Ποια είναι η δεύτερη αρχή στο θέμα της εγκατάλειψης της καριέρας; Να αρκείστε στο φαγητό και τα ρούχα. Προκειμένου οι άνθρωποι να επιβιώσουν στην κοινωνία και να βγάλουν το ψωμί τους, απασχολούνται σε κάθε λογής δουλειές, χειρωνακτικές ή μη, φροντίζοντας να έχουν ένα εισόδημα για να εξασφαλίσουν τα καθημερινά τους γεύματα και τα έξοδα διαβίωσής τους. Επομένως, είτε ανήκουν στις κατώτερες τάξεις είτε σε ένα λίγο ανώτερο στρώμα, κάνουν όλοι τους διάφορα επαγγέλματα για να βγάλουν το ψωμί τους. Εφόσον σκοπός τους είναι να βγάλουν το ψωμί τους, είναι αρκετά απλά τα πράγματα: Αρκεί να έχουν ένα μέρος να μείνουν, να μπορούν να φάνε τρία γεύματα τη μέρα, να έχουν λεφτά να αγοράσουν κρέας αν το θελήσουν πού και πού, να πηγαίνουν τακτικά στη δουλειά τους, να έχουν ένα εισόδημα, να μην κυκλοφορούν με κουρέλια και να έχουν αρκετό φαΐ να φάνε. Αυτές είναι οι βασικές ανάγκες που έχουν οι άνθρωποι στη ζωή τους. Μόλις καταφέρει κανείς να καλύψει αυτές τις βασικές ανάγκες, δεν είναι σχετικά εύκολο να εξασφαλίσει φαγητό και ζεστασιά; Δεν είναι κάτι που μπορεί να καταφέρει; (Ναι.) Αν, λοιπόν, η φύση της καριέρας που ακολουθεί κάποιος, για ό,τι καριέρα κι αν μιλάμε, αποσκοπεί αποκλειστικά και μόνο στην εξασφάλιση φαγητού και ζεστασιάς και στον βιοπορισμό του ατόμου αυτού, συμφωνεί τότε σε γενικές γραμμές με τα πρότυπα της ανθρώπινης φύσης, με την προϋπόθεση πάντα η καριέρα αυτή να είναι νόμιμη. Γιατί λέω ότι συμφωνεί με τα πρότυπα της ανθρώπινης φύσης; Επειδή το κίνητρο, η πρόθεση και ο σκοπός που σε παρακινούν να απασχοληθείς στη συγκεκριμένη δουλειά σχετίζονται αποκλειστικά και μόνο με τον βιοπορισμό σου και δεν έχουν την παραμικρή σχέση με οποιοδήποτε άλλο ζήτημα ή ιδέα· το κάνεις μόνο για να έχεις όσο φαγητό και όσα ζεστά ρούχα χρειάζεσαι και προκειμένου να συντηρείς την οικογένειά σου. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αυτές είναι οι βασικές ανάγκες ενός ανθρώπου, τις οποίες, αν καταφέρει να καλύψει, θα μπορέσει να απολαύσει μια στοιχειώδη ποιότητα ζωής. Όποιος καταφέρει να το πετύχει αυτό θα συνεχίσει να έχει μια κανονική ύπαρξη. Δεν αρκεί να έχει κανείς μια κανονική ύπαρξη; Αυτό ακριβώς δεν πρέπει να πετύχουν οι άνθρωποι στα πλαίσια της ανθρώπινης φύσης τους; (Ναι.) Υπεύθυνος για τη ζωή σου είσαι μονάχα εσύ· εσύ φέρεις αυτήν την ευθύνη κι αυτή είναι μια αναγκαία εκδήλωση της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Είναι αρκετό να το καταφέρεις αυτό· είναι αυτό ακριβώς που πρέπει να κάνεις. Εσένα, όμως, αν δεν σου αρκεί κάτι τέτοιο, τότε εκεί που ένας κανονικός άνθρωπος τρώει κρέας μία ή δύο φορές την εβδομάδα, εσύ όχι μόνο θα θέλεις να τρως κάθε μέρα, αλλά να σου περισσεύει κιόλας. Αν, για παράδειγμα, για να είσαι υγιής χρειάζεσαι 100 γραμμάρια κρέας τη μέρα κι εσύ τρως 250 ή 500, αυτή η υπερκατανάλωση μπορεί να σε αρρωστήσει. Πώς προκαλούνται ασθένειες όπως η λιπώδης νόσος του ήπατος, η υψηλή πίεση και η ανεβασμένη χοληστερίνη; (Από την κατανάλωση υπερβολικής ποσότητας κρέατος.) Ποιο είναι το πρόβλημα με το να τρώει κανείς υπερβολική ποσότητα κρέατος; Δεν οφείλεται αυτό στο ότι δεν μπορεί να ελέγξει τη διατροφή του; Στο ότι είναι λαίμαργος; (Ναι.) Και γιατί είναι τόσο λαίμαργος; Μήπως επειδή έχει πολύ μεγάλη όρεξη; Εναρμονίζονται με τις βασικές ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης η τόσο μεγάλη όρεξη και η λαιμαργία; (Όχι.) Τα πράγματα αυτά ξεπερνούν τις βασικές ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αν διαρκώς θέλεις να ξεπερνάς τις βασικές ανάγκες της κανονικής ανθρώπινης φύσης, πρέπει αναγκαστικά να δουλεύεις πολύ περισσότερο απ’ τους κανονικούς ανθρώπους για να βγάζεις περισσότερα χρήματα. Προκειμένου να έχεις λεφτά για να τρως κρέας τρεις φορές τη μέρα και όποτε σου κάνει κέφι, πρέπει να έχεις μεγαλύτερο εισόδημα κι αυτό θα το πετύχεις ή κάνοντας υπερωρίες ή πιάνοντας πολλές δουλειές. Αυτό δεν ξεπερνά τα πλαίσια της κανονικής ανθρώπινης φύσης; Είναι καλό να γίνεται αυτό; (Όχι.) Γιατί δεν είναι καλό; (Αφενός, γιατί έτσι το ανθρώπινο σώμα αρρωσταίνει πιο εύκολα και, αφετέρου, γιατί, προκειμένου να ικανοποιήσει κανείς τις επιθυμίες και τις ορέξεις του, πρέπει να επενδύσει στη δουλειά του περισσότερο χρόνο και ενέργεια και να πληρώσει το τίμημα. Αυτό του τρώει τον χρόνο και την ενέργεια που θα μπορούσε να αφιερώσει στο να επιδιώξει την αλήθεια και να κάνει τα καθήκοντά του. Οπότε, επηρεάζεται έτσι ο τρόπος με τον οποίο βαδίζει στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό και της επιδίωξης της αλήθειας.) Πρέπει να αρκείται κανείς στο να καλύπτει τις βασικές του ανάγκες, δηλαδή να μην πεινάει και να μην κρυώνει, να έχει το φαγητό και τη ζεστασιά που απαιτεί η κανονική ανθρώπινη φύση. Όσον αφορά το φαγητό, αρκεί να βγάζεις αρκετά χρήματα ώστε να ικανοποιείς τις φυσιολογικές ανάγκες του σώματός σου. Μια τέτοια ζωή πρέπει να ζουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Τι επάγγελμα πρέπει να κάνεις αν διψάς μονίμως για τις απολαύσεις της σάρκας και, προκειμένου να ικανοποιήσεις τις ορέξεις της, δεν υπολογίζεις τη σωματική σου υγεία, ενώ αδιαφορείς παράλληλα για το σωστό μονοπάτι; Τι επάγγελμα πρέπει να κάνεις αν θες μονίμως να τρως καλά φαγητά, να απολαμβάνεις ωραία πράγματα, να ζεις σ’ ένα ωραίο περιβάλλον διαβίωσης, να έχεις μια καλή ποιότητα ζωής, να τρως σπάνιες λιχουδιές, να φοράς επώνυμα ρούχα και χρυσά ή ασημένια κοσμήματα, να ζεις σε επαύλεις και να οδηγείς πολυτελή αμάξια; Έστω πως βρίσκεις μια συνηθισμένη δουλειά που καλύπτει τις βασικές σου ανάγκες και εξασφαλίζει το φαγητό και τη ζεστασιά σου. Μπορεί η συγκεκριμένη δουλειά να