Η ενσάρκωση του Θεού έχει στείλει ωστικά κύματα σε όλα τα θρησκεύματα και τα δόγματα, έχει «βυθίσει στο χάος» την αρχική τους τάξη και έχει συνταράξει την καρδιά όλων εκείνων που λαχταρούν την εμφάνιση του Θεού. Ποιος δεν λατρεύει; Ποιος δεν ποθεί να δει τον Θεό; Ο Θεός βρίσκεται αυτοπροσώπως ανάμεσα στους ανθρώπους εδώ και πολλά χρόνια, όμως ο άνθρωπος δεν το κατάλαβε ποτέ. Σήμερα εμφανίστηκε ο ίδιος ο Θεός και αποκάλυψε την ταυτότητά του στις μάζες. Πώς θα μπορούσε να μην ευφρανθεί η καρδιά του ανθρώπου από ένα τέτοιο γεγονός; Κάποτε ο Θεός μοιραζόταν με τον άνθρωπο χαρές και λύπες, και σήμερα έχει επανενωθεί με τους ανθρώπους και μοιράζεται μαζί τους ιστορίες από καιρούς που έχουν περάσει ανεπιστρεπτί. Αφότου αποχώρησε από την Ιουδαία, οι άνθρωποι έχασαν τα ίχνη Του. Λαχταρούσαν να συναντηθούν για ακόμα μια φορά με τον Θεό, χωρίς να γνωρίζουν ότι και σήμερα τον έχουν συναντήσει και έχουν επανενωθεί μαζί του. Πώς θα μπορούσε αυτό να μη φέρει στον νου σκέψεις για το χθες; Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, ο Σίμων, ο υιός του Ιωνά, ο απόγονος των Ιουδαίων, αντίκρισε τον Ιησού, τον Σωτήρα, έφαγε στο ίδιο τραπέζι μαζί Του και, αφότου τον ακολούθησε επί πολλά χρόνια, ένιωσε μια πιο βαθιά τρυφερότητα για Εκείνον: Τον αγάπησε από τα βάθη της καρδιάς του, αγάπησε βαθιά τον Κύριο Ιησού. Οι Ιουδαίοι δεν ήξεραν πώς εκείνο το μωρό με τα χρυσά μαλλιά, το οποίο γεννήθηκε σε μια παγερή φάτνη, ήταν η πρώτη εικόνα της ενσάρκωσης του Θεού. Όλοι νόμιζαν ότι Εκείνος ήταν το ίδιο με αυτούς και κανένας δεν Τον έβλεπε ως διαφορετικό. Πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι να αναγνωρίσουν αυτόν τον κανονικό και συνηθισμένο Ιησού; Οι Ιουδαίοι Τον θεωρούσαν έναν υιό Ιουδαίου εκείνου του καιρού. Κανένας δεν Τον έβλεπε ως έναν στοργικό Θεό και το μόνο που έκαναν οι άνθρωποι ήταν να απαιτούν αδιακρίτως, ζητώντας Του να τους χαρίσει πλούτη και πλουσιοπάροχα προνόμια, ειρήνη και ευδαιμονία. Το μόνο που ήξεραν ήταν ότι Εκείνος, σαν ένας εκατομμυριούχος, είχε ό,τι θα μπορούσε ποτέ του να ευχηθεί ένας άνθρωπος. Ωστόσο, οι άνθρωποι δεν Του φέρθηκαν ποτέ σαν κάποιον αγαπημένο. Οι άνθρωποι εκείνου του καιρού δεν Τον αγαπούσαν, παρά μόνο διαμαρτύρονταν και Του έθεταν παράλογες απαιτήσεις, ενώ Εκείνος ποτέ Του δεν αντιστεκόταν, χαρίζοντας συνεχώς προνόμια στον άνθρωπο, παρόλο που ο άνθρωπος δεν Τον γνώριζε. Δεν έκανε τίποτα άλλο από το να προσφέρει σιωπηλά στον άνθρωπο ζεστασιά, αγάπη και έλεος, καθώς και, ακόμα περισσότερο, νέα μέσα για να κάνει πράξη άσκησης, οδηγώντας τον να σπάσει τα δεσμά του νόμου. Ο άνθρωπος δεν Τον αγαπούσε, παρά μόνο Τον φθονούσε και