Εφόσον πιστεύετε στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια, έχετε αισθανθεί τις συνεχείς αλλαγές που συντελούνται στους ανθρώπους και τα πράγματα γύρω σας, καθώς και στην κατάσταση στον έξω κόσμο; Ιδίως τα τελευταία χρόνια, έχετε δει να συμβαίνουν μεγάλες αλλαγές; (Ναι.) Τις έχετε δει, λοιπόν. Έχετε φτάσει σε κάποιο συμπέρασμα γι’ αυτό το θέμα; (Το έργο του Θεού πλησιάζει στο τέλος του.) Σωστά, το έργο του Θεού πλησιάζει όντως στο τέλος του και όλοι οι άνθρωποι, όλα τα γεγονότα, τα πράγματα και τα περιβάλλοντα γύρω σας βρίσκονται σε διαρκή κατάσταση αλλαγής. Για παράδειγμα, στην αρχή υπήρχαν δέκα άνθρωποι σ’ αυτήν την ομάδα, ενώ τώρα έχουν μείνει οχτώ. Τι απέγιναν οι άλλοι δύο; Τον έναν τον έδιωξαν και τον άλλον τον αντικατέστησαν. Όλα τα διαφορετικά είδη ανθρώπων στην εκκλησία βιώνουν συνεχείς αλλαγές και εκτίθενται διαρκώς. Κάποιοι άνθρωποι δείχνουν μεγάλο ενθουσιασμό στην αρχή, όμως μετά από λίγο καιρό γίνονται ξαφνικά αδύναμοι και τόσο αρνητικοί που δεν μπορούν να συνεχίσουν. Ο ενθουσιασμός, η παθιασμένη ενέργεια και η υποτιθέμενη αφοσίωση που είχαν στην αρχή έχουν εξαφανιστεί· η αποφασιστικότητα που είχαν να υπομείνουν ταλαιπωρίες έχει χαθεί, δεν τους ενδιαφέρει καθόλου να πιστεύουν στον Θεό και ξαφνικά φαίνονται λες και είναι τελείως διαφορετικοί άνθρωποι. Κανείς δεν ξέρει γιατί συμβαίνει αυτό. Συνεχείς αλλαγές συμβαίνουν και στα περιβάλλοντα. Ποιες αλλαγές συμβαίνουν στα περιβάλλοντα των ανθρώπων; Σε μερικά μέρη, το περιβάλλον είναι εχθρικό και οι διωγμοί σκληροί, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι να μην μπορούν να συναθροίζονται πια ούτε να έρχονται σε επαφή με τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Σε κάποια άλλα μέρη, το περιβάλλον είναι κάπως καλύτερο και ασφαλέστερο. Σε άλλα μέρη, πάλι, το περιβάλλον στο οποίο εκτελεί κανείς το καθήκον του και οι συνθήκες διαβίωσης είναι κάπως πιο ευνοϊκά, ήρεμα και σταθερά απ’ ό,τι ήταν παλιά και οι άνθρωποι εκεί είναι πολύ καλύτεροι από εκείνους που βρίσκονταν εκεί παλιότερα· όλοι τους δαπανούν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό, είναι περισσότεροι εκείνοι που είναι σε θέση να υπομείνουν ταλαιπωρίες και να πληρώσουν το τίμημα, όλες οι εργασίες προχωρούν πιο ομαλά, το έργο προχωρά πιο αποτελεσματικά και τα αποτελέσματα και οι επιδράσεις που παρατηρούνται είναι πιο αισιόδοξα και ικανοποιητικά. Εκτός αυτού, βελτιώνονται συνεχώς τα σχέδια, οι μορφές, οι τρόποι και οι μέθοδοι εκτέλεσης των εργασιών. Με λίγα λόγια, αν και οι άνθρωποι βλέπουν να εμφανίζονται συνεχώς κάθε λογής κακά και αρνητικά άτομα, γεγονότα και πράγματα, εμφανίζονται φυσικά διαρκώς και κάθε λογής καλά, σωστά και θετικά άτομα, γεγονότα και πράγματα. Στην πραγματικότητα, όταν οι άνθρωποι ζουν σ’ ένα τέτοιο κοινωνικό περιβάλλον, όπου γύρω τους εναλλάσσονται και αλλάζουν διαρκώς διάφορα θετικά και αρνητικά πράγματα, αυτοί που επωφελούνται τελικά είναι όσοι επιθυμούν έντονα τον Θεό, επιδιώκουν την αλήθεια και λαχταρούν την αλήθεια. Είναι εκείνοι που λαχταρούν το φως και τη δικαιοσύνη· από την άλλη, εκείνοι που δεν επιδιώκουν την αλήθεια, που αφήνονται στην ανηθικότητα και αποστρέφονται την αλήθεια εκτίθενται, αποκλείονται και εγκαταλείπονται σε ό,τι αφορά διαφορετικά άτομα, γεγονότα, πράγματα και περιβάλλοντα. Καθώς εκτίθενται όλα αυτά τα διαφορετικά περιβάλλοντα, άτομα και γεγονότα, ενώ εμφανίζονται διαρκώς νέα περιβάλλοντα, άτομα και γεγονότα, ποιες είναι οι προθέσεις του Θεού; Εφόσον πιστεύετε στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια, το κατανοείτε αυτό; Νιώθετε, τουλάχιστον, πως ο Θεός τα ενορχηστρώνει όλα αυτά και πως ο Θεός κατηύθυνε ανέκαθεν αυτά τα πράγματα; (Ναι.) Ο σκοπός και η σημασία όλων αυτών των πράξεων του Θεού είναι να μπορέσουν εκείνοι που Τον ακολουθούν να αντλήσουν διδάγματα, να αποκτήσουν μεγαλύτερη ενόραση και εμπειρία κι έτσι να εισέλθουν σταδιακά στην αλήθεια-πραγματικότητα. Εσείς το έχετε καταφέρει αυτό; Όσο απασχολημένοι κι αν είναι οι άνθρωποι με τη δουλειά τους και όσο ευνοϊκό ή εχθρικό κι αν είναι το περιβάλλον τους, ο στόχος τους κατά την πίστη τους στον Θεό είναι να επιδιώκουν την αλήθεια χωρίς αλλαγή. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να ξεχνούν να επιδιώκουν την αλήθεια επειδή είναι απασχολημένοι με τη δουλειά τους ή με άλλα πράγματα ή επειδή θέλουν να αποφύγουν το εχθρικό τους περιβάλλον· ούτε πρέπει να ξεχνούν πως όλες αυτές οι καταστάσεις διευθετούνται από τον Θεό και πως η πρόθεση του Θεού είναι να αντλήσουν διδάγματα από αυτές τις διάφορες καταστάσεις, να μάθουν πώς να διακρίνουν τα κάθε λογής άτομα, γεγονότα και πράγματα να κατανοήσουν την αλήθεια, να αποκτήσουν μεγαλύτερη ενόραση και να γνωρίσουν τον Θεό. Θα πρέπει όλοι σας να κάνετε έναν ειλικρινή απολογισμό και να δείτε αν έχετε πετύχει αυτά τα πράγματα.

Το έργο της εκκλησίας είναι εξαιρετικά φορτωμένο τα τελευταία χρόνια κι έτσι είναι σχετικά συχνά τα περιστατικά μετακίνησης και εκ νέου τοποθέτησης ατόμων, καθώς και αποκάλυψης, αποκλεισμού και εκκαθάρισης μελών από κάθε ομάδα. Κατά τη διαδικασία εκτέλεσης αυτού του έργου, οι μετακινήσεις μελών ομάδων είναι συχνές και έχουν ευρύ πεδίο εφαρμογής. Όσες, όμως, μετακινήσεις κι αν γίνουν, όσο κι αν αλλάξουν τα πράγματα, εκείνοι που πιστεύουν πραγματικά στον Θεό και Τον επιθυμούν δεν αλλάζουν ως προς την αποφασιστικότητά τους να επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν αλλάζει η επιθυμία τους να σωθούν, δεν εξασθενεί η πίστη τους στον Θεό, πάντα αναπτύσσονται προς τη σωστή κατεύθυνση και εμμένουν μέχρι και σήμερα να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Υπάρχουν και άνθρωποι που είναι πολύ καλύτεροι απ’ αυτούς: Μέσω των συνεχών μετακινήσεων και εκ νέου τοποθετήσεών τους, βρίσκουν τη σωστή τους θέση και μαθαίνουν πώς να αναζητούν τις αρχές στο καθήκον τους. Εκείνοι, όμως, που δεν επιδιώκουν την αλήθεια, που δεν αγαπούν καθόλου τα θετικά πράγματα και αποστρέφονται την αλήθεια, δεν έχουν καλή επίδοση. Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν άνθρωποι που πιέζουν τον εαυτό τους ώστε να συνεχίσουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους, ενώ στην πραγματικότητα μέσα τους είναι ήδη σε μαύρα χάλια και απόλυτα βυθισμένοι στην κατάθλιψη και την αρνητικότητα. Παρόλα αυτά, δεν έχουν φύγει ακόμα από την εκκλησία και δίνουν την εντύπωση πως πιστεύουν στον Θεό και πως εξακολουθούν να εκτελούν τα καθήκοντά τους. Στην πραγματικότητα, όμως, η καρδιά τους έχει αλλάξει· έχουν φύγει από τον Θεό και Τον έχουν εγκαταλείψει. Κάποιοι άνθρωποι παντρεύονται και επιστρέφουν στο σπίτι τους για να ζήσουν τη ζωή τους. Λένε: «Δεν με παίρνει να σπαταλήσω τα νιάτα μου. Μία φορά είμαστε νέοι, δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να σπαταλήσω τα νιάτα μου! Μέσα μου πιστεύω πως υπάρχει ο θεός, αλλά δεν μπορώ να είμαι τόσο αφελής όσο είστε εσείς, που θυσιάζετε τα νιάτα σας για να επιδιώξετε την αλήθεια. Πρέπει να παντρευτώ και να ζήσω τη ζωή μου. Η ζωή είναι μικρή και τα νιάτα διαρκούν μόνο λίγα χρόνια. Η ζωή τελειώνει εν ριπή οφθαλμού. Δεν μπορώ να σπαταλήσω εδώ τα νιάτα μου. Όσο είμαι ακόμα νέος, μπορώ να είμαι ανέμελος και να ζήσω τη ζωή στο έπακρο για λίγα χρόνια». Κάποιοι άνθρωποι συνεχίζουν να επιδιώκουν το όνειρό τους να γίνουν πλούσιοι· άλλοι συνεχίζουν να επιδιώκουν μια καριέρα αξιωματούχου και πραγματοποιούν το όνειρό τους όταν πράγματι γίνονται αξιωματούχοι ή γραφειοκράτες· άλλοι, πάλι, επιδιώκουν την ευημερία που φέρνει το να κάνεις παιδιά κι έτσι παντρεύονται μια γυναίκα που μπορεί να φέρει στον κόσμο τους γιους τους· κάποιοι καταδιώκονται λόγω της πίστης τους στον Θεό, διώκονται επί χρόνια, μέχρι που τελικά εξασθενούν και αρρωσταίνουν, οπότε και εγκαταλείπουν τα καθήκοντά τους και επιστρέφουν στο σπίτι τους για να ζήσουν το υπόλοιπο της ζωής τους. Η κατάσταση του καθενός είναι διαφορετική. Κάποιοι άνθρωποι φεύγουν οικειοθελώς και διαγράφονται, άλλοι είναι δύσπιστοι που αποπέμπονται, ενώ άλλοι, πάλι, κάνουν κάθε λογής μοχθηρές πράξεις και αποβάλλονται. Τι υπάρχει στον πυρήνα αυτών των ανθρώπων; Ποια είναι η ουσία τους; Την έχετε δει ξεκάθαρα; Μήπως συγκινείσαι βαθιά κάθε φορά που φτάνουν στ’ αυτιά σου οι ιστορίες αυτών των ανθρώπων; Ίσως σκέφτεσαι το εξής: «Μα πώς είναι δυνατόν να κατέληξαν έτσι; Πώς γίνεται να είναι αυτό το τέλος τους; Δεν ήταν έτσι παλιά· ήταν υπέροχοι άνθρωποι, άρα πώς γίνεται να άλλαξαν τόσο γρήγορα;» Όσο κι αν τα συλλογιστείς αυτά τα ερωτήματα, δεν είναι δυνατόν να βγάλεις άκρη ή να τα κατανοήσεις. Το συλλογίζεσαι λιγάκι και σκέφτεσαι: «Αυτός ο άνθρωπος δεν αγαπάει τα θετικά πράγματα, είναι δύσπιστος». Όταν περάσει λίγος καιρός, τα πράγματα που κάνουν αυτοί οι άνθρωποι —η επίδοσή τους, η συμπεριφορά τους, κάποια από τα λόγια και τα σχόλιά τους, οι επιδιώξεις τους— ξεθωριάζουν από το μυαλό σου ή από τη συνείδηση των ανθρώπων. Έπειτα ξεχνάς αυτά τα πράγματα και σιγά σιγά εξαφανίζονται τα συναισθήματα που ένιωθες γι’ αυτούς. Όταν ξαναεμφανιστούν τέτοια άτομα, γεγονότα ή πράγματα, σκέφτεσαι και πάλι: «Αχ, είναι αδιανόητο! Πώς μπορούν να το κάνουν αυτό; Δεν ήταν έτσι παλιά. Δεν βγάζω άκρη». Νιώθεις και πάλι τα ίδια πράγματα και έχεις την ίδια κατανόηση. Πείτε Μου, είναι κρίμα να εκτίθενται και να αποκλείονται τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Δεν σας λείπουν αυτοί οι άνθρωποι; (Όχι.) Δεν τους υπερασπίζεστε; (Όχι.) Πρέπει να είστε πολύ αδίστακτοι. Πώς γίνεται να είστε όλοι τόσο άπονοι; Έχουν φύγει από την εκκλησία. Πώς είναι δυνατόν να μην τους υπερασπίζεσαι, να μη συμπάσχεις μαζί τους και να μην τους συμπονάς; Πώς είναι δυνατόν να μην τους λυπάσαι; Μήπως είσαι ανίκανος να νιώσεις συμπόνια; Μήπως είσαι αδίστακτος; (Όχι.) Πες Μου, λοιπόν, είναι σωστός ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει ο οίκος του Θεού αυτούς τους ανθρώπους; (Ναι.) Γιατί είναι σωστός; Πες Μου. (Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια και έχουν ακούσει μεγάλο μέρος της αλήθειας. Το γεγονός, λοιπόν, πως συμπεριφέρονται τώρα έτσι, πως προδίδουν τον Θεό και Τον αφήνουν, δείχνει πως είναι δύσπιστοι. Άρα δεν αξίζει ούτε να τους λυπόμαστε ούτε να μας λείπουν.) Όταν πρωτάρχισαν να πιστεύουν στον Θεό, ήταν γεμάτοι ενθουσιασμό, παράτησαν τα σπίτια τους και τις δουλειές τους, και έκαναν συχνά προσφορές και αναλάμβαναν επικίνδυνες δουλειές για τον οίκο του Θεού. Απ’ όποια σκοπιά κι αν τους έβλεπες, όλοι τους δαπανούσαν ειλικρινά τον εαυτό τους για τον Θεό. Άρα, λοιπόν, πώς γίνεται να άλλαξαν τώρα; Μήπως ο Θεός τούς αντιπαθούσε και τους χρησιμοποιούσε εξαρχής; (Όχι.) Ο Θεός φέρεται στους πάντες δίκαια και ισότιμα, δίνοντας ευκαιρίες σε όλους. Όλοι τους ζούσαν την εκκλησιαστική ζωή, έτρωγαν και έπιναν τα λόγια του Θεού, και είχαν στη ζωή τους την παροχή, το πότισμα και την ποίμανση του Θεού. Άρα, λοιπόν, πώς γίνεται να άλλαξαν τόσο πολύ; Αν έβλεπες τη συμπεριφορά τους όταν πρωτάρχισαν να πιστεύουν στον Θεό και τη συμπεριφορά τους τη στιγμή που έφυγαν από την εκκλησία, θα έλεγες πως ήταν δύο διαφορετικοί άνθρωποι. Μήπως ο Θεός τούς έκανε να χάσουν την ελπίδα τους; Μήπως ο οίκος του Θεού ή οι πράξεις του Θεού τούς έκαναν να νιώσουν τρομερά απογοητευμένοι; Μήπως ο Θεός, τα λόγια που λέει ο Θεός ή το έργο που κάνει ο Θεός πλήγωσαν την αξιοπρέπειά τους; (Όχι.) Τότε ποιος είναι ο λόγος; Ποιος μπορεί να το εξηγήσει αυτό; (Νομίζω πως, όταν άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό, τους κυρίευε η επιθυμία τους για ευλογίες. Πίστευαν στον Θεό απλώς και μόνο για να λάβουν ευλογίες. Τη στιγμή που είδαν πως δεν είχαν ελπίδα να λάβουν ευλογίες, έφυγαν από τον Θεό.) Δεν υπάρχει μια ευλογία ακριβώς μπροστά τους; Δεν έχει έρθει ακόμα ο καιρός να σταματήσουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους, οπότε γιατί βιάζονται τόσο πολύ; Πώς γίνεται να μην το καταλαβαίνουν αυτό; (Θεέ μου, νομίζω πως, όταν πρωτάρχισαν να πιστεύουν στον Θεό, στηρίζονταν στον ενθουσιασμό τους και στις καλές τους προθέσεις, κι έτσι μπορούσαν να κάνουν κάποια πράγματα. Τώρα, όμως, ο οίκος του Θεού αντιμετωπίζει κάθε έργο του με όλο και μεγαλύτερη σοβαρότητα. Απαιτεί οι άνθρωποι να ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Αυτοί οι άνθρωποι, όμως, δεν αποδέχονται την αλήθεια, είναι εκτός ελέγχου και κάνουν ό,τι τους καπνίσει όταν εκτελούν τα καθήκοντά τους, κι έτσι δέχονται συχνά κλάδεμα. Έτσι, νιώθουν όλο και περισσότερο πως δεν μπορούν να συνεχίσουν να τα κουτσοβολεύουν όπως έκαναν, μέχρι που τελικά φεύγουν από τον οίκο του Θεού. Νομίζω πως αυτός είναι ένας λόγος.) Δεν μπορούν να συνεχίσουν να τα κουτσοβολεύουν όπως έκαναν. Είναι ακριβές να το πούμε αυτό; (Ναι.) Δεν μπορούν να συνεχίσουν να τα κουτσοβολεύουν όπως έκαναν. Αυτό το λέμε για όσους κάνουν προχειροδουλειά στα πάντα. Κάποιοι άνθρωποι που αρχίζουν να πιστεύουν στον Θεό δεν κάνουν προχειροδουλειά, είναι πολύ ειλικρινείς και αντιμετωπίζουν το θέμα με μεγάλη σοβαρότητα. Πώς και τα παρατούν, λοιπόν; (Επειδή, εκ φύσεως, δεν αγαπούν την αλήθεια. Άρχισαν να πιστεύουν στον Θεό για να λάβουν ευλογίες. Βλέπουν πως ο οίκος του Θεού μιλάει συνεχώς για την αλήθεια, αρχίζουν να αποστρέφονται την αλήθεια και να νιώθουν αντίσταση απέναντι σ’ αυτήν, και χάνουν όλο και περισσότερο την όρεξή τους να πηγαίνουν σε συναθροίσεις και να ακούνε κηρύγματα. Όλα αυτά οδηγούν στην έκθεσή τους.) Αυτή είναι μια κατάσταση, και υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι. Άλλοι, πάλι, θέλουν μονίμως να εκτελούν τα καθήκοντά τους με προχειρότητα και, όποιο καθήκον κι αν κάνουν, δεν το εκτελούν ποτέ καλά ούτε αναλαμβάνουν την ευθύνη γι’ αυτό. Το θέμα δεν είναι πως δεν είναι ικανοί ή πως υστερεί το επίπεδό τους, αλλά πως είναι ανυπάκουοι και δεν ενεργούν σύμφωνα με τις απαιτήσεις του οίκου του Θεού. Ενεργούν μονίμως όπως θέλουν οι ίδιοι, μέχρι που φτάνουν τελικά στο σημείο να προκαλέσουν διατάραξη και αναστάτωση, επειδή είναι εκτός ελέγχου και κάνουν ό,τι τους καπνίσει. Όπως κι αν τους κλαδέψουν, δεν μετανοούν. Στο τέλος, λοιπόν, τους διώχνουν. Αυτοί οι άνθρωποι που εκδιώκονται έχουν ιδιαίτερα απεχθή διάθεση και αλαζονική ανθρώπινη φύση. Όπου κι αν πάνε, θέλουν να έχουν τον τελευταίο λόγο, περιφρονούν τους πάντες και συμπεριφέρονται σαν τύραννοι. Στο τέλος καταλήγουν να απομακρύνονται. Αφού αντικατασταθούν και αποκλειστούν κάποιοι άνθρωποι, νιώθουν πως, όπου κι αν πάνε, τίποτα δεν κυλά ομαλά γι’ αυτούς, κανείς δεν τους εκτιμά ούτε τους δίνει πια προσοχή. Κανείς δεν τους έχει πλέον σε μεγάλη εκτίμηση, δεν μπορούν να έχουν πια τον τελευταίο λόγο, δεν μπορούν να πάρουν αυτό που θέλουν και δεν έχουν ελπίδα να αποκτήσουν οποιαδήποτε θέση, πόσο μάλλον να λάβουν ευλογίες. Νιώθουν πως δεν υπάρχει πια ελπίδα να συνεχίσουν να τα κουτσοβολεύουν στην εκκλησία, δεν τους ενδιαφέρει πια η εκκλησία, κι έτσι επιλέγουν να φύγουν. Υπάρχουν πολλοί τέτοιοι άνθρωποι.

