Συνέχεια από το έβδομο μέρος

Ο Ιώβ περνάει το τελευταίο ήμισυ της ζωής του εν μέσω των ευλογιών του Θεού

Αν και οι ευλογίες Του εκείνη την εποχή περιορίζονταν μόνο στα πρόβατα, τα βόδια, τις καμήλες, τα υλικά αγαθά και ούτω καθεξής, οι ευλογίες που ο Θεός θέλησε να δώσει στον Ιώβ από την καρδιά Του ήταν πολύ περισσότερες από αυτές. Εκείνον τον καιρό, καταγράφηκαν ποιες αιώνιες υποσχέσεις θέλησε να δώσει ο Θεός στον Ιώβ; Στις ευλογίες Του προς τον Ιώβ, ο Θεός δεν ανέφερε ούτε άγγιξε το θέμα του τέλους του και, ανεξάρτητα από το ποια σημασία ή θέση έλαβε ο Ιώβ στην καρδιά του Θεού, εν κατακλείδι, ο Θεός ήταν επιλεκτικός όσον αφορά τις ευλογίες Του. Ο Θεός δεν ανακοίνωσε το τέλος του Ιώβ. Τι σημαίνει αυτό; Εκείνη τη στιγμή, όταν το σχέδιο του Θεού δεν είχε ακόμη φτάσει στο σημείο της διακήρυξης του τέλους του ανθρώπου, το σχέδιο δεν είχε ακόμη εισέλθει στο τελικό στάδιο του έργου Του, ο Θεός δεν αναφέρθηκε στο τέλος, δίνοντας απλώς υλικές ευλογίες στον άνθρωπο. Αυτό σημαίνει ότι το δεύτερο ήμισυ της ζωής του ο Ιώβ το πέρασε εν μέσω των ευλογιών του Θεού, κάτι που τον διαφοροποιούσε από τους άλλους ανθρώπους —αλλά όπως οι άλλοι, γέρασε κι αυτός και όπως κάθε φυσιολογικός άνθρωπος, ήρθε η μέρα που αποχαιρέτισε τα εγκόσμια. Έτσι, καταγράφεται ότι «και ετελεύτησεν ο Ιώβ, γέρων και πλήρης ημερών» (Ιώβ 42:17). Ποια είναι η σημασία της φράσης «ετελεύτησεν πλήρης ημερών» εδώ; Την εποχή που ο Θεός διακήρυττε το τέλος των ανθρώπων, ο Θεός έθεσε ένα προσδόκιμο ζωής για τον Ιώβ και, όταν ο καιρός είχε έρθει, επέτρεψε στον Ιώβ να αναχωρήσει με φυσικό τρόπο από αυτόν τον κόσμο. Από τη δεύτερη ευλογία του Ιώβ μέχρι τον θάνατό του, ο Θεός δεν πρόσθεσε άλλα δεινά. Για τον Θεό, ο θάνατος του Ιώβ ήταν φυσικός, και επίσης αναγκαίος, ήταν κάτι πολύ φυσιολογικό, και δεν συνιστούσε κρίση ούτε καταδίκη. Ενόσω ήταν ζωντανός, ο Ιώβ λάτρευε και σεβόταν τον Θεό. Όσον αφορά το είδος του τέλους που είχε μετά τον θάνατό του, ο Θεός δεν είπε τίποτα, ούτε έκανε κανένα σχόλιο επ’ αυτού. Ο Θεός είναι συνετός σε ό,τι λέει και κάνει, και το περιεχόμενο και οι αρχές των λόγων και των πράξεών Του συνάδουν με το στάδιο του έργου Του και την περίοδο κατά την οποία εργάζεται. Τι είδους τέλος είχε κάποιος όπως ο Ιώβ στην καρδιά του Θεού; Είχε καταλήξει σε κάποια απόφαση ο Θεός στην καρδιά Του; Φυσικά! Αυτό όμως δεν το γνώριζε ο άνθρωπος. Ο Θεός δεν ήθελε, ούτε είχε καμία πρόθεση να το πει στον άνθρωπο. Συνεπώς, εκ πρώτης όψεως, ο Ιώβ πέθανε πλήρης ημερών, και αυτή ήταν η ζωή του Ιώβ.

