Πώς αλλιώς σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου; Για παράδειγμα, οι γονείς σου σου λένε συχνά: «Αν έχεις μεγάλο στόμα και μιλάς απερίσκεπτα, αργά ή γρήγορα θα βρεθείς σε μπελάδες! Να θυμάσαι ότι “Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά”! Τι σημαίνει αυτό; Ότι αν λες πολλά, σίγουρα κάποια στιγμή θα πεις κάτι ντροπιαστικό. Να μη μιλάς απερίσκεπτα σε καμία περίσταση. Πριν πεις οτιδήποτε, δες πρώτα τι λένε όλοι οι άλλοι. Αν ακολουθήσεις την πλειοψηφία, δεν θα έχεις πρόβλημα. Αν όμως προσπαθείς διαρκώς να ξεχωρίζεις, αν μιλάς συνεχώς βιαστικά και αποκαλύπτεις την άποψή σου χωρίς να ξέρεις τι γνώμη έχει ο επικεφαλής σου, το αφεντικό σου ή οι υπόλοιποι γύρω σου, και μετά αποδειχθεί ότι ο επικεφαλής σου ή το αφεντικό σου δεν έχει την ίδια άποψη μ’ εσένα, τότε θα σου κάνει τη ζωή δύσκολη. Τι καλό μπορεί να προκύψει από αυτό; Ανόητο παιδί, στο εξής πρέπει να προσέχεις. Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά. Να το θυμάσαι αυτό και να μη μιλάς απερίσκεπτα! Το στόμα το έχεις για να τρως και να αναπνέεις, να κολακεύεις τους ανωτέρους σου και να προσπαθείς να ευχαριστήσεις τους άλλους· δεν το έχεις για να λες την αλήθεια. Πρέπει να επιλέγεις τα λόγια σου με σύνεση, να χρησιμοποιείς διάφορα τεχνάσματα και μεθόδους, να βάζεις το μυαλό σου να δουλέψει. Λίγο πριν ξεστομίσεις οποιαδήποτε λόγια, να τα καταπίνεις και να τα ξανασκέφτεσαι πολλές φορές, και να περιμένεις την κατάλληλη στιγμή να τα πεις. Επίσης, το τι λες θα πρέπει να εξαρτάται από την περίσταση. Αν αρχίσεις να λες τη γνώμη σου, αλλά στη συνέχεια παρατηρήσεις ότι οι άλλοι δεν την παίρνουν με καλό μάτι ή ότι δεν αντιδρούν τόσο καλά, μη συνεχίσεις. Σταμάτα και πριν συνεχίσεις, σκέψου πώς να την πεις με τρόπο που να μπορεί να τους ευχαριστήσει όλους. Έτσι κάνει ένα έξυπνο παιδί. Αν το κάνεις αυτό, θα μείνεις μακριά από μπελάδες και όλοι θα σε συμπαθούν. Και δεν θα λειτουργήσει υπέρ σου το να σε συμπαθούν όλοι; Δεν θα σου φέρει περισσότερες ευκαιρίες στο μέλλον;» Η οικογένειά σου σε διαμορφώνει, λέγοντάς σου όχι μόνο πώς να αποκτήσεις καλή φήμη, πώς να βγεις κερδισμένος και πώς να στήσεις γερά θεμέλια ανάμεσα στους άλλους, αλλά και πώς να τους εξαπατάς χρησιμοποιώντας την εξωτερική εμφάνιση και πώς να μη λες την αλήθεια, πόσο μάλλον να ξεστομίζεις όλα όσα έχεις στο μυαλό σου. Κάποιοι άνθρωποι που έχουν πληγωθεί αφότου είπαν την αλήθεια θυμούνται την οικογένειά τους να τους λέει το ρητό «Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά» και παίρνουν ένα μάθημα από αυτό. Στη συνέχεια, γίνονται όλο και πιο πρόθυμοι να κάνουν αυτό το ρητό πράξη και σύνθημά τους. Άλλοι δεν έχουν πληγωθεί, αλλά δέχονται με σοβαρότητα τη διαμόρφωση αυτή από την οικογένειά τους και κάνουν συνεχώς πράξη αυτό το ρητό, σε κάθε περίσταση. Όσο περισσότερο το κάνουν πράξη, τόσο περισσότερο πιστεύουν το εξής: «Οι γονείς και οι παππούδες μου είναι τόσο καλοί μαζί μου, είναι όλοι ειλικρινείς απέναντί μου και θέλουν το καλύτερο για μένα. Είμαι πολύ τυχερός που μου είπαν το ρητό: “Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά”. Αν δεν μου το έλεγαν, το μεγάλο μου στόμα θα με οδηγούσε να πληγωθώ πολύ, και πολλοί άνθρωποι θα μου έκαναν τη ζωή δύσκολη, θα με κοιτούσαν περιφρονητικά ή θα με περιγελούσαν και θα με κορόιδευαν. Αυτό το ρητό είναι πάρα πολύ χρήσιμο και ωφέλιμο!» Κάνοντας πράξη αυτό το ρητό, αποκτούν πολλά χειροπιαστά οφέλη. Φυσικά, όταν στη συνέχεια προσέρχονται ενώπιον του Θεού, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι αυτό το ρητό είναι πολύ χρήσιμο και ωφέλιμο. Κάθε φορά που ένας αδελφός ή μια αδελφή συναναστρέφεται ανοιχτά για την προσωπική του ή την προσωπική της κατάσταση, διαφθορά ή εμπειρία και γνώση, θέλουν κι αυτοί να συναναστρέφονται και να είναι ευθείς και ανοιχτοί. Θέλουν κι αυτοί να μιλούν ειλικρινά γι’ αυτά που σκέφτονται ή γνωρίζουν μέσα στην καρδιά τους, ώστε να ανακουφιστούν προσωρινά ως προς την ψυχική τους κατάσταση, η οποία καταπνίγεται εδώ και τόσα χρόνια, ή να ελευθερωθούν και να απελευθερωθούν σε κάποιον βαθμό. Αλλά με το που θυμηθούν αυτό που διαρκώς τους διατυμπανίζουν οι γονείς τους, δηλαδή ότι «“Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά”. Μη μιλάς απερίσκεπτα, καλύτερα ν’ ακούς παρά να μιλάς, μάθε να ακούς τους άλλους», τότε καταπίνουν όσα ήθελαν να πουν. Όταν όλοι οι άλλοι πουν όσα είχαν να πουν, δεν λένε τίποτα· αντίθετα, σκέφτονται: «Υπέροχα! Καλά έκανα και δεν είπα τίποτα αυτήν τη φορά. Μόλις έλεγα τα δικά μου, μπορεί όλοι να σχημάτιζαν κάποια γνώμη για μένα και ίσως να είχα και καμιά απώλεια. Είναι σπουδαίο να μη λες τίποτα. Ίσως έτσι να συνεχίσουν όλοι να πιστεύουν ότι είμαι ειλικρινής και όχι τόσο δόλιος, ότι απλώς είμαι σιωπηλός από τη φύση μου, κι επομένως δεν είμαι κάποιος που μηχανορραφεί ή κάποιος τόσο διεφθαρμένος, και κυρίως δεν είμαι κάποιος που