Ο Θεός δημιούργησε όλη την ανθρωπότητα και την οδήγησε μέχρι τη σήμερον ημέρα. Συνεπώς, ο Θεός γνωρίζει όλα όσα γίνονται στους ανθρώπους: Γνωρίζει την πίκρα στον κόσμο των ανθρώπων, κατανοεί τη γλυκύτητα στον κόσμο των ανθρώπων κι έτσι, καθημερινά, περιγράφει τις συνθήκες της ζωής όλης της ανθρωπότητας και, επιπλέον, αντιμετωπίζει την αδυναμία και τη διαφθορά όλης της ανθρωπότητας. Δεν είναι το θέλημα του Θεού να ριχτεί όλη η ανθρωπότητα μέσα στο πηγάδι της αβύσσου, αλλά ούτε και να σωθούν οι πάντες. Υπάρχει πάντοτε κάποια αρχή στον τρόπο με τον οποίο ενεργεί ο Θεός, όμως κανένας δεν μπορεί να αντιληφθεί τους νόμους που διέπουν όλα όσα Εκείνος κάνει. Όταν οι άνθρωποι αποκτούν επίγνωση για τη μεγαλοπρέπεια και την οργή του Θεού, ο Θεός αλλάζει αμέσως το ύφος Του και δείχνει έλεος και αγάπη, αλλά όταν οι άνθρωποι γνωρίζουν το έλεος και την αγάπη του Θεού, τότε Εκείνος αμέσως αλλάζει και πάλι το ύφος Του και κάνει τα λόγια Του τόσο σκληρά κι αμάσητα, σαν τη σάρκα μιας ζωντανής όρνιθας. Σε όλα τα λόγια του Θεού, ποτέ δεν έγινε επανάληψη της αρχής και ποτέ κανένα από τα λόγια Του δεν εκστομίστηκε σύμφωνα με την αρχή των ομιλιών του παρελθόντος· ακόμα και το ύφος δεν είναι το ίδιο και δεν υπάρχει καμία σύνδεση στο περιεχόμενο. Όλα αυτά κάνουν τους ανθρώπους να σαστίζουν ακόμα περισσότερο. Αυτή είναι η σοφία του Θεού και η αποκάλυψη της διάθεσής Του. Χρησιμοποιεί τέτοιο ύφος και τρόπο ομιλίας για να διαλύσει τις αντιλήψεις των ανθρώπων, με σκοπό να προκαλέσει σύγχυση στον Σατανά, να του στερήσει τη δυνατότητα να δηλητηριάσει τις πράξεις του Θεού. Η θαυμαστή φύση των ενεργειών του Θεού κάνει τα μυαλά των ανθρώπων να τρικλίζουν στο άκουσμα των λόγων Του. Μετά βίας μπορούν να βρουν τον δρόμο τους προς την εξώπορτα του σπιτιού τους και δεν ξέρουν καν πότε θα πρέπει να φάνε ή να ξεκουραστούν, συνεπώς φτάνουν πραγματικά σε σημείο να «απέχουν από τον ύπνο και το φαγητό, ώστε να δαπανούν για τον Θεό». Ωστόσο, ακόμα και σε αυτό το σημείο, ο Θεός εξακολουθεί να μην είναι ικανοποιημένος από τις παρούσες συνθήκες και είναι μονίμως θυμωμένος με τον άνθρωπο, αναγκάζοντάς τον να παρουσιάσει την αληθινή καρδιά του. Αν δεν ήταν έτσι, μόλις έδειχνε ο Θεός την παραμικρή επιείκεια, ο άνθρωπος θα «υπάκουγε» και θα γινόταν μαλθακός. Αυτό είναι το χαμηλό επίπεδο του ανθρώπου· δεν πρέπει να τον κανακεύεις, αντιθέτως πρέπει να τον χτυπάς ή να τον σέρνεις για να κουνηθεί. «Απ’ όλους αυτούς που κοιτάζω, κανένας δεν Με ζήτησε ποτέ από μόνος του και άμεσα. Όλοι έρχονται ενώπιόν Μου μετά την παρότρυνση άλλων, ακολουθώντας την πλειονότητα, και είναι απρόθυμοι να πληρώσουν το τίμημα ή να επενδύσουν τον απαιτούμενο χρόνο για να εμπλουτίσουν τις ζωές τους». Τέτοιες είναι οι συνθήκες των πάντων επάνω στη γη. Επομένως, χωρίς το έργο των αποστόλων ή των επικεφαλής, όλοι οι άνθρωποι θα είχαν από καιρό διασκορπιστεί· γι’ αυτό, ανά τους αιώνες, υπήρχαν πάντοτε απόστολοι και προφήτες.

