Την τελευταία φορά συναναστραφήκαμε σχετικά με την «εγκατάλειψη» κάποιων πραγμάτων, η οποία αποτελεί μία από τις αρχές άσκησης για να επιδιώκει κανείς την αλήθεια. Το πρώτο μέρος της «εγκατάλειψης» σημαίνει να εγκαταλείπεις κάθε αρνητικό συναίσθημα. Έχουμε ήδη συναναστραφεί πολλές φορές πάνω σ’ αυτό το θέμα. Την τελευταία φορά συναναστραφήκαμε σχετικά με το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης, σωστά; (Ναι.) Πάνω σε τι συναναστραφήκαμε όσον αφορά αυτό το θέμα; Τι κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν καταπιεσμένοι; (Θεέ μου, στη συναναστροφή Σου είπες πως οι άνθρωποι κάνουν του κεφαλιού τους ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους και δεν είναι διατεθειμένοι να τηρούν τους κανόνες και τους κανονισμούς της εκκλησίας ούτε να υπόκεινται σε περιορισμούς. Δεν μπορούν να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους επειδή είναι απείθαρχοι, και δεν καταφέρνουν να ενεργήσουν σύμφωνα με τις αρχές. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να κλαδεύονται συχνά. Αν δεν κάνουν αυτοκριτική για τις πράξεις τους και δεν επιλύσουν τα προβλήματά τους αναζητώντας την αλήθεια, τότε νιώθουν καταπιεσμένοι.) Την τελευταία φορά, λοιπόν, συναναστραφήκαμε για μια συγκεκριμένη κατάσταση στην οποία οι άνθρωποι νιώθουν το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης. Κατά κύριο λόγο, αυτό συμβαίνει επειδή δεν μπορούν να κάνουν του κεφαλιού τους. Η συναναστροφή αφορούσε κυρίως τα εξής θέματα: τις καταστάσεις στις οποίες οι άνθρωποι δεν μπορούν να κάνουν του κεφαλιού τους, τα πράγματα που θέλουν να κάνουν όπως τους αρέσει και τις συνήθεις συμπεριφορές όσων νιώθουν ένα βαθύ αίσθημα καταπίεσης. Μετά συναναστραφήκαμε πάνω στο μονοπάτι που πρέπει να πάρει κανείς για να διορθώσει αυτό το συναίσθημα. Αφού ακούσατε τις συναναστροφές για την εγκατάλειψη των αρνητικών συναισθημάτων, έχετε φτάσει σε κάποιο συμπέρασμα; Αποκάλυπταν τις εκδηλώσεις των αρνητικών συναισθημάτων του ανθρώπου ή του έδειχναν το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσει για να τα εγκαταλείψει; Πού στοχεύει η άσκηση της εγκατάλειψης αρνητικών συναισθημάτων; Το σκεφτήκατε αυτό μετά τις συναναστροφές; (Θεέ μου, όπως το καταλαβαίνω εγώ, η άσκηση αυτή στοχεύει στις απόψεις που έχουν οι άνθρωποι για τα πράγματα.) Σωστά, αυτή είναι η μία πτυχή του ζητήματος. Αφορά τις απόψεις που έχουν οι άνθρωποι για τα πράγματα. Οι απόψεις αυτές αφορούν κυρίως τις διάφορες ιδέες και απόψεις στις οποίες προσκολλάται κανείς όταν αντιμετωπίζει ανθρώπους, ζητήματα και πράγματα, και στοχεύουν κυρίως στα διάφορα προβλήματα που συναντάει στην κανονική ανθρώπινη ζωή και ύπαρξή του. Ορισμένα παραδείγματα είναι τα εξής: πώς να αλληλεπιδρά κανείς με τους άλλους, πώς να βάζει τέλος στην εχθρότητα, ποια στάση πρέπει να έχει απέναντι στον γάμο, την οικογένεια, τη δουλειά, τις προοπτικές του, την ασθένεια, τα γηρατειά, τον θάνατο και τα ασήμαντα ζητήματα της ζωής. Μεταξύ άλλων, μιλάει, επίσης, για το πώς να αντιμετωπίζει το περιβάλλον του και πώς να αντιμετωπίζει το καθήκον που οφείλει να εκτελέσει. Δεν θίγει αυτά τα ζητήματα; (Ναι.) Όσον αφορά τώρα τα σημαντικά θέματα και ζητήματα αρχής που σχετίζονται με την κανονική ανθρώπινη ζωή και ύπαρξη κάποιου, αν οι ιδέες, οι απόψεις και η στάση του είναι σωστές, τότε η ανθρώπινη φύση του θα είναι σχετικά κανονική. Όταν λέω «κανονική», εννοώ πως θα έχει κανονική λογική, αντίληψη και οπτική για τα πράγματα. Μόνο όσοι έχουν σωστές ιδέες και απόψεις θα μπορέσουν εύκολα να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν σ’ αυτήν καθώς την επιδιώκουν. Με άλλα λόγια, μόνο όσοι έχουν κανονικές ιδέες, απόψεις, αντιλήψεις και οπτικές για τους ανθρώπους και τα πράγματα θα μπορέσουν να πετύχουν ορισμένα αποτελέσματα καθώς επιδιώκουν την αλήθεια. Έστω πως ένας άνθρωπος έχει αρνητική αντίληψη και οπτική για τους ανθρώπους και τα πράγματα· έστω πως οι ιδέες, οι απόψεις και η στάση του είναι αρνητικές, δεν συμφωνούν με τη συνείδηση και τον ορθολογισμό της κανονικής ανθρώπινης φύσης, είναι ακραίες, ακάθαρτες και δείχνουν ισχυρογνωμοσύνη· έστω, εν συντομία, πως όλες τους διακρίνονται από αρνητικότητα, δυσμένεια και κατάθλιψη. Αν αυτός ο άνθρωπος που διακατέχεται από τέτοιου είδους αρνητικές ιδέες και απόψεις επιδιώξει τώρα την αλήθεια, θα καταφέρει εύκολα να την κατανοήσει και να την κάνει πράξη; (Όχι.) Είναι εύκολο να το λέτε από θεωρητική άποψη. Για την ακρίβεια, όμως, δεν το καταλαβαίνετε πραγματικά. Θα κάνω μια απλή ερώτηση αναφορικά με τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα για τα οποία συναναστρεφόμαστε: Θα καταφέρει να κατανοήσει την αλήθεια ένας άνθρωπος που έχει αρνητική και ανακριβή αντίληψη και οπτική για τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα που συναντά στη ζωή του και στο μονοπάτι της ζωής του; (Όχι.) Μπορεί να αποκτήσει αγνή κατανόηση των λόγων του Θεού αν κατακλύζεται μονίμως από αρνητικά συναισθήματα; (Όχι.) Αν τον κυριεύουν, τον ελέγχουν και τον επηρεάζουν συνεχώς οι σκέψεις και οι ιδέες που πηγάζουν από αρνητικά συναισθήματα, τότε δεν θα είναι αρνητική η αντίληψη και η οπτική του για τα πάντα; Δεν θα είναι αρνητικές οι απόψεις του για τα πράγματα που του συμβαίνουν; (Θα είναι.) Τι εννοώ με τη λέξη «αρνητικές»; Μήπως μπορούμε να πούμε αρχικά πως αντιβαίνουν στα γεγονότα και στους αντικειμενικούς νόμους; Παραβιάζουν τους νόμους της φύσης με τους οποίους οφείλει να συμμορφώνεται ο άνθρωπος; Παραβιάζουν το γεγονός της κυριαρχίας του Θεού; (Ναι.) Μπορούν οι άνθρωποι να αποδεχτούν και να υποταχθούν πραγματικά στα λόγια του Θεού όταν τα ακούνε και τα διαβάζουν, αν έχουν μέσα τους αυτές