Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια (11) Μέρος πρώτο

Σε ποιο σημείο φτάσαμε στη συναναστροφή μας κατά την τελευταία μας συνάθροιση; Συναναστραφήκαμε πάνω στο θέμα της «εγκατάλειψης» αναφορικά με τον γάμο ως μέρος του «Πώς να επιδιώκει κανείς την αλήθεια». Έχουμε συναναστραφεί πολλές φορές σχετικά με το θέμα του γάμου. Τι αφορούσε κυρίως η συναναστροφή μας την τελευταία φορά; (Συναναστραφήκαμε σχετικά με την εγκατάλειψη των διάφορων φαντασιώσεων που αφορούν τον γάμο, με τη διόρθωση κάποιων στρεβλών ιδεών και αντιλήψεων που έχουν οι παντρεμένοι για τον γάμο, καθώς και με τη σωστή προσέγγιση της σεξουαλικής επιθυμίας. Στο τέλος, συναναστραφήκαμε πάνω στο γεγονός πως η επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας δεν είναι η αποστολή μας.) Συναναστραφήκαμε σχετικά με το θέμα της «εγκατάλειψης των διάφορων φαντασιώσεων που αφορούν τον γάμο». Πόσα από αυτά που είπαμε καταλάβατε και πόσα μπορείτε να θυμηθείτε; Δεν συναναστραφήκαμε, κατά κύριο λόγο, πάνω στις διάφορες μη ρεαλιστικές, μη πρακτικές, παιδιάστικες και παράλογες απόψεις και επιθυμίες που έχουν οι άνθρωποι για τον γάμο; (Ναι.) Οι άνθρωποι θα πρέπει να αντιλαμβάνονται, να κατανοούν και να προσεγγίζουν σωστά τον γάμο· αυτή είναι η στάση που θα πρέπει να έχουν ως προς τον γάμο. Ο γάμος δεν θα πρέπει να εκλαμβάνεται ως παιχνίδι ούτε ως κάτι που θα ικανοποιήσει όλες τις φαντασιώσεις και τις μη ρεαλιστικές επιδιώξεις που έχει κάποιος. Τι περιλαμβάνουν οι διάφορες φαντασιώσεις που αφορούν τον γάμο; Οι φαντασιώσεις αυτές σχετίζονται με τις διάφορες στάσεις που έχουν οι άνθρωποι απέναντι στη ζωή. Το πιο σημαντικό είναι πως σχετίζονται με τα διάφορα ρητά, τις ερμηνείες και τις στάσεις αναφορικά με τον γάμο που δέχονται οι άνθρωποι από τον κόσμο και την κοινωνία. Αυτά τα ρητά, οι ερμηνείες και οι στάσεις είναι μυριάδες μη ρεαλιστικά και ασύμφωνα με τα γεγονότα ρητά και απόψεις που προέρχονται από την κοινωνία και κάθε λαό της ανθρωπότητας. Γιατί πρέπει να εγκαταλείψουν οι άνθρωποι αυτά τα πράγματα; Επειδή προέρχονται από τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα και πρόκειται για κάθε είδους απόψεις και στάσεις για τον γάμο που έχουν προκύψει από τον μοχθηρό κόσμο, απόψεις και στάσεις οι οποίες αποκλίνουν παντελώς από τον σωστό ορισμό και τη σωστή έννοια του γάμου που έχει ορίσει ο Θεός για την ανθρωπότητα. Η έννοια και ο ορισμός του γάμου που όρισε ο Θεός για την ανθρωπότητα εστιάζονται περισσότερο στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις του ανθρώπου, καθώς και στην ανθρώπινη φύση, τη συνείδηση και τη λογική σύμφωνα με τις οποίες θα πρέπει να ζουν οι άνθρωποι. Ο ορισμός του Θεού για τον γάμο δείχνει κυρίως στους ανθρώπους πώς να αναλαμβάνουν σωστά τις ευθύνες τους στο πλαίσιο του γάμου. Ακόμη κι αν είσαι ανύπαντρος και, συνεπώς, δεν έχεις επωμιστεί ευθύνες στα πλαίσια ενός γάμου, θα πρέπει και πάλι να έχεις σωστή κατανόηση του ορισμού του Θεού για τον γάμο. Αυτό αποτελεί τη μία πτυχή. Μια άλλη πτυχή είναι πως ο Θεός προτρέπει τους ανθρώπους να προετοιμαστούν να επωμιστούν τις ευθύνες που οφείλουν να αναλαμβάνουν στο πλαίσιο του γάμου. Ο γάμος δεν είναι παιχνίδι· δεν είναι σαν τα παιδιά που παίζουν το αντρόγυνο. Το πρώτο πράγμα που πρέπει να έχει κανείς στον νου του και να αντιλαμβάνεται είναι πως ο γάμος αποτελεί ένδειξη υπευθυνότητας. Ακόμη πιο σημαντικό είναι να προετοιμάζεται, να ετοιμάζει τον εαυτό του για τις ευθύνες που θα πρέπει να επωμιστεί στο πλαίσιο της κανονικής ανθρώπινης φύσης του. Και σε τι εστιάζονται κυρίως οι έννοιες, η κατανόηση και τα ρητά του Σατανά και του μοχθηρού κόσμου για τον γάμο; Εστιάζονται κυρίως στο να παίζει κανείς με τα συναισθήματα και τις σεξουαλικές επιθυμίες, στην ικανοποίηση των σωματικών επιθυμιών και της σαρκικής περιέργειας απέναντι στο αντίθετο φύλο, καθώς και, φυσικά, στην ικανοποίηση της ματαιοδοξίας του ανθρώπου. Δεν αναφέρουν ποτέ την υπευθυνότητα ή την ανθρώπινη φύση ούτε, βέβαια, πως οι δύο σύντροφοι στον γάμο που ορίζει ο Θεός —ο άντρας και η γυναίκα— θα πρέπει να επωμίζονται τις ευθύνες τους, να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους και να κάνουν καλά όλα όσα οφείλει να κάνει ένας άντρας και μια γυναίκα στο πλαίσιο του γάμου. Οι διάφορες ερμηνείες, τα ρητά και οι στάσεις που αφορούν τον γάμο και τα οποία ενσταλάζει ο κόσμος στους ανθρώπους εστιάζονται περισσότερο στην αναζήτηση, την εξερεύνηση και την ικανοποίηση των ανθρώπινων συναισθημάτων και επιθυμιών. Αν, λοιπόν, αποδεχθείς αυτά τα διάφορα ρητά, τις αντιλήψεις ή τις στάσεις για τον γάμο που προέρχονται από την κοινωνία, δεν θα μπορείς να αποφύγεις να επηρεαστείς απ’ αυτές τις μοχθηρές ιδέες. Για να είμαι πιο ακριβής, δεν θα μπορείς να αποφύγεις να διαφθαρείς απ’ αυτές τις απόψεις για τον γάμο που προέρχονται από τον κόσμο. Μόλις διαφθαρείς και επηρεαστείς απ’ αυτές τις ιδέες και απόψεις, δεν θα μπορείς να αποφύγεις να ελέγχεσαι από τις ιδέες αυτές. Ταυτόχρονα, θα αποδεχθείς να ξεγελιέσαι και να χειραγωγείσαι από αυτές τις απόψεις, όπως συμβαίνει και με τους απίστους. Μόλις οι άπιστοι αποδεχθούν αυτές τις ιδέες και απόψεις για τον γάμο, μιλούν για τον έρωτα και την ικανοποίηση των σεξουαλικών επιθυμιών τους. Παρομοίως, μόλις αποδεχθείς ανεπιφύλακτα αυτές τις ιδέες και απόψεις, θα μιλάς κι εσύ για τον έρωτα και την ικανοποίηση των σεξουαλικών επιθυμιών σου. Αυτό είναι αναπόφευκτο και θα συμβεί σίγουρα. Όταν δεν γνωρίζεις τον σωστό ορισμό του γάμου, δεν τον κατανοείς σωστά και δεν έχεις σωστή στάση απέναντί του, είναι φυσικό κι επόμενο να αποδέχεσαι κάθε άποψη και ρητό για τον γάμο που προέρχεται από τον κόσμο, την κοινωνία και την ανθρωπότητα. Εφόσον ακούς, βλέπεις και γνωρίζεις αυτές τις ιδέες και εφόσον δεν έχεις ανοσία ώστε να μπορείς να τις καταπολεμήσεις, θα επηρεάζεσαι εν αγνοία σου από αυτό το κοινωνικό κλίμα και θα αποδέχεσαι εν αγνοία σου αυτές τις απόψεις και τα ρητά για τον γάμο. Όταν αποδέχεσαι αυτά τα πράγματα μέσα σου, δεν μπορείς να αποφύγεις να επηρεάζουν αυτές οι ιδέες και απόψεις τη στάση σου απέναντι στον γάμο. Επειδή δεν ζεις μέσα σε γυάλα, είσαι πολύ επιρρεπής στο να επηρεάζεσαι ή ακόμα και να ελέγχεσαι από τα διάφορα ρητά για τον γάμο που προέρχονται από τον κόσμο, την κοινωνία και την ανθρωπότητα. Μόλις αρχίσουν να σε ελέγχουν, θα δυσκολευτείς πολύ να απελευθερωθείς απ’ αυτά και δεν θα μπορείς παρά να φαντάζεσαι πώς θα πρέπει να είναι ο γάμος σου.

