Είναι σαφές ποιες αρχές πρέπει να ακολουθεί κανείς και ποια φορτία πρέπει να εγκαταλείψει όσον αφορά το πώς να χειρίζεται τις προσδοκίες των γονιών του; (Ναι.) Ποια ακριβώς φορτία κουβαλούν, λοιπόν, σ’ αυτόν τον τομέα οι άνθρωποι; Είναι υποχρεωμένοι να ακούνε τους γονείς τους και να τους επιτρέπουν να ζουν μια καλή ζωή· οι γονείς τους τα κάνουν όλα για το δικό τους καλό· και για να είναι σωστοί ως παιδιά, πρέπει να κάνουν ό,τι τους λένε οι γονείς τους. Είναι, επίσης, αναγκασμένοι, όταν έχουν πια ενηλικιωθεί, να κάνουν διάφορα πράγματα για τους γονείς τους, να ανταποδίδουν την καλοσύνη τους, να είναι σωστοί απέναντί τους ως παιδιά, να τους συντροφεύουν, να μην τους στεναχωρούν ούτε να τους απογοητεύουν και να κάνουν τα πάντα για να περιορίσουν τα βάσανά τους στο ελάχιστο ή ακόμη και να τα εξαλείψουν εντελώς. Αν δεν μπορέσεις να το πετύχεις αυτό, είσαι αχάριστος, δεν είσαι σωστό παιδί, σου αξίζει να σε χτυπήσει κεραυνός και να νιώσεις την περιφρόνηση των άλλων, και είσαι κακός άνθρωπος. Αυτά είναι τα φορτία σου; (Ναι.) Αφού οι άνθρωποι έχουν αυτά τα φορτία, πρέπει να αποδεχτούν την αλήθεια και να τα αντιμετωπίσουν σωστά. Ο μόνος τρόπος να εγκαταλειφθούν και να αλλάξουν αυτά τα φορτία και οι λανθασμένες σκέψεις και απόψεις είναι η αποδοχή της αλήθειας. Υπάρχει κάποιο άλλο μονοπάτι να ακολουθήσεις αν δεν αποδεχτείς την αλήθεια; (Όχι.) Είτε, λοιπόν, μιλάμε για την εγκατάλειψη των φορτίων της οικογένειας είτε αυτών της σάρκας, όλα ξεκινούν με το να αποδεχτείς τις σωστές σκέψεις και απόψεις, και να αποδεχτείς την αλήθεια. Και μόλις αρχίσεις να αποδέχεσαι την αλήθεια, σιγά σιγά θα διαλύονται αυτές οι λανθασμένες σκέψεις και απόψεις μέσα σου, θα τις διακρίνεις και θα τις καταλαβαίνεις και στη συνέχεια, μία μία, θα τις απορρίπτεις. Την ώρα που διαλύονται αυτές οι λανθασμένες σκέψεις και απόψεις και εσύ τις διακρίνεις και στη συνέχεια τις εγκαταλείπεις και τις απορρίπτεις, σιγά σιγά θα αλλάζεις στάση και προσέγγιση απέναντι σ’ αυτά τα ζητήματα. Σταδιακά, αυτές οι σκέψεις που προέρχονται από την ανθρώπινη συνείδησή σου ή από τα ανθρώπινα συναισθήματά σου θα αποδυναμωθούν· δεν θα σε ενοχλούν και ούτε θα σε δεσμεύουν πλέον βαθιά μες στο μυαλό σου, δεν θα ελέγχουν και ούτε θα επηρεάζουν τη ζωή σου, ούτε θα επηρεάζουν την εκτέλεση του καθήκοντός σου. Για παράδειγμα, αν έχεις αποδεχτεί τις σωστές σκέψεις και απόψεις και τη συγκεκριμένη πτυχή της αλήθειας, τότε όταν ακούσεις ότι πέθαναν οι γονείς σου, απλώς θα κλάψεις γι’ αυτούς, χωρίς να σκεφτείς ότι τόσα χρόνια δεν ξεπλήρωσες το καλό που σου έκαναν και σε μεγάλωσαν, ότι τους έκανες να υποφέρουν πολύ, ότι δεν τους ξεπλήρωσες καθόλου ή ότι δεν τους προσέφερες μια καλή ζωή. Θα πάψεις να κατηγορείς τον εαυτό σου γι’ αυτά τα πράγματα. Αντίθετα, οι εκφράσεις σου θα είναι κανονικές και θα προέρχονται από τις ανάγκες των κανονικών ανθρώπινων συναισθημάτων· θα κλάψεις και στη συνέχεια θα νιώσεις και λίγη νοσταλγία γι’ αυτούς. Αυτά τα πράγματα γρήγορα θα είναι φυσικά και φυσιολογικά, και σύντομα θα συνεχίσεις κανονικά τη ζωή σου και την εκτέλεση των καθηκόντων σου, χωρίς να σε προβληματίζει το ζήτημα αυτό. Αν, όμως, δεν αποδεχτείς αυτές τις αλήθειες, τότε, όταν μάθεις ότι πέθαναν οι γονείς σου, δεν θα σταματάς με τίποτα να κλαις. Θα τους λυπηθείς, επειδή σε όλη τους τη ζωή περνούσαν δυσκολίες και επειδή μεγάλωσαν ένα παιδί που δεν ήταν καθόλου εντάξει απέναντί τους· στις αρρώστιες τους, δεν ήσουν στο προσκέφαλό τους για να τους φροντίσεις, ενώ όταν πέθαναν, δεν έκλαψες στην κηδεία τους ούτε πένθησες μετά· τους απογοήτευσες και δεν τους προσέφερες μια καλή ζωή. Θα ζεις για πολύ καιρό με αυτές τις ενοχές και, κάθε φορά που θα το σκέφτεσαι, θα κλαις και θα πονάει η καρδιά σου. Όποτε συναντάς παρόμοιες περιστάσεις ή ανθρώπους, γεγονότα και πράγματα, θα σου προκαλείται μια συναισθηματική αντίδραση· και μπορεί αυτές οι ενοχές να σε συνοδεύουν για όλη σου τη ζωή. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί δεν αποδέχτηκες ποτέ την αλήθεια ή τις σωστές σκέψεις και απόψεις στη ζωή σου, αλλά συνέχισαν να κυριαρχούν πάνω σου οι παλιές σου σκέψεις και απόψεις, επηρεάζοντας τη ζωή σου. Θα περάσεις, λοιπόν, την υπόλοιπη ζωή σου μέσα στον πόνο εξαιτίας του θανάτου των γονιών σου. Οι συνέπειες αυτού του διαρκούς πόνου θα είναι πολύ μεγαλύτερες από λίγη δυσφορία της σάρκας· θα επηρεάσουν τη ζωή σου, τη στάση σου απέναντι στην εκτέλεση των καθηκόντων σου, απέναντι στο έργο της εκκλησίας, απέναντι στον Θεό, καθώς και απέναντι σε κάθε άνθρωπο και κάθε ζήτημα που αγγίζει την ψυχή σου. Ενδέχεται, επίσης, να χάσεις το κουράγιο και το θάρρος σου απέναντι σε ακόμη περισσότερα ζητήματα, να απελπιστείς και να γίνεις παθητικός, να χάσεις την πίστη σου στη ζωή, τον ενθουσιασμό σου και το κίνητρο να κάνεις το οτιδήποτε, και άλλα παρόμοια. Με το πέρασμα του χρόνου, οι επιπτώσεις δεν θα αφορούν μόνο την απλή καθημερινότητά σου, αλλά θα επηρεάσουν και τη στάση σου απέναντι στην εκτέλεση των καθηκόντων σου, αλλά και το μονοπάτι που θα ακολουθήσεις στη ζωή σου, πράγμα