Το τίμημα που βίωσε ο Ιώβ κατά τη διάρκεια της ζωής του

Άξιζε άραγε η ζωή που έζησε ο Ιώβ; Ποια ήταν η αξία της; Γιατί λέγεται ότι έζησε μια ζωή που άξιζε; Ποια ήταν η αξία του για τον άνθρωπο; Από την σκοπιά του ανθρώπου, αντιπροσώπευε την ανθρωπότητα, την οποία ο Θεός επιθυμεί να σώσει, εφόσον έγινε ηχηρός μάρτυρας του Θεού ενώπιον του Σατανά και των ανθρώπων του κόσμου. Ο ίδιος εκπλήρωσε το καθήκον που όφειλε να εκπληρώσει ένα πλάσμα του Θεού και έγινε παράδειγμα και έπαιξε τον ρόλο του πρότυπου για όλους όσoυς ο Θεός επιθυμεί να σώσει, επιτρέποντας στους ανθρώπους να δουν ότι είναι απολύτως δυνατό να θριαμβεύσουν κατά του Σατανά βασιζόμενοι στον Θεό. Και ποια ήταν η αξία του για τον Θεό; Για τον Θεό, η αξία της ζωής του Ιώβ έγκειτο στην ικανότητά του να σέβεται τον Θεό, να λατρεύει τον Θεό, να μαρτυρεί για τα έργα του Θεού και να δοξολογεί τα έργα του Θεού, προσφέροντας στον Θεό παρηγοριά και ευχαρίστηση. Για τον Θεό, η αξία της ζωής του Ιώβ έγκειτο επίσης στον τρόπο που πριν από τον θάνατό του ο Ιώβ βίωσε τις δοκιμασίες και θριάμβευσε κατά του Σατανά και έγινε ηχηρός μάρτυρας του Θεού ενώπιον του Σατανά και των ανθρώπων του κόσμου, δοξάζοντας τον Θεό στην ανθρωπότητα, παρηγορώντας την καρδιά του Θεού και επιτρέποντας στην ανυπόμονη καρδιά του Θεού να δει ένα αποτέλεσμα και να δει την ελπίδα. Η μαρτυρία του δημιούργησε προηγούμενο όσον αφορά την ικανότητα να παραμένει κανείς σταθερός στη μαρτυρία του προς τον Θεό, και όσον αφορά την ταπείνωση του Σατανά για λογαριασμό του Θεού στο έργο του Θεού για τη διαχείριση της ανθρωπότητας. Δεν είναι αυτή η αξία της ζωής του Ιώβ; Ο Ιώβ έφερε παρηγοριά στην καρδιά του Θεού, έδωσε στον Θεό μια πρόγευση της χαράς του να δοξάζεται και παρείχε μια θαυμάσια αρχή για το σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Και από αυτό το σημείο και στο εξής, το όνομα του Ιώβ έγινε σύμβολο της δόξας του Θεού και σημείο του θριάμβου της ανθρωπότητας κατά του Σατανά. Αυτά που βίωσε ο Ιώβ κατά τη διάρκεια της ζωής του και ο αξιοσημείωτος θρίαμβος του κατά του Σατανά θα χαίρουν πάντα της αγάπης του Θεού, και η τελειότητα, η ακεραιότητά του και ο σεβασμός του για τον Θεό θα τυγχάνουν σεβασμού και μίμησης από τις επόμενες γενιές. Ο Θεός θα αγαπά πάντα τον Ιώβ σαν ένα άψογο, λαμπερό μαργαριτάρι, και γι’ αυτό αξίζει την απεριόριστη εκτίμηση του ανθρώπου!

