Αφού μιλάμε για το θέμα του γάμου, οφείλουμε να δούμε πώς πρέπει πραγματικά να ορίζουμε και να αντιλαμβανόμαστε επακριβώς και σωστά τον γάμο. Και, εφόσον μιλάμε για αυτό το θέμα, πρέπει να αναζητήσουμε την απάντηση στα λόγια του Θεού, να ορίσουμε και να αντιληφθούμε σωστά τον γάμο με βάση όλα όσα έχει πει και κάνει ο Θεός πάνω στο ζήτημα, ώστε να αποσαφηνίσουμε την πραγματική κατάσταση του γάμου και την αρχική πρόθεση πίσω από τη δημιουργία και την ύπαρξή του. Αν θέλει κανείς να δει ξεκάθαρα τον ορισμό και την έννοια του γάμου, πρέπει πρώτα να εξετάσει τους προγόνους της ανθρωπότητας. Για ποιον λόγο πρέπει να αρχίσει από εκεί; Η ανθρωπότητα κατάφερε να επιβιώσει μέχρι σήμερα λόγω του γάμου των προγόνων της. Με άλλα λόγια, η βασική αιτία που υπάρχουν τόσοι άνθρωποι σήμερα είναι γιατί ο Θεός δημιούργησε αρχικά τον γάμο μεταξύ των ανθρώπων. Άρα, λοιπόν, αν θέλει κανείς να κατανοήσει τον ακριβή ορισμό και την ακριβή έννοια του γάμου, πρέπει πρώτα να εξετάσει τον γάμο των προγόνων της ανθρωπότητας. Πότε ξεκίνησαν να παντρεύονται οι πρόγονοι της ανθρωπότητας; Ξεκίνησε με τη δημιουργία του ανθρώπου από τον Θεό. Καταγράφεται ήδη στο Βιβλίο της Γένεσης, οπότε πρέπει να ανοίξουμε τη Βίβλο και να δούμε τι λένε τα σχετικά εδάφια. Αυτό το θέμα ενδιαφέρει την πλειονότητα των ανθρώπων; Όσοι είναι ήδη παντρεμένοι μπορεί να νομίζουν ότι δεν υπάρχει καν λόγος συζήτησης, ότι το θέμα είναι πολύ κοινότυπο. Οι νέοι και αδέσμευτοι, όμως, ενδιαφέρονται ιδιαίτερα γι’ αυτό το θέμα, επειδή πιστεύουν πως ο γάμος είναι ένα μυστήριο και υπάρχουν πολλά που δεν γνωρίζουν γι’ αυτόν. Ας αρχίσουμε τη συζήτηση από τα βασικά. Ας διαβάσει κάποιος το εδάφιο Γένεση 2:18. («Και είπε Ιεχωβά ο Θεός, Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν».) Και τώρα το Γένεση 2:21-24. («Και επέβαλε Ιεχωβά ο Θεός έκστασιν επί τον Αδάμ, και εκοιμήθη· και έλαβε μίαν εκ των πλευρών αυτού και έκλεισε με σάρκα τον τόπον αυτής. Και κατεσκεύασε Ιεχωβά ο Θεός την πλευράν, την οποίαν έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα και έφερεν αυτήν προς τον Αδάμ. Και είπεν ο Αδάμ, Τούτο είναι τώρα οστούν εκ των οστέων μου και σαρξ εκ της σαρκός μου· αύτη θέλει ονομασθή ανδρίς, διότι εκ του ανδρός αύτη ελήφθη. Διά τούτο θέλει αφήσει ο άνθρωπος τον πατέρα αυτού και την μητέρα αυτού, και θέλει προσκολληθή εις την γυναίκα αυτού· και θέλουσιν είσθαι οι δύο εις σάρκα μίαν».) Και τώρα το Γένεση 3:16-19. («Προς δε την γυναίκα είπε, Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου· με λύπας θέλεις γεννά τέκνα· και προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει. Προς δε τον Αδάμ είπεν, Επειδή υπήκουσας εις τον λόγον της γυναικός σου, και έφαγες από του δένδρου, από του οποίου προσέταξα εις σε λέγων, Μη φάγης απ’ αυτού, κατηραμένη να ήναι η γη εξ αιτίας σου· με λύπας θέλεις τρώγει τους καρπούς αυτής πάσας τας ημέρας της ζωής σου· και ακάνθας και τριβόλους θέλει βλαστάνει εις σέ· και θέλεις τρώγει τον χόρτον του αγρού· εν τω ιδρώτι του προσώπου σου θέλεις τρώγει τον άρτον σου, εωσού επιστρέψης εις την γην, εκ της οποίας ελήφθης· επειδή γη είσαι, και εις γην θέλεις επιστρέψει».) Θα σταματήσουμε εδώ. Έχουμε συνολικά εννιά στίχους της Βίβλου —πέντε στο δεύτερο κεφάλαιο και τέσσερις στο τρίτο. Εννιά στίχοι του Βιβλίου της Γένεσης περιγράφουν ένα μόνο πράγμα: Πώς προέκυψε ο γάμος του προπάτορα της ανθρωπότητας. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Καταλάβατε τώρα; Κατανοείτε κάπως καλύτερα το γενικό νόημα; Θα το θυμάστε; Ποιο είναι το κύριο θέμα συζήτησης εδώ; (Πώς προέκυψε ο γάμος του προπάτορα της ανθρωπότητας.) Και πώς ακριβώς προέκυψε; (Τον προετοίμασε ο Θεός.) Σωστά, αυτή είναι η αληθινή κατάσταση των πραγμάτων. Τον προετοίμασε ο Θεός για τον άνθρωπο. Ο Θεός δημιούργησε τον Αδάμ, κι έπειτα δημιούργησε μια σύντροφο γι’ αυτόν, μια σύζυγο για να τον βοηθάει, να τον συντροφεύει και να ζει μαζί του. Έτσι προέκυψε ο γάμος του προπάτορα της ανθρωπότητας κι από εκεί προήλθε ο ανθρώπινος γάμος. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Γνωρίζουμε την προέλευση του ανθρώπινου γάμου: Ορίστηκε από τον Θεό. Ο Θεός ετοίμασε μια σύντροφο για τον προπάτορα της ανθρωπότητας, που θα μπορούσε να ονομαστεί και σύζυγος, η οποία στη συνέχεια θα τον βοηθούσε και θα τον συντρόφευε στη ζωή. Έτσι προέκυψε ο γάμος. Αφού, λοιπόν, εξετάσαμε την προέλευσή του, πώς πρέπει να κατανοούμε σωστά τον γάμο; Θα λέγατε πως ο γάμος είναι ιερός; (Ναι.) Είναι ιερός; Έχει καμία σχέση με την ιερότητα; Δεν έχει. Δεν μπορείτε να πείτε κάτι τέτοιο. Ο γάμος ρυθμίζεται και ορίζεται από τον Θεό. Προέκυψε και προήλθε από τη δημιουργία του Θεού. Ο Θεός δημιούργησε τον πρώτο άνθρωπο, ο οποίος χρειαζόταν μια σύντροφο για να τον βοηθάει, να τον συντροφεύει και να ζει μαζί του· έτσι, ο Θεός δημιούργησε μια σύντροφο γι’ αυτόν, κι έπειτα προέκυψε ο γάμος. Αυτό είναι όλο. Τόσο απλό είναι το θέμα. Αυτό είναι το βασικό που θα πρέπει να κατανοείτε για τον γάμο. Ο γάμος προέρχεται από τον Θεό· είναι κάτι που διευθετεί και ορίζει Αυτός. Αν μη τι άλλο, μπορείτε να πείτε πως δεν κάτι αρνητικό, αλλά θετικό. Θα μπορούσαμε, επίσης, να πούμε πως ο γάμος είναι κάτι σωστό —ένα σωστό κομμάτι στην πορεία της ζωής του ανθρώπου και στη διαδικασία της ύπαρξής του. Δεν είναι κάτι μοχθηρό, ούτε κάποιο εργαλείο ή μέσο διαφθοράς της ανθρωπότητας· είναι κάτι σωστό και θετικό, επειδή δημιουργήθηκε και ορίστηκε από τον Θεό και επειδή, φυσικά, τον διευθέτησε Αυτός. Ο γάμος προέρχεται από τη δημιουργία του Θεού και είναι κάτι που διευθέτησε και όρισε Αυτός προσωπικά· αν τον εξετάσουμε, λοιπόν, από αυτήν την οπτική γωνία, η μόνη άποψη που οφείλει να έχει κανείς σχετικά με τον γάμο είναι πως προέρχεται από τον Θεό και είναι κάτι σωστό και θετικό, όχι κάτι το αρνητικό, μοχθηρό, ιδιοτελές ή σκοτεινό. Δεν προέρχεται από τον άνθρωπο, ούτε από τον Σατανά, ούτε βέβαια αναπτύχθηκε οργανικά μέσα στη φύση· αντίθετα, τον δημιούργησε ο Θεός με τα ίδια Του τα χέρια και τον διευθέτησε και τον όρισε προσωπικά. Αυτό είναι απολύτως βέβαιο. Έτσι, λοιπόν, ορίζουμε και αντιλαμβανόμαστε με πιο γνήσιο τρόπο και με μεγαλύτερη ακρίβεια τον γάμο.

Τώρα που καταλαβαίνετε πώς θα πρέπει να ορίζετε και να αντιλαμβάνεστε με ακρίβεια τον γάμο, ας εξετάσουμε το εξής: Γιατί ο Θεός καθόρισε και διευθέτησε τον γάμο; Ποιο νόημα κρύβεται πίσω από αυτό; Αυτό αναφέρεται στα εδάφια της Βίβλου που διαβάσαμε· ειδικότερα, αναλύεται ο λόγος που υπάρχει ο γάμος στην ανθρωπότητα, ποιες ήταν οι σκέψεις του Θεού, πώς ήταν η κατάσταση και τα πράγματα εκείνη την εποχή και υπό ποιες συνθήκες έδωσε ο Θεός τον γάμο αυτόν στον άνθρωπο. Ο Ιεχωβά Θεός χρησιμοποίησε τα εξής λόγια: «Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν». Αυτή η πρόταση μας λέει δύο πράγματα. Πρώτον, ο Θεός είδε πως ο άνθρωπος ένιωθε μεγάλη μοναξιά χωρίς παρέα, ταίρι, κάποιο άτομο να μιλάει ή μια συντροφιά για να μοιράζεται την ευτυχία και τις