Την προηγούμενη φορά συναναστραφήκαμε πάνω σε αρνητικά συναισθήματα όπως η αγωνία, η ανησυχία και το άγχος. Τώρα θα συναναστραφούμε πάνω σε μια άλλη πτυχή των αρνητικών συναισθημάτων, η οποία έχει σχεδόν την ίδια ουσία με την αγωνία, την ανησυχία και το άγχος, αλλά ακόμα πιο αρνητική φύση. Ποιο είναι αυτό το συναίσθημα; Είναι η διανοητική κατάσταση που συναντούν συχνότερα οι άνθρωποι στην καθημερινή τους ζωή: η καταπίεση. Έχετε ακούσει όλοι σας τον όρο «καταπίεση»; (Ναι.) Τότε, παρακαλώ, βάλτε τη λέξη «καταπίεση» σε μια πρόταση ή δώστε ένα σχετικό παράδειγμα. Θα ξεκινήσω Εγώ. Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Αχ, συχνά νιώθω καταπιεσμένος καθώς κάνω το καθήκον μου και δεν μπορώ να απελευθερωθώ από αυτό». Είναι σωστά δομημένη αυτή η πρόταση; (Ναι.) Σειρά σας. (Πάντα αποκαλύπτω διαφθορά όταν μου συμβαίνει κάτι και πρέπει συνεχώς να κάνω αυτοκριτική και να προσπαθώ να αποκτήσω αυτογνωσία, οπότε νιώθω καταπιεσμένος.) Νιώθεις καταπιεσμένος επειδή κάνεις υπερβολική προσπάθεια να αποκτήσεις αυτογνωσία. Ποιο είναι το πλαίσιο αυτής της καταπίεσης; Τι την προκαλεί; Νιώθεις καταπιεσμένος επειδή γνωρίζεις πως είσαι ένα μηδενικό και επειδή φαίνεται πως δεν έχεις καμία προοπτική, κανέναν προορισμό να σε περιμένει και καμία ελπίδα να σωθείς ποτέ. Ποιος άλλος θέλει να μιλήσει; (Στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, η πίστη στον Θεό κάνει τους ανθρώπους να νιώθουν καταπιεσμένοι.) Αυτή είναι η καταπίεση που νιώθει κανείς εξαιτίας του περιβάλλοντός του. (Η συνεχής επίβλεψη του επικεφαλής μου ενώ κάνω το καθήκον μου με κάνει να νιώθω καταπιεσμένος.) Καλά το έθεσες· αυτό εκφράζει πολύ συγκεκριμένα το συναίσθημα της καταπίεσης. (Μονίμως αντιμετωπίζω αποτυχίες και αναποδιές ενώ κάνω το καθήκον μου, πράγμα που με κάνει να νιώθω καταπιεσμένος.) Οι αναποδιές και οι αποτυχίες σάς κάνουν να νιώθετε καταπιεσμένοι, σαν να μην έχετε τρόπο να προχωρήσετε. Νιώθετε καταπιεσμένοι όταν το έργο σας προχωράει με αργούς ρυθμούς; (Ναι.) Αυτό έχει μια κάπως θετική χροιά. Πείτε Μου κι άλλα. (Νιώθω καταπιεσμένος όταν με κλαδεύουν συνεχώς καθώς κάνω το καθήκον μου.) Αυτή είναι η πραγματικότητα, έτσι δεν είναι; (Νιώθω καταπιεσμένος όταν δεν πετυχαίνω καλά αποτελέσματα στο καθήκον μου.) Ποια είναι η αιτία αυτής της καταπίεσης; Οφείλεται πραγματικά στο ότι δεν πέτυχες καλά αποτελέσματα; Μήπως φοβάσαι πως θα αναπροσαρμοστεί το καθήκον σου ή πως θα αποκλειστείς; (Ναι.) Αυτοί είναι οι συγκεκριμένοι λόγοι της καταπίεσής σου. Υπάρχουν άλλα αισθήματα καταπίεσης; Μιλήστε Μου γι’ αυτά. (Όλοι οι συνεργάτες μου είναι καλύτεροι από εμένα, οπότε νιώθω καταπιεσμένος.) Αυτό είναι το πρόβλημα που προκαλείται από τη ζήλια: η καταπίεση. Υπάρχουν άλλα ζητήματα καταπίεσης; (Νιώθω καταπιεσμένος εξαιτίας της μακροχρόνιας έλλειψης προόδου στον τομέα της εργασίας μου.) Αυτό είναι πίεση ή καταπίεση; Είναι λίγη πίεση. Είναι, επομένως, καλό να νιώθεις αυτήν την πίεση. Χρειάζεται να τη μετατρέψεις απλώς σε κίνητρο, έτσι δεν είναι; Δεν νιώθετε καταπιεσμένοι όταν τα καθήκοντα των μελών κάθε ομάδας αναπροσαρμόζονται συνεχώς; (Ναι.) Νιώθετε και τότε καταπιεσμένοι. Από αυτές τις φράσεις σας φαίνεται πως όλοι σας βιώνετε το συναίσθημα της καταπίεσης. Ο εσωτερικός κόσμος των ανθρώπων μοιάζει να είναι πολύ αναστατωμένος, μονίμως ανήσυχος, και δέχεται ένα είδος αόρατης πίεσης, με αποτέλεσμα να γεννιέται μέσα στους ανθρώπους το συναίσθημα της καταπίεσης και μετά να ζουν μέσα σε αυτό το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης. Είναι καλό αυτό; (Όχι.) Δεν είναι καλό. Δεν θα πρέπει, λοιπόν, να διορθωθεί; Εφόσον δεν είναι κάτι καλό, θα πρέπει να διορθωθεί. Όταν οι άνθρωποι ζουν συνεχώς μέσα σε ένα αρνητικό συναίσθημα —όποιο κι αν είναι αυτό— σε ένα ήσσονος σημασίας επίπεδο, αυτό μπορεί να έχει δυσμενείς επιπτώσεις στο σώμα και το μυαλό τους και να τους εμποδίζει να έχουν την υγειά τους και να δυναμώνουν. Σε ένα μείζονος σημασίας επίπεδο, η επίδραση που έχουν τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα στους ανθρώπους δεν περιορίζεται στις βασικές ανάγκες της καθημερινής τους ζωής, όπως το φαγητό, τα ρούχα, η στέγη και οι μετακινήσεις. Το πιο σημαντικό είναι πως επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη συμπεριφορά και τις πράξεις τους. Πιο συγκεκριμένα, επηρεάζει την αποδοτικότητα, την πρόοδο και την αποτελεσματικότητά τους στα καθήκοντά τους. Φυσικά, το σημαντικότερο είναι πως επηρεάζει τα όσα αποκτούν ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους και τα οφέλη που θα πρέπει να αποκομίζουν οι άνθρωποι από την πίστη τους στον Θεό. Το μυαλό των ανθρώπων βασανίζεται και δεσμεύεται συνεχώς από αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, η καρδιά τους είναι συχνά αναστατωμένη και βυθίζονται συχνά σε αισθήματα όπως η νευρικότητα, η ανησυχία και η παρορμητικότητα. Όταν οι άνθρωποι παγιδεύονται σε αυτά τα αισθήματα, η κανονική συνείδηση και λογική τους, καθώς και η κανονική τους ζωή και η κανονική εκτέλεση των καθηκόντων τους διαταράσσονται, επηρεάζονται και καταστρέφονται. Επομένως, θα πρέπει να διορθώσετε γρήγορα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα και να τα εμποδίσετε να επηρεάσουν περαιτέρω την κανονική σας ζωή και το κανονικό σας έργο. Η έννοια της καταπίεσης για την οποία συζητήσαμε σήμερα έχει την ίδια ουσία με τα διάφορα αρνητικά συναισθήματα για τα οποία μιλήσαμε νωρίτερα. Οι άνθρωποι συχνά ανησυχούν και έχουν επιφυλάξεις για πολλά πράγματα ή τρέφουν μεγάλη ανησυχία μέσα στα βάθη της καρδιάς τους, με αποτέλεσμα να νιώθουν καταπιεσμένοι. Αν δεν διορθωθεί αυτό το συναίσθημα της καταπίεσης για μεγάλο χρονικό διάστημα, η ανησυχία και η ταραχή που νιώθουν οι άνθρωποι στα βάθη της καρδιάς τους θα ενταθούν. Σε κάποια συγκεκριμένα περιβάλλοντα και πλαίσια, οι άνθρωποι μπορεί ακόμη και να ξεφύγουν από τον έλεγχο της συνείδησης και της λογικής της ανθρώπινης φύσης, υιοθετώντας ακραίες προσεγγίσεις προκειμένου να ξεπεράσουν τα ζητήματα που αντιμετωπίζουν. Αυτό συμβαίνει επειδή η ενστικτώδης ικανότητα του ανθρώπινου οργανισμού να αντέχει ορισμένα αρνητικά συναισθήματα έχει τα όριά της. Όταν προσεγγιστεί αυτό το όριο και αυτό το άκρο, οι άνθρωποι θα ξεφύγουν από τους περιορισμούς της λογικής της ανθρώπινης φύσης και θα υιοθετήσουν ακραίες προσεγγίσεις για να δώσουν διέξοδο στα συναισθήματά τους και σε κάθε λογής παράλογες ιδέες που βρίσκονται βαθιά μέσα στην καρδιά τους.