Σε αυτές τις ομιλίες, ο Θεός δίνει ιδιαίτερη προσοχή στο να συνοψίσει τις συνθήκες της ζωής όλων των ανθρώπων. Λόγια όπως τα παρακάτω είναι όλα αυτού του τύπου «Η ζωή του ανθρώπου δεν έχει την παραμικρή θέρμη και στερείται οποιουδήποτε ίχνους ανθρώπινης φύσης ή φωτός· ωστόσο, εκείνος έχει γίνει τόσο τρυφηλός, υπομένοντας μια ζωή χωρίς αξία, κατά την οποία τρέχει χωρίς να πετυχαίνει τίποτα. Εν ριπή οφθαλμού, η ημέρα του θανάτου πλησιάζει και τον άνθρωπο τον βρίσκει πικρός θάνατος». Για ποιον λόγο καθοδήγησε ο Θεός την ύπαρξη της ανθρωπότητας μέχρι σήμερα και, ωστόσο, αποκαλύπτει το κενό της ζωής στον κόσμο του ανθρώπου; Και γιατί περιγράφει ολόκληρη τη ζωή όλων των ανθρώπων ως «έρχεται βιαστικός και αναχωρεί βιαστικός»; Αυτά, μπορεί να ειπωθεί ότι περιέχονται όλα στο σχέδιο του Θεού, όλα ορίζονται από τον Θεό και, εφόσον είναι έτσι, υπό μια άλλη οπτική, αντικατοπτρίζουν τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός σιχαίνεται τα πάντα, εκτός από τη ζωή στη θεία φύση. Παρόλο που ο Θεός δημιούργησε όλη την ανθρωπότητα, δεν εισέπραξε ποτέ στην πραγματικότητα καμία απόλαυση από τη ζωή της, οπότε απλώς επιτρέπει στην ανθρωπότητα να υπάρχει υπό τη διαφθορά του Σατανά. Αφότου η ανθρωπότητα περάσει από αυτήν τη διαδικασία, Εκείνος είτε θα εξολοθρεύσει είτε θα σώσει την ανθρωπότητα, ώστε ο άνθρωπος να επιτύχει μια ζωή στη γη που δεν θα είναι πλέον κενή. Αυτά είναι όλα μέρος του σχεδίου του Θεού. Έτσι, υπάρχει πάντοτε μια επιθυμία στη συνείδηση του ανθρώπου, η οποία δεν άφησε ποτέ κανέναν να πεθάνει με ευχαρίστηση, αθώα. Όμως, οι μόνοι που θα εκπληρώσουν αυτήν την επιθυμία είναι οι άνθρωποι των εσχάτων ημερών. Τη σήμερον ημέρα, οι άνθρωποι εξακολουθούν να ζούνε εν μέσω μιας μη αναστρέψιμης κενότητας, περιμένοντας ακόμα να εκπληρωθεί εκείνη η αόρατη επιθυμία: «Όταν καλύπτω το πρόσωπό Μου με τα χέρια Μου και πατάω τους ανθρώπους κάτω από το έδαφος, αυτοί αμέσως νιώθουν να τους κόβεται η ανάσα και μόλις και μετά βίας μπορούν να επιβιώσουν. Όλοι Με ζητούν, τρομοκρατημένοι μήπως τους καταστρέψω, καθώς όλοι επιθυμούν να αντικρίσουν την ημέρα που θα κερδίσω δόξα». Τέτοιες είναι οι συνθήκες όλων των ανθρώπων σήμερα. Όλοι ζούνε σε ένα «κενό», χωρίς «οξυγόνο», με αποτέλεσμα να τους είναι πολύ δύσκολο να αναπνεύσουν. Ο Θεός χρησιμοποιεί την επιθυμία μέσα στη συνείδηση του ανθρώπου για να στηρίξει την επιβίωση όλης της ανθρωπότητας· διαφορετικά, όλοι «θα έφευγαν από τα σπίτια τους για να γίνουν μοναχοί», με αποτέλεσμα η ανθρωπότητα να αφανιστεί και να οδηγηθεί στο τέλος