Πείτε Μου, γιατί πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά όσοι σπαταλάνε τις προσφορές; Πάνω σ’ αυτό θα συναναστραφούμε τώρα. Ας μιλήσουμε πρώτα για το πώς προκύπτουν οι προσφορές του Θεού. Όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές γνωρίζουν πως τις προσφορές του Θεού τις δίνει σ’ Εκείνον ο εκλεκτός Του λαός. Σύμφωνα με τους βιβλικούς νόμους, οι άνθρωποι υποχρεούνται να δίνουν το ένα δέκατο των εσόδων τους. Φυσικά, στις μέρες μας πολλοί άνθρωποι δωρίζουν περισσότερα από το ένα δέκατο, και το ίδιο κάνουν και ορισμένοι πλούσιοι. Επιπλέον, οι πολύ φτωχοί αδελφοί και αδελφές δίνουν κι αυτοί το ένα δέκατο, αλλά πού τα βρίσκουν τα χρήματα; Δεν είναι λίγοι αυτοί που ζουν μια ζωή γεμάτη στερήσεις για να τα αποταμιεύσουν. Για παράδειγμα, στην ύπαιθρο και στις αγροτικές περιοχές, κάποιοι βγάζουν το ένα δέκατο που πρέπει να δώσουν από τα σιτηρά που πουλάνε, άλλοι από αυγά κότας και κάποιοι άλλοι από κατσίκες και πουλερικά. Πολλοί είναι αυτοί που ζουν πολύ λιτά για να καταφέρουν να δώσουν το ένα δέκατο ή ακόμη περισσότερα. Να, λοιπόν, από πού προέρχονται αυτά τα χρήματα. Οι περισσότεροι γνωρίζουν ότι αυτά τα χρήματα δύσκολα τα βρίσκει κανείς. Γιατί, λοιπόν, κάνουν δωρεές οι αδελφοί και οι αδελφές; Το απαιτεί ο οίκος του Θεού; Μήπως, αν δεν κάνουν δωρεές, είναι αδύνατο να σωθούν; Μήπως το κάνουν γιατί θέλουν να τηρούν τους βιβλικούς νόμους; Ή μήπως για να στηρίξουν το έργο του οίκου του Θεού, καθώς σκέφτονται ότι το έργο αυτό είναι σημαντικό και δεν μπορεί να γίνει χωρίς χρηματοδότηση, οπότε πρέπει να δώσουν περισσότερα οι ίδιοι; Γι’ αυτόν τον λόγο το κάνουν μόνο; (Όχι.) Γιατί, τότε, κάνουν δωρεές οι αδελφοί και οι αδελφές; Μήπως είναι αφελείς; Ή μήπως τους περισσεύουν χρήματα; Δωρίζουν μήπως τα χρήματα που τους περισσεύουν και δεν έχουν πού αλλού να ξοδέψουν; Σε ποιον δίνονται αυτές οι δωρεές; (Στον Θεό.) Γιατί κάνουν οι άνθρωποι δωρεές; Ξεχάστε όλα τ’ άλλα· πολλοί άνθρωποι κάνουν δωρεές κυρίως γιατί αναγνωρίζουν το έργο του Θεού. Ο Θεός μιλάει και εργάζεται για να παρέχει ελεύθερα ζωή και αλήθεια στους ανθρώπους, και προκειμένου να τους οδηγήσει. Εκείνοι, άρα, πρέπει να προσφέρουν το ένα δέκατο από τα έσοδά τους, κι αυτό ακριβώς είναι η προσφορά. Από τα πρώτα χρόνια μέχρι και σήμερα, ο Θεός ευλογεί τους ανθρώπους με φαγητό, νερό και ό,τι χρειάζονται για να ζήσουν, ενώ έχει προετοιμάσει γι’ αυτούς τα πάντα. Εφόσον, λοιπόν, οι άνθρωποι τα απολαμβάνουν όλα αυτά, πρέπει να προσφέρουν στον βωμό το ένα δέκατο από όσα τους έδωσε ο Θεός. Το ένα δέκατο αντιπροσωπεύει ένα μερίδιο που επιστρέφουν οι άνθρωποι στον Θεό, ώστε να μπορέσει Αυτός να απολαύσει τη συγκομιδή τους. Αυτό είναι ένα δείγμα της αγάπης που πρέπει να διαθέτουν και να προσφέρουν οι άνθρωποι ως δημιουργήματα. Πέρα απ’ αυτήν την πτυχή, όμως, υπάρχει και μία ακόμα. Μερικοί άνθρωποι λένε το εξής: «Το έργο του Θεού είναι τόσο μεγάλο που δεν μπορώ να κάνω και πολλά μόνος μου. Ας δώσω, λοιπόν, μια προσφορά, το μερίδιό μου». Δείχνουν, έτσι, ότι στηρίζουν το έργο του οίκου του Θεού και έχουν τον ρόλο ενός χρηματοδότη. Απ’ όπου κι αν προέρχονται και όσο μεγάλες κι αν είναι οι προσφορές αυτές, δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που, προκειμένου να αποταμιεύσουν τα χρήματα αυτά, ζουν μια πολύ λιτή ζωή. Με δυο λόγια, οι δωρεές των ανθρώπων δεν θα είχαν την παραμικρή αξία ή σημασία αν δεν υπήρχε ο Θεός και το έργο Του και υπήρχε μόνο η εκκλησία και αυτές οι ανθρώπινες οργανώσεις και σύλλογοι, κι αυτό γιατί, αν δεν υπήρχε το έργο και τα λόγια του Θεού, οι δωρεές αυτές δεν θα χρησίμευαν σε τίποτα. Όσο όμως μιλά και εργάζεται ο Θεός, όσο προχωράει το έργο Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, αυτές οι δωρεές και οι προσφορές αποκτούν ιδιαίτερη σημασία. Κι έχουν ιδιαίτερη σημασία επειδή τα χρήματα αυτά χρησιμοποιούνται για το έργο της εκκλησίας. Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να τα καταχρώνται, να τα κατάσχουν, να τα ιδιοποιούνται ή ακόμη και να τα σπαταλάνε όσοι έχουν κακές προθέσεις. Έτσι δεν είναι; (Ναι.) Δεδομένου ότι είναι πολύ σημαντικά, κάθε δεκάρα πρέπει να χρησιμοποιείται σε βασικούς τομείς· δεν πρέπει να σπαταλάτε ή να ξοδεύετε ανεύθυνα το παραμικρό ποσό. Πρέπει, άρα, να μεταχειριζόμαστε με ιδιαίτερο τρόπο και να τιμωρούμε αυστηρά όσους σπαταλούν, καταχρώνται, κατάσχουν ή ιδιοποιούνται δωρεές και προσφορές. Αυτές οι δωρεές και οι προσφορές είναι ζωτικής σημασίας για το έργο του Θεού, επομένως, αν κάτσουμε να σκεφτούμε τον σκοπό για τον οποίο δίνουν αυτά τα χρήματα κι αυτές τις προσφορές οι αδελφοί και οι αδελφές, είναι δεδομένο πως οι δωρεές αυτές πρέπει να διατίθενται στους πιο καίριους τομείς. Κάθε δεκάρα που δίνουν πρέπει να χρησιμοποιείται σύμφωνα με τις αρχές και να οδηγεί σε αποτελέσματα. Δεν πρέπει ούτε να κατασπαταλάται ούτε, βέβαια, να κατάσχεται από κακούς ανθρώπους. Αυτή είναι μία πτυχή. Πέρα απ’ αυτό, είτε η προσφορά είναι μεγάλη είτε μικρή, προέρχεται από τη δωρεά που έκαναν κάποιοι αδελφοί και αδελφές. Τα χρήματα αυτά δεν πηγάζουν από τα κέρδη που αποκομίζει η εκκλησία από την κοινωνία μέσα από την ενασχόλησή της με εμπορικές δραστηριότητες, το άνοιγμα επιχειρήσεων ή τη λειτουργία εργοστασίων. Δεν προέρχονται από τα μερίσματα που αποκτώνται από την παραγωγή κάποιου προϊόντος ούτε από άλλα μερίσματα ή έσοδα της εκκλησίας. Προέρχονται αποκλειστικά από τις δωρεές των ανθρώπων. Με απλά λόγια, δωρεά είναι κάτι που δίνεται στον Θεό από τους αδελφούς και τις αδελφές, και τα χρήματα που δίνονται στον Θεό οφείλουν να ανήκουν σ’ Εκείνον. Για ποιον, λοιπόν, σκοπό χρησιμοποιούνται τα χρήματα του Θεού; Κάποιοι λένε: «Τα χρήματα και οι προσφορές του Θεού χρησιμοποιούνται για να τα ευχαριστιέται ο Θεός». Όλα αυτά χρησιμοποιούνται για να τα ευχαριστιέται ο Θεός; Πόσα, λέτε, μπορεί να ευχαριστηθεί; Πολύ λίγα, έτσι δεν είναι; Για το διάστημα κατά το οποίο ενσαρκώνεται ο Θεός, το φαγητό, τα ρούχα, το κατάλυμα και οι ανάγκες Του, καθώς και τα τρία γεύματα που τρώει την ημέρα, είναι όλα συνηθισμένα, και ευχαριστιέται πολύ λίγα πράγματα. Αυτό, βέβαια, είναι απολύτως φυσιολογικό. Οι δωρεές και οι προσφορές των αδελφών χρησιμοποιούνται ως επί το πλείστον για να διατηρηθεί η κανονική λειτουργία του έργου της εκκλησίας, όχι για να ικανοποιήσουν κάποιοι άνθρωποι τις καταναλωτικές τους επιθυμίες. Οι προσφορές δεν προορίζονται ούτε για να τις ξοδεύουν ούτε για να τις χρησιμοποιούν οι άνθρωποι. Δεν ισχύει ότι όποιος διαχειρίζεται τα οικονομικά έχει προτεραιότητα στη χρήση αυτών των χρημάτων ή ότι όποιος είναι επικεφαλής έχει ειδική άδεια να τα μοιράζει. Όποιος και να χρησιμοποιεί τις δωρεές, πρέπει να το κάνει σύμφωνα με τις αρχές που έχει ορίσει ο οίκος του Θεού. Αυτή είναι η αρχή. Ποια είναι, λοιπόν, η φύση κάποιου που παραβιάζει αυτήν την αρχή; Δεν παραβαίνει έτσι τα διοικητικά διατάγματα; (Ναι.) Και γιατί το λέμε αυτό; Οι άνθρωποι δίνουν προσφορές στον Θεό προκειμένου να τις ευχαριστηθεί. Πώς τις χρησιμοποιεί, λοιπόν, ο Θεός; Τις χρησιμοποιεί για το έργο της εκκλησίας, για να διατηρήσει την κανονική λειτουργία του έργου αυτού. Σύμφωνα με αυτήν την αρχή χρησιμοποιεί τις προσφορές ο Θεός. Ωστόσο, οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι δεν τις χρησιμοποιούν έτσι. Τις σπαταλάνε, τις ξοδεύουν αλόγιστα ή τις δωρίζουν απερίσκεπτα και, προκειμένου να τις χρησιμοποιήσουν, παραβιάζουν κατάφωρα αυτήν την αρχή. Δεν παραβαίνουν έτσι τα διοικητικά διατάγματα; Σου έχει επιτρέψει ο Θεός να τις χρησιμοποιείς με αυτόν τον τρόπο; Σου έδωσε το δικαίωμα να τις χρησιμοποιείς με αυτόν τον τρόπο; Σου είπε να τις χρησιμοποιήσεις με αυτόν τον τρόπο; Όχι βέβαια. Γιατί τότε τις χρησιμοποιείς τόσο απερίσκεπτα και σπάταλα; Με αυτόν τον τρόπο, παραβαίνεις την αρχή! Κι αυτή η αρχή δεν είναι μια συνηθισμένη αρχή· σχετίζεται με τα διοικητικά διατάγματα. Αυτές οι προσφορές δεν αποκτώνται μέσω της ενασχόλησης με επιχειρηματικές ή εμπορικές δραστηριότητες, αλλά είναι δωρεές που προσφέρουν στον Θεό οι αδελφοί και οι αδελφές. Γι’ αυτό ακριβώς πρέπει να ελέγχετε σχολαστικά και να διαχειρίζεστε αυστηρά την παραμικρή δαπάνη. Δεν πρέπει να υπάρχει κατασπατάληση ή αλόγιστη χρήση. Αν ξοδεύετε αλόγιστα ή σπαταλάτε οποιοδήποτε χρηματικό ποσό, αυτό θα προκαλέσει αφενός σημαντική ζημιά στο έργο του οίκου του Θεού και αφετέρου σημαντική οικονομική απώλεια για τον οίκο του Θεού. Η κατασπατάληση των προσφορών δεν είναι απλώς