Η διεφθαρμένη ανθρωπότητα έχει περισσότερο ανάγκη τη σωτηρία του ενσαρκωμένου Θεού (Μέρος δεύτερο)

Το έργο Του της ενσάρκωσης είναι ύψιστης σημασίας, το οποίο εκφέρεται σε σχέση με το έργο, κι Εκείνος που τελικά ολοκληρώνει το έργο είναι ο ενσαρκωμένος Θεός κι όχι το Πνεύμα. Μερικοί πιστεύουν ότι ο Θεός μπορεί κάποια στιγμή να έρθει στη γη και να εμφανιστεί στον άνθρωπο, οπότε και θα κρίνει προσωπικά ολόκληρη την ανθρωπότητα, εξετάζοντας όλους έναν προς έναν, χωρίς να παραλειφθεί κανείς. Αυτοί που σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο δεν γνωρίζουν αυτό το στάδιο του έργου της ενσάρκωσης. Ο Θεός δεν κρίνει τον κάθε άνθρωπο ξεχωριστά και δεν δοκιμάζει τον καθένα ξεχωριστά. Αν έπραττε έτσι, δεν θα ήταν το έργο της κρίσης. Μήπως η διαφθορά σε ολόκληρη την ανθρωπότητα δεν είναι η ίδια; Δεν είναι η ουσία του ανθρώπου η ίδια; Αυτό που κρίνεται είναι η διεφθαρμένη ουσία της ανθρωπότητας, η ουσία του ανθρώπου που έχει διαφθαρεί από τον Σατανά κι όλες οι αμαρτίες του ανθρώπου. Ο Θεός δεν κρίνει τα μηδαμινά και ασήμαντα λάθη του ανθρώπου. Το έργο της κρίσης είναι αντιπροσωπευτικό και δεν εκτελείται ειδικά για ένα συγκεκριμένο άτομο. Αντίθετα, είναι έργο στο οποίο μια ομάδα ανθρώπων κρίνεται, προκειμένου να εκπροσωπήσει την κρίση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Με την προσωπική εκτέλεση του έργου Του σε μια ομάδα ανθρώπων, ο ενσαρκωμένος Θεός χρησιμοποιεί το έργο Του για να αντιπροσωπεύσει το έργο ολόκληρης της ανθρωπότητας, μετά το οποίο σταδιακά εξαπλώνεται. Το έργο της κρίσης είναι επίσης έτσι. Ο Θεός δεν κρίνει ένα συγκεκριμένο είδος ατόμου ή μια συγκεκριμένη ομάδα ανθρώπων, αλλά κρίνει την αδικία ολόκληρης της ανθρωπότητας —η εναντίωση του ανθρώπου προς τον Θεό, για παράδειγμα, ή η έλλειψη φόβου Θεού από πλευράς του ανθρώπου ή η διατάραξη του έργου του Θεού και ούτω καθεξής. Αυτό που κρίνεται είναι η ουσία της εναντίωσης της ανθρωπότητας στον Θεό κι αυτό το έργο είναι το έργο της κατάκτησης των εσχάτων ημερών. Το έργο και ο λόγος του ενσαρκωμένου Θεού που μαρτυρείται από τον άνθρωπο είναι το έργο της κρίσης ενώπιον του μεγάλου λευκού θρόνου κατά τις έσχατες ημέρες, που επινοήθηκε από τον άνθρωπο στο παρελθόν. Το έργο που γίνεται σήμερα από τον ενσαρκωμένο Θεό είναι ακριβώς η κρίση μπροστά στον μεγάλο λευκό θρόνο. Ο ενσαρκωμένος Θεός του σήμερα είναι ο Θεός που κρίνει το σύνολο της ανθρωπότητας κατά τις έσχατες ημέρες. Αυτή η ενσάρκωση και το έργο Του, ο λόγος και όλη η διάθεσή Του είναι η ολότητά Του. Αν και το εύρος του έργου Του είναι περιορισμένο και δεν αφορά άμεσα ολόκληρο το σύμπαν, η ουσία του έργου της κρίσης είναι η άμεση κρίση ολόκληρης της ανθρωπότητας. Δεν είναι έργο που ισχύει μόνο για την Κίνα ή για ένα μικρό αριθμό ανθρώπων. Κατά τη διάρκεια του έργου του ενσαρκωμένου Θεού, αν και το εύρος αυτού του έργου δεν αφορά ολόκληρο το σύμπαν, αντιπροσωπεύει το έργο ολόκληρου του σύμπαντος, κι αφού ολοκληρώσει το έργο μέσα στο πεδίο εργασίας της ενσάρκωσής Του, θα επεκτείνει αυτό το έργο αμέσως σε ολόκληρο το σύμπαν με τον ίδιο τρόπο που το ευαγγέλιο του Ιησού εξαπλώθηκε σε όλο το σύμπαν μετά την ανάσταση και την ανάληψή Του. Ανεξάρτητα από το αν είναι το έργο του Πνεύματος ή το έργο της σάρκας, είναι έργο που διεξάγεται μέσα σε ένα περιορισμένο πεδίο, αλλά αντιπροσωπεύει το έργο ολόκληρου του σύμπαντος. Τις έσχατες μέρες, ο Θεός παρουσιάζεται για να κάνει το έργο Του χρησιμοποιώντας την ενσαρκωμένη Του ταυτότητα, κι ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ο Θεός που κρίνει τον άνθρωπο ενώπιον του μεγάλου λευκού θρόνου. Ανεξάρτητα από το αν είναι το Πνεύμα ή η σάρκα, Αυτός που επιτελεί το έργο της κρίσης είναι ο Θεός που κρίνει την ανθρωπότητα κατά τις