Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να αντιμετωπίσουν πολλές αναποδιές και αποτυχίες στη ζωή τους. Ζει κανείς μια ζωή που του προσφέρει μόνο ευχαρίστηση και τίποτε άλλο; Ποιος δεν βιώνει ποτέ αποτυχίες ή αναποδιές; Μερικές φορές, όταν τα πράγματα πηγαίνουν στραβά ή συναντάς αναποδιές και αποτυχίες, δεν πρόκειται για κακή τύχη· είναι αυτό που οφείλεις να βιώσεις. Είναι όπως όταν τρως: πρέπει να φας και το ξινό, και το γλυκό, και το πικρό και το πικάντικο. Οι άνθρωποι δεν μπορούν χωρίς αλάτι και πρέπει να τρώνε κάποια αλμυρά φαγητά. Το πολύ αλάτι, όμως, θα κάνει ζημιά στα νεφρά σου. Πρέπει επίσης να τρως κάποια ξινά φαγητά την κατάλληλη εποχή, αλλά μην το παρακάνεις, γιατί δεν κάνουν καλό στα δόντια και στο στομάχι σου. Τα πάντα πρέπει να καταναλώνονται με μέτρο. Τρως τα ξινά, τα αλμυρά και τα γλυκά, αλλά πρέπει να τρως και κάποια πικρά φαγητά. Τα πικρά φαγητά κάνουν καλό σε ορισμένα εσωτερικά όργανα, οπότε πρέπει να τρως και λίγα τέτοια. Το ίδιο ισχύει και για τη ζωή του ανθρώπου. Οι περισσότεροι άνθρωποι και τα περισσότερα γεγονότα και πράγματα που συναντάς σε κάθε στάδιο της ζωής σου δεν θα σου αρέσουν. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή οι άνθρωποι επιδιώκουν διαφορετικά πράγματα. Αν επιδιώκεις φήμη και οφέλη, κύρος και πλούτη, να είσαι ανώτερος των άλλων, να γίνεις πολύ επιτυχημένος και ούτω καθεξής, τότε το 99 τοις εκατό των πραγμάτων δεν θα σου αρέσουν. Όπως λένε και οι άνθρωποι: Οφείλονται όλα σε κακή τύχη και ατυχία. Αν, όμως, εγκαταλείψεις την ιδέα τού πόσο τυχερός ή άτυχος είσαι και αντιμετωπίσεις αυτά τα πράγματα ήρεμα και σωστά, θα διαπιστώσεις πως τα περισσότερα δεν είναι τόσο δυσμενή ούτε είναι τόσο δύσκολο να τα αντιμετωπίσεις. Όταν εγκαταλείψεις τις φιλοδοξίες και τις επιθυμίες σου, όταν σταματήσεις να απορρίπτεις ή να αποφεύγεις την όποια ατυχία σού τυχαίνει και πάψεις να μετράς τέτοια πράγματα με βάση το πόσο τυχερός ή άτυχος είσαι, θα εκλαμβάνεις πλέον ως καλά πολλά από τα πράγματα που έβλεπες παλιότερα ως ατυχή και κακά· τα κακά πράγματα θα μετατραπούν σε καλά. Θα αλλάξεις νοοτροπία και τον τρόπο με τον οποίο βλέπεις τα πράγματα, πράγμα που θα σου δώσει τη δυνατότητα να νιώσεις διαφορετικά για τις εμπειρίες της ζωής σου και, ταυτόχρονα, να αποκομίσεις διαφορετικές ανταμοιβές. Πρόκειται για μια εξαιρετική εμπειρία, που θα σου αποφέρει ανταμοιβές που δεν φαντάζεσαι καν. Κι αυτό είναι κάτι καλό· δεν είναι κακό. Κάποιοι άνθρωποι, για παράδειγμα, χαίρουν πάντα εκτίμησης, παίρνουν πάντα προαγωγές, δέχονται διαρκώς επαίνους και ενθάρρυνση, κερδίζουν συχνά την έγκριση των αδελφών τους, και όλοι τούς κοιτάζουν ζηλόφθονα. Είναι καλό αυτό; Ο περισσότερος κόσμος νομίζει πως τους συμβαίνουν τέτοια πράγματα επειδή έχουν την τύχη με το μέρος τους. Λένε για παράδειγμα: «Κοίτα, εκείνος ο τύπος έχει καλό επίπεδο, γεννήθηκε τυχερός και τα πάει καλά στη ζωή του· του τυχαίνουν οι καλές ευκαιρίες και παίρνει τις προαγωγές. Όπως και να το κάνουμε, είναι απίστευτα τυχερός!» Ζηλεύουν τρομερά. Τελικά, όμως, μέσα σε λίγα μόνο χρόνια εκείνο το άτομο απαλλάσσεται από τα καθήκοντά του και γίνεται ένας συνηθισμένος πιστός. Ρίχνει πολύ κλάμα και προσπαθεί να κρεμαστεί και, μέσα σε διάστημα λίγων ημερών, αποπέμπεται. Είναι αυτό καλή τύχη; Αν το δεις από αυτήν την οπτική, είναι τρομερά άτυχος. Πρόκειται, όμως, στ’ αλήθεια για περίπτωση κακής τύχης; (Όχι.) Στην πραγματικότητα, δεν ισχύει πως είναι κακότυχος. Απλώς δεν ακολούθησε το σωστό μονοπάτι. Και επειδή δεν το έκανε, όταν του συνέβησαν πράγματα τα οποία οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται ως «τυχερά», αυτά έγιναν πειρασμός, παγίδα και καταλύτης που επιτάχυναν την καταστροφή του. Είναι καλό αυτό; Φιλοδοξούσε μονίμως να πάρει προαγωγή, να είναι ανώτερος όλων των άλλων, να είναι το επίκεντρο της προσοχής και όλα να του πηγαίνουν καλά και όπως τα ήθελε. Τι συνέβη, όμως, στο τέλος; Δεν αποκλείστηκε; Ιδού το αποτέλεσμα όταν οι άνθρωποι δεν ακολουθούν το σωστό μονοπάτι. Η επιδίωξη της καλής τύχης δεν είναι από μόνη της το σωστό μονοπάτι. Είναι βέβαιο πως οι άνθρωποι που επιδιώκουν την τύχη θα απορρίψουν και θα αποφύγουν καθετί κακό, καθετί που οι άνθρωποι τείνουν να θεωρούν ανεπιθύμητο, καθώς και τα πράγματα που δεν συμφωνούν με την ψυχολογική διάθεση και τα σαρκικά τους συμφέροντα. Φοβούνται, αποφεύγουν και απορρίπτουν την εμφάνιση αυτών των πραγμάτων. Όταν συμβαίνουν αυτά τα πράγματα, τα