Υπάρχουν και κάποιοι άνθρωποι οι οποίοι φεύγουν για τον ίδιο λόγο που αποκλείεται και η πλειονότητα των ανθρώπων. Όσο καιρό κι αν πιστεύουν στον Θεό, αυτό που βιώνουν και βλέπουν προσωπικά στον οίκο του Θεού είναι πως οι συναθροίσεις που γίνονται εκεί έχουν να κάνουν μονίμως με την ανάγνωση των λόγων Του και τη συναναστροφή πάνω στην αλήθεια, με τη συζήτηση σχετικά με την αυτογνωσία, την άσκηση της αλήθειας, την αποδοχή της κρίσης και της παίδευσης, την αποδοχή του κλαδέματος, την εκτέλεση του καθήκοντος σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές, καθώς και με τη συζήτηση σχετικά με την αλλαγή διάθεσης και την αποτίναξη των διεφθαρμένων διαθέσεων. Το περιεχόμενο που σχετίζεται με το έργο που κάνει ο Θεός, είτε γίνεται συναναστροφή πάνω σ’ αυτό στο πλαίσιο της εκκλησιαστικής ζωής είτε είναι κάποιο θέμα που καλύπτεται στα κηρύγματα και τη συναναστροφή που δίνει ο Άνωθεν, είναι στο σύνολό του η αλήθεια, τα λόγια του Θεού και κάτι θετικό. Αυτοί οι άνθρωποι, όμως, δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια. Ο λόγος για τον οποίο πρωτάρχισαν να πιστεύουν στον Θεό ήταν για να λάβουν ευλογίες και να εκμεταλλευτούν καταστάσεις. Αν εξετάσουμε τη φύση-ουσία τους θα δούμε πως, πέρα από το γεγονός ότι δεν αγαπούν τα θετικά πράγματα και την αλήθεια, το πιο σημαντικό είναι πως απεχθάνονται και εχθρεύονται πολύ τα θετικά πράγματα και την αλήθεια. Γι’ αυτό και όσο περισσότερο συναναστρέφεται ο οίκος του Θεού πάνω στην αλήθεια και όσο περισσότερο μιλάει για το να κάνει κανείς πράξη την αλήθεια, να επιδιώκει την αλήθεια και να ενεργεί σύμφωνα με τις αρχές τόσο μεγαλύτερη αμηχανία κι απέχθεια νιώθουν εκείνοι μέσα τους και τόσο λιγότερο διατεθειμένοι είναι να ακούσουν. Πείτε Μου, τι τους αρέσει να ακούνε; Γνωρίζετε; (Τους αρέσουν τα θέματα που αφορούν προορισμούς και το να λαμβάνουν ευλογίες, καθώς κι αυτά που λένε ότι το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου φτάνει σε πρωτοφανή επίπεδα.) Αυτά είναι κάποια απ’ τα πράγματα που θέλουν να ακούνε. Τους αρέσει, επίσης, να φωνάζουν συνθήματα, να κηρύττουν δόγματα και να μιλάνε για τη θεολογία, τη θεωρία και τα μυστήρια. Πού και πού μιλάνε για το πότε θα φτάσει το έργο του Θεού στο τέλος του, πότε θα συμβούν οι μεγάλες καταστροφές, ποιος θα είναι ο μελλοντικός προορισμός της ανθρωπότητας, το ότι οι μοχθηρές δυνάμεις θα καταστραφούν σταδιακά όταν έρθουν οι καταστροφές, ότι ο Θεός θα εκτελέσει κάποια σημεία και τέρατα, ότι ο οίκος του Θεού θα επεκτείνεται και θα αναπτύσσεται συνεχώς τόσο σε δυνάμεις όσο και σε μέγεθος, καθώς επίσης και για το ότι θα περιφέρονται καμαρωτά κάνοντας φιγούρα. Πέρα απ’ αυτά, αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία γι’ αυτούς είναι πως θα παίρνουν συνεχώς προαγωγές και θα αξιοποιούνται στον οίκο του Θεού. Έτσι, θα μπορούν να τα κουτσοβολεύουν στον οίκο του Θεού για κάποιο διάστημα. Όσο, όμως, τα κουτσοβολεύουν, κανένα από τα έργα που γίνεται από τον Θεό ή από τον οίκο του Θεού δεν είναι αυτό που θα ήθελαν και όλα όσα ακούνε και βλέπουνε είναι ζητήματα που αφορούν την αλήθεια. Μέσα στην καρδιά τους, λοιπόν, αρχίζουν να αποστρέφονται σε ακραίο βαθμό την εκκλησιαστική ζωή· δεν είναι κάτι που τους ενδιαφέρει, νιώθουν ανήσυχοι, δεν μπορούν να μείνουν και νιώθουν να τους βασανίζει. Κάποιοι άνθρωποι προβάλλουν κάποια δικαιολογία, αιτία και πρόφαση, κι έτσι βρίσκουν τον τρόπο να φύγουν απ’ την εκκλησία, λέγοντας: «Θα διαπράξω κάποια μοχθηρή πράξη, θα εκφράσω αρνητικότητα και θα κάνω κάτι κακό. Τότε η εκκλησία θα με αποπέμψει και θα με αποβάλει, οπότε θα είναι απόλυτα δικαιολογημένο που φεύγω απ’ την εκκλησία». Έπειτα υπάρχουν κι εκείνοι οι οποίοι παραδίδουν τα βιβλία των λόγων του Θεού που έχουν στην κατοχή τους και, ενώ υποτίθεται πως πηγαίνουν να τακτοποιήσουν την άδεια εισόδου τους ως αλλοδαπών, τα μαζεύουν και φεύγουν χωρίς να πούνε ούτε ένα «γεια». Αυτοί οι άνθρωποι είναι σαν ταραξίες και πόρνοι και δεν ενεργούν όπως οι κανονικοί άνθρωποι. Όταν οι ενάρετες γυναίκες και οι κανονικοί άνθρωποι βρίσκονται με άλλους ανθρώπους, σκέφτονται και μιλούν για τα σοβαρά ζητήματα που αφορούν το πώς να ζει κανείς τη ζωή του. Σκέφτονται πράγματα όπως το πώς να ζήσουν μια καλή ζωή, πώς να διασφαλίσουν ότι ολόκληρη η οικογένειά τους θα τρώει καλά, θα έχει ρούχα της προκοπής και ένα καλό σπίτι να ζήσει, πώς να μεγαλώσουν τα παιδιά τους μέχρι να ενηλικιωθούν και πώς να τα κάνουν να ακολουθήσουν το σωστό μονοπάτι. Όμως εκείνοι οι ταραξίες και οι πόρνοι δεν σκέφτονται ποτέ αυτά τα πράγματα. Αν μιλήσεις μαζί τους γι’ αυτά τα σωστά ζητήματα, εκνευρίζονται μαζί σου, σε μισούν και αρχίζουν να κρατούν αποστάσεις από σένα. Ποια είναι, λοιπόν, τα πράγματα που σκέφτονται; Μήπως σκέφτονται διαρκώς το φαγητό, το ποτό και τη διασκέδαση; (Ναι.) Σκέφτονται διαρκώς το φαγητό, το ποτό και τη διασκέδαση, καθώς και λάγνα πράγματα. Όταν μιλάνε γι’ αυτά τα πράγματα σε κανονικούς ανθρώπους, δεν παίρνουν απάντηση· οι κανονικοί άνθρωποι δεν είναι σαν αυτούς, δεν μιλάνε την ίδια γλώσσα και δεν βρίσκονται στο ίδιο μήκος κύματος. Τα θέματα συζήτησης των κανονικών ανθρώπων είναι πράγματα τα οποία αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν μέσα στην καρδιά τους, δεν μπορούν να τα ανεχθούν ούτε θέλουν να τα ακούσουν. Θεωρούν πως, αν ζούσαν μια τέτοια ζωή, θα αδικούσαν απίστευτα τον εαυτό τους και θα ζούσαν δέσμιοι και χωρίς καμία ελευθερία. Θεωρούν πως το να είναι πάντα όμορφα ντυμένοι ώστε να προσελκύσουν κάποιο άτομο του αντίθετου φύλου είναι ένας συναρπαστικός και ανέμελος τρόπος ζωής· κατά τη γνώμη τους, αυτή είναι η τέλεια ζωή! Αυτοί οι άνθρωποι που φεύγουν απ’ την εκκλησία ζηλεύουν τον τρόπο ζωής των απίστων και τις αμαρτωλές απολαύσεις. Θεωρούν πως ο μόνος τρόπος για να ζήσουν μια συναρπαστική κι ευτυχισμένη ζωή χωρίς να απογοητεύσουν τον εαυτό τους είναι να περνούν τις μέρες τους και να ζουν όπως οι άπιστοι. Όπως ακριβώς και οι ταραξίες και οι πόρνοι, αυτοί οι δύσπιστοι δεν έχουν κανονική ανθρώπινη φύση και δεν είναι κανονικοί άνθρωποι. Αν τους ζητήσεις να κάνουν κάτι θετικό, αρνούνται κατηγορηματικά να το κάνουν· κι αυτό γιατί, μέχρι το μεδούλι και στη φύση-ουσία τους, δεν αγαπούν τα θετικά πράγματα και αποστρέφονται την αλήθεια. Τι είδους πράγματα κάνουν; Τι κάνουν στην εκκλησία, όταν βρίσκονται με τους αδελφούς και τις αδελφές, και ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους; Τα εκτελούν με προχειρότητα, διατυπώνουν βαρύγδουπες θεωρίες, φωνάζουν συνεχώς συνθήματα και στην ουσία δεν κάνουν τίποτα· αυτή είναι η κανονική συμπεριφορά τους. Δεν βάζουν ποτέ τα δυνατά τους όταν εκτελούν το καθήκον τους, είναι πάντα τσαπατσούληδες και ενεργούν απλώς μηχανικά, κάνουν πράγματα μόνο και μόνο για να τα δουν οι άλλοι, ενώ συναγωνίζονται ταυτόχρονα τους άλλους για γόητρο και οφέλη. Επιπλέον, αυτοί οι κακοί άνθρωποι καταπιέζουν τους άλλους και τους κάνουν να υποφέρουν· όπου υπάρχουν κακοί άνθρωποι, δεν υπάρχει γαλήνη και ηρεμία, μόνο χάος. Όταν υπάρχουν κακοί άνθρωποι σε υπεύθυνες θέσεις, το έργο όχι μόνο δεν προχωράει αποτελεσματικά, αλλά και παραλύει. Όταν ο έλεγχος μιας εκκλησίας βρίσκεται στα χέρια κακών ανθρώπων, οι καλοί άνθρωποι δέχονται εκφοβισμό, η εκκλησία γίνεται αφόρητα χαώδης, οι εκλεκτοί του Θεού γίνονται αρνητικοί και αδύναμοι και η πίστη τους εξασθενεί. Οι κακοί άνθρωποι προκαλούν αναστάτωση και καταστροφές όπου κι αν βρίσκονται. Η πιο φανερή εκδήλωσή τους είναι η απροθυμία τους να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Ακόμη κι αν τα εκτελούν, το κάνουν με προχειρότητα, χωρίς να τα αντιμετωπίζουν ποτέ σοβαρά· πέρα απ’ αυτό, ενοχλούν και τους υπόλοιπους καθώς εκτελούν τα δικά τους καθήκοντα. Υπάρχει και κάτι ακόμα που πρέπει να αναφέρουμε: Οι κακοί άνθρωποι δεν διαβάζουν ποτέ τα λόγια του Θεού, δεν προσεύχονται ποτέ, δεν συναναστρέφονται ποτέ τους άλλους σχετικά με την αλήθεια και δεν έχουν ανοίξει καν τα βιβλία των