Ποια είναι η τρίτη αρχή που απαιτεί ο Θεός να κάνουν πράξη οι άνθρωποι αναφορικά με το θέμα της εγκατάλειψης της καριέρας; Να απέχουν από τις διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας. Είναι λιγάκι πιο δύσκολο να το καταλάβετε αυτό, σωστά; (Ναι.) Ναι μεν είναι λιγάκι πιο δύσκολο να το καταλάβετε, αλλά είναι κι αυτό μία από τις αρχές· μια αρχή που πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι πιστά αν θέλουν να επιβιώσουν σ’ αυτήν την κοινωνία. Είναι και μια στάση, μια προσέγγιση και μια μέθοδος επιβίωσης που πρέπει να έχει ο κάθε άνθρωπος προκειμένου να επιβιώσει στην κοινωνία. Μπορούμε, βέβαια, να πούμε σαφέστατα πως είναι κι ένα είδος σοφίας σχετικά με την επιβίωση στην κοινωνία. Μπορεί, φαινομενικά, το θέμα της αποχής από τις διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας να μοιάζει μακρινό για τον καθένα. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτές οι δυνάμεις κρύβονται γύρω από τον κάθε άνθρωπο. Πρόκειται για άυλες δυνάμεις και οντότητες που βρίσκονται γύρω απ’ τον καθένα. Για παράδειγμα, όταν επιλέγεις ένα επάγγελμα, σε όποια κοινωνική τάξη και να συγκαταλέγεται αυτό, το σκεπάζει η μεγάλη δύναμη του συγκεκριμένου επαγγέλματος. Σε αυτό το επάγγελμα, δηλαδή, είτε είναι μια δουλειά υψηλού είτε χαμηλού επιπέδου, υπάρχουν κάποιες ομάδες ανθρώπων. Αν τώρα, στο πλαίσιο της κοινωνίας, οι ομάδες αυτές έχουν χρόνια εμπειρίας ή συγκεκριμένα προσόντα και κοινωνικά θεμέλια, τότε δεν χωράει αμφιβολία ότι αποτελεί μια άυλη δύναμη. Ας πάρουμε ως παράδειγμα το επάγγελμα της διδασκαλίας: μπορεί να μη θεωρείται ανώτερο επάγγελμα, αλλά δεν είναι και χαμηλού επιπέδου. Θεωρείται λίγο ανώτερο από επαγγέλματα όπως γεωργός ή τεχνίτης, αλλά και λίγο κατώτερο σε σχέση με τα επαγγέλματα που έχουν πραγματικά υψηλή θέση στην κοινωνία. Στα πλαίσια της διδασκαλίας, λοιπόν, πέρα από την απλή δουλειά που κάνεις εσύ, ο κλάδος έχει κατακλυστεί από πολλούς άλλους ανθρώπους. Γίνεται, έτσι, μια διαφοροποίηση στον κλάδο αυτόν ανάλογα με την αρχαιότητα και την εμπειρία του καθενός. Στα ανώτερα επίπεδα βρίσκεται ένα κλιμάκιο ανθρώπων που ελέγχουν πράγματα όπως το προσωπικό, τις τάσεις, τις πολιτικές, τους κανονισμούς και τους κανόνες· αυτό αποτελεί την αντίστοιχη δύναμη του συγκεκριμένου επαγγέλματος. Στο ίδιο παράδειγμα, στη διδασκαλία, ποιος είναι ο επικεφαλής, το μεγάλο αφεντικό που έχει τα ηνία και τον έλεγχο του επαγγέλματος; Ποιος ελέγχει το εισόδημα και τον μισθό σου; Σε μερικές χώρες, μπορεί να υπάρχει η ένωση καθηγητών. Στην Κίνα έχουμε το γραφείο παιδείας και το Υπουργείο Παιδείας. Αυτοί οι θεσμοί αντιπροσωπεύουν τη σφαίρα των δυνάμεων που αντιστοιχούν στο επάγγελμα της διδασκαλίας στην κοινωνία. Ποιος είναι, αντίστοιχα, ο ιεραρχικά ανώτερος ενός αγρότη; Μπορεί να είναι ο αρχηγός κάποια ομάδας, ο πρόεδρος ενός χωριού ή μιας κοινότητας. Τώρα μάλιστα ορίζονται και επιτροπές διαχείρισης στον τομέα της γεωργίας. Αυτή δεν είναι, λοιπόν, η σφαίρα των δυνάμεων που αντιστοιχεί στο συγκεκριμένο επάγγελμα; (Ναι.) Μπορεί να πει κανείς ότι αυτές οι διάφορες σφαίρες δυνάμεων επηρεάζουν και ελέγχουν τις σκέψεις, τα λόγια και τις πράξεις σου, και μάλιστα την πίστη σου και το μονοπάτι που ακολουθείς στη ζωή σου. Δεν ελέγχουν μόνο το εισόδημά σου και τέλος. Ελέγχουν ό,τι έχει να κάνει μ’ εσένα. Ειδικά στη χώρα του μεγάλου κόκκινου δράκοντα, οι άπιστοι διεξάγουν όλη την ώρα ιδεολογικά σεμινάρια, στα οποία παρουσιάζουν τις σκέψεις τους και ελέγχουν αν υπάρχει κάποιο θέμα με αυτές ή αν περιλαμβάνουν τυχόν στοιχεία που αντιτίθενται στο κόμμα, το κράτος ή τον άνθρωπο. Πάντα θα υπάρχουν διάφορες αντίστοιχες δυνάμεις στην επαγγελματική σφαίρα που σε περιβάλλει, είτε το επάγγελμα που κάνεις είναι πιο παραδοσιακό είτε πιο μοντέρνο. Μερικές από τις δυνάμεις αυτές είναι οι ιεραρχικά ανώτεροί σου, αυτοί που είναι άμεσα υπεύθυνοι για την πληρωμή του μισθού σου και των εξόδων διαβίωσής σου. Άλλες δυνάμεις είναι άυλες. Έστω, για παράδειγμα, ότι είσαι ένας αφανής υπάλληλος σε ένα εργασιακό περιβάλλον. Μέσα στην επαγγελματική σου σφαίρα δρουν διάφορες δυνάμεις. Υπάρχουν λόγου χάρη κάποιοι που καλοπιάνουν όλη την ώρα τον διευθυντή και τον περιτριγυρίζουν. Αυτό είναι ένα είδος δύναμης. Υπάρχει και η ομάδα μιας δύναμης που βρίσκεται στο πλευρό του διευθύνοντος συμβούλου για να χειρίζεται θέματα για λογαριασμό του. Μια άλλη ομάδα μπορεί να έχει από κοντά τον διευθυντή του τμήματος μάρκετινγκ. Υπάρχουν όλες αυτές οι διάφορες δυνάμεις. Ποιος είναι, λοιπόν, ο σκοπός τους; Πώς προκύπτουν αυτές οι δυνάμεις; Ο καθένας παίρνει αυτό που θέλει, διαλέγει στρατόπεδο και γλύφει όσους βρίσκονται στην εξουσία προκειμένου να πετύχει τους δικούς του σκοπούς και να επιβιώσει. Αυτό με τη σειρά του οδηγεί στη