Με τις φράσεις που μόλις φτιάξατε, εκφράσατε κάποιους από τους διαφορετικούς λόγους για τους οποίους νιώθουν καταπιεσμένοι οι άνθρωποι. Σήμερα θα συναναστραφούμε κυρίως πάνω σε τρεις από τις αιτίες και τους λόγους για τους οποίους γεννιέται στους ανθρώπους αυτό το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης. Ο πρώτος είναι πως πολλοί άνθρωποι —είτε στην καθημερινή τους ζωή είτε κατά τη διαδικασία της εκτέλεσης των καθηκόντων τους— νιώθουν πως δεν μπορούν να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Ο πρώτος λόγος, λοιπόν, είναι ότι δεν μπορεί να κάνει κανείς ό,τι του αρέσει. Τι σημαίνει να μην είναι κάποιος σε θέση να κάνει ό,τι του αρέσει; Σημαίνει πως δεν είναι σε θέση να πραγματοποιήσει κάθε επιθυμία που περνά από το μυαλό του. Το να είναι σε θέση να κάνουν ό,τι θέλουν, όταν το θέλουν και όπως το θέλουν είναι μια απαίτηση που έχουν αυτοί οι άνθρωποι τόσο στη δουλειά όσο και στη ζωή τους. Ωστόσο, για διάφορους λόγους, μεταξύ των οποίων οι νόμοι, τα περιβάλλοντα διαβίωσης ή οι κανόνες, τα συστήματα, οι διατάξεις και τα πειθαρχικά μέτρα μιας ομάδας και ούτω καθεξής, οι άνθρωποι δεν είναι σε θέση να ενεργούν σύμφωνα με τις δικές τους επιθυμίες και φαντασιοκοπίες. Αυτό έχει ως συνέπεια να νιώθουν καταπιεσμένοι στα βάθη της καρδιάς τους. Για να το θέσω ωμά, αυτή η καταπίεση προκύπτει επειδή οι άνθρωποι νιώθουν θιγμένοι, ενώ ορισμένοι νιώθουν ακόμη και αδικημένοι. Μιλώντας απερίφραστα, το να μην είναι κάποιος σε θέση να κάνει ό,τι του αρέσει σημαίνει πως δεν είναι σε θέση να ενεργήσει σύμφωνα με τη βούλησή του· σημαίνει πως, για διάφορους λόγους και εξαιτίας των περιορισμών διάφορων αντικειμενικών περιβαλλόντων και συνθηκών, δεν μπορεί να είναι ισχυρογνώμων ή ανεξέλεγκτα καλοπερασάκιας. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, είναι πάντα επιπόλαιοι και βρίσκουν τρόπους να τεμπελιάζουν ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους. Μερικές φορές το έργο της εκκλησίας απαιτεί ταχύτητα, αλλά εκείνοι θέλουν να κάνουν μόνο ό,τι τους αρέσει. Αν δεν νιώθουν πολύ καλά σωματικά ή είναι κακοδιάθετοι και αποκαρδιωμένοι για λίγες μέρες, δεν θα είναι διατεθειμένοι να υπομείνουν κακουχίες και να πληρώσουν ένα τίμημα για να επιτελέσουν το έργο της εκκλησίας. Είναι εξαιρετικά τεμπέληδες και φυγόπονοι. Όταν δεν έχουν κίνητρο, σέρνουν τα πόδια τους και δεν θέλουν να κουνηθούν· επειδή, όμως, φοβούνται πως οι επικεφαλής θα τους κλαδέψουν και οι αδελφοί και οι αδελφές τους θα τους πουν τεμπέληδες, δεν μπορούν να κάνουν τίποτε άλλο από το να εκτελέσουν με βαριά καρδιά το έργο μαζί με όλους τους άλλους. Θα νιώθουν, ωστόσο, εξαιρετικά απρόθυμοι, δυστυχείς και δεν θα έχουν καμία διάθεση γι’ αυτό. Θα νιώθουν αδικημένοι, θιγμένοι, ενοχλημένοι και εξαντλημένοι. Θέλουν να ενεργούν σύμφωνα με τη δική τους βούληση, αλλά δεν τολμούν να παραβιάσουν τις απαιτήσεις και τις διατάξεις του οίκου του Θεού ή να πάνε ενάντιά τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αρχίσει με τον καιρό να γεννιέται μέσα τους ένα συναίσθημα: η καταπίεση. Από τη στιγμή που ριζώσει μέσα τους αυτό το συναίσθημα της καταπίεσης, θα αρχίσουν σταδιακά να φαίνονται ληθαργικοί και αδύναμοι. Σαν μηχανές, δεν θα καταλαβαίνουν πλέον ξεκάθαρα τι κάνουν, αλλά θα συνεχίσουν να κάνουν καθημερινά ό,τι τους λένε, με τον τρόπο που τους λένε. Αν και, επιφανειακά, θα συνεχίσουν να εκτελούν τις εργασίες τους χωρίς να σταματούν, χωρίς να κάνουν παύση και χωρίς να απομακρύνονται από το περιβάλλον στο οποίο εκτελούν τα καθήκοντά τους, μέσα στην καρδιά τους θα νιώθουν καταπιεσμένοι και θα πιστεύουν πως η ζωή τους είναι εξουθενωτική και γεμάτη αδικίες. Η μεγαλύτερη επιθυμία που έχουν τώρα είναι να έρθει η μέρα που δεν θα ελέγχονται πια από άλλους, δεν θα περιορίζονται πια από τις διατάξεις του οίκου του Θεού και θα αποδεσμευτούν από τις διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Θέλουν να κάνουν ό,τι θέλουν, όποτε το θέλουν —να κάνουν λίγο έργο αν νιώθουν καλά και να μην κάνουν αν δεν νιώθουν καλά. Λαχταρούν να μην αντιμετωπίσουν καμία κατηγορία, να μην κλαδευτούν ποτέ και κανείς να μην τους επιβλέπει, να τους ελέγχει ή να τους εποπτεύει. Νομίζουν πως, όταν έρθει εκείνη η μέρα, θα είναι σπουδαία και θα νιώσουν ιδιαίτερα ελεύθεροι και απελευθερωμένοι. Ωστόσο, εξακολουθούν να μην είναι διατεθειμένοι να φύγουν ή να τα παρατήσουν· φοβούνται πως, αν δεν εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, αν κάνουν πραγματικά ό,τι τους αρέσει και μια μέρα είναι ελεύθεροι και απελευθερωμένοι, η φυσική εξέλιξη θα είναι να ξεστρατίσουν από τον Θεό και φοβούνται πως, αν δεν τους θέλει πια ο Θεός, δεν θα είναι σε θέση να αποκτήσουν ευλογίες. Ορισμένοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν το εξής δίλημμα: Αν προσπαθήσουν να γκρινιάξουν στους αδελφούς και τις αδελφές τους, θα δυσκολευτούν να εκφραστούν. Αν στραφούν στον Θεό στις προσευχές τους, θα νιώσουν πως δεν μπορούν να ανοίξουν το στόμα τους. Αν διαμαρτυρηθούν, θα νιώσουν πως φταίνε οι ίδιοι. Αν δεν διαμαρτυρηθούν, θα νιώσουν άβολα. Αναρωτιούνται γιατί νιώθουν πως η ζωή τους είναι γεμάτη τόσες αδικίες, τόσο αντίθετη με τα θέλω τους και τόσο εξουθενωτική. Δεν θέλουν να ζουν έτσι ούτε να είναι σε αρμονία με όλους τους άλλους, αλλά να κάνουν ό,τι θέλουν, όπως το θέλουν, και αναρωτιούνται γιατί δεν είναι σε θέση να καταφέρουν κάτι τέτοιο. Παλιά ένιωθαν πως ήταν εξαντλημένοι μόνο σωματικά, αλλά τώρα νιώθουν κουρασμένοι και μέσα τους. Δεν καταλαβαίνουν τι τους συμβαίνει. Πείτε Μου, αυτό δεν προκαλείται από συναισθήματα καταπίεσης; (Ναι.)

