Λες ότι αναγνωρίζεις τον ενσαρκωμένο Θεό και ότι αναγνωρίζεις τον Λόγο που ενσαρκώνεται, κι όμως κάνεις κάποια πράγματα πίσω από την πλάτη Του, πράγματα που αντιβαίνουν σε όσα ζητάει Αυτός, και στην καρδιά σου δεν έχεις φόβο Θεού. Έτσι αναγνωρίζεις τον Θεό; Αναγνωρίζεις όσα λέει Εκείνος, αλλά δεν κάνεις πράξη όσα μπορείς να κάνεις ούτε συμμορφώνεσαι με την οδό Του. Έτσι αναγνωρίζεις τον Θεό; Και παρόλο που Τον αναγνωρίζεις, η στάση σου είναι εξ ολοκλήρου επιφυλακτική απέναντί Του, και ποτέ δεν δείχνει σεβασμό. Αν έχεις δει και έχεις αναγνωρίσει το έργο Του και γνωρίζεις ότι είναι ο Θεός, αλλά παραμένεις αδιάφορος και εντελώς αμετάβλητος, τότε είσαι το είδος του ατόμου που δεν έχει κατακτηθεί ακόμα. Όσοι έχουν κατακτηθεί, πρέπει να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους και, παρόλο που δεν είναι σε θέση να εισέλθουν σε υψηλότερες αλήθειες, κι αυτές οι αλήθειες μπορεί να είναι πέραν των δυνατοτήτων τους, αυτού του είδους οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι μέσα τους να το κατορθώσουν. Επειδή ακριβώς υπάρχουν όρια σε αυτά που μπορούν να αποδεχτούν υπάρχουν και όρια και περιορισμοί σε αυτά που είναι σε θέση να κάνουν πράξη. Όμως, πρέπει τουλάχιστον να κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους και, αν μπορέσεις να το κατορθώσεις αυτό, αυτό το αποτέλεσμα θα οφείλεται στο έργο της κατάκτησης. Ας υποθέσουμε ότι λες: «Δεδομένου ότι Εκείνος μπορεί να εκφέρει τόσo πολλά λόγια που δεν μπορεί ο άνθρωπος, αν δεν είναι Αυτός ο Θεός, τότε ποιος είναι;» Αυτός ο τρόπος σκέψης δεν σημαίνει ότι αναγνωρίζεις τον Θεό. Αν αναγνωρίζεις τον Θεό, θα πρέπει να το δείχνεις μέσα από τις πραγματικές ενέργειές σου. Αν είσαι επικεφαλής μιας εκκλησίας, αλλά δεν μπορείς να κάνεις πράξη τη δικαιοσύνη, αν λαχταράς το χρήμα και τον πλούτο και τσεπώνεις πάντα το ταμείο της εκκλησίας για δική σου χρήση, έτσι αναγνωρίζεις ότι υπάρχει Θεός; Ο Θεός είναι παντοδύναμος και είναι αξιοσέβαστος. Πώς μπορείς να μη φοβάσαι, αν αναγνωρίζεις πραγματικά ότι υπάρχει Θεός; Αν είσαι ικανός να κάνεις τόσο ελεεινές πράξεις, έτσι όντως Τον αναγνωρίζεις; Πιστεύεις πράγματι στον Θεό; Εσύ πιστεύεις σ’ έναν αόριστο Θεό· γι’ αυτό δεν φοβάσαι! Όλοι όσοι αναγνωρίζουν και γνωρίζουν τον Θεό πραγματικά έχουν τον φόβο Του και φοβούνται να κάνουν οτιδήποτε Του αντιτίθεται ή αντιβαίνει στη συνείδησή τους. Φοβούνται ιδιαίτερα να κάνουν οτιδήποτε γνωρίζουν ότι αντιβαίνει στο θέλημα του Θεού. Μόνο αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως αναγνώριση της ύπαρξης του Θεού. Τι θα πρέπει να κάνεις όταν οι γονείς σου προσπαθούν να σε εμποδίσουν να πιστεύεις στον Θεό; Πώς θα πρέπει να αγαπάς τον Θεό όταν ο άντρας σου, ο οποίος δεν πιστεύει, σου φέρεται καλά; Και πώς θα πρέπει να αγαπάς τον Θεό όταν οι αδελφοί και οι αδελφές σου σε αποστρέφονται; Αν Τον αναγνωρίζεις, τότε θα ενεργείς δεόντως και θα βιώνεις την πραγματικότητα σ’ αυτά τα ζητήματα. Αν αδυνατείς να ενεργείς με συγκεκριμένο τρόπο και μόνο λες ότι αναγνωρίζεις την ύπαρξη του Θεού, τότε είσαι απλώς ένας φαφλατάς! Λες ότι πιστεύεις σ’ Εκείνον και ότι Τον αναγνωρίζεις, αλλά με ποιον τρόπο Τον αναγνωρίζεις; Με ποιον τρόπο πιστεύεις σ’ Εκείνον; Έχεις φόβο Θεού; Τον σέβεσαι; Τον αγαπάς βαθιά μέσα σου; Όταν είσαι δυστυχισμένος και δεν έχεις κανέναν να στηριχθείς, νιώθεις το κάλλος του Θεού, αλλά κατόπιν το ξεχνάς παντελώς. Αυτό δεν είναι αγάπη για τον Θεό ούτε πίστη στον Θεό! Τι είναι αυτό που επιθυμεί ο Θεός, εν τέλει, να επιτύχει ο άνθρωπος; Όλες οι καταστάσεις που ανέφερα, όπως το να εντυπωσιάζεσαι πολύ από τη δική σου σπουδαιότητα, να νιώθεις ότι μπορείς να μαθαίνεις και να κατανοείς νέα πράγματα γρήγορα, να ελέγχεις τους άλλους, να κοιτάς αφ’ υψηλού τους άλλους, να κρίνεις τους ανθρώπους βάσει της εμφάνισής τους, να εκφοβίζεις έντιμους ανθρώπους, να εποφθαλμιάς τα χρήματα της εκκλησίας και ούτω καθεξής —μόνο όταν έχεις απαλλαγεί εν μέρει από όλες αυτές τις διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις θα εκδηλωθεί η κατάκτησή σου.

«Ο Λόγος», τόμ. 1: «Η εμφάνιση και το έργο του Θεού», Η πραγματική αλήθεια του έργου της κατάκτησης (4)