Οι ομιλίες του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν: Η δέκατη ένατη ομιλία

Αποτελεί σωστή απασχόληση για τον άνθρωπο να εκλαμβάνει τα λόγια Μου ως βάση για την επιβίωσή του. Ο άνθρωπος πρέπει να καθορίσει το δικό του ξεχωριστό μερίδιο σε κάθε ένα μέρος των λόγων Μου. Εάν δεν το κάνει, θα σημαίνει ότι πάει γυρεύοντας, ότι επιζητά την ίδια του την καταστροφή. Οι άνθρωποι δεν Με γνωρίζουν και, εξαιτίας αυτού, αντί να Μου προσφέρουν τη ζωή τους ως αντάλλαγμα, το μόνο που κάνουν είναι να παρελαύνουν ενώπιόν Μου κρατώντας σκουπίδια στα χέρια, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να Με ικανοποιήσουν. Όμως, κάθε άλλο παρά ικανοποιούμαι από την κατάσταση ως έχει κι εξακολουθώ να έχω απαιτήσεις από τους ανθρώπους. Αγαπώ τη συμβολή από τους ανθρώπους, όμως μισώ τον εκβιασμό τους. Οι καρδιές όλων των ανθρώπων είναι γεμάτες απληστία. Φαίνεται σαν η ανθρώπινη καρδιά να είναι υποδουλωμένη στον διάβολο και ο άνθρωπος να είναι ανήμπορος να απελευθερωθεί και να την προσφέρει σ’ Εμένα. Όταν μιλάω, ο άνθρωπος Με ακούει καθηλωμένος, όμως όταν σταματάω να μιλάω, αρχίζει και πάλι τα δικά του «εγχειρήματα» και παύει να λαμβάνει υπόψη του τα λόγια Μου, σαν αυτά να ήταν απλώς ένα παράρτημα του εγχειρήματός του. Δεν υπήρξα ποτέ ελαστικός απέναντι στους ανθρώπους, αλλά έχω επίσης υποφέρει για πολύ καιρό και έχω επιδείξει μεγαλοψυχία απέναντι στους ανθρώπους. Έτσι, λόγω της επιείκειάς Μου, τα ανθρώπινα όντα έχουν γίνει όλα επηρμένα, ανίκανα για αυτογνωσία και αυτοκριτική και εκμεταλλεύονται την ανεκτικότητά Μου για να Με εξαπατήσουν. Ούτε ένας ανάμεσα στους ανθρώπους δεν νοιάζεται πραγματικά για Μένα, κι ούτε ένας δεν Με εκτιμά πραγματικά ως κάτι το πολύτιμο που φυλάει στην καρδιά του. Μόνο όταν έχουν χρόνο για χάσιμο, στρέφουν προς Εμένα το απαθές βλέμμα τους. Οι προσπάθειες που έχω καταβάλει για τους ανθρώπους είναι ήδη ανυπολόγιστες. Έχω εκπονήσει ένα έργο άνευ προηγουμένου για τον άνθρωπο και, πέραν αυτού, του έχω δώσει ένα επιπρόσθετο καθήκον, προκειμένου να μπορέσει να κερδίσει σε γνώση και να υποστεί μια αλλαγή από αυτό που έχω και αυτό που είμαι. Δεν ζητώ από τον άνθρωπο να είναι απλώς ένας «καταναλωτής», αλλά του ζητώ να γίνει ένας «παραγωγός», ικανός να επιφέρει την ήττα του Σατανά. Παρόλο που μπορεί να μη ζητάω τίποτα από τον άνθρωπο, έχω, ωστόσο, πρότυπα για τις απαιτήσεις που θέτω, επειδή