Στο σημείο που έχει φτάσει η συναναστροφή μας, θα συνεχίσουμε με το πώς πρέπει να κατανοεί και να αντιλαμβάνεται κανείς τη σχέση που έχουν τα ιδανικά και οι επιθυμίες του με τα καθήκοντά του. Ας ξεκινήσουμε με τα ιδανικά· θα μιλήσουμε ειδικότερα για τα ιδανικά των ανθρώπων που αναφέραμε προηγουμένως. Είναι σωστό να επιδιώκουν οι άνθρωποι να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά τους στον οίκο του Θεού; (Δεν είναι σωστό, όχι.) Ποια είναι η φύση αυτού του ζητήματος; Γιατί δεν είναι σωστό; (Όταν επιδιώκουν να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά τους ενώ κάνουν τα καθήκοντά τους, αντί να επιδιώκουν την εκπλήρωση των καθηκόντων τους ως δημιουργήματα, αυτοπροβάλλονται και ακολουθούν τη δική τους καριέρα.) Για πείτε Μου, δεν είναι ανάρμοστο να επιδιώκει κανείς να πραγματοποιήσει τα ιδανικά και τις επιθυμίες του; (Είναι όντως ανάρμοστο.) Εφόσον λέτε ότι είναι ανάρμοστο, στερεί μήπως από κάποιον τα ανθρώπινα δικαιώματά του; (Όχι.) Τι πρόβλημα υπάρχει τότε; (Όσοι πιστεύουν στον Θεό πρέπει να επιδιώκουν την αλήθεια και να ακολουθούν το μονοπάτι που τους υποδεικνύουν τα λόγια Του. Αν το μόνο που επιδιώκουν είναι οι επιθυμίες και τα ιδανικά τους, επιδιώκουν τότε τις σαρκικές τους επιθυμίες, δηλαδή μια ιδεολογία που τους έχει ενσταλάξει ο Σατανάς.) Tο να επιδιώκει κανείς να πραγματοποιήσει τα ιδανικά του θεωρείται σωστό στον κόσμο. Εφόσον τα ιδανικά που επιδιώκεις είναι νόμιμα και δεν ξεπερνούν κανένα ηθικό όριο, τότε όποια κι αν είναι αυτά, δεν υπάρχει πρόβλημα. Κανείς δεν αμφισβητεί τίποτα και εσύ δεν κάθεσαι ν’ ασχολείσαι με το τι είναι σωστό και τι λάθος. Επιδιώκεις, λοιπόν, οτιδήποτε εσύ επιθυμείς και, αν τα καταφέρεις, αν πετύχεις τον στόχο σου, θεωρείσαι επιτυχημένος. Αν, πάλι, δεν τα καταφέρεις, αν αποτύχεις, αυτό είναι δικό σου θέμα. Όταν, όμως, εισέρχεσαι στον οίκο του Θεού, ένα τόσο ιδιαίτερο μέρος, πρέπει να εγκαταλείψεις όλα τα ιδανικά και τις επιθυμίες που κουβαλάς μαζί σου. Γιατί; Άσχετα με το τι ακριβώς επιδιώκεις και εστιάζοντας αποκλειστικά και μόνο στην ίδια την επιδίωξη, όλες οι ενέργειες και το μονοπάτι της επιδίωξης των ιδανικών και των επιθυμιών καθοδηγούνται από τον εγωισμό, την ιδιοτέλεια, τη θέση και τη φήμη. Με όλα αυτά έχουν να κάνουν. Με άλλα λόγια, όταν επιδιώκει κανείς να πραγματοποιήσει τα ιδανικά του, ο μόνος που ωφελείται τελικά είναι ο ίδιος. Είναι δίκαιο να επιδιώκει κανείς την πραγματοποίηση των ιδανικών του για χάρη της θέσης, της φήμης, της ματαιοδοξίας και των υλικών συμφερόντων; (Όχι.) Για χάρη ενός ιδανικού, μια σκέψης ή μιας επιθυμίας που αφορά προσωπικά και αποκλειστικά τον ίδιο, ο άνθρωπος υιοθετεί μεθόδους και προσεγγίσεις που είναι όλες εγωκεντρικές και εστιάζουν στο προσωπικό κέρδος. Αν τις μετρήσουμε με βάση την αλήθεια, δεν είναι ούτε δίκαιες ούτε θεμιτές. Δεν είναι δεδομένο πως πρέπει να τις εγκαταλείψουν οι άνθρωποι; (Ναι.) Πρέπει να τις εγκαταλείψουν, να εγκαταλείψουν τον εγωισμό, να εγκαταλείψουν τα προσωπικά τους ιδανικά και τις προσωπικές τους επιθυμίες, πράγμα που φαίνεται μέσα από την ουσία των μονοπατιών που ακολουθούν οι άνθρωποι· δεν είναι, δηλαδή, θετικό να επιδιώκει κανείς την πραγματοποίηση των δικών του ιδανικών και επιθυμιών. Είναι κάτι αρνητικό. Αυτή είναι η μία πτυχή. Ας συζητήσουμε τώρα μία ακόμη πτυχή. Τι είδους χώρος είναι ο οίκος του Θεού, η εκκλησία, όπως κι αν, τέλος πάντων, ονομάζεται; Τι είδους μέρος είναι; Ποια είναι η ουσία της εκκλησίας, του οίκου του Θεού; Πρώτα απ’ όλα, σε θεωρητικό επίπεδο, δεν είναι ο κόσμος, η κοινωνία ή οποιοσδήποτε κοινωνικός οργανισμός ή οργάνωση των ανθρώπων. Δεν ανήκει στον κόσμο ή στην ανθρωπότητα. Γιατί ιδρύθηκε; Ποιος ο λόγος να εμφανιστεί και να υπάρχει; Δεν οφείλεται αυτό στον Θεό και το έργο Του; (Ναι.) Η εκκλησία, ο οίκος του Θεού, οφείλει την ύπαρξή της στην παρουσία του Θεού και το έργο Του. Είναι, άρα, η εκκλησία, ο οίκος του Θεού, ένα μέρος όπου μπορεί κανείς να αναδεικνύει προσωπικά ταλέντα και να εκπληρώνει προσωπικά ιδανικά, φιλοδοξίες και επιθυμίες; (Όχι, δεν είναι.) Προφανώς και δεν είναι. Η ύπαρξη της εκκλησίας, του οίκου του Θεού, οφείλεται στην παρουσία του Θεού και του έργου Του. Επομένως, δεν πρόκειται για ένα μέρος όπου μπορεί κανείς να επιδεικνύει προσωπικά ταλέντα ή να πραγματοποιεί προσωπικά ιδανικά, φιλοδοξίες και επιθυμίες. Δεν περιστρέφεται γύρω από τη σαρκική ζωή, τις σαρκικές προοπτικές, τη φήμη και την περιουσία, τη θέση, την υπόληψη και ούτω καθεξής, ούτε εργάζεται γι’ αυτά τα πράγματα. Δεν δημιουργήθηκε ούτε υπάρχει λόγω της υλικής φήμης, της θέσης, της ευχαρίστησης ή των προοπτικών των ανθρώπων. Για τι είδους μέρος πρόκειται, τότε; Από τη στιγμή που η ίδρυση της εκκλησίας, του οίκου του Θεού, οφείλεται στην παρουσία του Θεού και του έργου Του, δεν είναι χρέος της να εκτελεί το θέλημα του Θεού, να διακηρύσσει