κατασπατάληση των προσφορών και τέλος· δείχνει, επίσης, ανευθυνότητα απέναντι στην αγάπη που εκφράζουν οι αδελφοί και οι αδελφές όταν κάνουν δωρεές. Όσοι, άρα, σπαταλάνε τις προσφορές πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά. Να νουθετείτε όσους διαπράττουν μικρότερες παραβάσεις και ταυτόχρονα να ζητάτε αποζημίωση. Αν κάποιος, όμως, διαπράξει σοβαρότερες παραβάσεις, πέρα από την αποζημίωση που θα του ζητήσετε, πρέπει οπωσδήποτε να τον αποπέμψετε ή να τον αποβάλλετε. Υπάρχει κι ένας ακόμη βασικός λόγος για τον οποίο πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά όσοι σπαταλάνε τις προσφορές: Η εκκλησία δεν είναι σαν μια οποιαδήποτε κοινωνική οργάνωση. Σε οποιαδήποτε χώρα και σε οποιοδήποτε κοινωνικό περιβάλλον κι αν βρίσκεται, είναι απομονωμένη, παρατημένη από τον κόσμο και τους ανθρώπους. Έτσι, δεν είναι σε θέση να λάβει τη στήριξη και την προστασία οποιασδήποτε χώρας, ούτε βέβαια και καμία βοήθεια ή πρόνοια από το κράτος. Στην καλύτερη περίπτωση, όταν καταχωρείται και ιδρύεται μια εκκλησία σε μια δυτική χώρα, οι δωρεές που γίνονται προς αυτήν απαλλάσσονται από τον φόρο εισοδήματος που αναλογεί σε φυσικά πρόσωπα ή ίσως τα υλικά που δωρίζονται σ’ αυτήν να έχουν κάποια έκπτωση φόρου. Πέρα απ’ αυτό όμως, η εκκλησία δεν μπορεί να λάβει καμία πρόνοια ή βοήθεια από οποιαδήποτε χώρα ή υπό οποιοδήποτε κοινωνικό σύστημα. Εάν μια εκκλησία χάσει κάποια μέλη της και δεν μπορεί πλέον να παραμείνει σε λειτουργία, δεν πρόκειται να τρέξει να τη βοηθήσει το κράτος. Μη σας πω θα προτιμούσε να την αφήσει να μαραζώσει μόνη της, εφόσον εκείνη δεν παράγει κανένα εισόδημα και δεν πληρώνει καν φόρους στο κράτος. Επομένως, το κράτος δεν το ενδιαφέρει καθόλου αν υπάρχει η εκκλησία ή όχι. Για όποιο κοινωνικό σύστημα κι αν μιλάμε, σ’ αυτήν την κατάσταση προσπαθεί να επιβιώσει μια εκκλησία. Πείτε Μου, λοιπόν, είναι εύκολο αυτό; (Δεν είναι εύκολο, όχι.) Πράγματι, δεν είναι καθόλου εύκολο. Η κοινωνία και οι άνθρωποι απορρίπτουν την εκκλησία και κανένα κοινωνικό σύστημα δεν την αναγνωρίζει και δεν τη συμπονά, ούτε βέβαια τη στηρίζει. Μέσα σ’ αυτές τις συνθήκες προσπαθεί να επιβιώσει η εκκλησία. Αν τώρα κάποιος είναι ακόμα ικανός να σπαταλά προσφορές, να είναι τόσο άκαρδος, να σκορπά χρήματα εδώ κι εκεί, να μην αναλαμβάνει καμία ευθύνη, να ξοδεύει 100.000 γουάν στο λεπτό, να ξοδεύει 1.000.000 γουάν για την πλάκα του, χωρίς κανέναν ενδοιασμό, χωρίς κανένα βάρος στη συνείδησή του, πιστεύεις ότι ένας τέτοιος άνθρωπος διαθέτει ανθρώπινη φύση; Δεν αξίζει να λάβει κατάρες; (Ναι.) Συνοψίζοντας τις διάφορες περιστάσεις που αναφέραμε πιο πάνω, όλοι όσοι σπαταλάνε τις προσφορές, όλοι όσοι τις χαραμίζουν ή έχουν μάλιστα κακές προθέσεις για τη χρήση τους και θέλουν να τις καταχραστούν ή, επειδή δεν τολμούν να το κάνουν αυτό, τις σπαταλάνε, πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά· δεν πρέπει να τους δείχνουμε καμία επιείκεια. Είναι σωστή αυτή η προσέγγιση, τι λέτε; (Ναι.) Πώς θα συμπεριφερθείτε αν στο μέλλον σάς δοθεί η ευκαιρία να είστε υπεύθυνοι για τη χρήση των προσφορών; Αν δεν μπορείτε να ελέγξετε τον εαυτό σας και τις σπαταλήσετε, θα έχετε καθόλου ενστάσεις ή παράπονα όταν έρθει η ώρα να σας τιμωρήσει αυστηρά η εκκλησία; (Όχι.) Καλά θα κάνετε και δεν θα έχετε παράπονα. Θα πάρετε αυτό που σας αξίζει!

Δεν μισείτε όσους σπαταλάνε τις προσφορές; Δεν σας εξοργίζουν; Μπορείς να τους επιβλέπεις; Μπορείς να τους σταματήσεις; Αυτό ανεβάζει κάπως τον πήχη· ήρθε η ώρα τώρα να δοκιμαστείς. Έστω πως υπάρχει στο περιβάλλον σου κάποιος που σπαταλά τις προσφορές και επιμένει να ξοδέψει 20.000 γουάν για ένα μηχάνημα που θα μπορούσε να αγοραστεί και με 2.000. Αυτός όμως, μόνο και μόνο επειδή τα χρήματα ανήκουν στον οίκο του Θεού και δεν τα βάζει από τη δική του τσέπη, θέλει να αγοράσει το καλύτερο, το κορυφαίας ποιότητας, το πιο σύγχρονο και το πιο εξελιγμένο μηχάνημα. Επιμένει, λοιπόν, να ξοδέψει χρήματα για να αγοραστεί το πιο ακριβό μηχάνημα. Είσαι ικανός να τον σταματήσεις; Και έστω πως δεν μπορείς να τον σταματήσεις, μπορείς, όμως, να τον προειδοποιήσεις; Μπορείς να τον αναφέρεις στους ανωτέρους σου; Αν είσαι εσύ υπεύθυνος για τη διαχείριση των προσφορών, μπορείς σ’ αυτήν