Πέρα από τις αρρώστιες, οι άνθρωποι νιώθουν συχνά αγωνία, άγχος και ανησυχία και για κάποια άλλα αληθινά προβλήματα στη ζωή τους. Τα προβλήματα αυτά είναι πολλά. Για παράδειγμα, η φροντίδα των ηλικιωμένων και η ανατροφή των παιδιών στο σπίτι, τα χρήματα που χρειάζονται τα παιδιά για την εκπαίδευση και τα έξοδα διαβίωσής τους, τα χρήματα που χρειάζονται οι ηλικιωμένοι για τυχόν προβλήματα υγείας και τα μεγάλα χρηματικά ποσά που απαιτούνται για τα καθημερινά έξοδα διαβίωσης. Θέλετε να εκτελείτε το καθήκον σας, αλλά πώς θα ζήσετε αν παραιτηθείτε από τη δουλειά σας; Οι οικογενειακές σας αποταμιεύσεις θα εξαντληθούν γρήγορα, οπότε τι θα κάνετε χωρίς χρήματα; Από τη μία, αν βρείτε μια δουλειά ώστε να βγάζετε χρήματα, θα καθυστερείτε στην εκτέλεση του καθήκοντός σας. Αν, από την άλλη, παραιτηθείτε από τη δουλειά σας για να εκτελέσετε το καθήκον σας, δεν θα μπορείτε να επιλύσετε τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε στο σπίτι. Τι θα πρέπει να κάνετε, λοιπόν; Αυτά τα πράγματα παιδεύουν και μπερδεύουν πολλούς ανθρώπους. Γι’ αυτό και όλοι τους λαχταρούν να έρθει η ημέρα του Θεού και αναρωτιούνται πότε θα συμβούν οι μεγάλες καταστροφές και αν πρέπει να φτιάξουν κάποιο απόθεμα τροφίμων. Αν προετοιμαστούν γι’ αυτό το ενδεχόμενο, δεν θα τους περισσέψουν χρήματα στο σπίτι και η ζωή θα γίνει πολύ δύσκολη. Βλέπουν άλλους ανθρώπους να φορούν καλύτερα ρούχα και να τρώνε καλύτερα φαγητά, κι έτσι νιώθουν δυστυχισμένοι και θεωρούν πως η ζωή τους είναι πολύ δύσκολη. Τρώνε κρέας μόνο μια στο τόσο, ενώ αν έχουν λίγα αυγά, δεν θέλουν να τα φάνε και τρέχουν στην αγορά να τα πουλήσουν για να βγάλουν λίγα χρήματα. Καθώς σκέφτονται όλες αυτές τις δυσκολίες, αρχίζουν να ανησυχούν: «Πότε θα τελειώσουν οι δύσκολες μέρες; Όλο ακούω να λένε: “Η ημέρα του Θεού έρχεται, καταφτάνει” και “Το έργο του Θεού κοντεύει να τελειώσει”, αλλά θα μου πει ποτέ κανείς πότε θα γίνει αυτό; Ποιος το ξέρει με βεβαιότητα;» Κάποιοι άνθρωποι εκτελούν το καθήκον τους μακριά από το σπίτι τους για πολλά χρόνια και, πού και πού, σκέφτονται: «Δεν έχω ιδέα πόσο έχουν μεγαλώσει τα παιδιά μου ή αν οι γονείς μου είναι καλά στην υγεία τους. Λείπω τόσα χρόνια και δεν τους έχω φροντίσει. Μήπως αντιμετωπίζουν δυσκολίες; Τι θα κάνουν αν αρρωστήσουν; Θα τους φροντίσει κανείς; Δεν έχω ιδέα αν ζουν ακόμη οι γονείς μου. Αν ζουν, πάντως, πρέπει να κοντεύουν τα ενενήντα». Όταν σκέφτονται αυτά τα πράγματα, τους κυριεύει ένα απερίγραπτο άγχος. Πέρα από το άγχος, νιώθουν και ανησυχία. Αυτό δεν τους ωφελεί, όμως, πουθενά, κι έτσι αρχίζουν να νιώθουν αγωνία. Όταν βυθίζονται στην αγωνία, στρέφουν την προσοχή τους στο έργο και στην ημέρα του Θεού και αναρωτιούνται: «Γιατί δεν έχει έρθει ακόμα η ημέρα του Θεού; Πάντα θα περιπλανιόμαστε στη ζωή και θα ζούμε απομονωμένοι όπως τώρα; Πότε θα έρθει η ημέρα του Θεού; Πότε θα φτάσει στο τέλος του το έργο Του; Πότε θα καταστρέψει ο Θεός αυτόν τον κόσμο; Πότε θα φανερωθεί η βασιλεία Του στη γη; Πότε θα δούμε να