Οι γονείς, εκτός από το να διαμορφώνουν τα αγόρια τους με ρητά σαν αυτό: «Οι άνδρες δεν δακρύζουν εύκολα», τους λένε επίσης συχνά: «“Ένας καλός κόκορας δεν τα βάζει με σκυλιά· ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες”. Μη χαζολογάς με κορίτσια και μην τα χτυπάς, μην πέφτεις στο επίπεδό τους· είναι κορίτσια, πρέπει να τους φέρεσαι με το μαλακό». Γιατί πρέπει να τους φέρεσαι με το μαλακό; Σε περίπτωση που έχουν κάνει κάποιο σφάλμα, μην τους φέρεσαι με το μαλακό και ούτε να τις κακομαθαίνεις. Είναι ίσοι οι άνδρες και οι γυναίκες. Όπως κι εσένα, γονείς τις γέννησαν και τις μεγάλωσαν κι αυτές. Ποιος ο λόγος, λοιπόν, να τους φέρεσαι με το μαλακό; Μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκες; Όταν κάνουν κάποιο λάθος, πρέπει να τιμωρηθούν, να δουν τι έκαναν, να το παραδεχτούν, να ζητήσουν συγγνώμη, να καταλάβουν και το λάθος που έκαναν και ότι δεν πρέπει να το επαναλάβουν, αν τους ξανατύχει παρόμοια περίσταση. Πρέπει να μάθεις πώς να τις βοηθάς, όχι να ακολουθείς την αρχή που σου έμαθαν οι γονείς σου: «Ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες». Όλοι κάνουν λάθη κάποια στιγμή, και οι άνδρες και οι γυναίκες, και πρέπει να τα παραδέχονται και να μετανιώνουν. Και οι άνδρες και οι γυναίκες οφείλουν να βαδίζουν στο ορθό μονοπάτι και να ζουν αξιοπρεπώς, και να μην κολλάνε στα λόγια των γονιών τους: «Ένας καλός κόκορας δεν παλεύει με τα σκυλιά· ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες». Δηλαδή, ο σωστός άνδρας αποφεύγει να τα βάλει με γυναίκες ή να πέσει στο επίπεδό τους για να κάνει επίδειξη. Οι γονείς, βλέπεις, λένε πολλές φορές: «Οι γυναίκες έχουν μακριά μαλλιά, αλλά δεν βλέπουν πολύ μακριά. Δεν έχουν καθόλου προοπτικές. Μην γίνεσαι σαν κι αυτές, μην ασχολείσαι σοβαρά μαζί τους, μην τους δίνεις σημασία». Τι σημαίνει «μην τους δίνεις σημασία»; Χρειάζεται διευκρίνιση και επεξήγηση αυτό το θέμα αρχών. Ποιος έκανε το λάθος, ποιος είπε κάτι θετικό ή κάτι αρνητικό, ποιος ανέφερε το ορθό μονοπάτι; Όλα αυτά τα θέματα αφορούν τις αρχές, τα μονοπάτια και την καλή συμπεριφορά, οπότε πρέπει να ξεκαθαριστούν. Πρέπει να γίνεται σαφής διάκριση μεταξύ σωστού και λάθους· πρέπει όλα να είναι ξεκάθαρα, ακόμη και για μια γυναίκα. Αν παίρνεις μια γυναίκα στα σοβαρά, τότε οφείλεις να της πεις την αλήθεια που πρέπει όλοι οι άνθρωποι να καταλάβουν, να τη βοηθήσεις να βαδίσει στο ορθό μονοπάτι. Δεν πρέπει μόνο και μόνο επειδή είναι γυναίκα να της κάνεις όλα τα χατίρια· πρέπει να είσαι σοβαρός απέναντί της και να ξεκαθαρίζεις τα πράγματα. Πρέπει και οι γυναίκες να ζουν με αξιοπρέπεια, να μην τους γίνονται όλα τα χατίρια και να μην συμπεριφέρονται χωρίς λογική μόνο και μόνο επειδή οι άντρες κάνουν υποχωρήσεις απέναντί τους. Η μόνη διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών είναι στη φυσιολογία· για τον Θεό, έχουν την ίδια ταυτότητα και θέση. Και οι δυο τους είναι δημιουργήματα και δεν έχουν πολλές διαφορές, εκτός από εκείνες που σχετίζονται με το φύλο. Και οι δύο διαφθείρονται και έχουν τις ίδιες αρχές συμπεριφοράς, ενώ ο Θεός έχει τα ίδια πρότυπα και για τους δυο, δεν κάνει διακρίσεις. Είναι, λοιπόν, αλήθεια αυτό που διδάσκουν οι γονείς: «Ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες»; (Δεν είναι αλήθεια.) Τι πρέπει, να γίνεται, λοιπόν; Δεν είναι το θέμα να καυγαδίζεις, αλλά να ασκείσαι σύμφωνα με τις αρχές. Όταν τα λένε αυτά οι γονείς, τι εννοούν; Κάτι τέτοιο δεν αποτελεί εύνοια υπέρ των γιων σε σχέση με τις κόρες; Είναι σαν να λένε: «Οι γυναίκες έχουν μακριά μαλλιά, αλλά δεν βλέπουν πολύ μακριά. Είναι αφελείς, δεν έχουν πολύ μυαλό. Ποιο το νόημα να συζητήσεις μαζί τους; Δεν πρόκειται να καταλάβουν. Όπως λέει και το ρητό: “Οι γυναίκες με μεγάλα στήθη δεν έχουν μυαλό, έχουν μακριά μαλλιά, αλλά δεν βλέπουν πολύ μακριά”. Ποιος ο λόγος να ασχοληθείς σοβαρά με τις γυναίκες;» Δεν είναι άνθρωποι οι γυναίκες; Δεν τις σώζει ο Θεός; Δεν μοιράζεται την αλήθεια μαζί τους, δεν τους χαρίζει ζωή; Δεν τα κάνει όλα αυτά; (Ναι, τα κάνει.) Εφόσον ο Θεός δεν φέρεται στις γυναίκες με άδικο τρόπο, εσύ τι πρέπει να κάνεις; Πρέπει να τους φέρεσαι ανάλογα με τις αρχές που σου μαθαίνει ο Θεός· μη δέχεσαι τις απόψεις των γονέων σου και μην είσαι σοβινιστής. Μπορεί να έχεις λίγο πιο δυνατά οστά και μυς από τις γυναίκες, να έχεις μεγαλύτερη σωματική διάπλαση και δύναμη, μπορεί να τρως περισσότερο, αλλά δεν έχεις καμία διαφορά μ’ αυτές στη διεφθαρμένη διάθεση, στην παρακοή και στο πόσο λίγο καταλαβαίνεις την αλήθεια. Μπορεί να έχεις διαφορετικές δεξιότητες από μια γυναίκα: Είσαι καλός με τα ηλεκτρονικά και τα μηχανήματα, ενώ εκείνες είναι καλές στο κέντημα, το ράψιμο και το μαντάρισμα. Μπορείς εσύ να τα κάνεις αυτά; Οι άνδρες είναι καλοί για την οικοδομή, ενώ οι γυναίκες ξεχωρίζουν στην αισθητική περιποίηση. Οι άνδρες ξέρουν να χειρίζονται διάφορα μηχανήματα και εργαλεία, αλλά και οι γυναίκες δεν πάνε πίσω. Σε ποιο ακριβώς σημείο υστερούν οι γυναίκες; Δεν έχει νόημα καμία τέτοια σύγκριση. Το ζήτημα είναι να πάψεις να είσαι σοβινιστής. Αυτά που σου λένε οι γονείς σου σε βλάπτουν, δεν είναι η αλήθεια, μην αποδέχεσαι απόψεις όπως: «Ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες». Αν λες τέτοια υποτιμητικά λόγια για τις γυναίκες, είσαι παράλογος και απρεπής. Και ποιο ακριβώς πρόβλημα κρύβει η έλλειψη σεβασμού προς τις γυναίκες; Έχουν την παραμικρή ανθρώπινη φύση όσοι κάνουν τέτοια πράγματα; (Δεν έχουν.) Δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Όποιος δεν σέβεται τις γυναίκες να μην ξεχνάει ότι γυναίκα είναι και η μάνα του, το ίδιο και οι γιαγιάδες του και οι αδελφές του. Θα δέχονταν εκείνες τέτοια ασέβεια; Είναι, μάλιστα, και κάποιες μητέρες που λένε στους γιους τους: «Ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες». Δεν είναι ανόητες αυτές οι μανάδες; Είναι ανόητες και υποβαθμίζουν ακόμα και τον εαυτό τους ως γυναίκες· προφανώς, είναι ανακατώστρες και δεν έχουν ιδέα τι λένε. Είναι εντελώς απρεπές και παράλογο το ρητό «Ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες». Ποτέ δεν έχει ορίσει έτσι τη γυναίκα ο Θεός, ούτε έχει ποτέ νουθετήσει τους άνδρες με αυτά τα λόγια: «Οι γυναίκες είναι ευαίσθητες, έχουν μακριά μαλλιά, αλλά δεν βλέπουν πολύ μακριά, ενώ δεν έχουν κοινή λογική. Μην τα βάζεις μαζί τους. Και να το κάνεις, δεν πρόκειται να καταφέρεις να ξεκαθαρίσεις τα πράγματα. Να είσαι διαλλακτικός και επιεικής απέναντί τους σε όλες τις περιπτώσεις, μην τις παίρνεις σοβαρά· οι άντρες πρέπει να είναι ανοιχτόμυαλοι και ολοκληρωμένοι». Έχει πει ποτέ τίποτα τέτοιο ο Θεός; (Όχι.) Αφού δεν έχει πει τίποτα τέτοιο ο Θεός, μην τα κάνεις όλα αυτά και μην έχεις τέτοιες απόψεις για τις γυναίκες, γιατί έτσι κάνεις διακρίσεις και δείχνεις ασέβεια απέναντί τους. Εκεί που οι γυναίκες δεν έχουν τις απαραίτητες δεξιότητες, μπορείς εσύ να τις συμπληρώσεις, αλλά κι εκείνες πρέπει να κάνουν το ίδιο εκεί που οι δικές σου δεξιότητες είναι ανεπαρκείς. Η σωστή άποψη είναι το να εξαρτάται ο ένας από τον άλλον και να αλληλοσυμπληρώνονται. Και γιατί είναι η σωστή αυτή η άποψη; Γιατί ο Θεός ορίζει τα προτερήματα τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών. Με τι σκέψεις και απόψεις πρέπει να προσεγγίσεις το γεγονός ότι ο Θεός έχει ορίσει τα προτερήματα τόσο των ανδρών όσο και των γυναικών; Με το να αλληλοσυμπληρώνεστε· αυτή είναι η σωστή αρχή άσκησης. Δεν πρέπει ούτε οι άνδρες να κάνουν διακρίσεις εις βάρος των γυναικών ούτε εκείνες να είναι υπερβολικά σεβαστικές απέναντι στους άνδρες και να σκέφτονται: «Επιτέλους, έχουμε στην εκκλησία μας έναν αδελφό, έναν ισχυρό στυλοβάτη. Τώρα η εκκλησία μας είναι πλήρης, έχουμε κάποιον να μας στηρίζει και να διαχειρίζεται τα ζητήματα για λογαριασμό μας, κάποιον να ηγηθεί». Είσαι κατώτερη; Μόνο τους άντρες εμπιστεύεσαι; Και αν μια εκκλησία απαρτιζόταν μόνο από αδελφές, αυτό θα σήμαινε ότι δεν πιστεύεις πια στον Θεό; Ότι δεν μπορείς να σωθείς ούτε να καταλάβεις την αλήθεια; Σου φαίνεται λες και σε μαχαιρώνουν στην καρδιά όταν σε ρωτάνε αυθόρμητα: «Γιατί η εκκλησία σας δεν έχει αδελφούς;» Και τότε απαντάς: «Μη μιλάς γι’ αυτό, είναι το μοναδικό ψεγάδι της εκκλησίας μας. Δεν θέλουμε να γίνεται θέμα· έθιξες το μοναδικό μας παράπονο» και προσεύχεσαι: «Θεέ μου, πότε θα στείλεις έναν αδελφό στην εκκλησία μας;» Οι αδελφοί είναι αυτοί που στηρίζουν την εκκλησία; Δεν αντέχει η εκκλησία χωρίς αδελφούς; Έχει πει ποτέ ο Θεός κάτι τέτοιο; (Όχι, δεν έχει πει.) Ποτέ δεν είπε κάτι τέτοιο ο Θεός, ούτε είπε ποτέ ότι για να ιδρυθεί μια εκκλησία πρέπει να έχει και άνδρες και γυναίκες και ότι δεν μπορεί να ιδρυθεί με ένα μόνο φύλο. Είπε ποτέ κάτι τέτοιο; (Όχι.) Όλα αυτά τα έχει προκαλέσει ο σοβινισμός ως διαμορφωτική επιρροή της οικογένειας. Για όλα στηρίζεσαι στους άνδρες, και μόλις προκύψει το οτιδήποτε, λες: «Πρέπει να περιμένω να γυρίσει ο σύζυγός μου για να το συζητήσουμε» ή «Οι αδελφοί της εκκλησίας μας είναι πολύ απασχολημένοι τελευταία και γι’ αυτό δεν αναλαμβάνει κανείς να χειριστεί αυτό το ζήτημα». Ποιος, λοιπόν, ο λόγος ύπαρξης των γυναικών; Δεν μπορείς να τις κάνεις εσύ αυτές τις εργασίες; Δεν έχεις στόμα, δεν έχεις πόδια; Δεν σου λείπει τίποτα: Καταλαβαίνεις τις αλήθεια-αρχές και πρέπει να πράττεις ανάλογα. Οι άνδρες δεν ούτε επικεφαλής σου ούτε αφέντες σου· είναι απλοί, συνηθισμένοι άνθρωποι, ανήκουν στη διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Να μάθεις να βασίζεσαι στον Θεό και στα λόγια Του σε καθετί που κάνεις. Αυτήν την αρχή και αυτήν την οδό θα πρέπει να ακολουθείς και