Όταν ο Θεός έχει απαιτήσεις από το τους ανθρώπους τις οποίες εκείνοι δυσκολεύονται να εξηγήσουν, και όταν τα λόγια Του αγγίζουν απευθείας τις καρδιές των ανθρώπων και οι άνθρωποι προσφέρουν τις ειλικρινείς καρδιές τους σ’ Εκείνον για να τις απολαύσει, τότε ο Θεός τούς δίνει την ευκαιρία να συλλογιστούν, να λάβουν μια απόφαση και να αναζητήσουν ένα μονοπάτι άσκησης. Με αυτόν τον τρόπο, όλοι όσοι είναι ο λαός του Θεού, με τις γροθιές σφιγμένες με αποφασιστικότητα, θα Του προσφέρουν ξανά ολόκληρη την ύπαρξή τους. Μερικοί ενδέχεται να καταστρώσουν ένα σχέδιο και να καθιερώσουν ένα καθημερινό πρόγραμμα καθώς ετοιμάζονται να κινητοποιηθούν και να εργαστούν σκληρά, αφιερώνοντας ένα μέρος της δύναμής τους στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού για να του φέρουν δόξα και να το επισπεύσουν προς την ολοκλήρωση. Ακριβώς όταν οι άνθρωποι έχουν αυτήν τη νοοτροπία, έχοντας αυτά τα πράγματα καλά στο μυαλό τους καθώς κάνουν τις δουλειές τους, καθώς μιλούν και καθώς εργάζονται, ο Θεός, απαντώντας γρήγορα σε αυτό, αρχίζει να μιλά ξανά: «Η φωνή του Πνεύματός Μου εκφράζει ολόκληρη τη διάθεσή Μου. Καταλαβαίνετε;» Όσο πιο αποφασισμένοι είναι οι άνθρωποι, τόσο πιο απελπισμένα θα λαχταρούν να κατανοήσουν τη βούληση του Θεού και τόσο πιο ειλικρινά θα λαχταρούν να έχει απαιτήσεις από εκείνους ο Θεός. Γι’ αυτόν τον λόγο ο Θεός θα δώσει στους ανθρώπους αυτό που επιθυμούν, εκμεταλλευόμενος αυτή την ευκαιρία να μεταλαμπαδεύσει τα λόγια Του, τα οποία κρατούσε σε ετοιμότητα για πολύ καιρό, στα έγκατα της ύπαρξης των ανθρώπων. Παρόλο που αυτά τα λόγια ίσως μοιάζουν λίγο σκληρά ή άγρια, για την ανθρωπότητα ακούγονται ασύγκριτα γλυκά. Ξαφνικά, η καρδιά τους ευφραίνεται, σαν να βρίσκονταν στον ουρανό, ή σαν να είχαν μεταφερθεί σε ένα άλλο βασίλειο —σε έναν αληθινό παράδεισο της φαντασίας— όπου οι υποθέσεις του έξω κόσμου δεν επηρεάζουν πλέον την ανθρωπότητα. Προς αποφυγή του ενδεχομένου οι άνθρωποι να μιλήσουν και να δράσουν χωρίς αυτό να προέρχεται από μέσα τους, όπως συνήθιζαν να κάνουν στο παρελθόν, αποτυγχάνοντας έτσι να αποκτήσουν κατάλληλες ρίζες, μόλις έχει εκπληρωθεί αυτό που οι άνθρωποι επιθυμούν στις καρδιές τους, και, επιπλέον, μόλις ετοιμάζονται να επιτελέσουν το έργο τους γεμάτοι ενθουσιασμό, ο Θεός εξακολουθεί να προσαρμόζει τον τρόπο ομιλίας Του στην νοοτροπία τους και, συνοπτικά και δίχως να κρύβει κάτι, διαψεύδει όλο τον ζήλο και τη θρησκευτική τυπικότητα που έχουν στις καρδιές τους. Όπως έχει πει ο Θεός: «Έχετε δει ειλικρινά τη σπουδαιότητα που υπάρχει εδώ;» Είτε πριν είτε αφότου οι άνθρωποι ριχθούν αποφασιστικά πάνω σε κάτι, δεν δίνουν μεγάλη σημασία