Οι εμπειρίες του Πέτρου: η γνώση του για την παίδευση και την κρίση (Μέρος πρώτο)

Όταν ο ίδιος παιδεύτηκε από τον Θεό, ο Πέτρος προσευχήθηκε: «Ω Θεέ! Η σάρκα μου είναι ανυπάκουη, και Εσύ με παιδεύεις και με κρίνεις. Χαίρομαι για την παίδευση και την κρίση Σου και, ακόμα κι αν Εσύ δεν με θέλεις, στην κρίση Σου βλέπω την ιερή και δίκαιη διάθεσή Σου. Όταν με κρίνεις, έτσι ώστε οι άλλοι να μπορούν να δουν τη δίκαιη διάθεσή Σου στην κρίση Σου, νιώθω ικανοποιημένος. Εάν μπορεί να επιδείξει τη διάθεσή Σου και να επιτρέψει τη δίκαιή Σου διάθεση να παρουσιαστεί σε όλα τα πλάσματα και αν μπορεί να κάνει την αγάπη μου για Σένα καθαρότερη, ώστε να μπορέσω να αποκτήσω την εικόνα εκείνου που είναι δίκαιος, τότε η κρίση Σου είναι καλή, γιατί τέτοιο είναι το φιλεύσπλαχνο θέλημά Σου. Ξέρω ότι υπάρχουν ακόμα πολλά μέσα μου που επαναστατούν και ότι δεν είμαι ακόμα κατάλληλος να έρθω ενώπιόν Σου. Εύχομαι να με κρίνεις ακόμα περισσότερο, είτε μέσα από ένα εχθρικό περιβάλλον είτε μέσα από μεγάλες δοκιμασίες· ανεξάρτητα από το πώς Εσύ με κρίνεις, μου είναι πολύτιμο αυτό. Η αγάπη Σου είναι τόσο βαθιά και είμαι πρόθυμος να βρεθώ στο έλεός Σου χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία». Αυτή είναι η γνώση του Πέτρου αφού γνώρισε το έργο του Θεού και είναι επίσης η μαρτυρία της αγάπης του προς τον Θεό. Σήμερα, εσείς έχετε ήδη κατακτηθεί —αλλά πώς αυτή η κατάκτηση εκφράζεται μέσα σας; Κάποιοι λένε: «Η κατάκτησή μου είναι η υπέρτατη χάρη και η εξύψωση του Θεού. Μόνο τώρα συνειδητοποιώ ότι η ζωή του ανθρώπου είναι κενή και άνευ σημασίας. Η ζωή είναι τόσο άσκοπη, που θα προτιμούσα να είμαι νεκρός. Παρόλο που ο άνθρωπος ξοδεύει τη ζωή του σε πυρετώδεις δραστηριότητες, κάνοντας και αναθρέφοντας από γενιά σε γενιά παιδιά, τελικά δεν του απομένει τίποτα. Σήμερα, μόνο αφού έχω κατακτηθεί από τον Θεό, έχω δει ότι δεν έχει αξία να ζούμε με αυτόν τον τρόπο. Είναι πραγματικά μια χωρίς νόημα ζωή. Μπορώ να πεθάνω και να λήξει όλο αυτό!» Μπορούν τέτοιοι οι άνθρωποι που έχουν κατακτηθεί να αποκτηθούν από τον Θεό; Μπορούν να γίνουν δείγματα και παραδείγματα προς μίμηση; Αυτοί οι άνθρωποι μας δίνουν ένα μάθημα παθητικότητας, δεν έχουν φιλοδοξίες και δεν προσπαθούν να βελτιωθούν! Ακόμα κι αν θεωρούν ότι έχουν κατακτηθεί, τέτοιοι παθητικοί άνθρωποι είναι ανίκανοι να οδηγηθούν στην τελείωση. Πολύ κοντά στο τέλος της ζωής του, αφού είχε οδηγηθεί στην τελείωση, ο Πέτρος είπε: «Ω Θεέ! Αν μπορούσα να ζήσω μερικά ακόμα χρόνια, θα ήθελα να επιτύχω μια καθαρότερη και βαθύτερη αγάπη για Σένα». Λίγο πριν σταυρωθεί, μέσα στην καρδιά του προσευχόταν: «Ω Θεέ! Η στιγμή Σου ήρθε τώρα, έφτασε η ώρα που ετοίμασες για μένα. Πρέπει να σταυρωθώ για Σένα, πρέπει να γίνω μάρτυρας για Σένα και ελπίζω ότι η αγάπη μου μπορεί να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις Σου και ότι μπορεί να γίνει αγνότερη. Σήμερα, το να μπορέσω να πεθάνω για Σένα και να καρφωθώ στον σταυρό για Σένα, είναι παρήγορο και καθησυχαστικό για μένα, γιατί τίποτα δεν είναι πιο ευχάριστο για μένα παρά το να μπορώ να σταυρωθώ για Σένα και να ικανοποιήσω τις επιθυμίες Σου και να είμαι ικανός να παραδοθώ σε Σένα, να προσφέρω τη ζωή μου σ’ Εσένα. Ω, Θεέ! Είσαι τόσο αξιαγάπητος! Εάν ήθελες να μου επιτρέψεις να ζήσω, θα ήμουν ακόμα πιο πρόθυμος να Σε αγαπώ. Όσο είμαι ζωντανός, θα Σε αγαπώ. Θέλω να Σε αγαπώ ακόμη πιο βαθιά. Με κρίνεις και με παιδεύεις και με δοκιμάζεις, γιατί δεν είμαι δίκαιος, γιατί αμάρτησα. Και η δίκαιη διάθεσή Σου γίνεται πιο εμφανής σε μένα. Αυτό είναι ευλογία για μένα, γιατί μπορώ να Σε αγαπώ πιο βαθιά και είμαι πρόθυμος να Σ’ αγαπώ με αυτόν τον τρόπο ακόμα κι αν δεν με αγαπάς. Είμαι πρόθυμος να δω τη δίκαιη διάθεσή Σου, γιατί αυτό με κάνει ακόμη πιο ικανό να ζήσω μια ζωή με νόημα. Αισθάνομαι ότι η ζωή μου τώρα είναι πιο σημαντική, γιατί σταυρώνομαι για χάρη Σου και έχει απόλυτο νόημα το να πεθάνω για Σένα. Ακόμα όμως δεν αισθάνομαι ικανοποιημένος, επειδή ξέρω πολύ λίγα για Σένα, ξέρω ότι δεν μπορώ να εκπληρώσω πλήρως τις επιθυμίες Σου και Σου έχω ξεπληρώσει πολύ λίγα. Στη ζωή μου, δεν έχω καταφέρει να επιστρέψω το όλον μου σ’ Εσένα· ακόμη απέχω από κάτι τέτοιο. Καθώς θυμάμαι αυτή τη στιγμή, αισθάνομαι τόσο υποχρεωμένος σ’ Εσένα, και δεν έχω παρά αυτή τη στιγμή για να αντισταθμίσω όλα τα λάθη μου και όλη την αγάπη που δεν Σου έχω ξεπληρώσει».