Την τελευταία φορά, συναναστραφήκαμε πάνω στις διάφορες φαντασιώσεις που υπάρχουν για τον γάμο. Αυτές οι φαντασιώσεις προέρχονται από τις ποικίλες εσφαλμένες αντιλήψεις και απόψεις που έχει η μοχθηρή ανθρωπότητα για τον γάμο. Αυτές οι αντιλήψεις και απόψεις, είτε είναι συγκεκριμένες είτε γενικές, είναι όλες τους πράγματα που θα πρέπει να εγκαταλείψει ένας άνθρωπος που επιδιώκει την αλήθεια. Κατά πρώτον, θα πρέπει να εγκαταλείψει κάθε λανθασμένο ορισμό και αντίληψη που έχει για τον γάμο· κατά δεύτερον, θα πρέπει να επιλέξει σωστά τον σύντροφό του· και, κατά τρίτον, όσοι είναι ήδη παντρεμένοι θα πρέπει να υιοθετήσουν τη σωστή προσέγγιση απέναντι στον γάμο τους. Η λέξη «σωστή» αναφέρεται στη στάση και την υπευθυνότητα που προστάζει και υπαγορεύει ο Θεός να έχουν οι άνθρωποι απέναντι στον γάμο. Οι άνθρωποι θα πρέπει να καταλάβουν πως ο γάμος δεν είναι σύμβολο αγάπης και πως, όταν παντρεύονται, δεν μπαίνουν σε ένα γαμήλιο παλάτι, αλλά ούτε τους περνούν θηλιά στον λαιμό. Γάμος δεν είναι βέβαια το νυφικό, το μονόπετρο, η εκκλησία, η ανταλλαγή όρκων αιώνιας αγάπης, τα δείπνα υπό το φως των κεριών, ο ρομαντισμός ή ένας κόσμος δύο ανθρώπων. Τίποτε από αυτά δεν πάει να πει «γάμος». Όταν μιλάμε, λοιπόν, για τον γάμο, το πρώτο πράγμα που θα πρέπει να κάνεις είναι να απομακρύνεις τις φαντασιώσεις για τον γάμο που έχουν εμφυτευτεί στην καρδιά σου, καθώς και τα συμβολικά πράγματα που προκύπτουν από τις φαντασιώσεις σου αυτές. Με τη συναναστροφή μας πάνω στη σωστή ερμηνεία του γάμου και την ανάλυση των διάφορων στρεβλών ιδεών για τον γάμο που προέρχονται από τον μοχθηρό κόσμο του Σατανά, δεν αποκτάτε πιο ακριβή κατανόηση του ορισμού του γάμου; (Ναι.) Όσο για τους ανύπαντρους, όταν λέμε αυτά τα πράγματα, δεν νιώθετε κάπως πιο σταθεροί για το θέμα του γάμου; Δεν σας βοηθά να αυξήσετε και τις γνώσεις σας; (Ναι.) Από ποια άποψη αυξάνονται οι γνώσεις σας; (Οι φαντασιώσεις που είχα παλιά για τον γάμο περιλάμβαναν κάποια ασαφή πράγματα, όπως λουλούδια, μονόπετρα, νυφικά και ανταλλαγή όρκων αιώνιας αγάπης. Αφού άκουσα τη συναναστροφή του Θεού, καταλαβαίνω πως, στην πραγματικότητα, ο γάμος ορίζεται από τον Θεό και πως γάμος πάει να πει δύο άνθρωποι μαζί που νοιάζονται και φροντίζουν ο ένας τον άλλο και αναλαμβάνουν ευθύνες ο ένας για τον άλλο. Είναι ένα αίσθημα ευθύνης και αυτή η άποψη για τον γάμο είναι πιο πρακτική και δεν περιλαμβάνει εκείνα τα ασαφή πράγματα.) Απέκτησες περισσότερες γνώσεις, σωστά; Αυτό έγινε σε γενικές γραμμές. Έχει υπάρξει, ειδικότερα, μια μικρή αλλαγή στα πρότυπα για τα αντικείμενα που θαύμαζες και τα οποία σε συνάρπαζαν παλιότερα; (Ναι, έχει υπάρξει.) Πάντα έλεγες πως ήθελες να βρεις έναν ψηλό, πλούσιο, εμφανίσιμο άντρα ή μια πλούσια και όμορφη γυναίκα με ανοιχτόχρωμη επιδερμίδα. Σε τι εστιάζεις πλέον; Αν μη τι άλλο, εστιάζεις στην ανθρώπινη φύση του άλλου, στο αν μπορείς να στηριχθείς πάνω του και αν έχει αίσθημα ευθύνης. Πες Μου, αν κάποιος επιλέξει σύντροφο σύμφωνα με αυτήν την οδηγία, τον στόχο και τη μέθοδο, είναι πιθανότερο να έχει έναν ευτυχισμένο γάμο ή να είναι δυστυχισμένος και να χωρίσει; (Είναι πιθανότερο να είναι ευτυχισμένος.) Είναι κάπως πιο πιθανό να είναι ευτυχισμένος. Γιατί δεν λέμε πως ένας τέτοιος γάμος θα είναι εκατό τοις εκατό ευτυχισμένος; Πόσοι λόγοι υπάρχουν γι’ αυτό; Ένας λόγος, τουλάχιστον, είναι πως οι άνθρωποι κάνουν λάθη και μπορεί να μην καταλάβουν ξεκάθαρα τι είναι ο άλλος προτού τον παντρευτούν. Ένας άλλος λόγος είναι πως, προτού παντρευτεί κάποιος, μπορεί να τρέφει κάποιες υπέροχες φαντασιοκοπίες για τον γάμο και να σκέφτεται: «Έχουμε συμβατές προσωπικότητες και μοιραζόμαστε τις ίδιες φιλοδοξίες. Εκτός αυτού, μου υποσχέθηκε πως είναι διατεθειμένος να αναλάβει τις ευθύνες του και να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις που θα έχει απέναντί μου μετά τον γάμο και πως δεν θα με απογοητεύσει ποτέ». Όταν παντρεύονται, όμως, δεν πηγαίνουν όλα όπως τα θέλουν στον έγγαμο βίο, ούτε κυλούν τα πάντα ομαλά. Επίσης, κάποιοι άνθρωποι αγαπούν την αλήθεια και τα θετικά πράγματα, ενώ άλλοι, παρόλο που δίνουν την εντύπωση πως η ανθρώπινη φύση τους δεν είναι κακή ή μοχθηρή, δεν αγαπούν καθόλου τα θετικά πράγματα και δεν επιδιώκουν την αλήθεια. Όταν παντρεύονται και ζουν μαζί, φθείρεται σταδιακά το λιγοστό αίσθημα ευθύνης ή υποχρέωσης που έχει ο άντρας στην ανθρώπινη φύση του, αλλάζει με τον καιρό και αρχίζει να δείχνει το αληθινό του πρόσωπο. Πες Μου, αν ο ένας από τους δύο συντρόφους σε έναν γάμο επιδιώκει την αλήθεια και ο άλλος όχι ή, αλλιώς, αν μόνο εσύ επιδιώκεις την αλήθεια ενώ εκείνος δεν την αποδέχεται καθόλου, για πόσο καιρό θα μπορείς να τον ανέχεσαι; (Όχι για πολύ καιρό.) Μπορείς, με μισή καρδιά, να ανεχτείς και να υπομείνεις κάποιες συνήθειες ζωής ή κάποια μικρά ελαττώματα ή ατέλειες στην ανθρώπινη φύση του. Καθώς θα περνάει, όμως, ο καιρός, οι δυο σας δεν θα μιλάτε την ίδια γλώσσα και δεν θα έχετε την ίδια επιδίωξη. Εκείνος δεν επιδιώκει την αλήθεια, δεν αγαπάει τα θετικά πράγματα και πάντα του αρέσουν τα πράγματα των μοχθηρών τάσεων του κόσμου. Όσο περνάει ο καιρός, μιλάτε όλο και λιγότερο και έχετε όλο και λιγότερες κοινές φιλοδοξίες, ενώ η επιθυμία του να εκπληρώσει τις ευθύνες του σύντομα εξανεμίζεται. Είναι ευτυχισμένος ένας τέτοιος γάμος; (Όχι.) Τι θα πρέπει να κάνεις αν δεν είσαι ευτυχισμένος; (Αν δύο άνθρωποι δεν μπορούν να συνεχίσουν μαζί, τότε θα πρέπει να χωρίσουν το συντομότερο δυνατόν.) Σωστά. Πόσος καιρός μεσολαβεί από τότε που σκέφτονται για πρώτη φορά αυτήν την ιδέα έως τη στιγμή που χωρίζουν; Αν και στην αρχή οι δυο τους τα πηγαίνουν καλά, μετά από λίγο καιρό αρχίζουν να έρχονται σε αντιπαράθεση. Στη συνέχεια, τα ξαναβρίσκουν και, παρόλο που η γυναίκα βλέπει πως ο άντρας δεν έχει αλλάξει, υπομένει τη συμπεριφορά του. Αφού