τις αρνητικές ιδέες και απόψεις; Θα καταφέρουν να υποταχθούν στον Θεό και να γίνουν συμβατοί μαζί Του; (Όχι.) Για δώστε Μου ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για να δω αν το καταλάβατε. Βρείτε ένα παράδειγμα όπου κάποιος αντιμετωπίζει σημαντικά ζητήματα στη ζωή και την επιβίωσή του, όπως τον γάμο, την οικογένεια, τα παιδιά, τυχόν ασθένειες, το μέλλον του, τη μοίρα, την αξία του, την κοινωνική του θέση, τα προσωπικά του συμφέροντα, το αν η ζωή του κυλά ομαλά, και ούτω καθεξής. (Θεέ μου, θυμάμαι πως στην τελευταία μας συναναστροφή είπες πως όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν κάποια ασθένεια, κατακλύζονται από αρνητικά συναισθήματα όπως η οδύνη, το άγχος και η ανησυχία, και τρέμουν τον θάνατο. Αυτό επηρεάζει την ικανότητά τους να εκτελούν το καθήκον τους και να ζουν μια κανονική ζωή, ενώ ταυτόχρονα τους καθιστά ανήμπορους να συμμορφωθούν με τους αντικειμενικούς νόμους. Στην πραγματικότητα, ο Θεός προκαθορίζει τη ζωή και τον θάνατο των ανθρώπων, πότε θα αρρωστήσουν και πόσο θα υποφέρουν. Οι άνθρωποι θα πρέπει να αντιμετωπίζουν και να βιώνουν τέτοιες καταστάσεις με σωστή και θετική στάση. Θα πρέπει να αναζητούν την απαραίτητη θεραπεία και να κάνουν το καθήκον που οφείλουν να κάνουν. Με άλλα λόγια, θα πρέπει η κατάσταση ύπαρξής τους να είναι θετική, και να μην εγκλωβίζονται στην ασθένειά τους. Όταν, όμως, κατακλύζονται από αρνητικά συναισθήματα, δεν πιστεύουν στην κυριαρχία του Θεού ούτε πιστεύουν πως ο Θεός έχει προκαθορίσει τη ζωή και τον θάνατό τους. Νιώθουν μόνο ανησυχία, φόβο και άγχος για την ασθένειά τους. Η ανησυχία και ο φόβος τους όλο και εντείνονται· δεν τους διέπει η αλήθεια της κυριαρχίας του Θεού πάνω στη μοίρα του ανθρώπου, και ο Θεός απουσιάζει από την καρδιά τους.) Υπέροχο παράδειγμα. Σχετίζεται με την άποψη που οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στο σημαντικό ζήτημα της ζωής και του θανάτου; (Ναι.) Γνωρίζετε όλοι σας κάτι γι’ αυτό το θέμα; Μιλάμε για το πώς να αντιμετωπίζει κανείς τη ζωή και τον θάνατό του. Σχετίζεται με τα προβλήματα εντός του πεδίου της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Ναι.) Είναι ένα σημαντικό ζήτημα που πρέπει να αντιμετωπίσει κάθε άνθρωπος. Ακόμη κι αν είσαι νέος ή υγιής και δεν έχεις αντιμετωπίσει ή βιώσει κάποιο ζήτημα ζωής και θανάτου, σίγουρα θα έρθει η μέρα που θα το κάνεις. Αυτό πρέπει να το αντιμετωπίσει κάθε άνθρωπος. Σε κάθε περίπτωση, είτε δηλαδή σε επηρεάζει προσωπικά είτε απέχει πολύ από σένα, είναι το πιο σημαντικό ζήτημα που θα αντιμετωπίσεις στη ζωή σου εφόσον είσαι κανονικός άνθρωπος. Όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν, λοιπόν, το σημαντικό ζήτημα του θανάτου, δεν θα πρέπει να συλλογίζονται πώς να το χειριστούν; Δεν θα υιοθετήσουν κάποιες ανθρώπινες μεθόδους για να το αντιμετωπίσουν; Σε ποιες απόψεις θα πρέπει να προσκολληθούν; Δεν πρόκειται για πρακτικό ζήτημα; (Ναι.) Αν κατακλύζονται από αρνητικά συναισθήματα, τι θα σκεφτούν; Συναναστραφήκαμε πάνω σε αυτό παλιότερα: αν οι άνθρωποι ζουν σύμφωνα με σκέψεις και απόψεις που πηγάζουν από αρνητικά συναισθήματα, συμφωνούν οι πράξεις και οι εκφράσεις τους με την αλήθεια; Συμφωνούν με το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης; (Όχι, δεν συμφωνούν.) Πράγματι, δεν συμφωνούν με το σκεπτικό της κανονικής ανθρώπινης φύσης, πόσο μάλλον με την αλήθεια. Δεν συμφωνούν με αντικειμενικά γεγονότα και νόμους, και σίγουρα όχι με την κυριαρχία του Θεού.

Ποιο είναι το τελικό αποτέλεσμα της συναναστροφής μας σχετικά με την εγκατάλειψη διαφόρων αρνητικών συναισθημάτων; Πώς ακριβώς μπορείτε να εφαρμόσετε και να κάνετε πράξη την «εγκατάλειψη» πραγμάτων προκειμένου να αποκτήσετε το σκεπτικό και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Να αποκτήσετε, με άλλα λόγια, τις σκέψεις, τις οπτικές και τις απόψεις που οφείλει να έχει κάποιος με κανονική ανθρώπινη φύση και λογική; Ποια συγκεκριμένα βήματα ή μονοπάτια άσκησης περιλαμβάνει αυτή η «εγκατάλειψη»; Το πρώτο βήμα δεν είναι να αναγνωρίσεις αν είναι σωστές οι απόψεις που έχεις για τα ζητήματα που αντιμετωπίζεις ή αν περιέχουν τυχόν αρνητικά συναισθήματα; Αυτό είναι το πρώτο βήμα. Ας πάρουμε το παράδειγμα που αναφέραμε νωρίτερα για το πώς να αντιμετωπίζεις την ασθένεια και τον θάνατο. Θα πρέπει πρώτα να αναλύσεις τις απόψεις που έχεις γι’ αυτά τα ζητήματα, να δεις αν εμπεριέχουν τυχόν αρνητικά συναισθήματα —αν, δηλαδή, νιώθεις οδύνη, ανησυχία ή άγχος γι’ αυτά τα ζητήματα και πώς προκύπτουν αυτά— και να διερευνήσεις σε βάθος τη βασική αιτία αυτών των προβλημάτων. Έπειτα, με συνεχή ανάλυση, θα διαπιστώσεις πως δεν έχεις κατανοήσει απόλυτα αυτά τα ζητήματα. Δεν έχεις αναγνωρίσει ξεκάθαρα πως τα πάντα στην ανθρωπότητα βρίσκονται στα χέρια του Θεού και υπό την κυριαρχία Του. Ακόμη κι όταν αρρωσταίνουν ή βρίσκονται αντιμέτωποι με τον θάνατο, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να παγιδεύονται σε τέτοια πράγματα. Θα πρέπει, αντίθετα, να υποτάσσονται στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις του Θεού, χωρίς να τους τρομάζει και να τους καταβάλλει η ασθένεια και ο θάνατος. Δεν θα πρέπει να φοβούνται τέτοια πράγματα ούτε να τα αφήνουν να επηρεάζουν την κανονική τους ζωή και την εκτέλεση των καθηκόντων τους. Από μία άποψη, όταν ταλαιπωρούνται από κάποια ασθένεια, οφείλουν να βιώνουν και να αντιλαμβάνονται ενεργά την κυριαρχία του Θεού και να υποτάσσονται στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις Του. Όταν είναι απαραίτητο, μπορούν να αναζητήσουν θεραπεία. Με άλλα λόγια, θα πρέπει να αντιμετωπίζουν, να βιώνουν και να αντιλαμβάνονται ενεργά τη διαδικασία. Από μία άλλη άποψη, οφείλουν να κατανοήσουν σωστά μέσα τους αυτά τα ζητήματα και να πιστέψουν πως τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Οι άνθρωποι μπορούν να παίξουν μόνο τον δικό τους ρόλο. Όσο για τα υπόλοιπα, θα πρέπει να υποτάσσονται στο θέλημα του Ουρανού. Κι αυτό γιατί τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού, και η ζωή και ο θάνατος των ανθρώπων έχουν προκαθοριστεί από Αυτόν. Ακόμη κι αν οι άνθρωποι κάνουν αυτό που οφείλουν, το τελικό αποτέλεσμα όλων αυτών δεν αλλάζει σύμφωνα με τα θέλω τους, ούτε καθορίζεται από ανθρώπους. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Όταν, λοιπόν, αντιμετωπίζεις κάποια ασθένεια, θα πρέπει πρώτα να εξετάσεις την καρδιά σου και να αναγνωρίσεις τυχόν αρνητικά συναισθήματα. Θα πρέπει να αξιολογήσεις πώς κατανοείς το θέμα και τις απόψεις που έχεις μέσα σου, κατά πόσο σε ελέγχουν ή σε δεσμεύουν αρνητικά συναισθήματα και πώς προέκυψαν αυτά. Θα πρέπει να αναλύσεις τα εξής: τι σε ανησυχεί, τι φοβάσαι, σε ποιο ζήτημα νιώθεις ανασφάλεια και τι δεν μπορείς να εγκαταλείψεις λόγω της ασθένειάς σου. Στη συνέχεια, πρέπει να εξετάσεις γιατί προέκυψαν αυτά τα πράγματα που σε κάνουν να ανησυχείς, να τρομάζεις ή να φοβάσαι, και να τα διορθώσεις σταδιακά ένα-ένα. Θα πρέπει πρώτα να αναλύσεις και να διερευνήσεις αν τυχόν υπάρχουν τέτοια στοιχεία μέσα σου. Αν όντως υπάρχουν, θα πρέπει να αναλύσεις και να εξακριβώσεις αν είναι σωστά ή αν δεν εναρμονίζονται με την αλήθεια. Αν βρεις στοιχεία που δεν εναρμονίζονται με την αλήθεια, θα πρέπει να ψάξεις για απαντήσεις στα λόγια του Θεού και να αναζητήσεις σταδιακά την αλήθεια για να τα διορθώσεις. Θα πρέπει να πασχίσεις να φτάσεις σε μια κατάσταση όπου δεν θα σε προβληματίζουν, δεν θα σε επηρεάζουν ούτε θα σε δεσμεύουν αυτά τα αρνητικά στοιχεία. Φρόντισε ταυτόχρονα να μην επηρεάζουν την κανονική σου ζωή, τη δουλειά σου ή την εκτέλεση των καθηκόντων σου, και να μη διαταράσσουν την τάξη που υπάρχει στη ζωή σου. Φυσικά, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να επηρεάζουν την πίστη σου στον Θεό ή το γεγονός πως Τον ακολουθείς. Συνοψίζοντας, στόχος είναι να μπορέσεις τελικά να αντιμετωπίσεις τέτοιου είδους προβλήματα που συναντάς ή πρόκειται να συναντήσεις με λογική, ορθότητα, αντικειμενικότητα και ακρίβεια. Μέσω αυτής της διαδικασίας δεν εγκαταλείπεις τα πράγματα; (Ναι.) Αυτό είναι το συγκεκριμένο μονοπάτι άσκησης. Μπορείτε να το περιγράψετε με λίγα λόγια; (Αρχικά, πρέπει κανείς να κατανοήσει το ζήτημα που αντιμετωπίζει και να αναλύσει αν έχει τυχόν αρνητικά συναισθήματα κατά τη διάρκεια αυτής της διαδικασίας. Έπειτα πρέπει να ψάξει για απαντήσεις στα λόγια του Θεού, να αναζητήσει την αλήθεια για να τα διορθώσει και να μην επιτρέψει σ’ αυτά τα αρνητικά συναισθήματα να τον ενοχλήσουν και να επηρεάσουν τη ζωή του και την εκτέλεση των καθηκόντων του. Θα πρέπει, επίσης, να έχει την πεποίθηση πως τα ζητήματα που αντιμετωπίζει προκύπτουν από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Αν το κατανοήσουν αυτό οι άνθρωποι, θα μπορέσουν να υποταχθούν τελικά και να ασκηθούν θετικά και ενεργά.) Πείτε Μου, όταν οι άνθρωποι ζουν με αρνητικά συναισθήματα, πώς συμπεριφέρονται κλασικά όποτε αντιμετωπίζουν κάποια ασθένεια; Πώς καταλαβαίνεις ότι έχεις αρνητικά συναισθήματα; (Πρώτον, μας κατακλύζει ο φόβος. Αρχίζουμε να κάνουμε σκόρπιες σκέψεις, όπως: «Τι σόι ασθένεια είναι αυτή; Θα υποφέρω πολύ αν δεν μπορέσω να θεραπευτώ; Θα με οδηγήσει τελικά στον θάνατο; Θα μπορώ να κάνω το καθήκον μου αργότερα;» Σκεφτόμαστε, ανησυχούμε και φοβόμαστε γι’ αυτά τα πράγματα. Κάποιοι άνθρωποι αρχίζουν να φροντίζουν καλύτερα την υγεία τους και δεν είναι διατεθειμένοι να πληρώσουν κάποιο τίμημα για να κάνουν τα καθήκοντά τους. Κι αυτό επειδή σκέφτονται πως αν πληρώσουν μικρότερο τίμημα, μπορεί να μετριαστούν τα συμπτώματα της ασθένειάς τους. Όλα αυτά είναι αρνητικά συναισθήματα.) Μπορούμε να εξετάσουμε τα αρνητικά συναισθήματα από δύο σκοπιές. Από τη μία, θα πρέπει να ξέρεις τις σκέψεις που κάνεις στο μυαλό σου. Όταν αρρωστήσεις, μπορεί να σκεφτείς το εξής: «Να πάρει! Πώς αρρώστησα; Κόλλησα από κάποιον; Μήπως φταίει το ότι είμαι κουρασμένος; Μήπως η αρρώστια μου επιδεινωθεί αν συνεχίσω να εξαντλώ τον εαυτό μου; Μήπως γίνει πιο επώδυνη;» Αυτή είναι η μία σκοπιά. Μπορείς να αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα που σκέφτεσαι. Από μία άλλη σκοπιά τώρα, όταν κάνεις αυτές τις σκέψεις, πώς τις εκδηλώνεις στη συμπεριφορά σου; Οι σκέψεις που κάνουν οι άνθρωποι έχουν την ανάλογη επίδραση στις πράξεις τους. Οι πράξεις, η συμπεριφορά και οι μέθοδοί τους διέπονται από διάφορες σκέψεις. Τα αρνητικά αυτά συναισθήματα οδηγούν τους ανθρώπους να κάνουν διάφορες σκέψεις. Και όταν διέπονται απ’ αυτές τις σκέψεις, αλλάζουν και οι στάσεις και οι μέθοδοί τους απέναντι στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Παλιότερα, για παράδειγμα, κάποιες φορές άρχιζαν να κάνουν τα καθήκοντά τους τη στιγμή που σηκώνονταν από το κρεβάτι. Τώρα, όμως, όταν έρθει η ώρα να σηκωθούν, αρχίζουν να κάνουν σκέψεις όπως: «Μήπως αρρώστησα επειδή είμαι εξαντλημένος; Ίσως πρέπει να κοιμηθώ λίγο ακόμα. Παλιά υπέφερα υπερβολικά και ένιωθα εξουθενωμένος. Τώρα κύριο μέλημά μου πρέπει να είναι η φροντίδα του εαυτού μου ώστε να μη χειροτερέψει η ασθένειά μου». Τελικά, επειδή τους κατευθύνουν αυτές οι ενεργές σκέψεις, σηκώνονται από το κρεβάτι αργότερα απ’ ό,τι συνήθως. Κάνουν σκέψεις και για το φαγητό: «Μπορεί να αρρώστησα επειδή δεν κάνω καλή διατροφή. Παλιά έτρωγα ό,τι ήθελα. Τώρα, όμως, πρέπει να είμαι προσεκτικός. Πρέπει να τρώω περισσότερα αβγά και κρέας ώστε να βελτιώσω τη διατροφή μου και να καρδαμώσω. Αν το