στο να γνωρίσουν τον Θεό μέσα από τα λόγια Του ή μέσα από τις πράξεις Του, αλλά συνεχώς διερωτώνται: «Τι μπορώ να κάνω για τον Θεό; Αυτό είναι το κύριο ζήτημα!» Γι’ αυτό ο Θεός λέει: «Και έχετε το θράσος να αποκαλείσθε λαός Μου κατά πρόσωπό Μου —δεν έχετε καμία ντροπή, πόσο μάλλον σύνεση!» Μόλις ο Θεός εκφέρει αυτά τα λόγια, οι άνθρωποι το συνειδητοποιούν αμέσως και, σαν να έχουν πάθει ηλεκτροπληξία, βιάζονται να αποτραβήξουν τα χέρια τους στην ασφάλεια του στήθους τους, τρομοκρατημένοι μήπως προκαλέσουν την οργή του Θεού για δεύτερη φορά. Επιπρόσθετα, ο Θεός έχει πει: «Αργά ή γρήγορα, άνθρωποι σαν κι εσάς θα εκδιωχθούν από τον οίκο Μου. Μην καυχιέσαι σαν βετεράνος ότι έχεις παραμείνει ακλόνητος στη μαρτυρία σου για Μένα!» Ακούγοντας τέτοια λόγια, οι άνθρωποι φοβούνται ακόμη περισσότερο, λες και βλέπουν λιοντάρι. Έχουν πλήρη επίγνωση στις καρδιές τους. Δεν θέλουν να τους φάει το λιοντάρι ενώ, από την άλλη πλευρά, δεν έχουν ιδέα πώς να δραπετεύσουν. Εκείνη ακριβώς τη στιγμή, το σχέδιο μέσα στην καρδιά του ανθρώπου εξαφανίζεται απόλυτα και ολοκληρωτικά, χωρίς να αφήνει ίχνη. Μέσα από τα λόγια του Θεού, νιώθω σαν να μπορώ να δω κάθε μία όψη της χυδαιότητας του ανθρώπου: με σκυμμένο το κεφάλι και ντροπαλή συμπεριφορά, σαν ένας υποψήφιος που απέτυχε στις εξετάσεις εισαγωγής στο πανεπιστήμιο, με τόσο υψηλά ιδανικά, μια ευτυχισμένη οικογένεια, ένα λαμπρό μέλλον και ούτω καθεξής —όπως και οι τέσσερις μεταρρυθμίσεις έως το έτος 2000— όλα να έχουν μετατραπεί σε αερολογίες, δημιουργώντας ένα σενάριο για ταινία επιστημονικής φαντασίας. Αυτό συμβαίνει έτσι ώστε τα παθητικά στοιχεία να ανταλλαχθούν με ενεργητικά, οδηγώντας τους ανθρώπους, εν μέσω της παθητικότητάς τους, στο να σταθούν στη θέση που τους έχει αναθέσει ο Θεός. Εξαιρετικά σημαντικό είναι το γεγονός ότι οι άνθρωποι φοβούνται πολύ μήπως χάσουν αυτόν τον τίτλο· ως εκ τούτου, προσκολλώνται απεγνωσμένα στα σύμβολα των δικών τους αξιωμάτων, τρομοκρατημένοι μήπως κάποιος προσπαθήσει να τους τα αποσπάσει με τη βία. Όταν η ανθρωπότητα βρίσκεται σε αυτή την ψυχική κατάσταση, ο Θεός δεν ανησυχεί μήπως οι άνθρωποι γίνουν παθητικοί, έτσι αλλάζει αναλόγως τα λόγια της κρίσεως σε λόγια ανάκρισης. Δεν δίνει στους ανθρώπους μονάχα την ευκαιρία να ξεκουραστούν, αλλά τους δίνει επίσης την ευκαιρία να αναδιαρθρώσουν τις έως τώρα επιδιώξεις τους για μελλοντική χρήση: οτιδήποτε ακατάλληλο μπορεί να τροποποιηθεί. Αυτό οφείλεται στο ότι ο Θεός δεν έχει ξεκινήσει ακόμα το έργο Του —αυτό είναι ένα ευτυχές γεγονός εν μέσω της μεγάλης κακοτυχίας— και, επιπλέον, δεν τους καταδικάζει. Ας συνεχίσω, λοιπόν, να Του αφιερώνομαι ολόψυχα!

