Η μεγαλύτερη σοφία είναι να στρέφεται κανείς στον Θεό και να βασίζεται σ’ Αυτόν για τα πάντα. Αυτό δεν το αναγνωρίζουν οι συνηθισμένοι άνθρωποι. Όλοι πιστεύουν ότι αν παρευρίσκονται σε περισσότερες συναθροίσεις, αν ακούνε περισσότερα κηρύγματα, αν συναναστρέφονται περισσότερο με τους αδελφούς και τις αδελφές τους, αν απαρνούνται περισσότερα, αν υποφέρουν περισσότερο και πληρώνουν μεγαλύτερο τίμημα, τότε ο Θεός θα τους εγκρίνει και θα τους σώσει. Νομίζουν ότι το να ασκείται έτσι κανείς είναι η μεγαλύτερη σοφία, αλλά παραβλέπουν το μεγαλύτερο θέμα: να στρέφονται προς τον Θεό και να βασίζονται σ’ Αυτόν. Θεωρούν την ασήμαντη ανθρώπινη εξυπνάδα ως σοφία και αγνοούν το τελικό αποτέλεσμα που υποτίθεται ότι θα πετύχουν με τις πράξεις τους. Αυτό είναι λάθος. Όση αλήθεια κι αν κατανοεί κανείς, όσα καθήκοντα κι αν έχει εκτελέσει, όσα κι αν έχει βιώσει όσο εκτελεί αυτά τα καθήκοντα, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι το ανάστημά του και σε ό,τι περιβάλλον κι αν βρίσκεται, αυτό που είναι απαραίτητο είναι να στρέφεται στον Θεό και να βασίζεται σ’ Αυτόν ό,τι κι αν κάνει. Αυτό είναι το σπουδαιότερο είδος σοφίας. Γιατί το λέω αυτό; Αν κάποιος έχει κατανοήσει μερικές αλήθειες, αλλά δεν βασίζεται στον Θεό, του φτάνει αυτό; Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό για πολλά χρόνια και έχουν υποβληθεί σε αρκετές δοκιμασίες, έχουν κερδίσει μια κάποια πρακτική εμπειρία, κατανοούν ένα μέρος της αλήθειας και έχουν κάποια πρακτική γνώση της, αλλά δεν ξέρουν να βασίζονται στον Θεό ούτε καταλαβαίνουν πώς να στραφούν και να βασιστούν σ’ Αυτόν. Διαθέτουν άραγε σοφία τέτοιου είδους άνθρωποι; Είναι οι πιο ανόητοι απ’ όλους παρόλο που νομίζουν ότι είναι έξυπνοι· δεν σέβονται τον Θεό και δεν αποφεύγουν το κακό. Κάποιοι λένε: «Κατανοώ πολλές αλήθειες και κατέχω τις αλήθεια-πραγματικότητες. Αρκεί να ενεργείς απλώς βάσει αρχών. Είμαι πιστός στον Θεό και ξέρω πώς να Τον πλησιάσω. Δεν αρκεί να κάνω πράξη την αλήθεια όταν μου συμβαίνουν πράγματα; Δεν υπάρχει καμία ανάγκη να προσευχηθώ ή να στραφώ στον Θεό». Είναι σωστό να κάνεις πράξη την αλήθεια, αλλά σε πολλές περιπτώσεις και καταστάσεις οι άνθρωποι δεν γνωρίζουν για ποια αλήθεια ή ποιες αλήθεια-αρχές γίνεται λόγος. Όλοι όσοι διαθέτουν πρακτική εμπειρία το γνωρίζουν αυτό. Παραδείγματος χάριν, όταν αντιμετωπίζεις κάποιο πρόβλημα, ίσως να μην ξέρεις ποια αλήθεια περιέχουν αυτά τα ζητήματα, πώς πρέπει να γίνει πράξη ή πώς πρέπει να εφαρμοστεί η αλήθεια σχετικά με αυτό το ζήτημα. Τι οφείλεις να κάνεις σε τέτοιες στιγμές; Όση πρακτική εμπειρία κι αν έχεις, δεν γίνεται να κατανοήσεις τις αλήθεια-αρχές σε όλες τις καταστάσεις. Ανεξάρτητα