Οι ομιλίες του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν: Η δέκατη όγδοη ομιλία

Μέσα σε μια λάμψη αστραπής, κάθε ζώο αποκαλύπτεται στην αληθινή του μορφή. Επίσης, φωτισμένα τα ανθρώπινα όντα από το φως Μου, έχουν ανακτήσει την ιερότητα που κατείχαν κάποτε. Ω, ο διεφθαρμένος κόσμος του παρελθόντος έπεσε επιτέλους στο βρόμικο νερό και, βυθιζόμενος κάτω από την επιφάνεια, διαλύθηκε κι έγινε λάσπη! Ω, όλη η ανθρωπότητα που δημιούργησα έχει επανέλθει επιτέλους στη ζωή, μέσα στο φως, έχει βρει το θεμέλιο της ύπαρξης και έχει πάψει να παλεύει μέσα στον βούρκο! Ω, τα μυριάδες πράγματα της δημιουργίας που κρατώ στα χέρια Μου! Πώς είναι δυνατόν, μέσα από τα λόγια Μου, να μην ανανεωθούν; Πώς είναι δυνατόν, μέσα στο φως, να μην πραγματοποιούν τα καθήκοντά τους; Η γη δεν είναι πλέον ακίνητη και σιωπηλή, ο ουρανός δεν είναι πλέον έρημος και θλιβερός. Ο ουρανός και η γη δεν χωρίζονται πλέον από ένα κενό, είναι ενωμένα ως ένα και δεν πρόκειται ποτέ να χωριστούν ξανά. Σ’ αυτήν την εορταστική περίσταση, σ’ αυτήν τη στιγμή αγαλλίασης, η δικαιοσύνη Μου και η αγιότητά Μου έχουν σκορπιστεί απ’ άκρη σ’ άκρη στο σύμπαν, και όλη η ανθρωπότητα τα εξυμνεί αδιάλειπτα. Οι πόλεις του ουρανού γελούν με χαρά και τα βασίλεια της γης χορεύουν με χαρά. Ποιος, αυτήν τη στιγμή, δεν αγαλλιάζει; Και ποιος, αυτήν τη στιγμή, δεν θρηνεί; Η γη στην αρχέγονη κατάστασή της ανήκει στον ουρανό και ο ουρανός είναι ενωμένος με τη γη. Ο άνθρωπος είναι το νήμα που ενώνει τον ουρανό με τη γη και, χάρη στην ιερότητά του, χάρη στην ανανέωσή του, ο ουρανός δεν είναι πλέον κρυμμένος από τη γη και η γη δεν είναι πλέον σιωπηλή απέναντι στον ουρανό. Τα πρόσωπα της ανθρωπότητας στεφανώνονται από χαμόγελα ικανοποίησης και, μέσα στις καρδιές τους, εκκρίνεται μια γλυκύτητα, η οποία δεν γνωρίζει όρια. Ο άνθρωπος δεν φιλονικεί με τον άνθρωπο, ούτε οι άνθρωποι χτυπιούνται μεταξύ τους. Υπάρχει κανένας, ο οποίος, μέσα στο φως Μου, δεν ζει ειρηνικά με τους άλλους; Υπάρχει κανένας, ο οποίος, στην εποχή Μου, ατιμώνει το όνομά Μου; Όλα τα ανθρώπινα όντα στρέφουν το ευλαβικό βλέμμα τους προς Εμένα και, μέσα στην καρδιά τους, Μου κραυγάζουν κρυφά. Έχω ερευνήσει κάθε ενέργεια της ανθρωπότητας: μεταξύ των ανθρώπινων όντων που έχουν εξαγνιστεί, δεν υπάρχει κανένας που να είναι ανυπάκουος σ’ Εμένα, κανένας που να Με κρίνει. Η διάθεσή Μου επικαλύπτει όλη την ανθρωπότητα. Ο καθένας αρχίζει να Με γνωρίζει, έρχεται πιο κοντά Μου και Με λατρεύει. Μένω σταθερός στην άποψή Μου για το πνεύμα του ανθρώπου, δοξάζομαι στην υψηλότερη κορυφή στα μάτια του ανθρώπου και ρέω μέσα στο αίμα στις φλέβες του. Η χαρμόσυνη ανάταση στις καρδιές των ανθρώπων γεμίζει κάθε τόπο στο πρόσωπο της γης, ο αέρας είναι δροσερός και φρέσκος, δεν υπάρχουν πλέον πυκνές ομίχλες που να σκεπάζουν το έδαφος και ο ήλιος λάμπει με μεγαλοπρέπεια.

