Η τελευταία μας συναναστροφή είχε να κάνει με διάφορα πράγματα σχετικά με την οικογένεια στο ευρύτερο πλαίσιο της εγκατάλειψης των επιδιώξεων, των ιδανικών και των επιθυμιών των ανθρώπων. Για ποια συγκεκριμένη πτυχή του θέματος της οικογένειας συναναστραφήκαμε; (Την προηγούμενη φορά, συναναστράφηκες σχετικά με κάποια ρητά που πηγάζουν από τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας, όπως αυτά: «Μεταξύ τριών τυχαίων ανθρώπων που περπατούν μαζί, τουλάχιστον ένας μπορεί να γίνει δάσκαλός μου», «Αν θέλεις να δείχνεις αξιοπρεπής όταν κοιτούν οι άλλοι, πρέπει να υποφέρεις όταν δεν κοιτούν», «Όπως ένας φράχτης χρειάζεται να στηριχθεί από τρεις πασσάλους, έτσι και ένας ικανός άνθρωπος χρειάζεται τη στήριξη τριών ανθρώπων», «Μια κυρία θα γίνει όμορφη για όσους τη θαυμάζουν, ενώ ένας κύριος θα θυσιάσει τη ζωή του για όσους τον καταλαβαίνουν», «Οι κόρες πρέπει να μεγαλώνουν σαν πλουσιόπαιδα και οι γιοι σαν φτωχόπαιδα», «Δεν χρειάζεται να έχει κανείς υψηλό IQ, παρά μόνο υψηλό EQ», «Όταν χτυπάει ένα γκονγκ, άκου τον ήχο του· όταν μιλάει κάποιος, άκου τη φωνή του» και «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο». Συζητήσαμε συνολικά αυτά τα οκτώ ρητά.) Συναναστραφήκαμε σχετικά με το πώς να εγκαταλείψει κανείς τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας, θέμα που κάλυπτε τις επιρροές και την εκπαίδευση που λαμβάνει κανείς από την οικογένεια και διαμορφώνουν τις σκέψεις του. Συναναστραφήκαμε με λεπτομέρειες σχετικά με κάποια από τα ρητά αυτά, ενώ άλλα τα αναφέραμε απλώς συνοπτικά και δεν κάναμε συγκεκριμένη συναναστροφή γι’ αυτά. Η οικογένεια είναι κάτι πολύ σημαντικό για τη ζωή του καθενός. Μέσα στην οικογένεια δημιουργούν οι άνθρωποι τις αναμνήσεις τους και αναπτύσσονται, κι εκεί αρχίζει να διαμορφώνεται ο τρόπος σκέψης τους. Η οικογένεια είναι αυτή που διαμορφώνει κατά κύριο λόγο τον τρόπο με τον οποίο συμπεριφέρονται και φέρονται οι άνθρωποι, το πώς αντιμετωπίζουν τα πράγματα, τις επαφές τους με τους υπόλοιπους, το πώς αντιμετωπίζουν διάφορες καταστάσεις, και το πώς κρίνουν, από ποια οπτική και με ποια στάση χειρίζονται αυτές τις καταστάσεις όταν τις αντιμετωπίζουν και άλλα παρόμοια. Αυτό ισχύει είτε οι σκέψεις και οι απόψεις τους βρίσκονται σε προκαταρκτικό στάδιο είτε είναι πιο συγκεκριμένες. Δηλαδή, πριν ενταχθούν οι άνθρωποι επίσημα στην κοινωνία και σε κοινωνικές ομάδες, το εμβρυακό στάδιο των σκέψεων και των απόψεων του καθενός προέρχεται από την οικογένεια, πράγμα που την καθιστά εξαιρετικά σημαντική για όλους. Δεν είναι σημαντική μόνο επειδή επιτρέπει στους ανθρώπους να αναπτυχθούν σωματικά· το πιο σημαντικό είναι ότι, πριν ενταχθούν οι άνθρωποι στην κοινωνία, μαθαίνουν στο οικογενειακό περιβάλλον πολλές σκέψεις και απόψεις τις οποίες αναμένεται να εφαρμόσουν ως προς τον τρόπο με τον οποίο προσεγγίζουν την κοινωνία, τις κοινωνικές ομάδες και τη μετέπειτα ζωή τους. Αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις δεν ορίζονται μεν με συγκεκριμένο και ακριβή τρόπο στο διάστημα κατά το οποίο ωριμάζει ένας άνθρωπος, αλλά όλες αυτές τις σκέψεις, τις απόψεις, τις μεθόδους, τους κανόνες, ακόμη και τα μέσα με τα οποία αντιμετωπίζει τον κόσμο, του τα έχουν ήδη εμφυσήσει ουσιαστικά και πρωταρχικά οι γονείς του, οι μεγαλύτεροι ή τα άλλα μέλη της οικογένειάς του, και τον έχουν επηρεάσει και διαμορφώσει βάσει αυτών, πριν την ένταξή του στην κοινωνία. Τον καιρό, λοιπόν, που οι άνθρωποι μεγαλώνουν μέσα στην οικογένειά τους, πραγματοποιείται αυτή η εμφύσηση, η επιρροή και η διαμόρφωση· γι’ αυτό και η οικογένεια είναι τόσο σημαντική για κάθε άνθρωπο. Εννοείται, βεβαίως, πως η σημασία για την οποία μιλάμε αφορά απλώς το επίπεδο της ένταξης των ατόμων στην κοινωνία και στις κοινωνικές ομάδες, καθώς και της εισόδου στην ενήλικη ζωή και ύπαρξη· αφορά δηλαδή μόνο το επίπεδο της υλικής ύπαρξης. Από αυτό φαίνεται πόσο σημαντική είναι η διαμορφωτική επιρροή της οικογένειας για κάποιον που εντάσσεται στην κοινωνία και στην ενήλικη ζωή. Δηλαδή, μόλις ενηλικιωθούν και ενταχθούν στην κοινωνία οι άνθρωποι, η φιλοσοφία τους για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις προέρχεται ως επί το πλείστον από την κληρονομιά των γονιών τους και την επιρροή της οικογένειάς τους. Από αυτήν την άποψη, θα μπορούσε να πει κανείς και ότι η οικογένεια, ως η μικρότερη μονάδα της κοινωνίας, παίζει κυρίως καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των σκέψεων του ατόμου, καθώς και των διάφορων μεθόδων και αρχών για την αντιμετώπιση του κόσμου, αλλά ακόμη και στη διαμόρφωση της οπτικής του για τη ζωή. Αυτές οι διάφορες σκέψεις, απόψεις, μέθοδοι αντιμετώπισης του κόσμου και οπτικές για την ύπαρξη είναι αρνητικές, δεν συνάδουν με την αλήθεια, δεν έχουν σχέση μ’ αυτήν, ή θα μπορούσε να πει κανείς και ότι βρίσκονται σε πλήρη αντίθεση με την αλήθεια, ότι δεν προέρχονται από τον Θεό. Γι’ αυτό πρέπει οπωσδήποτε οι άνθρωποι να εγκαταλείψουν τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειάς τους. Αν αναλογιστούμε τις συνέπειες των διαμορφωτικών επιρροών της οικογένειας, βλέπουμε ότι είναι αντίθετες με την αλήθεια και δεν συμφωνούν μ’ αυτήν, ότι εναντιώνονται στον Θεό, και ουσιαστικά μπορούμε να πούμε ότι η οικογένεια του καθενός είναι το μέρος όπου ο Σατανάς διαφθείρει τους ανθρώπους, κάνοντάς τους να αρνηθούν τον Θεό, να Του αντισταθούν και να ακολουθήσουν το λάθος μονοπάτι στη ζωή τους. Από αυτήν την άποψη, μπορεί να πει κανείς ότι η οικογένεια είναι το σημείο όπου ξεκινούν να διαφθείρονται οι άνθρωποι, αφού είναι η μικρότερη μονάδα της κοινωνίας; Αν πούμε ότι ο Σατανάς και οι κοινωνικές τάσεις διαφθείρουν τους ανθρώπους, κοιτάζουμε το θέμα αυτό από μια ευρεία οπτική. Ωστόσο, αν το δούμε πιο συγκεκριμένα, η οικογένεια θα πρέπει να θεωρηθεί ως το μέρος όπου οι άνθρωποι δέχονται αρχικά τη διαφθορά και τις αρνητικές σκέψεις, τις κακές τάσεις και τις απόψεις του Σατανά. Πιο συγκεκριμένα, οι άνθρωποι διαφθείρονται αρχικά από τους γονείς τους, τους μεγαλύτερους, τα άλλα μέλη της οικογένειάς τους, αλλά και από τα έθιμα, τις αξίες, τις παραδόσεις ολόκληρης της οικογένειάς τους και όλα τα σχετικά. Η οικογένεια είναι σε κάθε περίπτωση ένα σημείο εκκίνησης όπου οι άνθρωποι έρχονται σε επαφή με τη διαφθορά, αποδέχονται τις κακές σκέψεις και τάσεις του Σατανά, αλλά και αρχίζουν, στα χρόνια κατά τα οποία ακόμα διαμορφώνονται, να αποδέχονται διάφορες διεφθαρμένες και κακές σκέψεις. Η οικογένεια παίζει τέτοιον ρόλο στη διαφθορά του κάθε ανθρώπου που δεν τον παίζουν ούτε η κοινωνία ως σύνολο, ούτε οι κοινωνικές τάσεις, ούτε ο Σατανάς. Ο ρόλος αυτός είναι ότι μυεί τους ανθρώπους σε διάφορες σκέψεις και απόψεις που προέρχονται από τις κακές τάσεις του Σατανά πριν εκείνοι ενταχθούν στην κοινωνία και στις κοινωνικές ομάδες. Η οικογένεια, όποια μορφή κι αν έχει, είναι η κύρια πηγή εκείνων των σκέψεων και απόψεών σου που ανήκουν στον Σατανά. Για να εγκαταλείψουν, λοιπόν, οι άνθρωποι τις διάφορες λανθασμένες σκέψεις και απόψεις, χρειάζεται διάκριση και ανάλυση όχι μόνο των πιο ευρέως διαδεδομένων λανθασμένων σκέψεων και απόψεων που πηγάζουν από την κοινωνία, αλλά και όλων των σκέψεων και απόψεων, καθώς και των αρχών για την αντιμετώπιση του κόσμου που προκύπτουν από τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας. Η ίδια η οικογένεια αποτελεί μέρος του συνόλου της ανθρώπινης κοινωνίας, δεν είναι η εκκλησία ή ο οίκος του Θεού και, φυσικά, δεν είναι η βασιλεία των ουρανών. Δεν είναι τίποτε άλλο παρά η μικρότερη κοινωνική μονάδα που δημιούργησε, αλλά και διαμόρφωσε η διεφθαρμένη ανθρωπότητα. Για να απελευθερωθεί, λοιπόν, κάποιος από τους περιορισμούς, τα δεσμά και τα προβλήματα που προκύπτουν από τις διάφορες λανθασμένες σκέψεις και απόψεις, θα πρέπει πρώτα να αναλογιστεί, να καταλάβει και να αναλύσει τις διάφορες σκέψεις και απόψεις που έχει ως αποτέλεσμα των διαμορφωτικών επιρροών της οικογένειάς του, μέχρι να καταφέρει τελικά να τις εγκαταλείψει. Αυτή είναι μια σωστή αρχή άσκησης για την εγκατάλειψη των διαμορφωτικών επιρροών της οικογένειας.

Έχουμε συναναστραφεί σχετικά με τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας, οι οποίες σχετίζονται με διάφορα ζητήματα, όπως είναι η οπτική του ανθρώπου για τη ζωή, οι κανόνες για την επιβίωση, οι αρχές και οι μέθοδοι συμπεριφοράς και αντιμετώπισης του κόσμου, καθώς και κάποιοι άγραφοι κανόνες της ένταξης στην κοινωνία. Ποιες οπτικές για τη ζωή αφορούν αυτό το ζήτημα; Δύο παραδείγματα είναι αυτά: «Ένας άνθρωπος αφήνει το όνομά του όπου μένει, όπως ακριβώς μια χήνα βγάζει την κραυγή της όπου πετάει» και «Οι άνθρωποι χρειάζονται την υπερηφάνεια τους όπως ένα δέντρο χρειάζεται τον φλοιό του». Ας αναφέρουμε κάποια παραδείγματα αρχών για την αντιμετώπιση του κόσμου που εμφυσούν οι οικογένειες στους ανθρώπους: «Η αρμονία είναι θησαυρός· η μακροθυμία είναι εξαιρετική ικανότητα» και «Ο συμβιβασμός θα οδηγήσει στην ευκολότερη επίλυση μιας διαμάχης». Τι άλλο; («Όπως ένας φράχτης χρειάζεται να στηριχθεί από τρεις πασσάλους, έτσι και ένας ικανός άνθρωπος χρειάζεται τη στήριξη τριών ανθρώπων» και «Όταν χτυπάει ένα γκονγκ, άκου τον ήχο του· όταν μιλάει κάποιος, άκου τη φωνή του». Και αυτά είναι μέθοδοι και αρχές για την αντιμετώπιση του κόσμου). Υπάρχουν και κάποιοι κοινωνικοί κανόνες του παιχνιδιού; Όπως: «Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται;» (Ναι.) «Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά». Τι άλλο; (Πληρώνω με το ίδιο νόμισμα.) Κι αυτό υπάρχει, αλλά δεν συναναστραφήκαμε σχετικά μ’ αυτό την τελευταία φορά. Οι γονείς σου, επίσης, σου έλεγαν συχνά: «Εκεί έξω στον κόσμο, πρέπει να έχεις καλή κρίση, να μιλάς ωραία και να έχεις κοφτερό βλέμμα. Θα πρέπει “να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά σε κάθε δρόμο και τα αυτιά σου στραμμένα προς όλες τις κατευθύνσεις”. Μην είσαι τόσο προσκολλημένος στις συνήθειές σου». Υπάρχει επίσης το ρητό: «Ποτέ δεν βλάπτει να κάνεις κομπλιμέντα» και «Πρέπει να