πολύ επικίνδυνο. Ο κίνδυνος αυτός μπορεί να έχει ως συνέπεια να μην μπορείς να εκτελέσεις επαρκώς τα καθήκοντά σου ως δημιουργήματος, ενώ μπορεί μέχρι και να τα αφήσεις μισοτελειωμένα ή να αναπτύξεις μια διάθεση και στάση αντίστασης απέναντι σ’ αυτά. Με λίγα λόγια, είναι αναπόφευκτο ότι με τον καιρό αυτή η κατάσταση θα χειροτερέψει και θα οδηγήσει την όρεξή σου, τα συναισθήματά σου και τη νοοτροπία σου να εξελιχθούν αρνητικά. Το καταλαβαίνεις; (Ναι.) Η σημερινή συναναστροφή σχετικά με αυτά τα θέματα σου λέει, από τη μία, να διαμορφώσεις μέσα σου σωστές σκέψεις και απόψεις, με πηγή την ουσία αυτών των ίδιων των θεμάτων. Επειδή έτσι ακριβώς είναι η αιτία και η ουσία, πρέπει οι άνθρωποι να τις καταλάβουν και να μην τους εξαπατούν αυτές οι απεικονίσεις ή οι σκέψεις και απόψεις που προέρχονται από τα συναισθήματα και την παρορμητικότητα. Αυτή είναι μία πτυχή. Η άλλη πτυχή αφορά το γεγονός ότι μόνο έτσι μπορούν οι άνθρωποι να αποφύγουν τις παρακάμψεις και τις παρεκκλίσεις και, αντίθετα, να ζήσουν τη ζωή όπως έρχεται σε ένα περιβάλλον το οποίο κυβερνά και ενορχηστρώνει ο Θεός. Ανακεφαλαιώνοντας, οι άνθρωποι μπορούν να αποβάλουν αυτά τα φορτία που τους έχουν φορτώσει οι γονείς τους, να τα εγκαταλείψουν και να μπορέσουν να υποταχθούν στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού μόνο αν αποδεχτούν αυτές τις σωστές σκέψεις και απόψεις και τις χρησιμοποιήσουν ως οδηγό. Αν το κάνει κανείς αυτό, μπορεί να ζει πιο ελεύθερα και χωρίς περιορισμούς, μέσα στη γαλήνη και τη χαρά, και να μην τον καθοδηγούν διαρκώς οι επιπτώσεις της παρορμητικότητας, των συναισθημάτων ή της συνείδησης. Καταλαβαίνετε τώρα λίγο, μετά από τόσα που έχουμε συζητήσει, τα φορτία που δημιουργούν στους ανθρώπους οι προσδοκίες των γονιών τους; (Ναι.) Τώρα που το κατανοήσατε με κάποια ακρίβεια, δεν νιώθετε το πνεύμα σας πολύ πιο ήρεμο και απελευθερωμένο; (Ναι.) Όταν καταλαβαίνεις, αποδέχεσαι και υποτάσσεσαι στ’ αλήθεια, τότε απελευθερώνεται το πνεύμα σου. Αν συνεχίσεις να αντιστέκεσαι και να αρνείσαι, ή αν αντιμετωπίζεις αυτές τις αλήθειες ως απλή θεωρία και δεν διαμορφώνεις την άποψή σου γι’ αυτά τα πράγματα με βάση τα γεγονότα, τότε πολύ δύσκολα θα τα εγκαταλείψεις. Θα μπορείς να αντιμετωπίσεις αυτά τα ζητήματα ενεργώντας μόνο σύμφωνα με τις ενορχηστρώσεις των σκέψεων και των συναισθημάτων της σάρκας· τελικά, θα ζεις παγιδευμένος απ’ αυτά τα συναισθήματα, μέσα στον πόνο και τη θλίψη, και δεν θα μπορεί κανείς να σε σώσει. Όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν αυτά τα θέματα παγιδευμένοι από αυτά τα συναισθήματα, δεν έχουν καμία διέξοδο. Μόνο αν αποδεχτείς την αλήθεια μπορείς να απελευθερωθείς από τον εγκλωβισμό και τα δεσμά των συναισθημάτων, έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Οι γονείς, εκτός από διάφορες προσδοκίες και προσεγγίσεις για το τι θα σπουδάσουν και τι επάγγελμα θα επιλέξουν τα παιδιά τους, έχουν και διάφορες προσδοκίες σχετικά με τον γάμο τους, έτσι δεν είναι; Πείτε Μου, παρακαλώ, μερικές από αυτές τις προσδοκίες. (Οι γονείς λένε συνήθως στις κόρες τους ότι ο μελλοντικός τους σύζυγος πρέπει οπωσδήποτε να είναι πλούσιος, να έχει σπίτι και αυτοκίνητο και να μπορεί να τις φροντίσει. Πρέπει, δηλαδή, να μπορεί να καλύψει τις υλικές ανάγκες της κόρης τους και επίσης να έχει αίσθημα ευθύνης. Με αυτά τα κριτήρια γίνεται η επιλογή συζύγου.) Κάποια απ’ αυτά που λένε οι γονείς πηγάζουν από τις εμπειρίες τους. Αν και αυτό που σκέφτονται είναι το συμφέρον σου, δεν παύουν να υπάρχουν κάποια θεματάκια. Διατηρούν τις δικές τους απόψεις και προτιμήσεις σε ό,τι αφορά τις προσδοκίες τους για τον γάμο σου. Έχουν την απαίτηση τα παιδιά τους να παντρευτούν κάποιον που να έχει, τουλάχιστον, λεφτά, θέση και ικανότητες, αλλά και να μπορεί να επιβάλλεται ώστε εκτός σπιτιού να μην τον κάνουν ό,τι θέλουν οι άλλοι. Και στην περίπτωση που εσύ δέχεσαι εκφοβισμό, πρέπει αυτός ο άνθρωπος να μπορεί να τους αντισταθεί και να σε προστατέψει. Εσύ μπορεί να πεις: «Δεν με νοιάζει. Δεν με ενδιαφέρουν τόσο τα υλικά αγαθά. Το μόνο που θέλω είναι να βρω κάποιον που να με αγαπάει και που να τον αγαπώ κι εγώ». Οι γονείς σου σου απαντάνε: «Γιατί τόση χαζομάρα; Γιατί τόση αφέλεια; Είσαι νέο παιδί και δεν έχεις εμπειρία, δεν καταλαβαίνεις πόσο δύσκολη είναι η ζωή. Έχεις ακούσει ποτέ το ρητό “Για ένα φτωχό ζευγάρι, όλα πάνε στραβά”; Στη ζωή, χρειάζεσαι λεφτά για τούτο και για κείνο· νομίζεις ότι χωρίς λεφτά θα έχεις καλή ζωή; Πρέπει να βρεις έναν άνθρωπο πλούσιο και ικανό». Κι εσύ απαντάς: «Αφού και οι πλούσιοι και ικανοί άνθρωποι δεν είναι αξιόπιστοι». Σου απαντάνε: «Και να μην είναι αξιόπιστοι, χρειάζεται πρώτα να καλύψεις τις βασικές σου ανάγκες. Θα τρως και θα φοράς ό,τι θες, θα έχεις πάντα γεμάτο στομάχι και ωραία ρούχα και όλοι θα σε ζηλεύουν». Απαντάς: «Ναι, αλλά στην ψυχή μου δεν θα ένιωθα ευτυχία». Σ’ αυτό σου απαντούν: «Και τι είναι η ψυχή; Πού είναι; Τι κι αν η ψυχή σου δεν είναι ευτυχισμένη; Το μόνο που μετράει είναι να νιώθεις άνετα σωματικά!» Κάποιοι άνθρωποι, τη δεδομένη στιγμή