Τα πλούτη του οίκου Μου είναι αναρίθμητα και ασύλληπτα, παρόλα αυτά, ο άνθρωπος δεν ήρθε ποτέ σ’ Εμένα για να τα απολαύσει. Δεν είναι ικανός να τα απολαύσει μόνος του, ούτε να προστατέψει τον εαυτό του με τις δικές του προσπάθειες· αντιθέτως, ανέκαθεν εναπόθετε την εμπιστοσύνη του σε άλλους. Απ’ όλους αυτούς που κοιτάζω, κανένας δεν Με ζήτησε ποτέ από μόνος του και άμεσα. Όλοι έρχονται ενώπιόν Μου μετά την παρότρυνση άλλων, ακολουθώντας την πλειονότητα, και είναι απρόθυμοι να πληρώσουν το τίμημα ή να επενδύσουν χρόνο για να εμπλουτίσουν τις ζωές τους. Επομένως, κανένας ανάμεσα στους ανθρώπους δεν έχει ζήσει ποτέ μέσα στην πραγματικότητα και όλοι οι άνθρωποι ζούνε ζωές χωρίς νόημα. Λόγω των επί μακρόν καθιερωμένων τρόπων και εθίμων του ανθρώπου, τα σώματα όλων των ανθρώπων είναι εμποτισμένα με την οσμή του εγκόσμιου χώματος. Ως εκ τούτου, ο άνθρωπος έχει γίνει ανάλγητος, αναίσθητος απέναντι στην απόγνωση του κόσμου και, αντιθέτως, καταπιάνεται με το πώς να ικανοποιεί τον εαυτό του σε αυτήν την παγωμένη γη. Η ζωή του ανθρώπου δεν έχει την παραμικρή θέρμη και στερείται οποιουδήποτε ίχνους ανθρωπότητας ή φωτός· ωστόσο, εκείνος εξοικειώθηκε τόσο μαζί της, υπομένοντας μια ζωή χωρίς αξία, κατά την οποία τρέχει χωρίς να πετυχαίνει τίποτα. Εν ριπή οφθαλμού, η ημέρα του θανάτου πλησιάζει και τον άνθρωπο τον βρίσκει πικρός θάνατος. Σε αυτόν τον κόσμο, δεν κατάφερε ποτέ τίποτα ούτε κέρδισε τίποτα, παρά μόνο βιαστικά έρχεται και βιαστικά αναχωρεί. Κανένας απ’ αυτούς που βλέπουν τα μάτια Μου δεν έφερε ποτέ τίποτα, ούτε πήρε τίποτα, γι’ αυτό ο άνθρωπος νιώθει ότι ο κόσμος είναι άδικος. Ωστόσο, κανένας τους δεν βιάζεται να φύγει. Περιμένουν απλώς την ημέρα που θα εκπληρωθεί ξαφνικά η υπόσχεσή Μου προς τους ανθρώπους από τον ουρανό, η οποία θα τους επιστρέψει, τη στιγμή που θα έχουν ξεστρατίσει, να αντικρίσουν για άλλη μια φορά την οδό της αιώνιας ζωής. Γι’ αυτό, ο άνθρωπος εστιάζει επάνω σε κάθε πράξη και ενέργειά Μου, για να δει αν έχω κρατήσει πραγματικά την υπόσχεσή Μου απέναντί του. Όταν βρίσκεται εν μέσω τρομερών δεινών, όταν πονάει φρικτά ή ταλανίζεται από δοκιμασίες και είναι έτοιμος να καταρρεύσει, ο άνθρωπος καταριέται την ημέρα που γεννήθηκε, ώστε να δραπετεύσει συντομότερα από τα προβλήματά του και να μεταβεί σε έναν άλλον, ιδεώδη τόπο. Όμως, όταν οι δοκιμασίες τελειώσουν, ο άνθρωπος γεμίζει από χαρά. Γιορτάζει την ημέρα της γέννησής του επάνω στη γη και ζητάει να ευλογήσω εκείνη την ημέρα. Εκείνη τη στιγμή, ο άνθρωπος δεν αναφέρει πλέον τους όρκους του παρελθόντος, τρέμει μήπως ο θάνατος του χτυπήσει και δεύτερη φορά την πόρτα. Όταν τα χέρια Μου ανυψώνουν τον κόσμο, οι άνθρωποι χορεύουν με χαρά, δεν είναι πλέον θλιμμένοι και όλοι εξαρτώνται από Εμένα. Όταν καλύπτω το πρόσωπό Μου με τα χέρια Μου και πατάω τους ανθρώπους