της. Επομένως, ο άνθρωπος επιβιώνει μέχρι σήμερα χάρη στην υπόσχεση που του έδωσε ο Θεός. Αυτή είναι η αλήθεια, αλλά ο άνθρωπος δεν ανακάλυψε ποτέ αυτόν τον νόμο, οπότε δεν γνωρίζει γιατί «τρέμει μήπως ο θάνατος του χτυπήσει και δεύτερη φορά την πόρτα». Όντας άνθρωποι, κανένας τους δεν έχει το κουράγιο να συνεχίσει να ζει, ωστόσο κανένας τους δεν είχε ποτέ το κουράγιο να πεθάνει, γι’ αυτό ο Θεός λέει ότι τους ανθρώπους τους «βρίσκει πικρός θάνατος». Αυτή είναι η πραγματική κατάσταση του ανθρώπου. Ίσως, λόγω των προσδοκιών τους, κάποιοι άνθρωποι να αντιμετώπισαν αναποδιές και να σκέφτηκαν τον θάνατο, όμως αυτές οι σκέψεις τους ποτέ δεν ευόδωσαν. Ίσως κάποιοι να σκέφτηκαν τον θάνατο λόγω οικογενειακών διαμαχών, αλλά από ανησυχία για τους αγαπημένους τους παραμένουν ανίκανοι να εκπληρώσουν την επιθυμία τους· ίσως κάποιοι να σκέφτηκαν τον θάνατο επειδή ο γάμος τους περνάει κάποια κρίση, αλλά δεν είναι πρόθυμοι να ακολουθήσουν το σχέδιό τους. Συνεπώς, οι άνθρωποι πεθαίνουν με το παράπονο ή με ατελείωτες τύψεις στην καρδιά τους. Αυτές είναι οι διάφορες καταστάσεις όλων των ανθρώπων. Κοιτώντας επάνω από τον πλατύ κόσμο του ανθρώπου, οι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν σαν ένα αδιάκοπο ρεύμα και, παρόλο που νιώθουν ότι θα υπήρχε μεγαλύτερη χαρά στον θάνατο παρά στη ζωή, εξακολουθούν να δηλώνουν πίστη μόνο στα λόγια και ποτέ κανένας δεν έδωσε το παράδειγμα, πεθαίνοντας και επιστρέφοντας πίσω, και λέγοντας στους ζωντανούς πώς να απολαύσουν τη χαρά του θανάτου. Οι άνθρωποι είναι αξιοθρήνητοι φουκαράδες: Δεν έχουν καμία αιδώ ούτε αυτοσεβασμό και δεν κρατάνε ποτέ τον λόγο τους. Μέσα στο σχέδιό Του, ο Θεός προκαθόρισε μια ομάδα ανθρώπων που θα απολαύσουν την υπόσχεσή Του, γι’ αυτό λέει ο Θεός: «πολλά πνεύματα έζησαν μέσα στη σάρκα και πολλά πέθαναν και ξαναγεννήθηκαν στη γη. Παρ’ όλα αυτά, κανένα από αυτά δεν είχε την ευκαιρία να απολαύσει τις ευλογίες της βασιλείας σήμερα». Όλοι όσοι απολαμβάνουν τις ευλογίες της βασιλείας σήμερα έχουν προκαθοριστεί από τον Θεό από τότε που δημιούργησε τον κόσμο. Ο Θεός κανόνισε γι’ αυτά τα πνεύματα να ζούνε μέσα στη σάρκα κατά τις έσχατες ημέρες και, στο τέλος, ο Θεός θα κερδίσει αυτήν την ομάδα των ανθρώπων και θα κανονίσει να βρίσκονται στη Σινείμ. Επειδή, στη ουσία, τα πνεύματα αυτών των ανθρώπων είναι άγγελοι, ο Θεός λέει «έχει υπάρξει ποτέ πραγματικά οποιοδήποτε ίχνος από Εμένα στο πνεύμα του ανθρώπου;» Στην πραγματικότητα, όταν οι άνθρωποι ζούνε μέσα στη σάρκα, παραμένουν αδαείς σχετικά με τις υποθέσεις του πνευματικού