περιγράφουν ως «ατυχή». Μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια όταν τα θεωρούν ατυχή πράγματα; (Όχι.) Πιστεύεις πως μπορούν να βαδίσουν στο σωστό μονοπάτι οι άνθρωποι που δεν μπορούν να αναζητήσουν την αλήθεια και νομίζουν διαρκώς πως είναι άτυχοι; (Όχι.) Σίγουρα δεν μπορούν. Οι άνθρωποι, λοιπόν, που επιδιώκουν πάντα την τύχη, που επικεντρώνονται διαρκώς μόνο στην τύχη τους και δεν σκέφτονται τίποτε άλλο πέρα από αυτήν είναι άνθρωποι που δεν ακολουθούν το σωστό μονοπάτι. Δεν φροντίζουν τα καθήκοντα που πρέπει και δεν ακολουθούν το σωστό μονοπάτι, με αποτέλεσμα να βυθίζονται συνεχώς στην κατάθλιψη. Γι’ αυτό ευθύνονται οι ίδιοι, και είναι κάτι που τους αξίζει να πάθουν! Συμβαίνει επειδή ακολουθούν το λάθος μονοπάτι! Τους αξίζει να βυθιστούν στην κατάθλιψη. Είναι εύκολο να ξεφύγεις από αυτήν την κατάθλιψη; Ναι, στην πραγματικότητα είναι εύκολο. Πρέπει απλώς να εγκαταλείψεις τις εσφαλμένες οπτικές σου και να μην περιμένεις πως όλα θα πάνε καλά ή όπως ακριβώς τα θέλεις ή πως τα πάντα θα κυλήσουν ρολόι. Μη φοβάσαι τα πράγματα που πηγαίνουν στραβά, μην αντιστέκεσαι σε αυτά και μην τα απορρίπτεις. Πρέπει, αντίθετα, να σταματήσεις να αντιστέκεσαι, να ηρεμήσεις, να προσέλθεις ενώπιον του Θεού με μια στάση υποταγής και να αποδεχθείς όλα όσα κανονίζει ο Θεός. Μην επιδιώκεις τη λεγόμενη «καλή τύχη» ούτε να απορρίπτεις τη λεγόμενη «κακή τύχη». Δώσε την καρδιά σου και όλο σου το είναι στον Θεό, άφησε τις ενέργειες και την ενορχήστρωση σε Εκείνον, και υποτάξου στις ενορχηστρώσεις και στις διευθετήσεις Του. Ο Θεός θα σου δώσει αυτό που χρειάζεσαι στην κατάλληλη ποσότητα και στον κατάλληλο χρόνο. Θα ενορχηστρώσει τα περιβάλλοντα, τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που χρειάζεσαι σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ελλείψεις σου, ώστε να μπορέσεις να αντλήσεις τα διδάγματα που οφείλεις να αντλείς από τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντάς. Φυσικά, προϋπόθεση για όλα αυτά είναι να έχεις μια νοοτροπία υποταγής προς τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Οπότε μην επιδιώκεις την τελειότητα. Μην απορρίπτεις και μη φοβάσαι τα ανεπιθύμητα, ντροπιαστικά ή δυσμενή περιστατικά· και μη χρησιμοποιείς την κατάθλιψή σου για να αντιστέκεσαι μέσα σου στα άσχημα πράγματα που σου συμβαίνουν. Για παράδειγμα, αν ένας τραγουδιστής έχει μια μέρα πονόλαιμο και δεν καταφέρει να δώσει καλή ερμηνεία, σκέφτεται: «Είμαι τόσο άτυχος! Γιατί δεν φροντίζει ο Θεός τη φωνή μου; Συνήθως τραγουδάω πολύ καλά όταν είμαι μόνος μου, αλλά σήμερα που τραγούδησα μπροστά σε τόσο κόσμο έγινα ρεζίλι. Δεν μπορούσα να βρω τον σωστό τόνο, ούτε να πιάσω τον ρυθμό. Έγινα ρεζίλι των σκυλιών!» Είναι καλό να γίνεσαι ρεζίλι. Σε βοηθάει να δεις τις ελλείψεις σου και να αντιληφθείς πως αγαπάς τη ματαιοδοξία. Σου δείχνει πού εντοπίζονται τα προβλήματά σου και σε βοηθά να καταλάβεις ξεκάθαρα ότι δεν είσαι τέλειος. Δεν υπάρχουν τέλειοι άνθρωποι και είναι πολύ φυσιολογικό να γελοιοποιείσαι. Όλοι οι άνθρωποι γελοιοποιούνται ή ντροπιάζονται κάποια στιγμή στη ζωή τους. Όλοι αποτυγχάνουν, βιώνουν αναποδιές και έχουν αδυναμίες. Δεν είναι κακό να γελοιοποιείσαι. Όταν γελοιοποιείσαι, αλλά δεν νιώθεις αμηχανία και δεν νιώθεις καταθλιμμένος βαθιά μέσα σου, αυτό δεν σημαίνει ότι είσαι χοντρόπετσος· σημαίνει ότι δεν σε νοιάζει αν η γελοιοποίηση θα επηρεάσει τη φήμη σου· σημαίνει ότι δεν κυριεύει πλέον τις σκέψεις σου η ματαιοδοξία σου. Σημαίνει ότι έχεις ωριμάσει ως προς την ανθρώπινη φύση σου. Αυτό είναι υπέροχο! Δεν είναι καλό αυτό; Είναι καλό. Μη σκέφτεσαι ότι δεν έχεις αποδώσει καλά ή ότι έχεις κακή τύχη και μην ψάχνεις για τις αντικειμενικές αιτίες που το προκάλεσαν αυτό. Είναι κάτι φυσιολογικό. Ίσως γελοιοποιηθείς εσύ, ίσως γελοιοποιηθεί κάποιος άλλος· ο καθένας μπορεί να γελοιοποιηθεί. Τελικά θα διαπιστώσεις πως όλοι είναι ίδιοι, όλοι είναι συνηθισμένοι άνθρωποι, όλοι είναι θνητοί και κανείς δεν είναι ανώτερος ή καλύτερος από κανέναν άλλον. Όλοι γελοιοποιούνται μερικές φορές, οπότε κανείς δεν πρέπει να κοροϊδεύει κανέναν. Όταν θα έχεις βιώσει πολλές αποτυχίες, η ανθρώπινη φύση σου θα αρχίσει σταδιακά να ωριμάζει. Κι έτσι, όποτε συναντήσεις ξανά αυτά τα πράγματα, δεν θα σε περιορίσουν ούτε θα επηρεάσουν την κανονική εκτέλεση του καθήκοντός σου. Η ανθρώπινη φύση σου θα είναι κανονική, και όταν η ανθρώπινη φύση σου είναι κανονική, η λογική σου θα είναι κι αυτή κανονική.