της ζωής τους, δεν θέλουν να παντρευτούν. Αν και βρίσκονται σε αρκετά μεγάλη ηλικία, δεν θέλουν να κάνουν κάποια σχέση, πόσο μάλλον να παντρευτούν. Κι έτσι οι γονείς τους ανησυχούν και τους παροτρύνουν όλη την ώρα να παντρευτούν. Τους κανονίζουν ραντεβού στα τυφλά και τους συστήνουν πιθανούς συζύγους. Κάνουν ό,τι περνάει απ’ το χέρι τους για να βρουν γρήγορα στα παιδιά τους κάποιον αξιοσέβαστο και που να τους ταιριάζει για γάμο· αλλά και να μην τους ταιριάζει, θα πρέπει τουλάχιστον να έχει καλά προσόντα, όπως για παράδειγμα να έχει τελειώσει πανεπιστήμιο, να έχει μεταπτυχιακό ή διδακτορικό, ή αλλιώς να έχει σπουδάσει στο εξωτερικό. Κάποιοι δεν αντέχουν τη γκρίνια των γονιών τους. Στην αρχή, το βρίσκουν υπέροχο που είναι ανύπαντροι και έχουν μόνο τον εαυτό τους να φροντίσουν. Ειδικά από τη στιγμή που πίστεψαν στον Θεό, είναι καθημερινά πολύ απασχολημένοι με την εκτέλεση των καθηκόντων τους και δεν προλαβαίνουν να σκεφτούν τέτοια πράγματα, οπότε δεν βγαίνουν ραντεβού και δεν σκοπεύουν να παντρευτούν. Δεν μπορούν, όμως, να ξεφύγουν από τον έλεγχο των γονιών τους, οι οποίοι διαφωνούν και συνεχώς τους παρακινούν και τους πιέζουν. Με το που τους συναντήσουν, αρχίζουν να γκρινιάζουν: «Έχεις κάποια σχέση; Σου αρέσει κανένας; Άντε, φέρ’ τον γρήγορα στο σπίτι, να τον δούμε και να σου πούμε. Αν είναι κατάλληλος, παντρέψου τον πριν σε πάρουν τα χρόνια! Οι γυναίκες δεν παντρεύονται μετά τα τριάντα και οι άνδρες δεν ψάχνουν για σύζυγο μετά τα τριάντα πέντε. Τι θέλεις να κάνεις, να γυρίσεις τον κόσμο ανάποδα; Αν δεν παντρευτείς, ποιος θα σε γηροκομήσει;» Oι γονείς ανησυχούν και ασχολούνται μ’ αυτό όλη την ώρα, θέλουν να βρεις κάποιον που να είναι έτσι κι έτσι, σε πιέζουν να παντρευτείς οπωσδήποτε. Και όταν τελικά παντρευτείς, αρχίζουνε πάλι: «Άντε, κάντε ένα παιδάκι τώρα που δεν έχω γεράσει ακόμα. Θα σου το φροντίζω εγώ». Εσύ λες: «Δεν είναι ανάγκη να φροντίσεις εσύ τα παιδιά μου. Μην αγχώνεσαι». Τότε σου απαντούν: «Τι εννοείς “να μην αγχώνομαι”; Κάνε γρήγορα παιδί! Μόλις γεννηθεί, θα το φροντίζω εγώ για σένα. Και μόλις μεγαλώσει λίγο, τότε ας το αναλάβεις εσύ». Όποιες κι αν είναι οι προσδοκίες των γονιών για τα παιδιά τους, όποια κι αν είναι η στάση τους και είτε είναι είτε δεν είναι σωστές οι προσδοκίες αυτές, τα παιδιά τις νιώθουν πάντοτε σαν ένα φορτίο. Αν τους ακούσουν, θα νιώσουν δυσάρεστα και θα αισθανθούν δυστυχισμένα. Αν δεν τους ακούσουν, μετά θα έχουν τύψεις: «Δεν έχουν άδικο οι γονείς μου. Είναι πολύ μεγάλοι σε ηλικία και δεν θα προλάβουν να με δουν να παντρεύομαι ή να κάνω παιδιά. Με παρακινούν να παντρευτώ και να κάνω παιδιά επειδή στεναχωριούνται. Είναι και δική τους ευθύνη αυτό». Από αυτήν την άποψη, λοιπόν, οι άνθρωποι κατά βάθος έχουν την αόριστη αίσθηση ότι οι προσδοκίες των γονιών τους είναι πάντα ένα φορτίο γι’ αυτά. Δεν τους φαίνεται σωστό όλο αυτό, είτε υπακούσουν είτε όχι και, σε κάθε περίπτωση, θεωρούν ότι, αν παρακούσουν τις απαιτήσεις ή τις επιθυμίες των γονιών τους, θα έχουν κάνει κάτι εξαιρετικά επαίσχυντο και ανήθικο. Πρόκειται για ένα ζήτημα που βαραίνει τη συνείδησή τους. Κάποιοι γονείς, μάλιστα, παρεμβαίνουν στη ζωή των παιδιών τους: «Γρήγορα, παντρέψου και κάνε παιδιά. Πρώτα να μου κάνεις έναν μεγάλο, γερό εγγονό». Προσπαθούν έτσι να παρέμβουν ακόμη και στο φύλο του μωρού. Κάποιοι γονείς επίσης λένε: «Έχεις ήδη κοριτσάκι, άντε, γρήγορα, κάνε μου και ένα αγοράκι, θέλω να έχω και εγγονή και εγγονό. Οι δύο σας είστε όλη μέρα απασχολημένοι με την πίστη στον Θεό και την εκτέλεση των καθηκόντων σας. Δεν κάνετε αυτό που πρέπει· είναι μεγάλη υπόθεση το να κάνετε παιδιά. Δεν ξέρεις το ρητό: “Από τις τρεις ασέβειες προς τους γονείς, η χειρότερη είναι το να μην έχεις κληρονόμο”; Θεωρείς ότι φτάνει να έχεις μόνο μια κόρη; Γρήγορα, κάνε μου κι έναν εγγονό! Είσαι το μοναχοπαίδι μας· αν δεν μου χαρίσεις εγγονό, δεν θα χαθεί το όνομα της οικογένειάς μας;» Εσύ σκέφτεσαι: «Ακριβώς, δεν θα απογοητεύσω τους προγόνους μου αν τελειώσει σ’ εμένα το όνομα της οικογένειας;» Είναι, λοιπόν, λάθος να μην παντρευτείς, και λάθος είναι και το να παντρευτείς χωρίς να κάνεις παιδιά· αλλά ακόμα και να κάνεις, δεν φτάνει να κάνεις κόρη, πρέπει να κάνεις και γιο. Κάποιοι κάνουν γιο για πρώτο παιδί, αλλά οι γονείς τους λένε: «Ένας δεν φτάνει. Κι αν γίνει κάτι; Κάνε κι άλλον έναν για να κάνουν παρέα». Ο λόγος των γονιών, όταν αφορά τα παιδιά τους, είναι νόμος. Μπορούν να γίνουν εντελώς παράλογοι, να εκφράσουν την πιο διεστραμμένη λογική, και τα παιδιά τους τα έχουν χαμένα και δεν ξέρουν πώς να τους αντιμετωπίσουν. Οι γονείς παρεμβαίνουν στη ζωή, στη δουλειά, στον γάμο και στη στάση των παιδιών τους απέναντι σε διάφορα πράγματα και τους ασκούν κριτική για όλα αυτά. Το μόνο που μπορούν να κάνουν τα παιδιά είναι να καταπιούν την οργή τους. Δεν μπορούν ούτε να κρυφτούν από τους γονείς τους ούτε να τους αγνοήσουν. Εφόσον δεν μπορούν να μαλώσουν ή να διαπαιδαγωγήσουν τους ίδιους τους τους γονείς, τι μπορούν να κάνουν; Τα ανέχονται όλα αυτά, προσπαθούν να τους βλέπουν όσο το δυνατόν