Τι άλλο σου έχει προσφέρει η οικογένειά σου, πέρα από το να σε μεγαλώσει και να σου εξασφαλίσει φαγητό, ρούχα και μόρφωση; Μόνο προβλήματα δεν σου έχει φέρει; (Ναι.) Αν δεν είχες τέτοια οικογένεια, τότε μπορεί να μην υπήρχαν όλες οι διαμορφωτικές επιρροές της πάνω σου. Δεν θα υπήρχαν οι διαμορφωτικές επιρροές από την οικογένειά σου, αλλά θα εξακολουθούσαν να υπάρχουν εκείνες της κοινωνίας· από εκείνες δεν ξεφεύγεις. Όπως και να το δεις, αυτές οι ιδέες και απόψεις προέρχονται κατά βάση από τον Σατανά, είτε οι διαμορφωτικές επιρροές ασκούνται από την οικογένεια είτε από την κοινωνία. Η διαφορά είναι πως κάθε οικογένεια αποδέχεται με περισσότερη ή λιγότερη σιγουριά αυτά τα ρητά της κοινωνίας, και δίνει έμφαση σε διαφορετικά σημεία. Έπειτα, εκπαιδεύει και διαμορφώνει την επόμενη γενιά της οικογένειας με τις ανάλογες μεθόδους. Ανάλογα με την οικογένειά του, ο καθένας δέχεται διάφορες διαμορφωτικές επιρροές σε διάφορους βαθμούς. Ωστόσο, η πραγματική προέλευση αυτών των διαμορφωτικών επιρροών είναι η κοινωνία και ο Σατανάς. Απλώς, οι επιρροές αυτές διαποτίζουν βαθιά το μυαλό των ανθρώπων μέσα από τα πιο συγκεκριμένα λόγια και πράξεις των γονιών τους, οι οποίοι χρησιμοποιούν πιο άμεσες μεθόδους που κάνουν τους ανθρώπους πιο δεκτικούς απέναντί τους. Ως αποτέλεσμα, αποδέχονται αυτές τις διαμορφωτικές επιρροές και αντιμετωπίζουν τον κόσμο με αυτές ως αρχές και τρόπους, ενώ σ’ αυτές βασίζονται και η άποψή τους για τους ανθρώπους και τα ζητήματα, η συμπεριφορά και οι πράξεις τους. Μια διαμορφωτική επιρροή από την οικογένειά σου, για παράδειγμα, είναι και η ιδέα και η άποψη που αναφέραμε προηγουμένως: «Όταν χτυπάει ένα γκονγκ, άκου τον ήχο του· όταν μιλάει κάποιος, άκου τη φωνή του». Οι άνθρωποι βλέπουν την κάθε διαμορφωτική επιρροή από την οικογένειά τους, όποια κι αν είναι αυτή, από την οπτική των μελών της οικογένειας. Έτσι, την αποδέχονται ως κάτι θετικό και ως προσωπικό φυλαχτό, το οποίο θα τους προστατέψει. Ο λόγος γι’ αυτό είναι πως πιστεύουν ότι όλα όσα πηγάζουν από τους γονείς τους, τα έχουν ασκήσει και βιώσει οι ίδιοι οι γονείς. Οι γονείς τους είναι οι μόνοι στον κόσμο που δεν θα τους έκαναν ποτέ κακό. Μόνο εκείνοι θέλουν να τους προσφέρουν μια καλύτερη ζωή και να τους προστατέψουν. Γι’ αυτόν τον λόγο, οι άνθρωποι αποδέχονται τις ιδέες και τις απόψεις των γονιών τους χωρίς να τις διακρίνουν. Είναι, λοιπόν, φυσικό επακόλουθο να αποδεχτούν τη διαμόρφωσή τους μ’ αυτές τις ιδέες και απόψεις. Όταν διαμορφωθούν μ’ αυτές, δεν τις αμφισβητούν και δεν καταλαβαίνουν ποτέ τι σημαίνουν στην πραγματικότητα, αφού οι γονείς τους λένε συνέχεια τέτοια πράγματα. Τι σημαίνει, για παράδειγμα, το ρητό «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο»; Σημαίνει ότι είτε δίκιο έχουν είτε άδικο, οι γονείς σου κάνουν πάντα το σωστό για σένα, επειδή εκείνοι σε γέννησαν και σε μεγάλωσαν. Εσύ δεν έχεις δικαίωμα να κρίνεις αν έχουν δίκιο ή άδικο ούτε μπορείς να τους αρνηθείς τίποτα, πόσο μάλλον να τους αντισταθείς. Αυτή είναι η αποκαλούμενη ευσέβεια που πρέπει να δείχνει ένα παιδί απέναντι στους γονείς του. Δεν πρέπει να τους αμφισβητείς ή να τους απορρίπτεις ποτέ, ακόμη κι και αν έχουν κάνει σφάλματα, ακόμη κι αν έχουν κάποιες ξεπερασμένες ή λανθασμένες ιδέες και απόψεις, ή ακόμα κι αν σε διαπαιδαγωγούν με τρόπο ή με ιδέες και απόψεις που δεν είναι σωστές ή θετικές. Κι όλα αυτά γιατί υπάρχει το ρητό: «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο». Δεν πρέπει ποτέ να διακρίνεις ή να αξιολογείς αν έχουν δίκιο ή άδικο οι γονείς σου, γιατί τα παιδιά από τους γονείς τους έχουν πάρει όλη τους τη ζωή και όλα όσα έχουν. Κανείς δεν είναι ανώτερος απ’ τους γονείς σου, γι’ αυτό αν έχεις συνείδηση, μην τους κατακρίνεις. Όσο λάθος κι αν κάνουν, όσο κι αν σφάλλουν, ας μην είναι τέλειοι, δεν παύουν να είναι οι γονείς σου, οι πιο κοντινοί σου άνθρωποι, αυτοί που σε μεγάλωσαν, αυτοί που σου φέρονται καλύτερα απ’ όλους, εκείνοι που σου έδωσαν τη ζωή. Όλοι δεν το αποδέχονται αυτό το ρητό; Λόγω αυτής ακριβώς της νοοτροπίας, οι γονείς σου νομίζουν ότι μπορούν να σου φέρονται τόσο αδίστακτα και να προσπαθούν με διάφορες μεθόδους να σε οδηγήσουν να κάνεις κάθε λογής πράγματα και να σου εμφυσήσουν κάθε λογής ιδέες. Η δική τους οπτική λέει: «Σωστά κίνητρα έχω, για το καλό σου τα κάνω όλα αυτά. Εγώ σου έχω δώσει όλα όσα έχεις. Εγώ σε γέννησα και σε μεγάλωσα, άρα δεν είναι δυνατόν να σου φέρομαι με λάθος τρόπο. Όλα όσα κάνω είναι για το δικό σου καλό, δεν θα σου έκανα ποτέ κακό ούτε θα σε πλήγωνα». Είναι όμως σωστό από την οπτική των παιδιών να βασίζουν τη στάση τους απέναντι στους γονείς τους στο ρητό «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο»; (Όχι, δεν είναι σωστό.) Είναι σίγουρα λάθος. Ποια είναι, λοιπόν, η κατανόηση που πρέπει να αναπτύξεις γι’ αυτό το ρητό; Από πόσες πτυχές μπορεί να αναλυθεί το πόσο λάθος είναι; Αν το δούμε από την οπτική των παιδιών, οι γονείς τους τους έδωσαν τη ζωή και το σώμα τους, κι έχουν επίσης την καλοσύνη να τα αναθρέψουν και να τα διαπαιδαγωγήσουν. Επομένως, τα παιδιά οφείλουν να υπακούν κάθε τους λέξη, να εκπληρώνουν την ευθύνη τους απέναντι στους γονείς τους ως σωστά παιδιά, και να μην τους κατακρίνουν. Τα λόγια αυτά ενέχουν ένα κρυφό νόημα: δεν πρέπει να διακρίνεις το αληθινό πρόσωπο των γονιών σου. Είναι σωστή αυτή η άποψη από τη συγκεκριμένη οπτική; (Όχι, είναι λάθος.) Και πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί το ζήτημα σύμφωνα με την αλήθεια; Πώς πρέπει να το θέσουμε για να είμαστε σωστοί; Οι γονείς δίνουν στα παιδιά το σώμα τους και τη ζωή τους; (Όχι.) Οι γονείς δίνουν στα παιδιά το σαρκικό τους σώμα. Από πού προέρχεται, όμως, η ικανότητά τους να κάνουν παιδιά; (Ο Θεός τη δίνει, από Εκείνον προέρχεται.) Και η ψυχή του ατόμου; Αυτή από πού προέρχεται; Κι αυτή από τον Θεό προέρχεται. Οι άνθρωποι, λοιπόν, κατά βάση δημιουργούνται από