Ο Θεός σε κάνει να βιώνεις κάθε λογής καταιγίδες, δυσχέρειες, δυσκολίες και πολυάριθμες αποτυχίες και αναποδιές, έτσι ώστε, τελικά, ενώ βιώνεις αυτά τα πράγματα, να καταφέρεις να ανακαλύψεις ότι ό,τι λέει ο Θεός είναι σωστό, και ότι οι πεποιθήσεις σου, οι έννοιές σου, οι φαντασιοπληξίες σου, οι γνώσεις σου, οι φιλοσοφικές θεωρίες σου, οι φιλοσοφίες σου, ό,τι έχεις μάθει στον κόσμο και διδαχθεί από τους γονείς σου, όλα είναι εσφαλμένα. Δεν μπορούν να σε οδηγήσουν στο ορθό μονοπάτι της ζωής, δεν μπορούν να σε οδηγήσουν στο να κατανοήσεις την αλήθεια και να προσέλθεις ενώπιον του Θεού, και το μονοπάτι στο οποίο βαδίζεις είναι το μονοπάτι της αποτυχίας. Αυτό θα σε κάνει ο Θεός να συνειδητοποιήσεις τελικά. Για σένα, είναι μια αναγκαία διαδικασία και αυτό που θα πρέπει να κερδίσεις ενόσω βιώνεις τη σωτηρία. Όμως, και το εξής λυπεί τον Θεό: Επειδή οι άνθρωποι είναι επαναστατικοί και διακατέχονται από διεφθαρμένες διαθέσεις, πρέπει να υποβληθούν στη διαδικασία αυτήν και να βιώσουν αυτές τις αναποδιές. Μα αν κάποιος αγαπά πραγματικά την αλήθεια, αν είναι στ’ αλήθεια πρόθυμος να σωθεί από τον Θεό, αν είναι πρόθυμος να αποδεχτεί τις διάφορες μεθόδους της σωτηρίας του Θεού —για παράδειγμα τις δοκιμασίες, την πειθαρχία, την κρίση και την παίδευση— αν είναι αποφασισμένος να υποφέρει τα παραπάνω, αν είναι πρόθυμος να πληρώσει αυτό το τίμημα, ο Θεός δεν επιθυμεί στ’ αλήθεια να τον κάνει να βιώσει τόσες δυσχέρειες ούτε επιθυμεί να τον κάνει να υποστεί τόσες αναποδιές και αποτυχίες. Μα οι άνθρωποι είναι υπερβολικά επαναστατικοί. Θέλουν να πάρουν το στραβό μονοπάτι, είναι πρόθυμοι να υποστούν αυτές τις δυσχέρειες. Έτσι ακριβώς είναι ο άνθρωπος, και ο Θεός δεν έχει επιλογή παρά να παραδώσει τους ανθρώπους στον Σατανά και να τους τοποθετήσει σε διάφορες καταστάσεις για να τους σφυρηλατεί συνεχώς, έτσι ώστε να κερδίσουν όλων των ειδών τις εμπειρίες και να πάρουν διάφορα μαθήματα από αυτές τις καταστάσεις, και να αναγνωρίσουν την ουσία των κάθε είδους κακών πραγμάτων. Έπειτα, σκέφτονται το παρελθόν και ανακαλύπτουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, αναγνωρίζουν ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια, ότι μόνον ο Θεός είναι η πραγματικότητα όλων των θετικών πραγμάτων, ότι μόνον ο Θεός είναι Αυτός που αγαπά πραγματικά τον άνθρωπο και κανείς δεν είναι καλύτερος απέναντι στον άνθρωπο απ’ ό,τι ο Θεός, ή πιο στοργικός. Μέχρι ποιο σημείο σφυρηλατούνται, τελικά, οι άνθρωποι; Μέχρι το σημείο που λες: «Έχω βιώσει κάθε είδους κατάσταση, και δεν υπάρχει ούτε μία κατάσταση, ούτε ένα άτομο, ζήτημα ή αντικείμενο που να μπορεί να με κάνει να κατανοήσω την αλήθεια, που να μπορεί να με κάνει να απολαύσω την αλήθεια, που να μπορεί να με κάνει να εισέλθω στην αλήθεια-πραγματικότητα. Μπορώ μόνο να κάνω υπάκουα πράξη τα λόγια του Θεού, να παραμείνω υπάκουα στη θέση του ανθρώπου, να συμμορφωθώ με τη θέση και το καθήκον ενός δημιουργημένου όντος, να αποδεχτώ υπάκουα την κυριαρχία και τις διευθετήσεις του Θεού και να προσέλθω μπροστά στον Δημιουργό χωρίς καμία διαμαρτυρία ή επιλογή, και χωρίς τις δικές μου απαιτήσεις ή επιθυμίες». Όταν έχουν φτάσει σ’ αυτό το επίπεδο, οι άνθρωποι υποκλίνονται αληθινά ενώπιον του Θεού, και ο Θεός δεν δημιουργεί άλλες καταστάσεις για να τις βιώσουν. Άρα, ποιο μονοπάτι επιθυμείτε να πάρετε; Κανείς, κατά τις υποκειμενικές του επιθυμίες, δεν επιθυμεί να υποστεί δυσχέρειες και κανείς δεν θέλει να βιώσει αναποδιές, αποτυχίες, δυσκολίες, αναστατώσεις και καταιγίδες. Μα δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Τα πράγματα μέσα στον άνθρωπο —η φύση-ουσία του, η παρακοή του, οι σκέψεις του και οι οπτικές του— είναι πολύ πολύπλοκα· κάθε μέρα αναμιγνύονται και περιπλέκονται μέσα σου, και ανακατεύονται μέσα σου. Εσύ εισέρχεσαι σε ένα μικρό μέρος από την αλήθεια-πραγματικότητα, κατανοείς μικρό κομμάτι της αλήθειας και δεν έχεις τη δύναμη να υπερνικήσεις την ουσία της διεφθαρμένης διάθεσής σου, των εννοιών και των φαντασιοπληξιών σου. Επομένως, δεν έχεις άλλη επιλογή από το να δεχτείς την άλλη προσέγγιση: να βιώνεις συνεχώς την αποτυχία και την απογοήτευση και να πέφτεις συνεχώς, να σε ρίχνουν κάτω οι δυσχέρειες, να κυλιέσαι στη λάσπη, μέχρι να φτάσει η μέρα που θα πεις: «Κουράστηκα, βαρέθηκα, δεν θέλω να ζω έτσι. Δεν θέλω να υποστώ αυτές τις αποτυχίες, θέλω να προσέλθω ενώπιον του Δημιουργού με υπακοή. Θα ακούσω τα λόγια του Θεού, θα κάνω ό,τι λέει. Μόνο αυτό είναι το ορθό μονοπάτι στη ζωή». Μόνο την ημέρα που θα παραδεχτείς πλήρως την ήττα σου θα προσέλθεις ενώπιον του Θεού. Μαθαίνεις από αυτό κάτι για τη διάθεση του Θεού; Ποια είναι η στάση του Θεού απέναντι στον άνθρωπο; Ό,τι κι αν κάνει ο Θεός, επιθυμεί το καλύτερο για τον άνθρωπο. Ό,τι περιβάλλον κι αν ορίζει ή ό,τι κι αν σου ζητά να κάνεις, πάντα επιθυμεί να δει το καλύτερο αποτέλεσμα. Πες ότι περνάς κάτι και αντιμετωπίζεις αναποδιές και αποτυχίες. Ο Θεός δεν επιθυμεί να σε δει να αποτυγχάνεις και μετά να θεωρήσεις τον εαυτό σου τελειωμένο, να θεωρήσεις ότι σε έχει αρπάξει ο Σατανάς, και από εκείνο το σημείο να μην ξανασταθείς ποτέ στα πόδια σου και να βυθιστείς στην απογοήτευση —ο Θεός δεν επιθυμεί να δει αυτό το αποτέλεσμα. Τι επιθυμεί να δει ο Θεός; Μπορεί να έχεις αποτύχει σ’ αυτό το θέμα, αλλά είσαι σε θέση να αναζητήσεις την αλήθεια, να βρεις τον λόγο της αποτυχίας σου· αποδέχεσαι το γεγονός της αποτυχίας αυτής και κερδίζεις κάτι από αυτήν, παίρνεις ένα μάθημα, συνειδητοποιείς ότι ήταν λάθος να πράξεις μ’ αυτόν τον τρόπο, ότι μόνο το να πράττει κανείς σύμφωνα με τον