λόγων του Θεού που έχουν στην κατοχή τους. Κάποιοι άνθρωποι παρουσιάζουν ευλογοφανή επιχειρήματα υπέρ των κακών ανθρώπων και λένε: «Μπορεί να μην έχουν διαβάσει τα λόγια του Θεού, αλλά ακούνε κηρύγματα». Τα καταλαβαίνουν, όμως; Πολύ απλά δεν τα ακούνε με σοβαρότητα, δεν παρακολουθούν ποτέ τα βίντεο και τις ταινίες που παράγει ο οίκος του Θεού, δεν ακούνε ύμνους, ούτε ακούνε βιωματικές μαρτυρίες και ηχογραφήσεις κηρυγμάτων. Στις συναθροίσεις τούς πιάνει υπνηλία, ενώ υπάρχουν και κάποιοι που χαζεύουν στα κινητά τους και βλέπουν ψυχαγωγικές εκπομπές, ενώ υπάρχουν κι άλλοι που βλέπουν ακατάλληλες ταινίες. Τίποτε απ’ όσα κάνουν όλη μέρα δεν έχει σχέση με την πίστη στον Θεό ή την επιδίωξη της αλήθειας. Καθώς ο οίκος του Θεού συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια με όλο και περισσότερες λεπτομέρειες, η απέχθεια που νιώθουν για την αλήθεια και για τα θετικά πράγματα γίνεται όλο και πιο φανερή. Νιώθουν νευρικότητα και, εντός του χρονικού περιθωρίου που μπορούν να ανεχθούν, δεν είναι σε θέση να δουν τον καλό προορισμό, το καλό τέλος και τις μεγάλες καταστροφές που τόσο προσμένουν, και όλα αυτά τα πράγματα τα περιμένουν μάταια. Εφόσον τα περιμένουν μάταια, η καρδιά τους δεν βρίσκεται σε αναβρασμό; (Ναι.) Σε τι είδους αναβρασμό; Βαθιά μέσα τους δεν είναι πάντοτε συμφεροντολόγοι; Δεν είναι ποτέ προετοιμασμένοι να αποδεχθούν, οποτεδήποτε και οπουδήποτε, την κρίση και την παίδευση του Θεού, να αποδεχθούν την κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του, να υποταχθούν στις διευθετήσεις του οίκου του Θεού και να δοθούν ολόκαρδα στην εκτέλεση των καθηκόντων τους. Τι νοοτροπία έχουν; Είναι έτοιμοι να τα μαζέψουν και να φύγουν ανά πάσα ώρα και στιγμή. Πάει καιρός που είναι έτοιμοι να σηκωθούν και να φύγουν ανά πάσα στιγμή, να αποχαιρετήσουν την εκκλησία και τους αδελφούς και τις αδελφές, να κάνουν μια νέα αρχή και να κόψουν κάθε δεσμό. Φεύγουν όταν τελειώσει το χρονικό περιθώριο που μπορούν να ανεχθούν. Έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Κάποιοι άνθρωποι, αφού αντικατασταθούν ή αποκλειστούν, εξακολουθούν για κάποιο λόγο να είναι σε θέση να εκτελούν το καθήκον τους όσο καλύτερα μπορούν. Κάποιοι δεν αναζητούν καθόλου την αλήθεια, οπότε αποφασίζουν να σταματήσουν να εκτελούν το καθήκον τους. Ενώ εκτελούσαν το καθήκον τους, έδειχναν ήδη απέχθεια και εκνευρισμό γι’ αυτό, και πάντα ήθελαν να ξεφύγουν από την εκκλησιαστική ζωή και να μην εκτελούν το καθήκον τους. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ενδιαφέρονται για την αλήθεια, οπότε δεν τους αρέσει να ζουν την εκκλησιαστική ζωή και δεν είναι διατεθειμένοι να εκτελούν το καθήκον τους. Το μόνο που περιμένουν με ανυπομονησία είναι να έρθει η ημέρα του Θεού ώστε να λάβουν ευλογίες. Δεν μπορούν να συνεχίσουν να τα κουτσοβολεύουν όπως έκαναν, βλέπουν τις καταστροφές να γίνονται όλο και πιο μεγάλες και θεωρούν πως, αν δεν αναζητήσουν τώρα τις σαρκικές απολαύσεις, θα χάσουν την ευκαιρία να το κάνουν. Έτσι, λοιπόν, φεύγουν απ’ την εκκλησία χωρίς να κοιτάξουν καν πίσω τους, χωρίς τον παραμικρό δισταγμό. Από εκεί και πέρα, εξαφανίζονται μέσα στο αχανές πλήθος των ανθρώπων και κανείς στην εκκλησία δεν ξαναμαθαίνει νέα τους· έτσι εκτίθενται και αποκλείονται αυτοί οι δύσπιστοι. Όσο περισσότερο συναναστρέφεται ο οίκος του Θεού πάνω στην αλήθεια και όσο περισσότερο απαιτεί οι άνθρωποι να κάνουν πράξη την αλήθεια και να εισέλθουν στην πραγματικότητα τόσο μεγαλύτερη απέχθεια νιώθουν εκείνοι και δεν θέλουν να ακούνε λέξη για όλα αυτά. Όχι μόνο δεν αποδέχονται αυτά τα πράγματα, αλλά αντιστέκονται κιόλας σ’ αυτά. Καταλαβαίνουν πολύ καλά την κατάσταση: Ξέρουν πως άνθρωποι σαν και τους ίδιους δεν έχουν θέση στον οίκο του Θεού, πως δεν δαπανούν αληθινά τον εαυτό τους για τον Θεό κατά την πίστη τους, πως δεν αφοσιώνονται πλήρως στην εκτέλεση του καθήκοντός τους, πως είναι πάντα τσαπατσούληδες στο καθήκον τους και πως νιώθουν τεράστια απέχθεια και αποστροφή για την αλήθεια. Ξέρουν, επίσης, πως αργά ή γρήγορα θα αποκλειστούν, πως αυτή θα είναι αναμφίβολα η κατάληξή τους. Πάει καιρός που έχουν καταστρώσει τα σχέδιά τους κι έχουν κάνει σκέψεις όπως: «Έτσι κι αλλιώς, ένας άνθρωπος σαν κι εμένα αποκλείεται να λάβει ευλογίες. Οπότε καλύτερα να φύγω τώρα, να απολαύσω τη ζωή στον κόσμο για λίγα χρόνια, να ζήσω καλά για λίγα χρόνια και να μην απογοητεύσω τον εαυτό μου». Τέτοια σχέδια δεν καταστρώνουν; (Ναι.) Μπορούν οι άνθρωποι που έχουν αυτές τις προθέσεις κι αυτά τα σχέδια να εκτελέσουν καλά το καθήκον τους; Όχι, δεν μπορούν. Άρα, λοιπόν, όσα χρόνια κι αν πιστεύουν στον Θεό, αυτοί οι άνθρωποι δεν διστάζουν καθόλου να αποχωριστούν τον Θεό, τον οίκο του Θεού, την εκκλησία, τους αδελφούς και τις αδελφές και την εκκλησιαστική ζωή. Τη μια μέρα λένε πως φεύγουν και την επόμενη φοράνε ρούχα σαν κι αυτά των απίστων, είναι ντυμένοι στην πένα και βαμμένοι έντονα· ντύνονται, μιλάνε και ενεργούν κατευθείαν όπως οι άπιστοι. Φοράνε εκκεντρικά ρούχα και σου φαίνονται παράξενοι. Εκείνοι, όμως, δεν έχουν επίγνωση της εντύπωσης που σου δίνουν. Πώς γίνεται να αλλάζουν τόσο γρήγορα; (Επειδή έχουν από καιρό καταστρώσει τα σχέδιά τους κι επειδή έτσι είναι η φύση τους.) Σωστά. Πάει καιρός που έχουν καταστρώσει τα σχέδιά τους· δεν τα σκέφτηκαν τις μέρες πριν από την αναχώρησή τους. Αντίθετα, είχαν αποφασίσει τι θα έκαναν πολύ καιρό πριν. Καταστρώνουν από καιρό πλάνα και σχέδια για τα φαγοπότια και τις διασκεδάσεις τους, για τη συμπεριφορά και τη ζωή τους. Δεν τους αρέσει να ζουν την εκκλησιαστική ζωή, να εκτελούν το καθήκον τους και να συναναστρέφονται σχετικά με την αλήθεια, πόσο μάλλον να ακούνε κηρύγματα και να πηγαίνουν καθημερινά σε συναθροίσεις. Βαριούνται μέχρι θανάτου αυτού του είδους την εκκλησιαστική ζωή και, αν δεν ήταν να λάβουν ευλογίες, να κερδίσουν έναν καλό προορισμό και να ξεφύγουν από τις μεγάλες καταστροφές, δεν θα μπορούσαν να συνεχίσουν ούτε για μία ημέρα· αυτό είναι το πραγματικό τους πρόσωπο. Πώς θα πρέπει, λοιπόν, να χειριστείτε τέτοιους ανθρώπους όταν τους ξανασυναντήσετε; Θα προσπαθήσετε να τους μεταπείσετε με τακτ ή θα τους προσφέρετε περισσότερη στήριξη και βοήθεια; Ή μήπως θα στενοχωρηθείτε που φεύγουν και θα χρησιμοποιήσετε την αγάπη σας για να προσπαθήσετε να τους αλλάξετε; Πώς θα πρέπει να τους προσεγγίσετε; (Θα πρέπει να τους ζητήσουμε να φύγουν αμέσως και να πάνε στον κόσμο των απίστων.) Σωστά, ζητήστε τους να γυρίσουν στον κόσμο και μην ασχοληθείτε ξανά μαζί τους. Εσύ τους λες: «Σκέψου το καλά, ώστε να μη μετανιώσεις αργότερα για την απόφασή σου». Κι εκείνοι απαντούν: «Το σκέφτηκα καλά. Όποια δυσκολία κι αν αντιμετωπίσω στο μέλλον, δεν θα γυρίσω πίσω ούτε θα το μετανιώσω». Εσύ λες: «Πήγαινε, λοιπόν. Δεν σε εμποδίζει κανείς. Όλοι σου ευχόμαστε τα καλύτερα και ελπίζουμε να πετύχεις τα ιδανικά σου και να πραγματοποιήσεις τα όνειρα που επιθυμείς. Ελπίζουμε, επίσης, πως τη μέρα που θα δεις να σώζονται άλλοι άνθρωποι, να μη ζηλέψεις και να μην το μετανιώσεις. Αντίο». Δεν είναι απόλυτα σωστό να τους το πείτε αυτό; (Ναι.) Έτσι, λοιπόν, όταν μιλάμε για τέτοιους ανθρώπους, μία πτυχή είναι πως πρέπει να δείτε καθαρά τη φύση-ουσία τους, ενώ μια άλλη πτυχή είναι πως πρέπει να τους προσεγγίσετε με τον σωστό τρόπο. Αν είναι δύσπιστοι ή άπιστοι, οι οποίοι παρόλα αυτά είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν και μπορούν να είναι υπάκουοι και να υποτάσσονται, τότε μην τους ενοχλήσετε και μην τους αποπέμψετε, ακόμη κι αν δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Αντίθετα, αφήστε τους να συνεχίσουν να δουλεύουν. Αν μπορείτε, μάλιστα να τους βοηθήσετε, τότε βοηθήστε τους. Αν δεν θέλουν καν να δουλεύουν και αρχίσουν να είναι τσαπατσούληδες και να κάνουν μοχθηρές πράξεις, τότε έχουμε κάνει όλα όσα προβλέπονται. Αν θέλουν να φύγουν, αφήστε τους να φύγουν και μην τους πεθυμήσετε μετά. Έφτασε η ώρα να φύγουν. Τέτοιοι άνθρωποι δεν αξίζουν τον οίκτο σας, γιατί