τον Θεό. Αυτός τα έχει προκαθορίσει όλα αυτά. Ο Θεός ήταν που προκαθόρισε το να γεννηθείς σ’ αυτήν την οικογένεια. Εκείνος έστειλε στη συγκεκριμένη οικογένεια μια ψυχή, και στη συνέχεια αυτή η οικογένεια σε γέννησε, και απέκτησες αυτήν την προδιαγεγραμμένη σχέση με τους γονείς σου —όλα αυτά τα είχε προκαθορίσει ο Θεός. Οι γονείς σου σε έκαναν λόγω της κυριαρχίας και του προκαθορισμού του Θεού, έτσι γεννήθηκες σ’ αυτήν την οικογένεια· έτσι βλέπουμε το ζήτημα από τη βάση του. Και τι θα είχε γίνει αν ο Θεός δεν είχε προκαθορίσει έτσι τα πράγματα; Τότε οι γονείς σου δεν θα σε είχαν κάνει ποτέ και δεν θα είχες μαζί τους αυτήν τη σχέση γονέα-παιδιού. Δεν θα είχατε συγγένεια εξ αίματος, δεν θα υπήρχε οικογενειακή αγάπη μεταξύ σας και δεν θα είχατε καμία απολύτως σχέση. Είναι, επομένως, λάθος να λέει κανείς ότι οι γονείς δίνουν τη ζωή σε κάποιον άνθρωπο. Μια άλλη πτυχή του ζητήματος είναι η εξής: από την οπτική του παιδιού, οι γονείς του είναι μια γενιά μεγαλύτεροι από το ίδιο. Όσον αφορά, όμως, όλους τους ανθρώπους, οι γονείς δεν διαφέρουν από τους υπόλοιπους. Όλοι ανήκουν στο διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος και όλοι έχουν τις διεφθαρμένες διαθέσεις του Σατανά. Δεν διαφέρουν από κανέναν άλλον, ούτε από εσένα. Ναι μεν σε γέννησαν, και η σχέση σάρκας και αίματος που έχετε λέει ότι είναι μια γενιά μεγαλύτερη από σένα, αλλά από την άποψη της ουσίας των ανθρώπινων διαθέσεών σας, ζείτε όλοι σας υπό τη δύναμη του Σατανά, ο Σατανάς σάς έχει διαφθείρει όλους και έχετε διεφθαρμένες, σατανικές διαθέσεις. Εφόσον όλοι οι άνθρωποι έχουν διεφθαρμένες, σατανικές διαθέσεις, όλοι έχουν την ίδια ουσία. Δεν έχει σημασία ποιος είναι γηραιότερος, δεν έχει σημασία η ηλικία ή το πόσο νωρίτερα ή αργότερα ήρθε κάποιος σ’ αυτόν τον κόσμο. Όσον αφορά την ουσία, οι άνθρωποι έχουν ουσιαστικά τις ίδιες διεφθαρμένες διαθέσεις, ο Σατανάς τούς έχει διαφθείρει όλους και ως προς αυτό δεν διαφέρουν καθόλου. Λόγω των διεφθαρμένων διαθέσεών τους, έχουν την ίδια οπτική και άποψη στο πώς βλέπουν τους ανθρώπους και τα ζητήματα, και την ίδια προσέγγιση απέναντι στην αλήθεια, είτε έχουν καλή είτε κακή ανθρώπινη φύση. Από αυτήν την άποψη, είναι όλοι ίδιοι. Επιπλέον, όλοι όσοι ανήκουν σ’ αυτό το μοχθηρό ανθρώπινο γένος αποδέχονται τις ιδέες και τις απόψεις που αφθονούν σ’ αυτόν τον μοχθηρό κόσμο, είτε στα λόγια και τις σκέψεις, είτε στη μορφή ή την ιδεολογία. Επίσης, αποδέχονται όλες τις ιδέες που προέρχονται από τον Σατανά, είτε μέσω της δημόσιας εκπαίδευσης είτε από τις διαμορφωτικές επιρροές των κοινωνικών ηθών. Τίποτα απ’ αυτά δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Καμία αλήθεια δεν έχουν, και το μόνο σίγουρο είναι ότι οι άνθρωποι δεν μπορούν να καταλάβουν την αλήθεια. Αν το εξετάσει κανείς από αυτήν την οπτική, οι γονείς είναι ίσοι με τα παιδιά τους, έχουν τις ίδιες ιδέες και απόψεις. Η μόνη διαφορά είναι ότι εκείνοι αποδέχτηκαν αυτές τις ιδέες και τις απόψεις 20 ή 30 χρόνια νωρίτερα, ενώ εσύ λίγο αργότερα. Άρα, εφόσον έχετε μεγαλώσει στην ίδια κοινωνία, αν είσαι κανονικός άνθρωπος, τότε και εσύ και οι γονείς σου έχετε δεχτεί την ίδια διαφθορά από τον Σατανά, τις ίδιες διαμορφωτικές επιρροές από τα κοινωνικά ήθη, και τις ίδιες ιδέες και απόψεις που πηγάζουν από τις σατανικές κοινωνικές τάσεις. Από την οπτική αυτήν, τα παιδιά είναι ίδια με τους γονείς τους. Στα μάτια του Θεού, ακόμα κι αν εξαιρέσουμε το δεδομένο ότι Εκείνος προκαθορίζει, προδιαγράφει και επιλέγει, οι γονείς είναι ίδιοι με τα παιδιά τους, αφού όλοι τους είναι δημιουργήματα. Είτε είναι από τα δημιουργήματα που λατρεύουν τον Θεό είτε όχι, όλοι δημιουργήματα θεωρούνται και όλοι τους δέχονται την κυριαρχία, τις ενορχηστρώσεις και τις διευθετήσεις του Θεού. Από την οπτική αυτήν, ο Θεός βλέπει ως ίσους τους γονείς και τα παιδιά τους, και όλοι αποδέχονται εξίσου και όμοια την κυριαρχία και τις διευθετήσεις Του. Αυτό είναι δεδομένο. Ο Θεός τούς έχει επιλέξει όλους, επομένως όλοι έχουν τις ίδιες ευκαιρίες για την επιδίωξη της αλήθειας, αλλά εννοείται και τις ίδιες ευκαιρίες να δεχτούν την παίδευση και την κρίση του Θεού, και τις ίδιες ευκαιρίες να κερδίσουν τη σωτηρία. Τόσες ομοιότητες αναφέραμε. Η μόνη διαφορά μεταξύ γονέων και παιδιών είναι ότι οι γονείς στην υποτιθέμενη ιεραρχία της οικογένειας έχουν υψηλότερη θέση από τα παιδιά. Και τι σημαίνει η θέση τους στην ιεραρχία της οικογένειας; Το μόνο που σημαίνει είναι ότι οι γονείς είναι μεγαλύτεροι κατά μια γενιά, 20 ή 30 χρόνια· η μόνη διαφορά είναι η μεγάλη διαφορά ηλικίας. Επειδή, λοιπόν, οι γονείς έχουν τέτοια ξεχωριστή θέση, η μόνη ευθύνη που έχουν τα παιδιά είναι ότι πρέπει να κάνουν το καθήκον τους και να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους απέναντι σ’ εκείνους. Όλοι, όμως, και τα παιδιά και οι γονείς ανήκουν στο ίδιο διεφθαρμένο ανθρώπινο γένος. Επομένως, οι γονείς δεν μπορούν να γίνουν το ηθικό υπόδειγμα για τα παιδιά τους ούτε το σημείο αναφοράς ή το πρότυπο που θα τους δείξει πώς να επιδιώξουν την αλήθεια, πώς να λατρέψουν τον Θεό και πώς να υποταχθούν σ’ Αυτόν. Και ασφαλώς, οι γονείς δεν είναι η ενσάρκωση της αλήθειας. Δεν είναι κανένας υποχρεωμένος ούτε έχει την ευθύνη να θεωρεί τους γονείς του ηθικά υποδείγματα ούτε πρόσωπα που πρέπει να υπακούει άνευ όρων. Πρέπει τα παιδιά να μη φοβούνται να διακρίνουν τη διαγωγή, τις πράξεις και τη διάθεση-ουσία των γονιών τους, και να μην τους μεταχειρίζονται σύμφωνα με ιδέες και απόψεις σαν το «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο». Η αντίληψη εκείνη βασίζεται στην ξεχωριστή θέση που έχουν οι γονείς σου επειδή σε γέννησαν όπως το προκαθόρισε ο Θεός, κι επειδή είναι 20, 30 ή μέχρι και 40 και 50 χρόνια μεγαλύτεροί σου. Η μόνη τους διαφορά με τα παιδιά τους βασίζεται σ’ αυτήν τη σχέση σάρκας και αίματος, στη θέση και την κατάταξή τους στην ιεραρχία της οικογένειας. Είναι, όμως, σωστό