός είναι αιώνια αμετάβλητος, αλλά γνωρίζεις ότι ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός; Εάν το έργο του Θεού είναι αμετάβλητο, τότε θα μπορούσε Εκείνος να έχει καθοδηγήσει την ανθρωπότητα καθ’ όλη τη διαδρομή έως σήμερα; Εάν ο Θεός είναι αμετάβλητος, τότε για ποιον λόγο έχει ήδη επιτελέσει το έργο δύο εποχών; Το έργο Του δεν παύει ποτέ να προχωράει προς τα εμπρός, δηλαδή η διάθεσή Του αποκαλύπτεται σταδιακά στον άνθρωπο, και αυτό που αποκαλύπτεται είναι η έμφυτη διάθεσή Του. Στην αρχή, η διάθεση του Θεού ήταν κρυμμένη από τον άνθρωπο, Εκείνος ποτέ δεν αποκάλυψε ανοιχτά τη διάθεσή Του στον άνθρωπο και ο άνθρωπος απλώς δεν γνώριζε γι’ Αυτόν. Εξαιτίας αυτού, χρησιμοποιεί το έργο Του για να αποκαλύψει σταδιακά τη διάθεσή Του στον άνθρωπο, αλλά το να εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο δεν σημαίνει ότι η διάθεση του Θεού αλλάζει ανά εποχή. Δεν αληθεύει ότι η διάθεση του Θεού αλλάζει διαρκώς επειδή το θέλημά Του αλλάζει συνεχώς. Αντιθέτως, επειδή οι εποχές του έργου Του είναι διαφορετικές, ο Θεός παίρνει όλη την έμφυτη διάθεσή Του και, βήμα προς βήμα, την αποκαλύπτει στον άνθρωπο, έτσι ώστε ο άνθρωπος να μπορέσει να Τον γνωρίσει. Αλλά αυτό δεν αποδεικνύει σε καμία περίπτωση ότι ο Θεός δεν έχει αρχικά ιδιαίτερη διάθεση ή ότι η διάθεσή Του έχει αλλάξει σταδιακά με το πέρασμα των εποχών —μια τέτοια κατανόηση θα ήταν εσφαλμένη. Ο Θεός αποκαλύπτει στον άνθρωπο την έμφυτη και ιδιαίτερη διάθεσή Του —αυτό που Αυτός είναι— σύμφωνα με το πέρασμα των εποχών· το έργο μίας μόνο εποχής δεν μπορεί να εκφράσει ολόκληρη τη διάθεση του Θεού. Συνεπώς, η φράση «ο Θεός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός» αναφέρεται στο έργο Του και η φράση «ο Θεός είναι αμετάβλητος» αναφέρεται σε αυτό που ο Θεός έχει και είναι εγγενώς. Όπως και να ’χει, δεν μπορείς να βασίσεις το έργο έξι χιλιάδων ετών σε ένα μόνο σημείο ούτε να το περιορίσεις με νεκρές λέξεις. Αυτή είναι η ανοησία του ανθρώπου. Ο Θεός δεν είναι τόσο απλός όσο φαντάζεται ο άνθρωπος και το έργο Του δεν μπορεί να μένει στάσιμο σε μία μόνο εποχή. Το όνομα Ιεχωβά, παραδείγματος χάριν, δεν μπορεί να πρεσβεύει αιωνίως το όνομα του Θεού. Ο Θεός μπορεί να επιτελεί το έργο Του και υπό το όνομα του Ιησού. Αυτό είναι ένα σημάδι ότι το έργο του Θεού κινείται πάντα προς τα εμπρός.

