Πώς να γνωρίσετε τη διάθεση του Θεού και το αποτέλεσμα του έργου Του

Μέρος δεύτερο

Βαδίστε στον δρόμο του Θεού: Να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό

Υπάρχει ένα ρητό που πρέπει να το σημειώσετε. Πιστεύω ότι το συγκεκριμένο ρητό είναι πολύ σημαντικό, διότι έρχεται στο μυαλό Μου αμέτρητες φορές κάθε μέρα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή κάθε φορά που έχω κάποιον απέναντί Μου, κάθε φορά που ακούω την ιστορία κάποιου, κάθε φορά που ακούω την εμπειρία του ή τη μαρτυρία της πίστης του στον Θεό, χρησιμοποιώ πάντα αυτό το ρητό, για να ζυγίσω αν το άτομο αυτό είναι ή όχι ο τύπος του ανθρώπου που θέλει ο Θεός, το είδος του ανθρώπου που συμπαθεί. Ποιο είναι, λοιπόν, το ρητό; Τώρα όλοι περιμένετε να ακούσετε με ανυπομονησία. Όταν αποκαλύψω το ρητό, ίσως νοιώσετε απογοητευμένοι, καθώς υπάρχουν εκείνοι που υποκρίνονται ότι το πιστεύουν, εδώ και πολλά χρόνια. Όσο για Μένα, η πίστη Μου σε αυτό ήταν πάντα ειλικρινής. Το ρητό αυτό κατοικεί μέσα στην καρδιά Μου. Ποιο είναι, λοιπόν; Το εξής: «βαδίζετε στον δρόμο του Θεού: να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό». Δεν είναι μια υπερβολικά απλή φράση; Κι όμως, μπορεί το ρητό να είναι απλό, αλλά κάποιος που το κατανοεί πραγματικά εις βάθος, θα νοιώσει ότι έχει μεγάλη βαρύτητα· ότι έχει μεγάλη αξία για την πράξη· ότι είναι η γλώσσα της ζωής με την πραγματικότητα της αλήθειας· ότι, για όσους προσπαθούν να ικανοποιήσουν τον Θεό, είναι ένας διά βίου προς επίτευξη στόχος· και ότι αποτελεί ισόβια οδό, για οποιονδήποτε λαμβάνει υπ’ όψιν του τις προθέσεις του Θεού. Λοιπόν, τώρα σκέφτεστε τα εξής: Είναι αλήθεια αυτό το ρητό; Αυτή είναι η σημασία του; Ίσως υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που συλλογίζονται το ρητό, προσπαθώντας να καταλάβουν τι σημαίνει, αλλά και κάποιοι που είναι καχύποπτοι απέναντί του: Πόσο σημαντικό είναι, άραγε, αυτό το ρητό; Πολύ; Είναι τόσο απαραίτητο και άξιο έμφασης; Ίσως υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που δεν πολυσυμπαθούν το ρητό αυτό, επειδή νομίζουν ότι το να αποστάξουν τον δρόμο του Θεού σε αυτό το ένα και μοναδικό ρητό, αποτελεί υπερβολική υπεραπλούστευση. Το να συμπυκνώσεις όλα όσα είπε ο Θεός σε ένα μόνο ρητό —τούτο δεν κάνει τον Θεό να μοιάζει κάπως υπερβολικά ασήμαντος; Αυτό συμβαίνει, όμως; Θα μπορούσε, οι περισσότεροι από εσάς να μην κατανοούν πλήρως το βαθύ νόημα πίσω από αυτές τις λέξεις. Αν και το σημειώσατε, δεν σκοπεύετε να βάλετε το ρητό αυτό μέσα στην καρδιά σας· απλώς το γράφετε, και θα το ξανακοιτάξετε και θα το ξανασυλλογιστείτε άμα έχετε ελεύθερο χρόνο. Υπάρχουν και κάποιοι που ούτε καν πρόκειται να ενοχληθούν να απομνημονεύσουν το ρητό, πόσο μάλλον να προσπαθήσουν να το χρησιμοποιήσουν σωστά. Γιατί, όμως, συζητώ για το συγκεκριμένο ρητό; Ανεξάρτητα από την οπτική σας γωνία ή το τι θα σκεφτείτε, Εγώ πρέπει να το συζητήσω, επειδή είναι εξαιρετικά σχετικό με το πώς ο Θεός καθορίζει τα αποτελέσματα του ανθρώπου. Ανεξάρτητα από την παρούσα κατανόησή σας για το ρητό ή από το πώς το αντιμετωπίζετε, Εγώ και πάλι θα σας πω: Εάν κάποιος μπορεί να πράξει σωστά το ρητό και να επιτύχει το πρότυπο του να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό, τότε αυτός έχει εξασφαλίσει ότι θα είναι επιζών, ότι θα έχει καλό αποτέλεσμα. Εάν δεν μπορείς να επιτύχεις το πρότυπο που ορίζει το ρητό, τότε μπορεί να λεχθεί ότι το αποτέλεσμά σου θα είναι άγνωστο. Σας μιλώ έτσι για το συγκεκριμένο ρητό, για τη δική σας διανοητική προετοιμασία, και για να ξέρετε τι πρότυπο χρησιμοποιεί ο Θεός για να σας κρίνει. Όπως μόλις ανέφερα, το ρητό σχετίζεται απόλυτα με τη σωτηρία του ανθρώπου από τον Θεό, καθώς και με το πώς καθορίζει Εκείνος το αποτέλεσμα του ανθρώπου. Σε τι έγκειται η συνάφεια αυτή; Είμαι απόλυτα βέβαιος ότι θέλετε να μάθετε, οπότε θα μιλήσουμε γι’ αυτό σήμερα.