κάνω αυτό, θα πάψει να με ταλαιπωρεί η ασθένειά μου». Και όταν κάνουν τα καθήκοντά τους, μόνιμή τους σκέψη είναι πώς θα φροντίσουν τον εαυτό τους. Παλιά, αφού δούλευαν για μια-δυο ώρες συνεχόμενα, το πολύ πολύ να σηκώνονταν να τεντωθούν και να ξεπιαστούν. Τώρα, όμως, θέτουν ως κανόνα να σηκώνονται για να ξεπιάνονται κάθε μισή ώρα ώστε να μην κουραστούν πολύ. Όταν συναναστρέφονται στις συναθροίσεις, προσπαθούν να μιλάνε όσο το δυνατόν λιγότερο, και σκέφτονται: «Πρέπει να μάθω να φροντίζω τον εαυτό μου». Παλιά, όποια ερώτηση κι αν τους έκανε κάποιος ή όποια στιγμή κι αν τους ρωτούσε κάτι, απαντούσαν χωρίς δισταγμό. Τώρα, όμως, θέλουν να λένε λιγότερα και να κρατάνε τις δυνάμεις τους. Αν κάποιος τούς κάνει πολλές ερωτήσεις, του λένε: «Πρέπει να ξεκουραστώ». Όπως βλέπεις, τους προβληματίζει πολύ το σώμα τους, το οποίο δεν είναι όπως παλιά. Συχνά, μόνιμό τους μέλημα είναι να παίρνουν συμπληρώματα διατροφής, να τρώνε φρούτα και να αθλούνται τακτικά. Σκέφτονται «Παλιότερα ήμουν πολύ ανόητος και αδαής, και δεν ήξερα πώς να φροντίσω τον εαυτό μου. Έτρωγα ό,τι μου έκανε όρεξη και ήμουν λαίμαργος. Τώρα που αντιμετωπίζω σωματικά προβλήματα, αν δεν φροντίσω την υγεία μου και η ασθένειά μου χειροτερέψει με αποτέλεσμα να μην μπορώ να κάνω το καθήκον μου, θα μπορέσω και πάλι να λάβω ευλογίες; Πρέπει να φροντίζω καλά τον εαυτό μου στο μέλλον για να μην αντιμετωπίσω τυχόν αρρώστιες». Έτσι, λοιπόν, αρχίζουν να δίνουν προσοχή στην υγεία τους και παύουν να κάνουν τα καθήκοντά τους με πλήρη αφοσίωση. Εκτός αυτού, μετανιώνουν και νιώθουν δυσαρεστημένοι για την ταλαιπωρία που υπέμειναν και το τίμημα που πλήρωσαν στο παρελθόν καθώς έκαναν τα καθήκοντά τους. Αυτές οι σκέψεις και οι συμπεριφορές δεν επηρεάζονται και δεν προκύπτουν από αρνητικά συναισθήματα; Πράγματι, προκαλούνται απ’ αυτά. Μπορούν, λοιπόν, αυτές οι σκέψεις και οι συμπεριφορές καθώς και τα αρνητικά συναισθήματά τους να τους βοηθήσουν να αποκτήσουν μεγαλύτερη πίστη στον Θεό και μεγαλύτερη αφοσίωση καθώς κάνουν τα καθήκοντά τους; Σε καμία περίπτωση. Ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα; Θα κάνουν τα καθήκοντά τους επιπόλαια και χωρίς αφοσίωση. Όταν κάνουν κάτι, μπορούν να αναζητούν την αλήθεια και να ενεργούν σύμφωνα με την αλήθεια-αρχές; (Όχι, δεν μπορούν.) Όταν τους κατευθύνουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, θα κάνουν ό,τι τους κατέβει· θα κάνουν πέρα την αλήθεια, δεν θα την εκτιμούν ούτε θα την κάνουν πράξη. Κάθε τους ενέργεια και οτιδήποτε κάνουν πράξη θα περιστρέφεται γύρω από τις σκέψεις που γεννούν τα αρνητικά τους συναισθήματα. Θα καταφέρει ένας τέτοιος άνθρωπος να επιδιώξει την αλήθεια; (Όχι.) Αυτές άραγε τις σκέψεις οφείλουν να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση; (Όχι.) Άρα, τι λάθος πιστεύετε ότι κάνουν; (Δεν κατανοούν καθόλου την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Στην πραγματικότητα, όλες αυτές οι ασθένειες βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Η ταλαιπωρία που θα πρέπει να υπομείνει κανείς καθορίζεται και ρυθμίζεται κι αυτή από τον Θεό. Όταν, όμως, ένας άνθρωπος ζει με αρνητικά συναισθήματα, έχει την τάση να καταφεύγει σε δολοπλοκίες, ενώ τον κατευθύνουν παράλογες σκέψεις και απόψεις. Στηρίζεται σε ανθρώπινες μεθόδους και υπεραγαπάει το σώμα του.) Είναι σωστό να υπεραγαπάει έτσι το σώμα του; Τι αξία έχει να ανησυχεί κανείς υπερβολικά για το σώμα του και να φροντίζει να τρέφεται καλά, να είναι υγιής και γερός; Τι νόημα έχει να ζει έτσι; Ποια είναι η αξία της ζωής ενός ανθρώπου; Μήπως το να ενδίδει σε σαρκικές απολαύσεις, όπως το φαγητό, το ποτό και η διασκέδαση; (Όχι, δεν είναι αυτή.) Τότε, ποια είναι; Πείτε Μου τι σκέφτεστε. (Το να εκπληρώνει το καθήκον ενός δημιουργήματος. Αυτό είναι το ελάχιστο που οφείλει να καταφέρει κάποιος στη ζωή του.) Σωστά. Ας πάρουμε, για παράδειγμα, τον ακόλουθο άνθρωπο: Καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του, οι ενέργειες και οι σκέψεις που κάνει κάθε μέρα επικεντρώνονται αποκλειστικά στο να αποφύγει τυχόν ασθένειες και τον θάνατο, να είναι σωματικά υγιής, να μην αρρωστήσει και να προσπαθήσει να εξασφαλίσει τη μακροζωία του. Πείτε Μου τώρα, αυτή είναι η αξία που θα πρέπει να έχει η ζωή ενός ανθρώπου; (Όχι, δεν είναι.) Πράγματι, δεν είναι αυτή η αξία που θα πρέπει να έχει η ζωή ενός ανθρώπου. Ποια αξία, λοιπόν, θα πρέπει να έχει; Μόλις τώρα, κάποιος ανέφερε ότι πρέπει κανείς να εκτελεί το καθήκον του ως δημιούργημα. Αυτή είναι μια συγκεκριμένη πτυχή. Υπάρχει τίποτε άλλο; Πείτε Μου τις φιλοδοξίες που έχετε συνήθως όταν προσεύχεστε ή προσπαθείτε να πάρετε μια απόφαση. (Θέλουμε να υποταχθούμε στις διευθετήσεις και τις ενορχηστρώσεις που κάνει ο Θεός για εμάς.) (Θέλουμε να παίξουμε καλά τον ρόλο που μας έχει αναθέσει ο Θεός και να εκπληρώσουμε την αποστολή και την ευθύνη μας.) Τίποτε άλλο; Από μία άποψη, έχει να κάνει με την εκπλήρωση του καθήκοντος ενός δημιουργήματος. Από μία άλλη άποψη, αφορά το να κάνεις τα πάντα εντός των ικανοτήτων και δυνατοτήτων σου όσο καλύτερα μπορείς, φτάνοντας τουλάχιστον στο σημείο όπου δεν σε τύπτει η συνείδησή σου, έχεις καθαρή τη συνείδησή σου και σε αποδέχονται οι άλλοι. Αν το πάμε ένα βήμα παραπέρα, σε όποια οικογένεια κι αν γεννήθηκες και όποιο κι αν είναι το μορφωτικό σου υπόβαθρο και το επίπεδό σου, πρέπει καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σου να κατανοείς κάπως τις αρχές που οφείλουν να αντιλαμβάνονται οι άνθρωποι στη ζωή. Θα πρέπει, για παράδειγμα, να εξερευνήσεις έστω και λίγο την αληθινή αξία της ζωής: ποιο μονοπάτι οφείλουν να ακολουθήσουν οι άνθρωποι, πώς πρέπει να ζουν και πώς θα έχει νόημα η ζωή τους. Δεν