Οι ομιλίες του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν: Η εικοστή δεύτερη ομιλία

Ο άνθρωπος ζει μέσα στο φως, όμως αγνοεί την πολυτιμότητα του φωτός. Δεν έχει ιδέα για την ουσία του φωτός και την πηγή του φωτός και, επιπλέον, σε ποιον ανήκει. Όταν παρέχω το φως στους ανθρώπους, αμέσως εξετάζω τις συνθήκες που επικρατούν σ’ αυτούς: λόγω του φωτός, όλοι οι άνθρωποι αλλάζουν, αναπτύσσονται και έχουν βγει από το σκοτάδι. Κοιτάζω σε κάθε γωνιά του σύμπαντος και βλέπω τα βουνά να περιβάλλονται από ομίχλη, τα νερά παγωμένα από το κρύο και ότι, λόγω της έλευσης του φωτός, οι άνθρωποι κοιτάζουν προς την Ανατολή, μήπως και ανακαλύψουν κάτι πιο πολύτιμο. Ωστόσο, παραμένουν ανίκανοι να διακρίνουν μια ξεκάθαρη κατεύθυνση μέσα στην καταχνιά. Καθώς όλος ο κόσμος είναι σκεπασμένος από ομίχλη, όταν κοιτάω μέσα από τα σύννεφα, η ύπαρξή Μου δεν μπορεί ποτέ να ανακαλυφθεί από τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος αναζητά κάτι στη γη, μοιάζει να ψάχνει για τροφή, φαίνεται πως προτίθεται να περιμένει την άφιξή Μου. Ωστόσο, δεν γνωρίζει την ημέρα Μου και μπορεί μόνο να κοιτάζει συχνά προς την αχτίδα φωτός από την Ανατολή. Από όλους τους ανθρώπους, αναζητώ εκείνους που πραγματικά επιθυμούν ότι και η δική Μου καρδιά. Βαδίζω ανάμεσα στους ανθρώπους και ζω ανάμεσά τους, όμως οι άνθρωποι είναι σώοι και ασφαλείς στη γη, οπότε δεν υπάρχει κανένας που να επιθυμεί πραγματικά ό,τι και η δική Μου καρδιά. Οι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να φροντίσουν για το θέλημά Μου, δεν μπορούν να δουν τις ενέργειές Μου και δεν μπορούν να ζήσουν μέσα στο φως και να φωτιστούν από αυτό. Παρόλο που ο άνθρωπος εκτιμά πάντοτε τα λόγια Μου, δεν είναι ικανός να διακρίνει τις μηχανορραφίες του Σατανά. Επειδή το ανάστημα του ανθρώπου είναι πολύ μικρό, δεν μπορεί να κάνει αυτό που επιθυμεί η καρδιά του. Ο άνθρωπος ποτέ του δεν Με αγάπησε ειλικρινά. Όταν τον επαινώ, εκείνος νιώθει ανάξιος, αλλά αυτό δεν τον κάνει να προσπαθήσει να Με ικανοποιήσει. Κρατάει απλώς την θέση που του έχω δώσει και τη μελετάει προσεκτικά. Απαθής στην ελκυστικότητά Μου, επιμένει να παραφουσκώνει τον εαυτό του με τις ευλογίες της θέσης του. Δεν είναι αυτή η ανεπάρκεια του ανθρώπου; Όταν τα βουνά κινούνται, μπορούν να κάνουν αναστροφή για χάρη της θέσης σου; Όταν τα νερά κυλάνε, θα μπορούσαν να σταματήσουν ενώπιον της θέσης σου; Θα μπορούσαν οι ουρανοί και η γη να αντιστραφούν από την θέση σου; Κάποτε ήμουν ελεήμων απέναντι στους ανθρώπους, ξανά και ξανά. Ωστόσο, κανένας τους δεν το απόλαυσε ή το εκτίμησε και απλώς το άκουγαν σαν μια ιστορία ή το διάβαζαν σαν μυθιστόρημα. Πραγματικά τα λόγια Μου δεν αγγίζουν την καρδιά του ανθρώπου; Οι ομιλίες Μου δεν έχουν καμία επίδραση; Μήπως δεν πιστεύει κανείς στην ύπαρξή Μου; Ο άνθρωπος δεν αγαπά τον εαυτό του. Αντιθέτως, ενώνει τις δυνάμεις του με τον Σατανά για να Μου επιτεθεί και χρησιμοποιεί τον Σατανά ως «περιουσιακό στοιχείο» με το οποίο Με υπηρετεί. Θα διεισδύσω σε όλες τις μηχανορραφίες του Σατανά και θα σταματήσω τους ανθρώπους στη γη από το να δέχονται τις απάτες του Σατανά, ώστε να μη Μου αντιτίθενται, λόγω της ύπαρξης του Σατανά.