περάσει ένα τέτοιο διάστημα, αρχίζουν και πάλι να καβγαδίζουν. Μόλις αυτή η διαμάχη φτάσει στο αποκορύφωμά της, ηρεμεί και πάλι η κατάσταση, κι εκείνη σκέφτεται: «Δεν ταιριάζουμε. Δεν φανταζόμουν πως θα ήταν έτσι στις αρχές. Είναι επώδυνο να ζούμε μαζί. Μήπως πρέπει να πάρουμε διαζύγιο; Από την άλλη, ήταν πολύ δύσκολο να φτάσουμε μέχρι εδώ· έχουμε χωρίσει και τα έχουμε ξαναβρεί ένα σωρό φορές. Δεν πρέπει να τον χωρίσω τόσο εύκολα. Θα πρέπει να κάνω υπομονή. Πάντα είναι καλύτερο να ζεις με κάποιον άλλο, παρά μόνος». Έτσι, λοιπόν, κάνει υπομονή για ένα ή δύο χρόνια. Όσο περισσότερο τον κοιτάει τόσο πιο πολύ δυσαρεστείται· και όσο περισσότερο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, τόσο πιο πολύ αγανακτεί. Η ζωή μαζί του δεν την κάνει ευτυχισμένη και οι δυο τους μιλάνε όλο και λιγότερο την ίδια γλώσσα. Βλέπει τα ελαττώματά του να αυξάνονται όλο και περισσότερο και η θέλησή της να τον ανεχτεί και να τον υπομείνει όσο πάει και ελαττώνεται. Μετά από πέντε με έξι χρόνια, φτάνει στα όριά της, γίνεται θηρίο και θέλει να κόψει κάθε επαφή μαζί του. Προτού το αποφασίσει αυτό, πρέπει να συλλογιστεί καλά την κατάσταση από αρχή μέχρι τέλους και να σκεφτεί καθαρά και διεξοδικά πώς θα ζήσει μετά το διαζύγιο. Τα σκέφτεται μεν όλα αυτά, αλλά δεν μπορεί να το πάρει απόφαση. Αφού τα συλλογιστεί πολλές φορές ακόμη, αποφασίζει απρόθυμα να αφήσει τον σύζυγό της και κάνει την εξής σκέψη: «Θα τον χωρίσω. Καλύτερα να ζω μια γαλήνια ζωή παρά αυτό». Οι δυο τους καβγαδίζουν συνεχώς και δεν μπορούν να τα πάνε καλά. Αυτά που μπορούσε παλιά να ανεχτεί είναι πλέον αφόρητα. Συγχίζεται όταν τον βλέπει και θυμώνει όταν τον ακούει να μιλάει. Ακόμη και η φωνή του, η εμφάνισή του, τα ρούχα του και τα αντικείμενα που έχει χρησιμοποιήσει της γυρνάνε το στομάχι και της προκαλούν αηδία. Έχουν φτάσει σε αφόρητο σημείο, έχουν γίνει πια δυο ξένοι, οπότε πρέπει να τον χωρίσει. Ποια ήταν η προϋπόθεση για τον χωρίσει; Ήταν πολύ επώδυνο να ζούνε μαζί και είναι καλύτερο να ζει μόνη. Όταν τα πράγματα φτάσουν σ’ αυτό το σημείο, θα πάψει να είναι δεμένη μαζί του. Δεν υπάρχει πια συναίσθημα, το έχει σκεφτεί καλά και το έχει καταλάβει: Είναι καλύτερο να ζει μόνη. Όπως λένε συχνά οι άπιστοι: «Όταν ζεις μόνος, δεν χρειάζεται να ανησυχείς για κανέναν άλλο». Διαφορετικά, θα έπρεπε να τον έχει συνεχώς στον νου της και να αναρωτιέται: «Έχει φάει; Ντύνεται καλά; Κοιμάται καλά; Μήπως τον εξαντλεί που δουλεύει μακριά από το σπίτι; Μήπως του φέρονται άσχημα; Πώς νιώθει;» Θα έπρεπε μονίμως να ανησυχεί για εκείνον. Τώρα, όμως, βλέπει πως είναι πιο γαλήνια να ζει μόνη, χωρίς να χρειάζεται να σκέφτεται ή να ανησυχεί για κάποιον άλλο. Δεν αξίζει να ζει έτσι για έναν τέτοιο άντρα. Δεν αξίζει την έγνοια και την αγάπη της, ούτε αξίζει να αναλάβει καμία ευθύνη γι’ αυτόν. Δεν υπάρχει τίποτα απολύτως αξιαγάπητο πάνω του. Στο τέλος, υποβάλλει αίτηση διαζυγίου, ο γάμος τους φτάνει στο τέλος του, κι εκείνη δεν κοιτάζει ποτέ πίσω και δεν μετανιώνει ποτέ για την απόφασή της. Υπάρχουν τέτοιοι γάμοι, έτσι δεν είναι; (Ναι.) Υπάρχουν και γάμοι που προκύπτουν για διάφορους άλλους λόγους, όπως η καλοσύνη ή η μνησικακία που υπήρχαν στην προηγούμενη ζωή κάποιου. Όπως έχουμε συζητήσει, κάποιοι άνθρωποι καταλήγουν μαζί επειδή ο ένας έχει χρέος απέναντι στον άλλο. Στο ζευγάρι, είτε η γυναίκα χρωστάει στον άντρα είτε ο άντρας στη γυναίκα. Στην προηγούμενη ζωή, μπορεί ο ένας να εκμεταλλεύτηκε τον άλλον και να του χρωστούσε πολλά, οπότε να τοποθετήθηκαν μαζί σ’ αυτήν τη ζωή ώστε ο ένας να ξεπληρώσει το χρέος του στον άλλο. Πολλοί τέτοιοι γάμοι είναι δυστυχισμένοι, αλλά το αντρόγυνο δεν μπορεί να πάρει διαζύγιο. Είτε αναγκάζονται να μείνουν μαζί επειδή έχουν οικογένεια, είτε λόγω των παιδιών τους, είτε για κάποιον άλλο λόγο, το ζευγάρι δεν τα πηγαίνει καλά, υπάρχουν συνεχείς καβγάδες και τσακωμοί, και οι προσωπικότητες, τα ενδιαφέροντα, οι επιδιώξεις και τα χόμπι τους δεν ταιριάζουν καθόλου. Δεν συμπαθεί ο ένας τον άλλο και η συμβίωση δεν φέρνει ευτυχία σε κανέναν τους. Ούτε μπορούν, όμως, να πάρουν διαζύγιο, κι έτσι μένουν μαζί μέχρι να πεθάνουν. Όταν πλησιάζει ο θάνατος, πάλι χλευάζουν τον σύντροφό τους και λένε: «Δεν θέλω να σε δω στην επόμενη ζωή!» Μισεί πολύ ο ένας τον άλλο, έτσι δεν είναι; Σ’ αυτήν τη ζωή, όμως, δεν μπορούν να πάρουν διαζύγιο, κι αυτό έχει οριστεί από τον Θεό. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά είδη γάμων και καθένας έχει διαφορετική δομή και προέλευση. Όπως και να ’χει, είτε είσαι παντρεμένος είτε ανύπαντρος, θα πρέπει πάντα να εγκαταλείπεις τις διάφορες μη ρεαλιστικές και αφελείς φαντασιώσεις που έχεις για τον γάμο· θα πρέπει να τον αντιμετωπίζεις σωστά και να μην παίζεις με τα συναισθήματα και τις επιθυμίες των ανθρώπων, ούτε, βέβαια, να πιαστείς στην παγίδα των εσφαλμένων απόψεων για τον γάμο που σου ενσταλάζει η κοινωνία, με αποτέλεσμα να συλλογίζεσαι διαρκώς πώς νιώθεις για τον γάμο: Σ’ αγαπάει ο σύντροφός σου; Το νιώθεις πως σ’ αγαπάει; Εσύ τον αγαπάς ακόμα; Πόση αγάπη τρέφεις ακόμα για τον σύντροφό σου; Εκείνος έχει ακόμα αισθήματα για σένα; Εσύ έχεις αισθήματα για εκείνον; Δεν υπάρχει λόγος να νιώθεις αυτά τα πράγματα ή να τα συλλογίζεσαι διαρκώς. Όλα τους αποτελούν παράλογες και ανούσιες ιδέες. Όσο περισσότερο τα συλλογίζεσαι τόσο περισσότερο έχεις την αίσθηση πως ο γάμος σου περνάει κρίση. Όσο περισσότερο βυθίζεσαι σε τέτοιες σκέψεις τόσο περισσότερο αποδεικνύεται πως έχεις πιαστεί στην παγίδα του γάμου και σίγουρα δεν θα νιώθεις ούτε ευτυχισμένος ούτε ασφαλής. Αυτό συμβαίνει επειδή, όταν βυθίζεσαι σε τέτοιες ιδέες, απόψεις και σκέψεις, ο γάμος σου παραμορφώνεται, η ανθρώπινη φύση σου στρεβλώνεται και εσύ καταλήγεις να ελέγχεσαι και να κυριεύεσαι απόλυτα από διάφορες ιδέες και απόψεις της κοινωνίας για τον γάμο. Άρα, λοιπόν, σε