Ορισμένοι άνθρωποι λένε: «Όλοι λένε πως οι πιστοί είναι ελεύθεροι και απελευθερωμένοι και πως ζουν μια ιδιαίτερα ευτυχισμένη, γαλήνια και χαρούμενη ζωή. Εμένα η ζωή μου γιατί δεν είναι τόσο ευτυχισμένη και γαλήνια όσο των άλλων; Εγώ γιατί δεν νιώθω καθόλου χαρά; Γιατί νιώθω τόσο καταπιεσμένος και εξαντλημένος; Πώς γίνεται η ζωή των άλλων να είναι τόσο ευτυχισμένη; Η δική μου ζωή γιατί είναι τόσο μίζερη;» Πείτε Μου, πού οφείλεται αυτό; Τι προκάλεσε την καταπίεση που νιώθουν; (Το φυσικό τους σώμα δεν ήταν ικανοποιημένο και η σάρκα τους υπέφερε.) Όταν υποφέρει το φυσικό σώμα κάποιου και εκείνος νιώθει πως έχει γίνει κάποια αδικία εις βάρος του, τότε, αν μπορέσει να το αποδεχτεί μέσα στην καρδιά και στο μυαλό του, δεν θα νιώσει πως η σωματική του ταλαιπωρία δεν είναι πια τόσο μεγάλη; Αν βρει παρηγοριά, γαλήνη και χαρά μέσα στην καρδιά και το μυαλό του, θα νιώθει ακόμα καταπιεσμένος; (Όχι.) Επομένως, είναι άτοπο να λέει κανείς πως η καταπίεση προκαλείται από τη σωματική ταλαιπωρία. Αν γεννηθεί καταπίεση από την υπερβολική σωματική ταλαιπωρία, τότε δεν υποφέρετε; Νιώθετε καταπιεσμένοι επειδή δεν μπορείτε να κάνετε ό,τι σας αρέσει; Παγιδεύεστε σε συναισθήματα καταπίεσης επειδή δεν μπορείτε να κάνετε ό,τι σας αρέσει; (Όχι.) Είστε πολυάσχολοι στο καθημερινό σας έργο; (Σχετικά πολυάσχολοι.) Είστε όλοι αρκετά πολυάσχολοι και δουλεύετε από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα. Πέρα από τον ύπνο και το φαγητό, περνάς σχεδόν ολόκληρη τη μέρα σου μπροστά σε έναν υπολογιστή, κουράζοντας τα μάτια και το μυαλό σου και εξουθενώνοντας το σώμα σου· νιώθεις, όμως, καταπιεσμένος; Θα σε κάνει αυτή η κούραση να νιώσεις καταπιεσμένος μέσα σου; (Όχι.) Τι προκαλεί την καταπίεση που νιώθουν οι άνθρωποι; Σίγουρα δεν οφείλεται στη σωματική κόπωση, οπότε τι την προκαλεί; Αν οι άνθρωποι επιζητούν και επιδιώκουν μονίμως τη σωματική άνεση και ευτυχία και δεν θέλουν να υποφέρουν, τότε ακόμη και το να υποφέρουν λιγάκι σωματικά, να υποφέρουν λίγο περισσότερο από τους άλλους ή να νιώσουν λίγο πιο εξουθενωμένοι απ’ ό,τι συνήθως θα τους κάνει να νιώσουν καταπιεσμένοι. Αυτή είναι μία από τις αιτίες της καταπίεσης. Αν οι άνθρωποι δεν θεωρούν πως η λίγη σωματική ταλαιπωρία είναι μεγάλο θέμα και δεν επιδιώκουν τη σωματική άνεση, αλλά επιδιώκουν την αλήθεια και επιζητούν να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους για να ικανοποιήσουν τον Θεό, τότε δεν θα νιώθουν συχνά σωματική ταλαιπωρία. Ακόμη κι αν νιώθουν περιστασιακά κάπως πολυάσχολοι, κουρασμένοι ή εξουθενωμένοι, θα νιώσουν καλύτερα αφού κοιμηθούν και τότε θα συνεχίσουν το έργο τους. Θα επικεντρώνονται στα καθήκοντα και το έργο τους· δεν θα θεωρούν τη λιγοστή σωματική κόπωση σημαντικό ζήτημα. Ωστόσο, όταν προκύπτει κάποιο πρόβλημα στον τρόπο σκέψης των ανθρώπων και επιδιώκουν συνεχώς τη σωματική άνεση, κάθε φορά που το φυσικό τους σώμα αδικείται λιγάκι ή δεν μπορεί να βρει ικανοποίηση, θα γεννιούνται μέσα τους αρνητικά συναισθήματα. Γιατί, λοιπόν, ένας τέτοιος άνθρωπος, ο οποίος θέλει πάντα να κάνει ό,τι του αρέσει, να ικανοποιεί τη σάρκα του και να απολαμβάνει τη ζωή, βρίσκεται συχνά παγιδευμένος σε αυτό το αρνητικό συναίσθημα της καταπίεσης όποτε δεν είναι ικανοποιημένος; (Επειδή επιδιώκει την άνεση και τη σωματική απόλαυση.) Αυτό ισχύει για ορισμένους ανθρώπους. Μια άλλη ομάδα ανθρώπων δεν επιδιώκει τη σωματική άνεση. Αυτοί θέλουν να ενεργούν σύμφωνα με τα καπρίτσια τους και να κάνουν το κέφι τους. Όταν είναι ευτυχισμένοι, είναι σε θέση να υπομείνουν πιο πολλή ταλαιπωρία και μπορούν να εργάζονται αδιάκοπα όλη μέρα, ενώ αν τους ρωτήσεις αν είναι κουρασμένοι, θα πουν: «Δεν είμαι κουρασμένος. Δεν γίνεται να κουραστώ κάνοντας το καθήκον μου!» Αν μια μέρα, όμως, νιώθουν δυστυχισμένοι, θα τους δυσαρεστήσει ακόμη και το να τους ζητήσεις να αφιερώσουν ένα επιπλέον λεπτό πάνω σε κάτι, ενώ αν τους επιπλήξεις λιγάκι, θα πουν: «Σταμάτα να μιλάς! Νιώθω καταπιεσμένος. Αν συνεχίσεις να μιλάς, δεν θα κάνω το καθήκον μου και γι’ αυτό θα φταις εσύ. Αν δεν λάβω ευλογίες στο μέλλον, το φταίξιμο θα είναι όλο δικό σου και εσύ θα είσαι ο μόνος υπαίτιος γι’ αυτό!» Οι άνθρωποι είναι άστατοι όταν δεν βρίσκονται σε κανονική κατάσταση. Μερικές φορές θα είναι ικανοί να υποφέρουν και να πληρώσουν κάποιο τίμημα, ενώ άλλες φορές θα παραπονεθούν ακόμη και για μια μικρή ταλαιπωρία και θα τους αναστατώσει ακόμη κι ένα ασήμαντο ζήτημα. Όταν είναι κακόκεφοι, δεν θα θέλουν πια να κάνουν τα καθήκοντά τους, να διαβάσουν τα λόγια του Θεού, να ψάλουν ύμνους ή να πάνε σε συναθροίσεις και να ακούσουν κηρύγματα. Θα θέλουν μονάχα να