Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (6) Μέρος δεύτερο
Στην τελευταία μας συναναστροφή μιλήσαμε για έναν από τους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι νιώθουν το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης. Προκύπτει από το γεγονός ότι δεν μπορούν να κάνουν του κεφαλιού τους. Σήμερα θα συνεχίσουμε τη συναναστροφή μας πάνω σ’ έναν ακόμη λόγο για τον οποίο προκύπτει αυτό το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης. Πιο συγκεκριμένα, οι άνθρωποι ζουν συχνά σ’ αυτό το συναίσθημα καταπίεσης επειδή δεν μπορούν να αξιοποιήσουν τις ειδικές τους γνώσεις. Δεν είναι κι αυτός ένας λόγος; (Ναι.) Την τελευταία φορά μιλήσαμε για το γεγονός πως κάποιοι άνθρωποι θέλουν συχνά να κάνουν του κεφαλιού τους στην εκκλησία ή στην καθημερινότητά τους, τεμπελιάζουν και δεν φροντίζουν το έργο τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νιώθουν καταπιεσμένοι όταν οι επιθυμίες τους μένουν ανεκπλήρωτες. Αυτήν τη φορά θα συναναστραφούμε για τις εκδηλώσεις μιας άλλης ομάδας ανθρώπων. Αυτοί οι άνθρωποι διαθέτουν ορισμένα χαρίσματα, δυνατά σημεία ή επαγγελματικές δεξιότητες και ικανότητες, ή κατέχουν άριστα κάποιο τεχνικό επάγγελμα, και ούτω καθεξής. Δεν μπορούν, όμως, να αξιοποιήσουν κανονικά τα χαρίσματα, τα δυνατά σημεία και τις επαγγελματικές τους δεξιότητες μέσα στην εκκλησία, με αποτέλεσμα να νιώθουν συχνά πεσμένοι, να θεωρούν πως η ζωή σ’ αυτό το περιβάλλον τούς φέρνει στενοχώρια και δυστυχία και τους στερεί κάθε χαρά. Με λίγα λόγια, η λέξη που περιγράφει αυτό το συναίσθημα είναι η καταπίεση. Πώς λέγονται τέτοιοι άνθρωποι στην κοσμική κοινωνία; Λέγονται επαγγελματίες, τεχνικοί και ειδικοί εμπειρογνώμονες. Εν συντομία, αποκαλούνται ειδικοί. Ποια χαρακτηριστικά διαθέτουν αυτοί οι ειδικοί; Έχουν μεγάλο μέτωπο και λαμπερά μάτια, φοράνε γυαλιά, κρατούν ψηλά το κεφάλι, περπατούν με γρήγορο βήμα και χειρίζονται τα ζητήματα αποφασιστικά και αποτελεσματικά. Το πιο εξέχον χαρακτηριστικό τους είναι πως, όπου κι αν πάνε, κουβαλούν στον χαρτοφύλακά τους τον φορητό τους υπολογιστή. Μια ματιά αρκεί για να καταλάβεις πως είναι επαγγελματίες και τεχνικοί εμπειρογνώμονες. Με λίγα λόγια, αυτοί οι άνθρωποι έχουν ορισμένες επαγγελματικές ικανότητες ή είναι κάτι σαν ειδήμονες σ’ έναν συγκεκριμένο κλάδο της τεχνολογίας. Έχουν λάβει επαγγελματική κατάρτιση και εκπαίδευση, επαγγελματική καθοδήγηση και επιμόρφωση. Μπορεί κάποιοι απ’ αυτούς να μην έχουν λάβει επαγγελματική εκπαίδευση και μόρφωση, αλλά να γεννήθηκαν με ορισμένα ταλέντα και κάποιο επίπεδο. Αυτοί είναι γνωστοί ως επαγγελματίες και τεχνικοί εμπειρογνώμονες. Όταν προσχωρούν στην εκκλησία, κουβαλάνε συχνά μαζί τους τον φορητό τους υπολογιστή, όπως έκαναν και στην κοινωνία. Όπου κι αν δουλεύουν, θέλουν να τους αναγνωρίζουν ως επαγγελματίες και τεχνικούς εμπειρογνώμονες. Τους αρέσει να τους αποκαλούν ειδικούς και μάλιστα προτιμούν να μπαίνει και ο όρος «Καθηγητής» μπροστά από το όνομά τους, και άλλα παρόμοια. Έτσι θέλουν να τους φέρονται και να τους απευθύνονται οι άλλοι. Η εκκλησία, όμως, είναι ένα ειδικό μέρος όπου γίνεται ειδικό έργο. Διαφέρει από οποιαδήποτε ομάδα, οργανισμό ή θεσμό της κοσμικής κοινωνίας. Ποια είναι τα κύρια θέματα συζήτησης εδώ; Η αλήθεια, οι αρχές, οι κανόνες και οι ρυθμίσεις του έργου, καθώς και η μαρτυρία για τον Θεό και η διαφύλαξη των συμφερόντων του οίκου Του. Πιο συγκεκριμένα, φυσικά, υπάρχει μεταξύ άλλων η απαίτηση οι άνθρωποι να κάνουν πράξη την αλήθεια, να υποτάσσονται στα λόγια του Θεού και στις αλήθεια-αρχές, καθώς και στις διευθετήσεις του οίκου του Θεού και τις αρχές που επικοινωνεί. Μόλις προωθούνται αυτοί οι σαφείς κανόνες και πρέπει οι άνθρωποι να ασκούνται σύμφωνα μ’ αυτούς και να τους τηρούν, οι ειδικοί που προσχώρησαν στην εκκλησία νιώθουν κάπως αδικημένοι. Οι δεξιότητες που έμαθαν και οι γνώσεις που κατέχουν σε ορισμένους τομείς πηγαίνουν συχνά χαμένες στην εκκλησία. Συνήθως δεν τους βάζουν σε σημαντικά πόστα ούτε χαίρουν μεγάλης εκτίμησης, ενώ συχνά παραγκωνίζονται. Όπως είναι φυσικό, οι άνθρωποι αυτοί νιώθουν συχνά πως μένουν αδρανείς και πως δεν αξιοποιούνται οι ικανότητές τους. Τι σκέφτονται μέσα τους; «Αχ, πώς λέει εκείνο το ρητό; “Αν κατέβει η τίγρης στην πεδιάδα θα την προσβάλουν τα σκυλιά!” Πόση δόξα απολάμβανα