ό,τι αφορά τις διάφορες απόψεις και τα ρητά για τον γάμο που προέρχονται από την κοινωνία και την μοχθηρή ανθρωπότητα, πρέπει να μπορείς να τα διακρίνεις με ακρίβεια και να τα απορρίψεις. Ό,τι κι αν λένε οι άλλοι ή όπως κι αν αλλάζουν τα ρητά τους για τον γάμο, οι άνθρωποι δεν θα πρέπει να εγκαταλείψουν ποτέ τον ορισμό του Θεού για τον γάμο ούτε να επηρεάζονται και να θολώνει η κρίση τους από τις απόψεις που έχει για τον γάμο ο μοχθηρός κόσμος. Για να το θέσω ωμά, ο γάμος είναι η αρχή ενός διαφορετικού σταδίου στη ζωή ενός ανθρώπου, κατά το οποίο περνά από την εφηβεία στην ενηλικίωση. Με άλλα λόγια, μόλις ενηλικιωθείς, εισέρχεσαι σε ένα διαφορετικό στάδιο της ζωής. Στο στάδιο αυτό, παντρεύεσαι και ζεις με κάποιον που δεν είναι εξ αίματος συγγενής σου. Από τη μέρα που αρχίσεις να ζεις μ’ αυτό το άτομο, αυτό σημαίνει πως ως σύζυγος, είτε γυναίκα είτε άντρας, πρέπει να επωμίζεσαι τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις όλων των πραγμάτων που περιλαμβάνει ο έγγαμος βίος. Εκτός αυτού, οι δυο σας πρέπει να αντιμετωπίζετε μαζί καθετί που προκύπτει στον έγγαμο βίο. Με άλλα λόγια, γάμος σημαίνει πως ένας άνθρωπος έχει αφήσει τους γονείς του, έχει αποχαιρετίσει την άγαμη ζωή και έχει εισέλθει σε μια ζωή όπου είναι ζευγάρι με κάποιον άλλο. Αυτό είναι το στάδιο στο οποίο δύο άνθρωποι αντιμετωπίζουν μαζί τη ζωή και σηματοδοτεί την είσοδό σου σε μια νέα φάση της ζωής, στην οποία, φυσικά, θα αντιμετωπίσεις κάθε λογής δοκιμασίες της ζωής. Το πώς θα χειριστείς τη ζωή στο πλαίσιο του γάμου και πώς εσύ και ο σύντροφός σου θα αντιμετωπίσετε μαζί καθετί που προκύπτει στο πλαίσιο του γάμου μπορεί να αποτελούν δοκιμασίες για σένα ή θα μπορούσαν να αποτελούν τελείωση για σένα ή και καταστροφές. Θα μπορούσαν, φυσικά, να αποτελούν και πηγές περισσότερης εμπειρίας στη ζωή. Θα μπορούσαν να αποτελούν πηγές που σου προσφέρουν βαθύτερη κατανόηση και εμπειρία της ζωής, σωστά; (Σωστά.) Σ’ αυτό το σημείο θα ολοκληρώσουμε την ανακεφαλαίωσή μας πάνω στο θέμα της σωστής κατανόησης του γάμου και των διάφορων φαντασιώσεων σχετικά με αυτόν.

Την τελευταία φορά, συναναστραφήκαμε πάνω σε ένα άλλο θέμα, δηλαδή το ότι η επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας δεν είναι η αποστολή σου. Τι τονίσαμε κατά τη συναναστροφή μας πάνω σ’ αυτό το θέμα; (Ότι δεν πρέπει να εμπιστευόμαστε την ευτυχία της ζωής μας στον σύντροφό μας, ούτε να κάνουμε πράγματα που ευχαριστούν τον σύντροφό μας απλώς και μόνο για να τον προσελκύσουμε ή να προστατέψουμε τη λεγόμενη αγάπη μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως είμαστε δημιουργήματα και πως οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις στις οποίες οφείλουμε να ανταποκρινόμαστε μέσα στον γάμο δεν συγκρούονται με τα καθήκοντα και τις ευθύνες που έχουμε ως δημιουργήματα.) Πολλοί άνθρωποι βασίζουν την ευτυχία της ζωής τους στον γάμο τους. Στόχος τους όταν επιδιώκουν την ευτυχία είναι να επιδιώξουν την ευτυχία και την τελειότητα του γάμου. Πιστεύουν πως, αν ο γάμος τους είναι ευτυχισμένος και εκείνοι είναι ευτυχισμένοι με τον σύντροφό τους, τότε θα είναι ευτυχισμένη και η ζωή τους. Έτσι, λοιπόν, θεωρούν την ευτυχία του γάμου τους ως ισόβια αποστολή που πρέπει να εκπληρώνουν μέσω αδιάκοπης προσπάθειας. Έτσι, όταν παντρεύονται, πολλοί άνθρωποι σπάνε το κεφάλι τους προσπαθώντας να σκεφτούν τι μπορούν να κάνουν για να διατηρήσουν ζωντανό τον γάμο τους. Και τι θα πει αυτό; Όπως λένε, θα πει πως όσο καιρό κι αν είναι παντρεμένοι, νιώθουν πάντα πως είναι αχώριστοι και δεν μπορούν ποτέ να αφήσουν ο ένας τον άλλο, όπως έκαναν και όταν πρωτάρχισαν να βγαίνουν· θέλουν να είναι πάντα μαζί και να μη χωρίσουν ποτέ. Επιπλέον, κάθε στιγμή και όπου κι αν βρίσκονται, τους λείπει ο σύντροφός τους και τον σκέφτονται διαρκώς· η φωνή, το χαμόγελο, η ομιλία και η συμπεριφορά του είναι τα πράγματα που γεμίζουν την καρδιά τους. Αν περάσει μέρα χωρίς να ακούσουν τη φωνή του συντρόφου τους, η καρδιά τους νιώθει έρημη· κι αν περάσει μέρα χωρίς να τον δουν, νιώθουν λες και έχουν χάσει την ψυχή τους. Θεωρούν πως αυτά τα πράγματα είναι ενδείξεις και σημάδια συζυγικής ευτυχίας. Έτσι, κάποιες γυναίκες που ασχολούνται αποκλειστικά με τα οικιακά, μένουν στο σπίτι και θεωρούν πως το να περιμένουν να επιστρέψει ο σύζυγός τους είναι η υπέρτατη ευτυχία. Αν τύχει να μη γυρίσει στην ώρα του, τον παίρνουν τηλέφωνο. Ποια είναι η πρώτη ερώτηση που του κάνουν; (Τι ώρα θα γυρίσεις;) Απ’ ό,τι φαίνεται, είναι κάτι που ακούτε συχνά. Αυτή η ερώτηση είναι βαθιά ριζωμένη μέσα στην καρδιά πολλών ανθρώπων. Η πρώτη ερώτηση είναι: «Τι ώρα θα γυρίσεις;» Είτε πάρουν ακριβή απάντηση είτε όχι, μόλις κάνουν αυτήν την ερώτηση, οι γυναίκες σε έναν ευτυχισμένο γάμο αποκαλύπτουν πως είναι ερωτοχτυπημένες. Πρόκειται για μια κανονική κατάσταση στη ζωή όσων επιδιώκουν την ευτυχία στον γάμο. Περιμένουν ήσυχα να επιστρέψει το άλλο τους μισό από τη δουλειά. Αν βγουν έξω, δεν τολμούν να πάνε μακριά ούτε να αργήσουν πολύ, αφού φοβούνται μήπως γυρίσει ο σύντροφός τους και βρει άδειο το σπίτι και μετά νιώσει πληγωμένος, απογοητευμένος και ταραγμένος. Αυτοί οι άνθρωποι είναι γεμάτοι ελπίδα και πίστη καθώς επιδιώκουν τη συζυγική ευτυχία και δεν διστάζουν να πληρώσουν οποιοδήποτε τίμημα ή να κάνουν οποιαδήποτε αλλαγή. Κάποιοι, μάλιστα, αφού αρχίσουν να πιστεύουν στον Θεό, συνεχίζουν να επιδιώκουν όπως παλιά τη συζυγική ευτυχία, επιζητούν να αγαπούν τον σύντροφό τους και πάντα τον ρωτούν αν τους αγαπάει. Έτσι, λοιπόν, κατά τη διάρκεια κάποιας συνάθροισης, μια γυναίκα μπορεί να σκεφτεί το εξής: «Άραγε γύρισε σπίτι ο άντρας μου; Κι αν γύρισε, έφαγε τίποτα; Είναι κουρασμένος; Εγώ είμαι ακόμα στη συνάθροιση και νιώθω κάπως άβολα. Νιώθω σαν να τον έχω απογοητεύσει». Πριν πάει στην επόμενη συνάθροιση, ρωτάει τον σύζυγό