τα λόγια Του και να καταθέτει μαρτυρία γι’ Αυτόν; (Ναι.) Αυτή δεν είναι η αλήθεια; (Ναι.) Η ύπαρξη της εκκλησίας, του οίκου του Θεού, οφείλεται στην παρουσία του Θεού και του έργου Του. Το μόνο, λοιπόν, που μπορεί να κάνει είναι να εκτελεί το θέλημα του Θεού, να διακηρύσσει τα λόγια Του και να καταθέτει μαρτυρία γι’ Αυτόν. Δεν έχει καμία σχέση με τη θέση, τη φήμη, τις προοπτικές και τα άλλα συμφέροντα του καθενός. Οι αρχές που διέπουν κάθε εργασία που γίνεται στην εκκλησία, τον οίκο του Θεού, πρέπει να βασίζονται στα λόγια του Θεού, στις απαιτήσεις Του και στις διδαχές Του. Αν το θέσουμε πιο γενικά, μπορούμε να πούμε ότι εστιάζει στο θέλημα του Θεού και το έργο Του. Πιο συγκεκριμένα, θα λέγαμε ότι εστιάζει στη διάδοση του ευαγγελίου της βασιλείας και την κατάθεση μαρτυρίας για τον λόγο Του και τη διακήρυξη αυτού. Είναι όντως έτσι; (Ναι.) Πέρα από το να εκτελεί το θέλημα του Θεού, να διακηρύσσει τον λόγο Του και να καταθέτει μαρτυρία γι’ Αυτόν, υπάρχει κάτι ακόμη πιο σημαντικό για την εκκλησία, τον οίκο του Θεού; (Είναι το μέρος όπου ο εκλεκτός λαός του Θεού βιώνει το έργο Του, καθαίρεται και σώζεται.) Ακριβώς αυτό είναι. Η εκκλησία, ο οίκος του Θεού, είναι ένα μέρος όπου εκτελείται το θέλημα του Θεού, διακηρύσσεται ο λόγος Του, κατατίθεται μαρτυρία γι’ Αυτόν και, το σημαντικότερο, είναι ένα μέρος όπου οι άνθρωποι μπορούν να σωθούν. Το θυμάστε αυτό; (Το θυμάμαι, ναι.) Διαβάστε το. (Η εκκλησία, ο οίκος του Θεού, είναι ένα μέρος όπου εκτελείται το θέλημα του Θεού, διακηρύσσεται ο λόγος Του, κατατίθεται μαρτυρία γι’ Αυτόν και ο εκλεκτός λαός του Θεού καθαίρεται και σώζεται.) Η εκκλησία, ο οίκος του Θεού, είναι ένα μέρος όπου εκτελείται το θέλημα του Θεού, διακηρύσσεται ο λόγος Του, κατατίθεται μαρτυρία γι’ Αυτόν και ο εκλεκτός λαός Του καθαίρεται και σώζεται. Τέτοιο μέρος είναι, λοιπόν. Σ’ ένα τέτοιο μέρος, υπάρχει οποιαδήποτε εργασία ή οποιοδήποτε έργο που να συμβαδίζει με την εκπλήρωση των ιδανικών και επιθυμιών ενός ανθρώπου; Καμία απολύτως εργασία ή έργο δεν εξυπηρετεί τον σκοπό της εκπλήρωσης των προσωπικών ιδανικών και επιθυμιών κανενός. Καμία απολύτως πτυχή τους δεν αποσκοπεί στην πραγματοποίηση των προσωπικών ιδανικών και επιθυμιών κανενός. Πρέπει, άρα, να υπάρχουν προσωπικά ιδανικά και επιθυμίες στον οίκο του Θεού; (Δεν πρέπει να υπάρχουν, όχι.) Δεν πρέπει να υπάρχουν, επειδή τα προσωπικά ιδανικά και οι προσωπικές επιθυμίες έρχονται σε σύγκρουση με το έργο που θέλει να κάνει ο Θεός στην εκκλησία. Τα προσωπικά ιδανικά και οι προσωπικές επιθυμίες αντιτίθενται σε κάθε έργο που γίνεται στην εκκλησία. Αντιτίθενται στην αλήθεια, αποκλίνουν από το θέλημα του Θεού, από τη διακήρυξη των λόγων Του, από την κατάθεση μαρτυρίας γι’ Αυτόν και από το έργο της κάθαρσης και της σωτηρίας του Θεού για τον εκλεκτό λαό Του. Ό,τι ιδανικά κι αν έχει κανείς, από τη στιγμή που πρόκειται για προσωπικά ιδανικά και επιθυμίες, εμποδίζουν τους ανθρώπους να ακολουθήσουν το θέλημα του Θεού, ενώ επηρεάζουν ή εμποδίζουν τη διακήρυξη των λόγων Του και την κατάθεση μαρτυρίας γι’ Αυτόν. Από τη στιγμή που πρόκειται για προσωπικά ιδανικά και επιθυμίες, είναι φυσικά αδύνατο να καθαρθούν ή να σωθούν οι άνθρωποι. Δεν πρόκειται για μια απλή αντίφαση μεταξύ αυτών των δύο, αλλά για μια θεμελιώδη αντίθεση. Όσο επιδιώκεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου, εμποδίζεις την εκτέλεση του θελήματος του Θεού, το έργο της διακήρυξης των λόγων Του και της κατάθεσης μαρτυρίας γι’ Αυτόν, καθώς και τη σωτηρία των ανθρώπων και, φυσικά, και τη δική σου. Με λίγα λόγια, ό,τι ιδανικά κι αν έχει κανείς, δεν πρόκειται μέσα από αυτά να ακολουθήσει το θέλημα του Θεού και να πετύχει πραγματικά το αποτέλεσμα της απόλυτης υποταγής στον Θεό. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, απώτερος σκοπός τους δεν είναι να κατανοήσουν την αλήθεια ή να καταλάβουν πώς να συμπεριφέρονται, πώς να ικανοποιούν τις προθέσεις του Θεού ή πώς να εκτελούν καλά τα καθήκοντά τους και να εκπληρώνουν τον ρόλο τους ως δημιουργημάτων. Δεν είναι ούτε να αποκτήσουν ειλικρινή φόβο Θεού και αληθινή υποταγή σ’ Αυτόν. Αντίθετα, όσο περισσότερο πραγματοποιούνται τα ιδανικά και οι επιθυμίες κάποιου τόσο περισσότερο απομακρύνεται από τον Θεό και τόσο πιο κοντά έρχεται στον Σατανά. Κατά τον ίδιο τρόπο, όσο περισσότερο επιδιώκει κανείς τα ιδανικά του και τα πετυχαίνει τόσο περισσότερο επαναστατεί η καρδιά του ενάντια στον Θεό και ο ίδιος απομακρύνεται από Εκείνον. Στο τέλος, αν κάποιος καταφέρει να εκπληρώσει τα ιδανικά του όπως θέλει και πραγματοποιήσει και ικανοποιήσει τις επιθυμίες του, θα περιφρονεί όλο και περισσότερο τον Θεό, την κυριαρχία Του και ό,τι έχει να κάνει μ’ Εκείνον, ενώ ίσως ακόμα και να βαδίσει στο μονοπάτι της άρνησης, της αντίστασης και της εναντίωσης στον Θεό. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα.