μείνουν μόνοι για λίγο και θα είναι αδύνατο να τους βοηθήσει ή να τους υποστηρίξει κανείς. Μετά από λίγες μέρες μπορεί να το ξεπεράσουν και να νιώσουν καλύτερα. Οτιδήποτε δεν καταφέρνει να τους ικανοποιήσει τους κάνει να νιώθουν καταπιεσμένοι. Δεν είναι ιδιαίτερα ισχυρογνώμων ένας τέτοιος άνθρωπος; (Ναι.) Είναι ιδιαίτερα ισχυρογνώμων. Αν θέλει, για παράδειγμα, να πάει κατευθείαν για ύπνο, δεν θα κάνει πίσω. Θα πει: «Είμαι κουρασμένος και θέλω να πάω για ύπνο αυτήν τη στιγμή. Όταν δεν έχω ενέργεια, πρέπει να κοιμηθώ!» Αν κάποιος πει: «Δεν μπορείς να κάνεις υπομονή άλλα δέκα λεπτά; Λίγο θέλουμε για να ολοκληρώσουμε αυτήν την εργασία και τότε μπορούμε να ξεκουραστούμε όλοι. Τι λες;» εκείνος θα απαντήσει: «Όχι, πρέπει να πάω αμέσως για ύπνο!» Αν τον μεταπείσει κάποιος, με βαριά καρδιά θα κάνει υπομονή για λίγο, αλλά θα νιώσει καταπιεσμένος και ενοχλημένος. Νιώθει συχνά καταπιεσμένος για αυτά τα ζητήματα και δεν είναι διατεθειμένος να δεχτεί βοήθεια από τους αδελφούς και τις αδελφές του ούτε επίβλεψη από τους επικεφαλής. Αν κάνει κάποιο λάθος, δεν θα επιτρέψει στους άλλους να τον κλαδέψουν. Δεν θέλει να συγκρατείται με κανέναν τρόπο. Σκέφτεται: «Πιστεύω στον Θεό για να καταφέρω να βρω την ευτυχία, άρα γιατί να κάνω τη ζωή μου δύσκολη; Γιατί να ζω με τόσο εξουθενωτικούς ρυθμούς; Η ζωή των ανθρώπων θα έπρεπε να είναι ευτυχισμένη. Οι άνθρωποι δεν θα έπρεπε να δίνουν τόση προσοχή σε αυτούς τους κανονισμούς και αυτά τα συστήματα. Τι όφελος έχει να συμμορφώνεται κανείς συνεχώς με αυτά τα πράγματα; Τώρα, αυτήν τη στιγμή, θα κάνω ό,τι θέλω και κανείς σας δεν θα έπρεπε να έχει να πει κάτι γι’ αυτό». Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι ιδιαίτερα ισχυρογνώμων και άσωτος: Δεν επιτρέπει στον εαυτό του να υποστεί κανέναν περιορισμό ούτε θέλει να νιώθει περιορισμένος σε οποιοδήποτε περιβάλλον εργασίας. Δεν θέλει να συμμορφώνεται με τους κανονισμούς και τις αρχές του οίκου του Θεού, δεν είναι διατεθειμένος να δεχτεί τις αρχές που θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι στη συμπεριφορά τους και δεν θέλει να τηρεί καν αυτά που του υπαγορεύουν η συνείδηση και η λογική. Θέλει να κάνει ό,τι του αρέσει, ό,τι τον κάνει ευτυχισμένο, ό,τι θα τον ωφελήσει και θα τον κάνει να νιώσει άνετα. Πιστεύει πως, αν ζούσε με αυτούς τους περιορισμούς, θα παραβίαζε τη βούλησή του, θα ήταν σαν να κακοποιεί τον εαυτό του, θα ήταν πολύ δύσκολο για τον ίδιο και οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να ζουν έτσι. Θεωρεί πως οι άνθρωποι θα πρέπει να ζουν ελεύθεροι και απελευθερωμένοι, να ικανοποιούν ασύστολα τη σάρκα και τις επιθυμίες τους, καθώς και τα ιδανικά και τα θέλω τους. Θεωρεί πως θα πρέπει να κάνει ό,τι του κατεβαίνει στο κεφάλι, να λέει ό,τι θέλει, να κάνει ό,τι θέλει και να πηγαίνει όπου θέλει, χωρίς να χρειάζεται να σκέφτεται τις συνέπειες ή τα αισθήματα των άλλων και, ιδίως, χωρίς να χρειάζεται να σκέφτεται τις δικές του ευθύνες και υποχρεώσεις, τα καθήκοντα που οφείλουν να εκτελούν οι πιστοί, τις αλήθεια-πραγματικότητες που οφείλουν να υποστηρίζουν και να βιώνουν ή το μονοπάτι της ζωής που θα πρέπει να ακολουθούν. Οι άνθρωποι σε αυτήν την ομάδα θέλουν πάντα να κάνουν ό,τι τους αρέσει στην κοινωνία και μεταξύ των άλλων ανθρώπων· όπου κι αν πάνε, όμως, δεν μπορούν ποτέ να καταφέρουν κάτι τέτοιο. Πιστεύουν πως ο οίκος του Θεού δίνει έμφαση στα ανθρώπινα δικαιώματα, παραχωρεί στους ανθρώπους πλήρη ελευθερία και νοιάζεται για την ανθρώπινη φύση, καθώς και για την ανοχή και τη μακροθυμία προς τους ανθρώπους. Νομίζουν πως, αφότου έρθουν στον οίκο του Θεού, θα πρέπει να είναι σε θέση να ικανοποιούν ελεύθερα τη σάρκα και τις επιθυμίες τους· ο οίκος του Θεού, όμως, έχει διοικητικά διατάγματα και κανονισμούς, οπότε και πάλι δεν μπορούν να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Επομένως, αυτό το αρνητικό συναίσθημα καταπίεσης που νιώθουν δεν μπορεί να διορθωθεί ακόμη και αφότου προσχωρήσουν στον οίκο του Θεού. Δεν ζουν για να ανταποκριθούν σε οποιαδήποτε ευθύνη ή για να ολοκληρώσουν αποστολές ούτε για να γίνουν αληθινοί άνθρωποι. Δεν πιστεύουν στον Θεό για να εκπληρώσουν το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος, να ολοκληρώσουν την αποστολή τους και να φτάσουν στη σωτηρία. Ανεξάρτητα από τα άτομα που είναι γύρω τους, τα περιβάλλοντα στα οποία βρίσκονται ή το επάγγελμα που ασκούν, τελικός τους στόχος είναι να βρουν και να ικανοποιήσουν τον εαυτό τους. Όλα όσα κάνουν περιστρέφονται γύρω από αυτόν τον σκοπό, ενώ η διά βίου επιθυμία τους και ο στόχος της επιδίωξής τους είναι η προσωπική ικανοποίησή τους.