έσχατες μέρες. Αυτό ορίζεται με βάση το έργο Του και δεν ορίζεται σύμφωνα με την εξωτερική Του εμφάνιση ή με διάφορους άλλους παράγοντες. Αν και ο άνθρωπος έχει αντιλήψεις γι’ αυτές τις λέξεις, κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί το γεγονός της κρίσης του ενσαρκωμένου Θεού και της κατάκτησης ολόκληρης της ανθρωπότητας. Ανεξάρτητα από το πώς αξιολογείται, τα γεγονότα είναι, εντέλει, γεγονότα. Κανείς δεν μπορεί να πει ότι «το έργο γίνεται από τον Θεό, αλλά η σάρκα δεν είναι Θεός». Αυτό είναι ανοησία, γιατί αυτό το έργο δεν μπορεί να γίνει από κανέναν, εκτός από τον ενσαρκωμένο Θεό. Δεδομένου ότι το έργο αυτό έχει ήδη ολοκληρωθεί, ακολουθώντας αυτό το έργο, το έργο της κρίσης του ανθρώπου από τον Θεό, δεν θα εμφανιστεί για δεύτερη φορά. Ο δεύτερος ενσαρκωμένος Θεός έχει ήδη ολοκληρώσει το σύνολο του έργου ολόκληρης της διαχείρισης και δεν θα υπάρξει τέταρτο στάδιο του έργου του Θεού. Επειδή αυτός που κρίνεται είναι ο άνθρωπος, ο άνθρωπος που είναι από σάρκα και έχει διαφθαρεί και δεν είναι το πνεύμα του Σατανά που κρίνεται άμεσα, το έργο της κρίσης δεν διεξάγεται στον πνευματικό κόσμο, αλλά ανάμεσα στους ανθρώπους. Κανείς δεν είναι πιο κατάλληλος και πιο αρμόδιος από τον ενσαρκωμένο Θεό για να κρίνει τη διαφθορά της σάρκας του ανθρώπου. Εάν η κρίση διεξαγόταν απευθείας από το Πνεύμα του Θεού, τότε δεν θα ήταν καθολική. Επιπλέον, ένα τέτοιο έργο θα ήταν δύσκολο για τον άνθρωπο να το δεχτεί, διότι το Πνεύμα δεν είναι σε θέση να έρθει αντιμέτωπο με τον άνθρωπο και γι’ αυτό, τα αποτελέσματα δεν θα ήταν άμεσα, πόσο μάλλον θα μπορούσε ο άνθρωπος να δει την απρόσβλητη διάθεση του Θεού πιο καθαρά. Ο Σατανάς μπορεί να νικηθεί πλήρως μόνο αν ο ενσαρκωμένος Θεός κρίνει τη διαφθορά της ανθρωπότητας. Όντας ίδιος με τον άνθρωπο που κατέχει την κανονική ανθρώπινη φύση, ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να κρίνει άμεσα την αδικία του ανθρώπου. Αυτό είναι το σημάδι της έμφυτης αγιότητας και της εξαιρετικότητάς Του. Μόνο ο Θεός είναι ικανός και σε θέση να κρίνει τον άνθρωπο, επειδή κατέχει την αλήθεια και τη δικαιοσύνη κι έτσι, είναι ικανός να κρίνει τον άνθρωπο. Όσοι δεν κατέχουν την αλήθεια και τη δικαιοσύνη, δεν είναι κατάλληλοι να κρίνουν τους άλλους. Αν αυτή η δουλειά γινόταν από το Πνεύμα του Θεού, τότε δεν θα ήταν νίκη επί του Σατανά. Το Πνεύμα είναι εγγενώς πιο υψηλό από τα θνητά όντα και το Πνεύμα του Θεού είναι εγγενώς άγιο και θριαμβεύει πάνω στη σάρκα. Αν το Πνεύμα έκανε αυτό το έργο απευθείας, δεν θα ήταν σε θέση να κρίνει όλη την ανυπακοή του ανθρώπου και δεν θα μπορούσε να αποκαλύψει όλη την αδικία του ανθρώπου. Διότι το έργο της κρίσης διεξάγεται και μέσω των ανθρώπινων αντιλήψεων για τον Θεό κι ο άνθρωπος δεν είχε ποτέ συγκεκριμένες αντιλήψεις για το Πνεύμα κι έτσι, το Πνεύμα δεν είναι σε θέση ν’ αποκαλύψει καλύτερα την αδικία του ανθρώπου, πόσο μάλλον ν’ αποκαλύψει πλήρως αυτή την αδικία. Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ο εχθρός όλων εκείνων που δεν Τον γνωρίζουν. Μέσω της κρίσης των αντιλήψεων του ανθρώπου και της εναντίωσης προς Αυτόν, αποκαλύπτει όλη την ανυπακοή της ανθρωπότητας. Οι συνέπειες του έργου Του στη σάρκα είναι πιο εμφανείς από εκείνες του έργου του Πνεύματος. Κι έτσι, η κρίση όλης της ανθρωπότητας δεν εκτελείται απευθείας από το Πνεύμα, αλλά είναι το έργο του ενσαρκωμένου Θεού. Ο ενσαρκωμένος Θεός είναι ορατός και απτός από τον άνθρωπο κι ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να κατακτήσει ολοκληρωτικά τον άνθρωπο. Στη σχέση του με τον ενσαρκωμένο Θεό, ο άνθρωπος προχωρά από την εναντίωση στην υπακοή, από τη δίωξη στην αποδοχή, από την σύλληψη στη γνώση κι από την απόρριψη στην αγάπη. Αυτά είναι τα αποτελέσματα του