πηγαίνεις πάντα με το ρεύμα, όπου κι αν βρίσκεσαι. Ο νόμος δεν μπορεί να εφαρμοστεί όταν όλοι είναι παραβάτες. Όταν έχεις αμφιβολίες, ακολούθησε το πλήθος». Όλοι αυτοί είναι κανόνες του παιχνιδιού. Υπάρχουν και ρητά όπως τα παρακάτω: «Μια κυρία θα γίνει όμορφη για όσους τη θαυμάζουν, ενώ ένας κύριος θα θυσιάσει τη ζωή του για όσους τον καταλαβαίνουν» και «Δεν υπάρχουν άσχημες γυναίκες, μόνο τεμπέλες». Σε ποια κατηγορία ανήκουν αυτά; Στην κατηγορία της καθημερινότητας· σου λένε πώς να ζεις και πώς να συμπεριφέρεσαι στο υλικό σου σώμα. Ύστερα, υπάρχουν ρητά σαν κι αυτά: «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο», «Η μαμά είναι η καλύτερη του κόσμου», «Μια σοφή χήνα δεν γεννάει ποτέ ένα ήμερο αυγό» και «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει». Αυτά αφορούν τις σκέψεις και τις απόψεις που σχετίζονται με την αγάπη και τα συναισθήματα στους κόλπους μιας οικογένειας. Οι άνθρωποι, επίσης, λένε συχνά: «Οι ζωντανοί θεωρούν τους νεκρούς σπουδαίους» —μόλις πεθάνει κάποιος, γίνεται σπουδαίος. Για να αποκτήσεις υψηλότερη θέση, για να πουν οι άλλοι τα καλύτερα λόγια για σένα και να σε σεβαστούν, τότε πρέπει να πεθάνεις. Μόλις πεθάνεις, θα γίνεις σπουδαίος. «Οι ζωντανοί θεωρούν τους νεκρούς σπουδαίους» —είναι ή δεν είναι γελοία αυτή η λογική; Λένε: «Μη λες άσχημα λόγια για κάποιον μετά τον θάνατό του. Οι ζωντανοί θεωρούν τους νεκρούς σπουδαίους. Δείξε λίγο σεβασμό!» Όσα κακά πράγματα κι αν έκανε αυτός ο άνθρωπος, μόλις πεθάνει, γίνεται σπουδαίος. Κάτι τέτοιο δεν δείχνει ότι οι άνθρωποι δεν έχουν την παραμικρή διάκριση μεταξύ του καλού και του κακού και καθόλου αρχές συμπεριφοράς; (Ναι.) «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο». Την προηγούμενη φορά συναναστραφήκαμε με λεπτομέρειες πάνω σ’ αυτό. Δεν είχαμε συναναστραφεί πάνω στα υπόλοιπα ρητά που αναφέραμε τώρα, όπως «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει» και «Μια σοφή χήνα δεν γεννάει ποτέ ένα ήμερο αυγό», αλλά δεν είναι εύκολα κατανοητά; Είναι σωστό το ρητό «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει»; Δημιουργεί την εντύπωση ότι είναι εξαιρετικά σημαντική η εκπαίδευση από τον πατέρα. Σε τι μονοπάτι μπορεί ένας πατέρας να οδηγήσει τον άνθρωπο; Μπορεί να σε οδηγήσει στο ορθό μονοπάτι; Μπορεί να σε κάνει να λατρέψεις τον Θεό και να γίνεις πραγματικά καλός άνθρωπος; (Όχι.) Ο πατέρας σου σου λέει: «Οι άνδρες δεν κλαίνε εύκολα». Εσύ, όμως, είσαι νέος και όταν αδικείσαι, κλαις. Ο πατέρας σου σε μαλώνει και σου λέει: «Συγκρατήσου! Γίνε άντρας. Με το παραμικρό κλαις, άχρηστε!» Και τότε σκέφτεσαι: «Δεν γίνεται να κλάψω· αν κλάψω, τότε είμαι ένας άχρηστος». Συγκρατείς τα δάκρυά σου, δεν τολμάς να κλάψεις, και τα βράδια κλαις κρυφά κάτω από τα σκεπάσματα. Επειδή είσαι άντρας, δεν έχεις καν το δικαίωμα να εκφράσεις φυσικά τα συναισθήματά σου· δεν έχεις το δικαίωμα να κλάψεις και, κάθε φορά που νιώθεις αδικημένος, αναγκάζεσαι να συγκρατιέσαι. Έτσι σε εκπαίδευσε ο πατέρας σου, και αυτό σημαίνει πραγματικά «Είναι λάθος ο πατέρας να ταΐζει χωρίς να διδάσκει». Οι γονείς σου και η προηγούμενη γενιά συνεχίζουν αυτού του είδους τη διαπαιδαγώγηση και λένε: «Αγόρι πράμα και κλαις με το παραμικρό, όποτε νιώθεις αδικημένος, κλαις. Άχρηστε! Αφού κάποιος σε χτύπησε, γιατί δεν τον χτύπησες κι εσύ; Αφού σε χτύπησε, μην ξαναπαίξεις μαζί του. Αν νομίζεις ότι μπορείς να τον δείρεις, τότε την επόμενη φορά που θα τον δεις, κάνε το· αν δεν μπορείς, τότε τρέξε. Σκέψου τον Χαν Σιν^[α] που ταπεινώθηκε και τον έβαλαν να σέρνεται ανάμεσα στα πόδια του άλλου. Δεν έκλαψε· έτσι κάνει ένας αληθινός άντρας!» Έτσι διαπαιδαγωγούν οι πατεράδες τους γιους τους, αυτήν την ιδέα τούς δίνουν για τον αληθινό άνδρα. Οι άντρες δεν πρέπει να μιλούν για τα προβλήματά τους ούτε να κλαίνε· πρέπει να τα κρατάνε όλα μέσα τους. Πείτε Μου, πόση αδικία αναγκάζονται να αντέξουν οι άνδρες; Πρέπει σε αυτήν την κοινωνία να στηρίζουν την οικογένειά τους, να σέβονται τα μεγαλύτερα μέλη της οικογένειάς τους, ενώ όσο κι αν κουράζονται, δεν τολμούν να παραπονεθούν. Όσο κι αν έχουν αδικηθεί, δεν μπορούν να ξεσπάσουν. Δεν είναι άδικο αυτό για τους άνδρες; (Ναι, είναι.) Πώς νιώθατε όταν σας διαπαιδαγωγούσαν έτσι οι πατεράδες σας; Τι σας έλεγε ο πατέρας σας όταν θέλατε να κλάψετε; «Εγώ, ο τάδε, ήμουν σοφός και όλη μου τη ζωή διέπρεπα. Πώς γίνεται να μεγάλωσα κάποιον τόσο αδύναμο σαν κι εσένα; Στην ηλικία σου, ήδη συντηρούσα μόνος μου την οικογένειά μου. Κοίτα πόσο χαϊδεμένος και κακομαθημένος είσαι εσύ, άχρηστε!» Πώς νιώθατε; Οι γονείς και οι παππούδες σου σε μεγάλωσαν μ’ αυτά τα λόγια: «Ο άντρας είναι η κολόνα της οικογένειας. Γιατί σε υποστηρίζουμε; Γιατί σε στέλνουμε να σπουδάσεις; Για να σε βοηθήσουμε να στηρίξεις την οικογένειά σου, όχι για να κλαις ή για να νιώθεις αδικημένος όποτε σου συμβαίνει το παραμικρό». Πώς νιώθατε όταν σας τα έλεγαν αυτά οι πατεράδες σας και οι μεγαλύτεροι; Νιώθατε αδικημένοι ή τα αποδεχόσασταν με ευκολία; (Στενοχωριόμουν, ένιωθα