σκέψεις του. Είδε πως η ζωή του θα ήταν βαρετή, άχρωμη και ανιαρή, κι έτσι σκέφτηκε το εξής: Ο άνθρωπος νιώθει μοναξιά χωρίς παρέα, οπότε πρέπει να του φτιάξω μια σύντροφο. Αυτή η σύντροφος θα είναι σύζυγός του, θα τον συντροφεύει παντού και θα τον βοηθάει στα πάντα. Θα είναι ταυτόχρονα σύντροφος και σύζυγός του. Σκοπός της θα είναι να τον συντροφεύει στη ζωή και να βαδίζει μαζί του στο μονοπάτι της ζωής του. Είτε για δέκα, είκοσι, εκατό ή διακόσια χρόνια, αυτή η σύντροφος θα είναι στο πλευρό του, θα είναι διαρκώς μαζί του, θα του μιλάει, θα μοιράζεται μαζί του την ευτυχία, τον πόνο και κάθε συναίσθημά της και, ταυτόχρονα, θα τον συντροφεύει ώστε να έχει παρέα και να μη νιώθει μοναξιά. Αυτές οι σκέψεις και οι ιδέες που γεννήθηκαν στο μυαλό του Θεού είναι οι συνθήκες κατά τις οποίες προέκυψε ο γάμος. Υπό τις συνθήκες αυτές, ο Θεός έκανε κάτι άλλο. Ας ρίξουμε μια ματιά στη βιβλική αναφορά: «Και επέβαλε Ιεχωβά ο Θεός έκστασιν επί τον Αδάμ, και εκοιμήθη· και έλαβε μίαν εκ των πλευρών αυτού και έκλεισε με σάρκα τον τόπον αυτής. Και κατεσκεύασε Ιεχωβά ο Θεός την πλευράν, την οποίαν έλαβεν από του Αδάμ, εις γυναίκα και έφερεν αυτήν προς τον Αδάμ». Ο Θεός πήρε ένα πλευρό από τον άντρα και, με λίγο χώμα, έπλασε έναν άλλο άνθρωπο. Ο άνθρωπος αυτός δημιουργήθηκε από το πλευρό του άντρα. Με απλά λόγια, αυτός ο άνθρωπος —η σύντροφος του Αδάμ— δημιουργήθηκε από τη σάρκα και τα οστά του σώματός του. Εφόσον ήταν, λοιπόν, σύντροφός του, δεν μπορούμε να πούμε πως ήταν και μέρος του σώματός του; (Ναι.) Με άλλα λόγια, προήλθε από εκείνον. Αφού δημιουργήθηκε, πώς την ονόμασε ο Αδάμ; «Γυναίκα». Ο Αδάμ ήταν άντρας, κι εκείνη γυναίκα. Ήταν φανερό πως ήταν δύο άτομα διαφορετικού φύλου. Ο Θεός έπλασε πρώτα ένα άτομο με αντρικά χαρακτηριστικά, έπειτα πήρε ένα πλευρό από τον άντρα και δημιούργησε ένα άτομο με γυναικεία χαρακτηριστικά. Οι δυο τους ζούσαν μαζί σαν ένα· αυτό συνιστά τον γάμο και έτσι δημιουργήθηκε. Άρα, λοιπόν, με ό,τι είδους γονείς κι αν μεγαλώνουν οι άνθρωποι, στο τέλος όλοι πρέπει να παντρευτούν και να ενωθούν με το έτερόν τους ήμισυ και να βαδίσουν μέχρι το τέλος της πορείας, όπως το καθόρισε και το διευθέτησε ο Θεός. Αυτό καθόρισε ο Θεός. Από αντικειμενική σκοπιά, οι άνθρωποι χρειάζονται συντρόφους· από υποκειμενική σκοπιά, εφόσον ο γάμος ορίζεται από τον Θεό, το αντρόγυνο οφείλει να είναι ένα —ένας ενιαίος άνθρωπος που δεν μπορεί να διαιρεθεί. Αυτό το γεγονός είναι συνάμα υποκειμενικό και αντικειμενικό. Κάθε άνθρωπος, λοιπόν, πρέπει να αφήσει την οικογένεια στην οποία γεννήθηκε, να παντρευτεί και να δημιουργήσει δική του οικογένεια με το έτερόν του ήμισυ. Αυτό είναι αναπόφευκτο. Γιατί; Επειδή το ορίζει ο Θεός και είναι κάτι που διευθέτησε όταν πρωτοδημιούργησε τον άνθρωπο. Τι μας δείχνει αυτό; Όποιος κι αν φαντάζεσαι πως θα είναι το έτερόν σου ήμισυ —είτε είναι αυτός που χρειάζεσαι και ελπίζεις υποκειμενικά είτε όχι— και όποιο κι αν είναι το υπόβαθρό του, το άτομο που θα παντρευτείς και με το οποίο θα δημιουργήσεις οικογένεια και θα περάσεις τη ζωή σου είναι σίγουρα αυτό που έχει ήδη διευθετήσει και ορίσει για σένα ο Θεός. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Γιατί αυτό; (Γιατί το καθόρισε ο Θεός.) Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος. Αν το εξετάσουμε στο πλαίσιο προηγούμενων ζωών ή από τη σκοπιά του Θεού, ένα ζευγάρι που παντρεύεται είναι στην ουσία ένα. Ο Θεός, λοιπόν, διευθετεί να παντρευτείς και να περάσεις τη ζωή σου με το άτομο με το οποίο είστε ένα. Με απλά λόγια, έτσι έχουν τα πράγματα. Είτε ο άνθρωπος που θα παντρευτείς είναι ο σύντροφος των ονείρων σου, ο πρίγκιπας του παραμυθιού κι εκείνος που περίμενες, είτε τον αγαπάς και σ’ αγαπάει, είτε παντρευτήκατε πολύ φυσικά από τύχη και σύμπτωση είτε υπό κάποια άλλη συνθήκη, ο γάμος σας έχει οριστεί από τον Θεό. Αυτός όρισε να είστε σύντροφοι, να συντροφεύετε ο ένας τον άλλο, να περάσετε μαζί τη ζωή σας και να βαδίσετε μαζί ως το τέλος χέρι-χέρι. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Πιστεύετε πως αυτή η αντίληψη είναι επιτηδευμένη ή στρεβλή; (Όχι.) Δεν είναι ούτε επιτηδευμένη ούτε στρεβλή. Κάποιοι λένε το εξής: «Μπορεί να κάνεις λάθος που το λες αυτό. Αν αυτοί οι γάμοι έχουν όντως οριστεί απ’ τον Θεό, τότε γιατί κάποιοι καταλήγουν σε διαζύγιο;» Επειδή η ανθρώπινη φύση αυτών των ανθρώπων έχει προβλήματα· αυτό είναι άλλο θέμα. Αφορά το ζήτημα της επιδίωξης της αλήθειας, πάνω στο οποίο θα συναναστραφούμε αργότερα. Τώρα που μιλάμε για το πώς ορίζουμε, κατανοούμε και αντιλαμβανόμαστε ακριβώς τον γάμο, είναι γεγονός πως έτσι έχουν τα πράγματα. Κάποιοι λένε το εξής: «Εφόσον λες πως το αντρόγυνο είναι ένα, τότε δεν ισχύει αυτό που λένε οι άπιστοι: “Αν είναι γραφτό, τότε θα γίνει· αν δεν είναι γραφτό, τότε δεν θα γίνει” και όπως λένε οι άνθρωποι από κάποια έθνη: “Θέλει να ’χεις καλό κάρμα για εκατό χρόνια ώστε να κερδίσεις την ευκαιρία να κάνεις ένα ακτοπλοϊκό ταξίδι με κάποιον, και καλό κάρμα για χίλια χρόνια ώστε να μοιραστείς με κάποιον ένα συζυγικό κρεβάτι”^[a]»; Πιστεύετε πως ο γάμος —όπως τον συζητάμε αυτήν τη στιγμή— έχει καμία σχέση μ’ αυτά τα ρητά; (Όχι.) Δεν έχει σχέση μ’ αυτά. Ο γάμος δεν προέκυψε ως αποτέλεσμα καλλιέργειας· ορίζεται από τον Θεό. Όταν ο Θεός ορίζει πως δύο άνθρωποι θα γίνουν αντρόγυνο και σύντροφοι, δεν χρειάζεται να καλλιεργήσουν τον εαυτό τους. Τι να καλλιεργήσουν; Ηθική υπόσταση; Ανθρώπινη φύση; Δεν χρειάζεται να καλλιεργήσουν τον εαυτό τους. Έτσι μιλούν οι βουδιστές, δεν είναι η αλήθεια ούτε έχει κάποια σχέση μ’ αυτήν. Ο γάμος διευθετείται και ορίζεται από τον Θεό. Είτε όσον αφορά τη θεωρία ή την πράξη, είτε τον ορισμό είτε την έννοια, έτσι θα πρέπει να γίνεται κατανοητός ο γάμος. Από τα λόγια που είναι καταγεγραμμένα στη Βίβλο και τη συναναστροφή αυτή, γνωρίζετε πλέον πώς ορίζεται και νοείται ο γάμος με ακρίβεια και σύμφωνα με την αλήθεια; (Ναι.) Αυτή η έννοια και αυτός ο ορισμός δεν είναι στρεβλά. Δεν είναι κάποια μεροληπτική σκοπιά, ούτε κατανοείται και ορίζεται, βέβαια, από τα ανθρώπινα συναισθήματα. Αντίθετα, έχει βάση· στηρίζεται στα λόγια και τις πράξεις του Θεού, στις διευθετήσεις και τον καθορισμό Του. Τώρα που φτάσαμε σ’ αυτό το σημείο, αντιλαμβάνεστε όλοι πώς πρέπει να κατανοείτε τον γάμο και ποιος είναι ο βασικός ορισμός του; (Ναι.) Εφόσον το κατανοείτε αυτό, δεν θα έχετε πια μη αντικειμενικές φαντασιοπληξίες για τον γάμο, και τα παράπονά σας γι’ αυτόν θα μειωθούν, σωστά; Μπορεί κάποιοι να πουν το εξής: «Ναι, ο γάμος ορίζεται από τον Θεό, δεν αντιλέγουμε. Οι γάμοι, όμως, διαλύονται. Αυτό γιατί συμβαίνει;» Για πολλούς λόγους. Οι διεφθαρμένοι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, δεν μπορούν να διακρίνουν την ουσία των ζητημάτων, επιδιώκουν να ικανοποιήσουν τους πόθους και τις προτιμήσεις τους, σε σημείο που υποστηρίζουν τη μοχθηρία· γι’ αυτό διαλύονται οι γάμοι τους. Αυτό είναι ένα άλλο θέμα, για το οποίο δεν θα μιλήσουμε περαιτέρω.