Στη βασιλεία είμαι Βασιλιάς, όμως, αντί να Με αντιμετωπίζει σαν Βασιλιά του, ο άνθρωπος Με αντιμετωπίζει σαν τον Σωτήρα που κατέβηκε από τον ουρανό. Ως αποτέλεσμα, ποθεί από Μένα να του δώσω ελεημοσύνη και δεν επιδιώκει να Με γνωρίσει. Τόσοι ικέτεψαν ενώπιόν Μου σαν ζητιάνοι, τόσοι άνοιξαν το «σακί» τους σ’ Εμένα και Με εκλιπαρούσαν να τους δώσω φαγητό για να επιβιώσουν, τόσοι στύλωσαν επάνω Μου το άπληστο βλέμμα τους, σαν πεινασμένοι λύκοι, θέλοντας να Με κατασπαράξουν για να γεμίσουν τις κοιλιές τους, τόσοι έσκυψαν το κεφάλι σιωπηλοί λόγω των αμαρτημάτων τους και ένιωσαν ντροπή, προσευχόμενοι να τους δείξω καλοσύνη ή πρόθυμοι να δεχθούν την παίδευσή Μου. Όταν ομιλώ, οι διάφορες απερισκεψίες του ανθρώπου δείχνουν εξωφρενικές και η πραγματική του μορφή αποκαλύπτεται μέσα στο φως. Μέσα στο εκτυφλωτικό φως, ο άνθρωπος είναι ανίκανος να συγχωρέσει τον εαυτό του. Έτσι, σπεύδει ενώπιόν Μου για να υποκλιθεί και να εξομολογηθεί τις αμαρτίες του. Λόγω της «τιμιότητας» του ανθρώπου, τον ανεβάζω γι’ άλλη μια φορά επάνω στο άρμα της σωτηρίας και, έτσι, ο άνθρωπος Μού είναι ευγνώμων και Μου ρίχνει ένα βλέμμα αγάπης. Ωστόσο, εξακολουθεί να είναι απρόθυμος να βρει πραγματικά καταφύγιο σ’ Εμένα και δεν Μου έχει δώσει πλήρως την καρδιά του. Απλώς καυχιέται για Μένα, αλλά δεν Με αγαπάει πραγματικά, επειδή δεν έχει στρέψει το μυαλό του προς τα Μένα· το σώμα του είναι μπροστά Μου, αλλά η καρδιά του είναι πίσω Μου. Καθότι η κατανόηση του ανθρώπου για τους κανόνες είναι υπερβολικά ανεπαρκής και δεν έχει κανένα ενδιαφέρον για να παρουσιαστεί ενώπιόν Μου, του παρέχω κατάλληλη υποστήριξη, ώστε να στραφεί σ’ Εμένα από την πεισματική ασχετοσύνη του. Αυτό ακριβώς είναι το έλεος που δείχνω στον άνθρωπο και είναι η μέθοδος με την οποία αγωνίζομαι να σώσω τον άνθρωπο.