βασιλείου. Από αυτά τα απλά λόγια, «ο άνθρωπος Μου ρίχνει ένα βλέμμα γεμάτο επιφυλακτικότητα» μπορεί να διαφανεί η διάθεση του Θεού. Μέσα σε αυτά τα απλά λόγια εκφράζεται η πολύπλοκη ψυχοσύνθεση του Θεού. Από τη στιγμή της δημιουργίας μέχρι σήμερα, στην καρδιά του Θεού υπάρχει πάντοτε θλίψη, συνοδευόμενη από οργή και κρίση, επειδή οι άνθρωποι επάνω στη γη είναι ανίκανοι να νοιαστούν για το θέλημα του Θεού, ακριβώς όπως λέει ο Θεός: «ο άνθρωπος είναι σαν ένας άγριος που ζει στα βουνά». Ωστόσο, ο Θεός λέει: «Θα έρθει η ημέρα που ο άνθρωπος θα κολυμπά δίπλα Μου εν μέσω του απέραντου ωκεανού, ώστε να μπορεί να απολαμβάνει όλα τα πλούτη επί της γης και να μην κινδυνεύει μήπως τον καταπιεί η θάλασσα». Αυτή είναι η επίτευξη του θελήματος του Θεού, το οποίο μπορεί επίσης να περιγραφεί ως μια αναπόφευκτη τάση, και συμβολίζει την επίτευξη του έργου του Θεού.

Όταν η βασιλεία κατέλθει εξ ολοκλήρου στη γη, όλοι οι άνθρωποι θα ανακτήσουν την αρχική τους ομοιότητα. Γι’ αυτό ο Θεός λέει: «απολαμβάνω επάνω από τον θρόνο Μου και ζω ανάμεσα στ’ αστέρια. Οι άγγελοι Μου προσφέρουν νέα τραγούδια και νέους χορούς. Δεν κυλάνε πλέον δάκρυα στο πρόσωπό τους λόγω της ευθραυστότητάς τους. Δεν ακούω πλέον, ενώπιόν Μου, τον ήχο από το κλάμα των αγγέλων, και κανένας δεν Μου παραπονιέται πια για κακουχίες». Αυτό δείχνει ότι η ημέρα κατά την οποία ο Θεός κερδίζει την πλήρη δόξα είναι η ημέρα που ο άνθρωπος απολαμβάνει την ανάπαυσή του. Οι άνθρωποι δεν χρειάζεται πλέον να βιάζονται λόγω της αναστάτωσης που προκαλεί ο Σατανάς, ο κόσμος σταματά να εξελίσσεται προς τα εμπρός και οι άνθρωποι ζούνε σε ανάπαυση, καθώς τα μυριάδες αστέρια στους ουρανούς ανανεώνονται, ο ήλιος, η σελήνη, τα αστέρια και ούτω καθεξής, και όλα τα βουνά και τα ποτάμια στον ουρανό και στη γη, όλα αλλάζουν. Και επειδή ο άνθρωπος έχει αλλάξει και ο Θεός έχει αλλάξει, όλα τα πράγματα θα αλλάξουν κι αυτά. Αυτός είναι ο υπέρτατος στόχος του σχεδίου διαχείρισης του Θεού, και αυτός είναι που θα επιτευχθεί τελικά. Στόχος του Θεού όταν λέει όλα αυτά τα λόγια είναι κυρίως να Τον γνωρίσει ο άνθρωπος. Οι άνθρωποι δεν κατανοούν τα διοικητικά διατάγματα του Θεού. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι ενορχηστρωμένα και διευθετημένα από τον ίδιο τον Θεό, και ο Θεός δεν είναι διατεθειμένος να αφήσει κανέναν να παρέμβει· αντιθέτως, δίνει τη δυνατότητα στους ανθρώπους να αντικρίσουν όλα αυτά που Εκείνος κανονίζει και τα οποία δεν μπορεί να επιτύχει ο άνθρωπος. Παρόλο που ο άνθρωπος μπορεί να τα δει ή θεωρεί ότι είναι δύσκολο να τα