κάτω από το έδαφος, αυτοί αμέσως νιώθουν να τους κόβεται η ανάσα και μόλις και μετά βίας μπορούν να επιβιώσουν. Όλοι Με ζητούν, τρομοκρατημένοι μήπως τους καταστρέψω, καθώς όλοι επιθυμούν να αντικρίσουν την ημέρα που θα δοξαστώ. Ο άνθρωπος εκλαμβάνει την ημέρα Μου ως την αρχή της ύπαρξής του, ενώ ο μόνος λόγος που έχει επιβιώσει μέχρι σήμερα η ανθρωπότητα, είναι επειδή οι άνθρωποι περιμένουν πότε θα έρθει η ημέρα της δόξας Μου. Η ευλογία που διατάχθηκε από τα χείλη Μου ορίζει ότι εκείνοι που γεννήθηκαν κατά τις έσχατες ημέρες είναι αρκετά τυχεροί, καθώς θα αντικρίσουν όλη τη δόξα Μου.

Ανά τους αιώνες, πολλοί αναχώρησαν από αυτόν τον κόσμο γεμάτοι απογοήτευση και απροθυμία, ενώ πολλοί έχουν έρθει σ’ αυτόν γεμάτοι ελπίδα και πίστη. Διευθέτησα τον ερχομό πολλών ανθρώπων, και έδιωξα και πολλούς. Αμέτρητοι άνθρωποι πέρασαν από τα χέρια Μου. Πολλά πνεύματα ρίχτηκαν στον Άδη, πολλοί έζησαν μέσα στη σάρκα και πολλοί πέθαναν και ξαναγεννήθηκαν στη γη. Παρόλα αυτά, κανένας από αυτούς δεν είχε την ευκαιρία να απολαύσει τις ευλογίες της βασιλείας σήμερα. Έδωσα τόσα πολλά στον άνθρωπο, όμως αυτός κέρδισε τόσα λίγα, επειδή η επέλαση των δυνάμεων του Σατανά τον κατέστησε ανίκανο να απολαύσει όλα Μου τα πλούτη. Είχε μόνο την καλή τύχη να τα κοιτάξει, αλλά ποτέ του δεν μπόρεσε να τα απολαύσει πλήρως. Ο άνθρωπος δεν ανακάλυψε ποτέ το θησαυροφυλάκιο που είχε μέσα του για να λάβει τα πλούτη του ουρανού, κι έτσι έχασε τις ευλογίες που του έδωσα. Δεν είναι το πνεύμα του ανθρώπου αυτό το χάρισμα που τον συνδέει με το δικό Μου Πνεύμα; Γιατί ο άνθρωπος δεν Με συνέδεσε ποτέ με το πνεύμα του; Γιατί Με πλησιάζει με τη σάρκα, αλλά είναι ανίκανος να το κάνει με το πνεύμα; Είναι η πραγματική Μου όψη αυτή της σάρκας; Γιατί ο άνθρωπος δεν γνωρίζει την ουσία Μου; Έχει υπάρξει ποτέ πραγματικά οποιοδήποτε ίχνος από Εμένα στο πνεύμα του ανθρώπου; Έχω εξαφανιστεί πλήρως από το πνεύμα του ανθρώπου; Αν ο άνθρωπος δεν εισέλθει στη σφαίρα του πνευματικού κόσμου, πώς θα μπορέσει να αντιληφθεί τις προθέσεις Μου; Υπάρχει αυτό το στοιχείο στα μάτια των ανθρώπων που θα μπορούσε να διαπεράσει απευθείας τη σφαίρα του πνευματικού κόσμου; Υπήρξαν πολλές φορές που κάλεσα τον άνθρωπο μέσω του Πνεύματός Μου, όμως ο άνθρωπος αντιδρά σαν να τον έχω μαχαιρώσει, Με παρατηρεί από απόσταση, τρέμοντας ότι θα τον οδηγήσω σε κάποιον άλλον κόσμο. Υπήρξαν πολλές φορές που διερεύνησα το πνεύμα του ανθρώπου, όμως αυτός παραμένει εντελώς επιλήσμων, τρέμει το φυλλοκάρδι του μήπως μπω στο σπίτι του και αδράξω την ευκαιρία για να του πάρω όλα του τα υπάρχοντα. Επομένως, με κλείνει απ’ έξω και δεν Με αφήνει να κοιτάζω τίποτα άλλο, παρά μια κρύα, ερμητικά κλειστή πόρτα. Υπήρξαν πολλές φορές που ο άνθρωπος έπεσε και εγώ τον έσωσα, ωστόσο, μόλις αφυπνίζεται, αμέσως Με εγκαταλείπει και, χωρίς