Ο άνθρωπος πρέπει να επιδιώξει να βιώσει μια ζωή με νόημα, και δεν πρέπει να είναι ικανοποιημένος με τις τρέχουσες συνθήκες του. Για να βιώσεις το παράδειγμα του Πέτρου, πρέπει να διαθέτεις τις γνώσεις και τις εμπειρίες του Πέτρου. Ο άνθρωπος πρέπει να επιδιώκει πράγματα που είναι υψηλότερα και πιο βαθιά. Πρέπει να ακολουθήσει μια βαθύτερη, καθαρότερη αγάπη για τον Θεό και μια ζωή που έχει αξία και νόημα. Μόνο αυτό είναι η ζωή και μόνο τότε ο άνθρωπος θα είναι ίδιος με τον Πέτρο. Πρέπει να εστιάσεις στην ενεργό είσοδό σου στην θετική πλευρά και δεν πρέπει να επιτρέψεις υποτακτικά στον εαυτό σου να υποχωρήσει για λόγους στιγμιαίας ευκολίας, ενώ αγνοείς πιο βαθιές, πιο συγκεκριμένες και πιο πρακτικές αλήθειες. Η αγάπη σου πρέπει να είναι έμπρακτη και πρέπει να βρεις τρόπους για να απελευθερωθείς από αυτήν την αλλοτριωμένη, ξέγνοιαστη ζωή που δεν διαφέρει από τη ζωή ενός ζώου. Πρέπει να βιώσεις μια ζωή με νόημα, μια ζωή με αξία και δεν πρέπει να ξεγελάς τον εαυτό σου ή να μεταχειρίζεσαι τη ζωή σου σαν ένα παιχνίδι με το οποίο παίζεις. Για όλους όσοι φιλοδοξούν να αγαπήσουν τον Θεό, δεν υπάρχουν άπιαστες αλήθειες ή μια δικαιοσύνη στην οποία δεν μπορούν να παραμείνουν πιστοί. Πώς πρέπει να ζήσεις τη ζωή σου; Πώς πρέπει να αγαπάς τον Θεό και να χρησιμοποιήσεις αυτή την αγάπη για να ικανοποιήσεις την επιθυμία Του; Δεν υπάρχει πιο σημαντικό θέμα από αυτό στη ζωή σου. Πάνω απ’ όλα, πρέπει να έχεις τέτοιες φιλοδοξίες και επιμονή, και δεν θα πρέπει να είσαι σαν εκείνα τα δειλά και αδύναμα άτομα. Πρέπει να μάθεις πώς να αποκτάς εμπειρία μιας ουσιαστικής ζωής και να βιώνεις ουσιαστικές αλήθειες και να μην συμπεριφέρεσαι στον εαυτό σου επιπόλαια με αυτόν τον τρόπο. Χωρίς να το συνειδητοποιήσεις, η ζωή σου θα σε προσπεράσει και μετά από αυτό, θα έχεις, άραγε, άλλη μια ευκαιρία να αγαπήσεις τον Θεό; Μπορεί ο άνθρωπος να αγαπάει τον Θεό όταν πεθάνει; Πρέπει να έχεις τις ίδιες φιλοδοξίες και την ίδια συνείδηση ​​με τον Πέτρο. Η ζωή σου πρέπει να έχει νόημα και δεν πρέπει να παίζεις παιχνίδια με τον εαυτό σου. Ως άνθρωπος και ως άτομο που ακολουθεί τον Θεό, πρέπει να είσαι σε θέση να εξετάσεις προσεκτικά το πώς αντιμετωπίζεις τη ζωή σου, πώς πρέπει να προσφέρεις τον εαυτό σου στον Θεό, πώς πρέπει να έχεις μια πιο ουσιαστική πίστη στον Θεό και πώς, εφόσον αγαπάς τον Θεό, θα πρέπει να Τον αγαπάς με έναν τρόπο που είναι πιο καθαρός, πιο όμορφος και πιο καλός. Σήμερα, δεν θα πρέπει να είσαι ικανοποιημένος με το πώς κατακτήθηκες, αλλά πρέπει επίσης να εξετάσεις το μονοπάτι πάνω στο οποίο θα περπατήσεις στο μέλλον. Πρέπει να έχεις τις φιλοδοξίες εκείνες και το θάρρος για να οδηγηθείς στην τελείωση και δεν πρέπει πάντα να θεωρείς ότι δεν είσαι σε θέση να το κάνεις αυτό. Έχει η αλήθεια τους αγαπημένους της; Μπορεί η αλήθεια να αντιταχθεί σκοπίμως στους ανθρώπους; Αν ακολουθήσεις την αλήθεια, μπορεί να σε συντρίψει; Εάν μείνεις πιστός στη δικαιοσύνη, θα σε τσακίσει; Εάν είναι αληθινή η επιθυμία σου να κυνηγήσεις τη ζωή, μπορεί η ζωή να σου ξεφύγει; Εάν δεν έχεις την αλήθεια, αυτό δεν συμβαίνει επειδή η αλήθεια δεν σε αναγνωρίζει, αλλά γιατί παραμένεις μακριά από την αλήθεια. Εάν δεν μπορείς να εμμείνεις στη δικαιοσύνη, αυτό δεν συμβαίνει επειδή υπάρχει κάτι κακό στη δικαιοσύνη, αλλά επειδή πιστεύεις ότι είναι αποσυνδεδεμένη από τα γεγονότα. Αν δεν έχεις κερδίσει τη ζωή αφού την κυνηγάς τόσα πολλά χρόνια, αυτό δεν συμβαίνει επειδή η ζωή δεν έχει συνείδηση ​​προς εσένα, αλλά επειδή εσύ δεν έχεις συνείδηση ​​προς τη ζωή και έχεις απομακρύνει τη ζωή. Εάν ζεις στο φως και δεν είσαι ικανός να κερδίσεις το φως, αυτό δεν συμβαίνει επειδή είναι αδύνατον το φως να λάμψει πάνω σου, αλλά επειδή δεν έχεις δώσει καμία προσοχή στην ύπαρξη του φωτός και έτσι το φως απομακρύνθηκε ήσυχα από εσένα. Αν δεν το ακολουθήσεις, τότε μπορεί να ειπωθεί ότι είσαι άχρηστο σκουπίδι και δεν έχεις θάρρος στη ζωή σου και δεν έχεις το πνεύμα να αντισταθείς στις δυνάμεις του σκότους. Είσαι πολύ αδύναμος! Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τις δυνάμεις του Σατανά που σε πολιορκούν και είσαι μόνο πρόθυμος να κάνεις αυτού του είδους την ασφαλή και σίγουρη ζωή και να πεθάνεις αδαής. Αυτό που πρέπει να επιτύχεις είναι η επιδίωξή σου να κατακτηθείς. Αυτό είναι το δεσμευτικό σου καθήκον. Εάν είσαι ικανοποιημένος με την κατάκτηση, τότε διώχνεις την ύπαρξη του φωτός. Πρέπει να υποφέρεις για την αλήθεια, πρέπει να παραδοθείς στην αλήθεια, πρέπει να υπομείνεις με ταπείνωση για την αλήθεια και για να κερδίσεις περισσότερη αλήθεια, πρέπει να υποστείς περισσότερα βάσανα. Αυτό πρέπει να κάνεις. Δεν πρέπει να πετάξεις την αλήθεια για χάρη μιας ειρηνικής οικογενειακής ζωής, και δεν πρέπει να χάσεις την αξιοπρέπεια και την ακεραιότητα της ζωής σου για χάρη μιας στιγμιαίας απόλαυσης. Πρέπει να ακολουθήσεις όλα όσα είναι όμορφα και καλά και πρέπει να ακολουθήσεις ένα μονοπάτι στη ζωή που θα έχει μεγαλύτερο για σένα νόημα. Εάν έχεις μια τόσο χυδαία ζωή και δεν βάζεις στόχους, τότε δεν σπαταλάς τη ζωή σου; Τι μπορείς να κερδίσεις από μια τέτοια ζωή; Θα πρέπει να εγκαταλείψεις όλες τις απολαύσεις της σάρκας για χάρη της μιας αλήθειας και δεν πρέπει να πετάξεις όλες τις αλήθειες για χάρη μιας μικρής απόλαυσης. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν ακεραιότητα ή αξιοπρέπεια. Δεν υπάρχει νόημα στην ύπαρξή τους!

Ο Θεός παιδεύει και κρίνει τον άνθρωπο, επειδή αυτό απαιτείται από το έργο Του και, κυρίως, επειδή το χρειάζεται ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος πρέπει να παιδεύεται και να κρίνεται και μόνο τότε μπορεί να επιτύχει την αγάπη για τον Θεό. Σήμερα, είστε απόλυτα πεπεισμένοι, αλλά όταν συναντήσετε την παραμικρή αναποδιά, τότε έχετε πρόβλημα. Το ανάστημά σας είναι ακόμα πολύ μικρό και πρέπει να αποκτήσετε εμπειρία ακόμα περισσότερης παίδευσης και κρίσης για να αποκτήσετε βαθύτερη γνώση. Σήμερα, έχετε κάποιο φόβο Θεού, σέβεστε τον Θεό, και ξέρετε ότι είναι ο αληθινός Θεός, αλλά δεν έχετε μεγάλη αγάπη γι’ Αυτόν, πολύ λιγότερο δε, έχετε επιτύχει μια καθαρή αγάπη. Οι γνώσεις σας είναι πολύ επιφανειακές και το ανάστημά σας εξακολουθεί να είναι ανεπαρκές. Όταν πραγματικά συναντάτε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, ακόμα δεν έχετε γίνει μάρτυρες, πολύ μικρό ποσοστό από την είσοδό σας είναι ενεργό και δεν έχετε ιδέα για το πώς να το κάνετε πράξη. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι παθητικοί και αδρανείς. Αγαπούν μόνο κρυφά τον Θεό μέσα στις καρδιές τους, αλλά δεν έχουν κανένα τρόπο να το κάνουν πράξη, ούτε είναι σαφείς όσον αφορά τους στόχους τους. Εκείνοι που έχουν οδηγηθεί στην τελείωση όχι μόνο κατέχουν κανονική ανθρώπινη φύση, αλλά διαθέτουν και αλήθειες που ξεπερνούν τα μέτρα της συνείδησης και είναι υψηλότερες από τα πρότυπα της συνείδησης· δεν χρησιμοποιούν μόνο τη συνείδησή τους για να ξεπληρώσουν την αγάπη του Θεού, αλλά, πέρα ​​από αυτό, έχουν γνωρίσει τον Θεό και έχουν δει ότι ο Θεός είναι υπέροχος και άξιος της αγάπης του ανθρώπου και ότι υπάρχουν τόσα πολλά που πρέπει να αγαπάς στον Θεό, που ο άνθρωπος δεν μπορεί παρά να Τον αγαπάει. Η αγάπη του Θεού από όσους έχουν οδηγηθεί στην τελείωση υφίσταται για να εκπληρώσουν τις προσωπικές τους προσδοκίες. Η αγάπη τους είναι μια αυθόρμητη αγάπη, μια αγάπη που δεν ζητά τίποτα σε αντάλλαγμα και δεν είναι αντικείμενο ανταλλαγής. Αγαπούν τον Θεό μόνο εξαιτίας της γνώσης τους γι’ Αυτόν. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για το αν ο Θεός τους χαρίζει χάρες και είναι ικανοποιημένοι μόνο με το να ικανοποιήσουν τον Θεό. Δεν κάνουν συμφωνίες με τον Θεό, ούτε μετράνε την αγάπη τους για τον Θεό βάσει της συνείδησής τους: μου έδωσες, επομένως Σε αγαπώ ως αντάλλαγμα, αν δεν μου δώσεις, τότε δεν έχω τίποτα για Σένα σε αντάλλαγμα. Εκείνοι που έχουν οδηγηθεί στην τελείωση πάντοτε πιστεύουν ότι ο Θεός είναι ο Δημιουργός, ότι εκτελεί το έργο Του επ’ αυτών και ότι, αφού έχουν αυτή την ευκαιρία, την κατάσταση και τα προσόντα για να μπορέσουν να οδηγηθούν στην τελείωση, η επιδίωξη τους πρέπει να είναι να ζήσουν μια ζωή με νόημα και πρέπει να Τον ικανοποιήσουν. Είναι ακριβώς όπως αυτό που βίωσε ο Πέτρος: Όταν ένιωθε πιο αδύναμος, προσευχόταν στον Θεό και έλεγε: «Ω Θεέ! Ανεξάρτητα από τον χρόνο ή τον τόπο, ξέρεις ότι πάντα Σε θυμάμαι. Ανεξαρτήτως του χρόνου ή του τόπου, ξέρεις ότι θέλω να Σε αγαπήσω, αλλά το ανάστημά μου είναι πολύ μικρό, είμαι πολύ αδύναμος και ανίσχυρος, η αγάπη μου είναι πολύ περιορισμένη και η ειλικρίνειά μου απέναντι σ’ Εσένα είναι υπερβολικά πενιχρή. Σε σύγκριση με την αγάπη Σου, είμαι απλώς ακατάλληλος να ζω. Επιθυμώ μόνο να έχω μια ζωή που δεν είναι μάταιη, και να μπορώ όχι μόνο να ξεπληρώσω την αγάπη Σου, αλλά, επίσης, να μπορώ να αφιερώσω ό,τι έχω σ’ Εσένα. Αν μπορώ να Σε ικανοποιήσω, τότε ως πλάσμα, θα είμαι ήσυχος και δεν θα ζητήσω τίποτα περισσότερο. Αν και είμαι αδύναμος και ανίσχυρος τώρα, δεν θα ξεχάσω τις προτροπές Σου και δεν θα ξεχάσω την αγάπη Σου. Τώρα, το μόνο που κάνω είναι να ξεπληρώνω την αγάπη Σου. Ω Θεέ, αισθάνομαι απαίσια! Πώς μπορώ να δώσω πίσω σ’ Εσένα την αγάπη που έχω στην καρδιά μου, πώς μπορώ να κάνω ό,τι μπορώ, να καταφέρω να εκπληρώσω τις επιθυμίες Σου και να καταφέρω να προσφέρω όλα όσα έχω σ’ Εσένα; Ξέρεις την αδυναμία του ανθρώπου· πώς μπορώ λοιπόν να είμαι άξιος της αγάπης Σου; Ω! Θεέ! Ξέρεις ότι είμαι μικρός στο ανάστημα, ότι η αγάπη μου είναι υπερβολικά πενιχρή. Πώς μπορώ να κάνω το καλύτερο σε ένα τέτοιο περιβάλλον; Ξέρω ότι πρέπει να ξεπληρώσω την αγάπη Σου, ξέρω ότι θα πρέπει να δώσω όλα αυτά που έχω σ’ Εσένα, αλλά σήμερα το ανάστημά μου είναι πολύ μικρό. Ζητώ να μου δώσεις δύναμη και να μου δώσεις αυτοπεποίθηση, ώστε να είμαι περισσότερο σε θέση να κατέχω μια αγνή αγάπη και να την αφιερώσω σ’ Εσένα και να μπορώ να αφιερώσω καλύτερα όσα έχω σ’ Εσένα· όχι μόνο θα μπορώ να ξεπληρώσω την αγάπη Σου, αλλά θα είμαι πιο ικανός να αποκτήσω εμπειρία της παίδευσής Σου και της κρίσης και των δοκιμασιών Σου και των ακόμα πιο σκληρών κατάρων Σου. Μου επέτρεψες να δω την αγάπη Σου και δεν μπορώ παρά να Σε αγαπώ κι αν και σήμερα είμαι αδύναμος και ανίσχυρος, πώς θα μπορούσα να Σε ξεχάσω; Η αγάπη, η παίδευση και η κρίση Σου με ώθησαν στο να Σε γνωρίσω, αλλά αισθάνομαι επίσης ανίκανος να εκπληρώσω την αγάπη Σου, γιατί είσαι τόσο σπουδαίος. Πώς μπορώ να αφιερώσω όλα όσα έχω στον Δημιουργό;» Αυτό ήταν το αίτημα του Πέτρου, όμως το ανάστημά του ήταν πάρα πολύ ανεπαρκές. Εκείνη τη στιγμή, αισθάνθηκε ότι ένα μαχαίρι καρφωνόταν στην καρδιά του και σπάραζε, δεν ήξερε τι να κάνει κάτω από τέτοιες συνθήκες. Ωστόσο, συνέχισε να προσεύχεται: «Ω Θεέ! Ο άνθρωπος έχει το ανάστημα ενός παιδιού, η συνείδησή του είναι αδύναμη και το μόνο που μπορώ να επιτύχω είναι να ξεπληρώσω την αγάπη Σου. Σήμερα, δεν ξέρω πώς να ικανοποιήσω τις επιθυμίες Σου ή να κάνω ό,τι μπορώ ή να δώσω όλα όσα έχω ή πώς να αφιερώσω όλα όσα έχω σ’ Εσένα. Ανεξάρτητα από την κρίση Σου, ανεξάρτητα από την παίδευσή Σου, ανεξάρτητα από το τι δίνεις σ’ εμένα, ανεξάρτητα από το τι μου παίρνεις, απάλλαξέ με από το παραμικρό παράπονο προς Εσένα. Πολλές φορές, όταν με παίδευσες και με έκρινες, γκρίνιαξα μέσα μου και δεν ήμουν σε θέση να πετύχω την αγνότητα ή να εκπληρώσω τις επιθυμίες Σου. Η αποπληρωμή της αγάπης Σου γεννήθηκε από