Κάποιοι από εσάς είστε υπεύθυνοι για τη φιλοξενία αδελφών και την παρασκευή γευμάτων γι’ αυτούς· σε αυτήν την περίπτωση πρέπει να ρωτάς τους αδελφούς και τις αδελφές ποια φαγητά τούς αρέσουν, να ρωτάς τον εαυτό σου ποιες είναι οι αρχές και οι απαιτήσεις του οίκου του Θεού και έπειτα να τους φιλοξενείς σύμφωνα με αυτά τα δύο είδη αρχών. Αν φιλοξενείς ανθρώπους από τη Βόρεια Κίνα, να φτιάχνεις πιο πολλά πιάτα με βάση το σιτάρι, όπως τα ψωμάκια στον ατμό —αλμυρά, γλυκά ή γεμιστά. Πού και πού μπορείς να φτιάχνεις και ρύζι ή τα νουντλς ρυζιού που τρώνε οι άνθρωποι από τη Νότια Κίνα. Όλα αυτά είναι αποδεκτά. Έστω πως η πλειονότητα των ανθρώπων που φιλοξενείς είναι από τη Νότια Κίνα. Δεν τους αρέσουν τα πιάτα με βάση το σιτάρι και προτιμούν το ρύζι, ενώ αν δεν φάνε ρύζι νιώθουν σαν να μην έχουν φάει πλήρες γεύμα. Αν τους φιλοξενείς, λοιπόν, πρέπει να φτιάχνεις πιο συχνά ρύζι και να φροντίζεις τα πιάτα σου να ταιριάζουν στα γούστα των ανθρώπων από τη Νότια Κίνα. Αν φιλοξενείς ανθρώπους τόσο από τη Νότια όσο και από τη Βόρεια Κίνα, τότε μπορείς να φτιάξεις δύο διαφορετικά γεύματα και να αφήσεις τους ανθρώπους να διαλέξουν τι προτιμούν, δίνοντάς τους την ελευθερία επιλογής. Η φιλοξενία αδελφών κατ’ αυτόν τον τρόπο συνάδει με τις αρχές· είναι ένα πολύ ξεκάθαρο ζήτημα. Εφόσον ικανοποιηθεί η πλειονότητα των ανθρώπων, αυτό αρκεί. Δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τους λίγους περίεργους που δεν έμειναν ευχαριστημένοι. Ωστόσο, αν το άτομο που είναι υπεύθυνο για τη φιλοξενία δεν κατανοεί την αλήθεια, δεν ξέρει πώς να χειρίζεται τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές και πάντα ενεργεί με βάση τις δικές του προτιμήσεις, φτιάχνοντας όποιο φαγητό θέλει χωρίς να σκέφτεται αν οι άλλοι θα το φάνε με χαρά, τι είδους πρόβλημα είναι αυτό; Είναι πρόβλημα υπερβολικής ισχυρογνωμοσύνης και υπερβολικού εγωισμού. Ορισμένοι άνθρωποι είναι από τη Νότια Κίνα, ενώ η πλειονότητα των ανθρώπων τους οποίους φιλοξενούν είναι από τη Βόρεια Κίνα. Φτιάχνουν ρύζι κάθε μέρα, χωρίς να σκέφτονται αν οι αδελφοί και οι αδελφές έχουν συνηθίσει να το τρώνε, ενώ όταν πας να τους κλαδέψεις και να τους δώσεις κάποιες συμβουλές, γεννιέται μέσα τους ένα συγκεκριμένο είδος συναισθήματος, μες στην καρδιά τους αρχίζουν να αντιστέκονται, να γίνονται ανυπάκουοι και να γεμίζουν δυσαρέσκεια και λένε: «Δεν είναι εύκολο να μαγειρεύεις στον οίκο του Θεού. Είναι πολύ δύσκολο να σερβίρεις αυτούς τους ανθρώπους. Δουλεύω σκληρά από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα για να σας φτιάξω φαγητό, αλλά εσείς είστε πολύ ιδιότροποι. Τι το κακό έχει να τρως ρύζι; Εμείς από τον Νότο δεν τρώμε ρύζι τρεις φορές τη μέρα; Δεν είναι ωραίος αυτός ο τρόπος ζωής; Είμαστε πιο δυνατοί από εσάς και έχουμε περισσότερη ενέργεια. Τι το καλό έχει να τρως πάντα νουντλς και ψωμάκια στον ατμό; Χορταίνεις με αυτά; Εμένα γιατί δεν μου αρέσει η γεύση των νουντλς; Γιατί δεν νιώθω χορτάτος αφού τα φάω; Δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Μάλλον για να κάνω το καθήκον μου στον οίκο του Θεού θα πρέπει να το αντέξω και να συγκρατηθώ. Αν δεν συγκρατηθώ, μπορεί να με αντικαταστήσουν ή να με αποκλείσουν. Τι να κάνουμε, θα πρέπει να φτιάχνω νουντλς και ψωμάκια στον ατμό!» Με βαριά καρδιά, το κάνουν αυτό καθημερινά και σκέφτονται: «Ούτε σε ένα γεύμα δεν μπορώ να φάω ρύζι. Το μόνο που θέλω είναι να τρώω ρύζι σε κάθε γεύμα. Χωρίς ρύζι, δεν μπορώ να επιβιώσω. Θέλω να φάω ρύζι!» Με βαριά καρδιά, φτιάχνουν νουντλς και ψωμάκια στον ατμό κάθε μέρα, αλλά είναι πολύ πεσμένοι ψυχολογικά. Γιατί νιώθουν τόσο πεσμένοι; Επειδή νιώθουν καταπιεσμένοι. Σκέφτονται το εξής: «Πρέπει να σας σερβίρω και να μαγειρεύω τα φαγητά που σας αρέσουν, όχι αυτά που θέλω να φάω εγώ. Γιατί πρέπει πάντα να ευχαριστώ εσάς και όχι τον εαυτό μου;» Νιώθουν θιγμένοι και καταπιεσμένοι και θεωρούν τη ζωή τους εξουθενωτική. Αρνούνται να εργαστούν παραπάνω, ενώ όταν όντως κάνουν λίγο έργο, το κάνουν επιπόλαια· φοβούνται πως θα αντικατασταθούν ή θα αποπεμφθούν αν δεν κάνουν καθόλου έργο. Συνεπώς, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ενεργούν και να κάνουν με βαριά καρδιά και απρόθυμα το καθήκον τους κατ’ αυτόν τον τρόπο, χωρίς να βιώνουν στιγμές ευτυχίας, ελευθερίας ή απελευθέρωσης. Οι άλλοι τούς ρωτούν: «Πώς νιώθεις που φιλοξενείς τους αδελφούς και τις αδελφές και μαγειρεύεις;» Εκείνοι απαντούν: «Αν και στην πραγματικότητα δεν είναι και τόσο κουραστικό, νιώθω καταπιεσμένος». Οι άλλοι λένε: «Γιατί νιώθεις καταπιεσμένος; Έχεις ρύζι, αλεύρι και λαχανικά· έχεις τα πάντα. Δεν χρειάζεται καν να ξοδέψεις τα δικά σου χρήματα για να τα αγοράσεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι πού και πού να κουράζεσαι και να κάνεις λίγο περισσότερη δουλειά από τους άλλους. Αυτό δεν οφείλεις να κάνεις; Το να πιστεύει κανείς στον Θεό και να κάνει το καθήκον του είναι κάτι το χαρμόσυνο. Είναι εθελούσιο. Γιατί, λοιπόν, νιώθεις καταπιεσμένος;» Εκείνοι απαντούν: «Αν και κάνω αυτά τα πράγματα με τη θέλησή μου, δεν μπορώ να τρώω ρύζι πολύ συχνά ούτε μπορώ να κάνω ό,τι μου αρέσει, να τρώω, δηλαδή, τα φαγητά που μου αρέσουν και βρίσκω νόστιμα. Φοβάμαι πως θα με επικρίνουν αν δουν πως πάω να μαγειρέψω κάτι νόστιμο για τον εαυτό μου, οπότε νιώθω καταπιεσμένος και δεν είμαι ποτέ ευτυχισμένος». Αυτοί οι άνθρωποι ζουν μέσα σε συναισθήματα καταπίεσης επειδή δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες τους στο φαγητό.