έργου του ενσαρκωμένου Θεού. Ο άνθρωπος σώζεται μόνο με την αποδοχή της κρίσης Του, μόνο σταδιακά Τον γνωρίζει μέσα από τα λόγια του στόματός Του, κατακτάται απ’ Αυτόν κατά τη διάρκεια της εναντίωσής του σ’ Αυτόν και δέχεται την προσφορά της ζωής από Αυτόν κατά την αποδοχή της παίδευσής Του. Όλο αυτό το έργο είναι το έργο του ενσαρκωμένου Θεού κι όχι το έργο του Θεού στην υπόσταση του Πνεύματος. Το έργο του ενσαρκωμένου Θεού είναι το μεγαλύτερο έργο και το πιο βαθύ έργο, και το κρίσιμο μέρος των τριών σταδίων του έργου του Θεού είναι τα δύο στάδια του έργου της ενσάρκωσης. Η βαθιά διαφθορά του ανθρώπου είναι ένα μεγάλο εμπόδιο στο έργο του ενσαρκωμένου Θεού. Ειδικότερα, το έργο που πραγματοποιείται στους ανθρώπους των εσχάτων ημερών είναι εξαιρετικά δύσκολο, το περιβάλλον είναι εχθρικό και το επίπεδο κάθε είδους ατόμου είναι αρκετά χαμηλό. Ωστόσο, στο τέλος αυτού του έργου, θα επιτυγχάνει το σωστό αποτέλεσμα, χωρίς καμία ατέλεια. Αυτό είναι το αποτέλεσμα του έργου της ενσάρκωσης κι αυτό το αποτέλεσμα είναι πιο πειστικό απ’ αυτό του έργου του Πνεύματος. Τα τρία στάδια του έργου του Θεού πρέπει να ολοκληρωθούν από τον Θεό στη σάρκα και πρέπει να ολοκληρωθούν από τον ενσαρκωμένο Θεό. Το σημαντικότερο και πιο καίριο έργο γίνεται από τον σαρκωμένο Θεό και η σωτηρία του ανθρώπου πρέπει να πραγματοποιηθεί από τον ίδιο τον ενσαρκωμένο Θεό. Ακόμα κι αν όλη η ανθρωπότητα αισθάνεται ότι ο ενσαρκωμένος Θεός δεν σχετίζεται με τον άνθρωπο, στην πραγματικότητα, η σάρκα τούτη αφορά τη μοίρα και την ύπαρξη ολόκληρης της ανθρωπότητας.

Κάθε στάδιο του έργου του Θεού γίνεται για χάρη ολόκληρης της ανθρωπότητας και απευθύνεται σε όλη την ανθρωπότητα. Ακόμη κι αν είναι έργο Του στη σάρκα, εξακολουθεί να απευθύνεται σε όλη την ανθρωπότητα. Είναι ο Θεός όλης της ανθρωπότητας και είναι ο Θεός όλων των δημιουργημένων και μη δημιουργημένων όντων. Αν και το έργο Του στη σάρκα είναι περιορισμένου εύρους και το αντικείμενο αυτού του έργου είναι επίσης περιορισμένο, κάθε φορά που ενσαρκώνεται για να επιτελέσει το έργο Του, επιλέγει ένα αντικείμενο του έργου Του που είναι εξαιρετικά αντιπροσωπευτικό. Δεν επιλέγει μια ομάδα απλών και κοινών ανθρώπων πάνω στους οποίους θα δουλέψει, αλλά, αντ’ αυτού, επιλέγει ως αντικείμενο του έργου Του μια ομάδα ανθρώπων, ικανών ν’ αποτελέσουν τους εκπρόσωπους του έργου Του της ενσάρκωσης. Αυτή η ομάδα ανθρώπων επιλέγεται, επειδή το εύρος του έργου Του κατά την ενσάρκωση είναι περιορισμένο και είναι προετοιμασμένο ειδικά για την ενσάρκωσή Του και επιλέγεται ειδικά για το έργο Του στη σάρκα. Η επιλογή των αντικειμένων του έργου Του από τον Θεό δεν είναι αβάσιμη, αλλά είναι σύμφωνα με την εξής αρχή: Το αντικείμενο του έργου πρέπει να είναι επωφελές για το έργο του ενσαρκωμένου Θεού και πρέπει να είναι σε θέση να εκπροσωπεί το σύνολο της ανθρωπότητας. Για παράδειγμα, οι Εβραίοι μπόρεσαν να εκπροσωπήσουν ολόκληρη την ανθρωπότητα στην αποδοχή της προσωπικής λύτρωσης του Ιησού και οι Κινέζοι μπορούν να εκπροσωπήσουν ολόκληρη την ανθρωπότητα στην αποδοχή της προσωπικής κατάκτησης του ενσαρκωμένου Θεού. Υπάρχει μια βάση στην εκπροσώπηση όλης της ανθρωπότητας από τους Εβραίους και υπάρχει επίσης μια βάση στην εκπροσώπηση όλης της ανθρωπότητας από τον κινεζικό λαό, στην αποδοχή της προσωπικής κατάκτησης του Θεού. Τίποτα δεν αποκαλύπτει τη σημασία της λύτρωσης περισσότερο από το έργο της λύτρωσης που έλαβε χώρα μεταξύ των Εβραίων και τίποτα δεν αποκαλύπτει την πληρότητα και την επιτυχία του έργου της κατάκτησης περισσότερο από το έργο της κατάκτησης ανάμεσα στον κινεζικό λαό. Το έργο και ο λόγος του ενσαρκωμένου Θεού φαίνονται ότι απευθύνονται μόνο σε μια μικρή ομάδα ανθρώπων, αλλά, στην πραγματικότητα, το έργο Του