είναι δύσπιστοι. Το πιο αξιοθρήνητο είναι πως κάποιοι άνθρωποι είναι απίστευτα ανόητοι και τρέφουν πάντα συναισθήματα γι’ αυτούς που διώχνονται, τους πεθυμούν διαρκώς, μιλούν υπέρ τους, τους υπερασπίζονται και μάλιστα κλαίνε, προσεύχονται και κάνουν ικεσίες γι’ αυτούς. Τι γνώμη έχετε γι’ αυτές τις πράξεις τους; (Είναι πολύ ανόητες.) Γιατί είναι ανόητες; (Αυτοί που φεύγουν είναι δύσπιστοι, δεν αποδέχονται την αλήθεια και πολύ απλά δεν αξίζει να προσευχόμαστε γι’ αυτούς και να τους πεθυμούμε. Οι μόνοι που αξίζουν τα δάκρυα και τις προσευχές μας είναι εκείνοι στους οποίους ο Θεός δίνει ευκαιρίες και οι οποίοι έχουν την ελπίδα να σωθούν. Αν κάποιος προσεύχεται για έναν δύσπιστο ή έναν διάβολο, τότε είναι πολύ ανόητος και αδαής.) Μία πτυχή είναι πως δεν πιστεύουν στ’ αλήθεια ότι υπάρχει Θεός, άρα είναι δύσπιστοι. Μια άλλη πτυχή είναι πως έχουν τη φύση-ουσία ενός απίστου. Τι υπονοείται στο σημείο αυτό; Ότι δεν είναι καν άνθρωποι· η φύση-ουσία τους είναι αυτή ενός διαβόλου, του Σατανά, και οι άνθρωποι αυτοί εναντιώνονται στον Θεό. Έτσι έχουν τα πράγματα όσον αφορά τη φύση-ουσία τους. Υπάρχει, όμως, και άλλη μια πτυχή: ότι ο Θεός επιλέγει ανθρώπους, όχι διαβόλους. Πείτε Μου, λοιπόν, είναι αυτοί οι διάβολοι οι εκλεκτοί του Θεού; Έχουν επιλεγεί από τον Θεό; (Όχι.) Δεν είναι οι εκλεκτοί του Θεού. Άρα, λοιπόν, αν είσαι μονίμως συναισθηματικά δεμένος μαζί τους και στενοχωριέσαι που φεύγουν, αυτό δεν σημαίνει πως είσαι ανόητος; Δεν σημαίνει πως εναντιώνεσαι στον Θεό; Αν δεν έχεις βαθιά αισθήματα για τους αληθινούς αδελφούς και τις αληθινές αδελφές σου, αλλά τρέφεις βαθιά αισθήματα γι’ αυτούς τους διαβόλους, τότε τι είσαι; Αν μη τι άλλο, είσαι μπερδεμένος, δεν βλέπεις τους ανθρώπους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, δεν έχεις ακόμα τη σωστή στάση στη συμπεριφορά σου και δεν χειρίζεσαι τα ζητήματα βάσει αρχών. Είσαι ένας μπερδεμένος άνθρωπος. Αν έχεις αισθήματα για κάποιον απ’ αυτούς τους διαβόλους, τότε θα σκεφτείς: «Αχ, μα είναι τόσο καλός άνθρωπος! Έχουμε τόσο καλή σχέση! Τα πηγαίνουμε καλά και με βοηθάει πάρα πολύ! Όταν είμαι αδύναμος, μου δίνει μεγάλη παρηγοριά· και όταν κάνω κάποιο λάθος, είναι ανεκτικός και υπομονετικός μαζί μου. Είναι πολύ στοργικός!» Μόνο μαζί σου ήταν έτσι. Τι είσαι, λοιπόν; Δεν είσαι άλλο ένα συνηθισμένο διεφθαρμένο ανθρώπινο ον; Και πώς αντιμετωπίζει εκείνος ο άνθρωπος την αλήθεια, τον Θεό και το καθήκον που του εμπιστεύεται ο οίκος του Θεού; Γιατί δεν βλέπεις τα πράγματα απ’ αυτές τις σκοπιές; Είναι ακριβές το να βλέπεις τα πράγματα απ’ τη σκοπιά των προσωπικών σου συμφερόντων, χρησιμοποιώντας τα σαρκικά σου μάτια και συναισθήματα; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση! Εφόσον δεν είναι ένας ακριβής τρόπος για να βλέπεις τα πράγματα, οφείλεις να τον εγκαταλείψεις και να αλλάξεις την οπτική και την άποψη από τις οποίες βλέπεις τον άνθρωπο αυτόν. Οφείλεις να προσπαθήσεις να τον προσεγγίσεις και να τον χειριστείς με βάση τα λόγια του Θεού· αυτή είναι η άποψη που θα πρέπει να υιοθετήσουν οι εκλεκτοί του Θεού και η στάση που θα πρέπει να έχουν. Μην είσαι χαζός! Νομίζεις πως είσαι πονετικός επειδή νιώθεις οίκτο για τους άλλους; Είσαι απίστευτα ανόητος και δεν έχεις καθόλου αρχές. Δεν αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους σύμφωνα με τα λόγια του Θεού· παίρνεις το μέρος του Σατανά και συμμερίζεσαι τον Σατανά και τους διαβόλους. Η συμπόνια σου δεν απευθύνεται ούτε στους εκλεκτούς του Θεού, ούτε σε εκείνους που θέλει να σώσει ο Θεός, ούτε στους αληθινούς αδελφούς και τις αληθινές αδελφές.

Αυτοί οι δύσπιστοι δεν είναι ποτέ διατεθειμένοι να εκτελέσουν το καθήκον τους και πάντα το εκτελούν όπως θέλουν οι ίδιοι. Όσο κι αν τους συναναστραφείς σχετικά με την αλήθεια, δεν τη δέχονται. Ακόμη κι αν όντως κατανοούν ένα μέρος της αλήθειας, δεν το κάνουν πράξη. Παρουσιάζουν και άλλη μία βασική εκδήλωση. Ποια είναι αυτή; Είναι πως ανέκαθεν εκτελούσαν το καθήκον τους με προχειρότητα, είναι πάντα τσαπατσούληδες και αρνούνται πεισματικά να μετανοήσουν. Όταν ασχολούνται με τις δικές τους υποθέσεις, δίνουν μεγάλη προσοχή, είναι πολύ σοβαροί και σχολαστικοί, και δεν τολμούν να τις αμελήσουν καθόλου. Έχουν αφιερώσει πολλή σκέψη στο φαγητό και τα ρούχα τους, στη θέση, τη φήμη, τον αυτοσεβασμό, τις σαρκικές απολαύσεις, τις ασθένειες, το μέλλον, τις προοπτικές και τη συνταξιοδότησή τους —μέχρι και σε θέματα που αφορούν τον θάνατό τους. Έχουν καλύψει τα πάντα. Σε ό,τι αφορά, όμως, τα ζητήματα που σχετίζονται με την εκτέλεση του καθήκοντός τους, δεν δίνουν καμία απολύτως προσοχή ούτε, βέβαια, επιδιώκουν την αλήθεια. Κάποιους ανθρώπους τούς πιάνει υπνηλία και τους παίρνει ο ύπνος κάθε φορά που πηγαίνουν σε μια συνάθροιση· νιώθουν, μάλιστα, απέχθεια όταν ακούνε τη φωνή Μου. Αισθάνονται πολύ άβολα, νιώθουν νευρικότητα, τεντώνονται και χασμουριούνται, ξύνουν τ’ αυτιά τους και τρίβουν τα μάγουλά τους. Συμπεριφέρονται σαν ζώα. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Τα κηρύγματα στις συναθροίσεις διαρκούν πολλή ώρα και κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να μείνουν στη θέση τους για τόση ώρα». Στην πραγματικότητα, κάποιες φορές η συνάθροιση έχει μόλις ξεκινήσει κι εκείνοι έχουν ήδη αρχίσει να κινούνται νευρικά, ενώ νιώθουν και απέχθεια καθώς ακούνε. Γι’ αυτό και δεν ακούνε ποτέ τα κηρύγματα ούτε διαβάζουν τα λόγια του Θεού. Τη στιγμή που ακούσουν κάποιον να συναναστρέφεται πάνω στην αλήθεια, νιώθουν απέχθεια. Έχουν σκυλοβαρεθεί να βλέπουν άλλους ανθρώπους να ακούνε με αμέριστη προσοχή. Ποια είναι η φύση-ουσία τέτοιων ανθρώπων; Μπορεί να τους περιβάλλει ανθρώπινο δέρμα, μπορεί εξωτερικά να μοιάζουν με ανθρώπους, αλλά αν τους αφαιρούσες αυτό το δέρμα, θα έβλεπες πως είναι διάβολοι, όχι άνθρωποι. Ο Θεός θέλει να σωθούν πολλοί, να σωθούν όσοι έχουν ανθρώπινη φύση. Δεν θέλει να σωθούν οι διάβολοι. Ο Θεός δεν σώζει διαβόλους! Αυτό πρέπει να το θυμάσαι πάντα και να μην το ξεχάσεις! Δεν πρέπει να έχεις σχέσεις με εκείνους που περιβάλλονται μεν από ανθρώπινο δέρμα, αλλά έχουν τη φύση-ουσία ενός διαβόλου. Αν δεν έχεις διακόψει κάθε δεσμό μ’ έναν τέτοιο άνθρωπο και προσπαθείς να τον ευχαριστήσεις και να τον κολακέψεις, τότε θα γίνεις περίγελος του Σατανά και ο Θεός θα νιώσει απέχθεια για σένα και θα πει: «Είσαι τυφλός και ανόητος! Δεν μπορείς να καταλάβεις κανέναν!» Ο Θεός δεν σώζει διαβόλους, το καταλαβαίνεις; (Ναι.) Ο Θεός δεν σώζει διαβόλους, ούτε επιλέγει διαβόλους. Οι διάβολοι δεν μπορούν ποτέ να αγαπήσουν την αλήθεια ούτε να την επιδιώξουν, πόσο μάλλον να υποταχθούν στον Θεό· δεν μπορούν ποτέ να υποταχθούν στον Θεό. Ο λόγος για τον οποίο πιστεύουν στον Θεό δεν είναι επειδή αγαπούν τη δικαιοσύνη και την αμεροληψία Του, ούτε ώστε να επιδιώξουν να επιτύχουν τη σωτηρία. Εκφράζουν απέχθεια και περιφρόνηση για το γεγονός ότι ο Ιώβ είχε φόβο Θεού και απέφευγε το κακό, και μέσα τους νιώθουν τεράστια απέχθεια και αντίσταση προς το ζήτημα της επιδίωξης της αλήθειας. Αν δεν Με πιστεύετε, τότε ρίξτε μια ματιά σ’ εκείνους γύρω σας που έχουν εκδιωχθεί και εκτεθεί. Δείτε τι υπάρχει βαθιά μέσα τους, τι συζητάνε όταν δεν τους ακούει κανείς, τι τους ενδιαφέρει, ποια στάση έχουν απέναντι στη ζωή τους, την επιβίωσή τους, και τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα γύρω τους, καθώς και τι κουβέντες λένε και τι απόψεις εκφράζουν. Από όλες αυτές τις εκφράσεις και εκφάνσεις, μπορείς να δεις τι ακριβώς είναι, γιατί είναι σε θέση να φύγουν και γιατί θέλει να τους αποπέμψει ο οίκος του Θεού. Δεν αξίζει να το μάθετε αυτό το μάθημα; (Ναι, αξίζει.) Και ποιο μάθημα έχετε μάθει; Τι έχετε καταλάβει; (Μάθαμε πώς να έχουμε διάκριση και καταλάβαμε πως αυτοί οι άνθρωποι, βαθιά μέσα τους, δεν αγαπούν την αλήθεια και την αποστρέφονται. Απλώς τα κουτσοβολεύουν στον οίκο του Θεού και αργά ή γρήγορα θα αποπεμφθούν.) Αν τα βλέπετε έτσι τα πράγματα, τότε αυτό δείχνει πως έχετε μάθει αυτό το μάθημα.