συγκρότηση διαφόρων δυνάμεων. Κάποιες δυνάμεις υιοθετούν μια συγκεκριμένη προσέγγιση, κάποιες μια άλλη. Κάποιες ακολουθούν πιστά τους κανόνες και τις νόρμες που ισχύουν στον χώρο εργασίας, ενώ άλλες μπορεί να ενεργούν πιο αθέμιτα και να αψηφούν τόσο τους νόμους όσο και τον κώδικα επαγγελματικής δεοντολογίας. Τι να επιλέξεις όταν ζεις σ’ ένα περιβάλλον στο οποίο μπερδεύονται όλες αυτές οι δυνάμεις; Πώς να επιβιώσεις; Πρέπει να προσεγγίσεις την κομματική οργάνωση ή μήπως τον μάνατζερ ή τον διευθύνοντα σύμβουλο; Πρέπει να καλοπιάνεις τον διευθυντή ή τον τμηματάρχη; Πρέπει να τα βρεις με τον προϊστάμενο του γραφείου ή μήπως με τον διευθυντή του εργοστασίου; (Με κανέναν απ’ αυτούς.) Προκειμένου, όμως, να επιβιώσουν, οι άνθρωποι ξεχνούν συχνά την αξιοπρέπειά τους, τις αρχές της διαγωγής τους και κυρίως τα όριά τους όσον αφορά τη συμπεριφορά τους. Μέσα στο σύνθετο τοπίο αυτών των δυνάμεων, θα επιλέξουν ασυναίσθητα στρατόπεδο, θα πάνε με το ρεύμα και θα τα βρουν με διάφορες δυνάμεις. Ψάχνουν να βρουν μια δύναμη που θα τους δεχτεί και θα τους προστατέψει· μια δύναμη που μπορούν κι οι ίδιοι να τη δεχτούν πιο εύκολα και να την ελέγξουν. Κι όταν τη βρουν, την προσεγγίζουν ή εντάσσονται μάλιστα σ’ αυτήν. Δεν λειτουργούν με βάση το ανθρώπινο ένστικτο; (Ναι.) Δεν πρόκειται για μια δεξιότητα ή μέθοδο επιβίωσης; (Ναι.) Είτε, λοιπόν, η ένταξη των ανθρώπων στην κοινωνία και στις διάφορες ομάδες αποτελεί έμφυτο ένστικτο είτε δεξιότητα, πρόκειται μήπως για αρχή άσκησης που πρέπει να τηρεί κανείς ως προς τη διαγωγή του; (Όχι.) Κάποιοι μπορεί να πουν: «Μπορεί να λες τώρα πως δεν είναι, αλλά άμα βρεθείς όντως σε μια τέτοια κατάσταση στην πραγματική ζωή, θα διαλέξεις κι εσύ στρατόπεδο και θα καταφύγεις για προστασία σε οποιαδήποτε δύναμη σε ωφελεί και σου δίνει τη δυνατότητα να επιβιώσεις. Και μη σου πω πως βαθιά μέσα σου μπορεί κιόλας να πιστεύεις πως για να ζήσουν οι άνθρωποι πρέπει να στηρίζονται σ’ αυτές τις δυνάμεις, αφού αν ζουν ανεξάρτητοι θα κινδυνεύουν περισσότερο να πέσουν θύματα εκφοβισμού. Δεν γίνεται να είσαι μονίμως ανεξάρτητος και αμέτοχος· πρέπει να μάθεις να υποκύπτεις στις διάφορες δυνάμεις και να τις έχεις από κοντά. Πρέπει να είσαι παρατηρητικός, να καλοπιάνεις τους άλλους και να μάθεις να υποκρίνεσαι ανάλογα με την περίσταση. Πρέπει να πηγαίνεις με το ρεύμα, να ξέρεις από κολακείες, να πιάνεις τις τάσεις και να έχεις καλή διαίσθηση. Πρέπει, επίσης, να μάθεις και να γνωρίζεις τι αρέσει και τι δεν αρέσει στους επικεφαλής σου, την ιδιοσυγκρασία και την προσωπικότητά τους, το οικογενειακό τους υπόβαθρο, τα πράγματα που τους αρέσει να ακούνε, πόσο χρονών είναι, πότε έχουν γενέθλια, τι μάρκες προτιμάνε στα κοστούμια, τα παπούτσια και τις δερμάτινες τσάντες, ποια εστιατόρια τους αρέσουν, τι μάρκες αυτοκινήτων, υπολογιστών και τηλεφώνων επιλέγουν, τι είδους λογισμικό θέλουν να εγκαθιστούν στον υπολογιστή τους, πώς θέλουν να διασκεδάζουν στον ελεύθερο χρόνο τους, με ποιους προτιμούν να κάνουν παρέα και ποια θέματα συζητούν». Προκειμένου να επιβιώσεις, σου βγαίνει ασυναίσθητα και φυσικά να τους προσεγγίσεις και να ενταχθείς στην ομάδα τους, είσαι πολύ εξυπηρετικός απέναντί τους και κάνεις πράγματα που δεν θες να κάνεις, ενώ λες και πράγματα που δεν θες να πεις προκειμένου να ικανοποιήσεις τους επικεφαλής και τους συναδέλφους σου και να ελιχθείς με ιδιαίτερη επιδεξιότητα και να ελέγχεις τα πάντα στον χώρο της εργασίας σου. Μ’ αυτόν τον τρόπο εξασφαλίζεις τη ζωή και την επιβίωσή σου. Δεν σε νοιάζει ούτε αν οι πράξεις σου παραβιάζουν τον ηθικό κώδικα ή τα όρια της προσωπικής σου διαγωγής, ούτε αν αναγκάζεσαι να αφήσεις στην άκρη την αξιοπρέπειά σου. Αυτή ακριβώς η αδιαφορία σου, όμως, σηματοδοτεί και την απαρχή της παρακμής σου. Είναι σημάδι που δείχνει ότι δεν μπορεί κανείς να σε βοηθήσει. Φαινομενικά, λοιπόν, δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει κάποιον που αναγκαστικά προσεγγίζει τις διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας, για να ζήσει και να επιβιώσει, επειδή δεν έχει άλλη επιλογή. Η συμπεριφορά, όμως, των ανθρώπων, οι επιλογές τους και τα μονοπάτια που διαλέγουν στρεβλώνουν την ανθρώπινη φύση και τον χαρακτήρα τους. Παράλληλα, καθώς προσεγγίζουν διάφορες δυνάμεις και εντάσσονται σε αυτές, μαθαίνουν συνεχώς διάφορα κόλπα και στρατηγικές τα οποία χρησιμοποιούν για να τις ευχαριστήσουν και να τις ικανοποιήσουν, αλλά και για να βελτιώσουν τη δική τους ζωή και τις συνθήκες της επιβίωσής τους. Όσο πιο πολύ το κάνουν αυτό, τόσο περισσότερη ενέργεια και χρόνο ξοδεύουν προκειμένου να διατηρήσουν την τρέχουσα κατάσταση και τις σχέσεις που έχτισαν. Όχι μόνο, λοιπόν, δεν έχει κανένα νόημα η κάθε λέξη που λες, η κάθε πράξη που κάνεις και η κάθε μέρα που ζεις μέσα στον