μέσα σ’ αυτή τη μικρή ομάδα είναι το έργο ολόκληρου του σύμπαντος και ο λόγος Του απευθύνεται σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Αφού τελειώσει το έργο της ενσάρκωσής Του, αυτοί που Τον ακολουθούν θ’ αρχίσουν να διαδίδουν το έργο που Αυτός έχει κάνει ανάμεσά τους. Το καλύτερο πράγμα σχετικά με το έργο της ενσάρκωσής Του, είναι ότι μπορεί να αφήνει ακριβή λόγια και προτροπές και το ακριβές θέλημά Του για την ανθρωπότητα σε όσους Τον ακολουθούν, έτσι ώστε οι οπαδοί Του να μπορούν να μεταφέρουν με μεγαλύτερη ακρίβεια και πιο συγκεκριμένα όλο το έργο της ενσάρκωσής Του και το θέλημά Του για όλη την ανθρωπότητα σε εκείνους που αποδέχονται αυτή την οδό. Μόνο το έργο του ενσαρκωμένου Θεού μεταξύ των ανθρώπων ολοκληρώνει πραγματικά το γεγονός ότι ο Θεός υπάρχει και ζει μαζί με τον άνθρωπο. Μόνο αυτό το έργο εκπληρώνει την επιθυμία του ανθρώπου να δει το πρόσωπο του Θεού, να γίνει μάρτυρας του έργου του Θεού και να ακούσει τον προσωπικό λόγο του Θεού. Ο ενσαρκωμένος Θεός ολοκληρώνει την εποχή που μόνο η πλάτη του Ιεχωβά εμφανίστηκε στην ανθρωπότητα, και ολοκληρώνει επίσης την εποχή της πίστης της ανθρωπότητας στον ασαφή Θεό. Ειδικότερα, το έργο του τελευταίου ενσαρκωμένου Θεού οδηγεί όλη την ανθρωπότητα σε μια εποχή πιο ρεαλιστική, πιο πρακτική και πιο ευχάριστη. Δεν ολοκληρώνει μόνο την εποχή του νόμου και του δόγματος. Το πιο σημαντικό είναι ότι αποκαλύπτει στον άνθρωπο έναν πραγματικό και κανονικό Θεό, ο οποίος είναι δίκαιος και άγιος, ο οποίος ξεκλειδώνει το έργο του σχεδίου διαχείρισης και επιδεικνύει τα μυστήρια και τον προορισμό της ανθρωπότητας. Εκείνον, ο οποίος δημιούργησε την ανθρωπότητα και τερματίζει το έργο της διαχείρισης, και ο οποίος παρέμεινε κρυμμένος για χιλιάδες χρόνια. Οδηγεί την εποχή της ασάφειας σε ένα πλήρες τέλος και ολοκληρώνει την εποχή κατά την οποία ολόκληρη η ανθρωπότητα θέλησε να αναζητήσει το πρόσωπο του Θεού, αλλά δεν το μπόρεσε. Ολοκληρώνει δηλαδή την εποχή, κατά την οποία ολόκληρη η ανθρωπότητα υπηρετούσε τον Σατανά και οδηγεί ολόκληρη την ανθρωπότητα σε μια εντελώς νέα εποχή. Όλα αυτά είναι το αποτέλεσμα του έργου του ενσαρκωμένου Θεού, αντί του Πνεύματος του Θεού. Όταν ο Θεός δουλεύει στη σάρκα Του, αυτοί που Τον ακολουθούν δεν αναζητούν πλέον και δεν τρέχουν πίσω από αυτά τα ασαφή και διφορούμενα πράγματα και παύουν να μαντεύουν το θέλημα του ασαφούς Θεού. Όταν ο Θεός επεκτείνει το έργο Του στη σάρκα, αυτοί που Τον ακολουθούν θα μεταβιβάσουν το έργο που έχει κάνει στη σάρκα σε όλα τα δόγματα και τα θρησκεύματα και θα μεταδώσουν όλα τα λόγια Του στα αυτιά ολόκληρης της ανθρωπότητας. Όλα όσα ακούγονται από εκείνους που λαμβάνουν το ευαγγέλιό Του, θα είναι τα γεγονότα του έργου Του, θα είναι πράγματα που προσωπικά θα έχει δει και ακούσει ο άνθρωπος, και θα είναι γεγονότα κι όχι διαδόσεις. Αυτά τα γεγονότα είναι τα στοιχεία με τα οποία εξαπλώνεται το έργο Του και είναι επίσης τα εργαλεία που χρησιμοποιεί για την εξάπλωση του έργου Του. Χωρίς την ύπαρξη γεγονότων, το ευαγγέλιό Του δεν θα εξαπλωνόταν σε όλες τις χώρες και σε όλα τα μέρη. Χωρίς γεγονότα, αλλά μόνο με τις φαντασιώσεις του ανθρώπου, ποτέ δεν θα μπορούσε να ολοκληρώσει το έργο της κατάκτησης όλου του σύμπαντος. Το Πνεύμα είναι αψηλάφητο και αόρατο στον άνθρωπο και το έργο του Πνεύματος δεν είναι ικανό να αφήσει περαιτέρω στοιχεία ή γεγονότα του έργου του Θεού για τον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν θα δει ποτέ την πραγματική όψη του Θεού και θα πιστεύει πάντα σε έναν ασαφή Θεό που δεν υπάρχει. Ο άνθρωπος δεν θα δει ποτέ το πρόσωπο του Θεού, ούτε θα ακούσει ποτέ λόγια προσωπικά του Θεού. Οι φαντασιώσεις του ανθρώπου, τελικά, είναι κενές και δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το