εμφανίζεται η θεϊκή υπόσταση;» Καθώς σκέφτονται αυτά τα πράγματα ξανά και ξανά, τα αρνητικά συναισθήματα της ανησυχίας, του άγχους και της αγωνίας πλημμυρίζουν την καρδιά τους, στο πρόσωπό τους ζωγραφίζεται κατευθείαν μια έκφραση ανησυχίας, δεν νιώθουν πια χαρά, περπατούν άτονα, δεν έχουν όρεξη να φάνε και χίλιες σκέψεις στροβιλίζονται κάθε μέρα στο μυαλό τους. Είναι καλό να ζει κανείς με τέτοια αρνητικά συναισθήματα; (Όχι.) Ακόμη και μια μικρή δυσκολία στη ζωή αρκεί για να βυθίζονται οι άνθρωποι πού και πού σε αυτά τα αρνητικά συναισθήματα παθητικότητας. Μερικές φορές, μάλιστα, αυτά τα αρνητικά συναισθήματα πλημμυρίζουν εν αγνοία τους την καρδιά τους, χωρίς ιδιαίτερο λόγο και πλαίσιο και χωρίς να πει κανείς κάτι το ιδιαίτερο. Όταν τους πλημμυρίζουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, η επιθυμία και η λαχτάρα τους να καταφτάσει η ημέρα του Θεού, να τελειώσει το έργο Του και να έρθει η βασιλεία Του γίνονται ακόμη πιο έντονες. Κάποιοι άνθρωποι, μάλιστα, πέφτουν στα γόνατα και προσεύχονται στον Θεό με μάτια γεμάτα δάκρυα και λένε: «Θεέ μου, μισώ τον κόσμο και την ανθρωπότητα. Σε παρακαλώ, βάλε τέλος σε όλα αυτά το συντομότερο δυνατό, βάλε τέλος στη σαρκική ζωή των ανθρώπων και όλες αυτές τις ταλαιπωρίες». Προσεύχονται έτσι πολλές φορές, αλλά δεν έχει αποτέλεσμα. Τα αρνητικά συναισθήματα της ανησυχίας, του άγχους και της αγωνίας εξακολουθούν να τυλίγουν την καρδιά τους, παραμένουν στις σκέψεις τους και βαθιά μέσα στο πνεύμα τους, και τους επηρεάζουν και τους περιορίζουν έντονα. Στην πραγματικότητα, ο μόνος λόγος για τον οποίο συμβαίνει αυτό είναι επειδή λαχταρούν να έρθει νωρίτερα η ημέρα του Θεού, να τελειώσει νωρίτερα το έργο Του, να λάβουν ευλογίες το συντομότερο δυνατό, να έχουν έναν καλό προορισμό και να εισέλθουν στον ουρανό ή στη βασιλεία που φαντάζονται και λαχταρούν στο μυαλό τους. Γι’ αυτό και ενθουσιάζονται διαρκώς τόσο πολύ γι’ αυτά τα πράγματα μέσα στα μύχια της καρδιάς τους. Επιφανειακά δίνουν την εντύπωση πως είναι ενθουσιασμένοι, αλλά στην πραγματικότητα νιώθουν αγωνία, άγχος και ανησυχία. Όταν οι άνθρωποι περιβάλλονται διαρκώς από συναισθήματα αγωνίας, άγχους και ανησυχίας, αρχίζουν να σκέφτονται ενεργά το εξής: «Αν δεν πρόκειται να έρθει σύντομα η ημέρα του Θεού ούτε να ολοκληρωθεί το συντομότερο δυνατό το έργο Του, τότε καλύτερα να εκμεταλλευτώ τα νιάτα μου και το γεγονός πως μπορώ να εργαστώ σκληρά. Θέλω να βρω μια δουλειά και να βγάλω χρήματα, να εργαστώ σκληρά για κάποιο διάστημα στον έξω κόσμο και να απολαύσω τη ζωή. Αν δεν πρόκειται να έρθει σύντομα η ημέρα του Θεού, θέλω να επιστρέψω στο σπίτι μου και να ξανασμίξω με την οικογένειά μου, να βρω έναν σύντροφο, να ζήσω καλά για κάποιο διάστημα, να στηρίξω τους γονείς μου και να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Όταν γεράσω και έχω πολλά παιδιά, θα ζούμε όλοι μαζί και θα απολαμβάνουμε την οικογενειακή ζωή. Πόσο υπέροχη και γλυκιά εικόνα είναι αυτή!» Όταν σκέφτονται έτσι, ανυπομονούν να