τότε που δούλευα στην τάδε κρατική ή ξένη εταιρεία! Ούτε τον χαρτοφύλακά μου δεν κουβαλούσα· είχα άλλους να κανονίζουν την κάθε πτυχή της καθημερινότητας και της δουλειάς μου. Δεν χρειαζόταν να ανησυχώ για τίποτα. Ήμουν υψηλόβαθμος εμπειρογνώμονας και αυθεντία σε τεχνικά ζητήματα. Με άλλα λόγια, ήμουν σημαντικό πρόσωπο στην εταιρεία. Και τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως αν δεν ήμουν εγώ, η εταιρεία δεν θα μπορούσε να συνεχίσει τη λειτουργία της ούτε να εξασφαλίσει παραγγελίες, και όλοι οι υπάλληλοί της θα έπρεπε να βγουν σε αναγκαστική άδεια. Θα κινδύνευε να χρεοκοπήσει και δεν θα τα έβγαζε πέρα χωρίς εμένα. Αχ, παλιές ένδοξες εποχές. Ένιωθα πως αναγνωρίζονταν πραγματικά τα ταλέντα μου!» Τώρα που πιστεύουν στον Θεό, θέλουν να συνεχίσουν να απολαμβάνουν τον ίδιο βαθμό δόξας. Σκέφτονται από μέσα τους το εξής: «Με τις ικανότητες που έχω, θα έλεγε κανείς πως στον οίκο του Θεού θα διακρινόμουν ακόμη περισσότερο. Γιατί, λοιπόν, δεν με αξιοποιούν; Γιατί με παραβλέπουν συνεχώς οι επικεφαλής, οι αδελφοί και οι αδελφές στην εκκλησία; Τι έχουν οι άλλοι που δεν έχω εγώ; Εξωτερικά είμαι εμφανίσιμος, η ιδιοσυγκρασία μου δεν είναι χειρότερη των άλλων, από φήμη και γόητρο δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα, ενώ σε ό,τι αφορά την τεχνική εμπειρογνωμοσύνη, δεν με ξεπερνά κανείς. Γιατί, λοιπόν, δεν μου δίνει κανείς σημασία; Γιατί δεν ακούει κανείς αυτά που λέω και προτείνω; Γιατί δεν με καλοδέχονται στον οίκο του Θεού; Μήπως ο οίκος Του δεν χρειάζεται έναν ειδήμονα σαν εμένα; Πώς γίνεται να μην μπορώ να αξιοποιήσω τις δεξιότητές μου πουθενά αφότου ήρθα εδώ; Δεν μπορεί, κάποια πτυχή του έργου του οίκου του Θεού θα χρειάζεται τις τεχνικές δεξιότητες που έχω μάθει. Θα έπρεπε να εκτιμούν τις τεχνικές μου γνώσεις εδώ πέρα! Είμαι επαγγελματίας, άρα θα έπρεπε να ήμουν επικεφαλής ομάδας, επόπτης ή επικεφαλής· θα έπρεπε να καθοδηγώ άλλους ανθρώπους. Γιατί είμαι πάντα υφιστάμενος; Κανείς δεν μου δίνει σημασία και κανείς δεν με σέβεται. Τι τρέχει; Καλά, έτσι πρέπει να μου φέρονται αν δεν κατανοώ την αλήθεια;» Αναρωτιούνται ξανά και ξανά τα ίδια, αλλά δεν μπορούν να βρουν απαντήσεις, κι έτσι τους κατακλύζει το συναίσθημα της καταπίεσης.
Κάποτε, όταν ανέβηκε η χορωδία στη σκηνή για να τραγουδήσει, τα μέλη της Με ρώτησαν για τα χτενίσματα και τα κουρέματά τους. Τους είπα το εξής: «Οι αδελφές μπορούν να πιάνουν τα μαλλιά τους σε αλογοουρά, και το κούρεμά τους μπορεί να είναι είτε κοντό είτε μακρύ καρέ. Μπορούν, φυσικά, να τα πιάνουν και σε ψηλό ή χαμηλό κότσο. Οι αδελφοί, τώρα, μπορούν είτε να κουρεύουν τα μαλλιά τους κοντά είτε να κάνουν χωρίστρα. Δεν υπάρχει λόγος να βάζετε αξεσουάρ στα μαλλιά σας ή να τα φορμάρετε. Πρέπει απλώς να φροντίζετε να φαίνονται περιποιημένα, καθαρά, κομψά και φυσικά. Με λίγα λόγια, αν φαίνεστε σοβαροί και αξιοπρεπείς, και έχετε την εμφάνιση που οφείλει να έχει ένας χριστιανός, τότε αυτά αρκούν. Το σημαντικό είναι να τραγουδάτε και να ερμηνεύετε καλά το πρόγραμμα». Ήταν ξεκάθαρα τα λόγια Μου; Ήταν εύκολο να τα κατανοήσουν; (Ναι.) Τους είπα, λοιπόν, ξεκάθαρα ποια κουρέματα και χτενίσματα πρέπει να έχουν τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες. Με ποιες αρχές πρέπει να επιλέγει κανείς κούρεμα και χτένισμα; Οι αδελφοί μπορούν να έχουν είτε κοντό κούρεμα είτε με χωρίστρα, και οι αδελφές είτε κοντά είτε μακριά μαλλιά. Αν είναι μακριά, μπορούν να τα πιάσουν σε αλογοουρά. Αν είναι κοντά, πρέπει απλώς να φροντίσουν να μην είναι υπερβολικά κοντά. Αυτή είναι μία αρχή. Η άλλη αρχή είναι η καθαριότητα και η περιποίηση. Πρέπει, με άλλα λόγια, η εμφάνισή τους να είναι θετική και αξιοπρεπής, κι ο χαρακτήρας τους να είναι κι αυτός θετικός. Δεν αποσκοπούμε να γίνουμε διασημότητες ή φημισμένοι άνθρωποι της κοινωνίας. Δεν θέλουμε να αποκτήσουμε εντυπωσιακή εικόνα· θέλουμε η εμφάνισή μας να είναι απλώς σοβαρή και αξιοπρεπής. Με λίγα λόγια, θα πρέπει κάποιος να φαίνεται καθαρός, περιποιημένος, σοβαρός και αξιοπρεπής. Ήμουν ξεκάθαρος; Είναι εύκολο να κατανοήσετε και να εφαρμόσετε αυτές τις δύο αρχές; (Ναι, είναι εύκολο.) Οι άνθρωποι τις καταλαβαίνουν απόλυτα μόλις τις ακούσουν· έτσι, δεν υπάρχει λόγος να τις επαναλάβω. Είναι πανεύκολο να τις εφαρμόσουν. Πριν περάσουν καλά καλά δέκα μέρες, Μου