καταναγκασμό και αυτή τη στιγμή μισώ τον εαυτό μου ακόμη περισσότερο». Ήταν επειδή αναζητούσε μια καθαρότερη αγάπη για τον Θεό που έκανε τον Πέτρο να προσευχηθεί με αυτόν τον τρόπο. Αναζητούσε, και εκλιπαρούσε και, επιπλέον, κατηγορούσε τον εαυτό του και ομολογούσε τις αμαρτίες του στον Θεό. Ένιωθε χρέος προς τον Θεό και αισθάνθηκε μίσος για τον εαυτό του, αλλά ήταν επίσης και κάπως λυπημένος και παθητικός. Πάντα ένιωθε έτσι, σαν να μην ήταν αρκετά καλός για τις επιθυμίες του Θεού και ανίκανος να κάνει το καλύτερό που μπορούσε. Κάτω από τέτοιες συνθήκες, ο Πέτρος επεδίωκε να έχει την πίστη του Ιώβ. Είδε πόσο μεγάλη ήταν η πίστη του Ιώβ, διότι ο Ιώβ είχε δει ότι όλα του δόθηκαν από τον Θεό και ήταν φυσικό ο Θεός να πάρει τα πάντα από αυτόν, ότι ο Θεός θα έδινε σε όποιον ήθελε —τέτοια ήταν η δίκαιη διάθεση του Θεού. Ο Ιώβ δεν έκανε παράπονα και μπορούσε ακόμα να δοξάζει τον Θεό. Ο Πέτρος γνώριζε επίσης τον ίδιο του τον εαυτό και μέσα στην καρδιά του προσευχόταν: «Σήμερα, δεν θα έπρεπε να είμαι ικανοποιημένος με το να ξεπληρώσω την αγάπη Σου χρησιμοποιώντας τη συνείδησή μου —όση αγάπη και να Σου δώσω— γιατί οι σκέψεις μου είναι πολύ διεφθαρμένες και επειδή είμαι ανίκανος να Σε δω ως τον Δημιουργό. Επειδή είμαι ακόμα ακατάλληλος για να Σε αγαπώ, πρέπει να επιτύχω την ικανότητα να αφιερώσω όλα όσα έχω σ’ Εσένα, κάτι που θα έκανα πολύ πρόθυμα. Πρέπει να γνωρίζω όλα αυτά που έχεις κάνει και να μην έχω άλλη επιλογή και πρέπει να δω την αγάπη Σου και να μπορέσω να Σε υμνήσω και να εξυμνήσω το άγιο όνομά Σου, για να μπορέσεις να κερδίσεις μεγάλη δόξα μέσα από μένα. Είμαι πρόθυμος να εμμείνω σε αυτή τη μαρτυρία μου προς Εσένα. Ω, Θεέ! Η αγάπη Σου είναι τόσο πολύτιμη και όμορφη. Πώς θα μπορούσα ποτέ να επιθυμώ να ζήσω στα χέρια του κακού; Δεν είμαι φτιαγμένος από Σένα; Πώς θα μπορούσα να ζήσω κάτω από την σφαίρα επιρροής του Σατανά; Θα προτιμούσα ολόκληρη η ύπαρξή μου να ζει μέσα στην παίδευσή Σου. Δεν είμαι πρόθυμος να ζήσω κάτω από την σφαίρα επιρροής του κακού. Εάν μπορώ να εξαγνιστώ και μπορώ να αφιερώσω όλα όσα έχω σ’ Εσένα, είμαι πρόθυμος να προσφέρω το σώμα και το μυαλό μου στην κρίση και την παίδευσή Σου, γιατί απεχθάνομαι τον Σατανά και δεν θέλω να ζήσω υπό τη σφαίρα επιρροής του. Κρίνοντάς με, δείχνεις τη δίκαιη διάθεσή Σου. Είμαι χαρούμενος και δεν έχω το παραμικρό παράπονο. Εάν μπορώ να εκπληρώσω το καθήκον ενός πλάσματος, είμαι πρόθυμος να συνοδεύεται ολόκληρη η ζωή μου από την κρίση Σου, μέσω της οποίας θα γνωρίσω τη δίκαιη διάθεσή Σου και θα απαλλαγώ από την επιρροή του κακού». Ο Πέτρος πάντα έτσι προσευχόταν και πάντα με αυτό τον τρόπο αναζητούσε, και έφτασε σε ένα υψηλότερο βασίλειο. Όχι μόνο ήταν σε θέση να ξεπληρώσει την αγάπη του Θεού, αλλά, το πιο σημαντικό ήταν ότι εκπλήρωσε επίσης το καθήκον του ως πλάσμα. Όχι μόνο δεν κατηγορήθηκε από τη συνείδησή του, αλλά ήταν επίσης σε θέση να ξεπεράσει τα πρότυπα συνείδησης. Οι προσευχές του συνέχιζαν να απευθύνονται στον Θεό, έτσι ώστε οι προσδοκίες του ήταν ακόμη υψηλότερες και η αγάπη του για τον Θεό ήταν ακόμη μεγαλύτερη. Παρόλο που υπέφερε από οδυνηρό πόνο, δεν ξέχασε ποτέ ότι έπρεπε να αγαπάει τον Θεό, προσπάθησε δε να κατακτήσει την ικανότητα να κατανοεί το θέλημα του Θεού. Στις προσευχές του ειπώθηκαν τα εξής λόγια: δεν έχω καταφέρει τίποτα περισσότερο από το να ξεπληρώσω την αγάπη Σου. Δεν έχω γίνει μάρτυράς Σου ενώπιον του Σατανά, δεν απελευθερώθηκα από την επιρροή του Σατανά και εξακολουθώ να ζω μέσα στη σάρκα. Θα ήθελα να χρησιμοποιήσω την αγάπη μου για να νικήσω τον Σατανά και να τον ντροπιάσω, και έτσι να ικανοποιήσω την επιθυμία Σου. Θέλω να Σου δώσω το όλον μου, για να μην δώσω ούτε το ελάχιστον κομμάτι μου στον Σατανά, γιατί ο Σατανάς είναι ο εχθρός Σου. Όσο περισσότερο