Τώρα που συναναστραφήκαμε έτσι, έχετε καταλάβει αν είναι σωστές ή λάθος οι σκέψεις και οι απόψεις των ανθρώπων που λένε μονίμως πως έχουν κακή μοίρα; (Είναι λάθος.) Είναι προφανές πως αυτοί οι άνθρωποι βιώνουν το συναίσθημα της κατάθλιψης επειδή φτάνουν στα άκρα. Νιώθουν αυτό το ακραίο συναίσθημα της κατάθλιψης εξαιτίας των ακραίων σκέψεων και απόψεων που έχουν, και γι’ αυτό δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν σωστά τα πράγματα που συμβαίνουν στη ζωή, δεν μπορούν να επιτελέσουν κανονικά τις λειτουργίες που πρέπει να επιτελέσουν οι άνθρωποι, ούτε να εκτελέσουν τα καθήκοντα, τις ευθύνες ή τις υποχρεώσεις τους ως δημιουργημένα όντα. Είναι, λοιπόν, ίδιοι με τα διάφορα είδη ανθρώπων που βυθίζονται σε αρνητικά συναισθήματα, για τους οποίους συζητήσαμε στην τελευταία μας συναναστροφή. Αν και οι άνθρωποι που νομίζουν πως έχουν κακή μοίρα πιστεύουν στον Θεό και είναι σε θέση να εγκαταλείψουν πράγματα, να δαπανήσουν τον εαυτό τους και να ακολουθήσουν τον Θεό, ταυτόχρονα δεν είναι σε θέση να εκτελέσουν το καθήκον τους στον οίκο του Θεού ελεύθερα, ανεμπόδιστα και άνετα. Γιατί δεν μπορούν να το κάνουν αυτό; Επειδή έχουν πολλές ακραίες και αφύσικες σκέψεις και απόψεις, οι οποίες τους κάνουν να νιώθουν ακραία συναισθήματα. Αυτά τα ακραία συναισθήματα έχουν ως αποτέλεσμα ο τρόπος με τον οποίο κρίνουν τα πράγματα, ο τρόπος με τον οποίο σκέφτονται και οι απόψεις τους για τα πράγματα να πηγάζουν από μια ακραία, εσφαλμένη και παράλογη σκοπιά. Εξετάζουν τα ζητήματα και τους ανθρώπους από αυτήν την ακραία και εσφαλμένη σκοπιά, με αποτέλεσμα να ζουν, να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν επανειλημμένα υπό την επίδραση και την επιρροή αυτού του αρνητικού συναισθήματος. Στο τέλος, όπως κι αν ζουν, φαίνονται τόσο κουρασμένοι που δεν μπορούν να νιώσουν τον παραμικρό ενθουσιασμό καθώς πιστεύουν στον Θεό και επιδιώκουν την αλήθεια. Όπως κι αν επιλέξουν να ζήσουν τη ζωή τους, δεν μπορούν να εκτελέσουν θετικά ή ενεργά το καθήκον τους, και παρόλο που πιστεύουν στον Θεό εδώ και πολλά χρόνια, δεν επικεντρώνονται ποτέ στο να εκτελέσουν το καθήκον τους ολόκαρδα, ολόψυχα και σε ικανοποιητικό βαθμό. Φυσικά, εννοείται πως δεν επιδιώκουν την αλήθεια ούτε ασκούνται σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Γιατί συμβαίνει αυτό; Σε τελική ανάλυση, οφείλεται στη σταθερή τους πεποίθηση πως έχουν κακή μοίρα, πράγμα που τους κάνει να νιώθουν ένα βαθύ συναίσθημα κατάθλιψης. Καταλήγουν εντελώς αποκαρδιωμένοι και ανίσχυροι, σαν ζωντανοί νεκροί, χωρίς ίχνος ζωτικότητας, χωρίς να εκδηλώνουν καμία θετική ή αισιόδοξη συμπεριφορά, πόσο μάλλον κάποιο ίχνος αποφασιστικότητας ή σθένους να αφοσιωθούν όσο πιστά οφείλουν στο καθήκον, στις ευθύνες και στις υποχρεώσεις τους. Αντίθετα, πασχίζουν απρόθυμα να βγάλουν ίσα ίσα την κάθε μέρα με μια στάση επιπόλαιη, χωρίς κανένα σκοπό και μες στη σύγχυση, ενώ η κάθε μέρα περνάει χωρίς καν να το καταλαβαίνουν. Δεν έχουν ιδέα για πόσο καιρό θα πηγαίνουν στα κουτουρού. Στο τέλος, η μόνη λύση είναι να επιπλήξουν τον εαυτό τους και να πουν: «Αχ, ας είναι, θα πηγαίνω στα κουτουρού για όσο αντέξω ακόμα! Αν έρθει η μέρα που δεν μπορώ να συνεχίσω πια και η εκκλησία θελήσει να με αποβάλει και να με αποκλείσει, τότε ας με αποκλείσει. Φταίει η κακή μου η μοίρα!» Βλέπεις, ακόμη κι αυτά που λένε δείχνουν πόσο αποθαρρυμένοι είναι. Αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης δεν είναι μόνο μια απλή ψυχολογική διάθεση· έχει, προπαντός, ολέθρια επίδραση στις σκέψεις, στην καρδιά και στην επιδίωξη των ανθρώπων. Αν δεν μπορέσεις να αλλάξεις έγκαιρα και γρήγορα το συναίσθημα της κατάθλιψης που έχεις, τότε όχι μόνο θα επηρεάσει ολόκληρη τη ζωή σου, μα θα την καταστρέψει και θα σε οδηγήσει στον θάνατό σου. Ακόμη κι αν όντως πιστεύεις στον Θεό, δεν θα είσαι σε θέση να αποκτήσεις την αλήθεια και να σωθείς, και στο τέλος θα χαθείς. Γι’ αυτό και πρέπει να αφυπνιστούν αμέσως όσοι πιστεύουν πως η μοίρα τους είναι κακή· δεν είναι καλό να διερευνά κανείς μονίμως αν η μοίρα του είναι καλή ή κακή, να επιδιώκει συνεχώς μια συγκεκριμένη μοίρα και να ανησυχεί διαρκώς για τη μοίρα του. Αν παίρνεις πάντα πολύ σοβαρά τη μοίρα σου, τότε, όταν αντιμετωπίσεις μια μικρή ενόχληση ή απογοήτευση, όταν συναντήσεις αποτυχίες και αναποδιές ή βρεθείς σε στιγμές αμηχανίας, θα καταλήξεις γρήγορα να πιστέψεις πως όλα αυτά οφείλονται στην κακή σου μοίρα και στην κακή σου τύχη. Έτσι, υπενθυμίζεις επανειλημμένα στον εαυτό σου πως η μοίρα σου είναι κακή και όχι καλή σαν των υπόλοιπων ανθρώπων· βυθίζεσαι ξανά και ξανά στην κατάθλιψη, και περιβάλλεσαι, δεσμεύεσαι και παγιδεύεσαι από το αρνητικό συναίσθημα της κατάθλιψης, ανήμπορος να ξεφύγεις από αυτό. Είναι πολύ τρομακτικό και επικίνδυνο να συμβεί κάτι τέτοιο. Αν και αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης μπορεί να μη σε κάνει περισσότερο αλαζόνα και δόλιο ή ικανό να αποκαλύψεις μοχθηρία, αδιαλλαξία και άλλες παρόμοιες διεφθαρμένες διαθέσεις, αν και μπορεί να μη σε φτάσει στο σημείο να αποκαλύψεις μια διεφθαρμένη διάθεση και να αψηφήσεις τον Θεό ή να αποκαλύψεις μια διεφθαρμένη διάθεση και να παραβιάσεις τις αλήθεια-αρχές, να προκαλέσεις διαταράξεις και ενοχλήσεις ή να κάνεις κακές πράξεις, είναι ουσιαστικά μια σοβαρότατη εκδήλωση της δυσαρέσκειας των ανθρώπων για την πραγματικότητα. Στην ουσία, αυτή η εκδήλωση δυσαρέσκειας για την πραγματικότητα είναι επίσης δυσαρέσκεια για την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Και τι είδους συνέπειες έχει το να είναι κανείς δυσαρεστημένος με την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού; Είναι σίγουρα πολύ σοβαρές και, στην καλύτερη περίπτωση, θα σε κάνουν να επαναστατήσεις ενάντια στον Θεό και να Τον αψηφήσεις, θα σε κάνουν να μην είσαι σε θέση να αποδεχθείς τις ομιλίες και την παροχή του Θεού, και να μην μπορείς να κατανοήσεις ή να ακούσεις με προθυμία τις διδασκαλίες, τις προτροπές, τις υπενθυμίσεις και τις προειδοποιήσεις Του. Επειδή σε κατακλύζει το συναίσθημα της κατάθλιψης, δεν είσαι σε θέση να αποδεχθείς τις ομιλίες που εκφέρει τώρα ο Θεός και δεν έχεις τον τρόπο να αποδεχθείς το ρεαλιστικό έργο του Θεού, ούτε τη διαφώτιση, την καθοδήγηση, τη βοήθεια, τη στήριξη και την παροχή του Αγίου Πνεύματος για σένα. Παρόλο που ο Θεός εργάζεται, εσύ δεν είσαι σε θέση να το νιώσεις· παρόλο που ο Θεός και το Άγιο Πνεύμα εργάζονται, εσύ δεν είσαι σε θέση να το αποδεχθείς. Δεν μπορείς να αποδεχθείς αυτά τα θετικά πράγματα, αυτές τις απαιτήσεις και αυτήν την παροχή από τον Θεό· το μόνο που κατακλύζει και κυριεύει την καρδιά σου είναι αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης, και τίποτε από όσα κάνει ο Θεός δεν έχει την παραμικρή επίδραση πάνω σου. Στο τέλος, θα χάσεις κάθε στάδιο του έργου του Θεού, κάθε φάση των ομιλιών Του και, μάλιστα, κάθε φάση του έργου του Θεού και της παροχής Του για σένα. Όταν ολοκληρωθούν οι ομιλίες του Θεού και τα στάδια του έργου Του, εσύ θα αδυνατείς και πάλι να διορθώσεις το συναίσθημα της κατάθλιψης που έχεις, δεν θα είσαι σε θέση να το αφήσεις πίσω σου, και θα εξακολουθεί να σε περιβάλλει και να σε κατακλύζει το συναίσθημα της κατάθλιψης. Τότε θα έχεις χάσει ολοκληρωτικά το έργο του Θεού. Όταν συμβεί αυτό, θα αντιμετωπίσεις τελικά τη φανερή κρίση και καταδίκη της ανθρωπότητας από τον Θεό, και τότε είναι που ο Θεός θα ανακοινώσει το τέλος της ανθρωπότητας. Τότε μόνο θα συνειδητοποιήσεις την κατάσταση και θα πεις: «Αχ, θα πρέπει να κάνω αυτοκριτική, να αφήσω πίσω μου αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης, να διαβάζω περισσότερο τα λόγια του Θεού, να προσέρχομαι ενώπιον του Θεού για να αναζητώ τη βοήθεια, τη στήριξη και την παροχή Του, να αναζητώ πώς να δεχθώ την παίδευση και την κρίση Του και να καθαρθώ, ώστε να είμαι σε θέση να υποταχθώ στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του». Πολύ αργά! Όλα αυτά ανήκουν πλέον στο παρελθόν. Είναι πια πολύ αργά για να αφυπνιστείς. Και τι σε περιμένει; Θα κλαις και θα οδύρεσαι, γεμάτος μεταμέλεια. Αν και η κατάθλιψη είναι απλώς ένα είδος συναισθήματος, επειδή η φύση και οι συνέπειές της είναι τόσο σοβαρές, θα πρέπει να εξετάσεις προσεκτικά τον εαυτό σου και να μην αφήσεις αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης να σε κυριεύσουν ή να ελέγχουν τις σκέψεις σου και τους στόχους που επιδιώκεις. Πρέπει να επιλύσεις το πρόβλημα της κατάθλιψης και να μην το αφήσεις να γίνει εμπόδιο στο μονοπάτι σου καθώς επιδιώκεις την αλήθεια ή τείχος που σε εμποδίζει να προσέλθεις ενώπιον του Θεού. Αν μπορέσεις να αντιληφθείς ξεκάθαρα ή ανακαλύψεις μέσα σου αυτό το σοβαρό συναίσθημα της κατάθλιψης εξετάζοντας τον εαυτό σου, τότε θα πρέπει να αλλάξεις αμέσως πορεία, να εγκαταλείψεις αυτό το συναίσθημα και να αφήσεις πίσω σου αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης. Μην προσκολλάσαι επίμονα στην πορεία σου και μη σκέφτεσαι πεισματικά το εξής: «Ό,τι κι αν λέει κι ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, εγώ ξέρω πως η μοίρα μου είναι κακή. Αφού η μοίρα μου είναι κακή, καλά κάνω και νιώθω καταθλιμμένος. Αφού η μοίρα μου είναι κακή, θα πρέπει απλώς να το αποδεχθώ και να εγκαταλείψω κάθε ελπίδα». Όταν κάποιος αντιμετωπίζει όλα όσα συμβαίνουν με μια τόσο αρνητική στάση, αυτό σημαίνει πως έχει γαϊδουρινό πείσμα. Όταν συνειδητοποιήσεις πως έχεις αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης, θα πρέπει να αλλάξεις και να τα διορθώσεις το συντομότερο δυνατό. Μην περιμένεις να σε κυριεύσουν τελείως, γιατί τότε θα είναι πολύ αργά για να αφυπνιστείς και να το αντιληφθείς.

Πείτε Μου, το να πιστεύει κανείς στη μοίρα αποτελεί έκφραση του ότι επιδιώκει την αλήθεια; (Όχι.) Ποια είναι, λοιπόν, η σωστή στάση που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι στην προσέγγισή τους ως προς το ζήτημα της μοίρας; (Θα πρέπει να πιστεύουν στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού και να υποτάσσονται σε αυτές.) Σωστά. Λύνει κάποιο πρόβλημα το να επικεντρώνεται διαρκώς κανείς στο αν η μοίρα του είναι καλή ή κακή; Έστω πως κάποιος αναγνωρίζει πως η μοίρα του είναι κακή, αλλά πιστεύει πως ο Θεός έχει ενορχηστρώσει και κανονίσει την κακή του μοίρα, και είναι έτσι πρόθυμος να υποταχθεί στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Είναι σωστή ή λάθος η παραπάνω άποψη; (Είναι λάθος.) Γιατί; (Επειδή αυτή η άποψη ερμηνεύει και πάλι τη μοίρα του ως καλή ή κακή.) Είναι κανόνας αυτός; Ποια αλήθεια θα πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι σε αυτό το σημείο; (Η μοίρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ως καλή ή κακή. Όλα όσα προκαθορίζει ο Θεός είναι καλά, και οι άνθρωποι θα πρέπει να υποτάσσονται σε όλες τις ενορχηστρώσεις του Θεού.) Οι άνθρωποι θα πρέπει να πιστεύουν πως ο Θεός ενορχηστρώνει και κανονίζει τη μοίρα τους· και εφόσον τα πάντα ενορχηστρώνονται και κανονίζονται από τον Θεό, εκείνοι δεν μπορούν να κάνουν λόγο για καλή ή κακή μοίρα. Το αν η μοίρα τους είναι καλή ή κακή κρίνεται με βάση την οπτική, τη γνώμη, τις προτιμήσεις και τα αισθήματα των ανθρώπων, και αυτή η αξιολόγηση βασίζεται στις φαντασιοκοπίες και τις απόψεις τους και δεν συμφωνεί με την αλήθεια. Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Η μοίρα μου είναι υπέροχη. Γεννήθηκα σε μια οικογένεια πιστών. Δεν με έχει επηρεάσει ποτέ το περιβάλλον του κόσμου των απίστων και δεν έχω επηρεαστεί, αποπλανηθεί ή παραπλανηθεί ποτέ από τις τάσεις των απίστων. Παρόλο που έχω κι εγώ διεφθαρμένες διαθέσεις, μεγάλωσα στην εκκλησία και δεν έχω πάρει ποτέ τον στραβό δρόμο. Η μοίρα μου είναι πολύ καλή!» Είναι σωστό αυτό που λένε; (Όχι.) Γιατί δεν είναι σωστό; (Το γεγονός ότι γεννήθηκαν σε μια οικογένεια πιστών προκαθορίστηκε από τον Θεό και οφείλεται στην κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Δεν έχει καμία σχέση με το αν έχουν καλή ή κακή μοίρα.) Ακριβώς· το θέσατε ολόσωστα. Είναι αποτέλεσμα της κυριαρχίας και των διευθετήσεων του Θεού. Είναι ένας τρόπος με τον οποίο ο Θεός κανονίζει τη μοίρα του ανθρώπου και έχει κυριαρχία πάνω της, καθώς και μια μορφή που μπορεί να πάρει η μοίρα· οι άνθρωποι δεν πρέπει να κρίνουν αυτό το ζήτημα με βάση το αν η μοίρα τους είναι καλή ή κακή. Κάποιοι άνθρωποι λένε πως η μοίρα τους είναι καλή επειδή γεννήθηκαν σε μια οικογένεια χριστιανών. Πώς θα το αντικρούατε αυτό; Μπορείτε να πείτε το εξής: «Γεννήθηκες σε μια οικογένεια χριστιανών και λες πως έχεις καλή μοίρα, άρα όποιος δεν έχει γεννηθεί σε κάποια χριστιανική οικογένεια μάλλον έχει κακή μοίρα. Ισχυρίζεσαι πως η μοίρα που έχει κανονίσει ο Θεός για όλους εκείνους τους ανθρώπους είναι κακή;» Είναι σωστό να τους αντικρούσετε κατ’ αυτόν τον τρόπο; (Ναι.) Είναι πράγματι σωστό να τους αντικρούσετε έτσι, καθώς τους δείχνετε πως το να λένε ότι οι άνθρωποι που γεννήθηκαν σε χριστιανικές οικογένειες έχουν καλή μοίρα είναι ένας αβάσιμος ισχυρισμός που δεν συμφωνεί με την αλήθεια. Είναι τώρα λίγο πιο ορθή η άποψή σας για την καλή και την κακή μοίρα; (Ναι.) Ποια είναι η πιο σωστή, έγκυρη και σύμφωνη με την αλήθεια άποψη που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι για το ζήτημα του να πιστεύει κανείς στη μοίρα; Καταρχάς, δεν μπορείτε να κρίνετε αν η μοίρα είναι καλή ή κακή από την οπτική των