Ας μιλήσουμε για τη βοήθεια και τη συντροφικότητα που χαρακτηρίζει ένα παντρεμένο ζευγάρι. Ο Θεός είπε: «Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν». Οι παντρεμένοι ξέρουν πως ο γάμος φέρνει πολλά κι ασύλληπτα οφέλη στην οικογένεια και τη ζωή ενός ανθρώπου. Στην αρχή, οι άνθρωποι αισθάνονται μεγάλη μοναξιά και απομόνωση όταν ζουν μόνοι, αφού δεν έχουν σε ποιον να μιλήσουν και να εκμυστηρευτούν τις σκέψεις τους, ούτε κάποιον να τους κρατάει συντροφιά. Η ζωή, λοιπόν, είναι ιδιαίτερα βαρετή και νιώθουν αβοήθητοι. Μόλις παντρευτούν, δεν χρειάζεται πια να υποφέρουν απ’ αυτήν τη μοναξιά και απομόνωση. Πλέον έχουν έναν άνθρωπο στον οποίο μπορούν να εκμυστηρευτούν τις σκέψεις τους. Μερικές φορές, εκφράζουν τα βάσανά τους στον σύντροφό τους, ενώ άλλες, μοιράζονται μαζί του τα συναισθήματα και τις χαρές τους ή, μάλιστα, εκτονώνουν πάνω του τον θυμό τους. Άλλες φορές, ανοίγουν την καρδιά τους ο ένας στον άλλο, και τότε η ζωή φαίνεται χαρούμενη και ευτυχισμένη. Εμπιστεύονται πράγματα και πιστεύουν ο ένας στον άλλο· άρα, λοιπόν, εκτός του ότι δεν νιώθουν πια μοναξιά, βιώνουν και πολλές άλλες χαρές και απολαμβάνουν την ευτυχία που πηγάζει από το γεγονός πως έχουν έναν σύντροφο. Πέρα από τις διάφορες ψυχολογικές διαθέσεις, τα διάφορα συναισθήματα και αισθήματα, και τις διάφορες σκέψεις που πρέπει να εκφράζουν, οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίσουν πολλά πρακτικά ζητήματα στην καθημερινότητα και στη ζωή τους, όπως οι καθημερινές ανάγκες, τα ρούχα, το φαγητό και η στέγη. Έστω, για παράδειγμα, πως δύο άνθρωποι θέλουν να ζήσουν μαζί και πρέπει να χτίσουν μια μικρή αποθήκη. Ο άντρας πρέπει να κάνει τον χτίστη και να τοποθετήσει τα τούβλα για να κατασκευάσει τον τοίχο, ενώ η γυναίκα μπορεί να του δίνει τα τούβλα και να ανακατεύει το κονίαμα ή να σκουπίζει τον ιδρώτα του και να του δίνει νερό, κι έτσι να τον βοηθάει. Οι δυο τους μιλούν και γελούν, κι εκείνος έχει μια βοηθό —πράγμα καλό. Προτού καλά καλά βραδιάσει, το έργο έχει τελειώσει. Είναι όπως περιγράφει η κινεζική όπερα «Ονειρεμένο ζευγάρι»: «Εγώ βγάζω νερό κι εσύ ποτίζεις τον κήπο». Τι άλλο; («Εσύ οργώνεις τα χωράφια κι εγώ υφαίνω».) Σωστά. Η γυναίκα υφαίνει, άρα είναι η κυρία του σπιτιού, ενώ ο άντρας οργώνει τα χωράφια, κι έτσι είναι ο κύριος εκτός σπιτιού. Είναι πολύ καλή αυτή η ζωή. Θα μπορούσαμε να τη χαρακτηρίσουμε ως αρμονικό συμπλήρωμα ή αρμονική συνύπαρξη. Μ’ αυτόν τον τρόπο, προβάλλονται οι δεξιότητες του άντρα στη ζωή, ενώ οι τομείς στους οποίους υστερεί ή δεν έχει δεξιότητες αντισταθμίζονται από τη γυναίκα· ο άντρας συγχωρεί, βοηθά και υποστηρίζει τη γυναίκα στα πράγματα στα οποία είναι αδύναμη, ενώ προβάλλονται και τα δικά της δυνατά σημεία, πράγμα που ωφελεί τον άντρα της οικογένειας. Τόσο ο άντρας όσο και η γυναίκα κάνουν το καθήκον τους, μαθαίνουν από τα δυνατά σημεία του άλλου ώστε να αντισταθμίσουν τις δικές τους αδυναμίες, και συνεργάζονται για να διαφυλάξουν την αρμονία του σπιτικού και τη ζωή και επιβίωση ολόκληρης της οικογένειας. Φυσικά, πιο σημαντικό από τη συντροφικότητα είναι πως στηρίζουν και βοηθούν ο ένας τον άλλο στη ζωή και περνούν καλά τις μέρες τους, είτε σε συνθήκες φτώχειας είτε ευημερίας. Με λίγα λόγια, όπως είπε ο Θεός, δεν είναι καλό να είναι μόνος του ο άνθρωπος, οπότε διευθέτησε για χάρη του τον γάμο· ο άντρας θα κόβει ξύλα και θα φροντίζει την αυλή, ενώ η γυναίκα θα μαγειρεύει, θα καθαρίζει, θα επιδιορθώνει ρούχα και θα περιποιείται ολόκληρη την οικογένεια. Ο καθένας τους κάνει καλά τη δουλειά του και φροντίζει ό,τι χρειάζεται στη ζωή, κι έτσι οι μέρες τους περνούν ευχάριστα. Η ζωή των ανθρώπων έχει αναπτυχθεί σταδιακά προς τα έξω από αυτό το ιδιαίτερο σημείο, και τα ανθρώπινα όντα αναπαράγονται και πολλαπλασιάζονται έως σήμερα. Ο γάμος, λοιπόν, είναι απαραίτητος για την ανθρωπότητα στο σύνολό της, για την ανάπτυξή της συνολικά, αλλά και για κάθε άνθρωπο χωριστά. Το αληθινό νόημα του γάμου δεν είναι μόνο η αναπαραγωγή του ανθρώπινου είδους· το πιο σημαντικό είναι πως ο Θεός κανονίζει έναν σύντροφο για κάθε άνθρωπο, ο οποίος θα τον συντροφεύει σε κάθε περίοδο της ζωής του, είτε αυτή είναι δύσκολη και οδυνηρή είτε εύκολη, χαρμόσυνη και ευτυχισμένη. Σε όλα αυτά, έχουν κάποιον στον οποίο μπορούν να εκμυστηρεύονται τις σκέψεις τους, να γίνουν ένα μαζί του σε καρδιά και νου, και να μοιράζονται τη λύπη, τον πόνο, την ευτυχία και τη χαρά τους. Αυτό το νόημα έχει η διευθέτηση του γάμου των ανθρώπων από τον Θεό, και είναι υποκειμενική ανάγκη κάθε ανθρώπου. Όταν ο Θεός δημιούργησε τον άνθρωπο, δεν ήθελε να νιώθει μοναξιά, οπότε διευθέτησε τον γάμο για χάρη του. Στον γάμο, οι άντρες και οι γυναίκες αναλαμβάνουν διαφορετικούς ρόλους· το σημαντικότερο είναι πως συντροφεύουν και στηρίζουν ο ένας τον άλλο, ζούνε καλά την κάθε τους μέρα και προχωρούν σωστά στον δρόμο της ζωής. Από τη μία, μπορούν να συντροφεύουν ο ένας τον άλλο και, από την άλλη, να στηρίζουν ο ένας τον άλλο. Αυτό είναι το νόημα του γάμου και γι’ αυτό είναι αναγκαίο να υπάρχει. Έτσι οφείλουν φυσικά, να κατανοούν οι άνθρωποι τον γάμο και να έχουν την ανάλογη στάση. Αυτήν την ευθύνη και την υποχρέωση οφείλουν να εκπληρώνουν απέναντί του.