αναζητούσε προς αυτή την κατεύθυνση, τόσο περισσότερο συγκινούνταν και τόσο υψηλότερη ήταν η γνώση του για τα θέματα αυτά. Χωρίς να το συνειδητοποιήσει, κατάλαβε ότι πρέπει να απελευθερωθεί από την επιρροή του Σατανά και πρέπει να επιστρέψει άνευ όρων στον Θεό. Αυτό ήταν το βασίλειο που κατέκτησε. Ξεπερνούσε την επιρροή του Σατανά και απαλλασσόταν από τις χαρές και τις απολαύσεις της σάρκας και ήταν πρόθυμος να βιώσει πιο βαθιά τόσο την παίδευση του Θεού όσο και την κρίση Του. Είπε: «Ακόμα κι αν ζω εν μέσω της παίδευσής Σου και εν μέσω της κρίσης Σου, ανεξάρτητα από τις δυσκολίες που συνεπάγονται, εξακολουθώ να μην είμαι πρόθυμος να ζήσω κάτω από την σφαίρα επιρροής του Σατανά, ακόμα δεν είμαι πρόθυμος να υποφέρω την εξαπάτηση του Σατανά. Παίρνω χαρά από το να ζω ανάμεσα στις κατάρες Σου και είμαι θλιμμένος ζώντας μέσα στις ευλογίες του Σατανά. Σ’ αγαπώ ζώντας μέσα στην κρίση Σου και αυτό μου φέρνει μεγάλη χαρά. Η παίδευση και η κρίση Σου είναι δίκαιες και άγιες, είναι για να με εξαγνίσουν και, ακόμη περισσότερο, για να με σώσουν. Θα προτιμούσα να περάσω όλη μου τη ζωή μέσα στην κρίση Σου για να είμαι υπό τη φροντίδα Σου. Δεν είμαι πρόθυμος να ζήσω υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά ούτε για μια στιγμή. Επιθυμώ να καθαριστώ από Σένα, να υποφέρω δυσκολίες και δεν θέλω να με εκμεταλλευθεί και να με εξαπατήσει ο Σατανάς. Εγώ, αυτό το πλάσμα που είμαι, θα πρέπει να χρησιμοποιηθώ από Σένα, να αποκτηθώ από Σένα, να κριθώ από Σένα, και να παιδευτώ από Σένα. Ακόμα και να δεχτώ την κατάρα Σου. Η καρδιά μου χαίρεται όταν είσαι πρόθυμος να με ευλογήσεις, γιατί έχω δει την αγάπη Σου. Είσαι ο Δημιουργός και είμαι απλώς ένα πλάσμα: δεν πρέπει να Σε προδώσω και να ζήσω υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά, ούτε θα πρέπει να με εκμεταλλευθεί ο Σατανάς. Θα πρέπει να είμαι το άλογο ή το βόδι Σου, παρά να ζήσω για τον Σατανά. Θα προτιμούσα να ζήσω μέσα από την παίδευσή Σου, χωρίς φυσική ευδαιμονία, και αυτό θα μου προκαλούσε ευχαρίστηση ακόμα κι αν έχανα τη χάρη Σου. Αν και η χάρη Σου δεν είναι μαζί μου, μου αρέσει να παιδεύομαι και να κρίνομαι από Σένα. Αυτή είναι η καλύτερη ευλογία Σου, η μεγαλύτερη χάρη Σου. Αν και είσαι πάντα μεγαλοπρεπής και οργισμένος προς εμένα, εξακολουθώ να είμαι ανίκανος να Σε αφήσω, ακόμα δεν μπορώ να Σε αγαπήσω αρκετά. Θα προτιμούσα να ζήσω στον οίκο Σου, θα προτιμούσα να είμαι καταραμένος, παιδεμένος και τσακισμένος από Σένα και δεν θέλω να ζήσω υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά ούτε είμαι πρόθυμος να σπεύσω και να απασχοληθώ μόνο για τη σάρκα, πολύ λιγότερο δε, είμαι πρόθυμος να ζήσω για τη σάρκα». Η αγάπη του Πέτρου ήταν αγνή αγάπη. Αυτή είναι η εμπειρία του να οδηγείται κάποιος στην τελείωση, και είναι το υψηλότερο βασίλειο το να οδηγηθεί κάποιος στην τελείωση, και δεν υπάρχει ζωή που να έχει μεγαλύτερο νόημα. Αποδέχτηκε την παίδευση και την κρίση του Θεού, εκτίμησε ιδιαίτερα τη δίκαιη διάθεση του Θεού και τίποτα για τον Πέτρο δεν ήταν πιο πολύτιμο. Είπε: «Ο Σατανάς μου δίνει υλικές απολαύσεις, αλλά δεν έχουν αξία για μένα. Δέχομαι την παίδευση και την κρίση του Θεού —σε αυτό είμαι ευνοημένος, σε αυτό βρίσκω απόλαυση και σε αυτό είμαι ευλογημένος. Αν δεν ήταν η κρίση του Θεού, δεν θα αγαπούσα ποτέ τον Θεό, θα εξακολουθούσα να ζω υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά, θα εξακολουθούσα να ελέγχομαι από αυτόν και θα με διέταζε. Αν συνέβαινε αυτό, ποτέ δεν θα γινόμουν πραγματικός άνθρωπος, διότι θα ήμουν ανίκανος να ικανοποιήσω τον Θεό και δεν θα αφιέρωνα ολόκληρο το είναι μου στον Θεό. Ακόμα κι αν ο Θεός δεν με ευλογεί και με αφήνει χωρίς παρηγοριά μέσα μου, σαν να καίει μέσα μου μια φωτιά, χωρίς ειρήνη ή χαρά, και μολονότι η παίδευση