όχι να στηρίζεσαι σε κάποιο άτομο. Ναι μεν δεν υποστηρίζω τον σοβινισμό, αλλά δεν τα λέω όλα αυτά για να αναδείξω τα δικαιώματα των γυναικών ή για να τις υπερασπιστώ· το κάνω για καταλάβουν οι άνθρωποι μια πτυχή της αλήθειας. Σε ποια πτυχή της αλήθειας αναφέρομαι; Ότι είναι λανθασμένο αυτό το ρητό που σου ενστάλαξαν οι γονείς σου: «Ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες». Ενσταλάζει και καθοδηγεί μια λανθασμένη σκέψη. Τον ρόλο σου ως άνδρα και τη συμπεριφορά σου απέναντι στις γυναίκες δεν πρέπει να τα καθοδηγεί αυτή η σκέψη και αυτή η άποψη. Αυτή είναι μια πτυχή της αλήθειας που θα πρέπει να κατανοήσεις. Μην σκέφτεσαι πάντα: «Είμαι άνδρας, όλα πρέπει να τα εξετάζω από την οπτική του άνδρα· ως άνδρας, οφείλω να προσέχω και να προστατεύω αυτές τις αδελφές, να τις ανέχομαι και να τις συγχωρώ και να μην παίρνω καμιά τους στα σοβαρά. Αν μια αδελφή θέλει να βάλει υποψηφιότητα για επικεφαλής στην εκκλησία, θα της φερθώ ευγενικά και θα την αφήσω να γίνει επικεφαλής». Πού θα τη βασίσεις αυτήν τη συμπεριφορά; Νομίζεις ότι μόνο και μόνο επειδή είσαι άνδρας, είσαι ολοκληρωμένος; Μπορείς να δείξεις ανεκτικότητα απέναντί τους; Ούτε τον εαυτό σου δεν ανέχεσαι. Επικεφαλής της εκκλησίας θα πρέπει να γίνεται ο πιο κατάλληλος για τον ρόλο. Αν σε επιλέξουν οι αδελφοί και οι αδελφές, τότε οφείλεις να επωμιστείς αυτό το φορτίο. Είναι ευθύνη και καθήκον σου. Γιατί το απορρίπτεις με τόση ευκολία; Για να δείξεις πόσο ευγενής είσαι; Αυτή είναι η αρχή άσκησης; Συμφωνεί με την αλήθεια; (Δεν συμφωνεί.) Είναι λάθος και να το απορρίπτεις και να μάχεσαι γι’ αυτό. Οπότε, πώς είναι σωστό να ενεργήσεις; Το σωστό είναι να ενεργείς με βάση στα λόγια του Θεού και να έχεις ως κριτήριο την αλήθεια. Οι γονείς σας σας έμαθαν το εξής: «Ένας σωστός άνδρας δεν τα βάζει με γυναίκες». Πόσα χρόνια έχετε ζήσει με αυτήν τη σοβινιστική σκέψη και άποψη; Πολλοί σκέφτονται: «Είναι δουλειά των γυναικών το πλύσιμο και το μαντάρισμα. Ας τα κάνουν οι γυναίκες αυτά. Όταν αναγκάζομαι να κάνω αυτές τις δουλειές, εξοργίζομαι· νιώθω λιγότερο άντρας». Και τι θα γίνει αν κάνεις αυτήν τη δουλειά; Θα πάψεις να είσαι άνδρας; Κάποιοι λένε: «Τα ρούχα μου τα έπλενε πάντα η μάνα μου, η αδελφή μου ή η γιαγιά μου. Εγώ ποτέ δεν έκανα “γυναικείες δουλειές”». Σήμερα, κάνεις το καθήκον σου και πρέπει να είσαι ανεξάρτητος. Αυτό πρέπει να κάνεις· αυτό απαιτεί ο Θεός από τους ανθρώπους. Θα το κάνεις; (Ναι.) Εάν έχεις καρδιά που αντιστέκεται, αν δεν είσαι πρόθυμος και αυτό το θέμα σε κάνει συνέχεια να σκέφτεσαι τη μητέρα σου, τότε είσαι στ’ αλήθεια ένας άχρηστος. Οι άντρες κάνουν τέτοιες σοβινιστικές σκέψεις και υποτιμούν ορισμένα καθήκοντα, όπως τη φροντίδα των παιδιών, το συμμάζεμα του σπιτιού, το πλύσιμο και το καθάρισμα. Κάποιοι είναι πολύ σοβινιστές και υποτιμούν αυτές τις δουλειές, δεν θέλουν να τις κάνουν και, αν τυχόν τις κάνουν, τις κάνουν με το ζόρι και φοβούνται μην τους υποτιμήσουν οι άλλοι. Σκέφτονται: «Δεν θα γίνω γυναικούλα αν κάνω μονίμως τέτοιες δουλειές;» Ποια σκέψη και άποψη το κατευθύνει αυτό; Δεν είναι προβληματική η σκέψη αυτή; (Ναι, είναι.) Είναι πολύ προβληματική. Υπάρχουν κάποιες περιοχές στις οποίες οι άνδρες φορούν συνέχεια ποδιές και μαγειρεύουν. Η γυναίκα γυρίζει σπίτι από τη δουλειά, και τότε ο άνδρας τής σερβίρει φαγητό και της λέει: «Έλα, φάε κάτι. Είναι πολύ νόστιμο· έφτιαξα όλα τα αγαπημένα σου σήμερα». Η γυναίκα καλά κάνει και τρώει το φαγητό που βρίσκει έτοιμο και ο άνδρας καλά κάνει και το ετοιμάζει, χωρίς να νιώθει σε καμία περίπτωση σαν νοικοκυρά. Μόλις βγει έξω και βγάλει την ποδιά του, ακόμα άνδρας δεν είναι; Υπάρχουν και κάποιες περιοχές όπου ο σοβινισμός κυριαρχεί έντονα, και εκεί οι άνδρες είναι σίγουρα κακομαθημένοι από τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας. Αυτές οι επιρροές τούς έχουν σώσει ή τους έχουν κάνει κακό; (Τους έχουν κάνει κακό.) Τους έχουν κάνει μεγάλο κακό. Υπάρχουν κάποιοι άνδρες που δεν μπορούν να πλύνουν ούτε μια κάλτσα μόνοι τους, τριάντα, σαράντα ή ακόμα και πενήντα χρονών. Φοράνε δυο βδομάδες την ίδια φανέλα, είναι βρώμικη, αλλά δεν θέλουν να την πλύνουν· δεν έχουν ιδέα πώς να την πλύνουν, πόσο νερό ή απορρυπαντικό να βάλουν και πώς να την καθαρίσουν. Απλώς τη φοράνε έτσι βρόμικη και σκέφτονται: «Στο εξής, λοιπόν, θα βάλω τη μάνα μου ή τη γυναίκα μου να μου αγοράσει κι άλλες φανέλες και κάλτσες και θα τις πλένω κάθε δύο μήνες. Τι ωραία που θα ήταν να μπορούσε να έρχεται η μάνα μου ή η γυναίκα μου και να μου τις πλένει!» Αποστρέφονται αυτές τις δουλειές λόγω της διαπαιδαγώγησης που έλαβαν από την οικογένεια και τους γονείς τους. Οι σκέψεις και οι απόψεις που εμφυσούν οι γονείς στα παιδιά τους αφορούν τους πιο βασικούς και απλούς κανόνες της ζωής, αλλά και