από το πόσο καιρό πιστεύεις στον Θεό, πόσα πράγματα έχεις βιώσει, πόσο κλάδεμα ή πειθαρχία έχεις βιώσει, ακόμα κι αν κατανοείς την αλήθεια, τολμάς να πεις ότι είσαι η αλήθεια; Τολμάς να πεις ότι είσαι η πηγή της αλήθειας; Κάποιοι λένε το εξής: «Ξέρω απέξω όλες τις πασίγνωστες ομιλίες και τα εδάφια στο βιβλίο “Ο Λόγος Ενσαρκώνεται”. Δεν χρειάζεται να βασίζομαι στον Θεό ούτε να στρέφομαι σ’ Αυτόν. Όταν έρθει η ώρα, θα αρκεί απλώς να βασιστώ σ’ αυτά τα λόγια του Θεού». Τα λόγια που έχεις απομνημονεύσει είναι στατικά, όμως τα περιβάλλοντα που αντιμετωπίζεις —όπως επίσης και οι καταστάσεις σου— είναι δυναμικά. Είσαι ικανός να ξεστομίζεις λόγια και δόγματα, αλλά δεν μπορείς να κάνεις τίποτα με αυτά όταν σου συμβαίνει κάτι, πράγμα που αποδεικνύει ότι δεν κατανοείς την αλήθεια. Όσο καλά κι αν απαγγέλλεις λόγια και δόγματα, αυτό δεν σημαίνει ότι κατανοείς την αλήθεια, πόσο μάλλον ότι μπορείς να την κάνεις πράξη. Επομένως, εδώ υπάρχει ένα πολύ σημαντικό μάθημα. Και ποιο είναι αυτό; Οι άνθρωποι πρέπει να στρέφονται στον Θεό στα πάντα, και αν το κάνουν, μπορούν να βασίζονται σ’ Αυτόν. Μόνο αν βασίζονται στον Θεό θα έχουν ένα μονοπάτι να ακολουθήσουν και θα αποκτήσουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Διαφορετικά, μπορεί να κάνεις κάτι σωστά, χωρίς να παραβιάσεις την αλήθεια, αλλά, εάν δεν βασίζεσαι στον Θεό, τότε αυτά που κάνεις δεν είναι παρά καλές πράξεις και δεν μπορούν να ικανοποιήσουν τον Θεό. Οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια πολύ ρηχά, και γι’ αυτό έχουν την τάση να ακολουθούν κανονισμούς και να κολλάνε σε λόγια και δόγματα χρησιμοποιώντας την ίδια αλήθεια όταν έρχονται αντιμέτωποι με διάφορες καταστάσεις. Πιθανόν να ολοκληρώσουν πολλά πράγματα σε γενική συμφωνία με τις αλήθεια-αρχές, αλλά σ’ αυτά δεν βλέπει κανείς την καθοδήγηση του Θεού ούτε και το έργο του Αγίου Πνεύματος. Υπάρχει ένα σοβαρό πρόβλημα εδώ. Οι άνθρωποι κάνουν πολλά πράγματα στηριζόμενοι στην εμπειρία τους και στους κανονισμούς που κατανοούν, καθώς και σε κάποιες ανθρώπινες φαντασιοπληξίες. Είναι δύσκολο να προσευχηθεί κανείς αληθινά προς τον Θεό, να στραφεί αληθινά και να βασιστεί σ’ Αυτόν σε όλα όσα κάνει. Ακόμη και αν κάποιος κατανοεί τις προθέσεις του Θεού, είναι δύσκολο να καταφέρει να ενεργεί σαν να τον καθοδηγεί Εκείνος, σύμφωνα με τις αλήθεια-αρχές. Γι’ αυτό λέω ότι η μεγαλύτερη σοφία είναι να προστρέχει κανείς στον Θεό και να βασίζεσαι σ’ Αυτόν για τα πάντα.

