Το να αποκτά κανείς γνώση της πρακτικότητας και να κατανοεί απόλυτα το έργο του Θεού —αυτά τα δύο φαίνονται στα λόγια Του και μόνο μέσα από αυτές τις ομιλίες μπορείς να κερδίσεις τη διαφώτιση. Θα πρέπει, συνεπώς, να κάνεις περισσότερα για να εξοπλιστείς με τα λόγια του Θεού. Επικοινώνησε την κατανόησή σου πάνω στα λόγια του Θεού στη συναναστροφή σου και, κατ’ αυτόν τον τρόπο, θα μπορέσεις να διαφωτίσεις άλλους και να τους δώσεις μια διέξοδο —αυτό το μονοπάτι είναι πρακτικό. Πριν στήσει ο Θεός ένα περιβάλλον για σένα, ο καθένας σας πρέπει πρώτα να εξοπλιστεί με τα λόγια Του. Αυτό θα πρέπει να το κάνουν όλοι, αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα. Πρώτον, φτάσε στο σημείο όπου ξέρεις πώς να τρως και να πίνεις τον λόγο του Θεού. Για όσα δεν μπορείς να κάνεις, ψάξε στα λόγια Του να βρεις ένα μονοπάτι άσκησης και εξέτασε διεξοδικά αυτές τις ομιλίες για οποιοδήποτε ζήτημα δεν καταλαβαίνεις ή για οποιαδήποτε δυσκολία ενδεχομένως έχεις. Κάνε τα λόγια του Θεού παροχή σου και επίτρεψέ τους να σε βοηθήσουν να επιλύσεις τις πρακτικές δυσκολίες και τα πρακτικά προβλήματά σου. Επιπλέον, επίτρεψε στα λόγια Του να γίνουν αρωγός σου στη ζωή. Αυτά τα πράγματα θα απαιτήσουν προσπάθεια από τη μεριά σου. Πρέπει να επιτύχεις αποτελέσματα όσον αφορά τη βρώση και την πόση του λόγου του Θεού, πρέπει να είσαι σε θέση να γαληνέψεις την καρδιά σου ενώπιόν Του και να ασκείσαι σύμφωνα με τις ομιλίες Του όποτε έρχεσαι αντιμέτωπος με οποιαδήποτε ζητήματα. Όταν δεν έχεις έρθει αντιμέτωπος με κάποιο ζήτημα, θα πρέπει να σε ενδιαφέρει απλώς η βρώση και η πόση του λόγου Του. Ενίοτε, μπορεί να προσεύχεσαι και να στοχάζεσαι την αγάπη του Θεού, να μοιράζεσαι την κατανόησή σου για τα λόγια Του κατά τις συναναστροφές σου και να επικοινωνείς σχετικά με τη διαφώτιση και τη φώτιση που βιώνεις μέσα σου και τις αντιδράσεις που είχες καθώς διάβαζες αυτές τις ομιλίες. Επιπλέον, μπορείς να προσφέρεις στους ανθρώπους μια διέξοδο. Μόνο αυτό είναι πρακτικό. Ο στόχος αυτού είναι να επιτρέψεις στα λόγια του Θεού να γίνουν η πρακτική παροχή σου.

