Ξεκαθαρίσαμε ποιος είναι ο σωστός τρόπος να αντιμετωπίζει κανείς τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι, αλλά τι πραγματικά σημαίνει να τα εγκαταλείπει; Δεν επικρίνουμε ούτε καταδικάζουμε τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι. Αναλύουμε, αντίθετα, τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες που γεννιούνται στους ανθρώπους όταν αντιμετωπίζουν τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι τους ως θεμέλιο και πλεονέκτημά τους. Επομένως, πρέπει όντως να εγκαταλείψει κανείς αυτές ακριβώς τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες. Συναναστραφήκαμε νωρίτερα σχετικά με το ότι πρέπει να φροντίζεις τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου να παίζουν θετικό ρόλο και να παράγουν θετικά αποτελέσματα. Αυτή είναι μια ενεργητική μέθοδος άσκησης μέσω της οποίας μπορεί να εγκαταλείψει κανείς τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες του. Ένας πιο πρακτικός τρόπος εγκατάλειψης, από μια άλλη πλευρά, είναι να μην επιδιώκουν οι άνθρωποι τα δικά τους ιδανικά και τις δικές τους επιθυμίες μόνο και μόνο επειδή έχουν ενδιαφέροντα και χόμπι. Με άλλα λόγια, αφενός πρέπει να αξιοποιείς σωστά τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου, και αφετέρου να μην επιδιώκεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες που έχεις θέσει λόγω των ενδιαφερόντων και των χόμπι αυτών· να μην επιδιώκεις, δηλαδή, τους στόχους ζωής που θέτεις βάσει των ενδιαφερόντων και των χόμπι σου. Πώς μπορείς, λοιπόν, να διαπιστώσεις αν αξιοποιείς κανονικά τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου και αν όντως δεν επιδιώκεις ιδανικά και επιθυμίες; Έστω πως έχεις ένα ενδιαφέρον ή ένα χόμπι και το εφαρμόζεις σωστά στη δουλειά σου, στην εκτέλεση του καθήκοντός σου και στην καθημερινή σου ζωή, και ο στόχος που επιδιώκεις δεν είναι να προβάλλεις τον εαυτό σου ή να περιαυτολογήσεις, ούτε βέβαια να γίνεις πιο δημοφιλής ή να κερδίσεις την εκτίμηση, τον έπαινο και τον θαυμασμό των άλλων. Κυρίως, βέβαια, ο στόχος που επιδιώκεις δεν είναι να κερδίσεις μια θέση στην καρδιά των άλλων χάρη στα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου, προκειμένου να εδραιώσεις με αυτόν τον τρόπο τη θέση σου και να τους κάνεις να σε ακολουθούν. Σε αυτήν την περίπτωση, λοιπόν, εφαρμόζεις τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου με τρόπο θετικό, σωστό, ενδεδειγμένο και ορθολογικό, ο οποίος συνάδει με την κανονική ανθρώπινη φύση και συμφωνεί με τις προθέσεις του Θεού, και αξιοποιείς τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Έστω, όμως, πως αξιοποιείς και εφαρμόζεις τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου προκειμένου να αναγκάσεις τους άλλους να σε θαυμάζουν και να σε αποδέχονται, και είσαι αποφασισμένος να προβάλλεις τον εαυτό σου πάση θυσία. Και έστω πως αναγκάζεις τους άλλους να σε ακούνε και να σε αποδέχονται χρησιμοποιώντας αδίστακτα, ξεδιάντροπα και βίαια μέσα, για να ικανοποιήσεις έτσι τη ματαιοδοξία σου καθώς προβάλλεις τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου, χωρίς να σε νοιάζει πώς αισθάνονται οι άλλοι. Και έστω πως στο τέλος τα χρησιμοποιείς ως πλεονέκτημα που σου επιτρέπει να ελέγχεις τους άλλους, να κερδίσεις μια θέση στην καρδιά τους και να αποκτήσεις κύρος ανάμεσά τους, και αποκτάς μάλιστα χάρη σ’ αυτά φήμη και κέρδος. Σ’ αυτήν την περίπτωση, δεν χρησιμοποιείς τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου με τρόπο θεμιτό ούτε τα αξιοποιείς με κανονικό τρόπο. Αυτές τις ενέργειες πρέπει να τις καταδικάζουν, να τις διακρίνουν και να τις απορρίπτουν οι άνθρωποι, και φυσικά να τις εγκαταλείπουν. Όταν εκμεταλλεύεσαι κάποιες ευκαιρίες κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σου, ή χρησιμοποιείς τη θέση σου ως επικεφαλής ή υπεύθυνος, καθώς και τα ιδιαίτερα ταλέντα σου, ως πρόσχημα προκειμένου να δείξεις στους άλλους ότι έχεις συγκεκριμένα ταλέντα και δεξιότητες και ότι τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου υπερτερούν των δικών τους, δεν ενεργείς σωστά. Με πρόσχημα το γεγονός ότι αξιοποιείς τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου προσπαθείς να αποκτήσεις κύρος μεταξύ των ανθρώπων και να εκπληρώσεις τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου. Για την ακρίβεια, μέσα απ’ αυτήν τη διαδικασία και όταν ενεργείς μ’ αυτόν τον τρόπο, είναι σαν να εκμεταλλεύεσαι τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου και τον θαυμασμό που τους έχουν οι άλλοι, για να πραγματοποιήσεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Αυτό ακριβώς το πράγμα πρέπει να εγκαταλείψεις. Λένε κάποιοι: «Το άκουσα μεν αυτό, αλλά ακόμα δεν ξέρω πώς να εγκαταλείψω αυτά τα πράγματα». Στην πραγματικότητα, μπορείς εύκολα να το καταφέρεις αυτό; Εάν διαθέτεις ορισμένα μοναδικά ενδιαφέροντα και χόμπι και δεν κάνεις τίποτα γι’ αυτό, αυτά παραμένουν μέσα στην ανθρώπινη φύση σου και δεν έχουν καμία σχέση με το μονοπάτι που ακολουθείς. Αν, όμως, τα προβάλλεις διαρκώς, στην προσπάθειά σου να γίνεις γνωστός ή πιο δημοφιλής στους άλλους, να σε μάθουν κι άλλοι άνθρωποι και να τραβήξεις περισσότερη προσοχή πάνω σου, δεν ενεργείς, τότε, μέσα από μια απλή διαδικασία ή με έναν απλό τρόπο δράσης. Ο συνδυασμός όλων αυτών των ενεργειών και των συμπεριφορών διαμορφώνει το μονοπάτι που ακολουθεί κανείς. Ποιο είναι, λοιπόν, αυτό το μονοπάτι; Είναι μια προσπάθεια να επιδιώξει κανείς να πραγματοποιήσει μέσα στον οίκο του Θεού τα ιδανικά και τις επιθυμίες του, να επιδιώξει να τον θαυμάζουν οι άλλοι και να καταφέρει να εκπληρώσει τις δικές του φιλοδοξίες και επιθυμίες. Άπαξ και ξεκινήσεις να επιδιώκεις τέτοια πράγματα, το μονοπάτι στο οποίο βρίσκεσαι δεν θα έχει πια επιστροφή, και θα σε οδηγήσει στην καταστροφή. Δεν πρέπει να αλλάξεις άμεσα πορεία και να αναστρέψεις αυτές τις ενέργειες; Δεν πρέπει να εγκαταλείψεις άμεσα όλες αυτές τις ενέργειες, τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες; Μπορεί να πουν κάποιοι: «Ακόμα δεν ξέρω πώς να τα εγκαταλείψω». Ε, τότε μην το κάνεις. Τι πάει να πει «μην το κάνεις»; Πάει να πει ότι πρέπει να κρατάς κρυφά τα ενδιαφέροντα και τα χόμπι σου και να κάνεις το παν για να μην τα προβάλλεις. Μπορεί να ρωτήσει κάποιος: «Να τα δείχνω, όμως, όταν είναι απαραίτητο για την εκτέλεση των καθηκόντων μου;» Όταν χρειάζεται, όταν πρέπει να τα δείξεις, τότε κάν’ το· αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή. Αν, όμως, τον καιρό αυτόν ακολουθείς το μονοπάτι της επιδίωξης των ιδανικών και των επιθυμιών σου, μην τα αποκαλύψεις. Όταν νιώθεις την ανάγκη να τα προβάλλεις στους άλλους, πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό, να είσαι ιδιαίτερα αποφασιστικός, να συγκρατείς τις επιθυμίες σου και ταυτόχρονα να δέχεσαι την εξονυχιστική εξέταση και την πειθαρχία του Θεού. Επίσης, να ελέγχεις την καρδιά σου και να περιορίζεις τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου με το που γεννηθούν, να τις εξαφανίζεις και να μην τις αφήνεις ποτέ να γίνουν πραγματικότητα. Κατανοητό αυτό; (Ναι.) Είναι εύκολο πράγμα αυτό; Δεν είναι εύκολο, ε; Ποιος άνθρωπος έχει λίγο ταλέντο δεν θέλει να το προβάλλει; Για να μην αναφέρουμε καν αυτούς που έχουν κάποια ιδιαίτερη δεξιότητα. Κάποιοι ξέρουν να μαγειρεύουν και να φτιάχνουν φαγητά, και όπου σταθούν κι όπου βρεθούν, θέλουν να κάνουν επίδειξη. Αυτοαποκαλούνται μάλιστα ως «Άρχοντες του τόφου» ή «Βασίλισσες των νουντλς». Αξίζει να προβάλλει κανείς κάποιες τόσο ασήμαντες δεξιότητες; Αν, δηλαδή, είχαν και τίποτα εξαιρετικά χαρίσματα, πόσο αλαζόνες θα ήτανε πια; Το μόνο σίγουρο είναι πως θα κατέληγαν σε ένα μονοπάτι δίχως επιστροφή. Πέρα, βέβαια, από το γεγονός ότι, λόγω των ενδιαφερόντων και των χόμπι τους, ακολουθούν ένα λάθος μονοπάτι ή ένα μονοπάτι χωρίς επιστροφή, οι περισσότεροι άνθρωποι, όσο πιστεύουν στον Θεό, έχουν συχνά και κάποιες ζωντανές σκέψεις που οφείλονται σ’ αυτά. Κατά την πίστη τους, δηλαδή, στον Θεό και ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους, αναπολούν συνεχώς τα ιδανικά και τις επιθυμίες που είχαν θέσει στο παρελθόν. Μπορεί, ακόμη, να υπενθυμίζουν όλη την ώρα στον εαυτό τους τα ανεκπλήρωτα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, και να λένε συνέχεια από μέσα τους ότι εξακολουθούν να έχουν αυτά που δεν κατάφεραν ως τώρα να πραγματοποιήσουν. Μπορεί να μην έχουν πληρώσει ποτέ κάποιο συγκεκριμένο τίμημα γι’ αυτά ούτε να έχουν υιοθετήσει κάποια συγκεκριμένη άσκηση, όμως αυτά τα ιδανικά και οι επιθυμίες έχουν ριζώσει βαθιά μες στην καρδιά τους και δεν τα έχουν εγκαταλείψει ποτέ.

Στην προηγούμενη συναναστροφή μας, αναλύσαμε ότι, όταν κάποιος επιδιώκει να πραγματοποιήσει κάποια ιδανικά και επιθυμίες και ακολουθεί το μονοπάτι αυτού του κόσμου, βαδίζει σ’ ένα μονοπάτι χωρίς επιστροφή, σ’ έναν δρόμο που οδηγεί στην καταστροφή. Το μονοπάτι αυτό και η επιδίωξη της αλήθειας είναι σαν δύο παράλληλες γραμμές· δηλαδή, αυτά τα δύο δεν πρόκειται να διασταυρωθούν ποτέ. Αν πιστεύεις στον Θεό και θες να επιδιώξεις την αλήθεια και να σωθείς, πρέπει να εγκαταλείψεις εντελώς κάθε ιδανικό και επιθυμία που είχες ως τώρα στην καρδιά σου. Δεν πρέπει να τα κρατάς μέσα σου ούτε να τα λατρεύεις. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να τα ξεφορτωθείς. Το να επιδιώκεις να πραγματοποιήσεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου και το να επιδιώκεις την αλήθεια είναι δυο μονοπάτια εντελώς αντίθετα. Δεν γίνεται να επιδιώξεις την αλήθεια αν έχεις ιδανικά και επιθυμίες, τα οποία θες να πραγματοποιήσεις. Αν έχεις κατανοήσει την αλήθεια κι έχεις τόσα χρόνια εμπειρίας, και είσαι άρα αποφασισμένος να επιδιώξεις έμπρακτα την αλήθεια, τότε πρέπει να εγκαταλείψεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες που είχες παλιότερα και να τα ξεφορτωθείς εντελώς από τη συνείδησή σου και απ’ τα βάθη της ψυχής σου. Αν θες να επιδιώξεις την αλήθεια, τότε δεν πρόκειται να υλοποιηθούν ποτέ τα ιδανικά και οι επιθυμίες σου. Αντίθετα, θα σε διαταράσσουν και δεν θα σε αφήνουν να επιδιώκεις την αλήθεια και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Παράλληλα, θα σου βάζουν φρένο κι ένα σωρό δυσκολίες και προκλήσεις καθώς βαδίζεις στο μονοπάτι σου προς την επιδίωξη της αλήθειας. Αφού, λοιπόν, ξέρεις πως δεν πρόκειται να πραγματοποιήσεις ποτέ τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου, είναι προτιμότερο να ξεκόψεις μια και καλή από δαύτα, να τα εγκαταλείψεις τελείως και να πάψεις να τα σκέφτεσαι και να τρέφεις αυταπάτες γι’ αυτά. Αν λες: «Ακόμα δεν με πολυενδιαφέρει το μονοπάτι στο οποίο μπορώ να επιδιώξω την αλήθεια και να σωθώ. Δεν ξέρω ακόμα αν είμαι σε θέση να επιδιώξω την αλήθεια, αν είμαι κάποιος που την επιδιώκει. Δυσκολεύομαι ακόμα να διακρίνω καθαρά το μονοπάτι που οδηγεί στη σωτηρία. Έχω, αντίθετα, ένα πολύ συγκεκριμένο μονοπάτι, σχέδιο και στρατηγική όσον αφορά την επιδίωξη των κοσμικών ιδανικών και επιθυμιών». Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε είσαι ελεύθερος να εγκαταλείψεις το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και της εκτέλεσης των καθηκόντων σου, και να προχωρήσεις στην πραγματοποίηση των ιδανικών και των επιθυμιών σου. Σε περίπτωση, βέβαια, που δεν είσαι σίγουρος αν πρέπει να ακολουθήσεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου ή την αλήθεια, σε συμβουλεύω να ηρεμήσεις για ένα διάστημα. Καλό θα ήταν, ίσως, να μείνεις ένα-δυο χρόνια ακόμη στον οίκο του Θεού, γιατί όσο περισσότερο τρως και πίνεις τα λόγια του Θεού, όσο περισσότερα περιβάλλοντα βιώνεις, όσο ωριμάζει η οπτική και η προσέγγισή σου για το πώς βλέπεις τα πράγματα, τόσο θα βελτιώνεται και η ψυχική διάθεση και η κατάστασή σου, κι αυτό θα είναι σίγουρα τεράστια ευλογία για σένα. Μπορεί μετά από κάνα-δυο χρόνια, να κατανοήσεις ορισμένες αλήθειες και να αποκτήσεις ολοκληρωμένη εικόνα του κόσμου και της ανθρωπότητας· τότε, θα είσαι σε θέση να εγκαταλείψεις εντελώς τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου, και να ακολουθήσεις πρόθυμα τον Θεό για το υπόλοιπο της ζωής σου, καθώς και να αποδεχθείς τις ενορχηστρώσεις Του. Όσο μεγάλες δυσκολίες κι αν κληθείς να αντιμετωπίσεις στον οίκο του Θεού, δεν θα το βάλεις κάτω, αλλά θα εκπληρώσεις τα καθήκοντά σου και θα ολοκληρώσεις την αποστολή σου. Και το σημαντικότερο; Θα είσαι απόλυτα αποφασισμένος να εγκαταλείψεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες που είχες στο παρελθόν, και θα μπορέσεις έτσι να επιδιώξεις έμπρακτα την αλήθεια, χωρίς δεύτερες σκέψεις. Αν, όμως, αυτήν τη στιγμή δεν είσαι σίγουρος και χρειάζεσαι ένα-δυο χρόνια ακόμη για να δεις αν μπορείς να επιδιώξεις την αλήθεια, ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να σου βάλει το μαχαίρι στον λαιμό ούτε να σου πει: «Είσαι αφηρημένος και ασταθής». Αν αυτά τα ένα-δύο χρόνια διαβάσεις περισσότερα λόγια του Θεού, ακούσεις περισσότερα κηρύγματα, κατανοήσεις λίγη αλήθεια και ωριμάσει η ανθρώπινη φύση σου, θα αλλάξει η οπτική σου για το πώς βλέπεις τα πράγματα, καθώς και η στάση σου απέναντι στη ζωή και η κοσμοθεωρία σου. Τότε, λοιπόν, οι επιλογές σου θα είναι κάπως πιο εύστοχες σε σχέση με τώρα, ή, για να το θέσω όπως το λένε οι άπιστοι, θα έχεις καταλάβει μέχρι τότε τι χρειάζεσαι εσύ ο ίδιος, ποιο μονοπάτι πρέπει να ακολουθήσεις και τι σόι άνθρωπος πρέπει να είσαι. Αυτή είναι μία πτυχή. Έστω τώρα πως δεν ενδιαφέρεσαι πραγματικά να πιστέψεις στον Θεό και το έκανες μόνο και μόνο επειδή σου παρουσίασαν το ευαγγέλιο οι γονείς σου ή κάποιοι συνάδελφοί σου, προκειμένου να κρατήσεις τα προσχήματα ή να φανείς ευγενικός. Παρευρίσκεσαι, λοιπόν, στις συναθροίσεις και εκτελείς τα καθήκοντά σου στον οίκο του Θεού απρόθυμα, ενώ παράλληλα θεωρείς πως οι αδελφοί και οι αδελφές της εκκλησίας δεν είναι κακοί και πως, αν μη τι άλλο, δεν είναι νταήδες. Θεωρείς, επίσης, πως στον οίκο του Θεού επικρατεί η λογική, κυριαρχεί η αλήθεια και οι άνθρωποι δεν πέφτουν θύματα καταπίεσης ή εκφοβισμού, με αποτέλεσμα να