Κάποιοι άνθρωποι καλλιεργούν λαχανικά στα αγροκτήματα της εκκλησίας. Πώς θα πρέπει να το κάνουν αυτό; Θα πρέπει να φυτεύουν τα κατάλληλα λαχανικά σύμφωνα με την εποχή, το κλίμα, τη θερμοκρασία και τον αριθμό των ανθρώπων που πρέπει να ταΐσουν. Ο οίκος του Θεού έχει κανονισμούς σχετικά με την καλλιέργεια διάφορων λαχανικών και αυτοί μπορεί να αποτελούν πρόκληση για πολλούς ανθρώπους. Κάποια λαχανικά οι άνθρωποι θέλουν να τα τρώνε σε καθημερινή βάση, ενώ άλλα δεν τους αρέσει να τα τρώνε. Κάποια από αυτά διατίθενται σε ελεγχόμενες ποσότητες, ενώ άλλα καταναλώνονται εποχιακά. Με αυτόν τον τρόπο, η ποσότητα που μπορούν να φάνε οι άνθρωποι είναι περιορισμένη. Κάποιοι άνθρωποι σκέφτηκαν το εξής: «Αχ, ποτέ δεν μπορούμε να φάμε όσα θέλουμε από αυτά τα λαχανικά. Τρώμε μια μικρή ποσότητα και μετά τελειώνουν. Δεν υπάρχουν σε αφθονία! Όπως, για παράδειγμα, τα ντοματίνια: Κάθε φορά παίρνουμε μόνο μια μικρή χούφτα και, προτού μπορέσουμε να απολαύσουμε τη γεύση τους, έχουν τελειώσει. Θα ήταν υπέροχο αν μπορούσαμε να τα τρώμε με τη σέσουλα!» Έτσι, σε ένα μέρος όπου ζούσαν καμιά δεκαριά άνθρωποι, φύτεψαν διακόσιες ρίζες ντοματίνια. Άρχιζαν να τα τρώνε με τη σέσουλα από τη στιγμή που ξυπνούσαν το πρωί και συνέχιζαν να τα τρώνε μέχρι να πάνε για ύπνο το βράδυ. Ήταν πολύ συναρπαστικό γι’ αυτούς να τρώνε ντοματίνια και κανονικές ντομάτες με τη σέσουλα και αγγούρια με το κιλό. Ένιωθαν πως εκείνες οι μέρες ήταν ονειρεμένες και ευτυχισμένες. Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν να ακολουθήσουν τις διατάξεις του οίκου του Θεού στις πράξεις τους ούτε να τηρήσουν τις αρχές της επιστήμης. Αρνούνται να ακούσουν τον οποιονδήποτε, δίνουν προτεραιότητα στα δικά τους συμφέροντα, σκέφτονται μόνο τον εαυτό τους στα πάντα και κάνουν ό,τι τους αρέσει. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, υπό τον έλεγχο, την επίβλεψη και τη διαχείριση του οίκου του Θεού, να επιβληθούν περιορισμοί σε αυτούς τους ανθρώπους που ήθελαν να τρώνε λαχανικά σε μεγάλες ποσότητες, ενώ κάποιοι από αυτούς κλαδεύτηκαν. Πείτε Μου, πώς πιστεύετε ότι νιώθουν τώρα; Δεν νιώθουν τρομερά απογοητευμένοι; Δεν νιώθουν πως ο κόσμος είναι ζοφερός και πως δεν υπάρχει αγάπη και θαλπωρή στον οίκο του Θεού; Δεν νιώθουν απίστευτα καταπιεσμένοι; (Ναι.) Σκέφτονται συνεχώς: «Τι το κακό έχει να κάνω ό,τι μου αρέσει; Δεν μπορώ να απολαμβάνω απλώς κάποια λαχανικά; Δεν με αφήνουν καν να τρώω ντοματίνια με τη σέσουλα. Μεγάλη τσιγκουνιά! Ο οίκος του Θεού δεν δίνει ελευθερία στους ανθρώπους. Αν θέλουμε να τρώμε ντοματίνια, μας βάζουν να τα φυτεύουμε με βάση τον αριθμό των ανθρώπων που πρέπει να τραφούν. Πού είναι το πρόβλημα αν φυτέψω διακόσιες ή τριακόσιες ρίζες; Αν δεν μπορέσουμε να φάμε όλους τους καρπούς, θα τους ρίξουμε στα ζώα». Είναι σωστό να τρως με τη σέσουλα; Δεν θα πρέπει να υπάρχει μέτρο και όριο σε αυτά που καταναλώνεις; Σε ό,τι αφορά τις διάφορες τροφές που δημιούργησε ο Θεός, η αναλογία που καταναλώνουν οι άνθρωποι θα πρέπει να βασίζεται στη σοδειά και την εποχιακή διαθεσιμότητά τους. Τα βασικά είδη διατροφής θα πρέπει να είναι εκείνα με μεγάλες σοδειές, ενώ εκείνα με μικρές σοδειές, βραχείες εποχές, σύντομες περιόδους βλάστησης ή περιορισμένες σοδειές θα πρέπει να καταναλώνονται σε μικρότερες ποσότητες· σε συγκεκριμένα μέρη, οι άνθρωποι δεν τα καταναλώνουν καθόλου και δεν χάνουν τίποτα. Αυτό είναι λογικό. Οι άνθρωποι έχουν πάντα επιθυμίες και θέλουν μονίμως να ικανοποιούν τις ορέξεις τους. Είναι πρέπον αυτό; Δεν είναι πρέπον να έχει κανείς πάντα επιθυμίες και ορέξεις. Ο οίκος του Θεού έχει τους δικούς του κανόνες. Στον οίκο του Θεού υπάρχουν κανονισμοί, διαχείριση και κατάλληλα συστήματα σε όλες τις πτυχές του έργου. Αν θέλεις να γίνεις μέλος του οίκου του Θεού, οφείλεις να τηρείς αυστηρά τους κανονισμούς του. Δεν πρέπει να είσαι θρασύς, αλλά να μάθεις να υποτάσσεσαι και να ενεργείς με τρόπο που βρίσκουν όλοι ικανοποιητικό. Αυτό συνάδει με τα πρότυπα της συνείδησης και της λογικής. Κανένας από τους κανονισμούς του οίκου του Θεού δεν θεσπίζεται προς όφελος ενός μόνο ανθρώπου· θεσπίζονται για χάρη όλων των ανθρώπων που βρίσκονται στον οίκο του Θεού. Αποσκοπούν στη διαφύλαξη του έργου και των συμφερόντων του οίκου του Θεού. Αυτοί οι κανονισμοί και αυτά τα συστήματα είναι πράγματα λογικά και, αν οι άνθρωποι διαθέτουν συνείδηση και λογική, οφείλουν να τα ακολουθούν. Ό,τι κι αν κάνεις, λοιπόν, πρέπει, αφενός, να το κάνεις σύμφωνα με τους κανονισμούς και τα συστήματα του οίκου του Θεού και, αφετέρου, έχεις επίσης την ευθύνη και την υποχρέωση να τα τηρείς όλα αυτά και όχι να ενεργείς μονίμως με βάση τα προσωπικά σου συμφέροντα και την προσωπική σου οπτική. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αν νιώθεις πολύ καταπιεσμένος καθώς ζεις και εργάζεσαι στον οίκο του Θεού, αυτό δεν οφείλεται σε κάποιο πρόβλημα στους κανονισμούς, τα συστήματα ή τις μεθόδους διαχείρισης του οίκου του Θεού, αλλά μάλλον σε κάποιο προσωπικό σου ζήτημα. Έστω πως θέλεις πάντα να επιζητείς την προσωπική σου ευχαρίστηση και την ικανοποίηση των δικών σου επιθυμιών μέσα στον οίκο του Θεού και νιώθεις πάντα απίστευτα καταπιεσμένος, χωρίς καμία ελευθερία, απελευθέρωση, γαλήνη ή χαρά. Έστω πως νιώθεις μονίμως άβολα και αδικημένος, πως δεν μπορείς να κάνεις ό,τι σου αρέσει σε κανένα ζήτημα, πως δεν μπορείς να τρως ή να φοράς αυτά που σου αρέσουν, πως δεν σου επιτρέπεται να ντύνεσαι προκλητικά ή σύμφωνα με τις τάσεις της μόδας, με αποτέλεσμα να νιώθεις κάθε μέρα δυστυχισμένος και να αισθάνεσαι άβολα. Έστω πως πάντα νιώθεις αμήχανα όταν αλληλεπιδράς με τους αδελφούς και τις αδελφές σου και σκέφτεσαι: «Αυτοί οι άνθρωποι πάντα συναναστρέφονται μαζί μου σχετικά με την αλήθεια· είναι πολύ ενοχλητικό! Δεν θέλω να συμπεριφέρομαι έτσι. Θέλω μόνο να είμαι ευτυχισμένος, ευχαριστημένος και ελεύθερος στη ζωή μου. Νιώθω πως δεν είμαι τόσο ευτυχισμένος και ελεύθερος όσο φανταζόμουν πως θα ήμουν πιστεύοντας στον Θεό. Δεν θέλω να περιορίζομαι από κανέναν. Μονίμως κάποιοι με διοικούν και με περιορίζουν και νιώθω καταπιεσμένος». Αυτοί οι άνθρωποι αντιπαθούν αυτό το είδος περιβάλλοντος διαβίωσης και νιώθουν αποστροφή γι’ αυτό. Ωστόσο, προκειμένου να λάβουν ευλογίες, δεν έχουν άλλη επιλογή από το να