έστειλαν ένα βίντεο. Καθώς το παρακολουθούσα, παρατήρησα τρεις-τέσσερις σειρές στις οποίες κάθονταν κάποιες αδελφές. Στην πρώτη σειρά, όλες είχαν φτιάξει τα μαλλιά τους, και καθεμιά τους είχε διαφορετικό κούρεμα και χτένισμα. Όλες φαίνονταν διαφορετικές και είχαν παράξενα χτενίσματα. Κάποιες αδελφές που ήταν γύρω στα 25 έμοιαζαν λες και ήταν πάνω από τριάντα ή σαράντα ετών, ενώ άλλες έμοιαζαν σαν γριές. Με λίγα λόγια, καθεμιά τους είχε διαφορετικό χτένισμα. Το άτομο που Μου έστειλε το βίντεο είπε: «Κανονίσαμε να έχουν όλες διαφορετικά χτενίσματα ώστε να έχεις να επιλέξεις. Μπορείς να διαλέξεις όποιο απ’ αυτά θέλεις· μετά, άσ’ το πάνω μας. Δεν θα δυσκολευτούμε καθόλου! Μόλις διαλέξεις, πες το κι έγινε. Κανένα πρόβλημα!» Πώς νομίζετε ότι ένιωσα αφού παρακολούθησα το βίντεο; Στην αρχή ένιωσα κάπως αηδιασμένος, ενώ μετά από μια πιο προσεκτική ματιά, άρχισα να εκνευρίζομαι. Όταν θυμήθηκα τις αρχές που τους είχα εξηγήσει, έμεινα τελικά άναυδος. Δεν ήξερα τι να πω. Σκέφτηκα: «Αχ, αυτοί οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την ανθρώπινη γλώσσα». Συλλογίστηκα τα λόγια που τους είχα πει και τις αρχές που τους είχα επικοινωνήσει, καθώς και το γεγονός πως όλα αυτά ήταν πράγματα που μπορούσε να καταλάβει και να συλλάβει ο καθένας. Ήταν τόσο απλά πράγματα, και μπορούσαν να τα κάνουν εύκολα. Γιατί, λοιπόν, Μου έστειλαν ένα τέτοιο βίντεο; Αφού το διερεύνησα, συνειδητοποίησα πως δεν έφταιγε ότι δεν τους εξήγησα καθαρά την άποψή μου, και σίγουρα δεν έφταιγε ότι τους είπα να κάνουν πολλά και διάφορα χτενίσματα. Αυτή η συμπεριφορά οφείλεται σε δύο λόγους: Ο ένας είναι πως δεν μπορούσαν να καταλάβουν τα λόγια Μου. Ο άλλος είναι πως, μόλις οι άνθρωποι είναι σε θέση να κάνουν κάτι, μόλις κατανοήσουν κάτι και κατέχουν πλέον άριστα ορισμένες δεξιότητες και τεχνικές, δεν ξέρουν ποια είναι η θέση τους στο σύμπαν. Δεν σέβονται κανέναν και θέλουν μονίμως να κάνουν φιγούρα. Γίνονται άκρως αλαζόνες. Ακόμη κι αν κατανοούν τα λόγια Μου, δεν τα αποδέχονται ούτε τα κάνουν πράξη. Δεν τα παίρνουν σοβαρά, δεν τα θεωρούν σημαντικά, κι απλώς αγνοούν αυτά που λέω. Πολύ απλά δεν τους ενδιαφέρει να κάνουν αυτό που τους ζητάω κι αυτό που χρειάζομαι. Στην πραγματικότητα, όταν με ρώτησαν για τις αρχές, είχαν ήδη αποφασίσει τι θα κάνουν και πώς θα το κάνουν. Με ρώτησαν μόνο και μόνο γιατί ήταν απλώς ένα στάδιο στη διαδικασία. Δεν είναι κοροϊδία, λοιπόν, το ότι Με ρώτησαν; (Ναι.) Μόλις τελείωσαν την κοροϊδία τους, τίποτα απ’ όσα είπα δεν είχε σημασία. Έκαναν τελικά αυτό που ήθελαν, χωρίς να ακολουθήσουν έστω και λίγο τα λόγια Μου. Ήταν εξαιρετικά ισχυρογνώμονες! Τι σκέφτονταν; «Μας υποτιμάς. Είμαστε επαγγελματίες τεχνικοί. Αλληλεπιδρούμε με σημαίνοντες ανθρώπους στην κοινωνία. Διαθέτουμε αυτές τις δεξιότητες και τις ειδικές γνώσεις. Όπου κι αν πάμε, μπορούμε να ζήσουμε μια καλή ζωή και να κερδίσουμε τον σεβασμό των άλλων. Μόνο στον οίκο του Θεού γινόμαστε πάροχος υπηρεσιών και μας περιφρονούν διαρκώς οι άλλοι. Έχουμε δεξιότητες, είμαστε ειδικοί, κι όχι συνηθισμένοι άνθρωποι. Θα έπρεπε να μας σέβονται στον οίκο του Θεού. Δεν μπορείς να καταπιέζεις έτσι τα ταλέντα μας. Στον οίκο του Θεού αξιοποιούμε τις ειδικές μας γνώσεις· θα έπρεπε να μας στηρίζεις και να μας βοηθάς». Δεν είναι αγενής και παράλογη η σκέψη τους; (Ναι.) Εμπεριέχει κάποιο ίχνος κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Όχι.) Όταν είδα, λοιπόν, το βίντεο, σκέφτηκα: «Αχ, δεν βγάζεις άκρη μ’ αυτούς τους ανθρώπους!» Δεν τους είπα απλώς τις αρχές και τέλος. Αντίθετα, τους ρώτησα επανειλημμένα: «Τις καταλάβατε; Θα τις θυμάστε;» Μου το υποσχέθηκαν κατά πρόσωπο, αλλά μόλις γύρισαν από την άλλη, αθέτησαν αμέσως τον λόγο τους. Είπαν πολύ όμορφες κουβέντες, όπως: «Βρίσκομαι εδώ για να εκτελέσω το καθήκον μου και να ικανοποιήσω τον Θεό». Το λες αυτό εκτέλεση καθήκοντος; Ικανοποιείς στ’ αλήθεια τον Θεό; Αυτό που ικανοποιείς είναι η σάρκα και η φήμη σου. Βρίσκεσαι εδώ για να επιδιώξεις την καριέρα σου, όχι για να εκπληρώσεις το καθήκον σου. Με άλλα λόγια, ήρθες στον οίκο του Θεού για να σπείρεις τον όλεθρο. Πες Μου, ποιος έχει τον τελευταίο λόγο σε ό,τι αφορά τις αρχές που οφείλουν να τηρούν οι άνθρωποι σε κάθε πτυχή του έργου του οίκου του Θεού; Εσύ ή ο Θεός; (Ο Θεός έχει τον τελευταίο λόγο.) Τα δικά