την περίπτωση να μη δώσεις την έγκρισή σου; Σε περίπτωση που δεν μπορείτε να κάνετε τίποτα απ’ όλα αυτά, πρέπει να τιμωρηθείτε κι εσείς αυστηρά. Σπαταλάτε εξίσου τις προσφορές· έχετε κάνει κόμμα μ’ αυτόν τον κακό άνθρωπο, είστε συνεργοί του και πρέπει όλοι σας να τιμωρηθείτε αυστηρά. Αν κάποιος σπαταλά και αντιμετωπίζει έτσι ανεύθυνα τις προσφορές, τι στάση έχει απέναντι στον Θεό; Έχει τον Θεό στην καρδιά του; (Όχι.) Όπως το βλέπω Εγώ, ένας τέτοιος άνθρωπος έχει απέναντι στον Θεό την ίδια στάση που έχει και ο Σατανάς. Είναι κάποιοι που λένε το εξής: «Δεν με αφορά καθόλου οτιδήποτε έχει να κάνει με τον Θεό, με το όνομά Του, με τις προσφορές Του ή με τη μαρτυρία Του. Τι με νοιάζουν εμένα εκείνοι εκεί που σπαταλάνε τις προσφορές;» Τι σόι άνθρωποι είναι αυτοί; Υπάρχουν τώρα ορισμένοι επικεφαλής και επόπτες που, ό,τι κι αν αιτείται να αγοράσει η εκκλησία, το εγκρίνουν. Δεν αμφισβητούν ποτέ τους καμία αίτηση· δεν τις εξετάζουν προσεκτικά ούτε τις ελέγχουν για τυχόν προβλήματα. Βάζουν την υπογραφή τους και εγκρίνουν οποιαδήποτε αίτηση γίνεται για αγορά αγαθών, άσχετα με το αν είναι φθηνά ή ακριβά, πρακτικά ή άχρηστα, απαραίτητα ή περιττά. Τι είναι η έγκρισή σου; Μια υπογραφή είναι και τίποτα άλλο; Κατά τη δική Μου γνώμη, είναι η στάση που έχεις απέναντι στον Θεό. Η στάση που έχεις απέναντι στις προσφορές του Θεού είναι η στάση που έχεις απέναντι στον ίδιο τον Θεό. Κάθε φορά που σχηματίζεις μια γραμμή με το στυλό σου, κάθε φορά που γράφεις το όνομά σου, αποδεικνύεται ότι αμαρτάνεις βλασφημώντας τον Θεό και δείχνοντάς Του ασέβεια. Γιατί να μην τιμωρούνται αυστηρά όσοι βλασφημούν έτσι τον Θεό και Του δείχνουν τέτοια ασέβεια; Πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά! Ενώ ο Θεός σού παρέχει την αλήθεια, τη ζωή και όλα όσα έχεις, εσύ προσεγγίζεις τον Θεό και τα πράγματα που Του ανήκουν με τέτοια συμπεριφορά. Τι σόι άνθρωπος είσαι εσύ; Κάθε φορά που υπογράφεις ένα τιμολόγιο αποδεικνύεται ότι αμαρτάνεις βλασφημώντας τον Θεό και έχεις ασεβή στάση απέναντί Του. Αυτή είναι η πιο αδιάσειστη απόδειξη. Δεν μπαίνεις καν στον κόπο να ελέγξεις το έντυπο έγκρισης· ό,τι υλικά κι αν αγοράζονται, όποιο κι αν είναι το κόστος, βάζεις απλώς την υπογραφή σου με μια μονοκοντυλιά. Θα υπογράψεις αυθαίρετα ακόμα και για αγορές των 100.000 ή των 200.000 γουάν. Θα έρθει, όμως, η μέρα που θα αναγκαστείς να πληρώσεις το τίμημα για την υπογραφή που βάζεις, καθώς όποιος υπογράφει φέρει και την ευθύνη! Εφόσον έχεις αυτήν τη συμπεριφορά, εφόσον μπορείς και υπογράφεις έτσι στα κουτουρού, χωρίς καν να εξετάζεις πρώτα τις αιτήσεις, και σπαταλάς αυθαίρετα τις προσφορές, πρέπει να αναλάβεις την ευθύνη και να πληρώσεις το τίμημα για τις πράξεις σου. Αν δεν φοβάσαι να αντιμετωπίσεις τις συνέπειες, εμπρός, λοιπόν, βάλε την υπογραφή σου ελεύθερα. Η υπογραφή σου αντιπροσωπεύει τη στάση που έχεις απέναντι στον Θεό. Πώς περιμένεις να σου φερθεί ο Θεός όταν μπορείς και ενεργείς έτσι ακόμη και απέναντί Του και η συμπεριφορά σου αυτή είναι τόσο απροκάλυπτη και αναίσχυντη; Ο Θεός έχει ήδη κάνει αρκετή υπομονή μαζί σου, σου έχει δώσει πνοή και σου έχει επιτρέψει να ζεις μέχρι και σήμερα. Αυτό, λοιπόν, που πρέπει να κάνεις, αντί να συνεχίσεις να Του φέρεσαι με τέτοιο τρόπο και με τέτοια στάση, είναι να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις στον Θεό και να αλλάξεις εντελώς τη στάση σου. Σταμάτα να πολεμάς τυφλά τον Θεό. Αν συνεχίσεις να Του φέρεσαι με τον ίδιο τρόπο και την ίδια στάση, ξέρεις καλά ποιες θα είναι οι συνέπειες. Αν δεν καταφέρεις να λάβεις τη συγχώρεση του Θεού, η πίστη σου σ’ Αυτόν θα έχει πάει στράφι. Σε τι θα σου χρησιμεύσει τότε το να είσαι πιστός; Ναι μεν πιστεύεις στον Θεό, αλλά χαραμίζεις την εμπιστοσύνη που σου έχει δείξει και την αποστολή που σου έχει αναθέσει. Πες Μου, τι σόι άνθρωπος είσαι εσύ; Μερικοί άνθρωποι έχουν τον ρόλο του επικεφαλής ή του επόπτη στον οίκο του Θεού και εκτελούν τα καθήκοντά τους χρόνια τώρα. Θα μπορούσε, λοιπόν, να πει κανείς πως χρόνια τώρα έχω επαφές μαζί τους και έχω καταλήξει τελικά σε ένα συμπέρασμα γι’ αυτούς: Οι άνθρωποι αυτοί είναι χειρότεροι κι από σκυλιά. Οι πράξεις τους δεν είναι απλώς θλιβερές· ακόμα χειρότερα, είναι