δεσμευτούν σε αυτό. Δεν έχουν πού να ξεσπάσουν τη δυσαρέσκειά τους, δεν τολμούν να φωνάξουν και νιώθουν συχνά καταπιεσμένοι. Η μόνη λύση και η καλύτερη μέθοδος για να αντιμετωπίσεις τέτοιους ανθρώπους είναι να τους πεις: «Μπορείς να φύγεις. Πήγαινε να φας ό,τι θέλεις, να φορέσεις τα ρούχα που επιθυμείς, να ζήσεις τη ζωή που θέλεις, να κάνεις τα πράγματα που επιθυμείς, να αποκτήσεις την καριέρα που θέλεις και να επιδιώξεις τους στόχους και την κατεύθυνση που επιθυμείς να επιδιώξεις. Ο οίκος του Θεού δεν σε εμποδίζει. Τα χέρια και τα πόδια σου δεν είναι δεμένα, είναι ελεύθερα, και το ίδιο ισχύει και για την καρδιά σου. Δεν σε δεσμεύει κανείς. Εσύ ο ίδιος δεσμεύτηκες στον οίκο του Θεού προκειμένου να πετύχεις έναν συγκεκριμένο στόχο και κανείς δεν σου επέβαλε αυτούς τους κανονισμούς, λέγοντάς σου πως πρέπει, χρειάζεται και επιβάλλεται να μείνεις στον οίκο του Θεού, ειδάλλως ο οίκος του Θεού θα σου κάνει κάτι». Σου λέω την αλήθεια, ο οίκος του Θεού δεν θα σου κάνει τίποτα. Αν θέλεις να φύγεις, μπορείς να φύγεις ανά πάσα στιγμή. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να επιστρέψεις στην εκκλησία τα βιβλία των λόγων του Θεού και να παραδώσεις τις εργασίες που έχεις σε εκκρεμότητα. Μπορείς να φύγεις όποτε θέλεις. Ο οίκος του Θεού δεν σε περιορίζει· δεν είναι ούτε η φυλακή σου ούτε κάποιο κελί. Ο οίκος του Θεού είναι ένας ελεύθερος τόπος και οι πόρτες του είναι ορθάνοιχτες. Αν νιώθεις καταπιεσμένος, αυτό συμβαίνει επειδή δεν μπορείς να κάνεις ό,τι σου αρέσει, πράγμα που σημαίνει πως αυτό το μέρος δεν είναι κατάλληλο για σένα. Δεν είναι το ευτυχισμένο σπιτικό που θέλεις να βρεις ούτε το μέρος όπου θα πρέπει να μείνεις. Αν ζεις με τρόπο που αντιβαίνει τόσο πολύ στη θέλησή σου, τότε καλύτερα να φύγεις. Κατάλαβες; Ο οίκος του Θεού δεν πιέζει ποτέ τους δύσπιστους ή όσους δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αν θέλεις να ασκήσεις κάποια επαγγελματική δραστηριότητα, να γίνεις πλούσιος, να αποκτήσεις καριέρα ή να αποτολμήσεις να βγεις στον κόσμο και να φτιάξεις όνομα, τότε αυτή είναι η προσωπική σου επιδίωξη και θα πρέπει να επιστρέψεις στην κοσμική κοινωνία. Ο οίκος του Θεού δεν περιορίζει ποτέ την ελευθερία των ανθρώπων. Οι πόρτες του οίκου του Θεού είναι ορθάνοιχτες. Οι δύσπιστοι και όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια μπορούν να ανοίξουν την πόρτα και να φύγουν από τον οίκο του Θεού ανά πάσα στιγμή.

Ορισμένοι άνθρωποι πολύ απλά δεν είναι διατεθειμένοι να κάνουν τα καθήκοντά τους και να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια. Δεν έχουν προσαρμοστεί στην εκκλησιαστική ζωή, δεν είναι σε θέση να προσαρμοστούν σε αυτήν και διαρκώς νιώθουν ιδιαίτερα δυστυχισμένοι και ανήμποροι. Σε αυτούς τους ανθρώπους, λοιπόν, θα έλεγα το εξής: Μην καθυστερείς, φύγε. Πήγαινε στην κοσμική κοινωνία να αναζητήσεις τους δικούς σου στόχους και τη δική σου κατεύθυνση και να ζήσεις τη ζωή που οφείλεις να ζήσεις. Ο οίκος του Θεού δεν πιέζει ποτέ κανέναν. Κανένας από τους κανονισμούς και κανένα από τα συστήματα ή τα διοικητικά διατάγματα της εκκλησίας δεν στοχεύουν σε εσένα προσωπικά. Αν σε δυσκολεύουν, αν δεν μπορείς να τα τηρήσεις και νιώθεις ιδιαίτερα δυστυχισμένος και καταπιεσμένος, μπορείς να επιλέξεις να φύγεις. Όσοι είναι σε θέση να αποδεχτούν την αλήθεια και να τηρήσουν τις αρχές είναι κατάλληλοι να παραμείνουν στην εκκλησία. Φυσικά, αν νιώθεις πως δεν είσαι κατάλληλος να παραμείνεις στον οίκο του Θεού, θα υπάρχει κάποιο άλλο κατάλληλο μέρος για σένα; Ναι, ο κόσμος είναι απέραντος και θα υπάρχει κάποιο κατάλληλο μέρος για σένα. Με λίγα λόγια, αν νιώθεις καταπιεσμένος εδώ, αν δεν μπορείς να βρεις διέξοδο, αν συχνά θέλεις να ξεσπάς και υπάρχει πάντα η πιθανότητα να έρθει στην επιφάνεια η φύση σου, τότε κινδυνεύεις και δεν είσαι κατάλληλος να μείνεις στον οίκο του Θεού. Ο κόσμος είναι απέραντος και πάντα θα υπάρχει ένα κατάλληλο μέρος για σένα. Πάρε τον χρόνο σου για να το βρεις μόνος σου. Δεν είναι κατάλληλος αυτός ο τρόπος χειρισμού του ζητήματος; Δεν είναι ορθολογικός; (Ναι.) Αν αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν τόσο άβολα και εσύ εξακολουθείς να θέλεις να τους κρατήσεις εδώ, δεν συμπεριφέρεσαι ανόητα; Ας τους αφήσουμε να φύγουν και ας τους ευχηθούμε επιτυχία στην πραγματοποίηση των ονείρων τους, εντάξει; Ποια είναι τα όνειρά τους; (Να τρώνε ντοματίνια με τη σέσουλα.) Θέλουν, επίσης, να τρώνε ρύζι και ψάρι σε κάθε γεύμα, όλο τον χρόνο. Τι άλλα όνειρα έχουν; Να ξυπνούν από μόνοι τους κάθε μέρα, να δουλεύουν όποτε θέλουν και κανείς να μην τους διοικεί και να μην τους επιβλέπει όταν δεν θέλουν να εργαστούν. Αυτό δεν είναι το όνειρό τους; (Ναι.) Σπουδαίο όνειρο! Πόσο μεγαλόπνοο! Πείτε Μου, έχουν καλές προοπτικές αυτού του είδους οι άνθρωποι; Φροντίζουν για το κανονικό έργο τους; (Όχι.) Για να τα συνοψίσουμε, τέτοιοι άνθρωποι νιώθουν πάντα καταπιεσμένοι. Με απλά λόγια, επιθυμία τους είναι να ευχαριστούν τη σάρκα τους και να ικανοποιούν τις επιθυμίες τους. Είναι πολύ εγωιστές και θέλουν να κάνουν τα πάντα σύμφωνα με τα δικά τους καπρίτσια και όπως τους αρέσει, ενώ αψηφούν τους κανόνες και δεν χειρίζονται τα ζητήματα σύμφωνα με τις αρχές, αλλά πράττουν μόνο βάσει των δικών τους αισθημάτων, προτιμήσεων και επιθυμιών και ενεργούν σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση και δεν φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές. Οι άνθρωποι που δεν φροντίζουν για τις κανονικές τους δουλειές νιώθουν καταπιεσμένοι ό,τι κι αν κάνουν, όπου κι αν πηγαίνουν. Θα ένιωθαν καταπιεσμένοι ακόμη κι αν ζούσαν μόνοι τους. Για να το θέσουμε ευγενικά, αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι πολλά υποσχόμενοι και δεν φροντίζουν για το κανονικό έργο τους. Για να είμαι πιο ακριβής, δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση και είναι λιγάκι αφελείς. Τι είδους άνθρωποι είναι αυτοί που φροντίζουν για το κανονικό έργο τους; Είναι άνθρωποι που βλέπουν τις βασικές τους ανάγκες, όπως το φαγητό, τα ρούχα, τη στέγη και τις μετακινήσεις, με απλό τρόπο. Εφόσον αυτά τα πράγματα βρίσκονται σε ένα κανονικό επίπεδο, αυτό τους αρκεί. Νοιάζονται περισσότερο για το μονοπάτι τους στη ζωή, την αποστολή που έχουν ως ανθρώπινα όντα, τη νοοτροπία τους για