Ο Θεός χρησιμοποιεί διαφορετικές δοκιμασίες για να ελέγξει κατά πόσο οι άνθρωποι σέβονται τον Θεό και αποφεύγουν το κακό

Σε κάθε εποχή, όταν ο Θεός εργάζεται στον κόσμο, χορηγεί στον άνθρωπο κάποια λόγια, λέγοντάς του μερικές αλήθειες. Οι αλήθειες αυτές χρησιμεύουν ως ο δρόμος όπου πρέπει να εμμείνει ο άνθρωπος, στον οποίο πρέπει να βαδίσει, ως ο δρόμος που καθιστά τον άνθρωπο ικανό να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό, και ως ο δρόμος, τον οποίο οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν πράξη και να εμμείνουν κατά τη ζωή τους και κατά την πορεία των ταξιδιών της ζωής τους. Για αυτούς τους λόγους, ο Θεός χορηγεί τούτα τα λόγια στον άνθρωπο. Τα λόγια αυτά που προέρχονται από τον Θεό, πρέπει να τηρούνται από τον άνθρωπο και η προσκόλληση σε αυτά σημαίνει λήψη ζωής. Εάν κάποιος δεν τα τηρεί, δεν τα κάνει πράξη ούτε βιώνει τα λόγια του Θεού στη ζωή του, τότε ο άνθρωπος αυτός δεν κάνει την αλήθεια πράξη. Και αν δεν κάνει την αλήθεια πράξη, τότε δεν σέβεται τον Θεό και δεν αποφεύγει το κακό, ούτε μπορεί να ικανοποιήσει τον Θεό. Αν κάποιος δεν μπορεί να ικανοποιήσει τον Θεό, τότε είναι αδύνατον να δεχθεί τον έπαινό Του· ο άνθρωπος αυτός δεν έχει αποτέλεσμα. Πώς λοιπόν, κατά την πορεία του έργου του Θεού, καταφέρνει Εκείνος να καθορίσει το αποτέλεσμα ενός ανθρώπου; Ποια μέθοδο χρησιμοποιεί ο Θεός για να καθορίσει το αποτέλεσμα του ανθρώπου; Ίσως να μη σας είναι πολύ ξεκάθαρο αυτή τη στιγμή, αλλά όταν σας πω τη διαδικασία, θα καταστεί απόλυτα σαφές. Τούτο οφείλεται στο ότι πολλοί άνθρωποι το έχουν ήδη βιώσει.

Κατά τη διάρκεια του έργου του Θεού, από την αρχή μέχρι τώρα, ο Θεός έχει θέσει δοκιμασίες για κάθε άτομο —ή, θα μπορούσατε να πείτε, για κάθε άτομο που Τον ακολουθεί— και οι δοκιμασίες αυτές είναι διαφορετικού μεγέθους η κάθε μια. Υπάρχουν εκείνοι που βίωσαν τη δοκιμασία της απόρριψης από την οικογένειά τους· εκείνοι που βίωσαν τη δοκιμασία του αντίξοου περιβάλλοντος· εκείνοι που βίωσαν τη δοκιμασία της σύλληψης και του βασανισμού· εκείνοι που βίωσαν τη δοκιμασία της επιλογής· και εκείνοι που αντιμετώπισαν τις δοκιμασίες του χρήματος και της κοινωνικής θέσης. Γενικά, ο καθένας από εσάς έχει αντιμετωπίσει κάθε είδους δοκιμασία. Γιατί, άραγε, ο Θεός εργάζεται κατ’ αυτόν τον τρόπο; Γιατί ο Θεός μεταχειρίζεται έτσι τους πάντες; Τι αποτέλεσμα θέλει να δει; Τούτο είναι το σημαντικό σημείο αυτού που θέλω να σας πω: Ο Θεός θέλει να δει κατά πόσο ο άνθρωπος αυτός είναι ο τύπος που σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό. Τούτο σημαίνει ότι όταν ο Θεός σε υποβάλλει σε μια δοκιμασία, προκαλώντας σε να αντιμετωπίσεις κάποιες περιστάσεις, θέλει να ελέγξει κατά πόσο είσαι εκείνος που σέβεται τον Θεό, εκείνος που αποφεύγει το κακό. Εάν κάποιος αντιμετωπίζει το καθήκον της φύλαξης κάποιας προσφοράς, και έρχεται σε επαφή με την προσφορά του Θεού, τότε εσύ πιστεύεις ότι αυτό είναι κάτι που έχει κανονίσει ο Θεός; Χωρίς καμία αμφιβολία! Όλα όσα αντιμετωπίζεις, είναι κανονισμένα από τον Θεό. Όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το τάδε ζήτημα, ο Θεός σε παρατηρεί μυστικά, παρακολουθώντας τις επιλογές σου, το πώς πράττεις, τις σκέψεις σου. Το τελικό αποτέλεσμα είναι αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο τον Θεό, καθώς αποτελεί το αποτέλεσμα που θα Του επιτρέψει να κρίνει εάν έχεις επιτύχει το πρότυπό Του στη συγκεκριμένη δοκιμασία. Ωστόσο, όταν οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο ζήτημα, συχνά δεν σκέφτονται γιατί το αντιμετωπίζουν, ούτε το πρότυπο που απαιτεί ο Θεός. Δεν σκέφτονται το τι θέλει να δει ο Θεός από αυτούς, τι θέλει να επιτύχει από αυτούς. Όταν έρχεται αντιμέτωπος με το τάδε ζήτημα, το μόνο που σκέφτεται ο άνθρωπος αυτός είναι το εξής: «Αυτό αντιμετωπίζω· πρέπει να είμαι προσεκτικός, και όχι απρόσεκτος! Ό,τι κι αν γίνει, αυτή είναι η προσφορά του Θεού και δεν μπορώ να την αγγίξω». Ο άνθρωπος αυτός πιστεύει ότι μπορεί να εκπληρώσει την ευθύνη του, παρ’ όλο που διαθέτει τόσο απλοϊκή σκέψη. Θα ήταν ικανοποιημένος ο Θεός από το αποτέλεσμα αυτής της δοκιμασίας; Ή μήπως όχι; Συζητείστε το μεταξύ σας. (Αν κάποιος σέβεται τον Θεό μέσα στην καρδιά