Τώρα, ατενίστε το βασίλειό Μου, όπου Εγώ είμαι Βασιλιάς των πάντων και όπου βασιλεύω πάνω στα πάντα. Από τις απαρχές της δημιουργίας μέχρι σήμερα, οι υιοί Μου, με τη δική Μου καθοδήγηση, έχουν υποβληθεί σε τόσες πολλές ταλαιπωρίες της ζωής, σε τόσες πολλές αδικίες του κόσμου, σε τόσα πολλά σκαμπανεβάσματα του κόσμου, αλλά τώρα κατοικούν μέσα στο φως Μου. Ποιος δεν θρηνεί για τις αδικίες του παρελθόντος; Ποιος δεν χύνει δάκρυα για τις ταλαιπωρίες που έχει περάσει για να φτάσει ως εδώ; Και, πάλι, υπάρχει κανένας, ο οποίος δεν αρπάζει αυτήν την ευκαιρία να αφοσιωθεί σ’ Εμένα; Και υπάρχει κανένας ο οποίος δεν αρπάζει αυτήν την ευκαιρία να δώσει διέξοδο στο πάθος που φουσκώνει στην καρδιά του; Και υπάρχει κανένας, ο οποίος, αυτήν τη στιγμή, δεν εκφράζει όλα όσα έχει βιώσει; Αυτή την εποχή, όλα τα ανθρώπινα όντα επικεντρώνουν το καλύτερο μέρος του εαυτού τους σ’ Εμένα. Πόσοι βασανίζονται από τύψεις για τις γεμάτες ασχετοσύνη απερισκεψίες του χθες, πόσοι δεν απεχθάνονται τον εαυτό τους για τις επιδιώξεις του χθες! Τα ανθρώπινα όντα έχουν φτάσει όλα να γνωρίζουν τον εαυτό τους, έχουν όλα τους δει τις πράξεις του Σατανά και το πόσο θαυμάσιος είμαι Εγώ, και μέσα στις καρδιές τους έχει φτιαχτεί ένα μέρος για Εμένα. Δεν θα συναντώ πλέον αποστροφή ή απάρνηση από τους ανθρώπους, διότι το μεγάλο Μου έργο έχει ήδη ολοκληρωθεί και δεν παρεμποδίζεται πλέον. Υπάρχει σήμερα κάποιος, ανάμεσα στους υιούς του βασιλείου Μου, ο οποίος να μην έχει κάνει τις δικές του σκέψεις; Υπάρχει κανένας, ο οποίος δεν έχει άλλες αιτίες ανησυχίας, λόγω των τρόπων με τους οποίους εκτελείται το έργο Μου; Υπάρχει κανένας, ο οποίος έχει προσφέρει ειλικρινά τον εαυτό του για χάρη Μου; Έχουν μειωθεί οι ακαθαρσίες μέσα στις καρδιές σας; Ή μήπως έχουν αυξηθεί; Εάν τα ακάθαρτα στοιχεία στις καρδιές σας δεν έχουν ούτε μειωθεί ούτε αυξηθεί, είναι σίγουρο ότι τέτοιους ανθρώπους θα τους ξεφορτωθώ. Αυτό που θέλω είναι άγιοι που αναζητούν την καρδιά Μου, όχι ακάθαρτα πνεύματα που επαναστατούν εναντίον Μου. Ακόμη κι αν δεν ζητώ πολλά από την ανθρωπότητα, ο εσωτερικός κόσμος της καρδιάς των ανθρώπων είναι τόσο περίπλοκος, σε σημείο που η ανθρωπότητα δεν μπορεί εύκολα να συμβαδίσει με το θέλημά Μου ή να ικανοποιήσει αμέσως τις επιθυμίες Μου. Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπινων όντων καταβάλλουν μυστικά κάθε προσπάθεια, με την ελπίδα να μπορέσουν, στο τέλος, να κρατήσουν το δάφνινο στεφάνι. Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπινων όντων πασχίζουν με όλη τους τη δύναμη, χωρίς να τολμούν να χαλαρώσουν έστω για μια στιγμή, με τον φόβο μήπως αιχμαλωτιστούν για δεύτερη φορά από τον Σατανά. Δεν τολμούν πλέον ούτε καν να υποθέσουν ότι μπορούν να έχουν παράπονα από Εμένα, αλλά δείχνουν σταθερά την πίστη τους σ’ Εμένα. Έχω ακούσει τα λόγια που έχουν ειπωθεί από καρδιάς από τόσους πολλούς ανθρώπους, τις αφηγήσεις τόσων πολλών ανθρώπων για τις οδυνηρές εμπειρίες και τα βάσανά τους. Έχω δει τόσους πολλούς, οι οποίοι, ακόμα και στις πιο φρικτές δοκιμασίες τους, προσφέρουν την αφοσίωσή τους σ’ Εμένα, και έχω παρακολουθήσει τόσους πολλούς, οι οποίοι, καθώς βαδίζουν στο κακοτράχαλο μονοπάτι, πασχίζουν να βρουν μια διέξοδο. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, δεν έχουν διαμαρτυρηθεί ποτέ, ακόμα και όταν, μη μπορώντας να βρουν το φως, αποκαρδιώθηκαν. Δεν διαμαρτυρήθηκαν ποτέ. Από την άλλη, έχω επίσης ακούσει τόσους πολλούς ανθρώπους να ξεσπάνε βλαστημώντας από τα βάθη της καρδιά τους, να καταριούνται τους Ουρανούς και να κατηγορούν τη γη και έχω δει, επίσης, τόσους πολλούς ανθρώπους να αφήνονται στην απελπισία μέσα στη θλίψη τους, πετώντας τον εαυτό τους σαν σκουπίδια στον σκουπιδοτενεκέ, για να σκεπαστούν με βρομιά και λίγδα. Έχω ακούσει τόσους πολλούς να καβγαδίζουν μεταξύ τους, επειδή κάποια αλλαγή θέσης, με τις συνεπακόλουθες αλλαγές του «καλού ονόματος», οδήγησε σε αλλαγή των σχέσεών τους με τους συνανθρώπους τους, έτσι που φίλοι παύουν να είναι φίλοι και γίνονται εχθροί, κάνοντας λεκτικές επιθέσεις ο ένας στον άλλο. Η συντριπτική πλειονότητα των ανθρώπων χρησιμοποιούν τα λόγια Μου σαν σφαίρες από κάποιο πολυβόλο, ανοίγοντας πυρά εναντίον άλλων αδαών, σε βαθμό που ο κόσμος των ανθρώπων έχει γεμίσει παντού με μια θορυβώδη διαμαρτυρία που κομματιάζει τη γαλήνια ηρεμία. Ευτυχώς, αυτό συμβαίνει τώρα, σήμερα. Διαφορετικά, ποιος ξέρει πόσοι θα μπορούσαν να χαθούν κάτω από τον ανηλεή καταιγισμό των πυρών από αυτό το πολυβόλο.