αναγνώριζε τα ασυνήθιστα ταλέντα Του. Πώς θα μπορούσε ο τυφλός άνθρωπος να γνωρίζει πόσο μεγάλη ήταν η ταπείνωση που υπόμεινε ο στοργικός Ιησούς, ο Σωτήρας, όταν ήρθε στους ανθρώπους; Κανένας δεν σκέφτηκε τη θλίψη Του, κανένας δεν γνώριζε την αγάπη που είχε για τον Πατέρα Θεό και κανένας δεν μπορούσε να γνωρίζει τη μοναξιά που ένιωθε. Παρόλο που η Παναγία Τον γέννησε, πώς θα μπορούσε να γνωρίζει τις σκέψεις που έκανε ενδόμυχα ο ελεήμων Κύριος Ιησούς; Ποιος γνώριζε τον απερίγραπτο πόνο που βίωνε ο Υιός του ανθρώπου; Αφότου Του έθεταν τις απαιτήσεις τους, οι άνθρωποι εκείνου του καιρού Τον πετούσαν ψυχρά στο πίσω μέρος του μυαλού τους και Τον εξοστράκιζαν. Έτσι, Εκείνος περιφερόταν στους δρόμους μέρα με τη μέρα, χρόνο με τον χρόνο, περιπλανώμενος επί χρόνια, μέχρι που πέρασαν τριάντα τρία χρόνια ζωής, χρόνια που κράτησαν πολύ αλλά και λίγο ταυτόχρονα. Όταν οι άνθρωποι Τον χρειάζονταν, Τον προσκαλούσαν στο σπίτι τους με το χαμόγελο στο στόμα, προσπαθώντας να Του ζητήσουν πράγματα. Κι όταν Εκείνος ολοκλήρωνε τη συνεισφορά Του, εκείνοι στη στιγμή Τον πετούσαν έξω από την πόρτα. Οι άνθρωποι έτρωγαν αυτό που τους παρείχε από το στόμα Του, έπιναν το αίμα Του, απολάμβαναν τη χάρη που τους χάριζε, κι όμως, Του αντιτάσσονταν, επειδή ποτέ τους δεν γνώρισαν ποιος τους είχε δώσει τη ζωή τους. Εν τέλει, Τον κάρφωσαν επάνω στον σταυρό, κι Εκείνος δεν έβγαλε άχνα. Ακόμα και σήμερα παραμένει σιωπηλός. Οι άνθρωποι τρώνε τη σάρκα Του, τρώνε το φαγητό που Εκείνος τους ετοιμάζει, βαδίζουν στην οδό που Εκείνος τους άνοιξε και πίνουν το αίμα Του, όμως εξακολουθούν να θέλουν να Τον απορρίπτουν, στην πραγματικότητα φέρονται στον Θεό που τους χάρισε τη ζωή τους όπως θα φέρονταν σ’ έναν εχθρό, ενώ, αντιθέτως, εκείνους που είναι σκλάβοι σαν κι αυτούς, τους φέρονται λες και είναι ο επουράνιος Πατέρας. Επ’ αυτού, δεν αντιτάσσονται εσκεμμένα στον Θεό; Πώς έγινε κι ο Ιησούς πέθανε επάνω στον σταυρό; Το γνωρίζετε; Δεν προδόθηκε από τον Ιούδα, ο οποίος ήταν ο πιο κοντινός Του και ο οποίος Τον είχε φάει, Τον είχε πιει και Τον είχε απολαύσει; Ο λόγος που Τον πρόδωσε Ιούδας δεν ήταν ότι ο Ιησούς δεν ήταν τίποτα περισσότερο από ένας συνηθισμένος δασκαλάκος; Αν οι άνθρωποι είχαν καταλάβει πραγματικά ότι ο Ιησούς ήταν ξεχωριστός και καταγόταν από τον ουρανό, πώς θα μπορούσαν να Τον καρφώσουν ζωντανό επάνω στον σταυρό για εικοσιτέσσερις ώρες, μέχρι που να αφήσει την τελευταία Του πνοή; Ποιος μπορεί να γνωρίζει τον Θεό; Το μόνο που κάνουν οι άνθρωποι είναι να απολαμβάνουν τον Θεό με ακόρεστη απληστία, όμως ποτέ τους δεν Τον γνώρισαν. Είναι σαν να δίνεις θάρρος στον χωριάτη! Κάνουν τον Ιησού να υπακούει