έχει αντιλήψεις για τον Θεό. Είμαι αντίθετα ένας άνθρωπος απλός και ανοιχτός. Δεν είναι κακό να με έχουν έτσι στο μυαλό τους οι άνθρωποι. Άρα, ποιος ο λόγος να πω κάτι; Μάλιστα, βλέπω κάποια αποτελέσματα τηρώντας το ρητό “Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά”, οπότε θα συνεχίσω να συμπεριφέρομαι έτσι». Όταν τηρούν αυτό το ρητό, έχουν ένα ωραίο αίσθημα επιβράβευσης, κι έτσι μένουν σιωπηλοί μία φορά, δύο φορές, και έτσι συνεχίζουν. Ώσπου έρχεται μια μέρα που έχουν μαζέψει τόσα λόγια μέσα τους και θέλουν να ανοιχτούν στους αδελφούς και τις αδελφές τους, αλλά νιώθουν το στόμα τους σφραγισμένο και δεμένο, και δεν μπορούν να ξεστομίσουν ούτε μια πρόταση. Αφού δεν μπορούν να το πουν στους αδελφούς και τις αδελφές τους, προσπαθούν να μιλήσουν στον Θεό. Τότε, γονατίζουν μπροστά Του και λένε: «Θεέ μου, έχω κάτι να Σου πω. Είμαι…» Αλλά παρόλο που το έχουν σκεφτεί μέσα τους, δεν ξέρουν πώς να το πουν, δεν μπορούν να το εκφράσουν· είναι σαν να έχουν μουγγαθεί τελείως. Δεν μπορούν να διαλέξουν τις σωστές λέξεις, ούτε καν να σχηματίσουν μια πρόταση. Τα συναισθήματα που καταπίεζαν τόσα χρόνια τούς κάνουν να νιώθουν λες και πνίγονται και ότι ζουν μια σκοτεινή και άθλια ζωή. Και όταν παίρνουν την απόφαση να πουν στον Θεό αυτά που έχουν στην καρδιά τους και να βγάλουν από μέσα τους αυτά που νιώθουν, χάνουν τα λόγια τους και δεν ξέρουν από πού να αρχίσουν και πώς να τα πουν. Δεν είναι άθλιοι; (Ναι, είναι.) Γιατί, λοιπόν, δεν έχουν τίποτα να πουν στον Θεό; Απλώς συστήνονται. Θέλουν να πουν στον Θεό αυτά που έχουν στην καρδιά τους, αλλά δεν βρίσκουν τα λόγια, και στο τέλος το μόνο που βγαίνει είναι το εξής: «Θεέ μου, Σε παρακαλώ, δώσε μου τα λόγια που πρέπει να πω!» Και ο Θεός απαντά: «Είναι τόσα που πρέπει να πεις, αλλά όταν σου δίνεται η ευκαιρία, δεν θέλεις να τα πεις και δεν τα λες. Γι’ αυτό παίρνω πίσω όλα όσα σου έχω δώσει. Δεν θα σου τα δώσω, δεν τα αξίζεις». Μόνο τότε συνειδητοποιούν ότι αυτά τα τελευταία χρόνια έχασαν πάρα πολλά. Αυτοί οι άνθρωποι πιστεύουν ότι έχουν ζήσει μια πολύ αξιοπρεπή ζωή, και φορούν ένα ωραίο προσωπείο και καλύπτονται καλά, αλλά όταν βλέπουν ότι οι αδελφοί και οι αδελφές τους όλο αυτό το διάστημα έχουν αποκομίσει κέρδη, και όταν τους βλέπουν να μιλούν για τις εμπειρίες τους χωρίς ενδοιασμούς και να ανοίγονται για τη διαφθορά τους, τελικά συνειδητοποιούν ότι οι ίδιοι δεν μπορούν να πουν ούτε μια φράση, δεν ξέρουν πώς να το κάνουν. Πιστεύουν στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια και θέλουν να μιλήσουν για την αυτογνωσία τους, να συζητήσουν για την εμπειρία τους και την έκθεσή τους στα λόγια του Θεού, να λάβουν λίγη διαφώτιση και λίγο φως από τον Θεό, και να κερδίσουν κάτι. Αλλά δυστυχώς, επειδή πολύ συχνά προσκολλώνται στην άποψη ότι «Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά» και συχνά αυτή η ιδέα τούς δεσμεύει και τους ελέγχει, ζουν γι’ αυτό το ρητό τόσα χρόνια, δεν έχουν λάβει καμία διαφώτιση ή φώτιση από τον Θεό και όσον αφορά τη ζωή-είσοδο, εξακολουθούν να είναι φτωχοί κι αξιολύπητοι, και μένουν με άδεια χέρια. Έχουν κάνει πράξη αυτό το ρητό και αυτήν την ιδέα στην εντέλεια και έχουν υπακούσει κατά γράμμα, αλλά παρότι πιστεύουν στον Θεό εδώ και τόσα χρόνια, δεν έχουν κερδίσει τίποτα όσον αφορά την αλήθεια και παραμένουν φτωχοί και τυφλοί. Ο Θεός τούς έδωσε στόματα, αλλά δεν έχουν καμία απολύτως ικανότητα να συναναστρέφονται πάνω στην αλήθεια ούτε να μιλούν για τα συναισθήματα και τις γνώσεις τους, πόσο μάλλον να επικοινωνούν με τους αδελφούς και τις αδελφές τους. Το πιο θλιβερό είναι ότι δεν μπορούν καν να μιλούν με τον Θεό, ότι έχουν χάσει την ικανότητα αυτή. Δεν είναι άθλιοι; (Ναι, πράγματι.) Άθλιοι και θλιβεροί. Δεν μισείς το να μιλάς; Δεν φοβάσαι πάντα ότι εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά; Τότε μη λες ποτέ τίποτα. Συγκαλύπτεις τις ενδόμυχες σκέψεις σου και αυτά που σου έχει δώσει ο Θεός, τα καταπνίγεις, τα κρατάς σφραγισμένα και δεν τα αφήνεις να βγουν προς τα έξω. Φοβάσαι συνεχώς μήπως χάσεις την υπόληψή σου, φοβάσαι μήπως νιώσεις απειλή, φοβάσαι μήπως σε διακρίνουν οι άλλοι και μήπως στα μάτια τους δεν είσαι πλέον τέλειος, ειλικρινής και καλός άνθρωπος. Γι’ αυτό φοράς ένα προσωπείο και δεν μιλάς καθόλου για τις αληθινές σου σκέψεις. Και τι συμβαίνει στο τέλος; Γίνεσαι μουγγός με όλη τη σημασία της λέξης. Ποιος σου έκανε τέτοιο κακό; Κατά βάθος, σε έβλαψε η διαμόρφωση που έλαβες από την οικογένειά σου. Αλλά από τη δική σου προσωπική οπτική, φταίει και ότι σου αρέσει να ζεις σύμφωνα με σατανικές φιλοσοφίες, οπότε επιλέγεις να πιστεύεις ότι η διαμόρφωση που έλαβες από την οικογένειά σου είναι κάτι το σωστό και δεν πιστεύεις ότι οι απαιτήσεις που έχει από σένα ο Θεός είναι θετικές. Επιλέγεις να θεωρείς τη διαμορφωτική επιρροή που σου ασκεί η οικογένειά σου ως κάτι θετικό, και να θεωρείς τα λόγια, τις