Πριν λίγες μέρες, έγινε ένα σοβαρό περιστατικό όπου αντίχριστοι αναστάτωναν το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου. Το έχετε μάθει όλοι; (Ναι.) Μετά από το συμβάν, άρχισε να πραγματοποιείται μια αναδιάρθρωση του ευαγγελικού έργου του οίκου του Θεού και ξεκίνησαν κάποιες μετατάξεις και μεταθέσεις, ενώ έγιναν και κάποιες προσαρμογές σε κάποια ζητήματα που αφορούν το έργο, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Συνέβη ένα τέτοιο μεγάλο γεγονός στον οίκο του Θεού και γύρω σας εμφανίστηκαν αντίχριστοι· πήρατε κανένα μάθημα από αυτό το τόσο σημαντικό γεγονός που αντιμετωπίσατε; Αναζητήσατε την αλήθεια; Διακρίνατε την ουσία μερικών προβλημάτων, αντλήσετε κανένα δίδαγμα από ένα τόσο μεγάλο γεγονός; Οι περισσότεροι άνθρωποι, όταν κάτι συμβαίνει, παίρνουν επιφανειακά μόνο κάποια μαθήματα και καταλαβαίνουν κάποια δόγματα, αλλά χωρίς να ερευνούν την ουσία του ζητήματος και χωρίς να μαθαίνουν πώς να βλέπουν τους ανθρώπους και τα πράγματα, αλλά και πώς να συμπεριφέρονται και να πράττουν σύμφωνα με την αλήθεια, έτσι δεν είναι; Κάποιοι άνθρωποι, ό,τι κι αν τους συμβεί, το μόνο που κάνουν είναι να συλλογίζονται με βάση τον δικό τους νου και τους δικούς τους υπολογισμούς. Δεν έχουν καθόλου τις αλήθεια-αρχές, ενώ δεν είναι ούτε σοφοί ούτε έξυπνοι. Ανακεφαλαιώνουν απλώς κάποια μαθήματα και στη συνέχεια παίρνουν μια απόφαση: «Όταν γίνουν πάλι τα ίδια κάποια στιγμή, πρέπει να προσέχω και να έχω τον νου μου τι δεν μπορώ να πω και να κάνω, αλλά και ποιους ανθρώπους πρέπει να αποφεύγω ή να έχω κοντά μου». Δείχνει αυτό ότι έχουν πάρει κάποιο μάθημα και έχουν αποκτήσει κάποια εμπειρία; (Όχι.) Όταν, λοιπόν, γίνονται τέτοια πράγματα, είτε είναι σημαντικά είτε δευτερεύοντα, πώς πρέπει να τα βιώνουν, να τα προσεγγίζουν και να εισέρχονται βαθιά σ’ αυτά οι άνθρωποι ώστε να παίρνουν μαθήματα, να καταλαβαίνουν κάποιες αλήθειες και να μεγαλώνει το ανάστημά τους καθώς αντιμετωπίζουν τέτοια περιβάλλοντα; Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν τα συλλογίζονται αυτά, σωστά; (Σωστά.) Αν δεν τα συλλογίζονται αυτά, τότε πρόκειται για ανθρώπους που αναζητούν την αλήθεια; Πρόκειται για ανθρώπους που επιδιώκουν την αλήθεια; (Όχι.) Πιστεύετε ότι εσείς επιδιώκετε την αλήθεια; Πού βασίζεις το ότι δεν επιδιώκεις την αλήθεια; Και πού βασίζεις τη γνώμη που έχεις μερικές φορές ότι είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια; Νομίζεις ότι όταν στο καθήκον σου υποφέρεις λίγο και πληρώνεις κάποιο μικρό τίμημα, και πού και πού ασχολείσαι λίγο πιο σοβαρά με το έργο σου, ή συμβάλλεις λίγο οικονομικά, ή παρατάς την οικογένειά σου, παραιτείσαι από τη δουλειά, αφήνεις τις σπουδές σου και απαρνιέσαι τον γάμο σου για να δαπανήσεις τον εαυτό σου για τον Θεό, ή όταν δεν ακολουθείς τις τάσεις του κόσμου, ή όταν αποφεύγεις όποιον μοχθηρό άνθρωπο συναντάς, και ούτω καθεξής· όταν μπορείτε να κάνετε αυτά τα πράγματα, πιστεύετε ότι επιδιώκετε την αλήθεια και είστε αληθινοί πιστοί; Αυτό δεν νομίζετε; (Ναι.) Και πού τη βασίζετε αυτήν τη γνώμη; Μήπως βασίζεται στα λόγια του Θεού και στην αλήθεια; (Όχι.) Δεν είναι παρά ένας ευσεβής πόθος· βγάζετε απλώς ετυμηγορία από μόνοι σας. Όταν πού και πού ακολουθείς κάποιους κανόνες και ενεργείς όπως πρέπει, και όταν εκδηλώνεις καμιά φορά καλή ανθρώπινη φύση, όταν μπορείς να είσαι υπομονετικός και ανεκτικός, όταν είσαι φαινομενικά ταπεινός, χαμηλών τόνων, σεμνός και δεν είσαι αλαζόνας, και όταν μπορείς να δείξεις στο έργο του οίκου του Θεού κάποια υπεύθυνη και αποφασιστική στάση και νοοτροπία, τότε πιστεύεις ότι έχεις πράγματι επιδιώξει την αλήθεια και ότι είσαι πραγματικά κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια. Είναι, όμως, όλα αυτά επιδίωξη της αλήθειας; (Όχι.) Για την ακρίβεια, αυτές οι ενέργειες, οι συμπεριφορές και οι εκδηλώσεις που εμφανίζονται προς τα έξω δεν είναι επιδίωξη της αλήθειας. Τότε γιατί οι άνθρωποι πιστεύουν πάντοτε ότι αυτές οι εκδηλώσεις είναι επιδίωξη της αλήθειας; Γιατί νομίζουν πάντα ότι οι ίδιοι επιδιώκουν την αλήθεια; (Σύμφωνα με τις αντιλήψεις τους, νομίζουν ότι αν προσπαθήσουν και δαπανήσουν λίγο, αυτά είναι εκδηλώσεις ότι επιδιώκουν την αλήθεια. Οπότε, όταν στα καθήκοντά τους πληρώσουν κάποιο τίμημα ή ταλαιπωρηθούν λίγο, τότε νομίζουν ότι είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια. Ποτέ, όμως, δεν έχουν αναζητήσει το τι λέει ο λόγος του Θεού γι’ αυτό το ζήτημα ή το πώς κρίνει ο Θεός αν ένας άνθρωπος επιδιώκει την αλήθεια. Έτσι, ζουν πάντα μέσα στις αντιλήψεις και τις φαντασιοκοπίες τους, πιστεύοντας ότι είναι σπουδαίοι.) Οι άνθρωποι δεν εγκαταλείπουν ποτέ τις αντιλήψεις τους, ενώ στο πολύ σοβαρό ζήτημα του καθορισμού του κατά πόσον είναι άνθρωποι που επιδιώκουν την αλήθεια, βασίζονται πάντα στις δικές τους αντιλήψεις και φαντασιοκοπίες και στους ευσεβείς πόθους τους. Γιατί το κάνουν αυτό; Επειδή αισθάνονται καθησυχασμένοι όταν σκέφτονται και ενεργούν έτσι, καθώς πιστεύουν ότι δεν είναι απαραίτητο να πληρώσουν κανένα τίμημα για να επιδιώξουν την αλήθεια και ότι μπορούν τελικά να εισπράξουν οφέλη και ευλογίες, έτσι δεν είναι; Υπάρχει και ακόμη ένας άλλος λόγος: Ότι οι δήθεν καλές συμπεριφορές των ανθρώπων, όπως το ότι απαρνιούνται πράγματα, ότι υποφέρουν, ότι πληρώνουν τίμημα και ούτω καθεξής, είναι πράγματα που οι ίδιοι μπορούν να καταφέρουν και να επιτύχουν, έτσι δεν είναι; (Σωστά.) Είναι εύκολο να απαρνηθεί κανείς την οικογένεια και τη δουλειά του, αλλά δεν είναι εύκολο να επιδιώξει πραγματικά την αλήθεια, να την κάνει πράξη ή να ενεργήσει με βάση τις αλήθεια-αρχές, δεν είναι εύκολο να τα πετύχουν αυτά οι άνθρωποι. Ακόμα κι αν καταλάβεις ένα μικρό μέρος της αλήθειας, θα δυσκολευτείς πολύ να επαναστατήσεις ενάντια στις ιδέες, τις αντιλήψεις ή τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου, ενώ θα δυσκολευτείς πολύ και να τηρήσεις τις αλήθεια-αρχές. Αν είσαι κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια, γιατί τόσα χρόνια που πιστεύεις στον Θεό δεν δείχνεις να έχεις σημειώσει κάποια πρόοδο ως προς διάφορες πτυχές της αλήθειας; Είτε έχεις είτε δεν έχεις πληρώσει τίμημα, ό,τι κι αν έχεις απαρνηθεί ή εγκαταλείψει, έχεις πετύχει τα τελικά αποτελέσματα που επιτυγχάνονται από την επιδίωξη και την άσκηση της αλήθειας; Όσες φορές κι αν έχεις πληρώσει τίμημα, όσο κι αν έχεις υποφέρει και όσα πράγματα της σάρκας κι αν έχεις απαρνηθεί, τι πέτυχες τελικά; Έχεις αποκτήσει την αλήθεια; Έχεις κερδίσει τίποτα όσον αφορά την αλήθεια; Έχεις προοδεύσει στην είσοδό σου στη ζωή; Έχεις αλλάξει τις διεφθαρμένες σου διαθέσεις; Έχεις αληθινή υποταγή στον Θεό; Δεν θα μιλήσουμε για το πολύ βαθύ μάθημα ή άσκηση που είναι η υποταγή στον Θεό, αλλά για το πιο απλό πράγμα: Έχεις παρατήσει τα πάντα, έχεις υποφέρει και έχεις πληρώσει πολλές φορές κάποιο τίμημα εδώ και τόσα χρόνια· μπορείς, όμως, να διαφυλάξεις τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Ιδιαίτερα στις περιπτώσεις που οι αντίχριστοι και οι κακοί άνθρωποι κάνουν κακές πράξεις για να αναστατώσουν το έργο της εκκλησίας, εσύ κάνεις τα στραβά μάτια, κι έτσι εξυπηρετείς τα συμφέροντα αυτών των κακών ανθρώπων και προστατεύεις τον εαυτό σου, ή στέκεσαι στο πλευρό του Θεού, εξυπηρετώντας τα συμφέροντα του οίκου Του; Έχεις ασκηθεί σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές; Αν όχι, τότε τα βάσανά σου και το τίμημα που έχεις πληρώσει δεν έχουν καμία διαφορά από την περίπτωση του Παύλου. Τα κάνεις μόνο και μόνο για να ευλογηθείς, οπότε όλα είναι μάταια. Δεν