κοσμικών ανθρώπων. Επίσης, θα πρέπει να πιστεύετε πως η μοίρα κάθε μέλους της ανθρώπινης φυλής κανονίζεται από το χέρι του Θεού. Κάποιοι άνθρωποι ρωτούν το εξής: «Το γεγονός ότι κανονίζεται από το χέρι του Θεού σημαίνει πως την κανονίζει ο ίδιος ο Θεός;» Όχι, δεν σημαίνει κάτι τέτοιο. Ο Θεός κανονίζει τη μοίρα του ανθρώπου με μυριάδες τρόπους, μέσα και μεθόδους. Οι λεπτομέρειες αυτού του ζητήματος είναι περίπλοκες στο πνευματικό βασίλειο, και δεν θα μιλήσω γι’ αυτές εδώ. Είναι ένα εξαιρετικά πολύπλοκο ζήτημα, αλλά, σε γενικές γραμμές, τα πάντα κανονίζονται από τον Δημιουργό. Κάποιες από αυτές τις διευθετήσεις γίνονται από τον ίδιο τον Θεό για διάφορα είδη ανθρώπων, ενώ άλλες περιλαμβάνουν την κατηγοριοποίηση των διαφόρων ειδών ανθρώπων και ομάδων ανθρώπων σύμφωνα με τους κανονισμούς, τα διοικητικά διατάγματα, τις αρχές και τα συστήματα που ορίζει ο Θεός. Η μοίρα των ανθρώπων κανονίζεται και παίρνει μορφή στο πνευματικό βασίλειο σύμφωνα με την κατηγορία τους και την τροχιά της μοίρας τους που ορίζει ο Θεός, και έπειτα ακολουθεί η γέννησή τους. Πρόκειται για ένα πολύ λεπτομερές ζήτημα, αλλά, σε γενικές γραμμές, ο Θεός τα κανονίζει όλα και έχει κυριαρχία πάνω σε όλα αυτά. Η κυριαρχία και οι διευθετήσεις του Θεού περιλαμβάνουν τις αρχές, τους νόμους και τους κανόνες της κυριαρχίας και των διευθετήσεών Του. Δεν τίθεται θέμα καλού ή κακού εδώ· για τον Θεό τα πάντα είναι φυσικά και αυτονόητα, και περιλαμβάνουν αιτία και αποτέλεσμα. Οι άνθρωποι μπορεί να τρέφουν καλά και κακά συναισθήματα για τη μοίρα τους· μπορεί η μοίρα κάποιου να είναι τέτοια που όλα να κυλούν ομαλά, η μοίρα κάποιου άλλου να είναι γεμάτη εμπόδια, ενώ άλλος να έχει σκληρή και δυσμενή μοίρα. Δεν υπάρχει καλή ή κακή μοίρα. Ποια στάση θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι ως προς τη μοίρα; Θα πρέπει να συμμορφώνεσαι με τις διευθετήσεις του Δημιουργού, να αναζητάς ενεργά και εντατικά τον σκοπό και το νόημα της διευθέτησης όλων αυτών των πραγμάτων από τον Δημιουργό, και να καταφέρεις να κατανοήσεις την αλήθεια, να επιτελείς τις σπουδαιότερές σου λειτουργίες σε αυτήν τη ζωή που έχει κανονίσει για σένα ο Θεός, να εκπληρώνεις τα καθήκοντα, τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου ως δημιουργημένο ον, και να φροντίσεις η ζωή σου να έχει μεγαλύτερο νόημα και μεγαλύτερη αξία, μέχρι να ικανοποιηθεί μαζί σου ο Δημιουργός και να σε θυμάται. Ακόμα καλύτερο θα ήταν, φυσικά, να καταφέρεις να σωθείς μέσω της αναζήτησης και της εντατικής προσπάθειάς σου. Αυτό θα ήταν το καλύτερο αποτέλεσμα. Σε κάθε περίπτωση, σε ό,τι αφορά τη μοίρα, η πιο ορθή στάση που θα πρέπει να έχει η δημιουργημένη ανθρωπότητα δεν είναι να την κρίνει και να την ορίζει αλόγιστα, ούτε να χρησιμοποιεί ακραίες μεθόδους για να την αντιμετωπίσει. Ακόμη λιγότερο θα πρέπει, φυσικά, να προσπαθούν οι άνθρωποι να αντισταθούν στη μοίρα τους, να την επιλέξουν ή να την αλλάξουν. Αντίθετα, θα πρέπει να την αντιλαμβάνονται με την καρδιά τους, να την αναζητούν, να την εξερευνούν και να συμμορφώνονται με αυτήν, και τελικά να την αντιμετωπίζουν θετικά. Τέλος, στο περιβάλλον διαβίωσης και στο ταξίδι που ορίζει για σένα ο Θεός στη ζωή, θα πρέπει να αναζητάς τον τρόπο διαγωγής που σου διδάσκει Εκείνος, καθώς και το μονοπάτι που απαιτεί να ακολουθήσεις. Θα πρέπει επίσης να βιώνεις κατ’ αυτόν τον τρόπο τη μοίρα που έχει κανονίσει για σένα ο Θεός· έτσι, στο τέλος θα είσαι ευλογημένος. Όταν βιώνεις έτσι τη μοίρα που έχει κανονίσει για σένα ο Δημιουργός, αυτό που καταφέρνεις να αντιληφθείς μέσα σου δεν είναι μόνο λύπη, θλίψη, δάκρυα, πόνος, απογοήτευση και αποτυχία. Το πιο σημαντικό είναι πως θα βιώσεις χαρά, γαλήνη και παρηγοριά, καθώς και τη διαφώτιση και τη φώτιση της αλήθειας που σου δίνει ο Θεός. Πέρα από αυτό, όταν χαθείς στο μονοπάτι σου στη ζωή, όταν αντιμετωπίσεις απογοητεύσεις και αποτυχίες και έχεις να κάνεις μια επιλογή, θα βιώσεις την καθοδήγηση του Δημιουργού, και στο τέλος θα καταφέρεις να καταλάβεις, να βιώσεις και να αντιληφθείς πώς να ζεις την πιο γεμάτη νόημα ζωή. Τότε δεν θα νιώσεις ποτέ ξανά χαμένος στη ζωή, δεν θα σε πλημμυρίσει ποτέ ξανά το αίσθημα διαρκούς άγχους και, φυσικά, δεν θα παραπονεθείς ποτέ ξανά πως έχεις κακή μοίρα, πόσο μάλλον θα βυθιστείς στο συναίσθημα της κατάθλιψης επειδή νιώθεις πως η μοίρα σου είναι κακή. Αν αντιμετωπίζεις τη μοίρα που έχει κανονίσει για σένα ο Δημιουργός με μια τέτοια στάση και μέθοδο, τότε όχι μόνο θα γίνει πιο κανονική η ανθρώπινη φύση σου, όχι μόνο θα φτάσεις στο σημείο να έχεις κανονική ανθρώπινη φύση, καθώς και το σκεπτικό, τις απόψεις και τις αρχές της κανονικής ανθρώπινης φύσης για το πώς να βλέπεις τα πράγματα, αλλά θα φτάσεις φυσικά και σ’ ένα σημείο που τις απόψεις και την αντίληψη που θα έχεις πλέον για το νόημα της ζωής δεν θα τις έχουν ποτέ οι άπιστοι. Οι άπιστοι λένε συνεχώς κουβέντες όπως: «Από πού προερχόμαστε; Πού πηγαίνουμε; Γιατί ζούμε;» Πάντα υπάρχει κάποιος που κάνει αυτές τις ερωτήσεις, αλλά σε ποιες απαντήσεις καταλήγει; Δεν παίρνει καμία απάντηση στα ερωτήματά του. Γιατί δεν μπορεί να βρει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα; Αν και κάποιοι ευφυείς άνθρωποι πιστεύουν στη μοίρα, δεν έχουν ιδέα πώς να προσεγγίσουν το ζήτημα της μοίρας ούτε πώς να αντιμετωπίσουν τις ποικίλες δυσκολίες, απογοητεύσεις και αποτυχίες που τυχαίνουν στη μοίρα τους ή τη δυστυχία που νιώθουν. Δεν ξέρουν πώς να αντιμετωπίσουν τα όσα συμβαίνουν στη μοίρα τους που τους κάνουν να νιώθουν χαρούμενοι και ευτυχισμένοι· δεν ξέρουν πώς να τα χειριστούν. Τη μια στιγμή λένε πως η μοίρα τους είναι καλή, την επόμενη πως είναι κακή· τη μια στιγμή λένε πως έχουν μια ευτυχισμένη ζωή, την επόμενη πως έχουν μια άτυχη ζωή —οι ίδιοι ξεστομίζουν και τις δύο αυτές κουβέντες. Λένε άλλο πράγμα όταν είναι ευτυχισμένοι και άλλο όταν είναι δυστυχισμένοι· λένε άλλο πράγμα όταν τα πράγματα κυλούν ομαλά και άλλο όταν δεν κυλούν ομαλά. Οι ίδιοι λένε πως είναι άτυχοι και οι ίδιοι λένε πως η μοίρα τους είναι καλή. Είναι ξεκάθαρο πως δεν υπάρχει διαύγεια ή κατανόηση στη ζωή τους. Πάντα πηγαίνουν στα τυφλά, ζουν μες στη σύγχυση, χωρίς να έχουν κάποια διέξοδο. Οι άνθρωποι, λοιπόν, θα πρέπει να έχουν σαφή αντίληψη και ένα ξεκάθαρο μονοπάτι για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζουν σωστά τη μοίρα, για το τι θα πρέπει να κάνουν και πώς θα πρέπει να χειρίζονται αυτό το σημαντικό ζήτημα στη ζωή. Μόλις επιλυθεί αυτό το πρόβλημα, η στάση και οι απόψεις των ανθρώπων ως προς τη μοίρα θα είναι λογικά σχετικά σωστές και σύμφωνες με τις αλήθεια-αρχές, και τότε εκείνοι δεν θα φτάνουν ποτέ στα άκρα σε αυτό το ζήτημα.