του, ερχόμενος αντιμέτωπος με το καθήκον που του επιτρέπει να συναντήσει την προσφορά του Θεού, θα σκεφθεί πόσο εύκολο είναι να υβρίσει τη διάθεση του Θεού, γι’ αυτό και θα φροντίσει να σιγουρευτεί ότι θα προχωρήσει προσεκτικά.) Η απάντησή σου βρίσκεται στον σωστό δρόμο, αλλά δεν είναι ακόμα απολύτως σωστή. Το να βαδίζει κάποιος στον δρόμο του Θεού, δε σημαίνει επιφανειακή τήρηση κανόνων. Σημαίνει, μάλλον, ότι όποτε έρχεσαι αντιμέτωπος με κάποιο ζήτημα, πρώτα απ’ όλα, θα το θεωρείς ως κατάσταση που έχει οργανώσει ο Θεός, μια ευθύνη που σου έχει δώσει Εκείνος, ή κάτι που σου έχει εμπιστευτεί, και ότι όταν έρθεις αντιμέτωπος με το ζήτημα αυτό, θα πρέπει να το θεωρήσεις ακόμα και ως δοκιμασία προερχόμενη από τον Θεό. Ερχόμενος αντιμέτωπος με το τάδε ζήτημα, πρέπει να έχεις κάποιο πρότυπο, πρέπει να σκεφτείς ότι προήλθε από τον Θεό. Πρέπει να σκεφτείς πώς να χειριστείς το ζήτημα αυτό, έτσι ώστε να μπορέσεις να εκπληρώσεις την ευθύνη σου και να είσαι πιστός στον Θεό· πώς να το πράξεις, χωρίς να εξοργίσεις τον Θεό ή να υβρίσεις τη διάθεσή Του. Μόλις μιλήσαμε για τη διαφύλαξη των προσφορών. Αυτό το θέμα περιλαμβάνει προσφορές, καθώς και το καθήκον και την ευθύνη σου. Είσαι δεσμευμένος με την ευθύνη αυτή. Ωστόσο, όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με το ζήτημα αυτό, μήπως κάνει την εμφάνισή του κάποιος πειρασμός; Ναι! Από πού προέρχεται αυτός ο πειρασμός; Ο πειρασμός προέρχεται από τον Σατανά, αλλά και από την κακή, διεφθαρμένη διάθεση του ανθρώπου. Αφού υφίσταται πειρασμός, θα υφίσταται και κατάθεση μαρτυρίας· η κατάθεση μαρτυρίας αποτελεί, και αυτή, δική σου ευθύνη και καθήκον. Κάποιοι λένε: «Πρόκειται για κάτι εντελώς ασήμαντο· είναι πραγματικά απαραίτητο να το κάνουμε τόσο μεγάλο θέμα;» Κι όμως, είναι! Διότι, για να βαδίσουμε στον δρόμο του Θεού, δεν μπορούμε να αφήσουμε τίποτα που σχετίζεται με εμάς τους ίδιους ή τίποτε που συμβαίνει γύρω μας, ακόμα και τα ασήμαντα πράγματα. Ανεξάρτητα από το αν νομίζουμε ότι πρέπει να του δώσουμε σημασία ή όχι, από τη στιγμή που ερχόμαστε αντιμέτωποι με οποιοδήποτε ζήτημα, δεν πρέπει να το αγνοούμε. Όλα αυτά πρέπει να θεωρούνται ως δοκιμασία του Θεού προς εμάς. Τι είδους στάση είναι αυτή; Αν κρατάς τη στάση αυτή, τότε επιβεβαιώνεις ένα γεγονός: Η καρδιά σου σέβεται τον Θεό, και είναι πρόθυμη να αποφύγει το κακό. Αν νοιώθεις την επιθυμία να ικανοποιήσεις τον Θεό, τότε αυτό που κάνεις πράξη δεν απέχει πολύ από το πρότυπο του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού.

Συχνά υπάρχουν εκείνοι που πιστεύουν ότι τα ζητήματα που δεν τα λαμβάνουν και πολύ υπ’ όψιν τους οι άνθρωποι, τα ζητήματα που δεν αναφέρονται συνήθως —είναι απλά ασήμαντα ψιλοπράγματα και δεν έχουν να κάνουν τίποτε με την εφαρμογή της αλήθειας στην πράξη. Όταν οι άνθρωποι αυτοί έρχονται αντιμέτωποι ακριβώς με ένα τέτοιο ζήτημα, δεν του αφιερώνουν και πολλή σκέψη, αφήνοντάς το να γλιστρήσει μακριά. Στη πραγματικότητα όμως, το εν λόγω ζήτημα είναι ένα μάθημα για το οποίο πρέπει να μελετήσεις, ένα μάθημα για τον σεβασμό προς τον Θεό και την αποφυγή του κακού. Επιπλέον, αυτό που πρέπει να σε ανησυχεί ακόμα περισσότερο είναι το να γνωρίζεις τι πράττει ο Θεός, όταν το ζήτημα αυτό αναδύεται για να σταθεί μπροστά σου. Ο Θεός βρίσκεται ακριβώς δίπλα σου, παρατηρώντας κάθε λόγο και έργο σου, παρατηρώντας τις ενέργειές σου, τις αλλαγές της γνώμης σου —τούτο είναι το έργο του Θεού. Κάποιοι λένε: «Τότε γιατί δεν το νοιώθω;» Δεν το έχεις αισθανθεί, επειδή θεώρησες ότι ο δρόμος του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού δεν ήταν τόσο σημαντικός για να εμμείνεις σε αυτόν. Επομένως, δεν μπορείς να νοιώσεις το λεπτό έργο του Θεού μέσα στον άνθρωπο, το οποίο εκδηλώνεται σύμφωνα με τις διαφορετικές σκέψεις και ενέργειες των ανθρώπων. Είσαι κοκορόμυαλος! Τι σημαίνει μεγάλο ζήτημα; Τι σημαίνει μικρό ζήτημα; Τα ζητήματα που περιλαμβάνουν το βάδισμα στον δρόμο του Θεού δε χωρίζονται σε μικρά και μεγάλα. Μπορείτε να το δεχτείτε αυτό; (Μπορούμε να το δεχτούμε.) Ως προς τα ζητήματα της καθημερινότητας, υπάρχουν κάποια που οι άνθρωποι θεωρούν ως πολύ μεγάλα και σημαντικά, και άλλα, που θεωρούνται ως ασήμαντα