να πιστεύουν οι άνθρωποι ότι οι γονείς τους είναι τέλειοι, μόνο και μόνο εξαιτίας αυτής της διαφοράς; Είναι λάθος, είναι παράλογο και δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Κάποιοι αναρωτιούνται πώς πρέπει να φέρεται κανείς στους γονείς του, εφόσον έχουν αυτήν τη σχέση σάρκας και αίματος. Αν πιστεύουν στον Θεό, να τους μεταχειρίζεσαι ως πιστούς· αν δεν πιστεύουν στον Θεό, να τους μεταχειρίζεσαι ως άπιστους. Θα πρέπει να μεταχειρίζεται κανείς τους γονείς του με βάση τις αντίστοιχες αλήθεια-αρχές, ανάλογα με το τι άνθρωποι είναι. Αν είναι διάβολοι, τότε πρέπει να πεις ότι είναι διάβολοι. Αν δεν έχουν ανθρώπινη φύση, πρέπει να πεις ότι δεν έχουν ανθρώπινη φύση. Αν σου διδάσκουν ιδέες και απόψεις που δεν ανταποκρίνονται στην αλήθεια, δεν χρειάζεται να τις ακούσεις ή να τις αποδεχτείς. Μπορείς να τις διακρίνεις όπως είναι πραγματικά και ακόμα και να τις εκθέσεις. Θα σε νοιάξει αν οι γονείς σου ξεσπάσουν, κάνουν ολόκληρη φασαρία και σου πουν: «Το κάνω για το καλό σου»; (Όχι, δεν θα με νοιάξει.) Αν δεν πιστεύουν, τότε μην ασχολείσαι, παράτα το. Αν κάνουν τόσο μεγάλη φασαρία, τότε θα δεις ότι είναι σκέτοι διάβολοι. Αυτές οι αλήθειες σχετικά με την πίστη στον Θεό είναι οι ιδέες και οι απόψεις που πρέπει να αποδεχτούν περισσότερο απ’ όλα οι άνθρωποι. Εφόσον οι γονείς σου δεν μπορούν να τις αποδεχτούν και να τις ενστερνιστούν, τότε τι σόι άνθρωποι είναι; Αφού δεν καταλαβαίνουν τα λόγια του Θεού, δεν είναι υπάνθρωποι; Έτσι πρέπει να σκέφτεσαι: «Γονιός μου είσαι, δεν λέω, αλλά δεν έχεις καθόλου ανθρώπινη φύση. Ντρέπομαι αλήθεια που με γέννησες! Βλέπω τώρα το αληθινό σου πρόσωπο. Δεν έχεις μέσα σου ανθρώπινο πνεύμα, δεν καταλαβαίνεις την αλήθεια. Ούτε καν να ακούσεις τόσο προφανή και απλά δόγματα δεν μπορείς, και παρ’ όλα αυτά κάνεις και απερίσκεπτα σχόλια και συκοφαντείς. Τώρα το καταλαβαίνω, και μέσα μου έχω ξεκόψει από σένα. Για το φαίνεσθαι, όμως, πρέπει να συνεχίσω να σου κάνω τα χατίρια και να εκπληρώνω κάποιες από τις υποχρεώσεις και τις ευθύνες μου ως παιδί σου. Αν έχω λεφτά, θα σου αγοράσω φάρμακα, αλλά αν δεν έχω, απλώς θα σου κάνω καμιά επίσκεψη, και τέλος. Ό,τι κι αν λες, δεν θα καταρρίψω τις απόψεις σου. Αν θέλεις να παραμείνεις παράλογος, μείνε έτσι. Μήπως υπάρχει τίποτα που μπορεί να πει κανείς σε κάτι διαβόλους σαν και του λόγου σου, που δεν καταλαβαίνουν από λογική; Θα συνεχίσω να έρχομαι να σε βλέπω και να σε φροντίζω μόνο και μόνο από σεβασμό που με γέννησες και που με μεγάλωσες όλα αυτά τα χρόνια. Σε αντίθετη περίπτωση, σημασία δεν θα σου έδινα, δεν θα ήθελα ποτέ στη ζωή μου να σε ξαναδώ μπροστά μου». Ποιος είναι ο λόγος για τον οποίο δεν θες να ξαναδείς ποτέ τον πατέρα σου ή τη μητέρα σου και να έχεις την παραμικρή σχέση μαζί τους; Καταλαβαίνεις την αλήθεια, έχεις διακρίνει την ουσία τους και όλες τις διάφορες παράλογες ιδέες και απόψεις που έχουν. Και μέσα απ’ αυτές τις παράλογες ιδέες και απόψεις αντιλαμβάνεσαι την ηλιθιότητά τους, την αδιαλλαξία και τη μοχθηρία τους και βλέπεις ξεκάθαρα πως είναι διάβολοι. Νιώθεις επομένως αποστροφή απέναντί τους και σε αηδιάζουν· δεν θες να τους ξαναδείς μπροστά σου. Νιώθεις την υποχρέωση να εκπληρώσεις κάποιες από τις ευθύνες σου και τα καθήκοντά σου ως παιδί τους, λόγω της λίγης συνείδησης που έχεις μέσα σου, και γι’ αυτό πηγαίνεις και τους επισκέπτεσαι την Πρωτοχρονιά και στις υπόλοιπες γιορτές, αλλά αυτό είναι όλο. Όταν έχεις χρόνο, πήγαινε να τους δεις, αν φυσικά δεν σε εμποδίζουν να πιστέψεις στον Θεό ή να κάνεις το καθήκον σου. Στην περίπτωση που δεν θες να τους βλέπεις καθόλου, τότε να τους παίρνεις κανένα τηλέφωνο να δεις τι κάνουν, να τους στέλνεις πού και πού κάποια λεφτά, και να τους αγοράζεις και μερικά χρήσιμα πράγματα. Με τη φροντίδα των γονιών, με το να πηγαίνεις να τους βλέπεις, με το να τους αγοράζεις ρούχα, με το να νοιάζεσαι αν είναι καλά ή με το να τους φροντίζεις όταν είναι άρρωστοι —με όλα αυτά απλώς εκπληρώνεις το καθήκον σου ως παιδί τους, νιώθεις καλά μέσα σου και έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου. Μόνο αυτό κάνεις, και αυτό δεν είναι άσκηση της αλήθειας. Θεωρείς ότι όσο ζουν, είσαι υποχρεωμένος να κάνεις το καθήκον σου ως γιος ή κόρη τους, ότι πρέπει να αναλάβεις τις ευθύνες που σου αναλογούν, παρόλο που μπορεί να σε αηδιάζουν ή να έχεις διακρίνει ξεκάθαρα την ουσία τους. Πιστεύεις ότι επειδή όταν ήσουν μικρός σε φρόντισαν αυτοί, τώρα εφόσον μπορείς, είναι η σειρά σου να τους φροντίσεις. Ας σε ζαλίζουν όσο θέλουν. Εφόσον δεν ακούς τις ιδέες και τις απόψεις που προσπαθούν να σου περάσουν, και δεν δέχεσαι ό,τι λένε, και δεν τους αφήνεις να σε αναστατώσουν ή να σε περιορίσουν, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα. Κάτι τέτοιο αποτελεί απόδειξη ότι έχεις αναπτυχθεί σε ανάστημα και ότι ήδη παραμένεις σταθερός στη μαρτυρία σου ενώπιον του Θεού. Ο Θεός δεν πρόκειται να σε καταδικάσει επειδή φροντίζεις τους γονείς σου, δεν πρόκειται να πει: «Γιατί είσαι τόσο συναισθηματικός; Πώς γίνεται, ενώ έχεις αποδεχτεί και επιδιώκεις την αλήθεια, να συνεχίσεις να φροντίζεις τους γονείς σου;» Σύμφωνα με αυτήν τη βασική ευθύνη και υποχρέωση θα πρέπει κυρίως να συμπεριφέρεσαι: όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες, να εκπληρώνεις τις υποχρεώσεις σου. Δεν είναι συναισθηματισμός αυτό, και δεν πρόκειται να σε καταδικάσει ο Θεός για κάτι τέτοιο. Πάντως, δεν έχεις ευθύνη ή υποχρέωση απέναντι σε κανέναν άλλον σ’ αυτόν τον κόσμο, πέρα από τους γονείς σου, που σ’ αυτούς πρέπει να εκπληρώσεις τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σου. Ούτε απέναντι στα αδέλφια σου έχεις καμιά υποχρέωση, ούτε απέναντι στα φιλαράκια σου, ούτε απέναντι στις θείες και στους θείους σου. Καμία υποχρέωση και καμία ευθύνη δεν έχεις να κάνεις το παραμικρό για να τους ευχαριστήσεις, να κερδίσεις την εύνοιά τους ή να τους βοηθήσεις. Συμφωνείτε; (Ναι.)