πλήρως στις εντολές και στις διαταγές τους. Ποιος έχει επιδείξει ποτέ οποιοδήποτε έλεος γι’ αυτόν τον Υιό του ανθρώπου, ο οποίος δεν έχει πού την κεφαλή κλίναι; Ποιος σκέφτηκε ποτέ να ενώσει τις δυνάμεις του μ’ Εκείνον, ώστε να ολοκληρώσει την αποστολή του Πατέρα Θεού; Ποιος Τον σκέφτηκε ποτέ έστω και λίγο; Ποιος νοιάστηκε ποτέ για τις δυσκολίες που Εκείνος περνάει; Χωρίς το παραμικρό ίχνος αγάπης, ο άνθρωπος Τον τραβολογάει εδώ κι εκεί. Ο άνθρωπος δεν γνωρίζει από πού πηγάζει το φως της ζωής του, και το μόνο που κάνει είναι να σχεδιάζει στα κρυφά πώς να για άλλη μια φορά να σταυρώσει τον Ιησού, όπως πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, ο οποίος βίωσε τον πόνο ανάμεσα στους ανθρώπους. Πραγματικά εμπνέει τόσο μίσος ο Ιησούς; Έχουν προ πολλού ξεχαστεί όλα όσα έκανε Εκείνος; Το συσσωρευμένο μίσος χιλιάδων ετών θα εκδηλωθεί τελικά. Εσείς, το γένος των Ιουδαίων! Πότε ήταν ο Ιησούς εχθρικός απέναντί σας, προκειμένου να Τον μισείτε τόσο πολύ; Έχει κάνει τόσα πολλά και έχει μιλήσει τόσο πολύ. Τίποτα από αυτά δεν είναι προς όφελός σας; Σας έδωσε τη ζωή Του, χωρίς να ζητήσει τίποτα σε αντάλλαγμα, σας έδωσε όλο Του το είναι. Θέλετε πραγματικά ακόμα να Τον φάτε ζωντανό; Σας έδωσε ό,τι είχε και δεν είχε, χωρίς να κρατήσει τίποτα, χωρίς ποτέ να απολαύσει εγκόσμια δόξα, θαλπωρή ανάμεσα στους ανθρώπους και την αγάπη των ανθρώπων ή τις ευλογίες στους ανθρώπους. Οι άνθρωποι είναι τόσο κακοί μαζί Του, Εκείνος δεν χάρηκε ποτέ τα πλούτη της γης, αφιερώνει όλη την ειλικρινή και φλογερή καρδιά Του στους ανθρώπους, έχει αφιερώσει όλο Του το είναι στην ανθρωπότητα. Ποιος Του έχει δώσει ποτέ θαλπωρή; Ποιος Τον έχει παρηγορήσει ποτέ; Ο άνθρωπος Του έχει φορτώσει όλη την πίεση, Του έχει μεταφέρει όλη τη δυστυχία, έχει ρίξει με τη βία επάνω Του τις πιο ατυχείς εμπειρίες του ανθρώπου, Τον κατηγορεί για κάθε αδικία κι Εκείνος τα αποδέχθηκε χωρίς να πει τίποτα. Παραπονέθηκε ποτέ Του σε κανέναν; Ζήτησε ποτέ Του κάποια μικρή ανταμοιβή από τον οποιονδήποτε; Του συμπαραστάθηκε ποτέ κανείς; Από εσάς, τους κανονικούς ανθρώπους, ποιος δεν είχε μια ρομαντική παιδική ηλικία; Ποιος δεν είχε μια ενδιαφέρουσα νεότητα; Ποιος δεν απολαμβάνει τη θαλπωρή των αγαπημένων του; Ποιος είναι χωρίς την αγάπη των συγγενών και των φίλων; Ποιος είναι χωρίς τον σεβασμό των άλλων; Ποιος είναι χωρίς μια ζεστή οικογένεια; Ποιος είναι χωρίς την παρηγοριά των ατόμων που εμπιστεύεται; Έχει απολαύσει ποτέ Εκείνος κάτι απ’ αυτά; Ποιος Του έχει δώσει ποτέ λίγη θαλπωρή; Ποιος Του έχει δώσει ποτέ κάποιο ψήγμα παρηγοριάς; Ποιος Του έχει δείξει ποτέ λίγη ανθρωπιά; Ποιος ήταν ποτέ ανεκτικός απέναντί Του; Ποιος