Μόλις κατανοήσουν οι άνθρωποι τι είναι ο οίκος του Θεού, η εκκλησία, θα πρέπει να κατανοήσουν και ποια στάση και συμπεριφορά πρέπει να υιοθετήσουν καθώς ζουν και επιβιώνουν ως μέλη του οίκου του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι έχουν πει το εξής: «Δεν μας αφήνεις να επιδιώξουμε την πραγματοποίηση των ιδανικών μας ούτε να πραγματοποιήσουμε τις επιθυμίες μας». Δεν σας περιορίζω όσον αφορά την επιδίωξη των ιδανικών σας· σου λέω πώς πρέπει να ζεις στον οίκο του Θεού, πώς να υιοθετείς τη σωστή στάση και πώς να εκπληρώνεις σωστά τα καθήκοντα που έχεις στον οίκο του Θεού ως δημιούργημα. Αν εσύ επιμένεις να επιδιώκεις να πραγματοποιήσεις τα ιδανικά σου, τότε σου λέω ευθέως το εξής: Σε παρακαλώ, φύγε! Η εκκλησία δεν είναι ένα μέρος όπου μπορείς να επιδιώκεις να πραγματοποιήσεις τα ιδανικά σου. Έξω από τον οίκο του Θεού, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις με τα ιδανικά σου· μπορείς να επιδιώκεις εκεί τα ιδανικά και τις φιλοδοξίες σου. Αρκεί να φύγεις από τον οίκο του Θεού και κανείς δεν πρόκειται να παρέμβει σε ό,τι κάνεις. Η εκκλησία, όμως, ο οίκος του Θεού, δεν είναι το κατάλληλο μέρος για να επιδιώκεις να πραγματοποιήσεις τα ιδανικά σου. Για την ακρίβεια, σ’ αυτό το μέρος είναι αδύνατο να επιδιώξεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες σου. Σε περίπτωση που μείνεις στον οίκο του Θεού, την εκκλησία, έστω και για μια μέρα, δεν πρέπει καν να σου περνάει απ’ το μυαλό να πραγματοποιήσεις ή να επιδιώξεις τα δικά σου ιδανικά. Είναι αποδεκτό να πεις το εξής: «Παραιτούμαι από τα ιδανικά μου. Είμαι πρόθυμος να κάνω τα καθήκοντά μου σύμφωνα με τις απαιτήσεις του Θεού και να αποκτήσω τα προσόντα που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα». Θα μπορείς έτσι να κάνεις τα καθήκοντά σου σύμφωνα με τη θέση σου και τους κανόνες που ισχύουν στον οίκο του Θεού. Αν, όμως, δεν θες να ζήσεις μια μάταιη ζωή και γι’ αυτό επιμένεις να επιδιώκεις και να πραγματοποιείς τα δικά σου ιδανικά, μπορείς να παραιτηθείς από τα καθήκοντά σου και να εγκαταλείψεις τον οίκο του Θεού. Ή μπορείς κιόλας να γράψεις μια δήλωση που να λέει: «Αποχωρώ οικειοθελώς από την Εκκλησία του Παντοδύναμου Θεού για να επιδιώξω την πραγματοποίηση των δικών μου ιδανικών και επιθυμιών. Ο κόσμος είναι πολύ μεγάλος και σίγουρα υπάρχει μια θέση για μένα σ’ αυτόν. Αντίο». Αυτός είναι ένας σωστός και ενδεδειγμένος τρόπος να αποχωρήσεις για να επιδιώξεις τα ιδανικά σου. Μπορούμε, όμως, να βρούμε μια κοινή βάση αν πεις το εξής: «Προτιμώ να εγκαταλείψω τα ιδανικά μου, να εκπληρώνω τα καθήκοντά μου στον οίκο του Θεού, να αποκτήσω τα προσόντα που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα και να επιδιώξω τη σωτηρία». Αν θέλεις να παραμείνεις μέλος του οίκου του Θεού και να ζήσεις εκεί ειρηνικά, πρέπει πρώτα να μάθεις πώς να είσαι ένα καλό δημιούργημα και να εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου σύμφωνα με τη θέση σου. Σ’ αυτήν περίπτωση, θα είσαι στον οίκο του Θεού κάποιος που αξίζει να αποκαλείται δημιούργημα. Ο όρος «δημιούργημα» είναι η εξωτερική σου ταυτότητα και η προσφώνησή σου και θα πρέπει να συνοδεύεται από συγκεκριμένες εκδηλώσεις και συγκεκριμένη ουσία. Δεν πρόκειται απλώς για έναν τίτλο που σου δίνεται· εφόσον είσαι δημιούργημα, οφείλεις να εκπληρώνεις τα καθήκοντα ενός δημιουργήματος. Εφόσον είσαι δημιούργημα, οφείλεις να ανταποκρίνεσαι στις αντίστοιχες ευθύνες. Τι, λοιπόν, καθήκοντα και ευθύνες έχει ένα δημιούργημα; Δεν ορίζει ξεκάθαρα ο λόγος του Θεού τα καθήκοντα, τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες ενός δημιουργήματος; Από σήμερα και στο εξής, είσαι πραγματικό μέλος του οίκου του Θεού· παραδέχεσαι, δηλαδή, πως είσαι ένα από τα δημιουργήματα του Θεού. Επομένως, από σήμερα κιόλας, θα πρέπει να αναθεωρήσεις τα σχέδια σου στη ζωή. Πρέπει να εγκαταλείψεις και να μην επιδιώκεις