σπανιότερα και, αν είναι απολύτως απαραίτητο να τους συναντήσουν, δεν αναφέρουν αυτά τα ζητήματα· αν τους τα αναφέρουν, σταματάνε αμέσως την κουβέντα και τρέχουν να κρυφτούν. Κάποιοι, όμως, με στόχο να ανταποκριθούν στις προσδοκίες των γονιών τους και να μην τους απογοητεύσουν, συμφωνούν με τις απαιτήσεις τους. Μπορεί να σπεύσεις, αν και δεν το θες, να βγεις ραντεβού, να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά. Ωστόσο, δεν αρκεί ένα παιδί· πρέπει να κάνεις πολλά. Αυτό το κάνεις για να ικανοποιήσεις τις απαιτήσεις των γονιών σου, για να είναι εκείνοι χαρούμενοι κι ευτυχισμένοι. Είτε μπορείς είτε δεν μπορείς να ικανοποιήσεις τις επιθυμίες των γονιών σου, αυτές οι απαιτήσεις που έχουν θα ήταν πρόβλημα για κάθε παιδί. Δεν κάνουν κάτι παράνομο και δεν μπορείς να τους ασκήσεις κριτική, να μιλήσεις σε κανέναν άλλον γι’ αυτό ή να τους βάλεις μυαλό. Και όσο συνεχίζει αυτή η κατάσταση, το ζήτημα μετατρέπεται σε φορτίο για σένα. Νιώθεις διαρκώς ότι, αν δεν καταφέρεις να εκπληρώσεις τις απαιτήσεις των γονιών σου να παντρευτείς και να κάνεις παιδιά, δεν θα μπορέσεις να αντικρίσεις με καθαρή συνείδηση αυτούς και τους προγόνους σου. Εάν δεν έχεις ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των γονιών σου, δηλαδή δεν έχεις κάποια σχέση, δεν έχεις παντρευτεί, δεν έχεις κάνει παιδιά και δεν έχεις συνεχίσει το όνομα της οικογένειάς σου, όπως αυτοί σου ζήτησαν, θα νιώθεις μεγάλη πίεση. Ο μόνος τρόπος να ηρεμήσεις λίγο είναι να σου πουν οι γονείς σου ότι δεν πρόκειται να παρέμβουν σε τέτοια θέματα και ότι είσαι ελεύθερος να ενεργήσεις όπως σου τα φέρει η τύχη. Αν, όμως, τα σχόλια των υπόλοιπων συγγενών σου, των φίλων σου, των συμμαθητών σου, των συναδέλφων σου και όλων των άλλων είναι καταδικαστικά για σένα και όλοι αυτοί μιλάνε για σένα πίσω από την πλάτη σου, τότε είναι και αυτό φορτίο. Όταν είσαι ανύπαντρος στα είκοσι πέντε, δεν το θεωρείς και τόσο σημαντικό, αλλά όταν φτάσεις στα τριάντα, αρχίζεις να πιστεύεις ότι κάτι δεν πάει και τόσο καλά, οπότε αποφεύγεις αυτούς τους συγγενείς και δεν αναφέρεις το ζήτημα. Και αν έχεις φτάσει τριάντα πέντε και είσαι ακόμα ανύπαντρος, οι άνθρωποι θα σου πουν: «Γιατί δεν έχεις παντρευτεί; Έχεις κάποιο πρόβλημα; Είσαι λίγο περίεργο άτομο, ε;» Στην περίπτωση που έχεις παντρευτεί και δεν θέλεις παιδιά, θα σου πουν: «Γιατί δεν έκανες παιδιά μετά τον γάμο; Άλλοι παντρεύονται και κάνουν κοριτσάκι και μετά αγοράκι ή πρώτα γιο και μετά κόρη. Εσύ γιατί δεν θες παιδιά; Τι πρόβλημα έχεις; Δεν έχεις καθόλου ανθρώπινα αισθήματα; Είσαι νορμάλ άνθρωπος εσύ;» Αυτά τα ζητήματα, είτε προέρχονται από τους γονείς είτε από την κοινωνία, μετατρέπονται σε φορτίο για σένα σε διάφορα περιβάλλοντα και υπόβαθρα. Θεωρείς ότι εσύ κάνεις λάθος, ειδικά σε μια συγκεκριμένη ηλικία. Αν, για παράδειγμα, είσαι από τριάντα έως πενήντα χρονών και δεν έχεις παντρευτεί ακόμα, τότε δεν τολμάς να γνωρίσεις κόσμο. Λένε οι άλλοι: «Αυτή η γυναίκα δεν έχει παντρευτεί ολόκληρη τη ζωή της, είναι γεροντοκόρη, κανείς δεν τη θέλει, δεν πρόκειται να την παντρευτεί κανείς». «Όλη του τη ζωή, αυτός ο τύπος δεν παντρεύτηκε ποτέ». «Γιατί δεν παντρεύτηκε, άραγε;» «Ποιος ξέρει, μπορεί να έχει κάποιο πρόβλημα». Εσύ σκέφτεσαι: «Αφού δεν έχω κανένα πρόβλημα, γιατί δεν έχω παντρευτεί; Δεν άκουσα αυτά που μου έλεγαν οι γονείς μου και τους απογοητεύω». Οι άνθρωποι λένε: «Αυτός ο τύπος είναι ανύπαντρος, αυτή η κοπέλα είναι ανύπαντρη. Κοίτα τους καημένους τους γονείς. Άλλοι γονείς έχουν εγγόνια και δισέγγονα, αλλά αυτό το παιδί είναι ακόμα ανύπαντρο. Μάλλον οι πρόγονοί του έχουν κάνει κάτι τρομερό, ε; Με την κατάσταση αυτήν, δεν θα μείνει η οικογένεια χωρίς απόγονο; Δεν θα υπάρχει κανείς για να συνεχίσει το οικογενειακό όνομα. Τι τρέχει μ’ αυτήν την οικογένεια;» Όσο ανυποχώρητη στάση κι αν έχεις τώρα, εφόσον είσαι ένας θνητός, συνηθισμένος άνθρωπος και δεν κατέχεις αρκετό μέρος της αλήθειας για να κατανοήσεις το ζήτημα αυτό, αργά ή γρήγορα θα σε προβληματίσει και θα σε αναστατώσει. Στη σημερινή εποχή, είναι πάρα πολλοί οι άνθρωποι που παραμένουν ανύπαντροι στα τριάντα τέσσερα και στα τριάντα πέντε τους και δεν τρέχει και τίποτα. Από τα κει και πάνω, όμως, δεν υπάρχουν τόσο πολλοί ανύπαντροι. Εφόσον εκεί κυμαίνεται περίπου η ηλικία των ανύπαντρων, αν είσαι κάτω από τριάντα πέντε χρονών, μπορεί να σκέφτεσαι: «Φυσικό είναι να μην είμαι παντρεμένος, κανένας δεν το σχολιάζει αυτό. Αν θέλουν να πουν τίποτα οι γονείς μου, ας το πουν. Δεν έχω να φοβηθώ κάτι». Μόλις, όμως, πατήσεις τα τριάντα πέντε, όλοι αρχίζουν και σε βλέπουν με άλλο μάτι. Θα σε πουν ανύπαντρο, εργένη ή, αν είσαι γυναίκα, θα πουν ότι έχεις μείνει στο ράφι και αυτό θα είναι ανυπόφορο. Το συγκεκριμένο ζήτημα, λοιπόν, θα γίνει το φορτίο σου. Αν δεν αποκτήσεις σαφή κατανόηση ή σαφείς αρχές άσκησης για το ζήτημα, τότε αργά ή γρήγορα θα αρχίσει να σε ενοχλεί ή θα αναστατώσει τη ζωή σου κάποια συγκεκριμένη στιγμή. Δεν υπάρχουν σ’ αυτό κάποιες αλήθειες που πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι; (Ναι.)