περιορισμένο χρόνο και τις λιγοστές μέρες που έχεις στη διάθεσή σου, αλλά όλα αυτά είναι και πέρα για πέρα σάπια. Τι εννοώ όταν λέω πως είναι σάπια; Εννοώ πως κάθε μέρα εξαχρειώνεσαι όλο και περισσότερο και φτάνεις τελικά σε σημείο που δεν θυμίζεις ούτε άνθρωπο ούτε φάντασμα. Όταν φτάσεις σε μια τέτοια κατάσταση, δεν μπορείς να προσέλθεις ενώπιον του Θεού εφόσον η καρδιά σου δεν είναι ήρεμη. Ούτε έχεις βέβαια άπλετο χρόνο για να κάνεις το καθήκον σου. Δεν μπορείς με τίποτα να αφιερώσεις όλο σου το σώμα και το μυαλό για να κάνεις το καθήκον σου ούτε βέβαια για να επιδιώξεις την αλήθεια. Έτσι, είναι σχεδόν απίθανο να σωθείς· οι ελπίδες σου για σωτηρία είναι ελάχιστες. Έχεις επενδύσει σε διάφορες δυνάμεις της κοινωνίας, έχεις επιλέξει να τις προσεγγίσεις, κι έχεις αποφασίσει να ενταχθείς σε αυτές και να τις αποδεχτείς. Όλα αυτά συνεπάγονται πως πρέπει να αφιερώσεις όλο σου το σώμα και το μυαλό για να διατηρήσεις την τρέχουσα κατάσταση, χαραμίζοντας την κάθε σου μέρα. Νιώθεις εξαντλημένος σωματικά και πνευματικά, λες και κάθε μέρα την περνάς μέσα σε μια κρεατομηχανή. Εξαιτίας, όμως, των επιλογών σου, πρέπει να συνεχίσεις να ζεις έτσι την κάθε σου μέρα. Εφόσον βρίσκεσαι μέσα σ’ αυτό το σύνθετο περιβάλλον των διαφόρων δυνάμεων και έχεις ενταχθείς σ’ αυτές, πρέπει πολύ έγκαιρα να κάνεις εκτιμήσεις και να συλλέγεις πληροφορίες για διάφορα πράγματα όπως την κάθε τους λέξη, τις τάσεις που περιέχονται στα λόγια τους, τα επικείμενα θέματα, καθώς και τη συμπεριφορά και τις ενδόμυχες σκέψεις του καθενός και κυρίως τις σκέψεις των ιεραρχικά ανώτερών σου, της υψηλότερης βαθμίδας των δυνάμεων αυτών. Δεν σε παίρνει να τεμπελιάζεις ή να το αμελείς. Αν θες να ξέρεις απ’ έξω κι ανακατωτά τι σκέφτονται, πώς ενεργούν στο παρασκήνιο, ποια είναι τα σχέδια και οι προθέσεις τους, μέχρι και τι σχέδια και υπολογισμούς κάνουν για τον καθένα ή τι αποφάσεις παίρνουν και τι στάση κρατούν απέναντί του, τότε πρέπει να κατανοείς βαθιά μέσα σου πώς έχουν τα πράγματα. Αν θες, λοιπόν, να τα κατανοήσεις όλα αυτά σε βάθος, πρέπει να αφιερώσεις όλη σου την ενέργεια στη μελέτη και την τελειοποίησή τους. Πρέπει να τρώτε μαζί, να μιλάτε, να τους παίρνεις τηλέφωνα, να περνάτε πιο πολύ χρόνο μαζί στη δουλειά και μη σου πω να τους προσεγγίζεις ακόμα και στις διακοπές και να παρακολουθείς την κάθε τους κίνηση. Επομένως, όπως κι αν κυλούν οι μέρες σου, είτε μες στη χαρά είτε μες στον πόνο, κι ακόμα κι αν έχεις τη θέληση να κάνεις το καθήκον σου και να επιδιώξεις την αλήθεια, μπορείς να βρεις χρόνο να ηρεμήσεις αρκετά ώστε να εκπληρώσεις το καθήκον σου με όλο σου το σώμα και το μυαλό; (Δεν μπορούμε, όχι.) Σε μια τέτοια κατάσταση, η πίστη σου στον Θεό και η εκτέλεση του καθήκοντός σου είναι καθαρά ένα είδος χόμπι που κάνεις στον ελεύθερο σου χρόνο και τίποτα παραπάνω. Στην τρέχουσα κατάστασή σου, όποιες κι αν είναι οι απαιτήσεις και οι επιθυμίες σου για την πίστη σου στον Θεό, το να πιστεύεις σ’ Αυτόν και να κάνεις το καθήκον σου είναι απ’ ό,τι φαίνεται στον πάτο της λίστας των επιθυμιών σου. Δεν τολμάς να σκεφτείς να επιδιώξεις την αλήθεια και να λάβεις τη σωτηρία, ή μπορεί και να μην είσαι καν σε θέση να τα σκεφτείς. Έτσι δεν είναι; (Έτσι είναι.) Τι ισχύει, λοιπόν, για τον καθένα από εσάς; Άσχετα με το εργασιακό σου περιβάλλον, αν θες να προσεγγίσεις τις διάφορες δυνάμεις ή να ενταχθείς σ’ αυτές, ή αν το έχεις ήδη κάνει, ό,τι λόγους και δικαιολογίες κι αν προβάλλεις, η μόνη συνέπεια που μπορεί να υπάρξει στο τέλος είναι να εξανεμιστεί κάθε ελπίδα που έχεις για τη σωτηρία σου. Η πιο άμεση απώλεια που θα προκαλέσει αυτό είναι ότι δύσκολα θα βρίσκεις χρόνο να διαβάσεις τα λόγια του Θεού ή να κάνεις το καθήκον σου. Εννοείται πως θα σου είναι αδύνατον να έχεις ήρεμη καρδιά ενώπιον του Θεού και να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν με ειλικρίνεια. Ούτε αυτό το ελάχιστο ζητούμενο δεν θα μπορείς να καταφέρεις. Επειδή βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον που είναι υπερβολικά σύνθετο όσον αφορά τους ανθρώπους και τα γεγονότα, μόλις ενταχθείς σε διάφορες δυνάμεις, είναι λες και μπαίνεις σε ένα τέλμα. Μόλις, δηλαδή, μπεις μέσα, δεν είναι εύκολο να ξαναβγείς. Τι εννοώ, δεν είναι εύκολο να ξαναβγείς; Εννοώ πως άπαξ και μπεις στη σφαίρα των διαφόρων δυνάμεων, θα διαπιστώσεις πως δεν μπορείς να ξεφύγεις από τα κάθε λογής ζητήματα στα οποία είναι μπλεγμένες και από τις διάφορες διαμάχες που προκύπτουν εξαιτίας τους. Θα βρίσκεσαι διαρκώς μπλεγμένος στα δίχτυα διαφόρων ανθρώπων και γεγονότων, και όσο και να προσπαθείς, δεν θα μπορείς να ξεφύγεις, γιατί θα είσαι ήδη ένας απ’ αυτούς. Καθετί, λοιπόν, που συμβαίνει μέσα στη σφαίρα αυτών των δυνάμεων σχετίζεται μ’ εσένα και σε αφορά, εκτός κι αν έρθουν έτσι τα πράγματα που θα αδιαφορείς για τα υπέρ και τα κατά και για τις διαμάχες που προκύπτουν, και θα τα παρακολουθείς όλα απ’ το περιθώριο σαν απλός θεατής. Στην περίπτωση αυτήν, ενδέχεται να κρατήσεις αποστάσεις από τις διάφορες διαμάχες και από τυχόν δυσάρεστες καταστάσεις. Με το που ενταχθείς, όμως, σε αυτές τις δυνάμεις, με το που τις προσεγγίσεις, με το που αποφασίσεις να συμμετέχεις ολόψυχα σε κάθε γεγονός που προκύπτει και τις αφορά, δεν υπάρχει περίπτωση να μην παγιδευτείς. Δεν θα καταφέρεις να μείνεις ένας απλός παρατηρητής· το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να συμμετέχεις. Και εφόσον θα συμμετέχεις, θα πέσεις θύμα της σφαίρας των δυνάμεων αυτών.

Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Δεν τρέχει και τίποτα αν δέχεσαι εκφοβισμό σε οποιοδήποτε εργασιακό τομέα ή ομάδα κι αν ανήκεις. Αυτό που έχει τη μεγαλύτερη σημασία είναι κατά πόσο μπορείς να επιβιώσεις. Δεν πρόκειται να τα βγάλεις πέρα αν δεν τα βρεις με οργανώσεις ή διάφορες δυνάμεις και δεν έχεις κανέναν να σε στηρίζει στην κοινωνία ή στις διάφορες ομάδες». Έτσι έχουν όντως τα πράγματα; (Όχι, δεν ισχύει αυτό.) Ο λόγος για τον οποίο άνθρωποι από διάφορες κοινωνικές ομάδες καλοπιάνουν τις κάθε λογής δυνάμεις είναι γιατί θέλουν να «απολαμβάνουν τη σκιά ενός μεγάλου δέντρου» και να βρουν δυνάμεις που θα τους στηρίξουν. Αυτή είναι η βασικότερη απαίτηση των ανθρώπων. Πέρα απ’ αυτό, θέλουν και να εκμεταλλευτούν τις δυνάμεις αυτές, για να ανέβουν στην ιεραρχία και να πετύχουν τον στόχο τους να κερδίσουν οφέλη και εξουσία. Αν μέσα απ’ το επάγγελμα που κάνεις βγάζεις ίσα-ίσα το ψωμί σου και αρκείσαι στο να έχεις απλώς φαγητό και ρούχα, δεν χρειάζεται να προσεγγίσεις καμία δύναμη. Ο μόνος λόγος για να τις προσεγγίσεις είναι επειδή έχεις σίγουρα άλλες προθέσεις, πέρα από το να βγάλεις απλώς το ψωμί σου και να καλύψεις τις βασικές σου ανάγκες για φαγητό και ένδυση. Είτε θες να αποκτήσεις φήμη είτε κέρδος. Υπάρχουν άνθρωποι που λένε: «Πέρα απ’ το να βγάλω το ψωμί μου, θέλω και να αποδείξω την αξία μου»; Είναι απαραίτητο αυτό; (Όχι, δεν είναι.) Αρκεί να βγάλεις τα χρήματά σου, να εξασφαλίσεις τα τρία σου γεύματα την ημέρα και να έχεις ρούχα να φορέσεις. Ποιος ο λόγος να αγωνίζεσαι για την υπερηφάνεια; Για ποιον ακριβώς αγωνίζεσαι; Το κάνεις για τη χώρα σου, τους προγόνους και τους γονείς σου; Ή μήπως για τον εαυτό σου; Πείτε Μου, τι είναι πιο σημαντικό; Να αγωνίζεστε για την υπερηφάνεια ή να αρκείστε στο φαγητό και τα ρούχα; (Πιο σημαντικό είναι να αρκούμαστε στο φαγητό και τα ρούχα.) Το να αγωνίζεσαι για την υπερηφάνεια αποτελεί μια άκρως παρορμητική διάθεση. Κάθε τι που κάνεις το κάνεις για χάρη της υπερηφάνειας, η οποία είναι μια έννοια ασαφής και ανούσια. Το πιο πρακτικό που μπορείς να κάνεις είναι να βγάζεις χρήματα ώστε να κερδίζεις το ψωμί σου. Πρέπει να το σκέφτεσαι ως εξής: «Δεν έχει καμία σημασία η κατάσταση που επικρατεί, ποιος παίρνει το μέρος ποιανού, ποιος προσεγγίζει τον επικεφαλής ή τον αξιωματούχο οποιουδήποτε επιπέδου. Ούτε έχει καμία σημασία ποιος προάγεται ή υποβιβάζεται, ποιος παίρνει αύξηση και ποιος χρησιμοποιεί κάθε λογής μέσα για να γίνει υψηλόβαθμος αξιωματούχος. Εγώ δουλεύω μόνο και μόνο για να βγάλω το ψωμί μου. Δεν με αφορά καθόλου για ποιο πράγμα αγωνίζεται ο καθένας από σας. Όπως και να έχει, κάνω το οχτάωρο μου κάθε μέρα, πληρώνομαι όσο δικαιούμαι, και μου αρκεί που μπορώ να συντηρήσω τον εαυτό μου και την οικογένεια μου. Αυτό είναι όλο· δεν ζητάω πολλά». Αρκεί όταν δουλεύεις να κάνεις τη δουλειά σου καλά, να παίρνεις τον μισθό σου και τυχόν δώρα που δικαιούσαι, έχοντας τη συνείδησή σου καθαρή. Είναι σωστή αυτή η στάση που τηρεί κάποιος απέναντι στην επιβίωση και το επάγγελμά του; (Ναι.) Γιατί είναι σωστή; (Επειδή η στάση με την οποία ζει αυτός ο άνθρωπος συμφωνεί με τις απαιτήσεις του Θεού. Αυτό αφενός σημαίνει πως δεν κάνει τη δουλειά του επιπόλαια, αλλά είναι σε θέση να την κάνει καλά. Αφετέρου, πως δεν καταφεύγει για προστασία σε καμία δύναμη ούτε προσπαθεί να κερδίσει την εύνοιά τους. Αρκεί να καλύπτει τις ανάγκες της κανονικής ζωής. Αυτό συμβαδίζει με τα λόγια του Θεού.) Φυσικά και συμβαδίζει με τα λόγια του Θεού. Απαιτεί, λοιπόν, ο Θεός να ενεργείς έτσι προκειμένου να σε προστατεύσει; (Ναι.) Να σε προστατεύσει από τι; (Από το να μας βλάψει ο Σατανάς. Διαφορετικά, άπαξ και μπλεχτούμε σε τέτοιες διαμάχες, η ζωή μας θα γίνει πολύ επώδυνη, και δεν θα μας μένει πολύς χρόνος να πιστεύουμε στον Θεό και να κάνουμε τα καθήκοντά μας.) Η μία πτυχή είναι αυτή, αλλά ποια είναι κυρίως η άλλη πτυχή; Όταν μπλέκεσαι με τις διάφορες δυνάμεις, το τελικό αποτέλεσμα είναι πως εσύ ο ίδιος θα καταστραφείς. Πραγματικά δεν αξίζει να το κάνεις! Πρώτον, δεν θα μπορείς να προστατευθείς. Δεύτερον, ούτε