ικανοποιήσει όλες αυτές τις επιθυμίες; (Όχι.) Σε καμία περίπτωση. Αν, για παράδειγμα, θέλεις να ανοίξεις μια επιχείρηση, ακόμη και έναν μόνο πάγκο να στήσεις, αρκεί για να εξασφαλίσεις το φαγητό και τη ζεστασιά ολόκληρης της οικογένειάς σου. Μπορεί σε σχέση με κάποιους που είναι σε υψηλότερη θέση από σένα να έχεις λιγότερα, αλλά σε σχέση με άλλους που είναι σε χαμηλότερη, έχεις πολύ περισσότερα. Μπορείς να τρως πού και πού κρέας και ολόκληρη η οικογένειά σου μπορεί να φοράει αξιοπρεπή ρούχα. Τον υπόλοιπο χρόνο σου, τώρα, μπορείς να τον χρησιμοποιείς για να πιστεύεις στον Θεό, να πηγαίνεις σε συναθροίσεις και να κάνεις τα καθήκοντά σου, ενώ θα σου περισσεύει ενέργεια και για να επιδιώκεις την αλήθεια. Αυτό, λοιπόν, είναι αρκετό, αφού, κάνοντας το συγκεκριμένο επάγγελμα, όχι μόνο θα έχεις ασφάλεια στη ζωή σου, αλλά και θα μπορείς ταυτόχρονα να διαθέτεις χρόνο και ενέργεια για να επιδιώκεις την πίστη στον Θεό και την αλήθεια. Αυτό εναρμονίζεται με τις προθέσεις του Θεού. Αν, όμως, δεν νιώθεις ποτέ σου ικανοποιημένος, θα σκέφτεσαι το εξής: «Έχει προοπτικές η επιχείρησή μου. Με έναν μόνο πάγκο, μπορώ και βγάζω τόσα χρήματα τον μήνα, εξασφαλίζοντας φαγητό και ζεστασιά για την οικογένειά μου. Με δύο πάγκους, όμως, μπορώ να βγάλω τα διπλάσια. Τότε δεν θα έχει μόνο φαγητό και ζεστασιά η οικογένειά μου· θα μπορέσουμε να βάλουμε και λίγα χρήματα στην άκρη. Θα τρώμε ό,τι θέλουμε και θα μπορούμε ακόμη και να ταξιδεύουμε και να αγοράζουμε και είδη πολυτελείας καμιά φορά. Θα μπορούμε να τρώμε και να απολαμβάνουμε πράγματα που ο μέσος άνθρωπος δεν μπορεί να έχει. Τι ωραία που θα ήταν· ας βάλω άλλον έναν πάγκο!» Μόλις προσθέσεις έναν ακόμη πάγκο, βγάζεις περισσότερα χρήματα και παίρνεις μια γεύση από τα προνόμια που σου δίνει αυτό, οπότε σκέφτεσαι: «Φαίνεται ότι αυτή η αγορά είναι αρκετά μεγάλη. Θα μπορούσα να βάλω άλλον έναν πάγκο, να επεκτείνω την επιχείρησή μου ή να φέρω και μερικά ακόμη εμπορεύματα για να τη μεγαλώσω κι άλλο. Τότε όχι μόνο θα βάλω χρήματα στην άκρη, αλλά ίσως αγοράσω κι ένα αυτοκίνητο και μετακομίσω σε μεγαλύτερο σπίτι. Η οικογένειά μου θα ταξιδεύει άνετα σ’ όλη τη χώρα, αλλά και στο εξωτερικό!» Όσο περισσότερο το σκέφτεσαι, τόσο πιο πολύ σε τραβάει η ιδέα. Το παίρνεις απόφαση τελικά και βάζεις έναν ακόμη πάγκο. Από τη μία, η επιχείρησή σου μεγαλώνει διαρκώς, βγάζεις όλο και περισσότερα χρήματα και νιώθεις όλο και μεγαλύτερη ευχαρίστηση. Από την άλλη, όμως, πηγαίνεις σε όλο και λιγότερες συναθροίσεις: Στην αρχή, πας μία φορά τη βδομάδα, μετά μία φορά το δεκαπενθήμερο, μετά μία φορά τον μήνα και, τελικά, φτάνεις να πηγαίνεις μόνο μία φορά το εξάμηνο. Σκέφτεσαι μέσα σου: «Η επιχείρησή μου έχει επεκταθεί, βγάζω πλέον πολλά χρήματα, υποστηρίζω το έργο του οίκου του Θεού και η προσφορά που δίνω είναι μεγάλη». Οδηγείς κάμπριο, η γυναίκα και τα παιδιά σου φοράνε χρυσάφια και διαμάντια, είναι ντυμένοι με μάρκες από την κορυφή μέχρι τα νύχια, ενώ έχετε ταξιδέψει ακόμη και στο εξωτερικό. Σκέφτεσαι, λοιπόν: «Είναι τέλειο να έχεις λεφτά! Αν ήξερα ότι μπορώ να βγάλω χρήματα τόσο εύκολα, θα το είχα κάνει νωρίτερα. Πόσο τέλειο είναι να έχεις λεφτά! Αν είσαι πλούσιος, ζεις κάθε μέρα μες στις ανέσεις και την ξεγνοιασιά! Η γεύση που έχει το νόστιμο φαγητό δεν συγκρίνεται με τίποτα. Φοράω μάρκες και νιώθω τρισευτυχισμένος. Όπου σταθώ κι όπου βρεθώ, οι άλλοι με κοιτάζουν με ζήλια και φθόνο. Έχω κερδίσει τον σεβασμό και τον θαυμασμό των άλλων και νιώθω διαφορετικά· δεν περπατάω πια σκυφτός». Έχεις ικανοποιήσει τις επιθυμίες της σάρκας σου και τη ματαιοδοξία σου. Το εξώφυλλο του λόγου του Θεού, όμως, το τρώει όλο και περισσότερο η σκόνη· έχεις πολύ καιρό να διαβάσεις τα λόγια Του και προσεύχεσαι όλο και λιγότερο σ’ Αυτόν. Οι συναθροίσεις γίνονται πλέον κάπου άλλου και δεν είσαι καν σίγουρος πού είναι αυτό το αλλού. Δεν παρουσιάζεσαι πια ούτε καν περιστασιακά στην εκκλησία. Πες Μου, τι σημαίνει αυτό; Ότι πλησιάζεις στη σωτηρία ή ότι απομακρύνεσαι όλο και περισσότερο απ’ αυτήν; (Ότι απομακρύνομαι όλο και περισσότερο.) Η ποιότητα της ζωής σου βελτιώνεται, το σώμα σου τρέφεται καλά και έχεις γίνει πιο εκλεκτικός. Παλιότερα, δεν πήγαινες στον γιατρό για τσεκάπ ούτε κάθε οχτώ ή δέκα χρόνια. Τώρα που είσαι πλούσιος, όμως, κάνεις εξετάσεις κάθε εξάμηνο για να δεις αν έχεις πίεση, ζάχαρο ή χοληστερίνη, και λες: «Πρέπει να φροντίζουμε το σώμα μας. Όπως λέει και το ρητό, “Τι πρέπει να είσαι; Υγιής. Τι δεν πρέπει να είσαι; Φτωχός”». Δεν έχουν αλλάξει οι σκέψεις και οι απόψεις σου; Τώρα που είσαι πλούσιος και δεν είσαι πια ένας συνηθισμένος άνθρωπος, αισθάνεσαι πως είσαι πολύτιμος, πως η ταυτότητά σου είναι αξιοσέβαστη και λατρεύεις το σώμα σου ακόμη περισσότερο. Έχει, επίσης, αλλάξει και η στάση σου απέναντι στη ζωή. Παλιότερα, δεν καθόσουν να ασχοληθείς με τσεκάπ, γιατί σκεφτόσουν το εξής: «Εμείς που είμαστε φτωχοί δεν χρειάζεται να ανησυχούμε γι’ αυτό. Γιατί να κάνω εξετάσεις; Και σοβαρά άρρωστος να πουν ότι είμαι, δεν μπορώ να πληρώσω για θεραπεία. Θα κάτσω και θα το υπομείνω και, αν δεν τα καταφέρω, φαντάζομαι ότι αυτή η σάρκα θα πεθάνει. Δεν τρέχει και κάτι». Τώρα, όμως, έχουν αλλάξει τα πράγματα και λες: «Δεν πρέπει να ζει κανείς άρρωστος. Αν αρρωστήσει κάποιος, ποιος θα ξοδέψει τα χρήματα που έχει βγάλει; Δεν θα μπορεί να απολαύσει τη ζωή, και η ζωή είναι τόσο μικρή!» Δεν έχουν όντως αλλάξει τα πράγματα; Έχει αλλάξει η στάση σου απέναντι στα χρήματα, στη σαρκική ζωή και στην ευχαρίστηση. Κατά τον ίδιο τρόπο, γίνεται όλο και πιο αδιάφορη και η στάση σου απέναντι στην πίστη στον Θεό, στην επιδίωξη της αλήθειας και στην αποδοχή της σωτηρίας.