αποκρουστικές. Μ’ αρέσει να έχω σκυλιά και μ’ αρέσει η επαφή που έχω μαζί τους. Όλα τα σκυλιά που είχα τόσα χρόνια τα πήγαιναν πολύ καλά, κι αυτά που συμπαθώ γενικά δεν στρέφονται εσκεμμένα ενάντια στους ανθρώπους. Λίγη μόνο καλοσύνη να δείξεις σ’ έναν σκύλο κι εκείνος θα σου την ανταποδώσει στο δεκαπλάσιο. Αν του φέρεσαι στ’ αλήθεια καλά, και μια εφημερίδα ή ένα ζευγάρι παπούτσια να βάλεις στην αυλή, ο σκύλος θα ξαπλώσει εκεί δίπλα και θα σου τα φυλάει. Μπορεί καμιά φορά να πετάξεις κάτι που δεν θες κι ο σκύλος να νομίζει ότι το έχασες και να μην απομακρύνεται προκειμένου να στο φυλάει. Μετά από κάποιο διάστημα, συνόψισα όσα έμαθα, λέγοντας το εξής: «Οι άνθρωποι είναι χειρότεροι από σκυλιά!» Τα σκυλιά είναι οι φύλακες του σπιτιού· με τις ικανότητες και τις δεξιότητες που έχουν φυλάνε το σπίτι σου με την ίδια τους τη ζωή. Οι άνθρωποι ούτε καν καρδιά δεν έχουν, και προφανώς δεν φυλάνε τίποτα με τη ζωή τους. Δεν θα μπουν καν στον κόπο να πουν μια λέξη για να προστατεύσουν το έργο της εκκλησίας. Δεν φτάνουν καν στο επίπεδο ενός σκύλου φύλακα! Αυτήν ακριβώς τη διάκριση έχω κάνει μεταξύ των ανθρώπων και των σκύλων. Όσοι σπαταλάνε τις προσφορές είναι κατώτεροι και από έναν σκύλο φύλακα. Συμφωνείς, άρα, πως πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά; (Ναι.) Ο Θεός εμπιστεύεται τους ανθρώπους, γι’ αυτό άλλωστε τους αναθέτει εργασίες και καθήκοντα. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός τούς εξυψώνει και έχει καλή γνώμη γι’ αυτούς. Δεν σημαίνει πως τους αξίζει να κάνουν τη συγκεκριμένη δουλειά, ούτε πως έχουν καλό επίπεδο και καλή ανθρώπινη φύση, ούτε κιόλας πως θα ανταποκριθούν στις απαιτήσεις της. Παρ’ όλα αυτά, οι ίδιοι αδυνατούν να αναγνωρίσουν την εύνοια που λαμβάνουν. Έχουν μονίμως την εντύπωση ότι είναι ικανοί να κάνουν το έργο της εκκλησίας κι ότι αυτό το έχουν κερδίσει με τη δική τους σκληρή δουλειά και τις δικές τους δαπάνες. Όλα όσα έχουν τους τα έχει δώσει ο Θεός. Τι έχουν κερδίσει; Επαναπαύονται, μήπως, στις δάφνες τους; Ενώ ο Θεός τούς εξυψώνει για να κάνουν τα καθήκοντά τους, αυτοί αδυνατούν να αναγνωρίσουν την εύνοια που τους δείχνει και να καταλάβουν τι είναι καλό γι’ αυτούς. Είναι ανάξιοι της εμπιστοσύνης και της εξύψωσης του Θεού. Χαραμίζουν την εμπιστοσύνη Του και την εξύψωσή Του και σε τέτοιες περιπτώσεις, λυπάμαι, αλλά πρέπει να τιμωρούνται αυστηρά. Ο Θεός δίνει ευκαιρίες στους ανθρώπους, αλλά εκείνοι δεν ξέρουν τι είναι καλό γι’ αυτούς, δεν ξέρουν να εκτιμούν τις ευκαιρίες που τους δίνονται και δεν τις θέλουν. Νομίζουν ότι μπορούν εύκολα να κάνουν τον Θεό ό,τι θέλουν κι ότι Εκείνος είναι συγχωρητικός και δεν βλέπει ούτε καταλαβαίνει τι συμβαίνει. Τολμούν έτσι να σπαταλάνε ασύδοτα τις προσφορές, προδίνοντας την εμπιστοσύνη Του, ενώ δεν έχουν καν τον στοιχειώδη χαρακτήρα και συνείδηση που πρέπει να έχει ένας άνθρωπος. Τι νόημα έχει το να συνεχίζουν να πιστεύουν; Δεν αξίζει να μπαίνουν στον κόπο· ας στραφούν στη λατρεία του Σατανά, καλύτερα. Ο Θεός δεν έχει ανάγκη τη λατρεία τους. Δεν είναι άξιοι!

Δεν έχουμε λίγο πολύ συναναστραφεί αρκετά πάνω στο ότι δεν πρέπει να κάνετε αγαθοεργίες, στο πρώτο, δηλαδή, θέμα που αφορά την εγκατάλειψη της καριέρας; Έχετε καταλάβει τις αλήθεια-αρχές που περιέχονται σ’ αυτό; Ποιες είναι αυτές οι αρχές; (Το να κάνουν οι άνθρωποι αγαθοεργίες δεν είναι η αποστολή που τους δόθηκε από τον Θεό. Δεν έχει την παραμικρή σχέση με την άσκηση της αλήθειας ή την επιδίωξη της σωτηρίας. Οι λίγες καλές πράξεις που κάνει κάποιος αντανακλούν απλώς την ατομική του συμπεριφορά και τίποτε άλλο.) Το να κάνεις αγαθοεργίες δεν σχετίζεται με την επιδίωξη της αλήθειας. Μην κάνεις το λάθος να πιστέψεις πως, όταν κάνεις αγαθοεργίες, κάνεις πράξη την αλήθεια ή έχεις πετύχει τη σωτηρία. Μια τέτοια αντίληψη είναι εντελώς λάθος. Η άσκηση της αλήθειας δεν περιλαμβάνει το να κάνεις αγαθοεργίες ή φιλανθρωπικό έργο. Σκοπός της πίστης στον Θεό είναι η επίτευξη της σωτηρίας. Η πίστη στον Θεό δεν έχει να κάνει με τη συσσώρευση αξιών ή την τέλεση καλών πράξεων· δεν έχει να κάνει με την ευχαρίστηση που αντλείς από το να κάνεις καλά πράγματα ή φιλανθρωπίες, ούτε με το να κάνεις αγαθοεργίες. Η πίστη στον Θεό δεν έχει καμία σχέση με