Του στάθηκε στις δύσκολες στιγμές; Ποιος πέρασε μαζί Του τις δυσκολίες της ζωής; Ο άνθρωπος δεν μαλάκωσε ποτέ τις απαιτήσεις που είχε από Εκείνον. Του ζητάει πράγματα χωρίς καμία ηθική αναστολή, λες και, από τη στιγμή που Εκείνος ήρθε στον κόσμο των ανθρώπων, θα πρέπει να είναι το βόδι ή το άλογο του ανθρώπου, αιχμάλωτός του, και θα πρέπει να δώσει όλο Του το είναι στον άνθρωπο. Αν δεν το κάνει, ο άνθρωπος δεν θα Τον συγχωρέσει ποτέ, δεν θα τον αποκαλέσει ποτέ Θεό και δεν θα Τον έχει ποτέ σε μεγάλη υπόληψη. Ο άνθρωπος έχει πολύ αυστηρή στάση απέναντι στον Θεό, λες και έχει βαλθεί να βασανίσει τον Θεό μέχρι θανάτου, και μόνο μετά τον θάνατό Του θα χαλαρώσει τις απαιτήσεις που έχει από Εκείνον. Αν δεν γίνει έτσι, ο άνθρωπος δεν θα ρίξει ποτέ τα στάνταρ των απαιτήσεών του από τον Θεό. Πώς είναι δυνατόν ένας τέτοιος άνθρωπος να μην είναι απεχθής στον Θεό; Τέτοια δεν είναι η τραγωδία του σήμερα; Η συνείδηση του ανθρώπου δεν φαίνεται πουθενά. Λέει συνεχώς ότι θα ανταποδώσει την αγάπη του Θεού, αλλά διαμελίζει τον Θεό και Τον βασανίζει μέχρι θανάτου. Αυτή δεν είναι η «μυστική συνταγή» της πίστης του στον Θεό, την οποία του κληροδότησαν οι πρόγονοί του; Σήμερα οι «Ιουδαίοι» βρίσκονται παντού και συνεχίζουν να κάνουν το ίδιο έργο, εξακολουθούν να πραγματοποιούν το ίδιο έργο την αντίστασης στον Θεό, κι όμως πιστεύουν ότι έχουν τον Θεό πολύ ψηλά. Πώς θα μπορούσαν τα μάτια του ανθρώπου να γνωρίσουν τον Θεό; Πώς θα μπορούσε ο άνθρωπος, ο οποίος ζει μέσα στη σάρκα, να αντιμετωπίζεται σαν τον Θεό τον ενσαρκωμένο, ο οποίος προέρχεται από το Πνεύμα; Ποιος από τους ανθρώπους θα μπορούσε να Τον γνωρίζει; Πού είναι η αλήθεια στους ανθρώπους; Πού είναι η αληθινή δικαιοσύνη; Ποιος μπορεί να γνωρίζει τη διάθεση του Θεού; Ποιος μπορεί να ανταγωνιστεί τον επουράνιο Θεό; Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός ότι, όταν Εκείνος ήρθε στους ανθρώπους, κανένας δεν γνώριζε τον Θεό και Τον απέρριψαν. Πώς μπορεί ο άνθρωπος να ανεχτεί την ύπαρξη του Θεού; Πώς μπορεί να επιτρέψει στο φως να εκδιώξει το σκοτάδι από τον κόσμο; Όλα αυτά δεν συνιστούν την αξιοσέβαστη αφοσίωση του ανθρώπου; Δεν είναι αυτή η ορθή είσοδος του ανθρώπου; Και το έργο του Θεού δεν έχει ως επίκεντρο την είσοδο του ανθρώπου; Θα ήθελα να συσχετίσετε το έργο του Θεού με την είσοδο του ανθρώπου, να οικοδομήσετε μια καλή σχέση ανάμεσα στον άνθρωπο και τον Θεό και να εκτελέσετε το καθήκον που οφείλει να εκτελέσει ο άνθρωπος, όσο καλύτερα μπορεί. Έτσι, το έργο του Θεού θα φτάσει, στη συνέχεια, στο τέλος του, καταλήγοντας με την αποθέωσή Του!

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Έργο και είσοδος (10)