Υπάρχει κι άλλο ένα θέμα αναφορικά με την εγκατάλειψη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων. Κάποιοι λένε το εξής: «Ο λόγος για τον οποίο μιλάς σήμερα για την εγκατάλειψη των ανθρώπινων επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών και ζητάς από τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα πράγματα αυτά είναι επειδή πλησιάζει ο καιρός, έχουν καταφτάσει οι έσχατες ημέρες, έχουν έρθει οι καταστροφές και έχει έρθει η ημέρα του Θεού;» Έτσι είναι; (Όχι.) Η απάντηση είναι αρνητική: Όχι! Ας μιλήσουμε, λοιπόν, για τον συγκεκριμένο λόγο. Εφόσον η απάντηση είναι αρνητική, υπάρχουν σίγουρα κάποια λεπτά ζητήματα πάνω στα οποία πρέπει να συναναστραφούμε και τα οποία πρέπει να γίνουν κατανοητά. Ας μιλήσουμε για το εξής: Πριν από δύο χιλιάδες χρόνια, ή ακόμα και πριν από μερικές εκατοντάδες χρόνια, ολόκληρο το κοινωνικό περιβάλλον διέφερε από το σημερινό· η κατάσταση των πραγμάτων για όλη την ανθρωπότητα ήταν διαφορετική απ’ ό,τι είναι σήμερα. Οι άνθρωποι ζούσαν σε ένα πολύ οργανωμένο περιβάλλον. Ο κόσμος δεν ήταν τόσο μοχθηρός όσο είναι σήμερα, η ανθρώπινη κοινωνία δεν ήταν τόσο χαώδης όσο είναι τώρα, και δεν υπήρχαν καταστροφές. Υπήρχε και τότε η ανάγκη να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους; (Ναι.) Γιατί; Δώστε Μου έναν λόγο και μιλήστε για τις συγκεκριμένες γνώσεις που έχετε. (Τώρα που οι άνθρωποι έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά, διαθέτουν τη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά· άρα, επιδιώκουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, για να επιδιώξουν τη φήμη, το κέρδος και το κύρος. Επειδή επιδιώκουν τη φήμη και το κέρδος, μάχονται και μαλώνουν μεταξύ τους, και παλεύουν μεταξύ ζωής και θανάτου, με αποτέλεσμα να διαφθείρονται ακόμη πιο βαθιά από τον Σατανά, να χάνουν όλο και περισσότερο την ανθρώπινη μορφή και να απομακρύνονται όλο και περισσότερο από τον Θεό. Βλέπουμε, λοιπόν, πως το μονοπάτι της επιδίωξης των ιδανικών και των επιθυμιών είναι λανθασμένο. Άρα, ο λόγος που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους δεν είναι επειδή πλησιάζει η ημέρα Του, αλλά επειδή οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε εξαρχής να επιδιώκουν τα πράγματα αυτά. Θα πρέπει η επιδίωξή τους να είναι σωστή και σύμφωνη με τα λόγια του Θεού.) Πιστεύετε πως η εγκατάλειψη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων είναι μια αρχή άσκησης; (Ναι.) Είναι η εγκατάλειψη των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων η αλήθεια; Είναι μια απαίτηση που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο; (Ναι.) Είναι η αλήθεια, καθώς και μια απαίτηση που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο. Είναι, άρα, και η οδός που οφείλουν να ακολουθούν οι άνθρωποι; (Ναι.) Εφόσον είναι η αλήθεια, καθώς και μια συγκεκριμένη απαίτηση που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο και η οδός που οφείλουν να ακολουθούν οι άνθρωποι, μήπως την αλλάζει ο χρόνος και το υπόβαθρο; (Όχι.) Γιατί όχι; Επειδή η αλήθεια, οι απαιτήσεις του Θεού και η οδός του Θεού δεν αλλάζουν σύμφωνα με τις μεταβολές στον χρόνο, τον τόπο ή το περιβάλλον. Ανεξαρτήτως χρόνου, τόπου ή χώρου, η αλήθεια είναι πάντα η αλήθεια, και το πρότυπο που απαιτεί ο Θεός από τον άνθρωπο δεν αλλάζει, ούτε αλλάζει το πρότυπο που απαιτεί από όσους Τον ακολουθούν. Άρα, λοιπόν, για τους ακόλουθους του Θεού, ανεξάρτητα από τον χρόνο, τον τόπο ή το πλαίσιο, η οδός του Θεού που θα πρέπει να ακολουθούν δεν αλλάζει. Επομένως, η απαίτηση να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους τη σημερινή εποχή δεν τίθεται απλώς και μόνο επειδή πλησιάζει ο καιρός ή επειδή έχουν έρθει οι έσχατες ημέρες· ούτε και αυτή η τόσο επείγουσα απαίτηση να προβεί ο άνθρωπος σε ακραίες ή δραστικές ενέργειες ώστε να εισέλθει το ταχύτερο δυνατό στην αλήθεια-πραγματικότητα υπάρχει επειδή ο χρόνος τελειώνει και οι καταστροφές είναι μεγάλες, ή επειδή υπάρχει φόβος μήπως τον βρουν οι καταστροφές. Δεν είναι αυτός ο λόγος. Ποιος είναι, λοιπόν; Ανεξαρτήτως χρόνου —είτε μιλάμε για λίγες εκατοντάδες ή λίγες χιλιάδες χρόνια πριν, είτε μιλάμε μάλιστα για το σήμερα— οι απαιτήσεις που ο έχει ο Θεός από τον άνθρωπο αναφορικά με το ζήτημα αυτό δεν έχουν αλλάξει. Το θέμα είναι απλώς πως πριν από λίγες χιλιάδες χρόνια, μέχρι μάλιστα και κάθε εποχή πριν από τη σημερινή, ο Θεός δεν είχε γνωστοποιήσει δημοσίως και λεπτομερώς τα λόγια αυτά στην ανθρωπότητα· οι απαιτήσεις Του, όμως, από τον άνθρωπο δεν έχουν αλλάξει σε καμία χρονική στιγμή. Από τότε που οι άνθρωποι πρωτάρχισαν να τηρούν αρχεία, οι απαιτήσεις του Θεού απ’ αυτούς δεν ήταν ποτέ να επιδιώκουν επιμελώς τα εγκόσμια ή να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους στον κόσμο. Οι μόνες απαιτήσεις που έχει από τους ανθρώπους είναι να ακούνε τα λόγια Του, να ακολουθούν την οδό Του, να μην κυλιούνται στον βούρκο μαζί με τον υπόλοιπο κόσμο και να μην επιδιώκουν τα εγκόσμια. Αφήστε τους κοσμικούς ανθρώπους να χειριστούν τα κοσμικά ζητήματα· ας ολοκληρώσουν εκείνοι τα πράγματα αυτά. Δεν έχουν καμία σχέση με όσους πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν. Το μόνο πράγμα που πρέπει να κάνουν οι πιστοί στον Θεό είναι να ακολουθούν τόσο την οδό Του όσο και τον Ίδιο. Το να ακολουθούν την οδό Του είναι καθήκον που δεσμεύει τους πιστούς και τους ακόλουθους του Θεού. Αυτό δεν αλλάζει ανάλογα με τον χρόνο, τον τόπο ή το υπόβαθρο. Ακόμη και στο μέλλον, όταν η ανθρωπότητα σωθεί και εισέλθει στην επόμενη εποχή, η απαίτηση αυτή θα μείνει αμετάβλητη. Όσοι ακολουθούν τον Θεό πρέπει να ακούνε τα λόγια Του και να ακολουθούν την οδό Του· αυτή είναι η στάση και η συγκεκριμένη άσκηση που οφείλουν να έχουν απέναντί Του. Μόνο αν οι άνθρωποι ακούνε τα λόγια του Θεού και ακολουθούν την οδό Του θα καταφέρουν να έχουν φόβο Θεού και να αποφεύγουν το κακό. Άρα, λοιπόν, η απαίτηση να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους δεν προκύπτει λόγω της χρονικής περιόδου, ούτε λόγω των μοναδικών περιβαλλόντων ή υποβάθρων. Αντίθετα, από τότε που υπάρχει ο άνθρωπος, ο Θεός απαιτούσε από εκείνον αυτό το πρότυπο κι αυτήν την αρχή, ακόμη κι αν δεν του είχε μεταφέρει ξεκάθαρα τα λόγια αυτά. Όσοι άνθρωποι κι αν μπορούν να την πετύχουν, όσοι άνθρωποι κι αν μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια Του ή όσα λόγια Του κι αν μπορούν να κατανοήσουν, αυτή η απαίτηση του Θεού δεν αλλάζει. Κοιτάξτε στη Βίβλο, όπου καταγράφονται οι μοναδικοί άνθρωποι που επέλεξε ο Θεός σε μοναδικούς καιρούς: Νώε, Αβραάμ, Ισαάκ, Ιώβ, και ούτω καθεξής. Οι απαιτήσεις που είχε ο Θεός απ’ αυτούς, η οδός που ακολουθούσαν, οι στόχοι και η κατεύθυνσή τους στη ζωή, καθώς και οι στόχοι που επιδίωκαν και οι συγκεκριμένες ενέργειες που έκαναν για να ζήσουν και να επιβιώσουν είναι όλα τους πράγματα που ενσαρκώνουν τις απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο. Ποιες απαιτήσεις έχει ο Θεός από τον άνθρωπο; Μία απ’ αυτές είναι να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, σωστά; (Σωστά.) Τόσο πνευματικά όσο και σαρκικά, πρέπει να αποφεύγουν τους θορυβώδεις, ανοργάνωτους και μοχθηρούς ανθρώπους, όπως και τις θορυβώδεις, ανοργάνωτες και μοχθηρές τους τάσεις. Παλιά, υπήρχε η λέξη «καθαγιασμένος», η οποία δεν ήταν και τόσο κατάλληλη. Στην πραγματικότητα, το νόημα της λέξης αυτής είναι η απαίτηση να εγκαταλείψεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου, να μη γίνεις άπιστος, να μην κάνεις τα πράγματα που κάνουν οι άπιστοι ούτε να επιδιώκεις όσα επιδιώκουν οι άπιστοι αλλά, αντίθετα, να επιδιώκεις τα πράγματα που οφείλει να επιδιώκει ένας πιστός. Αυτό είναι το νόημά της. Άρα, λοιπόν, τι θα πρέπει να απαντήσεις σε κάποιον που σε ρωτήσει το εξής: «Ο λόγος που ο Θεός απαιτεί οι άνθρωποι να εγκαταλείψουν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους είναι επειδή πλησιάζει ο καιρός και έχουν έρθει οι έσχατες ημέρες και οι καταστροφές;» Θα πρέπει να απαντήσεις πως οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο είναι η αλήθεια και η οδός που οφείλουν να ακολουθούν οι άνθρωποι. Δεν μεταβάλλονται με βάση τις αλλαγές στον χρόνο, τον τόπο, το περιβάλλον, τη γεωγραφική θέση ή το κοινωνικό υπόβαθρο. Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, κι αυτή η αλήθεια δεν έχει αλλάξει από αμνημονεύτων χρόνων και δεν αλλάζει σε όλη την αιωνιότητα. Άρα, κάθε απαίτηση που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο και κάθε συγκεκριμένη αρχή άσκησης που θέτει σ’ αυτόν χρονολογείται από μετά τη δημιουργία της ανθρωπότητας απ’ Αυτόν —τότε που δεν τηρούνταν ακόμη αρχεία. Συνυπάρχουν με τον Θεό. Με άλλα λόγια, από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκαν οι άνθρωποι, μπορούσαν να κατανοήσουν τις απαιτήσεις που είχε απ’ αυτούς ο Θεός. Όποια πτυχή κι αν αφορούν οι απαιτήσεις, είναι όλες τους αιώνιες και δεν θα αλλάξουν. Σε γενικές γραμμές, οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο είναι να ακούει τα λόγια Του και να ακολουθεί την οδό Του. Καταλάβατε; (Ναι.) Δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με την ανάπτυξη του κόσμου, τα ανθρώπινα κοινωνικά υπόβαθρα, τον χρόνο και τον τόπο, ή το γεωγραφικό περιβάλλον και το μέρος που ζουν οι άνθρωποι. Μόλις οι άνθρωποι ακούσουν τα λόγια του Θεού, το σωστό είναι να τα τηρήσουν και να τα κάνουν πράξη. Ο Θεός δεν έχει άλλες απαιτήσεις από τους ανθρώπους. Αφού ακούσουν και κατανοήσουν τα λόγια Του, αρκεί να τα κάνουν πράξη και να τα τηρούν· έτσι θα έχουν πετύχει το πρότυπο να είναι αποδεκτά δημιουργήματα στα μάτια Του. Καταλάβατε; (Ναι.) Άρα, λοιπόν, ανεξάρτητα από τον χρόνο, το κοινωνικό περιβάλλον ή υπόβαθρο, και τη γεωγραφική θέση, πρέπει να ακούσεις τα λόγια του Θεού, να καταλάβεις τι λέει και ποιες απαιτήσεις έχει από σένα, κι έπειτα να τα λάβεις όλα υπόψη, να υποταχθείς και να ασκηθείς. Μη σε απασχολούν πράγματα όπως: «Είναι μεγάλες οι καταστροφές που συμβαίνουν τώρα έξω στον κόσμο; Είναι ο κόσμος χαώδης; Είναι επικίνδυνο να βγω στον κόσμο; Μπορεί να με πλήξει κάποια επιδημία; Μπορεί να πεθάνω; Θα με βρουν οι καταστροφές; Υπάρχουν πειρασμοί εκεί έξω;» Είναι ανώφελο να σκέφτεσαι τέτοια πράγματα και δεν έχουν καμία σχέση μ’ εσένα. Το μόνο που πρέπει να σ’ απασχολεί είναι να επιδιώκεις την αλήθεια και να ακολουθείς την οδό του Θεού, κι όχι το περιβάλλον στον έξω κόσμο. Όπως κι αν είναι το περιβάλλον