Λες ότι αναγνωρίζεις τον ενσαρκωμένο Θεό και ότι αναγνωρίζεις τον Λόγο που εμφανίζεται μέσα από τη σάρκα, όμως κάνεις κάποια πράγματα πίσω από την πλάτη Του και δεν ενεργείς με τον τρόπο που Εκείνος περιμένει από εσένα, ενώ δεν Τον σέβεσαι. Είναι αυτή αναγνώριση του Θεού; Αναγνωρίζεις τα όσα Εκείνος λέει, αλλά αρνείσαι να κάνεις πράξη ακόμα κι εκείνα που μπορείς να κάνεις, ενώ δεν συμμορφώνεσαι με την οδό Του. Είναι αυτή αναγνώριση; Τον αναγνωρίζεις, αλλά το μόνο που σκέφτεσαι είναι πώς να φυλάγεσαι από Εκείνον, χωρίς ποτέ να έχεις φόβο Θεού. Αν έχεις δει και έχεις αναγνωρίσει το έργο Του και γνωρίζεις ότι είναι Θεός, αλλά παραμένεις αδιάφορος και εντελώς αμετάβλητος, τότε είσαι ακόμα ένα μη κατακτημένο άτομο. Ένα κατακτημένο άτομο πρέπει να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του. Θέλει να εισέλθει και να φτάσει σε υψηλότερες αλήθειες, παρόλο που δεν είναι ακόμα ικανός για κάτι τέτοιο. Το γεγονός ότι οι πράξεις του είναι δεσμευμένες και περιορισμένες οφείλεται μόνο στο ότι έχει περιορισμούς σε αυτά που μπορεί να εισπράξει. Όμως, πρέπει να κάνει τουλάχιστον ό,τι περνάει από το χέρι του, σύμφωνα με τις ικανότητές του. Αν μπορέσεις να κάνεις αυτά τα πράγματα, αυτό θα οφείλεται στο έργο της κατάκτησης. Ας υποθέσουμε ότι λες: «Δεδομένου ότι Εκείνος μπορεί να εκφέρει τόσα πολλά λόγια που ο άνθρωπος δεν μπορεί, αν δεν είναι ο Θεός, τότε ποιος είναι;» Το ότι έχεις αυτού του είδους το σκεπτικό δεν σημαίνει κι ότι αναγνωρίζεις τον Θεό. Αν αναγνωρίζεις τον Θεό, θα πρέπει να το δείχνεις μέσα από τις ενέργειές σου. Είσαι επικεφαλής μιας εκκλησίας, αλλά δεν μπορείς να αποδώσεις δικαιοσύνη, εποφθαλμιάς τα χρήματα της εκκλησίας και συνεχώς τα διοχετεύεις στην τσέπη σου. Είναι αυτή αναγνώριση ότι υπάρχει Θεός; Ο Θεός είναι παντοδύναμος και πρέπει να έχεις φόβο Αυτού. Πώς μπορείς να μη φοβάσαι, αν αναγνωρίζεις πραγματικά ότι υπάρχει Θεός; Πώς μπορεί να έχεις κάνει τόσο ποταπά πράγματα; Μπορεί αυτή να αποκαλείται πίστη; Τον αναγνωρίζεις πραγματικά; Είναι ο Θεός αυτό στο οποίο πιστεύεις; Αυτό στο οποίο πιστεύεις είναι ένας αόριστος Θεός, γι’ αυτό δεν φοβάσαι! Εκείνοι που αναγνωρίζουν πραγματικά και γνωρίζουν τον Θεό έχουν τον φόβο Του και φοβούνται να κάνουν οτιδήποτε Του αντιτίθεται ή δεν συμβαδίζει με τη συνείδησή τους. Ειδικότερα, φοβούνται να κάνουν οτιδήποτε γνωρίζουν ότι αντιβαίνει στο θέλημα του Θεού. Μόνο αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως αναγνώριση της ύπαρξης του Θεού. Τι θα πρέπει να κάνεις όταν οι γονείς σου σε αποτρέπουν από το να πιστεύεις στον Θεό; Πώς θα πρέπει να αγαπάς τον Θεό όταν ο άντρας σου, οποίος δεν πιστεύει, σου φέρεται καλά; Και πώς θα πρέπει να αγαπάς τον Θεό όταν οι αδελφοί και οι αδελφές σου σε απεχθάνονται; Αν Τον αναγνωρίζεις, τότε θα ενέργειες καταλλήλως και θα βιώνεις της πραγματικότητα σε όλες αυτές τις καταστάσεις. Αν οι ενέργειές σου δεν αποτελούν χειροπιαστή απόδειξη, και απλώς λες ότι αναγνωρίζεις την ύπαρξη του Θεού, τότε είσαι απλώς ένας φαφλατάς! Λες ότι πιστεύεις σ’ Εκείνον και ότι Τον αναγνωρίζεις. Όμως, με ποιον τρόπο Τον αναγνωρίζεις; Με ποιον τρόπο πιστεύεις σ’ Εκείνον; Τον σέβεσαι; Έχεις φόβο Θεού; Τον αγαπάς βαθιά μέσα σου; Όταν είσαι δυστυχισμένος και δεν έχεις κανέναν να στηριχθείς, νιώθεις ότι πρέπει να αγαπάς τον Θεό, και μετά ξεχνάς τα πάντα. Αυτό δεν είναι αγάπη για τον Θεό ή πίστη στον Θεό! Τι είναι αυτό που θέλει ο Θεός, εν τέλει, να επιτύχει ο άνθρωπος; Όλες οι καταστάσεις που ανέφερα, όπως η σκέψη ότι είσαι σπουδαίος, η αίσθηση ότι μπορείς να τα πιάνεις γρήγορα, να ελέγχεις τους άλλους, να κοιτάς αφ’ υψηλού τους άλλους, να κρίνεις τους άλλους βάσει της εμφάνισής τους, να εκφοβίζεις τίμιους ανθρώπους, να εποφθαλμιάς τα χρήματα της εκκλησίας και ούτω καθεξής —αυτό που πρέπει να φανεί σ’ εσένα, αφότου κατακτηθείς, είναι ότι έχεις απαλλαχτεί από ένας μέρος αυτών των διεφθαρμένων σατανικών διαθέσεων.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η πραγματική αλήθεια του έργου της κατάκτησης (4)