έχει καμία διαφορά από αυτά που έλεγε ο Παύλος για τους αγώνες που είχε δώσει και για τις πορείες που είχε ολοκληρώσει και τελικά για τις ευλογίες και την ανταμοιβή που έπρεπε να λάβει· είναι το ίδιο πράγμα. Βαδίζεις στο μονοπάτι του Παύλου· δεν επιδιώκεις την αλήθεια. Αφού νομίζεις ότι αυτά που έχεις απαρνηθεί, τα όσα έχεις δαπανήσει, τα βάσανα και το τίμημα που έχεις πληρώσει τόσες φορές αποτελούν άσκηση της αλήθειας, τότε πόσες αλήθειες έχεις καταλάβει τόσα χρόνια; Πόσες αλήθεια-πραγματικότητες κατέχεις; Σε πόσα ζητήματα έχεις διαφυλάξει τα συμφέροντα του οίκου του Θεού; Σε πόσα ζητήματα έχεις σταθεί στο μέρος της αλήθειας και του Θεού; Πόσες φορές, επειδή έχεις θεοφοβούμενη καρδιά, κατάφερες να μην κάνεις το κακό και να μην ενεργήσεις σύμφωνα με τη θέλησή σου; Οι άνθρωποι πρέπει να τα καταλάβουν και να τα εξετάσουν όλα αυτά. Αν δεν τα εξετάσουν, τότε όσο πιο πολύ καιρό πιστεύουν στον Θεό, και ιδίως όσο πιο πολύ καιρό εκτελούν ένα καθήκον, τόσο πιο πολύ θα πιστεύουν ότι έχουν συνεισφέρει αρκετά, ότι σίγουρα θα σωθούν και ότι ανήκουν στον Θεό. Αν μια μέρα τούς απαλλάξουν απ’ τα καθήκοντά τους, τους εκθέσουν και τους αποκλείσουν, θα πουν: «Ναι μεν η υπηρεσία που έχω προσφέρει δεν είναι αξιέπαινη, αλλά τουλάχιστον έχω εργαστεί σκληρά, και ακόμη και αν δεν έχω εργαστεί σκληρά, τουλάχιστον έχω κοπιάσει. Εφόσον τόσα χρόνια έχω υποφέρει και έχω πληρώσει τίμημα τόσες φορές, ο οίκος του Θεού δεν θα έπρεπε να με διώξει ή να μου φερθεί κατ’ αυτόν τον τρόπο. Δεν θα έπρεπε να με πετάξει έτσι απλά, μετά από τόση δουλειά που έχω κάνει γι’ αυτόν!» Αν είσαι πραγματικά κάποιος που επιδιώκει την αλήθεια, τότε μην τα λες αυτά τα πράγματα. Αν επιδιώκεις την αλήθεια, πόσες φορές έχεις εφαρμόσει αυστηρά και κατά γράμμα τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού; Πόσες εργασιακές ρυθμίσεις έχεις εφαρμόσει; Σε πόσες εργασίες σου έχεις επιστρέψει σε δεύτερο χρόνο για να δεις πώς πάνε; Πόσες από αυτές έχεις ελέγξει; Σε ποιον βαθμό έχεις κάνει ό,τι περνάει από το χέρι σου, εντός του πλαισίου των ευθυνών σου και του καθήκοντός σου και όσο σου επιτρέπει το επίπεδό σου, η ικανότητα κατανόησής σου και το πόσο καταλαβαίνεις την αλήθεια; Ποια καθήκοντα έχεις κάνει σωστά; Πόσες καλές πράξεις έχεις ετοιμάσει; Με βάση αυτά τα πρότυπα αξιολογείται το αν επιδιώκει κάποιος την αλήθεια. Αν τα έχεις κάνει μαντάρα σε όλα αυτά και δεν έχεις πετύχει κανένα αποτέλεσμα, αυτό σημαίνει ότι όλα αυτά τα χρόνια υποφέρεις και πληρώνεις ξανά και ξανά τίμημα με την ελπίδα να ευλογηθείς, και ότι δεν κάνεις πράξη την αλήθεια και δεν υποτάσσεσαι στον Θεό· όλα για τον εαυτό σου τα έκανες, για να αποκτήσεις θέση και ευλογίες. Τίποτα απ’ αυτά δεν σημαίνει ότι ακολουθείς την οδό του Θεού. Άρα, τι είναι όλα όσα έχεις κάνει; Το τελικό αποτέλεσμα ανθρώπων σαν κι αυτούς δεν είναι το ίδιο με του Παύλου; (Ναι.) Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βαδίζουν στο μονοπάτι του Παύλου θα έχουν, εννοείται, ίδιο αποτέλεσμα με του Παύλου. Μη νομίζεις ότι μόνο και μόνο επειδή πιστεύεις στον Θεό και έχεις απαρνηθεί τη δουλειά σου, την οικογένειά σου ή, σε μερικές περιπτώσεις, ακόμη και τα ανήλικα παιδιά σου, έχεις κάνει κάποια αξιέπαινη συνεισφορά. Καμία αξιέπαινη συνεισφορά δεν έχεις κάνει, δεν είσαι παρά ένα απλό δημιούργημα, όλα για την πάρτη σου τα κάνεις και, έτσι κι αλλιώς, είναι όλα πράγματα που είσαι υποχρεωμένος να κάνεις. Αν δεν ήταν να λάβεις ευλογίες, θα μπορούσες να υποφέρεις και να πληρώνεις κάθε φορά τίμημα; Θα μπορούσες να απαρνηθείς την οικογένειά σου και να φύγεις από τη δουλειά σου; Μη θεωρείς πως το γεγονός ότι απαρνήθηκες την οικογένειά σου, παράτησες τη δουλειά σου, υπέφερες και πλήρωσες τίμημα είναι το ίδιο με το να επιδιώκεις την αλήθεια και να δαπανάς τον εαυτό σου για τον Θεό. Τον εαυτό σου κοροϊδεύεις αν πιστεύεις κάτι τέτοιο.

Όσοι δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια ή το κλάδεμα, ένας προς έναν εκτίθενται και αποπέμπονται σε κάθε μεγάλη εκκαθάριση που εκτελεί ο οίκος του Θεού. Σε κάποιους ανθρώπους, που δεν έχουν πολύ σοβαρά προβλήματα, επιτρέπεται να παραμείνουν και να παρακολουθούνται, και μόλις εκτεθούν, τους δίνεται η ευκαιρία να μετανοήσουν. Για άλλους το πρόβλημα είναι πολύ σοβαρό: Αυτοί δεν διορθώνονται παρά την επαναλαμβανόμενη κριτική, κάνουν συνέχεια τα ίδια πράγματα, τα ίδια λάθη, και αναστατώνουν, διαταράσσουν και καταστρέφουν το έργο της εκκλησίας. Έτσι, τελικά αποπέμπονται και να αποβάλλονται σύμφωνα με τις αρχές, και δεν τους δίνεται άλλη ευκαιρία. Κάποιοι λένε: «Λυπάμαι γι’ αυτούς που δεν τους δίνεται άλλη ευκαιρία». Δεν τους έχουν ήδη δοθεί αρκετές ευκαιρίες; Η πίστη τους στον Θεό δεν έχει σκοπό να ακούσουν τα λόγια Του, να αποδεχτούν την παίδευση και την κρίση των λόγων Του ή να αποδεχτούν την κάθαρση και τη σωτηρία Του, αλλά έχουν τους δικούς τους σκοπούς. Μόλις αρχίσει να τους ανατίθεται έργο της εκκλησίας ή διάφορα καθήκοντα, ξεκινάνε να κάνουν κάθε λογής κακές πράξεις, να αναστατώνουν και να διαταράσσουν, βλάπτοντας σοβαρά το έργο της εκκλησίας και ζημιώνοντας σοβαρά τα συμφέροντα του οίκου του Θεού. Μετά από πάρα πολλές ευκαιρίες που τους δίνονται και μετά τον σταδιακό αποκλεισμό τους από διάφορες ομάδες εκτέλεσης καθηκόντων, ο οίκος του Θεού τούς στέλνει να εκτελούν καθήκοντα στην ομάδα του ευαγγελίου. Μόλις, όμως, φτάσουν εκεί, δεν εργάζονται σκληρά στα καθήκοντά τους και συνεχίζουν να κάνουν κακές πράξεις, δεν μετανοούν και δεν αλλάζουν καθόλου. Όσο κι αν συναναστραφεί μαζί τους πάνω στην αλήθεια ο οίκος του Θεού, όσες εργασιακές ρυθμίσεις κι αν κάνει, και παρά τις ευκαιρίες που τους δίνονται, τις προειδοποιήσεις ή ακόμη και το κλάδεμα που δέχονται, όλα αυτά είναι μάταια. Δεν είναι υπερβολικά αναίσθητοι, είναι υπερβολικά αδιάλλακτοι. Η αδιαλλαξία αυτή, βέβαια, εκφράζεται από την οπτική των διεφθαρμένων διαθέσεών τους. Στην ουσία τους, δεν είναι άνθρωποι, αλλά διάβολοι. Το μόνο που κάνουν όταν μπαίνουν στην εκκλησία είναι να φέρονται σαν σατανάδες, δεν κάνουν τίποτα που να ωφελεί το έργο του οίκου του Θεού και της εκκλησίας. Κάνουν μόνο κακά πράγματα· έρχονται μόνο για να αναστατώσουν και να καταστρέψουν το έργο της εκκλησίας. Κερδίζουν μια χούφτα ανθρώπους όταν κηρύττουν το ευαγγέλιο και πιστεύουν ότι μ’ αυτό έχουν αρκετό κεφάλαιο και ότι έχουν κάνει μια αξιέπαινη συνεισφορά, οπότε αρχίζουν να επαναπαύονται στις δάφνες τους. Νομίζουν ότι γίνανε βασιλιάδες και μπορούν να εξουσιάζουν τον οίκο του Θεού, να δίνουν διαταγές και να παίρνουν αποφάσεις για κάθε πτυχή του έργου και να επιβάλλουν στους άλλους να τις κάνουν πράξη και να τις εφαρμόζουν. Όσο κι αν συναναστρέφεται ο Άνωθεν πάνω στην αλήθεια και κανονίζει το έργο, εκείνοι δεν το παίρνουν στα σοβαρά. Μπροστά σου, λένε πολύ ευχάριστα πράγματα: «Οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού είναι πολύ σωστές, είναι ακριβώς αυτό που χρειαζόμαστε. Έφτιαξαν τα πράγματα πάνω στην ώρα. Αν δεν γίνονταν, δεν θα ξέραμε πόσο λάθος είχαμε». Και όταν γυρίζουν την πλάτη, αλλάζουν και αρχίζουν να διαδίδουν τις δικές τους ιδέες. Πείτε Μου, είναι στ’ αλήθεια άνθρωποι τέτοια άτομα; (Όχι.) Κι αν δεν είναι άνθρωποι, τότε τι είναι; Επιφανειακά, είναι ενδεδυμένοι με ανθρώπινο δέρμα, αλλά στην ουσία δεν κάνουν ανθρώπινα πράγματα. Είναι δαίμονες! Ο ρόλος τους στην εκκλησία είναι ακριβώς να αναστατώνουν τα διάφορα έργα του οίκου του Θεού. Ό,τι έργο κι αν κάνουν, το αναστατώνουν και δεν έχουν αναζητήσει ποτέ την αλήθεια ή τις αρχές, δεν