τις αγαθοεργίες· έχει να κάνει με την επιδίωξη της αλήθειας και την αποδοχή της σωτηρίας από τον Θεό. Είναι, άρα, τρομερά άστοχες οι ιδέες των ανθρώπων που νομίζουν ότι η πίστη στον Θεό σχετίζεται με το να κάνουν αγαθοεργίες ή φιλανθρωπίες ή ότι, αν κάνουν αγαθοεργίες σημαίνει ότι πιστεύουν στον Θεό και Τον ικανοποιούν. Με οποιαδήποτε αγαθοεργία κι αν ασχοληθείς, όποια πράγματα κι αν κάνεις που σχετίζονται με αγαθοεργίες, όλα αυτά αντιπροσωπεύουν εσένα προσωπικά και τίποτα άλλο. Είτε μιλάμε για πράξεις που κάνεις μια στο τόσο είτε για κάτι που κάνεις στα πλαίσια της καριέρας σου, όλα αυτά αντανακλούν μονάχα τη δική σου καλή συμπεριφορά και τίποτα άλλο. Η συμπεριφορά αυτή μπορεί να σχετίζεται με κάποια θρησκεία, κάποια κοινωνική συμπεριφορά ή κάποια ηθικά κριτήρια. Σε κάθε περίπτωση, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την πίστη στον Θεό και την επιδίωξη της αλήθειας· δεν έχει καμία σχέση με το αν ακολουθείς την οδό του Θεού, ούτε βέβαια έχει σχέση με τις απαιτήσεις Του. Αλλά και πάλι, γιατί να μην κάνετε αγαθοεργίες; Ο Θεός είναι ένας Θεός που συμπονά τους ανθρώπους, που δείχνει τη συμπόνια και την αγάπη Του. Αφού λυπάται τους ανθρώπους, γιατί δεν θεωρεί τις αγαθοεργίες τους αξιομνημόνευτες; Δεν είναι πρόβλημα το ότι ο Θεός δεν θεωρεί αξιομνημόνευτες τις αγαθοεργίες των ανθρώπων; Μήπως ο Θεός δεν τους αγαπάει, αφού απαιτεί να μην κάνουν αγαθοεργίες; Είναι αντιφατικό που το κάνει αυτό, ενώ νιώθει οίκτο για την ανθρωπότητα; (Όχι.) Γιατί όχι; (Επειδή η συμπόνια και η αγάπη του Θεού βασίζονται σε αρχές και απευθύνονται σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Τα δίνει, δηλαδή, σε όσους αποδέχονται και κάνουν πράξη την αλήθεια και μετανοούν ειλικρινά. Ο Θεός δεν σκοπεύει να σώσει τους δύσπιστους που αδυνατούν να αποδεχτούν την αλήθεια.) Η συμπόνια και η αγάπη του Θεού βασίζονται σε αρχές και απευθύνονται σε συγκεκριμένους ανθρώπους. Συνεχίστε, τι άλλο μπορούμε να πούμε; Έχει καμία σχέση το αν κάνετε αγαθοεργίες με την πίστη σας στον Θεό; (Όχι.) Έρχονται, άρα, οι αγαθοεργίες σε σύγκρουση με την πίστη στον Θεό; Για να κάνει κάποιος οποιοδήποτε είδος αγαθοεργίας, δεν χρειάζεται να επενδύσει σ’ αυτό χρόνο, ενέργεια, ακόμη και χρήματα; Δεν γίνεται να κάνεις μια συγκεκριμένη αγαθοεργία μόνο στα λόγια, χωρίς να τη μελετάς και να την εξετάζεις. Αν τη βλέπεις πραγματικά ως επάγγελμα, θα χρειαστεί οπωσδήποτε να επενδύσεις χρόνο, ενέργεια, αλλά και μεγάλα χρηματικά ποσά. Εφόσον, λοιπόν, έχεις επενδύσει στην αγαθοεργία που κάνεις χρόνο, ενέργεια και χρήματα, δεν θα σε δεσμεύει και δεν θα σου κάνει κουμάντο αυτή η αγαθοεργία; Θα σου μένει καθόλου ενέργεια για να επιδιώξεις την αλήθεια; Θα σου μένει καθόλου ενέργεια για να κάνεις το καθήκον σου; (Όχι.) Όταν ακολουθείς στη ζωή σου μια καριέρα, οποιαδήποτε κι αν είναι αυτή, και δουλεύεις με πλήρες ωράριο, αναπόφευκτα θα επενδύσεις και θα θυσιάσεις γι’ αυτήν όλη σου την ενέργεια και ολόκληρη τη ζωή σου. Θα σου στοιχίσει το σπίτι σου, τα συναισθήματά σου, τις απολαύσεις της σάρκας σου και τον χρόνο σου. Παρόμοια, αν θες πραγματικά να αντιμετωπίσεις μια αγαθοεργία ως επάγγελμα και να την εκτελείς αναλόγως, όλος ο χρόνος και η ενέργειά σου θα αναλωθούν σ’ αυτήν. Η ενέργεια που έχει κάθε άνθρωπος είναι πεπερασμένη. Αν σου κάνει κουμάντο μια αγαθοεργία και θέλεις να ασχολείσαι εξίσου και με ισορροπημένο τρόπο τόσο με αυτήν όσο και με την πίστη σου στον Θεό, αλλά και να τα κάνεις και τα δύο καλά, αυτό δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Αν, λοιπόν, δεν είσαι σε θέση να βρεις μια ισορροπία ανάμεσα σ’ αυτά τα δύο πράγματα, πρέπει να κάνεις μια επιλογή. Πώς θα αποφασίσεις τι να κρατήσεις και τι να αφήσεις; Δεν πρέπει να επιλέξεις να κάνεις το πιο ουσιαστικό και πολύτιμο από τα δύο; Αν, λοιπόν, η πίστη στον Θεό και οι αγαθοεργίες παρουσιαστούν στη ζωή σου την ίδια στιγμή, τι πρέπει να επιλέξεις; (Πρέπει να επιλέξω την πίστη στον Θεό.) Οι περισσότεροι άνθρωποι την πίστη στον Θεό δεν επιλέγουν; Εφόσον αυτήν την επιλογή έχετε κάνει όλοι σας, δεν είναι απολύτως φυσιολογικό να μην αφήνει ο Θεός τους ανθρώπους να κάνουν αγαθοεργίες; (Ναι.) Ισχύει πως οι αγαθοεργίες βοηθάνε πολλά πλάσματα και θρέφουν