Πώς μπορούν οι άνθρωποι να κάνουν πράξη το να στρέφονται και να βασίζονται στον Θεό για τα πάντα; Κάποιοι λένε: «Είμαι νέος, έχω μικρό ανάστημα και πιστεύω στον Θεό λίγο καιρό μόνο. Δεν ξέρω πώς να κάνω πράξη το να στρέφομαι και να βασίζομαι στον Θεό όταν συμβαίνει κάτι». Είναι πρόβλημα αυτό; Υπάρχουν πολλές δυσκολίες στην πίστη στον Θεό, και πρέπει να περάσεις από πολλά δεινά, πολλές δοκιμασίες και πολλά βάσανα. Όλα αυτά τα πράγματα απαιτούν να στρέφεσαι και να βασίζεσαι στον Θεό για να ξεπεράσεις τις δύσκολες στιγμές. Αν δεν μπορείς να κάνεις πράξη το να στρέφεσαι και να βασίζεσαι στον Θεό, δεν θα μπορέσεις να ξεπεράσεις τις δυσκολίες ούτε θα μπορέσεις να Τον ακολουθήσεις. Το να στρέφεσαι και να βασίζεσαι στον Θεό δεν είναι κενό δόγμα ούτε επαναλαμβανόμενη φράση για την πίστη σ’ Αυτόν. Αντίθετα, είναι μια βασική αλήθεια, μια αλήθεια που πρέπει να έχεις για να πιστεύεις στον Θεό και να Τον ακολουθείς. Μερικοί λένε το εξής: «Το να στρέφεσαι και να βασίζεσαι στον Θεό ισχύει μόνο όταν συμβαίνει ένα σημαντικό γεγονός. Για παράδειγμα, μόνο όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με δεινά, δοκιμασίες, συλλήψεις και διώξεις, όταν αντιμετωπίζεις δυσκολίες στα καθήκοντά σου ή όταν σε κλαδεύουν, χρειάζεται να στρέφεσαι και να βασίζεσαι στον Θεό. Δεν χρειάζεται να στρέφεσαι και να βασίζεσαι στον Θεό για τα ασήμαντα ζητήματα της προσωπικής ζωής, διότι ο Θεός δεν ενδιαφέρεται γι’ αυτά». Είναι σωστή αυτή η δήλωση; Σίγουρα δεν είναι σωστή. Υπάρχει μια απόκλιση εδώ. Ναι μεν είναι απαραίτητο να στρέφεται κανείς στον Θεό σε σημαντικά ζητήματα, αλλά μπορείς να χειριστείς τα ασήμαντα πράγματα και τα μικρά ζητήματα της ζωής χωρίς αρχές; Σε θέματα όπως τα ρούχα και το φαγητό, μπορείς να ενεργείς χωρίς αρχές; Σίγουρα όχι. Στις αλληλεπιδράσεις σου με τους ανθρώπους και τα ζητήματα; Σίγουρα όχι. Ακόμη και στην καθημερινή ζωή και στα ασήμαντα ζητήματα, πρέπει τουλάχιστον να έχεις αρχές για να μπορέσεις να βιώσεις μια ανθρώπινη ομοιότητα. Όσα προβλήματα αφορούν αρχές αφορούν την αλήθεια. Μπορούν οι άνθρωποι να τα λύσουν μόνοι τους; Φυσικά και όχι. Έτσι, πρέπει να στρέφεστε και να βασίζεστε στον Θεό. Μόνο όταν αποκτήσετε τη διαφώτιση του Θεού και κατανοήσετε την αλήθεια, μπορούν να λυθούν αυτά τα ασήμαντα προβλήματα. Πιστεύετε ότι λύνονται αυτά τα ζητήματα που αφορούν αρχές χωρίς να στραφείτε και να βασιστείτε στον Θεό; Σίγουρα όχι εύκολα. Μπορούμε να πούμε ότι οι άνθρωποι πρέπει να στρέφονται και να βασίζονται στον Θεό για όλα όσα δεν μπορούν να διακρίνουν καθαρά και για τα οποία πρέπει να αναζητήσουν την αλήθεια. Για κάθε πρόβλημα που πρέπει να επιλυθεί με την αλήθεια, όσο μεγάλο ή μικρό κι αν είναι, πρέπει να στραφεί κανείς στον Θεό και να βασιστεί σ’ Αυτόν. Αυτό είναι αναγκαίο. Ακόμη κι αν οι άνθρωποι κατανοούν την αλήθεια και μπορούν να επιλύσουν προβλήματα μόνοι