πλέον τα ιδανικά, τις επιθυμίες και τους στόχους που είχες θέσει παλιότερα στη ζωή σου. Πρέπει, δηλαδή, να αλλάξεις την ταυτότητα και την οπτική σου, προκειμένου να σχεδιάσεις τους στόχους και την κατεύθυνση της ζωής που οφείλει να έχει ένα δημιούργημα. Κατ’ αρχάς, δεν πρέπει να έχεις ως στόχο και κατεύθυνσή σου το να γίνεις επικεφαλής, να ηγηθείς ή να διαπρέψεις σε οποιονδήποτε κλάδο ή να γίνεις μια διάσημη προσωπικότητα που κάνει μια ορισμένη εργασία ή έχει μια ιδιαίτερη δεξιότητα. Πρέπει να θέσεις ως στόχο σου το να αποδεχθείς το καθήκον σου από τον Θεό· πρέπει, δηλαδή, να μάθεις ποιο έργο οφείλεις να κάνεις τώρα, τη δεδομένη στιγμή, και να καταλάβεις ποιο καθήκον πρέπει να εκτελείς. Πρέπει να ρωτήσεις ποια απαίτηση έχει από σένα ο Θεός και ποιο καθήκον έχει διευθετήσει για σένα ο οίκος Του. Πρέπει να κατανοήσεις και να ξεκαθαρίσεις τις αρχές που οφείλεις να κατανοείς, να τηρείς και να ακολουθείς για να κάνεις το συγκεκριμένο καθήκον. Αν δεν τις θυμάσαι, μπορείς να τις σημειώσεις σ’ ένα χαρτί ή να τις γράψεις στον υπολογιστή σου. Αφιέρωσε χρόνο για να τις ξανακοιτάξεις και να τις σκεφτείς προσεκτικά. Εφόσον είσαι κι εσύ ένα δημιούργημα, ο πρωταρχικός σου στόχος στη ζωή πρέπει να είναι το να εκπληρώνεις το καθήκον που έχεις ως δημιούργημα και να αποκτήσεις τα προσόντα που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα. Αυτός είναι ο βασικότερος στόχος ζωής που πρέπει να έχεις. Δεύτερος και πιο συγκεκριμένος είναι ο τρόπος με τον οποίο μπορείς να εκπληρώνεις το καθήκον που έχεις ως δημιούργημα και να αποκτήσεις τα προσόντα που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα. Πρέπει, εννοείται, να εγκαταλείψεις κάθε στόχο ή κατεύθυνση που σχετίζεται με τη φήμη, τη θέση, τη ματαιοδοξία, το μέλλον σου και ούτω καθεξής. Μπορεί κάποιοι να αναρωτηθούν: «Γιατί πρέπει να τα εγκαταλείψουμε όλα αυτά;» Είναι πολύ απλό. Όσο επιδιώκεις τη φήμη, τα πλούτη και τη θέση, αυτό θα σε εμποδίζει να εκτελείς το θέλημα του Θεού, θα διαταράσσει ορισμένες εργασίες στον οίκο του Θεού ή στην εκκλησία, ενώ μπορεί και να υπονομεύει ορισμένες άλλες εκκλησιαστικές εργασίες. Θα επηρεάζει, επίσης, τη διάδοση του λόγου του Θεού, την κατάθεση μαρτυρίας για τον Θεό και, το σοβαρότερο, τη σωτηρία των ανθρώπων. Προκειμένου να εκπληρώνεις το καθήκον σου σύμφωνα με τα πρότυπα και να αποκτήσεις τα προσόντα που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα, μπορείς να θέτεις στόχους και να συνοψίζεις τις εμπειρίες σου με όποιον τρόπο θέλεις. Δεν πρέπει, όμως, σε καμία περίπτωση να επιδιώκεις να πραγματοποιήσεις τα ιδανικά σου. Δεν πρέπει να μπλέκεις τα ιδανικά σου με καμία από τις αρχές ή τις προσεγγίσεις που ακολουθείς καθώς εκτελείς το καθήκον σου. Προκειμένου να εκτελέσεις το καθήκον σου καλά και σύμφωνα με τα πρότυπα και να γίνεις ένα καλό δημιούργημα, αντί να συνοψίζεις τις προσωπικές σου ιδέες και τις ευκαιρίες που έχεις έξω από τα λόγια του Θεού, πρέπει να αναζητάς τις αρχές που βρίσκονται μέσα στα λόγια του Θεού και ένα πιο ακριβές μονοπάτι άσκησης. Αυτές οι αρχές άσκησης εστιάζουν τελικά στο πώς να αποκτήσεις τα προσόντα που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα και να εκπληρώσεις το καθήκον σου. Όλα έχουν να κάνουν με την κατανόηση της αλήθειας, την εκπλήρωση του καθήκοντός σου ως δημιούργημα και, τελικά, την κατανόηση των αρχών που πρέπει να τηρείς όταν συναντάς διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα ενώ εκτελείς το καθήκον σου ή στην καθημερινότητά σου. Είναι ξεκάθαρο αυτό; (Ναι.) Εννοείται ότι θα πετύχεις αυτά τα αποτελέσματα αν εκτελείς το καθήκον σου σύμφωνα με τις απαιτήσεις και τις αρχές του οίκου του Θεού και πασχίζεις να αποκτήσεις τα προσόντα που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα. Αν, όμως, επιδιώκεις να πραγματοποιήσεις τα ιδανικά σου, δεν θα λάβεις ποτέ την έγκριση του Θεού.