Μπορείς να δεις ότι οι διάβολοι και ο Σατανάς στο πνευματικό βασίλειο αποστρέφονται την αλήθεια και τη μισούν; Μπορείς να δεις ότι οι διάβολοι και ο Σατανάς αψηφούν και βλασφημούν τον Θεό; Μπορείς να δεις ποια λόγια, ρητά και μεθόδους χρησιμοποιούν οι διάβολοι και ο Σατανάς για να επιτεθούν στον Θεό; Μπορείς να δεις ποια πράγματα επιτρέπει ο Θεός να κάνουν οι διάβολοι και ο Σατανάς, πώς τα κάνουν και ποια είναι η στάση τους; (Όχι.) Δεν μπορείς να δεις αυτά τα πράγματα. Άρα, λοιπόν, οτιδήποτε λέει ο Θεός είναι μόνο μια φαντασιοκοπία ή μια εικόνα μες στην καρδιά σου· δεν είναι γεγονός. Επειδή δεν έχεις δει ο ίδιος αυτά τα πράγματα, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να στηριχθείς στη φαντασία σου και να πλάσεις μια τέτοια εικόνα ή να φανταστείς κάποια πράξη. Όταν, όμως, συναντήσεις αυτούς τους ζωντανούς διαβόλους και σατανάδες που περιβάλλονται από ανθρώπινο δέρμα, στην ουσία θα έρθεις σε επαφή με τα λόγια και τις πράξεις διαβόλων και σατανάδων, καθώς και με τα γεγονότα και τις αποδείξεις που καταδεικνύουν πως κρίνουν τον Θεό, Του επιτίθενται, Τον αψηφούν και Τον βλασφημούν. Τότε θα δεις πεντακάθαρα τη διάθεσή τους, η οποία είναι ότι αποστρέφονται την αλήθεια και τη μισούν. Αυτοί οι διάβολοι και σατανάδες που περιβάλλονται από ανθρώπινο δέρμα επιτίθενται στον Θεό με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που επιτίθενται στον Θεό οι διάβολοι και ο Σατανάς στο πνευματικό βασίλειο. Είναι ολόιδιοι, με μόνη διαφορά ότι οι διάβολοι και σατανάδες που περιβάλλονται από ανθρώπινο δέρμα έχουν υιοθετήσει μια διαφορετική μορφή επίθεσης ενάντια στον Θεό· η ουσία τους, όμως, παραμένει η ίδια. Περιβάλλονται από ανθρώπινο δέρμα και μεταμορφώνονται σε ανθρώπους, παρόλα αυτά, όμως, έρχονται για να κρίνουν τον Θεό, να Του επιτεθούν, να Τον αψηφήσουν και να Τον βλασφημήσουν. Αυτοί οι ενσαρκωμένοι διάβολοι και σατανάδες και αυτοί οι δύσπιστοι κρίνουν τον Θεό, Του επιτίθενται και Τον αψηφούν, καταστρέφουν το έργο Του και αναστατώνουν το έργο της εκκλησίας με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που κάνουν όλα αυτά τα πράγματα οι διάβολοι και ο Σατανάς στο πνευματικό βασίλειο. Άρα, λοιπόν, όταν βλέπεις πώς αψηφούν τον Θεό οι διάβολοι και σατανάδες στον κόσμο, στην ουσία βλέπεις πώς αψηφούν τον Θεό οι διάβολοι και σατανάδες στον πνευματικό κόσμο. Δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά. Κάνουν τα ίδια πράγματα επειδή προέρχονται από την ίδια πηγή και έχουν την ίδια φύση-ουσία. Όποια μορφή κι αν πάρουν, όλοι τους κάνουν τα ίδια πράγματα. Έτσι, λοιπόν, αυτοί οι διάβολοι και σατανάδες που περιβάλλονται από ανθρώπινο δέρμα αψηφούν τον Θεό και Του επιτίθενται και δείχνουν έντονη απέχθεια και αντίσταση απέναντι στην αλήθεια, τόσο εξαιτίας της φύσης τους όσο και επειδή δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς. Γιατί λέω πως δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς; Φαίνονται σαν άνθρωποι, ζουν μαζί με άλλους ανθρώπους, τρώνε τρία πλήρη γεύματα τη μέρα, μελετούν θέματα της ανθρώπινης εκπαίδευσης και γνώσης, και έχουν τις ίδιες δεξιότητες διαβίωσης και τους ίδιους τρόπους ζωής με τους άλλους ανθρώπους· παρόλα αυτά, όμως, δεν έχουν ούτε το ίδιο εσωτερικό πνεύμα με τους άλλους ανθρώπους ούτε την ίδια ουσία. Άρα, λοιπόν, αυτό που υπαγορεύει το ποιόν αυτών των ανθρώπων είναι η ουσία, η ρίζα και η πηγή πίσω απ’ τις απόψεις που έχουν και απ’ τα πράγματα που είναι ικανοί να κάνουν. Αν επιτίθενται στον Θεό και Τον βλασφημούν, τότε είναι διάβολοι, όχι άνθρωποι. Παρόλο που περιβάλλονται από ανθρώπινο δέρμα και ανεξάρτητα από το πόσο καλά ή σωστά ακούγονται τα λόγια τους, έχουν τη φύση-ουσία των διαβόλων. Οι διάβολοι λένε κουβέντες που ηχούν ωραία ώστε να παραπλανήσουν τους ανθρώπους, όμως δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια, ούτε, φυσικά, την κάνουν πράξη. Αυτό είναι αδιαμφισβήτητο. Για κοιτάξτε τους κακούς ανθρώπους, τους αντίχριστους κι εκείνους που αψηφούν τον Θεό και Τον προδίδουν· δεν είναι τέτοιου είδους άνθρωποι; Όλοι τους είναι ικανοί να λένε κουβέντες που ηχούν ωραία, αλλά δεν είναι ικανοί να κάνουν τίποτα το πρακτικό. Μπορούν να δείξουν λίγο σεβασμό και να πουν όμορφες κουβέντες σε ανθρώπους με θέση και δύναμη, και ιδίως στους αμέσως ανωτέρους τους ιεραρχικά· όταν, όμως, προσέρχονται ενώπιον του Θεού, δεν δείχνουν ούτε τον ελάχιστο σεβασμό για τον ενσαρκωμένο Θεό. Αν τους ζητήσεις να τακτοποιήσουν κάποιο ζήτημα για τον Θεό, δεν θέλουν με τίποτα να το κάνουν· κι αν τελικά το κάνουν, θα είναι με προχειρότητα. Γιατί είναι ικανοί να συμπεριφέρονται έτσι στον Θεό; Τους έχει απογοητεύσει η αλήθεια; Τους έχει απογοητεύσει ο Θεός; Έχει αλληλεπιδράσει ο Θεός μαζί τους παλιότερα; Η απάντηση σε όλα αυτά είναι αρνητική· ο Θεός δεν τους έχει συναντήσει καν. Πώς γίνεται, λοιπόν, να έχουν μια τέτοια στάση απέναντι στον Θεό και την αλήθεια; Ένας είναι ο λόγος: ότι η φύση-ουσία τους είναι εγγενώς αντίθετη από τον Θεό. Γι’ αυτό και δεν μπορούν παρά να κοροϊδεύουν τον Θεό, να Τον βλασφημούν και μες στην καρδιά τους να Τον σιχαίνονται, να Τον κρίνουν και να Του επιτίθενται, χωρίς μάλιστα τον παραμικρό ενδοιασμό· είναι κάτι που καθορίζεται από τη φύση-ουσία τους. Τα κάνουν όλα αυτά σχεδόν αβίαστα, ξεστομίζοντας τις λέξεις απερίσκεπτα κι επιπόλαια. Όλα αυτά τα πράγματα ξεχύνονται από μέσα τους με φυσικό τρόπο. Μπορούν να δείξουν σεβασμό σε άλλους ανθρώπους, σε άτομα με θέση και σε συνηθισμένους ανθρώπους, όμως σιχαίνονται παντελώς τον Θεό και την αλήθεια. Τι είναι αυτοί οι άνθρωποι; (Διάβολοι.) Σωστά. Ανεξαρτήτως ηλικίας, είναι διάβολοι, όχι άνθρωποι. Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Μπορεί να μην καταλαβαίνουν τα πράγματα επειδή είναι νέοι». Νομίζεις πως δεν καταλαβαίνουν τα πράγματα επειδή είναι νέοι, αλλά όταν βλέπουν μεγαλύτερους σε ηλικία ανθρώπους στον κόσμο και στην κοινωνία, τους προσφωνούν πάντα όπως πρέπει. Για τον Θεό, όμως, δεν χρησιμοποιούν καμία προσφώνηση, μόνο λένε: «Ε» ή «Εσύ εκεί» ή απλώς «Εσύ». Δεν έχουν κάποια προσφώνηση για τον Θεό. Στην κοινωνία ξέρουν να σέβονται τους ηλικιωμένους και να φροντίζουν τους νέους και είναι πολιτισμένοι και ευγενικοί. Όταν, όμως, προσέρχονται ενώπιον του Θεού, δεν είναι σε θέση να κάνουν αυτά τα πράγματα και δεν καταλαβαίνουν πώς να Τον τιμήσουν. Τι είναι, λοιπόν; (Διάβολοι.) Είναι διάβολοι, κλασικοί διάβολοι! Μπορούν να δείξουν σεβασμό και να είναι ευγενικοί προς όσους έχουν κύρος και θέση στην κοινωνία, εκείνους που θαυμάζουν, αλλά και εκείνους από τους οποίους μπορούν να αποκομίσουν κάποια οφέλη. Όταν, όμως, προσέρχονται ενώπιον του Θεού, δεν δείχνουν κανένα σεβασμό και καμία ευγένεια· αντίθετα, προβάλλουν αμέσως αντίσταση, δείχνουν φανερά πως Τον σιχαίνονται και έχουν περιφρονητική στάση απέναντί Του. Τι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Είναι διάβολοι, κλασικοί διάβολοι! Τέτοιοι είναι αυτοί οι δύσπιστοι, αυτοί οι άνθρωποι που διεισδύουν στον οίκο του Θεού και έπειτα αποπέμπονται