πιστεύεις πως ο οίκος του Θεού είναι καλύτερος απ’ τον κόσμο των απίστων. Παρ’ όλα αυτά, δεν έχεις εγκαταλείψει ούτε έχεις αλλάξει ποτέ τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Αντίθετα, τα ιδανικά και οι επιθυμίες που είχες παλιότερα γίνονται όλο και πιο ισχυρά και ξεκάθαρα στα βάθη της καρδιάς, του μυαλού και του πνεύματός σου. Καθώς, λοιπόν, τα πράγματα αυτά γίνονται όλο και πιο αισθητά, διαπιστώνεις ότι, όσον αφορά την πίστη στον Θεό, πλήττεις και βαριέσαι όλο και περισσότερο την αλήθεια σχετικά με την οποία συναναστρεφόμαστε, καθώς και τα καθημερινά λόγια, τις πράξεις, τον τρόπο ζωής σου και ούτω καθεξής. Αισθάνεσαι, τότε, άβολα και δεν σκέφτεσαι καν να επιδιώξεις την αλήθεια· δεν σ’ ενδιαφέρει καθόλου να την επιδιώξεις και δεν βλέπεις καθόλου θετικά το να βαδίσεις στο σωστό μονοπάτι της ζωής, να φέρεσαι σωστά ή να διακρίνεις τα θετικά πράγματα. Αν είσαι τέτοιος άνθρωπος, σου λέω το εξής: Μη χάνεις λεπτό, ξεκίνα γρήγορα να επιδιώκεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου! Υπάρχει μια θέση για σένα σ’ αυτόν τον κόσμο, στα πολύπλοκα και χαοτικά ρεύματα του κακού. Δεν χωράει καμία αμφιβολία πως θα πραγματοποιήσεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου, όπως ακριβώς ήλπιζες, και θα αποκτήσεις όλα όσα ζητάς. Ο οίκος του Θεού δεν είναι το κατάλληλο μέρος να μείνεις και δεν είναι το ιδανικό μέρος για σένα. Παράλληλα, το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας δεν είναι σε καμία περίπτωση αυτό που θες να ακολουθήσεις, και πάνω απ’ όλα, αυτό που χρειάζεσαι. Εκμεταλλεύσου το τώρα που διαμορφώνονται τα ιδανικά και οι επιθυμίες σου και είσαι ακόμα νέος κι έχεις την ενέργεια και τους πόρους που χρειάζεται για να βγεις στον κόσμο και να παλέψεις· φύγε γρήγορα από τον οίκο του Θεού, πήγαινε να πραγματοποιήσεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να σε εμποδίσει. Μην περιμένεις να έρθει η μέρα που θα έχεις χάσει κάθε ελπίδα για ευλογίες και δεν θα έχεις τίποτα να πεις για τη βιωματική μαρτυρία σου, που δεν θα έχεις εκπληρώσει τα καθήκοντά σου όπως έπρεπε· μην περιμένεις να ξυπνήσεις τελικά στα πενήντα, τα εξήντα, τα εβδομήντα ή τα ογδόντα σου, και να σου έρθει τότε η επιθυμία να επιδιώξεις την αλήθεια. Θα είναι πια πολύ αργά. Αφού δεν θες να μείνεις στον οίκο του Θεού, αφήνεις τον εαυτό σου να καταστραφεί. Αν είσαι τέτοιος άνθρωπος, δεν υπάρχει λόγος να πας κόντρα στη θέλησή σου και να εγκαταλείψεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Κι αυτό γιατί προϋπόθεση για να εγκαταλείψεις τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου είναι, όπως ανέφερα, να είσαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια ή, σε περίπτωση που δεν έχεις ακόμα ξεκινήσει, να είσαι, παρ’ όλα αυτά, αποφασισμένος να γίνεις τέτοιος άνθρωπος και να μη φύγεις από τον οίκο του Θεού, είτε σωθείς είτε όχι, είτε ζήσεις είτε πεθάνεις. Σε τέτοιους ανθρώπους απευθύνομαι. Πρέπει, βέβαια, να προσθέσω μια διευκρίνιση: Συναναστρέφομαι σήμερα σχετικά με το θέμα της «εγκατάλειψης των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων» με την προϋπόθεση πάντα ότι οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια και να σωθούν. Η συναναστροφή αυτή απευθύνεται συγκεκριμένα σε όσους είναι πρόθυμοι να επιδιώξουν την αλήθεια και να σωθούν. Οι υπόλοιποι, που δεν ενδιαφέρονται για το μονοπάτι, την κατεύθυνση, την πρόθεση ή την απόφαση να επιδιώξουν την αλήθεια και να σωθούν, δεν χρειάζεται ν’ ακούσουν το σημερινό μας θέμα. Αυτήν τη διευκρίνιση ήθελα να προσθέσω. Δεν ήταν απαραίτητη; (Ναι.) Δίνουμε στους ανθρώπους ελευθερία, δεν εξαναγκάζουμε κανέναν να κάνει τίποτα. Κάθε φορά που δίνουμε στους ανθρώπους κάποια αλήθεια-αρχή, κάποια διδασκαλία, παροχή, υποστήριξη ή βοήθεια, αυτό γίνεται βάσει ορθολογισμού και με την προϋπόθεση να είναι πρόθυμοι. Αν δεν είσαι πρόθυμος ν’ ακούσεις, κλείσε αν θες τ’ αυτιά σου και μην ακούς και μη δέχεσαι όσα λέμε. Μπορείς κιόλας να φύγεις· ό,τι απ’ τα δύο κι αν κάνεις είναι αποδεκτό. Δεν αναγκάζουμε κανέναν να αποδεχτεί με το ζόρι τη συναναστροφή της αλήθειας στον οίκο του Θεού. Ο Θεός δίνει ελευθερία στους ανθρώπους και δεν υποχρεώνει κανέναν να κάνει τίποτα. Για πείτε Μου, είναι καλό αυτό; (Ναι.) Είναι ανάγκη να εξαναγκάζονται οι άνθρωποι; (Όχι.) Δεν χρειάζεται κανένας εξαναγκασμός. Αυτό που φέρνει η αλήθεια είναι ζωή, αιώνια ζωή. Αν είσαι πρόθυμος να τη λάβεις, και αν την αποδέχεσαι και υποτάσσεσαι σ’ αυτήν, τότε θα τη λάβεις. Αν αντί να την αποδεχτείς, την απορρίπτεις και αντιστέκεσαι σ’ αυτήν, τότε δεν πρόκειται να την αποκτήσεις. Είτε καταφέρεις να την αποκτήσεις είτε όχι, πρέπει να αποδεχτείς