Μόλις αρχίσει κανείς να βαδίζει στο μονοπάτι κατά το οποίο δεν αρκείται στο φαγητό και τα ρούχα, θα αρχίσει να επιδιώκει μια υψηλότερη ποιότητα ζωής και την ευχαρίστηση που του φέρνουν τα πιο ποιοτικά πράγματα. Αυτό είναι σημάδι ότι κινδυνεύει· σημαίνει ότι ο άνθρωπος αυτός πέφτει σε πειρασμό και θα βρεθεί σε μπελάδες. Είναι κακός οιωνός. Μόλις κάποιος απολαύσει και γευτεί τα πλούτη, αρχίζει να ανησυχεί ότι θα έρθει μια μέρα που θα χάσει τα χρήματά του και θα καταλήξει φτωχός. Ως αποτέλεσμα, λατρεύει όσο δεν πάει το σήμερα που έχει χρήματα και εκτιμά τη θέση και το κύρος που του αποφέρει το να είναι πλούσιος. Ακούς συχνά τους απίστους να λένε το εξής: «Εύκολα πάει κανείς από το πικρό στο γλυκό· το αντίστροφο, όμως, είναι δύσκολο». Με άλλα λόγια, όταν δεν έχεις παρά ελάχιστα, δεν σε πειράζει να τα εγκαταλείψεις, αν σου ζητηθεί να το κάνεις· μπορείς να τα εγκαταλείψεις ανά πάσα στιγμή, γιατί δεν υπάρχει τίποτα που ν’ αξίζει να διατηρήσεις. Δεν έχεις χρηματικά και υλικά αγαθά να σου γίνονται εμπόδιο, εύκολα μπορείς να εγκαταλείψεις τα λίγα που έχεις. Όταν, όμως, έχεις τέτοια πράγματα, σου είναι δύσκολο να τα εγκαταλείψεις, πιο δύσκολο κι απ’ το να ανέλθεις στον ουρανό. Αν είσαι φτωχός και έρθει η ώρα να αφήσεις το σπίτι σου για να πας να κάνεις τα καθήκοντά σου, μπορείς εύκολα να το παρατήσεις. Αν, όμως, είσαι πλούσιος και σπουδαίος, το μυαλό σου πλημμυρίζει από σκέψεις και λες: «Α, το σπίτι μου αξίζει δύο εκατομμύρια γουάν και το αμάξι μου πεντακόσιες χιλιάδες. Χώρια τώρα τα πάγια περιουσιακά μου στοιχεία, οι οικονομίες που έχω στην τράπεζα, οι μετοχές μου, τα κεφάλαιά μου, οι επενδύσεις που έχω κάνει και ένα σωρό ακόμη πράγματα, τα οποία φτάνουν πάνω κάτω τα δέκα εκατομμύρια γουάν. Πώς θα τα πάρω όλα αυτά μαζί μου αν φύγω;» Δεν μπορείς να εγκαταλείψεις εύκολα όλα αυτά τα υλικά αγαθά. Σκέφτεσαι το εξής: «Πες πως τα εγκαταλείπω αυτά τα πράγματα και αφήνω το σπίτι μου και την οικογένεια που έχω τώρα. Εκεί που θα πάω να ζήσω στο εξής, θα έχει αντίστοιχες συνθήκες; Μπορώ εγώ να ζήσω σε καλύβα φτιαγμένη από λάσπη ή σε σπίτι από άχυρα; Μπορώ ν’ αντέξω τη δυσωδία ενός στάβλου; Τώρα είμαι σε θέση να κάνω καθημερινά ένα ζεστό μπάνιο. Πώς ν’ αντέξω να ζήσω σε ένα μέρος όπου δεν θα μπορώ να κάνω ένα ζεστό μπάνιο ούτε μια φορά τον χρόνο;» Σκέφτεσαι διαρκώς κι άλλα πράγματα και δεν μπορείς να το διαχειριστείς. Όσο έχεις χρήματα, βγάζεις ένα μάτσο μετρητά απ’ την τσέπη σου και κάνεις τις αγορές σου. Αγοράζεις ό,τι θέλεις χωρίς δεύτερη σκέψη, είσαι ιδιαίτερα γενναιόδωρος και ποτέ δεν σου στέκεται εμπόδιο το χρήμα. Αν, όμως, τα εγκαταλείψεις όλα αυτά, κάθε φορά που θα ανοίγεις το πορτοφόλι σου, θα νιώθεις άβολα και θα κάνεις σενάρια για το τι θα γίνει σε περίπτωση που είναι τελείως άδειο. Για να φας ένα μπολ ζεστές χυλοπίτες, θα πρέπει να κάτσεις να σκεφτείς ποιο εστιατόριο είναι το φθηνότερο και πόσα ακόμη γεύματα μπορείς να φας με τα χρήματα που σου έχουν απομείνει. Θα πρέπει να ακολουθείς ένα αυστηρό πρόγραμμα για τα έξοδά σου και να ζεις σαν φτωχός. Θα μπορούσες να το αντέξεις αυτό; Παλιότερα, αν ένα ρούχο έχανε τη φόρμα του μετά από δυο πλυσίματα και ντρεπόσουν να το φορέσεις, θα το πετούσες και θα αγόραζες άλλο. Τώρα, πρέπει να πλένεις και να φοράς το ίδιο μπλουζάκι ξανά και ξανά και δεν σε παίρνει να το πετάξεις, ακόμα κι αν σκιστεί ο γιακάς. Το ράβεις και συνεχίζεις να το φοράς. Θα το άντεχες αυτό; Όπου και να πήγαινες, ο κόσμος θα σ’ έβλεπε σαν φτωχό και δεν θα ήθελε πάρε δώσε μαζί σου. Θα έβγαινες για ψώνια και κάθε φορά που θα ρωτούσες πόσο κάνει κάτι, δεν θα σου δίνανε σημασία. Θα μπορούσες να το αντέξεις αυτό; Δεν είναι εύκολο να νιώθεις έτσι, σωστά; Αν, όμως, εξαρχής δεν είχες αυτά τα χρηματικά και υλικά αγαθά, δεν θα χρειαζόταν να τα εγκαταλείψεις ούτε και να αντιμετωπίσεις αυτήν την πρόκληση. Θα σου ήταν πολύ πιο εύκολο να εγκαταλείψεις τα πάντα και να επιδιώξεις την αλήθεια. Επομένως, ο Θεός έχει πει εδώ και καιρό στους ανθρώπους ότι πρέπει να αρκούνται στο φαγητό και τα ρούχα. Όποιο κι αν είναι το επάγγελμά σου, μην το αντιμετωπίζεις σαν καριέρα· μην το βλέπεις σαν εφαλτήριο ή μέσο για να καταξιωθείς ή να πλουτίσεις και να ζήσεις μια άνετη ζωή. Ό,τι δουλειά ή επάγγελμα κι αν κάνεις, αρκεί να το βλέπεις σαν μέσο για να βγάζεις το ψωμί σου. Όταν καταφέρεις να βγάζεις το ψωμί σου, πρέπει να ξέρεις και πότε να σταματήσεις και να μην επιδιώκεις άλλα πλούτη. Αν βγάζεις δύο χιλιάδες γουάν τον μήνα και σου αρκούν για να καλύπτεις τα τρία γεύματα που πρέπει να τρως τη μέρα και τις βασικές ανάγκες της ζωής σου, τότε πρέπει να σταματήσεις εκεί και να μην προσπαθήσεις να ανοίξεις κι άλλες δουλειές. Εάν τυχόν υπάρχει κάποια ειδική ανάγκη που πρέπει να καλυφθεί, μπορείς να αναλάβεις κάποιες πρόσθετες βάρδιες για λίγες ώρες ή να βρεις μια προσωρινή δουλειά για να τα βγάλεις πέρα. Αυτό θεωρείται αποδεκτό. Αυτό που απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους είναι το εξής: Όποιο κι αν είναι το επάγγελμά σου, είτε έχει να κάνει με γνώσεις και τεχνικές δεξιότητες είτε είναι κάποια χειρωνακτική δουλειά, πρέπει απλά να είναι λογικό και νόμιμο, να μην ξεπερνά τις δυνατότητές σου και να μπορεί να σου εξασφαλίσει τα προς το ζην. Μην το βλέπεις σαν μέσο που θα σε βοηθήσει να πραγματοποιήσεις τα δικά σου ιδανικά και τις δικές σου επιθυμίες ώστε να ικανοποιήσεις τη σαρκική σου ζωή. Με αυτόν τον τρόπο, υποκύπτεις στον πειρασμό, πέφτεις στον βούρκο και μπαίνεις σε ένα μονοπάτι χωρίς επιστροφή. Εάν βγάζεις δύο χιλιάδες γουάν τον μήνα κι αυτά αρκούν για να συντηρείς τον εαυτό σου και την οικογένειά