και η πειθαρχία του Θεού δεν είναι ποτέ ξέχωρες από μένα, μέσα από την παίδευση και την κρίση του Θεού μπορώ να δω τη δίκαιη διάθεσή Του. Λατρεύω αυτό το γεγονός. Δεν υπάρχει τίποτα πιο πολύτιμο ή ουσιαστικό στη ζωή. Αν και η προστασία και η φροντίδα Του έχουν γίνει αδίστακτη παίδευση, κρίση, κατάρα και πλήγματα, εξακολουθώ να απολαμβάνω αυτά τα πράγματα, γιατί μπορούν να με εξαγνίσουν καλύτερα, να με αλλάξουν, να με φέρουν πιο κοντά στον Θεό, να με κάνουν περισσότερο ικανό να αγαπώ τον Θεό και μπορούν να κάνουν την αγάπη μου για τον Θεό αγνότερη. Αυτό με κάνει να μπορώ να εκπληρώσω το καθήκον μου ως πλάσμα και με φέρνει ενώπιον του Θεού και μακριά από την επιρροή του Σατανά, ώστε να μην υπηρετώ πλέον τον Σατανά. Όταν δεν παραμένω υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά και μπορώ να αφιερώσω ό,τι έχω και ό,τι μπορώ να κάνω στον Θεό, χωρίς να έχω καμία επιφύλαξη —αυτό θα συμβεί όταν θα είμαι απόλυτα ικανοποιημένος. Είναι η παίδευση και η κρίση του Θεού που με έσωσαν και η ζωή μου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την παίδευση και την κρίση του Θεού. Η ζωή μου στη γη είναι υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά και αν δεν υπήρχε η φροντίδα και η προστασία της παίδευσης και της κρίσης του Θεού, θα ζούσα πάντα υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά και, επιπλέον, δεν θα είχα την ευκαιρία ή τα μέσα να ζήσω μια ζωή με νόημα. Μόνο εάν η παίδευση και η κρίση του Θεού δεν με αφήσουν ποτέ, θα καταφέρω να καθαρθώ από τον Θεό. Μόνο με τα σκληρά λόγια και τη δίκαιη διάθεση του Θεού και με την μεγαλοπρεπή κρίση του Θεού, κέρδισα την υπέρτατη προστασία και έζησα στο φως και κέρδισα τις ευλογίες του Θεού. Για να μπορώ να καθαρθώ και να ελευθερωθώ από τον Σατανά και να ζήσω στο κράτος του Θεού, αυτή είναι η μεγαλύτερη ευλογία στη ζωή μου σήμερα». Αυτό είναι το υψηλότερο βασίλειο που βίωσε ο Πέτρος.

Αυτές είναι οι καταστάσεις που ο άνθρωπος πρέπει να επιτύχει αφού οδηγηθεί στην τελείωση. Εάν δεν μπορείτε να το επιτύχετε σε αυτό το βαθμό, τότε δεν μπορείτε να ζήσετε μια ζωή με νόημα. Ο άνθρωπος ζει μέσα στη σάρκα, που σημαίνει ότι ζει σε μια ανθρώπινη κόλαση και χωρίς την κρίση και την παίδευση του Θεού, ο άνθρωπος είναι τόσο βρόμικος όσο ο Σατανάς. Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος να είναι άγιος; Ο Πέτρος πίστευε ότι η παίδευση και η κρίση από τον Θεό ήταν η καλύτερη προστασία του ανθρώπου και η μεγαλύτερη χάρη. Μόνο με την παίδευση και την κρίση του Θεού θα μπορούσε ο άνθρωπος να ξυπνήσει, να μισήσει τη σάρκα και να μισήσει τον Σατανά. Η αυστηρή πειθαρχία του Θεού ελευθερώνει τον άνθρωπο από την επιρροή του Σατανά, τον απελευθερώνει από τον δικό του μικρόκοσμο και του επιτρέπει να ζει υπό το φως της παρουσίας του Θεού. Δεν υπάρχει καλύτερη σωτηρία από την παίδευση και την κρίση! Ο Πέτρος προσευχόταν: «Ω Θεέ! Εφόσον με παιδεύεις και με κρίνεις, θα ξέρω ότι δεν με άφησες. Ακόμα κι αν δεν μου δίνεις χαρά ή γαλήνη και με κάνεις να ζω με πόνο και μου επιβάλλεις ατελείωτη παίδευση, εφόσον δεν με αφήσεις, η καρδιά μου θα νιώθει αναπαυμένη. Σήμερα, το παίδεμα και η κρίση Σου έχουν γίνει η καλύτερή μου προστασία και η μεγαλύτερη ευλογία μου. Η χάρη που μου δίνεις με προστατεύει. Η χάρη που μου προσφέρεις σήμερα είναι μια εκδήλωση της δίκαιης διάθεσής Σου και είναι παίδεμα και κρίση μαζί· επίσης, είναι μια δοκιμασία και, πέρα ​​από αυτό, είναι μια ζωή μαρτυρίου». Ο Πέτρος ήταν σε θέση να βάλει στην άκρη τις απολαύσεις της σάρκας και να αναζητήσει μια βαθύτερη αγάπη αλλά και μεγαλύτερη προστασία, επειδή είχε κερδίσει τόση χάρη από το παίδεμα και την κρίση του Θεού. Στη ζωή του, εάν ο άνθρωπος επιθυμεί να εξαγνιστεί και να επιτύχει αλλαγές στη διάθεσή του, αν θέλει να