αληθινό πρόσωπο του Θεού. Η έμφυτη διάθεση του Θεού και το έργο του ίδιου του Θεού δεν μπορούν να αντιγραφούν από τον άνθρωπο. Ο αόρατος Θεός στον ουρανό και το έργο Του μπορούν μόνο να μεταφερθούν στη γη από τον ενσαρκωμένο Θεό που προσωπικά επιτελεί το έργο Του ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτός είναι ο πιο ιδανικός τρόπος με τον οποίο ο Θεός εμφανίζεται στον άνθρωπο, με τον οποίο ο άνθρωπος βλέπει τον Θεό και γνωρίζει το αληθινό πρόσωπο του Θεού και δεν μπορεί να επιτευχθεί από έναν μη ενσαρκωμένο Θεό. Έχοντας ο Θεός πραγματοποιήσει το έργο Του σε αυτό το στάδιο, το έργο Του έχει ήδη επιτύχει το βέλτιστο αποτέλεσμα και έχει στεφθεί με απόλυτη επιτυχία. Το προσωπικό έργο του ενσαρκωμένου Θεού έχει ήδη ολοκληρώσει το ενενήντα τοις εκατό του έργου ολόκληρης της διαχείρισης του Θεού. Αυτή η ενσάρκωση προσέδωσε μια καλύτερη αρχή σε όλο το έργο Του και μια σύνοψη για όλο το έργο Του, έχει διακηρύξει όλο το έργο Του και έκανε την τελευταία διεξοδική ανανέωση σε όλο αυτό το έργο. Από εδώ και πέρα, δεν θα υπάρξει άλλος ενσαρκωμένος Θεός να ολοκληρώσει το τέταρτο στάδιο του έργου του Θεού και δεν θα υπάρξει άλλο θαυμαστό έργο της τρίτης ενσάρκωσης του Θεού.

Κάθε στάδιο του έργου του ενσαρκωμένου Θεού αντιπροσωπεύει το έργο Του ολόκληρης της εποχής και δεν αντιπροσωπεύει μια ορισμένη περίοδο όπως το έργο του ανθρώπου. Κι έτσι, το τέλος του έργου της τελευταίας ενσάρκωσής Του δεν σημαίνει ότι το έργο Του έχει φτάσει στο τέλος, γιατί το έργο της ενσάρκωσής Του αντιπροσωπεύει ολόκληρη την εποχή και δεν αντιπροσωπεύει μόνο την περίοδο κατά την οποία κάνει το έργο Του στη σάρκα. Σημαίνει ακριβώς ότι τελειώνει το έργο Του για μια ολόκληρη εποχή όσο καιρό είναι ενσαρκωμένος, μετά από τον οποίο εξαπλώνεται σε όλα τα μέρη. Αφού ο ενσαρκωμένος Θεός εκπληρώσει τη διακονία Του, θα αναθέσει το μελλοντικό έργο Του σε όσους Τον ακολουθούν. Με αυτόν τον τρόπο, το έργο Του ολόκληρης της εποχής θα μεταφερθεί απρόσκοπτα. Το έργο ολόκληρης της εποχής της ενσάρκωσης θα θεωρηθεί πλήρες μόνο όταν εξαπλωθεί σε ολόκληρο το σύμπαν. Το έργο του ενσαρκωμένου Θεού ξεκινά μια νέα εποχή κι εκείνοι που συνεχίζουν το έργο Του είναι οι άνθρωποι που χρησιμοποιούνται απ’ Αυτόν. Το έργο που επιτελείται από τον άνθρωπο είναι μέσα στη διακονία του ενσαρκωμένου Θεού και δεν είναι σε θέση να υπερβεί αυτό το πεδίο. Αν ο ενσαρκωμένος Θεός δεν έρθει να κάνει το έργο Του, ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να φέρει το τέλος της παλιάς εποχής και δεν είναι σε θέση να προχωρήσει σε μια νέα εποχή. Το έργο που κάνει ο άνθρωπος είναι απλώς εντός του φάσματος του καθήκοντός του που είναι ανθρωπίνως εφικτό και δεν αντιπροσωπεύει το έργο του Θεού. Μόνο ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί να έρθει και να ολοκληρώσει το έργο που πρέπει να κάνει και, εκτός απ’ Αυτόν, κανείς δεν μπορεί να επιτελέσει αυτό το έργο για λογαριασμό Του. Φυσικά, αυτό για το οποίο μιλώ είναι το έργο της ενσάρκωσης. Αυτός ο ενσαρκωμένος Θεός πραγματοποιεί πρώτα ένα βήμα του έργου που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, μετά από το οποίο επιτελεί επιπλέον έργο που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις του ανθρώπου. Σκοπός του έργου είναι η κατάκτηση του ανθρώπου. Από μία άποψη, η ενσάρκωση του Θεού δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις του ανθρώπου κι επιπλέον, κάνει περισσότερο έργο που δεν συμφωνεί με τις αντιλήψεις του ανθρώπου κι έτσι, ο άνθρωπος αναπτύσσει ακόμη πιο επικριτικές απόψεις γι’ Αυτόν. Επιτελεί απλώς το έργο της κατάκτησης μεταξύ ανθρώπων που έχουν μυριάδες αντιλήψεις απέναντί Του. Ανεξάρτητα από το πώς Τον αντιμετωπίζουν, αφού εκπληρώσει τη