Κατά τη διάρκεια μιας μέρας, πόσες ώρες περνάς στ’ αλήθεια ενώπιον του Θεού; Ποιο ποσοστό της ημέρας σου αφιερώνεις ουσιαστικά στον Θεό; Πόσο αφιερώνεις στη σάρκα; Το να προσανατολίζεται πάντα η καρδιά κάποιου προς τον Θεό είναι το πρώτο βήμα προκειμένου να βρεθεί στον ορθό δρόμο προς την τελείωση από Αυτόν. Αν μπορείς να αφιερώσεις την καρδιά, το σώμα και όλη την αληθινή αγάπη σου στον Θεό, να τα εναποθέσεις ενώπιόν Του, να είσαι πλήρως υπάκουος προς Αυτόν και να δείχνεις απόλυτο ενδιαφέρον για το θέλημά Του —όχι για τη σάρκα, όχι για την οικογένεια, όχι για τις προσωπικές σου επιθυμίες, μα για τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, παίρνοντας τα λόγια του Θεού ως βασική αρχή και ως θεμέλιο στα πάντα— με τον τρόπο αυτόν, οι προθέσεις σου και οι προοπτικές σου θα είναι όλες σωστές, και τότε θα είσαι κάποιος ενώπιον του Θεού που δέχεται το εγκώμιό Του. Οι άνθρωποι στους οποίους αρέσκεται ο Θεός είναι εκείνοι που είναι απόλυτοι απέναντί Του, είναι εκείνοι που μπορούν να αφοσιωθούν αποκλειστικά σ’ Αυτόν. Εκείνοι τους οποίους αποστρέφεται ο Θεός είναι εκείνοι που στέκονται με μισή καρδιά απέναντί Του και αυτοί που επαναστατούν εναντίον Του. Αποστρέφεται εκείνους που πιστεύουν σ’ Αυτόν και πάντα θέλουν να Τον απολαμβάνουν, ενώ δεν μπορούν να δαπανήσουν πλήρως τον εαυτό τους για χάρη Του. Αποστρέφεται εκείνους που λένε ότι Τον αγαπούν, μα στην καρδιά τους επαναστατούν εναντίον Του. Αποστρέφεται εκείνους που χρησιμοποιούν εκφραστικά, περίτεχνα λόγια για να εξαπατήσουν. Εκείνοι που δεν έχουν αφοσιωθεί αληθινά στον Θεό ούτε έχουν υποταχθεί αληθινά ενώπιόν Του είναι άνθρωποι ύπουλοι και υπερβολικά αλαζονικοί εκ φύσεως. Εκείνοι που δεν μπορούν να υποταχθούν πραγματικά ενώπιον του κανονικού, πρακτικού Θεού είναι ακόμα πιο αλαζονικοί, και εκείνοι, ιδιαίτερα, είναι οι φιλότιμοι απόγονοι του αρχαγγέλου. Οι άνθρωποι που στ’ αλήθεια δαπανούν τον εαυτό τους για τον Θεό αποθέτουν όλο τους το είναι ενώπιόν Του· υποτάσσονται αληθινά σε όλες Του τις ομιλίες και είναι σε θέση να κάνουν πράξη τα λόγια Του. Κάνουν τα λόγια του Θεού θεμέλιο της ύπαρξής τους και είναι σε θέση να ψάξουν ειλικρινά μέσα στα λόγια του Θεού για να βρουν ποια μέρη τους να κάνουν πράξη. Έτσι είναι οι άνθρωποι που ζουν στ’ αλήθεια ενώπιον του Θεού. Αν αυτό που κάνεις είναι ωφέλιμο για τη ζωή σου και, μέσω της βρώσης και της πόσης των λόγων Του, μπορείς να ικανοποιήσεις τις εσωτερικές ανάγκες και ελλείψεις σου, ώστε να μεταμορφωθεί η διάθεση της ζωής σου, τότε αυτό θα ικανοποιήσει το θέλημα του Θεού. Αν φέρεσαι σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και αν δεν ικανοποιείς τη σάρκα, αλλά αντιθέτως, ικανοποιείς το θέλημά Του, τότε έτσι θα έχεις εισέλθει στην πραγματικότητα των λόγων Του. Όταν γίνεται λόγος για πιο ρεαλιστική είσοδο στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού, σημαίνει ότι μπορείς να εκτελέσεις το καθήκον σου και να ανταποκριθείς στις απαιτήσεις του Θεού. Μόνο αυτού του είδους οι πρακτικές δράσεις μπορούν να αποτελούν είσοδο στην πραγματικότητα των λόγων Του. Αν μπορέσεις να εισέλθεις στην πραγματικότητα αυτήν, τότε θα κατέχεις την αλήθεια. Από εκεί ξεκινά η είσοδος στην πραγματικότητα· πρέπει πρώτα να λάβεις αυτήν την εκπαίδευση, και μόνο τότε θα είσαι σε θέση να εισέλθεις σε ακόμη βαθύτερες πραγματικότητες. Αναλογίσου πώς να τηρείς τις εντολές και πώς να είσαι αφοσιωμένος ενώπιον του Θεού· μη σκέφτεσαι συνεχώς πότε θα μπορέσεις να εισέλθεις στη βασιλεία. Αν η διάθεσή σου δεν αλλάξει, τότε ό,τι κι αν σκέφτεσαι θα είναι άχρηστο! Για να εισέλθεις στην πραγματικότητα των λόγων του Θεού, πρέπει πρώτα να φτάσεις στο σημείο όπου όλες οι ιδέες και οι σκέψεις σου είναι αφιερωμένες στον Θεό. Αυτό είναι απολύτως απαραίτητο.