πολλούς ανθρώπους. Εσύ, όμως, τι θα κερδίσεις τελικά απ’ αυτό; Θα ικανοποιήσεις τη ματαιοδοξία σου. Θεωρείται πράγματι κέρδος αυτό; Αυτό θα πρέπει να κερδίσεις; Θα πραγματοποιήσεις το ιδανικό σου, θα αποδείξεις την αξία σου κι αυτό είναι όλο. Σ’ αυτό το μονοπάτι, όμως, πρέπει να βαδίζεις στη ζωή σου; (Όχι.) Τι θα κερδίσεις τελικά απ’ αυτό; (Ένα κενό.) Δεν θα κερδίσεις τίποτα απολύτως. Θα ικανοποιήσεις για μια στιγμή τη ματαιοδοξία σου, μπορεί να λάβεις κάποιες διακρίσεις, μπορεί η κοινωνία να σου απονείμει κανένα μετάλλιο ή κάποιες τιμές, κι αυτό είναι όλο. Στο μεταξύ, θα έχεις εξαντλήσει όλη σου την ενέργεια και όλο σου τον χρόνο. Τι θα έχεις κερδίσει; Τιμή, καλή φήμη και διακρίσεις· όλα αυτά είναι κενά πράγματα. Τις αλήθειες, όμως, που οφείλουν να κατανοήσουν οι άνθρωποι και τα μονοπάτια ζωής που πρέπει να ακολουθήσουν σ’ αυτήν τη ζωή δεν θα τα καταλάβουν ούτε θα τα κερδίσουν μόνο και μόνο επειδή κάνουν αγαθοεργίες. Η πίστη στον Θεό είναι άλλο πράγμα. Αν δαπανάς ειλικρινά τον εαυτό σου για τον Θεό και επιδιώκεις την αλήθεια, τότε οι επενδύσεις σου σε χρόνο και ενέργεια θα φέρουν καλά και θετικά αποτελέσματα. Για να ακολουθήσεις το σωστό μονοπάτι και να έχεις πράγματι κάποιο κέρδος, πρέπει να γνωρίζεις και να κατανοείς τα πιο σημαντικά πράγματα που πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι, τα οποία είναι τα εξής: πώς να ζουν, πώς να λατρεύουν τον Θεό, πώς να βλέπουν τα διάφορα ζητήματα, τι απόψεις και στάσεις να έχουν όταν ενεργούν, ποιος είναι ο πιο σωστός τρόπος να συμπεριφέρονται και πώς να συμπεριφέρονται με τρόπο που ο Δημιουργός να θεωρεί αξιομνημόνευτο, τρόπο που να δείχνει ότι βαδίζουν στο σωστό μονοπάτι. Κατά τη διάρκεια της ζωής σου, θα έχεις αποκομίσει πολλά πράγματα που δεν μπορούν να μάθουν οι άπιστοι, πράγματα τα οποία πρέπει να διαθέτει κάποιος που έχει ανθρώπινη φύση. Αυτά τα πράγματα προέρχονται από τον Θεό, από την αλήθεια, και θα γίνουν η ζωή σου, με αποτέλεσμα να μεταμορφωθείς σε άνθρωπο που θεωρεί την αλήθεια ζωή του· η ζωή σου θα πάψει να είναι κενή, δεν θα είσαι πια μπερδεμένος, ούτε θα αμφιταλαντεύεσαι. Δεν είναι αυτά τα κέρδη μεγαλύτερα και πολυτιμότερα; Δεν είναι πιο πολύτιμα απ’ το να κάνεις απλώς κάποιες αγαθοεργίες για να ικανοποιήσεις στιγμιαία τη ματαιοδοξία σου; (Ναι.) Αυτά τα κέρδη που αφορούν την αλήθεια και το μονοπάτι στο οποίο θα πρέπει να βαδίζουν οι άνθρωποι θα σου χαρίσουν μια νέα ζωή. Τίποτα απολύτως στον κόσμο των ανθρώπων δεν μπορεί να συγκριθεί μ’ αυτήν τη νέα ζωή και τίποτα δεν μπορεί να την αντικαταστήσει. Εννοείται, βέβαια, πως αυτή η νέα ζωή είναι ανεκτίμητη και αιώνια, και την αποκτάς μόνο αφότου αφιερώσεις τον χρόνο, την ενέργεια και τα νιάτα σου, πληρώσεις ένα κάποιο τίμημα και κάνεις ορισμένες θυσίες. Δεν αξίζει να τα κάνεις αυτά; Σίγουρα αξίζει. Αν, όμως, κάθεσαι και κάνεις αγαθοεργίες, τι θα κερδίσεις; Τίποτα δεν θα κερδίσεις. Οι τιμές και τα μετάλλια που παίρνεις δεν θεωρούνται κέρδη. Μετράει σαν κέρδος η έγκριση κι η επιβεβαίωση που σου δίνουν οι άλλοι ή που λένε ότι είσαι καλός άνθρωπος και μεγάλος φιλάνθρωπος; (Όχι.) Όλα αυτά τα πράγματα είναι εφήμερα και θα ξεθωριάσουν με τον καιρό. Όταν δεν θα μπορείς πια να πιαστείς απ’ αυτά τα πράγματα, όταν δεν θα μπορείς πια να τα νιώσεις, θα γεμίσεις τύψεις και θα πεις: «Τι έχω καταφέρει στη ζωή μου; Φρόντισα κάμποσες γάτες και σκύλους, υιοθέτησα κάποια ορφανά παιδιά, βοήθησα μερικούς φτωχούς να ζήσουν μια καλή ζωή, να τρώνε καλό φαγητό και να ντύνονται μ’ ωραία ρούχα. Μ’ εμένα, όμως, τι γίνεται; Για ποιον λόγο έχω ζήσει; Είναι δυνατόν να έζησα μόνο γι’ αυτά; Αυτή είναι η αποστολή μου; Αυτήν την ευθύνη μού εμπιστεύτηκε ο Ουρανός; Αυτήν την υποχρέωση μου ανέθεσε; Αποκλείεται. Για ποιον, τότε, λόγο ζει κάποιος τη ζωή του; Από πού προέρχονται οι άνθρωποι και πού καταλήγουν στο μέλλον; Δεν μπορώ να καταλάβω αυτά τα τόσο βασικά ζητήματα». Μόλις, λοιπόν, φτάσεις σ’ αυτό το σημείο, θα αντιληφθείς ότι αυτές οι τιμές δεν είναι κέρδη· είναι απλώς εξωτερικά πράγματα. Κι αυτό γιατί, είτε κάνεις αγαθοεργίες, αποκτώντας διακρίσεις και τιμές, είτε δεν κάνεις, παραμένεις ο ίδιος ακριβώς άνθρωπος και η εσωτερική σου ζωή δεν αλλάζει. Θα εξακολουθείς να μη