υπάρχει κάποιος σκοπός στα όσα κάνω, καθώς και αρχές σύμφωνα με τις οποίες ενεργώ: Δεν χαζολογάω έτσι ασκόπως, όπως φαντάζεται ο άνθρωπος, ούτε διαμορφώνω τους ουρανούς, τη γη και τις μυριάδες των στοιχείων της δημιουργίας έτσι, απλώς από πείσμα και ιδιοτροπία. Μέσα από το έργο Μου, ο άνθρωπος θα πρέπει να μπορεί να δει κάτι, κάτι να κερδίσει. Δεν πρέπει να κατασπαταλά την άνοιξη της νιότης του ή να αντιμετωπίζει την ίδια του τη ζωή ως ένα ένδυμα, το οποίο αδιάφορα αφήνεται να μαζεύει σκόνη. Αντιθέτως, θα πρέπει να επιτηρεί αυστηρά τον εαυτό του, να επωφελείται από την αφθονία Μου και να απολαμβάνει, μέχρι, για χάρη Μου, να μην μπορεί να επιστρέψει πλέον στον Σατανά, και για χάρη Μου να εξαπολύσει μια επίθεση εναντίον του Σατανά. Δεν είναι τόσο απλό αυτό που ζητάω από τον άνθρωπο;

Όταν μια αχνή αχτίδα φωτός αρχίζει να λάμπει από την Ανατολή, όλοι οι άνθρωποι στο σύμπαν στρέφουν την προσοχή τους γι’ αυτήν την ιδιαίτερη στιγμή προς το φως της Ανατολής. Έχοντας βγει από τον λήθαργο στον οποίον ήταν βυθισμένη, η ανθρωπότητα πηγαίνει για να παρατηρήσει την πηγή αυτού του ανατολικού φωτός, όμως, λόγω των ορίων της ανθρώπινης δύναμης, κανένας δεν μπορεί να δει το μέρος απ’ όπου προέρχεται το φως. Όταν τα πάντα μέσα στο σύμπαν φωτιστούν πλήρως, ο άνθρωπος θα ξυπνήσει από τον ύπνο και τα όνειρά του και μόνο τότε θα συνειδητοποιήσει ότι η ημέρα Μου φτάνει σιγά-σιγά στον κόσμο. Όλη η ανθρωπότητα γιορτάζει τον ερχομό του φωτός, και επειδή χάρη στον ερχομό του δεν κάνει πλέον ύπνο βαθύ και δεν είναι πλέον αναίσθητη. Υπό την ακτινοβολία του φωτός Μου, όλοι οι άνθρωποι αποκτούν διαύγεια στο πνεύμα και στην όρασή τους και άξαφνα αφυπνίζονται από τη χαρά της ζωής. Πάνω από ένα πέπλο ομίχλης παρατηρώ την ανθρωπότητα. Τα ζώα είναι όλα σε κατάσταση ηρεμίας. Από τον ερχομό αυτής της αχνής αχτίδας φωτός, τα πάντα μέσα στη δημιουργία συνειδητοποιούν ότι μια νέα ζωή πλησιάζει. Γι’ αυτόν τον λόγο, όλα τα ζώα ξεπροβάλλουν από τη σπηλιά τους σε αναζήτηση τροφής. Τα φυτά, φυσικά, δεν αποτελούν εξαίρεση και υπό την ακτινοβολία του φωτός τα πράσινα φύλλα τους σπινθηροβολούν μια στιλπνή λάμψη, περιμένοντας να αφιερώσουν το δικό τους ξεχωριστό μερίδιο σ’ Εμένα, όταν θα βρίσκομαι στη γη. Όλα τα ανθρώπινα όντα επιθυμούν την έλευση του φωτός, αλλά ταυτόχρονα τη φοβούνται, ανησυχώντας ότι δεν θα μπορούν πλέον να κρύψουν την ασχήμια τους, καθώς ο