Όταν ακολουθούν τον Θεό, οι άνθρωποι σπανίως προσέχουν τις προθέσεις του Θεού, και σπανίως λαμβάνουν υπ’ όψιν τις σκέψεις και τη στάση Του απέναντι στον άνθρωπο. Δεν κατανοείτε τις σκέψεις του Θεού, έτσι, όταν σας κάνουν ερωτήσεις που αφορούν τις προθέσεις του Θεού, τη διάθεσή Του, πέφτετε σε σύγχυση· είστε βαθιά αβέβαιοι, και καταλήγετε είτε να μαντεύετε είτε να παίζετε με τις πιθανότητες. Τι αποδεικνύει η στάση αυτή; Αποδεικνύει το εξής γεγονός: Οι περισσότεροι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, Τον θεωρούν ως κενό αέρα, ως ασαφή. Γιατί το θέτω έτσι; Διότι κάθε φορά που έρχεστε αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα, δεν γνωρίζετε τις προθέσεις του Θεού. Και γιατί δεν τις γνωρίζετε; Δεν είναι ότι απλώς δεν τις γνωρίζετε τούτη τη στιγμή. Μάλλον, δεν γνωρίζετε ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στο εν λόγω ζήτημα από άκρη σε άκρη. Στις στιγμές εκείνες που δεν μπορείς να δεις και δεν γνωρίζεις τη στάση του Θεού, το έχεις ξανασκεφτεί; Την αναζήτησες; Την επικοινώνησες; Όχι! Τούτο επιβεβαιώνει ένα γεγονός: Ο Θεός της πίστης σου και ο αληθινός Θεός δεν είναι συνδεδεμένοι. Εσύ, που πιστεύεις στον Θεό, αναλογίζεσαι μόνο τη δική σου βούληση, καθώς και τη βούληση του ηγέτη σου και εξετάζεις μόνο την επιφανειακή και δογματική έννοια του λόγου του Θεού, αλλά δεν προσπαθείς πραγματικά καθόλου να γνωρίσεις και να αναζητήσεις το θέλημα του Θεού. Έτσι δεν είναι; Η ουσία του συγκεκριμένου ζητήματος είναι τρομερή! Με το πέρασμα των ετών, είδα πάμπολλους ανθρώπους που πιστεύουν στον Θεό. Ποια μορφή προσλαμβάνει η πίστη αυτή; Μερικοί άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό σαν να ήταν κενός αέρας. Οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καμία απάντηση σε ερωτήσεις για την ύπαρξη του Θεού, επειδή δεν μπορούν να αισθάνονται ή να αναγνωρίζουν την παρουσία ή την απουσία του Θεού, πόσο μάλλον να τις βλέπουν ή να τις κατανοούν ξεκάθαρα. Υποσυνείδητα, οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν ότι ο Θεός δεν υπάρχει. Κάποιοι άλλοι πιστεύουν στον Θεό σαν να είναι άνθρωπος. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι πιστεύουν ότι ούτε ο Θεός είναι ικανός να πράξει όσα είναι ανίκανοι να πράξουν οι ίδιοι, και ότι πρέπει να σκέφτεται όπως σκέφτονται αυτοί. Ο ορισμός του ανθρώπου αυτού για τον Θεό είναι «ένα αόρατο και μη απτό άτομο». Υπάρχει επίσης μια ομάδα ανθρώπων, που πιστεύουν στον Θεό σαν να είναι μαριονέτα. Οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν ότι ο Θεός δεν έχει συναισθήματα, ότι είναι άγαλμα. Όταν έρχεται αντιμέτωπος με κάποιο ζήτημα, ο Θεός δεν έχει στάση, ούτε άποψη, ούτε ιδέες· βρίσκεται στο έλεος του ανθρώπου. Οι άνθρωποι πιστεύουν απλώς αυτό που θέλουν να πιστέψουν. Αν Τον κάνουν μέγα, είναι μέγας· αν Τον κάνουν μικρό, είναι μικρός. Όταν οι άνθρωποι αμαρτάνουν και χρειάζονται το έλεος του Θεού, την ανεκτικότητα, την αγάπη Του, τότε ο Θεός πρέπει να εκτείνει το έλεός Του. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι «κατασκευάζουν» έναν Θεό στο μυαλό τους, και κάνουν τον Θεό αυτόν να εκπληρώνει τις απαιτήσεις τους και να ικανοποιεί όλες τους τις επιθυμίες. Ανεξάρτητα από το πού ή πότε, ανεξάρτητα από το τι κάνει το άτομο αυτό, εκείνοι θα υιοθετήσουν το εν λόγω καπρίτσιο στη μεταχείριση του Θεού και στην πίστη τους σε Αυτόν. Υπάρχουν ακόμη και εκείνοι που πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί να τους σώσει, αφού πρώτα έχουν επιδεινώσει τη διάθεσή Του. Τούτο συμβαίνει, επειδή πιστεύουν ότι η αγάπη του Θεού είναι απέραντη, η διάθεση του Θεού, δίκαιη και ότι, ανεξάρτητα από το ότι οι άνθρωποι υβρίζουν τον Θεό, Εκείνος δεν πρόκειται να θυμάται τίποτε από αυτά. Δεδομένου ότι τα λάθη, τα παραπτώματα και η ανυπακοή του ανθρώπου αποτελούν στιγμιαία έκφραση της διάθεσης του συγκεκριμένου ατόμου, ο Θεός δίνει στους ανθρώπους ευκαιρίες, και είναι ανεκτικός και υπομονετικός μαζί τους. Ο Θεός θα εξακολουθήσει να τους αγαπά όπως και πριν. Έτσι, η ελπίδα σωτηρίας τους είναι ακόμα μεγάλη. Στην πραγματικότητα, ανεξάρτητα από το αν κάποιος πιστεύει στον Θεό, εφόσον δεν επιδιώκει την αλήθεια, τότε ο Θεός τηρεί αρνητική στάση απέναντί του. Τούτο συμβαίνει, επειδή ενώ πιστεύεις στον Θεό, και ίσως φυλάς σαν θησαυρό το βιβλίο του λόγου Του, το μελετάς κάθε μέρα, διαβάζοντάς το καθημερινά, εντούτοις βάζεις κατά μέρος τον αληθινό Θεό, Τον θεωρείς κενό αέρα και άνθρωπο και, ορισμένοι από εσάς τον θεωρούν απλά μαριονέτα. Γιατί το θέτω κατ’ αυτόν τον τρόπο; Επειδή από την πλευρά που το βλέπω Εγώ, ανεξάρτητα από το αν βρίσκεστε αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα ή συναντάτε κάποια περίσταση, όσα υπάρχουν στο υποσυνείδητό σας, όσα αναπτύσσονται μέσα εκεί —κανένα τους δεν έχει οποιαδήποτε σχέση με τον λόγο του Θεού ούτε αναζητά την αλήθεια. Εσύ γνωρίζεις μόνο όσα σκέφτεσαι εσύ ο ίδιος, τις δικές σου απόψεις και, στη συνέχεια, οι δικές σου ιδέες και απόψεις επιβάλλονται διά της βίας στον Θεό. Καθίστανται θεϊκές απόψεις, οι οποίες χρησιμοποιούνται ως πρότυπα που πρέπει να τηρούνται αδιαλείπτως. Με την πάροδο του χρόνου, και προχωρώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, απομακρύνεσαι ολοένα και περισσότερο από τον Θεό.

«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πώς να γνωρίσει κανείς τη διάθεση του Θεού και τα αποτελέσματα που θα επιτύχει το έργο Του