φανταστεί, τα πάντα ελέγχονται αποκλειστικά από τον Θεό, και ο Θεός δεν θέλει τίποτα να σπιλωθεί από την παραμικρή ανθρώπινη σκέψη. Είναι σίγουρο ότι ο Θεός δεν θα συγχωρήσει οποιονδήποτε συμμετέχει, έστω κι ελάχιστα· ο Θεός είναι ο Θεός που ζηλεύει τον άνθρωπο και φαίνεται ότι το Πνεύμα του Θεού είναι ιδιαιτέρως ευαίσθητο σε αυτό το θέμα. Επομένως, οποιοσδήποτε έχει την παραμικρή πρόθεση να παρέμβει, θα περικυκλωθεί αμέσως από την πύρινη λαίλαπα του Θεού και θα γίνει στάχτη από τις φλόγες. Ο Θεός δεν επιτρέπει στους ανθρώπους να επιδεικνύουν τα χαρίσματά τους κατά το δοκούν, καθότι όλοι οι χαρισματικοί είναι χωρίς ζωή. Αυτά τα υποτιθέμενα χαρίσματα μόνο υπηρετούν τον Θεό και προέρχονται από τον Σατανά, οπότε ο Θεός τα σιχαίνεται ιδιαιτέρως και δεν κάνει καμία παραχώρηση σ’ αυτό το θέμα. Ωστόσο, είναι συχνά αυτοί οι άνθρωποι χωρίς ζωή που είναι πιθανόν να συμμετέχουν στο έργο του Θεού και, επιπλέον, η συμμετοχή τους δεν είναι δυνατόν να ανακαλυφθεί, επειδή είναι συγκαλυμμένη από τα χαρίσματά τους. Ανά τους αιώνες, όλοι όσοι ήταν χαρισματικοί, δεν έμεναν ποτέ ακλόνητοι, επειδή ήταν χωρίς ζωή, οπότε δεν είχαν καμία δύναμη για να αντισταθούν. Γι’ αυτό, ο Θεός λέει: «Αν δεν μιλάω ευθέως, ο άνθρωπος δεν θα έρθει ποτέ στα συγκαλά του και, άθελά του, θα γίνει αντικείμενο της παίδευσής Μου —επειδή ο άνθρωπος δεν Με γνωρίζει μέσα από τη σάρκα Μου». Όλοι εκείνοι που είναι φτιαγμένοι από σάρκα και οστά καθοδηγούνται από τον Θεό, αλλά είναι δέσμιοι του Σατανά, γι’ αυτό οι άνθρωποι δεν είχαν ποτέ φυσιολογικές σχέσεις μεταξύ τους, είτε λόγω πόθου, είτε λόγω λατρείας, είτε λόγω των διευθετήσεων του περιβάλλοντός τους. Αυτές τις μη φυσιολογικές σχέσεις απεχθάνεται πάνω απ’ όλα ο Θεός, και εξαιτίας αυτών των σχέσεων λόγια σαν τα εξής βγαίνουν από το στόμα του Θεού «αυτό που θέλω είναι έμβια όντα γεμάτα ζωή, όχι πτώματα βουτηγμένα στον θάνατο. Μόλις καθίσω στο τραπέζι της βασιλείας, θα διατάξω όλους τους ανθρώπους επί της γης να δεχθούν την επιθεώρησή Μου». Όταν ο Θεός είναι επάνω από ολόκληρο το σύμπαν, παρατηρεί καθημερινά κάθε ενέργεια εκείνων που είναι από σάρκα και οστά, και ποτέ δεν παρέβλεψε κανέναν τους. Αυτές είναι οι πράξεις του Θεού. Συνεπώς, παροτρύνω όλους τους ανθρώπους να εξετάσουν τις σκέψεις, τις ιδέες και τις πράξεις τους. Δεν σας ζητώ να είστε ένα σημάδι ντροπής για τον Θεό, αλλά μια φανέρωση της δόξας του Θεού, ώστε σε όλες τις ενέργειες, σε όλα τα λόγια και καθ’ όλη τη ζωή σας να μην γίνετε στόχος του Σατανά. Αυτή είναι η απαίτηση του Θεού για όλους τους ανθρώπους.