αδικημένος.) Είχες καμία άλλη επιλογή από το να τα δεχτείς ή ένιωθες πικρία μέσα στην καρδιά σου; (Ένιωθα πικρία, αλλά ήμουν αναγκασμένος να τα δεχτώ.) Γιατί τα δεχόσουν; (Γιατί θεωρούσα ότι, σε εκείνες τις συνθήκες και σε ένα τέτοιο κοινωνικό σύστημα, δεν είχα άλλη επιλογή.) Έτσι ακριβώς ορίζει τους άνδρες η κοινωνία. Ένας άνδρας γεννιέται σ’ αυτές τις κοινωνικές συνθήκες και δεν έχει καμία επιλογή. Ο τρόπος με τον οποίο σε διαπαιδαγώγησαν ο πατέρας και οι μεγαλύτεροι προερχόταν από την κοινωνία· τέτοια ιδεολογική εκπαίδευση είχαν λάβει κι αυτοί, και μετά εμφύσησαν αυτές τις σκέψεις της κοινωνίας και σ’ εσένα. Η αλήθεια είναι ότι, τον καιρό που διαμορφώνονταν και αποδέχονταν οι ίδιοι αυτές τις σκέψεις και απόψεις, το ίδιο απρόθυμα το έκαναν κι εκείνοι, αλλά μεγαλώνοντας, μετέδωσαν αυτές τις σκέψεις στην επόμενη γενιά. Δεν αναλογίστηκαν ποτέ αν όντως έπρεπε να αποδεχτεί η επόμενη γενιά αυτές τις σκέψεις και απόψεις, αν τελικά ήταν σωστές, αφού έτσι είχαν μεγαλώσει κι αυτοί. Θεωρούσαν ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος ζωής· δεν πειράζει να αδικηθείς, το σημαντικό είναι ότι, αν αποδεχτείς αυτές τις σκέψεις, θα βρεις τα πατήματά σου στην κοινωνία και δεν θα σε εκφοβίζουν οι άλλοι. Αν και υπέμειναν κι εκείνοι αυτές τις αδικίες, και στενοχωριόντουσαν και ένιωθαν πικρία όπως κι εσύ, σου μετέδωσαν αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις. Γιατί; Αρχικά, ήταν φυσικό και επόμενο να αποδεχτούν διάφορες σκέψεις και απόψεις της κοινωνίας που τους επέτρεπαν να ενσωματωθούν στις κοινωνικές τάσεις, κι έτσι να βρουν τα πατήματά τους στην κοινωνία. Αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις τις ακολουθούν όλοι και τις έχουν ως κριτήριο για τη ζωή τους, κανείς δεν τις αμφισβητεί, κανείς δεν θέλει να τις παραβεί και να επαναστατήσει ενάντιά τους. Μια πτυχή είναι αυτή: η επιβίωση. Η δεύτερη και κυριότερη πτυχή είναι ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τα θετικά από τα αρνητικά πράγματα. Ποιος ο λόγος γι’ αυτό; Ότι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και δεν έχουν τις σωστές σκέψεις και απόψεις όσον αφορά την επιβίωση, το πώς να αντιμετωπίσουν τον κόσμο ή το ποιο μονοπάτι να ακολουθήσουν. Για να προσαρμοστούν στο κοινωνικό σύνολο, να ενταχθούν και να επιβιώσουν μέσα σε αυτήν την κοινωνία και σ’ αυτές τις κοινωνικές ομάδες, πρέπει να αποδεχτούν είτε ενεργητικά είτε παθητικά τις αρχές αντιμετώπισης του κόσμου και τους κανόνες του παιχνιδιού που ορίζει η κοινωνία. Η προσαρμογή αυτή αποσκοπεί στο να καθιερωθούν στην κοινωνία και να παραμείνουν ζωντανοί. Επειδή, όμως, οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να διαλέξουν αυτές τις αρχές για την αντιμετώπιση του κόσμου και τους κανόνες παιχνιδιού που έχει ορίσει η κοινωνία. Έτσι, όταν ο πατέρας σου σε μάθαινε ότι «Οι άνδρες δεν κλαίνε εύκολα», εσύ, αν και ένιωθες αδικημένος και ήθελες να ξεσπάσεις, δεν είχες τρόπο να τον αντικρούσεις και ούτε καν καταλάβαινες τι έλεγε. Τελικά, αποδέχτηκες τα λόγια του με την εξής δικαιολογία: «Είναι μεν κάπως σκληρά τα λόγια του πατέρα μου και δεν θέλω να τα δεχτώ, αλλά πρέπει να τα δεχτώ για το δικό μου καλό». Οι άνθρωποι, λοιπόν, λόγω της συνείδησής τους, αλλά και του σεβασμού που έχουν απέναντι στους γονείς τους, αναγκάζονται να κάνουν παραχωρήσεις και να αποδέχονται αυτές τις σκέψεις και τις απόψεις. Σε αυτήν την κατάσταση βρίσκονται οι άνθρωποι: Με αυτές τις μεθόδους, δέχονται διαρκώς τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειάς τους, όποιες κι αν είναι αυτές, έως ότου τελικά, θέλοντας και μη, τις αποδέχονται. Οι άνθρωποι, λοιπόν, αποδέχονται διαρκώς όλες αυτές τις λανθασμένες και αρνητικές σκέψεις και απόψεις, που διεισδύουν σιγά σιγά στο βάθος της ύπαρξής τους, διαποτίζουν αργά αλλά σταθερά τις σκέψεις και τις απόψεις τους και γίνονται η βάση για τη συμπεριφορά τους και το πώς αντιμετωπίζουν τον κόσμο. Ένας εύστοχος τρόπος περιγραφής αυτής της διαδικασίας είναι ότι ένα άτομο υφίσταται διαφθορά, αφού η διαδικασία της αποδοχής λανθασμένων σκέψεων και απόψεων είναι ταυτόχρονα και η διαδικασία της διαφθοράς. Ποιος είναι, λοιπόν, αυτός που διαφθείρει τους ανθρώπους; Σε ένα επίπεδο αφηρημένο, τους διέφθειρε ο Σατανάς, οι κακές τάσεις· σε πιο συγκεκριμένο επίπεδο, τους διέφθειρε η οικογένειά τους, και ακόμη πιο συγκεκριμένα, οι γονείς τους. Αν το είχα πει αυτό πριν από δέκα χρόνια, ίσως να μην μπορούσε να το δεχτεί κανένας σας, και ίσως όλοι σας να είχατε εχθρικές διαθέσεις απέναντί Μου. Τώρα, όμως, μπορείτε οι περισσότεροι από σας να δεχτείτε λογικά αυτό που λέω, να το θεωρήσετε σωστό και να πείτε «αμήν», έτσι δεν είναι; (Ναι.) Γιατί είναι σωστό αυτό που λέω; Για να το καταλάβουν αυτό οι άνθρωποι, πρέπει να το συνειδητοποιήσουν σιγά-σιγά μέσω της εμπειρίας τους. Όσο πιο συγκεκριμένη και βαθιά είναι η συνειδητοποίησή σου, και όσο περισσότερο οι εμπειρίες σου αντικατοπτρίζουν αυτό που λέω, τόσο περισσότερο θα σε βρίσκει σύμφωνο.