Έγινα σαφής σε αυτά που είπα για τον ισχυρισμό «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο»; (Ναι.) Τι είναι οι γονείς; (Είναι διεφθαρμένοι άνθρωποι.) Σωστά, δεν είναι παρά διεφθαρμένοι άνθρωποι. Μπορεί καμιά φορά να σου λείπουν οι γονείς σου και να σκέφτεσαι: «Τι να κάνουν οι γονείς μου άραγε, δύο χρόνια τώρα; Τους έλειψα καθόλου; Λες να έχουν πάρει σύνταξη; Άραγε να αντιμετωπίζουν καμιά δυσκολία στη ζωή τους; Έχουν ποιος να τους κοιτάξει όταν αρρωσταίνουν;» Πες πως σκέφτεσαι όλα αυτά, και αναλογίζεσαι επίσης και τα εξής: «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο. Οι γονείς μου με χτυπούσαν και με μάλωναν, επειδή νευριάζανε που δεν μπορούσα να ανταποκριθώ στις προσδοκίες τους, αλλά και λόγω της μεγάλης τους αγάπης για μένα. Οι γονείς μου είναι καλύτεροι απ’ όλους, αυτοί με αγαπούν περισσότερο απ’ όλους στον κόσμο. Τώρα που ξανασκέφτομαι τις κακές ιδιότητες των γονιών μου, δεν τις θεωρώ πια κακές ιδιότητες, αφού ο γονιός έχει πάντα δίκιο». Όσο περισσότερο τα σκέφτεσαι αυτά, τόσο περισσότερο θέλεις να τους δεις. Είναι σωστό αυτό το σκεπτικό; (Όχι, δεν είναι.) Δεν είναι. Ποιο θα πρέπει να είναι το σκεπτικό σου; Συλλογίζεσαι: «Όταν ήμουν μικρός, οι γονείς μου με χτυπούσαν, με μάλωναν και μ’ έκαναν να νιώθω χαμηλή αυτοεκτίμηση. Δεν άκουσα ποτέ μια καλή κουβέντα ή έναν ενθαρρυντικό λόγο απ’ το στόμα τους. Με ανάγκαζαν να διαβάζω, να μάθω χορό και τραγούδι, αλλά και να μελετάω για τις Μαθηματικές Ολυμπιάδες, και τίποτα από αυτά δεν μου άρεσε. Στην πραγματικότητα ήταν πάρα πολύ ενοχλητικοί. Πλέον πιστεύω στον Θεό και έχω απελευθερωθεί, έχω φύγει από το σπίτι για να εκτελέσω το καθήκον μου πριν καν τελειώσω τις σπουδές μου. Ο Θεός μόνο είναι καλός. Οι γονείς μου δεν μου λείπουν. Αυτοί δεν με άφηναν να πιστέψω στον Θεό, είναι σκέτοι διάβολοι». Έπειτα, βέβαια, συλλογίζεσαι ξανά: «Δεν ισχύει αυτό. Ο γονιός έχει πάντα δίκιο. Οι γονείς μου είναι οι πιο κοντινοί μου άνθρωποι· είναι, λοιπόν, φυσικό να μου λείπουν». Είναι σωστό αυτό το σκεπτικό; (Όχι, είναι λάθος.) Και ποιο είναι το σωστό σκεπτικό; (Παλιά νομίζαμε ότι οι γονείς μας έκαναν όσα έκαναν επειδή νοιάζονταν για μας, ότι μας φέρονταν καλά σε όλες τις περιπτώσεις και ότι δεν θα μας έκαναν ποτέ κακό. Με την τωρινή συναναστροφή Σου κατάλαβα πως και αυτοί είναι διεφθαρμένοι άνθρωποι, που έχουν αποδεχτεί διάφορες ιδέες και απόψεις από τον Σατανά. Και άθελά τους, έχουν εμφυσήσει πολλές σατανικές απόψεις και σ’ εμάς, οδηγώντας μας σε συμπεριφορά και πράξεις που μας απομακρύνουν πολύ από την αλήθεια, και σε μια ζωή που βασίζεται σε σατανικές φιλοσοφίες. Εφόσον πια είμαι σε θέση να διακρίνω λίγο τι έχουν οι γονείς μου στην καρδιά τους, δεν θα μου λείπουν ούτε θα τους σκέφτομαι τόσο πολύ.) Όταν αντιμετωπίζεις τους γονείς σου, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να απομακρυνθείς ορθολογικά από αυτήν τη συγγένεια εξ αίματος και με εργαλείο τις αλήθειες που έχεις ήδη αποδεχτεί και κατανοήσει, να τους διακρίνεις. Να τους διακρίνεις με βάση τις σκέψεις, τις απόψεις και τα κίνητρά τους που αφορούν τη διαγωγή τους, καθώς και τις αρχές και τις μεθόδους διαγωγής τους. Όλα αυτά θα επιβεβαιώσουν πως και αυτοί είναι άνθρωποι που έχουν διαφθαρεί από τον Σατανά. Μη σκέφτεσαι ότι οι γονείς σου είναι πάντοτε ευγενείς, ανιδιοτελείς και ευγενικοί απέναντί σου. Αντίθετα, δες τους και διάκρινέ τους από την οπτική της αλήθειας, γιατί μόνο έτσι θα ανακαλύψεις τα προβλήματά τους. Μην τους βλέπεις από την οπτική των οικογενειακών σας σχέσεων ή του ρόλου σου ως γιου ή κόρης· δες τους έξω από αυτήν τη σφαίρα. Κοίταξε τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν τον κόσμο, την αλήθεια, τους ανθρώπους, τα ζητήματα και τα πράγματα, και πιο συγκεκριμένα, κοίτα με ποιες ιδέες και απόψεις έχουν διαμορφώσει εσένα στο ζήτημα του πώς να βλέπεις τους ανθρώπους και τα πράγματα, πώς να συμπεριφέρεσαι και να ενεργείς. Αυτά χρησιμοποίησε για να τους καταλάβεις και να τους διακρίνεις. Αν το κάνεις, θα σου γίνουν σιγά-σιγά σαφείς οι ανθρώπινες ιδιότητές τους και η διαφθορά τους από τον Σατανά. Τι σόι άνθρωποι είναι οι γονείς σου; Σε περίπτωση που δεν είναι πιστοί, ποια στάση τηρούν απέναντι σε όσους πιστεύουν στον Θεό; Σε περίπτωση που είναι πιστοί, ποια στάση τηρούν απέναντι στην αλήθεια; Επιδιώκουν την αλήθεια; Αγαπούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα; Τι οπτική έχουν για τη ζωή και τον κόσμο; Τέτοια πράγματα να σκέφτεσαι. Αν καταφέρεις να διακρίνεις τους γονείς σου με βάση αυτά τα πράγματα, θα αποκτήσεις σαφή εικόνα. Μόλις τα ξεκαθαρίσεις όλα αυτά, τότε στο μυαλό σου θα πάψεις να βλέπεις τη θέση των γονιών σου σαν υψηλή, ευγενή και ακλόνητη. Και όταν πάψεις να τη βλέπεις έτσι, τότε δεν θα είναι πια τόσο βαθιά χαραγμένη στο μυαλό σου η μητρική και πατρική αγάπη που σου έδειξαν, ούτε τα διάφορα λόγια και οι διάφορες πράξεις τους, ούτε η ευγενής εικόνα που έχεις χτίσει γι’ αυτούς. Χωρίς να το αντιληφθείς, δεν θα απασχολούν πια τόσο πολύ τη σκέψη σου η ανιδιοτέλεια και η μεγάλη αγάπη που σου έδειξαν ούτε το πόσο αφοσιωμένα σε φρόντισαν, σε προστάτεψαν ή μάλιστα σε καλόμαθαν. Οι άνθρωποι λένε πολλές φορές: «Οι γονείς μου με αγαπάνε πάρα πολύ. Όποτε λείπω απ’ το σπίτι, η μητέρα μου συνέχεια με ρωτάει: “Έχεις φάει; Τρως καλά;” Ο πατέρας μου ρωτάει συνέχεια: “Έχεις λεφτά; Αν δεν έχεις, θα σου στείλω λίγα