άνθρωπος στέκεται ολόγυμνος, χωρίς τίποτα να τον καλύπτει. Πόσοι άνθρωποι βρέθηκαν σε κατάσταση πανικού εξαιτίας της έλευσης του φωτός και πόσοι έπαθαν νευρικό κλονισμό από την εμφάνιση του φωτός; Πόσοι άνθρωποι κατακλύστηκαν από αμέτρητες τύψεις μόλις αντίκρισαν το φως, νιώθοντας αποτροπιασμό για τη μιαρή τους φύση, αλλά ανήμποροι να αλλάξουν το τετελεσμένο γεγονός, μπορούν μόνο να περιμένουν από Μένα να ορίσω την ποινή τους. Πόσοι άνθρωποι, εξευγενισμένοι από τα δεινά του σκότους, στην όψη του φωτός δέχονται ένα ισχυρό χτύπημα από το βαθύ του νόημα και, έκτοτε, το σφιχταγκαλιάζουν στο στήθος τους, φοβούμενοι μήπως το χάσουν πάλι; Πόσοι άνθρωποι, αντί να εκτροχιαστούν από την ξαφνική εμφάνιση του φωτός, συνεχίζουν απλώς να κάνουν τη δουλειά τους όπως πριν, επειδή είναι τυφλοί τόσο καιρό που δεν συνειδητοποιούν τον ερχομό του φωτός, ούτε και παίρνουν ευχαρίστηση από αυτό. Στις καρδιές τους οι άνθρωποι δεν Με έχουν ούτε πολύ ψηλά ούτε πολύ χαμηλά. Όσον αφορά τους ανθρώπους, αδιαφορούν για το αν υπάρχω ή όχι, λες κι η ζωή του ανθρώπου δεν θα γινόταν πιο μοναχική αν δεν υπήρχα, κι αν υπήρχα, δεν θα κέρδιζε καμία απόλαυση. Επειδή τα ανθρώπινα όντα δεν Με περιβάλλουν με αγάπη, οι χαρές που τους δίνω είναι λίγες. Όμως, από τη στιγμή που οι άνθρωποι θα Μου αποδώσουν έστω κι ένα ψήγμα λατρείας, τότε θα αλλάξει και η δική Μου η στάση απέναντί τους. Γι’ αυτόν τον λόγο, μόνο όταν οι άνθρωποι ενστερνιστούν αυτόν τον νόμο, θα είναι αρκετά τυχεροί ώστε να αφιερώσουν τους εαυτούς τους σ’ Εμένα και να ζητήσουν αυτά που κρατάω στο χέρι Μου. Είναι βέβαιο ότι η αγάπη του ανθρώπου για Μένα δεν έγκειται αποκλειστικά στα ίδια συμφέροντά του; Είναι βέβαιο ότι η πίστη του σ’ Εμένα δεν έγκειται αποκλειστικά σ’ αυτά που έχω να προσφέρω; Μήπως ο άνθρωπος, εκτός αν δει το φως Μου, είναι ανίκανος να Με αγαπήσει ειλικρινά μέσω της πίστης του; Είναι βέβαιο ότι η δύναμη και το σφρίγος του ανθρώπου δεν περιορίζονται στην πραγματικότητα από τις σημερινές συνθήκες; Μήπως ο άνθρωπος πρέπει να έχει θάρρος για να Με αγαπήσει;