Και ποιες αλήθειες πρέπει να κατανοήσουν οι άνθρωποι για να εγκαταλείψουν τα φορτία που φέρνουν ο γάμος και τα παιδιά; Καταρχάς, η επιλογή συζύγου γίνεται με βάση την ανθρώπινη βούληση; (Όχι.) Δεν μπορείς απλώς να πας να γνωρίσεις όποιο είδος ανθρώπου θέλεις και ασφαλώς ούτε πρόκειται να σου ετοιμάσει ο Θεός ακριβώς το είδος του ανθρώπου που θέλεις. Κάθε άλλο· ο Θεός έχει ήδη ορίσει το άτομο που θα γίνει σύζυγός σου· σύζυγός σου θα γίνει το άτομο που είναι γραφτό να γίνει και δεν υπάρχει λόγος να σε επηρεάζει η όποια παρέμβαση που προκαλείται από τις ανάγκες των γονιών σου ή οι όροι που σου θέτουν. Και κάτι ακόμα: Επειδή οι γονείς σου σου λένε να βρεις κάποιον με πλούτη και υψηλή θέση για να παντρευτείς, αυτό εγγυάται ότι θα έχεις κι εσύ πλούτη και υψηλή θέση στο μέλλον; (Όχι.) Δεν εγγυάται τίποτα τέτοιο. Δεν είναι λίγες οι γυναίκες που παντρεύτηκαν πλούσιους άνδρες από εύπορες οικογένειες και στο τέλος τις έδιωξαν και κατάντησαν ρακοσυλλέκτριες. Καθώς επιζητούσαν διαρκώς να αναρριχηθούν στην κοινωνική ιεραρχία για να αποκτήσουν πλούτη και κύρος, κατάντησαν ερείπια και με την υπόληψή τους κουρελιασμένη, σε πολύ χειρότερη κατάσταση ακόμη και από τους απλούς ανθρώπους. Όλη μέρα τριγυρίζουν με μια φτηνή τσάντα για τ’ άπλυτα και μαζεύουν πλαστικά μπουκάλια και αλουμινένια κουτάκια, για τα οποία παίρνουν λίγα χρήματα και μετά πάνε σε μια καφετέρια και πίνουν έναν καφέ για να νιώσουν ότι ζουν ακόμα σαν πλούσιες. Τι μιζέρια! Ο γάμος είναι σημαντικό γεγονός στη ζωή ενός ανθρώπου. Όπως και το ποιους γονείς είναι γραφτό να έχει κανείς, έτσι και ο γάμος δεν γίνεται με βάση τις ανάγκες των γονιών σου ή της οικογένειάς σου ούτε με βάση το προσωπικό σου γούστο και τις προσωπικές σου προτιμήσεις· τον ορίζει απόλυτα ο Θεός. Όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, θα γνωρίσεις τον κατάλληλο άνθρωπο· όταν είναι η ώρα, θα γνωρίσεις τον άνθρωπο που σου ταιριάζει. Όλες αυτές οι διευθετήσεις του αόρατου, μυστικιστικού κόσμου βρίσκονται υπό τον έλεγχο και την κυριαρχία του Θεού. Στο θέμα αυτό, οι άνθρωποι δεν χρειάζεται να συμμορφώνονται με τις διευθετήσεις των άλλων, να κατευθύνονται, να χειραγωγούνται και να επηρεάζονται από τους άλλους. Όσον αφορά, λοιπόν, το θέμα του γάμου, όποιες κι αν είναι οι προσδοκίες των γονιών σου και όποια κι αν είναι τα δικά σου σχέδια, δεν υπάρχει λόγος να σε επηρεάζουν ούτε οι γονείς σου ούτε τα προσωπικά σου σχέδια. Το συγκεκριμένο ζήτημα θα πρέπει να βασίζεται απόλυτα στον λόγο του Θεού. Δεν έχει σημασία αν ψάχνεις ή δεν ψάχνεις σύντροφο. Και να ψάχνεις, ψάξε σύμφωνα με τον λόγο του Θεού και όχι ανάλογα με τις απαιτήσεις, τις ανάγκες ή τις προσδοκίες των γονιών σου. Όσον αφορά, λοιπόν, τον γάμο, δεν πρέπει οι προσδοκίες των γονιών σου να γίνουν φορτίο για σένα. Η εξεύρεση συζύγου αποτελεί μια ευθύνη που θα αναλάβεις για την υπόλοιπη ζωή τη δική σου και του ανθρώπου που θα παντρευτείς· αποτελεί υποταγή στις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Δεν βρίσκεις σύζυγο για να ικανοποιήσεις τις απαιτήσεις των γονιών σου ή να εκπληρώσεις τις προσδοκίες τους. Δεν θα πρέπει να βασίζεται στις προσδοκίες των γονιών σου το αν θα αναζητήσεις σύντροφο ή το είδος του συντρόφου που θα αναζητήσεις. Δεν έχουν δικαίωμα οι γονείς σου να σε ελέγχουν στο συγκεκριμένο ζήτημα· ο Θεός δεν τους έχει δώσει κανένα απολύτως δικαίωμα να κανονίσουν τον γάμο σου. Αν ψάχνεις σύζυγο, πρέπει να το κάνεις με βάση τα λόγια του Θεού. Αν επιλέξεις να μην ψάξεις για σύζυγο, δικαίωμά σου είναι, έχεις το ελεύθερο. Λες: «Όλη μου τη ζωή, είτε εκτελώ τα καθήκοντά μου είτε δεν τα εκτελώ, μου αρέσει να είμαι χωρίς σύντροφο. Το ότι είμαι μόνος μου είναι πολύ απελευθερωτικό· μπορώ να ζήσω σαν ελεύθερο πουλί, κουνάω λίγο τα φτερά μου και πάω όπου θέλω. Δεν έχω το φορτίο της οικογένειας και πάω παντού μόνος μου. Είναι υπέροχο! Είμαι μόνος, αλλά δεν νιώθω μοναξιά. Έχω τον Θεό μαζί μου να με συνοδεύει· δεν νιώθω συχνά μοναξιά. Είναι κάποιες φορές που θέλω να απομονωθώ τελείως και να χαλαρώσω, το σώμα το χρειάζεται αυτό. Δεν είναι κακό να αφιερώσω λίγο χρόνο για να απομονωθώ τελείως. Καμιά φορά που νιώθω ένα κενό ή λίγη μοναξιά, θα προσέρχομαι ενώπιον του Θεού για να μιλήσω από καρδιάς μαζί Του και να Του πω μερικά λόγια. Θα διαβάζω τα λόγια Του, θα μαθαίνω ύμνους, θα βλέπω βίντεο με βιωματικές μαρτυρίες και ταινίες του οίκου του Θεού. Όταν το κάνω αυτό, νιώθω υπέροχα και παύω να νιώθω μοναξιά. Δεν με νοιάζει αν αργότερα θα νιώσω πάλι μοναξιά. Όπως και να ’χει, τώρα δεν νιώθω· έχω γύρω μου πολλούς αδελφούς και αδελφές με τους οποίους μπορώ να μιλάω από καρδιάς. Το να ψάχνεις σύζυγο μπορεί να είναι πολύ κουραστικό. Δεν υπάρχουν πολλοί κανονικοί άνθρωποι που μπορούν να ζήσουν σοβαρά μια καλή ζωή, οπότε κι εγώ δεν θέλω να ψάξω. Αν υποθέσουμε ότι εύρισκα κάποιον, δεν τα καταφέρναμε και τελικά παίρναμε διαζύγιο, τι νόημα θα είχε όλη αυτή η ταλαιπωρία; Αφού το καταλαβαίνω αυτό πια, καλύτερα να μην ψάξω να βρω σύζυγο. Εφόσον ο σκοπός που ψάχνεις κάποιον να παντρευτείς είναι μονάχα η στιγμιαία ευτυχία και