αυτό, εσύ είσαι δημιούργημα και ο Θεός είναι ο Δημιουργός. Η σχέση μεταξύ Δημιουργού και δημιουργήματος δεν θα αλλάξει, ούτε θα αλλάξει η ταυτότητά σου και η ουσία του Θεού. Θα είσαι πάντα κάποιος που οφείλει να ακολουθεί την οδό του Θεού, να ακούει τα λόγια Του και να υποτάσσεται σ’ Αυτόν. Ο Θεός θα είναι πάντα Εκείνος που σε κυβερνάει, ρυθμίζει τη μοίρα σου και σε καθοδηγεί στη ζωή. Δεν θα αλλάξει ούτε η σχέση σου μαζί Του, ούτε η ταυτότητά Του, ούτε η δική σου ταυτότητα. Λόγω όλων αυτών, η ευθύνη, η υποχρέωση και το ύψιστο καθήκον σου είναι, ανεξαρτήτως χρόνου, να ακούς τα λόγια του Θεού, να υποτάσσεσαι σ’ αυτά και να τα κάνεις πράξη. Αυτό είναι το υψηλότερο πρότυπο, κι έτσι δεν θα κάνεις ποτέ λάθος. Επιλύθηκε το ζήτημα; (Ναι.) Επιλύθηκε. Μίλησα ξεκάθαρα; Μίλησα πιο σωστά απ’ ό,τι εσείς; (Ναι.) Γιατί τα είπα σωστά; (Εμείς μιλούσαμε γενικευμένα. Εσύ, όμως, Θεέ μου, ανέλυσες με αρκετή λεπτομέρεια το ζήτημα και μας συναναστράφηκες πως τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, μας είπες τις οδούς με τις οποίες πρέπει να συμμορφώνονται οι άνθρωποι και πως οι άνθρωποι θα πρέπει να ακούνε τα λόγια Του και να ακολουθούν την οδό Του. Μίλησες ξεκάθαρα για όλα αυτά, Θεέ μου.) Αυτά που λέω είναι μια πτυχή της αλήθειας. Η φράση «μια πτυχή της αλήθειας» είναι μια θεωρία, οπότε ποια στοιχεία υποστηρίζουν τη θεωρία αυτή; Αυτά τα συγκεκριμένα γεγονότα και το περιεχόμενο για τα οποία μιλήσαμε προηγουμένως. Υπάρχουν αποδείξεις για όλα αυτά τα γεγονότα· κανένα τους δεν είναι κατασκεύασμα ή αποκύημα φαντασίας. Είναι όλα τους γεγονότα, ή αλλιώς η ουσία και η πραγματικότητα πίσω από τα φαινόμενα. Αν μπορείς να τα συλλάβεις και να τα κατανοήσεις, αυτό αποδεικνύει πως κατανοείς και την αλήθεια. Ο λόγος που δεν μπορείτε να το πείτε φωναχτά είναι επειδή δεν κατανοείτε ακόμα αυτήν την πτυχή της αλήθειας, ούτε καταλαβαίνετε την ουσία και την πραγματικότητα πίσω από αυτά τα φαινόμενα. Έτσι, μιλάτε απλώς λιγάκι για τα συναισθήματα και τη γνώση σας, πράγμα που δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Το ζήτημα επιλύθηκε, οπότε ας το λήξουμε εδώ. Στο θέμα της εγκατάλειψης των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών που προκύπτουν από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι, ήταν απαραίτητο να συμπεριλάβουμε και αυτό το ερώτημα; (Ναι.) Ήταν απαραίτητο. Κάθε ερώτημα αφορά κάποιο μέρος της αλήθειας. Με άλλα λόγια, αφορά την πραγματικότητα και την ουσία κάποιων γεγονότων, και πίσω από την πραγματικότητα και την ουσία υπάρχουν πάντα οι διευθετήσεις, τα σχέδια, οι ιδέες και οι επιθυμίες του Θεού. Τι άλλο υπάρχει; Κάποιες συγκεκριμένες μέθοδοι του Θεού, καθώς και η βάση, οι στόχοι και το υπόβαθρο των ενεργειών Του. Αυτά είναι η πραγματικότητα.

Αφού ολοκληρώσαμε τη συναναστροφή πάνω στο θέμα της εγκατάλειψης των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών που προκύπτουν από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι, θα πρέπει να συναναστραφούμε πάνω στο επόμενο θέμα. Ποιο είναι αυτό; Πως οι άνθρωποι θα πρέπει να εγκαταλείψουν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους που προκύπτουν από τον γάμο. Είναι ξεκάθαρο πως το θέμα αυτό αφορά τα διάφορα προβλήματα που σχετίζονται με τον γάμο. Δεν είναι κάπως μεγαλύτερο θέμα από τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι; Μη σας φοβίζει, όμως, το μέγεθός του. Θα το αναλύσουμε κομμάτι κομμάτι, θα το κάνουμε κατανοητό και θα διεισδύσουμε σιγά σιγά στο θέμα μέσω συναναστροφής. Η μέθοδος που θα ακολουθήσουμε για να συναναστραφούμε πάνω σ’ αυτό είναι η εξής: θα αναλύσουμε το ζήτημα του γάμου από τη σκοπιά και την άποψη της ουσίας των προβλημάτων που υπάρχουν, είτε αυτά είναι θετικά είτε αρνητικά· από τους διάφορους τρόπους με τους οποίους κατανοούν οι άνθρωποι τον γάμο, είτε αυτοί είναι σωστοί είτε εσφαλμένοι· από τα λάθη που κάνουν στον γάμο, καθώς και από τις διάφορες εσφαλμένες ιδέες και απόψεις που δημιουργεί το ζήτημα. Έτσι, θα δώσουμε τελικά στους ανθρώπους τη δυνατότητα να εγκαταλείψουν τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες που προκύπτουν απ’ τον γάμο. Ο καλύτερος και ευκολότερος τρόπος για να κάνεις πράξη την «εγκατάλειψη» πραγμάτων είναι ο εξής: Πρώτα πρέπει να δεις ξεκάθαρα την ουσία των προβλημάτων και να διακρίνεις αν είναι θετικά ή αρνητικά. Στη συνέχεια, πρέπει να αντιμετωπίσεις σωστά και λογικά τα προβλήματα. Αυτή είναι η ενεργή πλευρά των πραγμάτων. Από την παθητική πλευρά, τώρα, πρέπει να κατανοήσεις και να διακρίνεις τις λανθασμένες ιδέες, απόψεις και στάσεις που σου δημιουργούν τα προβλήματα, ή τις διάφορες επιζήμιες και αρνητικές επιρροές που έχουν στην ανθρώπινη φύση σου, κι έπειτα, απ’ αυτές τις πτυχές, να καταφέρεις να τα εγκαταλείψεις. Με άλλα λόγια, πρέπει να κατανοήσεις και να διακρίνεις τα προβλήματα αυτά, χωρίς να σε παγιδεύουν ή να σε δεσμεύουν οι εσφαλμένες ιδέες που σου προκαλούν και χωρίς να τα αφήνεις να ελέγχουν τη ζωή σου και να σε οδηγούν σε στρεβλά μονοπάτια ή λανθασμένες επιλογές. Με λίγα λόγια, είτε συναναστρεφόμαστε πάνω στα θετικά είτε στα αρνητικά, τελικός στόχος είναι να μπορέσουν οι άνθρωποι να αντιμετωπίσουν λογικά το πρόβλημα του