Αυτοί οι άνθρωποι, στους οποίους αρέσει να επιδιώκουν την τύχη, είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την καλοτυχία σε αυτήν τη ζωή και φτάνουν τα πράγματα στα άκρα. Αυτό που επιδιώκουν είναι λάθος και θα πρέπει να το εγκαταλείψουν. Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε για το πώς να χειρίζεστε αυτά τα ανεπιθύμητα πράγματα και πώς να υιοθετείτε τη σωστή προσέγγιση ως προς αυτά. Είναι πλέον κατανοητό; Τι συναναστροφή δώσαμε σχετικά με αυτό; (Οι άνθρωποι θα πρέπει να υποτάσσονται σε όλα όσα ενορχηστρώνει ο Θεός. Δεν πρέπει να επιζητούν να γίνουν τέλειοι, δεν πρέπει να φοβούνται οτιδήποτε τους φέρνει σε αμηχανία, ούτε να φοβούνται μήπως συμβεί κάτι το δυσμενές· επίσης, δεν πρέπει να χρησιμοποιούν το συναίσθημα της κατάθλιψής τους για να αντιστέκονται σε αυτά τα πράγματα όταν συμβαίνουν.) Άσε το μυαλό σου να ηρεμήσει και αντιμετώπισέ τα όλα με τη σωστή νοοτροπία. Όταν σου συμβαίνουν άσχημα πράγματα, πρέπει να έχεις το σωστό μονοπάτι για να τα προσεγγίσεις και να τα επιλύσεις. Ακόμη κι αν δεν τα χειριστείς καλά, δεν θα πρέπει να βυθιστείς στην κατάθλιψη. Αν αποτύχεις, μπορείς να ξαναδοκιμάσεις. Αν μη τι άλλο, η αποτυχία αποτελεί μάθημα, και είναι προτιμότερο να αποτύχεις παρά να αντιτίθεσαι σε αυτό που συμβαίνει, να αντιστέκεσαι, να το απορρίπτεις και να το βάζεις στα πόδια. Οπότε, ό,τι κι αν συμβεί και ό,τι κι αν χρειαστεί να αντιμετωπίσεις στο μέλλον, δεν θα πρέπει ποτέ να το απορρίψεις ούτε να προσπαθήσεις να το αποφύγεις, πόσο μάλλον να το μετρήσεις σύμφωνα με την άποψη πως η τύχη σου είναι καλή ή κακή. Εφόσον αναγνωρίζεις πως τα πάντα ενορχηστρώνονται από το χέρι του Θεού, δεν θα πρέπει να μετράς όλα αυτά τα πράγματα σύμφωνα με την άποψη και τη νοοτροπία πως η τύχη σου είναι καλή ή κακή, πόσο μάλλον να απορρίπτεις τα άσχημα πράγματα που συμβαίνουν. Ούτε θα πρέπει, φυσικά, να προσεγγίζεις αυτά τα πράγματα με το συναίσθημα της κατάθλιψης. Αντίθετα, θα πρέπει να τα αντιμετωπίζεις και να τα προσεγγίζεις υιοθετώντας μια ενεργή στάση και μια θετική ψυχολογική διάθεση, και να βλέπεις ποια διδάγματα μπορείς να αντλήσεις και τι μπορείς να κατανοήσεις από αυτά· αυτό οφείλεις να κάνεις. Δεν θα είναι τότε σωστές οι σκέψεις και οι απόψεις σου; (Θα είναι.) Και όταν αντιμετωπίσεις ξανά κάποια άσχημα ή ατυχή πράγματα, θα μπορείς να τα προσεγγίσεις σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, θα έχεις τις σωστές σκέψεις και απόψεις και, με αυτόν τον τρόπο, θα αποκτήσεις κανονική ανθρώπινη φύση και λογική. Όταν το βλέπεις από αυτήν την οπτική, δεν είναι πολύ σημαντικό να έχεις τη σωστή άποψη; Δεν είναι εξαιρετικά σημαντικό να κατανοείς ξεκάθαρα το ζήτημα της μοίρας σύμφωνα με τα λόγια του Θεού; (Ναι, είναι.) Τώρα που έχουμε σχεδόν ολοκληρώσει τη συναναστροφή σχετικά με αυτό το ρητό που λέει πως η τύχη είναι καλή ή κακή, είναι πλέον κατανοητό; (Ναι.) Αν μπορείτε να κατανοήσετε ξεκάθαρα την ουσία ενός τέτοιου προβλήματος, τότε θα έχετε τη σωστή άποψη για το ζήτημα της μοίρας.

Οι άνθρωποι βυθίζονται στην κατάθλιψη και για έναν ακόμη λόγο: τους συμβαίνουν κάποια συγκεκριμένα πράγματα προτού ή αφότου ενηλικιωθούν· με άλλα λόγια, διαπράττουν κάποιες παραβάσεις ή κάνουν κάποια βλακώδη ή ανόητα πράγματα, ή κάνουν κάποια πράγματα από άγνοια. Βυθίζονται στην κατάθλιψη εξαιτίας αυτών των παραβάσεων, εξαιτίας αυτών των πραγμάτων που έχουν κάνει από βλακεία και άγνοια. Αυτή η κατάθλιψη είναι η αυτοκαταδίκη τους. Προσδιορίζει, επίσης, τι είδους άνθρωποι είναι. Είναι βέβαιο πως μια τέτοια παράβαση δεν είναι σαν να βρίζουν απλώς κάποιον ή να τον κακολογούν λιγάκι πίσω από την πλάτη του, ή κάτι άλλο εξίσου ασήμαντο. Αντίθετα, είναι κάτι που αφορά τη ντροπή που νιώθει κάποιος, την προσωπικότητα και την αξιοπρέπειά του, μέχρι και τον νόμο. Καθώς φέρνουν συνεχώς το περιστατικό στον νου τους, το συναίσθημα της κατάθλιψης συσσωρεύεται λίγο λίγο βαθιά μέσα στην καρδιά τους, και τους συντροφεύει μέχρι και σήμερα. Τι είναι αυτές οι παραβάσεις; Όπως είπα μόλις τώρα, είναι πράγματα που έχουν κάνει οι άνθρωποι από άγνοια, βλακεία και ανοησία, είτε ως παιδιά είτε ως ενήλικες. Γνωρίζετε τι περιλαμβάνουν αυτά τα πράγματα; Αυτά τα πράγματα που γίνονται από βλακεία, ανοησία και άγνοια περιλαμβάνουν πράγματα που ναι μεν βλάπτουν τους άλλους, αλλά εσένα σε ωφελούν· πράγματα για τα οποία δυσκολεύεσαι να μιλήσεις και για τα οποία ντρέπεσαι. Μπορεί να είναι κάτι αισχρό, απεχθές, χυδαίο ή απρεπές, το οποίο σε κάνει να βυθίζεσαι σε αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης. Αυτή η κατάθλιψη δεν είναι ένα απλό είδος αυτοκατάκρισης· αντίθετα, είναι αυτοκαταδίκη. Μπορείτε να σκεφτείτε τι μπορεί να περιλαμβάνεται σε αυτό το πεδίο που έχω περιγράψει; Για δώστε Μου ένα παράδειγμα. (Η έκλυση ηθών.) Η έκλυση ηθών περιλαμβάνεται, ναι. Για παράδειγμα, κάποιοι άνθρωποι έχουν προδώσει τον άντρα ή τη γυναίκα τους είτε στη σκέψη είτε στην πράξη· κάποιοι έχουν διαπράξει μοιχεία και έχουν επιδοθεί σε ανήθικες σεξουαλικές πράξεις, αλλά και πάλι δεν σταματούν να είναι ανήθικοι και σκέφτονται συνεχώς με ποιον θέλουν να διαπράξουν μοιχεία. Κάποιοι έχουν εξαπατήσει άλλους και τους έχουν αποσπάσει λεφτά, ίσως ακόμη και μεγάλα χρηματικά ποσά. Κάποιοι έχουν κλέψει πράγματα που ανήκουν σε άλλους· και κάποιοι έχουν ενοχοποιήσει άδικα ανθρώπους ή έχουν πάρει εκδίκηση από άλλους. Ορισμένα από αυτά τα πράγματα πλησιάζουν στην παρανομία, ενώ άλλα