σου, τότε κράτα αυτήν τη δουλειά και αξιοποίησε τον υπόλοιπο χρόνο σου για να κάνεις πράξη την πίστη στον Θεό, να πηγαίνεις σε συναθροίσεις, να κάνεις τα καθήκοντά σου και να επιδιώκεις την αλήθεια. Αυτή είναι η αποστολή σου, καθώς και η αξία και το νόημα της ζωής ενός πιστού. Σκοπός κάθε επαγγέλματος είναι να καλυφθούν οι βασικές σωματικές ανάγκες της κανονικής ζωής ενός ανθρώπου. Ο Θεός δεν απαιτεί να διακριθείς, να διαπρέψεις ή να γίνεις διάσημος στο επάγγελμά σου. Αν το επάγγελμά σου σχετίζεται με την επιστημονική έρευνα, απαιτεί λογικά πολλή ενέργεια από τη μεριά σου. Η αρχή της άσκησης, όμως, παραμένει η ίδια: να αρκείσαι στο φαγητό και τα ρούχα. Τι πρέπει να επιλέξεις σε περίπτωση που το επάγγελμά σου σου δίνει την ευκαιρία να πάρεις προαγωγή και να έχεις ένα σημαντικό εισόδημα ανάλογο με τις ικανότητές σου, αλλά αυτό το εισόδημα ξεπερνά τα όρια του να αρκείσαι στο φαγητό και τα ρούχα; (Πρέπει να απορρίψω αυτήν την προσφορά.) Πρέπει να υπακούσεις στην αρχή που σου έχει συστήσει ο Θεός: να αρκείσαι στο φαγητό και τα ρούχα. Αν το επάγγελμα που κάνεις, όποιο κι αν είναι αυτό, ξεπερνά τα όρια του να αρκείσαι στο φαγητό και τα ρούχα, προκειμένου να κερδίσεις αυτό το έξτρα εισόδημα, η ενέργεια και ο χρόνος που θα επενδύσεις ή το τίμημα που θα πληρώσεις θα υπερβαίνουν αναπόφευκτα τις βασικές σου ανάγκες. Μπορεί, λόγου χάρη, τη στιγμή που μιλάμε να είσαι ένας χαμηλόβαθμος υπάλληλος που βγάζει αρκετά χρήματα για να καλύψει τις βασικές του ανάγκες. Λόγω, τώρα, της καλής σου επίδοσης στη δουλειά, οι ανώτεροί σου θέλουν να σε προάγουν σε διευθυντή ή σε ανώτερο στέλεχος και να σου δίνουν πολύ υψηλότερο μισθό. Αυτό το έξτρα εισόδημα θα το πάρεις χωρίς να πληρώσεις κανένα τίμημα; Όταν αυξάνεται το εισόδημά σου, αυξάνεται αντίστοιχα και ο κόπος που πρέπει να καταβάλεις. Δεν απαιτεί ενέργεια και χρόνο η καταβολή προσπάθειας; Θέλω να πω ότι, για να βγάλεις αυτά τα χρήματα, δίνεις ως αντάλλαγμα ένα μεγάλο μέρος της ενέργειας και του χρόνου σου. Για να βγάλεις περισσότερα χρήματα, πρέπει να επενδύσεις περισσότερο χρόνο και ενέργεια. Όσο βγάζεις, λοιπόν, περισσότερα χρήματα, ξοδεύεται παράλληλα ένα μεγάλο μέρος του χρόνου και της ενέργειάς σου, ενώ μειώνεται αναλογικά και ο χρόνος που διαθέτεις για να πιστεύεις στον Θεό, να πηγαίνεις σε συναθροίσεις, να κάνεις τα καθήκοντά σου και να επιδιώκεις την αλήθεια. Αυτό το γεγονός είναι φανερό σε όλους. Όταν αφιερώνεις την ενέργεια και τον χρόνο σου στη συσσώρευση πλούτου, χάνεις τις ανταμοιβές της πίστης σου στον Θεό. Ο Θεός δεν πρόκειται να σου φερθεί ευνοϊκά ούτε πρόκειται να καλύψει ο οίκος Του τα κενά σου για όσα έχασες απλώς επειδή η προαγωγή που πήρες απορροφά ένα μεγάλο μέρος του χρόνου και της ενέργειάς σου, με αποτέλεσμα να μην έχεις καθόλου χρόνο για να κάνεις τα καθήκοντά σου ή να παρευρίσκεσαι στις συναθροίσεις του οίκου του Θεού. Είναι δυνατόν να γίνει κάτι τέτοιο; (Όχι.) Ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να καλύψει τα κενά σου ούτε θα σου επιτρέψει να λάβεις ευνοϊκή μεταχείριση· ούτε ο Θεός υπάρχει περίπτωση να σε μεταχειριστεί ευνοϊκά λόγω της προαγωγής σου. Με δυο λόγια, το αν θα λάβεις ανταμοιβές για την πίστη σου στον Θεό και το αν θ’ αποκτήσεις την αλήθεια εξαρτάται από το κατά πόσο θα προσπαθήσεις να εξασφαλίσεις χρόνο και ενέργεια. Είναι καθαρά θέμα επιλογής. Ο Θεός δεν σου απαγορεύει να έχεις μια κανονική ζωή. Το εισόδημά σου αρκεί για να καλύψει το φαγητό και τη ζεστασιά σου, για να διασφαλίσει την επιβίωση του σώματός σου και τις καθημερινές σου δραστηριότητες. Αρκεί για να εξασφαλίσει τη συνέχιση της ύπαρξής σου. Εσύ, όμως, δεν είσαι ικανοποιημένος· θέλεις πάντα να βγάζεις όλο και περισσότερα. Έτσι, όλα αυτά τα χρήματα σου στερούν την ενέργεια και τον χρόνο σου. Με τι σκοπό σου τα στερούν; Προκειμένου να βελτιώσεις την ποιότητα της υλικής σου ζωής. Όσο εσύ βελτιώνεις την ποιότητα της υλικής σου ζωής τόσο λιγότερα κερδίζεις από την πίστη σου στον Θεό· ο χρόνος που είχες για να κάνεις τα καθήκοντά σου χάνεται, τον έχει απορροφήσει κάτι άλλο. Τι τον έχει απορροφήσει; Τον έχει απορροφήσει η επιδίωξη μιας καλής υλικής ζωής, η σωματική ευχαρίστηση. Αξίζει τον κόπο; (Όχι.) Αν είσαι σε θέση να ζυγίσεις τα συν και τα πλην, καταλαβαίνεις ότι δεν αξίζει τον κόπο. Απολαμβάνεις περισσότερο την υλική σου ζωή, τρως καλύτερο φαγητό και γεμίζεις το στομάχι σου· φοράς καλά, κομψά και άνετα ρούχα, ενώ αγοράζεις μερικά ακόμα επώνυμα προϊόντα και είδη πολυτελείας. Η δουλειά σου, όμως, είναι κουραστική, πιο απαιτητική και σου απορροφά χρόνο και ενέργεια. Ναι μεν είσαι πιστός, αλλά δεν έχεις χρόνο να πας σε συναθροίσεις και να ακούσεις κηρύγματα, ούτε να αναλογιστείς την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Ενώ υπάρχουν ένα σωρό αλήθειες που εξακολουθείς να μην κατανοείς και αδυνατείς να αναγνωρίσεις, δεν έχεις ούτε χρόνο ούτε ενέργεια για να τις αναλογιστείς και να τις αναζητήσεις. Ναι μεν βελτιώνεται η υλική σου ζωή, η πνευματική σου ζωή, όμως, αδυνατεί να εξελιχθεί και βρίσκεται στα πρόθυρα του μαρασμού. Είναι κέρδος ή απώλεια αυτό; (Απώλεια.) Απώλεια, και μάλιστα πολύ μεγάλη! Πρέπει να ζυγίσεις τα συν και τα πλην! Αν είσαι έξυπνος άνθρωπος και αγαπάς ειλικρινά την αλήθεια, πρέπει να ζυγίσεις και τις δύο πλευρές και να δεις ποιο είναι το πιο πολύτιμο και ουσιαστικό πράγμα που μπορείς να κερδίσεις. Τι πρέπει να επιλέξεις σε περίπτωση που σου τύχει μια προαγωγή και έχεις την ευκαιρία να βγάλεις περισσότερα χρήματα και να εξασφαλίσεις μια καλύτερη υλική ζωή; Εάν είσαι διατεθειμένος και αποφασισμένος να επιδιώξεις την αλήθεια, τότε