Αν οι άνθρωποι επιδιώκουν επίμονα να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά τους και δεν ακολουθούν το μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας, θα γίνουν τελικά πιο αλαζόνες, εγωιστές, επιθετικοί, άγριοι και άπληστοι. Τι άλλο; Θα αποκτούν όλο και μεγαλύτερη ιδέα για τον εαυτό τους και θα νομίζουν ότι είναι κάποιοι. Αν, όμως, πάψουν να επιδιώκουν να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους και, αντ’ αυτού, επιδιώκουν να κατανοήσουν τις διάφορες αλήθειες, τις διάφορες πτυχές των λόγων του Θεού και των κριτηρίων της αλήθειας σχετικά με το πώς να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρονται και να ενεργούν, θα ζουν με περισσότερη ανθρώπινη ομοιότητα. Όταν εκτελούν διάφορες εργασίες ή βιώνουν διαφορετικά περιβάλλοντα, δεν θα νιώθουν πλέον το ίδιο χαμένοι και μπερδεμένοι με πριν, ούτε θα είναι πλέον παγιδευμένοι σε αρνητικά συναισθήματα, όπως τους συνέβαινε συχνά στο παρελθόν, χωρίς να μπορούν να απεγκλωβιστούν απ’ αυτά. Δεν θα τους περιορίζουν ούτε θα τους δεσμεύουν πια αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα, που θα τους οδηγούσαν τελικά στο να ελέγχονται και να κατακλύζονται από κάθε λογής αρνητικά συναισθήματα. Όταν οι άνθρωποι επιδιώκουν να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, απομακρύνονται όλο και περισσότερο τόσο από τις αρχές των λόγων του Θεού όσο και από αυτές που τους δείχνουν πώς ακριβώς να αποκτήσουν τα προσόντα που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα. Δεν αντιλαμβάνονται πώς να υποτάσσονται στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις του Θεού και δεν κατανοούν καθόλου τι είναι η ζωή, τα γηρατειά, η ασθένεια και ο θάνατος του ανθρώπου. Δεν ξέρουν πώς να διαχειρίζονται το μίσος ούτε πώς να αντιμετωπίζουν τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα. Εννοείται πως δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το πώς να χειριστούν τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που εμφανίζονται στη ζωή τους. Όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, νιώθουν αβοήθητοι, ολότελα μπερδεμένοι και πελαγωμένοι. Το μόνο που καταφέρνουν τελικά είναι να αφήσουν κάθε λογής αρνητικά συναισθήματα και αρνητικές σκέψεις και απόψεις να εξαπλώνονται και να αναπτύσσονται μέσα τους, με αποτέλεσμα όλα αυτά να τους ελέγχουν και να τους δεσμεύουν. Είναι επίσης πιθανό, καθοδηγούμενοι από αυτά τα αρνητικά συναισθήματα ή τις αρνητικές σκέψεις και απόψεις, να εκδηλώσουν ακραίες συμπεριφορές ή να κάνουν πράγματα που βλάπτουν τόσο τον εαυτό τους όσο και τους άλλους, με αδιανόητες συνέπειες. Τέτοιου είδους ενέργειες αποτελούν εμπόδιο για τις θεμιτές επιδιώξεις ενός ανθρώπου και βλάπτουν τη συνείδηση και τη λογική που πρέπει να έχει κανείς. Το σημαντικότερο, λοιπόν, σ’ αυτήν τη φάση είναι να εξετάσουν οι άνθρωποι ποια πράγματα εξακολουθούν να λαχταρούν βαθιά μέσα τους και ποια σαρκικά και κοσμικά πράγματα ή ποια σαρκικά συμφέροντα, όπως η φήμη, το γόητρο, η υπόληψη, η θέση, τα πλούτη και ούτω καθεξής, εξακολουθούν να λαχταρούν, να έχουν ανάγκη και να μην μπορούν να διακρίνουν· να εξετάσουν ποια απ’ αυτά τούς δεσμεύουν συχνά και τους βάζουν σε πειρασμό. Μπορεί, μάλιστα, να είναι τόσο παγιδευμένοι ή να τα θαυμάζουν τόσο πολύ που, με το παραμικρό παραστράτημα, να καταλήξουν πανεύκολα αιχμάλωτοί τους οποτεδήποτε και οπουδήποτε. Αν έτσι έχει η κατάσταση, αυτά τα πράγματα είναι τα ιδανικά τους. Με το που πετύχουν, δε, αυτά τα ιδανικά, παίρνουν την κάτω βόλτα και οδεύουν στην καταστροφή τους. Τι σκέφτεστε για όλα αυτά; (Οι άνθρωποι πρέπει να εξετάσουν ποια πράγματα εξακολουθούν να θέλουν βαθιά μέσα τους. Πρέπει να διακρίνουν πράγματα όπως η φήμη, το κύρος, η υπόληψη, η θέση, τα πλούτη και άλλες σαρκικές και κοσμικές πτυχές· διαφορετικά, μπορεί εύκολα να καταλήξουν αιχμάλωτοί τους.) Μπορούν να καταλήξουν αιχμάλωτοί τους, έτσι δεν είναι; Όλα αυτά τα σαρκικά, λοιπόν, πράγματα είναι πολύ επικίνδυνα. Αν δεν μπορείς να τα διακρίνεις, υπάρχει πάντα ο κίνδυνος να σε επηρεάσουν ή ακόμη και να σε αιχμαλωτίσουν. Επομένως, το σημαντικότερο που πρέπει να κάνετε τώρα είναι να αναλύσετε και να κατανοήσετε αυτά τα σαρκικά πράγματα που ανέφερα προηγουμένως σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Αφού καταφέρετε να τα ανασύρετε και να τα διακρίνετε, πρέπει να τα εγκαταλείψετε και να αφιερώσετε το σώμα, το μυαλό και την ενέργειά σας στο να γίνετε συνηθισμένα