παραβιάζουν πράγματι τον νόμο· ορισμένα μπορεί να ακροβατούν στα όρια της ηθικής, ενώ άλλα μπορεί πράγματι να αντιβαίνουν στην ηθική της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Αυτά τα πράγματα είναι θαμμένα βαθιά μέσα στις αναμνήσεις των ανθρώπων, βαθιά μες στην καρδιά τους, και πού και πού έρχονται στον νου τους. Όταν μένεις μόνος, όταν δεν μπορείς να κοιμηθείς μες στα μαύρα μεσάνυχτα, δεν μπορείς παρά να σκεφτείς αυτά τα πράγματα. Παίζουν ένα-ένα μες στο μυαλό σου σαν σκηνές από ταινία, και δεν μπορείς να τα διαγράψεις ή να τα αποβάλεις από τη σκέψη σου. Κάθε φορά που τα σκέφτεσαι, νιώθεις καταθλιμμένος, καίει το πρόσωπό σου, νιώθεις ρίγη στην καρδιά σου, νιώθεις ντροπιασμένος, και το πνεύμα σου είναι ανήσυχο. Αν και πιστεύεις στον Θεό, εξακολουθείς να νιώθεις λες και αυτά τα πράγματα που έκανες συνέβησαν μόλις χθες. Δεν μπορείς να ξεφύγεις ή να κρυφτείς από αυτά, και δεν έχεις ιδέα πώς να τα αφήσεις πίσω σου. Αν και λίγοι μόνο γνωρίζουν αυτά που έχεις κάνει —ή ίσως και κανείς— μέσα σου νιώθεις μια αμυδρή ανησυχία. Αυτή η ανησυχία σε οδηγεί σε κατάθλιψη, και αυτή η κατάθλιψη σε κάνει να νιώθεις ένοχος καθώς ακολουθείς τον Θεό και εκτελείς το καθήκον σου. Δεν ξέρεις με βεβαιότητα αν αυτό το αίσθημα ενοχής προέρχεται από τη συνείδησή σου, από τον νόμο ή από το αίσθημα ηθικότητας και ηθικής που σε διακρίνει. Σε κάθε περίπτωση, όσοι έχουν κάνει αυτά τα πράγματα, άθελά τους νιώθουν συχνά ανήσυχοι όταν συμβαίνει κάτι συγκεκριμένο ή όταν βρεθούν σε ορισμένα περιβάλλοντα και πλαίσια. Αυτό το αίσθημα ανησυχίας τούς κάνει να πέφτουν εν αγνοία τους σε βαθιά κατάθλιψη, η οποία τους δεσμεύει και τους περιορίζει. Όποτε ακούνε ένα κήρυγμα ή μια συναναστροφή σχετικά με την αλήθεια, αυτή η κατάθλιψη τρυπώνει σιγά σιγά μέσα στο μυαλό τους και μες στα μύχια της καρδιάς τους, με αποτέλεσμα να ανακρίνουν τον εαυτό τους και να αναρωτιούνται: «Μπορώ να το κάνω; Είμαι σε θέση να επιδιώξω την αλήθεια; Μπορώ να σωθώ; Τι είδους άνθρωπος είμαι; Παλιά το έκανα εκείνο το πράγμα, ήμουν τέτοιος άνθρωπος. Μήπως είμαι πέραν πάσης σωτηρίας; Θα με σώσει παρόλα αυτά ο Θεός;» Κάποιοι μπορούν μερικές φορές να εγκαταλείψουν το συναίσθημα της κατάθλιψης που έχουν και να το αφήσουν πίσω τους. Εκτελούν το καθήκον, τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες τους με κάθε ειλικρίνεια και όλη την ενέργεια που διαθέτουν, και μπορούν, μάλιστα, να αφοσιωθούν με όλη την καρδιά και όλον τον νου τους στο να επιδιώξουν την αλήθεια και να συλλογιστούν τα λόγια του Θεού, καταβάλλοντας κάθε προσπάθεια για τα λόγια Του. Τη στιγμή, όμως, που προκύπτει κάποια ειδική κατάσταση ή συνθήκη, το συναίσθημα της κατάθλιψης τους κυριεύει για άλλη μια φορά και τους κάνει να ξανανιώσουν ένοχοι βαθιά μέσα στην καρδιά τους. Σκέφτονται, λοιπόν, το εξής: «Έκανες αυτό το πράγμα κάποτε· τέτοιος άνθρωπος ήσουν. Μπορείς να σωθείς; Έχει κάποιο νόημα να κάνεις πράξη την αλήθεια; Τι γνώμη έχει ο Θεός για τις πράξεις σου; Θα σε συγχωρήσει ο Θεός γι’ αυτά που έχεις κάνει; Αν τώρα πληρώσεις έτσι το τίμημα, θα επανορθώσεις για εκείνη την παράβαση;» Συχνά επιπλήττουν τον εαυτό τους και νιώθουν ένοχοι βαθιά μέσα τους, και συνεχώς αμφιβάλλουν και βομβαρδίζουν τον εαυτό τους με ερωτήσεις. Δεν μπορούν ποτέ να αφήσουν πίσω τους αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης ούτε να το αποβάλουν, και νιώθουν μια διαρκή ανησυχία για την επαίσχυντη πράξη τους. Οπότε, παρόλο που πιστεύουν στον Θεό για τόσα χρόνια, είναι λες και δεν έχουν ακούσει και δεν έχουν κατανοήσει ούτε λέξη από όσα έχει πει ο Θεός. Είναι λες και δεν ξέρουν αν η επίτευξη της σωτηρίας τούς αφορά καθόλου, αν μπορούν να λάβουν άφεση αμαρτιών και να λυτρωθούν ή αν έχουν τα προσόντα ώστε να λάβουν την κρίση, την παίδευση και τη σωτηρία του Θεού. Δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για όλα αυτά τα πράγματα. Δεν παίρνουν καμία απάντηση και δεν φτάνουν σε κανένα ακριβές συμπέρασμα, και γι’ αυτό νιώθουν συνεχώς καταθλιμμένοι βαθιά μέσα τους. Μέσα στα μύχια της καρδιάς τους, σκέφτονται ξανά και ξανά αυτό που έκαναν, το αναπαράγουν ξανά και ξανά μες στο μυαλό τους, θυμούνται πώς ξεκίνησαν όλα και πώς τελείωσαν, με κάθε λεπτομέρεια από την αρχή μέχρι το τέλος. Όπως κι αν το θυμούνται, νιώθουν συνεχώς αμαρτωλοί, πράγμα που, ανά τα χρόνια, τους κάνει να αισθάνονται συνεχώς καταθλιμμένοι γι’ αυτό το πράγμα. Ακόμη κι όταν κάνουν το καθήκον τους, ακόμη κι όταν είναι υπεύθυνοι για μια συγκεκριμένη εργασία, και πάλι νιώθουν σαν να μην έχουν καμία ελπίδα να σωθούν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην αντιμετωπίζουν ποτέ ευθέως το ζήτημα της επιδίωξης της αλήθειας και να μην το βλέπουν ως κάτι άκρως σωστό και σημαντικό. Πιστεύουν πως οι περισσότεροι καταφρονούν το λάθος τους ή την πράξη που έκαναν στο παρελθόν, ή θεωρούν πως οι άλλοι μπορεί να τους καταδικάζουν και να τους σιχαίνονται, ή πως τους καταδικάζει, μάλιστα, ο Θεός. Ανεξάρτητα από το στάδιο στο οποίο βρίσκεται το έργο του Θεού ή από το πόσες ομιλίες έχει εκφέρει ο Θεός, δεν αντιμετωπίζουν ποτέ με σωστό τρόπο το ζήτημα της επιδίωξης της αλήθειας. Γιατί συμβαίνει αυτό; Δεν έχουν το θάρρος να αφήσουν πίσω τους την κατάθλιψή τους. Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγουν τελικά αυτοί οι άνθρωποι αφού βιώσουν κάτι τέτοιο, και επειδή δεν φτάνουν στο σωστό συμπέρασμα, είναι ανίκανοι να αφήσουν πίσω τους την κατάθλιψή τους.