έχουν ασχοληθεί με τις εργασιακές ρυθμίσεις και δεν έχουν ενεργήσει σύμφωνα με αυτές. Μόλις αποκτήσουν λίγη εξουσία, την επιδεικνύουν και το παίζουν αφεντικά στον εκλεκτό λαό του Θεού. Ο καθένας τους έχει δαιμονικό πρόσωπο, δεν έχουν ανθρώπινη ομοιότητα. Δεν υπερασπίστηκαν ποτέ τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, το μόνο που κάνουν είναι να διασφαλίζουν τα δικά τους συμφέροντα και τη δική τους θέση. Όποιου επιπέδου επικεφαλής κι αν είναι, όποιο έργο κι αν επιβλέπουν, από την ώρα που τους εμπιστεύονται το έργο, το θεωρούν κτήμα τους, αυτοί έχουν τον τελευταίο λόγο και οι άλλοι ας μη διανοηθούν καν να το ελέγξουν, να το επιβλέψουν ή να το παρακολουθήσουν σε δεύτερο χρόνο, πόσο μάλλον να διανοηθούν να επέμβουν. Δεν είναι αληθινοί αντίχριστοι; (Ναι.) Και έχουν το θράσος να θέλουν και ευλογίες! Με δύο λέξεις θα χαρακτηρίσω αυτούς τους ανθρώπους: παράλογοι και αδιόρθωτοι. Όσοι δεν επιδιώκουν την αλήθεια μπορεί να σκοντάψουν στο παραμικρό εμπόδιο, δεν πρόκειται να πάνε μακριά. Παλιότερα, σας έλεγα πάντα: «Καλό είναι και το να μπορείς να δουλεύεις μέχρι το τέλος και να είσαι πιστός δουλευτής». Κάποιοι άνθρωποι δεν αγαπάνε την αλήθεια και δεν θέλουν να την επιδιώξουν. Και τι πρέπει να γίνει σ’ αυτήν την περίπτωση; Πρέπει να γίνουν απλοί δουλευτές. Εάν μπορείς να εργαστείς σκληρά απλώς δουλεύοντας, χωρίς να προκαλείς διαταραχές ή αναστάτωση και χωρίς να κάνεις κανένα κακό που θα οδηγήσει στην αποπομπή σου, και αν μπορείς να διασφαλίσεις ότι δεν πρόκειται να κάνεις το κακό και ότι θα συνεχίσεις να δουλεύεις μέχρι τέλους, τότε θα επιβιώσεις. Δεν θα λάβεις πάρα πολλές ευλογίες, αλλά τουλάχιστον θα έχεις δουλέψει κατά την περίοδο του έργου του Θεού, θα είσαι πιστός δουλευτής και στο τέλος ο Θεός δεν θα σε κακομεταχειριστεί. Ωστόσο, τη στιγμή αυτή, υπάρχουν κάποιοι δουλευτές που δεν μπορούν με τίποτα να δουλέψουν μέχρι τέλους. Γιατί γίνεται αυτό; Γιατί δεν έχουν ανθρώπινο πνεύμα. Δεν θα εξετάσουμε τι πνεύμα έχουν μέσα τους, αλλά τουλάχιστον, αν εξετάσουμε τη συμπεριφορά τους από την αρχή ως το τέλος, έχουν ουσία διαβόλου, όχι ανθρώπου. Δεν αποδέχονται καθόλου την αλήθεια και, φυσικά, σε καμία περίπτωση δεν την επιδιώκουν.

Πριν από δέκα χρόνια, που δεν είχε γίνει λεπτομερής συναναστροφή πάνω σε κάθε πτυχή της αλήθειας, οι άνθρωποι δεν καταλάβαιναν τι σήμαινε να επιδιώκει κανείς την αλήθεια ή να χειρίζεσαι τα πράγματα με βάση τις αλήθεια-αρχές. Κάποιοι βάσιζαν τις ενέργειές τους στα θέλω τους, στις φαντασιοκοπίες τους και στις αντιλήψεις τους ή ακολουθούσαν κανόνες. Αυτό μπορούσε να δικαιολογηθεί, επειδή δεν καταλάβαιναν. Σήμερα, όμως, μετά από 10 χρόνια, παρόλο που δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα εντελώς η συναναστροφή μας σχετικά με τις διάφορες πτυχές της αλήθειας, τουλάχιστον έχουμε εξηγήσει με σαφήνεια τις διάφορες θεμελιώδεις αλήθειες που αφορούν το έργο και την εκτέλεση των καθηκόντων με βάση τις αρχές. Όποιο κι αν είναι το καθήκον που εκτελούν οι άνθρωποι, όσοι έχουν καρδιά και πνεύμα, όσοι αγαπούν και μπορούν να επιδιώκουν την αλήθεια, θα πρέπει να μπορούν να κάνουν πράξη ένα μέρος των αλήθεια-αρχών, στηριζόμενοι στη συνείδηση και τη λογική τους. Οι άνθρωποι υστερούν και δεν μπορούν να προσεγγίσουν τις υψηλότερες και πιο βαθιές αλήθειες ούτε μπορούν να διακρίνουν την ουσία κάποιων προβλημάτων ή εκείνες τις ουσίες που έχουν σχέση με την αλήθεια, αλλά τις αλήθειες που μπορούν να καταλάβουν και που έχουν οριστεί ρητά θα πρέπει να μπορούν να τις κάνουν πράξη. Πρέπει τουλάχιστον να μπορούν να τηρούν, να εφαρμόζουν και να κατανέμουν τις εργασιακές διευθετήσεις που έχει ορίσει ρητά ο οίκος του Θεού. Αυτοί, όμως, που ανήκουν στους δαίμονες δεν μπορούν να κάνουν ούτε καν αυτά τα πράγματα. Τέτοιοι άνθρωποι δεν μπορούν καν απλώς να δουλεύουν μέχρι τέλους. Και όταν κάποιος δεν μπορεί καν απλώς να δουλεύει μέχρι τέλους, αυτό σημαίνει ότι θα τον πετάξουν από το βαγόνι στα μισά της διαδρομής. Γιατί θα τον πετάξουν από το βαγόνι; Εάν καθόταν ήσυχα στο βαγόνι, κοιμόταν, έμενε στη θέση του ή ακόμη και διασκέδαζε χωρίς να αναστατώνει τους πάντες ή να εμποδίζει την πορεία του τρένου, ποιανού θα πήγαινε η καρδιά να τον πετάξει από το βαγόνι; Κανενός. Αν τέτοιοι άνθρωποι μπορούσαν όντως να δουλέψουν, τότε ούτε ο Θεός θα τους πετούσε απ’ το βαγόνι. Αλλά το να χρησιμοποιήσει αυτούς τους ανθρώπους για να δουλέψουν θα έφερνε τώρα περισσότερες ζημίες παρά κέρδη. Η αναστάτωση που έχουν προκαλέσει αυτοί οι άνθρωποι έχει ζημιώσει πάρα πολύ τις διάφορες πτυχές του έργου του οίκου του Θεού. Έχουν προκαλέσει τεράστια ανησυχία! Δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, όπως κι αν τους γίνει συναναστροφή πάνω σ’ αυτήν, και μετά συνεχίζουν να κάνουν κακά πράγματα. Αν ασχολείσαι με τέτοιους ανθρώπους, καταλήγεις να συζητάς χωρίς ποτέ να βγάζεις άκρη και μόνο να συγχίζεσαι. Το πιο σημαντικό είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι έχουν κάνει υπερβολικό κακό και έχουν προκαλέσει τεράστια ζημιά στο έργο του οίκου του Θεού για τη διάδοση του ευαγγελίου. Στα λιγοστά καθήκοντα που εκτελούν, προκαλούν μόνο αναστάτωση, διαταραχές και ανεπανόρθωτη ζημιά στο έργο του οίκου του Θεού. Οι άνθρωποι αυτοί κάνουν ένα σωρό κακά πράγματα. Όταν βρίσκονται γύρω από τα συνηθισμένα μέλη της εκκλησίας, κάνουν ό,τι θέλουν, κατασπαταλάνε τις προσφορές, υπερβάλλουν όταν λένε πόσους ανθρώπους έχουν κερδίσει διαδίδοντας το ευαγγέλιο και χρησιμοποιούν τους άλλους ανθρώπους με λάθος τρόπο. Χρησιμοποιούν μόνο κάποιους μοχθηρούς ανθρώπους, κάποια άτομα μπερδεμένα και κάποιους ανθρώπους που αλωνίζουν κάνοντας κακά πράγματα. Δεν ακούνε καμία πρόταση, ενώ όποιον εκφράζει τη γνώμη του τον καταπιέζουν και τον τιμωρούν. Όταν έχουν αυτοί τον έλεγχο, δεν εφαρμόζονται τα λόγια, οι απαιτήσεις και οι εργασιακές ρυθμίσεις του Θεού, αλλά αντίθετα μπαίνουν στην άκρη. Αυτοί οι άνθρωποι γίνονται τραμπούκοι και δικτάτορες· γίνονται τύραννοι. Πείτε Μου, γίνεται να παραμείνουν στην εκκλησία άνθρωποι σαν κι αυτούς; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι σήμερα έχουν απαλλαγεί από τα καθήκοντά τους, και μετά απ’ αυτό, για να δείξουν ότι είναι πολύ ευγενείς και υποτακτικοί, αλλά και ότι επιδιώκουν με ζήλο την αλήθεια, μιλάνε για «υποταγή στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού». Με αυτά τα λόγια, αυτό που εννοούν είναι ότι δεν έχουν τίποτα να πουν για ό,τι κάνει ο οίκος του Θεού και ότι είναι διατεθειμένοι να υποταχθούν στις ρυθμίσεις του. Αφού λένε ότι είναι διατεθειμένοι να υποταχθούν στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, για ποιον λόγο έκαναν τόσες κακές πράξεις, με αποτέλεσμα να τους απολύσει η εκκλησία; Γιατί δεν το καταλαβαίνουν αυτό; Γιατί δεν έχουν μιλήσει ανοιχτά γι’ αυτό; Κατά το έργο τους έχουν προκαλέσει τόσα προβλήματα και τόσες ζημιές στο έργο του οίκου του Θεού. Δεν πρέπει να μιλήσουν και να αποκαλυφθούν σχετικά μ’ αυτό; Δηλαδή, αν δεν αναφέρουν τίποτα, το ζήτημα θεωρείται λήξαν; Λένε ότι θέλουν να υποταχθούν στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, δείχνοντας πόσο ευγενείς και πόσο σπουδαίοι είναι —όλο αυτό είναι μεγάλο τέχνασμα και απάτη! Αν, όπως λένε, έμαθαν να υποτάσσονται στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού, τότε γιατί δεν υποτάχθηκαν στις προηγούμενες εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού; Γιατί δεν τις εφάρμοσαν; Τι έκαναν τότε; Σε ποιον υπακούν στην πραγματικότητα; Γιατί δεν λογοδοτούν γι’ αυτό; Ποιος