χαρά, και στο τέλος καταλήγεις ούτως ή άλλως να χωρίσεις, τότε όλο αυτό δεν είναι παρά μια ταλαιπωρία, την οποία δεν έχω τη διάθεση να ανεχτώ. Και σχετικά με το ζήτημα των παιδιών, εγώ, ως ανθρώπινο ον —και όχι απλώς ως μηχανή παραγωγής κληρονόμων— δεν έχω ούτε την ευθύνη ούτε την υποχρέωση να συνεχίσω καμία γενεαλογική γραμμή. Όποιος θέλει να τη συνεχίσει ας το κάνει. Κανένα επώνυμο δεν ανήκει μόνο σε έναν άνθρωπο». Και τι σημασία έχει αν θα διακοπεί η γενεαλογική γραμμή; Για επώνυμα της σάρκας δεν μιλάμε απλώς; Οι ψυχές δεν έχουν καμία σχέση η μία με την άλλη· ανάμεσα στις ψυχές δεν υπάρχει καμία κληρονομιά και καμία συνέχεια. Η ανθρωπότητα έχει έναν κοινό πρόγονο· εφόσον όλοι οι άνθρωποι είναι απόγονοι αυτού του προγόνου, δεν υφίσταται κανένα ζήτημα τερματισμού της γενεαλογίας της ανθρωπότητας. Δεν έχεις την ευθύνη να συνεχίσεις καμία γενεαλογία. Αυτό που πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι είναι να βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι της ζωής, να ζουν ελεύθερα και απελευθερωμένα και να είναι αληθινά δημιουργήματα. Το να είσαι μια μηχανή αναπαραγωγής της ανθρωπότητας δεν είναι ένα φορτίο που είσαι αναγκασμένος να κουβαλήσεις. Επίσης, δεν είναι δική σου ευθύνη η αναπαραγωγή ή η συνέχιση της γενεαλογικής γραμμής για χάρη κάποιας οικογένειας. Δεν σου έχει αναθέσει αυτήν την ευθύνη ο Θεός. Όποιος θέλει να αναπαραχθεί ας αναπαραχθεί· όποιος θέλει να συνεχίσει το όνομα της οικογένειας του ας το κάνει· όποιος θέλει να αναλάβει αυτήν την ευθύνη ας την αναλάβει· αυτό εσένα δεν σε αφορά καθόλου. Εάν δεν θες να αναλάβεις αυτήν την ευθύνη και δεν επιθυμείς να εκπληρώσεις αυτήν την υποχρέωση, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, είναι δικαίωμά σου. Σωστό δεν είναι αυτό; (Ναι.) Αν οι γονείς σου επιμένουν να γκρινιάζουν, πες τους: «Αν δυσανασχετείς από το γεγονός ότι δεν κάνω παιδιά και δεν συνεχίζω το οικογενειακό όνομα για χάρη σας, τότε βρες τρόπο να κάνεις άλλο ένα παιδί και ας το συνεχίσει εκείνο. Εν πάση περιπτώσει, εμένα δεν με απασχολεί αυτό το θέμα· ανάθεσέ το σε όποιον θέλεις». Θα έχουν τι να σου απαντήσουν οι γονείς σου αν το πεις αυτό; Σχετικά με τον γάμο των παιδιών τους και το αν εκείνα θα κάνουν παιδιά, οι γονείς πρέπει, είτε πιστεύουν είτε δεν πιστεύουν στον Θεό, να γνωρίζουν στην ηλικία που βρίσκονται ότι το αν κάποιος θα είναι πλούσιος ή φτωχός, το πόσα παιδιά θα κάνει και το αν θα παντρευτεί στη ζωή του, καθορίζονται όλα από τον Ουρανό· είναι όλα εξαρχής καθορισμένα, δεν είναι κάτι που ο οποιοσδήποτε μπορεί να το αποφασίσει. Αν, λοιπόν, οι γονείς απαιτούν επιτακτικά από τα παιδιά τους διάφορα πράγματα με τέτοιον τρόπο, τότε δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πρόκειται για άσχετους, ανόητους και ανίδεους γονείς. Και όταν έχεις να κάνεις με ανόητους και ανίδεους γονείς, τότε απλώς αντιμετώπιζε τα λόγια τους σαν αέρα κοπανιστό, άσ’ τα να μπουν από το ένα αυτί και να βγουν από το άλλο και τέλος. Αν η γκρίνια τους είναι υπερβολική, τότε μπορείς να πεις: «Εντάξει, σου το υπόσχομαι, αύριο θα παντρευτώ, μεθαύριο θα κάνω παιδί και μεθαύριο θα σου κάνω δισέγγονο. Πώς σου φαίνεται αυτό;» Παραμύθιασέ τους και ύστερα φύγε. Δεν είναι ψύχραιμη αυτή η διαχείριση; Όπως και να ’χει, πρέπει να αντιληφθείς το ζήτημα σε βάθος. Σχετικά με τον γάμο, ας παραμερίσουμε αρχικά το γεγονός ότι ο Θεός τον έχει ορίσει. Η στάση του Θεού απέναντι στο ζήτημα αυτό είναι να δίνει στους ανθρώπους το δικαίωμα της επιλογής. Μπορείς να επιλέξεις να μείνεις ανύπαντρος ή μπορείς να επιλέξεις να παντρευτείς· μπορείς να επιλέξεις να είστε μόνο οι δυο σας με τον ή τη σύζυγό σου ή μπορείς να επιλέξεις να κάνεις μεγάλη οικογένεια. Πρόκειται για την ελευθερία σου. Με λίγα λόγια, με όποια βάση κι αν κάνεις αυτές τις επιλογές και όποιον σκοπό ή όποιο αποτέλεσμα κι αν θέλεις να πετύχεις, ο Θεός σού δίνει αυτό το δικαίωμα· έχεις το δικαίωμα της επιλογής. Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα αν πεις: «Μου τρώει πολύ χρόνο το έργο της εκτέλεσης των καθηκόντων μου, είμαι ακόμα νέος και δεν θέλω να παντρευτώ. Θέλω να παραμείνω ανύπαντρος, να δαπανώ τον εαυτό μου για τον Θεό με πλήρη απασχόληση και να εκτελώ καλά τα καθήκοντά μου. Θα ασχοληθώ αργότερα με το σημαντικό ζήτημα του γάμου. Όταν φτάσω στα πενήντα και αρχίσω να νιώθω μοναξιά, όταν δεν θα βρίσκω πού να απευθύνω τη φλυαρία μου αν και θα έχω πολλά να πω, τότε θα βρω σύντροφο». Δεν πρόκειται να σε καταδικάσει ο Θεός αν το πεις αυτό. Δικαίωμά σου είναι, επίσης, να πεις: «Νιώθω ότι χάνω τα νιάτα μου, πρέπει να το εκμεταλλευτώ όσο είμαι ακόμα νέος. Τώρα που είμαι ακόμα νέος και κάπως εμφανίσιμος και γοητευτικός, θα πρέπει να βρω γρήγορα ένα ταίρι να με συντροφεύει και να συζητάμε μαζί, ένα άτομο που να με αγαπάει και να με εκτιμάει, με το οποίο μπορώ να περνάω τις μέρες μου και να παντρευτώ». Βέβαια, υπάρχει ένα ζήτημα: Εάν αποφασίσεις να παντρευτείς, πρέπει πρώτα να εξετάσεις προσεκτικά τι καθήκοντα εκτελείς αυτήν τη στιγμή στο πλαίσιο της εκκλησίας, εάν είσαι επικεφαλής