Καθημερινά λόγια του Θεού: Γνωρίζοντας τον Θεό | Απόσπασμα 10
Το να μη σέβεσαι τον Θεό και να μην αποφεύγεις το κακό, σημαίνει εναντίωση στον Θεό
Ας ξεκινήσουμε, εντοπίζοντας την προέλευση του ρητού «να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό». (Από το βιβλίο του Ιώβ.) Μια που αναφέρατε τον Ιώβ, ας συζητήσουμε για αυτόν. Την εποχή του Ιώβ, ο Θεός εργαζόταν για την κατάκτηση και τη σωτηρία του ανθρώπου; Όχι, έτσι δεν είναι; Και όσον αφορά τον Ιώβ, πόση γνώση του Θεού είχε κατά τη δεδομένη στιγμή; (Όχι μεγάλη.) Και πώς συγκρίνεται εκείνη η γνώση του Θεού με τη γνώση που έχετε εσείς τώρα; Πώς και δεν τολμάτε να απαντήσετε στην ερώτηση αυτή; Η γνώση του Ιώβ ήταν μεγαλύτερη ή μικρότερη από αυτήν που έχετε τώρα; (Μικρότερη.) Είναι πολύ εύκολη ερώτηση. Μικρότερη! Αυτό είναι βέβαιο! Τώρα βρίσκεστε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό, και πρόσωπο με πρόσωπο με τον λόγο του Θεού. Η γνώση σας για τον Θεό είναι πολύ μεγαλύτερη από του Ιώβ. Γιατί, όμως, αναφέρομαι σε αυτό; Γιατί μιλάω έτσι; Θα ήθελα να σας εξηγήσω ένα γεγονός, αλλά προτού να το κάνω, θέλω να σας κάνω μια ερώτηση: Μπορεί ο Ιώβ να ήξερε πολύ λίγα για τον Θεό, όμως μπορούσε να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό. Γιατί, λοιπόν, οι άνθρωποι σήμερα αποτυγχάνουν να το πράξουν; (Εξαιτίας της βαθιάς διαφθοράς.) Η βαθιά διαφθορά —αυτή είναι η επιφάνεια της ερώτησης, αλλά ποτέ δεν θα τη θεωρήσω ως τέτοια. Συχνά παίρνετε κανόνες και δόγματα, για τα οποία μιλάτε ευρέως, όπως «βαθιά διαφθορά», «επανάσταση εναντίον του Θεού», «απιστία απέναντι στον Θεό», «ανυπακοή», «απαρέσκεια για την αλήθεια», και χρησιμοποιείτε αυτές τις φράσεις για να εξηγήσετε την ουσία κάθε ερώτησης. Τούτος είναι λανθασμένος τρόπος πράξης. Η χρήση της ίδιας απάντησης για την εξήγηση ερωτήσεων με διαφορετικές φύσεις, αναπόφευκτα δημιουργεί υποψίες για βλασφημία προς την αλήθεια και τον Θεό. Δεν μου αρέσει να ακούω τέτοιες απαντήσεις. Σκεφτείτε το! Κανείς από εσάς δεν έχει σκεφτεί το ζήτημα αυτό, αλλά Εγώ, κάθε μέρα, και το βλέπω και το νιώθω. Έτσι, εσείς πράττετε, και Εγώ παρακολουθώ. Όταν το πράττετε, αδυνατείτε να νοιώσετε την ουσία του ζητήματος. Αλλά όταν το βλέπω Εγώ, μπορώ και να δω και να νοιώσω την ουσία του. Ποια είναι, λοιπόν, η εν λόγω ουσία; Γιατί οι άνθρωποι σήμερα αδυνατούν να σεβαστούν τον Θεό και να αποφύγουν το κακό; Οι απαντήσεις σας απέχουν πάρα πολύ από το να είναι ικανές να εξηγήσουν την ουσία της ερώτησης αυτής, ούτε και μπορούν να επιλύσουν την ουσία της. Τούτο συμβαίνει, επειδή εδώ υπάρχει μια πηγή που δεν γνωρίζετε. Ποια είναι αυτή η πηγή; Ξέρω ότι θέλετε να το μάθετε, γι’ αυτό θα σας μιλήσω για την πηγή αυτής της ερώτησης.