πρέπει να ζουν μάταια ούτε πρέπει να έρχονται μάταια σ’ αυτόν τον κόσμο. Από μία άλλη άποψη, πρέπει κατά τη διάρκεια της ζωής σου να εκπληρώσεις την αποστολή σου· αυτό είναι το πιο σημαντικό. Δεν εννοώ ότι πρέπει να ολοκληρώσεις κάποια σπουδαία αποστολή ή ευθύνη, ή κάποιο σπουδαίο καθήκον. Πρέπει όμως να καταφέρεις τουλάχιστον κάτι. Στην εκκλησία, για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι καταβάλλουν κάθε προσπάθεια στο έργο της διάδοσης του ευαγγελίου, αφιερώνουν σ’ αυτό όλη τους την ενέργεια και τη ζωή τους, πληρώνουν μεγάλο τίμημα και κερδίζουν πολλούς ανθρώπους. Επειδή τα κάνουν όλα αυτά, νιώθουν πως η ζωή τους δεν ήταν μάταιη. Νιώθουν πως έχουν αξία και βρίσκουν παρηγοριά. Μπροστά σε μια ασθένεια ή στον θάνατο, όταν κάνουν απολογισμό ολόκληρης της ζωής τους και θυμούνται κάθε τους πράξη στο μονοπάτι που ακολούθησαν, βρίσκουν παρηγοριά μέσα στην καρδιά τους. Δεν έχουν τύψεις και δεν μετανιώνουν για τίποτα. Κάποιοι άνθρωποι κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους ενώ είναι επικεφαλής στην εκκλησία ή υπεύθυνοι για μια συγκεκριμένη πτυχή έργου. Δίνουν το μέγιστο των δυνατοτήτων τους και όλη τη δύναμή τους, δαπανούν όλη την ενέργειά τους και πληρώνουν το τίμημα για το έργο που κάνουν. Με το πότισμα, την ηγεσία, τη βοήθεια και τη στήριξη που προσφέρουν, βοηθούν πολλούς ανθρώπους που έχουν αδυναμίες και είναι αρνητικοί να γίνουν δυνατοί, να σταθούν στα πόδια τους και, αντί να κάνουν πίσω, να επιστρέψουν ενώπιον του Θεού και μάλιστα να καταθέσουν τελικά μαρτυρία γι’ Αυτόν. Επιπλέον, κατά την περίοδο που είναι επικεφαλής, φέρνουν εις πέρας πολλές σημαντικές εργασίες, αποπέμπουν πολλούς μοχθηρούς ανθρώπους, προστατεύουν πολλούς εκλεκτούς του Θεού και ανακτούν πολλές σημαντικές απώλειες. Όλα αυτά τα κατορθώματα λαμβάνουν χώρα ενόσω είναι επικεφαλής. Όταν ανατρέχουν στο μονοπάτι που ακολούθησαν, όταν θυμούνται το έργο που έκαναν και το τίμημα που πλήρωσαν όλα αυτά τα χρόνια, δεν μετανιώνουν για τίποτα ούτε νιώθουν τύψεις. Πιστεύουν πως δικαίως δεν χρειάζεται να νιώσουν μεταμέλεια για καμία πράξη τους, και ζουν με ένα αίσθημα αξίας, με σταθερότητα και παρηγοριά μες στην καρδιά τους. Πόσο υπέροχο είναι αυτό! Αυτό δεν είναι το αποτέλεσμα; (Ναι.) Αυτό το αίσθημα σταθερότητας και παρηγοριάς, και το γεγονός πως δεν μετανιώνουν για τίποτα είναι το αποτέλεσμα και η ανταμοιβή τους για το ότι επιδίωξαν θετικά πράγματα και την αλήθεια. Ας μη θέσουμε υψηλά πρότυπα για τους ανθρώπους. Ας εξετάσουμε την κατάσταση όπου ένας άνθρωπος αντιμετωπίζει μια εργασία που οφείλει ή θέλει να κάνει κατά τη διάρκεια της ζωής του. Μόλις βρει τη θέση του, πατάει σταθερά σ’ αυτήν και τη διατηρεί, καταβάλλει μεγάλες προσπάθειες, πληρώνει το τίμημα και αφιερώνει όλη την ενέργειά του για να πραγματοποιήσει και να φέρει εις πέρας την εργασία που οφείλει να κάνει και να ολοκληρώσει. Όταν στέκεται τελικά ενώπιον του Θεού για να λογοδοτήσει, νιώθει σχετικά ικανοποιημένος. Μέσα του δεν νιώθει τύψεις και δεν μετανιώνει για τίποτα. Νιώθει ένα αίσθημα παρηγοριάς και ανταμοιβής· πως έχει ζήσει μια ζωή με νόημα. Δεν είναι σημαντικός ο στόχος αυτός; Πείτε Μου, όσο μεγάλος ή μικρός κι αν είναι, είναι πρακτικός; (Ναι, είναι πρακτικός.) Είναι συγκεκριμένος; Είναι αρκετά συγκεκριμένος, πρακτικός και ρεαλιστικός. Τι πιστεύετε, λοιπόν; Για να ζήσει κανείς μια ζωή που έχει αξία και να καταφέρει τελικά να λάβει αυτήν την ανταμοιβή, αξίζει να υποστεί λίγη σωματική ταλαιπωρία και να πληρώσει κάποιο τίμημα, ακόμη κι αν βιώσει εξάντληση και νοσήσει από κάποια ασθένεια; (Αξίζει.) Όταν έρχεται κάποιος σ’ αυτόν τον κόσμο, δεν έρχεται μόνο για τις απολαύσεις της σάρκας, ούτε αποκλειστικά για να τρώει, να πίνει και να διασκεδάζει. Δεν θα πρέπει να ζει μόνο γι’ αυτά τα πράγματα· δεν είναι αυτή η αξία της ανθρώπινης ζωής, ούτε είναι το σωστό μονοπάτι. Η αξία της ανθρώπινης ζωής και το σωστό μονοπάτι που πρέπει να ακολουθεί κανείς προϋποθέτουν να κατορθώσει κάτι που έχει αξία και να ολοκληρώσει μία ή περισσότερες εργασίες που έχουν αξία. Αυτό δεν ονομάζεται «καριέρα», αλλά «το σωστό μονοπάτι» και «η σωστή εργασία». Πείτε Μου, αξίζει να πληρώσει ένας άνθρωπος το τίμημα ώστε να ολοκληρώσει κάποιο έργο που έχει αξία, να ζήσει μια ζωή που έχει νόημα και αξία, και να επιδιώξει και να κερδίσει την αλήθεια; Αν επιθυμείς πραγματικά να επιδιώξεις και να κατανοήσεις την αλήθεια, να αρχίσεις να βαδίζεις στο σωστό μονοπάτι στη ζωή, να εκπληρώσεις καλά το καθήκον σου και να ζήσεις μια ζωή που έχει νόημα και αξία, τότε μη διστάζεις: δώσε όλη την ενέργειά σου, πλήρωσε το τίμημα, αφιέρωσε όλον τον χρόνο σου και την κάθε μέρα σου σ’ αυτό. Αν αντιμετωπίσεις κάποια μικροασθένεια κατά την περίοδο αυτή, δεν έχει σημασία· δεν θα σε καταβάλει. Κάτι τέτοιο δεν είναι μακράν ανώτερο από μια ζωή ευκολίας και απραξίας, μια ζωή όπου φροντίζεις το σώμα σου και το κρατάς καλοταϊσμένο και υγιές, για να πετύχεις τελικά τη μακροζωία; (Ναι.) Ποια από τις δύο αυτές επιλογές δίνει περισσότερη αξία στη ζωή σου; Ποια μπορεί να φέρει παρηγοριά στους ανθρώπους και να τους γλιτώνει από τύψεις όταν αντιμετωπίσουν στο τέλος της ζωής τους τον θάνατο; (Το να ζήσουν μια ζωή με νόημα.) Το να ζεις μια ζωή με νόημα σημαίνει να νιώθεις μέσα σου πως πετυχαίνεις αποτελέσματα, να νιώθεις μέσα σου παρηγοριά. Και τι θα απογίνουν εκείνοι οι καλοταϊσμένοι άνθρωποι που έχουν ροδαλή επιδερμίδα μέχρι τη μέρα του θανάτου τους; Εφόσον δεν επιδιώκουν μια ζωή με νόημα, πώς νιώθουν τη στιγμή του θανάτου τους; (Νιώθουν λες κι η ζωή τους ήταν μάταιη.) Αυτές οι πέντε λέξεις είναι δηκτικές: η ζωή τους ήταν μάταιη. Τι εννοούμε όταν λέμε πως η ζωή τους ήταν