πρέπει να απορρίψεις την ευκαιρία αυτή. Ας υποθέσουμε, για παράδειγμα, ότι κάποιος στην εταιρεία που δουλεύεις σου λέει: «Κάνεις αυτήν τη δουλειά δέκα χρόνια τώρα. Οι περισσότεροι που δουλεύουν στην εταιρεία παίρνουν αύξηση και προαγωγή μέσα σε τρία με πέντε χρόνια. Ο δικός σου, όμως, μισθός δεν έχει αλλάξει καθόλου τόσο καιρό. Γιατί δεν αποδίδεις λίγο καλύτερα; Γιατί δεν βελτιώνεις την απόδοσή σου; Κοίτα την τάδε: τρία χρόνια έχει που δουλεύει εδώ και ήδη οδηγεί κάμπριο και μετακόμισε σε μεγαλύτερο σπίτι· εκεί που έμενε σε δυαράκι πήγε τώρα σε μεζονέτα. Τι ήταν όταν πρωτοήρθε; Μια φτωχή φοιτητριούλα. Και δες τη τώρα! Είναι μια πλούσια γυναίκα που ντύνεται από πάνω μέχρι κάτω με μάρκες, μένει σε πολυτελή ξενοδοχεία, ζει σε μεζονέτα και οδηγεί αμάξι πολυτελείας». Δεν θα άρχιζες να τρώγεσαι μέσα σου μόλις έβλεπες πόσο πλούσια είναι; Δεν θα ένιωθες άσχημα; Θα μπορούσες ν’ αντισταθείς σ’ έναν τέτοιο πειρασμό; Θα έμενες πιστός στην αρχική σου πρόθεση; Θα έμενες πιστός στις αρχές; Αν αγαπάς ειλικρινά την αλήθεια και είσαι πρόθυμος να την επιδιώξεις, αν πιστεύεις ότι το να κερδίσεις ένα μέρος της αλήθειας είναι το πιο σημαντικό και πολύτιμο πράγμα στη ζωή σου και θεωρείς ότι έχεις επιλέξει το πιο σημαντικό και το πιο πολύτιμο πράγμα στη ζωή σου, τότε δεν πρόκειται να το μετανιώσεις, και πράγματα όπως οι προαγωγές δεν θα σε επηρεάζουν καθόλου. Θα μένεις ακλόνητος στη στάση σου και θα λες: «Αρκούμαι στο φαγητό και τα ρούχα· κάνω το τάδε επάγγελμα για να εξασφαλίσω το φαγητό και τη ζεστασιά μου και να μπορέσει το σώμα μου να συνεχίσει να ζει. Δεν το κάνω για να ευχαριστήσω τη σάρκα μου και σε καμία περίπτωση δεν το κάνω για να καταξιωθώ. Δεν επιδιώκω προαγωγές και υψηλούς μισθούς· τον περιορισμένο χρόνο της ζωής μου θα τον αξιοποιήσω για να επιδιώξω την αλήθεια». Αν είσαι τόσο αποφασισμένος, δεν θα αμφιταλαντεύεσαι και δεν θα σε τρώει τίποτα μέσα σου· δεν θα ζηλεύεις όταν βλέπεις τους άλλους να παίρνουν προαγωγή και αύξηση ή να φορούν χρυσά και ασημένια κοσμήματα και επώνυμα ρούχα, όταν τους βλέπεις να απολαμβάνουν καλύτερη ποιότητα ζωής από σένα και να έχουν καλύτερο στυλ από το δικό σου. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Αν, όμως, δεν αγαπάς και δεν επιδιώκεις την αλήθεια, δεν θα μπορέσεις να συγκρατηθείς ούτε θα μείνεις ακλόνητος για καιρό. Υπό αυτές τις συνθήκες και σ’ ένα τέτοιο περιβάλλον, αν οι άνθρωποι δεν έχουν την αλήθεια ως ζωή τους, αν δεν έχουν ίχνος αποφασιστικότητας ούτε αληθινή διορατικότητα, θα ταλαντεύονται συχνά μπρος πίσω και θα αισθάνονται αδύναμοι. Θα μείνουν για λίγο ακλόνητοι, αλλά θα πέσουν έπειτα σε κατάθλιψη και θα αναρωτιούνται: «Πότε θα τελειώσουν πια αυτές οι μέρες; Για πόσο καιρό ακόμα πρέπει να κάνω το παιδί για όλες τις δουλείες στην εταιρεία, ώσπου να έρθει επιτέλους η ημέρα του Θεού; Όλοι οι άλλοι βγάζουν περισσότερα από μένα. Γιατί δεν μπορώ να εξασφαλίσω τίποτα πέρα απ’ τα βασικά· πέρα, δηλαδή, απ’ το φαγητό και τη ζεστασιά μου; Ο Θεός δεν μου λέει να βγάλω περισσότερα χρήματα». Ποιος σε εμποδίζει να βγάλεις περισσότερα; Αν είσαι σε θέση να το κάνεις, ελεύθερα. Δεν υπάρχει κανένα θέμα αν επιλέξεις να βγάζεις περισσότερα χρήματα, να ζεις μια πλούσια ζωή και να απολαμβάνεις μια ζωή γεμάτη σπατάλες· κανείς δεν σε εμποδίζει. Πρέπει, όμως, να είσαι υπεύθυνος για τις επιλογές σου. Αν στο τέλος δεν αποκτήσεις την αλήθεια και τα λόγια του Θεού δεν έχουν γίνει ζωή μέσα σου, μόνο εσύ θα το μετανιώσεις και κανένας άλλος. Πρέπει να είσαι ο ίδιος υπεύθυνος για τις πράξεις και τις επιλογές σου. Κανείς άλλος δεν μπορεί να πληρώσει τα σπασμένα ή να αναλάβει την ευθύνη για λογαριασμό σου. Εφόσον, λοιπόν, επέλεξες να πιστέψεις στον Θεό, να βαδίσεις στο μονοπάτι της σωτηρίας και να επιδιώξεις την αλήθεια, φρόντισε να μην το μετανιώσεις. Εφόσον αυτήν την επιλογή έχεις κάνει, μην το βλέπεις ως κάποιον κανόνα ή εντολή που είσαι υποχρεωμένος να ακολουθήσεις. Πρέπει, αντίθετα, να καταλάβεις ότι η επιμονή και οι επιλογές σου έχουν νόημα και αξία. Αυτό που κερδίζεις στο τέλος είναι η αλήθεια και ζωή, όχι ένας απλός κανόνας. Αν η επιμονή και οι επιλογές σου σε κάνουν να νιώθεις ιδιαίτερα αμήχανα και άβολα ή αισθάνεσαι πως δεν είσαι ικανός να αντιμετωπίσεις τους γύρω σου, μην επιμένεις άλλο. Γιατί να κάνεις τη ζωή σου δύσκολη; Να επιδιώκεις ό,τι λαχταράς μέσα στην καρδιά σου, ό,τι θέλεις πραγματικά. Κανείς δεν σε εμποδίζει να το κάνεις αυτό. Η σημερινή μας συναναστροφή σού δίνει απλώς μια αρχή. Κάθε επάγγελμα που κάνουν οι άνθρωποι στον κόσμο συνδέεται με τη φήμη, το κέρδος και τη σωματική ευχαρίστηση. Δεν βγάζουν όλο και περισσότερα χρήματα για να συμπληρώσουν ένα συγκεκριμένο ποσό. Το κάνουν γιατί με αυτά τα χρήματα που κερδίζουν θέλουν να ευχαριστιούνται περισσότερες σωματικές απολαύσεις και, παράλληλα, να γίνουν πλούσιοι και γνωστοί σε όλους. Με τον τρόπο αυτόν, θα αποκτήσουν φήμη, κέρδος και μια θέση, πράγματα που ξεπερνούν τις βασικές τους ανάγκες. Κάθε τίμημα που πληρώνουν οι άνθρωποι το πληρώνουν για τη σωματική τους ευχαρίστηση. Τίποτα από όλ’ αυτά δεν έχει νόημα· όλα είναι ανούσια, σαν ένα όνειρο. Αυτό που κερδίζουν στο τέλος είναι το απόλυτο κενό. Μπορεί σήμερα να φας ντάμπλινγκ και να τα ευχαριστηθείς πολύ, αλλά αν μετά κάτσεις και το σκεφτείς, θα δεις ότι δεν έχεις κερδίσει απολύτως τίποτα. Αν τα τρως κάθε μέρα, μπορεί να τα βαρεθείς και να σταματήσεις να τα τρως. Θα πας τότε σε κάτι άλλο, όπως για παράδειγμα, ψωμάκια καλαμποκιού, ρύζι ή τηγανίτες. Προσαρμόζεσαι κάπως έτσι και το υλικό σου σώμα είναι πιο υγιές. Αν όμως τρως καθημερινά λιπαρά φαγητά, δεν θα πάψει να είναι υγιές το υλικό σου σώμα;