ακόμα”. Κι εγώ λέω: “Έχω λεφτά, δεν χρειάζεται”, αλλά εκείνος απαντάει: “Όχι, δεν πειράζει· ας λες ότι έχεις, εγώ θα σου στείλω λίγα”». Είναι γεγονός ότι οι γονείς σου ζουν κάνοντας οικονομία και διστάζουν να χαλάσουν λεφτά για τον εαυτό τους. Τα χαλάνε για να συντηρήσουν εσένα, για να έχεις εσύ λίγα παραπάνω για τα έξοδά σου όταν λείπεις από το σπίτι. Σου λένε πάντα οι γονείς σου: «Στο σπίτι να κάνεις οικονομία, αλλά στα ταξίδια να έχεις μαζί σου μερικά λεφτά παραπάνω. Όταν βγαίνεις απ’ το σπίτι, να παίρνεις μαζί σου λίγα παραπάνω. Αν δεν σου φτάνουν τα λεφτά σου, πες το μου και θα σου στείλω μερικά ή θα σου βάλω στην κάρτα». Εσύ βλέπεις αυτό το αλτρουιστικό ενδιαφέρον, την προσοχή, τη φροντίδα, ακόμα και το ότι σε πνίγουν με την αγάπη τους και σε κακομαθαίνουν οι γονείς σου, ως ένα ανεξίτηλο σημάδι της ανιδιοτελούς αφοσίωσής τους. Και αυτή η ανιδιοτελής αφοσίωση έχει μετατραπεί βαθιά μέσα σου σε ένα δυνατό και ζεστό συναίσθημα που κρατάει δεμένη τη σχέση σας. Δεν σου επιτρέπει να τους εγκαταλείψεις και σε κάνει να αγωνιάς και να ανησυχείς διαρκώς γι’ αυτούς, να σου λείπουν συνεχώς. Είσαι, μάλιστα, πρόθυμος να παραμείνεις παγιδευμένος σ’ αυτό το συναίσθημα και να βιώνεις τον εκβιασμό της αγάπης τους. Τι ακριβώς είναι αυτό το φαινόμενο; Οι γονείς σου πράγματι σε αγαπούν ανιδιοτελώς. Όμως, όσο κι αν νοιάζονται για σένα, όσο κι αν κάνουν οικονομία μόνο και μόνο για να δώσουν τα χρήματά τους σ’ εσένα ή για να σου αγοράσουν ό,τι χρειάζεσαι, αν και κάτι τέτοιο τώρα μπορεί να μοιάζει ευλογία, μακροπρόθεσμα δεν θα σου βγει σε καλό. Όσο μεγαλύτερη είναι η ανιδιοτέλειά τους, όσο καλύτερη είναι η συμπεριφορά τους απέναντί σου και όσο περισσότερο το ενδιαφέρον τους για σένα, τόσο πιο δύσκολα θα μπορέσεις να αποκοπείς από αυτήν την αγάπη, να την εγκαταλείψεις και να την ξεχάσεις, και τόσο πιο πολύ θα σου λείπουν συνέχεια. Αν δεν καταφέρεις να κάνεις το καθήκον σου ή να εκπληρώσεις τις υποχρεώσεις σου απέναντί τους ως παιδί τους, θα νιώσεις ακόμα περισσότερες τύψεις. Αν είναι έτσι τα πράγματα, τότε δεν έχεις το κουράγιο να τους διακρίνεις ή να ξεχάσεις και να θεωρήσεις ασήμαντα την αγάπη και την αφοσίωσή τους, και όλα αυτά που έκαναν για σένα. Η συνείδησή σου το προκαλεί αυτό. Όμως, μήπως η συνείδησή σου αντιπροσωπεύει την αλήθεια; (Όχι.) Γιατί λειτουργούν έτσι απέναντί σου οι γονείς σου; Επειδή έχουν αισθήματα για σένα. Μήπως το πόσο καλοί είναι απέναντί σου αντιπροσωπεύει την ανθρώπινη φύση-ουσία τους; Μήπως αντιπροσωπεύει τη στάση που τηρούν απέναντι στην αλήθεια; Όχι. Είναι σαν τις μητέρες που λένε συνέχεια: «Είσαι το σπλάχνο μου, έχυσα πολύ ιδρώτα και έφτυσα αίμα για να σε μεγαλώσω. Είναι δυνατόν να μην ξέρω τι σκέφτεσαι μέσα σου;» Σου φέρονται καλά λόγω των στενών οικογενειακών δεσμών και της σχέσης σάρκας κι αίματος που έχετε, είναι όμως όντως καλοί απέναντί σου; Αυτό είναι πράγματι το αληθινό πρόσωπό τους; Αποτελεί αληθινή έκφραση της ανθρώπινης φύσης-ουσίας τους; Όχι απαραίτητα. Λόγω του ότι είναι αίμα σου, πιστεύουν ότι πρέπει να σου φέρονται καλά επειδή έχουν αίσθημα καθήκοντος. Εσύ, όμως, ως παιδί τους, νομίζεις ότι σου φέρονται καλά από καλοσύνη και πιστεύεις ότι δεν θα μπορέσεις ποτέ να τους το ξεπληρώσεις. Θες να ξεπληρώσεις τελείως την καλοσύνη τους ή έστω και στον ελάχιστο βαθμό, αλλιώς θα σε καταδικάσει η συνείδησή σου. Συμφωνεί με την αλήθεια το βάρος που νιώθεις στη συνείδησή σου; Εννοώ ότι, αν δεν ήταν οι γονείς σου και ήταν κάποιοι συνηθισμένοι άνθρωποι με τους οποίους είχες κανονικές επαφές στο πλαίσιο μιας ομάδας, θα σε μεταχειρίζονταν έτσι; (Όχι.) Σίγουρα δεν θα σε μεταχειρίζονταν μ’ αυτόν τον τρόπο. Σε περίπτωση που δεν ήταν γονείς σου και δεν είχατε το ίδιο αίμα, θα σε αντιμετώπιζαν διαφορετικά, θα είχαν διαφορετική συμπεριφορά και στάση απέναντί σου σε πολλά επίπεδα. Εννοείται πως ούτε θα σε νοιάζονταν, ούτε θα σε προστάτευαν, ούτε θα σε κατέκλυζαν με εκφράσεις αγάπης, ούτε θα σε φρόντιζαν, ούτε θα σου έδιναν τίποτα χωρίς αντάλλαγμα. Και πώς θα σου φερόντουσαν; Ίσως, επειδή είσαι νέος και δεν έχεις εμπειρία στην κοινωνία, να σε εκφόβιζαν, ή μπορεί, επειδή έχεις χαμηλό κύρος και θέση, να έκαναν διακρίσεις εναντίον σου, να σου μιλούσαν μονίμως με γραφειοκρατικούς όρους και να προσπαθούσαν να σε διαπαιδαγωγήσουν. Ίσως, πάλι, να θεωρούσαν ότι δεν έχεις κάτι το ιδιαίτερο εμφανισιακά, και αν τους μιλούσες, να μη σου έδιναν σημασία, κι εσύ να μη μπορούσες καν να συγκριθείς μαζί τους· ή ίσως να μην έβλεπαν κάποια χρησιμότητα σ’ εσένα, και να μην είχαν μαζί σου μαζί σου καμία σχέση και καμία επαφή, ή μπορεί και να σε περνούσαν για αφελή, και όποτε ήθελαν να πάρουν πληροφορίες για κάτι, να ξεκινούσαν από εσένα προσπαθώντας να πάρουν τις απαντήσεις που χρειάζονταν. Ή μπορεί να ήθελαν να σε εκμεταλλευτούν· για παράδειγμα, κάθε φορά που θα έβρισκες καμιά ευκαιρία και θ’ αγόραζες κάτι σε πολύ καλή τιμή, θα ήθελαν να το χρησιμοποιήσουν κι αυτοί ή να τους δώσεις λίγο. Μπορεί, επίσης, να σκόνταφτες και να χρειαζόσουν τη βοήθειά τους για να σηκωθείς, αλλά να μη γύριζαν καν να σε κοιτάξουν, και μπορεί μάλιστα να σε κλώτσαγαν· ή ίσως, αν δεν τους έδινες τη θέση σου στο λεωφορείο, να σου έλεγαν: «Είμαι γέρος άνθρωπος, γιατί δεν σηκώνεσαι να κάτσω; Τόσο ανίδεος νέος είσαι; Δεν σου έμαθαν καθόλου τρόπους οι γονείς σου!» Μπορεί μάλιστα να σου τα έψελναν ένα χεράκι. Αν