τις συνέπειες. Έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Συναναστρεφόμαστε σχετικά με το πόσο αναγκαίο είναι να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι ορισμένα πράγματα καθώς επιδιώκουν την αλήθεια. Όταν επιδιώκει κανείς την αλήθεια για να σωθεί είναι σαν να συμμετέχει σ’ έναν μαραθώνιο. Όσοι παίρνουν μέρος σ’ έναν μαραθώνιο δεν χρειάζεται να έχουν τρομερή σωματική δύναμη ή εξαιρετικές ικανότητες· επιβάλλεται, όμως, να έχουν κάμποση αντοχή και επιμονή, καθώς και πίστη και αποφασιστικότητα να μην το βάλουν κάτω. Κατά τη διαδικασία, λοιπόν, της συμμετοχής τους στον μαραθώνιο, πέρα από το να διαθέτουν αυτά τα πνευματικά στοιχεία, εννοείται πως καλούνται κιόλας να εγκαταλείψουν σταδιακά ορισμένα φορτία που κουβαλάνε προκειμένου να φτάσουν στον προορισμό τους πιο εύκολα, πιο άνετα ή όπως τέλος πάντων θέλουν ιδανικά οι ίδιοι. Ο μαραθώνιος είναι ένα άθλημα που δεν αφορά καθόλου την κατάταξη στην οποία φτάνουν οι διαγωνιζόμενοι στον προορισμό τους· αφορά, όμως, με τις επιδόσεις τους κατά τη διάρκεια του αγώνα, την επιμονή, την αντοχή τους και όλα όσα υπομένουν καθ’ όλη τη διαδικασία. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Κατά την πίστη, λοιπόν, στον Θεό, το να επιδιώκει κανείς την αλήθεια και να καταλήγει τελικά να σωθεί θυμίζει μαραθώνιο. Απαιτείται μια μακροχρόνια διαδικασία, κατά την οποία πρέπει να εγκαταλείψει κανείς πολλά πράγματα που δεν έχουν σχέση με την επιδίωξη της αλήθειας. Πέρα από ότι τα πράγματα αυτά δεν έχουν σχέση με την αλήθεια, το σημαντικότερο είναι ότι σε εμποδίζουν να την επιδιώξεις. Καθώς, λοιπόν, εγκαταλείπει κανείς και διορθώνει αυτά τα πράγματα, μπορεί αναπόφευκτα να πονέσει σ’ έναν βαθμό και να χρειαστεί να εγκαταλείψει ορισμένα πράγματα και να κάνει κάποιες σωστές επιλογές. Όταν επιδιώκουν την αλήθεια οι άνθρωποι, επιβάλλεται να εγκαταλείψουν πολλά πράγματα, επειδή αυτά αποκλίνουν από το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και αντιβαίνουν στους σωστούς στόχους ζωής και την κατεύθυνση προς την οποία τους οδηγεί ο Θεός. Οτιδήποτε αντιτίθεται στην αλήθεια και εμποδίζει κάποιον να την επιδιώξει και να ακολουθήσει το σωστό μονοπάτι στη ζωή είναι αρνητικό. Γίνεται καθαρά για να επιδιώξει το άτομο αυτό φήμη και κέρδος ή για να καταφέρει να αποκτήσει μεγάλη περιουσία και άφθονο χρήμα. Το μονοπάτι που ακολουθούν οι άνθρωποι για να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους βασίζεται στις ικανότητες, στις γνώσεις, στις παράλογες σκέψεις και απόψεις τους, καθώς και στις διάφορες φιλοσοφίες για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις, καθώς και στις διάφορες μεθόδους, τεχνάσματα και κόλπα που χρησιμοποιούν. Όσο περισσότερο επιδιώκει κανείς να πραγματοποιήσει τα ιδανικά και τις επιθυμίες του, τόσο περισσότερο απομακρύνεται από την αλήθεια, από τα λόγια του Θεού και από το σωστό μονοπάτι που του έχει υποδείξει ο Θεός. Όλα αυτά τα λεγόμενα ιδανικά και επιθυμίες που έχει κανείς στην καρδιά του είναι κατά βάση κενά πράγματα. Δεν μπορούν να σου διδάξουν ούτε πώς να συμπεριφέρεσαι, ούτε πώς να λατρεύεις και να κατανοείς τον Θεό, ούτε πώς να υποτάσσεσαι σ’ Αυτόν, στο θέλημά Του και στον Κυρίαρχο, ούτε οποιοδήποτε άλλο θετικό πράγμα. Όσο επιδιώκεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου, δεν πρόκειται να αποκτήσεις κανένα απ’ αυτά τα θετικά και πολύτιμα πράγματα που συνάδουν με την αλήθεια. Κάθε μονοπάτι ζωής που προσανατολίζεται προς τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες των ανθρώπων έχει τον ίδιο απώτερο στόχο, την ίδια ουσία και φύση: αντιβαίνουν όλα τους στην αλήθεια. Το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, όμως, διαφέρει απ’ τα υπόλοιπα. Η επιδίωξη της αλήθειας θα σε καθοδηγήσει στο σωστό μονοπάτι ζωής. Αυτή, βέβαια, είναι μια κάπως πιο γενική διατύπωση. Πιο συγκεκριμένα, θα εκθέσει τις εσφαλμένες και στρεβλές σκέψεις και απόψεις που έχεις σχετικά με το πώς αντιμετωπίζεις διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα. Ταυτόχρονα, θα σε ενημερώσει, θα σε καθοδηγήσει και θα σε εφοδιάσει, διδάσκοντάς σου σωστές και ακριβείς σκέψεις και απόψεις. Και εννοείται πως θα σου πει κιόλας τι είδους σκέψεις και απόψεις πρέπει να έχεις σχετικά με το πώς βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, πώς συμπεριφέρεσαι και ενεργείς. Με άλλα λόγια, το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας σού λέει πώς να συμπεριφέρεσαι, πώς να ζεις μέσα στα όρια της κανονικής ανθρώπινης φύσης και να συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αν μη τι άλλο, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πέσεις πιο χαμηλά