Συμφωνούν με την αλήθεια αυτά τα ρητά για τη μοίρα πάνω στα οποία συναναστράφηκα μόλις; (Ναι, συμφωνούν.) Ξέρετε ποια είναι τα χαρακτηριστικά των ρητών που συμφωνούν με την αλήθεια; (Όταν τα ακούνε οι άνθρωποι, νιώθουν μεγαλύτερη διαύγεια και είναι πιο ήρεμοι.) (Είναι αρκετά πρακτικά και περιέχουν μονοπάτια άσκησης.) Σωστά, είναι αρκετά πρακτικά· είναι πιο ακριβές να το θέσουμε έτσι. Υπάρχουν ακόμα πιο ακριβείς τρόποι να το περιγράψουμε. Ποιος θα πάρει τον λόγο; (Μπορούν να επιλύσουν τα τρέχοντα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι.) Αυτό είναι το αποτέλεσμα της πρακτικότητάς τους. Μπορούν να επιλύσουν προβλήματα επειδή είναι πρακτικά. Οι άνθρωποι πιστεύουν στη μοίρα, αλλά η ιδέα της καλής και της κακής μοίρας θολώνει διαρκώς τη σκέψη τους. Πείτε Μου, λοιπόν, είναι απελευθερωμένοι και ελεύθεροι μέσα στα μύχια της καρδιάς τους ή είναι δέσμιοι; (Είναι δέσμιοι.) Αν δεν κατανοείς την αλήθεια, τότε θα είσαι πάντα δέσμιος αυτής της ιδέας. Μόλις κατανοήσεις την αλήθεια, πέρα από το να νιώσεις πως είναι πρακτική και πως ένας δρόμος ανοίγεται μπροστά σου, τι άλλο θα νιώσεις; (Απελευθερωμένος.) Σωστά, θα νιώσεις ελεύθερος και απελευθερωμένος. Όταν αποκτήσεις ένα μονοπάτι άσκησης και δεν είσαι πια παγιδευμένος, δεν θα είσαι πνευματικά απελευθερωμένος και ελεύθερος; Εκείνες οι στρεβλές και παράλογες απόψεις δεν θα είναι σε θέση να υπαγορεύουν τις σκέψεις ή τις κινήσεις σου. Θα έχεις ένα μονοπάτι να ακολουθήσεις και δεν θα σε ελέγχουν πια εκείνες οι απόψεις. Μόλις ακούσεις τη συναναστροφή του Θεού σχετικά με τη μοίρα του ανθρώπου, θα νιώσεις ελεύθερος και απελευθερωμένος και θα πεις: «Ώστε έτσι έχουν λοιπόν τα πράγματα! Πω πω, η αντίληψη που είχα παλαιότερα για τη μοίρα ήταν πολύ στρεβλή και ακραία! Τώρα καταλαβαίνω. Δεν με απασχολεί πια η παράλογη ιδέα πως η μοίρα είναι καλή ή κακή. Δεν με προβληματίζει πια. Αν δεν το είχα καταλάβει αυτό, πάντα θα σκεφτόμουν τη μια στιγμή πως η μοίρα μου είναι καλή και την επόμενη στιγμή πως είναι ξαφνικά κακή· θα αναρωτιόμουν αν η μοίρα μου είναι καλή ή κακή! Θα αγχωνόμουν διαρκώς γι’ αυτό». Μόλις κατανοήσεις αυτήν την αλήθεια, θα έχεις ένα μονοπάτι να ακολουθήσεις, μια ορθή γνώμη για το ζήτημα και ένα ορθό μονοπάτι άσκησης· αυτό θα σημαίνει πως είσαι ελεύθερος και απελευθερωμένος. Για να διακρίνεις, λοιπόν, αν τα λόγια κάποιου συμφωνούν με τις αλήθεια-αρχές και αν είναι αληθινά, πρέπει να εξετάσεις αν είναι πρακτικά ή όχι. Ταυτόχρονα, θα πρέπει να παρατηρήσεις αν επιλυθούν οι δυσκολίες και τα προβλήματά σου μόλις ακούσεις αυτά τα λόγια. Αν όντως επιλυθούν, τότε θα νιώσεις ελεύθερος και απελευθερωμένος, σαν να έχει φύγει ένα τεράστιο βάρος από πάνω σου. Επομένως, κάθε φορά που καταφέρνεις να κατανοήσεις μια αλήθεια-αρχή, θα είσαι σε θέση να επιλύσεις κάποια σχετικά προβλήματα και να κάνεις πράξη κάποιες αλήθειες, και αυτό θα σε κάνει να νιώθεις απελευθερωμένος και ελεύθερος. Αυτό δεν θα είναι το αποτέλεσμα; (Ναι, αυτό θα είναι.) Καταλαβαίνετε πλέον την ακριβή επίδραση της αλήθειας; (Ναι.) Ποια επίδραση μπορεί να έχει η αλήθεια; (Μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να νιώσουν πνευματικά ελεύθεροι και απελευθερωμένοι.) Μόνο αυτήν την επίδραση έχει η αλήθεια; Μόνο αυτό το αίσθημα; (Διορθώνει, κυρίως, τις παράλογες και ακραίες απόψεις που έχουν οι άνθρωποι για τα πράγματα. Μόλις οι άνθρωποι δουν τα πράγματα με τρόπο που είναι αγνός και συμφωνεί με την αλήθεια, θα νιώσουν πνευματικά απελευθερωμένοι και ελεύθεροι, και δεν θα τους δεσμεύουν ούτε θα τους ενοχλούν πια τα αρνητικά πράγματα που προέρχονται από τον Σατανά.) Εκτός από την πνευματική ελευθερία και απελευθέρωση που θα νιώσεις, το σημαντικό είναι πως μπορεί να σου δώσει τη δυνατότητα να εισέλθεις σε μια συγκεκριμένη αλήθεια-πραγματικότητα ώστε να μη σε δεσμεύουν και να μη σε επηρεάζουν πια εσφαλμένες και στρεβλές σκέψεις και απόψεις. Τη θέση τους θα πάρουν οι αρχές της άσκησης της αλήθειας, και τότε θα μπορέσεις να εισέλθεις σ’ εκείνη την αλήθεια-πραγματικότητα. Σε αυτό το σημείο θα ολοκληρώσω τη συναναστροφή Μου σχετικά με τις εκδηλώσεις των ανθρώπων που νιώθουν καταθλιμμένοι επειδή θεωρούν πως έχουν κακή μοίρα.