ψιλοπράγματα. Οι άνθρωποι συχνά βλέπουν αυτά τα μεγάλα ζητήματα ως πολύ σημαντικά, και θεωρούν ότι τα στέλνει ο Θεός. Εντούτοις, κατά τη διάρκεια της εξέλιξης των μεγάλων αυτών ζητημάτων, εξαιτίας του ανώριμου αναστήματος του ανθρώπου και λόγω του χαμηλού επιπέδου του, ο άνθρωπος συχνά δεν ανταποκρίνεται στις προθέσεις του Θεού, δεν μπορεί να κερδίσει καμία αποκάλυψη, ούτε να αποκτήσει καμία πραγματική γνώση αξίας. Όσον αφορά τα μικρά ζητήματα, ο άνθρωπος απλώς τα παραβλέπει, αφήνοντάς τα να ξεγλιστρήσουν σιγά-σιγά μακριά. Έτσι, έχει χάσει πολλές ευκαιρίες να εξεταστεί ενώπιον του Θεού, να δοκιμαστεί από Αυτόν. Εάν παραβλέπεις πάντοτε τους ανθρώπους, τα πράγματα, τα ζητήματα και τις περιστάσεις που ο Θεός διευθετεί για εσένα —τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι κάθε μέρα, ακόμα και κάθε στιγμή, απαρνείσαι συνεχώς την τελείωσή σου από τον Θεό, καθώς και την ηγεσία Του. Κάθε φορά που ο Θεός κανονίζει μια περίσταση για εσένα, παρακολουθεί κρυφά, παρατηρώντας την καρδιά σου, τους στοχασμούς και τις σκέψεις σου, εξετάζοντας πώς σκέφτεσαι και πώς θα ενεργήσεις. Εάν είσαι απερίσκεπτο άτομο —ένα άτομο που ποτέ δεν πήρε στα σοβαρά τον δρόμο του Θεού, τον λόγο Του ή την αλήθεια—, τότε δεν πρόκειται να είσαι προσεκτικός, δεν θα δώσεις σημασία σε αυτό που ο Θεός θέλει να ολοκληρώσει, ούτε σε αυτό που απαιτεί από εσένα όταν κανονίζει περιστάσεις για εσένα. Και ούτε θα γνωρίσεις το πώς οι άνθρωποι, τα πράγματα και τα ζητήματα που συναντάς, σχετίζονται με την αλήθεια ή τις προθέσεις του Θεού. Αν, έχοντας αντιμετωπίσει επανειλημμένες περιστάσεις και δοκιμασίες σαν αυτές, με τον Θεό να μη βλέπει κανένα επίτευγμα στο όνομά σου, πώς θα ενεργήσει ο Θεός; Αν, έχοντας έρθει επανειλημμένα αντιμέτωπος με δοκιμασίες, δε μεγεθύνεις τον Θεό στην καρδιά σου, ούτε μεταχειρίζεσαι τις περιστάσεις που ο Θεός κανονίζει για εσένα ως αυτό που είναι —ως δοκιμασίες ή δοκιμές από τον Θεό. Μάλλον απορρίπτεις, τη μία μετά την άλλη, τις ευκαιρίες που σου χορηγεί ο Θεός, αφήνοντάς τις να γλιστρήσουν μακριά, ξανά και ξανά. Δεν είναι τούτο τεράστια ανυπακοή εκ μέρους του ανθρώπου; (Ναι.) Θα θλιβεί ο Θεός εξαιτίας αυτού; (Ναι.) Κι όμως, ο Θεός δεν θα θλιβεί! Ακούγοντας Με να μιλώ έτσι, σας προξένησε και πάλι ταραχή. Εξάλλου, δεν ελέχθη νωρίτερα ότι ο Θεός πάντα θλίβεται; Ο Θεός δεν θα θλιβεί; Και πότε θα θλιβεί ο Θεός; Εν πάση περιπτώσει, ο Θεός δεν θα θλίβει λόγω αυτής της κατάστασης. Τότε ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στη συμπεριφορά που σκιαγραφείται παραπάνω; Όταν οι άνθρωποι απορρίπτουν τις δοκιμασίες και τις δοκιμές που τους στέλνει ο Θεός, όταν τις αποφεύγουν, τότε ο Θεός κρατά μόνο μία στάση απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους. Ποια στάση είναι αυτή; Ο Θεός απορρίπτει τον άνθρωπο αυτόν από τα βάθη της καρδιάς Του. Υπάρχουν δύο επίπεδα σημασίας για το ρήμα «απορρίπτω». Πώς τα εξηγώ; Στο βάθος του, το ρήμα φέρει συνειρμούς απέχθειας, μίσους. Και όσον αφορά το δεύτερο επίπεδο σημασίας; Αυτό είναι το κομμάτι που υπαινίσσεται παραίτηση από κάτι. Όλοι γνωρίζετε τι σημαίνει «παραίτηση», σωστά; Εν ολίγοις, η απόρριψη είναι η ύστατη αντίδραση και στάση του Θεού απέναντι στους ανθρώπους που συμπεριφέρονται με τέτοιο τρόπο. Είναι ακραίο μίσος και αηδία απέναντί τους, εξ ου και η απόφαση να τους εγκαταλείψει. Τούτη είναι η τελική απόφαση του Θεού προς κάποιον που δεν περπάτησε ποτέ στον δρόμο του Θεού, που ποτέ δε σεβάστηκε τον Θεό ούτε απέφυγε το κακό. Μπορείτε τώρα να κατανοήσετε όλοι σας τη σπουδαιότητα του ρητού που προανέφερα;

