Εγώ ασκώ την εξουσία Μου επάνω στη γη, ξεδιπλώνω την ολότητα του έργου Μου. Όλα όσα περιέχει το έργο Μου αντικατοπτρίζονται στο πρόσωπο της γης. Οι άνθρωποι δεν κατάφεραν ποτέ να αντιληφθούν από τη γη τις κινήσεις Μου στον ουρανό, ούτε να συλλογιστούν διεξοδικά τις τροχιές και τις διαδρομές του Πνεύματός Μου. Η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπινων όντων μπορεί μόνο να συλλάβει τις μικρολεπτομέρειες που βρίσκονται εκτός του πνεύματος, χωρίς να μπορεί να κατανοήσει την πραγματική κατάσταση του πνεύματος. Οι απαιτήσεις Μου προς τους ανθρώπους δεν εκδίδονται από τον αόριστο εαυτό Μου στον ουρανό ή από τον αστάθμητο εαυτό Μου στη γη: Έχω κατάλληλες απαιτήσεις, σύμφωνα με το ανάστημα του ανθρώπου στη γη. Δεν έβαλα ποτέ κανέναν να αντιμετωπίσει δυσκολίες, ούτε ζήτησα ποτέ από κανέναν να «στραγγίξει το αίμα του» προς ευχαρίστησή Μου: Μήπως οι απαιτήσεις Μου περιορίζονται μόνο σε αυτές τις συνθήκες; Από τις μυριάδες των πλασμάτων στη γη, ποιο δεν υποτάσσεται στις διαθέσεις των λόγων που εκφέρει το στόμα Μου; Ποιο από αυτά τα πλάσματα, που παρουσιάζονται ενώπιόν Μου, δεν είναι πλήρως αποτεφρωμένο από τα λόγια Μου και την πύρινη φλόγα Μου; Ποιο από αυτά τα πλάσματα τολμά να καμαρώνει και να θριαμβολογεί περήφανο ενώπιόν Μου; Ποιο από αυτά τα πλάσματα δεν υποκλίνεται ενώπιόν Μου; Είμαι Εγώ ο Θεός που απλώς επιβάλει ησυχία στη δημιουργία; Από τις μυριάδες των πραγμάτων της δημιουργίας, επέλεξα εκείνα που ικανοποιούν τις προθέσεις Μου· από τις μυριάδες των ανθρώπινων όντων στην ανθρωπότητα, επέλεξα εκείνους που νοιάζονται για την καρδιά Μου. Επιλέγω τα καλύτερα από τ’ αστέρια, ώστε να προσθέσω μια αμυδρή αχτίδα φωτός στη βασιλεία Μου. Βαδίζω επάνω στη γη, διαχέοντας παντού το άρωμά Μου, και σε κάθε μέρος αφήνω πίσω τη μορφή Μου. Κάθε ένα μέρος αντιλαλεί τον ήχο της φωνής Μου. Παντού οι άνθρωποι παραμένουν νοσταλγικά προσκολλημένοι στο ευειδές σκηνικό του χθες, επειδή όλοι αναπολούν το παρελθόν…