Στη συνέχεια, ας δούμε το έργο του Θεού κατά την Εποχή του Νόμου.

Δ. Οι κανονισμοί της Εποχής του Νόμου

Οι Δέκα Εντολές

Οι αρχές της ανέγερσης των θυσιαστηρίων

Κανονισμοί για τη μεταχείριση των δούλων

Κανονισμοί για κλοπή και αποζημίωση

Τήρηση του Σαββατικού έτους και των τριών εορτών

Κανονισμοί για την ημέρα του Σαββάτου

Κανονισμοί των προσφορών

Ολοκαυτώματα

Προσφορές σιτηρών

Ειρηνικές προσφορές

Προσφορές περί αμαρτίας

Προσφορές περί ανομίας

Κανονισμοί προσφορών από ιερείς (ο Ααρών και οι γιοι του διατάσσονται να συμμορφωθούν)

Ολοκαυτώματα από ιερείς

Προσφορές σιτηρών από ιερείς

Προσφορές περί αμαρτίας από ιερείς

Προσφορές περί ανομίας από ιερείς

Ειρηνικές προσφορές από ιερείς

Κανονισμοί για τη βρώση των προσφορών από ιερείς

Καθαρά και ακάθαρτα ζώα (όσα είναι κατάλληλα και όσα είναι ακατάλληλα προς κατανάλωση)

Κανονισμοί για τον καθαρισμό των γυναικών μετά τον τοκετό

Κανόνες για την εξέταση της λέπρας

Κανονισμοί για όσους έχουν ιαθεί από λέπρα

Κανονισμοί για την κάθαρση μολυσμένων σπιτιών

Κανονισμοί για όσους υποφέρουν από μη φυσιολογικές εκκρίσεις

Η ημέρα της εξιλέωσης που πρέπει να τηρείται άπαξ ετησίως

Κανόνες για τη σφαγή βοοειδών και προβάτων

Η απαγόρευση απεχθών πρακτικών των Εθνών (αιμομιξία, και ούτω καθεξής)

Κανονισμοί που πρέπει να τηρεί ο λαός («Άγιοι θέλετε είσθαι· διότι άγιος είμαι εγώ Ιεχωβά ο Θεός σας»)

Η εκτέλεση όσων θυσιάζουν τα παιδιά τους στον Μολώχ

Κανονισμοί για την τιμωρία του εγκλήματος της μοιχείας

Κανόνες που θα πρέπει να τηρούνται από τους ιερείς (κανόνες για την καθημερινή συμπεριφορά τους, κανόνες για την κατανάλωση των αγίων πραγμάτων, κανόνες για την προσφορά θυσιών και ούτω καθεξής)

Εορτές που πρέπει να τηρούνται (ημέρα του Σαββάτου, Πάσχα, Πεντηκοστή, ημέρα του Εξιλασμού και ούτω καθεξής)

Λοιποί Κανονισμοί (η καύση των λύχνων, το Ιωβηλαίο έτος, η εξαγορά της γης, τάματα, η προσφορά της δεκάτης και ούτω καθεξής)

Οι κανόνες της Εποχής του Νόμου είναι η πραγματική απόδειξη της καθοδήγησης όλης της ανθρωπότητας από τον Θεό