της: «Τι ώρα πιστεύεις πως θα γυρίσεις; Αν επιστρέψεις όσο είμαι στη συνάθροιση, δεν θα νιώσεις μοναξιά;» Εκείνος απαντάει: «Γίνεται να μη νιώσω μοναξιά; Το σπίτι είναι άδειο και είμαι μόνος. Κανονικά είμαστε πάντα μαζί και τώρα ξαφνικά είμαι μόνος. Γιατί πρέπει πάντα να πηγαίνεις σε συναθροίσεις; Δεν έχω πρόβλημα να πηγαίνεις, αλλά θα ήταν τέλειο αν γύριζες σπίτι πριν από μένα!» Εκείνη σκέφτεται μέσα της: «Αχ, δεν μου ζητάει πολλά· μόνο να γυρίζω σπίτι πριν απ’ αυτόν». Στην επόμενη συνάθροιση, κοιτάει συνέχεια το ρολόι. Όταν βλέπει πως έχει έρθει σχεδόν η ώρα να σχολάσει ο σύζυγός της, δεν μπορεί να κάτσει πια ήσυχη και λέει: «Εσείς συνεχίστε. Εγώ έχω να τακτοποιήσω κάτι στο σπίτι, οπότε πρέπει να φεύγω σιγά σιγά». Γυρίζει τρέχοντας σπίτι και σκέφτεται: «Τέλεια, ο άντρας μου δεν έχει γυρίσει ακόμα! Θα μαγειρέψω κάτι και θα συμμαζέψω γρήγορα το σπίτι για να το βρει καθαρό όταν γυρίσει, να μυρίσει φαγητό και να καταλάβει πως κάποιος είναι εδώ. Είναι υπέροχο να τρώμε μαζί! Αν και δεν έμεινα μέχρι το τέλος της συνάθροισης, οπότε δεν άκουσα ούτε κέρδισα τόσα πράγματα, το να είμαι σπίτι πριν τον σύζυγό μου και να του προσφέρω ένα ζεστό πιάτο φαΐ είναι πολύ καλό πράγμα και βασικό για να διατηρήσεις έναν ευτυχισμένο γάμο». Αυτό είναι κάτι που κάνει συχνά στις συναθροίσεις από εκεί και πέρα. Πού και πού, μια συνάθροιση αργεί να τελειώσει κι όταν γυρίζει τρέχοντας σπίτι, βλέπει πως ο σύζυγός της έχει ήδη επιστρέψει. Είναι κάπως δυσαρεστημένος και απογοητευμένος μαζί της, οπότε της παραπονιέται: «Καλά, δεν μπορείς να χάσεις ούτε μια συνάθροιση; Δεν ξέρεις πώς νιώθω όταν γυρίζω σπίτι και δεν σε βρίσκω εδώ; Αναστατώνομαι!» Τα λόγια του τη συγκινούν πολύ και σκέφτεται: «Αυτό που εννοεί είναι πως με αγαπάει πραγματικά και δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εμένα. Αναστατώνεται όταν δεν με βρίσκει εδώ. Είμαι πολύ ευτυχισμένη! Παρόλο που ακούγεται κάπως θυμωμένος, νιώθω πως μ’ αγαπάει. Την επόμενη φορά, πρέπει να δώσω προσοχή. Όσες ώρες κι αν διαρκέσει η συνάθροιση, εγώ πρέπει να γυρίσω σπίτι νωρίς. Πρέπει να είμαι άξια της αγάπης του. Δεν έχει σημασία αν κερδίζω και ακούω λίγο λιγότερα από τα λόγια του Θεού στις συναθροίσεις». Από εκεί και πέρα, όταν πηγαίνει σε συναθροίσεις, το μόνο που σκέφτεται είναι να γυρίσει σπίτι για να είναι άξια της αγάπης του συζύγου της και να διατηρήσει την ευτυχία που επιδιώκει στον γάμο της. Έχει το αμυδρό αίσθημα πως, αν δεν γυρίζει νωρίς στο σπίτι, τότε δεν θα είναι άξια της αγάπης του· κι αν συνεχίσει να τον απογοητεύει έτσι, αναρωτιέται μήπως θα πάει να βρει κάποια άλλη και θα πάψει να την αγαπάει όπως παλιά. Πιστεύει πως το να αγαπά και να αγαπιέται είναι πάντα ευτυχία και ότι η επιδίωξή της στη ζωή είναι το να διατηρεί αυτήν τη σχέση στην οποία δίνει και παίρνει αγάπη. Είναι κάτι που είναι αποφασισμένη να επιδιώξει, οπότε το κάνει χωρίς επιφύλαξη ή δισταγμό. Κάποιοι άνθρωποι, μάλιστα, όταν πηγαίνουν να εκτελέσουν το καθήκον τους μακριά από το σπίτι τους, λένε συχνά στον επικεφαλής τους: «Δεν μπορώ να διανυκτερεύσω μακριά από το σπίτι μου. Είμαι παντρεμένη. Αν δεν γυρίσω σπίτι, ο άντρας μου θα νιώσει μοναξιά. Δεν θα είμαι εκεί όταν ξυπνήσει μες στη νύχτα και θα ταραχτεί. Δεν θα είμαι εκεί όταν ανοίξει τα μάτια του το πρωί και θα νιώσει πληγωμένος. Αν τύχει να μη γυρίσω σπίτι πολλές φορές, δεν θα αμφιβάλει για την πίστη μου σ’ αυτόν και την αθωότητά μου; Όταν παντρευτήκαμε, συμφωνήσαμε πως θα ήμασταν πιστοί ο ένας στον άλλο. Ό,τι κι αν συμβεί, πρέπει να κρατήσω την υπόσχεσή μου. Θέλω να είμαι αντάξιά του, αφού κανείς άλλος στον κόσμο δεν μ’ αγαπάει όπως αυτός. Για να αποδείξω, λοιπόν, την αθωότητά μου και το γεγονός ότι του είμαι απόλυτα πιστή, δεν γίνεται σε καμία περίπτωση να διανυκτερεύσω μακριά από το σπίτι μου. Όσο φορτωμένο κι αν είναι το έργο της εκκλησίας ή όσο επείγον κι αν είναι το καθήκον μου, εγώ πρέπει να επιστρέφω το βράδυ σπίτι, όσο αργά κι αν έχει πάει». Λέει πως το κάνει για να διατηρήσει την αθωότητα και την πίστη της, αλλά είναι μόνο μια τυπικότητα, μόνο λόγια. Αυτό που φοβάται, στην πραγματικότητα, είναι πως ο γάμος της θα γίνει δυστυχισμένος και θα διαλυθεί. Προκειμένου να διατηρήσει τη συζυγική της ευτυχία, θα προτιμούσε να χάσει το καθήκον της και να εγκαταλείψει το καθήκον που πρέπει να εκτελεί· είναι λες και η συζυγική ευτυχία είναι το κίνητρο και η πηγή όλων των ενεργειών της. Αν δεν είναι ευτυχισμένος ο γάμος της, δεν μπορεί να εκτελέσει το καθήκον ενός δημιουργήματος ούτε να είναι καλό δημιούργημα. Θεωρεί ότι το να είναι αντάξια της αγάπης του άντρα της και να συνεχίσει να εισπράττει αυτήν την αγάπη αποτελούν ενδείξεις συζυγικής ευτυχίας και στόχοι ζωής που πρέπει να επιδιώκει. Αν μια μέρα νιώσει πως δεν την αγαπάει πια τόσο πολύ ή κάνει κάποιο λάθος και πάψει να είναι αντάξια της αγάπης του, με αποτέλεσμα εκείνος να απογοητευτεί και να δυσαρεστηθεί μαζί της, θα νιώσει πως τρελαίνεται και θα σταματήσει να πηγαίνει σε συναθροίσεις και να διαβάζει τα λόγια του Θεού· ακόμη κι όταν η εκκλησία τη χρειάζεται για να εκτελέσει κάποιο καθήκον, εκείνη θα βρει ένα σωρό δικαιολογίες για να αρνηθεί. Λέει, για παράδειγμα, πως δεν νιώθει καλά ή πως αντιμετωπίζει κάτι επείγον στο σπίτι, ενώ φτάνει μέχρι και να σκαρφιστεί διάφορες παράλογες και παράξενες δικαιολογίες για να αποφύγει να εκτελέσει το καθήκον της. Αυτοί οι άνθρωποι θεωρούν τη συζυγική ευτυχία ως κάτι άκρως σημαντικό στη ζωή. Κάποιοι άνθρωποι, μάλιστα, δίνουν τα πάντα για να διατηρήσουν την ευτυχία στον γάμο τους και δεν διστάζουν να πληρώσουν κάθε τίμημα για να δέσουν και να κρατήσουν την καρδιά του συζύγου τους ώστε να τους αγαπάει πάντα και να μη χάσουν ποτέ το αίσθημα αγάπης που είχαν όταν πρωτοπαντρεύτηκαν ούτε αυτό που ένιωθαν για τον γάμο στις αρχές. Μερικές