απολαύσουν μια τέτοια ζωή. Όποτε σκέφτονται πως η ημέρα του Θεού θα έρθει σύντομα και πως το έργο Του κοντεύει να φτάσει στο τέλος του, νιώθουν ακόμη πιο έντονη επιθυμία και λαχτάρα να τελειώσει το συντομότερο δυνατό. Σε μια τέτοια κατάσταση, όταν, δηλαδή, τα γεγονότα δεν συμβαδίζουν με τα θέλω των ανθρώπων, όταν οι άνθρωποι δεν βλέπουν καμία ένδειξη πως τελειώνει το έργο Του ή πως καταφτάνει η ημέρα Του, τα συναισθήματα αγωνίας, άγχους και ανησυχίας που νιώθουν γίνονται όλο και πιο έντονα. Έχουν τις εξής ανησυχίες: «Ποιος θα με φροντίσει σε λίγα χρόνια, όταν θα έχω γεράσει και δεν θα έχω βρει σύντροφο; Αν εκτελώ συνεχώς το καθήκον μου στον οίκο του Θεού και έχω ήδη κόψει κάθε δεσμό με την κοινωνία, θα μπορέσω να επανενταχθώ σ’ αυτήν όταν γυρίσω σπίτι μου; Αν αρχίσω πάλι να δουλεύω σε λίγα χρόνια ή επιστρέψω στην παλιά μου εργασία, θα καταφέρω να συμβαδίσω με την εποχή, να ξεχωρίσω από το πλήθος και να επιβιώσω;» Όσο περισσότερο ανησυχούν για τέτοια πράγματα και όσο μεγαλύτερο άγχος και αγωνία νιώθουν γι’ αυτά τόσο λιγότερο μπορούν να εκτελέσουν με ηρεμία το καθήκον τους και να ακολουθήσουν τον Θεό στον οίκο Του. Έτσι, λοιπόν, ανησυχούν όλο και περισσότερο για το μέλλον τους, τις προοπτικές τους, την οικογενειακή τους ζωή και για όλες τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίσουν μελλοντικά στη ζωή. Κάνουν κάθε είδους σκέψεις και ανησυχούν για τα πάντα. Ανησυχούν ακόμη και για το πώς θα είναι η ζωή για τα εγγόνια τους και τους απογόνους των εγγονιών τους. Οι σκέψεις που κάνουν φτάνουν μακριά και είναι πολύ διεξοδικές, και συλλογίζονται προσεκτικά τα πάντα. Όταν οι άνθρωποι έχουν τέτοιες ανησυχίες, άγχη και αγωνίες, δεν μπορούν να εκτελέσουν με ηρεμία τα καθήκοντά τους ούτε να ακολουθήσουν απλά τον Θεό. Αντίθετα, κάνουν συχνά ενεργές σκέψεις και είναι μια έτσι και μια αλλιώς. Όταν βλέπουν πως το ευαγγελικό έργο προχωράει πολύ καλά, σκέφτονται: «Η ημέρα του Θεού θα έρθει σύντομα. Πρέπει να εκτελέσω καλά το καθήκον μου! Πάμε! Πρέπει να συνεχίσω για λίγα ακόμα χρόνια, δεν μένει πλέον πολύς καιρός. Όλα τα βάσανά μου θα αξίζουν τον κόπο, θα αποφέρουν καρπούς και δεν θα έχω άλλες ανησυχίες!» Περνάνε, όμως, λίγα χρόνια και οι μεγάλες καταστροφές δεν καταφτάνουν και κανείς δεν αναφέρει την ημέρα του Θεού. Τότε, η καρδιά τους ψυχραίνεται. Η αγωνία, το άγχος, η ανησυχία και οι ενεργές τους σκέψεις πάνε κι έρχονται συνεχώς, επαναλαμβάνονται έτσι ξανά και ξανά, κάνοντας κύκλους δίχως τέλος, ανάλογα με τη διεθνή κατάσταση και την κατάσταση στον οίκο του Θεού. Δεν μπορούν να κάνουν τίποτα για να τα ελέγξουν και, ό,τι κι αν πει οποιοσδήποτε, δεν μπορούν να αλλάξουν την κατάσταση στην οποία βρίσκονται. Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι; (Ναι.) Τους είναι εύκολο να μείνουν σταθεροί; (Όχι.) Το πόση ενέργεια αφιερώνουν στα καθήκοντά τους, καθώς και η στάση και διάθεση που έχουν καθώς τα εκτελούν, βασίζονται στα «τελευταία νέα». Λένε κάποιοι: «Σύμφωνα με έγκυρες ειδήσεις, η διάδοση του ευαγγελίου του Θεού προχωράει με εξαιρετικό ρυθμό!» Άλλοι, πάλι, λένε: «Σύμφωνα με τα τελευταία νέα, οι καταστροφές είναι πολύ συχνές σε όλον τον κόσμο. Απ’ ό,τι φαίνεται, η κατάσταση που επικρατεί στον κόσμο και οι καταστροφές που έχουν συμβεί έχουν πλέον εκπληρώσει την τάδε καταστροφή που αναφέρεται στο Βιβλίο της Αποκάλυψης. Σύντομα θα ολοκληρωθεί το έργο του Θεού και θα έρθει η ημέρα Του, όλος ο θρησκευτικός κόσμος βρίσκεται σε αναταραχή!» Όποτε ακούνε τα «τελευταία νέα» ή «έγκυρες ειδήσεις», η αγωνία, το άγχος και η ανησυχία τους καταλαγιάζουν προσωρινά και δεν τους αναστατώνουν κι έτσι σταματάνε για κάποιο διάστημα να κάνουν ενεργές σκέψεις. Όταν, όμως, περάσει καιρός χωρίς να ακούσουν «έγκυρες ειδήσεις» ή «επιβεβαιωμένες πληροφορίες», αρχίζουν να ξεχύνονται από μέσα τους η αγωνία, το άγχος, η ανησυχία και οι ενεργές τους σκέψεις. Κάποιοι άνθρωποι, μάλιστα, κάνουν προετοιμασίες: Σκέφτονται πού θα υποβάλουν αίτηση για δουλειά, πόσα παιδιά θα κάνουν, πού θα πάνε τα παιδιά τους σχολείο μετά από λίγα χρόνια, πώς θα προετοιμαστούν για τα δίδακτρα του κολεγίου τους, ενώ σχεδιάζουν ακόμη και να αγοράσουν σπίτι, οικόπεδο ή αυτοκίνητο. Όταν, όμως, ακούνε «έγκυρες ειδήσεις», όλα αυτά μπαίνουν προσωρινά σε αναμονή. Σαν ανέκδοτο δεν είναι όλο αυτό; (Ναι.) Πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν το θέλουν με όλη τους την καρδιά. Δεν είναι σαν κάποιους άλλους, που λένε πως η πίστη στον Θεό είναι το σωστό μονοπάτι στη ζωή, είναι η ζωή με τη μεγαλύτερη ουσία και αξία· όπως κι αν τους καθοδηγήσει ή ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, εκείνοι είναι σίγουροι πως όλα όσα κάνει αποσκοπούν στη σωτηρία των ανθρώπων, οπότε θα Τον ακολουθούν μέχρι τέλους. Ακόμη κι αν γεράσει ο ουρανός και η γη, αλλάξουν τα άστρα θέση, στερέψουν οι θάλασσες, γίνουν σκόνη τα βράχια ή γίνουν οι θάλασσες στεριές και οι στεριές θάλασσες, η καρδιά τους δεν θα αλλάξει και θα παραμείνει το ίδιο αποφασισμένη. Δίνουν την καρδιά τους στον Θεό για το υπόλοιπο της ζωής τους· κι αν υπάρχει άλλη ζωή μετά από αυτήν, και πάλι θα ακολουθούν τον Θεό. Αυτοί οι άνθρωποι, όμως, που αντιμετωπίζουν τόσες δυσκολίες στη ζωή, δεν σκέφτονται έτσι. Στην πίστη τους στον Θεό, τηρούν μια στάση του είδους «βλέποντας και κάνοντας»· ζουν τη ζωή τους με όποιον τρόπο πιστεύουν οι ίδιοι πως οφείλουν να τη ζουν. Δεν θα αλλάξουν τους τρόπους και τα μέσα με τα οποία ζουν ούτε τις επιθυμίες και τα σχέδιά τους απλώς επειδή πιστεύουν στον Θεό και ακολουθούν το μονοπάτι της πίστης σ’ Αυτόν. Δεν αλλάζουν τα όποια σχέδια είχαν στην αρχή απλώς και μόνο επειδή πιστεύουν στον Θεό· δεν αλλάζουν τίποτε απολύτως και θέλουν να ζουν όπως οι άπιστοι. Η πίστη στον Θεό, όμως, περιλαμβάνει και κάτι πολύ συγκεκριμένο: Σύντομα θα καταφτάσει η ημέρα του Θεού, θα έρθει η βασιλεία Του και θα λάβουν χώρα οι μεγάλες καταστροφές. Όσοι πιστεύουν στον Θεό θα καταφέρουν να ξεφύγουν από τις καταστροφές, δεν θα χαθούν σ’ αυτές και θα σωθούν —και γι’ αυτόν και μόνο τον λόγο ενδιαφέρονται τόσο πολύ για την πίστη στον Θεό. Άρα, λοιπόν, ο σκοπός και το επίκεντρο της πίστης τους στον Θεό είναι πάντα και μόνο αυτό το συγκεκριμένο πράγμα. Όσα κηρύγματα και αν ακούσουν, όσες συναναστροφές πάνω στην αλήθεια κι αν ακούσουν από άλλους ή όσο καιρό κι αν πιστεύουν στον Θεό, δεν αλλάζουν ούτε εγκαταλείπουν ποτέ τον τρόπο με τον οποίο πιστεύουν στον Θεό. Ούτε τα κηρύγματα που ακούνε ούτε η αλήθεια που κατανοούν δεν τους κάνουν να αλλάξουν ή να εγκαταλείψουν τις εσφαλμένες απόψεις που έχουν σχετικά με την πίστη στον Θεό. Έτσι, λοιπόν, είτε υπάρξει κάποια αλλαγή στην κατάσταση στον έξω κόσμο ή στον οίκο του Θεού είτε ακουστεί κάτι σχετικά, επηρεάζει πάντα αυτό το πράγμα που τους ανησυχεί περισσότερο μέσα στα μύχια της καρδιάς τους. Αν ακούσουν πως το έργο του Θεού κοντεύει να ολοκληρωθεί, νιώθουν τρισευτυχισμένοι. Αν, όμως, ακούσουν πως είναι ακόμα πολύ νωρίς για να ολοκληρωθεί και δεν αντέχουν άλλο, τότε η αγωνία, το άγχος και η ανησυχία τους θα εντείνονται μέρα με τη μέρα και θα αρχίσουν τις προετοιμασίες για να εγκαταλείψουν άμεσα και να κόψουν κάθε δεσμό με τον οίκο του Θεού και τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Υπάρχουν, φυσικά κι εκείνοι που, ανά πάσα στιγμή, αρχίζουν να προετοιμάζονται να διαγράψουν όλα τα στοιχεία επικοινωνίας και τα μηνύματα των αδελφών τους και να επιστρέψουν στην εκκλησία τα βιβλία των λόγων του Θεού που τους έστειλε ο οίκος Του. Σκέφτονται το εξής: «Δεν γίνεται με τίποτα να συνεχίσω να ακολουθώ το μονοπάτι της πίστης στον Θεό και της επιδίωξης της αλήθειας. Νόμιζα πως, αν πίστευα στον Θεό, θα ζούσα μια ευτυχισμένη ζωή, θα έκανα παιδιά, θα λάμβανα ευλογίες και θα εισερχόμουν στη βασιλεία των ουρανών. Τώρα αυτό το όμορφο όνειρο έχει διαλυθεί. Οπότε, θα επιλέξω πάλι να ζήσω μια ευτυχισμένη ζωή, να κάνω παιδιά και να απολαύσω τη ζωή. Παρόλα αυτά, όμως, δεν μπορώ να εγκαταλείψω την πίστη μου στον Θεό. Αν υπάρχει μία πιθανότητα να λάβω τα εκατονταπλάσια σε αυτήν τη ζωή και αιώνια ζωή στην επόμενη, δεν θα είναι ακόμα καλύτερο;» Αυτήν την άποψη έχουν για την πίστη στον Θεό, αυτό είναι το σχέδιό τους και, φυσικά, αυτό κάνουν. Αυτός είναι ο τρόπος σκέψης και αυτά τα σχέδια που κάνουν μέσα στα μύχια της καρδιάς τους όσοι στηρίζονται σε φαντασιοκοπίες κατά την πίστη τους στον Θεό και νιώθουν πάντα αγωνία, άγχος και ανησυχία για τη σαρκική ζωή τους. Αντιπροσωπεύει αυτό που επιδιώκουν και το μονοπάτι που ακολουθούν κατά την πίστη τους στον Θεό. Ποιο είναι το κύριο μέλημά τους; Το πότε θα καταφτάσει η ημέρα του Θεού, πότε θα τελειώσει το έργο Του, πότε θα λάβουν χώρα οι μεγάλες καταστροφές και αν θα μπορέσουν να ξεφύγουν απ’ αυτές. Αυτό είναι το κύριο μέλημά τους.