Οι άνθρωποι σε ολόκληρο το σύμπαν γιορτάζουν την άφιξη της ημέρας Μου και οι άγγελοι βαδίζουν ανάμεσα στις μάζες. Όταν ο Σατανάς δημιουργεί προβλήματα, οι άγγελοι, λόγω της υπηρεσίας που παρέχουν στον ουρανό, πάντοτε βοηθούν τους ανθρώπους Μου. Δεν εξαπατούνται από τον διάβολο λόγω της ανθρώπινης αδυναμίας, αλλά, σαν αποτέλεσμα της επέλασης των σκοτεινών δυνάμεων, προσπαθούν όλο και περισσότερο να ανακαλύψουν τη ζωή του ανθρώπου μέσα από την ομίχλη. Όλοι οι άνθρωποι υποτάσσονται στο όνομά Μου και κανένας δεν ορθώνει ποτέ το ανάστημά του για να Μου αντιταχθεί ανοιχτά. Χάρη στο έργο των αγγέλων, ο άνθρωπος αποδέχεται το όνομά Μου και βρίσκεται εντός του ρεύματος του έργου Μου. Ο κόσμος καταρρέει! Η Βαβυλώνα έχει παραλύσει! Ο κόσμος της θρησκείας, πώς είναι δυνατόν να μην καταστραφεί από την εξουσία Μου επί της γης; Ποιος τολμά ακόμα να μην Με υπακούει και να Μου αντιτάσσεται; Οι γραμματείς; Όλοι οι θρησκευτικοί αξιωματούχοι; Οι ηγέτες και οι αρχές επί της γης; Οι άγγελοι; Ποιος δεν γιορτάζει την τελειότητα και την πληρότητα του σώματός Μου; Από όλους τους ανθρώπους, ποιος δεν Με δοξολογεί ασταμάτητα, ποιος δεν είναι αιωνίως ευτυχής; Ζω στον τόπο όπου βρίσκεται η φωλιά του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, όμως δεν Με κάνει να τρέμω από φόβο ή να το βάζω στα πόδια, επειδή όλοι οι άνθρωποί του έχουν ήδη αρχίσει να τον απεχθάνονται. Ποτέ το «καθήκον» οποιουδήποτε πράγματος δεν εκτελέστηκε υπέρ του δράκοντα· αντιθέτως, όλα τα πράγματα κοιτάνε τη δουλειά τους, επιλέγοντας την πορεία που τους ταιριάζει καλύτερα. Πώς είναι δυνατόν οι χώρες στη γη να μη χαθούν; Πώς είναι δυνατόν οι χώρες στη γη να μην καταρρεύσουν; Πώς είναι δυνατόν οι άνθρωποι Μου να μη ζητωκραυγάζουν; Πώς είναι δυνατόν να μην τραγουδούν από χαρά; Είναι αυτό έργο του ανθρώπου; Είναι κάτι που έχει κάνει ο άνθρωπος; Έδωσα στον άνθρωπο τη ρίζα της ύπαρξής του και τους παρείχα όλα τα υλικά πράγματα, όμως ο άνθρωπος είναι δυσαρεστημένος με τις σημερινές συνθήκες του και ζητά να εισέλθει στη βασιλεία Μου. Πώς θα μπορούσε να εισέλθει τόσο εύκολα στη βασιλεία Μου, χωρίς να πληρώσει κάποιο τίμημα και χωρίς να είναι πρόθυμος να προσφέρει την ανιδιοτελή αφοσίωσή του; Αντί να απαιτώ οτιδήποτε από τον άνθρωπο, βάζω προϋποθέσεις σ’ αυτόν, ώστε η βασιλεία Μου στη γη να είναι γεμάτη με δόξα. Ο άνθρωπος έχει οδηγηθεί από Μένα έως τη σημερινή εποχή, υπάρχει σ’ αυτήν την κατάσταση και ζει εν μέσω της καθοδήγησης του φωτός Μου. Αν δεν ήταν έτσι, ποιος από τους ανθρώπους επάνω στη γη θα γνώριζε τις προοπτικές του; Ποιος θα κατανοούσε το θέλημά Μου; Εγώ προσθέτω τις παροχές Μου στις απαιτήσεις του ανθρώπου. Αυτό δεν συμβαδίζει με τους νόμους της φύσης;