γυναίκες, μάλιστα, κάνουν ακόμη μεγαλύτερες θυσίες: Κάποιες κάνουν ρινοπλαστική, άλλες κάνουν πλαστική στο πηγούνι, ενώ άλλες, πάλι, κάνουν αυξητική στήθους και λιποαναρρόφηση, υπομένοντας κάθε πόνο. Υπάρχουν και γυναίκες που θεωρούν πως οι γάμπες τους φαίνονται χοντρές κι έτσι κάνουν επέμβαση για να αποκτήσουν πιο αδύνατα πόδια. Στο τέλος, όμως, παθαίνουν ζημιά στα νεύρα των ποδιών τους και δεν μπορούν να σταθούν πια όρθιες. Όταν το βλέπει αυτό ο άντρας μιας τέτοιας γυναίκας, λέει: «Παλιά είχες χοντρά πόδια, αλλά τουλάχιστον ήσουν κανονικός άνθρωπος. Τώρα ούτε να σταθείς δεν μπορείς· δεν κάνεις για τίποτα. Θέλω διαζύγιο!» Βλέπεις πώς κατέληξε η γυναίκα, παρά το τεράστιο τίμημα που πλήρωσε. Άλλες γυναίκες ντύνονται όμορφα κάθε μέρα, αρωματίζονται και βάφονται. Βάζουν κάθε λογής καλλυντικά στο πρόσωπό τους, όπως κραγιόν, ρουζ και σκιά ματιών, για να φαίνονται νέες και όμορφες, έτσι ώστε ο σύντροφός τους να τις βρίσκει ελκυστικές και να τις αγαπάει όπως τις αγαπούσε στις αρχές. Αλλά και οι άντρες κάνουν πολλές θυσίες για χάρη της συζυγικής ευτυχίας. Κάποιος λέει το εξής σε έναν άντρα: «Είσαι γνωστός πιστός του Θεού. Στα μέρη μας σε ξέρει πολύς κόσμος, οπότε κινδυνεύεις να σε καταγγείλουν και να σε συλλάβουν. Πρέπει να φύγεις από εδώ και να πας να εκτελέσεις το καθήκον σου σε κάποιο άλλο μέρος». Εκείνος αναστατώνεται και σκέφτεται: «Μα αν φύγω, δεν θα τελειώσει ο γάμος μου; Θα αρχίσουν όλα να καταρρέουν τώρα; Αν φύγω από το σπίτι, μήπως η γυναίκα μου βρει κάποιον άλλο; Θα χωρίσουν οι δρόμοι μας από δω και πέρα, λοιπόν; Δεν θα είμαστε ποτέ ξανά μαζί;» Ταράζεται ενώ τα σκέφτεται αυτά, οπότε αρχίζει τις διαπραγματεύσεις: «Μήπως μπορώ να μείνω; Θα το δεχόμουν ακόμη κι αν γυρνούσα σπίτι μόνο μια φορά τη βδομάδα. Πρέπει να φροντίσω την οικογένειά μου!» Στην πραγματικότητα, δεν σκέφτεται να φροντίσει την οικογένειά του. Φοβάται πως η γυναίκα του θα τον αφήσει για κάποιον άλλο και πως ποτέ ξανά δεν θα έχει συζυγική ευτυχία. Τον τρώει η ανησυχία και ο φόβος και δεν θέλει να χαθεί και να εξαφανιστεί έτσι η συζυγική του ευτυχία. Γι’ αυτούς τους ανθρώπους, η συζυγική ευτυχία είναι πιο σημαντική από οτιδήποτε άλλο. Χωρίς αυτήν, νιώθουν λες και δεν έχουν ψυχή. Έχουν την εξής άποψη: «Η αγάπη είναι ό,τι πιο σημαντικό για έναν ευτυχισμένο γάμο. Ο μόνος λόγος που έχουμε έναν ευτυχισμένο γάμο με τη γυναίκα μου και καταφέραμε να φτάσουμε μέχρι εδώ είναι επειδή την αγαπάω και μ’ αγαπάει. Αν έχανα αυτήν την αγάπη, αν στέρευε επειδή πιστεύω στον Θεό και εκτελώ το καθήκον μου, αυτό δεν θα σήμαινε πως η συζυγική μου ευτυχία τελείωσε για τα καλά και δεν θα μπορούσα να την απολαύσω ποτέ ξανά; Τι θα απογίνουμε αν χάσουμε τη συζυγική μας ευτυχία; Πώς θα ήταν η ζωή της γυναίκας μου χωρίς την αγάπη μου; Τι θ’ απογίνω αν χάσω την αγάπη της; Μπορεί η εκτέλεση του καθήκοντος ενός δημιουργήματος και η επίτευξη της αποστολής του ανθρώπου ενώπιον του Θεού να αντισταθμίσει αυτήν την απώλεια;» Δεν γνωρίζουν, δεν έχουν απάντηση και δεν κατανοούν αυτήν την πτυχή της αλήθειας. Άρα, λοιπόν, όταν ο οίκος του Θεού απαιτεί εκείνοι που επιδιώκουν πάνω απ’ όλα την ευτυχία στον γάμο να αφήσουν το σπίτι τους και να πάνε σε κάποιο απομακρυσμένο μέρος για να διαδώσουν το ευαγγέλιο και να εκτελέσουν το καθήκον τους, εκείνοι νιώθουν συχνά συγχισμένοι, αβοήθητοι και ταραγμένοι για το γεγονός πως μπορεί σύντομα να χάσουν τη συζυγική τους ευτυχία. Προκειμένου να διατηρήσουν την ευτυχία αυτή, κάποιοι άνθρωποι εγκαταλείπουν ή αρνούνται να εκτελέσουν τα καθήκοντά τους, ενώ άλλοι αρνούνται ακόμα και τις σημαντικές διευθετήσεις του οίκου του Θεού. Άλλοι, πάλι, προκειμένου να διατηρήσουν τη συζυγική τους ευτυχία, προσπαθούν συχνά να μάθουν τι νιώθει ο σύζυγός τους. Αν νιώθει ελαφρώς δυσαρεστημένος ή δείξει έστω και ένα ίχνος δυσαρέσκειας ή απογοήτευσης για την πίστη τους, για το μονοπάτι της πίστης στον Θεό που ακολουθούν και για το γεγονός πως εκτελούν το καθήκον τους, αλλάζουν αμέσως πορεία και κάνουν παραχωρήσεις. Προκειμένου να διατηρήσουν τη συζυγική τους ευτυχία, κάνουν συχνά παραχωρήσεις προς τον σύζυγό τους, ακόμη κι αν αυτό σημαίνει να εγκαταλείψουν ευκαιρίες να εκτελέσουν το καθήκον τους και να χάσουν χρόνο από συναθροίσεις, την ανάγνωση των λόγων του Θεού και τις πνευματικές τους ασκήσεις ώστε να δείξουν στον σύζυγό τους πως είναι στο πλευρό του και να μη νιώθει μόνος κι έρημος, αλλά να αισθάνεται την αγάπη τους. Θα προτιμούσαν να το κάνουν αυτό παρά να χάσουν την αγάπη του συζύγου τους. Αυτό συμβαίνει επειδή θεωρούν πως, αν εγκαταλείψουν την αγάπη του συζύγου τους για χάρη της πίστης τους ή του μονοπατιού της πίστης στον Θεό που ακολουθούν, αυτό θα σημαίνει πως έχουν εγκαταλείψει τη συζυγική τους ευτυχία, δεν θα μπορούν να τη νιώθουν πια και τότε θα είναι μόνοι, αξιοθρήνητοι και για λύπηση. Τι σημαίνει να είναι κάποιος αξιοθρήνητος και για λύπηση; Σημαίνει πως δεν έχει την αγάπη ή τη λατρεία κάποιου άλλου. Αυτοί οι άνθρωποι κατανοούν κάποια δόγματα, γνωρίζουν τη σημασία που έχει η εκτέλεση του έργου της σωτηρίας από τον Θεό και καταλαβαίνουν, φυσικά, πως ως δημιουργήματα θα πρέπει να εκτελούν το καθήκον ενός δημιουργήματος. Επειδή, όμως, εμπιστεύονται την ευτυχία τους στον σύζυγό τους και, φυσικά, βασίζουν τη δική τους ευτυχία στην ευτυχία του γάμου τους, αν και καταλαβαίνουν και ξέρουν τι θα πρέπει να κάνουν, εξακολουθούν να μην μπορούν να εγκαταλείψουν την επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας. Θεωρούν εσφαλμένα την επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας ως την αποστολή που θα πρέπει να επιδιώκουν σ’ αυτήν τη ζωή, όπως και θεωρούν εσφαλμένα την επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας ως την αποστολή που θα πρέπει να επιδιώκει και να εκπληρώνει ένα δημιούργημα. Δεν είναι λάθος αυτό; (Ναι.)