απαιτήσεις, την παροχή, τη βοήθεια και τη διδασκαλία του Θεού ως πράγματα από τα οποία πρέπει να φυλάγεσαι, ως αρνητικά πράγματα. Επομένως, όσα κι αν σου έχει παραχωρήσει ο Θεός στην αρχή, η επιφυλακτικότητα και η άρνησή σου όλα αυτά τα χρόνια έχουν ως αποτέλεσμα στο τέλος ο Θεός να τα πάρει όλα πίσω και να μη σου δώσει τίποτα, καθώς δεν τα αξίζεις. Επομένως, πριν φτάσεις εκεί, θα πρέπει να εγκαταλείψεις αυτήν τη διαμορφωτική επιρροή που σου ασκεί η οικογένειά σου, και να πάψεις να αποδέχεσαι την εσφαλμένη ιδέα ότι «Εκείνος που λέει πολλά σφάλλει συχνά». Αυτό το ρητό σε κάνει πιο κλειστό, πιο ύπουλο και μεγαλύτερο υποκριτή. Είναι εντελώς αντίθετο και αντικρουόμενο με αυτό που απαιτεί ο Θεός, δηλαδή να είναι οι άνθρωποι ειλικρινείς, και να είναι ευθείς και ανοιχτοί. Ως πιστός στον Θεό και ακόλουθος του Θεού, να επιδιώκεις την αλήθεια με πλήρη αποφασιστικότητα. Και όταν επιδιώκεις την αλήθεια με πλήρη αποφασιστικότητα, θα πρέπει να έχεις πλήρη αποφασιστικότητα να εγκαταλείψεις εκείνες τις διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένειά σου τις οποίες θεωρείς καλές. Δεν τίθεται θέμα επιλογής. Όποιες κι αν είναι οι διαμορφωτικές επιρροές που σου ασκεί η οικογένειά σου, όσο καλές ή ωφέλιμες κι αν είναι για σένα, όσο κι αν σε προστατεύουν, προέρχονται από τους ανθρώπους και τον Σατανά, και θα πρέπει να τις εγκαταλείψεις. Ακόμα κι αν τα λόγια του Θεού και οι απαιτήσεις Του για τους ανθρώπους συγκρούονται με τις διαμορφωτικές επιρροές της οικογένειάς σου, ή ακόμα κι αν πλήττουν τα συμφέροντά σου και σου στερούν τα δικαιώματά σου, ακόμα κι αν νομίζεις ότι δεν σε προστατεύουν και αντίθετα έχουν σκοπό να σε ντροπιάσουν και να σε κάνουν να γελοιοποιηθείς, θα πρέπει να τα θεωρείς θετικά, επειδή προέρχονται από τον Θεό και είναι η αλήθεια, και θα πρέπει να τα αποδέχεσαι. Αν η οικογένειά σου σε έχει διαμορφώσει με πράγματα που επηρεάζουν τη σκέψη και τη συμπεριφορά σου, την άποψή σου για την ύπαρξη και το μονοπάτι που ακολουθείς, τότε θα πρέπει να τα εγκαταλείψεις και να μην επιμένεις σ’ αυτά. Αντίθετα, να τα αντικαταστήσεις με τις αντίστοιχες αλήθειες από τον Θεό. Κάνοντάς το αυτό, θα πρέπει επίσης να διακρίνεις και να αναγνωρίζεις συνεχώς τα εγγενή προβλήματα και την έμφυτη ουσία της κάθε διαμόρφωσης που λαμβάνεις από την οικογένειά σου, και στη συνέχεια να ενεργείς και να ασκείσαι ακολουθώντας τα λόγια του Θεού με μεγαλύτερη ακρίβεια, πρακτικά και αληθινά. Κάθε δημιουργημένο ον έχει την ευθύνη να αποδέχεται τις ιδέες, τις απόψεις για τους ανθρώπους και τα πράγματα, καθώς και τις αρχές άσκησης που προέρχονται από τον Θεό. Αυτό πρέπει να κάνει ένα δημιουργημένο ον, αυτήν την ιδέα και την άποψη πρέπει να έχει.

Σε ορισμένες οικογένειες, οι γονείς, εκτός από πράγματα που οι άνθρωποι θεωρούν θετικά και ωφέλιμα για την επιβίωση, τις προοπτικές και το μέλλον τους, ενσταλάζουν στα παιδιά τους και κάποιες σχετικά ακραίες και διεστραμμένες ιδέες και απόψεις. Για παράδειγμα, οι εν λόγω γονείς λένε «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος». Πρόκειται για ένα ρητό που σου λέει πώς να συμπεριφέρεσαι. Το ρητό «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος» σε αναγκάζει να επιλέξεις ανάμεσα στο ένα ή το άλλο. Σε αναγκάζει να επιλέξεις να είσαι αληθινός κακούργος, να είσαι δηλαδή κακός φανερά και όχι πίσω από την πλάτη των άλλων. Με αυτόν τον τρόπο οι άνθρωποι, ακόμη κι αν πιστεύουν ότι αυτά που κάνεις δεν είναι και τόσο καλά, θα σε θαυμάζουν και θα σε εγκρίνουν. Επομένως, ό,τι κακό κι αν κάνεις στους ανθρώπους, πρέπει να τους το κάνεις κατάμουτρα, φανερά και ειλικρινά. Ορισμένες οικογένειες διαμορφώνουν και διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους με αυτόν τον τρόπο. Όχι μόνο δεν σιχαίνονται τους ανθρώπους της κοινωνίας που έχουν κατάπτυστες και άθλιες ιδέες και συμπεριφορές, αλλά μάλιστα διαπαιδαγωγούν τα παιδιά τους με τα εξής λόγια: «Μην υποτιμάς αυτούς τους ανθρώπους. Βασικά δεν είναι απαραίτητα κακοί άνθρωποι. Ίσως μάλιστα να είναι και καλύτεροι από τους ψεύτικους κυρίους». Αφενός, σου λένε τι άνθρωπος να είσαι, και αφετέρου, σου λένε και πώς να διακρίνεις τους ανθρώπους, τι είδους ανθρώπους να θεωρείς θετικούς και τι είδους ανθρώπους να θεωρείς αρνητικούς, και σου διδάσκουν πώς να διακρίνεις τα θετικά πράγματα από τα αρνητικά και πώς να συμπεριφέρεσαι —τέτοια είναι η εκπαίδευση και η διαμόρφωση που σου προσφέρουν. Ποιον αντίκτυπο έχει, λοιπόν, μια τέτοια διαμόρφωση στους ανθρώπους χωρίς να το αντιλαμβάνονται; (Αδυνατούν να διακρίνουν το καλό από το κακό.) Ακριβώς, δεν μπορούν διακρίνουν το καλό από το κακό, το σωστό από το λάθος. Ας δούμε πρώτα πώς βλέπουν οι άνθρωποι τους επονομαζόμενους κακούργους και τους ψεύτικους κυρίους. Πρώτα απ’ όλα, πιστεύουν ότι οι αληθινοί κακούργοι δεν είναι κακοί άνθρωποι και ότι όσοι είναι όντως ψεύτικοι κύριοι είναι κακοί