Σίγουρα είναι πολλοί εκείνοι που έχουν διαπράξει κάποιου είδους παράβαση, είτε αυτή είναι μεγάλη είτε μικρή· πιθανότατα, όμως, να είναι λίγοι μόνο εκείνοι που έχουν διαπράξει σοβαρές παραβάσεις —παραβάσεις, δηλαδή, που υπερβαίνουν τα ηθικά όρια. Δεν θα μιλήσουμε τώρα για εκείνους που έχουν διαπράξει διάφορες άλλες παραβάσεις· θα αναλύσουμε απλώς το τι θα πρέπει να κάνουν οι άνθρωποι που έχουν διαπράξει σοβαρές παραβάσεις και παραβάσεις που υπερβαίνουν τα ηθικά και τα δεοντολογικά όρια. Όσον αφορά τις σοβαρές παραβάσεις που έχουν διαπράξει οι άνθρωποι —και εδώ μιλάω για τις παραβάσεις που υπερβαίνουν τα ηθικά όρια— αυτές δεν περιλαμβάνουν την προσβολή της διάθεσης του Θεού και την παραβίαση των διοικητικών Του διαταγμάτων. Καταλαβαίνετε; Δεν μιλάω για παραβάσεις που προσβάλλουν τη διάθεση του Θεού, την ουσία Του ή την ταυτότητα και τη θέση Του, ούτε για παραβάσεις που είναι βλάσφημες εναντίον του Θεού. Μιλάω για τις παραβάσεις που υπερβαίνουν τα ηθικά όρια. Πρέπει να πούμε κάτι και για τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να διορθώσουν το συναίσθημα της κατάθλιψης που διατηρούν όσοι έχουν διαπράξει τέτοιες παραβάσεις. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να πάρουν δύο μονοπάτια· το ζήτημα είναι απλό. Καταρχάς, αν νιώθεις μέσα σου πως μπορείς να εγκαταλείψεις αυτό που έκανες ή έχεις την ευκαιρία να ζητήσεις συγγνώμη από το άλλο άτομο και να επανορθώσεις για την πράξη σου, τότε φρόντισε να επανορθώσεις και να του ζητήσεις συγγνώμη. Έτσι, θα νιώσεις πάλι πνευματική γαλήνη και ηρεμία. Αν δεν έχεις την ευκαιρία να το κάνεις αυτό και δεν είναι εφικτό, τότε, αν καταφέρεις πραγματικά να αναγνωρίσεις το πρόβλημά σου μέσα στα μύχια της καρδιάς σου, αν συνειδητοποιήσεις τη σοβαρότητα της πράξης σου και νιώθεις πραγματικά μεταμελημένος, θα πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις. Όποτε σκέφτεσαι την πράξη σου και νιώθεις ένοχος —και τότε ακριβώς είναι που θα πρέπει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού για να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις— πρέπει να δείξεις την ειλικρίνεια και τα αληθινά σου αισθήματα για να λάβεις άφεση αμαρτιών και συγχώρεση από τον Θεό. Και πώς μπορείς να λάβεις άφεση αμαρτιών και συγχώρεση από τον Θεό; Αυτό εξαρτάται από την καρδιά σου. Αν εξομολογηθείς αληθινά, αναγνωρίσεις πραγματικά το λάθος σου και το πρόβλημά σου και, είτε πρόκειται για παράβαση που έχεις διαπράξει είτε για αμαρτία, υιοθετήσεις μια στάση αληθινής εξομολόγησης, νιώσεις πραγματικό μίσος για αυτό που έκανες και αλλάξεις πραγματικά ώστε να μην κάνεις ποτέ ξανά εκείνο το λάθος, τότε μια μέρα θα λάβεις άφεση αμαρτιών και συγχώρεση από τον Θεό· δηλαδή, ο Θεός δεν θα καθορίζει πια την έκβασή σου με βάση τα πράγματα που έχεις κάνει από άγνοια, ούτε με βάση τις ανόητες και αισχρές πράξεις που έκανες παλιά. Όταν φτάσεις σε αυτό το επίπεδο, ο Θεός θα ξεχάσει τελείως το ζήτημα· θα είσαι ολόιδιος με τους υπόλοιπους κανονικούς ανθρώπους και δεν θα διαφέρεις καθόλου από αυτούς. Προϋπόθεση, όμως, γι’ αυτό είναι να είσαι ειλικρινής και η στάση σου να δείχνει αληθινή μετάνοια, όπως του Δαβίδ. Πόσα δάκρυα έχυσε ο Δαβίδ για την παράβαση που είχε διαπράξει; Αμέτρητα. Πόσες φορές έκλαψε; Αμέτρητες. Τα δάκρυά του μπορούν να περιγραφούν με τα εξής λόγια: «Όλην την νύκτα λούω την κλίνην μου». Δεν γνωρίζω πόσο σοβαρή είναι η παράβασή σου. Αν είναι πραγματικά σοβαρή, μπορεί να χρειαστεί να κλάψεις μέχρι να πλημμυρίσει με δάκρυα το στρώμα σου· ίσως χρειαστεί να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις σε τέτοιο βαθμό για να μπορέσεις να λάβεις τη συγχώρεση του Θεού. Αν δεν το κάνεις αυτό, τότε φοβάμαι πως ο Θεός θα εκλάβει την παράβασή σου ως αμαρτία, και έτσι δεν θα λάβεις άφεση αμαρτιών γι’ αυτήν. Τότε θα έχεις πρόβλημα και δεν θα έχει νόημα να πούμε τίποτα περισσότερο για το θέμα αυτό. Το πρώτο βήμα, λοιπόν, για να λάβεις άφεση αμαρτιών και συγχώρεση από τον Θεό είναι να είσαι ειλικρινής και να κάνεις πρακτικές ενέργειες για να εξομολογηθείς και να μετανοήσεις αληθινά. Κάποιοι έχουν την εξής απορία: «Πρέπει να το πω σε όλους;» Αυτό δεν είναι απαραίτητο· πήγαινε και προσευχήσου μόνος σου στον Θεό. Όποτε νιώθεις άβολα και ένοχος μέσα σου, θα πρέπει να προσέρχεσαι κατευθείαν ενώπιον του Θεού για να προσευχηθείς και να λάβεις τη συγχώρεσή Του. Άλλοι ρωτούν: «Πόσες φορές πρέπει να προσευχηθώ για να είμαι σίγουρος