γάμου, να μη χρησιμοποιούν παράλογες ιδέες και απόψεις για να το κατανοήσουν και να το προσεγγίσουν, ούτε να έχουν λανθασμένη στάση απέναντί του. Έτσι θα κατανοήσετε σωστά πώς να κάνετε πράξη την «εγκατάλειψη» πραγμάτων. Ας συνεχίσουμε, λοιπόν, τη συναναστροφή μας πάνω στις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες που προκύπτουν απ’ τον γάμο. Σε πρώτη φάση, ας εξετάσουμε τον ορισμό και την έννοια του γάμου. Οι περισσότεροι από εσάς είστε ανύπαντροι, σωστά; Βλέπω πως οι περισσότεροι είστε ενήλικες. Τι σημαίνει να είσαι ενήλικας; Σημαίνει πως έχεις ήδη φτάσει σε ηλικία γάμου ή την έχεις περάσει. Είτε είσαι στην ηλικία αυτήν είτε την έχεις περάσει, όλοι οι άνθρωποι έχουν κάποιες σχετικά μικροαστικές, είτε σωστές είτε λανθασμένες, απόψεις, ορισμούς και αντιλήψεις για τον γάμο. Ας εξερευνήσουμε πρώτα τι είναι ουσιαστικά ο γάμος, αρχίζοντας από εσάς. Πείτε Μου, λοιπόν, με τα δικά σας λόγια, τι είναι ουσιαστικά ο γάμος; Πιο κατάλληλοι να μιλήσουν για το θέμα αυτό είναι μάλλον εκείνοι που έχουν ήδη παντρευτεί. Ας αρχίσουμε, λοιπόν, με τους παντρεμένους. Όταν ολοκληρώσουν αυτοί, θα συνεχίσουμε με τους ανύπαντρους ενήλικες. Μιλήστε μας για τις απόψεις σας πάνω στον γάμο, κι εμείς θα ακούσουμε πώς τον κατανοείτε και τον ορίζετε. Πείτε όσα έχετε να πείτε, είτε είναι ευχάριστα είτε όχι, είτε είναι παράπονα για τον γάμο είτε προσδοκίες γι’ αυτόν· όλα είναι αποδεκτά. (Προτού παντρευτούν, όλοι έχουν προσδοκίες. Κάποιοι άνθρωποι παντρεύονται για να αποκτήσουν έναν πολυτελή τρόπο ζωής, ενώ άλλοι επιδιώκουν έναν ευτυχισμένο γάμο, ψάχνουν κάποιον πρίγκιπα πάνω σ’ άσπρο άλογο και φαντασιώνονται πως θα ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή. Άλλοι πάλι θέλουν μέσω του γάμου να πετύχουν κάποιους δικούς τους σκοπούς.) Κατά τη γνώμη σου, λοιπόν, τι είναι ουσιαστικά ο γάμος; Έχει συναλλακτικό χαρακτήρα; Είναι παιχνίδι; Τι είναι; Κάποιες από τις καταστάσεις που ανέφερες αφορούν την καλή και άνετη ζωή, πράγμα που αποτελεί ένα είδος συναλλαγής. Τι άλλο; (Για μένα, ο γάμος είναι απλώς κάτι που ποθώ και λαχταρώ.) Ποιος άλλος θέλει να μιλήσει; Τι γνωρίζετε για τον γάμο εσείς οι παντρεμένοι; Τι νιώθετε για τον γάμο, ιδίως όσοι είστε παντρεμένοι εδώ και δέκα ή είκοσι χρόνια; Δεν έχετε συνήθως έναν σωρό σκέψεις για τον γάμο; Αφενός, έχετε εμπειρία από τον δικό σας γάμο και, αφετέρου, έχετε δει τους γάμους των γύρω σας. Ταυτόχρονα, έχετε σκεφτεί και τους γάμους που έχετε δει σε βιβλία, λογοτεχνικά κείμενα και ταινίες. Από αυτές τις πτυχές, λοιπόν, τι πιστεύεις πως είναι ο γάμος; Πώς θα τον όριζες; Τι κατανοείς γι’ αυτόν; Πώς ορίζεις τον γάμο; Τι νιώθετε για τον γάμο εσείς οι παντρεμένοι που έχετε ζήσει τον έγγαμο βίο για κάποια χρόνια και ιδίως εσείς που έχετε μεγαλώσει παιδιά; Μιλήστε. (Μπορώ να συμπληρώσω κάτι. Από μικρή, έβλεπα πολλές τηλεοπτικές εκπομπές. Ανέκαθεν λαχταρούσα μια ευτυχισμένη έγγαμη ζωή, αλλά αφού παντρεύτηκα, διαπίστωσα πως δεν ήταν αυτό που φανταζόμουν. Μετά τον γάμο, το πρώτο πράγμα που έπρεπε να κάνω ήταν να εργάζομαι σκληρά για την οικογένειά μου, πράγμα πολύ κουραστικό. Εκτός αυτού, με τον σύζυγό μου είχαμε πολλές διαφορές στη ζωή εξαιτίας της ασυμβατότητας των χαρακτήρων μας, της ασυμβατότητας στα πράγματα που λαχταρούσαμε και επιδιώκαμε, και ιδίως εξαιτίας των διαφορετικών οδών που επιδιώκαμε, με αποτέλεσμα να υπάρχουν τσακωμοί ανάμεσά μας. Η ζωή ήταν δύσκολη. Στο σημείο εκείνο διαπίστωσα πως ο έγγαμος βίος που λαχταρούσα ως παιδί δεν ήταν στην πραγματικότητα ρεαλιστικός. Ήταν μόνο μια ευχάριστη επιθυμία, αλλά η πραγματική ζωή δεν είναι έτσι. Αυτές είναι οι σκέψεις μου για τον γάμο.) Άρα, η αντίληψη που έχεις για τον γάμο είναι πως είναι πικρός, σωστά; (Ναι.) Όλες, λοιπόν, οι μνήμες και οι αναμνήσεις σου είναι πικρές, κουραστικές και οδυνηρές, και δεν αντέχεις να τις θυμάσαι. Ήσουν αναστατωμένη, οπότε στη συνέχεια δεν είχες καλύτερες προσδοκίες από τον γάμο. Θεωρείς πως ο γάμος δεν ανταποκρίνεται στις επιθυμίες σου και δεν είναι καλός ούτε ρομαντικός. Αντιλαμβάνεσαι τον γάμο ως τραγωδία· αυτό εννοείς πάνω κάτω; (Ναι.) Στον γάμο σου, είτε αφορά όσα μπορούσες να κάνεις είτε όσα δεν ήσουν διατεθειμένη να κάνεις, ένιωθες πολύ κουρασμένη και πικραμένη με τα πάντα, σωστά; (Ναι.) Ο γάμος είναι πικρός· αυτό είναι ένα συναίσθημα, με το οποίο μπορούν μάλιστα να ταυτιστούν οι άνθρωποι ή να νιώσουν και οι ίδιοι. Ανεξαρτήτως μορφής, μάλλον υπάρχουν πολλές διαφορετικές δηλώσεις για τον γάμο και την οικογένεια στον κόσμο σήμερα. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα σε ταινίες και βιβλία, ενώ στην κοινωνία υπάρχουν και ειδικοί σε θέματα γάμου και σχέσεων, οι οποίοι αναλύουν και εξετάζουν κάθε λογής γάμους και διαμεσολαβούν στην αντιμετώπιση και την επίλυση των αντιφάσεων που προκύπτουν σ’ αυτούς. Τέλος, κάποια ρητά για τον γάμο έχουν γίνει δημοφιλή μέσα στην κοινωνία. Με ποια από αυτά τα δημοφιλή ρητά για τον γάμο συμφωνείτε ή συμπάσχετε; (Θεέ Μου, οι άνθρωποι στην κοινωνία λένε συχνά πως ο γάμος είναι σαν θηλιά στον λαιμό. Θεωρώ πως οι άνθρωποι, αφού παντρευτούν και κάνουν οικογένεια και παιδιά, έχουν ευθύνες και πρέπει να δουλεύουν αδιάκοπα για να συντηρούν την οικογένειά τους. Αν προσθέσουμε σ’ αυτά και τη δυσαρμονία που δημιουργείται όταν συζούν δύο άνθρωποι, τότε προκύπτουν κάθε λογής προβλήματα και δυσκολίες.) Τι έλεγε ακριβώς η έκφραση; «Ο γάμος είναι θηλιά στον λαιμό». Υπάρχουν δημοφιλή και διαδεδομένα ρητά στην Κίνα; Μήπως δεν είναι πολύ δημοφιλής η έκφραση «Ο γάμος είναι θηλιά στον λαιμό»; (Είναι.) Τι άλλο; «Ο γάμος είναι πόλη υπό πολιορκία· όσοι βρίσκονται εκτός των τειχών θέλουν να μπουν μέσα, ενώ όσοι βρίσκονται εντός θέλουν να βγουν έξω». Τι άλλο; «Ο γάμος χωρίς αγάπη είναι ανήθικος». Θεωρούν πως ο γάμος είναι ένδειξη αγάπης και πως ο γάμος χωρίς αγάπη είναι ανήθικος. Χρησιμοποιούν τη ρομαντική αγάπη για να μετρήσουν το πρότυπο της ηθικής. Αυτοί είναι οι ορισμοί και οι αντιλήψεις που έχουν οι παντρεμένοι για τον γάμο; (Ναι.) Με λίγα λόγια, οι παντρεμένοι είναι γεμάτοι πικρία. Μπορώ να το περιγράψω με την έκφραση: «Ο γάμος είναι θηλιά στον λαιμό». Είναι τόσο απλό; Οι παντρεμένοι είπαν όσα είχαν να πουν· ας ακούσουμε τώρα τους ανύπαντρους και αδέσμευτους. Ποιος θέλει να πει πώς αντιλαμβάνεται τον γάμο; Ό,τι κι αν πείτε είναι αποδεκτό, ακόμη κι αν είναι παιδαριώδες ή κάποια φαντασιοκοπία ή προσδοκία που δεν έχει επαφή με την πραγματικότητα. (Θεέ μου, η εικόνα που έχω για τον γάμο είναι δύο άνθρωποι που ζουν μια ζωή καθημερινών αναγκών ως σύντροφοι.) Έχεις παντρευτεί ποτέ σου; Έχεις προσωπική εμπειρία πάνω σ’ αυτό; (Όχι.) «Καθημερινές ανάγκες» και «που ζουν ως σύντροφοι». Αυτό πιστεύεις στ’ αλήθεια; Κάτι τόσο πρακτικό; (Κατά τα δικά μου ιδανικά, ο γάμος δεν είναι έτσι· αυτό έχω δει, όμως, στον γάμο των γονιών μου.) Ο γάμος των γονιών σου είναι έτσι, αλλά για σένα ο ιδανικός γάμος δεν είναι έτσι. Ποια αντίληψη και επιδίωξη έχεις αναφορικά με το θέμα του γάμου; (Όταν ήμουν μικρή, ήθελα απλώς να βρω κάποιον που θαύμαζα, κι έπειτα να ζήσω μια ευτυχισμένη και ρομαντική ζωή μαζί του.) Ήθελες να περάσεις τη ζωή σου μαζί του, να κρατάς το χέρι του και να γεράσετε μαζί, σωστά; (Ναι.) Αυτή είναι η συγκεκριμένη αντίληψη που έχεις για τον γάμο, και αφορά εσένα την ίδια. Δεν τη σχημάτισες κοιτάζοντας τους άλλους. Αυτό που βλέπεις στους γάμους των άλλων είναι μόνο η εξωτερική τους όψη. Και επειδή δεν τον έχεις βιώσει η ίδια, δεν ξέρεις αν αυτό που βλέπεις είναι η πραγματικότητα των γεγονότων ή απλώς η εξωτερική τους όψη. Αυτό που θεωρείς αληθινό θα υπάρχει πάντα στις ιδέες και τις απόψεις σου. Η αντίληψη που έχουν εν μέρει οι νέοι για τον γάμο είναι να ζουν ρομαντικά με τον αγαπημένο τους, να κρατιούνται χέρι-χέρι, να ζουν μαζί και να γερνάνε μαζί. Έχετε κάποια άλλη αντίληψη για τον γάμο; (Όχι.)

Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Γάμος σημαίνει να βρεις κάποιον που σ’ αγαπάει. Δεν έχει σημασία αν είναι ρομαντικός ή όχι, ούτε χρειάζεται να τον αγαπάς πολύ. Θα πρέπει, τουλάχιστον, να σε αγαπάει εκείνος, να σε έχει μέσα στην καρδιά του, και να έχετε κοινές επιδιώξεις, ιδανικά, χαρακτήρα, ενδιαφέροντα και χόμπι, έτσι ώστε να βρίσκετε ο ένας τον άλλο ευχάριστο και να ζείτε μαζί τη ζωή σας». Άλλοι λένε το εξής: «Βρες κάποιον που αγαπάς και σ’ αγαπάει, για να ζήσετε μαζί τη ζωή σας. Αυτό από μόνο του είναι ευτυχία». Άλλοι, πάλι, κατανοούν τον γάμο ως εξής: «Πρέπει να βρεις κάποιον οικονομικά ισχυρό, ώστε να μην ανησυχείς για το φαγητό και τα ρούχα τα τελευταία χρόνια της ζωής σου, να έχεις αφθονία υλικών αγαθών και να μην υποφέρεις από φτώχεια. Η ηλικία, η εμφάνιση, ο χαρακτήρας και τα γούστα του δεν έχουν σημασία, αρκεί να έχει λεφτά. Εφόσον μπορεί να σου δίνει χρήματα για ξόδεμα και να ικανοποιεί τις υλικές σου ανάγκες, είναι αποδεκτός. Αν ζεις μ’ έναν τέτοιο άνθρωπο, θα είσαι ευτυχισμένος και θα απολαμβάνεις σαρκικές ανέσεις. Αυτό πάει να πει “γάμος”». Όλα αυτά είναι κάποιες από τις απαιτήσεις που έχουν οι άνθρωποι από τον γάμο και κάποιοι από τους ορισμούς που του δίνουν. Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν πως γάμος σημαίνει να βρουν τον σύντροφό τους, τον άνθρωπο των ονείρων τους, τον πρίγκιπα του παραμυθιού, και να ζήσουν μαζί του μια κοινή και ευχάριστη ζωή. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, φαντάζονται πως ο δικός τους πρίγκιπας του παραμυθιού θα είναι κάποιος αστέρας ή διασημότητα με χρήματα, φήμη και πλούτο. Θεωρούν πως μόνο αν ζήσουν με ένα τέτοιο άτομο θα είναι ο γάμος τους αξιέπαινος, ευχάριστος και τέλειος, και πως μόνο μια τέτοια ζωή θα είναι ευτυχισμένη. Κάποιοι άνθρωποι φαντάζονται ότι το έτερόν τους ήμισυ έχει κύρος. Άλλοι ότι είναι εμφανίσιμος και όμορφος. Άλλοι, πάλι, ότι είναι πλούσιος και προέρχεται από μια ισχυρή και εύπορη οικογένεια με καλές διασυνδέσεις. Κάποιοι φαντάζονται ότι το έτερόν τους ήμισυ είναι φιλόδοξος και δυνατός στη δουλειά του. Άλλοι ότι είναι εξαιρετικά ταλαντούχος. Άλλοι, πάλι, ότι έχει κάποιες ιδιαιτερότητες στον χαρακτήρα. Όλα αυτά, και ακόμη περισσότερα, είναι απαιτήσεις που έχουν οι άνθρωποι από τον γάμο. Είναι, φυσικά, φαντασιοκοπίες, αντιλήψεις και απόψεις που έχουν για τον γάμο. Με λίγα λόγια, οι παντρεμένοι λένε πως ο γάμος είναι θηλιά στον λαιμό και πως το να παντρεύεσαι είναι σαν να σου περνούν τη θηλιά ή σαν να οδεύεις προς την καταστροφή. Οι ανύπαντροι φαντάζονται