δημιουργήματα, καθώς και στα καθήκοντα και το έργο που κάνετε τη δεδομένη στιγμή. Σταμάτα να πιστεύεις πως είσαι ξεχωριστός και ανίκητος, πως έχεις εξαιρετικά ταλέντα και ικανότητες. Δεν είσαι παρά ένας ασήμαντος άνθρωπος. Πόσο ασήμαντος είσαι; Είσαι απλώς ένα από όλα τα δημιουργήματα και τα πράγματα που έπλασε ο Θεός· το πιο συνηθισμένο απ’ όλα. Πόσο συνηθισμένος είσαι; Είσαι εξίσου συνηθισμένος με κάθε χορταράκι, κάθε δέντρο ή βουνό, κάθε σταγόνα νερού ή ακόμη και έναν κόκκο άμμου στην ακτή. Δεν έχεις κανένα λόγο να περηφανεύεσαι, δεν έχεις τίποτα που να αξίζει να θαυμάσει κανείς. Να, λοιπόν, πόσο συνηθισμένος είσαι. Επιπλέον, αν στα βάθη της καρδιάς σου υπάρχουν ακόμη είδωλα, μεγάλες προσωπικότητες, διάσημοι και σπουδαίοι άνθρωποι ή πράγματα που φθονείς, πρέπει να τα ξεφορτωθείς και να τα εγκαταλείψεις. Πρέπει να διακρίνεις τη φύση-ουσία τους και να επιστρέψεις στο μονοπάτι ενός συνηθισμένου δημιουργήματος. Το βασικότερο που πρέπει να κάνεις είναι να είσαι ένα συνηθισμένο δημιούργημα και να εκπληρώνεις τα καθήκοντά σου. Έπειτα, πρέπει να επανέλθεις στο θέμα της επιδίωξης της αλήθειας και να αγωνιστείς ακόμα περισσότερο για να την αποκτήσεις. Προσπάθησε να έχεις όσο λιγότερη επαφή γίνεται με εξωτερικές ειδήσεις, πληροφορίες, γεγονότα και προφίλ διάσημων ανθρώπων. Καλό θα ήταν να αποφεύγεις οτιδήποτε μπορεί να ξαναφουντώσει την επιθυμία σου να πραγματοποιήσεις τα ιδανικά σου. Πρέπει τώρα να απομακρυνθείς από ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που δεν σου προσφέρουν κανένα όφελος και είναι αρνητικά. Προσπάθησε να απομονωθείς και να αποφύγεις όλα αυτά τα πράγματα που υπάρχουν σ’ αυτόν τον περίπλοκο και χαοτικό κόσμο. Πρέπει να κρατάς αποστάσεις απ’ αυτά, ακόμη κι αν δεν αποτελούν απειλή ή δεν σε βάζουν σε πειρασμό. Όπως ακριβώς έζησε και ο Μωυσής στην έρημο για σαράντα χρόνια· δεν κατάφερε να ζήσει καλά; Στο τέλος, ο Θεός τον επέλεξε παρότι δεν ήταν πολύ καλός στον προφορικό λόγο, και αυτή ήταν η μεγαλύτερη τιμή που έλαβε στη ζωή του. Δεν ήταν κάτι κακό. Πρώτα απ’ όλα, λοιπόν, βάλε πάλι την καρδιά σου βαθιά μέσα στις σκέψεις σου. Η νοοτροπία που κρύβεται βαθιά μέσα στις σκέψεις σου θα πρέπει να σε κάνει να πεινάς και να διψάς για δικαιοσύνη, καθώς και να επιδιώκεις την αλήθεια κατά την πίστη σου. Αντί να αναλώνεσαι διαρκώς στα ιδανικά σου ή να πασχίζεις μονίμως γι’ αυτά και να σκέφτεσαι συνέχεια αν μπορείς να τα πετύχεις ή όχι, πρέπει να έχεις ένα σχέδιο, μια θέληση και μια επιθυμία σαν αυτά που περιέγραψα μόλις. Θα πρέπει να ξεκόψεις τελείως από τα ιδανικά και τις επιθυμίες που είχες προηγουμένως και να πασχίσεις να αποκτήσεις τα προσόντα που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα και να γίνεις ένα συνηθισμένο δημιούργημα. Δεν είναι κακό να είσαι ένα από τα συνηθισμένα δημιουργήματα. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί ουσιαστικά είναι κάτι καλό. Από τη στιγμή που αρχίζεις να εγκαταλείπεις τα ιδανικά και τις επιθυμίες της σάρκας σου και παίρνεις την οριστική απόφαση να γίνεις ένα συνηθισμένο δημιούργημα χωρίς ιδιαίτερο κύρος, θέση ή αξία, αυτό σημαίνει ότι είσαι πρόθυμος και αποφασισμένος να παραδοθείς πλήρως στο κράτος του Θεού, στο κράτος του Δημιουργού, και να αφήσεις τον Θεό να ενορχηστρώνει και να κυβερνά τη ζωή σου. Είσαι πρόθυμος να υποταχθείς, να εγκαταλείψεις και να παραμερίσεις τα προσωπικά σου ιδανικά και τις επιθυμίες σου, να αφήσεις τον Θεό να γίνει ο Κύριός σου και να κυβερνά το πεπρωμένο σου, να αποκτήσεις τα προσόντα και τη νοοτροπία που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα και να εκπληρώνεις καλά το καθήκον σου με την αντίστοιχη νοοτροπία και στάση. Αυτήν τη στάση ζωής πρέπει να έχεις. Είναι σωστό αυτό; Είναι η αλήθεια; (Ναι.) Ποιοι είναι βασικά οι στόχοι και η κατεύθυνση της ζωής σου; (Να εκπληρώνω τα καθήκοντα ενός δημιουργήματος.) Αυτό είναι το βασικότερο. Τι άλλο; (Να επιδιώκω να γίνω ένα συνηθισμένο δημιούργημα.) Κάτι άλλο; (Να επιδιώκω την αλήθεια ώστε να σωθώ.) Είναι κι αυτό. Κάτι ακόμα; (Να εστιάζω στα λόγια του Θεού και να αγωνίζομαι ακόμα περισσότερο για την αλήθεια.) Αυτό είναι λίγο πιο συγκεκριμένο, έτσι δεν είναι; Όλοι οι στόχοι και η κατεύθυνση της ζωής σου θα πρέπει να εστιάζουν στα λόγια του Θεού και θα πρέπει να αγωνίζεσαι ακόμα περισσότερο για την αλήθεια. Όλον αυτόν τον ενθουσιασμό που είχες προηγουμένως για την επιδίωξη αόριστων ιδανικών χρησιμοποίησέ τον για να διαβάζεις τα λόγια του Θεού και να