Κατά τις απαρχές του έργου Του Θεού, ως τι θεωρούσε ο Θεός, τον άνθρωπο; Ο Θεός έσωσε τον άνθρωπο· θεωρούσε τον άνθρωπο μέλος της οικογένειάς Του, στόχο του έργου Του, ως κάτι που επιθυμούσε να κατακτήσει, να σώσει, και ως κάτι που ήθελε να τελειώσει. Τούτη ήταν η στάση του Θεού απέναντι στον άνθρωπο κατά την έναρξη του έργου Του. Ποια, όμως, ήταν η στάση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό τον καιρό εκείνο; Ο Θεός ήταν ξένος προς τον άνθρωπο, και ο άνθρωπος θεωρούσε τον Θεό ξένο. Θα μπορούσε να λεχθεί ότι η στάση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό ήταν λανθασμένη, και στον άνθρωπο δεν ήταν ξεκάθαρο το πώς έπρεπε να συμπεριφέρεται στον Θεό. Έτσι, Τον αντιμετώπιζε όπως ήθελε, και έπραττε ό,τι ήθελε. Είχε ο άνθρωπος κάποια άποψη για τον Θεό; Στην αρχή, ο άνθρωπος δεν είχε καμία άποψη για τον Θεό. Η αποκαλούμενη «άποψη» του ανθρώπου ήταν μόνο μερικές αντιλήψεις και φαντασίες σχετικά με τον Θεό. Όσα συμφωνούσαν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, γίνονταν αποδεκτά· ό,τι δεν συμφωνούσε, το υπάκουαν επιφανειακά, αλλά, μέσα τους, οι άνθρωποι συγκρούονταν έντονα με αυτό και του εναντιώνονταν. Η σχέση ανθρώπου και Θεού στην αρχή, είχε ως εξής: Ο Θεός θεωρούσε τον άνθρωπο μέλος της οικογένειας, αλλά ο άνθρωπος φερόταν στον Θεό σαν να ήταν ξένος. Έπειτα, όμως, από ένα διάστημα του έργου του Θεού, ο άνθρωπος έφτασε να κατανοήσει τι προσπαθούσε να επιτύχει ο Θεός. Οι άνθρωποι έφτασαν να μάθουν ότι ο Θεός ήταν ο αληθινός Θεός, καθώς και τι μπορούσε να αποκτήσει ο άνθρωπος από Εκείνον. Ως τι θεωρούσε ο άνθρωπος τον Θεό αυτή τη φορά; Ο άνθρωπος θεωρούσε τον Θεό σανίδα σωτηρίας, ελπίζοντας να επιτύχει χάρη, ευλογίες και υποσχέσεις. Και ως τι θεωρούσε ο Θεός τον άνθρωπο, κατά τη συγκεκριμένη συγκυρία; Ο Θεός θεώρησε τον άνθρωπο ως στόχο για την κατάκτηση Του. Ο Θεός ήθελε να χρησιμοποιήσει λέξεις για να κρίνει τον άνθρωπο, να τον δοκιμάσει, να του δώσει δοκιμασίες. Αλλά σε ό,τι αφορούσε στην ανθρωπότητα στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, ο Θεός ήταν ένα αντικείμενο που μπορούσε να χρησιμοποιήσει, για να επιτύχει τους δικούς του στόχους. Οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι η αλήθεια που απέρρεε από τον Θεό, μπορούσε να τους κατακτήσει και να τους σώσει, και ότι είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν τα πράγματα που ήθελαν από τον Θεό, τον προορισμό που επιθυμούσαν. Εξαιτίας αυτού, ένα μικροσκοπικό κομμάτι ειλικρίνειας σχηματίστηκε στις καρδιές τους, και ήταν πρόθυμοι να ακολουθήσουν τον συγκεκριμένο Θεό. Έπειτα από λίγο καιρό, οι άνθρωποι απέκτησαν κάποια επιφανειακή και δογματική γνώση του Θεού. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι «εξοικειώνονταν» ολοένα και περισσότερο με τον Θεό. Οι άνθρωποι «εξοικειώνονταν» ολοένα και περισσότερο με τον λόγο που εξέφερε ο Θεός, τα κηρύγματά Του, την αλήθεια που είχε εκφράσει. Έτσι, οι άνθρωποι πίστευαν, λανθασμένα, ότι ο Θεός δεν ήταν πλέον ξένος, και ότι ήδη βάδιζαν στο μονοπάτι της σύμπνοιας με Αυτόν. Μέχρι τώρα, οι άνθρωποι έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα πάνω στην αλήθεια, και έχουν βιώσει πολύ από το έργο του Θεού. Ωστόσο, κάτω από τις παρεμβολές και τα εμπόδια πολλών διαφορετικών παραγόντων και περιστάσεων, οι περισσότεροι άνθρωποι αδυνατούν να καταφέρουν να κάνουν την αλήθεια πράξη, και αδυνατούν να καταφέρουν να ικανοποιήσουν τον Θεό. Οι άνθρωποι είναι όλο και πιο χαλαροί, και χάνουν ολοένα και περισσότερο την αυτοπεποίθησή τους. Νοιώθουν ολοένα και περισσότερο ότι το ίδιο τους το αποτέλεσμα τούς είναι άγνωστο. Δεν τολμούν να έχουν υπερβολικές ιδέες, ούτε και επιδιώκουν να σημειώσουν κάποια πρόοδο· απλώς, ακολουθούν απρόθυμα, προχωρώντας βήμα-βήμα. Όσον αφορά την παρούσα κατάσταση του ανθρώπου, ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στον άνθρωπο; Η μοναδική επιθυμία του Θεού είναι να δώσει τις αλήθειες αυτές στον άνθρωπο, τροφοδοτώντας τον δρόμο Του προς αυτόν, και στη συνέχεια να οργανώσει διάφορες περιστάσεις, προκειμένου να δοκιμάσει τον άνθρωπο με διαφορετικούς τρόπους. Στόχος του είναι να πάρει αυτά τα λόγια, τις αλήθειες, και το έργο Του, και να προκαλέσει ένα αποτέλεσμα, όπου ο άνθρωπος μπορεί να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχω δει, βλέπουν τον λόγο του Θεού απλά ως δόγματα, ως κανόνες, τον αντιμετωπίζουν ως κανονισμούς που πρέπει να τηρούν. Όταν διαδίδουν διάφορα και μιλούν ή έρχονται αντιμέτωποι με δοκιμασίες, δεν θεωρούν τον δρόμο του Θεού ως τον δρόμο που πρέπει να ακολουθούν. Τούτο ισχύει ιδιαίτερα όταν οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με μείζονες δοκιμασίες· δεν έχω δει κανέναν που να πράττει προς την κατεύθυνση του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Εξαιτίας αυτού, η στάση του Θεού απέναντι στον άνθρωπο είναι γεμάτη ακραία απέχθεια και αποστροφή. Αφού ο Θεός έδωσε επανειλημμένα δοκιμασίες στους ανθρώπους, ακόμα και εκατοντάδες φορές, εκείνοι ακόμα δεν έχουν κάποια ξεκάθαρη στάση για να επιδείξουν την αποφασιστικότητά τους ως προς το ότι θέλουν να σέβονται τον Θεό και να αποφεύγουν το κακό. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι δεν διαθέτουν αυτήν την αποφασιστικότητα ούτε επιδεικνύουν κάτι τέτοιο, η παρούσα στάση του Θεού απέναντί τους δεν είναι πλέον η ίδια όπως στο παρελθόν, όταν Εκείνος εξέτεινε έλεος, ανεκτικότητα, μακροθυμία και υπομονή. Αντίθετα, είναι εξαιρετικά απογοητευμένος από τον άνθρωπο. Ποιος προκάλεσε την απογοήτευση αυτή; Από ποιον εξαρτάται η στάση που κρατά ο Θεός απέναντι στον άνθρωπο; Από κάθε άνθρωπο που ακολουθεί τον Θεό. Κατά τη διάρκεια του πολυετούς