Γιατί είναι λάθος να επιδιώκει κανείς τη συζυγική ευτυχία; Συμφωνεί με τον ορισμό του Θεού για τον γάμο και με αυτό που αναθέτει ο Θεός στα παντρεμένα ζευγάρια; (Όχι, δεν συμφωνεί.) Τι λάθος υπάρχει εδώ; Κάποιοι άνθρωποι λένε το εξής: «Ο Θεός είπε πως δεν είναι καλό να είναι μόνος του ο άνθρωπος, οπότε του δημιούργησε μια σύζυγο για να τον συντροφεύει. Έτσι δεν ορίζει ο Θεός τον γάμο; Αυτό δεν είναι μέρος της επιδίωξης της συζυγικής ευτυχίας; Μιλάμε για δύο ανθρώπους που συντροφεύουν ο ένας τον άλλο και ανταποκρίνονται στις ευθύνες που τους αναλογούν. Τι το κακό έχει αυτό;» Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο να ανταποκρίνεται κανείς στις ευθύνες του στο πλαίσιο του γάμου και το να εκλαμβάνει αδιάλλακτα την επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας ως αποστολή του; (Ναι, υπάρχει.) Ποιο είναι το πρόβλημα εδώ; (Θεωρεί την επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας ως την πιο σημαντική αποστολή του, ενώ στην πραγματικότητα η μεγαλύτερη ευθύνη που έχει ένας ζωντανός άνθρωπος είναι να εκτελεί το καθήκον ενός δημιουργήματος ενώπιον του Δημιουργού. Δεν έχει καταλάβει σωστά τον στόχο που πρέπει να επιδιώκει στη ζωή.) Θέλει να συνεχίσει κανείς; (Όταν κάποιος δεν μπορεί να υιοθετήσει τη σωστή προσέγγιση απέναντι στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που οφείλει να επωμίζεται εντός του γάμου, θα αφιερώνει τον χρόνο και την ενέργειά του στη διατήρηση του γάμου του. Η σωστή, όμως, προσέγγιση απέναντι στις ευθύνες του γάμου είναι, πρώτα απ’ όλα, να μην ξεχνάει πως είναι δημιούργημα και πως οφείλει να αφιερώνει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στο να εκτελεί το καθήκον του και να εκπληρώνει αυτό που του αναθέτει ο Θεός και την αποστολή που του δίνει. Και μετά θα πρέπει να ανταποκρίνεται στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που έχει στο πλαίσιο του γάμου. Αυτά τα δύο πράγματα είναι διαφορετικά.) Είναι η επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας ο στόχος που θα πρέπει να επιδιώκουν οι άνθρωποι στη ζωή αφότου παντρευτούν; Έχει καμία σχέση με τον γάμο που έχει ορίσει ο Θεός; (Όχι.) Ο Θεός έχει δώσει τον γάμο στον άνθρωπο και σου έχει προσφέρει ένα περιβάλλον στο οποίο μπορείς να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις ενός άντρα ή μιας γυναίκας στο πλαίσιο του γάμου. Ο Θεός σού έχει δώσει τον γάμο, πράγμα που σημαίνει πως σου έχει δώσει έναν σύντροφο ο οποίος θα σε συντροφεύει σε κάθε στάδιο αυτής της ζωής και μέχρι το τέλος της. Τι εννοώ όταν λέω πως θα σε συντροφεύει; Εννοώ πως θα σε βοηθάει, θα σε φροντίζει και θα μοιράζεται μαζί σου οτιδήποτε συναντάς στη ζωή. Με άλλα λόγια, όσα πράγματα κι αν συναντάς, δεν θα τα αντιμετωπίζεις πια μόνος· οι δυο σας θα τα αντιμετωπίζετε πλέον μαζί. Η ζωή έτσι γίνεται κάπως πιο εύκολη και άνετη, αφού και οι δύο σύντροφοι κάνουν αυτό που οφείλουν και καθένας αξιοποιεί τις ικανότητες και τα δυνατά του σημεία καθώς ξεκινούν την κοινή τους ζωή. Τόσο απλό είναι το θέμα. Ο Θεός, όμως, δεν απαίτησε ποτέ το εξής από τους ανθρώπους: «Εγώ σου έδωσα τον γάμο. Τώρα είσαι παντρεμένος, οπότε πρέπει οπωσδήποτε να αγαπάς τον σύντροφό σου μέχρι τέλους και να τον κολακεύεις διαρκώς. Αυτή είναι η αποστολή σου». Ο Θεός σού έδωσε τον γάμο, έναν σύντροφο και ένα διαφορετικό περιβάλλον διαβίωσης. Σε ένα τέτοιο περιβάλλον και μια τέτοια συνθήκη διαβίωσης, ο Θεός φροντίζει ο σύντροφός σου να μοιράζεται και να αντιμετωπίζει μαζί σου τα πάντα, έτσι ώστε να ζεις πιο ελεύθερα και εύκολα, δίνοντάς σου, ταυτόχρονα, τη δυνατότητα να εκτιμήσεις ένα διαφορετικό στάδιο της ζωής. Ο Θεός, όμως, δεν σε «πούλησε» στον γάμο. Τι εννοώ μ’ αυτό; Εννοώ πως ο Θεός δεν πήρε τη ζωή σου, τη μοίρα σου, την αποστολή σου, το μονοπάτι που ακολουθείς στη ζωή, την κατεύθυνση που επιλέγεις στη ζωή και το είδος της πίστης που έχεις και τα έδωσε όλα στον σύντροφό σου για να τα αποφασίσει εκείνος για σένα. Δεν έχει πει πως η μοίρα, οι επιδιώξεις, το μονοπάτι ζωής και η άποψη που έχει μια γυναίκα για τη ζωή πρέπει να αποφασίζονται από τον σύζυγό της, ούτε πως η μοίρα, οι επιδιώξεις, η άποψη που έχει ένας άντρας για τη ζωή και η ίδια η ζωή του πρέπει να αποφασίζονται από τη σύζυγό του. Ο Θεός δεν έχει πει ποτέ τέτοια πράγματα ούτε έχει ορίσει έτσι την κατάσταση. Είπε κάτι τέτοιο ο Θεός όταν δημιούργησε τον γάμο για την ανθρωπότητα; (Όχι.) Ο Θεός δεν έχει πει ποτέ πως η επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας είναι η αποστολή μιας γυναίκας ή ενός άντρα στη ζωή ούτε πως πρέπει να φροντίζεις να διατηρείς την ευτυχία στον γάμο σου προκειμένου να εκπληρώσεις την αποστολή σου στη ζωή και να έχεις σωστή διαγωγή ως δημιούργημα. Ο Θεός δεν έχει πει ποτέ κάτι τέτοιο. Ούτε είπε ποτέ το εξής: «Πρέπει να επιλέξεις το μονοπάτι της ζωής σου στο πλαίσιο του γάμου. Το αν θα επιτύχεις τη σωτηρία ή όχι θα καθοριστεί από τον γάμο και τον σύζυγό σου. Η άποψή σου για τη ζωή και η μοίρα σου θα αποφασιστούν από τον σύζυγό σου». Έχει πει ποτέ ο Θεός τέτοιο πράγμα; (Όχι.) Ο Θεός όρισε τον γάμο για σένα και σου έδωσε έναν σύντροφο. Εσύ παντρεύεσαι, αλλά η ταυτότητα και η θέση σου ενώπιον του Θεού δεν αλλάζουν. Είσαι ο ίδιος άνθρωπος. Αν είσαι γυναίκα, τότε παραμένεις γυναίκα ενώπιον του Θεού· αν είσαι άντρας, τότε παραμένεις άντρας ενώπιόν Του. Οι δυο σας έχετε, όμως, ένα κοινό χαρακτηριστικό: Είτε είσαι άντρας είτε γυναίκα, είστε όλοι σας δημιουργήματα ενώπιον του Θεού. Στο πλαίσιο του γάμου, ανέχεστε, αγαπάτε, βοηθάτε και στηρίζετε ο ένας τον άλλο, και αυτό πάει να πει πως ανταποκρίνεστε στις ευθύνες σας. Ενώπιον του Θεού, όμως, οι ευθύνες στις οποίες οφείλεις να ανταποκρίνεσαι και η αποστολή που οφείλεις να εκπληρώσεις δεν μπορούν να αντικατασταθούν από τις ευθύνες που επωμίζεσαι απέναντι στον σύντροφό σου. Άρα, λοιπόν, όταν συγκρούονται οι ευθύνες που έχεις απέναντι στον σύντροφό σου με το καθήκον που οφείλει να εκτελεί ένα δημιούργημα ενώπιον του Θεού, αυτό που θα πρέπει να επιλέξεις είναι να εκτελείς το καθήκον σου ως δημιούργημα και όχι να ανταποκρίνεσαι στις ευθύνες σου απέναντι στον σύντροφό σου. Αυτή είναι η κατεύθυνση και ο στόχος που θα πρέπει να επιλέξεις και, φυσικά, είναι και η αποστολή που οφείλεις να εκπληρώσεις. Κάποιοι άνθρωποι, όμως, θεωρούν εσφαλμένα πως αποστολή τους στη ζωή είναι να επιδιώκουν τη συζυγική ευτυχία ή να