από το πρότυπο της συνείδησης και της λογικής· πρέπει να ζεις ως άνθρωπος και όπως ένας άνθρωπος. Πέρα από αυτά, μέσα από το συγκεκριμένο μονοπάτι, ενημερώνεσαι πιο συγκεκριμένα για τις σκέψεις, τις απόψεις, τις οπτικές και τις στάσεις που πρέπει να έχεις σχετικά με το πώς βλέπεις διάφορα ζητήματα και κάνεις διάφορα πράγματα. Και όλες αυτές οι σωστές σκέψεις, απόψεις, οπτικές και στάσεις είναι ταυτόχρονα και τα σωστά κριτήρια και οι σωστές αρχές που πρέπει να τηρεί κανείς στον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρεται και ενεργεί. Αν ένας άνθρωπος φτάσει ή εισέλθει στην πραγματικότητα του να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεται και να ενεργεί εξολοκλήρου σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια, αυτό σημαίνει πως έχει σωθεί. Και μόλις ένας άνθρωπος σωθεί και αποκτήσει την αλήθεια, θα αλλάξει τελείως η άποψη που έχει για τα πράγματα, η οποία θα συμβαδίζει απόλυτα με τα λόγια του Θεού και θα συμφωνεί μ’ Εκείνον. Μόλις φτάσει σ’ αυτό το στάδιο, δεν θα επαναστατεί πια εναντίον του Θεού και Αυτός δεν θα τον παιδεύει, δεν θα τον κρίνει ούτε θα τον απεχθάνεται, επειδή ο άνθρωπος αυτός δεν θα είναι πια εχθρός Του ούτε θα Του αντιτίθεται. Ο Θεός θα έχει γίνει, τότε, πραγματικά και δικαιωματικά ο Δημιουργός των δημιουργημάτων Του. Οι άνθρωποι θα έχουν επιστρέψει στο κράτος του Θεού κι Εκείνος απολαμβάνει τη λατρεία, την υποταγή και τον φόβο που οφείλουν να Του προσφέρουν εκείνοι. Όλα αρχίζουν να ακολουθούν τη φυσική τους πορεία. Ο Θεός δημιούργησε όλα τα πράγματα για την ανθρωπότητα, και η ανθρωπότητα, με τη σειρά της, τα διαχειρίζεται όλα αυτά υπό την κυριαρχία του Θεού. Όλα τα πράγματα βρίσκονται υπό τη διαχείριση της ανθρωπότητας, όλα εξελίσσονται και συνεχίζουν να προχωρούν με τάξη σύμφωνα με τους κανόνες και τους νόμους που έχει θέσει ο Θεός. Η ανθρωπότητα απολαμβάνει όλα τα πράγματα που δημιούργησε ο Θεός, τα οποία εξακολουθούν να υπάρχουν σε τάξη υπό τη διαχείριση της ανθρωπότητας. Όλα τα πράγματα είναι για χάρη της ανθρωπότητας και η ανθρωπότητα είναι για χάρη όλων των πραγμάτων. Είναι όλα τους τόσο αρμονικά και τακτοποιημένα και πηγάζουν από την κυριαρχία του Θεού και τη σωτηρία της ανθρωπότητας από Αυτόν. Πόσο υπέροχο είναι όλο αυτό. Ορίστε, λοιπόν, μια πτυχή του τι σημαίνει τελικά να εγκαταλείπει κανείς τις επιδιώξεις, τα ιδανικά και τις επιθυμίες του. Βλέπεις, λοιπόν, πως παρόλο που το μόνο που κάνεις τώρα είναι να εγκαταλείψεις τα εφήμερα ιδανικά και τις εφήμερες επιθυμίες σου, αυτό που κερδίζεις στο τέλος είναι η αλήθεια, η ζωή, το πολυτιμότερο απ’ όλα τα πράγματα. Αν τα συγκρίνεις αυτά με τα άχρηστα ιδανικά και τις άχρηστες επιθυμίες που εγκατέλειψες, είναι πολλές χιλιάδες, για να μη πω, δεκάδες χιλιάδες φορές πολυτιμότερα. Στην ουσία, δεν τίθεται καν θέμα σύγκρισης. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Βέβαια, πρέπει να γίνει σαφές ένα πράγμα: πρέπει να καταλάβεις ότι η επιδίωξη ιδανικών και επιθυμιών δεν θα σου διδάξει ποτέ πώς να συμπεριφέρεσαι. Από τη μέρα που γεννήθηκες, οι γονείς σου σου έλεγαν το εξής: «Μάθε να λες ψέματα, μάθε να προστατεύεις τον εαυτό σου και μην αφήνεις τους άλλους να σε εκφοβίζουν. Αν κάποιος πάει να σε εκφοβίσει, πρέπει να είσαι σκληρός. Μην είσαι αδύναμος και μην αφήνεις τους άλλους να σε περνάνε για εύκολο θύμα. Πρέπει, επίσης, να αποκτήσεις γνώσεις και δύναμη, για να μπορέσεις να πατήσεις γερά στην κοινωνία. Nα επιδιώκεις τη φήμη και το κέρδος· οι γυναίκες πρέπει να είναι ανεξάρτητες και οι άνδρες να κουβαλάνε στους ώμους τους το βάρος όλου του κόσμου». Από μικρό παιδί έτσι σε διαπαιδαγωγούσαν οι γονείς σου· ήταν λες και σου μάθαιναν πώς να συμπεριφέρεσαι. Στην πραγματικότητα, όμως, προσπαθούσαν σκληρά, με κάθε αναγκαίο μέσο, βάζοντας φαινομενικά σε κίνδυνο ακόμη και τη ζωή τους, να σε σπρώξουν σ’ αυτόν τον κόσμο, σ’ αυτό το μοχθηρό ρεύμα, χωρίς να έχεις την παραμικρή ιδέα για το τι είναι θετικό και τι αρνητικό, πώς να ξεχωρίζεις τη δικαιοσύνη από το κακό και τα θετικά πράγματα από τα αρνητικά. Σου δίδαξαν, μάλιστα, και το εξής: «Να κάνεις ό,τι είναι αναγκαίο· μην είσαι υπερβολικά ευγενικός με τους άλλους. Αν είσαι ανεκτικός με τους άλλους, είσαι σκληρός με τον εαυτό σου». Με το που άρχισες να καταλαβαίνεις πράγματα, έτσι σε διαπαιδαγωγούσαν οι γονείς σου. Και μετά, τόσο στο σχολείο όσο και στην κοινωνία, όλοι σε διδάσκουν τα ίδια πράγματα. Δεν σου τα διδάσκουν όλα αυτά για να συμπεριφέρεσαι σαν άνθρωπος, αλλά για να γίνεις δαίμονας, να λες ψέματα, να κάνεις κακό και τελικά να καταστραφείς. Μόνο αφού πιστέψεις στον Θεό, συνειδητοποιείς ότι πρέπει να συμπεριφέρεσαι ως ειλικρινής