Οι διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειας περιλαμβάνουν πιθανότατα πολύ περισσότερους κανόνες του παιχνιδιού για το πώς να συμπεριφέρεται κανείς και πώς να αντιμετωπίζει τον κόσμο. Οι γονείς λένε συχνά, για παράδειγμα: «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι· είσαι πολύ ανόητος και ευκολόπιστος». Οι γονείς λένε πολύ συχνά τέτοιου είδους λόγια ξανά και ξανά, ενώ οι μεγαλύτεροι σε ζαλίζουν κι αυτοί συνέχεια, λέγοντας: «Να είσαι καλός άνθρωπος, να μην κάνεις κακό στους άλλους, αλλά πάντα να φυλάγεσαι μήπως σου κάνουν κακό οι άλλοι. Όλοι οι άνθρωποι είναι κακοί. Μπορεί κάποιος να σου λέει ωραία λόγια, όμως δεν ξέρεις τι σκέφτεται μέσα του. Οι άνθρωποι έχουν την καρδιά κρυμμένη κάτω από το δέρμα τους και όταν ζωγραφίζεις μια τίγρη, φαίνεται το δέρμα της, αλλά όχι τα κόκαλά της· όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο, μπορεί να ξέρεις το πρόσωπό του, αλλά δεν ξέρεις τι βρίσκεται μέσα στην καρδιά του». Έχουν αυτές οι φράσεις κάποια σωστή πλευρά; Αν τις εξετάσεις κυριολεκτικά, καμία τους δεν έχει τίποτα κακό. Δεν μπορείς να ξέρεις τι σκέφτεται πραγματικά ένα άτομο μέσα του, αν έχει μοχθηρή ή ευγενική καρδιά. Δεν γίνεται να δεις μέσα στην ψυχή του ανθρώπου. Μπορεί αυτές οι φράσεις να κρύβουν φαινομενικά σωστό νόημα, αλλά δεν παύουν να είναι ένα είδος δόγματος. Και ποια αρχή για την αντιμετώπιση του κόσμου αντλούν τελικά οι άνθρωποι από αυτές τις δύο φράσεις; Ότι «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι». Αυτό λέει η παλιά γενιά. Οι γονείς και οι μεγαλύτεροι το λένε συχνά αυτό, καθώς και την εξής συμβουλή: «Να προσέχεις, μην αποκαλύπτεις όλα όσα κρύβεις στην καρδιά σου σαν ανόητος. Μάθε να φυλάγεσαι και να είσαι πάντα σε εγρήγορση. Μην αποκαλύπτεις τον αληθινό σου εαυτό και αυτά που κρύβεις μέσα σου ούτε καν στους καλούς σου φίλους. Μη ρισκάρεις τη ζωή σου γι’ αυτούς». Είναι σωστή αυτή η συμβουλή που σου δίνουν οι μεγαλύτεροι; (Όχι, μαθαίνει στους ανθρώπους δόλιες μεθόδους.) Ο σκοπός της είναι θεωρητικά καλός. Το λένε για να σε προστατέψουν, να σε προφυλάξουν από τις επικίνδυνες καταστάσεις, να μην αφήσουν κανέναν να σου κάνει κακό ή να σε εξαπατήσει, να μην πάθεις τίποτα, να είσαι ασφαλής και να επιβιώσεις. Σκοπός τους είναι να σε κρατήσουν μακριά από μπελάδες, δικαστικές διαμάχες και πειρασμούς, κι έτσι να μπορέσεις να ζήσεις την κάθε μέρα σου ειρηνικά, ήρεμα και ευτυχισμένα. Οι γονείς και οι μεγαλύτεροι έχουν κύριο στόχο να σε προστατέψουν. Δεν είναι, όμως, καθόλου σωστός ο τρόπος με τον οποίο σε προστατεύουν, οι αρχές που σε συμβουλεύουν να ακολουθήσεις και οι σκέψεις που σου εμφυσούν. Αν και έχουν καλό σκοπό, οι σκέψεις που σου εμφυσούν σε οδηγούν υποσυνείδητα σε ακραίες καταστάσεις, κι έχεις αυτές ως αρχές και βάση για την αντιμετώπιση του κόσμου. Στις σχέσεις σου με τους συμμαθητές σου, τους συναδέλφους σου, τους συνεργάτες σου στη δουλειά, τους προϊσταμένους σου και με κάθε άνθρωπο μέσα στην κοινωνία, από κάθε κοινωνικό στρώμα, έχεις χωρίς να το καταλαβαίνεις αυτές τις σκέψεις που σου εμφυσούν οι γονείς σου για να σε προστατέψουν ως το πιο βασικό σου φυλαχτό και ως αρχή με βάση την οποία χειρίζεσαι τα ζητήματα που αφορούν τις σχέσεις σου με τους ανθρώπους. Και ποια ακριβώς αρχή είναι αυτή; Είναι η εξής: Δεν θα σου κάνω κακό, αλλά φυλάγομαι πάντα μήπως με εξαπατήσεις ή με κοροϊδέψεις, για να μη μπλέξω σε μπελάδες ή σε δικαστικές υποθέσεις, για να μη φαλιρίσει η οικογένειά μου, να μην πεθάνουν οι συγγενείς μου και για να μην καταλήξω στη φυλακή. Εφόσον ζεις κάτω από τον έλεγχο τέτοιων σκέψεων και απόψεων, και ζεις μέσα σ’ αυτήν την κοινωνική ομάδα και έχεις τέτοια στάση στον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις τον κόσμο, είναι φυσικό και επόμενο να πάθεις κατάθλιψη, να εξαντληθείς, να κουραστείς τόσο στο μυαλό όσο και στο σώμα. Αυτό σε κάνει να αντιστέκεσαι περισσότερο και να απεχθάνεσαι περισσότερο αυτόν τον κόσμο και την ανθρωπότητα, τους σιχαίνεσαι. Καθώς σιχαίνεσαι τους άλλους, αρχίζεις να αποκτάς άσχημη εντύπωση και για τον εαυτό σου, γιατί θεωρείς ότι δεν ζεις σαν άνθρωπος, αλλά η ζωή σου είναι γεμάτη κούραση και κατάθλιψη. Φυλάγεσαι συνεχώς για να μη σε βλάψουν οι άλλοι, και κάνεις και λες πράγματα που δεν θέλεις. Για να προστατέψεις το συμφέρον σου και να μείνεις ασφαλής, φοράς ένα ψεύτικο προσωπείο σε κάθε πτυχή της ζωής σου και μεταμφιέζεσαι, δεν τολμάς ποτέ να πεις ούτε μια αληθινή κουβέντα, και εφόσον ζεις σ’ αυτήν την κατάσταση, επιβιώνεις έτσι, δεν μπορεί να εκτονωθεί ή να απελευθερωθεί ο εσωτερικός σου εαυτός. Έχεις συχνά ανάγκη από κάποιον που δεν αποτελεί κίνδυνο για σένα και που δεν θα πρόκειται ποτέ να βλάψει τα συμφέροντά σου, έναν άνθρωπο με τον οποίο να μπορείς να μοιραστείς τις ενδόμυχες σκέψεις σου και να ξεσπάσεις την απογοήτευσή σου, χωρίς τα λόγια σου να έχουν κανέναν αντίκτυπο, χωρίς να σε γελοιοποιήσουν, να σε χλευάσουν, να σε κοροϊδέψουν ή να υποστείς οποιεσδήποτε συνέπειες. Όταν ζεις σε μια κατάσταση όπου αρχή σου για το πώς να αντιμετωπίζεις τον κόσμο είναι η σκέψη και η άποψη «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι», τότε μέσα σου νιώθεις συνέχεια φόβο και ανασφάλεια. Φυσικό επακόλουθο είναι να στεναχωριέσαι, να μην μπορείς να εκτονωθείς και να χρειάζεσαι κάποιον να σε παρηγορήσει, κάποιον να εμπιστευτείς. Αν, λοιπόν, το κρίνουμε από αυτές τις πτυχές, η αρχή αυτή της αντιμετώπισης του κόσμου που σου δίδαξαν οι γονείς σου, «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι», μπορεί μεν να καταφέρει να σε προστατεύσει, αλλά είναι και δίκοπο μαχαίρι. Αν και σε προστατεύει και σε κρατάει ασφαλή μέχρις ενός σημείου, ταυτόχρονα σε στενοχωρεί και σε λυπεί, δεν