κάποιες λανθασμένες απόψεις για τους ανθρώπους. Αυτές είναι, περιληπτικά, οι διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας στις σκέψεις των ανθρώπων. Όποια κι αν είναι η επίδρασή τους στη ζωή ενός ατόμου όσο υπάρχει και πιστεύει στον Θεό, όποια κι αν είναι τα προβλήματα και οι ενοχλήσεις που προκαλούν, επί της ουσίας έχουν σχέση με την ιδεολογική διαπαιδαγώγηση που έχει λάβει το άτομο από τους γονείς του. Αν έχεις ζήσει σύμφωνα με αυτές τις σκέψεις και απόψεις για πολλά χρόνια και τώρα είσαι ενήλικας, δεν πρόκειται να αλλάξουν από τη μια μέρα στην άλλη, παίρνει χρόνο. Αν αυτές οι σκέψεις και απόψεις αφορούν την εκτέλεση του καθήκοντος ή τις αρχές για το πώς να συμπεριφέρεσαι και να αντιμετωπίζεις τον κόσμο, και αν επιδιώκεις την αλήθεια, τότε προσπάθησε να αλλάξεις αυτά τα ζητήματα και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα το συντομότερο δυνατό. Αν αφορούν μόνο πτυχές της προσωπικής ζωής σου, καλό θα ήταν να προθυμοποιηθείς να τις αλλάξεις. Αν δεν μπορείς να τις αλλάξεις, αν σου φαίνεται τεράστιος κόπος ή αν έχεις ήδη συνηθίσει σ’ αυτόν τον τρόπο ζωής και δεν μπορείς να τον αλλάξεις, δεν σε αναγκάζει κανείς. Εγώ απλώς τα επισημαίνω αυτά για να μάθεις τι είναι σωστό και τι λάθος. Για τα προσωπικά, λοιπόν, ζητήματα του τρόπου ζωής, αποφάσισε μόνος σου, δεν θα σε πιέσουμε. Δική σου δουλειά είναι το πόσο συχνά πλένεις τις κάλτσες σου και αν τις μαντάρεις ή τις πετάς όταν τρυπάνε. Αποφάσισε σύμφωνα με τις δυνατότητές σου, δεν θα βάλουμε συγκεκριμένους κανόνες.

Σε κάποιες προνομιούχες οικογένειες, οι γονείς συχνά λένε στα παιδιά τους: «Όταν βγαίνεις έξω, μην ξεχνάς την καταγωγή σου και τους προγόνους σου. Η συμπεριφορά σου στις κοινωνικές ομάδες πρέπει να είναι τέτοια που να τιμά και να δοξάζει το όνομα της οικογένειάς μας. Μην αμαυρώνεις ποτέ τη φήμη των προγόνων μας. Να θυμάσαι πάντα αυτά που μας δίδαξαν και να μην ντροπιάζεις το σόι μας. Εάν κάποια μέρα κάνεις κάποιο λάθος, οι άλλοι θα πούνε: “Δεν είσαι από μια επιφανή και αξιοσέβαστη οικογένεια; Πώς μπόρεσες να κάνεις κάτι τέτοιο;” Θα σε κοροϊδεύουν και θα γελάνε, όχι μόνο εις βάρος σου, αλλά εις βάρος ολόκληρης της οικογένειάς μας. Αν γίνει κάτι τέτοιο, θα σπιλώσεις το όνομα της οικογένειάς μας και θα ντροπιάσεις τους προγόνους μας. Είναι απαράδεκτο αυτό». Κάποιοι γονείς λένε, επίσης, στα παιδιά τους: «Καταγόμαστε από ένα σπουδαίο έθνος και από έναν αρχαίο πολιτισμό. Δεν μας χαρίστηκε η σημερινή μας ζωή, γι’ αυτό να την εκτιμάς. Ιδιαίτερα όταν είσαι σε άλλη χώρα, πρέπει να δοξάζεις και να τιμάς τον κινεζικό λαό. Μην κάνεις οτιδήποτε μπορεί να ντροπιάσει το έθνος μας και να βλάψει τη φήμη του λαού μας». Αφενός, οι γονείς σου σου λένε να δοξάζεις και να τιμάς τη οικογένεια και τους προγόνους σου και, αφετέρου, το έθνος σου και σου λένε να μην ντροπιάσεις την πατρίδα σου. Οι γονείς διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους έτσι από μικρά, και όταν εκείνα πάνε σχολείο, οι δάσκαλοί τους τα διαπαιδαγωγούν με τον ίδιο τρόπο και τους λένε: «Δοξάστε την τάξη μας, το σχολείο μας, την πόλη και τη χώρα μας. Μην επιτρέψετε στους ξένους να μας κοροϊδέψουν και να πουν ότι δεν έχουμε επίπεδο ή ότι έχουμε κακό χαρακτήρα». Κάποιοι μέσα από την εκκλησία λένε μέχρι και το εξής: «Εμείς οι Κινέζοι πιστέψαμε πρώτοι. Στις επαφές μας με ξένους αδελφούς και αδελφές, πρέπει να δοξάζουμε τον κινεζικό λαό και να υπερασπιζόμαστε τη φήμη του». Όλα τα παραπάνω λόγια έχουν άμεση σχέση με αυτά που εμφυσούν στους ανθρώπους οι οικογένειές τους. Είναι σωστά όλα αυτά που εμφυσούν; (Όχι, δεν είναι.) Γιατί δεν είναι; Ποια δόξα επιζητούν; Έχει νόημα να επιζητά κανείς μια τέτοια δόξα; (Όχι, δεν έχει.) Ήταν κάποτε ένας τύπος από τη βορειοανατολική Κίνα που επισκεπτόταν διάφορες εκκλησίες· πήρε 10.000 γουάν από το ταμείο των προσφορών της εκκλησίας και γύρισε στην πατρίδα του για να τα φάει. Όταν το έμαθαν οι αδελφοί και οι αδελφές από τα βορειοανατολικά, κάποιοι είπαν: «Είναι απεχθής αυτός ο τύπος! Τόλμησε να βάλει χέρι στα χρήματα των προσφορών της εκκλησίας. Έχει αμαυρώσει τη φήμη των ανθρώπων από τα βορειοανατολικά! Αν τον ξαναδούμε ποτέ, πρέπει να του δώσουμε ένα μάθημα!» Αυτό το περιστατικό έκανε τους ανθρώπους από τα βορειοανατολικά να νιώσουν ατιμασμένοι. Δεν τολμούσαν καν να αναφέρουν αυτό το θέμα στους αδελφούς και τις αδελφές από άλλες επαρχίες. Ντρέπονταν και φοβόντουσαν ότι οι άλλοι θα έλεγαν: «Ο τάδε από τη βορειοανατολική περιοχή σας έκλεψε τα χρήματα των προσφορών». Φοβόντουσαν μήπως μιλήσουν οι άλλοι γι’ αυτό και δεν τολμούσαν να το αναφέρουν από μόνοι τους. Είναι σωστή αυτή η συμπεριφορά; (Όχι, δεν είναι.) Γιατί δεν είναι σωστή; (Το ότι κάποιος έβαλε χέρι στα χρήματα των προσφορών δεν αφορά κανέναν