πως ο Θεός με έχει συγχωρήσει;» Όταν δεν νιώθεις πια ένοχος γι’ αυτό το ζήτημα και δεν βυθίζεσαι πια σε κατάθλιψη εξαιτίας του, τότε θα έχεις πετύχει αποτελέσματα. Αυτό θα αποδείξει πως ο Θεός σού έχει δώσει άφεση αμαρτιών. Όταν δεν μπορεί να σε αναστατώσει κανένας άνθρωπος, καμία εξουσία και καμία εξωτερική δύναμη, και όταν δεν σε περιορίζει κανένας άνθρωπος, γεγονός ή πράγμα, τότε θα έχεις πετύχει αποτελέσματα. Αυτό είναι το πρώτο βήμα που πρέπει να κάνεις. Το δεύτερο είναι πως, καθώς ικετεύεις διαρκώς τον Θεό για άφεση αμαρτιών, θα πρέπει ταυτόχρονα να αναζητάς ενεργά τις αρχές που οφείλεις να ακολουθείς ενώ εκτελείς το καθήκον σου. Μόνο αν το κάνεις αυτό θα είσαι σε θέση να το εκτελείς καλά. Φυσικά, αυτό αποτελεί επίσης μια πρακτική ενέργεια και μια πρακτική έκφραση και στάση που επανορθώνουν για την παράβασή σου, πράγμα που αποδεικνύει πως έχεις μετανοήσει και αλλάξει· είναι κάτι που οφείλεις να κάνεις. Πόσο καλά εκτελείς το καθήκον σου, την αποστολή που σου δίνει ο Θεός; Το προσεγγίζεις με μια στάση κατάθλιψης ή σύμφωνα με τις αρχές που απαιτεί ο Θεός να ακολουθείς; Δείχνεις αφοσίωση σ’ αυτό; Τι έχει δει ο Θεός ώστε να σου δώσει άφεση αμαρτιών; Έχεις εκφράσει κάποια μετάνοια; Τι δείχνεις στον Θεό; Αν επιθυμείς να λάβεις άφεση αμαρτιών από τον Θεό, τότε πρέπει καταρχάς να είσαι ειλικρινής: Πρέπει, αφενός, να είσαι ειλικρινής όταν εξομολογείσαι και, αφετέρου, να δείχνεις ειλικρίνεια και να εκτελείς καλά το καθήκον σου. Διαφορετικά, δεν έχουμε να πούμε τίποτα απολύτως. Αν μπορέσεις να κάνεις αυτά τα δύο πράγματα και συγκινήσεις τον Θεό με την ειλικρίνεια και την καλή σου πίστη με αποτέλεσμα να σου δώσει άφεση αμαρτιών, τότε θα είσαι ίδιος ακριβώς με τους υπόλοιπους ανθρώπους. Ο Θεός θα σε κοιτάζει όπως κοιτάζει τους άλλους, θα σου φέρεται όπως φέρεται στους άλλους και θα σε κρίνει, θα σε παιδεύει, θα σε δοκιμάζει και θα σε εξευγενίζει όπως ακριβώς κάνει στους άλλους ανθρώπους· δεν θα έχεις διαφορετική μεταχείριση. Όχι μόνο θα έχεις, λοιπόν, την αποφασιστικότητα και την επιθυμία να επιδιώκεις την αλήθεια, αλλά ο Θεός θα σε διαφωτίζει και θα σε καθοδηγεί με τον ίδιο τρόπο και θα σου προσφέρει τις ίδιες παροχές καθώς επιδιώκεις την αλήθεια. Φυσικά, επειδή θα το θέλεις πλέον ειλικρινά και αληθινά και η στάση σου θα είναι ένθερμη, ο Θεός δεν θα σου φέρεται διαφορετικά από οποιονδήποτε άλλο, και θα έχεις κι εσύ την ευκαιρία να σωθείς, όπως και οι υπόλοιποι. Το καταλαβαίνεις αυτό, σωστά; (Ναι.) Αν, τώρα, έχεις διαπράξει μια σοβαρή παράβαση, τότε μιλάμε για ειδική περίπτωση. Δεν μπορούμε να πούμε πως δεν είναι τρομακτικό, αφού αποτελεί πολύ σοβαρό πρόβλημα. Δεν είναι το ίδιο με μια συνηθισμένη διεφθαρμένη διάθεση ή με το να έχεις εσφαλμένες σκέψεις και απόψεις. Είναι κάτι που έχει συμβεί στ’ αλήθεια, που αποτελεί πλέον γεγονός, και το οποίο οδηγεί σε σοβαρές συνέπειες. Γι’ αυτό και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με ειδικό τρόπο. Ωστόσο, είτε αντιμετωπίζεται με ειδικό είτε με κανονικό τρόπο, υπάρχει πάντα ένας τρόπος να το ξεπεράσεις και να το επιλύσεις, και αυτό εξαρτάται από το αν μπορείς να ασκείσαι σύμφωνα με τους τρόπους και τις μεθόδους που σου λέω και προς τα οποία σε καθοδηγώ. Αν ασκείσαι πραγματικά κατ’ αυτόν τον τρόπο, τότε οι ελπίδες σου να σωθείς στο τέλος θα είναι ίδιες με των υπόλοιπων ανθρώπων. Φυσικά, όλα αυτά δεν πρέπει να επιλυθούν απλώς για να αφήσουν οι άνθρωποι πίσω τους το συναίσθημα της κατάθλιψης που έχουν. Διορθώνοντας αυτό το συναίσθημά τους, τελικός στόχος είναι, όταν συναντούν ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, να μπορούν να υιοθετήσουν τη σωστή προσέγγιση προς όλα αυτά στα πλαίσια της συνείδησης και της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης. Δεν πρέπει να φτάνουν στα άκρα ούτε να είναι πεισματάρηδες, αλλά να αναζητούν πιο βαθιά τις προθέσεις του Θεού και την αλήθεια, να εκπληρώνουν τις ευθύνες και τα καθήκοντα ενός δημιουργημένου όντος, μέχρι να φτάσουν τελικά στο σημείο να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν αποκλειστικά σύμφωνα με τα λόγια του Θεού, έχοντας ως κριτήριό τους την αλήθεια. Όταν εισέλθουν σε αυτήν την πραγματικότητα, θα πλησιάζουν σταδιακά στο μονοπάτι της σωτηρίας και έτσι θα έχουν την ελπίδα να σωθούν. Σας είναι πλέον κατανοητό το μονοπάτι που δείχνει πώς μπορείτε να διορθώσετε το συναίσθημα της κατάθλιψης που προκύπτει από σοβαρές παραβάσεις? (Ναι.)