Επί του παρόντος, υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που βρίσκονται εν μέσω δοκιμασιών και δεν κατανοούν το έργο του Θεού, μα Εγώ σου λέω το εξής: Αν δεν το καταλαβαίνεις, τότε καλά θα κάνεις να μην το κρίνεις. Ίσως υπάρξει μια μέρα που η αλήθεια θα βγει εξ ολοκλήρου στο φως, και τότε θα καταλάβεις. Το να μην κρίνεις θα σε ωφελούσε, μα δεν γίνεται απλά και μόνο να περιμένεις παθητικά. Πρέπει να επιζητάς να εισέλθεις ενεργά· μόνον τότε θα γίνεις κάποιος που εισέρχεται πραγματικά. Λόγω της παρακοής τους, οι άνθρωποι πάντα αναπτύσσουν αντιλήψεις για τον πρακτικό Θεό. Αυτό καθιστά αναγκαίο όλοι οι άνθρωποι να μάθουν πώς να είναι υποτακτικοί, διότι ο πρακτικός Θεός αποτελεί μια τεράστια δοκιμασία για την ανθρωπότητα. Αν δεν μπορείς να παραμείνεις σταθερός, τότε όλα έχουν τελειώσει· αν δεν κατανοείς την πρακτικότητα του πρακτικού Θεού, τότε δεν θα μπορέσεις να τελειωθείς από τον Θεό. Η κατανόηση της πρακτικότητας του Θεού αποτελεί κρίσιμο βήμα για το αν μπορούν οι άνθρωποι να τελειωθούν ή όχι. Η πρακτικότητα του ενσαρκωμένου Θεού που ήρθε στη γη είναι δοκιμασία για τον κάθε άνθρωπο· αν μπορέσεις να παραμείνεις σταθερός από αυτήν την άποψη, τότε θα γίνεις κάποιος που γνωρίζει τον Θεό και κάποιος που Τον αγαπά στ’ αλήθεια. Αν δεν μπορέσεις να παραμείνεις σταθερός από αυτήν την άποψη, και αν πιστεύεις μόνο στο Πνεύμα και είσαι ανίκανος να πιστέψεις στην πρακτικότητα του Θεού, τότε, όσο μεγάλη κι αν είναι η πίστη σου στον Θεό, θα είναι άχρηστη. Αν δεν μπορείς να πιστέψεις στον ορατό Θεό, τότε πώς είναι δυνατόν να πιστέψεις στο Πνεύμα του Θεού; Δεν προσπαθείς απλώς και μόνο να ξεγελάσεις τον Θεό; Δεν υποτάσσεσαι ενώπιον του ορατού και απτού Θεού, πώς, λοιπόν, είσαι ικανός να υποτάσσεσαι ενώπιον του Πνεύματος; Το Πνεύμα είναι αόρατο και άυλο, άρα, όταν λες ότι υποτάσσεσαι στο Πνεύμα του Θεού, δεν λες απλώς και μόνο ανοησίες; Το βασικό για την τήρηση των εντολών είναι να κατανοεί κανείς τον πρακτικό Θεό. Μόλις κατανοήσεις τον πρακτικό Θεό, θα μπορέσεις να τηρήσεις τις εντολές. Η τήρησή τους εξαρτάται από δύο παράγοντες: Ο ένας είναι να διατηρεί κανείς την ουσία του Πνεύματός Του και να είναι σε θέση να αποδεχτεί την εξέταση του Πνεύματος ενώπιόν Του· ο άλλος είναι να είναι κανείς σε θέση να κατανοήσει αληθινά την ενσάρκωση και να πετύχει αληθινή υποταγή. Είτε βρίσκεται κανείς ενώπιον της σάρκας, είτε ενώπιον του Πνεύματος, πρέπει να τρέφει υποταγή και σεβασμό για τον Θεό. Μόνον ένας τέτοιος άνθρωπος πληροί τις προϋποθέσεις για να τελειωθεί. Αν κατανοείς την πρακτικότητα του πρακτικού Θεού, δηλαδή αν έχεις παραμείνει σταθερός σ’ αυτήν τη δοκιμασία, τότε τίποτα δεν θα είναι ανυπέρβλητο για σένα.

