Οι ομιλίες του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν: Η δέκατη τρίτη ομιλία

Στις διακηρύξεις της φωνής Μου κρύβονται πολλές από τις προθέσεις Μου. Εντούτοις, ο άνθρωπος δεν τις γνωρίζει και δεν τις κατανοεί καθόλου, και συνεχίζει να δέχεται και να ακολουθεί την εξωτερική όψη των λόγων Μου, χωρίς να είναι σε θέση να συνειδητοποιήσει την καρδιά Μου ή να διαισθανθεί το θέλημά Μου μέσα από τα λόγια Μου. Παρόλο που έχω καταστήσει σαφή τα λόγια Μου, έχει καταλάβει κανείς; Από τη Σιών ήλθα στην ανθρωπότητα. Επειδή έλαβα την ανθρώπινη φύση ενός συνηθισμένου ανθρώπου και έχω ενδυθεί τη σάρκα ενός ανθρώπου, οι άνθρωποι κατάφεραν να γνωρίσουν μόνο την εξωτερική Μου εμφάνιση, αλλά δεν γνωρίζουν τη ζωή που βρίσκεται μέσα Μου, ούτε αναγνωρίζουν τον Θεό του Πνεύματος, και γνωρίζουν μόνο τον άνθρωπο της σάρκας. Μήπως δεν αξίζει να προσπαθήσετε να γνωρίσετε τον ίδιο τον πραγματικό Θεό; Μήπως δεν αξίζει να προσπαθήσετε να «αναλύσετε» τον ίδιο τον πραγματικό Θεό; Απεχθάνομαι τη διαφθορά ολόκληρης της ανθρώπινης φυλής, αλλά νιώθω συμπόνια για την αδυναμία των ανθρώπων. Επιπλέον, αντιμετωπίζω την παλαιά φύση ολόκληρης της ανθρώπινης φυλής. Εφόσον ανήκετε στον λαό Μου στην Κίνα, δεν είστε επίσης μέρος της ανθρώπινης φυλής; Μεταξύ όλου του λαού Μου και μεταξύ όλων των υιών Μου, δηλαδή μεταξύ όσων έχω επιλέξει από ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή, εσείς ανήκετε στην κατώτερη ομάδα. Για τον λόγο αυτό, έχω ξοδέψει τη μεγαλύτερη ποσότητα ενέργειας, τη μεγαλύτερη προσπάθεια σ’ εσάς. Εξακολουθείτε να μη αγαπάτε την ευλογημένη ζωή που απολαμβάνετε σήμερα; Εξακολουθείτε να σκληραίνετε τις καρδιές σας για να επαναστατήσετε εναντίον Μου και να καταπιαστείτε αποκλειστικά με τα δικά σας σχέδια; Αν δεν εξακολουθούσα να νιώθω έλεος και αγάπη για εσάς, ολόκληρη η ανθρωπότητα θα είχε πέσει από καιρό στα χέρια του Σατανά και θα μετατρεπόταν σε «λαχταριστές μπουκιές» στο στόμα του. Σήμερα, εν μέσω όλης της ανθρωπότητας, εκείνοι που πραγματικά ξοδεύουν για Μένα και Με αγαπούν πραγματικά είναι ακόμα τόσο σπάνιοι ώστε μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Μήπως σήμερα ο τίτλος του[α] «λαού Μου» έχει ήδη γίνει δικό σας κτήμα; Μήπως η συνείδησή σου έχει απλώς παγώσει; Είσαι αληθινά άξιος να γίνεις ο λαός που χρειάζομαι; Αν αναλογιστώ το παρελθόν και κοιτάξω ξανά στο σήμερα, ποιος από εσάς έχει ικανοποιήσει την καρδιά Μου; Ποιος από εσάς έχει δείξει γνήσια προσοχή στις προθέσεις Μου; Εάν δεν σας βοηθούσα, δεν θα είχατε ξυπνήσει ακόμα, αλλά θα παρέμενετε σαν να ήσασταν παγωμένοι, και πάλι, σαν να ήσασταν σε κατάσταση χειμερίας νάρκης.