Ένας άλλος λόγος για τον οποίο καταθλίβονται κάποιοι άνθρωποι είναι πως, παρόλο που δεν πιστεύουν πως η μοίρα τους είναι τόσο κακή, νιώθουν πως είναι μονίμως άτυχοι και πως δεν τους συμβαίνει τίποτα καλό. Όπως ακριβώς λένε οι άπιστοι: «Η Θεά Τύχη πάντα με αγνοεί». Αν και δεν θεωρούν τις συνθήκες στις οποίες ζουν τόσο κακές, και είναι μάλιστα ψηλοί και εμφανίσιμοι, μορφωμένοι και ταλαντούχοι, καθώς και ικανοί εργάτες, αναρωτιούνται γιατί η Θεά Τύχη δεν τους ευνοεί ποτέ. Ως αποτέλεσμα, νιώθουν πάντα δυσαρεστημένοι και πιστεύουν πως είναι μονίμως άτυχοι. Από τη χρονιά κατά την οποία δίνουν τις εισαγωγικές εξετάσεις για το πανεπιστήμιο, ξεκινούν γεμάτοι ελπίδα πως θα καταφέρουν να περάσουν. Όταν, όμως, έρχεται η μέρα των εξετάσεων, κολλούν γρίπη και ανεβάζουν πυρετό. Αυτό επηρεάζει την επίδοσή τους στις εξετάσεις, και δεν καταφέρνουν να μπουν στο πανεπιστήμιο για μόλις δύο ή τρεις μονάδες. Σκέφτονται τότε από μέσα τους: «Πώς γίνεται να είμαι τόσο άτυχος; Τα πηγαίνω καλά στις σπουδές μου και συνήθως κάνω μεγάλη προσπάθεια. Σήμερα βρήκα να ανεβάσω πυρετό; Τη μέρα των εισαγωγικών εξετάσεων; Ατυχία! Να πάρει! Μα να μου τύχει αναποδιά στο πρώτο σημαντικό γεγονός στη ζωή μου; Τι να κάνω τώρα; Ελπίζω η τύχη μου να είναι καλύτερη στο μέλλον». Αργότερα, όμως, στη ζωή τους αντιμετωπίζουν κάθε λογής δυσκολίες και προβλήματα. Για παράδειγμα, μια επιχείρηση προσλαμβάνει νέο προσωπικό. Πάνω που ετοιμάζονται να κάνουν αίτηση, μαθαίνουν πως όλες οι κενές θέσεις εργασίας έχουν καλυφθεί και η εταιρία δεν χρειάζεται άλλα άτομα. Αναρωτιούνται, λοιπόν: «Είναι δυνατόν να είμαι τόσο κακότυχος; Κάθε φορά που εμφανίζεται κάτι καλό, γιατί απλώς με προσπερνάει; Μιλάμε για μεγάλη ατυχία!» Και την πρώτη μέρα που πιάνουν δουλειά κάπου, κάποιος έχει μόλις προαχθεί σε διευθυντή, άλλος σε υποδιευθυντή και άλλος σε επικεφαλής τμήματος. Όσο σκληρά κι αν εργάζονται, είναι ανώφελο· θα πρέπει να περιμένουν την επόμενη φορά για να πάρουν προαγωγή. Επειδή τα πηγαίνουν καλά στη δουλειά τους και οι ανώτεροί τους τους βλέπουν με αρκετά καλό μάτι, νομίζουν πως την επόμενη φορά θα πάρουν προαγωγή. Στο τέλος, όμως, οι ανώτεροί τους δίνουν τη θέση του διευθυντή σε κάποιο άτομο εκτός εταιρίας, και εκείνοι βγαίνουν και πάλι ζημιωμένοι. Τότε, σκέφτονται από μέσα τους: «Αχ! Φαίνεται πως είμαι όντως κακότυχος. Η τύχη δεν είναι ποτέ με το μέρος μου· η Θεά Τύχη δεν με ευνοεί ποτέ». Όταν, αργότερα, αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, επειδή τους αρέσει να γράφουν κείμενα, ελπίζουν πως θα μπορέσουν να εκτελέσουν κάποιο σχετικό καθήκον. Τελικά, όμως, δεν τα πηγαίνουν πολύ καλά στο τεστ και δεν τα καταφέρνουν. Σκέφτονται: «Τα κείμενα που γράφω είναι συνήθως πολύ καλά, οπότε γιατί δεν τα πήγα καλά στο τεστ; Ο Θεός δεν με διαφώτισε ούτε με καθοδήγησε! Νόμιζα πως αν το καθήκον μου αφορούσε τη συγγραφή κειμένων, θα ήμουν σε θέση να τρώω και να πίνω περισσότερο τα λόγια του Θεού και να κατανοώ περισσότερο την αλήθεια. Τι κρίμα που ήμουν άτυχος. Το σχέδιο ήταν μεν καλό, αλλά δεν απέδωσε». Τελικά, διαλέγουν κάποιο από τα υπόλοιπα διαθέσιμα καθήκοντα και λένε: «Θα πάω να διαδώσω το ευαγγέλιο με μια ευαγγελική ομάδα». Στην αρχή, η κατάσταση στην ευαγγελική ομάδα είναι πολύ καλή, και νιώθουν πως αυτήν τη φορά έχουν βρει τη θέση τους και μπορούν να αξιοποιήσουν σωστά τις ικανότητές τους. Θεωρούν πως είναι έξυπνοι και ικανοί στη δουλειά τους, και είναι πρόθυμοι να κάνουν πρακτικό έργο. Με προσπάθεια, καταφέρνουν να πετύχουν κάποια αποτελέσματα και γίνονται επόπτες. Κάνουν, όμως, κάποιο λάθος και το μαθαίνει ο επικεφαλής τους. Τους λέει πως αυτό που έκαναν είναι ενάντια στις αρχές και έχει επηρεάσει το έργο της εκκλησίας. Αφού η ομάδα τους δεχθεί κλάδεμα, κάποιος τούς λέει: «Τα πηγαίναμε μια χαρά μέχρι να εμφανιστείς. Η πρώτη φορά που δεχτήκαμε κλάδεμα ήταν όταν ήρθες εσύ». Εκείνοι αναρωτιούνται, λοιπόν: «Αυτό δεν οφείλεται και πάλι στην κακή μου τύχη;» Λίγο καιρό αργότερα, κάποια άτομα μεταφέρονται σε άλλες θέσεις λόγω αλλαγών στο ευαγγελικό έργο. Κι έτσι, από εκεί που οι ίδιοι ήταν επόπτες, καταλήγουν απλά μέλη της ομάδας, και τους στέλνουν σε μια νέα περιοχή για να διαδώσουν το ευαγγέλιο. Σκέφτονται τότε το εξής: «Αχ, όχι! Αντί να ανεβαίνω στην ιεραρχία, υποβιβάζομαι. Κανείς δεν είχε μεταφερθεί σε άλλη θέση μέχρι να έρθω εγώ. Πώς και έτυχε αυτή η μεγάλη αλλαγή στα πόστα μόλις ήρθα εγώ; Τώρα που με έστειλαν εδώ, δεν έχω καμία ελπίδα να πάρω ποτέ προαγωγή». Σε αυτήν τη νέα περιοχή, υπάρχουν λίγες εκκλησίες και λίγα μέλη εκκλησιών. Δυσκολεύονται καθώς προσπαθούν να βάλουν μπρος το έργο και δεν έχουν καθόλου εμπειρία. Χρειάζονται λίγο χρόνο για να βρουν μια λύση, ενώ αντιμετωπίζουν και γλωσσικές δυσκολίες. Τι μπορούν να κάνουν λοιπόν; Θέλουν να σηκώσουν τα χέρια ψηλά και να τα παρατήσουν, αλλά δεν τολμούν να το κάνουν. Θέλουν να εκτελέσουν καλά τα καθήκοντά τους, αλλά είναι πολύ δύσκολο και εξαντλητικό, και σκέφτονται: «Αχ, φταίει το ότι είμαι τόσο άτυχος! Πώς να αλλάξω την τύχη μου;» Τα βρίσκουν σκούρα όπου κι αν στραφούν, νιώθουν μονίμως πως είναι κακότυχοι, συναντούν εμπόδια σε ό,τι κάνουν, και κάθε τους βήμα είναι πολύ δύσκολο. Χρειάστηκε να καταβάλουν μεγάλη προσπάθεια για να πετύχουν κάποια αποτελέσματα και να δουν πως υπάρχει μια μικρή ελπίδα, αλλά, στη συνέχεια, οι συνθήκες άλλαξαν και η ελπίδα εξανεμίστηκε. Τώρα δεν έχουν άλλη επιλογή από το να αρχίσουν ξανά από την αρχή. Βυθίζονται όλο και περισσότερο στην κατάθλιψη, και σκέφτονται: «Γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να πετύχω δυο πράγματα και να καταφέρω να με εγκρίνουν οι άλλοι; Γιατί μου είναι τόσο δύσκολο να εδραιωθώ μέσα σε μια ομάδα ανθρώπων; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να με επιδοκιμάζουν και να με συμπαθούν οι άλλοι; Γιατί είναι τόσο δύσκολο να πηγαίνουν όλα καλά και ομαλά; Γιατί πηγαίνουν τόσα πράγματα στραβά στη ζωή μου; Γιατί υπάρχουν τόσα