τον γάμο ως κάτι ιδιαίτερα ευχάριστο και ρομαντικό, και είναι γεμάτοι λαχτάρα και προσδοκίες. Είτε, όμως, μιλάμε για παντρεμένους είτε για ανύπαντρους, κανείς δεν μπορεί να πει πολύ καθαρά πώς αντιλαμβάνεται και κατανοεί τον γάμο, ούτε ξέρει τον πραγματικό ορισμό και την έννοιά του, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Όσοι έχουν βιώσει τον γάμο λένε: «Ο γάμος είναι θηλιά στον λαιμό, είναι πικρός». Κάποιοι ανύπαντροι λένε: «Κατανοείς λάθος τον γάμο. Λες πως είναι κάτι άσχημο επειδή είσαι πολύ εγωιστής. Δεν έδωσες πολλά στον γάμο σου. Εξαιτίας των διαφόρων ελαττωμάτων και προβλημάτων που έχεις, τα ’κανες μαντάρα στον γάμο σου. Τον κατέστρεψες και τον διέλυσες με τα ίδια σου τα χέρια». Υπάρχουν και κάποιοι παντρεμένοι που λένε στους αδέσμευτους και ανύπαντρους το εξής: «Είσαι ένα ανίδεο παιδί. Πού ξέρεις εσύ; Ξέρεις πώς είναι ο γάμος; Ο γάμος δεν είναι υπόθεση ενός ούτε δύο ατόμων· αφορά δύο οικογένειες και μάλιστα, δύο συγγενολόγια. Πολλά από τα ζητήματα του γάμου δεν είναι ούτε απλά ούτε ξεκάθαρα. Ακόμη κι αν είναι υπόθεση δύο μόνο ανθρώπων, δύο μεμονωμένων ατόμων, και πάλι δεν είναι απλό το ζήτημα. Όσο ευχάριστα κι αν κατανοείς και φαντάζεσαι τον γάμο, καθώς περνάει ο καιρός, θα τον φθείρουν τα μικροπράγματα που έχουν να κάνουν με τις καθημερινές ανάγκες, μέχρι που θα χάσει το χρώμα και τη γεύση του. Δεν είσαι παντρεμένος, άρα τι ξέρεις εσύ; Ούτε έχεις παντρευτεί ποτέ ούτε έχεις διαχειριστεί ποτέ έναν γάμο, οπότε δεν έχεις τα προσόντα να αξιολογείς τον γάμο ή να κάνεις επικριτικά σχόλια. Η αντίληψη που έχεις για τον γάμο είναι προϊόν φαντασίας και ευσεβής πόθος· δεν βασίζεται στην πραγματικότητα!» Όποιος κι αν μιλάει για τον γάμο, το σκεπτικό του είναι αντικειμενικό. Στο κάτω κάτω της γραφής, όμως, τι είναι πραγματικά ο γάμος; Από ποια οπτική είναι πιο σωστό κι αντικειμενικό να τον εξετάσουμε; Ποια συμφωνεί περισσότερο με την αλήθεια; Πώς θα πρέπει να τον εξετάζει κανείς; Είτε μιλάμε για όσους τον έχουν βιώσει είτε για όσους δεν τον έχουν βιώσει, αφενός, η αντίληψή τους για τον γάμο είναι γεμάτη με τις δικές τους φαντασιοπληξίες. Αφετέρου, οι διεφθαρμένοι άνθρωποι είναι γεμάτοι συναισθήματα αναφορικά με τον ρόλο που παίζουν στον γάμο. Επειδή οι διεφθαρμένοι άνθρωποι δεν κατανοούν τις αρχές που οφείλουν να ακολουθούν σε διάφορα περιβάλλοντα, ούτε τον ρόλο που διαδραματίζουν στον γάμο και τις ευθύνες και υποχρεώσεις που οφείλουν να εκπληρώνουν, κάποια από τα ρητά τους για τον γάμο είναι αναπόφευκτα συναισθηματικά και περιλαμβάνουν την προσωπική τους ιδιοτέλεια, ευερεθιστότητα, και ούτω καθεξής. Φυσικά, είτε κάποιος είναι παντρεμένος είτε ανύπαντρος, αν δεν βλέπει τον γάμο από τη σκοπιά της αλήθειας και δεν τον κατανοεί καθαρά ούτε τον γνωρίζει από τον Θεό, τότε, με εξαίρεση όλη την πρακτική και προσωπική εμπειρία που έχει από τον γάμο, η αντίληψή του γι’ αυτόν επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από την κοινωνία και τη μοχθηρή ανθρωπότητα. Επηρεάζεται, επίσης, από την ατμόσφαιρα, τις τάσεις και την κοινή γνώμη της κοινωνίας, καθώς και από τα παράλογα, μεροληπτικά και —όπως θα μπορούσαμε ειδικότερα να χαρακτηρίσουμε— απάνθρωπα πράγματα που λένε για τον γάμο οι άνθρωποι κάθε κοινωνικού επιπέδου και στρώματος. Εξαιτίας των πραγμάτων που λένε οι άλλοι, οι άνθρωποι, αφενός, επηρεάζονται και ελέγχονται ασυναίσθητα από αυτές τις σκέψεις και απόψεις. Αφετέρου δε, αποδέχονται ασυναίσθητα τη στάση που έχουν απέναντι στον γάμο, τους τρόπους με τους οποίους τον βλέπουν και τον αντιμετωπίζουν, και τη στάση που έχουν απέναντι στη ζωή όσοι βιώνουν τον έγγαμο βίο. Πρώτα απ’ όλα, οι άνθρωποι δεν κατανοούν με θετικό τρόπο ούτε γνωρίζουν ή αντιλαμβάνονται θετικά τι είναι ακριβώς ο γάμος. Πέρα απ’ αυτό, τόσο η κοινωνία όσο και η μοχθηρή ανθρωπότητα τους ενσταλάζουν αρνητικές και παράλογες σκέψεις για τον γάμο. Άρα, λοιπόν, οι σκέψεις και οι απόψεις των ανθρώπων για τον γάμο γίνονται στρεβλές και, μάλιστα, μοχθηρές. Όσο ζεις και επιβιώνεις σ’ αυτήν την κοινωνία, όσο έχεις μάτια για να βλέπεις, αυτιά για να ακούς και σκέψεις για να συλλογίζεσαι διάφορα ερωτήματα, θα αποδέχεσαι, λίγο πολύ, αυτές τις παράλογες σκέψεις και απόψεις, πράγμα που οδηγεί σε μια λανθασμένη και μεροληπτική αντίληψη και γνώση για τον γάμο. Πριν από εκατό χρόνια, για παράδειγμα, οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν τι πάει να πει έρωτας, και κατανοούσαν τον γάμο πολύ απλά. Όταν ένα άτομο έφτανε σε ηλικία γάμου, κάποια προξενήτρα έκανε τις απαραίτητες συστάσεις και οι γονείς του κανόνιζαν τα πάντα. Έπειτα, τελούνταν η γαμήλια τελετή με ένα άτομο του αντίθετου φύλου, παντρεύονταν και το ζευγάρι ζούσε μια κοινή ζωή και περνούσε μαζί τις μέρες του. Έτσι, συντρόφευαν ο ένας τον άλλο σ’ αυτήν τη ζωή μέχρι τέλους. Τόσο απλός ήταν ο γάμος. Ήταν υπόθεση δύο ανθρώπων από διαφορετικές οικογένειες που ζούσαν μαζί, συντρόφευαν και φρόντιζαν ο ένας τον άλλο, και περνούσαν μαζί ολόκληρη τη ζωή τους. Τόσο απλό ήταν το θέμα. Κάποια στιγμή, όμως, οι άνθρωποι άρχισαν να κάνουν λόγο για τον λεγόμενο «έρωτα»· έτσι, ο έρωτας προστέθηκε στο περιεχόμενο του γάμου και έφτασε στο σήμερα. Ο «έρωτας» ή το νόημα και η ιδέα του, δεν είναι πια κάτι για το οποίο ντρέπονται οι άνθρωποι βαθιά μέσα στην καρδιά τους ούτε κάτι για το οποίο δυσκολεύονται να μιλήσουν. Αντίθετα, υπάρχει πολύ φυσικά στις σκέψεις τους και το συζητούν με φυσικότητα μεταξύ τους, σε σημείο που βλέπεις ακόμη και ανήλικα άτομα να συζητούν για τον λεγόμενο «έρωτα». Άρα, λοιπόν, αυτές οι σκέψεις, απόψεις και δηλώσεις ασκούν μια ανεπαίσθητη επιρροή σε όλους —άντρες και γυναίκες, νέους και ηλικιωμένους. Αυτή η επιρροή ευθύνεται για την τόσο επιτηδευμένη ή, για να το θέσω πιο σαφώς, μεροληπτική αντίληψη που έχουν όλοι για τον γάμο. Όλοι έχουν αρχίσει να παίζουν με την αγάπη και να φλερτάρουν με το πάθος. Ο λεγόμενος «έρωτας» του ανθρώπου δεν είναι παρά η ένωση αγάπης και πάθους.