Μέσα από τα ανταριασμένα κύματα, ο άνθρωπος βλέπει την οργή Μου. Μπροστά στα απειλητικά μαύρα σύννεφα, οι άνθρωποι τρελαίνονται από τον φόβο τους και δεν ξέρουν προς τα πού να φύγουν τρέχοντας, σαν να φοβούνται ότι η βροντή και η βροχή θα τους παρασύρουν. Στη συνέχεια, αφού η πυκνή χιονοθύελλα καταλαγιάσει, η διάθεσή τους γίνεται χαλαρή και ανέμελη καθώς απολαμβάνουν το όμορφο τοπίο της φύσης. Εντούτοις, κάτι τέτοιες στιγμές, ποιος από αυτούς έχει βιώσει ποτέ την απεριόριστη αγάπη που έχω για την ανθρωπότητα; Στην καρδιά τους υπάρχει μόνο η μορφή Μου, αλλά όχι η ουσία του Πνεύματός Μου: Δεν Με αψηφά άραγε ανοιχτά ο άνθρωπος; Όταν η καταιγίδα κοπάσει, όλη η ανθρωπότητα είναι σαν να έχει ανανεωθεί, σαν να έχει ανακτήσει το φως και τη ζωή, μετά το ραφινάρισμα μέσω δοκιμασιών. Δεν είχατε επίσης, αφού υπομείνατε τα χτυπήματα που σας έδωσα, την καλοτυχία να φτάσετε στο σήμερα; Εντούτοις, όταν το σήμερα παρέλθει και έρθει το αύριο, θα είστε σε θέση να διατηρήσετε την καθαρότητα που διαδέχτηκε τη νεροποντή; Θα είστε σε θέση να διατηρήσετε την αφοσίωση που διαδέχτηκε το ραφινάρισμά σας; Θα είστε σε θέση να διατηρήσετε την υπακοή του σήμερα; Μπορεί η αφοσίωσή σας να παραμείνει ακλόνητη και αμετάβλητη; Σίγουρα αυτό δεν αποτελεί αίτημα του οποίου η εκπλήρωση βρίσκεται πέραν της ανθρώπινης ικανότητας; Μέρα με τη μέρα, ζω με τους ανθρώπους, και δρω μαζί με τους ανθρώπους, εν μέσω της ανθρωπότητας, αλλά κανείς δεν το έχει προσέξει ποτέ. Εάν δεν υπήρχε η καθοδήγηση του Πνεύματός Μου, ποιος από ολόκληρη την ανθρώπινη φυλή θα εξακολουθούσε να υπάρχει στη σημερινή εποχή; Μήπως, όταν λέω ότι ζω και δρω μαζί με τους ανθρώπους, υπερβάλλω; Στο παρελθόν, είπα: «δημιούργησα την ανθρωπότητα και καθοδήγησα ολόκληρη την ανθρωπότητα και διοίκησα ολόκληρη την ανθρωπότητα». Δεν ισχύει αυτό; Μήπως η εμπειρία σας σ’ αυτά τα πράγματα είναι ανεπαρκής; Η απλή φράση «πάροχος υπηρεσιών» θα πρέπει να σας αρκεί για να δαπανήσετε την προσπάθεια μιας ζωής σε ερμηνείες. Χωρίς πραγματική εμπειρία, ένας άνθρωπος δεν θα κατόρθωνε ποτέ να Με γνωρίσει, δεν θα κατόρθωνε ποτέ να Με γνωρίσει μέσω των λόγων Μου. Σήμερα, ωστόσο, έχω έρθει αυτοπροσώπως ανάμεσά σας: δεν σας διευκολύνει αυτό για να Με γνωρίσετε; Μήπως η ενσάρκωσή Μου δεν είναι και σωτηρία για εσάς; Αν δεν κατερχόμουν στην ανθρωπότητα αυτοπροσώπως, ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή θα είχε διαποτιστεί εδώ και πολύ καιρό από αντιλήψεις, δηλαδή θα είχε γίνει κτήμα του Σατανά, γιατί αυτό στο οποίο πιστεύεις είναι απλώς η εικόνα του Σατανά και δεν έχει καμία σχέση με τον ίδιο τον Θεό. Δεν είναι αυτή άραγε η σωτηρία Μου;