εμπόδια; Γιατί φτάνω πάντα σε αδιέξοδο σε οτιδήποτε κάνω;» Πιο συγκεκριμένα, κάποιοι άνθρωποι δεν εκτελούν ποτέ καλά τα καθήκοντά τους σε καμία θέση, και πάντα αντικαθίστανται και αποκλείονται. Έτσι, πέφτουν σε μεγάλη κατάθλιψη, θεωρούν μονίμως πως είναι άτυχοι, και σκέφτονται: «Είμαι σαν ένα γρήγορο άλογο που περνά διαρκώς απαρατήρητο. Όπως λέει και το ρητό: “Τα γρήγορα άλογα είναι πολλά, μα λίγοι εκείνοι που μπορούν να τα αναγνωρίσουν”. Είμαι σαν ένα γρήγορο άλογο που δεν έχει ανακαλυφθεί. Στο κάτω κάτω της γραφής, είμαι απλώς άτυχος. Όπου κι αν πάω, δεν μπορώ να καταφέρω τίποτα ούτε να τα πάω καλά σε οποιονδήποτε τομέα. Δεν μπορώ να αξιοποιήσω ποτέ τα δυνατά μου σημεία, ούτε να τα επιδείξω και να πάρω αυτό που θέλω. Αχ, είμαι τόσο άτυχος! Τι συμβαίνει επιτέλους;» Νιώθουν μονίμως πως είναι κακότυχοι, περνούν την κάθε τους μέρα μες στο άγχος, και σκέφτονται: «Ωχ, όχι! Ας μη μου αναθέσουν διαφορετικό καθήκον», ή «Ωχ, όχι! Ας μη συμβεί τίποτα κακό» ή «Ωχ, όχι! Ας μην αλλάξει τίποτα» ή «Ωχ, όχι! Ας μην υπάρξουν άλλα σοβαρά προβλήματα». Όχι μόνο καταθλίβονται, αλλά νιώθουν επίσης τρομερά ανήσυχοι, νευρικοί, ευέξαπτοι και αγχωμένοι. Επειδή νομίζουν διαρκώς πως η τύχη τους είναι κακή, νιώθουν εξαιρετικά καταθλιμμένοι, και αυτή η κατάθλιψη προκύπτει από την υποκειμενική τους αντίληψη πως είναι άτυχοι. Νιώθουν συνεχώς άτυχοι, δεν παίρνουν ποτέ προαγωγές, δεν μπορούν να γίνουν ποτέ επικεφαλής ομάδας ή επόπτες και δεν έχουν ποτέ την ευκαιρία να ξεχωρίσουν από το πλήθος. Αυτά τα καλά πράγματα δεν τους τυχαίνουν ποτέ και δεν μπορούν να καταλάβουν γιατί στο καλό συμβαίνει αυτό. Σκέφτονται το εξής: «Δεν υστερώ σε τίποτα, οπότε γιατί όπου κι αν πάω δεν με συμπαθεί κανείς; Δεν έχω προσβάλει κανέναν ούτε θέλησα να ζορίσω κανέναν, οπότε γιατί είμαι τόσο άτυχος;» Επειδή προσκολλούνται μονίμως σε τέτοια αισθήματα, το συναίσθημα της κατάθλιψης που νιώθουν μέσα τους τους υπενθυμίζει συνεχώς το εξής: «Είσαι άτυχος, οπότε μην εφησυχάζεις, μην καμαρώνεις και μη θέλεις μονίμως να ξεχωρίζεις. Είσαι άτυχος, οπότε ούτε να το σκέφτεσαι πως θα γίνεις επικεφαλής. Είσαι άτυχος, οπότε πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός όταν εκτελείς το καθήκον σου και να κρατάς μια πισινή, σε περίπτωση που μια μέρα εκτεθείς και αντικατασταθείς, ή σε περίπτωση που κάποιος σου κάνει αναφορά πίσω από την πλάτη σου και εκμεταλλευτεί κάτι για να σου κάνει κακό, ή σε περίπτωση που δεχτείς κλάδεμα για κάποιο λάθος που έκανες επειδή παίρνεις συνεχώς πρωτοβουλίες. Ακόμη κι αν γίνεις επικεφαλής, πρέπει και πάλι να είσαι συνεχώς προσεκτικός και επιφυλακτικός, σαν να περπατάς μονίμως σε τεντωμένο σχοινί. Μην είσαι αλαζόνας· πρέπει να είσαι ταπεινός». Αυτό το αρνητικό συναίσθημα τους υπενθυμίζει διαρκώς να είναι ταπεινοί, να κυκλοφορούν με την ουρά στα σκέλια και να μη συμπεριφερθούν ποτέ ξανά με την παραμικρή αξιοπρέπεια. Η ιδέα, η σκέψη, η οπτική ή η επίγνωση του ότι η τύχη τους είναι κακή τούς υπενθυμίζει διαρκώς να μην είναι θετικοί και ενεργοί, να μην εκφράζουν την άποψή τους και να μην παίρνουν ρίσκα. Αντίθετα, πρέπει να συνεχίσουν να είναι καταθλιμμένοι και να μην τολμούν να ζήσουν ενώπιον των άλλων. Ακόμη κι αν διάφοροι άνθρωποι βρίσκονται στο ίδιο σπίτι, εκείνοι πρέπει να καθίσουν σε μια απόμερη γωνιά ώστε να περάσουν σχετικά απαρατήρητοι. Δεν πρέπει να δίνουν την εντύπωση πως είναι πολύ αλαζόνες, επειδή τη στιγμή που θα αρχίσουν να δείχνουν αλαζονεία, θα τους βρει κακοτυχία. Κάνουν τα πάντα με δειλία και επιφυλακτικότητα, επειδή το συναίσθημα της κατάθλιψης τους περιβάλλει συνεχώς και τους υπενθυμίζει διαρκώς αυτά τα πράγματα μέσα στα μύχια της καρδιάς τους. Νιώθουν μια διαρκή δυσφορία μέσα τους, δεν μπορούν να βρουν ποτέ τη θέση που τους ταιριάζει, και δεν μπορούν ποτέ να βάλουν τα δυνατά τους για να εκπληρώσουν ολόκαρδα και ολόψυχα τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις τους. Είναι σαν να φυλάσσονται από κάτι· σαν να περιμένουν κάτι να συμβεί. Φυλάσσονται από την κακοτυχία, καθώς και από τα κακά πράγματα και τις στιγμές αμηχανίες που θα προκαλέσει η κακοτυχία τους. Επομένως, πέρα από τη μάχη που δίνουν μέσα στα μύχια της καρδιάς τους, το συναίσθημα της κατάθλιψης είναι αυτό που κατευθύνει περισσότερο τους τρόπους και τις μεθόδους που χρησιμοποιούν για να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και να συμπεριφέρονται και να ενεργούν. Χρησιμοποιούν μονίμως την καλή και την κακή τύχη για να μετρήσουν τη συμπεριφορά τους και να υπολογίσουν αν είναι σωστοί οι τρόποι με τους οποίους βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρονται και ενεργούν. Γι’ αυτό και βυθίζονται ξανά και ξανά σε αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης και δεν μπορούν να απελευθερωθούν από αυτό, και γι’ αυτό δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν αυτά τα λεγόμενα «ατυχή» πράγματα ή να χειριστούν και να διορθώσουν αυτό που οι ίδιοι αποκαλούν «φριχτή τύχη» έχοντας το σωστό σκεπτικό και τις σωστές απόψεις. Εφόσον βρίσκονται σε έναν τέτοιο φαύλο κύκλο, ελέγχονται και επηρεάζονται συνεχώς από αυτό το συναίσθημα της κατάθλιψης. Με πολύ μεγάλη προσπάθεια, καταφέρνουν να ανοίξουν την καρδιά τους και να συναναστραφούν τους άλλους για την κατάστασή τους ή τις ιδέες τους. Σε μετέπειτα συναθροίσεις, όμως, οι αδελφοί και οι αδελφές λένε κουβέντες που, είτε εσκεμμένα είτε όχι, θίγουν την κατάστασή τους και την καρδιά του προβλήματός τους, πράγμα που τους κάνει να νιώθουν σαν να έχουν πληγεί η υπερηφάνεια και η αξιοπρέπειά τους. Εξακολουθούν να πιστεύουν πως πρόκειται για μια εκδήλωση της κακής τους τύχης, και σκέφτονται: «Βλέπεις; Μου ήταν τόσο δύσκολο να μιλήσω για όσα είχα μέσα μου και, μόλις το έκανα, κάποιος το εκμεταλλεύτηκε και προσπάθησε να μου κάνει κακό. Είμαι τόσο άτυχος!» Θεωρούν πως κι αυτό οφείλεται στην κακή τους τύχη και πως όταν ένας άνθρωπος είναι άτυχος, τα πάντα ανεξαιρέτως είναι εναντίον του.