θα προασπίζεσαι ούτε θα προάγεις τη δικαιοσύνη, και τρίτον, αν συνωμοτείς με διάφορες δυνάμεις, οι αμαρτίες σου θα γίνονται όλο και χειρότερες. Επομένως, δεν έχει κανένα απολύτως όφελος να προσεγγίζεις τις δυνάμεις αυτές. Ακόμη κι αν καταφέρεις να πάρεις αύξηση ή προαγωγή, καλοπιάνοντας τις διάφορες δυνάμεις, πόσα ψέματα θα χρειαστεί να πεις κι εσύ μαζί τους; Πόσες κακές πράξεις θα πρέπει να κάνεις στο παρασκήνιο; Πόσους ανθρώπους θα αναγκαστείς να τιμωρήσεις πίσω από κλειστές πόρτες; Γιατί θεωρούν απαραίτητη την παρουσία τέτοιων δυνάμεων κάθε λογής άνθρωποι και κλάδοι της σημερινής κοινωνίας; Επειδή στην κοινωνία αυτή δεν υπάρχει αμεροληψία και δικαιοσύνη. Ο μόνος τρόπος να προστατευτούν οι άνθρωποι είναι να δρουν στηριζόμενοι στις διάφορες δυνάμεις. Ο μόνος τρόπος να εξασφαλίσουν τη θέση τους είναι να μιλούν και να ενεργούν στηριζόμενοι σ’ αυτές. Υπάρχει δικαιοσύνη σ’ αυτό; (Όχι.) Καμία δικαιοσύνη δεν υπάρχει. Τα πάντα βασίζονται σ’ αυτές τις δυνάμεις. Τον τελευταίο λόγο έχει όποιος έχει τη μεγαλύτερη δύναμη, ενώ όσοι δεν έχουν λίγη ή καμία δύναμη δεν έχουν και λόγο. Μέχρι και η θέσπιση νόμων λειτουργεί έτσι: Αν έχεις μεγάλη δύναμη, οι νόμοι που θεσπίζεις μπορούν να τεθούν σε ισχύ και να εφαρμοστούν. Αν όμως δεν έχεις και τόση δύναμη, ό,τι νόμους ή κανονισμούς κι αν προτείνεις, δεν πρόκειται να περάσουν ούτε να συμπεριληφθούν στη νομοθεσία της χώρας. Αυτό ισχύει για κάθε ομάδα ανθρώπων: Αν έχεις μεγάλη δύναμη, μπορείς να πολεμήσεις για τα συμφέροντά σου και να τα μεγιστοποιήσεις. Αν όμως δεν έχεις δύναμη, μπορεί να σου τα στερήσουν και να σου τα αφαιρέσουν. Οι διάφορες δυνάμεις συγκροτούνται με σκοπό να ελέγχουν διάφορες καταστάσεις χρησιμοποιώντας τις ίδιες αυτές δυνάμεις, παρακάμπτοντας ακόμη και την κοινή γνώμη, τον νόμο και τα ανθρώπινα ήθη. Είναι υπεράνω του νόμου, της ηθικής και της ανθρώπινης φύσης —είναι υπεράνω των πάντων. Όσο πιο μεγάλη δύναμη έχει κάποιος, τόσο πιο μεγάλη επιρροή έχει και τόσο περισσότερες ευκαιρίες να κάνει ό,τι του αρέσει, να κάνει κουμάντο. Είναι αυτό δικαιοσύνη; (Όχι.) Δεν υπάρχει δικαιοσύνη. Την ταυτότητά του αντιπροσωπεύουν η εξουσία και η δύναμη, τα οποία δείχνουν και πόσα οφέλη μπορεί να αποκτήσει αυτός ο άνθρωπος. Αν ανήκεις σε μια κοινωνική ομάδα, αλλά το μόνο που θέλεις είναι να βγάλεις το ψωμί σου, να έχεις φαγητό και ρούχα, και δεν επιδιώκεις να αποκτήσεις κύρος ή φήμη και να ικανοποιήσεις τις προσωπικές σου επιθυμίες, τότε το να προσεγγίσεις τις διάφορες αυτές δυνάμεις θα σου φαίνεται τελείως αχρείαστο. Είναι τελείως αντιφατικό να θες να αφιερώσεις όλο τον χρόνο σου στην εκτέλεση των καθηκόντων σου, να θες να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθεια και τελικά να σωθείς, αλλά να θες παράλληλα να κερδίσεις την εύνοια των διαφόρων δυνάμεων. Δεν συμπληρώνει το ένα το άλλο, κι αυτό γιατί είναι δυο πράγματα εκ διαμέτρου αντίθετα, δεν πάνε ποτέ μαζί, όπως ακριβώς το νερό και το λάδι. Το να προσεγγίσεις διάφορες δυνάμεις δεν θα σε βοηθήσει καθόλου στην πίστη σου στον Θεό ή στην επιδίωξη της αλήθειας. Δεν θα σε βοηθήσει να αναγνωρίσεις πιο καθαρά το αποκρουστικό πρόσωπο του Σατανά, ούτε θα σου δώσει περισσότερη φωνή, ούτε θα σου επιτρέψει να πιστεύεις στον Θεό, χωρίς να σε απορρίπτει ο κόσμος και να σε διώκει η κυβέρνηση. Είναι κάποιοι που ζουν σε μικρά χωριά, αλλά στην καρδιά τους έχουν μεγάλα σχέδια. Σκέφτονται το εξής: «Γεννήθηκα στην επαρχία και είμαι αγρότης. Ναι μεν δεν μου φέρονται καλά οι άλλοι, αλλά όλο και τα βγάζω πέρα με τα σιτηρά και τα λαχανικά που καλλιεργώ και τις κότες, τα γελάδια και τα πρόβατα που εκτρέφω. Εφόσον πιστεύω στον Θεό και επιδιώκω την αλήθεια, αυτές οι συνθήκες θεωρούνται αρκετά καλές. Έχω, δηλαδή, τις βασικές προϋποθέσεις που χρειάζομαι για να επιβιώσω. Γιατί, όμως, όσο ζω κι επιβιώνω σε αυτήν την κοινωνία και ανάμεσα σ’ αυτούς τους ανθρώπους, νιώθω πάντα ότι κάτι μου λείπει;» Τι τους λείπει; Δεν έχουν ισχυρή υποστήριξη. Σκεφτείτε τι γίνεται όταν οι άνθρωποι επιλέγουν ένα σπίτι. Πάντα προτιμούν ένα σπίτι με φόντο ένα μεγάλο βουνό. Θεωρούν ότι το βουνό τούς στηρίζει και αισθάνονται ασφάλεια όσο ζουν εκεί. Δεν θα ένιωθαν ασφάλεια αν το σπίτι βρισκόταν μπροστά από έναν γκρεμό. Θα ένιωθαν πως ανά πάσα στιγμή μπορεί να πέσουν στον γκρεμό. Κατά τον ίδιο τρόπο, κάποιος που ζει σ’ ένα χωριό, αν δεν συνάψει σχέσεις με έναν άνθρωπο που έχει φήμη και κύρος και δεν τον επισκέπτεται κάθε τόσο για να τον κερδίσει, θα νιώθει μονίμως κάπως απομονωμένος, ενώ θα κινδυνεύει διαρκώς να δεχθεί εκφοβισμό και να μην μπορεί να τα βγάλει πέρα. Γι’ αυτό και θέλει μονίμως να καλοπιάνει τον πρόεδρο του χωριού. Είναι καλή ιδέα αυτό; (Όχι.) Ειδικά σε ό,τι αφορά την πίστη στον Θεό, σε χώρες όπου οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν διώξεις από την κυβέρνηση, κάποιοι λένε: «Αν κηρύξουμε το ευαγγέλιο στον πρόεδρο του χωριού και δεν πιστέψει ο ίδιος, αλλά πιστέψουν η μητέρα του, η γιαγιά του, η γυναίκα του ή η κόρη του, δεν θα τον προσεγγίσουμε έτσι; Αν ένας από τους αδελφούς ή τις αδελφές της εκκλησίας μας έχει σημαντική θέση στο χωριό ή συγγένεια με τον πρόεδρο του χωριού, δεν θα έχει γερά πατήματα εκεί η εκκλησία; Δεν θα έχει κύρος; Δεν θα μπορούν οι αδελφοί κι οι αδελφές μας που πιστεύουν στον Θεό να τρώνε και να καλλιεργούν στο χωριό χωρίς να αντιμετωπίζουν προβλήματα; Και δεν είναι μόνο αυτό. Όταν έρθει να διεξάγει έρευνα ο μεγάλος κόκκινος δράκοντας ή το Τμήμα Εργασίας του Ενιαίου Μετώπου, θα έχουμε κάποιον να μας στηρίζει. Πόσο τέλειο θα ήταν αυτό!» Θέλεις πάντα να είσαι κοντά σε μια οργάνωση ή μια ομάδα δυνάμεων, για να εξασφαλίσεις πως δεν θα βρεθείς σε καμία επικίνδυνη κατάσταση και μπορείς να πιστεύεις στον Θεό χωρίς κίνδυνους και διώξεις. Πόσο τέλειο είναι αυτό! Παράλληλα, νιώθεις πως έχεις κι εσύ κάποια επιρροή όταν έρχεσαι σε επαφή με ισχυρούς ανθρώπους. Έτσι δεν είναι; Τέλεια το σκέφτεσαι· ρώτησες όμως τον πρόεδρο του χωριού αν θέλει καν να τον προσεγγίσεις; Είναι κάποιος που μπορείς να τον εκμεταλλευτείς; Θα σου επιτρέψει να τον εκμεταλλευτείς; Επειδή εσύ, ένας συνηθισμένος άνθρωπος, θέλεις να προσεγγίζεις την οργάνωση ή τον πρόεδρο του χωριού, νομίζεις πως θα το καταφέρεις μόνο και μόνο κηρύττοντας το ευαγγέλιο; Δεν θα χρειαστεί να προσφέρεις κάποια αξιοπρεπή δώρα ή να φέρεις εις πέρας κάποιες σημαντικές εργασίες για να τον προσεγγίσεις; Έχετε κάποια σχετική εμπειρία; Είναι εύκολο να προσεγγίσετε τον πρόεδρο του χωριού; Θα δυσκολευόσασταν ακόμα και τον σκύλο του να πλησιάσετε! Δεν θα ωφελήσει καν να του δώσετε απευθείας κάποιο δώρο. Θα χρειαστεί να ξεκινήσετε από σχετικά πιο εύκολους στόχους, προσεγγίζοντας για παράδειγμα τη γυναίκα του, τη μητέρα του, τη θεία ή τη γιαγιά του. Γιατί να προσεγγίσετε τη γιαγιά του; Ξεκινήστε μ’ αυτήν γιατί ο πρόεδρος του χωριού είναι πολύ δεμένος μαζί της, κι έτσι μέσα απ’ τη γιαγιά του, ένα πιο ηλικιωμένο μέλος της οικογένειας που μπορεί να πει μια καλή κουβέντα για σένα, σταδιακά θα προσεγγίσεις και τον ίδιο. Αυτό δεν λέγεται «έμμεση προσέγγιση»; Αν του δώσεις απευθείας ένα δώρο, μπορεί να σε ρωτήσει: «Ποιος είσαι εσύ;» Κι εσύ τότε θα απαντήσεις: «Είμαι ο τάδε από την οικογένεια Λι που μένει στην ανατολική πλευρά του χωριού». «Ποια είναι η οικογένεια Λι; Γιατί δεν τη γνωρίζω;» Θα είναι εύκολο να τον προσεγγίσεις αν δεν ξέρει καν ποιος είσαι; (Όχι.) Και έστω πως του δίνεις ένα δώρο, τι είδους δώρα θα τραβήξουν την προσοχή του; Μπάρες και ράβδοι χρυσού. Έχεις καθόλου; Τι να τα κάνει τα αγγούρια της θάλασσας; Θα διακρίνει αν τα θαλάσσια αγγούρια είναι εισαγόμενα ή εγχώρια. Έχει πολλά τέτοια πράγματα και ο ίδιος. Σφίγγεις το ζωνάρι σου και κάνεις οικονομία για κάμποσες μέρες προκειμένου να το αγοράσεις, και εννοείται πως δεν τολμάς να το φας ούτε καν να το αγγίξεις. Του το δίνεις και ούτε που γυρίζει να το κοιτάξει. Του δίνεις μια ζώνη και σου λέει: «Εδώ δεν φτιάχτηκε αυτή;» Του λες: «Είναι από δέρμα αγελάδας» και σου απαντά: «Ποιος φοράει σήμερα ζώνη από δέρμα αγελάδας; Κανείς προφανώς. Όλοι φοράνε αυθεντικές δερμάτινες ζώνες από την Ευρώπη με το λογότυπο πάνω ή ζώνες με διαμάντια. Έχεις καμία τέτοια;» Κι εσύ ρωτάς: «Πώς είναι αυτές; Δεν έχω δει ποτέ μου». Και τότε σου λέει: «Αν δεν τις έχεις δει ποτέ σου, μην κάνεις τον κόπο να έρχεσαι εδώ. Σε ζητιάνο πας να δώσεις αυτήν τη ζώνη;» Μπορείς να ανέβεις στα μάτια ενός τέτοιου ανθρώπου; Εσύ νομίζεις πως έχεις βρει το τέλειο σχέδιο, πως τα έχεις σκεφτεί όλα, κι αυτός το μόνο που κάνει είναι να περιφρονεί τα δώρα σου. Ναι μεν τα περιφρονεί, αλλά εσύ επιμένεις να τον καλοπιάνεις. Είναι σωστό αυτό; Και να εκτιμήσει ιδιαίτερα τα δώρα σου, είναι σωστό να τον καλοπιάνεις; (Δεν είναι, όχι.) Δεν θα είχες κανένα θέμα να πέσεις τόσο χαμηλά, κι όλα αυτά μόνο και μόνο για να έχεις ένα πιάτο φαΐ και κάποιον να σε στηρίζει στο χωριό. Δεν είναι ντροπιαστικό αυτό; Τι λέτε; (Είναι.) Κυνηγάς τη γιαγιά του, τη γυναίκα του κι ακόμα και την κουνιάδα του, χρησιμοποιείς κάθε τυχαία μέθοδο που σου έρχεται στο μυαλό, του δίνεις δώρα και προσπαθείς να προσεγγίσεις τον πρόεδρο του χωριού. Οι άλλοι σού λένε: «Είναι ανώφελο να δίνεις δώρα· το βλέμμα του είναι στραμμένο σ’ εσένα και μόνο σ’ εσένα». Συνεχίζεις τότε να προσπαθείς να τον προσεγγίσεις; Κανένα απ’ τα δώρα που είσαι σε θέση να δώσεις δεν θα του κάνει. Ούτε που θα γυρίσει να τα κοιτάξει γιατί πιστεύει πως του πέφτουν λίγα. Και το χειρότερο; Θα πρέπει να διαπραγματευτείς προσφέροντάς του τον εαυτό σου τον ίδιο. Σ’ αυτήν την περίπτωση, θα προσπαθούσες