^[α] Τι σημαίνει «αγάπη»; Η αγάπη είναι ένα είδος στοργής. Τι σημαίνει «πάθος»; Πάθος σημαίνει πόθος. Ο γάμος δεν είναι πια ένα απλό σκηνικό δύο ανθρώπων που περνούν τις μέρες τους μαζί ως σύντροφοι· αντίθετα, έχει γίνει ένα παιχνίδι στοργής και πόθου. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Οι άνθρωποι κατανοούν πλέον τον γάμο ως την ένωση πόθου και στοργής. Μπορούν, λοιπόν, να είναι πετυχημένοι οι γάμοι τους; Οι άντρες και οι γυναίκες δεν ζουν σωστά, δεν εκπληρώνουν καλά τις ευθύνες τους, ενώ περνούν τις μέρες τους με μη προσγειωμένο τρόπο. Μιλούν συχνά για την αγάπη, το πάθος, τη στοργή και τον πόθο. Θεωρείς πως μπορούν έτσι να ζήσουν μια ομαλή και σταθερή ζωή; (Όχι.) Ποιος άνθρωπος μπορεί να αντισταθεί σ’ αυτούς τους πειρασμούς και δελεασμούς; Κανείς. Στην κοινωνία, οι άνθρωποι είναι γεμάτοι πόθο και στοργή ο ένας για τον άλλο. Αυτό αποκαλούν «έρωτα» και έτσι κατανοούν οι άνθρωποι της εποχής μας τον γάμο. Αυτή είναι η ανώτατη αξιολόγησή τους για τον γάμο, η οποία συγκεντρώνει και τη μεγαλύτερη προτίμησή τους. Άρα, λοιπόν, ο γάμος των ανθρώπων της εποχής μας έχει αλλάξει τόσο πολύ, σε σημείο που έχει γίνει αγνώριστος, και είναι σε μαύρα χάλια. Ο γάμος δεν αφορά πια έναν άντρα και μία γυναίκα· δεν είναι πια τόσο απλή υπόθεση. Πλέον, όλοι οι άνθρωποι —άντρες και γυναίκες— παίζουν με τη στοργή και τον πόθο, και είναι εντελώς ακόλαστοι. Υπό το δέλεαρ μοχθηρών τάσεων ή μέσω της ενστάλαξης μοχθηρών σκέψεων, η κατανόηση και άποψη των ανθρώπων για τον γάμο παραμορφώνεται, γίνεται αφύσικη και μοχθηρή. Πέρα απ’ αυτό, οι ταινίες και τηλεοπτικές εκπομπές της κοινωνίας, καθώς και τα λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά έργα, δίνουν συνεχώς όλο και πιο μοχθηρές και ανήθικες ερμηνείες και δηλώσεις για τον γάμο. Σκηνοθέτες, συγγραφείς και ηθοποιοί επεξηγούν τον γάμο ως μια φριχτή κατάσταση γεμάτη μοχθηρία και πόθο που βυθίζει σωστούς γάμους στο χάος. Άρα, λοιπόν, από τότε που εμφανίστηκε ο έρωτας, τα διαζύγια και οι εξωσυζυγικές σχέσεις έχουν γίνει όλο και πιο συχνό φαινόμενο στην ανθρώπινη κοινωνία. Περισσότερα παιδιά αναγκάζονται να υπομείνουν το τραύμα του διαζυγίου των γονιών τους και να ζήσουν μόνο με τη μητέρα ή τον πατέρα τους. Περνούν, έτσι, την παιδική και νεανική τους ηλικία ή μεγαλώνουν στις ακατάλληλες οικογενειακές συνθήκες που έχουν δημιουργήσει οι γονείς τους. Η αιτία πίσω από όλες αυτές τις διαφορετικές συζυγικές τραγωδίες και τους λανθασμένους και ελαττωματικούς γάμους είναι πως η άποψη της κοινωνίας για τον γάμο είναι προκατειλημμένη, μοχθηρή και ανήθικη, σε σημείο που στερείται ήθους και ηθικής. Επειδή οι άνθρωποι δεν κατανοούν ξεκάθαρα τα θετικά ή σωστά πράγματα, αποδέχονται εν αγνοία τους αυτές τις σκέψεις και απόψεις που υποστηρίζει η κοινωνία, όσο ελαττωματικές κι αν είναι. Αυτά τα πράγματα είναι σαν μια επιδημία που εξαπλώνεται σ’ ολόκληρο το σώμα σου και διαβρώνει την κάθε σκέψη και ιδέα σου, καθώς και τα σωστά μέρη της ανθρώπινης φύσης σου. Η συνείδηση και η λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης σου θολώνουν, φθίνουν ή χάνονται γρήγορα. Στη συνέχεια, αυτές οι σκέψεις και απόψεις που προέρχονται από τον Σατανά και οι οποίες είναι στρεβλές, μοχθηρές και διακρίνονται από έλλειψη ήθους και ηθικής, καταλαμβάνουν την ανώτερη θέση και τον κυρίαρχο ρόλο μέσα στα μύχια των σκέψεων και της καρδιάς σου, και στον ψυχικό σου κόσμο. Μόλις γίνει αυτό, η άποψή σου για θέματα όπως ο γάμος γίνεται γρήγορα διεστραμμένη και στρεβλή, και διακρίνεται από έλλειψη ήθους και ηθικής, σε σημείο που γίνεται μοχθηρή. Εσύ, όμως, δεν το γνωρίζεις και το θεωρείς απόλυτα σωστό. Λες μάλιστα το εξής: «Όλοι έτσι σκέφτονται, γιατί να μην κάνω κι εγώ το ίδιο; Είναι σωστό να σκέφτονται όλοι έτσι, αλλά δεν είναι σωστό να σκέφτομαι εγώ έτσι; Αν κανείς δεν κοκκινίζει όταν μιλάει για έρωτα, τότε ούτε εγώ θα πρέπει να κοκκινίζω. Την πρώτη φορά, ντράπηκα λιγάκι, ένιωσα κάπως αμήχανα και δυσκολεύτηκα να ανοίξω το στόμα μου. Αφού μίλησα γι’ αυτό το θέμα λίγες φορές ακόμα, ήμουν μια χαρά. Το συνήθισα αφού άκουσα και μίλησα περισσότερο γι’ αυτό». Πράγματι, μιλάς και ακούς, και το έχεις συνηθίσει· όμως, η αληθινή, αρχική αντίληψη για τον γάμο δεν παραμένει σταθερή στα βάθη της σκέψης σου, οπότε έχεις χάσει τη συνείδηση και τη λογική που οφείλεις να έχεις ως κανονικός άνθρωπος. Τι φταίει γι’ αυτό; Φταίει πως αποδέχθηκες την άποψη του λεγόμενου «έρωτα» για τον γάμο. Αυτή