Καταλαβαίνετε, τώρα, τη μέθοδο που χρησιμοποιεί ο Θεός για να καθορίσει το αποτέλεσμα του ανθρώπου; (Κανονίζει καθημερινά διαφορετικές περιστάσεις.) Κανονίζει διαφορετικές περιστάσεις —αυτό μπορούν να αισθανθούν και να αγγίξουν οι άνθρωποι. Ποιο είναι το κίνητρο του Θεού, τότε; Το κίνητρο είναι ότι ο Θεός επιθυμεί να δώσει δοκιμασίες με διαφορετικούς τρόπους, σε διαφορετικούς χρόνους και διαφορετικά μέρη, σε κάθε άνθρωπο ξεχωριστά. Ποιες πτυχές του ανθρώπου εξετάζονται σε μια δοκιμασία; Το εάν και κατά πόσο είσαι άνθρωπος που σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό σε κάθε ζήτημα που αντιμετωπίζεις, που ακούς, βλέπεις και βιώνεις προσωπικά. Όλοι θα αντιμετωπίσουν τη συγκεκριμένη δοκιμασία, διότι ο Θεός είναι δίκαιος απέναντι σε όλους τους ανθρώπους. Κάποιοι λένε: «Πιστεύω στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια· πώς και δεν έχω αντιμετωπίσει κάποια δοκιμασία;» Αισθάνεσαι ότι δεν έχεις αντιμετωπίσει δοκιμασίες, επειδή, κάθε φορά που ο Θεός κανόνιζε περιστάσεις για εσένα, εσύ δεν τις πήρες στα σοβαρά, ούτε και ήθελες να περπατήσεις στον δρόμο του Θεού. Έτσι, απλά δεν έχεις συναίσθηση των δοκιμασιών του Θεού. Κάποιοι λένε: «Έχω βρεθεί αντιμέτωπος με μερικές δοκιμασίες, αλλά δεν γνωρίζω τον κατάλληλο τρόπο πράξης. Παρόλο που έχω πράξει, εξακολουθώ να μην ξέρω αν παρέμεινα σταθερός κατά τη διάρκεια των δοκιμασιών». Οι άνθρωποι, που βρίσκονται στη συγκεκριμένη κατάσταση, σίγουρα δεν ανήκουν στη μειονότητα. Ποιο είναι, λοιπόν, το πρότυπο, βάση του οποίου ο Θεός κρίνει τους ανθρώπους; Είναι ακριβώς όπως είπα πριν από λίγα λεπτά: Ό,τι κάνεις, σκέφτεσαι και εκφράζεις —ενέχει τον σεβασμό προς τον Θεό και την αποφυγή του κακού; Έτσι προσδιορίζεις το αν και κατά πόσο είσαι άνθρωπος που σέβεται τον Θεό και αποφεύγει το κακό. Πρόκειται, όμως, για απλή ιδέα; Είναι αρκετά εύκολο να το λέμε, είναι, όμως, εύκολο να το κάνουμε πράξη; (Δεν είναι και τόσο εύκολο.) Γιατί όχι; (Επειδή οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον Θεό, ούτε γνωρίζουν ότι ο Θεός τελειώνει τον άνθρωπο, όποτε έρχονται αντιμέτωποι με διάφορα ζητήματα, δεν ξέρουν πώς να αναζητήσουν την αλήθεια για να λύσουν το πρόβλημά τους· οι άνθρωποι πρέπει να περάσουν από διάφορες δοκιμασίες, εξευγενισμούς, παιδεμούς και κρίσεις, προτού αποκτήσουν την πραγματικότητα του σεβασμού προς τον Θεό.) Μπορεί να το θέτετε έτσι, αλλά όσον αφορά εσάς, ο σεβασμός προς τον Θεό και η αποφυγή του κακού φαίνεται να είναι εύκολα εφικτή τούτη τη στιγμή. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή έχετε ακούσει πάρα πολλά κηρύγματα, και έχετε λάβει μια διόλου ευκαταφρόνητη ποσότητα ποτίσματος από την πραγματικότητα της αλήθειας. Τούτο σας επέτρεψε να κατανοήσετε πώς να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό, ως προς τη θεωρία και τη σκέψη. Όσον αφορά την πράξη του να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό, όλα αυτά υπήρξαν χρήσιμα και σας έκαναν να αισθανθείτε ότι ένα τέτοιο πράγμα είναι εύκολα επιτεύξιμο. Τότε, γιατί στην πραγματικότητα οι άνθρωποι δεν μπορούν ποτέ να το επιτύχουν; Τούτο συμβαίνει, επειδή η ουσία της φύσης του ανθρώπου δεν σέβεται τον Θεό και αρέσκεται στο κακό. Αυτός είναι και ο πραγματικός λόγος.

Το να μη σέβεσαι τον Θεό και να μην αποφεύγεις το κακό, σημαίνει εναντίωση στον Θεό

Ας ξεκινήσουμε, εντοπίζοντας την προέλευση του ρητού «να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό». (Από το βιβλίο του Ιώβ.) Μια που αναφέρατε τον Ιώβ, ας συζητήσουμε για αυτόν. Την εποχή του Ιώβ, ο Θεός εργαζόταν για την κατάκτηση και τη σωτηρία του ανθρώπου; Όχι, έτσι δεν είναι; Και όσον αφορά τον Ιώβ, πόση γνώση του Θεού είχε κατά τη δεδομένη στιγμή; (Όχι μεγάλη.) Και πώς συγκρίνεται εκείνη η γνώση του Θεού με τη γνώση που έχετε εσείς τώρα; Πώς και δεν τολμάτε να απαντήσετε στην ερώτηση αυτή; Η γνώση του Ιώβ ήταν μεγαλύτερη ή μικρότερη από αυτήν που έχετε τώρα; (Μικρότερη.) Είναι πολύ εύκολη ερώτηση. Μικρότερη! Αυτό είναι βέβαιο! Τώρα βρίσκεστε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό, και πρόσωπο με πρόσωπο με τον λόγο του Θεού. Η γνώση σας για τον Θεό είναι πολύ μεγαλύτερη από του Ιώβ. Γιατί, όμως, αναφέρομαι σε αυτό; Γιατί μιλάω έτσι; Θα ήθελα να σας εξηγήσω ένα γεγονός, αλλά προτού να το κάνω, θέλω να σας κάνω μια ερώτηση: Μπορεί ο Ιώβ να ήξερε πολύ λίγα για τον Θεό, όμως μπορούσε να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό. Γιατί, λοιπόν, οι άνθρωποι σήμερα αποτυγχάνουν να το πράξουν; (Εξαιτίας της βαθιάς διαφθοράς.) Η βαθιά διαφθορά —αυτή είναι η επιφάνεια της ερώτησης, αλλά ποτέ δεν θα τη θεωρήσω ως τέτοια. Συχνά παίρνετε κανόνες και δόγματα, για τα οποία μιλάτε ευρέως, όπως «βαθιά διαφθορά», «επανάσταση εναντίον του Θεού», «απιστία απέναντι στον Θεό», «ανυπακοή», «απαρέσκεια