άνθρωποι. Οι άνθρωποι που κάνουν κακά πράγματα πίσω από την πλάτη των άλλων, ενώ εξωτερικά προσποιούνται ότι είναι καλοί, ονομάζονται ψεύτικοι κύριοι. Μπροστά στους άλλους μιλούν για καλοσύνη, δικαιοσύνη και ηθική, αλλά πίσω από την πλάτη τους, κάνουν κάθε λογής κακά πράγματα. Κάνουν τόσα κακά πράγματα, ενώ ταυτόχρονα λένε κάθε λογής ωραία πράγματα. Άνθρωποι σαν κι αυτούς αξίζουν περιφρόνηση. Όσο για τους αληθινούς κακούργους, είναι εξίσου κακοί μπροστά στους ανθρώπους όσο και πίσω από την πλάτη τους, και παρ’ όλα αυτά, αντί να γίνονται αντικείμενα περιφρόνησης, έχουν γίνει πρότυπα που πρέπει οι άλλοι να τα υπερασπίζονται και να τα μελετούν. Ένα τέτοιου είδους ρητό και άποψη συνήθως μπερδεύει τις αντιλήψεις των ανθρώπων για το τι ακριβώς είναι ένας καλός άνθρωπος και τι ακριβώς ένας κακός άνθρωπος. Έτσι, οι άνθρωποι δεν είναι σίγουροι και δεν γνωρίζουν, οι αντιλήψεις τους γίνονται πολύ ασαφείς. Όταν η οικογένεια διαμορφώνει έτσι τους ανθρώπους, κάποιοι απ’ αυτούς σκέφτονται ακόμη και το εξής: «Με το να είμαι αληθινός κακούργος φέρομαι έντιμα. Ενεργώ φανερά. Αν έχω κάτι να πω, το λέω κατάμουτρα. Αν σε βλάψω, ή αν δεν σε συμπαθώ ή θέλω να σε εκμεταλλευτώ, κι αυτό πρέπει να το κάνω κατάμουτρα, όχι να το κρύβω». Τι λογική είναι αυτή; Τι φύση-ουσία είναι αυτή; Οι κακοί άνθρωποι, για να κάνουν κακά πράγματα και να διαπράξουν κακές πράξεις, ψάχνουν μια θεωρητική βάση, και αυτή είναι η λογική που βρίσκουν. Λένε: «Κοίτα, αυτά που κάνω δεν είναι τόσο καλά, αλλά καλύτερα αυτό, παρά να είμαι ψεύτικος κύριος. Τα κάνω μπροστά σε όλους, και τα ξέρουν όλοι —αυτό λέγεται εντιμότητα!» Έτσι, οι κακούργοι ισχυρίζονται πως είναι έντιμοι άνθρωποι. Αν οι άνθρωποι κάνουν τέτοιες σκέψεις, οι έννοιες της αληθινής ακεραιότητας και του αληθινού κακού θολώνουν στο μυαλό τους χωρίς να το αντιληφθούν. Δεν ξέρουν τι σημαίνει να είσαι έντιμος και πιστεύουν το εξής: «Δεν έχει σημασία αν αυτά που λέω πληγώνουν τους άλλους ή αν είναι ή δεν είναι σωστά, αν είναι ή δεν είναι λογικά, ή αν συμφωνούν ή δεν συμφωνούν με τις αρχές και την αλήθεια. Εφόσον τολμώ να μιλήσω και δεν με νοιάζουν οι συνέπειες, και εφόσον έχω αληθινή διάθεση, είμαι ευθύς και πέρα για πέρα ντόμπρος, και εφόσον δεν έχω κανέναν ύπουλο σκοπό, τότε κάνω το σωστό». Δεν βλέπουν έτσι το σωστό ως λάθος και το αντίστροφο; (Ναι.) Με αυτόν τον τρόπο, τα αρνητικά πράγματα μετατρέπονται σε θετικά. Κάποιοι άνθρωποι, επομένως, το χρησιμοποιούν αυτό ως βάση και συμπεριφέρονται σύμφωνα μ’ αυτό το ρητό, και μάλιστα υποθέτουν ότι έχουν το δίκιο με το μέρος τους. Σκέφτονται το εξής: «Σε κάθε περίπτωση, δεν σε εκμεταλλεύομαι ούτε παίζω παιχνίδια πίσω από την πλάτη σου. Λειτουργώ με ειλικρίνεια και ανοιχτά. Πίστευε ό,τι θες. Για μένα αυτό σημαίνει να είσαι έντιμος! Όπως λέει και το ρητό: “Δεν χρειάζεται να ανησυχεί κανείς για τις φήμες αν είναι έντιμος”, οπότε πίστεψε ό,τι θες!» Αυτή δεν είναι η λογική του Σατανά; Δεν είναι η λογική των ληστών; (Ναι.) Είναι δικαιολογημένο να κάνεις κακά πράγματα, να δημιουργείς προβλήματα χωρίς λόγο, να συμπεριφέρεσαι σαν τύραννος και να διαπράττεις το κακό; Αν διαπράττεις το κακό, διαπράττεις το κακό: Αν η ουσία αυτού που κάνεις είναι να διαπράττεις το κακό, τότε δεν παύει να είναι το κακό. Πώς αξιολογούνται οι πράξεις σου; Δεν αξιολογούνται βάσει του αν είχες κάποια κίνητρα, αν τις έκανες φανερά ή αν έχεις αληθινή διάθεση. Αξιολογούνται με βάση την αλήθεια και τα λόγια του Θεού. Η αλήθεια είναι το κριτήριο για την αξιολόγηση των πάντων, και σε αυτήν την περίπτωση αυτή η φράση ισχύει απόλυτα. Σύμφωνα με το κριτήριο της αλήθειας, αν κάτι είναι κακό, τότε είναι κακό· αν κάτι είναι θετικό, τότε είναι θετικό· αν κάτι δεν είναι θετικό, τότε δεν είναι θετικό. Και ποια είναι αυτά που θεωρούν οι άνθρωποι ότι είναι έντιμα και ότι χαρακτηρίζονται από αληθινή διάθεση και ευθύτητα; Αυτό ονομάζεται διαστρέβλωση των γεγονότων και παραποίηση της λογικής, σύγχυση των εννοιών και αερολογίες, λέγεται παραπλάνηση των ανθρώπων. Αν παραπλανήσεις τους ανθρώπους, τότε διαπράττεις το κακό. Είτε διαπράττεται πίσω από την πλάτη τους είτε μπροστά τους, το κακό παραμένει κακό. Το κακό που διαπράττεται πίσω από την πλάτη κάποιου είναι κακία, ενώ το κακό που διαπράττεται κατάμουτρα είναι κάτι πραγματικά κακόβουλο και μοχθηρό. Πάντως, όλα σχετίζονται με το κακό. Πείτε μου λοιπόν, θα πρέπει να αποδεχτούν οι άνθρωποι το ρητό «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος»; (Όχι.) Ποιο από τα δύο είναι θετικό, οι αρχές συμπεριφοράς ενός ψεύτικου κυρίου ή οι αρχές συμπεριφοράς ενός αληθινού κακούργου; (Κανένα από τα δύο.) Σωστά, είναι όλες αρνητικές. Γι’ αυτό, μην είσαι ούτε ψεύτικος κύριος ούτε αληθινός κακούργος και μην ακούς τις ανοησίες των γονιών σου. Γιατί λένε πάντα ανοησίες οι γονείς; Επειδή έτσι ακριβώς συμπεριφέρονται οι γονείς σου. Πιστεύουν συνεχώς το εξής: «Έχω αληθινή διάθεση, είμαι αληθινός, είμαι ντόμπρος, είμαι ειλικρινής για τα συναισθήματά μου, είμαι ιπποτικός, είμαι ευθύς και δεν χρειάζεται να ανησυχώ για φήμες, συμπεριφέρομαι αξιοπρεπώς και βαδίζω στο ορθό μονοπάτι. Τι έχω να φοβηθώ; Δεν κάνω τίποτα κακό, οπότε δεν φοβάμαι τους δαίμονες που μου χτυπούν την πόρτα!» Οι δαίμονες αυτήν τη στιγμή δεν χτυπούν τη δική σου πόρτα, αλλά δεν είναι λίγες οι κακές πράξεις που έχεις διαπράξει, και αργά ή γρήγορα θα τιμωρηθείς. Είσαι ευθύς και δεν φοβάσαι τις φήμες, αλλά τι αντιπροσωπεύει το να είσαι ευθύς; Την αλήθεια; Αν είσαι ευθύς, συμμορφώνεσαι με την αλήθεια; Κατανοείς την αλήθεια; Μην ψάχνεις να βρεις δικαιολογίες και προφάσεις για τις δικές σου κακές πράξεις, δεν έχει νόημα! Εφόσον κάτι δεν συμμορφώνεται με την αλήθεια, τότε είναι κακό! Πιστεύεις μέχρι και ότι έχεις αληθινή διάθεση. Απλώς και μόνο επειδή έχεις αληθινή διάθεση, σημαίνει αυτό ότι μπορείς να εκμεταλλεύεσαι τους άλλους; Ή ότι μπορείς να τους βλάπτεις; Τι λογική είναι αυτή; (Η λογική του Σατανά.) Αυτό ονομάζεται λογική των ληστών και των διαβόλων! Διαπράττεις το κακό, και παρ’ όλα αυτά το παρουσιάζεις ως κάτι σωστό και πρέπον, και βρίσκεις δικαιολογίες γι’ αυτό και προσπαθείς να το αιτιολογήσεις. Δεν είναι ξεδιάντροπο αυτό; (Ναι.) Σου ξαναλέω ότι στα λόγια του Θεού δεν αναφέρεται πουθενά ότι επιτρέπεται στους ανθρώπους να είναι αληθινοί κακούργοι ή ψεύτικοι κύριοι, ούτε αναφέρεται κάποια τέτοια απαίτηση, να είναι δηλαδή κάποιος αληθινός κακούργος ή ψεύτικος κύριος. Όλα αυτά τα ρητά είναι απροκάλυπτα λόγια, λόγια του διαβόλου που λέγονται για να εξαπατήσουν και να παραπλανήσουν τους ανθρώπους. Μπορούν να παραπλανήσουν τους ανθρώπους που δεν κατανοούν την αλήθεια. Αν όμως εσύ σήμερα κατανοείς την αλήθεια, μην επιμένεις πλέον σε τέτοια ρητά και μην επηρεάζεσαι απ’ αυτά. Όλοι, και οι ψεύτικοι κύριοι και οι αληθινοί κακούργοι, είναι διάβολοι, κτήνη και καθάρματα, είναι όλοι άχρηστοι, είναι όλοι κακοί και συνδέονται όλοι με το κακό. Αν δεν είναι κακοί, τότε είναι φαύλοι, και η μόνη διαφορά μεταξύ ενός ψεύτικου κύριου και ενός αληθινού κακούργου βρίσκεται στον τρόπο με τον οποίο ενεργούν: Ο ένας ενεργεί δημοσίως και ο άλλος κρυφά. Επίσης, έχουν διαφορετική διαγωγή. Ο ένας πράττει το κακό φανερά, ενώ ο άλλος παίζει βρώμικα παιχνίδια πίσω από την πλάτη των άλλων· ο ένας είναι πιο πονηρός και ύπουλος, ενώ ο άλλος είναι πιο αυταρχικός, δεσποτικός και δείχνει τα δόντια του· ο ένας είναι πιο ελεεινός και μουλωχτός, ενώ ο άλλος είναι πιο ποταπός και αλαζόνας. Πρόκειται για δύο σατανικούς τρόπους δράσης, έναν φανερό κι έναν κρυφό. Αν ενεργείς φανερά, είσαι αληθινός κακούργος, ενώ αν ενεργείς κρυφά, είσαι ψεύτικος κύριος. Για ποιο πράγμα να καυχηθείς; Αν έχεις αυτό το ρητό ως το σύνθημά σου, δεν είσαι ανόητος; Αν, λοιπόν, έχεις πληγωθεί βαθιά από τη διαμόρφωση της οικογένειάς σου ή από όσα σου έχει ενσταλάξει σ’ αυτό το πλαίσιο, ή αν εμμένεις σε τέτοια πράγματα, ελπίζω να μπορέσεις να τα εγκαταλείψεις, να τα διακρίνεις και να τα καταλάβεις το συντομότερο δυνατό. Πάψε να προσκολλάσαι σ’ αυτό το ρητό και να νομίζεις ότι σε προστατεύει ή ότι σε καθιστά άτομο αληθινό ή άτομο με χαρακτήρα, ανθρώπινη φύση και αληθινή διάθεση. Το ρητό αυτό δεν αποτελεί πρότυπο για το πώς πρέπει να συμπεριφέρεται κανείς. Από την πλευρά Μου, καταδικάζω έντονα αυτό το ρητό, το οποίο Με αηδιάζει περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Με αηδιάζουν όχι μόνο οι ψεύτικοι κύριοι, αλλά και οι αληθινοί κακούργοι —και οι δύο Με αηδιάζουν. Οπότε, αν είσαι ψεύτικος κύριος, τότε από τη δική Μου οπτική είσαι άχρηστος, και δεν υπάρχει γιατρειά για σένα. Αλλά αν είσαι αληθινός κακούργος, τότε είσαι σε ακόμα χειρότερη κατάσταση. Γνωρίζεις καλά την αληθινή οδό και παρ’ όλα αυτά αμαρτάνεις σκόπιμα. Γνωρίζεις ξεκάθαρα την αλήθεια, αλλά την παραβιάζεις κατάφωρα και δεν την κάνεις πράξη· αντίθετα, πηγαίνεις φανερά κόντρα στην αλήθεια. Γι’ αυτό, θα πεθάνεις γρηγορότερα. Μη σκέφτεσαι: «Έχω ευθύ χαρακτήρα, δεν είμαι ψεύτικος κύριος. Παρόλο που είμαι κακούργος, είμαι αληθινός κακούργος». Τι εννοείς είσαι αληθινός; Η «αλήθεια» σου δεν είναι η αλήθεια ούτε είναι κάτι θετικό. Η «αλήθεια» σου είναι η εκδήλωση της ουσίας των αλαζονικών και φαύλων διαθέσεών σου. Είσαι «αληθινός» όπως ο αληθινός Σατανάς, οι αληθινοί διάβολοι και η αληθινή κακία, και όχι αληθινός όπως η αλήθεια ή κάτι πραγματικά αληθινό. Επομένως, όσον αφορά το ρητό «Καλύτερα να είσαι αληθινός κακούργος παρά ψεύτικος κύριος» με βάση το οποίο σε έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου, θα πρέπει κι αυτό να το εγκαταλείψεις, διότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τις αρχές συμπεριφοράς που διδάσκει ο Θεός στους ανθρώπους. Ούτε καν τις πλησιάζει. Επομένως, να το εγκαταλείψεις το συντομότερο δυνατόν και μη συνεχίσεις να προσκολλάσαι σ’ αυτό.