άνθρωπος, να λες την αλήθεια και τα πραγματικά γεγονότα. Μαζεύεις, τότε, όλο το θάρρος που μπορείς να βρεις και καταφέρνεις τελικά να πεις την αλήθεια. Στηρίζεσαι για μια φορά στη συνείδηση και τα ηθικά σου όρια και καταφέρνεις να την πεις· η κοινωνία, όμως, σε αποστρέφεται και σε εγκαταλείπει, η οικογένειά σου σε κατηγορεί, οι φίλοι σου σε χλευάζουν. Και τι συμβαίνει στο τέλος; Είσαι τόσο συντετριμμένος που δεν μπορείς να το αντέξεις· δεν ξέρεις πια πώς να συμπεριφερθείς. Θεωρείς πως είναι πολύ δύσκολο να συμπεριφέρεσαι ως άνθρωπος, και πιο εύκολο να είσαι δαίμονας. Γίνε, λοιπόν, δαίμονας και ακολούθησε το μοχθηρό ρεύμα αυτής της κοινωνίας. Δεν πρόκειται να σου πει κανείς τίποτα. Ούτε ένας σε ολόκληρη την ανθρωπότητα δεν σου μαθαίνει πώς να συμπεριφέρεσαι. Αφού πιστέψεις στον Θεό, ακούς ότι με κάθε λέξη και με κάθε έργο Του, ο Θεός σού μαθαίνει πώς να συμπεριφέρεσαι και πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια, ώστε να γίνεις αληθινός άνθρωπος. Τη σωστή απάντηση για το τι είναι η αληθινή ανθρώπινη ζωή, μπορείς να τη βρεις μόνο στα λόγια του Θεού. Ο τρόπος, άρα, με τον οποίο βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα και ο τρόπος με τον οποίο συμπεριφέρεται και ενεργεί πρέπει να βασίζεται εξ ολοκλήρου στα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό του την αλήθεια. Έτσι λέμε πως ενεργεί κανείς ως άνθρωπος. Μόλις κατανοήσεις τα βασικά για το πώς να συμπεριφέρεσαι σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και αντιληφθείς τις αλήθεια-αρχές και εισέλθεις σ’ αυτές, τότε θα ξέρεις πώς να συμπεριφέρεσαι, και θα γίνεις αληθινός άνθρωπος. Εκεί πρέπει να βασίζεται η συμπεριφορά κάποιου, και μόνο έτσι αξίζει να ζει κανείς τη ζωή του· μόνο όποιος ζει έτσι αξίζει να ζει και δεν πρέπει να πεθάνει. Όσοι, από την άλλη, συμπεριφέρονται σαν δαίμονες, αυτοί οι ζωντανοί-νεκροί που φορούν ανθρώπινη σάρκα, όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν αξίζουν να ζουν. Γιατί το λέω αυτό; Επειδή όλα όσα δημιούργησε ο Θεός τα προορίζει για την ανθρωπότητα, για τα δημιουργήματά Του, όχι για το γένος των δαιμόνων. Γιατί, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν μέχρι και σήμερα; Δεν ωφελούνται κι αυτοί μαζί με τους ανθρώπους που σκοπεύει να σώσει ο Θεός; Αν δεν υπήρχε αυτό το στάδιο του έργου της σωτηρίας που κάνει ο Θεός, κατά το οποίο χρησιμοποιεί τους διαβόλους και τους Σατανάδες για να παράσχουν υπηρεσία, ενώ δίνει στον εκλεκτό λαό του Θεού τη δυνατότητα να διακρίνει τα αρνητικά πράγματα μέσω της ουσίας των διαβόλων, ο Θεός θα είχε καταστρέψει προ πολλού αυτούς τους ανθρώπους. Εξάλλου, δεν είναι άξιοι να απολαμβάνουν όλα τα πράγματα που δημιούργησε και μάλιστα τα σπαταλάνε και τα καταστρέφουν. Πώς νομίζεις ότι θα νιώσει ο Θεός μπροστά σ’ αυτό το θέαμα; Θα είναι ευδιάθετος; (Όχι.) Γι’ αυτό, λοιπόν, ο Θεός θέλει διακαώς να σώσει μια ομάδα ανθρώπων με κανονική ανθρώπινη φύση, μια ομάδα αληθινών ανθρώπων, και να τους διδάξει πώς να συμπεριφέρονται. Όταν οι άνθρωποι αυτοί σωθούν και αποκτήσουν τα προσόντα να επιβιώσουν και να γλιτώσουν την καταστροφή, θα πραγματοποιηθεί το μεγάλο έργο του Θεού. Με άλλα λόγια, το μεγάλο έργο του Θεού θα πραγματοποιηθεί όταν οι νόμοι που ακολουθούν οι άνθρωποι για να επιβιώσουν, οι απόψεις που έχουν για τη ζωή, τα μονοπάτια που ακολουθούν, οι επιδιώξεις τους και η στάση με την οποία αντιμετωπίζουν τον Θεό, την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, αν μη τι άλλο, δεν αντιβαίνουν στην αλήθεια και, εννοείται, δεν φτάνουν σε σημείο να προσβάλλουν τη διάθεση του Θεού, είτε όλα αυτά τα πράγματα είναι ακριβή και σωστά είτε όχι. Το μεγάλο έργο του Θεού θα πραγματοποιηθεί όταν οι άνθρωποι μπορέσουν βασικά να υποταχθούν στον Θεό, ώστε να μην καταστραφούν. Τι σημαίνει ότι θα πραγματοποιηθεί αυτό το μεγάλο έργο; Σημαίνει πως όσοι έχουν σωθεί από τον Θεό μπορούν να επιβιώσουν για πάντα, να ζήσουν για πάντα. Για να το θέσουμε με ανθρώπινους όρους, σημαίνει ότι αυτή η ανθρώπινη φυλή θα έχει διαδόχους, οι πρόγονοι των ανθρώπων που δημιουργήθηκαν από τον Θεό θα έχουν διαδόχους και θα υπάρχουν άνθρωποι ικανοί να διαχειριστούν τα πάντα. Τότε, ο Θεός θα είναι ήσυχος, θα αναπαύεται και δεν θα χρειάζεται να ασχολείται πλέον με τίποτα. Όλα τα πράγματα έχουν τους δικούς τους κανόνες και νόμους, τους οποίους έχει ήδη καθορίσει ο Θεός. Δεν χρειάζεται, άρα, ο Θεός να έχει καμία παραπάνω σκέψη, ιδέα ή πλάνο γι’ αυτά. Όλα τα πράγματα υπάρχουν στα πλαίσια των αντίστοιχων κανόνων και νόμων και το μόνο που έχουν να κάνουν οι άνθρωποι είναι να τα διατηρούν και να τα διαχειρίζονται. Αν υπάρξει μια τέτοια ανθρώπινη