διακονία Του, όλοι οι άνθρωποι θα έχουν τεθεί υπό το κράτος Του. Το γεγονός αυτού του έργου δεν αντικατοπτρίζεται μόνο στον κινεζικό λαό, αλλά αντιπροσωπεύει και το πώς θα κατακτηθεί ολόκληρη η ανθρωπότητα. Τα αποτελέσματα που επιτεύχθηκαν σε αυτούς τους ανθρώπους αποτελούν τον πρόδρομο των αποτελεσμάτων που θα επιτευχθούν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και τα αποτελέσματα του έργου που θα επιτελεστεί στο μέλλον θα υπερβούν ακόμη περισσότερο τα αποτελέσματα στους ανθρώπους αυτούς. Το έργο του ενσαρκωμένου Θεού δεν περιλαμβάνει μεγάλη φασαρία, ούτε περιβάλλεται από μυστήριο. Είναι αληθινό και πραγματικό και είναι έργο στο οποίο ένα και ένα κάνει δύο. Δεν είναι κρυμμένο από κανέναν, ούτε εξαπατά κανέναν. Αυτό που βλέπουν οι άνθρωποι είναι πραγματικό και γνήσιο και αυτό που κερδίζει ο άνθρωπος είναι η πραγματική αλήθεια και γνώση. Όταν τελειώσει το έργο, ο άνθρωπος θα έχει αποκτήσει νέα γνώση γι’ Αυτόν κι εκείνοι που πραγματικά αναζητούν τον Θεό δεν θα έχουν πλέον καμία άλλη αντίληψη γι’ Αυτόν. Αυτό δεν αποτελεί μόνο το αποτέλεσμα του έργου Του στον κινεζικό λαό, αλλά αντιπροσωπεύει επίσης το αποτέλεσμα του έργου Του στην κατάκτηση ολόκληρης της ανθρωπότητας, γιατί τίποτα δεν είναι πιο επωφελές για το έργο της κατάκτησης ολόκληρης της ανθρωπότητας από αυτή την ενσάρκωση και το έργο της και τα πάντα που αφορούν αυτή την ενσάρκωση. Είναι ευεργετικά για το έργο Του σήμερα και ευεργετικά για το έργο Του στο μέλλον. Αυτή η ενσάρκωση θα κατακτήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα και θα κερδίσει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Δεν υπάρχει καλύτερο έργο μέσω του οποίου ολόκληρη η ανθρωπότητα θα βλέπει τον Θεό, θα υπακούει στον Θεό και θα γνωρίζει τον Θεό. Το έργο που επιτελεί ο άνθρωπος αντιπροσωπεύει μόνο ένα περιορισμένο πεδίο κι όταν ο Θεός επιτελεί το έργο Του, δεν μιλάει σε ένα συγκεκριμένο άτομο, αλλά μιλάει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και σε όλους εκείνους που αποδέχονται τα λόγια Του. Το τέλος που διακηρύσσει είναι το τέλος όλων των ανθρώπων, όχι μόνο το τέλος ενός ορισμένου προσώπου. Δεν έχει ιδιαίτερη μεταχείριση για κανέναν, ούτε θυματοποιεί κανέναν και εργάζεται και μιλάει σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Κι έτσι, αυτός ο ενσαρκωμένος Θεός έχει ήδη ταξινομήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα σύμφωνα με το είδος, έχει ήδη κρίνει το σύνολο της ανθρωπότητας και έχει κανονίσει έναν κατάλληλο προορισμό για ολόκληρη την ανθρωπότητα. Παρόλο που ο Θεός επιτελεί το έργο Του μόνο στην Κίνα, στην πραγματικότητα έχει ήδη αποφασίσει το έργο ολόκληρου του σύμπαντος. Δεν μπορεί να περιμένει μέχρι το έργο Του να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την ανθρωπότητα προτού εκφέρει το λόγο Του και ολοκληρώσει τα σχέδιά Του βήμα προς βήμα. Δεν θα ήταν τότε πολύ αργά; Τώρα είναι σε θέση να ολοκληρώσει το μελλοντικό Του έργο εκ των προτέρων. Επειδή Αυτός που εργάζεται είναι ο ενσαρκωμένος Θεός, κάνει απεριόριστη εργασία μέσα σε ένα περιορισμένο πεδίο και μετά θα ωθήσει τον άνθρωπο να εκτελέσει το καθήκον που πρέπει. Αυτή είναι η αρχή του έργου Του. Μπορεί να ζει μόνο με τον άνθρωπο για κάποιο χρονικό διάστημα και δεν μπορεί να συνοδεύσει τον άνθρωπο μέχρι να ολοκληρωθεί το έργο ολόκληρης αυτής της περιόδου. Επειδή είναι Θεός, προλέγει το μελλοντικό Του έργο. Στη συνέχεια, θα ταξινομήσει ολόκληρη την ανθρωπότητα σύμφωνα με το είδος με τον λόγο Του και η ανθρωπότητα θα εισέλθει στο βήμα προς βήμα έργο Του σύμφωνα με τον λόγο Του. Κανείς δεν θα διαφύγει κι όλοι πρέπει να κάνουν πράξη τον λόγο Του. Έτσι, στο μέλλον, η εποχή θα καθοδηγείται από τα λόγια Του και δεν θα καθοδηγείται από το Πνεύμα.