Ας επιστρέψουμε στο εδάφιο Γένεση 3:16. Ο Θεός είπε στη γυναίκα: «Θέλω υπερπληθύνει τας λύπας σου και τους πόνους της κυοφορίας σου· με λύπας θέλεις γεννά τέκνα· και προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει». Αυτή είναι η ανάθεση που έδωσε ο Θεός στο γυναικείο φύλο. Αποτελούσε, ταυτόχρονα, και μια εντολή, με την οποία όριζε τον ρόλο που θα διαδραμάτιζε η γυναίκα στον γάμο και τις ευθύνες που θα αναλάμβανε. Η γυναίκα πρέπει να γεννά παιδιά· από μία άποψη, αυτό ήταν τιμωρία για την προηγούμενη παράβασή της αλλά, από μία άλλη, ήταν η ευθύνη και η υποχρέωση που έπρεπε να αποδεχθεί ως γυναίκα στον γάμο. Θα έπρεπε να μένει έγκυος και να γεννά παιδιά και, εκτός αυτού, να τα γεννά με πόνο. Μετά τον γάμο, οι γυναίκες δεν θα πρέπει να αρνούνται να κάνουν παιδιά από φόβο μην υποφέρουν. Αυτό είναι λάθος. Το να κάνεις παιδιά είναι μια ευθύνη που οφείλεις να αναλάβεις. Αν θέλεις, λοιπόν, να έχεις ένα άτομο να σε συντροφεύει και να σε βοηθά στη ζωή, πρέπει να σκεφτείς την πρωταρχική ευθύνη και υποχρέωση που αναλαμβάνεις όταν παντρεύεσαι. Αν μια γυναίκα πει: «Δεν θέλω να κάνω παιδιά», τότε ο άντρας θα πει με τη σειρά του το εξής: «Αν δεν θέλεις να κάνεις παιδιά, τότε δεν σε θέλω». Αν δεν θέλεις να βιώσεις τον πόνο της γέννας, τότε δεν θα πρέπει να παντρευτείς. Δεν θα πρέπει να παντρευτείς, γιατί δεν το αξίζεις. Με το που παντρευτείς, το πρώτο πράγμα που οφείλεις να κάνεις ως γυναίκα είναι να τεκνοποιήσεις και, εκτός αυτού, να υποφέρεις. Αν δεν μπορείς να το κάνεις αυτό, τότε δεν θα πρέπει να παντρευτείς. Παρόλο που δεν μπορεί να πει κανείς πως είσαι ανάξια να λέγεσαι γυναίκα, αν μη τι άλλο, έχεις αποτύχει να εκπληρώσεις την ευθύνη σου ως γυναίκα. Η πρώτη απαίτηση από τις γυναίκες είναι να συλλαμβάνουν και να κάνουν παιδιά. Η δεύτερη είναι η εξής: «Προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου, και αυτός θέλει σε εξουσιάζει». Ως γυναίκα, το να είσαι το έτερον ήμισυ ενός άντρα και να τον παντρεύεσαι αποδεικνύει πως είσαι το άλλο του μισό. Για να το θέσω κάπως δογματικά, αποδεικνύει πως είσαι κομμάτι του, οπότε πρέπει να επιθυμείς τον άντρα σου ή, με άλλα λόγια, πρέπει να τον έχεις μέσα στην καρδιά σου. Μόνο τότε θα τον φροντίζεις και θα τον συντροφεύεις μετά χαράς. Μόνο τότε θα εκπληρώνεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου ως γυναίκα, ακόμη κι όταν ο σύζυγός σου είναι άρρωστος, όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες, αναποδιές κι αποτυχίες, και όταν κάνει παραπατήματα ή βιώνει οδύνη μεταξύ άλλων ανθρώπων ή στη δική του ζωή. Τότε τον νοιάζεσαι, τον εκτιμάς, τον φροντίζεις, τον συνετίζεις, τον παρηγορείς, τον συμβουλεύεις και τον ενθαρρύνεις σαν γυναίκα. Τότε είσαι αληθινή και καλύτερη σύντροφος. Μόνο έτσι θα είναι ο γάμος σου ευτυχισμένος και μόνο τότε θα μπορείς να εκπληρώσεις την ευθύνη σου ως γυναίκα. Φυσικά, την ευθύνη αυτή δεν σου την εμπιστεύονται οι γονείς σου, αλλά ο Θεός. Αυτή είναι η ευθύνη και η υποχρέωση που οφείλει να εκπληρώσει μια γυναίκα. Έτσι οφείλεις να είσαι ως γυναίκα. Έτσι οφείλεις να φέρεσαι στον σύζυγό σου και να τον φροντίζεις· αυτή είναι η ευθύνη και η υποχρέωσή σου. Αν μια γυναίκα δεν μπορεί να το κάνει αυτό, τότε δεν είναι καλή ούτε είναι, φυσικά, αποδεκτή. Κι αυτό επειδή, αν μη τι άλλο, έχει αποτύχει να εκπληρώσει την απαίτηση που έχει ο Θεός από τις γυναίκες: «Προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου». Κατάλαβες; (Ναι.) Ως το άλλο μισό ενός άντρα, μπορείς να λατρεύεις και να φροντίζεις τον σύζυγό σου όταν τα πράγματα κυλούν ομαλά, όταν έχει χρήματα και εξουσία, όταν είναι υπάκουος, σε φροντίζει καλά, σε κάνει ευτυχισμένη και σε ικανοποιεί παντού. Όταν, όμως, αντιμετωπίζει δυσκολίες, αρρώστιες, αποτυχίες και δυσαρέσκειες, όταν νιώθει αποθαρρημένος και απογοητευμένος και τα πράγματα δεν πηγαίνουν όπως τα θέλει, τότε δεν μπορείς να εκπληρώσεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου ως γυναίκα, ούτε μπορείς να τον παρηγορήσεις εγκάρδια, να τον συνετίσεις, να τον ενθαρρύνεις ή να τον στηρίξεις. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν είσαι καλή γυναίκα, επειδή δεν έχεις εκπληρώσει την ευθύνη μιας γυναίκας και δεν είσαι καλή σύντροφος για κάποιον άντρα. Θα μπορούσε να πει, λοιπόν, κανείς πως μια τέτοια γυναίκα είναι κακή; Ούτε λόγος να τη χαρακτηρίσουμε κακή. Αν μη τι άλλο, όμως, δεν έχεις τη συνείδηση και τη λογική που απαιτεί ο Θεός και που οφείλει να έχει κάποιος με κανονική ανθρώπινη φύση· είσαι γυναίκα χωρίς ανθρώπινη φύση. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Έχουμε ολοκληρώσει την κουβέντα πάνω στις απαιτήσεις που υπάρχουν από τις γυναίκες. Ο Θεός έχει δηλώσει ποια ευθύνη έχει μια γυναίκα απέναντι στον σύζυγό της, και αυτή είναι η εξής: «Προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου». Η λέξη «επιθυμία» δεν έχει να κάνει με την αγάπη ή τη στοργή. Αντίθετα, σημαίνει πως πρέπει να έχεις τον άντρα σου μέσα στην καρδιά σου. Πρέπει να τον αγαπάς και να του φέρεσαι ως τον αγαπημένο σου, το άλλο σου μισό. Είναι αυτός που πρέπει να λατρεύεις, να συντροφεύεις και να φροντίζεις, ενώ οι δυο σας πρέπει να φροντίζετε ο ένας τον άλλο μέχρι το τέλος της ζωής σας. Πρέπει να τον φροντίζεις και να τον εκτιμάς με όλη την καρδιά σου. Αυτή είναι η ευθύνη σου και αυτό αφορά η λέξη «επιθυμία». Φυσικά, όταν ο Θεός λέει: «Προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου», η φράση «θέλει είσθαι η επιθυμία» διδάσκει τους ανθρώπους. Ως γυναίκα αποδεκτή και με ανθρώπινη φύση, πρέπει να επιθυμείς τον άντρα σου. Εκτός αυτού, ο Θεός δεν σου έχει πει να επιθυμείς και τον σύζυγό σου και άλλους άντρες. Δεν το είπε αυτό ο Θεός, σωστά; (Όχι, δεν το είπε.) Ο Θεός απαιτεί η γυναίκα να είναι πιστή στον σύζυγό της· μόνο αυτόν να έχει μέσα στην καρδιά της και μόνο αυτόν να επιθυμεί. Ο Θεός δεν θέλει να είναι ευμετάβλητη όσον αφορά το άτομο που αγαπάει, ούτε να είναι ασύδοτη, άπιστη στον σύζυγό της ή να επιθυμεί κάποιον άλλον εκτός του άντρα της. Αντίθετα, ο Θεός θέλει να επιθυμεί τον άνθρωπο που έχει παντρευτεί και με τον οποίο περνά το υπόλοιπο της ζωής της. Αυτόν τον άντρα θα πρέπει να επιθυμείς αληθινά και με αυτόν θα πρέπει να περάσεις μια ολόκληρη ζωή επίπονης προσπάθειας ώστε να τον φροντίζεις, να τον λατρεύεις, να τον νοιάζεσαι, να τον συντροφεύεις, να τον βοηθάς και να τον στηρίζεις. Κατάλαβες; (Ναι.) Δεν είναι καλό αυτό; (Ναι.) Αυτό το καλό υπάρχει στα πουλιά και στα πτηνά, και σε όλο το υπόλοιπο ζωικό βασίλειο. Στην ανθρωπότητα, όμως, είναι ουσιαστικά ανύπαρκτο, κι από αυτό βλέπεις πόσο βαθιά την έχει διαφθείρει ο Σατανάς! Έχουμε συναναστραφεί ξεκάθαρα πάνω στις πιο βασικές υποχρεώσεις που οφείλει να εκπληρώνει μια γυναίκα στον γάμο, καθώς και στις αρχές σύμφωνα με τις οποίες οφείλει να φέρεται στον