Κάποιοι λένε: «Η τήρηση των εντολών είναι εύκολη υπόθεση· χρειάζεται απλώς να μιλάει κανείς με ειλικρίνεια και ευλάβεια όταν βρίσκεται ενώπιον του Θεού, και να μην κάνει χειρονομίες· αυτό σημαίνει να τηρεί κανείς τις εντολές». Είναι σωστό αυτό; Άρα, αν κάνεις κάποια πράγματα πίσω από την πλάτη του Θεού, τα οποία αποτελούν αντίσταση σ’ Αυτόν, λογίζεται αυτό ως τήρηση των εντολών; Πρέπει να καταλάβεις απόλυτα τι αφορά το ζήτημα της τήρησης των εντολών. Σχετίζεται με το αν κατανοείς πραγματικά ή όχι την πρακτικότητα του Θεού. Αν κατανοείς την πρακτικότητα και δεν σκοντάφτεις και δεν πέφτεις κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας, τότε μπορείς να λογίζεσαι ότι έχεις ισχυρή μαρτυρία. Η κατάθεση ηχηρής μαρτυρίας για τον Θεό σχετίζεται κυρίως με το αν κατανοείς ή όχι τον πρακτικό Θεό, και με το αν μπορείς ή όχι να υποτάσσεσαι ενώπιον αυτού του ανθρώπου που δεν είναι μόνο συνηθισμένος, μα και κανονικός, και να υποτάσσεσαι μέχρι θανάτου. Αν, μέσω αυτής της υποταγής, στ’ αλήθεια καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό, αυτό σημαίνει ότι έχεις αποκτηθεί από τον Θεό. Αν μπορείς να υποταχθείς μέχρι θανάτου και, ενώπιόν Του, να μην παραπονιέσαι, να μην κρίνεις, να μη συκοφαντείς, να μην έχεις οποιεσδήποτε αντιλήψεις και οποιαδήποτε απώτερα κίνητρα, τότε, με τον τρόπο αυτόν, ο Θεός θα αποκτήσει δόξα. Η υποταγή ενώπιον ενός κοινού ανθρώπου που περιφρονείται από τον άνθρωπο και το να μπορεί κανείς να υποταχθεί μέχρι θανάτου χωρίς αντιλήψεις αποτελούν αληθινή μαρτυρία. Η πραγματικότητα στην οποία ο Θεός απαιτεί να εισέλθουν οι άνθρωποι είναι το να μπορείς να υπακούς τα λόγια Του, να τα κάνεις πράξη, να υποκλίνεσαι ενώπιον του πρακτικού Θεού και να γνωρίζεις τη διαφθορά σου, να ανοίγεις την καρδιά σου ενώπιόν Του και, στο τέλος, να κερδηθείς από Αυτόν μέσω αυτών των λόγων Του. Ο Θεός δοξάζεται όταν αυτές οι ομιλίες σε κατακτούν και σε κάνουν πλήρως υπάκουο σ’ Αυτόν· έτσι, ντροπιάζει τον Σατανά και ολοκληρώνει το έργο Του. Όταν δεν έχεις καθόλου αντιλήψεις για την πρακτικότητα του ενσαρκωμένου Θεού, δηλαδή όταν παραμένεις σταθερός σ’ αυτήν τη δοκιμασία, τότε έχεις καταθέσει αυτήν τη μαρτυρία ικανοποιητικά. Αν έρθει μια μέρα που κατανοείς πλήρως τον πρακτικό Θεό και μπορείς να υποταχθείς μέχρι θανάτου, όπως έκανε ο Πέτρος, τότε θα κερδηθείς και θα τελειωθείς από τον Θεό. Ό,τι κάνει ο Θεός που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις σου είναι δοκιμασία για σένα. Αν το έργο του Θεού συμφωνούσε με τις αντιλήψεις σου, δεν θα χρειαζόταν να υποφέρεις ή να εξευγενιστείς. Ακριβώς επειδή το έργο Του είναι τόσο πρακτικό και δεν συνάδει με τις αντιλήψεις σου απαιτεί να αποχωριστείς αυτές τις αντιλήψεις. Γι’ αυτόν τον λόγο αποτελεί δοκιμασία για σένα. Ακριβώς λόγω της πρακτικότητας του Θεού βρίσκονται όλοι οι άνθρωποι εν μέσω δοκιμασιών· το έργο Του είναι πρακτικό, όχι υπερφυσικό. Κατανοώντας πλήρως τα πρακτικά λόγια Του και τις πρακτικές ομιλίες Του χωρίς οποιεσδήποτε αντιλήψεις και όντας σε θέση να Τον αγαπάς αληθινά καθώς το έργο Του γίνεται όλο και πιο πρακτικό, θα κερδηθείς από Αυτόν. Η ομάδα των ανθρώπων, τους οποίους θα κερδίσει ο Θεός, είναι εκείνοι που Τον γνωρίζουν· δηλαδή, εκείνοι που γνωρίζουν την πρακτικότητά Του. Επιπλέον, είναι εκείνοι που μπορούν να υποταχθούν στο πρακτικό έργο του Θεού.