Βασιζόμενα στην ύπαρξή Μου, τα μυριάδες στοιχεία της δημιουργίας υποτάσσονται πειθήνια στους τόπους όπου κατοικούν και δεν ενδίδουν στην ακολασία, λόγω τυχόν απουσίας της πειθαρχίας Μου. Συνεπώς, τα βουνά γίνονται σύνορα ανάμεσα στα έθνη της γης, τα ύδατα γίνονται σύνορα που διατηρούν τους λαούς χώρια ανάμεσα στις στεριές, ενώ ο αέρας γίνεται αυτό που ρέει από τον έναν άνθρωπο στον άλλον μέσα στον χώρο της γης. Μόνο οι άνθρωποι είναι ανίκανοι να υπακούσουν πραγματικά τις απαιτήσεις του θελήματός Μου. Γι’ αυτό λέω ότι μέσα σε όλη τη δημιουργία, μόνο ο άνθρωπος ανήκει στην κατηγορία των ανυπάκουων. Ο άνθρωπος ποτέ δεν υποτάχθηκε πραγματικά σ’ Εμένα, και γι’ αυτό τον κρατάω από πάντα υπό καθεστώς αυστηρής πειθαρχίας. Αν διαφύγει από τους ανθρώπους ότι η δόξα Μου φτάνει μέχρι τα πέρατα του σύμπαντος, τότε θα πάρω σίγουρα όλη τη δόξα Μου και θα την κάνω να εκδηλωθεί μπροστά τους. Επειδή, λόγω της μίανσής του, ο άνθρωπος δεν μπορεί να αντικρίσει τη δόξα Μου, επί χιλιάδες χρόνια δεν έκανα ποτέ την εμφάνισή Μου, παρά έμενα κρυμμένος. Γι’ αυτόν τον λόγο, η δόξα Μου δεν εκδηλώθηκε ποτέ μπροστά στους ανθρώπους, και οι άνθρωποι ήταν πάντοτε βυθισμένοι στην απύθμενη άβυσσο της αμαρτίας. Έχω συγχωρέσει την ανηθικότητα των ανθρώπων, όμως τα ανθρώπινα όντα δεν ξέρουν πώς να προφυλάσσουν τον εαυτό τους και, αντιθέτως, εκτίθενται πάντοτε ανοιχτά στην αμαρτία, αφήνοντας την αμαρτία να τους βλάψει. Αυτό δεν αποτελεί έλλειψη αυτοσεβασμού και αυτοεκτίμησης; Υπάρχει κανείς, ανάμεσα στους ανθρώπους, που να μπορεί να αγαπήσει πραγματικά; Πόσα γραμμάρια μπορεί να ζυγίζει η αφοσίωση του ανθρώπου; Δεν υπάρχουν νοθευμένα αγαθά αναμεμιγμένα στην αυτοαποκαλούμενη αυθεντικότητά του; Η αφοσίωσή του δεν συνιστά εξολοκλήρου ένα σύμφυρμα; Αυτό που απαιτώ είναι η αμέριστη αγάπη του ανθρώπου. Ο άνθρωπος δεν Με γνωρίζει και, παρόλο που επιζητά να Με γνωρίσει, δεν θα Μου προσφέρει την αληθινή και ειλικρινή καρδιά του. Δεν απαιτώ από τον άνθρωπο κάτι που δεν είναι πρόθυμος να δώσει. Αν Μου παρέχει την αφοσίωσή του, θα τη δεχθώ χωρίς αντίρρηση λόγω ευγένειας. Αν, όμως, δεν Με εμπιστεύεται και αρνείται να προσφέρει ακόμα και το παραμικρό από τον εαυτό του σ’ Εμένα, αντί να ενοχληθώ από αυτό, θα τον ξεφορτωθώ με κάποιον άλλο τρόπο και θα τον ξαποστείλω εκεί που του αρμόζει. Ο κεραυνός που σκίζει τους ουρανούς τσακίζει τον άνθρωπο, τα θεόρατα βουνά, καθώς γκρεμίζονται, τον θάβουν από κάτω, τα άγρια θηρία τον κατασπαράζουν από την πείνα και τα κύματα των ωκεανών φουσκώνουν και τον καταπίνουν. Καθώς η ανθρωπότητα σπαράσσεται από αδελφοκτόνες διαμάχες, όλοι οι άνθρωποι επιζητούν την ίδια την καταστροφή τους μέσα από μεγάλες συμφορές που προέρχονται από την ίδια την ανθρωπότητα.