Όταν ο Σατανάς έρχεται ενώπιόν Μου, δεν κάνω πίσω μπροστά στην άγρια θηριωδία του, ούτε φοβάμαι την αποκρουστική του όψη: απλά τον αγνοώ. Όταν ο Σατανάς Με βάζει σε πειρασμό, διακρίνω τα κόλπα του, κάνοντάς τον να ξεγλιστρήσει ντροπιασμένος και ταπεινωμένος. Όταν ο Σατανάς Με πολεμάει και προσπαθεί να αρπάξει τον εκλεκτό λαό Μου, κάνω κάθε δυνατή προσπάθεια στη σάρκα Μου. Και στη σάρκα Μου συντηρώ και καθοδηγώ τον λαό Μου, ώστε να μην πέφτει κάτω ή να χάνει τον δρόμο του εύκολα, και τον οδηγώ καθ’ όλη τη διαδρομή. Και όταν ο Σατανάς αποσυρθεί ηττημένος, θα δοξαστώ στον λαό Μου, και ο λαός Μου θα έχει γίνει λαμπρός και ακλόνητος μάρτυράς Μου. Ως εκ τούτου, θα πάρω τα αντιθετικά στοιχεία στο σχέδιο διαχείρισής Μου και θα τα πετάξω μια για πάντα στο πηγάδι της αβύσσου. Αυτό είναι το σχέδιό Μου, αυτό είναι το έργο Μου. Στη ζωή σου, ίσως έρθει μια μέρα που θα έρθεις αντιμέτωπος μ’ αυτή την κατάσταση: Θα επιτρέψεις στον εαυτό σου να πέσει στα χέρια του Σατανά ηθελημένα ή θα Μου επιτρέψεις να σε αποκτήσω; Πρόκειται για τη δική σου μοίρα και πρέπει να το σκεφτείς προσεκτικά.

Η ζωή στη βασιλεία είναι η ζωή του λαού και του ίδιου του Θεού. Όλη η ανθρωπότητα βρίσκεται κάτω από τη φροντίδα και την προστασία Μου, και όλοι συμμετέχουν σε μια μάχη μέχρι θανάτου με τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα. Προκειμένου να κερδίσουν αυτή την τελική μάχη, για να αποτελειώσουν τον μεγάλο κόκκινο δράκοντα, όλοι οι άνθρωποι θα πρέπει να προσφέρουν ολόκληρη την ύπαρξή τους σ’ Εμένα στη βασιλεία Μου. Όταν λέω «βασιλεία», αυτό που εννοώ είναι η ζωή που διάγει κανείς απευθείας κάτω από την αιγίδα της θεϊκής φύσης, στην οποία ολόκληρη η ανθρωπότητα καθοδηγείται από Μένα άμεσα, εκπαιδεύεται από Μένα άμεσα, έτσι ώστε η ζωή όλης της ανθρωπότητας, παρόλο που βρίσκεται ακόμα στη γη, είναι σαν να βρίσκεται στον ουρανό, μια ουσιαστική πραγμάτωση της ζωής στον τρίτο ουρανό. Παρόλο που είμαι στη σάρκα Μου, δεν υπόκειμαι στους περιορισμούς της σάρκας. Πόσες φορές έχω έρθει εν μέσω των ανθρώπων για να ακούσω τις προσευχές τους και πόσες φορές, περπατώντας ανάμεσα στους ανθρώπους, έχω απολαύσει τις δοξολογίες τους· παρόλο που τα ανθρώπινα όντα δεν είχαν ποτέ συνειδητοποιήσει την ύπαρξή Μου, εξακολουθώ να επιτελώ το έργο Μου κατ’ αυτόν τον τρόπο. Στην κατοικία Μου, όπου είναι ο τόπος που κρύβομαι, εντούτοις, σ’ αυτήν την κατοικία Μου, έχω νικήσει όλους τους εχθρούς Μου. Στην κατοικία Μου, έχω αποκτήσει πραγματική εμπειρία ζωής επί γης. Στην κατοικία Μου, παρατηρώ κάθε λέξη και πράξη του ανθρώπου, και παρακολουθώ και υπαγορεύω σε ολόκληρο το ανθρώπινο γένος. Εάν το ανθρώπινο γένος μπορούσε να δώσει προσοχή στις προθέσεις Μου, ικανοποιώντας με τον τρόπο αυτό την καρδιά Μου και προσφέροντάς Μου ευχαρίστηση, τότε θα ευλογούσα σίγουρα ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεν είναι αυτή η πρόθεσή Μου για την ανθρωπότητα;