τους, το κάνουν περιορισμένα και επιφανειακά. Χωρίς να στραφούν και να βασιστούν στον Θεό, η είσοδός τους δεν μπορεί ποτέ να είναι πολύ βαθιά. Για παράδειγμα, αν είσαι άρρωστος σήμερα και αυτό επηρεάζει την εκτέλεση του καθήκοντός σου, πρέπει να προσευχηθείς για το θέμα αυτό ως εξής: «Θεέ μου, δεν αισθάνομαι καλά σήμερα, δεν μπορώ να φάω και αυτό επηρεάζει την εκτέλεση του καθήκοντός μου. Πρέπει να εξετάσω τον εαυτό μου. Ποιος είναι ο πραγματικός λόγος για τον οποίο είμαι άρρωστος; Με πειθαρχεί ο Θεός επειδή δεν είμαι πιστός στο καθήκον μου; Θεέ μου, Σου ζητώ να με διαφωτίσεις και να με καθοδηγήσεις». Έτσι πρέπει να επικαλεστείς τον Θεό. Αυτό σημαίνει να στρέφεσαι σ’ Αυτόν. Παρ’ όλ’ αυτά, δεν γίνεται μόνο να ακολουθείς τις τυπικότητες και να τηρείς τους κανονισμούς. Αν δεν επιδιώκεις την αλήθεια για να επιλύσεις τα προβλήματα, θα προκαλείς καθυστερήσεις. Αφού προσευχηθείς στον Θεό και στραφείς προς Αυτόν, θα πρέπει να συνεχίσεις να ζεις τη ζωή σου όπως πρέπει, χωρίς να καθυστερείς το καθήκον που πρέπει να εκπληρώσεις. Αν είσαι άρρωστος, θα πρέπει να πας στον γιατρό· αυτό είναι το σωστό. Ταυτόχρονα, πρέπει να προσεύχεσαι, να κάνεις αυτοκριτική και να αναζητάς την αλήθεια, για να επιλύσεις το πρόβλημα. Μόνο αυτή η άσκηση είναι πέρα για πέρα σωστή. Αν οι άνθρωποι ξέρουν πώς να κάνουν σωστά ορισμένα πράγματα, τότε πρέπει να τα κάνουν. Έτσι πρέπει να συνεργάζονται. Ωστόσο, το κατά πόσον σ’ αυτά τα θέματα γίνεται να επιτευχθεί πλήρως το επιθυμητό αποτέλεσμα και ο στόχος εξαρτάται από το αν στρέφεται κανείς στον Θεό και βασίζεται σ’ Αυτόν. Όταν οι άνθρωποι έχουν προβλήματα τα οποία δεν μπορούν να διακρίνουν καθαρά ούτε να τα χειριστούν καλά από μόνοι τους, πρέπει να στρέφονται προς τον Θεό ακόμη περισσότερο και να αναζητούν την αλήθεια για να τα επιλύσουν. Αυτήν την ικανότητα θα πρέπει να διαθέτουν όσοι έχουν κανονική ανθρώπινη φύση. Υπάρχουν πολλά διδάγματα που μπορεί κανείς να πάρει αν στραφεί στον Θεό. Συγκεκριμένα, μπορεί να λάβεις τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος και να βρεις μια οδό, ή αν έρθει πάνω σου ο λόγος του Θεού, θα ξέρεις πώς να συνεργαστείς. Ίσως πάλι, ο Θεός να οργανώσει κάποιες καταστάσεις για να πάρεις μαθήματα, τα οποία περιέχουν την καλή θέληση του Θεού. Αν στραφείς στον Θεό, θα δεις την καθοδήγηση και την ηγεσία Του, και αυτά θα σε βοηθήσουν να πάρεις πολλά μαθήματα και να Τον κατανοήσεις καλύτερα. Αυτό είναι το αποτέλεσμα που επιτυγχάνεται όταν στρέφεται κανείς στον Θεό. Επομένως, αυτό είναι ένα μάθημα που πρέπει να διδάσκονται συχνά όσοι ακολουθούν τον Θεό, και είναι κάτι που δεν θα πάψουν ποτέ να βιώνουν κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Πολλοί έχουν υπερβολικά ρηχή εμπειρία και δεν βλέπουν τις ενέργειες του Θεού, οπότε σκέφτονται το εξής: «Πολλά μικροπράγματα μπορώ να τα κάνω μόνος μου και δεν χρειάζεται να στραφώ προς τον Θεό». Αυτό είναι λάθος. Μερικά μικροπράγματα οδηγούν σε μεγάλα, και οι προθέσεις του Θεού είναι κρυμμένες σε μικροπράγματα. Πολλοί άνθρωποι αγνοούν τα μικροπράγματα, με αποτέλεσμα να έχουν μεγάλες αποτυχίες εξαιτίας των μικρών ζητημάτων. Όσοι έχουν πραγματικά θεοφοβούμενη καρδιά, θα στραφούν προς τον Θεό, θα προσευχηθούν σ’ Αυτόν και θα Του εμπιστευτούν τα πάντα, τόσο στα μεγάλα όσο και στα μικρά ζητήματα. Στη συνέχεια, θα δουν πώς θα τους οδηγήσει και θα τους καθοδηγήσει Εκείνος. Μόλις αποκτήσεις μια τέτοια εμπειρία, θα μπορείς να στρέφεσαι στον Θεό για τα πάντα, και όσο περισσότερο το βιώνεις αυτό, τόσο περισσότερο θα το θεωρείς αυτό πολύ πρακτικό. Όταν στρέφεσαι στον Θεό για ένα θέμα, είναι πιθανό να μη σου δώσει ένα συναίσθημα, ένα σαφές νόημα ή, πολύ περισσότερο, σαφείς οδηγίες, αλλά θα σε κάνει να καταλάβεις μια ιδέα που έχει ακριβή σχέση με το θέμα. Έτσι, ο Θεός σε καθοδηγεί με διαφορετική μέθοδο και σου δίνει μια οδό. Αν μπορέσεις να το διαισθανθείς και να το καταλάβεις αυτό, θα ωφεληθείς. Μπορεί να μην καταλάβεις τίποτα εκείνη τη στιγμή, αλλά πρέπει να συνεχίσεις να προσεύχεσαι και να στρέφεσαι στον Θεό. Δεν υπάρχει τίποτα κακό σ’ αυτό και αργά ή γρήγορα θα διαφωτιστείς. Το να ασκείσαι με αυτόν τον τρόπο δεν σημαίνει να τηρείς κανονισμούς. Αντίθετα, έτσι ικανοποιούν οι άνθρωποι τις πνευματικές τους ανάγκες και έτσι πρέπει να ασκούνται. Μπορεί να μη λαμβάνεις διαφώτιση και καθοδήγηση κάθε φορά που προσεύχεσαι στον Θεό και στρέφεσαι σ’ Αυτόν. Όμως, οι άνθρωποι πρέπει να ασκούνται έτσι, και αν θέλουν να κατανοήσουν την αλήθεια, πρέπει να ασκούνται με αυτόν τον τρόπο. Αυτή είναι η κανονική κατάσταση της ζωής και του πνεύματος, και μόνο έτσι μπορούν οι άνθρωποι να διατηρήσουν μια κανονική σχέση με τον Θεό, ώστε η καρδιά τους να είναι κοντά σ’ Αυτόν. Επομένως, θα έλεγε κανείς ότι όταν στρέφεται κανείς στον Θεό αλληλεπιδρά κανονικά μαζί Του στην καρδιά του. Ανεξάρτητα από το αν μπορείς να λάβεις τη διαφώτιση και την καθοδήγηση του Θεού, πρέπει να προσεύχεσαι σ’ Αυτόν και να στρέφεσαι σ’ Αυτόν για τα πάντα. Αυτός είναι, επίσης, ο αναπόφευκτος τρόπος να ζεις ενώπιον του Θεού. Όταν οι άνθρωποι πιστεύουν στον Θεό και Τον ακολουθούν, θα πρέπει να έχουν τη νοοτροπία να στρέφονται πάντα σ’ Αυτόν. Αυτή είναι η νοοτροπία που θα πρέπει να έχουν οι άνθρωποι με κανονική ανθρώπινη φύση. Μερικές φορές, το να στρέφεται κανείς στον Θεό δεν σημαίνει να Του ζητάει να