Ο Θεός είναι πάντα Θεός και δεν θα γίνει ποτέ Σατανάς. Ο Σατανάς είναι πάντα Σατανάς και δεν θα γίνει ποτέ Θεός. Η σοφία του Θεού, η θαυμασιότητα του Θεού, η δικαιοσύνη του Θεού και η μεγαλοπρέπεια του Θεού δεν θα αλλάξουν ποτέ. Η ουσία Του και αυτό που έχει και είναι δεν θα αλλάξουν ποτέ. Το έργο Του, ωστόσο, προχωρεί πάντα προς τα εμπρός, φτάνει συνεχώς σε όλο και μεγαλύτερο βάθος, διότι Αυτός είναι πάντα νέος και ποτέ παλαιός. Σε κάθε εποχή ο Θεός υιοθετεί ένα νέο όνομα, σε κάθε εποχή επιτελεί νέο έργο και σε κάθε εποχή επιτρέπει στα δημιουργήματά Του να βλέπουν το νέο Του θέλημα και τη νέα Του διάθεση. Εάν, σε μια νέα εποχή, οι άνθρωποι δεν κατάφερναν να δουν την έκφραση της νέας διάθεσης του Θεού, δεν θα Τον κάρφωναν στον σταυρό για πάντα; Και αν το έκαναν αυτό, δεν θα όριζαν τον Θεό; Αν ο Θεός ενσαρκωνόταν μόνο ως άντρας, οι άνθρωποι θα Τον όριζαν ως άντρα, ως τον Θεό των αντρών, και δεν θα πίστευαν ποτέ ότι είναι ο Θεός των γυναικών. Οι άντρες θα θεωρούσαν τότε ότι ο Θεός ανήκει στο αρσενικό φύλο, ότι ο Θεός είναι η κεφαλή των αντρών —αλλά τι θα γινόταν τότε με τις γυναίκες; Αυτό είναι άδικο. Δεν συνιστά μεροληπτική μεταχείριση; Αν ίσχυε αυτό, τότε όλοι εκείνοι που έσωσε ο Θεός θα ήταν άντρες σαν κι Αυτόν, και δεν θα μπορούσε να σωθεί ούτε μία γυναίκα. Όταν ο Θεός δημιούργησε την ανθρωπότητα, δημιούργησε τον Αδάμ και δημιούργησε και την Εύα. Δεν δημιούργησε μόνο τον Αδάμ, αλλά ποίησε και τον άντρα και τη γυναίκα κατ’ εικόνα Του. Ο Θεός δεν είναι μόνο ο Θεός των αντρών —είναι και ο Θεός των γυναικών. Κατά τις έσχατες ημέρες, ο Θεός εισέρχεται σε ένα νέο στάδιο του έργου. Θα αποκαλύψει ακόμη περισσότερα στοιχεία της διάθεσής Του, και δεν θα υπάρχει η ευσπλαχνία και η αγάπη της εποχής του Ιησού. Δεδομένου ότι έχει αναλάβει νέο έργο, αυτό το νέο έργο θα συνοδεύεται από μια νέα διάθεση. Έτσι, εάν το έργο αυτό επιτελούνταν από το Πνεύμα —αν δεν ενσαρκωνόταν ο Θεός και, αντ’ αυτού, το Πνεύμα μιλούσε απευθείας μέσω βροντής ώστε ο άνθρωπος να μην είχε τρόπο να έρθει σε επαφή μαζί Του, θα μπορούσε ο άνθρωπος να γνωρίσει τη διάθεσή Του; Εάν το έργο επιτελείτο αποκλειστικά από το Πνεύμα, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε τρόπο να καταφέρει να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού. Οι άνθρωποι μπορούν να δουν τη διάθεση του Θεού ιδίοις όμμασι μόνο όταν Εκείνος ενσαρκώνεται, όταν ο Λόγος ενσαρκώνεται και Εκείνος εκφράζει ολόκληρη τη διάθεσή Του μέσω της σάρκας. Ο Θεός ζει πραγματικά και αληθινά μεταξύ των ανθρώπων. Είναι απτός· ο άνθρωπος μπορεί πραγματικά να έλθει σε επαφή με τη διάθεσή Του, να έλθει σε επαφή με αυτό που Αυτός έχει και είναι. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί ο άνθρωπος να Τον γνωρίσει πραγματικά. Παράλληλα, ο Θεός έχει ολοκληρώσει επίσης το έργο στο οποίο «ο Θεός είναι ο Θεός των αντρών και ο Θεός των γυναικών», και έχει ολοκληρώσει το συνολικό Του έργο στη σάρκα. Δεν αντιγράφει το έργο σε καμία εποχή. Εφόσον έχουν καταφτάσει οι έσχατες ημέρες, Εκείνος θα επιτελέσει το έργο που επιτελεί κατά τις έσχατες ημέρες και θα αποκαλύψει ολόκληρη τη διάθεση που έχει κατά τις έσχατες ημέρες. Όσον αφορά τις έσχατες ημέρες, αναφέρονται σε μια ξεχωριστή