ισχύουν όλα αυτά, πρέπει να εξετάσεις αν η αγάπη από τους γονείς σου που κρύβεται στα βάθη της καρδιάς σου είναι πραγματική αποκάλυψη της ανθρώπινης φύσης τους. Η ανιδιοτελής αφοσίωσή τους προς εσένα και η μεγάλη αγάπη τους ως γονείς σου σε συγκινούν συχνά, και έχεις μεγάλο δέσιμο μαζί τους, συνέχεια σου λείπουν και θέλεις να τους το ξεπληρώσεις με τη ζωή σου. Για ποιον λόγο συμβαίνει αυτό; Αν οφείλεται καθαρά στη συνείδησή σου, τότε το πρόβλημα δεν είναι τόσο σοβαρό και διορθώνεται. Αλλά αν η πηγή του προβλήματος είναι η αγάπη σου γι’ αυτούς, τότε έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Θα βυθίζεσαι όλο και περισσότερο στο συναίσθημα αυτό, και δεν θα μπορείς να ξεφύγεις. Αυτή η αγάπη θα σε κρατάει πάντα κολλημένο εκεί, θα σου λείπουν συνέχεια, και μάλιστα κάποιες φορές, για να ξεπληρώσεις την καλοσύνη τους, θα προδώσεις ακόμα και τον Θεό. Τι θα έκανες, ας πούμε, αν μάθαινες ότι οι γονείς σου ήταν στο νοσοκομείο σε σοβαρή κατάσταση, ή ότι είχαν πάθει κάτι σοβαρό και είχαν μια δυσκολία που δεν μπορούσαν να ξεπεράσουν, πράγμα που τους προκαλούσε μεγάλη αγωνία και σπαραγμό, ή αν σου έλεγε κάποιος ότι είναι ετοιμοθάνατοι; Δεν μπορεί να ξέρει κανείς αν εκείνη τη στιγμή θα κυρίευαν τη συνείδησή σου τα συναισθήματά σου απέναντί τους ή αν θα την κατεύθυναν η αλήθεια και τα λόγια του Θεού που Εκείνος σού έμαθε, ώστε να αποφασίσεις τι να κάνεις. Το τι αποτέλεσμα θα έχουν αυτά τα ζητήματα εξαρτάται από πολλά πράγματα: από την άποψή σου για τη σχέση ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά, από το πόση είσοδο στην αλήθεια σχετικά με τη συμπεριφορά απέναντι στους γονείς έχεις πραγματοποιήσει, από το κατά πόσο μπορείς να τους διακρίνεις, από το πόσο κατανοείς τη φύση-ουσία της ανθρωπότητας και από το πόσο κατανοείς την ιδιότητα και την ουσία της ανθρώπινης φύσης των γονιών σου, καθώς και τις διεφθαρμένες διαθέσεις που έχουν. Το κυριότερο είναι ότι το αποτέλεσμα που θα έχουν αυτά τα ζητήματα εξαρτάται από τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις τις οικογενειακές σχέσεις και από τις σωστές απόψεις που πρέπει να έχεις —με αυτές τις αλήθειες πρέπει να εφοδιαστείς πριν σου τύχει κάποιο από αυτά τα ζητήματα. Όλους τους άλλους, είτε πρόκειται για συγγενείς και φίλους, θείες και θείους, παππούδες και γιαγιάδες, είτε για άλλους ξένους, εύκολα μπορείς να τους εγκαταλείψεις, αφού δεν νιώθεις τόσα πράγματα γι’ αυτούς μέσα σου. Αυτούς μπορείς εύκολα να τους εγκαταλείψεις, αλλά οι γονείς αποτελούν εξαίρεση. Μόνο εκείνοι είναι οι κοντινότεροι συγγενείς που έχει κανείς στον κόσμο. Παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή του καθενός, έχουν τεράστια επίδραση στη ζωή όλων, οπότε δεν εγκαταλείπονται εύκολα. Αν σήμερα έχεις καταλάβει λίγο τις σκέψεις που σου προκαλεί η διαμόρφωση που λαμβάνεις από την οικογένειά σου, τότε μπορεί να γίνει ένα βήμα για να εγκαταλείψεις τα συναισθήματά σου για τους γονείς σου, αφού οι διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί πάνω σου η οικογένειά σου ως σύνολο δεν είναι παρά ισχυρισμοί που δεν είναι απτοί, ενώ από την άλλη, οι γονείς σου είναι αυτοί που προκαλούν τις πιο απτές διαμορφωτικές επιρροές πάνω σου. Πώς ακριβώς σε διαμορφώνουν οι γονείς σου; Με μια κουβέντα τους, με τη στάση που τηρούν όταν ενεργούν ή με τους τρόπους και τα μέσα με τα οποία χειρίζονται μια κατάσταση. Όταν καταλάβεις και διακρίνεις με συγκεκριμένο τρόπο τις ιδέες, τις πράξεις και τα ρητά με τα οποία σε έχουν διαμορφώσει οι γονείς σου, τότε θα έχεις καταλάβει και αξιολογήσει σωστά την ουσία του ρόλου, του χαρακτήρα, της στάσης ζωής των γονιών σου, καθώς και του τρόπου με τον οποίο ενεργούν. Μόλις αξιολογήσεις και κατανοήσεις με ακρίβεια αυτά τα πράγματα, τότε χωρίς να το καταλάβεις, η αντίληψή σου για τον ρόλο των γονιών σου θα μετατραπεί σταδιακά από θετική σε αρνητική. Μόλις αντιληφθείς ότι ο ρόλος τους είναι εντελώς αρνητικός, τότε σιγά-σιγά θα εγκαταλείψεις αυτά τα συναισθηματικά δεκανίκια, την πνευματική σου προσκόλληση και τη μεγάλη αγάπη που σου δείχνουν και εκδηλώνεται με διαφορετικούς τρόπους. Μέχρι τότε, θα καταλάβεις ότι η κοινωνία και ο κόσμος εκπαιδεύει τους ανθρώπους με τέτοιον τρόπο ώστε να διαμορφώσεις την τόσο ευγενή εικόνα που είχες κάποτε μέσα σου για τους γονείς σου, παρόμοια με αυτήν που περιγράφεται στο διήγημα «Η πλάτη του πατέρα μου», το οποίο κάνατε στο σχολείο, καθώς και σε εκείνο το παλιό δημοφιλές τραγούδι, «Η μαμά είναι η καλύτερη στον κόσμο», που είχε παιχτεί σε μια ταϊβανέζικη ταινία και είχε γίνει δημοφιλές σε όλη την κινεζόφωνη κοινωνία. Αν δεν συνειδητοποιείς την ουσία ή την πραγματικότητα που κρύβουν αυτά τα πράγματα, τότε θεωρείς θετικές αυτές τις μεθόδους διαπαιδαγώγησης. Με βάση την ανθρώπινη φύση που έχεις τώρα, αυτά σε κάνουν να αναγνωρίσεις και να πιστέψεις ακόμα περισσότερο το πόσο μεγαλειώδης είναι η αγάπη που έχουν για σένα οι γονείς σου και, κατά συνέπεια, νιώθεις βαθιά μέσα σου ότι αυτή η αγάπη είναι ανιδιοτελής, μεγάλη και ιερή. Όσο κακοί κι αν είναι, λοιπόν, οι γονείς σου, δεν παύουν να σε αγαπάνε τόσο πολύ και με τόση ανιδιοτέλεια· δεν αμφιβάλλεις καθόλου γι’ αυτό, κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει ούτε να πει κακή κουβέντα για τους γονείς σου. Αυτό σε κάνει απρόθυμο να τους διακρίνεις και να τους εκθέσεις, ενώ παράλληλα θέλεις να συνεχίσουν να