κάνει κάτι με συγκεκριμένα λόγια ή να Του ζητάει συγκεκριμένη καθοδήγηση ή προστασία. Αντιθέτως, σημαίνει ότι όταν οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν κάποιο πρόβλημα, μπορούν να Τον επικαλούνται ειλικρινά. Και τι κάνει, λοιπόν, ο Θεός όταν Τον επικαλούνται οι άνθρωποι; Όταν κάποιος συγκινείται στην καρδιά και κάνει αυτήν τη σκέψη: «Ω, Θεέ μου, δεν μπορώ να το κάνω αυτό μόνος μου, δεν ξέρω πώς να το κάνω και νιώθω αδύναμος και αρνητικός…», όταν αυτή η σκέψη γεννιέται μέσα του, ο Θεός δεν το γνωρίζει; Όταν γεννιέται αυτή η σκέψη στους ανθρώπους, είναι οι καρδιές τους ειλικρινείς; Όταν Τον επικαλούνται ειλικρινά μ’ αυτόν τον τρόπο, συναινεί Αυτός να τους βοηθήσει; Παρά το γεγονός ότι μπορεί να μην έχουν πει λέξη, επιδεικνύουν ειλικρίνεια κι έτσι ο Θεός συναινεί να τους βοηθήσει. Όταν κάποιος αντιμετωπίζει μια ιδιαίτερα μεγάλη δυσκολία, όταν δεν έχει σε ποιον να στραφεί και νιώθει αβοήθητος, εναποθέτει τη μοναδική του ελπίδα στον Θεό. Πώς προσεύχεται; Ποια είναι η νοητική του κατάσταση; Είναι ειλικρινής; Έχει κάποια νοθευμένη σκέψη εκείνη τη στιγμή; Μόνον όταν εμπιστεύεσαι τον Θεό σαν να ήταν η τελευταία σου ελπίδα, και ελπίζεις να σε βοηθήσει, είναι η καρδιά σου ειλικρινής. Παρόλο που μπορεί να μην είπες πολλά, η καρδιά σου έχει ήδη ξεσηκωθεί. Δηλαδή, δίνεις την ειλικρινή καρδιά σου στον Θεό και Αυτός ακούει. Όταν ο Θεός ακούσει και δει τις δυσκολίες σου, θα σε διαφωτίσει, θα σε καθοδηγήσει και θα σε βοηθήσει. Πότε είναι η καρδιά του ανθρώπου πιο ειλικρινής από ποτέ; Είναι πιο ειλικρινής αν, όταν δεν υπάρχει διέξοδος, ο άνθρωπος στρέφεται στον Θεό. Το πιο σημαντικό πράγμα που πρέπει να διαθέτει κανείς όταν στρέφεται στον Θεό είναι μια ειλικρινής καρδιά. Πρέπει να βρίσκεσαι σε μια κατάσταση όπου έχεις πραγματικά ανάγκη τον Θεό. Δηλαδή, οι άνθρωποι πρέπει να έχουν τουλάχιστον ειλικρινή καρδιά και όχι επιπόλαιη· δεν πρέπει να κουνάνε μόνο τα χείλη τους χωρίς να συγκινείται η καρδιά τους. Αν απλώς λες τα τυπικά προς τον Θεό, αλλά δεν συγκινείται η καρδιά σου, και αυτό που εννοείς είναι: «Έχω ήδη κάνει τα δικά μου σχέδια και, Θεέ μου, απλώς Σε ενημερώνω. Θα τα υλοποιήσω είτε συμφωνείς είτε όχι. Κάνω απλώς τα τυπικά», τότε υπάρχει πρόβλημα. Εξαπατάς τον Θεό και παίζεις μαζί Του, και εκφράζεις, επίσης, ασέβεια προς Αυτόν. Πώς θα σου φερθεί ο Θεός μετά από αυτό; Θα σε αγνοήσει, θα σε παραμερίσει, και θα ταπεινωθείς εντελώς. Αν δεν αναζητάς ενεργά τον Θεό και δεν καταβάλλεις προσπάθεια για την αλήθεια, θα αποκλειστείς.

«Ο Λόγος», τόμ. 3: «Οι συνομιλίες του Χριστού των Εσχάτων Ημερών», Η πίστη στον Θεό πρέπει να ξεκινά από τη διάκριση των κακών τάσεων του κόσμου