Κατά τη διάρκεια της ενσάρκωσης του Θεού, η υποταγή που Αυτός απαιτεί από τους ανθρώπους δεν αφορά το να απέχει κανείς από το να κρίνει ή να αντιστέκεται, όπως αυτοί φαντάζονται· αντίθετα, Αυτός απαιτεί οι άνθρωποι να χρησιμοποιήσουν τα λόγια Του ως βασική αρχή τους, σύμφωνα με την οποία θα ζουν, και ως θεμέλιο για την επιβίωσή τους, να κάνουν οπωσδήποτε πράξη την ουσία των λόγων Του και να ικανοποιούν πλήρως το θέλημά Του. Μια πτυχή της απαίτησης από τους ανθρώπους να υποτάσσονται στον ενσαρκωμένο Θεό αφορά στο να κάνουν πράξη τους λόγους Του, και μια άλλη πτυχή αφορά στην ικανότητα υποταγής στην κανονικότητα και την πρακτικότητά Του. Πρέπει και τα δυο να είναι απόλυτα. Εκείνοι που μπορούν να επιτύχουν και τις δύο πτυχές είναι όλοι εκείνοι των οποίων η καρδιά τρέφει αληθινή αγάπη για τον Θεό. Είναι όλοι άνθρωποι τους οποίους έχει κερδίσει ο Θεός και όλοι τους αγαπούν τον Θεό όπως αγαπούν τη ζωή τους. Ο ενσαρκωμένος Θεός φέρει κανονική και πρακτική ανθρώπινη φύση στο έργο Του. Με τον τρόπο αυτόν, το εξωτερικό κέλυφός Του από κανονική και πρακτική ανθρώπινη φύση γίνεται τεράστια δοκιμασία για τους ανθρώπους· γίνεται η μεγαλύτερη δυσκολία τους. Ωστόσο, δεν μπορεί να αποφύγει κανείς την κανονικότητα και την πρακτικότητα του Θεού. Δοκίμασε τα πάντα για να βρει μια λύση, μα τελικά δεν μπόρεσε να ξεφορτωθεί το εξωτερικό κέλυφος της κανονικής ανθρώπινης φύσης Του. Αυτό συνέβη επειδή, στο κάτω κάτω, είναι ο ενσαρκωμένος Θεός, όχι ο Θεός του Πνεύματος στον ουρανό. Δεν είναι ο Θεός που οι άνθρωποι δεν μπορούν να δουν, μα ο Θεός που φορά το κέλυφος ενός δημιουργήματος. Έτσι, το να απαλλαγεί από το κέλυφος της κανονικής ανθρώπινης φύσης Του δεν θα ήταν σε καμία περίπτωση εύκολο. Επομένως, όπως κι αν έχει, Αυτός εξακολουθεί να εκτελεί το έργο που θέλει από την οπτική της σάρκας. Αυτό το έργο είναι η έκφραση του κανονικού και πρακτικού Θεού, άρα πώς θα μπορούσε να είναι αποδεκτό οι άνθρωποι να μην υποτάσσονται; Τι στην ευχή μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι για τις ενέργειες του Θεού; Αυτός κάνει ό,τι θέλει· ό,τι Τον ικανοποιεί, αυτό και γίνεται. Αν οι άνθρωποι δεν υποτάσσονται, τότε τι άλλα αξιόπιστα σχέδια είναι δυνατόν να έχουν; Μέχρι στιγμής, μόνο η υποταγή μπορεί να σώσει τους ανθρώπους· κανείς δεν είχε καμία άλλη έξυπνη ιδέα. Αν ο Θεός θέλει να δοκιμάσει τους ανθρώπους, τι μπορούν εκείνοι να κάνουν γι’ αυτό; Εντούτοις, όλα αυτά δεν ήταν ιδέα του Θεού στον ουρανό· ήταν ιδέα του ενσαρκωμένου Θεού. Αυτός θέλει να το κάνει, άρα κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να το αλλάξει. Ο Θεός στον ουρανό δεν παρεμβαίνει σε ό,τι κάνει ο ενσαρκωμένος Θεός, άρα, δεν είναι αυτός ακόμα ένας λόγος να