λόγο του Θεού είναι σωστό. Συνειδητοποιείς το εξής: «Είμαι κακός και έχω διεφθαρμένες σατανικές διαθέσεις. Υπάρχει παρακοή μέσα μου, απέχω αρκετά από τους δίκαιους ανθρώπους για τους οποίους μιλά ο Θεός και δεν έχω φόβο Θεού στην καρδιά μου». Συνειδητοποιείς ένα φαινόμενο, ένα αληθινό γεγονός, και κατανοείς πράγματα και μεγαλώνεις μέσω αυτής της αναποδιάς και αποτυχίας. Αυτό επιθυμεί να δει ο Θεός. Τι σημαίνει να «μεγαλώνεις»; Σημαίνει ότι ο Θεός είναι σε θέση να σε κερδίσει και ότι εσύ είσαι σε θέση να επιτύχεις τη σωτηρία. Σημαίνει ότι είσαι σε θέση να εισέλθεις στην αλήθεια-πραγματικότητα, ότι έχεις έρθει ένα βήμα πιο κοντά στο να πατήσεις στο μονοπάτι του σεβασμού για τον Θεό και της αποφυγής του κακού. Αυτό επιθυμεί να δει ο Θεός. Ο Θεός ενεργεί με καλές προθέσεις και οι πράξεις Του περιέχουν όλες την κρυμμένη αγάπη Του, την οποία συχνά οι άνθρωποι δεν μπορούν να εκτιμήσουν. Ο άνθρωπος είναι στενόμυαλος και μικρόψυχος, και η καρδιά του είναι στενή σαν την τρύπα της βελόνας· όταν ο Θεός δεν τον αναγνωρίζει ή δεν έχει χάρη και ευλογίες γι’ αυτόν, κατηγορεί τον Θεό. Όμως, ο Θεός δεν διαπληκτίζεται με τον άνθρωπο· διευθετεί περιβάλλοντα που επιτρέπουν στον άνθρωπο να γνωρίσει πώς αποκτιούνται η χάρη και το όφελος, τι σημαίνει χάρη για τον άνθρωπο και τι μπορεί να πάρει ο άνθρωπος από αυτήν. Πες πως ήθελες να φας κάτι καλό που ο Θεός λέει ότι είναι κακό για την υγεία σου όταν φας πάρα πολύ. Εσύ δεν ακούς, μα επιμένεις να το τρως, και ο Θεός σού επιτρέπει να κάνεις ελεύθερα αυτήν την επιλογή. Ως αποτέλεσμα αυτού, αρρωσταίνεις. Αφότου το βιώσεις αυτό κάποιες φορές, τελικά κατανοείς ότι τα λόγια του Θεού είναι σωστά, ότι ό,τι λέει είναι αλήθεια και ότι πρέπει να κάνεις πράξη τα λόγια Του. Αυτό είναι το ορθό μονοπάτι. Οπότε, τι γίνονται όλες αυτές οι αναποδιές, οι αποτυχίες και οι λύπες που περνούν οι άνθρωποι; Εκτιμάς την επίπονη πρόθεση του Θεού και πιστεύεις, επίσης, και είσαι σίγουρος ότι τα λόγια του Θεού είναι σωστά· η πίστη σου στον Θεό μεγαλώνει. Υπάρχει και κάτι άλλο: Αφού βιώσεις αυτήν την περίοδο αποτυχίας, φτάνεις στο σημείο να συνειδητοποιήσεις την εγκυρότητα και την ακρίβεια των λόγων του Θεού, βλέπεις ότι τα λόγια του Θεού είναι η αλήθεια και κατανοείς την αρχή του πώς να κάνεις πράξη την αλήθεια. Οπότε, είναι καλό οι άνθρωποι να βιώνουν την αποτυχία —παρόλο που είναι κάτι επώδυνο, κάτι που τους σφυρηλατεί. Μα αν το να σφυρηλατηθείς έτσι τελικά σε κάνει να επιστρέψεις ενώπιον του Θεού, να αποδεχτείς τα λόγια Του και να τα πάρεις ως την αλήθεια, τότε δεν έχεις βιώσει αυτήν τη σφυρηλάτηση, τις αναποδιές και τις αποτυχίες μάταια. Αυτό επιθυμεί να δει ο Θεός.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Πώς να αναγνωρίσει κανείς τη φύση και την ουσία του Παύλου