εποχή, σε μια εποχή στην οποία ο Ιησούς είπε ότι σίγουρα θα αντιμετωπίσετε καταστροφές, όπως και σεισμούς, λιμούς και επιδημίες, γεγονός που θα αποδείξει ότι πρόκειται για μια νέα εποχή και ότι δεν είναι πια η παλαιά Εποχή της Χάριτος. Αν υποτεθεί, όπως λένε οι άνθρωποι, ότι ο Θεός είναι πάντα αμετάβλητος, ότι η διάθεσή Του είναι πάντα συμπονετική και στοργική, ότι Εκείνος αγαπά τον άνθρωπο όπως αγαπά τον εαυτό Του, ότι προσφέρει σωτηρία σε κάθε άνθρωπο και ότι ποτέ δεν μισεί τον άνθρωπο, θα μπορούσε να φτάσει ποτέ το έργο Του στο τέλος του; Όταν ήλθε και σταυρώθηκε ο Ιησούς, θυσιάζοντας τον εαυτό Του για όλους τους αμαρτωλούς και προσφέροντας τον εαυτό Του στον βωμό, είχε ήδη ολοκληρώσει το έργο της λύτρωσης και είχε φέρει την Εποχή της Χάριτος στο τέλος της. Ποιο θα ήταν, λοιπόν, το νόημα της επανάληψης του έργου εκείνης της εποχής κατά τις έσχατες ημέρες; Η επανάληψη των ίδιων πραγμάτων δεν θα συνιστούσε άρνηση του έργου του Ιησού; Αν ο Θεός δεν επιτελούσε το έργο της σταύρωσης όταν ερχόταν κατά το στάδιο αυτό, αλλά παρέμενε στοργικός και συμπονετικός, τότε θα ήταν σε θέση να φέρει την εποχή στο τέλος της; Θα μπορούσε ένας στοργικός και συμπονετικός Θεός να φέρει την εποχή στο τέλος της; Στο τελικό έργο Του που αφορά την ολοκλήρωση της εποχής, η διάθεση του Θεού χαρακτηρίζεται από παίδευση και κρίση, κατά την οποία αποκαλύπτει όλα όσα είναι άδικα προκειμένου να κρίνει δημοσίως όλους τους λαούς και να οδηγήσει στην τελείωση όσους Τον αγαπούν με ειλικρινή καρδιά. Μόνο μια τέτοια διάθεση μπορεί να φέρει την εποχή στο τέλος της. Οι έσχατες ημέρες έχουν ήδη καταφτάσει. Τα πάντα στην κτίση θα διαχωριστούν σύμφωνα με το είδος τους και θα χωριστούν σε διαφορετικές κατηγορίες με βάση τη φύση τους. Αυτή είναι η στιγμή που ο Θεός αποκαλύπτει την έκβαση και τον προορισμό της ανθρωπότητας. Εάν οι άνθρωποι δεν υποβληθούν σε παίδευση και κρίση, τότε δεν θα υπάρχει τρόπος να εκτεθεί η ανυπακοή και η αδικία τους. Μόνο μέσω παίδευσης και κρίσης μπορεί να αποκαλυφθεί η έκβαση όλης της κτίσης. Ο άνθρωπος δείχνει το αληθινό του πρόσωπο μόνο όταν παιδεύεται και κρίνεται. Το κακό θα ταξινομηθεί με το κακό, το καλό με το καλό και όλοι οι άνθρωποι θα διαχωριστούν σύμφωνα με το είδος τους. Μέσω της παίδευσης και της κρίσης θα αποκαλυφθεί η έκβαση όλης της κτίσης, έτσι ώστε να τιμωρηθούν οι κακοί και να ανταμειφθούν οι καλοί, και όλοι οι άνθρωποι να υπαχθούν στο κράτος του Θεού. Όλο αυτό το έργο πρέπει να επιτευχθεί μέσω της δίκαιης παίδευσης και κρίσης. Επειδή η διαφθορά του ανθρώπου έχει φτάσει στο αποκορύφωμά της και η ανυπακοή του γίνεται όλο και πιο έντονη, μόνο η δίκαιη διάθεση του Θεού —μια διάθεση η οποία συνίσταται κυρίως από παίδευση και κρίση και αποκαλύπτεται κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών— μπορεί να μεταμορφώσει και να ολοκληρώσει πλήρως τον άνθρωπο. Μόνο αυτή η διάθεση μπορεί να εκθέσει το κακό και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, να τιμωρήσει αυστηρά όλους τους άδικους. Επομένως, μια τέτοια διάθεση έχει εποχική σημασία, και η αποκάλυψη και η έκθεση της διάθεσής Του εκδηλώνονται χάριν του έργου κάθε νέας εποχής. Δεν ισχύει ότι ο Θεός αποκαλύπτει τη διάθεσή Του αυθαίρετα και