Αν αρκείσαι στο φαγητό και τα ρούχα, ακολουθείς πράγματι το σωστό μονοπάτι; (Ναι.) Γιατί είναι σωστό αυτό το μονοπάτι; Έχει να κάνει η αξία της ζωής ενός ανθρώπου με το φαγητό και τα ρούχα; (Όχι.) Αν η αξία της ζωής σας δεν έχει να κάνει ούτε με το φαγητό και τα ρούχα ούτε με τη σαρκική απόλαυση, τότε το επάγγελμά σας πρέπει να είναι τέτοιο που να καλύπτει αποκλειστικά και μόνο την ανάγκη σας για φαγητό και ρούχα και να μην ξεπερνά το συγκεκριμένο όριο. Γιατί πρέπει να τρώει κανείς φαγητό και να φοράει ρούχα; Για να εξασφαλιστεί η κανονική επιβίωση του σώματός του. Γιατί, όμως, πρέπει να επιβιώνουν οι άνθρωποι; Όχι για να ευχαριστιούνται τις σαρκικές απολαύσεις ούτε για να απολαμβάνουν την πορεία της ζωής τους και σε καμία περίπτωση για να απολαμβάνουν το καθετί που βιώνουν στη ζωή τους. Όλα αυτά είναι ασήμαντα. Ποιο είναι, λοιπόν, το πιο σημαντικό; Ποιο πράγμα, από όσα πρέπει να κάνει ένας άνθρωπος, έχει τη μεγαλύτερη αξία; (Κατ’ αρχάς, το να βαδίζει στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό και της επιδίωξης της αλήθειας και, κατόπιν, το να εκπληρώνει τα καθήκοντά του.) Ό,τι άνθρωπος και να είσαι, είσαι σίγουρα ένα δημιούργημα και όλα τα δημιουργήματα πρέπει να κάνουν αυτό για το οποίο προορίζονται. Να τι έχει αξία. Τι, λοιπόν, κάνουν τα δημιουργήματα που έχει αξία; Κάθε δημιούργημα έχει μια αποστολή την οποία του την έχει εμπιστευτεί ο Δημιουργός και την οποία προορίζεται να εκπληρώσει. Ο Θεός έχει καθορίσει τη μοίρα της ζωής κάθε ανθρώπου, άρα πρέπει καθένας να κάνει ό,τι είναι γραφτό του. Αν το κάνεις καλά, μόλις έρθει η ώρα να σταθείς ενώπιον του Θεού για να λογοδοτήσεις, Εκείνος θα σου δώσει μια ικανοποιητική απάντηση. Θα πει, δηλαδή, ότι έζησες μια πολύτιμη και εποικοδομητική ζωή, ότι μετέτρεψες τα λόγια Του σε ζωή σου κι ότι είσαι ένα δημιούργημα με τα απαραίτητα προσόντα. Αν τώρα το μόνο που έχεις κάνει σ’ αυτήν τη ζωή είναι να ζεις, να αγωνίζεσαι και να επενδύεις για να έχεις φαγητό και ρούχα, να απολαμβάνεις πράγματα και να είσαι ευτυχισμένος, όταν τελικά σταθείς ενώπιον του Θεού, Εκείνος θα σε ρωτήσει: «Σε ποιον βαθμό έχεις εκπληρώσει το έργο και την αποστολή που σου έδωσα σ’ αυτήν τη ζωή;» Μόλις κάτσεις και τα υπολογίσεις, θα διαπιστώσεις ότι την ενέργεια και τον χρόνο που είχες σ’ αυτήν τη ζωή τα ξόδεψες σε φαγητά, ρούχα και ψυχαγωγία. Απ’ ό,τι φαίνεται, δεν έχεις κάνει και πολλά για την πίστη σου στον Θεό, δεν έχεις εκπληρώσει το καθήκον σου, δεν έχεις μείνει ακλόνητος μέχρι τέλους, ούτε έχεις παραμείνει αφοσιωμένος. Όσον αφορά τώρα την επιδίωξη της αλήθειας, έδειξες μεν κάποια προθυμία να την επιδιώξεις, αλλά δεν πλήρωσες μεγάλο τίμημα, με αποτέλεσμα να μην κερδίσεις τίποτα. Στην τελική δοκιμασία, τα λόγια του Θεού δεν έχουν γίνει η ζωή σου και εξακολουθείς να είσαι ο ίδιος σατανάς που ήσουνα πάντα. Κάθε μία από τις μεθόδους που χρησιμοποιείς για να βλέπεις τα πράγματα και να ενεργείς βασίζεται σε ανθρώπινες αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες, καθώς και στη διεφθαρμένη διάθεση του Σατανά. Εξακολουθείς να αντιτίθεσαι απόλυτα στον Θεό και είσαι σε δυσαρμονία μ’ Εκείνον. Εφόσον έτσι έχουν τα πράγματα, ο Θεός θα σε θεωρεί άχρηστο και δεν θα σε θέλει πια. Από τότε και στο εξής, δεν θα είσαι πλέον δημιούργημα του Θεού. Πόσο θλιβερό είναι αυτό! Όποιο, λοιπόν, κι αν είναι το επάγγελμά σου, εφόσον είναι νόμιμο, το έχει διευθετήσει και προκαθορίσει ο Θεός. Αυτό, βέβαια, δεν σημαίνει πως ο Θεός σε υποστηρίζει ή σε ενθαρρύνει να βγάζεις περισσότερα χρήματα ή να καταξιωθείς στην καριέρα που έχεις ακολουθήσει. Αντίθετα, δεν το εγκρίνει αυτό και ποτέ Του δεν είχε τέτοιες απαιτήσεις από σένα. Πέρα απ’ αυτό, ο Θεός σε καμία περίπτωση δεν θα χρησιμοποιούσε το επάγγελμά σου για να σε σπρώξει στον κόσμο, να σε παραδώσει στον Σατανά ή να σ’ αφήσει να επιδιώκεις σκόπιμα τη φήμη και το κέρδος. Το μόνο που σου επιτρέπει να κάνεις μέσω του επαγγέλματός σου είναι να καλύπτεις τις ανάγκες σου για φαγητό και ζεστασιά. Εξάλλου, μέσα από τα λόγια Του, ο Θεός σού έχει εξηγήσει ποιο είναι το καθήκον σου, ποια είναι η αποστολή σου, τι πρέπει να επιδιώκεις και τι να βιώσεις. Αυτές τις αξίες πρέπει να βιώνεις και σ’ αυτό το μονοπάτι πρέπει να βαδίζεις καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σου. Τι πρέπει να κάνεις μόλις ολοκληρώσει ο Θεός την ομιλία Του και την έχεις καταλάβει; Αν δουλεύεις τρεις μέρες την εβδομάδα και αυτό αρκεί για να καλύψεις τις ανάγκες σου για φαγητό και ζεστασιά, αλλά παρ’ όλα αυτά επιλέγεις να δουλεύεις και τις υπόλοιπες μέρες, δεν γίνεται να κάνεις το καθήκον σου. Όταν οι άλλοι σε χρειάζονται να συνεργαστείτε σ’ ένα καθήκον, εσύ τους λες: «Είμαι στη δουλειά τώρα, στο πόστο μου». Κάθε φορά που κάποιος προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί σου, εσύ ισχυρίζεσαι ότι δεν έχεις χρόνο. Και πότε έχεις χρόνο; Μετά τις οχτώ το βράδυ, που είσαι ήδη εξαντλημένος, κουρασμένος κι εξουθενωμένος. Ναι μεν θέλεις τότε, αλλά δεν έχεις δυνάμεις. Δουλεύεις έξι μέρες την εβδομάδα και, κάθε φορά που προσπαθεί κάποιος να σε βρει στο τηλέφωνο, ισχυρίζεσαι ότι δεν έχεις χρόνο. Μόνο τις Κυριακές έχεις χρόνο, αλλά ακόμη και τότε πρέπει να κάτσεις με την οικογένεια και τα παιδιά σου, να κάνεις δουλειές στο σπίτι, να γεμίσεις μπαταρίες και να χαλαρώσεις λιγάκι. Κάποιοι, μάλιστα, πάνε διακοπές, αφιερώνουν χρόνο σε ψυχαγωγικές δραστηριότητες και παρασύρονται σε περιττά έξοδα και ψώνια. Άλλοι, πάλι, καλλιεργούν σχέσεις με τους συναδέλφους και δικτυώνονται με τους επικεφαλής και τους ανωτέρους