Όλοι οι άνθρωποι ποθούν να δουν το πρόσωπό Μου, όμως όταν Εγώ ο ίδιος κατεβαίνω στη γη, είναι όλοι τους ενάντιοι στον ερχομό Μου, όλοι καταδιώκουν το φως για να μην έρθει, σαν να ήμουν εχθρός του ανθρώπου από τον ουρανό. Ο άνθρωπος Με υποδέχεται με μια λάμψη άμυνας στα μάτια του και παραμένει πάντοτε σε εγρήγορση, φοβούμενος εσώψυχα ότι μπορεί να έχω άλλα σχέδια γι’ αυτόν. Επειδή τα ανθρώπινα όντα Με αντιμετωπίζουν σαν έναν φίλο, που όμως δεν γνωρίζουν, φοβούνται μήπως η πρόθεσή Μου είναι να τους σκοτώσω όλους αδιακρίτως. Στα μάτια του ανθρώπου είμαι ένας θανάσιμος ανταγωνιστής. Παρόλο που έχει γευτεί τη θαλπωρή Μου, εν μέσω συμφορών, ο άνθρωπος εξακολουθεί να αγνοεί την αγάπη Μου και ακόμα είναι αποφασισμένος να Με αποκρούσει και να Με αψηφήσει. Κάθε άλλο παρά εκμεταλλεύομαι αυτήν την κατάστασή του, για να αναλάβω δράση εναντίον του, τον κλείνω μέσα στη θερμή αγκαλιά Μου, του γεμίζω το στόμα με γλύκα και του βάζω την αναγκαία τροφή στο στομάχι του. Όμως, όταν η λυσσασμένη οργή Μου σείει τα βουνά και ταράζει τα ποτάμια, Εγώ δεν του χαρίζω πλέον, λόγω της δειλίας του, αυτούς τους διαφορετικούς τύπους ανακούφισης. Εκείνη τη στιγμή, θα γίνω έξω φρενών, αρνούμενος κάθε δυνατότητα για μετάνοια σε όλα τα έμβια όντα και, εγκαταλείποντας κάθε ελπίδα για τον άνθρωπο, θα του επιβάλλω την τιμωρία που τόσο του αξίζει. Εκείνη τη στιγμή, ο ουρανός θα αστράψει και θα βροντήξει, σαν τα μανιασμένα κύματα του ωκεανού, σαν να γκρεμίζονται δέκα χιλιάδες βουνά. Εξαιτίας της παρακοής τους, οι άνθρωποι θα δεχθούν το πλήγμα από τις βροντές και τις αστραπές, άλλα πλάσματα θα αφανιστούν από τις ριπές των βροντών και των αστραπών, ολόκληρο το σύμπαν θα βυθιστεί απότομα στο χάος και η δημιουργία δεν θα μπορεί να ανακτήσει την πρώτη πνοή της ζωής. Τα πλήθη των ανθρώπων δεν μπορούν να ξεφύγουν από τη βοή των βροντών. Μέσα στις λάμψεις των αστραπών, η μία ορδή μετά την άλλη των ανθρώπινων όντων γκρεμίζονται μέσα στη γρήγορη ροή του ρεύματος, για να παρασυρθούν από τους χείμαρρους που χύνονται από τα βουνά. Ξαφνικά, στο σημείο όπου έχει αναζητήσει καταφύγιο η ανθρωπότητα, συγκεντρώνεται ένας κόσμος ανθρώπων. Πτώματα πλέουν στην επιφάνεια του ωκεανού. Όλοι οι άνθρωποι απομακρύνονται από Μένα, εξαιτίας του μένους Μου, επειδή ο άνθρωπος εξύβρισε την ουσία του Πνεύματός Μου, επειδή η παρακοή του Με δυσαρέστησε. Όμως, στα μέρη που δεν έχουν πλημμυρίσει, άλλοι άνθρωποι εξακολουθούν να απολαμβάνουν, με γέλια και τραγούδια, τις υποσχέσεις που τους έδωσα.