έργου Του, ο Θεός είχε πολλές απαιτήσεις από τον άνθρωπο, και οργάνωσε πολλές περιστάσεις για αυτόν. Όμως, ανεξάρτητα από το πώς εργάστηκε ο άνθρωπος, και ανεξάρτητα από τη στάση του απέναντι στον Θεό, ο άνθρωπος αδυνατεί να πράξει σε ξεκάθαρη συμφωνία με τον στόχο του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Έτσι, θα το συνοψίσω σε ένα ρητό, το οποίο και θα χρησιμοποιήσω για να εξηγήσω όλα αυτά για τα οποία μιλήσαμε σχετικά με το γιατί οι άνθρωποι αδυνατούν να βαδίσουν στον δρόμο του Θεού —να σέβονται τον Θεό και να αποφεύγουν το κακό. Ποιο είναι το ρητό αυτό; Είναι το εξής: Ο Θεός θεωρεί τον άνθρωπο ως αντικείμενο της εκ μέρους Του σωτηρίας, ως αντικείμενο του έργου Του· ο άνθρωπος θεωρεί τον Θεό εχθρό του, αντίθεσή του. Τα ξεκαθάρισες, τώρα; Ποια είναι η στάση του ανθρώπου· ποια είναι η στάση του Θεού· ποια είναι η σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου —όλα αυτά είναι πολύ ξεκάθαρα. Ανεξάρτητα από το πόσο κήρυγμα έχετε ακούσει, εκείνα τα πράγματα που συνοψίσατε για τον εαυτό σας —όπως το να είστε πιστοί στον Θεό, να Τον υπακούτε, να αναζητάτε τον τρόπο σύμπνοιας με Εκείνον, να θέλετε να δαπανήσετε ολόκληρη τη ζωή σας για τον Θεό, να ζείτε για τον Θεό— για Εμένα αυτά τα πράγματα δε σημαίνουν συνειδητό βάδισμα στον δρόμο του Θεού, ο οποίος είναι να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό. Αντίθετα, αποτελούν κανάλια, μέσω των οποίων μπορείτε να επιτύχετε ορισμένους στόχους. Για να επιτύχετε αυτούς τους στόχους, τηρείτε απρόθυμα μερικούς κανονισμούς. Και ακριβώς αυτοί οι κανονισμοί είναι που οδηγούν τους ανθρώπους ακόμα πιο μακριά από τον δρόμο του να σέβονται τον Θεό και να αποφεύγουν το κακό, και τοποθετούν ξανά τον Θεό σε αντίθετη φορά από τον άνθρωπο.
Το θέμα που συζητάμε σήμερα είναι λίγο βαρύ, αλλά ανεξαρτήτως τούτου, Εγώ εξακολουθώ να ελπίζω ότι, όταν θα διέρχεστε τις επερχόμενες εμπειρίες και τους καιρούς που έρχονται, θα μπορείτε να κάνετε όσα μόλις σας είπα. Μην παραμελείτε τον Θεό και μην Τον θεωρείτε κενό αέρα, λες και υπάρχει τις στιγμές που σας είναι χρήσιμος, και δεν υπάρχει τις στιγμές που δε Τον χρειάζεστε. Όταν υποσυνείδητα διατηρείς μια τέτοια κατανόηση, έχεις κιόλας εξοργίσει τον Θεό. Ίσως υπάρχουν άνθρωποι που λένε: «Δεν θεωρώ τον Θεό κενό αέρα, πάντα προσεύχομαι στον Θεό, πάντα Τον ικανοποιώ, και όλα όσα κάνω, εμπίπτουν στο πεδίο και στο πρότυπο και στις αρχές που απαιτεί ο Θεός. Σίγουρα δεν προχωράω σύμφωνα με τις δικές μου ιδέες». Ναι, ο τρόπος με τον οποίο εξετάζεις τα πράγματα είναι σωστός. Αλλά πώς σκέφτεσαι όταν έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιο ζήτημα; Τι εφαρμόζεις, όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με ένα ζήτημα; Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται ότι ο Θεός υπάρχει όταν προσεύχονται σε Αυτόν, και Τον επικαλούνται. Όταν, όμως, έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο θέμα, σκαρφίζονται δικές τους ιδέες, θέλοντας να εμμείνουν σε αυτές. Τούτο παρουσιάζει τον Θεό ως κενό αέρα. Η κατάσταση αυτή καθιστά τον Θεό ανύπαρκτο. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός πρέπει να υπάρχει όποτε Τον χρειάζονται, και όταν δεν Τον χρειάζονται, δεν πρέπει να υπάρχει. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι αρκετό το να ακολουθούν τις δικές τους ιδέες κατά την πράξη. Πιστεύουν ότι μπορούν να πράττουν όπως τους αρέσει. Απλά σκέφτονται ότι δε χρειάζεται να αναζητούν τον δρόμο του Θεού. Οι άνθρωποι που, την παρούσα στιγμή, βρίσκονται σε τέτοια θέση, σε τέτοια κατάσταση —δεν βρίσκονται, άραγε, στο χείλος του κινδύνου; Κάποιοι λένε: «Ανεξάρτητα από το αν βρίσκομαι ή όχι στο χείλος του κινδύνου, πιστεύω εδώ και πάρα πολλά χρόνια, και πιστεύω ότι ο Θεός δεν πρόκειται να με εγκαταλείψει, επειδή δεν μπορεί να αντέξει να με εγκαταλείψει». Άλλοι άνθρωποι λένε: «Ακόμη και την εποχή που βρισκόμουν στη μήτρα της μητέρας μου, εγώ πίστευα στον Κύριο, όλον αυτόν τον καιρό από τότε μέχρι και σήμερα, σαράντα ή πενήντα χρόνια συνολικά. Ως προς τον χρόνο, συγκεντρώνω τα περισσότερα προσόντα για να με σώσει ο Θεός· είμαι ο πιο κατάλληλος για να επιβιώσω. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου των τεσσάρων ή πέντε δεκαετιών, εγκατέλειψα την οικογένεια και τη δουλειά μου. Παράτησα όλα όσα είχα, όπως χρήματα, θέση, απολαύσεις και οικογενειακό χρόνο· δεν έφαγα νόστιμα φαγητά· δεν απόλαυσα διασκεδάσεις· δεν επισκέφθηκα πολλά ενδιαφέροντα μέρη· βίωσα ακόμη και βάσανα, που οι απλοί άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να αντέξουν. Εάν, παρ’ όλα τα παραπάνω, ο Θεός δεν μπορεί να με σώσει, τότε έχω πέσει θύμα άδικης μεταχείρισης, και αδυνατώ να πιστέψω σε έναν τέτοιο Θεό». Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με τη συγκεκριμένη άποψη; (Πάρα πολλοί.) Τότε, σήμερα, θα σας βοηθήσω να καταλάβετε ένα γεγονός: Όποιος έχει τη συγκεκριμένη άποψη, διαπράττει αυτοκτονία. Και τούτο, επειδή χρησιμοποιούν την ίδια τους τη φαντασία για να καλύψουν τα μάτια τους. Ακριβώς η φαντασία αυτή, καθώς και τα προσωπικά τους συμπεράσματα αντικαθιστούν το πρότυπο αυτού που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο, καθυστερώντας τους από την αποδοχή των αληθινών προθέσεων του Θεού, έτσι ώστε να μην μπορούν να αισθανθούν την αληθινή ύπαρξη του Θεού, και ωθώντας τους να απολέσουν την ευκαιρία τους να τελειωθούν από τον Θεό και να μην έχουν απολύτως κανένα μερίδιο από την υπόσχεση του Θεού.
«Ο Λόγος», τόμ. 2: «Σχετικά με το να γνωρίζει κανείς τον Θεό», Πώς να γνωρίσει κανείς τη διάθεση του Θεού και τα αποτελέσματα που θα επιτύχει το έργο Του
Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.