Είναι δύσκολο να λυθεί το πρόβλημα του συναισθήματος της κατάθλιψης; Νομίζω πως είναι πολύ δύσκολο, επειδή περιλαμβάνει σημαντικά ζητήματα της ζωής: το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι κατά την πίστη τους στον Θεό, το αν θα μπορέσουν να σωθούν στο μέλλον ή αν η πίστη τους θα αποβεί μάταιη· άρα μιλάμε για ένα πολύ σημαντικό θέμα. Αυτό που αποκαλύπτεται εκ πρώτης όψεως είναι ένα συναίσθημα. Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό το συναίσθημα προκύπτει για κάποιους λόγους. Σήμερα έχω συναναστραφεί ξεκάθαρα πάνω σε αυτούς τους λόγους και σας έχω προσφέρει έναν τρόπο για να επιλυθεί το πρόβλημά τους. Δεν μπορεί άρα τώρα να διορθωθεί εύκολα το συναίσθημα της κατάθλιψης; (Μπορεί πράγματι.) Στη θεωρία, έχει διορθωθεί. Αν έχεις δογματική κατανόηση, κι έπειτα συγκρίνεις αυτό το δόγμα με αυτό που έκανες στο παρελθόν, χρησιμοποιήσεις αυτό το δόγμα ως βάση για να επιλύσεις σταδιακά τις δυσκολίες σου στη ζωή και στον τρόπο σκέψης σου, και ακολουθήσεις σταθερά αυτό το μονοπάτι, τότε θα μπορέσεις σταδιακά να αρχίσεις να βαδίζεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας. Πώς σου φαίνεται αυτός ο τρόπος επίλυσης του προβλήματος; (Είναι καλός.) Έτσι πρέπει να λύσουν οι άνθρωποι το πρόβλημα. Αν δεν το κάνουν, τότε τους κρατούν σφιχτά δεμένους τα περίπλοκα προβλήματα που υπάρχουν μέσα τους —τα προβλήματα, δηλαδή, στον τρόπο σκέψης τους, τα προβλήματα μέσα στην καρδιά τους, τα ψυχικά τους προβλήματα, καθώς και οι διεφθαρμένες διαθέσεις τους. Τους δεσμεύουν και τους παγιδεύουν κατ’ αυτόν τον τρόπο, κι έτσι υποφέρουν και νιώθουν διαρκώς εξουθενωμένοι, δεν ξέρουν αν πρέπει να γελάσουν ή να κλάψουν και δεν μπορούν να βρουν ποτέ κάποια διέξοδο. Όταν τελειώσει η σημερινή συναναστροφή, μπορείς να τη συλλογιστείς προσεκτικά και να καταφέρεις να την κατανοήσεις δογματικά. Έπειτα, μέσω των πρακτικών και προσωπικών εμπειριών σου στην καθημερινή σου ζωή, μπορείς σταδιακά να αφήσεις πίσω σου τα αρνητικά συναισθήματα και τις διάφορες καταστάσεις των διεφθαρμένων διαθέσεών σου. Όταν το κάνεις αυτό, όχι μόνο θα είσαι πραγματικά απελευθερωμένος και ελεύθερος, όχι μόνο θα έχεις εισέλθει στην αλήθεια-πραγματικότητα, αλλά το πιο σημαντικό είναι πως θα έχεις κατανοήσει την αλήθεια, θα την έχεις αποκτήσει, και θα είσαι σε θέση να βιώσεις την αλήθεια-πραγματικότητα. Τότε θα είσαι εξαιρετικά χρήσιμος και θα ζεις μια ζωή που έχει αξία. Θέλετε να είναι έτσι η ζωή σας; (Ναι.) Οι περισσότεροι θέλουν να κατανοήσουν την αλήθεια και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα. Δεν θέλουν να σπαταλήσουν τη ζωή τους στα αρνητικά συναισθήματα της σάρκας, σε λάγνες επιθυμίες της σάρκας, σε κοσμικές τάσεις και διεφθαρμένες διαθέσεις, αφού μια τέτοια ζωή είναι υπερβολικά δύσκολη και εξουθενωτική. Άραγε θα έχει καλή έκβαση η ζωή σου αν ζεις με αυτές τις διεφθαρμένες διαθέσεις και με αυτά τα αρνητικά συναισθήματα; Αν ζεις με αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, αυτό σημαίνει πως ζεις κάτω από τη δύναμη του Σατανά. Είναι σαν να ζεις σε μια κρεατομηχανή: αργά ή γρήγορα θα γίνεις κομματάκια και θα σου είναι δύσκολο να βρεις κάποια διέξοδο. Αν, όμως, μπορέσεις να αποδεχθείς την αλήθεια, τότε θα έχεις ελπίδα να αφήσεις πίσω σου τη σύγχυση και τον πόνο, και θα είσαι σε θέση να ξεφύγεις από τον πόνο που νιώθεις όταν σε μπλέκουν και σε μπερδεύουν τα αρνητικά συναισθήματα.