αναλογίζεσαι την αλήθεια και δες αν έχεις σημειώσει καθόλου πρόοδο στην αλήθεια. Αν όντως κάνεις πρόοδο, θα το εκδηλώσεις με συγκεκριμένους τρόπους. Όταν, δηλαδή, έρχεσαι αντιμέτωπος με διάφορους ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα που έχουν να κάνουν με ανθρώπινες σκέψεις και απόψεις ή αρχές, δεν θα νιώθεις πια πελαγωμένος, μπερδεμένος, προβληματισμένος ή σαστισμένος. Θα προσεύχεσαι στον Θεό, θα σε καθοδηγούν τα λόγια Του, η καρδιά σου θα είναι ήρεμη και σταθερή και θα ξέρεις πώς να πράξεις έτσι ώστε να υποτάσσεσαι στον Θεό και να συμμορφώνεσαι με τις προθέσεις Του. Τότε θα είσαι πράγματι στο σωστό μονοπάτι της ζωής. Πολλοί άνθρωποι σημειώνουν αργή πρόοδο στη ζωή επειδή, καθώς κάνουν τα καθήκοντά τους, επιδιώκουν διαρκώς τα δικά τους ιδανικά, τη φήμη, τη θέση και τους στόχους ζωής που έχουν στο μυαλό τους, ενώ θέλουν να λαμβάνουν ευλογίες καθώς ικανοποιούν τις σαρκικές τους επιθυμίες. Το αποτέλεσμα είναι ότι δεν μπορούν να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους με προσγειωμένο τρόπο και δεν βιώνουν αληθινή ζωή-είσοδο. Από την αρχή μέχρι το τέλος, δεν είναι σε θέση να μοιραστούν μια ειλικρινή βιωματική μαρτυρία. Όσο καιρό, λοιπόν, κι αν κάνουν τα καθήκοντά τους, σημειώνουν ελάχιστη πρόοδο στη ζωή-είσοδό τους και στην αλήθεια και δεν έχουν πολλά αποτελέσματα. Αν είχες αφοσιωθεί πραγματικά στην εκτέλεση των καθηκόντων σου, αν αφιέρωνες όλη σου την ενέργεια στην επιδίωξη της αλήθειας και πάσχιζες να φτάσεις στην αλήθεια, δεν θα ήσουν σ’ αυτήν την κατάσταση τώρα, δεν θα είχες αυτό το ανάστημα ούτε θα βρισκόσουν σε τέτοιες συνθήκες. Αυτό συμβαίνει επειδή συνήθως οι άνθρωποι εστιάζουν μόνο σε απλές δουλειές, σε επαγγελματικές εργασίες και πρόχειρα καθήκοντα, και η ουσία που κρύβεται πίσω απ’ όλα αυτά είναι να εκπληρώσουν τις προσωπικές τους επιθυμίες και φιλοδοξίες και να πραγματοποιήσουν, παράλληλα, τα δικά τους ιδανικά. Ποια ιδανικά είναι αυτά; Οι άνθρωποι θέλουν πάντα μέσα απ’ τη δουλειά τους να βρίσκουν τον εαυτό τους. Παράλληλα, μέσα από κάποια πράγματα που καταφέρνουν, κάποια αποτελέσματα που πετυχαίνουν και την αναγνώριση που κερδίζουν από τους γύρω τους, θέλουν να πραγματοποιούν τα όνειρά τους και τους στόχους που επιδιώκουν ώστε να αποδεικνύουν την αξία τους. Έτσι αισθάνονται απόλυτη ικανοποίηση. Δεν επιδιώκουν, όμως, με αυτόν τον τρόπο την αλήθεια· γεμίζουν απλώς το κενό που νιώθουν μέσα τους και χρησιμοποιούν τη δουλειά για να δώσουν νόημα στη ζωή τους. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Επομένως, δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια πόσο καιρό εργάζεται κάποιος ή πόση δουλειά έχει κάνει. Ο άνθρωπος αυτός εξακολουθεί να μην κατανοεί την αλήθεια και απέχει πολύ από την επιδίωξή της. Εξακολουθεί, παράλληλα, να μην έχει καμία είσοδο στις αρχές που σχετίζονται με τις εργασιακές του υποχρεώσεις και να μην τις κατανοεί καθόλου. Το αποτέλεσμα είναι ότι νιώθετε εξαντλημένοι και αναρωτιέστε: «Γιατί κλαδευόμαστε συνέχεια; Προσπαθήσαμε τόσο πολύ, υπομείναμε τόσες κακουχίες και πληρώσαμε βαρύ τίμημα. Γιατί εξακολουθούμε να κλαδευόμαστε;» Επειδή δεν κατανοείς τις αρχές. Δεν έχεις κατανοήσει ούτε έχεις αντιληφθεί ποτέ σου τις αρχές και δεν έχεις πασχίσει καθόλου γι’ αυτές. Με άλλα λόγια, δεν έχεις πασχίσει καθόλου για την αλήθεια, για τα λόγια του Θεού. Το μόνο που κάνεις είναι ν’ ακολουθείς μερικούς κανόνες και να ενεργείς σύμφωνα με τη φαντασία σου. Ζεις μονίμως στον κόσμο των δικών σου ιδανικών και αντιλήψεων και καμία από τις πράξεις σου δεν έχει σχέση με την αλήθεια. Κυνηγάς τη δική σου καριέρα, δεν ακολουθείς το θέλημα του Θεού. Ούτε τώρα κατανοείς, άρα, τις αρχές στα λόγια του Θεού και, στο τέλος, κάποιοι άνθρωποι χαρακτηρίζονται ως απλοί δουλευτές και κάποιοι νιώθουν αδικημένοι. Γιατί νιώθουν έτσι; Γιατί νομίζουν ότι, επειδή υποφέρουν και πληρώνουν ένα τίμημα, κάνουν πράξη την αλήθεια. Στην πραγματικότητα, το ότι υποφέρουν και πληρώνουν ένα τίμημα σημαίνει απλώς πως υπομένουν κάποιες κακουχίες. Δεν κάνουν πράξη την αλήθεια ούτε ακολουθούν την οδό του Θεού. Για την ακρίβεια, κάτι τέτοιο δεν έχει καμία σχέση με την άσκηση της αλήθειας· απλώς καταβάλλουν κάποια προσπάθεια και εργάζονται. Εκπληρώνεις σύμφωνα με τα πρότυπα τα καθήκοντά σου αν απλώς καταβάλλεις κάποια προσπάθεια και εργάζεσαι; Έχεις τα προσόντα που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα; (Όχι.) Τα δύο αυτά πράγματα απέχουν πολύ το ένα από το άλλο.