άλλον· καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του.) Ακριβώς. Το ότι εκείνος έκλεψε τα χρήματα των προσφορών είναι δική του υπόθεση. Αν τον ανακάλυπτες και τον σταματούσες, κι έτσι δεν επέτρεπες να πάθει ζημιά ο οίκος του Θεού και διαφύλασσες τα συμφέροντά του, θα είχες εκπληρώσει την ευθύνη σου. Αν δεν μπορούσες να τον σταματήσεις και να αποτρέψεις τη ζημιά, τότε θα έπρεπε να αναγνωρίσεις τι άθλιος που είναι, να πάρεις ένα μάθημα, να προσευχηθείς στον Θεό να μην ξαναγίνει το ίδιο και να κάνεις ό,τι μπορείς για να μην πέσεις κι εσύ στον ίδιο πειρασμό. Πρέπει να αντιμετωπίσεις σωστά αυτό το ζήτημα. Ναι μεν κατάγεται από την περιοχή σου, αλλά οι πράξεις του εκφράζουν μόνο τον ίδιο ως άτομο. Δεν του τα έμαθαν αυτά οι άνθρωποι της περιοχής, ούτε τον ενθάρρυναν να συμπεριφέρεται έτσι. Αυτό δεν έχει σχέση με κανέναν άλλον. Το πολύ-πολύ μπορεί να πει κανείς ότι φταίνε και οι άλλοι που δεν τον επέβλεψαν ή δεν τον καθοδήγησαν σωστά, αλλά μέχρι εκεί· κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να επωμιστεί τις συνέπειες των λανθασμένων πράξεών του. Έδρασε ενάντια στον Θεό και προσέβαλε τα διοικητικά διατάγματα και κανένας άλλος δεν είναι υποχρεωμένος να επωμιστεί τις συνέπειες για λογαριασμό του. Η ανυποληψία του είναι δική του υπόθεση. Άσε που το ζήτημα αυτό δεν αφορά την απώλεια του γοήτρου ή τη δόξα· αφορά τη φύση-ουσία του ατόμου και το μονοπάτι που έχει ακολουθήσει. Το μόνο που μπορεί να πει κανείς είναι ότι, αρχικά, δεν κατάφερε ο κόσμος να διακρίνει τον πραγματικό του χαρακτήρα, αλλά μετά από αυτό το περιστατικό αποκαλύφθηκε το αληθινό του πρόσωπο. Το γεγονός αυτό δεν έχει καμία σχέση με τη φήμη ή την αξιοπρέπεια των υπόλοιπων αδελφών της περιοχής. Αν πιστεύεις ότι κάποιος σε έχει ντροπιάσει μόνο και μόνο επειδή είναι από την περιοχή σου, τότε δεν έχεις σωστή άποψη και κατανόηση. Ο οίκος του Θεού δεν τιμωρεί ποτέ μια ολόκληρη οικογένεια για τις αμαρτίες ενός μεμονωμένου ατόμου· ο Θεός βλέπει τον καθένα ως ξεχωριστή οντότητα. Η καταγωγή σου δεν έχει καμία σημασία, ακόμη κι αν κατάγεσαι από την ίδια οικογένεια ή τους ίδιους γονείς, ο Θεός βλέπει κάθε άτομο ως μια μοναδική οντότητα. Ποτέ δεν ενοχοποιεί για τα λάθη ενός ατόμου κάποιον που έχει σχέση μαζί του. Αυτή είναι η αρχή και συμφωνεί με την αλήθεια. Αν, παρ’ όλα αυτά, εσύ νομίζεις ότι κάποιος που κατάγεται από την περιοχή σου και κάνει κάτι κακό βλάπτει τη φήμη σου και σε μπλέκει κι εσένα, αυτό είναι δική σου παρανόηση και δεν έχει καμία σχέση με την αλήθεια. Είναι, λοιπόν, σωστό να σου λένε οι γονείς σου: «Να δοξάσεις τη χώρα μας, την οικογένειά μας ή το όνομά μας»; (Όχι.) Γιατί όχι; Με ποια φράση έχει την ίδια φύση; Δεν έχει την ίδια φύση με τη σκέψη που συζητήσαμε προηγουμένως, δηλαδή: «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει»; Τίποτα απ’ όσα κάνει ένα άτομο στη ζωή του, δηλαδή το να κάνει θετικές πράξεις, να βαδίζει στο ορθό μονοπάτι και να αγκαλιάζει τα θετικά πράγματα και την αλήθεια, δεν γίνεται για να τιμήσει τον εαυτό του. Αντίθετα, οι άνθρωποι οφείλουν να έχουν αυτήν τη συμπεριφορά: Είναι ευθύνη τους, είναι το μονοπάτι στο οποίο πρέπει να βαδίσουν, είναι το καθήκον τους. Είναι υποχρέωση και καθήκον του κάθε ανθρώπου να βαδίζει στο ορθό μονοπάτι, να ενστερνίζεται τα θετικά πράγματα και την αλήθεια και να υποτάσσεται στον Θεό. Τα κάνει, επίσης, για να επιτύχει τη σωτηρία, όχι για να ενισχύσει το γόητρο το δικό του ή του Θεού, όχι, φυσικά, για το γόητρο των συμπατριωτών σου και σίγουρα όχι για χάρη μιας συγκεκριμένης οικογένειας, φυλής ή φατρίας. Η σωτηρία σου δεν έχει ως σκοπό να δοξαστούν ούτε οι συμπατριώτες σου ούτε, φυσικά, η οικογένειά σου. Το «δόξασμα» δεν είναι παρά μια θεωρία. Η σωτηρία σου δεν έχει καμία σχέση με αυτούς τους ανθρώπους. Πώς μπορεί να τους ωφελήσει η σωτηρία σου; Τι μπορούν να κερδίσουν εκείνοι αν σωθείς εσύ; Εφόσον δεν ακολουθούν το ορθό μονοπάτι, ο Θεός, σύμφωνα με τη δίκαιη διάθεσή Του, θα τους φερθεί ανάλογα, θα τους φερθεί όπως πρέπει. Τι κερδίζουν εκείνοι από αυτό το λεγόμενο «δόξασμα»; Δεν έχει να κάνει καθόλου μ’ αυτούς. Για το μονοπάτι που ακολουθείς, εσύ δέχεσαι τις συνέπειες, ενώ εκείνοι δέχονται τις συνέπειες του δικού τους μονοπατιού. Ο Θεός τούς αντιμετωπίζει όλους σύμφωνα με τη δίκαιη διάθεσή Του. Κανένας άνθρωπος δεν έχει ευθύνη να δοξάσει το έθνος, την οικογένεια ή το όνομά του. Είναι λογικό ότι δεν πρέπει να αναλάβεις μόνος σου αυτήν την ευθύνη και, εδώ που τα λέμε, δεν μπορείς κιόλας να το κάνεις. Δεν έχει καμία σχέση η άνοδος ή η πτώση μιας οικογένειας ή μιας φατρίας, η πορεία της και η μοίρα της, με το αν θα τη δοξάσεις εσύ. Και φυσικά, ουδεμία σχέση έχει με το μονοπάτι που θα ακολουθήσεις. Αν έχεις καλή συμπεριφορά και μπορείς να υποταχθείς