ζήσει μια ζωή με νόημα και να εκπληρώσει το καθήκον του ως πλάσμα, τότε πρέπει να δεχτεί την παίδευση και την κρίση του Θεού και δεν πρέπει να επιτρέψει την πειθαρχία και τα πλήγματα του Θεού να απομακρυνθούν απ’ αυτόν, ώστε να μπορεί να απελευθερωθεί από τη χειραγώγηση και την επιρροή του Σατανά και να ζήσει υπό το φως του Θεού. Να γνωρίζεις ότι η παίδευση και η κρίση του Θεού είναι το φως, και το φως της σωτηρίας του ανθρώπου και ότι δεν υπάρχει καλύτερη ευλογία, χάρη ή προστασία για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος ζει κάτω από την επιρροή του Σατανά και υπάρχει μέσα στη σάρκα. Αν δεν καθαρθεί και δεν λάβει την προστασία του Θεού, τότε ο άνθρωπος θα αλλοτριώνεται όλο και περισσότερο. Αν θέλει να αγαπάει τον Θεό, τότε πρέπει να εξαγνιστεί και να σωθεί. Ο Πέτρος προσευχήθηκε: «Θεέ, όταν με φροντίζεις ευγενικά, χαίρομαι και αισθάνομαι παρηγοριά. Όταν με παιδεύεις, αισθάνομαι ακόμα μεγαλύτερη παρηγοριά και χαρά. Αν και είμαι αδύναμος και υπομένω μια ανείπωτη δυστυχία, αν και υπάρχουν δάκρυα και θλίψη, ξέρεις ότι αυτή η θλίψη οφείλεται στην ανυπακοή μου και στην αδυναμία μου. Κλαίω γιατί δεν μπορώ να ικανοποιήσω τις επιθυμίες Σου, αισθάνομαι θλίψη και λύπη, επειδή δεν είμαι επαρκής για τις απαιτήσεις Σου, αλλά είμαι πρόθυμος να επιτύχω αυτό το βασίλειο, είμαι πρόθυμος να κάνω ό,τι μπορώ για να Σε ικανοποιήσω. Η παίδευσή Σου μου έδωσε προστασία και μου έδωσε την καλύτερη σωτηρία. Η κρίση Σου επισκιάζει την ανοχή και την υπομονή Σου. Χωρίς την παίδευση και την κρίση Σου, δεν θα απολάμβανα το έλεος και την τρυφερότητά Σου. Σήμερα, βλέπω ακόμα περισσότερο ότι η αγάπη Σου έχει ξεπεράσει τους ουρανούς και τα ξεπέρασε όλα. Η αγάπη Σου δεν είναι μόνο έλεος και τρυφερότητα. Είναι κάτι παραπάνω, είναι η παίδευση και η κρίση. Η παίδευση και η κρίση Σου μου έδωσαν τόσο πολλά. Χωρίς την παίδευση και την κρίση Σου, κανένα άτομο δεν θα εξαγνιζόταν και κανένα άτομο δεν θα μπορούσε να βιώσει την αγάπη του Δημιουργού. Αν και υπέμεινα εκατοντάδες ταλαιπωρίες και δοκιμασίες και έφτασα ακόμη και κοντά στον θάνατο, όλα τα βάσανα μου επέτρεψαν να Σε γνωρίσω πραγματικά και να κερδίσω την υπέρτατη σωτηρία. Αν η παίδευση, η κρίση και η πειθαρχία Σου απομακρυνόταν από μένα, τότε θα ζούσα στο σκοτάδι, υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά. Ποια οφέλη έχει η σάρκα του ανθρώπου; Αν η παίδευση και η κρίση Σου με εγκατέλειπαν, θα ήταν σαν να με εγκατέλειψε το Πνεύμα Σου, σαν να μην είσαι πλέον μαζί μου. Αν ήταν έτσι, πώς θα μπορούσα να συνεχίσω να ζω; Αν μου δώσεις ασθένειες και πάρεις την ελευθερία μου, μπορώ να συνεχίσω να ζω, αλλά αν η παίδευση και η κρίση Σου με εγκατέλειπαν, δεν θα είχα κανένα τρόπο να συνεχίσω να ζω. Εάν ήμουν χωρίς την παίδευση και την κρίση Σου, θα είχα χάσει την αγάπη Σου, μια αγάπη που είναι πολύ βαθιά για μένα για να την περιγράψω με λέξεις. Χωρίς την αγάπη Σου, θα ζούσα υπό τη σφαίρα επιρροής του Σατανά και δεν θα ήμουν σε θέση να δω το ένδοξό Σου πρόσωπο. Πώς, ας πούμε, θα μπορούσα να συνεχίσω να ζω; Τέτοιο σκοτάδι, μια τέτοια ζωή, δεν θα μπορούσα να τα αντέξω. Το να Σε έχω μαζί μου είναι σαν να Σε βλέπω, έτσι πώς θα μπορούσα να Σε αφήσω; Σε ικετεύω, Σε παρακαλώ να μην μου πάρεις τη μεγαλύτερη αυτή παρηγοριά, έστω κι αν είναι λίγα λόγια καθησυχασμού. Έχω απολαύσει την αγάπη Σου και σήμερα δεν μπορώ να μείνω μακριά από Σένα. Πώς, ας πούμε, θα μπορούσα να μην Σε αγαπήσω; Έχω χύσει πολλά δάκρυα θλίψης εξαιτίας της αγάπης Σου, όμως έχω πάντα την αίσθηση ότι μια ζωή όπως αυτή είναι πιο ουσιαστική, πιο ικανή να με εμπλουτίσει, πιο ικανή να με αλλάξει και πιο ικανή να μου επιτρέψει να φτάσω στην αλήθεια που θα πρέπει να κατέχουν όλα τα πλάσματα».

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.