Εχθές ζούσατε μέσα στον άνεμο και τη βροχή, σήμερα έχετε εισέλθει στη βασιλεία Μου κι έχετε γίνει οι άνθρωποί της, ενώ αύριο θα απολαμβάνετε τις ευλογίες Μου. Ποιος θα μπορούσε να φανταστεί κάτι τέτοιο; Ξέρετε πόσες αντιξοότητες και κακουχίες θα βιώσετε στη ζωή σας; Εγώ προχωρώ μέσα από τον άνεμο και τη βροχή κι έχω περάσει τον έναν χρόνο μετά τον άλλον ανάμεσα στους ανθρώπους, και η συνέχεια αυτού είναι η σήμερον ημέρα. Δεν είναι αυτά τα στάδια του σχεδίου διαχείρισής Μου; Ποιος έχει ποτέ προσθέσει κάτι στο σχέδιό Μου; Ποιος μπορεί να αποστασιοποιηθεί από τα στάδια του σχεδίου Μου; Ζω μέσα στις καρδιές εκατοντάδων εκατομμυρίων ανθρώπων, είμαι Βασιλιάς για εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους και έχω απορριφθεί και διασυρθεί από εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους. Ωστόσο, η εικόνα Μου δεν βρίσκεται πραγματικά μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Ο άνθρωπος μόνο αμυδρά αντιλαμβάνεται την ένδοξη όψη των λόγων Μου, αλλά λόγω των παρεμβολών στις σκέψεις του, δεν εμπιστεύεται τα ίδια του τα συναισθήματα. Υπάρχει μόνο ένας αόριστος εαυτός Μου στην καρδιά του, αλλά δεν παραμένει εκεί για πολύ. Συνεπώς, η αγάπη του για Μένα έχει επίσης ως εξής: Η αγάπη του ενώπιόν Μου εμφανίζεται διακεκομμένη, σαν να Με αγαπάει βάσει των παρορμήσεών του, σαν η αγάπη του να εμφανίζεται και να εξαφανίζεται κάτω από το θολό σεληνόφως. Σήμερα, μόνο χάρη της αγάπης Μου ο άνθρωπος παραμένει και έχει την καλή τύχη να επιβιώνει. Αν δεν ήταν έτσι, ποιος από τους ανθρώπους δεν θα θανατωνόταν από το ακτινοβόλο φως, εξαιτίας του αποσκελετωμένου σώματός του; Ο άνθρωπος ακόμα δεν γνωρίζει τον εαυτό του. Επιδεικνύεται ενώπιόν Μου και καυχιέται για τον εαυτό του πίσω από την πλάτη Μου, όμως κανένας δεν τολμά να Μου «εναντιωθεί» ενώπιόν Μου. Ωστόσο, ο άνθρωπος δεν γνωρίζει το νόημα της εναντίωσης για την οποία μιλάω. Αντιθέτως, εξακολουθεί να προσπαθεί να Με κοροϊδέψει και εξακολουθεί να εγκωμιάζει τον εαυτό του. Μέσα απ’ αυτό, δεν Μου εναντιώνεται ανοιχτά; Ανέχομαι την αδυναμία του ανθρώπου, αλλά δεν είμαι ούτε ελάχιστα επιεικής απέναντι στην εναντίωση της ίδιας της δημιουργίας του ανθρώπου. Παρόλο που γνωρίζει το νόημά της, δεν είναι πρόθυμος να ενεργήσει σύμφωνα με αυτό το νόημα και μόνο Με εξαπατά, όπως τον βολεύει. Εγώ κάθε φορά καθιστώ ξεκάθαρη τη διάθεσή Μου μέσα από τα λόγια Μου, όμως ο άνθρωπος δεν αποδέχεται την ήττα του. Ταυτόχρονα, αποκαλύπτει τη διάθεσή του. Μέσα από την κρίση Μου, ο άνθρωπος θα πειστεί ολοκληρωτικά, και μέσα από την παίδευσή Μου θα βιώσει τελικά την εικόνα Μου και θα γίνει η εκδήλωσή Μου στη γη!

22 Μαρτίου 1992

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.