Συνεπώς, έχετε διαβάσει αυτούς τους κανονισμούς και τις αρχές της Εποχής του Νόμου, σωστά; Καλύπτουν αυτοί οι κανονισμοί ένα ευρύ φάσμα; Κατ’ αρχάς, καλύπτουν τις Δέκα Εντολές, κατόπιν είναι οι κανονισμοί για την ανέγερση θυσιαστηρίων κ.ο.κ. Στη συνέχεια, είναι οι κανονισμοί για την τήρηση του Σαββάτου και των τριών εορτών, και μετά είναι οι κανονισμοί για τις προσφορές. Είδατε πόσα είδη προσφορών υπάρχουν; Υπάρχουν ολοκαυτώματα, προσφορές σιτηρών, ειρηνικές προσφορές, προσφορές περί αμαρτίας κ.ο.κ. Τις οποίες ακολουθούν οι κανονισμοί για τις προσφορές των ιερέων, συμπεριλαμβανομένων των ολοκαυτωμάτων και των προσφορών σιτηρών από ιερείς, και άλλου είδους προσφορών. Ο όγδοος κανονισμός αφορά την κατανάλωση προσφορών από ιερείς. Και στη συνέχεια υπάρχουν κανονισμοί που πρέπει να τηρούνται κατά τη διάρκεια της ζωής των ανθρώπων. Υπάρχουν διατάξεις για πολλές πτυχές της ζωής των ανθρώπων, όπως κανονισμοί για το τι μπορούν ή δεν μπορούν να φάνε, για την κάθαρση των γυναικών μετά τον τοκετό και για όσους έχουν ιαθεί από τη λέπρα. Σε αυτούς τους κανονισμούς, ο Θεός μιλάει μέχρι και για ασθένειες, και υπάρχουν ακόμη και κανόνες για τη σφαγή προβάτων και βοοειδών και ούτω καθεξής. Τα πρόβατα και τα βοοειδή δημιουργήθηκαν από τον Θεό και θα έπρεπε να τα σφαγιάζεις όπως σου λέει ο Θεός. Υπάρχει, χωρίς αμφιβολία, λογική στα λόγια του Θεού, είναι αναμφίβολα σωστό να ενεργείς όπως διακηρύσσει ο Θεός, και σίγουρα ωφέλιμο για τους ανθρώπους! Υπάρχουν επίσης εορτές και κανόνες που πρέπει να τηρούνται, όπως η ημέρα του Σαββάτου, το Πάσχα και άλλες —ο Θεός μίλησε για όλα αυτά. Ας ρίξουμε μια ματιά στις τελευταίες: λοιποί κανονισμοί —η καύση των λύχνων, το Ιωβηλαίο έτος, η εξαγορά της γης, τα τάματα, η προσφορά της δεκάτης και ούτω καθεξής. Καλύπτουν αυτοί οι κανονισμοί ένα ευρύ φάσμα; Το πρώτο πράγμα για το οποίο πρέπει να μιλήσουμε είναι το ζήτημα των προσφορών των ανθρώπων, μετά υπάρχουν κανονισμοί όσον αφορά την κλοπή και την αποζημίωση, και