Καθώς η ανθρωπότητα βρίσκεται σε κώμα, τα ανθρώπινα όντα ξυπνούν από τα όνειρά τους μόνο μέσω του κρότου της βροντής Μου. Και όταν ανοίγουν τα μάτια τους, πολλοί τραυματίζονται στα μάτια από αυτές τις εκρήξεις ψυχρής ακτινοβολίας, μέχρι του σημείου που χάνουν την αίσθηση του προσανατολισμού τους και δεν ξέρουν από πού έρχονται ή πού πηγαίνουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι χτυπιούνται από ακτίνες που μοιάζουν με λέιζερ και ως εκ τούτου σωριάζονται εν μέσω της θύελλας, το σώμα τους παρασύρεται από τους ορμητικούς χείμαρρους, μην αφήνοντας κανένα ίχνος πίσω τους. Στο φως, οι επιζώντες είναι τελικά σε θέση να δουν ξεκάθαρα το πρόσωπό Μου και τότε μόνο κατορθώνουν να γνωρίσουν λίγο την εξωτερική Μου εμφάνιση, σε σημείο που δεν τολμούν να Με κοιτάξουν κατά πρόσωπο, τρέμοντας μην στείλω το παίδεμα και τις κατάρες Μου για άλλη μια φορά πάνω στη σάρκα τους. Πόσοι άνθρωποι καταρρέουν κλαίγοντας με ανεξέλεγκτα αναφιλητά; Πόσοι πέφτουν σε απόγνωση; Πόσοι σχηματίζουν ποτάμια με το αίμα τους; Πόσοι καταλήγουν να είναι πτώματα που περιπλανιούνται άσκοπα από δω και από κει; Πόσοι άνθρωποι, αφού βρουν τη δική τους θέση στο φως, νιώθουν ξαφνική λύπη και χύνουν δάκρυα για τα μακρά χρόνια της δυστυχίας τους; Πόσοι άνθρωποι, κάτω από τη δυσοίωνη λάμψη του φωτός, ομολογούν την ακαθαρσία τους και αποφασίζουν να αυτοαναμορφωθούν; Πόσοι άνθρωποι, έχοντας τυφλωθεί, έχουν ήδη χάσει τη χαρά της ζωής και κατά συνέπεια δεν είναι σε θέση να προσέξουν το φως, και συνεπώς παραμένουν στάσιμοι, περιμένοντας το τέλος τους. Και πόσοι άνθρωποι ανοίγουν τα πανιά της ζωής και, υπό την καθοδήγηση του φωτός, προσδοκούν με ανυπομονησία το αύριο… Σήμερα, ποιος από τους ανθρώπους δεν βιώνει αυτή την κατάσταση; Ποιος δεν υπάρχει μέσα στο φως Μου; Ακόμα κι αν είσαι δυνατός, ή αν υποθέσουμε ότι είσαι αδύναμος, πώς μπορείς να αποφύγεις την έλευση του φωτός Μου;

10 Μαρτίου 1992

Υποσημειώσεις:

α. Στο αρχικό κείμενο παραλείπονται οι λέξεις «ο τίτλος του».

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.