υποτάσσονται σ’ Αυτόν οι άνθρωποι; Αν και είναι και πρακτικός και κανονικός, είναι εξ ολοκλήρου ο ενσαρκωμένος Θεός. Με βάση τις δικές Του ιδέες, κάνει ό,τι θέλει. Ο Θεός στον ουρανό έχει παραδώσει σ’ Αυτόν όλες τις εργασίες· πρέπει να υποτάσσεσαι σε ό,τι κάνει Αυτός. Αν και έχει ανθρώπινη φύση και είναι πολύ κανονικός, τα έχει κανονίσει σκοπίμως όλα αυτά, άρα πώς γίνεται οι άνθρωποι να Τον κοιτάζουν με μάτια γεμάτα αποδοκιμασία; Θέλει να είναι κανονικός, άρα είναι κανονικός. Θέλει να ζήσει μέσα στην ανθρώπινη φύση, άρα ζει μέσα στην ανθρώπινη φύση. Θέλει να ζήσει μέσα στη θεϊκή φύση, άρα ζει μέσα στη θεϊκή φύση. Οι άνθρωποι μπορούν να το δουν όπως θέλουν, αλλά ο Θεός θα είναι πάντα Θεός και οι άνθρωποι θα είναι πάντα άνθρωποι. Την ουσία Του δεν μπορεί να την αρνηθεί κανείς λόγω κάποιας μικρής λεπτομέρειας ούτε μπορεί Αυτός να οδηγηθεί έξω από το «πρόσωπο» του Θεού λόγω ενός μικροπράγματος. Οι άνθρωποι έχουν την ελευθερία των ανθρωπίνων όντων, και ο Θεός έχει το μεγαλείο του Θεού· αυτά δεν παρεμβαίνουν το ένα στο άλλο. Δεν μπορούν οι άνθρωποι να δώσουν στον Θεό λίγη ελευθερία; Δεν μπορούν να ανεχτούν ο Θεός να είναι λίγο πιο απλός; Μην είσαι τόσο αυστηρός με τον Θεό! Όλοι θα πρέπει να διαθέτουν ανοχή ο ένας για τον άλλον· δεν θα είχαν, τότε, διευθετηθεί όλα; Θα εξακολουθούσε να υπάρχει αποξένωση; Αν κάποιος δεν μπορεί να ανεχτεί ένα τέτοιο ασήμαντο ζήτημα, τότε πώς γίνεται έστω να θεωρεί ότι είναι μεγαλόψυχο άτομο ή αληθινός άνθρωπος; Δεν δυσκολεύει ο Θεός την ανθρωπότητα, μα η ανθρωπότητα δυσκολεύει τον Θεό. Πάντα χειρίζονται τα θέματα κάνοντας την τρίχα τριχιά. Πραγματικά, δημιουργούν θέμα από το πουθενά, και αυτό είναι τόσο περιττό! Όταν ο Θεός εργάζεται μέσα από την κανονική και πρακτική ανθρώπινη φύση, αυτό που κάνει δεν αποτελεί έργο ανθρώπου, μα έργο Θεού. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν βλέπουν την ουσία του έργου Του· πάντα βλέπουν απλώς το εξωτερικό κέλυφος της ανθρώπινης φύσης Του. Δεν έχουν δει τόσο σπουδαίο έργο, κι όμως επιμένουν στο να βλέπουν την κανονική και συνηθισμένη ανθρώπινη φύση του Θεού, και δεν παύουν να ασχολούνται με αυτήν. Πώς μπορεί αυτό να θεωρηθεί υποταγή ενώπιον του Θεού; Ο Θεός στον ουρανό έχει τώρα «μεταμορφωθεί» σε Θεό επί γης, και ο Θεός επί γης είναι τώρα ο Θεός στον ουρανό. Δεν έχει σημασία αν η εξωτερική εμφάνισή Τους είναι ίδια ούτε έχει σημασία πώς ακριβώς εργάζονται. Στην τελική, Εκείνος που κάνει το έργο Του Θεού είναι ο ίδιος ο Θεός. Πρέπει να υποτάσσεσαι, είτε θέλεις είτε όχι —δεν έχεις καμία επιλογή σ’ αυτό το θέμα! Ο Θεός πρέπει να έχει την υπακοή των ανθρώπων, και οι άνθρωποι πρέπει να υποτάσσονται πλήρως στον Θεό χωρίς την παραμικρή προσποίηση.