και διαγράφονται. Δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία γι’ αυτό. Αντιστέκονται έτσι στον Θεό, Του συμπεριφέρονται περιφρονητικά και δεν δίνουν καμία προσοχή στο καθήκον που απαιτεί ο Θεός να εκτελούν οι άνθρωποι. Όποια κι αν είναι η θέση τους στην κοινωνία, όσο μορφωμένοι κι αν είναι και όποια κι αν είναι η ηλικία και το φύλο τους, η φύση-ουσία τους είναι η ίδια. Στον έξω κόσμο, όταν συναντούν κάποιον αξιωματούχο που τους ζητάει να κάνουν κάτι, σπεύδουν να συρθούν στα πόδια του και να του κάνουν τεμενάδες. Γίνονται μετά χαράς και με προθυμία οι δούλοι του αξιωματούχου και προσπαθούν να τον κολακέψουν με τον καλύτερο τρόπο που μπορούν να σκεφτούν. Νιώθουν μεγάλη τιμή αν τους σφίξει το χέρι ή τους αγκαλιάσει μια διασημότητα ή κάποιος πρόεδρος και μπορεί, μάλιστα, να μην πλύνουν ξανά τα χέρια τους ή να μην αλλάξουν τα ρούχα τους για το υπόλοιπο της ζωής τους. Θεωρούν αυτές τις διασημότητες κι αυτούς τους σπουδαίους ανθρώπους ως ανώτερους και σπουδαιότερους ακόμη κι από τον Θεό. Γι’ αυτό και είναι ικανοί να σιχαίνονται τον Θεό μες στην καρδιά τους. Ό,τι κι αν λέει ο Θεός, όποιο έργο κι αν κάνει, αυτοί οι άνθρωποι δεν το θεωρούν ως κάτι το αξιόλογο. Και όχι μόνο αυτό, αλλά θέλουν μονίμως να επεξεργαστούν τα λόγια του Θεού και να τα αλλάξουν, να προσθέσουν σ’ αυτά το δικό τους νόημα και να τα κάνουν να συμφωνούν απόλυτα με τα όσα σκέφτονται οι ίδιοι. Η φύση-ουσία όλων αυτών των ανθρώπων είναι προβληματική. Πείτε Μου, είναι σωστό να επιτρέψουμε σ’ αυτούς τους ανθρώπους που ανήκουν στους διαβόλους, που έχουν τη φύση-ουσία των διαβόλων, να παραμείνουν στον οίκο του Θεού; (Όχι, δεν είναι.) Δεν είναι σωστό. Δεν είναι ίδιοι με τους εκλεκτούς του Θεού: Οι εκλεκτοί του Θεού ανήκουν στον Θεό, ενώ αυτοί οι άνθρωποι ανήκουν στους διαβόλους και τον Σατανά.

Τι είδους άνθρωποι πρέπει να συγκεντρωθούν όλοι μαζί ώστε να μπορούν να λέγονται «εκκλησία»; Τι είδους άνθρωποι είναι επιθυμητοί στον οίκο του Θεού; Σε τι είδους ανθρώπους ανήκει ο οίκος του Θεού; Πείτε Μου. (Οι άνθρωποι που πιστεύουν αληθινά στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια.) Αυτό είναι πολύ αυστηρό. Κατά την άποψή Μου, πρέπει να πρόκειται για ανθρώπους που είναι τουλάχιστον διατεθειμένοι να δουλέψουν. Μπορεί να μην αγαπούν την αλήθεια, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι την αποστρέφονται. Κάνουν αναντίρρητα αυτό που τους ζητά ο οίκος του Θεού, είναι υπάκουοι και μπορούν να υποταχθούν. Όσον αφορά τις προϋποθέσεις επιδίωξης της αλήθειας, κάποιοι άνθρωποι μπορεί να θεωρούν πως υστερούν σε επίπεδο, ενώ ούτε τους αρέσει ούτε τους ενδιαφέρει ιδιαίτερα να επιδιώκουν την αλήθεια. Μπορεί να το βρίσκουν αποδεκτό να ακούνε αραιά και πού κάποιο κήρυγμα. Μερικές φορές, μάλιστα, τους παίρνει ο ύπνος όταν ακούνε κάποιο κήρυγμα κι όταν ξυπνούν αναρωτιούνται: «Τι άκουγα, άραγε; Δεν θυμάμαι. Καλύτερα να πιάσω δουλειά. Είναι αρκετό να κάνω απλώς τη δουλειά μου». Δεν είναι απείθαρχοι, δεν προκαλούν διατάραξη και εργάζονται σκληρά σε όποιο έργο τούς έχει ανατεθεί. Δείχνουν πραγματικά ειλικρινείς και είναι σαν γέρικα υποζύγια: ο ιδιοκτήτης τους τους λέει απλώς να εργαστούν και, είτε έχουν να γυρίσουν τη μυλόπετρα, να σύρουν το άροτρο, να δουλέψουν στα χωράφια ή να τραβήξουν το κάρο, πάντα δείχνουν πραγματικά ειλικρινείς και μπορούν να ολοκληρώσουν τις εργασίες τους χωρίς να δημιουργήσουν μπελάδες. Τι σκέφτονται; «Μου είπαν πως είμαι κάποιος που δουλεύει, οπότε θα δουλέψω. Δεν αξίζω τίποτα. Είμαι ασήμαντος, ένα μηδενικό. Εφόσον δουλεύω για τον Θεό, Εκείνος με εξυψώνει και δεν νιώθω καθόλου αδικημένος». Αυτή, βλέπεις, είναι η στάση τους. Άρα, λοιπόν, τέτοιοι άνθρωποι θα πρέπει να παραμείνουν στον οίκο του Θεού. Αν και μπορεί να έχουν ελαττώματα, ατέλειες και κακές συνήθειες, αν και μπορεί μάλιστα να υστερούν σε επίπεδο ή να είναι ανόητοι, μπορώ να τους ανεχθώ και να τους συμπεριλάβω όλους· δεν Μου είναι πρόβλημα, τους δίνω ευκαιρίες. Τι είδους ευκαιρίες; Τους δίνω την ευκαιρία να δουλέψουν ή να φτάσουν στη σωτηρία; Και τα δύο, φυσικά. Ως δημιουργήματα, είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν για τον Θεό, να δουλέψουν στον οίκο του Θεού, και αυτό αποτελεί δικαίωμά τους. Εκτός αυτού, εφόσον έχουν αυτήν την επιθυμία, θα πρέπει να τους δοθεί η ευκαιρία να φτάσουν στη σωτηρία. Υπάρχουν όμως κάποιοι που λένε: «Μα δεν επιζητούν να φτάσουν στη σωτηρία!» Αν δεν επιζητούν να φτάσουν στη σωτηρία, αυτό είναι δικό τους θέμα. Αν μη τι άλλο, όμως, μπορώ να δείξω ειδική εύνοια σ’ αυτούς τους ανθρώπους και να τους δώσω την ευκαιρία να φτάσουν στη σωτηρία· την έχουν αυτήν την ευκαιρία. Τι εννοώ όταν λέω πως την έχουν την ευκαιρία; Εννοώ πως πράγματι υστερούν σε επίπεδο, είναι κάπως ανόητοι, δεν μπορούν να αναλάβουν μεγάλα ή σημαντικά έργα ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους, μπορούν να κάνουν μόνο ένα συνηθισμένο καθήκον, δεν παίζουν ιδιαίτερα σημαντικό ρόλο στον οίκο του Θεού, δεν αναλαμβάνουν σημαντικές δουλειές καθώς ο Θεός διευρύνει το έργο Του και δεν συνεισφέρουν ιδιαίτερα· παρόλα αυτά, όμως, τους δείχνω ειδική εύνοια και τους δίνω την ευκαιρία να σωθούν, επειδή θέλουν να δουλέψουν πρόθυμα για τον Θεό. Αυτή είναι, λοιπόν, η ειδική εύνοια που τους δίνεται. Ο Θεός δίνει πολλές ευκαιρίες σε κάθε άνθρωπο. Φέρεται δίκαια στους ανθρώπους; (Ναι.) Κι αυτό επειδή, όσο αδύναμοι κι αν είναι, όσο κι αν υστερούν σε επίπεδο και όσο ανόητοι κι αν είναι, δεν παύουν να είναι μέλη της συνηθισμένης και διεφθαρμένης ανθρώπινης φυλής· δεν επιδιώκουν πολύ ενεργά την αλήθεια, αλλά παραμένουν σωστοί ως άνθρωποι. Στο τέλος, κατά την άποψη του Θεού, άσχετα από το αν μπορέσουν να αποκτήσουν την αλήθεια και να φτάσουν στη σωτηρία, Εκείνος τους δείχνει καλοσύνη και ειδική εύνοια, γιατί το καλούπι και η ουσία αυτών των ανθρώπων είναι τελείως διαφορετικά από εκείνα των δύσπιστων και των διαβόλων που εναντιώνονται στον Θεό. Εκείνοι οι άνθρωποι είναι διάβολοι και εχθροί του Θεού, ενώ αυτοί, παρόλο που επιζητούν απλώς να δουλέψουν και αρκούνται σε κάτι τέτοιο, δεν αντιστέκονται στον Θεό μέσα στην καρδιά τους. Δεν θα επιτεθούν ποτέ ενεργά στον Θεό, δεν θα Τον κρίνουν ούτε θα Τον βλασφημήσουν. Η στάση τους απέναντι στον Θεό είναι θετική και σωστή, δηλαδή είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν για τον Θεό, είτε μπορέσουν να φτάσουν στη σωτηρία είτε όχι. Κάποιοι άλλοι είναι λίγο καλύτεροι απ’ αυτούς: Κατά το χρονικό διάστημα που δουλεύουν, είναι σε θέση να κάνουν πράξη κάποιο μέρος της αλήθειας στον βαθμό που μπορούν, αναζητούν ενεργά και θετικά κάποιες από τις αλήθεια-αρχές και αγωνίζονται να μην πάνε ενάντια στις αρχές. Αυτό επιθυμούν και αυτή είναι η στάση τους· γι’ αυτό και ο Θεός τούς δείχνει καλοσύνη. Ο Θεός δεν τους φέρεται άδικα, απλώς δεν τους ξεγράφει και τους δίνει συνεχώς ευκαιρίες. Όταν φτάσει τελικά στο τέλος του το έργο Του, αν έχουν καταφέρει να υποταχθούν στον Θεό και μπορούν να ξεφύγουν από την επιρροή του Σατανά, τότε