είναι ο κύριός τους; Εκτέλεσαν κάθε πτυχή του έργου που είχε κανονίσει ο οίκος του Θεού; Έφεραν καθόλου αποτελέσματα; Αν γίνει προσεκτική εξέταση του έργου τους, θα το αντέξουν; Πώς θα επανορθώσουν για τις απώλειες που προκάλεσαν στο έργο του οίκου του Θεού όταν αλώνιζαν και έπρατταν το κακό; Δεν είναι άξιο σχολιασμού αυτό το ζήτημα; Τελειώνει το θέμα αν απλώς πουν ότι θα υποταχθούν στις διευθετήσεις του οίκου του Θεού; Πείτε Μου, έχουν ανθρώπινη φύση τέτοιοι άνθρωποι; (Όχι.) Δεν έχουν καθόλου ανθρώπινη φύση, λογική και συνείδηση, και ούτε ντρέπονται καθόλου! Δεν διαισθάνονται πως το κακό που έχουν κάνει είναι τόσο μεγάλο και ότι έχουν προκαλέσει τόσο μεγάλη ζημιά στον οίκο του Θεού. Δεν νιώθουν καθόλου τύψεις, δεν νιώθουν ότι έχουν κανένα χρέος και δεν αναγνωρίζουν καν το γεγονός ότι έχουν προκαλέσει τόση διαταραχή και αναστάτωση. Αν προσπαθήσεις να τους καταλογίσεις ευθύνες, θα πουν: «Δεν το έκανα μόνο εγώ αυτό». Τις έχουν στο τσεπάκι τις δικαιολογίες. Με τα λόγια αυτά εννοούν ότι, αν όλοι παρανομούν, δεν γίνεται όλοι να τιμωρηθούν και ότι, επειδή όλοι έπραξαν το κακό, δεν πρέπει να καταλογιστούν ατομικές ευθύνες στους ίδιους. Αυτό δεν είναι σωστό. Πρέπει να λογοδοτήσουν για το κακό που έκαναν· όλοι πρέπει να λογοδοτήσουν για το κακό που έκαναν. Πρέπει να υποταχθούν στις ρυθμίσεις του οίκου του Θεού και να προσεγγίσουν σωστά τα προβλήματά τους. Σε περίπτωση που επιδείξουν τέτοια στάση, τότε μπορεί να τους δοθεί άλλη μια ευκαιρία και να μείνουν, αλλά δεν μπορούν να κάνουν πάντα κακό! Αν στη συνείδησή τους δεν καταλάβουν τίποτα, αν δεν νιώσουν με τίποτα ότι έχουν χρέος προς τον Θεό και δεν μετανοήσουν καθόλου, τότε, από την ανθρώπινη οπτική, γίνεται να τους δοθεί μια ευκαιρία, να τους επιτραπεί να συνεχίσουν να εκτελούν τα καθήκοντά τους και να μην τους καταλογιστούν ευθύνες. Ο Θεός, όμως, πώς το βλέπει αυτό; Αν δεν τους καταλογίσουν ευθύνες οι άνθρωποι, δεν θα τους καταλογίσει ούτε ο Θεός; (Δεν ισχύει.) Ο Θεός μεταχειρίζεται όλους τους ανθρώπους και όλα τα πράγματα με βάση τις αρχές. Δεν θα συμβιβαστεί μαζί σου και δεν θα εξομαλύνει τα πράγματα, δεν είναι ανθρωπάρεσκος όπως εσύ. Ο Θεός έχει αρχές, έχει δίκαιη διάθεση. Αν παραβιάσεις τις αρχές και τα διοικητικά διατάγματα του οίκου του Θεού, τότε πρέπει η εκκλησία και ο οίκος του Θεού να σε αντιμετωπίσουν σύμφωνα με τις αρχές και τους όρους των διοικητικών διαταγμάτων. Και όσο για τις συνέπειες που θα έχεις αν προσβάλεις τον Θεό, μέσα σου ξέρεις καλά πώς σε βλέπει και πώς σε μεταχειρίζεται ο Θεός. Αν μεταχειρίζεσαι στ’ αλήθεια τον Θεό ως Θεό, τότε πρέπει να προσέλθεις ενώπιόν Του για να εξομολογηθείς, να παραδεχτείς τις αμαρτίες σου και να μετανοήσεις. Αν η στάση σου είναι διαφορετική, τότε είσαι δύσπιστος, είσαι διάβολος, εχθρός του Θεού και σου αξίζει να είσαι καταραμένος! Τότε για ποιον λόγο ακούς κηρύγματα; Καλύτερα να φύγεις· δεν αξίζεις να ακούς κηρύγματα! Τις αλήθειες τις λέμε για να τις ακούσουν οι κανονικοί διεφθαρμένοι άνθρωποι. Αυτοί, αν και έχουν διεφθαρμένες διαθέσεις, είναι αποφασισμένοι και πρόθυμοι να αποδεχτούν την αλήθεια, έχουν την ικανότητα να κάνουν αυτοκριτική σε καθετί που τους συμβαίνει και, όταν κάνουν κάποιο λάθος, μπορούν να εξομολογηθούν, να μετανοήσουν και να αλλάξουν. Αυτοί οι άνθρωποι μπορούν να σωθούν, και σ’ αυτούς απευθύνονται οι αλήθειες. Όσοι άνθρωποι δεν έχουν στάση μεταμέλειας ό,τι κι αν τους συμβεί δεν είναι συνηθισμένοι διεφθαρμένοι άνθρωποι, είναι κάτι το τελείως διαφορετικό· έχουν την ουσία του διαβόλου και όχι του ανθρώπου. Οι συνηθισμένοι διεφθαρμένοι άνθρωποι μπορεί να μην επιδιώκουν ούτε κι αυτοί την αλήθεια, αλλά τις περισσότερες φορές καταφέρνουν να μην κάνουν κακές πράξεις βασιζόμενοι στη συνείδησή τους, σ’ αυτό το ψήγμα ντροπής που διαθέτει η κανονική τους ανθρώπινη φύση, και στην ελάχιστη λογική που διαθέτουν, ενώ δεν έχουν καμία πρόθεση να δημιουργήσουν σκόπιμα διαταραχές και αναστάτωση. Αυτοί οι άνθρωποι, υπό φυσιολογικές συνθήκες, μπορούν απλώς να δουλέψουν και να ακολουθήσουν μέχρι τέλους, και να καταφέρουν να επιβιώσουν. Υπάρχουν, όμως, κάποιοι άνθρωποι που δεν έχουν ούτε συνείδηση ούτε λογική, δεν έχουν καθόλου αίσθημα τιμής ή ντροπής, δεν νιώθουν καθόλου τύψεις στην καρδιά τους παρά το κακό που κάνουν και κρύβονται αναίσχυντα μέσα στον οίκο του Θεού, ενώ συνεχίζουν να ελπίζουν σε ευλογίες και δεν ξέρουν πώς να μετανοήσουν. Όταν κάποιος τους πει: «Με αυτό που έκανες προκάλεσες διαταραχή και αναστάτωση», λένε: «Αλήθεια; Τότε έκανα λάθος, δεν θα ξαναγίνει». Ο άλλος απαντά: «Τότε πρέπει να γνωρίσεις τις διεφθαρμένες διαθέσεις σου». Εκείνοι λένε: «Να γνωρίσω ποιες διεφθαρμένες διαθέσεις; Απλώς δεν ήξερα και ήμουν ανόητος. Δεν θα επαναληφθεί, τέλος». Δεν καταλαβαίνουν βαθιά το ζήτημα, απλώς ξεγελούν τους άλλους με τα λόγια τους. Είναι δυνατόν να μετανοήσουν όσοι έχουν τέτοια στάση; Δεν ντρέπονται καθόλου· δεν είναι άνθρωποι αυτοί! Κάποιοι λένε: «Κι αν δεν είναι άνθρωποι, τι είναι τότε; Κτήνη;» Κτήνη είναι, αλλά ακόμα χειρότεροι κι απ’ τα σκυλιά. Σκέψου το, ένας σκύλος, όταν κάνει κάτι κακό ή κάποια αταξία και τον μαλώσεις μια φορά, αμέσως θα νιώσει άσχημα και θα συνεχίσει να σου συμπεριφέρεται καλά. Με αυτό εννοεί: «Σε παρακαλώ, μη με μισήσεις, δεν θα το ξανακάνω». Όταν πάει να ξαναγίνει κάτι παρόμοιο, ο σκύλος θα σε κοιτάξει με νόημα, σαν να σου λέει: «Δεν θα το ξανακάνω, μην ανησυχείς». Είτε φοβάται μη φάει ξύλο είτε προσπαθεί να αποκτήσει την εύνοια του αφεντικού του, από όποια οπτική κι αν το δεις, ένας σκύλος, όταν ξέρει ότι κάτι δεν αρέσει στο αφεντικό του ή αν το αφεντικό δεν το επιτρέπει, τότε δεν το κάνει. Μπορεί να συγκρατηθεί· έχει αίσθημα ντροπής. Ακόμα και τα ζώα έχουν αίσθημα ντροπής, αλλά αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν. Παραμένουν άνθρωποι, λοιπόν; Είναι χειρότεροι κι απ’ τα ζώα, οπότε δεν είναι άνθρωποι, είναι μη ζωντανά πράγματα, είναι αληθινοί διάβολοι. Δεν κάνουν ποτέ αυτοκριτική και δεν εξομολογούνται ποτέ, όσο κακό κι αν κάνουν, ενώ δεν έχουν καμία πρόθεση να μετανοήσουν. Κάποιοι άνθρωποι ντρέπονται να αντιμετωπίσουν τους αδελφούς και τις αδελφές τους εξαιτίας λίγου κακού που έκαναν και, αν σε κάποιες εκλογές επιλεγούν απ’ τους αδελφούς και τις αδελφές, θα πουν: «Δεν αναλαμβάνω αυτό το καθήκον, δεν έχω τα απαραίτητα προσόντα. Παλιότερα έκανα κάποια ανόητα πράγματα που ζημίωσαν το έργο της εκκλησίας. Δεν μου αξίζει αυτή η θέση». Οι άνθρωποι αυτοί έχουν αίσθημα ντροπής και διαθέτουν συνείδηση και λογική. Οι μοχθηροί, όμως, άνθρωποι που είπαμε παραπάνω δεν έχουν αίσθημα ντροπής. Αν τους ζητήσεις να γίνουν επικεφαλής, αμέσως θα κορδωθούν και θα πουν: «Βλέπετε; Τι έχετε να πείτε; Ο οίκος του Θεού δεν μπορεί να τα βγάλει πέρα χωρίς εμένα. Είμαι σπουδαίος, είμαι πολύ ικανός!» Πείτε Μου, δεν είναι δύσκολο να κάνεις αυτούς τους ανθρώπους να ντραπούν; Πόσο δύσκολο είναι; Ακόμα πιο δύσκολο κι απ’ το να σκαρφαλώσεις τα τείχη στο Πέρασμα Σανχάι της Κίνας. Αυτοί οι άνθρωποι είναι ξεδιάντροποι! Όσο κακό κι αν κάνουν, συνεχίζουν και τεμπελιάζουν μες στην εκκλησία χωρίς ίχνος ντροπής. Στις συναναστροφές τους με τους αδελφούς και τις αδελφές δεν υπήρξαν ποτέ ταπεινοί, ζουν ακόμα όπως ζούσαν πάντα, και μάλιστα κατά καιρούς υπερηφανεύονται για τα «σπουδαία επιτεύγματά τους», για τα πράγματα που έχουν απαρνηθεί στο παρελθόν, για τα όσα έχουν δαπανήσει, για τα βάσανα που έχουν υποστεί και για το τίμημα που έχουν πληρώσει, αλλά και για τις παλιές «δόξες» και τα «μεγαλεία» τους. Με