σύζυγό της. Επιπλέον, υπάρχει κάτι ακόμα που πρέπει να πούμε: Ο γάμος, όπως τον ορίζει και τον διευθετεί ο Θεός, είναι μονογαμικός. Ποιο εδάφιο της Βίβλου το υποστηρίζει αυτό; Ο Θεός πήρε ένα πλευρό από το σώμα του άντρα για να δημιουργήσει τη γυναίκα· δεν πήρε δύο ή περισσότερα πλευρά από τον άντρα ώστε να δημιουργήσει πολλές γυναίκες. Δημιούργησε μόνο μία. Με άλλα λόγια, ο Θεός δημιούργησε τη μοναδική γυναίκα για τον μοναδικό άντρα που είχε δημιουργήσει. Αυτό σημαίνει πως υπήρχε μόνο μία σύντροφος για τον άντρα. Τόσο ο άντρας όσο και η γυναίκα είχαν μόνο ένα έτερον ήμισυ. Ταυτόχρονα, ο Θεός προειδοποίησε τη γυναίκα: «Προς τον άνδρα σου θέλει είσθαι η επιθυμία σου». Ποιος είναι ο άντρας σου; Είναι αυτός που παντρεύτηκες, κανένας άλλος. Δεν είναι ο κρυφός εραστής σου, το διάσημο ίνδαλμα που λατρεύεις ή ο πρίγκιπας του παραμυθιού που ονειρεύεσαι. Είναι ο σύζυγός σου, και έχεις μόνο έναν. Αυτός είναι ο γάμος που όρισε ο Θεός —η μονογαμία. Αντικατοπτρίζεται αυτό στα λόγια του Θεού; (Ναι.) Ο Θεός είπε: «Δεν είναι καλόν να ήναι ο άνθρωπος μόνος· θέλω κάμει εις αυτόν βοηθόν όμοιον με αυτόν». Ο Θεός δεν είπε πως του έφτιαξε λίγες ή πολλές συντρόφους· κάτι τέτοιο δεν ήταν απαραίτητο. Μία ήταν αρκετή. Ούτε είπε πως η γυναίκα θα πρέπει να παντρεύεται πολλούς άντρες ή ο άντρας να έχει πολλές συζύγους. Ο Θεός δεν έφτιαξε πολλές συζύγους για τον άντρα, ούτε πήρε ένα πλευρό από πολλούς διαφορετικούς άντρες για να φτιάξει πολλές γυναίκες. Άρα, λοιπόν, η σύζυγος του άντρα μπορεί να είναι μόνο η γυναίκα που φτιάχτηκε από το πλευρό του. Δεν είναι γεγονός; (Ναι.) Στη μεταγενέστερη ανάπτυξη της ανθρωπότητας, εμφανίστηκαν η πολυγυνία και η πολυανδρία. Τέτοιοι γάμοι είναι αφύσικοι· δεν είναι καν γάμοι. Είναι μοιχεία. Εξαίρεση αποτελούν κάποιες ειδικές περιστάσεις, όπως όταν πεθαίνει ένας άντρας και η γυναίκα του ξαναπαντρεύεται. Αυτό ορίζεται και διευθετείται από τον Θεό, και είναι επιτρεπτό. Με λίγα λόγια, ο γάμος ήταν ανέκαθεν μονογαμικός. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ρίξτε μια ματιά στη φύση. Η αγριόχηνα είναι μονογαμικό είδος. Αν ένας άνθρωπος σκοτώσει μία από τις δύο χήνες, το ταίρι της δεν θα ξαναζευγαρώσει ποτέ· θα γίνει μια μοναχική χήνα. Λένε πως όταν πετούν σμήνη χηνών, αυτή που προπορεύεται είναι συνήθως μια μοναχική χήνα. Τα πράγματα είναι δύσκολα για μια τέτοια χήνα. Πρέπει να κάνει όσα δεν είναι διατεθειμένες να κάνουν οι άλλες χήνες στο σμήνος. Όταν οι άλλες χήνες τρέφονται ή αναπαύονται, αυτή πρέπει να είναι υπεύθυνη για την προστασία του υπόλοιπου σμήνους. Δεν μπορεί ούτε να κοιμηθεί ούτε να φάει, αλλά πρέπει να δίνει προσοχή στην ασφάλεια του περιβάλλοντα χώρου ώστε να προστατέψει το σμήνος. Είναι πολλά αυτά που δεν μπορεί να κάνει. Μπορεί μόνο να είναι μοναχική και δεν μπορεί να βρει άλλο ταίρι. Δεν μπορεί να ξαναζευγαρώσει για όσο ζει. Οι αγριόχηνες τηρούν πάντα τους κανόνες που όρισε γι’ αυτές ο Θεός και, ακόμα και σήμερα, δεν έχουν αλλάξει ποτέ. Οι άνθρωποι, από την άλλη, έχουν φέρει τα πάνω κάτω. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή τους διέφθειρε ο Σατανάς, ζουν στη μοχθηρία και την ασυδοσία, δεν μπορούν να παραμείνουν μονογαμικοί, ούτε να τηρήσουν τον συζυγικό τους ρόλο και τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Υποσημειώσεις:

α. Το αρχικό κείμενο δεν περιλαμβάνει τη φράση «όπως λένε οι άνθρωποι από κάποια έθνη».