Όταν όλοι οι άνθρωποι ησυχάσουν, Εγώ εκπέμπω μια αχτίδα φωτός μπροστά στο βλέμμα τους. Συνέπεια τούτου, οι άνθρωποι αποκτούν διαύγεια στο μυαλό και καθαρό μάτι και παύουν να θέλουν να είναι σιωπηλοί. Έτσι, μια πνευματική αίσθηση συγκαλείται αμέσως στην καρδιά τους. Εκείνη τη στιγμή, όλη η ανθρωπότητα έχει αναστηθεί. Αφήνοντας κατά μέρος τα ανείπωτα παράπονά τους, όλοι οι άνθρωποι παρουσιάζονται ενώπιόν Μου, έχοντας κερδίσει άλλη μια ευκαιρία για επιβίωση, μέσα από τα λόγια που προκηρύσσω. Αυτό συμβαίνει επειδή όλα τα ανθρώπινα όντα επιθυμούν να ζήσουν επάνω στο πρόσωπο της γης. Ωστόσο, ποιος ανάμεσά τους είχε ποτέ την πρόθεση να ζήσει για χάρη Μου; Ποιος ανάμεσά τους έχει ποτέ του ανακαλύψει έξοχα πράγματα μέσα του, που να Μου προσφέρουν ευχαρίστηση; Ποιος ανάμεσά τους έχει ποτέ του ανακαλύψει ένα ελκυστικό άρωμα επάνω Μου; Τα ανθρώπινα όντα είναι όλα φτιαγμένα από τραχιά και μη εξευγενισμένα υλικά: Εξωτερικά, δείχνουν εκθαμβωτικοί, όμως ενδόμυχα, στην ουσία τους, δεν Με αγαπούν ειλικρινά, επειδή στις πιο βαθιές πτυχές της καρδιάς του ανθρώπου, δεν έχει ποτέ υπάρξει ούτε καν ελάχιστη δόση από Μένα. Ο άνθρωπος είναι τόσο ανεπαρκής: Η οποιαδήποτε σύγκριση ανάμεσα σ’ αυτόν και σ’ Εμένα θα ήταν τόσο αδόκιμη, όσο η σύγκριση του ουρανού με τη γη. Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, δεν επιτίθεμαι στα αδύναμα και ευάλωτα σημεία του ανθρώπου, ούτε τον χλευάζω λόγω των ελλείψεών του. Τα χέρια Μου εργάζονται επάνω στη γη εδώ και χιλιάδες χρόνια, ενώ ταυτόχρονα τα μάτια Μου επιβλέπουν όλη την ανθρωπότητα. Όμως, ποτέ δεν πήρα, έτσι στην τύχη, ούτε μία ανθρώπινη ζωή, απλώς για να παίξω μαζί της σαν να ήταν παιχνίδι. Παρατηρώ το αίμα της καρδιάς του ανθρώπου και καταλαβαίνω το τίμημα που έχει καταβάλει. Καθώς στέκεται ενώπιόν Μου, δεν επιθυμώ να εκμεταλλευτώ την αδυναμία του ανθρώπου να υπερασπιστεί τον εαυτό του για να τον παιδεύσω, ούτε τον επιφορτίζω με δυσάρεστα πράγματα. Αντιθέτως, όλο αυτό το διάστημα, μόνο έχω φροντίσει για τον άνθρωπο και έχω δώσει στον άνθρωπο. Κατά συνέπεια, αυτό που απολαμβάνει ο άνθρωπος είναι εξ ολοκλήρου η χάρη Μου, είναι εξ ολοκλήρου η αφθονία που πηγάζει από το χέρι Μου. Επειδή βρίσκομαι στη γη, ο άνθρωπος δεν χρειάστηκε ποτέ να υπομείνει το μαρτύριο της πείνας. Αντιθέτως, δίνω τη δυνατότητα στον άνθρωπο να λάβει από τα χέρια Μου όλα εκείνα που μπορεί να απολαύσει, και δίνω τη δυνατότητα στην ανθρωπότητα να ζει με τις ευλογίες Μου. Δεν ζει όλη η ανθρωπότητα υπό την παίδευσή Μου; Ακριβώς όπως τα βουνά κρύβουν στα έγκατά τους στοιχεία πλούτου και αφθονίας, και τα ύδατα μέσα στην απεραντοσύνη τους περιέχουν στοιχεία απόλαυσης, έτσι και οι άνθρωποι που ζουν βάσει του λόγου Μου σήμερα, δεν έχουν, όλο και περισσότερο, την τροφή που εκτιμούν και γεύονται; Βρίσκομαι στη γη και η ανθρωπότητα απολαμβάνει τις ευλογίες Μου στη γη. Όταν αφήσω πίσω Μου τη γη, κάτι που θα συμβεί επίσης με την ολοκλήρωση του έργου Μου, εκείνη τη στιγμή, οι άνθρωποι δεν θα λαμβάνουν πλέον καμία επιείκεια από Μένα, λόγω της αδυναμίας τους.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Τα λόγια του Θεού προς ολόκληρο το σύμπαν, Κεφάλαιο 17