καταλαμβάνουν μια συγκεκριμένη θέση στα βάθη της καρδιάς σου, αφού θεωρείς ότι η αγάπη των γονιών είναι για πάντα ανώτερη απ’ όλα, άψογη, μεγάλη και ιερή, και ότι κάτι τέτοιο είναι αδιαμφισβήτητο. Σ’ αυτό το σημείο αναφοράς βασίζεται η συνείδηση και η συμπεριφορά σου. Όποιον πει ότι η αγάπη των γονιών δεν είναι μεγάλη ή άψογη, εσύ τον πολεμάς μανιωδώς —αυτό είναι παράλογο. Μέχρι να κατανοήσουν την αλήθεια οι άνθρωποι, η συνείδησή τους θα τους επηρεάζει ωθώντας τους να επιμείνουν σε κάποιες παραδοσιακές ιδέες και απόψεις, ή μπορεί και να δημιουργήσει και κάποιες νέες. Αν, όμως το εξετάσουμε από την οπτική της αλήθειας, είναι συχνά παράλογες αυτές οι ιδέες και οι απόψεις, και μόλις κατανοήσεις την αλήθεια, τότε θα μπορείς να αντιμετωπίσεις τέτοια πράγματα στα πλαίσια του κανονικού ορθολογισμού. Η ανθρώπινη φύση, λοιπόν, χαρακτηρίζεται και από συνείδηση και από λογική. Αν αυτά τα πράγματα δεν τα προσεγγίζει και δεν τα φτάνει η συνείδηση, ή αν αυτά δεν μπορούν να ρυθμιστούν ή να είναι θετικά στο πλαίσιο των επιδράσεων της συνείδησης, τότε μπορεί κανείς να τα ρυθμίσει και να τα διορθώσει με τον ορθολογισμό. Και πώς θα καταφέρουν να αποκτήσουν ορθολογισμό οι άνθρωποι; Πρέπει να καταλάβουν την αλήθεια, και μόλις τα καταφέρουν, θα χειρίζονται, θα επιλέγουν και διακρίνουν τα πάντα με μεγαλύτερη ακρίβεια και ευστοχία. Με τον τρόπο αυτόν, θα πετύχουν τον αληθινό ορθολογισμό και θα φτάσουν στο σημείο όπου η λογική ξεπερνά τη συνείδηση. Αυτό είναι μια εκδήλωση του τι γίνεται μόλις εισέλθει κάποιος στην αλήθεια-πραγματικότητα. Τώρα μπορεί να μην καταλαβαίνετε πραγματικά αυτά τα λόγια. Θα τα καταλάβεις όμως όταν αποκτήσεις αληθινή εμπειρία και κατανόηση της αλήθειας. Πηγάζει από τον ορθολογισμό ή από τη συνείδηση το ρητό «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο»; Δεν είναι ορθολογικό, αλλά πηγάζει από τα συναισθήματα που προκαλεί η συνείδηση. Άρα, είναι μήπως ορθολογικό το ρητό αυτό; Όχι, είναι παράλογο. Για ποιον λόγο είναι παράλογο; Επειδή το προκαλούν τα συναισθήματα και δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Πότε, λοιπόν, θα μπορέσεις να βλέπεις και να αντιμετωπίζεις ορθολογικά τους γονείς σου; Μόλις καταλάβεις την αλήθεια και κατανοήσεις την ουσία και την αιτία του ζητήματος αυτού. Μετά απ’ αυτό, δεν θα έχει επιρροή η συνείδησή σου στο πώς αντιμετωπίζεις τους γονείς σου· δεν θα παίζουν πλέον ρόλο τα συναισθήματα, ούτε η συνείδηση, αλλά θα βασίζεις την άποψη και την αντιμετώπισή σου απέναντι τους γονείς σου στην αλήθεια. Αυτό σημαίνει ο ορθολογισμός.

Συναναστράφηκα με σαφήνεια πάνω στο πρόβλημα του πώς να μεταχειρίζεται κάποιος τους γονείς του; (Ναι.) Είναι πολύ σημαντικό αυτό το ζήτημα. Όλη η οικογένεια λέει: «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο», κι εσύ, μη γνωρίζοντας αν είναι ή δεν είναι σωστό αυτό, απλώς το αποδέχεσαι. Όταν μετά απ’ αυτό κάνουν κάτι ανάρμοστο οι γονείς σου, συλλογίζεσαι: «Πώς γίνεται να πω ότι οι γονείς μου έχουν κάνει κάποιο λάθος, ενώ όλοι λένε “Ο γονιός έχει πάντα δίκιο”; Τα εν οίκω μη εν δήμω, μη λες σε κανέναν τι γίνεται στην οικογένειά σου, απλώς κάτσε να το ανεχτείς». Πέρα από το λανθασμένο ρητό που ασκεί διαμορφωτικές επιρροές «Ο γονιός έχει πάντα δίκιο», υπάρχει κι άλλο ένα ρητό που λέει: «Τα εν οίκω μη εν δήμω». Σκέφτεσαι, λοιπόν: «Ποιος φταίει για τους δικούς μου γονείς; Δεν μπορώ να μιλήσω στους ξένους για κάτι τόσο ντροπιαστικό, πρέπει να το κρατήσω κρυφό. Τι νόημα έχει να αντιμετωπίσω τους γονείς μου με σοβαρότητα;» Οι άνθρωποι έχουν πάντοτε στην καθημερινότητά τους, στη διάρκεια της ζωής και της ύπαρξής τους, αυτές τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειάς τους. Μέχρι να καταλάβουν και να αποκτήσουν την αλήθεια, οι απόψεις τους για τους ανθρώπους και τα πράγματα, η συμπεριφορά τους και οι πράξεις τους βασίζονται σ’ αυτές τις ιδέες και απόψεις που τους έχει διαμορφώσει η οικογένειά τους. Αυτές οι σκέψεις συχνά τους επηρεάζουν, τους αναστατώνουν, τους περιορίζουν και τους δένουν τα χέρια. Μάλιστα, πολλές φορές τους καθοδηγούν αυτές οι σκέψεις και κάνουν λανθασμένες κρίσεις για τους ανθρώπους, κάνουν λάθη, ενώ συχνά παραβιάζουν τα λόγια του Θεού και την αλήθεια. Οι απόψεις με τις οποίες τους έχει διαμορφώσει η οικογένειά τους είναι πολύ βαθιά ριζωμένες στο μυαλό και στην καρδιά των ανθρώπων. Αποτέλεσμα αυτού είναι ότι παρόλο που έχουν ακούσει πολλά από τα λόγια του Θεού, παρόλο που συχνά μάλιστα προσεύχονται διαβάζοντας τα λόγια του Θεού και συναναστρέφονται πάνω σ’ αυτά, δεν μπορούν καθόλου να διακρίνουν τις απόψεις αυτές και να τους αντισταθούν. Αυτές οι σκέψεις, που ορίζουν επίσης και τα λόγια, τις πράξεις και τον τρόπο ζωής τους, εξακολουθούν να τους επηρεάζουν, ακόμη και την ώρα που εκείνοι δέχονται τις διδασκαλίες και την παροχή των λόγων του Θεού. Έτσι, αυτές οι σκέψεις με τις οποίες τους έχει διαμορφώσει η οικογένειά τους, συχνά τους αναγκάζουν άθελά τους να παραβιάζουν τα λόγια του Θεού και τις αλήθεια-αρχές, πιστεύοντας, μάλιστα, ότι κάνουν πράξη και επιδιώκουν την αλήθεια. Δεν έχουν ιδέα ότι αυτά τα ρητά με τα οποία τους έχει διαμορφώσει η οικογένειά τους είναι εντελώς ασυμβίβαστα με την αλήθεια. Το πιο σοβαρό είναι ότι αυτά τα ρητά με τα οποία η οικογένεια έχει διαμορφώσει τους ανθρώπους, τους παρασύρουν σε ένα μονοπάτι όπου παραβιάζουν συνεχώς την αλήθεια, και μάλιστα