Η ομάδα των ανθρώπων, τους οποίους ο ενσαρκωμένος Θεός θέλει να κερδίσει σήμερα, είναι εκείνοι που συμμορφώνονται με το θέλημά Του. Πρέπει μόνο να υποταχθούν στο έργο Του και να σταματήσουν να ασχολούνται διαρκώς με τις ιδέες του Θεού στον ουρανό, να ζουν μέσα στην ασάφεια και να δυσκολεύουν τον ενσαρκωμένο Θεό. Αυτοί που είναι σε θέση να Τον υπακούν είναι εκείνοι που ακούν απόλυτα τα λόγια Του και υποτάσσονται στις ρυθμίσεις Του. Αυτού του είδους οι άνθρωποι δεν προσέχουν καθόλου το πώς ίσως να είναι στ’ αλήθεια ο Θεός στον ουρανό ή το τι είδους έργο ίσως επιτελεί τώρα στην ανθρωπότητα ο Θεός στον ουρανό· προσφέρουν πλήρως την καρδιά τους στον Θεό επί γης και θέτουν ολόκληρο το είναι τους ενώπιόν Του. Δεν ενδιαφέρονται ποτέ για τη δική τους ασφάλεια ούτε ασχολούνται με την κανονικότητα και την πρακτικότητα του ενσαρκωμένου Θεού. Εκείνοι που υποτάσσονται στον ενσαρκωμένο Θεό μπορούν να τελειωθούν από Αυτόν. Εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό στον ουρανό δεν θα κερδίσουν τίποτα. Αυτό συμβαίνει γιατί ο Θεός επί γης, κι όχι ο Θεός στον ουρανό, είναι Αυτός που παρέχει υποσχέσεις και ευλογίες στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει πάντα να μεγαλοποιούν τον Θεό στον ουρανό και να βλέπουν τον Θεό επί γης σαν έναν απλό μέσο άνθρωπο· αυτό είναι άδικο. Ο Θεός στον ουρανό είναι μέγας και υπέροχος με θαυμαστή σοφία, μα αυτό δεν υφίσταται σε καμία περίπτωση. Ο Θεός επί γης είναι πολύ συνηθισμένος και ασήμαντος και είναι, επίσης, πολύ κανονικός. Δεν έχει εξαιρετικό μυαλό και δεν κάνει συγκλονιστικές ενέργειες· απλώς εργάζεται και μιλά με πολύ κανονικό και πρακτικό τρόπο. Αν και δεν μιλά μέσω κεραυνών ούτε επικαλείται τον άνεμο και τη βροχή, είναι στ’ αλήθεια η ενσάρκωση του Θεού στον ουρανό, και είναι στ’ αλήθεια ο Θεός που ζει ανάμεσα στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι δεν πρέπει από τη μία να μεγαλοποιούν εκείνον που μπορούν να κατανοήσουν ως Θεό και που συμφωνεί με αυτό που θεωρούν Θεό στις φαντασιοπληξίες τους, κι από την άλλη να βλέπουν εκείνον που δεν μπορούν να αποδεχτούν και δεν μπορούν να φανταστούν με τίποτα ταπεινό. Όλα αυτά προέρχονται από την παρακοή των ανθρώπων και συνιστούν την πηγή της αντίστασης των ανθρώπων στον Θεό.