το που έχουν την ευκαιρία, κορδώνονται και καμαρώνουν για τον εαυτό τους, μιλάνε για το κεφάλαιό τους και κάνουν επίδειξη των προσόντων τους. Ποτέ, όμως, δεν μιλάνε για το κακό που έχουν κάνει, για το πόσες προσφορές του Θεού έχουν κατασπαταλήσει ή για τη ζημιά που έχουν προκαλέσει στο έργο του οίκου του Θεού. Ούτε καν όταν προσεύχονται μόνοι τους στον Θεό δεν εξομολογούνται, ενώ δεν χύνουν ούτε ένα δάκρυ για τα λάθη που έχουν κάνει ή για τη ζημιά που έχουν προξενήσει στον οίκο του Θεού. Τέτοια αδιαλλαξία και ξεδιαντροπιά έχουν. Δεν είναι τελείως παράλογοι και αδιόρθωτοι; (Ναι.) Είναι αδιόρθωτοι και δεν μπορούν να σωθούν. Όσο κι αν τους δίνεις ευκαιρίες, είναι λες και μιλάς στον τοίχο, λες και βάζεις κάποιον να κάνει κάτι που είναι πάνω απ’ τις δυνάμεις του, λες και ζητάς από τους διαβόλους και τον Σατανά να λατρέψουν τον Θεό. Έτσι, η στάση του οίκου του Θεού τελικά απέναντι σ’ αυτούς τους ανθρώπους είναι να παραιτηθεί απ’ αυτούς. Αν είναι διατεθειμένοι να εκτελέσουν καθήκοντα, ας το κάνουν, ο οίκος του Θεού θα τους δώσει μια κάποια ευκαιρία. Αν δεν είναι διατεθειμένοι να εκτελέσουν καθήκοντα και πούνε: «Θα φύγω και θα πάω να πιάσω δουλειά, να βγάλω λεφτά και να ζήσω τη ζωή μου· θα διευθύνω τη δική μου επιχείρηση», τότε ας φύγουν, η πόρτα του οίκου του Θεού είναι ανοιχτή, ας φύγουν γρήγορα! Δεν θέλω να τους ξαναδώ στα μάτια Μου, είναι τόσο σιχαμεροί! Για ποιον λόγο προσποιούνται; Τα λίγα βάσανα που υπέμειναν, το μικρό τίμημα που έχουν πληρώσει, τα λίγα πράγματα που έχουν απαρνηθεί και αυτά που έχουν δαπανήσει δεν ήταν παρά μόνο οι συνθήκες που προετοίμασαν για να μπορέσουν να πράξουν το κακό. Τι υπηρεσία μπορούν να παράσχουν στον οίκο του Θεού αν παραμείνουν σ’ αυτόν; Πώς μπορούν να ωφελήσουν το έργο του οίκου του Θεού; Έχεις ιδέα πόση διαταραχή και αναστάτωση μπορεί να προκαλέσει στο έργο της εκκλησίας ένας μοχθηρός άνθρωπος, ένας αντίχριστος, με τις κακές πράξεις και τα κακά πράγματα που κάνει μέσα σε ένα εξάμηνο; Για πείτε Μου, πόσοι αδελφοί και αδελφές θα χρειαστεί να εργαστούν για να το διορθώσουν; Δεν αξίζει τον κόπο να χρησιμοποιηθεί αυτός ο μοχθηρός άνθρωπος, αυτός ο αντίχριστος, για να προσφέρει λίγες υπηρεσίες, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Δεν θα αναφέρουμε πόσο μεγάλη ζημιά μπορεί να προκαλέσει μια συμμορία αντίχριστων που συμμαχούν για να κάνουν κακές πράξεις. Πόσο μπορεί, όμως, να βλάψει το έργο της εκκλησίας μια πλάνη και μια διαβολική δήλωση ενός αντίχριστου ή μια παράλογη διαταγή από έναν αντίχριστο; Πείτε Μου, για να διορθωθεί αυτό, πόσοι άνθρωποι θα πρέπει να εργαστούν, και για πόσο καιρό; Ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για μια τέτοια ζημιά; Κανένας δεν μπορεί να την αναλάβει! Είναι δυνατόν να αποκατασταθεί αυτή η ζημιά; (Όχι.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Αν βρούμε μερικούς ακόμα ανθρώπους που μπορούν να βοηθήσουν, και αν αντέξουν λίγο παραπάνω ταλαιπωρία οι αδελφοί και οι αδελφές, ίσως μπορέσουμε να το αντισταθμίσουμε». Ναι, ίσως να μπορέσετε να αποκαταστήσετε ένα μέρος της ζημιάς, αλλά πόσους ανθρώπους και πόσους υλικούς πόρους θα χρειαστεί να δαπανήσει ο οίκος του Θεού; Και πιο συγκεκριμένα, ποιος μπορεί να αντισταθμίσει τον χαμένο χρόνο και τις απώλειες που έχει υποστεί ο εκλεκτός λαός του Θεού σχετικά με τη ζωή-είσοδό του; Κανένας δεν μπορεί να το κάνει. Άρα, τα σφάλματα των αντίχριστων είναι ασυγχώρητα! Κάποιοι λένε πως οι αντίχριστοι είπαν: «Θα αποζημιώσουμε τον οίκο του Θεού για τα χρήματα που χάθηκαν». Φυσικά και πρέπει να τον αποζημιώσουν! Λένε, επίσης, ότι αντίχριστοι είπαν: «Θα φέρουμε κι άλλους ανθρώπους, για να αντισταθμίσουμε αυτούς που χάσαμε». Μα, αυτό είναι το λιγότερο που μπορούν να κάνουν. Πρέπει να επανορθώσουν για το κακό που έκαναν! Τον χαμένο χρόνο, όμως, ποιος θα τον αναπληρώσει; Μπορούν να το κάνουν; Ο χαμένος χρόνος δεν αναπληρώνεται. Τα σφάλματα, λοιπόν, που έκαναν αυτοί οι άνθρωποι είναι οι πιο ειδεχθείς αμαρτίες! Δεν συγχωρούνται. Πείτε Μου, αλήθεια δεν είναι αυτό; (Αλήθεια είναι.)

Κάποιοι άνθρωποι, όταν βλέπουν ότι ο οίκος του Θεού μεταχειρίζεται πολύ αυστηρά τους αντίχριστους, δηλαδή δεν τους δίνει άλλη μια ευκαιρία και τους διώχνει κατευθείαν, κάνουν κάποιες σκέψεις γι’ αυτό: «Δεν είπε ο οίκος του Θεού ότι δίνει δεύτερες ευκαιρίες; Όταν κάποιος κάνει ένα μικρό λαθάκι, δεν τον θέλει πια ο οίκος του Θεού; Δεν του δίνει άλλη μια ευκαιρία; Μα θα έπρεπε να του δίνει άλλη μια ευκαιρία, δεν έχει καθόλου αγάπη ο οίκος του Θεού!» Για πείτε Μου, πόσες ευκαιρίες έχουν λάβει αυτοί οι άνθρωποι; Πόσα κηρύγματα έχουν ακούσει; Λίγες ευκαιρίες είχαν; Δεν ξέρουν ότι, όταν εργάζονται, εκτελούν καθήκοντα; Μήπως δεν ξέρουν ότι διαδίδουν το ευαγγέλιο και ότι επιτελούν το έργο του οίκου του Θεού; Δεν τα ξέρουν αυτά; Μήπως διευθύνουν κάποια επιχείρηση ή εταιρεία ή κανένα εργοστάσιο; Μήπως έχουν τις δικές τους επιχειρήσεις; Πόσες ευκαιρίες έχει δώσει σ’ αυτούς τους ανθρώπους ο οίκος του Θεού; Σε καθέναν τους ξεχωριστά έχουν δοθεί πάρα πολλές ευκαιρίες. Όσο για κείνους που από διάφορες άλλες ομάδες μεταφέρθηκαν στην ομάδα του ευαγγελίου, απομακρύνθηκε κανένας απ’ αυτούς έχοντας μόνο κάνα δυο μέρες στην ομάδα του ευαγγελίου; Κανένας δεν απομακρύνθηκε έτσι, εκτός κι αν είχε κάνει κάποιο τρομερό κακό. Όλοι τους έχουν πάρει αρκετές ευκαιρίες, μόνο που δεν μπορούν να τις εκτιμήσουν και να μετανοήσουν. Ακολουθούν τη δικιά τους πορεία, βαδίζουν συνέχεια στο μονοπάτι του Παύλου. Τα λόγια τους είναι πολύ ευχάριστα και ξεκάθαρα, αλλά δεν φέρονται σαν άνθρωποι. Πρέπει, παρ’ όλα αυτά, να δίνονται ευκαιρίες σε τέτοιους ανθρώπους; (Όχι.) Τους δόθηκαν ευκαιρίες, τους αντιμετώπισαν σαν ανθρώπους, όμως δεν είναι άνθρωποι. Δεν κάνουν αυτά που κάνουν οι άνθρωποι. Συγγνώμη, λοιπόν, αλλά η πόρτα του οίκου του Θεού είναι ανοιχτή. Ας φύγουν. Δεν θα συνεχίσει να τους χρησιμοποιεί ο οίκος του Θεού. Στον οίκο του Θεού υπάρχει ελευθερία ως προς το ποιος θα χρησιμοποιείται, υπάρχει αυτό το δικαίωμα. Αν δεν τους χρησιμοποιήσει ο οίκος του Θεού, υπάρχει πρόβλημα; Αν θέλουν να πιστέψουν, ας πιστέψουν έξω από τον οίκο του Θεού. Όπως και να ’χει, ο οίκος του Θεού δεν πρόκειται να τους χρησιμοποιήσει, δεν μπορεί να τους χρησιμοποιήσει, προκαλούν πάρα πολλές έγνοιες! Κανείς δεν μπορεί να επανορθώσει τη ζημιά που έκαναν στον οίκο του Θεού, είναι πολύ μεγάλη· ούτε οι ίδιοι δεν έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν! Δεν φταίει η ατυχία τους, δεν είναι ότι δεν τους έδωσε μια ευκαιρία ο οίκος του Θεού ή ότι δεν τους αγαπάει και ήταν πολύ αυστηρός απέναντί τους, και ασφαλώς δεν είναι ότι, μόλις τελειώσουν το έργο τους, ο οίκος του Θεού τούς ξαποστέλνει. Απλώς το παρατράβηξαν, δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει άλλη ανοχή απέναντί τους, ενώ τα όσα έκαναν ήταν αδικαιολόγητα. Ο οίκος του Θεού έχει δώσει συγκεκριμένες αρχές εργασίας για κάθε αντικείμενο του έργου, ενώ ο Άνωθεν έχει προσφέρει ο ίδιος καθοδήγηση, έλεγχο και διορθώσεις. Το ζήτημα εδώ δεν είναι απλώς να κάνουν ο οίκος του Θεού και ο Άνωθεν κάνα δυο συναθροίσεις ή να πουν λίγα λόγια· έχουν πει πολλά λόγια και έχουν οργανώσει πολλές συναθροίσεις, κάνοντας έντονες παραινέσεις στους ανθρώπους —και τι πήραν ως αντάλλαγμα στο τέλος; Τεχνάσματα. Τελικά, διαταράχθηκε και αναστατώθηκε το έργο της εκκλησίας, και επικράτησε το χάος. Πείτε Μου, ποιος θα εξακολουθούσε να θέλει να δώσει άλλη μια ευκαιρία σ’ αυτούς τους ανθρώπους; Ποιος θα ήθελε να παραμείνουν; Γυρίζουν