Το έργο του ενσαρκωμένου Θεού πρέπει να ολοκληρωθεί στην ενσάρκωση. Εάν είχε γίνει απευθείας από το Πνεύμα του Θεού, δεν θα είχε αποτέλεσμα. Ακόμα κι αν αυτό είχε γίνει από το Πνεύμα, το έργο δεν θα είχε μεγάλη σημασία και τελικά δεν θα ήταν πειστικό. Όλα τα πλάσματα επιθυμούν να μάθουν εάν το έργο του Δημιουργού έχει σημασία, τι αντιπροσωπεύει, για χάρη ποιου γίνεται, αν το έργο του Θεού είναι γεμάτο από εξουσία και σοφία και αν είναι ύψιστης αξίας και σημασίας. Το έργο που επιτελεί είναι για τη σωτηρία ολόκληρης της ανθρωπότητας, για να νικήσει τον Σατανά και για να γίνει μάρτυράς για τον Εαυτό Του μεταξύ όλων των πραγμάτων. Ως εκ τούτου, το έργο που κάνει πρέπει να έχει μεγάλη σημασία. Η σάρκα του ανθρώπου έχει διαφθαρεί από τον Σατανά, έχει βαθιά τυφλωθεί και έχει βαθιά πληγεί. Ο πιο θεμελιώδης λόγος για τον οποίο ο Θεός δουλεύει προσωπικά κατά την ενσάρκωση είναι επειδή το αντικείμενο της σωτηρίας Του είναι ο άνθρωπος, ο οποίος είναι από σάρκα κι επειδή ο Σατανάς χρησιμοποιεί επίσης τη σάρκα του ανθρώπου για να διαταράξει το έργο του Θεού. Η μάχη με τον Σατανά είναι στην πραγματικότητα το έργο της κατάκτησης του ανθρώπου και, ταυτόχρονα, ο άνθρωπος είναι επίσης το αντικείμενο της σωτηρίας του Θεού. Έτσι, το έργο του ενσαρκωμένου Θεού είναι απαραίτητο. Ο Σατανάς διέφθειρε τη σάρκα του ανθρώπου, ο άνθρωπος έγινε η ενσάρκωση του Σατανά και έγινε το αντικείμενο που θα νικηθεί από τον Θεό. Με αυτόν τον τρόπο, το έργο της μάχης με τον Σατανά και της σωτηρίας της ανθρωπότητας λαμβάνει χώρα στη γη και ο Θεός πρέπει να γίνει άνθρωπος για να πολεμήσει τον Σατανά. Αυτό είναι έργο μέγιστης πρακτικότητας. Όταν ο Θεός δουλεύει στη σάρκα, δίνει στην πραγματικότητα μάχη με τον Σατανά στη σάρκα. Όταν δουλεύει στη σάρκα, επιτελεί το έργο Του στην πνευματική σφαίρα και το σύνολο του έργου Του στο πνευματικό βασίλειο υλοποιείται στη γη. Αυτός που κατακτάται είναι ο άνθρωπος, ο οποίος είναι ανυπάκουος σε Αυτόν, αυτός που νικήθηκε είναι η ενσάρκωση του Σατανά (φυσικά, αυτός είναι και πάλι ο άνθρωπος), ο οποίος είναι εχθρικός σ’ Αυτόν, και αυτός που τελικά σώζεται είναι επίσης ο άνθρωπος. Με αυτόν τον τρόπο, είναι ακόμα πιο αναγκαίο να γίνει ο Θεός άνθρωπος που έχει το εξωτερικό κέλυφος ενός πλάσματος, έτσι ώστε να είναι σε θέση να δώσει πραγματική μάχη με τον Σατανά, κατακτώντας τον άνθρωπο, ο οποίος είναι ανυπάκουος σε Αυτόν και κατέχει το ίδιο εξωτερικό κέλυφος με Εκείνον, και να σώσει τον άνθρωπο, που επίσης έχει το ίδιο εξωτερικό κέλυφος και ο οποίος έχει υποστεί βλάβη από τον Σατανά. Ο εχθρός Του είναι ο άνθρωπος, το αντικείμενο της κατάκτησής Του είναι ο άνθρωπος και το αντικείμενο της σωτηρίας Του είναι ο άνθρωπος, ο οποίος δημιουργήθηκε από Αυτόν. Οπότε πρέπει να γίνει άνθρωπος και, με αυτόν τον τρόπο, το έργο Του γίνεται πολύ πιο εύκολο. Είναι σε θέση να νικήσει τον Σατανά και να κατακτήσει την ανθρωπότητα και, επιπλέον, είναι σε θέση να σώσει την ανθρωπότητα. Αν και αυτή η σάρκα μοιάζει κανονική και αληθινή, δεν είναι κοινή σάρκα: Δεν είναι ανθρώπινη σάρκα, αλλά ανθρώπινη και θεϊκή σάρκα μαζί. Αυτή είναι η διαφορά Του σε σχέση με τον άνθρωπο και είναι το σημάδι της ταυτότητας του Θεού. Μόνο σάρκα όπως αυτή μπορεί να εκτελέσει το έργο που Εκείνος προτίθεται να κάνει, να εκπληρώσει τη διακονία του ενσαρκωμένου Θεού και να ολοκληρώσει πλήρως το έργο Του στον άνθρωπο. Αν δεν συνέβαινε με αυτό τον τρόπο, το έργο Του στον άνθρωπο θα ήταν πάντοτε κενό και με ατέλειες. Παρόλο που ο Θεός μπορεί