καν να τον αγγίξει η αγάπη Μου, Μου ρίχνει ένα βλέμμα γεμάτο επιφυλακτικότητα· ποτέ δεν ζέστανα την καρδιά του ανθρώπου. Ο άνθρωπος είναι ένα απαθές, ψυχρόαιμο ζώο. Παρόλο που έχει νιώσει τη θέρμη του εναγκαλισμού Μου, ποτέ δεν συγκινήθηκε βαθιά από αυτόν. Ο άνθρωπος είναι σαν ένας άγριος που ζει στα βουνά. Ποτέ δεν εκτίμησε την αγάπη Μου για την ανθρωπότητα. Είναι απρόθυμος να Με προσεγγίσει· προτιμά να ζει στα βουνά, όπου έρχεται αντιμέτωπος με την απειλή των άγριων θηρίων. Παρόλα αυτά, εξακολουθεί να είναι απρόθυμος να βρει καταφύγιο σ’ Εμένα. Δεν υποχρεώνω κανέναν άνθρωπο: Απλώς πραγματοποιώ το έργο Μου. Θα έρθει η ημέρα που ο άνθρωπος θα κολυμπά δίπλα Μου εν μέσω του απέραντου ωκεανού, ώστε να μπορεί να απολαμβάνει όλα τα πλούτη επί της γης και να μην κινδυνεύει μήπως τον καταπιεί η θάλασσα.

Με την ολοκλήρωση των λόγων Μου, η βασιλεία σχηματίζεται σταδιακά επάνω στη γη και ο άνθρωπος επιστρέφει σταδιακά στην κανονικότητα, κι έτσι, εγκαθίσταται στη γη η βασιλεία της καρδιάς Μου. Μέσα στη βασιλεία, όλοι οι άνθρωποι του Θεού ανακτούν τη ζωή του κανονικού ανθρώπου. Ο παγερός χειμώνας φεύγει, για να πάρει τη θέση του ένας κόσμος με πόλεις γεμάτες άνοιξη, όπου θα επικρατεί άνοιξη όλον τον χρόνο. Οι άνθρωποι δεν έρχονται πλέον αντιμέτωποι με τον ζοφερό, μίζερο κόσμο του ανθρώπου, δεν υπομένουν πλέον το ψύχος του κόσμου του ανθρώπου. Οι άνθρωποι δεν μάχονται μεταξύ τους, οι χώρες δεν πολεμάνε μεταξύ τους, δεν γίνονται πλέον σφαγές και δεν υπάρχουν εκείνα τα ρυάκια αίματος από τις σφαγές· όλοι οι τόποι πλημμυρίζουν από ευτυχία και παντού υπάρχει διάχυτη εγκαρδιότητα ανάμεσα στους ανθρώπους. Πηγαίνω από τόπο σε τόπο, απολαμβάνω επάνω από τον θρόνο Μου, ζω ανάμεσα στ’ αστέρια. Και οι άγγελοι Μού προσφέρουν νέα τραγούδια και νέους χορούς. Δεν κυλάνε πλέον δάκρυα στο πρόσωπό τους λόγω της ευθραυστότητάς τους. Δεν ακούω πλέον, ενώπιόν Μου, τον ήχο από το κλάμα των αγγέλων, και κανένας δεν Μου παραπονιέται πια για κακουχίες. Σήμερα, όλοι ζείτε ενώπιόν Μου· αύριο, θα ζείτε όλοι στη βασιλεία Μου. Δεν είναι αυτή η μεγαλύτερη ευλογία που δίνω στον άνθρωπο; Χάριν του τιμήματος που πληρώνετε σήμερα, θα κληρονομήσετε τις ευλογίες του μέλλοντος και θα ζείτε εν μέσω της δόξας Μου. Εξακολουθείτε να μην επιθυμείτε να συνδεθείτε με την ουσία του Πνεύματός Μου; Εξακολουθείτε να επιθυμείτε την ίδια σας τη σφαγή; Οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν τις υποσχέσεις που μπορούν να αντιληφθούν, παρόλο που είναι εφήμερες, και κανένας δεν είναι πρόθυμος να αποδεχθεί τις υποσχέσεις του αύριο, παρόλο που είναι για πάντα. Τα πράγματα που είναι ορατά στον άνθρωπο είναι τα πράγματα που θα εκμηδενίσω, ενώ τα πράγματα που είναι ανεπαίσθητα στον άνθρωπο είναι αυτά που θα επιτύχω. Αυτή είναι η διαφορά ανάμεσα στον Θεό και στον άνθρωπο.