από δω κι από κει και κάνουν κακό και, φυσικά, δεν είναι δυνατόν να απαγορεύσουν στον οίκο του Θεού να τους μεταχειριστεί σύμφωνα με τις αρχές. Το γεγονός ότι τους χειρίζεται έτσι ο οίκος του Θεού δεν είναι έλλειψη αγάπης, αλλά εφαρμογή των αρχών. Αγάπη λαμβάνουν όσοι μπορούν να αγαπηθούν, όσοι έχουν άγνοια και μπορούν να συγχωρεθούν· δεν τη λαμβάνουν οι μοχθηροί άνθρωποι, οι διάβολοι ή όσοι προκαλούν σκόπιμα διαταραχές και αναστάτωση, δεν τη λαμβάνουν οι αντίχριστοι. Το μόνο που αξίζει στους αντίχριστους είναι να είναι καταραμένοι! Και γιατί μόνο αυτό τους αξίζει; Γιατί, όσο κακό κι αν κάνουν, δεν μετανιώνουν, δεν εξομολογούνται και δεν αλλάζουν ρότα, επιμένουν μέχρι τέλους να ανταγωνίζονται τον Θεό. Προσέρχονται ενώπιον του Θεού και λένε: «Όταν πεθάνω, θα πεθάνω όρθιος. Εγώ δεν υποχωρώ. Όταν έρθω ενώπιόν Σου, ούτε θα γονατίσω ούτε θα προσκυνήσω. Δεν πρόκειται να παραδεχτώ την ήττα μου!» Τι είναι αυτό; Ακόμη και στα πρόθυρα του θανάτου, αυτοί και πάλι θα λένε: «Θα συνεχίσω να αντιστέκομαι στον οίκο του Θεού μέχρι τέλους. Δεν πρόκειται να ομολογήσω τις αμαρτίες μου. Τίποτα κακό δεν έκανα!» Εντάξει, αν δεν έχουν κάνει τίποτα κακό, μπορούν να φύγουν. Δεν πρόκειται να τους χρησιμοποιήσει ο οίκος του Θεού. Και θα υπάρξει κανένα πρόβλημα αν δεν τους χρησιμοποιήσει ο οίκος του Θεού; Κανένα πρόβλημα! Κάποιοι λένε: «Αν δεν χρησιμοποιήσει εμένα ο οίκος του Θεού, τότε δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει κανέναν». Ας κοιτάξουν να δουν αν όντως δεν υπάρχει κανένας που να μπορεί να χρησιμοποιήσει ο οίκος του Θεού. Βασίζεται κανένα έργο στον οίκο του Θεού σε ανθρώπους; Αν δεν υπήρχε το έργο του Αγίου Πνεύματος και η προστασία του Θεού, ποιος θα έφτανε εκεί που έχει φτάσει σήμερα; Ποιο αντικείμενο εργασίας θα είχε διατηρηθεί μέχρι και τώρα; Νομίζουν αυτοί οι άνθρωποι ότι βρίσκονται στην κοσμική κοινωνία; Οποιαδήποτε ομάδα της κοσμικής κοινωνίας, αν έχανε την προστασία μιας ομάδας από ταλαντούχα ή χαρισματικά άτομα, δεν θα μπορούσε να ολοκληρώσει κανένα έργο της. Ωστόσο, στον οίκο του Θεού το έργο είναι διαφορετικό. Αυτός που διασφαλίζει, καθοδηγεί και κατευθύνει το έργο στον οίκο του Θεού είναι ο ίδιος ο Θεός. Μη νομίζετε ότι το έργο του οίκου του Θεού βασίζεται στη βοήθεια οποιουδήποτε ανθρώπου. Δεν είναι έτσι τα πράγματα, αυτή είναι άποψη ενός δύσπιστου. Θεωρείτε σωστό να εγκαταλείπει ο οίκος του Θεού τους κακούς ανθρώπους, όπως τους αντίχριστους και τους δύσπιστους; (Ναι.) Γιατί είναι σωστό; Γιατί η χρήση τέτοιων ανθρώπων για να εκτελέσουν έργο προκαλεί πολύ μεγάλη ζημιά· οι άνθρωποι αυτοί κατασπαταλούν ανεξέλεγκτα ανθρώπους και οικονομικούς πόρους και δεν έχουν καθόλου αρχές. Δεν ακούνε τον λόγο του Θεού και βασίζουν τις πράξεις τους μονάχα στις δικές τους φιλοδοξίες και επιθυμίες. Ούτε τα λόγια του Θεού σέβονται ούτε τις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου Του. Όταν, όμως, πει κάτι κάποιος αντίχριστος, το τηρούν με απόλυτο σεβασμό και ασκούνται σύμφωνα μ’ αυτό. Έχω μάθει για έναν ανόητο που κατοικούσε στην Ευρώπη, αλλά εργαζόταν σε καθήκοντα που αφορούσαν την Ασία. Ο οίκος του Θεού είπε ότι θα τον μετέθετε για να εργάζεται στη διάδοση του ευαγγελίου στην Ευρώπη, έτσι ώστε να μην αναγκάζεται να αντιμετωπίζει το πρόβλημα της διαφοράς ώρας, αλλά εκείνος δεν συμφωνούσε. Έτσι, δεν έκανε τις εργασίες που του ανέθεσε ο οίκος του Θεού στην Ευρώπη, γιατί ο αντίχριστος που λάτρευε ήταν στην Ασία και δεν ήθελε να εγκαταλείψει τον αφέντη του. Δεν είναι ανόητος; (Ναι.) Πείτε Μου, είναι άξιος αυτός ο άνθρωπος να εκτελέσει το καθήκον του; Τον θέλουμε; Ο οίκος του Θεού έκανε τις σωστές εργασιακές ρυθμίσεις. Εάν είσαι στην Ευρώπη, τότε τα έργα που σου ανατίθενται πρέπει να έχουν βάση την Ευρώπη και όχι την Ασία. Πρέπει να εργάζεσαι σε καθήκοντα που αφορούν την ήπειρο στην οποία βρίσκεσαι, ώστε να μην έχεις διαφορά ώρας. Αυτό είναι πολύ καλό! Εκείνος, όμως, δεν συμφώνησε. Δεν τον άγγιξαν τα λόγια του οίκου του Θεού· ο οίκος του Θεού δεν κατάφερε να τον πείσει να μετατεθεί, έπρεπε να αποφασίσει ο αφέντης του. Αν του έλεγε ο αφέντης του: «Άντε να ασχοληθείς με εργασίες που έχουν σχέση με την Ευρώπη», θα πήγαινε. Αν ο αφέντης του του έλεγε: «Δεν γίνεται να ασχοληθείς με καθήκοντα για την Ευρώπη, σε χρειάζομαι να κάνεις κάποιες δουλειές εδώ», θα απαντούσε: «Ε, τότε δεν θα το κάνω». Σε ποιον παρείχε υπηρεσίες; (Στον αφέντη του.) Ναι, παρείχε υπηρεσίες στον αφέντη του, έναν αντίχριστο. Δεν θα έπρεπε, λοιπόν, να εκκαθαριστεί μαζί με τον αφέντη του; Δεν θα έπρεπε να τον διώξουν; (Ναι.) Γιατί με εξοργίζουν τόσο πολύ αυτοί οι άνθρωποι; Επειδή το κακό που κάνουν είναι υπερβολικά μεγάλο· ο καθένας θα εξοργιζόταν αν μάθαινε κάτι τέτοιο. Προσπαθούν να ξεγελάσουν τον Θεό γνωρίζοντας πολύ καλά τι κάνουν· και κάτι τέτοιο είναι εξαιρετικά κακόβουλο. Πείτε Μου, γιατί εξοργίζομαι τόσο πολύ με τέτοιους ανθρώπους; (Γιατί, αν και λένε ότι πιστεύουν στον Θεό, τελικά ακούνε τους αφέντες τους. Δεν ακολουθούν τον Θεό πραγματικά και δεν υποτάσσονται σ’ Αυτόν.) Έχουν αφοσιωθεί απόλυτα στο να ακολουθούν τους διαβόλους και τους σατανάδες. Αυτό που λένε πως ακολουθούν τον Θεό δεν είναι παρά μια βιτρίνα. Με το πρόσχημα ότι ακολουθούν τον Θεό και δαπανούν τον εαυτό τους γι’ Αυτόν, ακολουθούν και υπηρετούν σατανάδες. Και στο τέλος συνεχίζουν να θέλουν να κερδίσουν ανταμοιβές και ευλογίες από τον Θεό. Δεν είναι τελείως ξεδιάντροπο αυτό; Δεν είναι τελείως παράλογο και αδιόρθωτο; (Ναι.) Πείτε Μου, είναι δυνατόν να διατηρήσει ο οίκος του Θεού ανθρώπους σαν κι αυτούς; (Όχι.) Τότε ποιος είναι ο πιο κατάλληλος χειρισμός γι’ αυτούς; (Να εκκαθαριστούν, κι αυτοί και οι αφέντες τους.) Θέλουν να ακολουθούν τους αφέντες τους και έχουν πάρει την απόφαση να σκοτώνονται στη δουλειά γι’ αυτούς· κατά την εκτέλεση των καθηκόντων τους δεν διαφυλάσσουν τα συμφέροντα του οίκου του Θεού, δεν εκτελούν τα καθήκοντά τους ζώντας ενώπιον του Θεού, υπηρετούν τους αφέντες τους, που ανήκουν σε μια συμμορία αντίχριστων. Αυτή είναι η ουσία του έργου τους. Επομένως, δεν πρόκειται να μνημονευθεί οτιδήποτε κι αν κάνουν. Πρέπει να εκκαθαριστούν άνθρωποι σαν κι αυτούς, δεν είναι καν άξιοι να γίνουν πάροχοι υπηρεσιών! Πιστεύετε πως τέτοιοι άνθρωποι καταλήγουν έτσι μόνο και μόνο γιατί συναντούν κακούς ανθρώπους ή γιατί κάνουν τέτοιο έργο; Τους επηρεάζει το περιβάλλον τους ή τους παραπλανούν οι μοχθηροί άνθρωποι; (Τίποτα απ’ τα δύο.) Και τότε γιατί γίνονται τέτοιοι; (Τέτοια είναι η φύση-ουσία τους.) Έχουν την ίδια φύση-ουσία με τους αντίχριστους αφέντες τους. Πρόκειται για το ίδιο είδος ανθρώπου. Έχουν τα ίδια χόμπι, τις ίδιες σκέψεις και απόψεις, και ενεργούν με τα ίδια μέσα και τις ίδιες μεθόδους· μιλάνε την ίδια γλώσσα και επιδιώκουν με τον ίδιο τρόπο, ενώ έχουν και τις ίδιες επιθυμίες, τα ίδια κίνητρα και τις ίδιες μεθόδους άσκησης με τις οποίες προδίδουν τον Θεό και διαταράσσουν το έργο του οίκου Του. Σκεφτείτε το: Στις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού τηρούν την ίδια στάση, δηλαδή λένε ψέματα στους ανωτέρους τους και αποκρύπτουν πράγματα από τους υφισταμένους τους. Έχουν κάποιες πολιτικές για το πώς να αντιμετωπίζουν τους ανωτέρους και κάποιες στρατηγικές για τους υφισταμένους. Στους ανωτέρους τους συμπεριφέρονται φαινομενικά με πλήρη υπακοή, ενώ στους υφισταμένους τους κάνουν κακό χωρίς καμία αυτοσυγκράτηση. Όλοι τους έχουν τους ίδιους τρόπους και τις ίδιες μεθόδους. Όταν τους κλαδεύει ο Άνωθεν, λένε: «Έκανα λάθος, έσφαλα, είμαι κακός