σου λόγια ή τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια; (Τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια.) Όλα όσα λέτε είναι ένα είδος δόγματος. Αν αυτό το δόγμα δεν συμφωνεί με την αλήθεια, τότε μετατρέπεται σε πλάνη. Εφόσον παραδέχεστε πως όσα λέω είναι η αλήθεια, γιατί δεν μπορείτε να τα αποδεχθείτε; Γιατί όταν σας μιλάω, τα λόγια Μου πάνε στον βρόντο; Ενώπιόν Μου λέτε όμορφες κουβέντες, αλλά πίσω από την πλάτη Μου δεν κάνετε πράξη την αλήθεια. Τι συμβαίνει ακριβώς; Όταν οι διεφθαρμένοι άνθρωποι διαθέτουν έστω και λίγα ταλέντα, λίγες ειδικές γνώσεις ή κάποιες ιδέες, γίνονται αλαζόνες και επηρμένοι, και αρνούνται να υπακούσουν σε κανέναν. Δεν ακούνε τα λόγια κανενός. Αυτό δεν είναι άκρως παράλογο; Αν πιστεύετε πως κάνετε το σωστό, τότε γιατί Με αφήνετε να το εξετάσω; Όταν επισημαίνω τα ελαττώματά σας και εκθέτω τα λάθη σας, γιατί δεν μπορείτε να το αποδεχθείτε; Εσείς δεν κατανοείτε την αλήθεια· Εγώ, όμως, μπορώ να σας συναναστραφώ πάνω στην αλήθεια. Ξέρω πώς να ενεργώ σύμφωνα με την αλήθεια και τις αρχές, με αγιοπρεπή ευπρέπεια. Ξέρω πώς να ενεργώ με τρόπο που διαπαιδαγωγεί τους άλλους. Εσείς ξέρετε; Αν δεν γνωρίζετε ούτε καν αυτά τα πράγματα, τότε γιατί εξακολουθείτε να μην μπορείτε να αποδεχθείτε την αλήθεια; Γιατί δεν κάνετε αυτό που σας λέω;
Κάποιοι άνθρωποι διαπρέπουν στη σύνταξη κειμένων. Έχουν το φυσικό χάρισμα να οργανώνουν τη σκέψη τους και να εκφράζουν ιδέες. Μπορεί μάλιστα να κατέχουν λογοτεχνικές ικανότητες ως ένα σημείο και να χρησιμοποιούν συγκεκριμένες τεχνικές και στυλ γραφής όταν περιγράφουν κάτι. Το γεγονός, όμως, πως έχουν αυτές τις ιδιότητες σημαίνει πως κατανοούν την αλήθεια; (Όχι, δεν σημαίνει κάτι τέτοιο.) Είναι απλώς μια πτυχή γνώσης, μια όψη των χαρισμάτων και των ταλέντων ενός ανθρώπου. Σημαίνει πως διαθέτεις ένα συγκεκριμένο ταλέντο, πως γράφεις καλά, πως είσαι καλός στο να εκφράζεις ιδέες μέσω της γλώσσας και πως παίζεις τις λέξεις στα δάχτυλα. Όταν είναι καλοί σε τέτοια πράγματα, ορισμένοι άνθρωποι σκέφτονται το εξής: «Είμαι άσος στη σύνταξη κειμένων στον οίκο του Θεού, άρα το καλύτερο θα ήταν να απασχοληθώ σε κάποιο έργο που έχει να κάνει με κείμενα». Είναι καλό να απασχολούνται περισσότεροι άνθρωποι σε τέτοια έργα, αφού είναι κάτι που χρειάζεται ο οίκος του Θεού. Αυτό, όμως, που χρειάζεται ο οίκος του Θεού δεν είναι μόνο αυτό στο οποίο διαπρέπεις, ούτε μόνο οι επαγγελματικές σου ικανότητες. Οι επαγγελματικές σου δεξιότητες και γνώσεις είναι απλώς εργαλεία για το έργο στο οποίο απασχολείσαι. Όποιες κι αν είναι οι επαγγελματικές σου ικανότητες και το επίπεδο δεξιοτήτων σου, θα πρέπει να εναρμονίζεσαι με τις αρχές που απαιτεί ο οίκος του Θεού και να πετυχαίνεις τα αποτελέσματα και τους στόχους που επιθυμεί και θέτει. Ο οίκος του Θεού έχει απαιτούμενα πρότυπα και σχετικές αρχές γι’ αυτά τα αποτελέσματα κι αυτούς τους στόχους· δεν σε αφήνει να ενεργείς σύμφωνα με το προσωπικό σου γούστο ή τις προσωπικές σου προτιμήσεις. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, είναι καλοί στη σύνταξη κειμένων, και γράφουν σενάρια με περίτεχνη γλώσσα και καλά σχεδιασμένη πλοκή. Επιτυγχάνεται, όμως, έτσι το επιθυμητό αποτέλεσμα; Πέρα από το γεγονός πως δεν πετυχαίνουν να καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό, αυτά τα σενάρια πολύ απλά δεν ευσταθούν. Αυτοί οι σεναριογράφοι, όμως, νιώθουν ικανοποιημένοι και σίγουροι για την ικανότητά τους να γράφουν χρησιμοποιώντας περίτεχνη γλώσσα, και έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Δεν καταλαβαίνουν πως για να είναι επιτυχημένο ένα σενάριο πρέπει να καταθέτει μαρτυρία για τον Θεό και να διαδίδει τον λόγο Του. Αυτός είναι ο στόχος. Ο οίκος του Θεού απαιτεί το σενάριο να απεικονίζει τα λόγια του Θεού που διαβάζει ο πρωταγωνιστής, καθώς και την πραγματική κατανόηση που αποκτά όταν βιώνει και κάνει πράξη τα λόγια του Θεού υπό την καθοδήγηση του έργου Του. Από τη μία άποψη, πρέπει να λειτουργεί ως μαρτυρία για τον Θεό. Από την άλλη, πρέπει να διαδίδει τον λόγο Του. Τότε μόνο πετυχαίνει το σενάριο το επιθυμητό αποτέλεσμα. Αυτές είναι οι απαιτήσεις του οίκου του Θεού. Πιστεύετε πως αυτό δυσκολεύει τους ανθρώπους; (Όχι.) Όχι, είναι το έργο του οίκου του Θεού. Αυτοί οι σεναριογράφοι, όμως, δεν είναι διατεθειμένοι να το