σε αφήνει να ξεσπάσεις και σε κάνει να νιώθεις όλο και περισσότερο απογοητευμένος από αυτόν τον κόσμο και από την ανθρωπότητα. Παράλληλα, αρχίζεις μέσα σου να κουράζεσαι που γεννήθηκες σε μια τόσο κακή εποχή, μέσα σε μια τόσο κακή ομάδα ανθρώπων. Δεν καταλαβαίνεις γιατί πρέπει να ζουν οι άνθρωποι, γιατί η ζωή είναι τόσο εξαντλητική, γιατί χρειάζεται να φορούν προσωπείο και να μεταμφιέζονται όπου κι αν πάνε, ή γιατί πρέπει να φυλάγεσαι συνέχεια απ’ τους άλλους για να προστατέψεις τα δικά σου συμφέροντα. Μακάρι να μπορούσες να πεις την αλήθεια, αλλά δεν μπορείς λόγω των συνεπειών. Θέλεις να είσαι αληθινός άνθρωπος, να μιλάς και να συμπεριφέρεσαι ανοιχτά, και να μην είσαι ποταπός, να μην κάνεις κρυφά άθλιες και ντροπιαστικές πράξεις, να μη ζεις μόνο στο σκοτάδι, αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από όλα αυτά. Γιατί δεν μπορείς να ζήσεις σωστά; Καθώς αναλογίζεσαι αυτά που έχεις κάνει στο παρελθόν, νιώθεις μια αμυδρή απέχθεια. Μισείς και αποστρέφεσαι αυτήν την κακή τάση και αυτόν τον κακό κόσμο, και ταυτόχρονα αποστρέφεσαι βαθύτατα τον εαυτό σου και σιχαίνεσαι αυτό που έχεις καταντήσει. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα. Αν και αυτό το φυλαχτό σού το κληροδότησαν οι γονείς σου με τα λόγια και τις πράξεις τους, δεν παύει να σε κάνει να νιώθεις πως δεν έχεις στη ζωή σου ευτυχία ή αίσθημα ασφάλειας. Όταν νιώθεις ότι δεν έχεις ευτυχία, ασφάλεια, ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, τότε από τη μία ευγνωμονείς τους γονείς σου που σου έδωσαν αυτό το φυλαχτό και από την άλλη αγανακτείς για τις αλυσίδες που σου φόρεσαν. Δεν μπορείς να καταλάβεις γιατί σου είπαν να συμπεριφέρεσαι με αυτόν τον τρόπο, γιατί είσαι αναγκασμένος να συμπεριφέρεσαι έτσι για να αποκτήσεις μια θέση στην κοινωνία, να ενταχθείς ομαλά σ’ αυτήν την κοινωνική ομάδα και να προστατευτείς. Είναι μεν ένα φυλαχτό, αλλά είναι και αλυσίδα, και σε κάνει να νιώθεις στην καρδιά σου ταυτόχρονα αγάπη και μίσος. Τι μπορείς, όμως, να κάνεις; Δεν ακολουθείς το ορθό μονοπάτι στη ζωή, δεν υπάρχει κανένας να σου πει πώς να ζήσεις ή πώς να αντιμετωπίσεις όσα έρχονται στον δρόμο σου, και δεν υπάρχει κανένας να σου πει αν ό,τι κάνεις είναι σωστό ή λάθος ή πώς να βαδίσεις στο μονοπάτι που απλώνεται μπροστά σου. Το μόνο που βιώνεις είναι η σύγχυση, η αμφιταλάντευση, ο πόνος και η ανησυχία, και αυτές είναι οι συνέπειες της φιλοσοφίας για τις κοσμικές αλληλεπιδράσεις που σου εμφύσησαν οι γονείς και η οικογένειά σου. Αποτέλεσμα είναι ότι δεν γίνεται να πραγματοποιηθεί η απλούστερη επιθυμία σου να γίνεις απλός άνθρωπος, δηλαδή το να μπορείς να συμπεριφέρεσαι σωστά, χωρίς να αντιμετωπίζεις τον κόσμο με αυτά τα μέσα. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να ζεις με εξευτελιστικό τρόπο, να κάνεις συμβιβασμούς και να ζεις για χάρη της φήμης σου. Προσπαθείς επίμονα να φυλαχτείς απ’ τους άλλους, για να αποφύγεις τον εκφοβισμό παριστάνεις τον άγριο, τον μεγάλο και τρανό, τον ισχυρό και εξαιρετικό. Αν και δεν το θες, μόνο έτσι μπορείς να ζήσεις, πράγμα που σε κάνει να σιχαίνεσαι τον εαυτό σου, αλλά δεν έχεις άλλη επιλογή. Δεν έχεις ούτε την ικανότητα ούτε το μονοπάτι να ξεφύγεις από αυτές τις μεθόδους και στρατηγικές αντιμετώπισης του κόσμου, και γι’ αυτό το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να επιτρέψεις να σε χειραγωγήσουν οι σκέψεις με τις οποίες σε έχουν διαμορφώσει η οικογένεια και οι γονείς σου. Οι σκέψεις αυτές που έχει ενσταλάξει στους ανθρώπους η οικογένειά τους και οι γονείς τους στο πλαίσιο αυτής της ασυνείδητης διαδικασίας τούς ξεγελούν και τους ελέγχουν, επειδή δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ούτε το πώς θα έπρεπε να ζουν, οπότε το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να αφήσουν τη μοίρα να κάνει κουμάντο. Ας υποθέσουμε ότι έχουν ακόμα λίγη συνείδηση ή έστω και μια μικρή επιθυμία να ζήσουν με ανθρώπινη ομοιότητα, να τα πάνε καλά με τους άλλους με τρόπο δίκαιο και να τους συναγωνιστούν δίκαια. Ακόμα και τότε, ό,τι κι αν είναι αυτό που θέλουν, δεν μπορούν να ξεφύγουν από τις διαμορφωτικές επιρροές και τον έλεγχο των διάφορων σκέψεων και απόψεων που προέρχονται από την οικογένειά τους, και το μόνο που μπορούν να κάνουν στο τέλος είναι να επιστρέψουν στη συγκεκριμένη σκέψη και άποψη που έχει διαμορφωθεί μέσα τους: «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι». Δεν έχουν άλλο δρόμο να ακολουθήσουν, δεν έχουν άλλη επιλογή. Και για όλα αυτά φταίει το ότι οι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια και δεν την έχουν αποκτήσει. Οι γονείς σου σου λένε, φυσικά, και αυτό: «Όταν ζωγραφίζεις μια τίγρη, φαίνεται το δέρμα της, αλλά όχι τα κόκαλά της· όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο, μπορεί να ξέρεις το πρόσωπό του, αλλά δεν ξέρεις τι βρίσκεται μέσα στην καρδιά του». Σου μαθαίνουν την τέχνη του να φυλάγεσαι απ’ τους άλλους· σου λένε να φυλάγεσαι απ’ όλους επειδή όλοι είναι πονηροί. Είναι πολύ εύκολο να ξεγελαστείς αν δεν μπορέσεις να καταλάβεις τους ανθρώπους. Όσα σκέφτονται μέσα τους μπορεί να μην είναι ίδια με όσα δείχνουν εξωτερικά· μπορεί κάποιος να φαίνεται επιφανειακά δίκαιος και ευγενικός, αλλά στην καρδιά του να έχει δηλητήριο σαν φίδι ή σαν σκορπιός· κάποιος μπορεί να μιλάει επιφανειακά για αγαθοσύνη, δικαιοσύνη, ευπρέπεια, σοφία και αξιοπιστία, να λέει τα σωστά πράγματα, να μιλάει δίκαια και ηθικά, αλλά βαθιά μέσα στην καρδιά και την ψυχή του να είναι εξαιρετικά βρόμικος, κατάπτυστος, ποταπός και μοχθηρός. Ο μόνος τρόπος, λοιπόν, με τον οποίο μπορείς να προσεγγίσεις τους άλλους και να αλληλεπιδράσεις μαζί τους είναι με βάση τις σκέψεις και τις απόψεις που σου έχουν εμφυσήσει οι γονείς σου.