Η βασιλεία Μου, ακολουθώντας τα λόγια που εκφέρω και συμβαδίζοντας με τις καταστάσεις όλης της ανθρωπότητας, βήμα προς βήμα, κατέρχεται στη γη. Ο άνθρωπος δεν τρέφει πλέον ανησυχητικές σκέψεις, ούτε «λαμβάνει υπόψη του» άλλους ανθρώπους ή «σκέφτεται» για λογαριασμό τους. Κι έτσι, δεν υπάρχουν πλέον εριστικές διαφωνίες και, ακολουθώντας τα λόγια που εκφέρω, τα διάφορα «όπλα» της σύγχρονης εποχής έχουν κι αυτά αποσυρθεί. Ο άνθρωπος ξαναβρίσκει την ειρήνη με τον άνθρωπο, η ανθρώπινη καρδιά γι’ άλλη μια φορά ακτινοβολεί ένα πνεύμα αρμονίας και κανείς πλέον δεν βρίσκεται να αμύνεται απέναντι σε συγκαλυμμένες επιθέσεις. Όλη η ανθρωπότητα έχει επιστρέψει στο φυσιολογικό και έχει ξεκινήσει μια νέα ζωή. Μέσα στο νέο περιβάλλον, ένας αξιόλογος αριθμός ανθρώπων κοιτάζουν γύρω τους, αισθάνονται σαν να έχουν εισέλθει σε έναν ολοκαίνουριο κόσμο και, λόγω αυτού, δεν καταφέρνουν να προσαρμοστούν αμέσως στο παρόν περιβάλλον τους ή να ισορροπήσουν πάνω στον σωστό δρόμο. Επομένως, εδώ ισχύει το «Το μεν πνεύμα πρόθυμο, η δε σαρξ ασθενής», όσον αφορά την ανθρωπότητα. Παρόλο που Εγώ ο ίδιος δεν έχω, όπως ο άνθρωπος, γευτεί την πικρία της αντιξοότητας, γνωρίζω τα πάντα σχετικά με τις ανεπάρκειες του ανθρώπου. Γνωρίζω από κοντά τις ανάγκες του ανθρώπου και η κατανόησή Μου για τις αδυναμίες του είναι πλήρης. Γι’ αυτόν τον λόγο, δεν χλευάζω τον άνθρωπο για τα ελαττώματά του. Εγώ απλώς χορηγώ, ανάλογα με τις άδικες πράξεις του, ένα ταιριαστό μέτρο «εκπαίδευσης», προκειμένου να δώσω στον καθένα μεγαλύτερη δυνατότητα να εισέλθει στον σωστό δρόμο, έτσι ώστε οι άνθρωποι να πάψουν να είναι σαν περιπλανώμενα ορφανά και να γίνουν λατρεμένα μωρά, με ένα σπιτικό. Παρόλα αυτά, οι ενέργειές Μου διέπονται από αρχές. Εάν τα ανθρώπινα όντα δεν έχουν την προθυμία να απολαύσουν την ευδαιμονία που υπάρχει σ’ Εμένα, το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να συμβαδίσω με τις επιθυμίες τους και να τους στείλω μέσα στο απύθμενο πηγάδι. Σ’ αυτό το σημείο, κανείς δεν θα πρέπει πια να τρέφει παράπονα στην καρδιά του, αλλά θα πρέπει όλοι να μπορούν να δουν τη δικαιοσύνη Μου στις διευθετήσεις που έχω κάνει. Δεν επιβάλλω στην ανθρωπότητα να Με αγαπήσει, ούτε χτυπώ οποιοδήποτε ανθρώπινο ον για να Με αγαπήσει. Σ’ Εμένα υπάρχει πλήρης ελευθερία, πλήρης απελευθέρωση. Αν και η μοίρα του ανθρώπου βρίσκεται στα χέρια Μου, έχω δώσει στον άνθρωπο ελεύθερη βούληση, η οποία δεν υπόκειται στον έλεγχό Μου. Κατ’ αυτόν τον τρόπο, οι άνθρωποι δεν θα επινοούν τρόπους να μπλέκουν σε μπελάδες εξαιτίας των διοικητικών διαταγμάτων Μου, αλλά, αντιθέτως, στηριζόμενοι στη μεγαθυμία Μου, θα κερδίζουν την απελευθέρωση. Και πάρα πολλοί άνθρωποι, χωρίς κανέναν περιορισμό απέναντί Μου, αναζητούν τη δική τους διέξοδο στην προσπάθειά τους να απελευθερωθούν.