άνευ σημασίας. Αν υποτεθεί ότι, αποκαλύπτοντας την έκβαση του ανθρώπου κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, ο Θεός παραχωρούσε και πάλι στον άνθρωπο απεριόριστη ευσπλαχνία και αγάπη και συνέχιζε να είναι στοργικός απέναντί του, χωρίς να υποβάλλει τον άνθρωπο σε δίκαιη κρίση, αλλά, αντιθέτως, δείχνοντάς του ανοχή, υπομονή και συγχώρεση, και δίνοντάς του άφεση αμαρτιών όσο σοβαρές κι αν ήταν οι αμαρτίες του, χωρίς ίχνος δίκαιης κρίσης, τότε πότε θα ολοκληρωνόταν όλη η διαχείριση του Θεού; Πότε θα μπορούσε μια τέτοια διάθεση να οδηγήσει τους ανθρώπους στον κατάλληλο προορισμό της ανθρωπότητας; Πάρε για παράδειγμα έναν δικαστή που είναι μονίμως στοργικός, έναν δικαστή με καλοσυνάτο πρόσωπο και τρυφερή καρδιά. Αγαπά τους ανθρώπους ανεξάρτητα από τα εγκλήματα που μπορεί να έχουν διαπράξει και είναι στοργικός και επιεικής μαζί τους, όποιοι κι αν είναι. Σε αυτήν την περίπτωση, πότε θα μπορέσει να καταλήξει σε μια δίκαιη ετυμηγορία; Κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, μόνο η δίκαιη κρίση μπορεί να διαχωρίσει τους ανθρώπους σύμφωνα με το είδος τους και να φέρει τον άνθρωπο σε μια νέα σφαίρα. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, ολόκληρη η εποχή φτάνει στο τέλος της μέσω της δίκαιης διάθεσης της κρίσης και της παίδευσης του Θεού.

Το έργο του Θεού καθ’ όλη τη διάρκεια της διαχείρισής Του είναι απόλυτα σαφές: Η Εποχή της Χάριτος είναι η Εποχή της Χάριτος και οι έσχατες ημέρες είναι οι έσχατες ημέρες. Υπάρχουν διακριτές διαφορές μεταξύ κάθε εποχής, διότι σε κάθε εποχή ο Θεός επιτελεί έργο που αντιπροσωπεύει τη συγκεκριμένη εποχή. Προκειμένου να επιτελεστεί το έργο των εσχάτων ημερών, πρέπει να υπάρξει κάψιμο, κρίση, παίδευση, οργή και καταστροφή για να φτάσει η εποχή στο τέλος της. Οι έσχατες ημέρες αναφέρονται στην τελική εποχή. Κατά τη διάρκεια της τελικής εποχής, δεν θα φέρει ο Θεός την εποχή στο τέλος της; Για να φέρει την εποχή στο τέλος της, ο Θεός πρέπει να φέρει μαζί Του παίδευση και κρίση. Μόνο κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να φέρει την εποχή στο τέλος της. Ο σκοπός του Ιησού ήταν να μπορέσει ο άνθρωπος να συνεχίσει να επιβιώνει, να παραμείνει ζωντανός και να μπορέσει να ζήσει καλύτερα. Έσωσε τον άνθρωπο από την αμαρτία ώστε να σταματήσει την κάθοδό του στην ακολασία και να μη ζει πλέον στον Άδη και την κόλαση, και σώζοντας τον άνθρωπο από τον Άδη και την κόλαση, ο Ιησούς τού έδωσε τη δυνατότητα να συνεχίσει να ζει. Τώρα έχουν καταφτάσει οι έσχατες ημέρες. Ο Θεός θα εξοντώσει τον άνθρωπο και θα καταστρέψει ολοσχερώς την ανθρώπινη φυλή, δηλαδή θα μεταμορφώσει την παρακοή της ανθρωπότητας. Για τον λόγο αυτό, θα ήταν αδύνατο ο Θεός —με τη συμπονετική και στοργική διάθεση του παρελθόντος— να τερματίσει την εποχή ή να υλοποιήσει το σχέδιο διαχείρισής Του που αριθμεί έξι χιλιάδες έτη. Κάθε εποχή παρουσιάζει μια ειδική αντιπροσώπευση της διάθεσης του Θεού και κάθε εποχή περιέχει το έργο που θα πρέπει να επιτελέσει ο Θεός. Συνεπώς, το έργο που επιτελεί ο ίδιος ο Θεός σε κάθε εποχή περιέχει την έκφραση της αληθινής Του διάθεσης, και τόσο το όνομά Του όσο και το έργο που επιτελεί αλλάζουν μαζί με την εποχή —είναι όλα