Τι πρόβλημα έχουν οι άνθρωποι που θεωρούν μονίμως πως είναι άτυχοι; Χρησιμοποιούν διαρκώς το πρότυπο της τύχης για να μετρήσουν το κατά πόσον οι πράξεις τους είναι σωστές ή λανθασμένες, καθώς και να υπολογίσουν το μονοπάτι που θα πρέπει να πάρουν, τα πράγματα που θα πρέπει να βιώσουν και τα τυχόν προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Είναι σωστό ή λάθος αυτό; (Είναι λάθος.) Περιγράφουν τα κακά πράγματα ως ατυχή και τα καλά πράγματα ως τυχερά ή ωφέλιμα. Είναι σωστή ή λάθος αυτή η οπτική; (Είναι λάθος.) Είναι λάθος να μετρά κανείς τα πράγματα από μια τέτοια οπτική. Πρόκειται για μια ακραία και εσφαλμένη μέθοδο και ένα ακραίο και εσφαλμένο πρότυπο για τη μέτρηση των πραγμάτων. Αυτού του είδους η μέθοδος κάνει συχνά τους ανθρώπους να βυθίζονται στην κατάθλιψη, να νιώθουν συχνά δυσφορία, να θεωρούν πως τίποτα δεν πηγαίνει ποτέ όπως το θέλουν και πως ποτέ δεν παίρνουν αυτό που θέλουν. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να νιώθουν συνεχώς αγχωμένοι, ευέξαπτοι και αμήχανοι. Όταν δεν διορθώνονται αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, αυτοί οι άνθρωποι βυθίζονται συνεχώς στην κατάθλιψη και θεωρούν πως ο Θεός δεν τους ευνοεί. Πιστεύουν πως ο Θεός δείχνει χάρη στους άλλους, αλλά όχι στους ίδιους· πως ο Θεός φροντίζει τους άλλους, αλλά όχι τους ίδιους. «Γιατί νιώθω συνεχώς δυσφορία και άγχος; Γιατί μου συμβαίνουν πάντα κακά πράγματα; Γιατί δεν μου τυχαίνει ποτέ τίποτα καλό; Ας μου συμβεί μία φορά! Αυτό ζητάω μόνο!» Αν βλέπεις τα πράγματα με έναν τέτοιο εσφαλμένο τρόπο σκέψης και μια τέτοια λανθασμένη οπτική, θα πέσεις στην παγίδα της καλής και της κακής τύχης. Όταν πέφτεις συνεχώς σε αυτήν την παγίδα, θα νιώθεις διαρκώς καταθλιμμένος. Όταν σε κυριεύσει αυτή η κατάθλιψη, θα είσαι ιδιαίτερα ευαίσθητος ως προς το αν τα πράγματα που σου συμβαίνουν είναι τυχερά ή ατυχή. Όταν συμβεί αυτό, αποδεικνύει πως σε έχει κυριεύσει η οπτική και η ιδέα της καλής και της κακής τύχης. Όταν ελέγχεσαι από μια τέτοια οπτική, οι απόψεις και η στάση σου προς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα δεν εμπίπτουν πια στο φάσμα της συνείδησης και της λογικής της κανονικής ανθρώπινης φύσης, αλλά έχουν γίνει κάπως ακραίες. Αν τυχόν φτάσεις σε αυτά τα άκρα, δεν πρόκειται να ξεπεράσεις την κατάθλιψή σου. Θα καταθλίβεσαι διαρκώς ξανά και ξανά, και ακόμη κι αν υπό κανονικές συνθήκες δεν νιώθεις καταθλιμμένος, μόλις κάτι πάει στραβά και νιώσεις πως έχει συμβεί κάτι το ατυχές, θα βυθιστείς κατευθείαν στην κατάθλιψη. Αυτή η κατάθλιψη θα επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο κρίνεις συνήθως τα πράγματα και παίρνεις αποφάσεις, και θα επηρεάζει μάλιστα και την ευτυχία, τον θυμό, τη λύπη και τη χαρά σου. Και αν επηρεαστεί η ευτυχία, ο θυμός, η λύπη και η χαρά σου, αυτό θα αναστατώσει και θα καταστρέψει την εκτέλεση του καθήκοντός σου, καθώς και τη θέληση και την επιθυμία σου να ακολουθείς τον Θεό. Όταν καταστραφούν αυτά τα θετικά πράγματα, οι λιγοστές αλήθειες που έχεις καταφέρει να κατανοήσεις θα γίνουν καπνός και δεν θα σου προσφέρουν καμία απολύτως βοήθεια. Γι’ αυτό και όταν βρεθείς σε αυτόν τον φαύλο κύκλο, θα σου είναι δύσκολο να κάνεις πράξη τις λιγοστές αλήθεια-αρχές που κατανοείς. Μόνο όταν νιώθεις πως η τύχη είναι με το μέρος σου και δεν καταπιέζεσαι από την κατάθλιψη μπορείς να πληρώσεις, απρόθυμα βέβαια, ένα μικρό τίμημα, να αντέξεις λίγη ταλαιπωρία και να δείξεις ένα ψήγμα ειλικρίνειας καθώς κάνεις τα πράγματα που είσαι διατεθειμένος να κάνεις. Τη στιγμή που θα νιώσεις πως η τύχη σου σε έχει εγκαταλείψει και πως σου συμβαίνουν ξανά ατυχή πράγματα, η κατάθλιψή σου θα σε κυριεύει πάλι γρήγορα, και η ειλικρίνεια, η αφοσίωση και η θέλησή σου να αντέξεις έστω κάποια ταλαιπωρία θα σε εγκαταλείψουν αμέσως. Οι άνθρωποι, λοιπόν, που πιστεύουν πως είναι άτυχοι ή που παίρνουν πολύ σοβαρά την τύχη είναι ακριβώς σαν εκείνους που νομίζουν πως η μοίρα τους είναι κακή. Νιώθουν συχνά πολύ ακραία συναισθήματα· συγκεκριμένα, βυθίζονται συχνά σε αρνητικά συναισθήματα όπως την κατάθλιψη. Είναι ιδιαίτερα αρνητικοί και αδύναμοι, και τείνουν μάλιστα να έχουν εναλλαγές στην ψυχολογική τους διάθεση. Όταν νιώθουν τυχεροί, είναι γεμάτοι χαρά, έχουν άφθονη ενέργεια και μπορούν να αντέξουν ταλαιπωρίες και να πληρώσουν ένα τίμημα· μπορούν να κοιμούνται λιγότερο το βράδυ και να τρώνε λιγότερο φαγητό τη μέρα· είναι πρόθυμοι να αντέξουν κάθε ταλαιπωρία και, αν ενθουσιαστούν στιγμιαία, προσφέρουν μετά χαράς τη ζωή τους. Τη στιγμή, όμως, που νιώσουν πως ήταν προσφάτως άτυχοι, τη στιγμή που τίποτα δεν φαίνεται να πηγαίνει καλά γι’ αυτούς, το συναίσθημα της κατάθλιψης κυριεύει κατευθείαν την καρδιά τους. Αναιρούνται όλοι οι όρκοι και όλες οι αποφάσεις που πήραν προηγουμένως. Ξαφνικά, φαίνονται τελείως πεσμένοι και αδυνατούν να βρουν την παραμικρή ενέργεια, ή είναι σαν να τους έχουν κόψει τα φτερά —απρόθυμοι να κάνουν ή να πουν το οτιδήποτε. Σκέφτονται: «Οι αλήθεια-αρχές, η επιδίωξη της αλήθειας, η επίτευξη της σωτηρίας και η υποταγή στον Θεό δεν έχουν καμία σχέση μ’ εμένα. Είμαι άτυχος και, όσες αλήθειες κι αν κάνω πράξη ή όσο μεγάλο τίμημα κι αν πληρώσω, είναι ανώφελο· δεν θα καταφέρω ποτέ να σωθώ. Είμαι τελειωμένος. Είμαι εντελώς γρουσούζης· είμαι γκαντέμης. Τι να κάνουμε, ας είναι. Όπως και να ’χει, είμαι άτυχος!» Βλέπετε, τη μια στιγμή είναι σαν μια μπάλα γεμάτη με τόσο αέρα που είναι έτοιμη να σκάσει, και την επόμενη στιγμή είναι άδειοι. Δεν είναι προβληματικό αυτό; Πώς προκαλείται αυτό το πρόβλημα; Ποια είναι η βασική αιτία; Πάντα κοιτάζουν την τύχη τους λες και παρακολουθούν το χρηματιστήριο· κοιτάνε να δουν αν πηγαίνει καλύτερα ή χειρότερα, αν έχει ανοδική ή πτωτική πορεία. Είναι πάντα νευρωτικοί, απίστευτα ευαίσθητοι ως προς το θέμα της τύχης τους, καθώς και απίστευτα πεισματάρηδες. Ένας τέτοιος ακραίος άνθρωπος θα βυθίζεται συχνά στο συναίσθημα της κατάθλιψης επειδή τον ενδιαφέρει υπερβολικά η τύχη του και ζει βάσει των ψυχολογικών του διαθέσεων. Αν ξυπνήσει το πρωί με κακή ψυχολογική διάθεση, σκέφτεται: «Αχ, όχι! Πάω στοίχημα πως η σημερινή μέρα δεν θα είναι τυχερή. Το αριστερό μου μάτι παίζει εδώ και μέρες, νιώθω άκαμπτη τη γλώσσα μου και δεν μπορώ να σκεφτώ καθαρά. Δάγκωσα τη γλώσσα μου όταν έτρωγα, και χθες το βράδυ δεν είδα καλό όνειρο». Ή σκέφτονται: «Τα πρώτα λόγια που άκουσα να λέει κάποιος σήμερα μοιάζουν με κακό οιωνό». Είναι συνεχώς παρανοϊκοί, μιλούν ακατάπαυστα γι’ αυτές τις αρλούμπες και μελετούν τέτοιου είδους πράγματα. Τους απασχολεί τρομερά η δική τους τύχη, κατεύθυνση και ψυχολογική διάθεση κάθε μέρα και κάθε χρονική περίοδο. Παρατηρούν, επίσης, τα βλέμματα, τη στάση, ακόμη και τον τόνο φωνής που έχουν όλοι οι αδελφοί και οι αδελφές τους στην εκκλησία όταν απευθύνονται σ’ αυτούς. Αυτά τα πράγματα κυριεύουν την καρδιά τους, πράγμα που τους κάνει να είναι μονίμως καταθλιμμένοι. Ξέρουν πως δεν βρίσκονται σε καλή κατάσταση, όμως δεν προσεύχονται στον Θεό ούτε αναζητούν την αλήθεια για να τη διορθώσουν. Όποιες διεφθαρμένες διαθέσεις κι αν αποκαλύψουν, δεν δίνουν καμία σημασία σε αυτές ούτε τις παίρνουν στα σοβαρά. Αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα; (Ναι.)