Αρχικά είχα σχεδιάσει να συναναστραφώ πάνω σε περισσότερα από ένα θέματα σήμερα, αλλά κατέληξα να συναναστρέφομαι πάνω στην κατάθλιψη για πολλή ώρα. Έχουμε πολλά να πούμε για κάθε ζήτημα και τίποτα δεν μπορεί να γίνει σαφές με δυο μόνο λόγια. Όποιο κι αν είναι το θέμα για το οποίο μιλάω, δεν μπορώ να εξηγήσω απλώς το δόγμα του χωρίς να πω τίποτε άλλο. Κάθε ζήτημα περιλαμβάνει πολλές πτυχές της αλήθειας και της πραγματικότητας, όπως τις σκέψεις και τις απόψεις των ανθρώπων, τους τρόπους και τις μεθόδους που κατευθύνουν τη διαγωγή τους, καθώς και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν. Όλα αυτά έχουν να κάνουν με τη σωτηρία σας. Δεν μπορώ να είμαι απρόσεκτος όταν συναναστρέφομαι σχετικά με μια αλήθεια ή ένα θέμα, γι’ αυτό και σας λέω και σας ξαναλέω αυτά τα πράγματα με κάθε δυνατό τρόπο, λες και είμαι κάνας γερογκρινιάρης. Μην παραπονιέστε και λέτε ότι είναι μπελάς ή ότι μπαίνω σε υπερβολικές λεπτομέρειες. Αν έχω μιλήσει παλιότερα για ένα θέμα, γιατί να ξαναμιλήσω γι’ αυτό; Αν ξαναμιλήσω γι’ αυτό, μπορείς να το ξανακούσεις και να το εκλάβεις ως επανάληψη. Δεν πιστεύω να πειράζει αυτό; (Όχι.) Με λίγα λόγια, πρέπει να προσεγγίζεις με ευσυνειδησία τα ζητήματα που σχετίζονται με την αλήθεια και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν οι άνθρωποι, και να μην είσαι απρόσεκτος. Όσο πιο λεπτομερής και συγκεκριμένος γίνομαι, τόσο πιο λεπτομερής και σαφής γίνεται, εκτός των άλλων, η κατανόησή σας για τη σχέση μεταξύ των διαφόρων αληθειών, καθώς και για τις διαφορές και τις συνδέσεις που υπάρχουν στις λεπτομέρειες ανάμεσά τους. Αν χρησιμοποιούσα αόριστους όρους και μιλούσα μόνο γενικά για μερικά πράγματα, τότε θα δυσκολευόσασταν να τα κατανοήσετε και να εισέλθετε σε αυτά, και θα ήταν εξουθενωτικό να προσπαθείτε να τα συλλογιστείτε και να τα καταλάβετε μόνοι σας, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Ας πάρουμε για παράδειγμα το σημερινό μας θέμα: τα αρνητικά συναισθήματα που προκύπτουν από τη μοίρα, την τύχη και τις συγκεκριμένες παραβάσεις που έχουν διαπράξει οι άνθρωποι στο παρελθόν. Δεν θα ήσασταν σε θέση να τα σκεφτείτε μόνοι σας αυτά τα πράγματα. Ακόμη κι αν το έκανες, δεν θα μπορούσες να βρεις κάποια διέξοδο από αυτά. Δεν κατανοείς την αλήθεια που υπάρχει σε αυτά τα πράγματα, οπότε δεν θα είσαι ποτέ σε θέση να βρεις τη σωστή απάντηση στο ζήτημα της διάπραξης συγκεκριμένων παραβάσεων στο παρελθόν· θα αποτελεί πάντα μυστήριο για σένα, θα σε ενοχλεί και θα σε μπερδεύει διαρκώς, αποστερώντας από τα μύχια της καρδιάς σου τη γαλήνη, τη χαρά, την ελευθερία και την απελευθέρωση. Ίσως, από την άλλη, να μη χειρίστηκες σωστά το ζήτημα και να μην ακολούθησες το σωστό μονοπάτι, κι αυτό να είχε κάποια επίδραση στη σωτηρία σου. Στο τέλος κάποιοι άνθρωποι εγκαταλείφθηκαν και αποκλείστηκαν. Γιατί συνέβη αυτό; Επειδή έκαναν κάποιες ανείπωτες πράξεις στο παρελθόν, δεν τις χειρίστηκαν σωστά ούτε έλαβαν άφεση αμαρτιών γι’ αυτές. Αυτά τα πράγματα μπέρδευαν μονίμως την καρδιά τους· δεν είχαν όρεξη να επιδιώξουν την αλήθεια, εκτελούσαν το καθήκον τους με προχειρότητα, δεν εισέρχονταν στην αλήθεια-πραγματικότητα και θεωρούσαν πως δεν είχαν καμία ελπίδα κατά την επιδίωξη της αλήθειας. Διατηρούσαν αυτήν την αρνητική άποψη μέχρι τέλους, δεν μιλούσαν ποτέ περί βιωματικής μαρτυρίας, κι έτσι δεν απέκτησαν την αλήθεια. Τότε μόνο άρχισαν να νιώθουν τύψεις, αλλά ήταν πολύ αργά. Σχετίζονται, λοιπόν, όλα αυτά τα ζητήματα με την αλήθεια και την επίτευξη της σωτηρίας; (Ναι.) Μη νομίζεις πως αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν συμβεί σ’ εσένα ή σε κάποιον άλλον ή στους ανθρώπους γύρω σου. Να σου πω το εξής: Μπορεί στο παρελθόν να έκανες κάποια επαίσχυντα πράγματα που δεν έχουν οδηγήσει ακόμα σε κάποια τρομερή συνέπεια, ή μπορεί να είχες βυθιστεί παλιότερα σε αυτό το αρνητικό συναίσθημα ή να είσαι βυθισμένος σε αυτό τώρα, και απλώς να μην το έχεις παρατηρήσει και να μην το έχεις αντιληφθεί· μια μέρα, όμως, συμβαίνει κάτι το πραγματικό και αυτό το συναίσθημα έχει έντονη επίδραση πάνω σου και οδηγεί σε σοβαρές συνέπειες. Μόνο όταν εξετάσεις σε βάθος τον εαυτό σου ανακαλύπτεις πως, χωρίς καν να το γνωρίζεις, αυτό το αρνητικό συναίσθημα σε κατακλύζει εδώ και πολλά χρόνια ή ακόμη και δεκαετίες. Γι’ αυτό και πρέπει οι άνθρωποι να συλλογίζονται, να σκέφτονται, να κατανοούν, να αντιλαμβάνονται και να βιώνουν διαρκώς αυτά τα πράγματα ώστε σιγά σιγά να τα ανακαλύψουν. Φυσικά, αν ανακαλύψεις τελικά αυτά τα πράγματα, τότε αυτό θα είναι μια εξαιρετικά καλή είδηση για σένα και μια σπουδαία ευκαιρία να σωθείς. Όταν όντως τα ανακαλύψεις, τότε θα έχεις και την ευκαιρία ή την ελπίδα να τα αφήσεις πίσω σου, και τα όσα έχω πει σήμερα δεν θα αποβούν μάταια. Δεν είναι δυνατόν να κατανοήσετε απόλυτα και να βιώσετε καμία αλήθεια, κανένα θέμα και καμία λέξη μέσα σε μια-δυο μέρες. Εφόσον κάτι αφορά την αλήθεια, αφορά και την ανθρώπινη φύση, τις διεφθαρμένες διαθέσεις των ανθρώπων, το μονοπάτι στο οποίο βαδίζουν, καθώς και τη σωτηρία τους. Επομένως, δεν μπορείς να παραβλέψεις καμία αλήθεια· πρέπει να υιοθετήσεις μια ευσυνείδητη προσέγγιση προς όλες τους. Ακόμη κι αν προς το παρόν δεν κατανοείς πολύ καλά αυτές τις αλήθειες και δεν ξέρεις πώς να εξετάσεις τον εαυτό σου για να δεις ποια προβλήματα έχεις σύμφωνα με αυτές, τότε ίσως αφού τις έχεις βιώσει για λίγα χρόνια, να σε σώσουν από τους περιορισμούς των διεφθαρμένων διαθέσεών σου και να γίνουν οι πολύτιμες αλήθειες που θα σε σώσουν. Όταν συμβεί αυτό, αυτές οι αλήθειες θα σε καθοδηγήσουν στο σωστό μονοπάτι στη ζωή, και ίσως σε καμιά δεκαριά χρόνια αυτά τα λόγια και αυτές οι αλήθειες να έχουν αλλάξει εντελώς τις σκέψεις και τις απόψεις σου και να έχουν μεταμορφώσει απόλυτα τους στόχους και την κατεύθυνσή σου στη ζωή.

Εδώ ολοκληρώνεται η σημερινή μας συναναστροφή. Αντίο!

1 Οκτωβρίου 2022