Η οικογένεια ασκεί και άλλη μια διαμορφωτική επιρροή. Για παράδειγμα, τα μέλη της οικογένειάς σου σου λένε πάντα: «Μην είσαι κάποιος που ξεχωρίζει πολύ από το πλήθος, να είσαι μαζεμένος και να δείχνεις λίγη αυτοσυγκράτηση στα λόγια και τις πράξεις σου, το ίδιο και στα ταλέντα σου, στις ικανότητες, στην εξυπνάδα σου κ.λπ. Μην είσαι εσύ αυτός που ξεχωρίζει. Είναι αυτό που λένε τα ρητά: “Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται” και “Το δοκάρι που προεξέχει είναι το πρώτο που σαπίζει”. Για να προστατευθείς και να παραμείνεις μακροχρόνια και σταθερά στην ομάδα στην οποία ανήκεις, μην είσαι το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι. Πρέπει να βάζεις όρια στον εαυτό σου και να μη φιλοδοξείς να τους ξεπεράσεις όλους. Σκέψου το αλεξικέραυνο. Σε μια καταιγίδα, είναι το πρώτο πράγμα που χτυπιέται, αφού η αστραπή χτυπάει το ψηλότερο σημείο· και όταν ο άνεμος φυσάει με μανία, το ψηλότερο δέντρο δέχεται πρώτο το πλήγμα του και πέφτει· και όταν κάνει κρύο, το ψηλότερο βουνό είναι το πρώτο που παγώνει. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Αν ξεχωρίζεις πάντα ανάμεσα στους άλλους και τραβάς την προσοχή, και σε προσέξει το Κόμμα, θα σκεφτεί σοβαρά να σε τιμωρήσει. Μην είσαι το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι, μην εμφανίζεσαι μόνος σου. Μείνε μέσα στο πλήθος. Διαφορετικά, αν σχηματιστεί γύρω σας κάποιο κοινωνικό κίνημα διαμαρτυρίας, εσύ θα τιμωρηθείς πρώτος, επειδή είσαι το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι. Στην εκκλησία, μην είσαι επικεφαλής ή επικεφαλής ομάδας. Αν είσαι, σε περίπτωση οποιασδήποτε απώλειας ή προβλήματος σχετικά με το έργο στον οίκο του Θεού, ως επικεφαλής ή επόπτης, θα είσαι ο πρώτος που θα μπει στο στόχαστρο. Μην είσαι λοιπόν το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι, γιατί το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται. Μάθε να βάζεις μέσα το κεφάλι σου και να κρύβεσαι στο καβούκι σου σαν τη χελώνα». Όταν έρχεται η ώρα για την επιλογή επικεφαλής, επειδή θυμάσαι αυτά τα λόγια από τους γονείς σου, αρνείσαι τη θέση και λες: «Αχ, δεν μπορώ να το κάνω! Έχω οικογένεια και παιδιά κι είναι μεγάλη δέσμευση αυτό. Δεν μπορώ να γίνω επικεφαλής. Καλύτερα να το κάνετε εσείς, μην επιλέξετε εμένα». Αν, παρ’ όλα αυτά, εκλεγείς ως επικεφαλής, εξακολουθείς να μη θες να γίνεις. «Φοβάμαι ότι πρέπει να παραιτηθώ», λες. «Γίνετε εσείς επικεφαλής, σας παραχωρώ την ευκαιρία. Σας αφήνω να πάρετε εσείς τη θέση, εγώ κάνω στην άκρη». Σκέφτεσαι μέσα σου: «Χμ! Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται. Όσο πιο ψηλά ανεβαίνεις, τόσο πιο άσχημα θα πέσεις. Επίσης, είναι μοναχικά στην κορυφή. Θα σε αφήσω να γίνεις εσύ ο επικεφαλής, και αφού επιλεχθείς, θα έρθει μια μέρα που θα γίνεις θέαμα. Δεν θέλω ποτέ να γίνω επικεφαλής, δεν θέλω να ανέβω στην ιεραρχία, ώστε να μην πέσω από μεγάλο ύψος. Σκέψου το, ο τάδε δεν απομακρύνθηκε από τη θέση του επικεφαλής; Αφότου απομακρύνθηκε, αποβλήθηκε —δεν του δόθηκε καν η ευκαιρία να γίνει συνηθισμένος πιστός. Αυτό αποτελεί το τέλειο παράδειγμα εκείνων των ρητών που λένε: “Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται” και “Το δοκάρι που προεξέχει είναι το πρώτο που σαπίζει”. Δίκιο δεν έχω; Δεν τιμωρήθηκε; Πρέπει οι άνθρωποι να μάθουν να προστατεύουν τον εαυτό τους, αλλιώς τι το θέλουν το μυαλό τους; Αν έχεις μυαλό μες στο κεφάλι σου, πρέπει να το βάζεις να δουλέψει για να προστατεύεσαι. Κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν καθαρά αυτό το ζήτημα, αλλά έτσι είναι τα πράγματα στην κοινωνία και σε κάθε ομάδα ανθρώπων: “Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται”. Όσο βγάζεις το κεφάλι και ξεχωρίζεις, θα σε εκτιμούν πολύ, μέχρι τη στιγμή που θα πυροβοληθείς. Τότε θα συνειδητοποιήσεις ότι όσοι μπαίνουν στη γραμμή του πυρός, αργά ή γρήγορα θα λάβουν την τιμωρία που τους αξίζει». Αυτές είναι οι ειλικρινείς διδασκαλίες των γονιών και της οικογένειάς σου, αλλά και η φωνή της εμπειρίας κι η σοφία που έχουν αποκομίσει κατά τη διάρκεια της ζωής τους, και σου την ψιθυρίζουν στο αυτί χωρίς επιφυλάξεις. Τι εννοώ όταν λέω «σου ψιθυρίζουν στο αυτί»; Εννοώ ότι μια μέρα, η μητέρα σου σου λέει στο αυτί: «Να σου πω κάτι, αν υπάρχει έστω ένα πράγμα που έχω μάθει σ’ αυτήν τη ζωή, είναι ότι “Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται”. Αυτό σημαίνει ότι αν κάποιος ξεχωρίζει πολύ ή τραβάει πολύ την προσοχή, είναι πιθανό