να αγωνιστεί με το πνεύμα του Σατανά και να βγει νικηφόρος, η παλιά διάθεση του διαφθαρμένου ανθρώπου δεν μπορεί ποτέ να αποκατασταθεί και όσοι είναι ανυπάκουοι σ’ Αυτόν και αντιτίθενται σ’ Αυτόν, δεν μπορούν ποτέ να τεθούν υπό το κράτος Του. Έτσι, δεν μπορεί ποτέ να κατακτήσει την ανθρωπότητα και δεν μπορεί ποτέ να κερδίσει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Εάν το έργο Του στη γη δεν μπορεί να ολοκληρωθεί, τότε η διαχείρισή Του δεν θα τερματιστεί ποτέ και ολόκληρη η ανθρωπότητα δεν θα μπορέσει να εισέλθει σε ανάπαυση. Εάν ο Θεός δεν μπορεί να εισέλθει σε ανάπαυση με όλα τα πλάσματά Του, τότε δεν θα υπάρξει ποτέ αποτέλεσμα ενός τέτοιου έργου διαχείρισης και η δόξα του Θεού συνεπώς εξαφανίζεται. Αν και η σάρκα Του δεν έχει καμία εξουσία, το έργο που κάνει θα έχει επιτύχει το αποτέλεσμά του. Αυτή είναι η αναπόφευκτη κατεύθυνση του έργου Του. Ανεξάρτητα από το αν η σάρκα Του έχει ή όχι εξουσία, εφόσον είναι ικανός να επιτελεί το έργο του ίδιου του Θεού, τότε είναι και ο ίδιος ο Θεός. Ανεξάρτητα από το πόσο κανονική και συνηθισμένη είναι αυτή η σάρκα, μπορεί να ολοκληρώνει το έργο που πρέπει να κάνει, γιατί αυτή η σάρκα είναι Θεός κι όχι απλά άνθρωπος. Ο λόγος για τον οποίο αυτή η σάρκα μπορεί να κάνει το έργο που ο άνθρωπος δεν μπορεί να κάνει, είναι επειδή η εσωτερική Του ουσία είναι ανόμοια με εκείνη που υπάρχει στον άνθρωπο και ο λόγος για τον οποίο μπορεί να σώσει τον άνθρωπο είναι επειδή η ταυτότητά Του είναι διαφορετική από αυτή του κάθε ανθρώπου. Αυτή η σάρκα είναι τόσο σημαντική για την ανθρωπότητα, επειδή είναι άνθρωπος και ακόμη περισσότερο Θεός, γιατί μπορεί να κάνει το έργο που κανένας συνηθισμένος άνθρωπος με σάρκα δεν μπορεί να κάνει, κι επειδή μπορεί να σώσει τον διεφθαρμένο άνθρωπο, ο οποίος ζει μαζί μ’ Αυτόν στη γη. Αν και είναι πανομοιότυπος με τον άνθρωπο, ο ενσαρκωμένος Θεός είναι πιο σημαντικός για την ανθρωπότητα από κάθε άνθρωπο με αξία, διότι μπορεί να κάνει το έργο που δεν μπορεί να γίνει από το Πνεύμα του Θεού, είναι πιο ικανός από το Πνεύμα του Θεού να γίνει μάρτυρας του ίδιου του Θεού και είναι πιο ικανός από το Πνεύμα του Θεού να αποκτήσει πλήρως την ανθρωπότητα. Ως αποτέλεσμα, παρόλο που αυτή η σάρκα είναι κανονική και συνηθισμένη, η συμβολή Του στην ανθρωπότητα και η σημασία Του για την ύπαρξη της ανθρωπότητας Τον καθιστούν πολύτιμη και η πραγματική αξία και σημασία αυτής της ενσάρκωσης είναι ανυπολόγιστη σε κάθε άνθρωπο. Αν η σάρκα τούτη δεν μπορεί να καταστρέψει άμεσα τον Σατανά, τότε μπορεί να χρησιμοποιήσει το έργο Του για να κατακτήσει την ανθρωπότητα, να νικήσει τον Σατανά και να κάνει τον Σατανά να τεθεί υπό το κράτος Του πλήρως. Επειδή ο Θεός είναι ενσαρκωμένος, μπορεί να νικήσει τον Σατανά και είναι σε θέση να σώσει την ανθρωπότητα. Δεν καταστρέφει άμεσα τον Σατανά, αλλά ενσαρκώνεται για να επιτελέσει το έργο Του και να κατακτήσει την ανθρωπότητα που έχει διαφθαρεί από τον Σατανά. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί καλύτερα να γίνει μάρτυρας του εαυτού Του ανάμεσα σε όλα τα πλάσματα και μπορεί καλύτερα να σώσει τον διεφθαρμένο άνθρωπο. Η ήττα του Σατανά από τον ενσαρκωμένο Θεό αποτελεί την πιο σημαντική μαρτυρία και είναι πιο πειστική από την άμεση καταστροφή του Σατανά από το Πνεύμα του Θεού. Ο ενσαρκωμένος Θεός μπορεί καλύτερα να βοηθήσει τον άνθρωπο να γνωρίσει τον Δημιουργό και μπορεί καλύτερα να γίνει μάρτυρας του εαυτού Του μεταξύ των πλασμάτων.

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.