ανταποκρίνονται στις ευθύνες τους απέναντι στον σύντροφό τους και να τον νοιάζονται, να τον φροντίζουν και να τον αγαπούν· θεωρούν πως ο σύντροφός τους είναι ολόκληρος ο κόσμος τους και η μοίρα τους. Αυτό είναι λάθος. Η μοίρα σου υπόκειται στην κυριαρχία του Θεού και δεν την κυβερνά ο σύντροφός σου. Ο γάμος δεν μπορεί να αλλάξει ούτε τη μοίρα σου ούτε το γεγονός πως την κυβερνά ο Θεός. Όσον αφορά την άποψη για τη ζωή που οφείλεις να έχεις και το μονοπάτι που οφείλεις να ακολουθείς, αυτά είναι πράγματα που θα πρέπει να αναζητήσεις στα λόγια των διδαχών και των απαιτήσεων του Θεού. Δεν εξαρτώνται από τον σύντροφό σου και δεν τα αποφασίζει εκείνος. Πέρα από το να ανταποκρίνεται στις ευθύνες που έχει απέναντί σου, δεν θα πρέπει να ελέγχει τη μοίρα σου, δεν θα πρέπει να απαιτεί να αλλάξεις κατεύθυνση στη ζωή ή να αποφασίζει ποιο μονοπάτι ακολουθείς και ποια άποψη θα πρέπει να έχεις για τη ζωή ούτε, βέβαια, να σε περιορίζει ή να σε εμποδίζει να επιδιώξεις τη σωτηρία. Το μόνο που μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι αναφορικά με τον γάμο είναι να τον αποδεχθούν από τον Θεό, να συμμορφώνονται προς τον ορισμό του γάμου που έχει ορίσει ο Θεός για τον άνθρωπο και, τόσο ο άντρας όσο και η γυναίκα, να ανταποκρίνονται στις ευθύνες και τις υποχρεώσεις που έχουν ο ένας απέναντι στον άλλο. Δεν μπορούν να επιλέξουν τη μοίρα του συντρόφου τους ούτε την προηγούμενη, την παρούσα και την επόμενη ζωή του και ούτε, φυσικά, την αιωνιότητα. Μόνο ο Δημιουργός μπορεί να αποφασίσει τον προορισμό σου, τη μοίρα σου και το μονοπάτι που ακολουθείς. Ως δημιούργημα, λοιπόν, είτε ο ρόλος σου είναι αυτός της συζύγου είτε του συζύγου, η ευτυχία που οφείλεις να επιδιώκεις σ’ αυτήν τη ζωή προέρχεται από την εκτέλεση του καθήκοντος και την εκπλήρωση της αποστολής που έχεις ως δημιούργημα. Δεν προέρχεται από τον ίδιο τον γάμο, ούτε, βέβαια, από το να ανταποκρίνεσαι στις συζυγικές ευθύνες σου στα πλαίσια του γάμου. Φυσικά, το μονοπάτι που επιλέγεις να ακολουθήσεις και η άποψη που υιοθετείς για τη ζωή δεν θα πρέπει να στηρίζονται στη συζυγική ευτυχία, ούτε, βέβαια, να αποφασίζονται από τον ή τη σύζυγό σου. Αυτό είναι κάτι που οφείλεις να καταλάβεις. Άρα, λοιπόν, οι άνθρωποι που, αφού παντρευτούν, επιδιώκουν μόνο τη συζυγική ευτυχία και θεωρούν ως αποστολή τους την επιδίωξη αυτή, θα πρέπει να εγκαταλείψουν τέτοιες σκέψεις και απόψεις και να αλλάξουν τον τρόπο με τον οποίο ασκούνται και την κατεύθυνση που ακολουθούν στη ζωή. Εισέρχεσαι στον γάμο και συζείς με τον σύντροφό σου όπως το έχει ορίσει ο Θεός —αυτό είναι όλο. Είναι αρκετό, λοιπόν, να ανταποκρίνεσαι στις συζυγικές σου ευθύνες στην πορεία της κοινής σας ζωής. Όσο για το μονοπάτι που ακολουθείς και την άποψη που υιοθετείς για τη ζωή, ο σύντροφός σου δεν έχει ούτε την υποχρέωση ούτε το δικαίωμα να αποφασίζει αυτά τα πράγματα. Μπορεί να έχεις παντρευτεί και να έχεις σύζυγο, όμως ο αποκαλούμενος σύζυγός σου νοείται ως σύζυγος μόνο όπως το έχει ορίσει ο Θεός. Δηλαδή, μπορεί μόνο να ανταποκρίνεται στις ευθύνες ενός συζύγου και εσύ μπορείς να επιλέγεις και να αποφασίζεις για όλα τα υπόλοιπα που δεν σχετίζονται μ’ αυτόν. Ακόμη πιο σημαντικό είναι, φυσικά, οι επιλογές και οι αποφάσεις σου να μη βασίζονται στις δικές σου προτιμήσεις και τη δική σου κατανόηση, αλλά στα λόγια του Θεού. Καταλαβαίνεις τη συναναστροφή πάνω σ’ αυτό το θέμα; (Ναι.) Άρα, λοιπόν, ο Θεός δεν θα θυμάται τις πράξεις κανενός από τους δύο συντρόφους ο οποίος, στο πλαίσιο του γάμου, επιδιώκει με κάθε κόστος ή πάση θυσία τη συζυγική ευτυχία. Όσο καλά ή τέλεια κι αν ανταποκρίνεσαι στις υποχρεώσεις και τις ευθύνες σου απέναντι στον σύντροφό σου και όσο κι αν φαίνεσαι αντάξιος των προσδοκιών του —με άλλα λόγια, όσο καλά ή τέλεια κι αν διατηρείς τη συζυγική σου ευτυχία ή όσο αξιοζήλευτη κι αν είναι αυτή— αυτό δεν σημαίνει πως έχεις εκπληρώσει την αποστολή σου ως δημιουργήματος ούτε αποδεικνύει πως είσαι αποδεκτό δημιούργημα. Ίσως να είσαι η τέλεια σύζυγος ή ο τέλειος σύζυγος, αλλά αυτό περιορίζεται απλώς στο πλαίσιο του γάμου. Ο Δημιουργός μετράει τι είδους άνθρωπος είσαι με βάση το πώς εκτελείς το καθήκον που έχεις ως δημιούργημα ενώπιόν Του, το μονοπάτι που ακολουθείς, την άποψή σου για τη ζωή, τι επιδιώκεις στη ζωή και πώς εκπληρώνεις την αποστολή ενός δημιουργήματος. Έτσι μετράει ο Θεός το μονοπάτι που ακολουθείς ως δημιούργημα και τον μελλοντικό σου προορισμό, όχι με βάση το πώς ανταποκρίνεσαι στις συζυγικές σου ευθύνες και υποχρεώσεις ή το αν η αγάπη που έχεις για τον σύντροφό σου τον ευχαριστεί. Σήμερα, σου παρείχα αυτές τις λεπτομέρειες σχετικά με το ότι η επιδίωξη της συζυγικής ευτυχίας δεν είναι η αποστολή σου, έτσι ώστε να κλείσουμε αυτό το θέμα. Αν δεν είχα συναναστραφεί πάνω σ’ αυτά τα ζητήματα, βλέπεις, οι άνθρωποι μπορεί να νόμιζαν πως κατανοούν και γνωρίζουν κάποια πράγματα γι’ αυτά. Όταν, όμως, τους συνέβαινε όντως κάτι, θα υπήρχαν και πάλι πολλά παραπλανητικά ζητήματα που θα τους έμπαιναν εμπόδιο και δεν θα μπορούσαν να τα αντιμετωπίσουν, καθώς, από τη μία, θα ήθελαν να ανταποκριθούν στις συζυγικές τους υποχρεώσεις και, από την άλλη, να κάνουν καλά τα όσα οφείλει να κάνει ένα ανθρώπινο ον και δημιούργημα. Όταν, όμως, αυτά τα δύο πράγματα συγκρούονται ή έρχονται σε αντίθεση και εμποδίζουν το ένα το άλλο, δεν είναι πάντα απολύτως ξεκάθαρο πώς θα πρέπει να τα χειριστεί κανείς. Σας είναι πλέον ξεκάθαρο, μετά από αυτήν τη συναναστροφή Μου; (Ναι.) Υπάρχει διαφορά μεταξύ, αφενός, των πραγμάτων που θεωρούν καλά και σωστά οι άνθρωποι κατά τις αντιλήψεις τους και, αφετέρου, των πραγμάτων που είναι θετικά, σωστά και καλά σύμφωνα με την αλήθεια. Όταν το διασαφηνίζουμε αυτό, γίνεται ξεκάθαρο. Τα πράγματα που θεωρούν θετικά και καλά οι άνθρωποι είναι συχνά γεμάτα με τις αντιλήψεις, τις φαντασιοκοπίες και τα συναισθήματα του ανθρώπου και δεν σχετίζονται με την αλήθεια. Τι εννοώ όταν λέω πως δεν σχετίζονται; Εννοώ πως δεν είναι η αλήθεια. Αν θεωρείς τα παράλογα πράγματα και τα πράγματα που δεν είναι η αλήθεια ως πράγματα θετικά και ως την αλήθεια, αν τα ακολουθείς και προσκολλάσαι πεισματικά σ’ αυτά, πιστεύοντας πως είναι η αλήθεια, τότε δεν θα μπορείς να βαδίσεις στο μονοπάτι της επιδίωξης της αλήθειας και θα καταλήξεις πολύ μακριά από την αλήθεια. Και ποιανού ευθύνη είναι αυτό;

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.