κάνουν μ’ αυτόν τον τρόπο. Έχουν την εξής στάση: «Αυτό που έγραψα είναι ήδη τέλειο και αρκετά συγκεκριμένο. Αν μου ζητήσεις να προσθέσω εκείνο το υλικό, θα διαφωνήσω. Δεν μου αρέσει και δεν θέλω να το γράψω έτσι». Αν κι αργότερα προσθέτουν τελικά εκείνο το υλικό με απροθυμία, τα συναισθήματά τους έχουν αλλάξει κατά πολύ μέχρι τότε. Κάποιοι λένε το εξής: «Νιώθουμε μεγάλη καταπίεση όταν κάνουμε το καθήκον μας στον οίκο του Θεού. Όλο και κάποιος θα μας κλαδεύει και θα μας επικρίνει. Νιώθω πραγματικά λες και μ’ έχουν στριμώξει σε μια γωνία· όπως λένε: “Στην αναβροχιά, καλό και το χαλάζι”. Αχ, τι καλά που θα ήταν αν μπορούσα να έχω τον τελευταίο λόγο και να γράφω ό,τι μου αρέσει! Όταν κάνουμε το καθήκον μας στον οίκο του Θεού, πρέπει πάντα να ακούμε τους άλλους και να δεχόμαστε κλάδεμα. Αυτό μας καταπιέζει πολύ!» Είναι σωστή η στάση τους; Τι είδους διάθεση είναι αυτή; Είναι υπερβολικά αλαζονική και αυτάρεσκη! Άλλοι πάλι στη χορωδία κάνουν το καθήκον του μακιγιέρ. Τους αρέσουν τα χτενίσματα και τα κουρέματα που κάνουν οι άπιστοι, αλλά στο τέλος αυτά τα χτενίσματα και τα κουρέματα απορρίπτονται. Γιατί; Επειδή ο οίκος του Θεού δεν θέλει δαιμονικά χτενίσματα και κουρέματα. Θέλει να είναι φυσιολογικά, αξιοπρεπή και σοβαρά. Όποιο χτένισμα κι αν μπορείς να κάνεις, πήγαινε να το δείξεις στον κόσμο των απίστων. Εκεί χρειάζονται τέτοιους ειδικούς· ο οίκος του Θεού δεν τους χρειάζεται. Κάποιοι άνθρωποι λένε πως είναι διατεθειμένοι να κάνουν δωρεάν αυτά τα χτενίσματα και τα κουρέματα στον οίκο του Θεού, αλλά ακόμη και τότε κάτι τέτοιο δεν είναι ούτε επιθυμητό ούτε ευπρόσδεκτο· είναι αηδιαστικό να το βλέπεις. Αυτό που χρειάζεται ο οίκος του Θεού είναι να φαίνεσαι αξιοπρεπής και σοβαρός, σαν ευπρεπής άνθρωπος. Δεν χρειάζεται να είσαι κομψός, ούτε να μοιάζεις σαν κάποιος αριστοκράτης που βγήκε από παλάτι, ενώ σίγουρα δεν χρειάζεται να μοιάζεις με πριγκίπισσα ή λαίδη, με κάποιον πλούσιο νεαρό αφέντη ή λόρδο. Είμαστε συνηθισμένοι άνθρωποι, χωρίς κύρος, θέση και αξία· είμαστε οι πιο κανονικοί και κοινοί άνθρωποι. Καλύτερα να είσαι συνηθισμένος άνθρωπος, παρά κάποιος ευγενής ή εκλεπτυσμένος. Καλύτερα να φοράς συνηθισμένα ρούχα και να έχεις την εμφάνιση ενός συνηθισμένου ανθρώπου, και όχι να προσποιείσαι, αλλά να απολαμβάνεις αυτό που μπορείς να κάνεις και να είσαι ευχαριστημένος να ζεις τη ζωή ενός συνηθισμένου ανθρώπου χωρίς φιλοδοξίες ή επιθυμίες. Αυτό είναι το καλύτερο. Αυτή είναι η ζωή ενός ατόμου με κανονική ανθρώπινη φύση. Δεν είσαι παρά ένας συνηθισμένος άνθρωπος, κι όμως προσπαθείς διαρκώς να ενεργείς σαν ευγενής. Δεν είναι αηδιαστικό; (Πράγματι.) Προσπαθείς μονίμως να επιδείξεις τις ειδικές σου γνώσεις στον οίκο του Θεού και να κάνεις φιγούρα. Να σε ρωτήσω το εξής: Έχει κάποια αξία το να επιδεικνύεις τις ειδικές σου γνώσεις; Αν έχει πράγματι αξία, τότε είναι αποδεκτό. Αν όμως δεν έχει καμία απολύτως αξία, κι επιπλέον προκαλεί διατάραξη και ζημιά, τότε δείχνεις απλώς την αποκρουστική σου φύση και τις ανεπιθύμητες ιδιότητές σου. Γνωρίζεις τι συνέπειες έχει το να αποκαλύπτεις τέτοια πράγματα; Αν δεν γνωρίζεις, τότε, σε παρακαλώ, μην τα αποκαλύπτεις. Αυτό που μπορείς να κάνεις, οι τεχνικές δεξιότητες που κατέχεις και τα ειδικά ταλέντα στα οποία διαπρέπεις ή τα οποία κατέχεις από τη φύση σου δεν θεωρούνται κάτι το ευγενές. Είσαι απλώς ένας συνηθισμένος άνθρωπος. Κάποιοι λένε: «Γνωρίζω άπταιστα πολλές γλώσσες». Τότε, πήγαινε να εργαστείς ως μεταφραστής και κάνε καλή δουλειά στις μεταφράσεις σου, ώστε να μπορείς να θεωρείσαι καλός άνθρωπος. Άλλοι λένε: «Ξέρω απέξω ολόκληρο το κινεζικό λεξικό “Xinhua”». Τι κι αν αποστήθισες ολόκληρο το λεξικό; Αυτό σε καθιστά ικανό να διαδώσεις το ευαγγέλιο; Σε καθιστά ικανό να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό; Άλλοι πάλι λένε: «Μπορώ να διαβάσω δέκα γραμμές με μια ματιά. Μπορώ να διαβάζω εκατό σελίδες του λόγου του Θεού τη μέρα. Τι λες; Δεν είναι εντυπωσιακή αυτή η ικανότητά μου;» Ίσως να μπορείς να διαβάσεις εκατό σελίδες από το βιβλίο «Ο Λόγος Eνσαρκώνεται» σε μια μέρα. Τι καταλαβαίνεις όμως απ’ αυτό; Ποια πτυχή της αλήθειας κατανοείς; Μπορείς να την κάνεις πράξη; Κάποιοι λένε: «Είμαι παιδί θαύμα. Τραγουδούσα και έγραφα ποιήματα από την ηλικία των πέντε». Είναι χρήσιμο κάτι τέτοιο; Οι άπιστοι μπορεί