ο Θεός θα τους οδηγήσει στη βασιλεία· αυτός πρέπει να είναι ο προορισμός τους. Ο Θεός θέλει να τους σώσει και δεν θα τους ξεγράψει· όσο για το πώς θα το κάνει αυτό και πώς θα εκπληρώσει αυτά τα λόγια ο Θεός, μια μέρα θα το μάθετε. Τι στάση έχει ο Θεός απέναντι στους διαβόλους και τους σατανάδες; (Τους αποστρέφεται.) Η στάση Του είναι ότι τους αποστρέφεται. Είναι περιττό να πούμε πως τους αποστρέφεται. Ο Θεός χρησιμοποιεί τους διαβόλους και τους σατανάδες ώστε να παρέχουν υπηρεσίες στον κατάλληλο χρόνο και τόπο, στην κατάλληλη κατάσταση και με τα κατάλληλα πράγματα. Μόλις έχουν παράσχει τις υπηρεσίες τους, εκδιώκονται χωρίς δεύτερη σκέψη. Η φύση-ουσία τους, με βάση την οποία δεν επιδιώκουν την αλήθεια και την αποστρέφονται, εκτίθεται συνεχώς σε κάθε λογής καταστάσεις. Ο Θεός δεν τους δείχνει καλοσύνη, διότι τους απεχθάνεται παράφορα και Τον αηδιάζουν υπερβολικά. Ωστόσο, αυτοί οι ανόητοι άνθρωποι που έχουν χαμηλό επίπεδο, κάποιοι εκ των οποίων μπορεί μάλιστα να είναι μπερδεμένοι, είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν για τον Θεό και έχουν τη στάση και την αποφασιστικότητα να «θέλουν να δουλέψουν για τον Θεό και να μην το μετανιώσουν ποτέ». Στην καθημερινή τους ζωή, λοιπόν, ο Θεός θα συγχωρεί πάντοτε την ανοησία τους και θα ανέχεται τις αδυναμίες τους, ενώ συγχρόνως θα τους προστατεύει και θα τους προσέχει. Τι εννοώ όταν λέω πως ο Θεός θα τους προστατεύει και θα τους προσέχει; Εννοώ πως θα τους διαφωτίζει σχετικά με το κυριολεκτικό νόημα του λιγοστού μέρους της αλήθειας το οποίο μπορούν να συλλάβουν και θα τους δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσουν το μέρος της αλήθειας που είναι σε θέση να συλλάβουν. Ο Θεός είναι μαζί τους, δίνοντάς τους γαλήνη και χαρά· και όταν αντιμετωπίσουν κάποιον πειρασμό, ο Θεός θα διευθετήσει γι’ αυτούς τα κατάλληλα περιβάλλοντα ώστε να τους προστατέψει απ’ αυτόν. Ποιοι είναι οι κύριοι πειρασμοί; Οι πειρασμοί είναι πολλοί: Ο γάμος, οι ανάρμοστες σχέσεις μεταξύ ανδρών και γυναικών, τα χρήματα, η θέση, η δόξα και τα κέρδη, η φήμη, μια καλή δουλειά κι ένας καλός μισθός, και άλλα τέτοια. Όλα αυτά είναι πειρασμοί. Και με ποιους άλλους τρόπους προστατεύει ο Θεός τους ανθρώπους; Θεραπεύει την ασθένειά σου για να μην υποφέρεις, φροντίζει να μη σε παγιδέψουν και να μη σου επιτεθούν κακοί άνθρωποι, και άλλα παρόμοια. Εκτός αυτού, όταν αντιμετωπίσεις κάποιες δυσκολίες ή κάποια πράγματα που φαίνονται καταστροφικά, ο Θεός θα κανονίσει να σε προστατέψουν απ’ τις εν λόγω καταστροφές και δυσκολίες κάποια άτομα, γεγονότα και πράγματα. Μ’ αυτόν τον τρόπο θα σου δώσει τη δυνατότητα να δουλεύεις απρόσκοπτα για τον Θεό μέσα στον οίκο Του όπως επιθυμείς και μέχρι τέλους. Δεν είναι καλό αυτό; (Ναι, είναι.) Άρα, λοιπόν, όταν όλα κυλούν ομαλά και όπως τα θέλεις, από πού προέρχεται αυτό; (Από την προστασία του Θεού.) Σωστά, προέρχεται από την προστασία του Θεού, από το γεγονός ότι σε προσέχει, καθώς και από την καλοσύνη Του. Όμως οι άνθρωποι που ανήκουν στους διαβόλους δεν μπορούν παρά να κάνουν διαβολικά πράγματα. Όλο λάθη κάνουν και όλοι τους έχουν κακές προθέσεις. Είναι φυσιολογικό γι’ αυτούς να υποκύπτουν συχνά στους πειρασμούς· είναι αυτό ακριβώς που χρειάζονται, σαν να πέφτει ξαφνικά απ’ τον ουρανό ένας μεγάλος βράχος, να τους χτυπάει στο κεφάλι και να τους συνθλίβει, σκοτώνοντάς τους. Αυτά είναι πράγματα που θα αντιμετωπίσουν κι εκείνοι που είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν για τον Θεό· όμως, με τη θαυμαστή προστασία του Θεού, αυτή η καταστροφή δεν θα τους πλήξει, αλλά θα τους προσπεράσει. Έτσι, θα πουν από μέσα τους: «Ο Θεός με προστατεύει, δεν έχει έρθει η ώρα μου να πεθάνω!» Ο Θεός σε κρατά ζωντανό επειδή Του είσαι ακόμα χρήσιμος. Ο Θεός σού έδωσε τη ζωή σου. Γιατί να μη σε προστατεύει, εφόσον είσαι διατεθειμένος να δουλέψεις γι’ Αυτόν και να Του προσφέρεις τον εαυτό σου; Είναι βέβαιο πως θα σε προστατέψει. Ζητά πολλά ο Θεός από τους ανθρώπους; (Όχι.) Στην πραγματικότητα, αυτοί οι άνθρωποι που είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν για τον Θεό δεν είναι ιδιαίτερα ταλαντούχοι και το επίπεδό τους δεν είναι και τόσο σπουδαίο. Έχουν περιορισμένη κατανόηση της αλήθειας, σε σημείο μάλιστα που μπορούν να κατανοήσουν μόνο κάποια λόγια και δόγματα, και να μάθουν να μιλούν όπως οι άλλοι άνθρωποι. Πολύ απλά, όμως, δεν είναι σε θέση να συλλάβουν τις αλήθεια-αρχές, ούτε καταφέρνουν να επιδιώξουν την αλήθεια ή να φτάσουν στη σωτηρία. Η υποταγή τους στον Θεό φτάνει μόνο μέχρι το σημείο να κάνουν ό,τι τους λέει ο οίκος του Θεού και δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσουν να υποταχθούν στην αλήθεια. Αυτό είναι όλο κι όλο. Έτσι, λοιπόν, ο Θεός δεν τους απορρίπτει, επειδή δεν είναι παρά συνηθισμένα διεφθαρμένα ανθρώπινα όντα και επειδή είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν γι’ Αυτόν. Είναι, επομένως, σίγουρο πως οι άνθρωποι που εκκαθαρίζονται είναι τελείως άχρηστοι. Αν είσαι πραγματικά καλός άνθρωπος, αν είσαι πραγματικά κάποιος άνθρωπος που έχει επιλέξει ο Θεός, αν έχεις πραγματικά μια στάση υποταγής απέναντι στον Θεό, καθώς και την επιθυμία και τη στάση να είσαι διατεθειμένος να δουλέψεις για τον Θεό χωρίς να το μετανιώσεις ποτέ, τότε ο Θεός δεν θα σε απορρίψει σε καμία περίπτωση και, αντίθετα, θα σου δείξει καλοσύνη. Αυτό θα είναι ευλογία για σένα και ο Θεός θέλει τέτοιους ανθρώπους. Ο Θεός θέλει ανθρώπους οι οποίοι, αν και δεν επιδιώκουν την αλήθεια και δεν είναι σε θέση να την κατανοήσουν επειδή υστερούν σε επίπεδο, είναι διατεθειμένοι να δουλέψουν για τον Θεό. Το άλλο είδος ανθρώπων που θέλει ο Θεός είναι εκείνοι που θέλουν να επιδιώξουν την αλήθεια, αγαπούν την αλήθεια, αγαπούν την αμεροληψία, τη δικαιοσύνη και τα θετικά πράγματα, θέλουν να υποταχθούν στην αλήθεια και, μόλις κατανοήσουν και συλλάβουν την αλήθεια, μόλις καταφέρουν να γνωρίσουν και να αντιληφθούν την αλήθεια, είναι σε θέση να υπακούν, να υποτάσσονται και να ασκούνται σύμφωνα μ’ αυτήν. Πέρα απ’ αυτό, οι άνθρωποι αυτοί είναι αποφασισμένοι να επιδιώξουν την αλήθεια και να φτάσουν στη σωτηρία και δεν έχουν αμφισβητήσει ποτέ τους τον Θεό. Είναι, φυσικά, οι άνθρωποι που αγαπά ο Θεός και θέλει να σώσει. Εσύ, όμως, μπορείς να ανταποκριθείς σ’ αυτό το πρότυπο; Και τι θα κάνεις αν δεν μπορέσεις να ανταποκριθείς σ’ αυτό; Αν μη τι άλλο, η στάση σου απέναντι στον Θεό και την αλήθεια δεν πρέπει να είναι εκείνη των διαβόλων και του Σατανά. Πρέπει, τουλάχιστον, να πλησιάσεις στο πρότυπο που εγκρίνει ο Θεός και να είσαι διατεθειμένος να δουλέψεις γι’ Αυτόν. Αν εναντιώνεσαι διαρκώς στον Θεό, αν οι πράξεις σου πηγαίνουν κόντρα στον Θεό και πάντα Του επιτίθεσαι και Τον βλασφημείς μέσα στην καρδιά σου, τότε θα βρεθείς σε μια δύσκολη και επικίνδυνη κατάσταση. Θα πρέπει να γνωρίζεις ξεκάθαρα μέσα στην καρδιά σου ποια στάση οφείλεις να έχεις απέναντι στον Θεό και θα πρέπει να κατηγοριοποιείς τον εαυτό σου σύμφωνα με τα διαφορετικά είδη ανθρώπων για τα οποία μιλάω εδώ.