τους. Τι είδους πίστη είναι αυτή; Εδώ μιλάμε ξεκάθαρα για έναν δύσπιστο· ποιος ο λόγος να ασχολείσαι με τυπικότητες; Μη λες ότι πιστεύεις στον Θεό· δεν έχεις καμία σχέση με τους πιστούς Του. Δεν ανήκεις στην εκκλησία· άντε το πολύ πολύ να θεωρείσαι φίλος της εκκλησίας. Ο οίκος του Θεού χρειάζεται κάποιον να χειρίζεται τις εξωτερικές υποθέσεις κι εσύ μπορεί να συμφωνήσεις να βοηθήσεις, αλλά ουσιαστικά απλώς δεν αρνείσαι να το κάνεις. Είναι άγνωστο το αν και πότε θα μπορέσεις να καλύψεις το πόστο σου. Και αφού παρουσιαστείς στο πόστο σου, εξίσου αβέβαιο είναι και το αν θα μπορέσεις να αφιερώσεις σ’ αυτό όλο σου τον χρόνο, την καρδιά και τη δύναμη. Όλα αυτά είναι άγνωστα. Κανείς δεν ξέρει πότε θα εξαφανιστείς χωρίς να αφήσεις κανένα ίχνος πίσω σου για δυο εβδομάδες ή και ένα μήνα, κι αυτό γιατί θα έχεις πάρα πολλή δουλειά ή θα πας κάποιο επαγγελματικό ταξίδι. Κανείς δεν θα μπορεί να σε βρει τότε. Δεν είναι πια αληθινή πίστη αυτό· μια απλή τυπικότητα είναι. Αν ανακαλύψετε έναν τέτοιον άνθρωπο, πρέπει να του πάρετε τα βιβλία του λόγου του Θεού κι έπειτα να τον αποπέμψετε και να του πείτε: «Δεν μπορείς να εγκαταλείψεις τη δουλειά σου, δεν έχεις χρόνο για συναθροίσεις, ούτε μπορείς να κάνεις το καθήκον σου. Δεν θα σε υποχρεώσει ο οίκος του Θεού να τα κάνεις όλα αυτά, οπότε ας χωρίσουν εδώ οι δρόμοι μας. Όταν καταφέρεις να αρκείσαι στο να έχεις απλώς φαγητό και ρούχα, όταν μπορέσεις να εγκαταλείψεις τις απαιτήσεις σου για μια ζωή υψηλής ποιότητας και να διαθέσεις περισσότερο χρόνο στην εκτέλεση του καθήκοντός σου, τότε θα σε δεχτούμε επίσημα στο ποίμνιο και θα σε υπολογίζουμε ως μέλος της εκκλησίας. Αν, όμως, δεν μπορείς να το καταφέρεις αυτό και απλά παρουσιάζεσαι, βοηθάς και κάνεις αραιά και πού παρέα με τους αδελφούς και τις αδελφές όταν έχεις ελεύθερο χρόνο, μη νομίζεις ότι έτσι κάνεις το καθήκον που έχεις ως δημιούργημα ούτε, φυσικά, πιστεύεις επίσημα στον Θεό». Πώς αποκαλούμε τους ανθρώπους αυτούς; (Φίλους της εκκλησίας.) Φίλους της εκκλησίας, καλούς φίλους της εκκλησίας. «Επειδή όστις δεν είναι καθ’ ημών, είναι υπέρ ημών» (Κατά Μάρκον 9:40). Αυτοί οι άνθρωποι, επομένως, αποκαλούνται φίλοι της εκκλησίας. Αν κάποιον τον αποκαλούμε φίλο της εκκλησίας, αυτό σημαίνει ότι βρίσκεται ακόμη σε φάση επιτήρησης και δεν είναι επίσημα πιστός στον Θεό, δεν συγκαταλέγεται στα μέλη της εκκλησίας, ούτε θεωρείται ακόμη ότι κάνει κάποιο καθήκον· στην καλύτερη, λοιπόν, περίπτωση, πρέπει να παραμείνει υπό επιτήρηση, γιατί δεν είναι ακόμα σαφές κατά πόσο μπορεί να κάνει το καθήκον του. Είναι, όμως, και κάποιοι που περιορίζονται από το οικογενειακό τους περιβάλλον και τις οικογενειακές τους συνθήκες και, προκειμένου να λύσουν το βιοποριστικό τους πρόβλημα και να ζήσουν τα παιδιά τους, αναγκάζονται να δουλεύουν αρκετές μέρες την εβδομάδα. Δεν πρόκειται να έχουμε καμία αυστηρή απαίτηση από τους ανθρώπους αυτούς. Αν μπορούν να κάνουν τα καθήκοντά τους στον χρόνο που τους απομένει, τότε λογίζονται ως μέλη του οίκου του Θεού και επίσημοι πιστοί Του, επειδή έχουν ήδη εκπληρώσει τη βασική προϋπόθεση, αρκούνται, δηλαδή, στο φαγητό και τα ρούχα. Οι συγκεκριμένοι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αντικειμενικές δυσκολίες. Αν, λοιπόν, δεν τους αφήσεις να δουλέψουν, η οικογένειά τους δεν θα έχει κανέναν να τους στηρίξει και θα υποφέρει απ’ το κρύο και την πείνα. Αν δεν τους αφήσεις να δουλέψουν, ποιος θα συντηρήσει την οικογένειά τους; Θα τη συντηρήσεις, μήπως, εσύ; Επομένως, οι εκκλησιαστικοί επικεφαλής, οι επόπτες και όποιοι άλλοι έχουν σχέσεις μαζί τους δεν έχουν το δικαίωμα να απαιτήσουν να παραιτηθούν από τη δουλειά τους και να πάψουν να ενδιαφέρονται για τις οικογένειές τους. Δεν πρέπει να γίνεται κάτι τέτοιο. Θα ήταν σαν να τους ζητάμε να κάνουν το ακατόρθωτο· πρέπει να τους δοθεί μια διέξοδος για να καταφέρουν ζήσουν. Οι άνθρωποι δεν ζουν εν κενώ, ούτε είναι μηχανές. Πρέπει να επιβιώσουν, να εξασφαλίσουν τα προς το ζην. Όπως συζητήσαμε και προηγουμένως, αν έχεις παιδιά και οικογένεια, τότε ως στυλοβάτης ή μέλος της οικογένειας αυτής, πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη να τη συντηρήσεις. Η αρχή για την εκπλήρωση αυτής της ευθύνης είναι να εξασφαλίσεις για την οικογένειά σου φαγητό και ζεστασιά· αυτή είναι η αρχή. Σε αυτή, λοιπόν, την κατάσταση βρίσκονται κάποιοι άνθρωποι και δεν υπάρχει τρόπος να αλλάξει αυτό. Αφού εκπληρώσουν τις ευθύνες που έχουν απέναντι στην οικογένειά τους, προσαρμόζουν το πρόγραμμά τους έτσι ώστε να κάνουν το καθήκον τους. Ο οίκος του Θεού το επιτρέπει αυτό και το εγκρίνει· δεν μπορείς να ζητάς από τους ανθρώπους να κάνουν το ακατόρθωτο. Αποτελεί αρχή αυτό; (Ναι.) Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να απαιτεί από ανθρώπους που μόλις πιστέψαν στον Θεό και δεν έχουν ακόμη ριζώσει στην πίστη να παραιτηθούν από τη δουλειά τους, να εγκαταλείψουν την οικογένειά τους, να πάρουν διαζύγιο, να παραμελήσουν τα παιδιά τους ή να απορρίψουν τους γονείς τους. Δεν υπάρχει λόγος να κάνουν τίποτα απ’ όλα αυτά. Αυτό που απαιτούν τα λόγια του Θεού από τους ανθρώπους να ακολουθήσουν είναι οι αλήθεια-αρχές, οι οποίες περιλαμβάνουν διάφορες καταστάσεις και συνθήκες. Ο μόνος ακριβής τρόπος, λοιπόν, να επιβάλλουμε απαιτήσεις και μέτρα είναι σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές και ανάλογα με τις εκάστοτε καταστάσεις και συνθήκες. Επομένως, σε θέματα καριέρας, είναι ζωτικής σημασίας να αρκείσαι στο φαγητό και τα ρούχα. Αν δεν μπορείς να το δεις καθαρά αυτό, θα χάσεις πιθανότατα το καθήκον σου και θα ρισκάρεις τις πιθανότητες που έχεις να σωθείς.