Τα ρητά «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι» και «Όταν ζωγραφίζεις μια τίγρη, φαίνεται το δέρμα της, αλλά όχι τα κόκαλά της· όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο, μπορεί να ξέρεις το πρόσωπό του, αλλά δεν ξέρεις τι βρίσκεται μέσα στην καρδιά του» είναι οι πιο βασικές αρχές που σου εμφυσούν οι γονείς σου για το πώς να αντιμετωπίζεις τον κόσμο, αλλά είναι και τα πιο βασικά κριτήρια με τα οποία διαμορφώνεις την άποψή σου για τους ανθρώπους και τα κριτήρια με βάση τα οποία φυλάγεσαι απ’ αυτούς. Οι γονείς σου έχουν πρωταρχικό στόχο να σε προστατέψουν και να σε βοηθήσουν να προστατέψεις κι εσύ τον εαυτό σου. Από την άλλη πλευρά, όμως, αυτά τα λόγια, οι σκέψεις και οι απόψεις μπορεί να σου δημιουργήσουν την έντονη αίσθηση ότι ο κόσμος είναι επικίνδυνος και οι άνθρωποι αναξιόπιστοι, κι έτσι να μην έχεις το παραμικρό θετικό συναίσθημα για τους άλλους. Πώς μπορείς, όμως, να διακρίνεις πραγματικά τους ανθρώπους και πού μπορείς να βασίσεις το πώς τους βλέπεις; Με ποιους μπορείς να τα πας καλά και ποιες πρέπει να είναι οι σωστές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων; Τι σχέσεις πρέπει να έχουν οι άνθρωποι βάσει αρχών και πώς μπορεί κανείς να αλληλεπιδράσει με τους άλλους με δίκαιο και αρμονικό τρόπο; Τίποτα απ’ αυτά δεν το ξέρουν οι γονείς. Το μόνο που ξέρουν είναι πώς να ελέγχουν και να εκμεταλλεύονται τους άλλους με διάφορα κόλπα, σχέδια και με διάφορους κανόνες παιχνιδιού και στρατηγικές αντιμετώπισης του κόσμου για να μην τους κάνει κανένας κακό, όσο κακό κι αν κάνουν οι ίδιοι στους άλλους. Την ώρα που οι γονείς μαθαίνουν στα παιδιά τους αυτές τις σκέψεις και απόψεις, εκείνα που τους εμφυσούν δεν είναι παρά στρατηγικές αντιμετώπισης του κόσμου. Δεν είναι τίποτα περισσότερο από στρατηγικές. Και τι περιλαμβάνουν αυτές οι στρατηγικές; Περιλαμβάνουν κάθε λογής τεχνάσματα, κανόνες παιχνιδιού, πληροφορίες για το πώς να ευχαριστεί κανείς τους άλλους, πώς να προστατεύει το προσωπικό του συμφέρον και πώς να μεγιστοποιεί το κέρδος του. Είναι μήπως αυτές οι αρχές η αλήθεια; (Όχι, δεν είναι.) Είναι το ορθό μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσουν οι άνθρωποι; (Όχι.) Εφόσον καμία από αυτές τις αρχές δεν είναι το ορθό μονοπάτι, ποια είναι η ουσία αυτών των σκέψεων που σου εμφυσούν οι γονείς σου; Δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια, δεν είναι το ορθό μονοπάτι και ούτε αποτελούν θετικά πράγματα. Τότε, τι είναι; (Είναι εξ ολοκλήρου η φιλοσοφία του Σατανά που μας διαφθείρει.) Κοιτάζοντας τα αποτελέσματα, διαφθείρουν τους ανθρώπους. Ποια είναι, λοιπόν, η ουσία αυτών των σκέψεων; Είναι, για παράδειγμα, σωστή αυτή η αρχή για την αλληλεπίδραση με τους άλλους: «Δεν πρέπει ποτέ να σκοπεύει κανείς να κάνει κακό στους άλλους, αλλά θα πρέπει πάντα να φυλάγεται μήπως του κάνουν κακό οι άλλοι»; (Όχι, όλα αυτά είναι τελείως αρνητικά πράγματα που προέρχονται από τον Σατανά.) Αφού είναι αρνητικά πράγματα που προέρχονται από τον Σατανά, ποια είναι η ουσία και η φύση τους; Δεν είναι κόλπα; Δεν είναι στρατηγικές; Δεν είναι τακτικές του Σατανά για να κερδίσει τους άλλους; (Ναι.) Δεν αποτελούν τις αρχές άσκησης για την είσοδο στην αλήθεια ή τις θετικές αρχές και κατευθύνσεις με τις οποίες ο Θεός μαθαίνει στους ανθρώπους πώς να συμπεριφέρονται· είναι, αντίθετα, στρατηγικές για το πώς να αντιμετωπίζουν τον κόσμο, είναι τεχνάσματα. Δεν έχουν την ίδια φύση φράσεις σαν κι αυτήν: «Όταν ζωγραφίζεις μια τίγρη, φαίνεται το δέρμα της, αλλά όχι τα κόκαλά της· όταν γνωρίζεις έναν άνθρωπο, μπορεί να ξέρεις το πρόσωπό του, αλλά δεν ξέρεις τι βρίσκεται μέσα στην καρδιά του»; (Ναι.) Δεν σου λένε αυτές οι φράσεις να γίνεις πονηρός, να μην είσαι απλός, ευθύς και δίκαιος, να μην αφήνεις τους άλλους να σε καταλάβουν εύκολα και να σε διαβάσουν; Δεν σου λένε αυτές οι αρχές αντιμετώπισης του κόσμου, τις οποίες σου φέρνουν αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις, να αλληλεπιδράς με τους άλλους έχοντας κατά νου διάφορες στρατηγικές, να μαθαίνεις πώς να τους κερδίζεις, αλλά και να μαθαίνεις τους κανόνες του παιχνιδιού που ισχύουν για τους ανθρώπους κάθε εποχής; (Ναι.) Κάποιοι άνθρωποι λένε: «Οι γονείς λένε αυτές τις φράσεις προκειμένου να καθοδηγήσουν τα παιδιά τους να προστατεύονται από τους άλλους και να μαθαίνουν πώς να σχηματίζουν άποψη για τους ανθρώπους». Σου είπαν πώς να σχηματίζεις άποψη για τους άλλους; Δεν σου είπαν πώς να σχηματίζεις άποψη για τους άλλους, δεν σου είπαν να προσεγγίζεις τους διάφορους ανθρώπους σύμφωνα με τις σωστές αρχές. Αντίθετα, σου είπαν ανάλογα με τις ανάγκες και τις στρατηγικές που ακολουθούν οι διάφοροι άνθρωποι, να έχεις κι εσύ τα αντίστοιχα κόλπα και σχέδια. Για παράδειγμα, μπορεί το αφεντικό σου ή ο προϊστάμενός σου να είναι άθλιος και γυναικάς. Εσύ σκέφτεσαι: «Το αφεντικό επιφανειακά δείχνει αξιοσέβαστος άνθρωπος, φαίνεται δίκαιος, αλλά πίσω από όλα