ή εργάτης, εάν σε έχουν επιλέξει για να καλλιεργηθείς μέσα στον οίκο του Θεού, εάν έχεις αναλάβει σημαντικό έργο ή σημαντικά καθήκοντα, τι εργασίες σου έχουν ανατεθεί αυτήν τη στιγμή και πώς είναι η σημερινή σου κατάσταση. Θα επηρεάσει ο ενδεχόμενος γάμος σου την εκτέλεση των καθηκόντων σου; Θα επηρεάσει έπειτα και το την επιδίωξη της αλήθειας από εσένα; Μήπως θα επηρεάσει το έργο σου ως επικεφαλής ή εργάτης; Θα έχει αντίκτυπο στο αν θα πετύχεις τη σωτηρία; Πρέπει να τα εξετάσεις όλα αυτά τα ερωτήματα. Αν και ο Θεός σού έχει δώσει αυτό το δικαίωμα, πρέπει όταν το ασκείς να εξετάζεις προσεκτικά την επιλογή που ετοιμάζεσαι να κάνεις και τις πιθανές συνέπειές της. Και όποιες κι αν είναι αυτές οι συνέπειες, να μην κατηγορήσεις τους άλλους ούτε τον Θεό, αλλά να αναλάβεις την ευθύνη για τις συνέπειες των επιλογών σου. Κάποιοι λένε: «Όχι μόνο θα παντρευτώ, αλλά θέλω να κάνω και πολλά παιδιά. Θα κάνω πρώτα έναν γιο και μετά μια κόρη, θα ζήσουμε όλη μας ζωή σαν μια ευτυχισμένη οικογένεια και θα συντροφεύουμε ο ένας τον άλλον με χαρά και αρμονία. Όταν γεράσω, θα έχω τα παιδιά μου γύρω μου για να με φροντίζουν και θα απολαμβάνω την ευλογία της οικογενειακής ζωής. Τι υπέροχα που θα είναι όλα αυτά! Όσο για την εκτέλεση των καθηκόντων μου, την επιδίωξη της αλήθειας και την επίτευξη της σωτηρίας, όλα αυτά είναι δευτερεύοντα. Τώρα δεν με απασχολούν αυτά τα πράγματα. Πρέπει πρώτα να φροντίσω να κάνω παιδιά». Δικαίωμά σου είναι κι αυτό. Τις συνέπειες, όμως, που θα έχει για σένα στο τέλος η επιλογή σου, καλές ή κακές, πικρές ή γλυκές, πρέπει να τις υποστείς εσύ ο ίδιος. Κανείς, συμπεριλαμβανομένου του Θεού, δεν θα πληρώσει τα σπασμένα για τις δικές σου επιλογές ούτε θα αναλάβει την ευθύνη γι’ αυτές. Το κατάλαβες; (Ναι.) Τα έχουμε εξηγήσει ξεκάθαρα αυτά τα θέματα. Όσον αφορά τον γάμο, πρέπει να εγκαταλείψεις τα φορτία που οφείλεις να εγκαταλείψεις. Είσαι ελεύθερος να επιλέξεις να παραμείνεις ανύπαντρος, είσαι ελεύθερος να επιλέξεις να παντρευτείς και είσαι επίσης ελεύθερος να κάνεις πολλά παιδιά. Έχεις το ελεύθερο να επιλέξεις ό,τι θέλεις. Το να επιλέξεις να παντρευτείς, από τη μία, δεν σημαίνει ότι ανταποδίδεις με αυτόν τον τρόπο το καλό που σου έκαναν οι γονείς σου ή ότι εκπλήρωσες το καθήκον σου ως παιδιού· φυσικά, ούτε το να επιλέξεις να μείνεις ανύπαντρος σημαίνει ότι αψηφάς τους γονείς σου. Από την άλλη, το να επιλέξεις να παντρευτείς ή να κάνεις πολλά παιδιά δεν σημαίνει ότι επαναστατείς ενάντια στον Θεό ή ότι Τον αψηφάς. Δεν θα καταδικαστείς για κάτι τέτοιο. Επίσης, το να επιλέξεις να παραμείνεις ανύπαντρος δεν θα αποτελέσει λόγο για να σου χαρίσει στο τέλος ο Θεός τη σωτηρία. Με λίγα λόγια, είτε μείνεις ανύπαντρος είτε παντρευτείς είτε κάνεις πολλά παιδιά, ο Θεός δεν θα καθορίσει με βάση αυτούς τους παράγοντες το αν θα σωθείς τελικά. Δεν κοιτάει το οικογενειακό σου ιστορικό ή την οικογενειακή σου κατάσταση· το μόνο που κοιτάει είναι το αν επιδιώκεις την αλήθεια, τη στάση σου όταν εκτελείς τα καθήκοντά σου, πόσες αλήθειες έχεις αποδεχτεί και σε πόσες έχεις υποταχθεί και το αν ενεργείς σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Στο τέλος, ο Θεός, για να καθορίσει το αν θα σωθείς, θα αφήσει στην άκρη την οικογενειακή σου κατάσταση και θα εξετάσει το μονοπάτι σου στη ζωή, τις αρχές βάσει των οποίων ζεις και τους κανόνες επιβίωσης που έχεις επιλέξει. Φυσικά, πρέπει να αναφέρουμε ένα γεγονός: Όσοι είναι ανύπαντροι ή έχουν πάρει διαζύγιο, όπως και εκείνοι που δεν έχουν παντρευτεί ή έχουν βγει από τον γάμο τους, έχουν ένα πλεονέκτημα, ότι δεν χρειάζεται να είναι υπεύθυνοι για κανέναν και για τίποτα μέσα σε κάποιο γάμο. Εφόσον δεν είναι υποχρεωμένοι να επωμιστούν αυτές τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις, έχουν σχετικά μεγαλύτερη ελευθερία. Είναι πιο ελεύθεροι από άποψη χρόνου, έχουν πολύ μεγαλύτερα αποθέματα ενέργειας και, ως έναν βαθμό, περισσότερη προσωπική ελευθερία. Για παράδειγμα, αν είσαι ενήλικας, όταν βγαίνεις για να εκτελέσεις τα καθήκοντά σου, δεν μπορεί να σε περιορίσει κανείς —ούτε καν οι γονείς σου δεν έχουν τέτοιο δικαίωμα. Ο ίδιος προσεύχεσαι στον Θεό, Εκείνος θα κάνει διευθετήσεις για σένα, και μπορείς να ετοιμάσεις τα πράγματά σου και να φύγεις. Όμως αν είσαι παντρεμένος και έχεις οικογένεια, τότε δεν είσαι τόσο ελεύθερος. Είσαι υπεύθυνος για την οικογένειά σου. Κατ’ αρχάς, από άποψη συνθηκών διαβίωσης και χρηματικών πόρων, πρέπει τουλάχιστον να τους εξασφαλίσεις φαγητό και ρουχισμό και, όταν τα παιδιά σου είναι μικρά, θα πρέπει να τα πηγαίνεις στο σχολείο. Αυτές τις ευθύνες πρέπει να τις αναλάβεις. Οι παντρεμένοι, λοιπόν, σε αυτές τις καταστάσεις δεν είναι ελεύθεροι, αφού υπάρχουν κοινωνικές και οικογενειακές υποχρεώσεις στις οποίες πρέπει να ανταποκριθούν. Για τους ανύπαντρους και όσους δεν έχουν παιδιά, τα πράγματα είναι πιο απλά. Εκείνοι δεν πρόκειται ούτε να πεινάσουν ούτε να κρυώσουν ενώ εκτελούν τα καθήκοντά τους στον οίκο του Θεού. Θα έχουν και φαγητό και στέγη. Δεν έχουν οικογενειακές ανάγκες που τους αναγκάζουν να τρέχουν