άνθρωπος, είμαι επαναστατικός, είμαι διάβολος!» Έπειτα, όμως, τα αλλάζουνε και λένε: «Ας μην εφαρμόσουμε τις εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν!» Και μετά τα κάνουν όλα με τον δικό τους τρόπο. Κηρύττουν το ευαγγέλιο τελείως μηχανικά, παραφουσκώνουν τον αριθμό των νέων πιστών που κέρδισαν και εξαπατούν τον οίκο του Θεού. Τέτοιες μεθόδους χρησιμοποιούν οι συμμορίες αυτών των αντίχριστων. Χρησιμοποιούν συνέχεια τις δικές τους στρατηγικές και μεθόδους απέναντι στις εργασιακές ρυθμίσεις. Δεν αποκαλύπτουν μ’ αυτόν τον τρόπο το δαιμονικό τους πρόσωπο; Είναι άνθρωποι; Δεν είναι άνθρωποι, είναι δαίμονες! Εμείς δεν έχουμε επαφές με δαίμονες, ας τους διώξουμε, λοιπόν, γρήγορα από εδώ. Δεν θέλω ούτε να τα βλέπω τα δαιμονικά τους πρόσωπα· να φύγουν! Όσοι είναι διατεθειμένοι απλώς να δουλέψουν ας πάνε στην ομάδα Β· εκείνοι που δεν θέλουν ας αποβληθούν. Σωστή είναι αυτή η πρακτική; (Ναι.) Είναι η πιο σωστή πρακτική! Εφόσον έχουν την ίδια ουσία, όταν μιλάνε και ενεργούν μαζί, αυτό γίνεται με πολύ ομαλό τρόπο, και στις κοινές τους ενέργειες έχουν απίστευτη συνοχή και καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον χωρίς καν να μιλήσουν. Με το που ανοίξουν το στόμα τους αυτοί οι αφέντες, όσο διαβολικά πράγματα κι αν πουν, οι ακόλουθοί τους θα συμφωνήσουν με αυτά αμέσως, και θα νιώσουν, μάλιστα, περήφανοι γι’ αυτό. Θα σκεφτούν: «Δίκιο έχεις, έτσι πρέπει να το κάνουμε! Οι εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν είναι πάρα πολύ σχολαστικές, δεν γίνεται να κάνουμε τέτοια πράγματα». Οι άνθρωποι αυτοί δεν εννοούν να εφαρμόσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις του Άνωθεν, όσο καλά και όσο συγκεκριμένα και αν είναι διατυπωμένες, ενώ όσο στρεβλά ή παράλογα κι αν είναι αυτά που λένε οι διάβολοι και οι σατανάδες, τους ακούνε. Άρα, σε ποιον παρέχουν υπηρεσίες; Μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να δουλέψουν στον οίκο του Θεού μέχρι τέλους; (Όχι.) Δεν μπορούν να δουλέψουν μέχρι τέλους. Ο Θεός μπορεί να κάνει υπομονή απέναντι σε κάποιον άνθρωπο ή στις πράξεις ενός διαβόλου, αλλά υπάρχουν και όρια. Είναι ανεκτικός απέναντι στους ανθρώπους στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, αλλά αν ξεπεραστούν τα όρια, θα εκθέσει όσους πρέπει να εκτεθούν και θα αποκλείσει όσους πρέπει να αποκλειστούν. Οι άνθρωποι, όταν φτάσουν σ’ αυτό το σημείο, θα έχουν φτάσει στο τέλος της διαδρομής τους. Δεν είναι ότι απλώς δεν επιδιώκουν ή δεν αγαπούν την αλήθεια, αλλά ότι έχουν φύση-ουσία εχθρική προς την αλήθεια. Σκέψου το: Κάθε φορά που μιλάς για τα θετικά πράγματα, για αγνή κατανόηση ή για κάποιες αρχές που συμφωνούν με την αλήθεια, εκείνοι δεν ακούνε. Όσο πιο αγνά είναι τα λόγια σου τόσο χειρότερα αισθάνονται εκείνοι. Μόλις αρχίσεις να μιλάς για τις αλήθεια-αρχές, δεν μπορούν να κάτσουν σε μια μεριά και ψάχνουν τρόπους να αλλάξουν θέμα, να μετατοπίσουν το ενδιαφέρον της συζήτησης ή απλώς φεύγουν για να πάνε να πιουν νερό. Μόλις συναναστραφείς πάνω στην αλήθεια ή μιλήσεις για αυτογνωσία, νιώθουν αποστροφή και δεν θέλουν να σε ακούσουν. Θα τους έρθει να πάνε στην τουαλέτα, θα διψάσουν ή θα πεινάσουν· μπορεί να νυστάξουν, να πρέπει να πάρουν ένα τηλέφωνο ή να τακτοποιήσουν κάτι. Βρίσκουν πάντα κάποια δικαιολογία και δεν μπορούν να κάτσουν σε μια μεριά. Αν χρησιμοποιήσεις τις ίδιες μεθόδους με αυτούς και μιλήσεις για τις δηλώσεις και τις προσεγγίσεις τους, οι οποίες μόνο διαταράξεις και αναστάτωση προκαλούν, τότε θα βρουν ενέργεια και θα μπορούν να μιλάνε με τις ώρες. Αν δεν μιλάς την ίδια γλώσσα μ’ αυτούς, τότε νιώθουν απέχθεια απέναντί σου και σε αποφεύγουν. Είναι κλασικοί διάβολοι! Κάποιοι άνθρωποι, ακόμα και μέχρι σήμερα, εξακολουθούν να μην μπορούν να διακρίνουν αυτούς τους διαβόλους και πιστεύουν ότι οι συγκεκριμένοι άνθρωποι απλώς δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Πώς είναι δυνατόν να είναι τόσο αφελείς; Τελείως ανίδεοι είναι και λένε τέτοια πράγματα; Απλώς δεν επιδιώκουν την αλήθεια οι συγκεκριμένοι άνθρωποι; Όχι βέβαια, είναι μοχθηροί δαίμονες και έχουν αποστρέφονται στο έπακρο την αλήθεια. Στις συναθροίσεις έχουν μια χαρά συμπεριφορά, αλλά είναι όλα ψεύτικα. Ακούνε μήπως στ’ αλήθεια το περιεχόμενο των συναναστροφών ή τα λόγια του Θεού που διαβάζονται στις συναθροίσεις; Πόσα λόγια ακούνε αληθινά; Πόσα αποδέχονται; Σε πόσα μπορούν να υποταχθούν; Ούτε καν για τα πιο απλά και κοινά δόγματα δεν μπορούν να μιλήσουν. Οι άνθρωποι σαν κι αυτούς, όσο καιρό κι αν εργάζονται και όποιου επιπέδου επικεφαλής ή επόπτες κι αν είναι, δεν μπορούν να κάνουν κήρυγμα, ούτε να μιλήσουν για τις εμπειρίες τους. Αν κάποιος πει: «Πες μας τι γνωρίζεις σχετικά με κάτι. Ας μην είναι εμπειρία σου, πες μας μόνο τι γνωρίζεις γι’ αυτό και πώς το κατανοείς», δεν θα μπορούν να αρθρώσουν κουβέντα, λες και το στόμα τους είναι σφραγισμένο. Ούτε καν για λίγα δόγματα δεν θα μπορέσουν να μιλήσουν. Και αν τελικά καταφέρουν να αρθρώσουν με το ζόρι δυο κουβέντες για το ζήτημα, θα ακουστούν πολύ αμήχανες και παράξενες. Κάποιοι αδελφοί και αδελφές λένε: «Γιατί κάποιοι επικεφαλής, όταν κάνουν κήρυγμα, ακούγονται σαν τους δασκάλους που διαβάζουν ένα κείμενο στα παιδιά; Γιατί ακούγονται τόσο αμήχανα και παράξενα τα λόγια τους;» Είναι ανίκανοι να κηρύξουν, αυτό συμβαίνει. Και γιατί είναι ανίκανοι να κηρύξουν; Γιατί δεν κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα. Και για ποιον λόγο δεν κατέχουν την αλήθεια-πραγματικότητα; Επειδή δεν αποδέχονται την αλήθεια, μέσα τους την αποστρέφονται και αντιστέκονται απέναντι σε κάθε αρχή και δήλωση της αλήθειας. Λέμε ότι αντιστέκονται, αλλά αυτό μπορεί να μην μπορείς να το δεις εξωτερικά. Επομένως, πώς μπορείς να καταλάβεις ότι αντιστέκονται; Όποιος κι αν είναι ο τρόπος με τον οποίο συναναστρέφεται ο οίκος του Θεού πάνω στην αλήθεια, αυτοί την αρνούνται και την απορρίπτουν μέσα τους, τους προκαλεί απίστευτη απέχθεια. Όπως κι αν συναναστραφούν μαζί τους οι άλλοι σχετικά με όσα ξέρουν για την αλήθεια, εκείνοι θα σκεφτούν: «Μπορεί εσύ να το πιστεύεις αυτό, αλλά εγώ δεν το πιστεύω». Και πώς εκτιμούν αν το οτιδήποτε είναι η αλήθεια; Αν κάτι το θεωρούν καλό και σωστό, τότε πιστεύουν ότι είναι η αλήθεια. Αν μια δήλωση δεν τους αρέσει, τότε, όσο σωστή και αν είναι, δεν θα πιστέψουν ότι είναι η αλήθεια. Άρα, λοιπόν, η ουσία του ζητήματος είναι ότι κατά βάθος αντιστέκονται στην αλήθεια, την αποστρέφονται και τη μισούν. Δεν υπάρχει θέση στην καρδιά τους για την αλήθεια· τη σιχαίνονται. Κάποιοι ίσως να μην το καταλαβαίνουν αυτό και λένε: «Δεν τους βλέπω συχνά να λένε κάτι που προσβάλλει τον Θεό, που βλασφημεί την αλήθεια ή που παραβιάζει τις αλήθεια-αρχές». Υπάρχει, όμως, ένα γεγονός που καταλαβαίνουν: Κάθε συγκεκριμένη λεπτομέρεια που ορίζουν οι εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού είναι αναγκαία και διατυπώνεται για να προστατευθούν τα συμφέροντα του έργου του Θεού, η πρόοδος του εκλεκτού λαού του Θεού στη ζωή, η κανονική τάξη της εκκλησιαστικής ζωής και η κανονική διάδοση του ευαγγελικού έργου. Οι εργασιακές ρυθμίσεις σε κάθε χρονική περίοδο, καθώς και η συγκεκριμένη εφαρμογή, οργάνωση και τροποποίηση κάθε πτυχής του έργου, γίνονται με σκοπό την προστασία της κανονικής ανάπτυξης του έργου του οίκου του Θεού και, ακόμη περισσότερο, για να κατανοήσουν οι αδελφοί και οι αδελφές τις αλήθεια-αρχές και να εισέλθουν σ’ αυτές. Για να μιλήσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια, μπορεί να πει κανείς ότι όλα αυτά