μάταιη; (Πως τη σπατάλησαν.) Σε τι βασίζονται οι φράσεις «η ζωή τους ήταν μάταιη» και «σπατάλησαν τη ζωή τους»; (Στο τέλος της ζωής τους, διαπιστώνουν πως δεν έχουν κερδίσει τίποτα.) Και τι είναι αυτό που θα πρέπει να κερδίσει ένας άνθρωπος; (Θα πρέπει να κερδίσει την αλήθεια ή να καταφέρει στη ζωή του κάποια πράγματα που έχουν νόημα και αξία. Θα πρέπει να κάνει καλά τα πράγματα που οφείλει να κάνει ένα δημιούργημα. Αν δεν καταφέρει να τα κάνει όλα αυτά και ζει μόνο για να ικανοποιεί το σώμα του, τότε θα νιώσει πως η ζωή του ήταν μάταιη και πως τη σπατάλησε.) Αντιμέτωπος με τον θάνατο, θα συλλογιστεί τι έκανε κατά τη διάρκεια της ζωής του και θα πει: «Αχ, το μόνο που με ένοιαζε καθημερινά ήταν το φαγητό, το ποτό και η διασκέδαση. Ήμουν καλά στην υγεία μου και δεν υπέφερα από καμία ασθένεια. Όλη μου η ζωή ήταν γαλήνια. Τώρα όμως που μεγαλώνω και αντιμετωπίζω τον θάνατο, πού θα πάω όταν πεθάνω; Στην κόλαση ή στον παράδεισο; Πώς θα κανονίσει ο Θεός το τέλος μου; Ποιος θα είναι ο προορισμός μου;» Θα νιώθει, λοιπόν, ανήσυχος. Σε όλη τη διάρκεια της ζωής του απολάμβανε τη σωματική άνεση και δεν είχε επίγνωση για τίποτα. Τώρα, όμως, που πλησιάζει ο θάνατος, νιώθει ανησυχία. Αυτή η ανησυχία δεν θα τον κάνει να αρχίσει να σκέφτεται πώς να επανορθώσει; Υπάρχει χρόνος να επανορθώσει άπαξ και φτάσει σ’ αυτό το σημείο; (Όχι, δεν υπάρχει χρόνος). Δεν έχει πια τη δύναμη να τρέξει, ούτε τη δύναμη να μιλήσει. Ακόμη κι αν θέλει να πληρώσει κάποιο τίμημα ή να αντέξει κάποια ταλαιπωρία, η σωματική του δύναμη δεν του το επιτρέπει. Ακόμη κι αν θέλει να βγει στον κόσμο και να διαδώσει το ευαγγέλιο, η φυσική του κατάσταση δεν του το επιτρέπει. Εκτός αυτού, δεν κατανοεί κανένα μέρος της αλήθειας ούτε μπορεί να συναναστραφεί για την παραμικρή πτυχή της. Δεν υπάρχει πια ο χρόνος να επανορθώσει. Έστω πως θέλει να ακούσει κάποιους ύμνους. Καθώς τους ακούει, τον παίρνει ο ύπνος. Έστω πως θέλει να ακούσει ένα κήρυγμα. Καθώς το ακούει, αρχίζει να νυστάζει. Δεν έχει πια ενέργεια και δεν μπορεί να συγκεντρωθεί. Σκέφτεται τι έκανε όλα εκείνα τα χρόνια και πού διοχέτευσε την ενέργειά του. Τώρα που τον έχουν πάρει τα χρόνια και θέλει να φροντίσει για το έργο που οφείλει να φροντίσει, το ταλαιπωρημένο του σώμα δεν του το επιτρέπει πια. Δεν έχει πλέον την ενέργεια· ακόμη κι αν είχε τη διάθεση, δεν μπορεί να μάθει τίποτα, και οι αντιδράσεις του έχουν γίνει πολύ αργές. Δεν μπορεί να κατανοήσει μεγάλο μέρος της αλήθειας και όποτε προσπαθεί να συναναστραφεί τους άλλους, όλοι είναι απασχολημένοι και δεν έχουν τον χρόνο να τον συναναστραφούν. Σε ό,τι κι αν κάνει, δεν έχει ούτε αρχές ούτε κάποιο μονοπάτι. Και τι του συμβαίνει στο τέλος; Όσο περισσότερο το σκέφτεται, τόσο πιο πολύ ανησυχεί. Όσο περισσότερο το σκέφτεται, τόσο μεγαλύτερη μεταμέλεια νιώθει. Όσο περισσότερο το σκέφτεται, τόσο περισσότερες τύψεις νιώθει. Στο τέλος, δεν έχει άλλη επιλογή παρά να περιμένει τον θάνατο. Η ζωή του έχει τελειώσει και δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να επανορθώσει. Νιώθει μεταμέλεια; (Ναι.) Πολύ αργά! Δεν υπάρχει χρόνος γι’ αυτό. Αντιμέτωπος με τον θάνατο, συνειδητοποιεί πως δεν έχει κανένα απολύτως νόημα να απολαμβάνει κανείς μια ζωή σωματικής άνεσης. Πλέον διακρίνει τα πάντα και θέλει να γυρίσει πίσω για να επιδιώξει την αλήθεια, να εκπληρώσει το καθήκον του και να κάνει καλή δουλειά σε κάτι. Όμως, δεν μπορεί να καταφέρει τίποτα ούτε να αγωνιστεί για οτιδήποτε από καμία άποψη. Αυτή η ζωή έχει σχεδόν τελειώσει· τελειώνει με τύψεις, μεταμέλεια και ανησυχία. Ποια είναι η τελική έκβαση τέτοιων ανθρώπων όταν αντιμετωπίζουν τον θάνατο; Τους περιμένει ένας θάνατος με τύψεις, μεταμέλεια, ανησυχία, και τίποτε άλλο. Η ζωή τους ήταν μάταιη! Το σώμα τους δεν έχει υπομείνει καμία ταλαιπωρία. Έχουν απολαύσει μόνο ανέσεις· δεν εκτέθηκαν στον ήλιο και στον άνεμο, ούτε πήραν κανένα ρίσκο. Δεν έχουν πληρώσει κανένα τίμημα. Είχαν καλή υγεία κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Σπάνια υπέφεραν από κάποια ασθένεια, και το πολύ πολύ να άρπαζαν κάνα κρυολόγημα. Έχουν φροντίσει καλά το σώμα τους. Δυστυχώς, όμως, δεν έχουν εκπληρώσει κανένα καθήκον ούτε απέκτησαν την παραμικρή αλήθεια. Δεν μετανιώνουν παρά μόνο τη στιγμή του θανάτου τους. Κι αν όντως μετανιώσουν; Τότε, υποφέρουν εξαιτίας των πράξεών τους!

Αν ένας άνθρωπος θέλει να ζήσει μια ζωή με νόημα και αξία, τότε πρέπει να επιδιώξει την αλήθεια. Πρώτο και κυριότερο, πρέπει να έχει τη σωστή νοοτροπία για τη ζωή, καθώς και τις σωστές σκέψεις και απόψεις για τα διάφορα μεγάλα και μικρά ζητήματα που αντιμετωπίζει στη ζωή και στο μονοπάτι της ζωής του. Θα πρέπει, επίσης, να βλέπει όλα αυτά τα ζητήματα από τη σωστή σκοπιά και οπτική, και να μη χρησιμοποιεί ακραίες ή ριζοσπαστικές σκέψεις και απόψεις για να προσεγγίσει τα διάφορα προβλήματα που αντιμετωπίζει κατά τη διάρκεια της ζωής του ή στην καθημερινότητά του. Πέρα απ’ αυτό, φυσικά, δεν πρέπει να βλέπει αυτά τα πράγματα από κοσμική σκοπιά. Αντίθετα, πρέπει να εγκαταλείψει τέτοιες αρνητικές και εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις. Για να το καταφέρεις αυτό, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνεις είναι να αναλύσεις, να εκθέσεις και να αναγνωρίσεις τις διάφορες αρνητικές σκέψεις που έχουν οι άνθρωποι. Στη συνέχεια, θα πρέπει να αλλάξεις και να διορθώσεις τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα που έχεις, να τα εγκαταλείψεις, να αποκτήσεις σωστές και θετικές σκέψεις και απόψεις, και να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα από τη σωστή σκοπιά και οπτική. Αν το κάνεις αυτό, θα έχεις τη συνείδηση και τη λογική που απαιτούνται για