Ο άνθρωπος κρατάει αρχείο για την ημέρα Μου, όμως κανένας δεν γνωρίζει την ακριβή ημερομηνία, οπότε ο άνθρωπος μπορεί μόνο να ζει μέσα στην αποχαύνωση. Επειδή οι μεγάλες επιθυμίες του ανθρώπου αντηχούν στους απέραντους ουρανούς και μετά εξαφανίζονται, ο άνθρωπος έχει χάσει πολλάκις την ελπίδα του, με αποτέλεσμα να κατηφορίσει στη σημερινή του κατάσταση. Οι ομιλίες Μου δεν αποσκοπούν να κάνουν τον άνθρωπο να ψάχνει ημερομηνίες, ούτε να τον οδηγήσουν στην ίδια την καταστροφή του λόγω της απόγνωσής του. Αυτό που επιθυμώ είναι να κάνω τον άνθρωπο να αποδεχτεί την υπόσχεσή Μου και όλοι οι άνθρωποι ανά τον κόσμο να έχουν ένα μερίδιο στην υπόσχεσή Μου. Αυτό που θέλω είναι έμβια όντα γεμάτα ζωή, όχι πτώματα βουτηγμένα στον θάνατο. Μόλις καθίσω στο τραπέζι της βασιλείας, θα διατάξω όλους τους ανθρώπους επί της γης να δεχθούν την επιθεώρησή Μου. Δεν επιτρέπω την παρουσία οποιουδήποτε ακάθαρτου ενώπιόν Μου. Δεν ανέχομαι καμία ανθρώπινη παρεμβολή στο έργο Μου. Όλοι εκείνοι που παρεμβάλλονται στο έργο Μου ρίχνονται στο μπουντρούμι και, ακόμα και μετά την απελευθέρωσή τους, εξακολουθούν να ταλανίζονται από συμφορές, καταδικασμένοι στις πύρινες φλόγες της γης. Όταν ενσαρκώνομαι, οποιοσδήποτε θέτει υπό συζήτηση το έργο Μου, το οποίο πραγματοποιώ με τη σάρκα Μου, θα λάβει την απέχθειά Μου. Υπήρξαν πολλές φορές που υπενθύμισα σε όλους τους ανθρώπους ότι δεν υπάρχει τίποτα παρόμοιο με Εμένα στη γη και ότι όποιος Με θεωρεί ίσο κι όμοιό του ή Με έλκει προς αυτόν για να αναπολήσει τις στιγμές που πέρασε στο παρελθόν μαζί Μου, θα οδηγηθεί στην καταστροφή. Αυτό διατάζω. Σε αυτά τα θέματα δεν είμαι διόλου επιεικής απέναντι στον άνθρωπο. Όλοι εκείνοι που παρεμβάλλονται στο έργο Μου και Μου παρέχουν συμβουλές, γίνονται αποδέκτες της παίδευσής Μου και δεν θα τους συγχωρέσω ποτέ. Αν δεν μιλάω ευθέως, ο άνθρωπος δεν θα έρθει ποτέ στα συγκαλά του και, άθελά του, θα γίνει αντικείμενο της παίδευσής Μου —επειδή ο άνθρωπος δεν Με γνωρίζει μέσα από τη σάρκα Μου.

20 Μαρτίου 1992