φέρνουν τους αδελφούς και τις αδελφές ενώπιον του Θεού και τους διευκολύνουν στην είσοδο στις αλήθεια-πραγματικότητες, ότι οδηγούν και ωθούν κάθε άνθρωπο προς τα εμπρός, κρατώντας του το χέρι την ώρα που τον διδάσκουν, τον υποστηρίζουν και τον προμηθεύουν. Ο στόχος της εφαρμογής των εργασιακών ρυθμίσεων, είτε πρόκειται για την εκτέλεση συγκεκριμένων συναναστροφών σχετικά μ’ αυτήν στις συναθροίσεις είτε για τη διάδοσή της από στόμα σε στόμα, είναι να δοθεί η δυνατότητα στον εκλεκτό λαό του Θεού να βιώσει το έργο του Θεού και να κερδίσει την αληθινή ζωή-είσοδο, ενώ πάντοτε ευνοεί τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού. Δεν υπάρχει ούτε μία ρύθμιση που να βλάπτει το έργο του οίκου του Θεού ή τη ζωή-είσοδο του εκλεκτού λαού του Θεού, ενώ ούτε μία από τις ρυθμίσεις δεν δημιουργεί διαταράξεις ή καταστροφή. Παρ’ όλα αυτά, οι αντίχριστοι ούτε σέβονται ούτε εφαρμόζουν ποτέ αυτές τις εργασιακές ρυθμίσεις· αντίθετα, τις περιφρονούν και τις θεωρούν πολύ απλοϊκές και αδιάφορες, πιστεύοντας ότι δεν είναι τόσο εντυπωσιακές όσο ο δικός τους τρόπος εργασίας και ότι, αν τις εφαρμόσουν στο έργο, το κύρος, η θέση και η φήμη τους δεν θα ωφεληθούν περισσότερο. Έτσι, δεν δίνουν ποτέ σημασία στις εργασιακές ρυθμίσεις, δεν τις αποδέχονται και φυσικά δεν τις εφαρμόζουν, αλλά αντίθετα ενεργούν με τον δικό τους τρόπο. Με δεδομένα όλα αυτά, πείτε Μου, τελικά οι αντίχριστοι απλώς δεν επιδιώκουν την αλήθεια; Από αυτό και μόνο φαίνεται ξεκάθαρα ότι μισούν την αλήθεια. Αν πούμε απλώς ότι αυτοί οι αντίχριστοι μισούν την αλήθεια, δεν αρκεί για να το διακρίνετε· αν, όμως, δείτε πώς προσεγγίζουν την εφαρμογή των εργασιακών ρυθμίσεων, θα καταλάβετε. Είναι πασιφανές ότι, όσον αφορά το πώς οι ψευδείς επικεφαλής και εργάτες προσεγγίζουν τις εργασιακές ρυθμίσεις, το πολύ πολύ να δουλεύουν μηχανικά, να μιλάνε μια φορά για τις εργασιακές ρυθμίσεις και τέλος. Δεν παρακολουθούν και δεν ελέγχουν το έργο σε δεύτερο χρόνο, ούτε εκτελούν σωστά το συγκεκριμένο έργο. Αυτοί είναι οι ψευδείς επικεφαλής, που μπορούν, τουλάχιστον, να εφαρμόσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις, να δουλέψουν μηχανικά και να τις τηρήσουν. Οι αντίχριστοι δεν μπορούν καν να τηρήσουν τις εργασιακές ρυθμίσεις, πολύ απλά δεν τις δέχονται ούτε τις εφαρμόζουν, αλλά ενεργούν όπως θέλουν αυτοί. Τι σκέφτονται; Τη θέση, τη φήμη και το κύρος τους. Σκέφτονται αν τους εκτιμά ο Άνωθεν, πόσοι αδελφοί και αδελφές τούς υποστηρίζουν, πόσοι άνθρωποι τους έχουν στην καρδιά τους, πόσους ανθρώπους διαφεντεύουν ακριβώς επειδή κυβερνούν την καρδιά τους, και πόσους ανθρώπους έχουν του χεριού τους. Αυτά τα πράγματα τους ενδιαφέρουν. Δεν σκέφτονται ποτέ πώς να ποτίσουν ή να προμηθεύσουν τους αδελφούς και τις αδελφές ώστε να θεμελιωθούν στην αληθινή οδό, ούτε, βέβαια, τους απασχολεί πώς προχωράει η ζωή-είσοδος των αδελφών και η εκτέλεση των καθηκόντων τους, είτε μιλάμε για τη διάδοση του ευαγγελίου είτε για άλλου είδους καθήκοντα, ή αν μπορούν να δράσουν σύμφωνα με τις αρχές, ενώ δεν τους ένοιαξε ποτέ το πώς θα οδηγήσουν τους αδελφούς και τις αδελφές ενώπιον του Θεού. Δεν τους νοιάζει τίποτα απ’ όλα αυτά. Όλα αυτά τα γεγονότα δεν είναι προφανή; Δεν βλέπετε συχνά όλες αυτές τις εκδηλώσεις στους αντίχριστους; Φτάνουν ή δεν φτάνουν όλα αυτά για να αποδείξουν ότι αυτοί οι άνθρωποι μισούν την αλήθεια; (Φτάνουν.) Τα μόνα πράγματα για τα οποία νοιάζεται ένας αντίχριστος ανά πάσα στιγμή είναι η θέση, η φήμη και το κύρος. Ας υποθέσουμε ότι βάζεις έναν αντίχριστο για επικεφαλής της εκκλησιαστικής ζωής, για να βοηθήσει τους αδελφούς και τις αδελφές να ζήσουν μια σωστή εκκλησιαστική ζωή, να καταλάβουν την αλήθεια και να θέσουν τα θεμέλιά τους ενώ ζουν την εκκλησιαστική ζωή, να αποκτήσουν αληθινή πίστη στον Θεό, να προσέλθουν ενώπιον του Θεού και να κερδίσουν την ικανότητα να ζουν αυτόνομα, καθώς και την πίστη που χρειάζεται για να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους. Αν τα καταφέρει, τότε θα δημιουργηθούν κάποιες εφεδρικές δυνάμεις για το έργο της διάδοσης του ευαγγελίου στον οίκο του Θεού και θα παρέχονται συνέχεια όλο και περισσότεροι ταλαντούχοι εργάτες για να εκτελούν καθήκοντα σχετικά με τη διάδοση του ευαγγελίου. Ο αντίχριστος αυτά θα σκεφτόταν; Δεν υπάρχει περίπτωση να σκεφτόταν έτσι. Θα έλεγε: «Τι με νοιάζει η εκκλησιαστική ζωή; Αν ζουν όλοι ολόψυχα την εκκλησιαστική ζωή και διαβάζουν τα λόγια του Θεού και καταλάβουν την αλήθεια, ποιος θα υπακούει στις εντολές μου; Για μένα ποιος θα ενδιαφερθεί; Ποιος θα μου δώσει προσοχή; Δεν γίνεται να τους αφήσω όλους να εστιάζουν διαρκώς στην εκκλησιαστική ζωή ή να τους γίνει έμμονη ιδέα. Αν αρχίσουν όλοι να διαβάζουν συνέχεια τα λόγια του Θεού και αν προσέλθουν όλοι ενώπιόν Του, τότε γύρω μου ποιος θα μείνει;» Αυτή δεν είναι η στάση ενός αντίχριστου; (Ναι.) Οι αντίχριστοι νομίζουν ότι, αν επικεντρωθούν στο να εφοδιάζουν τους αδελφούς και τις αδελφές για να κερδίσουν την αλήθεια και τη ζωή, κάτι τέτοιο θα έβλαπτε τις δικές τους επιδιώξεις για κύρος, κέρδος και θέση. Σκέφτονται μέσα τους: «Αν αφιερώσω όλον μου τον χρόνο στο να ασχολούμαι με τους αδελφούς και τις αδελφές, θα μου μείνει καθόλου χρόνος για να επιδιώξω το κύρος, το κέρδος και τη θέση; Αν αρχίσουν όλοι να υμνούν το όνομα του Θεού και να Τον ακολουθούν, τότε δεν θα μείνει κανένας που να με υπακούει. Πόσο άβολα θα ένιωθα!» Τέτοιο πρόσωπο έχει ένας αντίχριστος. Οι αντίχριστοι όχι απλά δεν επιδιώκουν την αλήθεια, αλλά και την αποστρέφονται πέρα ως πέρα. Συνειδητά και υποκειμενικά δεν θα πουν: «Μισώ την αλήθεια, μισώ τον Θεό και μισώ όλες τις εργασιακές ρυθμίσεις, τις δηλώσεις και τις πρακτικές που είναι προς όφελος των αδελφών». Δεν πρόκειται να πουν κάτι τέτοιο. Απλά υιοθετούν συγκεκριμένες προσεγγίσεις και συμπεριφορές που πάνε κόντρα στις εργασιακές ρυθμίσεις του οίκου του Θεού. Και η ουσία αυτών των προσεγγίσεων και συμπεριφορών είναι ότι ενεργούν όπως θέλουν εκείνοι και κάνουν όλους τους άλλους να τους ακούνε και να υπακούνε σ’ αυτούς. Επομένως, ό,τι κι αν κάνει ο οίκος του Θεού, δεν πρόκειται να το σεβαστούν. Έτσι δεν είναι; (Έτσι.) Έχουμε συναναστραφεί αρκετά κατά το παρελθόν σχετικά με αυτές τις εκδηλώσεις των αντίχριστων. Έχετε μικρό ανάστημα και η κατανόησή σας για την αλήθεια είναι ρηχή· παρόλο που οι αντίχριστοι έχουν κάνει τόσο κακό μπροστά στα μάτια σας, εσείς δεν έχετε πάρει χαμπάρι. Είστε χαζοί και αξιολύπητοι, αναίσθητοι και ανόητοι, φτωχοί και τυφλοί. Αυτές είναι οι αληθινές σας εκδηλώσεις και το αληθινό σας ανάστημα. Παρά τα τόσα προβλήματα και την τόσο μεγάλη ζημιά που προκαλούν οι αντίχριστοι στο έργο του οίκου του Θεού, εξακολουθούν να υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι πρέπει να χρησιμοποιηθούν για να παρέχουν υπηρεσίες. Η χρήση τους έχει φέρει περισσότερο κακό παρά καλό, αλλά εσείς δεν αντιλαμβάνεστε ότι πρέπει να τους απαλλάξετε απ’ τα καθήκοντά τους και να τους χειριστείτε. Πόσα χρόνια πρέπει να περάσουν μέχρι να αλλάξει το ανάστημά σας και αυτές οι ιδέες σας; Κάποιοι υπερηφανεύονται συνεχώς: «Είμαι άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια». Όταν, όμως, συναντούν αντίχριστους, δεν μπορούν να τους διακρίνουν, ενώ μπορεί ακόμη και να τους ακολουθήσουν. Πού είναι οι εκδηλώσεις πως επιδιώκουν την αλήθεια; Τόσα κηρύγματα έχουν ακούσει και ακόμα δεν έχουν διάκριση. Ωραία, θα ολοκληρώσω εδώ τη συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτό το θέμα και αμέσως μετά θα μιλήσουμε για το κύριο θέμα μας.