Αυτό που επιδιώκουν κατά την πίστη τους στον Θεό όσοι νιώθουν διαρκώς αγωνία, άγχος και ανησυχία για τη σαρκική τους ζωή είναι «να λάβουν τα εκατονταπλάσια σε αυτήν τη ζωή και αιώνια ζωή στην επόμενη». Δεν τους αρέσει, όμως, να ακούνε πόσο έχει προχωρήσει το έργο του Θεού, αν εκείνοι που πιστεύουν στον Θεό καταφέρνουν να σωθούν και πόσοι άνθρωποι έχουν αποκτήσει την αλήθεια, έχουν γνωρίσει τον Θεό και έχουν καταθέσει καλή μαρτυρία, λες και αυτά τα πράγματα δεν τους αφορούν καθόλου. Τι είναι αυτό που θέλουν να ακούσουν, λοιπόν; (Πότε θα τελειώσει το έργο του Θεού.) Έχουν μεγαλύτερες ελπίδες, σωστά; Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι υπερβολικά στενόμυαλοι. Κοιτάξτε τις βλέψεις που έχουν· ελπίζουν μόνο σε σπουδαία πράγματα και έχουν καβαλήσει για τα καλά το καλάμι! Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι πολύ χυδαίοι και μιλάνε συνεχώς για αλλαγές στη διάθεση, υποταγή στον Θεό, πιστή εκτέλεση του καθήκοντός τους και το ότι ενεργούν σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Τι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Είναι υπερβολικά στενόμυαλοι! Τι λένε οι Κινέζοι; Είναι πολύ ποταποί. Τι σημαίνει «ποταποί»; Υπερβολικά χυδαίοι. Και τι βλέψεις έχουν αυτοί οι άνθρωποι; Προσβλέπουν σε σπουδαία, υψηλότερα και ανώτερα πράγματα. Όσοι προσβλέπουν σε ανώτερα πράγματα θέλουν πάντα να ανελίσσονται και εξακολουθούν να ελπίζουν μάταια πως ο Θεός θα τους ανυψώσει μια μέρα στον αέρα για να Τον συναντήσουν. Θέλεις να συναντήσεις τον Θεό, αλλά δεν ρωτάς αν ο Θεός θέλει να συναντήσει εσένα. Απλώς επιθυμείς διαρκώς αυτά τα εκπληκτικά πράγματα! Έχεις συναντήσει τον Θεό μόνο λίγες φορές; Οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τον Θεό, οπότε όταν Τον συναντήσεις, και πάλι θα Τον αψηφάς. Τι προκαλεί, λοιπόν, αγωνία, άγχος και ανησυχία σ’ αυτούς τους ανθρώπους; Είναι πραγματικά οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν στη ζωή; Όχι, δεν είναι πως έχουν πραγματικά δυσκολίες στη ζωή τους, αλλά πως το επίκεντρο της πίστης τους στον Θεό είναι η σαρκική τους ζωή. Δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά να ζήσουν μια ευτυχισμένη ζωή, να απολαύσουν την καλή ζωή και ένα καλό μέλλον. Είναι εύκολο να επιλυθούν τα προβλήματα αυτών των ανθρώπων; Υπάρχουν τέτοιοι άνθρωποι στην εκκλησία; Μονίμως ρωτούν τους άλλους: «Αχ, πότε θα έρθει η ημέρα του Θεού; Δεν είπαν πριν λίγα χρόνια πως το έργο του Θεού κόντευε να φτάσει στο τέλος του; Γιατί δεν έχει τελειώσει ακόμη, λοιπόν;» Υπάρχει τρόπος να αντιμετωπίσετε τέτοιους ανθρώπους; Πείτε τους μόνο μία λέξη: «Σύντομα!» Όταν έχετε να κάνετε με τέτοιους ανθρώπους, ρωτήστε τους πρώτα το εξής: «Συνέχεια γι’ αυτό ρωτάς. Μήπως έχεις κάνει σχέδια; Αν ναι, τότε μην παιδεύεσαι· δεν χρειάζεται να μείνεις εδώ αν δεν θέλεις. Κάνε απλώς αυτό που θέλεις. Μην πηγαίνεις ενάντια στις επιθυμίες σου και μη δυσκολεύεις τη ζωή σου. Ο οίκος του Θεού ούτε σε κρατάει με το ζόρι ούτε σε παγιδεύει εδώ. Μπορείς να φύγεις όποτε θέλεις. Μη ρωτάς συνεχώς για τυχόν νέες φήμες. Για όποια φήμη κι αν ρωτήσεις, η μόνη απάντηση που θα πάρεις θα είναι: “Σύντομα!” Αν δεν σε ικανοποιεί αυτή η απάντηση και έχεις ήδη κάνει μέσα σου σχέδια, τα οποία ούτως ή άλλως θα υλοποιήσεις αργά