νέα. Κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου, το έργο της καθοδήγησης της ανθρωπότητας επιτελείτο υπό το όνομα του Ιεχωβά, και το πρώτο στάδιο του έργου ξεκίνησε επί γης. Σε αυτό το στάδιο, το έργο συνίστατο στην οικοδόμηση του ναού και του βωμού, και στο να χρησιμοποιήσει τον νόμο για να καθοδηγήσει τον λαό του Ισραήλ και να εργαστεί μεταξύ του. Καθοδηγώντας τον λαό του Ισραήλ, εγκαινίασε τη βάση για το έργο Του επί γης. Από τη βάση αυτή, επέκτεινε το έργο Του πέρα από το Ισραήλ, δηλαδή, ξεκινώντας από το Ισραήλ, επέκτεινε το έργο Του έξωθεν, κι έτσι οι μετέπειτα γενιές κατάφεραν σταδιακά να γνωρίσουν ότι ο Ιεχωβά ήταν ο Θεός και ότι ο Ιεχωβά ήταν Εκείνος που δημιούργησε τους ουρανούς και τη γη και τα πάντα, καθώς και ότι ο Ιεχωβά ήταν Εκείνος που δημιούργησε όλα τα πλάσματα. Διέδωσε το έργο Του μέσω του λαού του Ισραήλ έξωθεν και πέρα από αυτόν. Η γη του Ισραήλ ήταν ο πρώτος άγιος τόπος του έργου του Ιεχωβά επί γης και η γη του Ισραήλ ήταν ο τόπος όπου πήγε για πρώτη φορά ο Θεός να εργαστεί επί γης. Αυτό ήταν το έργο της Εποχής του Νόμου. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Ιησούς ήταν ο Θεός που έσωσε τον άνθρωπο. Αυτό που Εκείνος είχε και ήταν, ήταν χάρη, αγάπη, ευσπλαχνία, μακροθυμία, υπομονή, ταπεινοφροσύνη, φροντίδα και ανοχή, κι έτσι μεγάλο μέρος του έργου που επιτέλεσε ήταν προς χάριν της λύτρωσης του ανθρώπου. Η διάθεσή Του ήταν μια διάθεση ευσπλαχνίας και αγάπης, και επειδή ήταν συμπονετικός και στοργικός, έπρεπε να καρφωθεί στον σταυρό για τον άνθρωπο προκειμένου να δείξει ότι ο Θεός αγαπούσε τον άνθρωπο όπως τον εαυτό Του, σε τέτοιο βαθμό που προσφέρθηκε ο ίδιος στην ολότητά Του. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, το όνομα του Θεού ήταν Ιησούς, δηλαδή ο Θεός ήταν ο Θεός που έσωσε τον άνθρωπο και ήταν ένας συμπονετικός και στοργικός Θεός. Ο Θεός ήταν μαζί με τον άνθρωπο. Η αγάπη Του, η ευσπλαχνία Του και η σωτηρία Του συνόδευαν κάθε άνθρωπο ανεξαιρέτως. Μόνο με την αποδοχή του ονόματος του Ιησού και της παρουσίας Του ήταν ο άνθρωπος σε θέση να κερδίσει γαλήνη και χαρά, να λάβει την ευλογία Του, τις τεράστιες και πολυάριθμες χάρες Του και τη σωτηρία Του. Μέσω της σταύρωσης του Ιησού, όλοι όσοι τον ακολουθούσαν έλαβαν σωτηρία και συγχώρεση αμαρτιών. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, το όνομα του Θεού ήταν Ιησούς. Με άλλα λόγια, το έργο της Εποχής της Χάριτος επιτελείτο κυρίως υπό το όνομα του Ιησού. Κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο Θεός αποκαλείτο Ιησούς. Ανέλαβε ένα στάδιο νέου έργου πέραν της Παλαιάς Διαθήκης, και το έργο Του έληξε με τη σταύρωση. Αυτό ήταν ολόκληρο το έργο Του. Επομένως, κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου, το όνομα του Θεού ήταν Ιεχωβά, και την Εποχή της Χάριτος το όνομα του Ιησού εκπροσωπούσε τον Θεό. Κατά τη διάρκεια των εσχάτων ημερών, το όνομά Του είναι Παντοδύναμος Θεός —ο Παντοδύναμος, ο οποίος χρησιμοποιεί τη δύναμή Του για να καθοδηγήσει τον άνθρωπο, να κατακτήσει τον άνθρωπο και να κερδίσει τον άνθρωπο και, εν τέλει, να φέρει την εποχή στο τέλος της. Σε κάθε εποχή, σε κάθε στάδιο του έργου Του, η διάθεση του Θεού είναι εμφανής.

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.