Θα σταματήσουμε σ’ αυτό το σημείο τη σημερινή μας συναναστροφή για το θέμα της εγκατάλειψης των αρνητικών συναισθημάτων καταπίεσης. Βλέπετε ξεκάθαρα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν όσοι νιώθουν καταπιεσμένοι επειδή δεν μπορούν να πετύχουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους; (Ναι, είναι ξεκάθαρο αυτό.) Τι είναι ξεκάθαρο; Για να τα συνοψίσουμε λιγάκι. Ας μιλήσουμε αρχικά για το τι είναι τα ιδανικά. Τα ιδανικά που αναλύσαμε εδώ είναι πράγματα αρνητικά, δεν είναι ούτε θεμιτά ούτε θετικά. Τι είναι τα ιδανικά; Για ορίστε τα «ιδανικά» με συγκεκριμένους όρους. (Είναι κενές σκέψεις που αποκλίνουν από την κανονική ανθρώπινη συνείδηση και λογική, που φαντάζονται από μόνοι τους οι άνθρωποι, αλλά δεν συνάδουν με την πραγματικότητα. Δεν είναι πραγματικά.) Μόλις ανέφερες τα ιδανικά των ιδεαλιστών. Πώς θα ορίζατε γενικά τα ιδανικά; Μπορείτε να το κάνετε; Είναι δύσκολο να δώσετε έναν ορισμό; Τι είναι οι στόχοι που επιδιώκουν οι άνθρωποι για τη θέση, τη φήμη και τις προοπτικές τους; (Οι στόχοι που επιδιώκουν οι άνθρωποι για τη θέση, τη φήμη και τις προοπτικές τους είναι ιδανικά.) Είναι σωστός αυτός ο ορισμός; (Ναι.) Οι στόχοι που επιδιώκουν οι άνθρωποι για τη θέση, τη φήμη, τις προοπτικές και τα συμφέροντά τους είναι ιδανικά και επιθυμίες. Είναι αυτός ένας ευρύς ορισμός αυτού που αποκαλούν οι άπιστοι «ιδανικά»; Δεν τα ορίζουμε σύμφωνα με την ουσία που βρίσκεται μέσα τους; (Ναι.) Όλα τα ιδανικά, άσχετα με το είδος τους και είτε είναι υψηλά, είτε ταπεινά, είτε κάτι ενδιάμεσο, είναι στόχοι που επιδιώκουν οι άνθρωποι για το δικό τους συμφέρον. Αυτοί οι στόχοι είναι τα ιδανικά και οι επιθυμίες τους. Αυτό δεν είναι το ιδανικό των ανθρώπων σχετικά με τους οποίους συναναστραφήκαμε και τους οποίους αναλύσαμε στα προηγούμενα παραδείγματα; Οι στόχοι που επιδιώκουν οι άνθρωποι για τη θέση, τη φήμη, τις προοπτικές, τα συμφέροντά τους και ούτω καθεξής είναι ιδανικά και επιθυμίες. Όσοι επιδιώκουν κάποια ιδανικά και επιθυμίες, αλλά δεν μπορούν να τα πραγματοποιήσουν, νιώθουν συχνά καταπιεσμένοι μέσα στην εκκλησία. Αυτοί οι άνθρωποι αισθάνονται καταπίεση. Για στάσου ένα λεπτό και σκέψου. Μήπως βρίσκεσαι κι εσύ σε τέτοια κατάσταση και ζεις σε τέτοιες συνθήκες; Ζεις κι εσύ συχνά σε αντίστοιχη κατάσταση, έχεις συχνά τέτοια συναισθήματα; Αν έχεις τέτοια συναισθήματα, για ποια πράγματα αγωνίζεσαι; Για τη θέση, τη φήμη, τις προοπτικές και τα συμφέροντά σου. Τα ιδανικά που θέτεις και οι στόχοι που επιδιώκεις περιορίζονται και παρεμποδίζονται συχνά από την αλήθεια και τα θετικά πράγματα και δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν. Νιώθεις τότε δυστυχισμένος και ζεις μες στην καταπίεση. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αυτό είναι το πρόβλημα των ανθρώπινων ιδανικών. Πρώτα, αναλύσαμε τα ανθρώπινα ιδανικά. Πάνω σε τι συναναστραφήκαμε έπειτα; Είπαμε πως η εκκλησία, ο οίκος του Θεού, δεν είναι ένα μέρος όπου μπορούν οι άνθρωποι να εκπληρώνουν τα ιδανικά τους. Συναναστραφήκαμε, έπειτα, σχετικά με τους σωστούς στόχους που πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι όταν πιστεύουν στον Θεό, σχετικά με το πώς μπορεί να αποκτήσει κανείς τα προσόντα που πρέπει να έχει ένα δημιούργημα και πώς να εκπληρώνει τα καθήκοντα ενός δημιουργήματος. Αυτά δεν είπαμε; (Ναι.) Συναναστραφήκαμε σχετικά με όλα αυτά κυρίως για να μάθουν οι άνθρωποι πώς να επιλέγουν και να αντιμετωπίζουν τα ιδανικά και τα καθήκοντά τους. Πρέπει όλοι να εγκαταλείψουν τα ανάρμοστα ιδανικά τους. Αυτό για το οποίο πρέπει πληρώσουν σ’ αυτήν τη ζωή και στο οποίο πρέπει να αφιερώσουν ολόκληρη τη ζωή τους είναι τα καθήκοντά τους. Τα καθήκοντα ενός δημιουργήματος είναι θετικά, ενώ τα ανθρώπινα ιδανικά όχι· επομένως, δεν πρέπει να εμμένει κανείς σ’ αυτά, αλλά να τα εγκαταλείπει. Αυτό στο οποίο θα πρέπει να εμμένουν και το οποίο θα πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι είναι να αποκτήσουν τα προσόντα που πρέπει να έχουν τα δημιουργήματα και να εκπληρώνουν τα καθήκοντα που έχουν ως δημιουργήματα. Τι πρέπει, λοιπόν, να κάνουν οι άνθρωποι όταν τα ιδανικά τους έρχονται σε σύγκρουση με τα καθήκοντά τους; (Να εγκαταλείπουν και να παρατάνε τα ιδανικά τους.) Πρέπει να εγκαταλείπουν τα ιδανικά τους και να επιμένουν στα καθήκοντά τους. Οποτεδήποτε και σε οποιαδήποτε ηλικία κι αν φτάσουν οι άνθρωποι, αυτό που οφείλουν να κάνουν και να επιδιώκουν πρέπει να εστιάζει στο πώς να εκπληρώνουν τα καθήκοντα ενός δημιουργήματος και να υποτάσσονται στον Θεό, στα λόγια Του και στην αλήθεια. Μόνο αν ασκηθεί κανείς με τέτοιον τρόπο μπορεί να ζήσει μια ζωή γεμάτη νόημα και αξία. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ωραία, ας ολοκληρώσουμε σ’ αυτό το σημείο τη σημερινή μας συναναστροφή. Αντίο!

10 Δεκεμβρίου 2022