ή γρήγορα, τότε ακολούθησε τη συμβουλή Μου: Δώσε πίσω στην εκκλησία τα βιβλία των λόγων του Θεού το συντομότερο δυνατό, μάζεψε τα πράγματά σου και φύγε. Θα αποχαιρετιστούμε και δεν θα χρειαστεί ποτέ ξανά να νιώσεις αγωνία, άγχος και ανησυχία γι’ αυτά τα πράγματα. Γύρνα στο σπίτι σου και ζήσε τη ζωή σου. Σου εύχομαι ό,τι καλύτερο! Εύχομαι να έχεις μια ευτυχισμένη και χαρούμενη ζωή και όλα να σου πάνε καλά στο μέλλον!» Τι γνώμη έχετε γι’ αυτό; (Είναι καλό.) Συμβουλέψτε τους να φύγουν από την εκκλησία και μην προσπαθήσετε να τους κρατήσετε. Γιατί το λέω αυτό; (Αφού δεν πιστεύουν αληθινά στον Θεό, δεν έχει νόημα να τους κρατήσουμε.) Σωστά· είναι δύσπιστοι! Τι νόημα θα είχε να κρατήσουμε δύσπιστους και να μην τους διώξουμε; Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Μα δεν έχουν κάνει τίποτα κακό και δεν έχουν προκαλέσει διατάραξη». Χρειάζεται να προκαλέσουν διατάραξη; Πείτε Μου, δεν είναι διατάραξη το να παραμένει ένα τέτοιο άτομο σε μια ομάδα ανθρώπων; Όπου κι αν πάει, ήδη προκαλεί διατάραξη με τη συμπεριφορά και τις πράξεις του. Δεν κάνει ποτέ τις πνευματικές του ασκήσεις, δεν διαβάζει ποτέ τα λόγια του Θεού και δεν προσεύχεται ούτε συναναστρέφεται ποτέ με τους άλλους κατά τις συναθροίσεις. Κάνει μόνο τα τυπικά στα καθήκοντά του και ρωτάει συνεχώς ποιες είναι οι τελευταίες φήμες. Είναι εξαιρετικά κυκλοθυμικός και ασταθής. Το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να τρωγοπίνει και να περνάει καλά. Κάποιοι, μάλιστα, είναι τεμπέληδες, δεν έχουν μέτρο στο φαγητό και στον ύπνο, σαχλαμαρίζουν και βρίσκονται στον οίκο του Θεού απλώς και μόνο για να συμπληρωθεί ο απαιτούμενος αριθμός. Είναι χασομέρηδες και δεν τους απασχολεί η εκτέλεση των καθηκόντων τους. Έρχονται στον οίκο του Θεού για να βρουν πράγματα που θα τους ωφελήσουν και για να εκμεταλλευτούν καταστάσεις. Αν δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν κάτι, γίνονται καπνός με την πρώτη ευκαιρία. Δεν είναι, λοιπόν, καλύτερο να φύγουν μια ώρα αρχύτερα; Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν καν απλώς να δουλεύουν μέχρι τέλους, ενώ η δουλειά τους δεν έχει καλό αποτέλεσμα. Όταν όντως δουλεύουν, δεν το κάνουν σωστά. Είναι δύσπιστοι και τίποτε άλλο. Κατά την πίστη τους στον Θεό, βλέπουν τα ζητήματα από μια τρίτη σκοπιά. Όταν ευημερεί ο οίκος του Θεού, είναι ευτυχισμένοι, σκέφτονται πως έχουν ελπίδα να λάβουν ευλογίες, πως έχουν το πλεονέκτημα και πως η πίστη τους στον Θεό δεν ήταν μάταιη, δεν έχουν βγει ζημιωμένοι και έχουν στοιχηματίσει στην πλευρά που θα κερδίσει. Αν, όμως, ο οίκος του Θεού δεχθεί καταπίεση από σατανικές δυνάμεις, τον εγκαταλείψει η κοινωνία, υποστεί συκοφαντίες και διωγμούς και βρεθεί σε δύσκολη κατάσταση, τότε όχι μόνο δεν αναστατώνονται, αλλά και κοροϊδεύουν. Γίνεται να κρατάμε τέτοιους ανθρώπους στην εκκλησία; (Όχι.) Είναι δύσπιστοι και εχθροί! Αν έχεις έναν εχθρό δίπλα σου κι όμως τον βλέπεις σαν αδελφό σου, δεν είσαι ανόητος; Αν αυτοί οι άνθρωποι δεν μπορούν απλώς να