στον Θεό, αυτό δεν το κάνεις για να τους δοξάσεις ή να τους τιμήσεις, ούτε για να διεκδικήσεις οποιαδήποτε ανταμοιβή από τον Θεό για λογαριασμό τους ή για να τους απαλλάξεις από την τιμωρία. Η άνοδός τους, η πτώση τους και η μοίρα τους δεν έχουν καμία σχέση μ’ εσένα. Κυρίως όσον αφορά το κατά πόσον αισθάνονται ότι τους τίμησες και τους δόξασες ή όχι, αυτό δεν έχει καμία σχέση με σένα. Δεν μπορείς να τους σηκώσεις εσύ στους ώμους σου, δεν έχεις ούτε την ευθύνη ούτε την υποχρέωση να το κάνεις. Επομένως, όταν οι γονείς σου σου λένε: «Πρέπει να δοξάσεις το έθνος μας, την οικογένειά μας ή το όνομά μας και δεν πρέπει να αμαυρώσεις τη φήμη των προγόνων μας ούτε να επιτρέψεις σε κανέναν να μας κατηγορήσει πίσω από την πλάτη μας», το μόνο που κάνουν αυτά τα λόγια είναι να σου ασκούν αρνητική ψυχολογική πίεση. Δεν μπορείς να ανταποκριθείς σε αυτά, αλλά ούτε και έχεις καμία υποχρέωση να το κάνεις. Γιατί; Επειδή το μόνο που απαιτεί από σένα ο Θεός είναι να εκπληρώσεις το καθήκον σου ως δημιούργημα ενώπιον Του. Δεν σου ζητάει να κάνεις τίποτα ούτε να επωμιστείς την παραμικρή υποχρέωση για τη χώρα σου, την οικογένειά σου ή το όνομά σου. Επομένως, δεν είσαι υποχρεωμένος να δοξάσεις τη χώρα σου ή την οικογένειά σου, ή να δοξάσεις, να τιμήσεις και γενικά να κάνεις το οτιδήποτε για το όνομά σου. Δεν σε αφορούν εσένα όλα αυτά. Η μοίρα όλων εκείνων βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια του Θεού κι εσύ δεν χρειάζεται να επωμιστείς κανένα απολύτως βάρος. Αν κάνεις κάποιο λάθος, δεν πρέπει να νιώθεις καθόλου ενοχές απέναντί τους. Αν κάνεις κάποιες καλές πράξεις, δεν θα πρέπει να σκέφτεσαι ότι ήσουν τυχερός ή να νομίζεις ότι δόξασες τη χώρα σου, την οικογένειά σου ή το όνομά σου. Δεν υπάρχει λόγος να χαίρεσαι γι’ αυτά τα πράγματα. Και επίσης, μη φοβάσαι και μη στεναχωριέσαι αν δεν τα καταφέρεις, και μην κατηγορείς τον εαυτό σου, αφού αυτά δεν σε αφορούν εσένα καθόλου. Πολύ απλά, μην τα σκέφτεσαι καν. Όσον αφορά, λοιπόν, τους ανθρώπους διαφορετικής εθνικότητας, οι Κινέζοι είναι ο εκλεκτός λαός του Θεού· εκείνοι προσέρχονται ενώπιον του Θεού και είναι δημιουργήματα. Και οι Δυτικοί προσέρχονται ενώπιον του Θεού και είναι επίσης δημιουργήματα. Οι Ασιάτες, οι Ευρωπαίοι, οι Βορειοαμερικανοί και οι Νοτιοαμερικανοί, όσοι ζουν στην Ωκεανία και την Αφρική, κι εκείνοι προσέρχονται ενώπιον του Θεού και αποδέχονται το έργο Του, είναι κι αυτοί δημιουργήματά Του. Από όποια χώρα κι αν κατάγεται κάποιος, το μόνο που πρέπει να κάνει είναι να εκπληρώνει το καθήκον του ως δημιούργημα, να αποδέχεται τα λόγια του Θεού, να υποτάσσεται σ’ αυτά και να επιτυγχάνει τη σωτηρία. Δεν πρέπει οι άνθρωποι να σχηματίζουν διάφορες φατρίες με βάση την εθνικότητά τους και να χωρίζονται σε ομάδες ή φυλές. Οτιδήποτε γίνεται με στόχο αυτού του αγώνα ή με βασική αρχή του το να δοξάσει κανείς τη φυλή του είναι λάθος. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να βαδίζουν σ’ αυτό το μονοπάτι, και αυτό το φαινόμενο δεν πρέπει να εμφανίζεται μέσα στην εκκλησία. Εφόσον άνθρωποι από διαφορετικές χώρες επικοινωνούν εκτενέστερα και μπορούν να κινηθούν σε μια ευρύτερη περιοχή του πλανήτη, θα έρθει μια μέρα που ένας Ασιάτης μπορεί να συναντήσει έναν Ευρωπαίο, ένας Ευρωπαίος μπορεί να συναντήσει έναν Αμερικανό και ένας Αμερικανός μπορεί να έρθει σε επαφή με έναν Ασιάτη, έναν Αφρικανό κλπ. Αν, όταν συναθροίζονται διαφορετικές φυλές, σχηματίζονται ομάδες με βάση τη φυλή και όλες τους πασχίζουν να δοξάσουν τη δική τους φυλή και πράττουν για το συμφέρον της, τότε τι θα αρχίσει να συμβαίνει μέσα στην εκκλησία; Διχασμός. Ο Θεός το απεχθάνεται αυτό και το καταδικάζει. Όποιος το κάνει αυτό είναι καταραμένος, είναι υπηρέτης του Σατανά και θα τιμωρηθεί. Και γιατί θα τιμωρηθεί; Επειδή αυτό συνιστά παραβίαση των διοικητικών διαταγμάτων. Μην το κάνεις ποτέ αυτό. Αν το κάνεις, αυτό αποδεικνύει ότι δεν έχεις εγκαταλείψει αυτήν την πτυχή των διαμορφωτικών επιρροών των γονιών σου. Δεν έχεις αποδεχτεί την ταυτότητα που σου έδωσε ο Θεός ως δημιούργημα και συνεχίζεις να βλέπεις τον εαυτό σου ως Κινέζο ή ως λευκό, μαύρο ή μελαμψό, δηλαδή ως κάποιον που προέρχεται από διαφορετική φυλή, που έχει διαφορετικό όνομα ή εθνικότητα. Αν θέλεις να δοξάσεις το έθνος, τη φυλή ή την οικογένειά σου και ενεργείς με αυτό κατά νου, τότε οι συνέπειες θα είναι ολέθριες. Σήμερα, δηλώνουμε και ξεκαθαρίζουμε με επισημότητα και σοβαρότητα αυτό το θέμα εδώ. Αν μια μέρα κάποιος εναντιωθεί σ’ αυτήν την πτυχή των διοικητικών διαταγμάτων, θα υποστεί τις συνέπειες. Μην παραπονεθείς τότε, λέγοντας: «Δεν μου το είπες, δεν το ήξερα, δεν το είχα καταλάβει». Ενώ ξέρεις από καιρό την ταυτότητά σου ως δημιουργήματος, μπορείς ακόμα και φέρεσαι έτσι. Αυτό σημαίνει ότι δεν είχες άγνοια, μα το έκανες σκόπιμα, άρα διέπραξες το αδίκημα εν γνώσει σου. Θα πρέπει να τιμωρηθείς. Είναι αδιανόητες οι συνέπειες της εναντίωσης στα διοικητικά διατάγματα. Το καταλαβαίνετε; (Ναι, το καταλαβαίνουμε.)