και πάλι να τον προσεγγίσεις; (Όχι.) Θα έψαχνες ακόμη έναν τέτοιου είδους υποστηρικτή; Τι χαρακτήρα έχει ο πρόεδρος του χωριού; Θα σε αφήσει έτσι απλά να τον προσεγγίσεις; (Όχι.) Και πες πως σύναψες μια σχέση μαζί του και τον προσέγγισες. Και τι μ’ αυτό; Μπορεί μήπως να ελέγξει τη μοίρα σου ή να σε βοηθήσει να σωθείς; Ή μήπως μπορείς να γλιτώσεις όταν έρθει η ώρα να αντιμετωπίσεις αληθινές διώξεις και καταστάσεις που επιτρέπει και ενορχηστρώνει ο Θεός; Ο πρόεδρος του χωριού έχει τον τελευταίο λόγο; (Όχι.) Καμία απολύτως δύναμη δεν έχει τον τελευταίο λόγο στο μεγάλο σχέδιο των ενορχηστρώσεων του Θεού, πόσο μάλλον ο πρόεδρος του χωριού. Δεν αξίζει καν να αναφερθούμε σε κάποια δύναμη στο συγκεκριμένο θέμα. Επομένως, εφόσον ζεις σε αυτόν τον κόσμο, είτε μένεις σε ένα χωριό, έναν νομό, μια πόλη ή σε οποιαδήποτε χώρα, και εννοείται σε οποιονδήποτε κλάδο κι αν δραστηριοποιείσαι στη χώρα αυτήν, καμία από τις διάφορες δυνάμεις που υπάρχουν δεν μπορεί να κυριαρχήσει πάνω στη μοίρα σου ούτε και να την αλλάξει. Καμία δύναμη δεν είναι ο κύριος της μοίρας σου, πόσο μάλλον ο κυρίαρχός της. Καμία δύναμη δεν διαμορφώνει τη μοίρα σου. Αντίθετα, τη στιγμή ακριβώς που θα ενταχθείς στις διάφορες δυνάμεις που υπάρχουν στην κοινωνία έρχεται η καταστροφή κι εκεί αρχίζει η κακοτυχία σου. Όσο πιο πολύ τις προσεγγίζεις, τόσο μεγαλύτερο κίνδυνο διατρέχεις· όσο πιο πολύ εντάσσεσαι σ’ αυτές, τόσο πιο δύσκολο είναι να απελευθερωθείς. Αυτές οι διάφορες δυνάμεις όχι μόνο δεν σου προσφέρουν κανένα όφελος, αλλά καθώς εντάσσεσαι σε αυτές, σε ρημάζουν και σε ποδοπατούν ξανά και ξανά, αλλοιώνουν το πνεύμα και τη σκέψη σου, σου στερούν την ηρεμία σου, κι έτσι παύεις να πιστεύεις ότι υπάρχει δικαιοσύνη και αμεροληψία σ’ αυτόν τον κόσμο. Θα καταστρέψουν την καλύτερη απ’ όλες τις επιθυμίες σου, δηλαδή την επιδίωξη της αλήθειας και της σωτηρίας. Για να επιβιώσεις, λοιπόν, σε αυτήν την κοινωνία, άσχετα με την κοινωνική σου τάξη, το περιβάλλον, την ομάδα σου ή τον κλάδο στον οποίο ανήκεις, είναι παράλογη και ακραία η σκέψη και άποψη να αναζητάς μια δύναμη για να στηριχτείς, η οποία θα λειτουργήσει ως προστατευτική ομπρέλα. Αν το μόνο που προσπαθείς να κάνεις είναι να επιβιώσεις, θα πρέπει να απέχεις από αυτές τις δυνάμεις. Ακόμη κι αν απλώς προστατεύουν τα νόμιμα ανθρώπινα δικαιώματά σου, δεν είναι ούτε λόγος ούτε δικαιολογία αυτό για να μπλέξεις μαζί τους. Με δυο λόγια, εφόσον είσαι πιστός στον Θεό και επιδιώκεις την αλήθεια, όπως κι αν επιβιώνουν οι διάφορες δυνάμεις στην κοινωνία, όποιοι κι αν είναι οι στόχοι τους για ανέλιξη και προς όποια κατεύθυνση κι αν στρέφουν τις ενέργειές τους, δεν πρέπει να συμμετέχεις σ’ αυτές ούτε και να τις υποστηρίζεις. Πρέπει, αντίθετα, να απομακρυνθείς από αυτές, να τις κάνεις πέρα, να αποφεύγεις τις διάφορες διαμάχες στις οποίες εμπλέκονται, καθώς και τους κάθε λογής κανόνες που θέτουν. Πρέπει, επίσης, να αποφύγεις τα πράγματα που απαιτούν να κάνεις και να πεις για να βλάψεις τους άλλους στο πλαίσιο του επαγγέλματός σου ή στο πλαίσιο αυτών των δυνάμεων. Μην ενταχθείς σ’ αυτές τις δυνάμεις. Σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνεις συνεργός τους. Αυτό απαιτεί από σένα ο Θεός όσον αφορά τις κάθε λογής δυνάμεις που υπάρχουν στους διάφορους κλάδους και επαγγέλματα: να απέχεις και να απομακρύνεσαι απ’ αυτές, να μη θυσιαστείς στον βωμό τους, να μη γίνεις αντικείμενο εκμετάλλευσης ούτε ο λακές και το φερέφωνό τους.

Σε αυτήν, βέβαια, την κοινωνία, εκτός από τους άμεσους προϊσταμένους που έχει κανείς σε διάφορους κλάδους και επαγγέλματα, και εκτός από τις πολιτικές οργανώσεις, υπάρχουν και ορισμένες παράνομες κοινωνικές ομάδες που πρέπει να αποφεύγουν οι άνθρωποι. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να έχετε επαφές και πάρε-δώσε με αυτούς τους ανθρώπους. Πάρτε για παράδειγμα τους τοκογλύφους. Επειδή ορισμένοι άνθρωποι δεν έχουν κεφάλαια για την επιχείρησή τους και δεν μπορούν να πάρουν κανονικό δάνειο, βρίσκουν έναν τρόπο να διευκολύνουν τη ροή κεφαλαίων, ο οποίος δεν είναι άλλος από το να δανειστούν από τοκογλύφους. Κάτι τέτοιο όχι μόνο συνεπάγεται υψηλά επιτόκια, αλλά ενέχει και σοβαρούς κινδύνους. Προκειμένου όμως κάποιοι να κερδίσουν πολλά χρήματα και να γλιτώσουν την επιχείρησή τους από τη χρεοκοπία, προβαίνουν τελικά σε αυτό το βήμα. Δανείζονται από τοκογλύφους. Είναι οι τοκογλύφοι νομοταγή πρόσωπα της κοινωνίας; (Όχι.) Είναι μια παράνομη οργάνωση και σε κάθε περίπτωση, θα πρέπει να τους αποφεύγετε. Δεν πρέπει ποτέ να σου περάσει απ’ το μυαλό αυτό το μονοπάτι, σε όποια φάση κι αν βρεθείς στην προσπάθειά σου να επιβιώσεις ή λόγω της τρέχουσας κατάστασης. Πρέπει να απέχεις απ’ αυτό και να το αποφεύγεις. Ό,τι προβλήματα και να αντιμετωπίζεις στη ζωή και τον