δουλεύουν με προθυμία, πρέπει να εκδιωχθούν, σωστά; (Σωστά.) Έτσι είναι. Διώξτε τους γρήγορα και χωρίς να αφήσετε εκκρεμότητες. Δεν υπάρχει λόγος να τους προσφέρετε συμβουλές. Ζητήστε τους απλώς να φύγουν, χωρίς να νιώθετε άβολα γι’ αυτό. Δεν υπάρχει λόγος να ξοδεύετε το σάλιο σας. Πείτε τους να τα μαζέψουν και να γυρίσουν σπίτι τους. Δεν ανήκουν ουσιαστικά στον οίκο του Θεού. Είναι απλώς δύσπιστοι που κατάφεραν να διεισδύσουν στην εκκλησία. Να πάνε από εκεί που ’ρθαν. Ζητήστε τους απλώς να φύγουν. Μόλις εισέλθουν κάποιοι άνθρωποι στην εκκλησία, διαχωρίζουν ξεκάθαρα τον εαυτό τους από τους αδελφούς, τις αδελφές και τον οίκο του Θεού. Κι αυτό επειδή ξέρουν τι έχουν έρθει να κάνουν και ξέρουν αν πιστεύουν αληθινά ή όχι. Πέρα από τις ελπίδες που έχουν για το πότε θα τελειώσει το έργο του Θεού και το αν θα μπορέσουν να λάβουν ευλογίες, κανένα έργο του οίκου του Θεού και καμία από τις αλήθειες στις οποίες απαιτεί ο Θεός να εισέλθουν οι άνθρωποι δεν έχει σχέση με αυτούς. Δεν δίνουν καμία προσοχή σ’ αυτά τα πράγματα και δεν διαβάζουν τα βιβλία των λόγων του Θεού που τους στέλνει η εκκλησία. Αντίθετα, τα παρατούν από εδώ κι από εκεί, χωρίς να τα βγάλουν καν από τη συσκευασία τους. Τέτοιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό μόνο στα λόγια. Δίνουν την εντύπωση πως πιστεύουν όπως οι άλλοι και κάνουν τα τυπικά για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, αλλά δεν διαβάζουν ποτέ τα λόγια του Θεού. Δεν έχουν ανοίξει ποτέ κάποιο βιβλίο των λόγων Του, δεν έχουν γυρίσει ούτε μια σελίδα και δεν έχουν διαβάσει ούτε μια γραμμή. Δεν παρακολουθούν ποτέ τις βιωματικές εμπειρίες, τις ευαγγελικές ταινίες, τους ύμνους και τα άλλα βίντεο που ανεβάζει ο οίκος του Θεού στο διαδίκτυο. Τι βλέπουν συνήθως; Ειδήσεις, δημοφιλείς εκπομπές, βιντεοκλίπ, κωμωδίες και, γενικότερα, οτιδήποτε ανούσιο. Τι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Πού και πού, πηγαίνουν στην εκκλησία για να ρωτήσουν το εξής: «Σε πόσες χώρες έχει διαδοθεί έως τώρα το ευαγγελικό έργο; Πόσοι άνθρωποι έχουν στραφεί στον Θεό; Σε πόσες χώρες έχουν ιδρυθεί πλέον εκκλησίες; Πόσες εκκλησίες υπάρχουν; Σε ποιο στάδιο βρίσκεται το έργο του Θεού;» Στον ελεύθερο χρόνο τους, ρωτούν συνεχώς για αυτά τα πράγματα. Δεν υπάρχει η υποψία πως ένα τέτοιο άτομο είναι κατάσκοπος; Πείτε Μου, επιτρέπεται να τους κρατάμε αυτούς; (Όχι.) Αν δεν φύγουν μόνοι τους από την εκκλησία, τότε πρέπει να τους απομακρύνετε τη στιγμή που τους ανακαλύψετε και να απαλλάξετε την εκκλησία από τέτοιες μάστιγες. Δεν έχει νόημα να τους κρατάμε, μόνο μπελάδες θα προκαλέσουν. Άρα, λοιπόν, τα πράγματα που προκαλούν αγωνία, άγχος και ανησυχία σ’ αυτούς τους ανθρώπους δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με εμάς. Μην μπείτε στον κόπο να τους δώσετε συμβουλές και είναι ανώφελο να συναναστραφείτε μαζί τους πάνω στην αλήθεια. Ξεφορτωθείτε τους χωρίς πολλά πολλά. Αυτός είναι ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσετε τέτοιους ανθρώπους.