τη ζωή και τις αξίες τους. Τι συλλογίζονται όλη μέρα οι άνθρωποι που δεν είναι πολλά υποσχόμενοι; Συλλογίζονται μονίμως πώς να τεμπελιάσουν, πώς να αποφύγουν τις ευθύνες τους με κολπάκια, πώς να τρώνε καλά και να διασκεδάζουν, πώς να ζουν με σωματική ευκολία και άνεση, χωρίς να συλλογίζονται τα σωστά ζητήματα. Επομένως, νιώθουν καταπιεσμένοι καθώς κάνουν τα καθήκοντά τους στο πλαίσιο και το περιβάλλον του οίκου του Θεού. Ο οίκος του Θεού απαιτεί οι άνθρωποι να αποκτήσουν ορισμένες κοινές και επαγγελματικές γνώσεις που σχετίζονται με τα καθήκοντά τους, έτσι ώστε να μπορούν να τα εκτελούν καλύτερα. Ο οίκος του Θεού απαιτεί οι άνθρωποι να τρώνε και να πίνουν τακτικά τα λόγια του Θεού, έτσι ώστε να κατανοήσουν καλύτερα την αλήθεια, να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα και να ξέρουν ποιες είναι οι αρχές για κάθε ενέργεια. Όλα αυτά τα πράγματα πάνω στα οποία συναναστρέφεται και τα οποία αναφέρει ο οίκος του Θεού σχετίζονται με θέματα, πρακτικά ζητήματα και ούτω καθεξής τα οποία εμπίπτουν στο πλαίσιο της ζωής των ανθρώπων και της εκτέλεσης των καθηκόντων τους και έχουν στόχο να βοηθήσουν τους ανθρώπους να φροντίζουν για το κανονικό έργο τους και να βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Αυτοί οι άνθρωποι που δεν φροντίζουν για το κανονικό έργο τους και κάνουν ό,τι τους αρέσει δεν θέλουν να κάνουν αυτά τα κανονικά πράγματα. Με το να κάνουν ό,τι θέλουν, απώτερος στόχος τους είναι η σωματική άνεση, απόλαυση και ευκολία, καθώς και να μην περιορίζονται ούτε να αδικούνται με κανέναν τρόπο. Είναι να μπορούν να τρώνε ό,τι και όσο θέλουν και να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Ο λόγος για τον οποίο νιώθουν συχνά καταπιεσμένοι είναι η ποιότητα της ανθρώπινης φύσης τους και οι εσωτερικές τους επιδιώξεις. Όσο κι αν συναναστραφείς μαζί τους σχετικά με την αλήθεια, δεν θα αλλάξουν ούτε θα απαλλαγούν από την καταπίεση που νιώθουν. Τέτοιοι άνθρωποι είναι· δεν είναι παρά πράγματα που δεν φροντίζουν για το κανονικό έργο τους. Επιφανειακά, δεν φαίνεται να έχουν διαπράξει κάποιο μεγάλο κακό ούτε να είναι κακοί άνθρωποι και φαίνεται πως απλώς δεν έχουν καταφέρει να τηρήσουν τις αρχές και τους κανονισμούς· στην πραγματικότητα, όμως, η φύση-ουσία τους είναι πως δεν φροντίζουν για το κανονικό έργο τους και δεν ακολουθούν το σωστό μονοπάτι. Τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν τη συνείδηση και τη λογική της κανονικής ανθρώπινης φύσης και δεν μπορούν να αποκτήσουν την ευφυΐα της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν σκέφτονται, δεν συλλογίζονται και δεν επιδιώκουν τους στόχους που οφείλουν να επιδιώκουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση ούτε τις στάσεις ζωής και τις μεθόδους ύπαρξης που θα πρέπει να υιοθετούν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Κάθε μέρα, το μυαλό τους κατακλύζεται από σκέψεις για το πώς θα βρουν σωματική άνεση και απόλαυση. Ωστόσο, στο περιβάλλον διαβίωσης της εκκλησίας δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τις σωματικές τους προτιμήσεις, με αποτέλεσμα να νιώθουν άβολα και καταπιεσμένοι. Έτσι γεννιούνται μέσα τους αυτά τα συναισθήματα. Πείτε Μου, δεν είναι εξουθενωτική η ζωή τέτοιων ανθρώπων; (Ναι.) Είναι αξιοθρήνητη η ζωή τους; (Όχι, δεν είναι αξιοθρήνητη.) Σωστά, δεν είναι αξιοθρήνητη. Αν μη τι άλλο, είναι άνθρωποι που δεν φροντίζουν για το κανονικό έργο τους. Στην κοινωνία, ποιοι είναι οι άνθρωποι που δεν φροντίζουν για το κανονικό έργο τους; Είναι οι αργόσχολοι, οι ανόητοι, οι τεμπέληδες, οι ταραχοποιοί, οι κακούργοι και οι χασομέρηδες —τέτοιοι άνθρωποι. Δεν θέλουν να μάθουν νέες δεξιότητες ή ικανότητες και δεν θέλουν να επιδιώξουν κάποια σοβαρή καριέρα ή να βρουν μια δουλειά ώστε να τα βγάζουν πέρα. Είναι οι αργόσχολοι και οι χασομέρηδες της κοινωνίας. Διεισδύουν στην εκκλησία και έπειτα θέλουν να κερδίσουν κάτι χωρίς να δώσουν τίποτα, καθώς και να λάβουν το μερίδιο ευλογιών που τους αναλογεί. Είναι καιροσκόποι. Αυτοί οι καιροσκόποι δεν είναι ποτέ διατεθειμένοι να κάνουν τα καθήκοντά τους. Αν τα πράγματα δεν πάνε έστω και στο ελάχιστο όπως τα θέλουν, νιώθουν καταπιεσμένοι. Αν και πάντα θέλουν να ζουν ελεύθεροι και να μην επιτελούν κανενός είδους έργο, θέλουν, παρόλα αυτά, να τρώνε καλό φαγητό και να φοράνε ωραία ρούχα, καθώς και να τρώνε και να κοιμούνται όποτε θέλουν. Σκέφτονται πως, αν έρθει ποτέ αυτή η μέρα, θα είναι σίγουρα υπέροχη. Δεν θέλουν να υπομείνουν ούτε ελάχιστη ταλαιπωρία και επιθυμούν μια ζωή καλοπέρασης. Αυτοί οι άνθρωποι βρίσκουν εξουθενωτική ακόμη και τη ζωή· τους δεσμεύουν αρνητικά συναισθήματα. Νιώθουν συχνά κουρασμένοι και μπερδεμένοι επειδή δεν μπορούν να κάνουν ό,τι τους αρέσει. Δεν θέλουν να φροντίζουν για το κανονικό έργο τους ούτε να χειρίζονται τις κανονικές υποθέσεις τους. Δεν θέλουν να προσηλωθούν σε μια δουλειά και να την κάνουν χωρίς σταματημό από την αρχή μέχρι το τέλος, να την αντιμετωπίσουν ως επάγγελμα και καθήκον τους, ως υποχρέωση και ευθύνη τους· δεν θέλουν να την ολοκληρώσουν και να πετύχουν αποτελέσματα ούτε να την κάνουν όσο καλύτερα μπορούν. Δεν το έχουν σκεφτεί ποτέ κατ’ αυτόν τον τρόπο. Θέλουν απλώς να ενεργούν επιπόλαια και να χρησιμοποιούν το καθήκον τους ως μέσο για να βγάζουν τα προς το ζην. Όταν αντιμετωπίζουν λίγη πίεση ή κάποια μορφή ελέγχου, όταν καλούνται να ανταποκριθούν σε κάποιο ελαφρώς υψηλότερο επίπεδο ή αναγκάζονται να επωμιστούν λίγη ευθύνη, νιώθουν άβολα και καταπιεσμένοι. Γεννιούνται μέσα τους αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, η ζωή τούς φαίνεται εξουθενωτική και είναι δυστυχισμένοι. Ένας βασικός λόγος για τον οποίο η ζωή τούς φαίνεται εξουθενωτική είναι επειδή τέτοιοι άνθρωποι δεν έχουν λογική. Η λογική τους είναι προβληματική και όλη μέρα είναι παραδομένοι σε φαντασιώσεις, ζουν σε ένα όνειρο και πετάνε στα σύννεφα, ενώ φαντάζονται συνεχώς τα πιο εξωφρενικά πράγματα. Γι’ αυτό και είναι πολύ δύσκολο να απαλλαγούν από την καταπίεση που νιώθουν. Δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια, είναι δύσπιστοι. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να τους ζητήσουμε να φύγουν από τον οίκο του Θεού, να επιστρέψουν στον κόσμο και να βρουν τον δικό τους τόπο ευκολίας και άνεσης.