για την αλήθεια», και χρησιμοποιείτε αυτές τις φράσεις για να εξηγήσετε την ουσία κάθε ερώτησης. Τούτος είναι λανθασμένος τρόπος πράξης. Η χρήση της ίδιας απάντησης για την εξήγηση ερωτήσεων με διαφορετικές φύσεις, αναπόφευκτα δημιουργεί υποψίες για βλασφημία προς την αλήθεια και τον Θεό. Δεν Μου αρέσει να ακούω τέτοιες απαντήσεις. Σκεφτείτε το! Κανείς από εσάς δεν έχει σκεφτεί το ζήτημα αυτό, αλλά Εγώ, κάθε μέρα, και το βλέπω και το νιώθω. Έτσι, εσείς πράττετε, και Εγώ παρακολουθώ. Όταν το πράττετε, αδυνατείτε να νοιώσετε την ουσία του ζητήματος. Αλλά όταν το βλέπω Εγώ, μπορώ και να δω και να νοιώσω την ουσία του. Ποια είναι, λοιπόν, η εν λόγω ουσία; Γιατί οι άνθρωποι σήμερα αδυνατούν να σεβαστούν τον Θεό και να αποφύγουν το κακό; Οι απαντήσεις σας απέχουν πάρα πολύ από το να είναι ικανές να εξηγήσουν την ουσία της ερώτησης αυτής, ούτε και μπορούν να επιλύσουν την ουσία της. Τούτο συμβαίνει, επειδή εδώ υπάρχει μια πηγή που δεν γνωρίζετε. Ποια είναι αυτή η πηγή; Ξέρω ότι θέλετε να το μάθετε, γι’ αυτό θα σας μιλήσω για την πηγή αυτής της ερώτησης.

Κατά τις απαρχές του έργου Του Θεού, ως τι θεωρούσε ο Θεός, τον άνθρωπο; Ο Θεός έσωσε τον άνθρωπο· θεωρούσε τον άνθρωπο μέλος της οικογένειάς Του, στόχο του έργου Του, ως κάτι που επιθυμούσε να κατακτήσει, να σώσει, και ως κάτι που ήθελε να τελειώσει. Τούτη ήταν η στάση του Θεού απέναντι στον άνθρωπο κατά την έναρξη του έργου Του. Ποια, όμως, ήταν η στάση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό τον καιρό εκείνο; Ο Θεός ήταν ξένος προς τον άνθρωπο, και ο άνθρωπος θεωρούσε τον Θεό ξένο. Θα μπορούσε να λεχθεί ότι η στάση του ανθρώπου απέναντι στον Θεό ήταν λανθασμένη, και στον άνθρωπο δεν ήταν ξεκάθαρο το πώς έπρεπε να συμπεριφέρεται στον Θεό. Έτσι, Τον αντιμετώπιζε όπως ήθελε, και έπραττε ό,τι ήθελε. Είχε ο άνθρωπος κάποια άποψη για τον Θεό; Στην αρχή, ο άνθρωπος δεν είχε καμία άποψη για τον Θεό. Η αποκαλούμενη «άποψη» του ανθρώπου ήταν μόνο μερικές αντιλήψεις και φαντασίες σχετικά με τον Θεό. Όσα συμφωνούσαν με τις αντιλήψεις των ανθρώπων, γίνονταν αποδεκτά· ό,τι δεν συμφωνούσε, το υπάκουαν επιφανειακά, αλλά, μέσα τους, οι άνθρωποι συγκρούονταν έντονα με αυτό και του εναντιώνονταν. Η σχέση ανθρώπου και Θεού στην αρχή, είχε ως εξής: Ο Θεός θεωρούσε τον άνθρωπο μέλος της οικογένειας, αλλά ο άνθρωπος φερόταν στον Θεό σαν να ήταν ξένος. Έπειτα, όμως, από ένα διάστημα του έργου του Θεού, ο άνθρωπος έφτασε να κατανοήσει τι προσπαθούσε να επιτύχει ο Θεός. Οι άνθρωποι έφτασαν να μάθουν ότι ο Θεός ήταν ο αληθινός Θεός, καθώς και τι μπορούσε να αποκτήσει ο άνθρωπος από Εκείνον. Ως τι θεωρούσε ο άνθρωπος τον Θεό αυτή τη φορά; Ο άνθρωπος θεωρούσε τον Θεό σανίδα σωτηρίας, ελπίζοντας να επιτύχει χάρη, ευλογίες και υποσχέσεις. Και ως τι θεωρούσε ο Θεός τον άνθρωπο, κατά τη συγκεκριμένη συγκυρία; Ο Θεός θεώρησε τον άνθρωπο ως στόχο για την κατάκτηση Του. Ο Θεός ήθελε να χρησιμοποιήσει λέξεις για να κρίνει τον άνθρωπο, να τον δοκιμάσει, να του δώσει δοκιμασίες. Αλλά σε ό,τι αφορούσε στην ανθρωπότητα στο συγκεκριμένο χρονικό σημείο, ο Θεός ήταν ένα αντικείμενο που μπορούσε να χρησιμοποιήσει, για να επιτύχει τους δικούς του στόχους. Οι άνθρωποι κατάλαβαν ότι η αλήθεια που απέρρεε από τον Θεό, μπορούσε να τους κατακτήσει και να τους σώσει, και ότι είχαν την ευκαιρία να αποκτήσουν τα πράγματα που ήθελαν από τον Θεό, τον προορισμό που επιθυμούσαν. Εξαιτίας αυτού, ένα μικροσκοπικό κομμάτι ειλικρίνειας σχηματίστηκε στις καρδιές τους, και ήταν πρόθυμοι να ακολουθήσουν τον συγκεκριμένο Θεό. Έπειτα από λίγο καιρό, οι άνθρωποι απέκτησαν κάποια επιφανειακή και δογματική γνώση του Θεού. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι «εξοικειώνονταν» ολοένα και περισσότερο με τον Θεό. Οι άνθρωποι «εξοικειώνονταν» ολοένα και περισσότερο με τον λόγο που εξέφερε ο Θεός, τα κηρύγματά Του, την αλήθεια που είχε εκφράσει. Έτσι, οι άνθρωποι πίστευαν, λανθασμένα, ότι ο Θεός δεν ήταν πλέον ξένος, και ότι ήδη βάδιζαν στο μονοπάτι της σύμπνοιας με Αυτόν. Μέχρι τώρα, οι άνθρωποι έχουν ακούσει πολλά κηρύγματα πάνω στην αλήθεια, και έχουν βιώσει πολύ από το έργο του Θεού. Ωστόσο, κάτω από τις παρεμβολές και τα εμπόδια πολλών διαφορετικών παραγόντων και περιστάσεων, οι περισσότεροι άνθρωποι αδυνατούν να καταφέρουν να κάνουν την αλήθεια πράξη, και αδυνατούν να καταφέρουν να ικανοποιήσουν τον Θεό. Οι άνθρωποι είναι όλο και πιο χαλαροί, και χάνουν ολοένα και περισσότερο την αυτοπεποίθησή τους. Νοιώθουν ολοένα και περισσότερο ότι το ίδιο τους το αποτέλεσμα τούς είναι άγνωστο. Δεν τολμούν να έχουν υπερβολικές ιδέες, ούτε και επιδιώκουν να σημειώσουν κάποια πρόοδο· απλώς, ακολουθούν απρόθυμα, προχωρώντας βήμα-βήμα. Όσον αφορά την παρούσα κατάσταση του ανθρώπου, ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στον άνθρωπο; Η μοναδική επιθυμία του Θεού είναι να δώσει τις αλήθειες αυτές στον άνθρωπο, τροφοδοτώντας τον δρόμο Του προς αυτόν, και στη συνέχεια να οργανώσει διάφορες περιστάσεις, προκειμένου να δοκιμάσει τον άνθρωπο με διαφορετικούς τρόπους. Στόχος του είναι να πάρει αυτά τα λόγια, τις αλήθειες, και το έργο Του, και να προκαλέσει ένα αποτέλεσμα, όπου ο άνθρωπος μπορεί να σέβεται τον Θεό και να αποφεύγει το κακό. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έχω δει, βλέπουν τον λόγο του Θεού απλά ως δόγματα, ως κανόνες, τον αντιμετωπίζουν ως κανονισμούς που πρέπει να τηρούν. Όταν διαδίδουν διάφορα και μιλούν ή έρχονται αντιμέτωποι με δοκιμασίες, δεν θεωρούν τον δρόμο του Θεού ως τον δρόμο που πρέπει να ακολουθούν. Τούτο ισχύει ιδιαίτερα όταν οι άνθρωποι έρχονται αντιμέτωποι με μείζονες δοκιμασίες· δεν έχω δει κανέναν που να πράττει προς την κατεύθυνση του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Εξαιτίας αυτού, η στάση του Θεού απέναντι στον άνθρωπο είναι γεμάτη ακραία απέχθεια και αποστροφή. Αφού ο Θεός έδωσε επανειλημμένα δοκιμασίες στους ανθρώπους, ακόμα και εκατοντάδες φορές, εκείνοι ακόμα δεν έχουν κάποια ξεκάθαρη στάση για να επιδείξουν την αποφασιστικότητά τους ως προς το ότι θέλουν να σέβονται τον Θεό και να αποφεύγουν το κακό. Από τη στιγμή που οι άνθρωποι δεν διαθέτουν αυτήν την αποφασιστικότητα ούτε επιδεικνύουν κάτι τέτοιο, η παρούσα στάση του Θεού απέναντί τους δεν είναι πλέον η ίδια όπως στο παρελθόν, όταν Εκείνος εξέτεινε έλεος, ανεκτικότητα, μακροθυμία και υπομονή. Αντίθετα, είναι εξαιρετικά απογοητευμένος από τον άνθρωπο. Ποιος προκάλεσε την απογοήτευση αυτή; Από ποιον εξαρτάται η στάση που κρατά ο Θεός απέναντι στον άνθρωπο; Από κάθε άνθρωπο που ακολουθεί τον Θεό. Κατά τη διάρκεια του πολυετούς έργου Του, ο Θεός είχε πολλές απαιτήσεις από τον άνθρωπο, και οργάνωσε πολλές περιστάσεις για αυτόν. Όμως, ανεξάρτητα από το πώς εργάστηκε ο άνθρωπος, και ανεξάρτητα από τη στάση του απέναντι στον Θεό, ο άνθρωπος αδυνατεί να πράξει σε ξεκάθαρη συμφωνία με τον στόχο του σεβασμού προς τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Έτσι, θα το συνοψίσω σε ένα ρητό, το οποίο και θα χρησιμοποιήσω για να εξηγήσω όλα αυτά για τα οποία μιλήσαμε σχετικά με το γιατί οι άνθρωποι αδυνατούν να βαδίσουν στον δρόμο του Θεού —να σέβονται τον Θεό και να αποφεύγουν το κακό. Ποιο είναι το ρητό αυτό; Είναι το εξής: Ο Θεός θεωρεί τον άνθρωπο ως αντικείμενο της εκ μέρους Του σωτηρίας, ως αντικείμενο του έργου Του· ο άνθρωπος θεωρεί τον Θεό εχθρό του, αντίθεσή του. Τα ξεκαθάρισες, τώρα; Ποια είναι η στάση του ανθρώπου· ποια είναι η στάση του Θεού· ποια είναι η σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου —όλα αυτά είναι πολύ ξεκάθαρα. Ανεξάρτητα από το πόσο κήρυγμα έχετε ακούσει, εκείνα τα πράγματα που συνοψίσατε για τον εαυτό σας —όπως το να είστε πιστοί στον Θεό, να Τον υπακούτε, να αναζητάτε τον τρόπο σύμπνοιας με Εκείνον, να θέλετε να δαπανήσετε ολόκληρη τη ζωή σας για τον Θεό, να ζείτε για τον Θεό— για Εμένα αυτά τα πράγματα δε σημαίνουν συνειδητό βάδισμα στον δρόμο του Θεού, ο οποίος είναι να σέβεστε τον Θεό και να αποφεύγετε το κακό. Αντίθετα, αποτελούν κανάλια, μέσω των οποίων μπορείτε να επιτύχετε ορισμένους στόχους. Για να επιτύχετε αυτούς τους στόχους, τηρείτε απρόθυμα μερικούς κανονισμούς. Και ακριβώς αυτοί οι κανονισμοί είναι που οδηγούν τους ανθρώπους ακόμα πιο μακριά από τον δρόμο του να σέβονται τον Θεό και να αποφεύγουν το κακό, και τοποθετούν ξανά τον Θεό σε αντίθετη φορά από τον άνθρωπο.