Η βασιλεία επεκτείνεται εν μέσω της ανθρωπότητας, διαμορφώνεται εν μέσω της ανθρωπότητας, ορθώνεται εν μέσω της ανθρωπότητας. Δεν υπάρχει καμία δύναμη ικανή να καταστρέψει τη βασιλεία Μου. Από τον λαό που ανήκει σήμερα στη βασιλεία Μου, ποιοι από εσάς δεν είναι άνθρωποι που να ανήκουν στο ανθρώπινο γένος; Ποιος από εσάς βρίσκεται εκτός της ανθρώπινης κατάστασης; Όταν το νέο σημείο έναρξής Μου ανακοινωθεί στα πλήθη, πώς θα αντιδράσει η ανθρωπότητα; Έχετε δει ιδίοις όμμασι την κατάσταση της ανθρωπότητας. Είναι σίγουρο ότι δεν εξακολουθείτε να τρέφετε ελπίδες ότι θα αντέξετε για πάντα σε αυτόν τον κόσμο; Τώρα βαδίζω ανάμεσα στον λαό Μου, ζω ανάμεσα στον λαό Μου. Σήμερα, εκείνοι που έχουν γνήσια αγάπη για Μένα, τέτοιοι άνθρωποι είναι ευλογημένοι. Ευλογημένοι εκείνοι που Μου υποτάσσονται, οι οποίοι σίγουρα θα έχουν μια θέση στη βασιλεία Μου. Ευλογημένοι εκείνοι που Με γνωρίζουν, οι οποίοι σίγουρα θα έχουν ισχύ στη βασιλεία Μου. Ευλογημένοι εκείνοι που Με επιζητούν, οι οποίοι σίγουρα θα ξεφύγουν από τα δεσμά του Σατανά και θα απολαμβάνουν την ευλογία Μου. Ευλογημένοι εκείνοι που μπορούν να εγκαταλείψουν τον εαυτό τους, οι οποίοι σίγουρα θα εισέλθουν στην κατοχή Μου και θα κληρονομήσουν την αφθονία της βασιλείας Μου. Εκείνους που τρέχουν ολόγυρα για χάρη Μου θα τους τιμήσω, εκείνους που ξοδεύουν για χάρη Μου θα τους ασπαστώ χαρωπά, εκείνους που Μου κάνουν προσφορές θα τους παρέχω απολαύσεις. Εκείνους που βρίσκουν την απόλαυση στα λόγια Μου θα τους ευλογήσω. Θα αποτελέσουν σίγουρα τους πυλώνες που συγκρατούν το επιστύλιο της βασιλείας Μου, θα απολαμβάνουν απαράμιλλης αφθονίας στον οίκο Μου και κανένας δεν θα μπορεί να συγκριθεί μαζί τους. Αποδεχθήκατε ποτέ τις ευλογίες που σας δόθηκαν; Γυρέψατε ποτέ τις υποσχέσεις που σας έγιναν; Είναι σίγουρο ότι, υπό την καθοδήγηση του φωτός Μου, θα σπάσετε αυτήν τη θηλιά με την οποία σας στραγγαλίζουν οι δυνάμεις του σκότους. Είναι σίγουρο ότι, εν μέσω του σκότους, δεν θα χάσετε το φως που σας οδηγεί. Θα είστε σίγουρα οι κυρίαρχοι όλης της δημιουργίας. Θα υπερισχύσετε σίγουρα έναντι του Σατανά. Είναι σίγουρο ότι, με την πτώση του βασιλείου του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, θα ξεχωρίσετε ανάμεσα στις ορδές των μυριάδων για να γίνετε μάρτυρες της νίκης Μου. Η στάση σας θα είναι σίγουρα αποφασιστική και ακλόνητη στη γη του Σινείμ. Μέσα από τα δεινά που περνάτε θα κληρονομήσετε τις ευλογίες που προέρχονται από Εμένα και θα ακτινοβολήσετε σίγουρα σε ολόκληρο το σύμπαν με τη δόξα Μου.

19 Μαρτίου 1992

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.