Στη συνέχεια, δεν πρέπει να παραμερίσεις τα λόγια του Θεού εξαιτίας του φόβου σου. Ρίξε μια ματιά για να δεις εάν ο Θεός έχει νέες απαιτήσεις. Είναι αρκετά σίγουρο ότι θα ανακαλύψεις μία σαν κι αυτή: «Από εδώ και στο εξής, σε όλα τα πράγματα πρέπει να εισέρχεσαι στην πραγματικότητα της πράξης· πλέον δεν θα τα βγάζεις πέρα απλώς με το να φλυαρείς, όπως έχεις κάνει στο παρελθόν». Εδώ εξακολουθεί να εκδηλώνεται η σοφία του Θεού. Ο Θεός ανέκαθεν προστατεύει τους δικούς του μάρτυρες, και όταν η πραγματικότητα των λόγων του παρελθόντος έχει φθάσει στο τέλος της, απολύτως κανένας δεν μπορεί να κατανοήσει τη γνώση τής «πραγματικότητας της πράξης». Αυτό είναι αρκετό για να αποδείξει την αλήθεια εκείνου που είπε ο Θεός: «Αναλαμβάνω να επιτελέσω το έργο Εγώ ο ίδιος». Έχει να κάνει με την αληθινή σημασία του έργου μέσα στη θεϊκή φύση, και επίσης με τον λόγο για τον οποίο το ανθρώπινο γένος, έχοντας φθάσει σε ένα νέο σημείο εκκίνησης, εξακολουθεί να είναι ανίκανο να κατανοήσει την αληθινή σημασία των λόγων του Θεού. Αυτό συμβαίνει διότι, στο παρελθόν, η μεγάλη πλειονότητα των ανθρώπων προσκολλιόταν στην πραγματικότητα μέσα στα λόγια του Θεού, ενώ σήμερα δεν έχει ιδέα για την πραγματικότητα της πράξης, κατανοώντας μονάχα τις επιφανειακές πτυχές αυτών των λόγων, μα όχι την ουσία τους. Ακόμα πιο σημαντικό είναι το ότι αυτό συμβαίνει διότι σήμερα, κατά τη δημιουργία της βασιλείας, δεν επιτρέπεται να παρεμβαίνει κανείς, αλλά μονάχα να υπακούει στο πρόσταγμα του Θεού σαν ένα ρομπότ. Να το θυμάσαι καλά αυτό! Κάθε φορά που ο Θεός αναφέρει το παρελθόν, αρχίζει να μιλά για την πραγματική σημερινή κατάσταση· αυτός είναι ένας τρόπος ομιλίας που δημιουργεί μια εμφανή αντίθεση μεταξύ αυτού που συνέβη πριν και αυτού που θα συμβεί μετά, και γι’ αυτόν τον λόγο μπορεί να δρέψει ακόμα καλύτερους καρπούς, δίνοντας στους ανθρώπους τη δυνατότητα να αντιπαραβάλουν το παρόν με το παρελθόν και με αυτόν τον τρόπο να αποφύγουν να τα μπερδέψουν. Αυτή είναι μία όψη της σοφίας του Θεού και ο σκοπός της είναι να δρέψει τους καρπούς του έργου. Μετά από αυτό, ο Θεός αποκαλύπτει ξανά την ασχήμια της ανθρωπότητας, έτσι ώστε η ανθρωπότητα να μην ξεχνά ποτέ να τρώει και να πίνει από τον λόγο Του κάθε μέρα, και, κυρίως, έτσι ώστε οι άνθρωποι να γνωρίσουν τον εαυτό τους και να το εκλάβουν αυτό ως το μάθημα από το οποίο οφείλουν να μαθαίνουν κάθε μέρα.

Αφότου εκφέρει αυτά τα λόγια, ο Θεός έχει επιτύχει τα αποτελέσματα που ήταν ο αρχικός Του σκοπός. Και έτσι, χωρίς να λαμβάνει καθόλου υπόψη εάν η ανθρωπότητα τον έχει κατανοήσει ή όχι, αγγίζει ελαφρά αυτό το ζήτημα μέσα σε λίγες προτάσεις, διότι το έργο του Σατανά δεν σχετίζεται καθόλου με την ανθρωπότητα —η ανθρωπότητα δεν έχει ιδέα γι’ αυτό. Τώρα, αφήνοντας πίσω τον κόσμο του πνεύματος, κοίταξε παραπέρα πώς ο Θεός διατυπώνει τις απαιτήσεις που έχει από τους ανθρώπους: «Καθώς αναπαύομαι στην κατοικία