Επίσης, οι έσχατες ημέρες είναι μια ιδιαίτερη στιγμή. Αφενός, τα θέματα που πρέπει να χειριστεί η εκκλησία είναι πολλά και περίπλοκα· αφετέρου, ενόψει της διάδοσης του ευαγγελίου της βασιλείας του Θεού, προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες των διαφόρων εργασιών που πραγματοποιούνται μέσα στον οίκο του Θεού, χρειαζόμαστε περισσότερους ανθρώπους να αφιερώσουν τον χρόνο και την ενέργειά τους, να καταβάλουν τις προσπάθειές τους και να εκπληρώσουν τα καθήκοντά τους. Επομένως, ό,τι δουλειά κι αν κάνεις, αν αφού καλύψεις τις βασικές βιοτικές σου ανάγκες, είσαι σε θέση να αφιερώσεις τον υπόλοιπο χρόνο και την ενέργειά σου για να εκπληρώσεις το καθήκον σου στον οίκο του Θεού και να συνεργαστείς μαζί με άλλους σε διάφορες εργασίες, στα μάτια του Θεού, πέρα από επιθυμητό, είναι και ιδιαίτερα πολύτιμο αυτό που κάνεις και αξιομνημόνευτο από τον Θεό. Αξίζει, βέβαια, και για τους ανθρώπους να επενδύουν σε αυτό και να ξοδεύουν τόσο πολλά. Κι αυτό γιατί θυσίασες μεν τις απολαύσεις της σάρκας σου, αλλά κέρδισες την ανεκτίμητη ζωή των λόγων του Θεού, την αιώνια ζωή, έναν ανεκτίμητο θησαυρό που δεν ανταλλάσσεται με τίποτα στον κόσμο, ούτε με λεφτά ούτε με τίποτα άλλο. Αυτός, τώρα, ο ανεκτίμητος θησαυρός που κερδίζεις επενδύοντας τον χρόνο και την ενέργεια σου, και μέσα από τις δικές σου προσπάθειες και επιδιώξεις, δεν είναι μια ιδιαίτερη χάρη; Δεν είσαι τυχερός που τον κερδίζεις; Το γεγονός ότι τα λόγια του Θεού και η αλήθεια γίνονται η ζωή κάποιου είναι ένας ανεκτίμητος θησαυρός που για να αποκτήσουν οι άνθρωποι πρέπει να δώσουν ως αντάλλαγμα ό,τι έχουν και δεν έχουν. Αφού, λοιπόν, η δουλειά που κάνεις σου εξασφαλίζει το φαγητό και τα ρούχα σου, είναι καλό να είσαι σε θέση να πληρώσεις το τίμημα και να επενδύσεις χρόνο και ενέργεια για να επιδιώξεις την αλήθεια· είναι, δηλαδή, καλό να επιλέξεις το συγκεκριμένο μονοπάτι και κάτι που αξίζει να το γιορτάσουμε. Μη νιώθεις απογοήτευση ή σύγχυση για την επιλογή σου· πρέπει να είσαι σίγουρος ότι επέλεξες σωστά. Μπορεί να έχασες την ευκαιρία να πάρεις προαγωγή και αύξηση ή να αποκτήσεις υψηλότερο εισόδημα, μπορεί να έχασες την ευκαιρία να απολαύσεις περισσότερο τη σαρκική σου ζωή ή να ζήσεις μια ζωή με πλούτη, άδραξες όμως την ευκαιρία να σωθείς. Το ότι έχασες ή εγκατέλειψες αυτά τα πράγματα σημαίνει πως η επιλογή που έκανες σου έδωσε ελπίδα και ζωτικότητα για την επίτευξη της σωτηρίας. Δεν έχεις χάσει το παραμικρό. Από την άλλη, αν εξασφαλίσεις το φαγητό και τα ρούχα σου, αλλά συνεχίζεις να ξοδεύεις επιπλέον χρόνο και ενέργεια, βγάζεις περισσότερα χρήματα, ευχαριστιέσαι περισσότερες υλικές απολαύσεις και ικανοποιείς τη σάρκα σου, καταστρέφεις κάθε ελπίδα να σωθείς. Αυτό δεν είναι σε καμία περίπτωση καλό για σένα. Είναι, αντίθετα, κάτι που πρέπει να σε αναστατώσει και να σε αγχώσει. Πρέπει να προσαρμόσεις τη δουλειά σου και τη στάση σου απέναντι στη ζωή, καθώς και τις απαιτήσεις που έχεις για την ποιότητα της υλικής σου ζωής. Πρέπει, επίσης, να εγκαταλείψεις τις επιθυμίες, τα σχέδια και τους στόχους που έχεις για τη σαρκική σου ζωή και δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα. Πρέπει να προσεύχεσαι στον Θεό, να προσέρχεσαι ενώπιόν Του και να είσαι αποφασισμένος να αφιερωθείς ψυχή τε και σώματι στις διάφορες εργασίες που πραγματοποιούνται στον οίκο Του ώστε να εκπληρώσεις το καθήκον σου. Πρέπει να βάλεις τα δυνατά σου ώστε στο μέλλον, την ημέρα που ο Θεός θα ολοκληρώσει το έργο Του, θα εξετάσει το έργο όλων των ειδών ανθρώπων και θα μετρήσει το ανάστημα όλων αυτών των ειδών ανθρώπων, να είσαι κι εσύ ένας απ’ αυτούς. Όταν πραγματοποιηθεί το μεγάλο έργο του Θεού, όταν το ευαγγέλιο της βασιλείας Του θα έχει διαδοθεί σε ολόκληρο το σύμπαν και θα εκτυλίσσεται αυτή η χαρμόσυνη σκηνή, θα υπάρχει κάπου εκεί και ο δικός σου μόχθος, η δική σου επένδυση και η δική σου θυσία. Τη στιγμή που θα δοξάζεται ο Θεός και το έργο Του θα έχει διαδοθεί σε ολόκληρο το σύμπαν, τη χαρμόσυνη στιγμή που όλοι θα γιορτάζουν την επιτυχία με την οποία πραγματοποιήθηκε το μεγάλο Του έργο, εσύ θα είσαι αυτός που θα σχετίζεται άμεσα μ’ αυτήν τη χαρά και θα συμμετέχεις σ’ αυτήν. Δεν θα είσαι αυτός που θα κλαίει και θα οδύρεται, που θα τραβάει τα μαλλιά του και θα χτυπιέται όσο όλοι οι άλλοι θα φωνάζουν και θα χοροπηδάνε απ’ τη χαρά τους· δεν θα είσαι αυτός που θα τιμωρηθεί αυστηρά, αυτός που θα αποστρέφεται, θα απορρίψει και θα αποκλείσει τελείως ο Θεός. Ακόμα καλύτερο, βέβαια, είναι που, όταν πραγματοποιηθεί το μεγάλο έργο του Θεού, εσύ θα έχεις ήδη τα λόγια Του ως ζωή. Θα έχεις σωθεί, δεν θα επαναστατείς πια ενάντια στον Θεό ούτε θα παραβιάζεις τις αρχές· θα είσαι σε αρμονία με τον Θεό. Την ίδια στιγμή, θα αγαλλιάζεις για όλα όσα εγκατέλειψες στην αρχή: τον υψηλό μισθό, τις σαρκικές απολαύσεις, την περιποίηση που βασίζεται σε υλικά αγαθά, το ανώτερο περιβάλλον διαβίωσης, την εκτίμηση των επικεφαλής σου και την προαγωγή και την εξέλιξη που σου πρόσφεραν. Δεν θα μετανιώνεις που δεν εγκατέλειψες τις ευκαιρίες που σου δόθηκαν για να πάρεις προαγωγή και αύξηση ή την ευκαιρία να πλουτίσεις ή να απολαύσεις μια ζωή γεμάτη πολυτέλεια. Με δυο λόγια, οι απαιτήσεις και τα πρότυπα που αφορούν το επάγγελμα που κάνεις, καθώς και οι αρχές άσκησης που πρέπει να τηρείς, συνοψίζονται στο εξής ρητό: «Να αρκείσαι στο φαγητό και στα ρούχα». Προκειμένου οι άνθρωποι να αποκτήσουν τη ζωή, πρέπει να μείνουν πιστοί στην επιδίωξη της αλήθειας. Δεν πρέπει να απαρνηθούν την αλήθεια και το σωστό μονοπάτι για να ικανοποιήσουν τις σαρκικές τους επιθυμίες και απολαύσεις. Αυτή είναι η δεύτερη αρχή που πρέπει τηρεί κανείς όσον αφορά την καριέρα.

Συζητήσαμε σήμερα δύο αρχές όσον αφορά το θέμα της εγκατάλειψης της καριέρας. Τις έχετε κατανοήσει; (Ναι.) Αφού, λοιπόν, τις έχουμε πλέον ξεκαθαρίσει, το επόμενο βήμα είναι να αξιολογήσουμε, με βάση αυτές τις αρχές, πώς θα τις κάνει κάποιος πράξη. Ουσιαστικά, αυτές τις αρχές μπορούν να τις τηρήσουν όσοι ακολουθούν την οδό του Θεού, ενώ δεν μπορούν να τις τηρήσουν όσοι παρεκκλίνουν από την οδό Του. Τόσο απλά είναι τα πράγματα. Αν είσαι σε θέση να τις τηρήσεις, θα αποκτήσεις την αλήθεια· αν δεν τις τηρείς, θα χάσεις την αλήθεια. Αν καταφέρεις να αποκτήσεις την αλήθεια, θα έχεις ελπίδες να σωθείς· αν δεν αποκτήσεις την αλήθεια, θα χάσεις κάθε ελπίδα να σωθείς. Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα. Ωραία λοιπόν, θα ολοκληρώσουμε σ’ αυτό το σημείο τη σημερινή μας συναναστροφή. Αντίο!

10 Ιουνίου 2023