να επιδιώξεις την αλήθεια. Φυσικά, θα μπορούσαμε να πούμε πως το να έχει κανείς κανονική ανθρώπινη φύση σημαίνει ειδικότερα να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα από τη σωστή άποψη, σκοπιά και οπτική. Αν οι άνθρωποι έχουν αυτού του είδους την κανονική ανθρώπινη φύση και αυτές τις σωστές σκέψεις και απόψεις, τότε θα δυσκολευτούν πολύ λιγότερο και θα τους είναι πολύ πιο εύκολο να επιδιώξουν την αλήθεια. Το ίδιο συμβαίνει όταν θέλει κάποιος να φτάσει σ’ έναν προορισμό: με όποια ταχύτητα κι αν πηγαίνει, αν έχει πάρει τον σωστό δρόμο και πηγαίνει προς τη σωστή κατεύθυνση, κάποια στιγμή θα φτάσει στον προορισμό αυτόν. Αν, όμως, πηγαίνει προς την αντίθετη κατεύθυνση απ’ αυτήν που βρίσκεται ο προορισμός του, τότε είτε κινείται γρήγορα είτε αργά, το μόνο που θα καταφέρει θα είναι να απομακρυνθεί απ’ τον στόχο του. Τι λέει εκείνο το ρητό; «Προσπαθούμε να φτάσουμε στον Νότο οδηγώντας προς τον Βορρά». Το ίδιο κάνουν και ορισμένοι άνθρωποι οι οποίοι ναι μεν πιστεύουν στον Θεό και θέλουν να σωθούν, αλλά παράλληλα επιδιώκουν τη φήμη, το κέρδος και το κύρος, πράγμα που σημαίνει πως δεν υπάρχει περίπτωση να καταφέρουν να σωθούν. Ποια θα είναι η τελική τους έκβαση; Σίγουρα η τιμωρία. Θα σας δώσω ένα παράδειγμα: έστω πως ένας άνθρωπος έχει καρκίνο και φοβάται πως θα πεθάνει. Αρνείται να αποδεχτεί πως θα πεθάνει, κι έτσι προσεύχεται συνεχώς στον Θεό για να τον προστατέψει από τον θάνατο και να παρατείνει τη ζωή του κατά λίγα χρόνια ακόμα. Ναι μεν καταφέρνει να επιβιώσει για λίγα ακόμα χρόνια, πετυχαίνει τον στόχο του και παίρνει μια γεύση από την ευτυχία που πηγάζει από το γεγονός ότι απέφυγε τον θάνατο, αλλά ζει την κάθε μέρα με τα αρνητικά συναισθήματα της οδύνης, της ανησυχίας και του άγχους. Νιώθει τυχερός, πιστεύει ότι ο Θεός είναι πολύ καλός και πραγματικά μεγαλοπρεπής. Αποφεύγει τον θάνατο μέσα από τις δικές του προσπάθειες, τις επανειλημμένες του εκκλήσεις και την αγάπη και τη φροντίδα που δείχνει στον εαυτό του. Στο τέλος, συνεχίζει να ζει, όπως ακριβώς ήθελε. Ευγνωμονεί τον Θεό για την προστασία, τη χάρη, την αγάπη και το έλεός Του. Κάθε μέρα ευχαριστεί τον Θεό και προσέρχεται ενώπιόν Του για να Τον δοξάσει γι’ αυτά τα πράγματα. Συχνά τον πιάνουν τα κλάματα όταν τραγουδάει ύμνους και συλλογίζεται τα λόγια του Θεού, και σκέφτεται πόσο υπέροχος είναι ο Θεός: «Είναι αλήθεια, ο Θεός ελέγχει τη ζωή και τον θάνατο. Αυτός μου επέτρεψε να ζήσω». Κάθε μέρα, καθώς κάνει το καθήκον του, σκέφτεται συχνά πώς να βάλει σε πρώτη μοίρα την ταλαιπωρία και σε δεύτερη την απόλαυση, και πώς να τα πάει καλύτερα από τους άλλους στο καθετί, ώστε να μπορέσει να παρατείνει τη ζωή του και να αποφύγει τον θάνατο. Καταλήγει, λοιπόν, να ζει λίγα χρόνια ακόμα και νιώθει αρκετά ικανοποιημένος και ευτυχισμένος. Έρχεται, όμως, η μέρα που η ασθένειά του χειροτερεύει και ο γιατρός τού λέει το μοιραίο: πρέπει να προετοιμαστεί για το τέλος του. Και τώρα αντιμετωπίζει τον θάνατο· βρίσκεται στο κατώφλι του. Πώς θα αντιδράσει; Ο μεγαλύτερός του φόβος έχει πάρει σάρκα και οστά· έχει συμβεί τελικά αυτό που τον άγχωνε περισσότερο. Έχει έρθει η μέρα που δεν ήθελε με τίποτα να δει και να ζήσει. Μέσα σε μια στιγμή, η καρδιά του παραλύει και η διάθεσή του πέφτει κατακόρυφα. Δεν έχει πια το μυαλό του να κάνει το καθήκον του ούτε έχει τι να πει στις προσευχές του στον Θεό. Δεν θέλει πλέον να δοξάζει τον Θεό ούτε να Τον ακούσει να μιλάει ή να παρέχει κάποια αλήθεια. Δεν πιστεύει πια πως ο Θεός είναι αγάπη, δικαιοσύνη, έλεος και καλοσύνη. Ταυτόχρονα, μετανιώνει και για το εξής: «Τόσα χρόνια αμελούσα να τρώω περισσότερο καλό φαγητό και να διασκεδάζω στον ελεύθερό μου χρόνο. Τώρα δεν έχω πια την ευκαιρία να κάνω αυτά τα πράγματα». Στο μυαλό του υπάρχουν μόνο παράπονα και θρήνος. Στην καρδιά του υπάρχει μόνο πόνος, διαμαρτυρίες, πικρία και άρνηση απέναντι στον Θεό. Και τότε, αφήνει γεμάτος λύπη αυτόν τον κόσμο. Πριν πεθάνει, είχε τον Θεό μες στην καρδιά του; Πίστευε ακόμα στην ύπαρξή Του; (Δεν πίστευε πια.) Πώς προέκυψε αυτό το αποτέλεσμα; Αφετηρία του δεν ήταν οι εσφαλμένες απόψεις που είχε εξαρχής για τη ζωή και τον θάνατο; (Ναι.) Και δεν είναι μόνο ότι είχε εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις από την αρχή· το σοβαρότερο είναι πως, μετά από αυτό, ακολούθησε και συμμορφώθηκε με τις δικές του σκέψεις και απόψεις καθώς συνέχιζε την επιδίωξή του. Δεν τα παράτησε ποτέ· όρμησε και έσπευσε ολοταχώς στο λάθος μονοπάτι χωρίς να κοιτάξει πίσω του. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να χάσει τελικά την πίστη του στον Θεό. Έτσι έληξε το ταξίδι της πίστης του και έτσι τελείωσε η ζωή του. Απέκτησε την αλήθεια; Τον απέκτησε ο Θεός; (Όχι.) Όταν πέθανε τελικά, μήπως άλλαξε η οπτική και η στάση του απέναντι στον θάνατο; (Όχι.) Άραγε πέθανε νιώθοντας παρηγοριά, χαρά και γαλήνη ή μήπως μεταμέλεια, δισταγμό και πικρία; (Πέθανε με δισταγμό και πικρία.) Δεν απέκτησε τίποτα απολύτως. Δεν κέρδισε την αλήθεια και δεν αποκτήθηκε από τον Θεό. Τι λέτε, λοιπόν; Κατάφερε να σωθεί αυτός ο άνθρωπος; (Όχι.) Δεν σώθηκε. Πριν πεθάνει, δεν έτρεχε συνεχώς από εδώ κι από κει, δαπανώντας πάρα πολλά; (Ναι.) Πίστευε στον Θεό και έκανε το καθήκον του, όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι. Εκ πρώτης όψης, μάλιστα, δεν διέφερε σε τίποτα από τους άλλους. Όταν βίωσε την ασθένεια και τον θάνατο, προσευχήθηκε στον Θεό και δεν εγκατέλειψε το καθήκον του. Συνέχισε να εργάζεται, και μάλιστα με τους ίδιους ρυθμούς που εργαζόταν παλιότερα. Υπάρχει, όμως, κάτι που οφείλουν να καταλάβουν και να διακρίνουν οι άνθρωποι. Αυτός ο άνθρωπος είχε μονίμως αρνητικές και εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις. Ανεξάρτητα