φυλή, θεωρείς ότι ο Θεός θα έχει λόγο να ανησυχεί; Θα έχει λόγο να προβληματίζεται; Ο Θεός τότε θα αναπαυθεί, και όταν αναπαυθεί, θα έχει έρθει η ώρα να πραγματοποιηθεί το μεγάλο Του έργο. Θα έχει έρθει, βέβαια, και η ώρα να γιορτάσουν οι άνθρωποι· με άλλα λόγια, οι άνθρωποι θα καταφέρουν επιτέλους να σωθούν αν ακολουθήσουν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, και δεν θα επαναστατούν πια ενάντια στον Θεό· θα είναι εναρμονισμένοι με τις προθέσεις Του. Θα έχουν, τότε, κερδηθεί από τον Θεό και δεν θα χρειάζεται πλέον να γευτούν τον θάνατο. Δηλαδή, τη στιγμή αυτήν, οι άνθρωποι θα έχουν ήδη σωθεί. Δεν αξίζει να το γιορτάσουν αυτό; (Ναι.) Εφόσον, λοιπόν, θα προκύψουν τόσο μεγάλα οφέλη και ξέρετε πια τις προθέσεις του Θεού, δεν αξίζει τον κόπο να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι τα ασήμαντα ιδανικά και τις ασήμαντες επιθυμίες που είχαν στο παρελθόν; (Ναι.) Όπως και να το μετρήσετε, αυτό είναι το σωστό. Εφόσον άρα είναι το σωστό, δεν πρέπει να τα εγκαταλείψετε; (Ναι.) Θεωρητικά, όλοι γνωρίζουν ότι πρέπει να τα εγκαταλείψουν. Πώς ακριβώς, όμως, θα το κάνουν; Στην πραγματικότητα, είναι αρκετά απλό. Απλώς δεν προβαίνεις πλέον σε καμία ενέργεια, δεν καταβάλλεις καμία προσπάθεια και δεν πληρώνεις κανένα τίμημα για χάρη των ιδανικών και των επιθυμιών σου. Δεν τους επιτρέπεις να απασχολούν άλλο το μυαλό σου ούτε κάνεις θυσίες γι’ αυτά. Αντ’ αυτού, στρέφεσαι ξανά προς τον Θεό, εγκαταλείπεις τις προσωπικές επιθυμίες και τα ιδανικά σου, παύεις να ασχολείσαι μαζί τους όλη την ώρα και σταματάς ακόμη και να τα ονειρεύεσαι στον ύπνο σου. Αντίθετα, κατευθύνεσαι και κλίνεις σιγά-σιγά μέσα σου προς το μονοπάτι όπου θα επιδιώξεις την αλήθεια και θα σωθείς. Μέρα με τη μέρα, οι πράξεις, οι σκέψεις, η ενέργειά σου και το τίμημα που πληρώνεις, όλα γίνονται για να επιδιώξεις την αλήθεια και να σωθείς. Με αυτόν ακριβώς τον τρόπο, εγκαταλείπεις σταδιακά όλα όσα πρέπει να εγκαταλείψεις.

Είναι κατανοητή η σημερινή μας συναναστροφή σχετικά με το θέμα της «εγκατάλειψης των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων»; Ξέρετε πώς να τα εγκαταλείψετε αυτά τα πράγματα; Μπορεί να πει κανείς το εξής: «Α, πριν καν το αναφέρεις, εγώ τα είχα ήδη εγκαταλείψει». Αυτό, όμως, δεν είναι απαραίτητα αλήθεια. Στην πραγματικότητα, ο μόνος τρόπος να διακρίνουν οι άνθρωποι σταδιακά το μοχθηρό ρεύμα του κόσμου και το μονοπάτι της επιδίωξης της φήμης και του κέρδους που ακολουθούν οι άπιστοι, και τελικά να το εγκαταλείψουν, είναι η διαδικασία της επιδίωξης της αλήθειας. Αν, λοιπόν, εξακολουθείς να μην επιδιώκεις την αλήθεια και το μόνο που κάνεις είναι να σκέφτεσαι μέσα σου να εγκαταλείψεις αυτά τα πράγματα, αυτό δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι τα εγκαταλείπεις στ’ αλήθεια. Είναι άλλο πράγμα να προετοιμάζεσαι να τα εγκαταλείψεις κι άλλο να τα εγκαταλείπεις πραγματικά· υπάρχει διαφορά. Επομένως, το πιο σημαντικό πράγμα είναι να αρχίσεις να επιδιώκεις την αλήθεια, και αυτό δεν πρέπει να αλλάξει σε καμία περίπτωση· είναι το σημαντικότερο όλων. Άπαξ κι αρχίσεις να επιδιώκεις την αλήθεια, θα είναι πιο εύκολο να εγκαταλείψεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Αν, όμως, δεν αποδέχεσαι την αλήθεια, παρά λες το εξής: «Θέλω πραγματικά να εγκαταλείψω αυτά τα ιδανικά και τις επιθυμίες. Δεν θέλω να βαφτώ στην απέραντη δεξαμενή βαφής, δεν θέλω να γίνω κιμάς στην κρεατομηχανή», και θες να επιβιώσεις, αυτό είναι αδύνατον· σ’ το λέω. Δεν υπάρχει περίπτωση ούτε πρόκειται να καταφέρεις να κάνεις τόσο καλή συμφωνία! Είναι αδύνατο να μη θες να επιδιώξεις την αλήθεια, αλλά παρ’ όλα αυτά, να θες να εγκαταλείψεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Όλοι οι κανονικοί άνθρωποι έχουν ιδανικά και επιθυμίες, ειδικά όσοι έχουν κάποια χαρίσματα ή ταλέντα. Υπάρχει, άραγε, πουθενά άνθρωπος που χαίρεται να είναι μόνος του και αποδέχεται πρόθυμα να ζήσει μια πεζή ζωή; Δεν υπάρχει πουθενά τέτοιος άνθρωπος. Όλοι θέλουν να διαπρέψουν, να προκόψουν στη ζωή τους, να έχουν μια άλφα αίγλη και να ζουν όσο πιο άνετα γίνεται. Αν θες να εγκαταλείψεις τα προσωπικά ιδανικά και τις επιθυμίες σου, να σωθείς και να ζήσεις μια ζωή γεμάτη νόημα, πρέπει να αποδεχτείς την αλήθεια, να την επιδιώξεις και να υποταχθείς στο έργο του Θεού. Αν τα κάνεις όλα αυτά, θα έχεις ελπίδες. Ο μόνος τρόπος είναι να ακούς τα λόγια του Θεού και να Τον ακολουθείς. Παρά, λοιπόν, τις αλλαγές που βλέπουμε, ένα πράγμα παραμένει ουσιαστικά ίδιο, κι αυτό είναι η επιδίωξη της αλήθειας. Αυτό δεν είναι το πιο σημαντικό θέμα; (Ναι.) Ωραία, ας ολοκληρώσουμε εδώ τη σημερινή μας συναναστροφή. Γεια σας!

17 Δεκεμβρίου 2022