Κάποιοι γονείς λένε στα παιδιά τους: «Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ τις ρίζες μας, όπου κι αν βρισκόμαστε. Δεν γίνεται να ξεχάσουμε το μέρος όπου γεννηθήκαμε και μεγαλώσαμε ούτε το ποιοι είμαστε. Όπου κι αν βρίσκεσαι, όταν βλέπεις συντοπίτες σου, να τους φροντίζεις. Στις επιλογές σου για τους επικεφαλής κάποιας εκκλησίας ή για προϊσταμένους, να δίνεις προτεραιότητα σε άτομα που κατάγονται από τον τόπο σου. Όταν υπάρχουν κάποια υλικά οφέλη στην εκκλησία, ας τα απολαύσουν πρώτοι οι άνθρωποι από τον τόπο σου. Αν επιλέγεις μέλη για μια ομάδα, επίλεξε πρώτα ανθρώπους από τη γενέτειρά σου. Όταν δουλεύουν μαζί συγχωριανοί, μιλάτε την ίδια γλώσσα και έχετε οικειότητα». Πώς λέγεται αυτό; «Όταν συναντιούνται συγχωριανοί, τα μάτια τους γεμίζουν δάκρυα». Υπάρχει και το άλλο ρητό: «Οι θείοι και οι θείες είναι συγγενείς, γενιά με τη γενιά: Μπορεί να έχουν σπάσει τα κόκαλά τους, αλλά οι τένοντες παραμένουν συνδεδεμένοι». Κάποιοι άνθρωποι, επειδή έτσι έχουν μάθει από τους γονείς τους και από τους μεγαλύτερους, μόλις μάθουν ότι κάποιος έχει καταγωγή από την ίδια επαρχία ή την ίδια πόλη, ή αν τον ακούσουν να μιλάει με την προφορά του τόπου τους, τον συμπαθούν πολύ. Τρώνε μαζί του, κάθονται μαζί στις συναθροίσεις και κάνουν τα πάντα μαζί. Τους ενώνει ένας ξεχωριστός δεσμός. Κάποιοι λένε μόλις συναντήσουν έναν συγχωριανό τους: «Το ξέρεις το ρητό: “Όταν συναντιούνται συγχωριανοί, τα μάτια τους γεμίζουν δάκρυα”. Όταν συναντώ έναν συγχωριανό μου, τον νιώθω κοντά μου. Μόλις σε συνάντησα, σε ένιωσα σαν οικογένεια». Τους συγχωριανούς τους τους φροντίζουν με ιδιαίτερο τρόπο. Αν κάποιος συγχωριανός τους συναντά δυσκολίες στη ζωή ή στη δουλειά του, ή αν είναι άρρωστος, τον φροντίζουν με ιδιαίτερη μέριμνα. Είναι καλό αυτό; (Όχι, δεν είναι καλό.) Γιατί δεν είναι καλό; (Δεν έχει αρχές το να αντιμετωπίζεις τους ανθρώπους με αυτόν τον τρόπο.) Δεν έχει αρχές, και το άτομο αυτό είναι ανακατώστρα. Έχει θετικά συναισθήματα απέναντι στους συγχωριανούς του, αλλά τι είναι οι συγχωριανοί; Είναι καλοί άνθρωποι; Είναι αληθινοί αδελφοί και αδελφές; Μήπως συμφωνεί με τις αρχές το να προωθείς τους συγχωριανούς σου; Μήπως συμφωνεί με τις αρχές το να τους προτείνεις; Κάνουν για τη δουλειά; Είναι θεμιτό να τους φροντίζεις τόσο και να είσαι τόσο κοντά μ’ αυτούς; Συμφωνεί αυτό με την αλήθεια και τις αρχές; Αν δεν συμφωνεί, τότε δεν είναι σωστά τα όσα κάνεις γι’ αυτούς και ο Θεός τα απεχθάνεται. Καταλαβαίνεις; (Καταλαβαίνω.) Όταν, λοιπόν, σου λένε οι γονείς σου: «Όταν συναντάς συγχωριανούς σου, να τους προσέχεις», πρόκειται για πλάνη και θα πρέπει να το ξεχάσεις και να το αγνοήσεις. Από δω και στο εξής, αν σε ρωτήσουν οι γονείς σου: «Είναι στην εκκλησία μαζί σου ο τάδε συγχωριανός μας. Τον φρόντισες;», τι θα πρέπει να απαντήσεις; (Στον οίκο του Θεού, αντιμετωπίζουμε τους πάντες ισότιμα.) Να πεις: «Δεν είμαι υποχρεωμένος να κάνω κάτι τέτοιο. Άσε τον συγχωριανό, ούτε εσάς δεν θα φρόντιζα αν βρισκόσασταν απέναντι από τον Θεό». Είναι κάποιοι άνθρωποι που τους επηρεάζουν πάρα πολύ αυτές οι παραδοσιακές αντιλήψεις της οικογένειας. Μόλις συναντήσουν κάποιον συγγενή τους ή κάποιον με το ίδιο επώνυμο ή που ανήκει στην ίδια φατρία, δεν τον αποφεύγουν. Μόλις μάθουν ότι κάποια κυρία έχει το ίδιο επώνυμο με αυτούς, λένε: «Πω πω, όλοι εδώ είμαστε μια οικογένεια. Με βάση τη σχέση μας, μάλλον πρέπει να τη λέω θεία μου. Ουσιαστικά είμαι εγγόνι της». Αποκαλούν με χαρά τον εαυτό τους ανήψι, και εκείνη τη γυναίκα δεν τολμούν να την αποκαλέσουν αδελφή ή οτιδήποτε άλλο· την αποκαλούν πάντα «θεία». Κάποιοι, όταν δουν κάποιον που έχει το ίδιο επώνυμο, νιώθουν έναν ιδιαίτερο δεσμό μαζί του και δεν τους νοιάζει τι άνθρωπος είναι. Είναι σωστό αυτό; (Όχι.) Κάποιες οικογένειες, συγκεκριμένα, έχουν την παράδοση να προσέχουν ιδιαίτερα τους ανθρώπους που ανήκουν στην ίδια φατρία, τους φέρονται ευγενικά και έχουν στενές επαφές μαζί τους. Φαίνεται, λοιπόν, ότι το σπίτι τους είναι πάντα γεμάτο κόσμο και φωνές, και η οικογένεια μοιάζει ιδιαίτερα ζωντανή και χαρούμενη. Όταν συμβαίνει κάτι, έρχονται όλοι οι μακρινοί συγγενείς να βάλουν ένα χεράκι και να βοηθήσουν με συμβουλές και υποδείξεις. Κάποιοι, λόγω της επιρροής από την οικογενειακή αυτή κουλτούρα, θεωρούν καλή μια τέτοιου είδους συμπεριφορά· τουλάχιστον, δεν είναι μόνοι τους και έχουν ανθρώπους να τους βοηθήσουν στις δυσκολίες. Άλλοι άνθρωποι, τι αντιλήψεις έχουν; «Για να ζήσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, πρέπει να συμπεριφέρεσαι ευχάριστα». Είναι δύσκολο να