βιοπορισμό σου, μην μπεις καν στη διαδικασία να σκεφτείς τους ανθρώπους αυτούς ή το συγκεκριμένο μονοπάτι. Δεν μοιάζει αυτή η ομάδα ανθρώπων με κομματική οργάνωση; Υπάρχουν ορισμένες ομοιότητες ανάμεσα στη δήθεν νομοταγή κοινωνία και τον υπόκοσμο. Μη νομίζεις πως μπορούν να σου προσφέρουν μια διέξοδο ή ένα σημείο καμπής για να μπορέσεις να βιοποριστείς. Τρέφεις αυταπάτες αν το πιστεύεις αυτό. Άπαξ και επιλέξεις να κάνεις αυτήν την κίνηση, άπαξ και πάρεις αυτόν τον δρόμο, η ζωή σου στο μέλλον θα χειροτερέψει. Υπάρχει, βέβαια, κι άλλη μια λεγόμενη κοινωνική οργάνωση που δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πλησιάζεις, ειδικά όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με ορισμένα ιδιαίτερα και σύνθετα προβλήματα, με κάποια ιδιαίτερα περιβάλλοντα ή κάποιες ιδιαίτερα επικίνδυνες καταστάσεις. Δεν θέλουμε όμως να την ονοματίσουμε. Ούτε να σου περάσει από το μυαλό η ιδέα να προστατέψεις τον εαυτό σου ή να ξεφύγεις από τον κίνδυνο και τις δυσκολίες χρησιμοποιώντας ακραία μέσα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι προτιμότερο να παγιδευτείς παρά να έχεις πάρε-δώσε ή την οποιαδήποτε σχέση με τέτοιου είδους ανθρώπους. Γιατί να το κάνεις αυτό; Αυτό σημαίνει να έχεις ακεραιότητα; Αυτήν την ακεραιότητα πρέπει να έχουν οι χριστιανοί; (Όχι, δεν είναι αυτή η ακεραιότητα που πρέπει να έχουν οι χριστιανοί.) Τι είναι, λοιπόν; (Απλώς δεν είναι σωστό να τους προσεγγίζουμε.) Γιατί δεν είναι σωστό; (Αν το κάνουμε, η ζωή μας θα χειροτερέψει και θα κινδυνέψουμε ακόμα περισσότερο στο μέλλον.) Μόνο και μόνο για να ξεφύγεις από μελλοντικούς κινδύνους; Γιατί δεν ξεφεύγεις από τον άμεσο κίνδυνο πρώτα; Γιατί δεν πρέπει να προσεγγίζεις αυτές τις δυνάμεις; Σύμφωνα με τη Βίβλο, όταν ο Σατανάς έβαλε σε πειρασμό τον Κύριο Ιησού, πώς του απάντησε Εκείνος; [Τότε ο Ιησούς λέγει προς αυτόν· «Ύπαγε, Σατανά· διότι είναι γεγραμμένον, Κύριον τον Θεόν σου θέλεις προσκυνήσει και αυτόν μόνον θέλεις λατρεύσει» (Κατά Ματθαίον 4:10).] Αυτός που πρέπει να λατρεύουν οι άνθρωποι είναι ο Θεός και μόνο Αυτόν πρέπει να υπηρετούν, ενώ παράλληλα, μόνο για τον Θεό πρέπει να ζουν. Τι πρέπει να κάνεις αν ο Θεός επιτρέψει την αφαίρεση της ζωής σου; (Να υποταχθώ.) Πρέπει να υποταχθείς στον Θεό και να Τον δοξάζεις. Οι άνθρωποι πρέπει να εξυμνούν το όνομα του Θεού και να υποτάσσονται σ’ Αυτόν χωρίς να επιζητούν να ζήσουν. Αν, όμως, η πρόθεση του Θεού είναι να ζήσεις, ποιος μπορεί να σου αφαιρέσει τη ζωή; Κανένας δεν μπορεί να το κάνει. Όποιες περιστάσεις κι όποιους κινδύνους κι αν αντιμετωπίζεις, λοιπόν, ακόμη κι αν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με τον θάνατο, αν βρεθεί μια δύναμη που θα σoυ σώσει τη ζωή, τότε σίγουρα δεν πρόκειται για θεμιτή δύναμη· ανήκει στον Σατανά. Τι πρέπει να πεις; «Χάσου από δω Σατανά! Καλύτερα να πεθάνω παρά να έχω πάρε-δώσε μαζί σου!» Δεν είναι θέμα αρχής αυτό; (Ναι.) Η αρχή που θα πρέπει να τηρούν οι άνθρωποι είναι η εξής: «Δεν είναι δυνατόν να ζήσω χάρη στις δυνάμεις σου ούτε πρόκειται να πεθάνω επειδή μ’ εγκατέλειψε ο Θεός. Τα πάντα βρίσκονται στα χέρια του Θεού. Δεν υπάρχει περίπτωση να στηριχθώ σε καμία δύναμη ούτε πρόκειται να κάνω παραχωρήσεις προκειμένου να συνεχίσω να ζω». Έστω πως βρίσκεσαι σ’ ένα δίλλημα και κάποιος σού λέει πως μπορεί να σε σώσει μια δύναμη της κοινωνίας. Αν όμως καταφέρει να σε σώσει αυτή η δύναμη, αυτό θα ατιμάσει κι εσένα, και τους χριστιανούς, και την εκκλησία και τον οίκο του Θεού· θα ντροπιάσει τον οίκο του Θεού. Πώς θα απαντούσες; Θα το δεχόσουν ή θα το απέρριπτες; (Θα το απέρριπτα.) Πρέπει να το απορρίψεις. Σύμφωνα με την αρχή, δεν πρέπει να βασίζουμε την επιβίωσή μας σε καμία απολύτως δύναμη. Όποιες κι αν είναι, λοιπόν, οι συνθήκες και όσο επικίνδυνες καταστάσεις κι αν αντιμετωπίζουμε, το πιο σημαντικό, πέρα από την υποταγή στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού, είναι να μη μας περνά καν από το μυαλό η ιδέα να ξεφύγουμε από αυτές τις επικίνδυνες δυσχέρειες χρησιμοποιώντας διάφορα ακραία μέσα. Το μόνο που πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι είναι να εκπληρώσουν τις ευθύνες τους και να καταβάλουν την προσπάθεια που πρέπει. Αφού τα κάνουν αυτά, όλα τα υπόλοιπα εναπόκεινται στην ενορχήστρωση του Θεού. Θα συμφωνούσες αν σου έλεγαν πως υπάρχει μια παράνομη κοινωνική οργάνωση που μπορεί να σε σώσει; (Δεν θα συμφωνούσα.) Γιατί δεν θα συμφωνούσες; Δεν θες να ζήσεις; Δεν θες να βγεις γρήγορα απ’ το αδιέξοδο στο οποίο βρίσκεσαι; Ακόμη και στην προσπάθειά σου να βγεις απ’ το αδιέξοδο και να παραμείνεις ζωντανός, πρέπει να έχεις αρχές σχετικά με τη συμπεριφορά σου. Οφείλεις να γνωρίζεις ξεκάθαρα μέσα σου τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνεις και να μη χάνεις τις αρχές σου.