δεν το συνειδητοποιούν καν. Για να επιδιώξεις, λοιπόν, την αλήθεια και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνεις είναι να διακρίνεις και να αναγνωρίσεις ξεκάθαρα τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειάς σου, και στη συνέχεια να μοχθήσεις να αποβάλεις τις διάφορες σκέψεις που σου έχει διαμορφώσει. Πρέπει, λοιπόν, σίγουρα να γλιτώσεις από τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειάς σου. Το ότι ανήκεις σ’ αυτήν την οικογένεια δεν σημαίνει ότι οφείλεις να πράττεις και να ζεις έτσι. Δεν έχεις την παραμικρή ευθύνη και υποχρέωση να συνεχίσεις τις παραδόσεις της οικογένειάς σου ή να κληρονομήσεις τα μέσα και τους τρόπους βάσει των οποίων πράττει και ενεργεί. Ο Θεός είναι Αυτός που σου δίνει τη ζωή, και σήμερα σε έχει επιλέξει. Πρέπει να επιδιώξεις τον στόχο της σωτηρίας, και γι’ αυτό μη βασίζεις τις απόψεις σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη συμπεριφορά και τις πράξεις σου, στις ιδέες με τις οποίες σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου. Αντίθετα, να βασίζεις την άποψή σου για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τη συμπεριφορά σου και τις πράξεις σου, στα λόγια του Θεού και στις διάφορες διδασκαλίες Του. Μόνο έτσι θα σωθείς τελικά. Εννοείται πως οι διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί η οικογένεια δεν είναι μόνο αυτές οι λίγες που ανέφερα σήμερα εδώ. Πολλά είναι εκείνα με τα οποία εκπαιδεύουν τους ανθρώπους οι οικογένειές τους, ανάλογα με την κάθε διαφορετική οικογένεια, φατρία, κοινωνία, φυλή και θρησκεία, και τα οποία διαμορφώνουν με ποικίλους τρόπους τον τρόπο σκέψης του κάθε ανθρώπου. Αν η κάθε διαμορφωτική επιρροή από την οικογένεια δεν συμφωνεί με την αλήθεια, και αν αντί να προέρχεται από τον Θεό, προέρχεται από ανθρώπους, τότε πρέπει οι άνθρωποι να την εγκαταλείψουν και να ξεφύγουν απ’ αυτήν, ανεξάρτητα από τη φυλή ή τη θρησκευτική κουλτούρα από την οποία προέρχεται. Δεν πρέπει κανείς να προσκολλάται σε κάτι τέτοιο, πόσο μάλλον να το κληρονομήσει. Αντίθετα, πρέπει όλα αυτά τα πράγματα οι άνθρωποι να τα εγκαταλείψουν και να τα αποβάλουν, και μόνο έτσι μπορούν να βαδίσουν πραγματικά στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και να εισέλθουν στην αλήθεια-πραγματικότητα.

Τα ρητά αυτά πάνω στα οποία συναναστραφήκαμε και που αποτελούν διαμορφωτικές επιρροές από την οικογένεια είναι από τη μια πλευρά αντιπροσωπευτικά, και από την άλλη, πράγματα που οι άνθρωποι συζητούν συχνά μεταξύ τους. Δεν πρόκειται να μιλήσουμε τώρα για κάποια ρητά μη αντιπροσωπευτικά και πιο ειδικά. Πώς σας φάνηκε συναναστροφή μας πάνω στο θέμα της οικογένειας; Σας ωφέλησε καθόλου; (Ναι, μας ωφέλησε.) Χρειάζεται η συναναστροφή πάνω σ’ αυτό το θέμα; (Ναι.) Όλοι έχουν οικογένεια και αυτή τους έχει ασκήσει διαμορφωτικές επιρροές. Όλα όσα σου εμφυσά η οικογένειά σου είναι δηλητήριο, είναι πνευματικό όπιο και σε κάνουν να υποφέρεις οικτρά. Εκείνη τη στιγμή που σου τα εμφυσούσαν όλα αυτά οι γονείς σου, ένιωθες τέλεια, λες και έπαιρνες όπιο. Ένιωθες τόσο άνετα, λες και εισήλθες σε έναν κόσμο γεμάτο ευτυχία. Λίγο καιρό μετά, όμως, περνά η επήρεια, οπότε χρειάζεται να ξαναψάξεις να βρεις την ίδια διέγερση. Αυτό το πνευματικό όπιο σού προκαλεί ένα σωρό προβλήματα και μεγάλη αναστάτωση, και δεν έχεις καταφέρει μέχρι στιγμής να απαλλαγείς από αυτό, δεν αποβάλλεται γρήγορα. Για να εγκαταλείψει κανείς αυτές τις διαμορφωμένες ιδέες και απόψεις, πρέπει να αφιερώσει χρόνο και ενέργεια αρχικά για να τις αναγνωρίσει, να τις αναλύσει σε όλα τους τα επίπεδα, ώστε να τις καταλάβει και να τις διακρίνει ξεκάθαρα, και από κει και πέρα, κάθε φορά που προκύπτουν παρόμοια ζητήματα, πρέπει να μπορεί να εγκαταλείψει αυτά τα πράγματα, να επαναστατήσει εναντίον τους και να μη βασίζει τις πράξεις του στις αρχές αυτών των ιδεών και απόψεων. Πρέπει, αντίθετα, να ασκείται και να ενεργεί με βάση τις διδασκαλίες του Θεού. Μπορεί να ακούγονται απλά όλα αυτά, αλλά για να καταφέρουν οι άνθρωποι να τα κάνουν πράξη, μπορεί να τους χρειαστούν 20-30 χρόνια, ή ακόμη και μια ολόκληρη ζωή. Ίσως και να σου πάρει όλη σου τη ζωή να πολεμήσεις αυτές τις ιδέες και τις απόψεις που έχουν δημιουργήσει εκείνα τα ρητά που σου έχει περάσει η οικογένειά σου, προσπαθώντας να ξεκόψεις και να ξεφύγεις απ’ αυτές. Προϋπόθεση για να το καταφέρεις είναι να δαπανήσεις συναισθήματα και ενέργεια, αλλά και να υποφέρεις και λίγο σωματικά, ενώ χρειάζεται να έχεις και τρομερή επιθυμία για τον Θεό και τόση θέληση που να σε κάνει διψάς για την αλήθεια και να την επιδιώκεις. Ο μόνος τρόπος να καταφέρεις σιγά-σιγά να αλλάξεις και να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα είναι να αποκτήσεις αυτά τα πράγματα. Τόσο δύσκολο είναι να κερδίσεις την αλήθεια και ζωή. Μετά το άκουσμα πολλών κηρυγμάτων, οι άνθρωποι μπορούν να καταλάβουν κάποια δόγματα που αφορούν την πίστη στον Θεό, όμως δεν μπορούν εύκολα να κατανοήσουν πραγματικά την αλήθεια και να διακρίνουν τις διαμορφωτικές επιρροές από την οικογένειά τους, ούτε τις ιδέες και τις απόψεις των άπιστων. Αλλά ακόμα και να κατανοήσεις την αλήθεια αφού ακούσεις πολλά κηρύγματα, δεν μπορείς από τη μια μέρα στην άλλη να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, έτσι δεν είναι; (Σωστά.) Ωραία, στο σημείο αυτό τελειώνει η σημερινή μας συναναστροφή. Γεια σας!

25 Φεβρουαρίου, 2023