εξηγήσεις αυτό το ρητό, αλλά ο καθένας μπορεί να καταλάβει το νόημά του. «Πρέπει να ζει κανείς με τα ανθρώπινα συναισθήματα. Γίνεται κάποιος που δεν έχει ανθρώπινα συναισθήματα να αποκαλείται άνθρωπος; Αν είσαι πάντα σοβαρός, αν σε απασχολούν πάντα οι αρχές και η στάση απέναντι στα πράγματα, στο τέλος θα μείνεις χωρίς κανέναν συγγενή ή φίλο. Πρέπει όσο ζεις μέσα σε κοινωνικές ομάδες να έχεις ανθρώπινα συναισθήματα. Όσοι δεν έχουν καμία σχέση με το επώνυμό μας είναι άλλη ιστορία· εκείνοι, όμως, που έχουν το ίδιο επώνυμο ή που είναι σόι, δεν έχουν όλοι σχέση μεταξύ τους; Δεν είναι δυνατόν να εγκαταλείψεις κανέναν απ’ αυτούς. Όταν σου συμβεί κάτι, για παράδειγμα αν αρρωστήσεις, αν γίνει ένας γάμος, μια κηδεία ή άλλα σημαντικά ή ασήμαντα γεγονότα, δεν χρειάζεσαι κάποιον για να το συζητήσεις; Όταν αγοράζεις σπίτι, αυτοκίνητο ή οικόπεδο, ο οποιοσδήποτε μπορεί να σου δώσει ένα χέρι βοηθείας. Δεν μπορείς να εγκαταλείψεις αυτούς τους ανθρώπους· πρέπει στη ζωή σου να βασίζεσαι σ’ αυτούς». Λόγω του ότι σε έχει επηρεάσει έντονα αυτή η οικογενειακή κουλτούρα, όταν βγαίνεις έξω, και ειδικά στην εκκλησία, και βλέπεις κάποιον από την ίδια φατρία, πηγαίνεις χωρίς να το καταλαβαίνεις κοντά του και τον συμπαθείς πολύ, τον προσέχεις και τον φροντίζεις ιδιαίτερα, και τα πηγαίνεις καλά μαζί του με έναν ξεχωριστό τρόπο. Ακόμα και στα λάθη του, συχνά είσαι επιεικής απέναντί του. Εκείνους που δεν είναι συγγενείς σου τους μεταχειρίζεσαι αμερόληπτα. Αλλά τα άτομα της φατρίας σου συνήθως τα προστατεύεις και τα ευνοείς, κάτι που με απλά λόγια λέγεται «μεροληψία υπέρ των συγγενών». Αυτές οι σκέψεις καθοδηγούν πολύ συχνά κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι δεν βασίζουν το πώς αντιμετωπίζουν τους άλλους και το πώς χειρίζονται τις υποθέσεις της ζωής τους στις αρχές που διδάσκει ο Θεός, αλλά στην επιρροή της οικογενειακής κουλτούρας. Δεν είναι λάθος αυτό; (Ναι.) Ας πούμε, μπορεί κάποια με το επώνυμο Ζανγκ να απευθύνεται σε κάποια άλλη γυναίκα με το ίδιο επώνυμο που είναι μερικά χρόνια μεγαλύτερη ως «μεγαλύτερη αδελφή». Οι άλλοι μπορεί να νομίζουν ότι είναι όντως αδελφές, αλλά στην πραγματικότητα να είναι άσχετες μεταξύ τους και να έχουν απλώς το ίδιο επώνυμο, χωρίς να είναι συγγενείς. Γιατί την αποκαλεί έτσι; Πρόκειται για την επιρροή της οικογενειακής κουλτούρας. Οι δυο τους είναι παντού αχώριστες, η ίδια μιλάει για τα πάντα στη «μεγαλύτερη αδελφή» της και όχι στους ξένους. Γιατί; «Επειδή είναι μια Ζανγκ, σαν κι εμένα. Είμαστε οικογένεια. Οφείλω να της λέω τα πάντα. Αν όχι σ’ εκείνη, τότε σε ποιον; Δεν θα ήταν ανόητο να εμπιστευτώ αγνώστους και όχι την οικογένειά μου; Οι ξένοι είναι αναξιόπιστοι, απ’ όπου κι αν το πιάσεις· μόνο την οικογένειά του μπορεί κανείς να εμπιστευτεί». Κατά την επιλογή των επικεφαλής της εκκλησίας, επιλέγει εκείνη, και όταν τη ρωτούν: «Γιατί διάλεξες αυτήν;», εκείνη απαντά: «Επειδή έχουμε το ίδιο επώνυμο. Δεν θα ήταν παράλογο και ανάρμοστο να μην την ψήφιζα; Αν δεν την ψήφιζα, θα ήμουν καθόλου άνθρωπος;» Κάθε φορά που υπάρχουν κάποια υλικά οφέλη ή κάποια καλά στην εκκλησία, σκέφτεται πρώτα εκείνη. «Γιατί σκέφτηκες εκείνη πρώτη;» «Επειδή έχουμε το ίδιο επώνυμο, είναι οικογένειά μου. Αν δεν τη φρόντιζα εγώ, ποιος θα την φρόντιζε; Αν δεν είχα αυτό το στοιχειώδες ανθρώπινο συναίσθημα, θα ήμουν άνθρωπος, τελικά;» Είτε τα κίνητρά σου είναι η στοργή είτε είναι εγωιστικά, με λίγα λόγια, αν σε επηρεάζουν και σε διαμορφώνουν αυτές οι σκέψεις από την οικογένειά σου, πρέπει να αλλάξεις αμέσως και να σταματήσεις να συμπεριφέρεσαι, να αντιμετωπίζεις τα πράγματα και να φέρεσαι στους ανθρώπους με αυτές τις μεθόδους. Όσο περιορισμένες ή ευρείες κι αν είναι αυτές οι μέθοδοι, δεν είναι οι αρχές και οι μέθοδοι που σου έχει μάθει ο Θεός. Στην ελάχιστη περίπτωση, είναι οι σκέψεις και οι απόψεις που οφείλεις να εγκαταλείψεις. Με λίγα λόγια, πρέπει να εγκαταλείψεις όλες τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας που δεν εναρμονίζονται με τις αρχές που σου μαθαίνει ο Θεός. Μη συμπεριφέρεσαι στους άλλους και μην αλληλεπιδράς μαζί τους με τέτοιες μεθόδους και μη χειρίζεσαι έτσι τα ζητήματα. Κάποιοι μπορεί να υποστηρίξουν το εξής: «Αν δεν χειριστώ έτσι τα ζητήματα, δεν θα ξέρω καθόλου πώς να τα χειριστώ». Εύκολα μπορείς να το βρεις αυτό. Στα λόγια του Θεού υπάρχουν αρχές για το πώς να χειριστείς διάφορα ζητήματα. Αν δεν βρίσκεις στα λόγια του Θεού μονοπάτι άσκησης, τότε ψάξε να βρεις έναν αδελφό ή μια αδελφή που καταλαβαίνει αυτήν την αλήθεια και ρώτησέ τους για να σου διευκρινίσουν ό,τι χρειάζεσαι ώστε να καταλάβεις. Αυτά πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι όσον αφορά τη μεταχείριση των ζητημάτων που αφορούν τη φατρία, το επώνυμο και το πώς είναι ο κόσμος.