να τιμωρηθεί. Κοίτα πόσο συνεσταλμένος και άδολος είναι τώρα ο μπαμπάς σου· είναι έτσι επειδή τιμωρήθηκε σε κάποια εκστρατεία καταστολής. Ο μπαμπάς σου έχει λογοτεχνικό ταλέντο, ξέρει να γράφει και να βγάζει λόγους, έχει ηγετικές ικανότητες. Ξεχώριζε όμως υπερβολικά από το πλήθος και να που τελικά τιμωρήθηκε στην εκστρατεία καταστολής. Πώς γίνεται, από τότε, να μη λέει ποτέ ότι είναι κυβερνητικός αξιωματούχος και εξέχουσα προσωπικότητα; Αυτός είναι ο λόγος. Σου μιλάω από καρδιάς και σου λέω την αλήθεια. Άκουσέ με και να το θυμάσαι το καλά. Μην το ξεχνάς, έχε το στο μυαλό σου όπου κι αν βρίσκεσαι. Αυτό είναι το καλύτερο πράγμα που μπορώ να σου δώσω ως μητέρα σου». Έκτοτε, θυμάσαι τα λόγια της, και κάθε φορά που σου έρχεται στο μυαλό το ρητό «Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται», θυμάσαι τον πατέρα σου, και αντίστροφα, κάθε φορά που τον σκέφτεσαι, σκέφτεσαι κι αυτό το ρητό. Ο πατέρας σου ήταν κάποτε το πουλί που έβγαλε το κεφάλι έξω και πυροβολήθηκε, και τώρα το σκυθρωπό και αποκαρδιωμένο βλέμμα του έχει χαραχτεί βαθιά στη μνήμη σου. Οπότε, κάθε φορά που θέλεις να βγάλεις έξω το κεφάλι σου, κάθε φορά που θέλεις να πεις τη γνώμη σου, κάθε φορά που θέλεις να εκπληρώσεις με ειλικρίνεια το καθήκον σου στον οίκο του Θεού, έρχεται ξανά στο μυαλό σου η εγκάρδια συμβουλή που σου είπε στο αυτί η μητέρα σου: «Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται». Έτσι, για ακόμα μια φορά κάνεις πίσω και σκέφτεσαι: «Δεν γίνεται να επιδείξω κανένα ταλέντο και καμία ιδιαίτερη ικανότητα, πρέπει να συγκρατηθώ και να τα καταπνίξω. Και όσον αφορά την προτροπή του Θεού να αφιερώνει κανείς όλη του την καρδιά, το μυαλό και τη δύναμη στην εκτέλεση του καθήκοντός του, πρέπει να κάνω πράξη αυτά τα λόγια με μέτρο και να μην ξεχωρίζω προσπαθώντας υπερβολικά. Τι θα γίνει αν ξεχωρίσω προσπαθώντας υπερβολικά και, ως επικεφαλής του έργου της εκκλησίας, γίνω το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι, και τελικά κάτι πάει στραβά στο έργο του οίκου του Θεού και θεωρηθώ υπεύθυνος; Πώς να αναλάβω αυτήν την ευθύνη; Θα αποπεμφθώ; Θα γίνω ο αποδιοπομπαίος τράγος, το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι; Στον οίκο του Θεού, δεν μπορούμε να ξέρουμε με βεβαιότητα πώς θα εξελιχθούν αυτά τα ζητήματα. Έτσι, σε ό,τι κι αν κάνω, πρέπει οπωσδήποτε να εξασφαλίσω μια οδό διαφυγής, πρέπει οπωσδήποτε να μάθω να προστατεύω τον εαυτό μου και να βεβαιώνομαι ότι έχω καλύψει τα νώτα μου πριν μιλήσω και δράσω. Αυτή είναι η σοφότερη τακτική, διότι, όπως λέει η μητέρα μου: “Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται”». Αυτό το ρητό έχει ριζώσει βαθιά μες στην καρδιά σου και επηρεάζει πολύ την καθημερινή σου ζωή. Πιο σοβαρό βέβαια είναι το ότι επηρεάζει τη στάση σου απέναντι στην εκτέλεση του καθήκοντός σου. Δεν προκύπτουν έτσι κάποια σοβαρά προβλήματα; Επομένως, κάθε φορά που εκτελείς το καθήκον σου και θέλεις να δαπανήσεις τον εαυτό σου με ειλικρίνεια και να αφιερώσεις ολόψυχα όλες σου τις δυνάμεις σ’ αυτό, το ρητό «Το πουλί που βγάζει έξω το κεφάλι είναι αυτό που πυροβολείται» σε σταματάει πάντα εκεί που είσαι, και στο τέλος επιλέγεις να διατηρείς κάποια ελευθερία κινήσεων και κάποια περιθώρια ελιγμών, και να εκτελείς το καθήκον σου μόνο με μετρημένο τρόπο, αφού πρώτα εξασφαλίσεις μια οδό διαφυγής. Δίκιο δεν έχω; Αυτού του είδους η διαμόρφωση που λαμβάνεις από την οικογένειά σου σε προστατεύει στον μέγιστο βαθμό από το να εκτεθείς και να αντιμετωπιστείς; Την έχεις ως ένα ακόμη φυλαχτό, έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Με βάση όλα εκείνα πάνω στα οποία έχουμε συναναστραφεί μέχρι τώρα, πόσα φυλαχτά έχουν οι άνθρωποι από τη διαμόρφωση της οικογένειάς τους; (Επτά.) Με τόσα φυλαχτά, ισχύει ότι δεν τολμάει να σου επιτεθεί κανένας συνηθισμένος διάβολος και δαίμονας; Όλα αυτά τα φυλαχτά σε κάνουν να νιώθεις τόση ασφάλεια, τόση παρηγοριά και τόση ευτυχία ενώ ζεις σ’ αυτόν τον ανθρώπινο κόσμο. Ταυτόχρονα, σε κάνουν να νιώθεις πόσο σημαντική είναι για σένα η οικογένεια, και πόσο έγκαιρα και σημαντικά είναι η προστασία και τα φυλαχτά που σου δίνει η οικογένειά σου. Κάθε φορά που αποκομίζεις απτά οφέλη και προστασία από αυτά τα φυλαχτά, πιστεύεις περισσότερο από ποτέ στη σημασία της οικογένειας και νιώθεις ότι πάντα θα στηρίζεσαι σ’ αυτήν. Κάθε φορά που συναντάς δυσκολίες και βασανίζεσαι από την αναποφασιστικότητα και τη σύγχυση, ηρεμείς για μια στιγμή και σκέφτεσαι: «Τι μου είπαν η μητέρα και ο πατέρας μου; Ποιες δεξιότητες μου δίδαξαν οι μεγαλύτεροι μου; Ποιο σύνθημα μου κληροδότησαν;» Καταφεύγεις γρήγορα, ενστικτωδώς και υποσυνείδητα στις διάφορες ιδέες και τα περιβάλλοντα που σου ενστάλαξε η οικογένειά σου, αναζητώντας και απαιτώντας την προστασία τους. Σε τέτοιες στιγμές, η οικογένεια γίνεται ασφαλές καταφύγιο, αγκυροβόλιο, στήριγμα και κινητήριος δύναμη που είναι πάντα ισχυρή, ακλόνητη και αμετάβλητη, ένα ψυχολογικό δεκανίκι που σου επιτρέπει να συνεχίσεις να ζεις και σε βγάζει απ’ τη σύγχυση και την αναποφασιστικότητα. Σε τέτοιες στιγμές, πλημμυρίζεις βαθιά συναισθήματα: «Η οικογένεια είναι τόσο σημαντική για µένα, µου δίνει τεράστια ψυχική δύναμη και είναι πηγή πνευματικής στήριξης». Συχνά σκέφτεσαι τα εξής και συγχαίρεις τον εαυτό σου: «Ευτυχώς άκουσα αυτά που μου είπαν οι γονείς μου, αλλιώς θα είχα ήδη βρεθεί σε πολύ δύσκολη θέση: είτε θα δεχόμουν εκφοβισμό είτε θα πληγωνόμουν. Ευτυχώς, έχω αυτό το ατού, έχω ένα φυλαχτό. Έτσι, ακόμη και στον οίκο του Θεού και στην εκκλησία, ακόμη και καθώς εκτελώ τα καθήκοντά μου, δεν θα με εκφοβίσει κανείς και δεν θα κινδυνεύω να με αποπέμψει ή να με χειριστεί η εκκλησία. Μπορεί να μη μου συμβούν ποτέ αυτά τα πράγματα, χάρη στην προστασία που μου παρέχει η διαμόρφωση που έλαβα από την οικογένειά μου». Όμως, έχεις ξεχάσει κάτι. Ζούσες και ζεις σε ένα περιβάλλον που φαντάζεσαι ότι έχει φυλαχτά και στο οποίο προστατεύεσαι, αλλά δεν ξέρεις αν έχεις ή δεν έχεις εκπληρώσει την αποστολή από τον Θεό. Έχεις αγνοήσει την αποστολή που σου δόθηκε από τον Θεό, όπως και την ταυτότητά σου ως δημιουργημένο ον και το καθήκον που πρέπει να εκπληρώσεις ως τέτοιο. Έχεις επίσης αγνοήσει τη στάση που θα έπρεπε να υιοθετήσεις και όλα όσα θα έπρεπε να προσφέρεις καθώς εκτελείς το καθήκον σου, ενώ έχεις αντικαταστήσει την αληθινή οπτική για τη ζωή και τις αξίες που θα έπρεπε να αγαπάς με τις απόψεις που σου έχει διαμορφώσει η οικογένειά σου. Από τη διαμόρφωση που λαμβάνεις από την οικογένειά σου επηρεάζονται και εξαρτώνται επίσης και οι πιθανότητες της σωτηρίας σου. Είναι επομένως πολύ σημαντικό να εγκαταλείψει κανείς τις διάφορες διαμορφωτικές επιρροές που του ασκεί η οικογένειά του. Αυτή είναι μια πτυχή της αλήθειας που πρέπει να γίνεται πράξη, και είναι και μια πραγματικότητα στην οποία πρέπει να γίνει είσοδος χωρίς καθυστέρηση. Διότι αν η κοινωνία σού πει κάτι, είναι πιθανό να πάρεις μια λογική ή υποσυνείδητη απόφαση να το απορρίψεις· αν ένας ξένος ή κάποιος άσχετος μ’ εσένα σου πει κάτι, συνήθως παίρνεις μια λογική ή μετρημένη απόφαση να το αποδεχτείς ή όχι· αλλά αν σου πει κάτι η οικογένειά σου, συνήθως το αποδέχεσαι εντελώς χωρίς κανέναν δισταγμό ή διάκριση, πράγμα που είναι στην πραγματικότητα επικίνδυνο για σένα. Διότι πιστεύεις ότι η οικογένεια δεν μπορεί ποτέ να κάνει κακό σε κάποιον, και ότι όλα όσα κάνει η οικογένειά σου για σένα είναι για το καλό σου, για να σε προστατέψει και για το συμφέρον σου. Με βάση αυτήν την υποτιθέμενη αρχή, οι άνθρωποι αναστατώνονται και επηρεάζονται εύκολα από αυτά τα άυλα αλλά και απτά πράγματα που αποτελούν την οικογένεια. Τα απτά είναι τα μέλη της οικογένειάς του και όλες οι υποθέσεις της, ενώ τα άυλα είναι οι διάφορες ιδέες και η εκπαίδευση που προέρχονται από την οικογένεια, καθώς και κάποια διαμόρφωση που έχει να κάνει με το πώς πρέπει να συμπεριφέρεσαι και να διεκπεραιώνεις τις δικές σου υποθέσεις. Έτσι δεν είναι; (Ναι.)

Υπάρχουν πολλά που πρέπει να συζητήσουμε όσον αφορά τις διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί η οικογένεια. Αφού τελειώσουμε τη σημερινή μας συναναστροφή πάνω σ’ αυτά τα πράγματα, να τα συλλογιστείτε όλα και να τα συνοψίσετε, και να σκεφτείτε ποιες ιδέες και απόψεις, εκτός από αυτές που ανέφερα σήμερα, μπορεί να σας ταλαιπωρούν στην καθημερινή σας ζωή. Μόλις τώρα συναναστραφήκαμε κυρίως πάνω σε πράγματα που σχετίζονται με τις αρχές των ανθρώπων και τους τρόπους αντιμετώπισης του κόσμου, ενώ είναι και λίγα θέματα που έχουν σχέση με το πώς βλέπουν οι άνθρωποι τους άλλους και τα πράγματα. Κατά βάση, αυτές είναι οι διαμορφωτικές επιρροές που ασκεί η οικογένεια στους ανθρώπους. Υπάρχουν και ορισμένα θέματα που δεν σχετίζονται με τις απόψεις των ανθρώπων για τη ζωή ούτε με το πώς αντιμετωπίζουν τον κόσμο, οπότε δεν θα μιλήσουμε περισσότερο γι’ αυτά. Εδώ λοιπόν τελειώνει η συναναστροφή μας για σήμερα. Τα λέμε την επόμενη φορά!

11 Φεβρουαρίου 2023