η άποψη έχει καταπιεί την αρχική αντίληψη και το αίσθημα ευθύνης που έχει η κανονική ανθρώπινη φύση σου απέναντι στον γάμο. Πολύ γρήγορα, αρχίζεις να κάνεις προσωπικά πράξη πώς κατανοείς τον έρωτα. Αναζητάς συνεχώς ανθρώπους που βρίσκεις ευχάριστους, που αγαπάς ή σε αγαπούν. Επιδιώκεις τον έρωτα με θεμιτά ή αθέμιτα μέσα, καταβάλλεις μεγάλη προσπάθεια και είσαι πολύ ξεδιάντροπος, σε σημείο που δαπανάς την ενέργεια μιας ζωής για χάρη του έρωτα· και τότε είσαι τελειωμένος. Έστω πως καθώς μια γυναίκα επιδιώκει τον έρωτα, βρίσκει κάποιον που θαυμάζει. Σκέφτεται, λοιπόν: «Είμαστε ερωτευμένοι, ας παντρευτούμε». Αφού παντρευτεί, ζει για λίγο καιρό με το άτομο αυτό, κι έπειτα διαπιστώνει πως έχει κάποια ελαττώματα. Σκέφτεται, τότε: «Δεν του αρέσω. Ούτε σ’ εμένα αρέσει πραγματικά. Δεν ταιριάζουμε, άρα ο έρωτάς μας ήταν ένα λάθος. Ας είναι, θα πάρουμε διαζύγιο». Μετά το διαζύγιο, σέρνει μαζί της κι ένα παιδί δύο ή τριών ετών και ετοιμάζεται να βρει κάποιον άλλο. Σκέφτεται το εξής: «Εφόσον δεν υπήρχε αγάπη στην προηγούμενό μου γάμο, πρέπει να φροντίσω ο επόμενος να στηρίζεται σε αληθινό έρωτα. Αυτήν τη φορά πρέπει να είμαι σίγουρη, οπότε πρέπει να αφιερώσω λίγο χρόνο και να εξετάσω τα πράγματα». Λίγο καιρό μετά, βρίσκει κάποιον άλλο. «Αχ, αυτός είναι ο σύντροφος των ονείρων μου, ο άνθρωπος που φανταζόμουν πως θα μου άρεσε. Του αρέσω και μου αρέσει. Δεν αντέχει μακριά μου, ούτε εγώ μακριά του· είμαστε σαν δύο μαγνήτες που έλκουν ο ένας τον άλλο και θέλουμε συνεχώς να είμαστε μαζί. Είμαστε ερωτευμένοι, ας παντρευτούμε». Έτσι, λοιπόν, ξαναπαντρεύεται και κάνει άλλο ένα παιδί. Περνούν δυο-τρία χρόνια, και σκέφτεται: «Αυτός ο άνθρωπος έχει πολλά ελαττώματα. Είναι τεμπέλης και λαίμαργος. Του αρέσει να καυχιέται και να κομπάζει, και είναι πολυλογάς. Δεν εκπληρώνει τις ευθύνες του, δεν δίνει στην οικογένεια τα χρήματα που βγάζει, και όλη μέρα πίνει και τζογάρει. Δεν θέλω να αγαπάω έναν τέτοιο άνθρωπο. Δεν είναι έτσι αυτός που αγαπάω. Διαζύγιο!» Τώρα, λοιπόν, σέρνοντας δύο παιδιά μαζί της, παίρνει ξανά διαζύγιο. Μετά το διαζύγιο, αρχίζει να αναρωτιέται τι είναι ο έρωτας, αλλά δεν μπορεί να απαντήσει. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν δύο ή τρεις αποτυχημένους γάμους, και τι λένε στο τέλος; «Δεν πιστεύω στον έρωτα· πιστεύω στην ανθρώπινη φύση». Όπως βλέπεις, κάνουν χίλια δυο άσκοπα πράγματα και δεν ξέρουν σε τι θα πρέπει να πιστεύουν. Δεν γνωρίζουν τι είναι ο γάμος· αποδέχονται παράλογες σκέψεις και απόψεις, και τις χρησιμοποιούν ως πρότυπα. Κάνουν προσωπικά πράξη αυτές τις σκέψεις και απόψεις και, ταυτόχρονα, κάνουν κακό τόσο στον γάμο τους όσο και στον εαυτό τους και στους άλλους. Βλάπτουν, λίγο πολύ, την επόμενη γενιά και τον ίδιο τους τον εαυτό, τόσο σωματικά όσο και ψυχικά. Όλα αυτά τα πράγματα είναι εν μέρει η αιτία που οι άνθρωποι νιώθουν πονεμένοι και ανήμποροι σε ό,τι αφορά τον γάμο και δεν τρέφουν καλά αισθήματα γι’ αυτόν. Μόλις σας συναναστράφηκα για τις διάφορες απόψεις που έχουν οι άνθρωποι για τον γάμο και τους διάφορους ορισμούς που του δίνουν, καθώς και για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο γάμος εξαιτίας των εσφαλμένων απόψεων που έχουν απέναντί του οι άνθρωποι σήμερα. Με λίγα λόγια, είναι καλή ή άσχημη η κατάσταση του γάμου σήμερα; (Άσχημη.) Δεν έχει μέλλον, δεν είναι αισιόδοξη, και γίνεται όλο και πιο μπερδεμένη. Από την Ανατολή έως τη Δύση, κι από τον Βορρά έως τον Νότο, ο γάμος βρίσκεται σε τρομερή και φριχτή κατάσταση. Οι άνθρωποι της σημερινής γενιάς —όσοι είναι, δηλαδή, κάτω από σαράντα ή πενήντα χρονών— βιώνουν όλοι τους τη δυστυχία των γάμων των προηγούμενων και των επόμενων γενεών, καθώς και τις απόψεις που έχουν οι γενιές αυτές για τον γάμο και τις αποτυχημένες εμπειρίες τους. Φυσικά, πολλοί άνθρωποι κάτω των σαράντα ετών είναι θύματα κάθε λογής ατυχών γάμων. Υπάρχουν μητέρες και πατέρες που μεγαλώνουν μόνοι τα παιδιά τους, αν και, συγκριτικά, οι πατέρες είναι λιγότεροι. Κάποιοι άνθρωποι μεγαλώνουν με τη βιολογική μητέρα και τον πατριό τους, άλλοι με τον βιολογικό πατέρα και τη μητριά τους, ενώ άλλοι μεγαλώνουν με αδέρφια από διαφορετικούς γονείς. Άλλοι είναι παιδιά χωρισμένων γονέων οι οποίοι αργότερα ξαναπαντρεύονται. Επειδή, όμως, κανένας γονιός δεν τα θέλει, καταλήγουν ορφανά. Πορεύονται όπως όπως για λίγα χρόνια στην κοινωνία, κι έπειτα μεγαλώνουν, ενηλικιώνονται, και γίνονται και οι ίδιοι πατριοί ή μητριές, ή μονογονείς. Αυτή η κατάσταση επικρατεί στον σύγχρονο γάμο. Ο τρόπος με τον οποίο έχουν διαχειριστεί οι άνθρωποι τον γάμο μέχρι αυτό το σημείο, δεν οφείλεται στη διαφθορά τους από τον Σατανά; (Ναι.) Αυτή η απαραίτητη μορφή της πιο βασικής επιβίωσης και αναπαραγωγής της ανθρωπότητας έχει κατακρεουργηθεί παντελώς και έχει γίνει ένα μάτσο χάλια. Πώς πιστεύεις πως ζει το ανθρώπινο είδος; Είναι βασανιστικό να βλέπεις τη ζωή κάθε οικογένειας· το θέαμα είναι τόσο φριχτό, που δεν αντέχεις καν να το κοιτάς. Ας μη μιλήσουμε περαιτέρω γι’ αυτό. Όσο περισσότερα λέει κανείς, τόσο μεγαλύτερη δυσφορία νιώθει, σωστά;

Υποσημειώσεις:

α. Το αρχικό κείμενο δεν περιλαμβάνει τη φράση «Ο λεγόμενος “έρωτας” του ανθρώπου δεν είναι παρά η ένωση αγάπης και πάθους».