να σε θαυμάζουν, αλλά δεν έχεις κάποια χρησιμότητα στον οίκο του Θεού. Αν σου ζητούσα να συνθέσεις αυτήν τη στιγμή ένα τραγούδι που δοξάζει τον Θεό, θα μπορούσες να το κάνεις; Αν όχι, αυτό σημαίνει πως δεν κατανοείς καμία πτυχή της αλήθειας. Το να έχεις χαρίσματα δεν λέει και πολλά από μόνο του. Αν δεν κατανοείς την αλήθεια, δεν θα μπορέσεις να καταφέρεις τίποτα. Στην πραγματικότητα, τα χαρίσματα, οι δεξιότητες και τα ταλέντα που διαθέτει κανείς είναι απλώς εργαλεία. Αν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για θετικά πράγματα και έχουν θετική επίδραση, τότε θα μπορούσαμε να πούμε πως έχουν κάποια αξία. Αν, όμως, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για θετικά πράγματα και δεν έχουν θετική επίδραση, τότε δεν έχουν καμία αξία. Άρα, είναι ανώφελο και μπελαλίδικο να τα μάθεις. Αν μπορείς να εφαρμόσεις τις επαγγελματικές σου δεξιότητες ή τα ταλέντα σου στην εκτέλεση του καθήκοντός σου και να εκπληρώσεις μια εργασία στον οίκο του Θεού σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, τότε θα μπορούσε να πει κανείς πως αυτές οι δεξιότητες και τα ταλέντα σου μπορούν να αξιοποιηθούν στο σωστό μέρος και να εξυπηρετήσουν κάποιον σκοπό. Αυτή είναι η αξία που έχουν. Από την άλλη, αν δεν μπορείς να τα εφαρμόσεις καθόλου στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, τότε οι επαγγελματικές σου δεξιότητες και τα ταλέντα σου είναι ευτελή και δεν έχουν καμία αξία για Μένα. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, είναι εκ φύσεως εύγλωττοι και ευφραδείς, ικανοί γλωσσολόγοι και εύστροφοι στοχαστές. Αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως ταλέντο. Στον έξω κόσμο, αν ασχοληθούν με τον δημόσιο λόγο, τις δημόσιες σχέσεις ή τις διαπραγματεύσεις, αν εργαστούν ως δικαστές, δικηγόροι ή κάνουν άλλα συναφή επαγγέλματα, τότε θα βρουν πώς να αξιοποιήσουν τα ταλέντα τους. Στον οίκο του Θεού, όμως, αν διαθέτεις ένα τέτοιο ταλέντο, αλλά δεν κατανοείς καμία πτυχή της αλήθειας, αν δεν κατανοείς έστω τα βασικά όσον αφορά την αλήθεια των οραμάτων και δεν μπορείς να διαδώσεις το ευαγγέλιο ούτε να καταθέσεις μαρτυρία για τον Θεό, τότε το χάρισμα ή το ταλέντο σου έχει ελάχιστη αξία. Αν βγάζεις μονίμως τα προς το ζην αξιοποιώντας το χάρισμά σου, αν το επιδεικνύεις όπου κι αν πηγαίνεις, αν καυχιέσαι και κηρύττεις λόγια και δόγματα, τότε οι άλλοι θα σε βρίσκουν αποκρουστικό. Κι αυτό επειδή κάθε λέξη που θα λες θα είναι εμετική και κάθε σκέψη και άποψη που θα εκφράζεις θα είναι κουραστική. Σ’ αυτήν την περίπτωση, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να μείνεις σιωπηλός. Όσο περισσότερο προσπαθείς να προβληθείς και να δώσεις παράσταση, τόσο πιο απωθητικός θα γίνεσαι. Κάποιοι θα πουν: «Βούλωσε το βρομόστομά σου! Αυτά που λες είναι όλα δόγματα. Ποιος δεν τα καταλαβαίνει ήδη; Πόσα χρόνια κηρύττεις τώρα; Τα λόγια σου δεν διαφέρουν από εκείνα των Φαρισαίων· είναι γεμάτα κενές θεωρίες που μολύνουν το περιβάλλον της εκκλησίας. Κανείς δεν θέλει να τ’ ακούσει!» Όπως βλέπεις, εξοργίζει τους ανθρώπους, τους προκαλεί αποστροφή. Άρα, λοιπόν, είναι προτιμότερο να εστιάζεις περισσότερο στην αλήθεια και να προσπαθείς να την κατανοήσεις καλύτερα· αυτό εστί αληθινή ικανότητα. Όσο περισσότερο το λέω αυτό, τόσο πιο καταπιεσμένοι νιώθουν αυτοί οι «ικανοί» άνθρωποι κι αυτοί οι «ειδικοί», αφού σκέφτονται: «Πάει, τελείωσε. Δεν υπάρχει διέξοδος. Ανέκαθεν θεωρούσα τον εαυτό μου ταλαντούχο. Όπου κι αν πήγαινα, διέπρεπα και μου έδιναν σημαντικά πόστα. Δεν υπάρχει ένα ρητό που λέει: “Αν είναι χρυσός, αργά ή γρήγορα θα λάμψει”; Να που απρόσμενα βρέθηκα σε αδιέξοδο στον οίκο του Θεού. Καταπιέζομαι! Και πολύ μάλιστα! Πώς κατέληξα έτσι;» Η πίστη στον Θεό είναι κάτι καλό, οπότε γιατί νιώθουν καταπιεσμένοι αυτοί οι εξαιρετικά ταλαντούχοι και άκρως ικανοί ειδικοί όταν προσέρχονται στον οίκο του Θεού; Πάνε τόσα χρόνια που νιώθουν καταπιεσμένοι, που πλέον υποφέρουν από κατάθλιψη. Ούτε που ξέρουν πια πώς να μιλήσουν ή να ενεργήσουν. Στο τέλος, κάποιοι λένε: «Το συνεχές κλάδεμα με κάνει να νιώθω πολύ καταπιεσμένος. Πλέον η συμπεριφορά μου είναι πολύ καλύτερη και συμφωνώ με οτιδήποτε λένε οι επικεφαλής εκκλησίας ή οι επικεφαλής ομάδας. Πάντα απαντάω λέγοντας “ναι” ή “εντάξει”». Ίσως να δίνουν την εντύπωση πως έχουν μάθει να