για να δουλέψουν και να βγάλουν λεφτά. Αυτή είναι η διαφορά. Εν τέλει, όσον αφορά τον γάμο, το θέμα παραμένει το ίδιο: Δεν πρέπει να επωμίζεσαι κανένα φορτίο. Κανένα φορτίο δεν πρέπει να σηκώνεις, είτε σχετικά με τις προσδοκίες των γονιών σου είτε με τις παραδοσιακές απόψεις της κοινωνίας είτε με τις δικές σου υπερβολικές επιθυμίες. Έχεις το δικαίωμα να διαλέξεις να παραμείνεις ανύπαντρος ή να παντρευτείς, και δικαίωμά σου είναι και το να αποφασίσεις πότε θα αφήσεις την εργένικη ζωή για να παντρευτείς. Ο Θεός δεν κάνει καμία τελεσίδικη κρίση πάνω σ’ αυτό το θέμα. Και όσο για το πόσα παιδιά θα κάνεις αφού παντρευτείς, ο Θεός το έχει προκαθορίσει αυτό, αλλά μπορείς κι εσύ να επιλέξεις για τον εαυτό σου με βάση τις συνθήκες που επικρατούν και το τι επιδιώκεις. Ο Θεός δεν πρόκειται να σου επιβάλει κανόνες. Ας πούμε υποθετικά ότι είσαι εκατομμυριούχος, δισεκατομμυριούχος ή πολυεκατομμυριούχος και λες: «Δεν έχω πρόβλημα να αποκτήσω καμιά δεκαριά παιδιά. Το μεγάλωμα τόσων παιδιών δεν πρόκειται να μου στερήσει την ενέργεια για να εκτελώ τα καθήκοντά μου». Αν δεν φοβάσαι την ταλαιπωρία, κάν’ τα· ο Θεός δεν πρόκειται να σε καταδικάσει. Δεν θα αλλάξει τη στάση Του όσον αφορά τη σωτηρία σου λόγω της δικής σου στάσης απέναντι στον γάμο. Έτσι είναι τα πράγματα. Είναι ξεκάθαρο; (Ναι.) Και υπάρχει και μια ακόμα πτυχή: Αν προς το παρόν είναι επιλογή σου να μείνεις ανύπαντρος, μην έχεις κανένα αίσθημα ανωτερότητας μόνο και μόνο επειδή δεν έχεις παντρευτεί, λέγοντας: «Ανήκω στην ελίτ των εργένηδων και έχω προτεραιότητα να σωθώ ενώπιον του Θεού». Ο Θεός δεν σου έχει δώσει αυτό το προνόμιο, το κατάλαβες; Μπορεί να λες: «Μήπως το ότι είμαι παντρεμένος με κάνει κατώτερο;» Δεν είσαι κατώτερος. Εξακολουθείς να ανήκεις στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα· το ότι παντρεύτηκες δεν σε έχει υποβαθμίσει ούτε σε έχει ισοπεδώσει, δεν έχεις γίνει πιο διεφθαρμένος ή πιο προσβλητικός στα μάτια του Θεού ούτε είναι δυσκολότερο να σωθείς σε σχέση με άλλους, με αποτέλεσμα ο Θεός να μη θέλει να σε σώσει. Όλα αυτά είναι λανθασμένες σκέψεις και απόψεις των ανθρώπων. Δεν έχει σχέση η οικογενειακή κατάσταση ενός ατόμου με τη στάση του Θεού απέναντί του ούτε με το αν μπορεί τελικά να σωθεί. Με τι έχει σχέση, λοιπόν, η επίτευξη της σωτηρίας; (Είναι ανάλογη με τη στάση του ατόμου απέναντι στην αποδοχή της αλήθειας.) Σωστά, είναι ανάλογη με τη στάση του ατόμου απέναντι στην αντιμετώπιση και αποδοχή της αλήθειας και με το αν μπορεί να βλέπει τους ανθρώπους και τα πράγματα, να συμπεριφέρεται και να ενεργεί με βάση τα λόγια του Θεού και με κριτήριο την αλήθεια. Έτσι υπολογίζεται το πώς θα καταλήξει ο καθένας. Τώρα που έχουμε φτάσει σ’ αυτό το σημείο της συναναστροφής μας, μπορείς ουσιαστικά να εγκαταλείψεις τα φορτία που προκαλεί το ζήτημα του γάμου; (Ναι.) Αν μπορείς να τα εγκαταλείψεις, αυτό θα ωφελήσει την επιδίωξη της αλήθειας από σένα. Αν δεν το πιστεύεις, ρώτα τους παντρεμένους τι ελπίδα έχουν να κερδίσουν τη σωτηρία και θα σου πουν: «Ήμουν τόσα χρόνια παντρεμένος και χώρισα λόγω της πίστης μου στον Θεό. Δεν θα τόλμαγα να πω ότι θα σωθώ». Μπορείς να ρωτήσεις εκείνους που είναι λίγο μεγαλύτεροι, τριαντάρηδες, οι οποίοι δεν έχουν παντρευτεί, αλλά τόσα χρόνια που πιστεύουν δεν επιδιώκουν την αλήθεια και είναι σαν άπιστοι. Ρώτα τους: «Μπορείς να σωθείς αν πιστεύεις έτσι στον Θεό;» Ούτε αυτοί θα τολμήσουν να σου πουν ότι μπορούν να σωθούν. Έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Αυτές είναι οι αλήθειες που πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι για τον γάμο. Κανένα από τα θέματα σχετικά με τα οποία συναναστραφήκαμε δεν μπορεί να το εξηγήσει κάποιος ξεκάθαρα με δυο λόγια. Είναι πολλά και διάφορα στοιχεία που χρειάζονται ανάλυση, καθώς και πολλές συνθήκες στις οποίες βρίσκονται διάφοροι άνθρωποι. Και λόγω των πολλών αυτών συνθηκών, δεν γίνεται να εξηγηθούν ξεκάθαρα με δυο λόγια οι αλήθειες που πρέπει να καταλάβουν οι άνθρωποι. Υπάρχουν σε κάθε πρόβλημα αλήθειες και πραγματικότητες που πρέπει να κατανοήσουν, όπως και, βεβαίως, οι παράλογες σκέψεις και απόψεις τους, τις οποίες πρέπει επίσης να κατανοήσουν. Ασφαλώς, αυτές τις παράλογες σκέψεις και απόψεις πρέπει οι άνθρωποι να τις εγκαταλείψουν. Όταν εγκαταλείψεις αυτά τα πράγματα, οι σκέψεις και οι απόψεις σου για κάποιο ζήτημα θα είναι σχετικά θετικές και ακριβείς. Έτσι, όταν θα έρθεις ξανά αντιμέτωπος με ένα παρόμοιο θέμα, αυτό δεν θα σε περιορίζει πια· δεν θα σε περιορίζουν ούτε θα σε επηρεάζουν κάποιες παράλογες και άτοπες σκέψεις και απόψεις. Ούτε θα σε δεσμεύει ούτε θα σε ενοχλεί αυτό το θέμα· αντίθετα, θα μπορείς να το αντιμετωπίσεις σωστά και να αξιολογήσεις τους άλλους και τον εαυτό σου με σχετική ακρίβεια. Αυτό είναι το θετικό αποτέλεσμα που μπορούν να επιτύχουν οι άνθρωποι όταν βλέπουν τους άλλους ανθρώπους και τα πράγματα, και συμπεριφέρονται και ενεργούν σύμφωνα με τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές. Ωραία, ας ολοκληρώσουμε εδώ τη σημερινή μας συναναστροφή. Αντίο!

1 Απριλίου 2023