γνωρίζεις τα πράγματα που δεν καταλαβαίνεις και θα παραμένεις προβληματισμένος και μπερδεμένος. Και τη στιγμή εκείνη, όχι μόνο θα είσαι πιο μπερδεμένος και θα βρίσκεσαι σε ακόμα μεγαλύτερη σύγχυση, αλλά θα νιώθεις και μεγαλύτερη ανησυχία. Αν φτάσεις σ’ αυτό το σημείο, θα είναι πολύ αργά για να μετανιώσεις. Θα έχει περάσει ολόκληρη η ζωή σου, θα έχουν χαθεί οι καλύτερές σου στιγμές και θα έχεις επιλέξει το λάθος μονοπάτι. Προτού, λοιπόν, πάρεις την απόφαση ή με το που αρχίσεις να κάνεις αγαθοεργίες, αν θες να επιδιώξεις την αλήθεια και να σωθείς, πρέπει να εγκαταλείψεις τις εν λόγω ιδέες. Πρέπει, εννοείται, να εγκαταλείψεις και κάθε είδους δραστηριότητα που σχετίζεται με αγαθοεργίες και να αφιερωθείς ολόψυχα στο μονοπάτι της πίστης στον Θεό και της επιδίωξης της σωτηρίας. Ακόμη κι αν αυτό που θα αποκτήσεις και θα κερδίσεις στο τέλος δεν είναι τόσο σπουδαίο ή τόσο χειροπιαστό όσο φανταζόσουν στην αρχή, τουλάχιστον δεν θα έχεις να μετανιώσεις για τίποτα. Και ελάχιστα να κερδίσεις, θα είναι και πάλι περισσότερα από αυτά που θα λάβουν οι θρησκευόμενοι που έχουν περάσει ολόκληρη τη ζωή τους πιστεύοντας στον Κύριο. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Κατά την επιλογή καριέρας άρα, οι άνθρωποι πρέπει, αφενός, να εγκαταλείψουν τις ιδέες και τα σχέδιά τους να κάνουν αγαθοεργίες και, αφετέρου, να διορθώσουν τις αντιλήψεις που έχουν στο μυαλό τους. Δεν υπάρχει λόγος να ζηλεύουν όσους κάνουν αγαθοεργίες στην κοινωνία ή να σκέφτονται πόσο αλτρουιστές, σπουδαίοι, ευγενείς και ανιδιοτελείς είναι, λέγοντας: «Κοιτάξτε με πόση ευγένεια και ανιδιοτέλεια βοηθάνε τους άλλους ανθρώπους. Γιατί να μην μπορούμε να είμαστε κι εμείς ανιδιοτελείς; Γιατί δεν τα καταφέρνουμε;» Πρώτα απ’ όλα, δεν υπάρχει λόγος να τους ζηλεύεις. Δεύτερον, δεν είναι ανάγκη να επιπλήττεις τον εαυτό σου. Εφόσον δεν τους έχει επιλέξει ο Θεός, εκείνοι έχουν τις δικές τους αποστολές και τις επιδιώξεις. Είτε επιδιώκουν φήμη και κέρδος είτε να πραγματοποιήσουν τα ιδανικά και τις επιθυμίες τους, δεν χρειάζεται να σε απασχολούν εσένα οι επιδιώξεις τους. Αυτό που πρέπει να σε απασχολεί είναι τι οφείλεις να επιδιώξεις εσύ ο ίδιος και τι είδους μονοπάτι πρέπει να ακολουθήσεις. Το πιο πρακτικό ζήτημα είναι το εξής: Εφόσον σ’ έχει επιλέξει ο Θεός και έχεις προσέλθει στον οίκο Του, εφόσον είσαι μέλος της εκκλησίας και ανήκεις στις τάξεις εκείνων που εκτελούν τα καθήκοντά τους, πρέπει να αναλογιστείς πώς μπορείς να εισέλθεις στο μονοπάτι της σωτηρίας καθώς εκτελείς το καθήκον σου, πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια, πώς να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, και να φτάσεις έτσι στο σημείο που τα λόγια του Θεού θα έχουν εντυπωθεί μέσα σου και θα έχουν γίνει η ζωή σου μέσα από τις επιδιώξεις σου και το τίμημα που πληρώνεις σε διάφορες πτυχές. Λίαν συντόμως, καθώς θα θυμάσαι την κατάσταση στην οποία βρισκόσουν όταν πρωτοξεκίνησες να πιστεύεις στον Θεό, θα διαπιστώνεις ότι η εσωτερική σου ζωή έχει αλλάξει. Δεν θα είσαι πλέον κάποιος που ζει με βάση τις διεφθαρμένες διαθέσεις του. Δεν θα είσαι πλέον ο αλαζονικός, αδαής, επιθετικός και ανόητος άνθρωπος που ήσουν κάποτε και θεωρούσε πως είναι ένας και μοναδικός. Αντίθετα, ο λόγος του Θεού θα έχει γίνει η νέα σου ζωή. Θα ξέρεις πώς να ακολουθείς την οδό του Θεού και πώς να χειρίζεσαι ό,τι συναντάς στη ζωή σου σύμφωνα με τις προθέσεις Του και τις αλήθεια-αρχές. Κάθε μέρα, θα είσαι απόλυτα προσγειωμένος και θα έχεις έναν ακριβή στόχο και μια ακριβή κατεύθυνση σε ό,τι κάνεις. Θα ξέρεις ακριβώς τι πρέπει και τι δεν πρέπει να κάνεις. Όλα αυτά τα πράγματα θα είναι τελείως ξεκάθαρα μέσα σου. Η καθημερινότητά σου δεν θα είναι πια περίπλοκη, εξαντλητική και καταθλιπτική, αλλά άκρως φωτεινή, με συγκεκριμένους στόχους και κατεύθυνση. Την ίδια στιγμή, θα νιώθεις μες στην καρδιά σου ένα κίνητρο. Θα νιώθεις ότι έχεις αλλάξει, ότι έχεις αποκτήσει μια νέα ζωή και ότι έχεις γίνει κάποιος που έχει κάνει τα λόγια του Θεού ζωή του. Δεν είναι ωραίο αυτό; (Ναι.) Σ’ αυτό το σημείο, θα ολοκληρώσουμε τη συναναστροφή μας σχετικά με την πρώτη αρχή που αναφέραμε στα πλαίσια του θέματος της εγκατάλειψης της καριέρας, το να μην κάνετε, δηλαδή, αγαθοεργίες.