υποτάσσονται και να υπακούν, αλλά εξακολουθούν να μην κατανοούν τις αρχές ή το πώς να εκπληρώνουν σωστά τα καθήκοντά τους. Κουβαλούν αυτό το αίσθημα καταπίεσης μέσα τους και νιώθουν αγανακτισμένοι και υποτιμημένοι. Όταν τους ρωτάνε για το μορφωτικό τους επίπεδο, κάποιοι λένε: «Έχω πτυχίο bachelor», άλλοι λένε: «Έχω μεταπτυχιακό», και άλλοι: «Έχω διδακτορικό» ή «Είμαι απόφοιτος ιατρικής σχολής», ή «Σπούδασα οικονομικά» ή «Σπούδασα διοίκηση επιχειρήσεων». Άλλοι πάλι είναι προγραμματιστές ή μηχανικοί. Αν δεν υπάρχει ήδη το «Δρ» πριν από το όνομά τους, τότε έχουν κάποιον άλλο επίσημο τίτλο. Αυτοί οι άνθρωποι δεν προσφωνούνται έτσι στον οίκο του Θεού ούτε χαίρουν μεγάλης εκτίμησης. Νιώθουν συχνά καταπιεσμένοι και χάνουν την αίσθηση της ταυτότητάς τους. Στην εκκλησία, υπάρχουν κάθε λογής ειδικοί, όπως μουσικοί, χορευτές, σκηνοθέτες, τεχνικοί, ειδικοί στη διοίκηση επιχειρήσεων, οικονομολόγοι, ακόμη και πολιτικοί. Όταν βρίσκονται με τους αδελφούς και τις αδελφές, αυτοί οι άνθρωποι λένε συχνά πράγματα του τύπου: «Είμαι αξιοσέβαστο στέλεχος σε μια κρατική επιχείρηση. Είμαι ανώτερο διευθυντικό στέλεχος σε μια πολυεθνική εταιρία. Είμαι Διευθύνων Σύμβουλος. Φοβήθηκα ποτέ κανέναν; Υποτάχθηκα ποτέ σε κανέναν; Γεννήθηκα με διοικητικές ικανότητες. Όπου κι αν πάω, θα πρέπει να βρίσκομαι σε μια θέση εξουσίας, να είμαι αυτός που διοικεί, να έχω πάντα υφισταμένους και να μην είμαι υφιστάμενος κανενός. Στον οίκο του Θεού, λοιπόν, θα έπρεπε να είμαι τουλάχιστον επικεφαλής ομάδας ή κάποιος υπεύθυνος!» Πολύ σύντομα, όλοι βλέπουν πως οι άνθρωποι αυτοί δεν έχουν καμία αλήθεια-πραγματικότητα, δεν είναι ικανοί να επιτελέσουν καμία εργασία και είναι ιδιαίτερα αλαζόνες και επηρμένοι. Δεν καταφέρνουν να εκπληρώσουν σωστά κανένα καθήκον. Τελικά, κάποιοι απ’ αυτούς δεν μπορούν παρά να αναλάβουν χειρωνακτικές εργασίες, ενώ άλλοι είναι μονίμως απρόθυμοι να υποταχθούν, προσπαθούν διαρκώς να επιδείξουν τις ικανότητές τους και είναι εκτός ελέγχου. Ως αποτέλεσμα, προκαλούν πάρα πολλούς μπελάδες, εξοργίζουν τους εκκλησιαζόμενους, και στο τέλος αποπέμπονται. Δεν θα νιώσουν καταπιεσμένοι; Στο τέλος, συνοψίζουν την εμπειρία τους με την εξής δήλωση: «Ο οίκος του Θεού δεν είναι μέρος για ταλαντούχους ανθρώπους σαν κι εμάς. Εμείς είμαστε σαν καθαρόαιμα άλογα· στον οίκο του Θεού, όμως, δεν υπάρχει κάποιος που μπορεί να μας κρίνει σωστά. Όσοι πιστεύουν στον Θεό είναι αδαείς και έχουν ελλιπή ενημέρωση· αυτό ισχύει ιδίως για τους επικεφαλής διαφόρων επιπέδων. Αν και κατανοούν την αλήθεια, δεν αναγνωρίζουν πως είμαστε καθαρόαιμα άλογα. Πρέπει να βρούμε κάποιον που μπορεί ν’ αναγνωρίσει τα ταλέντα μας». Αυτό είναι το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγουν στο τέλος. Άλλοι πάλι λένε: «Ο οίκος του Θεού δεν έχει αρκετό χώρο για να μας φιλοξενήσει. Εμείς είμαστε όλοι σημαντικά πρόσωπα, ενώ εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό είναι ταπεινοί άνθρωποι που προέρχονται από τα χαμηλότερα στρώματα της κοινωνίας: αγρότες, πλανόδιοι μικροπωλητές και ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων. Δεν υπάρχουν κορυφαίοι ειδικοί ανάμεσά τους. Αν και η εκκλησία είναι μικρή, ο κόσμος είναι μεγάλος· και σ’ έναν τόσο μεγάλο κόσμο θα υπάρχει σίγουρα κάποια θέση και για μας. Εμείς, οι ταλαντούχοι, θα βρούμε τελικά αυτόν που θα μας εκτιμήσει!» Τι λέτε; Να τους ευχηθούμε καλή τύχη στην αναζήτησή τους; (Εντάξει.) Μόλις τον βρουν και έρθει η μέρα που θα μας αποχαιρετήσουν, ας οργανώσουμε ένα αποχαιρετιστήριο δείπνο προς τιμή τους και ας ελπίσουμε να βρούνε τη θέση που δικαιωματικά τούς αξίζει —κάπου που δεν θα νιώθουν συναισθήματα καταπίεσης. Ας ευχηθούμε η ζωή τους να είναι καλύτερη από τη δική μας· μακάρι να έχουν μια γαλήνια ζωή. Μήπως μ’ αυτά τα λόγια ξαλαφρώσουν κάπως αυτοί οι άνθρωποι που νιώθουν συναισθήματα καταπίεσης; Θα εξαφανιστεί το σφίξιμο που νιώθουν στο στήθος, το βάρος στο κεφάλι και στην καρδιά, και η σωματική δυσφορία και ενόχληση που νιώθουν; Ελπίζω οι ευχές τους να γίνουν πραγματικότητα· ελπίζω να μη νιώθουν πια καταπιεσμένοι και να μπορέσουν να ζήσουν ευτυχισμένοι και ελεύθεροι.