Μου, παρατηρώ προσεκτικά: Όλοι οι άνθρωποι στη γη τρέχουν εδώ κι εκεί “ταξιδεύοντας στον κόσμο” και πηγαίνοντας φουριόζοι πέρα δώθε —όλα αυτά για χάρη του πεπρωμένου τους και του μέλλοντός τους. Ούτε ένας, ωστόσο, δεν έχει να διαθέσει την απαιτούμενη ενέργεια για την οικοδόμηση της βασιλείας Μου, ούτε καν τόση δύναμη όση χρειάζεται κανείς για να πάρει μια ανάσα». Αφού ο Θεός ανταλλάξει αυτές τις συμβατικές κουβέντες με τους ανθρώπους, εξακολουθεί να μην τους δίνει καμία προσοχή, αλλά συνεχίζει να μιλά από την οπτική του Πνεύματος και, μέσα από αυτά τα λόγια, αποκαλύπτει τις γενικές συνθήκες της ζωής ολόκληρου του ανθρώπινου είδους. Βλέπουμε ξεκάθαρα από τις φράσεις «ταξιδεύοντας στον κόσμο» και «πηγαίνοντας φουριόζοι πέρα δώθε» ότι η ανθρώπινη ζωή στερείται πλήρως περιεχομένου. Εάν δεν υπήρχε η παντοδύναμη σωτηρία του Θεού, και ειδικά για κείνους που γεννήθηκαν στη φθίνουσα, μεγάλη οικογένεια της κινεζικής αυτοκρατορικής γενιάς, οι άνθρωποι θα ήταν ακόμα πιθανότερο να ζούσαν ολόκληρη τη ζωή τους μάταια και καλύτερα θα ήταν να έπεφταν στον Άδη και στην κόλαση, παρά να έρθουν στον κόσμο. Υπό την κυριαρχία του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, εν αγνοία τους έχουν προσβάλει τον Θεό και συνεπώς, φυσιολογικά και ξανά ακούσια, έχουν υποπέσει στην παίδευση του Θεού. Γι’ αυτόν τον λόγο, ο Θεός παίρνει όσους «έσωσε από τα βάσανα» και όσους είναι «αχάριστοι» και τους τοποθετεί μαζί σε αντιδιαστολή, έτσι ώστε οι άνθρωποι να μπορέσουν να γνωρίσουν τον εαυτό τους πιο ξεκάθαρα, δημιουργώντας μέσα από αυτό ένα αντιθετικό στοιχείο στη σωτήρια χάρη Του. Μήπως αυτό δεν προκαλεί ένα ακόμα πιο δραστικό αποτέλεσμα; Φυσικά, εξυπακούεται ότι, από το περιεχόμενο των ομιλιών του Θεού, οι άνθρωποι μπορούν να εξαγάγουν ένα στοιχείο αποδοκιμασίας και ένα στοιχείο σωτηρίας και επίκλησης, και επίσης έναν μικρό υπαινιγμό θλίψης. Διαβάζοντας αυτά τα λόγια, οι άνθρωποι ξεκινούν ασυναίσθητα να αισθάνονται αγχωμένοι και δεν μπορούν να συγκρατήσουν τα δάκρυά τους… Ωστόσο, ο Θεός δεν θα περιοριστεί εξ αιτίας μερικών άσχημων συναισθημάτων, ούτε θα εγκαταλείψει το έργο Του για την πειθαρχία και τη διαμόρφωση απαιτήσεων από τους ανθρώπους, εξαιτίας της διαφθοράς ολόκληρου του ανθρώπινου είδους. Λόγω αυτού, τα θέματα που πραγματεύεται θίγουν άμεσα συνθήκες όπως οι σημερινές και επιπλέον Εκείνος διακηρύσσει στην ανθρωπότητα τη μεγαλοπρέπεια των διοικητικών διαταγμάτων Του, έτσι ώστε το σχέδιό Του να εξακολουθήσει να προχωρά. Γι’ αυτό, συνεχίζοντας με όλη Του την ταχύτητα και ενώ «στη βράση κολλάει το σίδερο», σε αυτή την κρίσιμη χρονική στιγμή ο Θεός διακηρύσσει ένα σύνταγμα για την εποχή, ένα σύνταγμα του οποίου την κάθε πρόταση πρέπει οι άνθρωποι να διαβάσουν με πολλή προσοχή προτού μπορέσουν να κατανοήσουν τη βούληση του Θεού. Δεν χρειάζεται να εμβαθύνω περαιτέρω σε αυτό τώρα —οι άνθρωποι οφείλουν απλώς να διαβάσουν πιο προσεκτικά.