η τήρηση της ημέρας του Σαββάτου… Αφορούν κάθε λεπτομέρεια της ζωής. Τουτέστιν, όταν ο Θεός ξεκίνησε το επίσημο έργο της διαχείρισης του σχεδίου Του, έθεσε πολλούς κανονισμούς που έπρεπε να ακολουθήσει ο άνθρωπος. Αυτοί οι κανονισμοί υπήρχαν για να επιτρέψουν στον άνθρωπο να ζήσει την κανονική ζωή του ανθρώπου στη γη, την κανονική ζωή του ανθρώπου που είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Θεό και την καθοδήγησή Του. Ο Θεός είπε πρώτα στον άνθρωπο πώς να κατασκευάζει θυσιαστήρια και πώς να τα διαμορφώνει. Κατόπιν, είπε στον άνθρωπο πώς να κάνει προσφορές και καθόρισε πώς έπρεπε να ζει ο άνθρωπος —πού έπρεπε να δίνει προσοχή στη ζωή, ποιους κανόνες έπρεπε να τηρεί, τι έπρεπε και τι δεν έπρεπε να κάνει. Αυτό που ο Θεός σχεδίαζε για τον άνθρωπο ήταν ολοκληρωμένο και με αυτά τα έθιμα, τους κανονισμούς και τις αρχές τυποποίησε τη συμπεριφορά των ανθρώπων, καθοδήγησε τη ζωή τους, καθοδήγησε τη μύησή τους στους νόμους του Θεού, τους οδήγησε να έρθουν ενώπιον του θυσιαστηρίου του Θεού, τους καθοδήγησε να διάγουν μια ζωή μεταξύ όσων είχε δημιουργήσει ο Θεός για τον άνθρωπο όπου υπήρχε τάξη, κανονικότητα και μέτρο. Ο Θεός χρησιμοποίησε για πρώτη φορά αυτούς τους απλούς κανονισμούς και τις αρχές για να θέσει όρια στον άνθρωπο, έτσι ώστε στη γη ο άνθρωπος να έχει μια κανονική ζωή λατρεύοντας τον Θεό, να έχει την κανονική ζωή του ανθρώπου. Αυτό είναι το συγκεκριμένο περιεχόμενο της έναρξης του σχεδίου διαχείρισής Του των έξι χιλιάδων ετών. Οι κανονισμοί και οι κανόνες περιλαμβάνουν ένα πολύ ευρύ περιεχόμενο, συνιστούν τις λεπτομέρειες της καθοδήγησης του Θεού για την ανθρωπότητα κατά την Εποχή του Νόμου, έπρεπε να τυγχάνουν της αποδοχής και της εκτίμησης των ανθρώπων που ήρθαν πριν από την Εποχή του Νόμου, συνιστούν καταγραφή του έργου που επιτέλεσε ο Θεός κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου και αποτελούν την πραγματική απόδειξη της ηγεσίας του Θεού και της καθοδήγησης του συνόλου της ανθρωπότητας.