Είναι σωστός ο τρόπος με τον οποίο βλέπουν τα πράγματα οι άνθρωποι που ανησυχούν διαρκώς για το αν έχουν καλή ή κακή τύχη; Υπάρχει καλή ή κακή τύχη; (Όχι.) Σε τι βασίζεστε όταν λέτε πως δεν υπάρχει; (Οι άνθρωποι που συναντάμε και τα πράγματα που μας συμβαίνουν καθημερινά καθορίζονται από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Δεν υπάρχει καλή ή κακή τύχη· όλα συμβαίνουν από ανάγκη και έχουν κάποιο νόημα.) Είναι σωστό αυτό; (Ναι.) Η άποψη αυτή είναι σωστή και αποτελεί τη θεωρητική βάση για να πούμε πως δεν υπάρχει τύχη. Ό,τι κι αν σου συμβεί, είτε είναι καλό είτε κακό, είναι φυσιολογικό, όπως ακριβώς ο καιρός τις τέσσερις εποχές —δεν γίνεται να έχει κάθε μέρα λιακάδα. Δεν μπορείς να πεις πως ο Θεός κανονίζει τις ηλιόλουστες μέρες, αλλά τις συννεφιασμένες μέρες, τη βροχή, τον άνεμο και τις καταιγίδες δεν τις κανονίζει Αυτός. Τα πάντα καθορίζονται από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού, και δημιουργούνται από το φυσικό περιβάλλον. Αυτό το φυσικό περιβάλλον προκύπτει σύμφωνα με τους νόμους και τους κανόνες που έχει κανονίσει και ορίσει ο Θεός. Όλα αυτά είναι αναγκαία και επιτακτικά. Όπως κι αν είναι, λοιπόν, ο καιρός, δημιουργείται και προκαλείται βάσει των νόμων της φύσης. Δεν έχει τίποτα το καλό ή το κακό· απλώς οι άνθρωποι μπορεί να νιώθουν καλά ή άσχημα ανάλογα με τον καιρό. Οι άνθρωποι δεν νιώθουν καλά όταν βρέχει, όταν έχει αέρα ή συννεφιά, ή όταν ρίχνει χαλάζι. Δεν τους αρέσει καθόλου όταν βρέχει και έχει υγρασία, γιατί πονάνε οι αρθρώσεις τους και νιώθουν αδύναμοι. Ίσως να μη σου αρέσουν οι μέρες με βροχή, αλλά μπορείς να πεις πως φέρνουν κακοτυχία; Είναι απλώς ένα αίσθημα που γεννά ο καιρός στους ανθρώπους· η τύχη δεν έχει καμία σχέση με το γεγονός ότι βρέχει. Μπορεί να πεις πως οι ηλιόλουστες μέρες είναι καλές. Αν έχει ήλιο για τρεις συνεχόμενους μήνες, χωρίς να πέσει σταγόνα βροχής, οι άνθρωποι νιώθουν καλά. Βλέπουν τον ήλιο κάθε μέρα, το κλίμα είναι ξηρό και θερμό, πού και πού φυσάει κάποιο ελαφρύ αεράκι, και μπορούν να βγαίνουν έξω όποτε θέλουν. Τα φυτά όμως δεν το αντέχουν και οι καλλιέργειες καταστρέφονται λόγω της ξηρασίας, με αποτέλεσμα εκείνη τη χρονιά να μην υπάρχει σοδειά. Άρα το γεγονός πως νιώθεις εσύ καλά σημαίνει πως είναι πράγματι κάτι καλό; Όταν έρθει το φθινόπωρο και δεν έχεις φαγητό να φας, θα πεις: «Αχ, δεν είναι καλό να έχει πολλές μέρες ήλιο. Αν δεν βρέξει, οι καλλιέργειες παθαίνουν ζημιά, δεν υπάρχει συγκομιδή και οι άνθρωποι πεινάνε». Τότε συνειδητοποιείς πως ούτε το να έχει πάντα ήλιο είναι κάτι καλό. Είναι γεγονός πως ο άνθρωπος βασίζει το αν νιώθει καλά ή άσχημα για κάτι στα εγωιστικά του κίνητρα, στις εγωιστικές του επιθυμίες και στην ιδιοτέλειά του, και όχι στην ουσία του ίδιου του πράγματος. Οι άνθρωποι, λοιπόν, βασίζονται σε κάτι ανακριβές για να μετρήσουν αν κάτι είναι καλό ή κακό. Επειδή η βάση είναι ανακριβής, τα τελικά συμπεράσματα που βγάζουν είναι κι αυτά ανακριβή. Επιστρέφοντας στο θέμα της καλής και της κακής τύχης, όλοι πλέον γνωρίζουν πως αυτό το ρητό σχετικά με την τύχη δεν ευσταθεί και πως η τύχη δεν είναι ούτε καλή ούτε κακή. Οι άνθρωποι, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντάς, είτε αυτά είναι καλά είτε είναι κακά, καθορίζονται όλα τους από την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού. Οφείλεις, λοιπόν, να τα αντιμετωπίζεις όπως πρέπει. Να αποδέχεσαι από τον Θεό ό,τι είναι καλό, αλλά να αποδέχεσαι από Εκείνον και ό,τι είναι κακό. Μη λες πως είσαι τυχερός όταν συμβαίνουν καλά πράγματα και άτυχος όταν συμβαίνουν κακά πράγματα. Το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι πως οι άνθρωποι μπορούν να αντλήσουν διδάγματα από όλα αυτά τα πράγματα, και δεν θα πρέπει να τα απορρίπτουν ή να τα αποφεύγουν. Να ευχαριστείς τον Θεό για τα καλά πράγματα, αλλά να Τον ευχαριστείς και για τα κακά πράγματα, επειδή όλα τους κανονίζονται από Εκείνον. Οι καλοί άνθρωποι και τα καλά γεγονότα, πράγματα και περιβάλλοντα προσφέρουν διδάγματα που θα πρέπει να αντλήσει κανείς· αλλά μπορεί κανείς να μάθει ακόμη περισσότερα από κακούς ανθρώπους, κακά γεγονότα, πράγματα και περιβάλλοντα. Όλα αυτά είναι εμπειρίες και περιστατικά που θα πρέπει να αποτελούν κομμάτι της ζωής του ανθρώπου. Οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να τα μετρούν βάσει της ιδέας της τύχης. Ποιες είναι, λοιπόν, οι σκέψεις και οι οπτικές αυτών που χρησιμοποιούν την τύχη για να μετρήσουν το κατά πόσον τα πράγματα είναι καλά ή κακά; Ποια είναι η ουσία τους; Γιατί δίνουν τόση προσοχή στην καλή και στην κακή τύχη; Όσοι δίνουν τόσο μεγάλη βαρύτητα στην τύχη ελπίζουν πως η τύχη τους είναι καλή ή κακή; (Ελπίζουν πως είναι καλή.) Σωστά. Στην πραγματικότητα, επιδιώκουν την καλή τύχη και να τους συμβούν καλά πράγματα, και απλώς τα εκμεταλλεύονται και επωφελούνται από αυτά. Δεν τους νοιάζει πόσο υποφέρουν οι άλλοι ή πόσες ταλαιπωρίες και δυσκολίες πρέπει να υπομείνουν. Δεν θέλουν να τους συμβεί τίποτα που οι ίδιοι αντιλαμβάνονται ως ατυχές. Με άλλα λόγια, δεν θέλουν να τους συμβεί τίποτα κακό. Δεν θέλουν καμία αναποδιά, αποτυχία ή στιγμή αμηχανίας, κανένα περιστατικό κλαδέματος· θέλουν μόνο να μη χάσουν τίποτα, να μη βγουν ζημιωμένοι και να μην εξαπατηθούν. Αν συμβεί κάτι από αυτά, το εκλαμβάνουν ως κακή τύχη. Αν συμβεί κάτι κακό, όποιος κι αν το έχει κανονίσει, το θεωρούν ατυχές. Ελπίζουν να τους συμβεί καθετί καλό: από το να πάρουν προαγωγή, να ξεχωρίσουν από το πλήθος και να επωφεληθούν εις βάρος των άλλων, μέχρι το να βγουν κερδισμένοι, να βγάλουν πολλά χρήματα ή να γίνουν υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι· αυτά τα θεωρούν καλή τύχη. Μετρούν συνεχώς τους ανθρώπους, τα γεγονότα και τα πράγματα που συναντούν με βάση την τύχη. Επιδιώκουν την καλή τύχη, όχι την κακή. Μόλις πάει στραβά το παραμικρό, θυμώνουν, εκνευρίζονται και δυσαρεστούνται. Για να το θέσω ωμά, αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι εγωιστές. Επιδιώκουν να επωφελούνται εις βάρος των άλλων, να βγάζουν κέρδος, να βγαίνουν νικητές και να ξεχωρίζουν από το πλήθος. Θα ήταν ικανοποιημένοι αν καθετί καλό συνέβαινε μόνο στους ίδιους και σε κανέναν άλλο. Αυτή είναι η φύση-ουσία τους· αυτό είναι το αληθινό τους πρόσωπο.