Το θέμα που συζητάμε σήμερα είναι λίγο βαρύ, αλλά ανεξαρτήτως τούτου, Εγώ εξακολουθώ να ελπίζω ότι, όταν θα διέρχεστε τις επερχόμενες εμπειρίες και τους καιρούς που έρχονται, θα μπορείτε να κάνετε όσα μόλις σας είπα. Μην παραμελείτε τον Θεό και μην Τον θεωρείτε κενό αέρα, λες και υπάρχει τις στιγμές που σας είναι χρήσιμος, και δεν υπάρχει τις στιγμές που δε Τον χρειάζεστε. Όταν υποσυνείδητα διατηρείς μια τέτοια κατανόηση, έχεις κιόλας εξοργίσει τον Θεό. Ίσως υπάρχουν άνθρωποι που λένε: «Δεν θεωρώ τον Θεό κενό αέρα, πάντα προσεύχομαι στον Θεό, πάντα Τον ικανοποιώ, και όλα όσα κάνω, εμπίπτουν στο πεδίο και στο πρότυπο και στις αρχές που απαιτεί ο Θεός. Σίγουρα δεν προχωράω σύμφωνα με τις δικές μου ιδέες». Ναι, ο τρόπος με τον οποίο εξετάζεις τα πράγματα είναι σωστός. Αλλά πώς σκέφτεσαι όταν έρχεσαι πρόσωπο με πρόσωπο με κάποιο ζήτημα; Τι εφαρμόζεις, όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με ένα ζήτημα; Μερικοί άνθρωποι αισθάνονται ότι ο Θεός υπάρχει όταν προσεύχονται σε Αυτόν, και Τον επικαλούνται. Όταν, όμως, έρχονται αντιμέτωποι με κάποιο θέμα, σκαρφίζονται δικές τους ιδέες, θέλοντας να εμμείνουν σε αυτές. Τούτο παρουσιάζει τον Θεό ως κενό αέρα. Η κατάσταση αυτή καθιστά τον Θεό ανύπαρκτο. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός πρέπει να υπάρχει όποτε Τον χρειάζονται, και όταν δεν Τον χρειάζονται, δεν πρέπει να υπάρχει. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι αρκετό το να ακολουθούν τις δικές τους ιδέες κατά την πράξη. Πιστεύουν ότι μπορούν να πράττουν όπως τους αρέσει. Απλά σκέφτονται ότι δε χρειάζεται να αναζητούν τον δρόμο του Θεού. Οι άνθρωποι που, την παρούσα στιγμή, βρίσκονται σε τέτοια θέση, σε τέτοια κατάσταση —δεν βρίσκονται, άραγε, στο χείλος του κινδύνου; Κάποιοι λένε: «Ανεξάρτητα από το αν βρίσκομαι ή όχι στο χείλος του κινδύνου, πιστεύω εδώ και πάρα πολλά χρόνια, και πιστεύω ότι ο Θεός δεν πρόκειται να με εγκαταλείψει, επειδή δεν μπορεί να αντέξει να με εγκαταλείψει». Άλλοι άνθρωποι λένε: «Ακόμη και την εποχή που βρισκόμουν στη μήτρα της μητέρας μου, εγώ πίστευα στον Κύριο, όλον αυτόν τον καιρό από τότε μέχρι και σήμερα, σαράντα ή πενήντα χρόνια συνολικά. Ως προς τον χρόνο, συγκεντρώνω τα περισσότερα προσόντα για να με σώσει ο Θεός· είμαι ο πιο κατάλληλος για να επιβιώσω. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου των τεσσάρων ή πέντε δεκαετιών, εγκατέλειψα την οικογένεια και τη δουλειά μου. Παράτησα όλα όσα είχα, όπως χρήματα, θέση, απολαύσεις και οικογενειακό χρόνο· δεν έφαγα νόστιμα φαγητά· δεν απόλαυσα διασκεδάσεις· δεν επισκέφθηκα πολλά ενδιαφέροντα μέρη· βίωσα ακόμη και βάσανα, που οι απλοί άνθρωποι δεν θα μπορούσαν να αντέξουν. Εάν, παρ’ όλα τα παραπάνω, ο Θεός δεν μπορεί να με σώσει, τότε έχω πέσει θύμα άδικης μεταχείρισης, και αδυνατώ να πιστέψω σε έναν τέτοιο Θεό». Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι με τη συγκεκριμένη άποψη; (Πάρα πολλοί.) Τότε, σήμερα, θα σας βοηθήσω να καταλάβετε ένα γεγονός: Όποιος έχει τη συγκεκριμένη άποψη, διαπράττει αυτοκτονία. Και τούτο, επειδή χρησιμοποιούν την ίδια τους τη φαντασία για να καλύψουν τα μάτια τους. Ακριβώς η φαντασία αυτή, καθώς και τα προσωπικά τους συμπεράσματα αντικαθιστούν το πρότυπο αυτού που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο, καθυστερώντας τους από την αποδοχή των αληθινών προθέσεων του Θεού, έτσι ώστε να μην μπορούν να αισθανθούν την αληθινή ύπαρξη του Θεού, και ωθώντας τους να απολέσουν την ευκαιρία τους να τελειωθούν από τον Θεό και να μην έχουν απολύτως κανένα μερίδιο από την υπόσχεση του Θεού.

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.