Η ανθρωπότητα θα είναι για πάντα άρρηκτα συνδεδεμένη με τις διδασκαλίες και τις διατάξεις του Θεού

Σε αυτούς τους κανονισμούς, βλέπουμε ότι η στάση του Θεού απέναντι στο έργο Του, τη διοίκησή Του, και απέναντι στην ανθρωπότητα είναι σοβαρή, ευσυνείδητη, αυστηρή και υπεύθυνη. Επιτελεί το έργο που πρέπει να επιτελέσει ανάμεσα στους ανθρώπους σύμφωνα με τα στάδιά Του, χωρίς την παραμικρή απόκλιση, εκφράζοντας τα λόγια που πρέπει να εκφράσει προς την ανθρωπότητα χωρίς το παραμικρό σφάλμα ή παράλειψη, επιτρέποντας στον άνθρωπο να δει ότι είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την ηγεσία του Θεού και να του δείξει πόσο σημαντικά για την ανθρωπότητα είναι όσα κάνει και λέει ο Θεός. Ανεξάρτητα από το πώς θα είναι ο άνθρωπος στην επόμενη εποχή, εν συντομία, στις απαρχές —κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου— ο Θεός έκανε αυτά τα απλά πράγματα. Για τον Θεό, οι αντιλήψεις των ανθρώπων για τον Θεό, τον κόσμο και την ανθρωπότητα εκείνη την εποχή ήταν αφηρημένες και θολές και, παρόλο που είχαν μερικές συνειδητές ιδέες και προθέσεις, όλες ήταν ασαφείς και εσφαλμένες, οπότε οι άνθρωποι ήταν άρρηκτα συνδεδεμένοι με τις διδασκαλίες και τις διατάξεις του Θεού για αυτούς. Οι πρώτοι άνθρωποι δεν γνώριζαν τίποτα, οπότε ο Θεός έπρεπε να αρχίσει να διδάσκει τον άνθρωπο τις πιο επιφανειακές και βασικές αρχές για επιβίωση και τις αναγκαίες ρυθμίσεις για τη ζωή, να διαποτίζει την καρδιά του ανθρώπου σταδιακά με αυτά τα πράγματα και να επιτρέπει στον άνθρωπο να κατανοεί σταδιακά τον Θεό, να εκτιμά και να κατανοεί σταδιακά την ηγεσία του Θεού και μια βασική έννοια της σχέσης μεταξύ ανθρώπου και Θεού, μέσω αυτών των κανονισμών, και μέσω αυτών των κανόνων, οι οποίοι ήταν φτιαγμένοι από λέξεις. Αφού πέτυχε αυτό το αποτέλεσμα, μόνο τότε ήταν σε θέση ο Θεός να επιτελέσει, σιγά σιγά, το έργο που θα επιτελούσε αργότερα, οπότε αυτοί οι κανονισμοί και το έργο που επιτέλεσε ο Θεός κατά την Εποχή του Νόμου αποτελούν τον θεμέλιο λίθο του έργου Του για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, και το πρώτο στάδιο του έργου στο σχέδιο διαχείρισης του Θεού. Παρόλο που, πριν από το έργο της Εποχής του Νόμου, ο Θεός είχε μιλήσει στον Αδάμ, στην Εύα και στους απογόνους τους, αυτές οι εντολές και οι διδασκαλίες δεν ήταν τόσο συστηματικές ούτε συγκεκριμένες ώστε να δίδονται μία μία στον άνθρωπο και δεν καταγράφηκαν, ούτε έγιναν κανονισμοί. Αυτό συμβαίνει επειδή, εκείνον τον καιρό, το σχέδιο του Θεού δεν είχε προχωρήσει τόσο πολύ. Μόνο όταν ο Θεός θα είχε οδηγήσει τον άνθρωπο σε αυτό το στάδιο θα μπορούσε να ξεκινήσει να εκφράζει αυτούς τους κανονισμούς της Εποχής του Νόμου και να αρχίσει να κάνει τον άνθρωπο να τους τηρεί. Ήταν μια αναγκαία διαδικασία και το αποτέλεσμα ήταν αναπόφευκτο. Αυτά τα απλά έθιμα και οι κανονισμοί δείχνουν στον άνθρωπο τα στάδια του έργου διαχείρισης του Θεού και τη σοφία του Θεού που αποκαλύφθηκε στο σχέδιο διαχείρισής Του. Ο Θεός ξέρει τι περιεχόμενο και ποια μέσα να χρησιμοποιήσει για να ξεκινήσει, και ποια μέσα να συνεχίσει να χρησιμοποιεί μέχρι τέλους, ώστε να μπορέσει να κερδίσει μια ομάδα ανθρώπων που θα γίνουν μάρτυρές Του, να κερδίσει μια ομάδα ανθρώπων που θα έχουν τις ίδιες απόψεις μ’ Αυτόν. Γνωρίζει