Πείτε Μου, μήπως πιστεύετε πως ο οίκος του Θεού ζορίζει επίτηδες τους ταλαντούχους ανθρώπους; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση. Τότε γιατί οι διάφορες αρχές, οι διευθετήσεις του έργου και οι απαιτήσεις για κάθε εργασία στον οίκο του Θεού τούς κάνουν να νιώθουν συναισθήματα καταπίεσης; Γιατί παγιδεύονται οι ταλαντούχοι άνθρωποι σε συναισθήματα καταπίεσης όταν προσέρχονται στον οίκο του Θεού; Μήπως έκανε κάποιο λάθος ο οίκος του Θεού; Ή μήπως τους ζορίζει επίτηδες; (Δεν ισχύει κανένα από τα δύο.) Από την άποψη του δόγματος, όλοι σας καταλαβαίνετε πως και οι δύο εξηγήσεις είναι πέρα για πέρα λανθασμένες. Τότε γιατί συμβαίνει αυτό; (Επειδή οι άνθρωποι, καθώς κάνουν τα καθήκοντά τους, επιβάλλουν τις επαγγελματικές ειδικές γνώσεις που απέκτησαν στον έξω κόσμο ή τις προσωπικές τους προτιμήσεις στις αρχές και απαιτήσεις που έχει ο οίκος του Θεού.) Τους επιτρέπει, όμως, ο οίκος του Θεού να επιβάλλουν τέτοια πράγματα στις απαιτήσεις και τις αρχές του; Ούτε κατά διάνοια. Επειδή ο οίκος του Θεού δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο, ορισμένοι άνθρωποι νιώθουν καταπιεσμένοι. Τι πιστεύετε πως θα πρέπει να κάνουν γι’ αυτό; (Προτού κάνουν κάθε καθήκον, πρέπει πρώτα να κατανοήσουν τις απαιτήσεις και τις αρχές που έχει ο οίκος του Θεού γι’ αυτό το καθήκον. Μόλις κατανοήσουν με ακρίβεια τις αρχές αυτές, μπορούν να εφαρμόσουν με εύλογο τρόπο τις επαγγελματικές ειδικές γνώσεις που έχουν κατακτήσει.) Αυτή η αρχή είναι σωστή. Πείτε Μου, τώρα, είναι σωστή η πρόθεση κάποιου να προβάλλει διαρκώς τις ειδικές του γνώσεις και να κάνει φιγούρα των ικανοτήτων του στον οίκο του Θεού; (Όχι, δεν είναι.) Γιατί είναι λάθος; Εξηγήστε Μου, παρακαλώ, τον λόγο. (Πρόθεσή του είναι να κάνει φιγούρα και να ξεχωρίσει· με άλλα λόγια, επιδιώκει τη δική του καριέρα. Δεν σκέφτεται πώς να εκτελέσει καλά τα καθήκοντά του ούτε πώς να ενεργεί με τρόπο που ωφελεί το έργο του οίκου του Θεού. Αντ’ αυτού, θέλει να ενεργεί κατά βούληση, χωρίς να προστατεύει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού ή να αναζητά τις αλήθεια-αρχές.) Πώς βλέπουν οι υπόλοιποι το ζήτημα αυτό; (Αν κάποιος κάνει διαρκώς φιγούρα όταν συμβαίνει κάτι, αυτό υποδηλώνει μια σατανική διάθεση. Δεν σκέφτεται πώς να κάνει τα καθήκοντά του και να καταθέσει μαρτυρία για τον Θεό· θέλει πάντα να καταθέτει μαρτυρία για τον ίδιο του τον εαυτό, κι αυτό το μονοπάτι είναι εκ φύσεως λανθασμένο.) Είναι βέβαιο πως αυτή η πρόθεση είναι εκ φύσεως λανθασμένη. Γιατί λέμε πως είναι λανθασμένη; Αυτό είναι ένα ζήτημα που δεν μπορεί να αντικρούσει κανείς σας. Απ’ ό,τι φαίνεται, όλοι σας νιώθετε καταπιεσμένοι· όλοι σας θέλετε να επιδεικνύετε τις ειδικές σας γνώσεις για να προβάλλετε τις ικανότητές σας, έτσι δεν είναι; Τι λέει εκείνο το ρητό των απίστων; «Η γριά φοράει κραγιόν για να την προσέξουν». Αυτό δεν σημαίνει το «να προβάλλεις τις ικανότητές σου»; (Ναι.) Σημαίνει πως θέλεις να επιδεικνύεις τις δυνατότητές σου και να κάνεις φιγούρα για να αποκτήσεις γόητρο και κύρος μεταξύ των υπόλοιπων ανθρώπων, για να σε έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Αν μη τι άλλο, θέλεις να χρησιμοποιήσεις την ευκαιρία που σου δίνει η προβολή των ικανοτήτων σου για να ενημερώσεις και να πληροφορήσεις τους άλλους πως: «Έχω πραγματικές δεξιότητες. Μη με περιφρονείτε, δεν είμαι κάνα συνηθισμένο άτομο, είμαι ταλαντούχος άνθρωπος». Αυτό είναι, αν μη τι άλλο, το νόημα που κρύβει. Οπότε, τι φύση υποδηλώνει η πρόθεση να θέλει μονίμως να προβάλλει τις ικανότητές του; Θέλει να επιδιώξει την καριέρα του, να διαχειριστεί το κύρος του, και να εδραιωθεί και να αποκτήσει γόητρο μεταξύ των άλλων ανθρώπων. Τόσο απλό είναι το θέμα. Δεν το κάνει για να εκτελέσει το καθήκον του ούτε το κάνει για χάρη του οίκου του Θεού· δεν αναζητά την αλήθεια ούτε ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές και τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού. Το κάνει για τον εαυτό του, για να λάβει μεγαλύτερη αναγνώριση και να αυξήσει την αξία και τη φήμη του· το κάνει, επίσης, ώστε να τον εκλέξουν ως επόπτη ή επικεφαλής. Δεν θα έχει κύρος μόλις εκλεγεί ως επικεφαλής ή εργάτης; Δεν θα βρεθεί στο προσκήνιο; Αυτή είναι η επιδίωξή του. Τόσο απλή είναι η πρόθεσή του: δεν είναι τίποτα περισσότερο από την επιδίωξη του κύρους. Κυνηγάει συνειδητά το κύρος, χωρίς να προστατεύει το έργο και τα συμφέροντα του οίκου του Θεού.
Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.