Σήμερα, εσείς —η ομάδα αυτών εδώ των ανθρώπων— είστε οι μόνοι που μπορείτε να δείτε πραγματικά τα λόγια του Θεού. Ακόμα και έτσι, γνωρίζοντας τον Θεό, οι σημερινοί άνθρωποι έχουν μείνει πολύ πιο πίσω από οποιοδήποτε άτομο το οποίο έζησε τις παλαιότερες εποχές. Αυτό καθιστά ξεκάθαρο το πόση προσπάθεια έχει καταβάλει ο Σατανάς για τους ανθρώπους κατά τη διάρκεια αυτών των αρκετών χιλιάδων ετών, καθώς επίσης και τον βαθμό στον οποίο έχει διαφθείρει την ανθρωπότητα —βαθμό τόσο μεγάλο που, παρά τα τόσα λόγια που έχει εκφέρει ο Θεός, η ανθρωπότητα εξακολουθεί να μην Τον κατανοεί και να μην Τον γνωρίζει και, αντ’ αυτού, τολμά να επαναστατεί και να Του αντιτίθεται δημοσίως. Κι έτσι, ο Θεός αναφέρει συχνά τους ανθρώπους που έζησαν τις παλαιότερες εποχές ως μέτρο σύγκρισης για τους σημερινούς ανθρώπους, για να δώσει στους δεύτερους, οι οποίοι είναι αναίσθητοι και ανόητοι, ρεαλιστικά σημεία αναφοράς. Καθώς τα ανθρώπινα όντα δεν γνωρίζουν τον Θεό και επειδή δεν έχουν ειλικρινή πίστη σ’ Αυτόν, ο Θεός έχει αποφανθεί ότι η ανθρωπότητα στερείται δεξιοτήτων και λογικής· Επομένως, έχει επιδείξει ξανά και ξανά ανοχή προς τους ανθρώπους και τους έχει προσφέρει σωτηρία. Στη βασιλεία του πνεύματος, διεξάγεται μία μάχη μεταξύ αυτών των γραμμών: είναι η μάταιη ελπίδα του Σατανά να διαφθείρει την ανθρωπότητα σε κάποιο βαθμό, να καταστήσει τον κόσμο άσχημο και μοχθηρό και με αυτόν τον τρόπο να σύρει τους ανθρώπους στον βούρκο και να καταστρέψει το σχέδιο του Θεού. Όμως, το σχέδιο του Θεού δεν είναι να μετατρέψει ολόκληρη την ανθρωπότητα σε ανθρώπους που Τον γνωρίζουν, αλλά αντίθετα να επιλέξει ένα μέρος που θα αντιπροσωπεύει το σύνολο, αφήνοντας τους υπόλοιπους ανθρώπους να πεταχτούν στον σωρό των σκουπιδιών σαν απόβλητα, σαν ελαττωματικά αγαθά. Και έτσι, παρόλο που από την οπτική γωνία του Σατανά η κατάκτηση λίγων ανθρώπων μπορεί να μοιάζει εξαιρετική ευκαιρία για καταστροφή του σχεδίου του Θεού, τι θα μπορούσε να γνωρίζει για την πρόθεση του Θεού ένα τέτοιο κουτορνίθι σαν τον Σατανά; Γι’ αυτόν τον λόγο, είπε ο Θεός πριν από πολύ καιρό: «Έχω καλύψει το πρόσωπό Μου για να μην κοιτάζω αυτόν τον κόσμο». Γνωρίζουμε λίγα πράγματα σχετικά με αυτό, και ο Θεός δεν ζητά από τους ανθρώπους να είναι ικανοί να κάνουν τίποτα· αντίθετα, θέλει εκείνοι να αναγνωρίζουν πως ό,τι κάνει Εκείνος είναι θαυματουργό και απροσμέτρητο και να Τον κρατούν με σεβασμό μέσα στην καρδιά τους. Εάν, όπως φαντάζονται οι άνθρωποι, ο Θεός τούς παίδευε αδιαφορώντας για τις συνθήκες, τότε ολόκληρος ο κόσμος θα είχε αφανιστεί εδώ και πολύ καιρό. Αυτό δεν θα ισοδυναμούσε με το να έπεφτε ο Θεός κατευθείαν στην παγίδα του Σατανά; Συνεπώς, ο Θεός χρησιμοποιεί τα λόγια Του απλώς για να δρέπει τους καρπούς που έχει στον νου Του· μα η έλευση των γεγονότων πραγματοποιείται σπάνια. Μήπως αυτό δεν είναι ένα παράδειγμα αυτού που Εκείνος είπε: «Εάν δεν σας συμπονούσα για την έλλειψη ικανοτήτων, λογικής και διορατικότητας, τότε όλοι σας θα είχατε χαθεί εν μέσω της παίδευσής Μου, η ύπαρξή σας θα είχε εξαλειφθεί. Όμως, μέχρι να τελειώσει το έργο Μου στη γη, θα παραμείνω επιεικής απέναντι στην ανθρωπότητα»;