τι έχει μέσα του ο άνθρωπος και γνωρίζει τι λείπει στον άνθρωπο, γνωρίζει τι πρέπει να του παρέχει και πώς θα πρέπει να καθοδηγήσει τον άνθρωπο, και γνωρίζει, επίσης, τι θα πρέπει και τι δεν θα πρέπει να κάνει ο άνθρωπος. Ο άνθρωπος είναι σαν μαριονέτα: παρόλο που δεν είχε κατανοήσει το θέλημα του Θεού, δεν είχε επιλογή παρά να καθοδηγηθεί από το έργο διαχείρισης του Θεού, σταδιακά, μέχρι σήμερα. Δεν υπήρχε καμία ασάφεια στην καρδιά του Θεού για το τι έπρεπε να κάνει. Στην καρδιά Του υπήρχε ένα πολύ σαφές και ζωντανό σχέδιο και διεξήγαγε το έργο που ο ίδιος επιθυμούσε να επιτελέσει σύμφωνα με τα στάδια και το σχέδιό Του, προχωρώντας από την επιφάνεια στο βάθος. Παρόλο που δεν είχε υποδείξει το έργο που επρόκειτο να επιτελέσει αργότερα, το μετέπειτα έργο Του συνέχισε να διεξάγεται και να προχωρεί σε αυστηρή συμφωνία με το σχέδιό Του, το οποίο είναι μια εκδήλωση αυτού που έχει και είναι ο Θεός, και είναι επίσης η εξουσία του Θεού. Ανεξάρτητα από το ποιο στάδιο του σχεδίου διαχείρισής Του επιτελεί, η διάθεσή και η υπόστασή Του αντιπροσωπεύουν τον ίδιο. Αυτό είναι απολύτως αληθές. Ανεξάρτητα από την εποχή ή το στάδιο του έργου, το τι είδους ανθρώπους αγαπά ο Θεός, το τι είδους ανθρώπους αποστρέφεται, η διάθεσή Του και αυτό που έχει και είναι Αυτός δεν θα αλλάξουν ποτέ. Ακόμα κι αν αυτοί οι κανονισμοί και οι αρχές που ο Θεός καθιέρωσε κατά τη διάρκεια του έργου της Εποχής του Νόμου φαίνονται πολύ απλά και επιφανειακά στους ανθρώπους σήμερα, και παρόλο που είναι εύκολο να γίνουν κατανοητά και να επιτευχθούν, μέσα τους υπάρχει ακόμα η σοφία του Θεού και υπάρχει μάλιστα και η διάθεση του Θεού και αυτό που έχει και είναι Αυτός. Διότι μέσα σε αυτούς τους φαινομενικά απλούς κανονισμούς εκφράζεται η ευθύνη και η φροντίδα του Θεού απέναντι στην ανθρωπότητα και το εξαίρετο περιεχόμενο των σκέψεών Του, επιτρέποντας στον άνθρωπο να συνειδητοποιήσει πραγματικά το γεγονός ότι ο Θεός κυβερνάει τα πάντα και τα πάντα ελέγχονται από το χέρι Του. Ανεξάρτητα από το πόση γνώση διαθέτουν οι άνθρωποι, ή πόσες θεωρίες ή μυστήρια κατανοούν, για τον Θεό κανένα από αυτά δεν είναι ικανό να αντικαταστήσει την παροχή Του και την ηγεσία της ανθρωπότητας. Η ανθρωπότητα θα είναι για πάντα άρρηκτα συνδεδεμένη με την καθοδήγηση του Θεού και το προσωπικό έργο του Θεού. Αυτή είναι η άρρηκτη σχέση μεταξύ ανθρώπου και Θεού. Ανεξάρτητα από το αν ο Θεός σού δίνει μια εντολή ή έναν κανονισμό, ή σου παρέχει την αλήθεια για να κατανοήσεις το θέλημά Του, ανεξάρτητα από το τι κάνει, ο σκοπός του Θεού είναι να οδηγήσει τον άνθρωπο σε ένα όμορφο αύριο. Τα λόγια που εκφράζει ο Θεός και το έργο που επιτελεί είναι η αποκάλυψη μιας πτυχής της υπόστασής Του και είναι η αποκάλυψη μιας πτυχής της διάθεσης και της σοφίας Του, είναι ένα απαραίτητο βήμα του σχεδίου διαχείρισής Του. Αυτό δεν πρέπει να παραβλεφθεί! Το θέλημα του Θεού είναι σε ό,τι κι αν κάνει. Ο Θεός δεν φοβάται άστοχες παρατηρήσεις, ούτε φοβάται τις αντιλήψεις ή τις σκέψεις του ανθρώπου γι’ Αυτόν. Επιτελεί απλώς το έργο Του και συνεχίζει τη διαχείρισή Του, σύμφωνα με το σχέδιο διαχείρισής Του, χωρίς να τον εμποδίζει κανένας άνθρωπος, θέμα ή αντικείμενο.

Ωραία, εδώ τελειώσαμε για σήμερα. Θα τα πούμε την επόμενη φορά!

9 Νοεμβρίου 2013