από το πόσο πολύ υπέφερε και πόσο μεγάλο ήταν το τίμημα που πλήρωνε όσο έκανε το καθήκον του, είχε αυτές τις εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις κατά την επιδίωξή του. Τον κυβερνούσαν συνεχώς και μετέφερε τα αρνητικά του συναισθήματα στο καθήκον του, θέλοντας να εκτελέσει το καθήκον του στον Θεό με αντάλλαγμα να πετύχει τον στόχο του να επιβιώσει. Στόχος της επιδίωξής του δεν ήταν να κατανοήσει ή να κερδίσει την αλήθεια, ούτε να υποταχθεί σε όλες τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Ήταν ακριβώς το αντίθετο. Ήθελε να ζήσει σύμφωνα με τα δικά του θέλω και τις δικές του απαιτήσεις, και να αποκτήσει αυτό που ήθελε να επιδιώξει. Ήθελε να κανονίσει και να ενορχηστρώσει ο ίδιος τη μοίρα του, ακόμη και τη ζωή και τον θάνατό του. Έτσι, λοιπόν, όταν ήρθε το τέλος του, η έκβασή του ήταν πως δεν κέρδισε απολύτως τίποτα. Δεν απέκτησε την αλήθεια, ενώ τελικά αρνήθηκε τον Θεό και έχασε την πίστη του σ’ Αυτόν. Ακόμη κι όταν αντιμετώπιζε τον θάνατο, εξακολουθούσε να μην κατανοεί πώς θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι και πώς να αντιμετωπίζει ένα δημιούργημα τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Δημιουργού. Αυτό είναι το πιο αξιοθρήνητο και τραγικό στοιχείο του. Ακόμη και στο χείλος του θανάτου, δεν κατάφερε να κατανοήσει πως, καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου, τα πάντα βρίσκονται υπό την κυριαρχία και τη διευθέτηση του Δημιουργού. Αν ο Δημιουργός θέλει να ζήσεις, τότε ακόμη κι αν χτυπηθείς από κάποια θανατηφόρα ασθένεια, δεν θα πεθάνεις. Αν ο Δημιουργός θέλει να πεθάνεις, τότε ακόμη κι αν είσαι νέος, υγιής και δυνατός, όταν έρθει η ώρα, πρέπει να πεθάνεις. Τα πάντα βρίσκονται υπό την κυριαρχία και τη διευθέτηση του Θεού. Αυτή είναι η εξουσία Του, και κανείς δεν μπορεί να την υπερβεί. Δεν είναι αξιοθρήνητο που δεν κατάφερε να καταλάβει ένα τόσο απλό γεγονός; (Ναι.) Παρόλο που πίστευε στον Θεό, πήγαινε σε συναθροίσεις, άκουγε κηρύγματα, έκανε το καθήκον του και πίστευε στην ύπαρξη του Θεού, αρνήθηκε επανειλημμένως να αναγνωρίσει το γεγονός πως η ανθρώπινη μοίρα —η οποία περιλαμβάνει τη ζωή και τον θάνατο— βρίσκεται στα χέρια του Θεού και δεν υπόκειται στην ανθρώπινη θέληση. Κανείς δεν πεθαίνει απλώς επειδή το θέλει και κανείς δεν επιζεί αποκλειστικά και μόνο επειδή θέλει να ζήσει και φοβάται τον θάνατο. Δεν κατάφερε να συλλάβει ούτε να διακρίνει ένα τόσο απλό γεγονός, ακόμη κι όταν έβλεπε τον θάνατο να τον πλησιάζει. Ακόμη και τότε δεν γνώριζε πως η ζωή και ο θάνατος ενός ανθρώπου δεν καθορίζονται από τον ίδιο, αλλά προκαθορίζονται από τον Δημιουργό. Δεν είναι τραγικό; (Ναι.) Άρα, λοιπόν, παρόλο που τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα μπορεί να φαίνονται ασήμαντα στους ανθρώπους, όλα τους περιλαμβάνονται στη στάση με την οποία βλέπει κανείς τους ανθρώπους και τα πράγματα εντός του πεδίου της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αν ένας άνθρωπος μπορεί να προσεγγίζει θετικά κάθε είδους πράγμα που συμβαίνει στην κανονική ανθρώπινη ζωή και ύπαρξη, τότε θα έχει σχετικά λίγα αρνητικά συναισθήματα. Θα μπορούσε μάλιστα να πει κανείς πως η συνείδηση και η λογική του θα είναι σχετικά κανονικές, με αποτέλεσμα να του είναι πιο εύκολο να επιδιώξει την αλήθεια και να εισέλθει στην πραγματικότητα, και να έχει λιγότερες δυσκολίες και εμπόδια να αντιμετωπίσει. Αν η καρδιά κάποιου είναι γεμάτη με κάθε λογής αρνητικά συναισθήματα, πράγμα που σημαίνει πως τον κατακλύζουν διάφορες αρνητικές σκέψεις, καθώς προσεγγίζει τις προκλήσεις της ζωής και της ύπαρξης, τότε θα αντιμετωπίσει περισσότερα εμπόδια και δυσκολίες όταν επιδιώκει την αλήθεια. Αν δεν έχει ισχυρή θέληση να επιδιώξει την αλήθεια, αν δεν έχει μεγάλο ζήλο ή πολύ έντονη επιθυμία για τον Θεό, τότε θα αντιμετωπίσει μεγάλες δυσκολίες και σημαντικά εμπόδια καθώς επιδιώκει την αλήθεια. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει πως θα δυσκολευτεί να εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα. Ακόμη κι αν δεν λάβουμε υπόψη τη σοβαρότητα της διεφθαρμένης του διάθεσης, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα αρκούν από μόνα τους να τον δεσμεύσουν και να κάνουν δύσκολο το κάθε του βήμα. Όταν ορισμένοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν μίσος, θυμό, διάφορα είδη πόνου ή άλλα προβλήματα, οι διάφορες σκέψεις που κάνουν είναι αρνητικές. Με άλλα λόγια, σε όλα σχεδόν τα θέματα, κυριαρχούνται σχεδόν πάντα από αρνητικά συναισθήματα. Αν δεν έχεις την απαραίτητη αποφασιστικότητα και επιμονή για να διορθώσεις αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και να ξεφύγεις από αυτά, τότε θα σου είναι εξαιρετικά δύσκολο να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα. Δεν θα είναι εύκολο. Αυτό σημαίνει πως πριν εισέλθουν στην πραγματικότητα της επιδίωξης της αλήθειας, οι άνθρωποι πρέπει πρώτα να κατέχουν τις πιο βασικές σωστές σκέψεις, απόψεις και οπτικές αναφορικά με κάθε πρόβλημα που σχετίζεται με την κανονική ανθρώπινη φύση. Τότε μόνο μπορούν να κατανοήσουν και να αποδεχθούν την αλήθεια, και να εισέλθουν σταδιακά στην αλήθεια-πραγματικότητα. Προτού επιδιώξεις επισήμως την αλήθεια, πρέπει πρώτα να διορθώσεις τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα που έχεις και να περάσεις αυτό το στάδιο. Μόλις οι άνθρωποι περάσουν αυτό το στάδιο, μόλις αποκτήσουν σωστές σκέψεις και απόψεις σχετικά με διάφορα ζητήματα, και βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα από τη σωστή σκοπιά και οπτική, τότε θα τους είναι πιο εύκολο να επιδιώξουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην πραγματικότητα.