Μεταχειρίστηκα πάντοτε την ανθρωπότητα φιλελεύθερα, χωρίς ποτέ να θέτω ανεπίλυτα προβλήματα, χωρίς ποτέ να βάζω τον οποιονδήποτε σε δυσκολίες. Έτσι δεν είναι; Παρόλο που πάρα πολλοί άνθρωποι δεν Με αγαπούν, χωρίς να ενοχληθώ καθόλου από αυτού του είδους τη συμπεριφορά, έχω προσφέρει στα ανθρώπινα όντα ελευθερία, δίνοντάς τους μεγάλα περιθώρια, επιτρέποντάς τους να κολυμπούν στην πικροθάλασσα. Γιατί ο άνθρωπος είναι ένα σκάφος που δεν πρέπει να τιμηθεί: παρόλο που βλέπει την ευλογία που κρατώ στα χέρια Μου, δεν ενδιαφέρεται να την απολαύσει, παρά προτιμά να αρπάξει ένα μαστίγωμα από τα χέρια του Σατανά, καταδικάζοντας έτσι τον εαυτό του να τον ρουφήξει ο Σατανάς σαν «τροφή». Φυσικά, υπάρχουν μερικοί, οι οποίοι έχουν δει το φως Μου με τα μάτια τους, κι έτσι, έστω και αν ζουν μέσα στην ομίχλη της σημερινής εποχής, δεν έχουν χάσει την πίστη τους στο φως εξαιτίας αυτής της ομίχλης που κρύβει τα πάντα, αλλά συνεχίζουν να ψάχνουν ψηλαφώντας μέσα στην ομίχλη, αν και βαδίζουν σ’ ένα μονοπάτι διάσπαρτο με εμπόδια. Όταν ο άνθρωπος επαναστατεί εναντίον Μου, εξαπολύω το εξαγριωμένο μένος Μου εναντίον του, κι έτσι ο άνθρωπος μπορεί να χαθεί εξαιτίας της ανυπακοής του. Όταν Με υπακούει, παραμένω κρυμμένος απ’ αυτόν, εξάπτοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο μια αγάπη στο βάθος της καρδιάς του, μια αγάπη, η οποία δεν επιδιώκει να εξαπατήσει αλλά να Μου προσφέρει ευχαρίστηση. Πόσες φορές, κατά την αναζήτηση του ανθρώπου για Εμένα, δεν έχω κλείσει τα μάτια Μου και έχω παραμείνει σιωπηλός, έτσι ώστε να αντλήσω από μέσα του την αληθινή πίστη; Αλλά, όταν δεν μιλάω, η πίστη του ανθρώπου αλλάζει μέσα σε μια στιγμή, κι έτσι το μόνο που βλέπω είναι τα πλαστά του «εμπορεύματα», καθώς ο άνθρωπος ποτέ δεν Με έχει αγαπήσει ειλικρινά. Όταν εκδηλώνομαι, μόνον τότε όλοι οι άνθρωποι κάνουν μια τρομερή επίδειξη «πίστης». Αλλά, όταν είμαι κρυμμένος στο κρυφό Μου μέρος, τότε γίνονται αδύναμοι και δειλοί, λες και φοβούνται μήπως Με προσβάλλουν ή, έστω επειδή κάποιοι δεν μπορούν να δουν το πρόσωπό Μου, Με υποβάλλουν σε «εμπεριστατωμένη μελέτη» και, απ’ αυτό, συμπεραίνουν ότι στ’ αλήθεια δεν υπάρχω. Πόσοι άνθρωποι παραμένουν σ’ αυτήν την κατάσταση, πόσοι έχουν αυτήν τη νοοτροπία, αλλά το θέμα είναι απλώς ότι οι άνθρωποι τα καταφέρνουν πολύ καλά να καλύπτουν αυτό που είναι επαίσχυντο πάνω τους. Λόγω αυτού, διστάζουν να ρίξουν τα βλέμματα των άλλων στις ανεπάρκειές τους και το μόνο που κάνουν είναι να παραδέχονται την αλήθεια των λόγων Μου, ενώ προσπαθούν ανερυθρίαστα να καλύψουν με ένα προστατευτικό καμουφλάζ τον ίδιο τους τον αυτοσεβασμό.

17 Μαρτίου 1992

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.