αυτά κρύβει έναν γυναικά. Τόσο μεγάλο κάθαρμα είναι βαθιά μέσα στην ψυχή του. Δεν πειράζει, θα κάνω ό,τι θέλει, θα βρω κάποια όμορφη γυναίκα, θα την πλησιάσω και θα του τη συστήσω για να τον ικανοποιήσω». Αυτή δεν είναι μια στρατηγική αντιμετώπισης του κόσμου; (Ναι.) Ας πούμε ότι βλέπεις κάποιον άνθρωπο που αξίζει να εκμεταλλευτείς, που αξίζει να έχεις επαφές μαζί του, αλλά δεν είναι εύκολο να τα βάλεις μαζί του. Τότε, σκέφτεσαι: «Πρέπει να τον κολακέψω, να του πω πράγματα που του αρέσουν». Λέει, λοιπόν, εκείνος: «Έχει ωραίο καιρό σήμερα». Κι εσύ απαντάς: «Ναι, πολύ καλό καιρό έχει σήμερα, και θα έχει και αύριο». Λέει εκείνος: «Κάνει πολύ κρύο σήμερα». Απαντάς: «Ναι, κάνει κρύο. Δεν θες να φορέσεις κάτι πιο ζεστό; Το μπουφάν μου είναι πολύ ζεστό, έλα, φόρεσε το». Με το που χασμουρηθεί, εσύ πας γρήγορα και του δίνεις μαξιλάρι· όταν βγάζει να πιει χαπάκι, εσύ του βάζεις γρήγορα νερό· μόλις τελειώσει το φαγητό και κάθεται, του φτιάχνεις γρήγορα τσάι. Δεν είναι στρατηγικές αντιμετώπισης του κόσμου αυτές; (Ναι.) Είναι στρατηγικές αντιμετώπισης του κόσμου. Γιατί μπορείς και χρησιμοποιείς αυτές τις στρατηγικές; Γιατί θέλεις να κολακέψεις αυτόν τον άνθρωπο; Αν δεν τον είχες ανάγκη και δεν σου προσέφερε κανένα όφελος, θα του φερόσουν έτσι; (Όχι.) Όχι, είναι σαν κι αυτό που λένε συχνά οι άνθρωποι: «Ποτέ μη σηκώνεις δαχτυλάκι χωρίς ανταμοιβή». Είναι όπως όταν πας με το ποτιστήρι στον κήπο με τα λαχανικά: Θα ποτίσεις μόνο όσα είναι χρήσιμα. Είσαι πρόθυμος να πηγαίνεις και να κολακεύεις εκείνους που σου είναι χρήσιμοι. Μόλις παραιτηθούν ή τους διώξουν από τη θέση τους, αμέσως ψυχραίνεται ο ενθουσιασμός σου απέναντί τους και τους αγνοείς. Όταν σε παίρνουν τηλέφωνο, είτε το κλείνεις είτε κάνεις πως μιλάς και δεν απαντάς. Όταν τους βλέπεις, σε χαιρετούν και λένε: «Ωραίο καιρό έχει σήμερα». Εσύ, όμως, τους προσπερνάς λέγοντας: «Α, ναι. Γεια σου, θα τα πούμε αργότερα αν συμβεί κάτι, θα σου κάνω το τραπέζι κάποια στιγμή». Δίνεις κενές υποσχέσεις, και μετά απ’ αυτό τους αγνοείς, δεν επικοινωνείς μαζί τους, ακόμα και τους μπλοκάρεις. Όλες αυτές οι σκέψεις και οι απόψεις με τις οποίες διαμορφώνουν τους ανθρώπους οι γονείς τους δημιουργούν γύρω από την καρδιά τους ένα αόρατο προστατευτικό τείχος. Παράλληλα, οι γονείς εμφυσούν στα παιδιά τους και κάποιες βασικές μεθόδους για την αντιμετώπιση του κόσμου ή για την επιβίωση· τους μαθαίνουν πώς να παίζουν σε διπλό ταμπλό και πώς να εντάσσονται ομαλά σε μια κοινωνική ομάδα, πώς να εδραιώνουν τη θέση τους στην κοινωνία και πώς να αποφεύγουν τον εκφοβισμό. Πριν την ένταξή σου στην κοινωνία, οι γονείς σου δεν σου έδωσαν συγκεκριμένη καθοδήγηση για το πώς να χειρίζεσαι συγκεκριμένες καταστάσεις. Όμως, εξαιτίας των διαμορφωτικών επιρροών που δέχθηκες από τους γονείς ή την οικογένειά σου σχετικά με αυτούς τους τρόπους και τις αρχές αντιμετώπισης του κόσμου, σχηματίστηκαν μέσα σου οι βασικές απόψεις και αρχές αντιμετώπισης του κόσμου. Και ποιες είναι αυτές οι βασικές απόψεις και αρχές; Σου μαθαίνουν πώς να φοράς προσωπείο σε κάθε σου επαφή με ανθρώπους, πώς να ζεις σε κάθε κοινωνική ομάδα φορώντας αυτό το προσωπείο, με τελικό στόχο να προστατεύεις τη φήμη και το κέρδος σου χωρίς να υποστείς καμία απώλεια, και ταυτόχρονα να αποκτάς τη φήμη και το κέρδος που θέλεις να αποκτήσεις ή να καταφέρνεις πάντα να είσαι ασφαλής. Μέσα από τις σκέψεις και τις απόψεις, αλλά και τις στρατηγικές για την αντιμετώπιση του κόσμου που σου έχουν μεταδώσει οι γονείς σου, φαίνεται ότι δεν σου έχουν μάθει πώς να είσαι πιο αξιοπρεπής, πώς να είσαι αληθινός άνθρωπος, πώς να είσαι καλό δημιούργημα ή κάποιος που κατέχει την αλήθεια. Κάθε άλλο· αυτά που σου έμαθαν είναι πώς να εξαπατάς τους άλλους, πώς να είσαι σε εγρήγορση απέναντι σε όλους, πώς να αλληλεπιδράς με κάθε λογής ανθρώπους χρησιμοποιώντας στρατηγικές. Σου έμαθαν, επίσης, πώς είναι η καρδιά των ανθρώπων και πώς είναι η ανθρωπότητα. Κάτω από τη διαμορφωτική επιρροή αυτών των σκέψεων και απόψεων που σου μετέδωσαν οι γονείς σου, γίνεσαι μέσα σου όλο και πιο σκοτεινός, και αρχίζεις να αντιπαθείς τους ανθρώπους. Μέσα στη νεαρή καρδιά σου, πριν ακόμα αναπτύξεις τις οποιεσδήποτε στρατηγικές αντιμετώπισης του κόσμου, έχεις ήδη αναπτύξει έναν υποτυπώδη και στοιχειώδη ορισμό της ανθρωπότητας, καθώς και μια υποτυπώδη και στοιχειώδη αρχή για το πώς να αντιμετωπίσεις τον κόσμο. Τι ρόλο παίζουν, λοιπόν, οι γονείς σου στο πώς αντιμετωπίζεις τον κόσμο; Δεν χωράει αμφιβολία ότι ο ρόλος τους είναι να σε καθοδηγήσουν στο λάθος μονοπάτι· δεν σε οδηγούν στο καλό μονοπάτι, ούτε σε κάνουν να βαδίσεις στο σωστό μονοπάτι της ανθρώπινης ζωής με θετικό και ενεργητικό τρόπο, αλλά αντιθέτως σε οδηγούν στην πλάνη.

Υποσημειώσεις:

α. Ο Χαν Σιν ήταν ένας διάσημος στρατηγός της δυναστείας των Χαν. Κάποτε, πριν γίνει διάσημος, τον έβαλαν να συρθεί ανάμεσα στα πόδια ενός χασάπη, ο οποίος τον κορόιδευε για τη δειλία του.