Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου (Μέρος δεύτερο)

Όταν το έργο του Θεού φτάσει σε ένα συγκεκριμένο σημείο και η διαχείρισή Του φτάσει σε κάποιο σημείο, όλοι όσοι αποζητούν την καρδιά Του είναι όλοι ικανοί να εκπληρώσουν τις απαιτήσεις Του. Ο Θεός καθορίζει τις απαιτήσεις Του ως προς τον άνθρωπο σύμφωνα με τα δικά Του πρότυπα και σύμφωνα με όσα μπορεί να επιτύχει ο άνθρωπος. Ενώ μιλάει για τη διαχείρισή Του, δείχνει επίσης τον δρόμο για τον άνθρωπο και παρέχει στον άνθρωπο μια πορεία προς την επιβίωση. Η διαχείριση του Θεού και η πρακτική του ανθρώπου είναι και οι δύο στο ίδιο επίπεδο εργασίας και εκτελούνται ταυτόχρονα. Η συζήτηση για τη διαχείριση του Θεού άπτεται αλλαγών στη διάθεση του ανθρώπου και η συζήτηση γι’ αυτό που πρέπει να κάνει ο άνθρωπος και οι αλλαγές στη διάθεση του ανθρώπου άπτονται του έργου του Θεού. Δεν υπάρχει χρόνος κατά τον οποίο αυτά τα δύο μπορούν να διαχωριστούν. Η πράξη του ανθρώπου αλλάζει, βήμα-βήμα. Αυτό συμβαίνει επειδή οι απαιτήσεις του Θεού για τον άνθρωπο αλλάζουν κι αυτές και επειδή το έργο του Θεού αλλάζει και προοδεύει. Αν οι πράξεις του ανθρώπου παραμείνουν εγκλωβισμένες στο δόγμα, αυτό αποδεικνύει ότι στερείται του έργου και της καθοδήγησης του Θεού. Αν οι πράξεις του ανθρώπου δεν αλλάζουν ποτέ ή δεν πηγαίνουν βαθύτερα, τότε αυτό αποδεικνύει ότι οι πράξεις του ανθρώπου διεξάγονται σύμφωνα με τη βούληση του ανθρώπου και δεν είναι οι πράξεις η πρακτική της αλήθειας· αν ο άνθρωπος δεν βρίσκει μονοπάτι για να βαδίσει, τότε έχει ήδη πέσει στα χέρια του Σατανά και βρίσκεται υπό την κυριαρχία του Σατανά, πράγμα που σημαίνει ότι ελέγχεται από το κακό πνεύμα. Εάν οι πράξεις του ανθρώπου δεν πάνε βαθύτερα, τότε το έργο του Θεού δεν θα αναπτυχθεί και εάν δεν υπάρξει αλλαγή στο έργο του Θεού, τότε η είσοδος του ανθρώπου θα σταματήσει —αυτό είναι αναπόφευκτο. Σε όλο το έργο του Θεού, αν ο άνθρωπος συμμορφωνόταν πάντα με το νόμο του Ιεχωβά, τότε το έργο του Θεού δεν θα μπορούσε να προχωρήσει, πολύ λιγότερο δε θα ήταν δυνατόν να τερματιστεί η όλη εποχή. Εάν ο άνθρωπος ήταν πάντα πιστός στον σταυρό και ασκούσε τις αρετές της υπομονής και της ταπεινότητας, τότε θα ήταν αδύνατον για το έργο του Θεού να συνεχίσει να εξελίσσεται. Έξι χιλιάδες χρόνια διαχείρισης απλά δεν μπορούν να τερματιστούν μεταξύ των ανθρώπων που συμμορφώνονται μόνο με τον νόμο, ή που μόνο μένουν πιστοί στον σταυρό και εξασκούν την υπομονή και την ταπεινότητα. Αντ’ αυτού, ολόκληρο το έργο της διαχείρισης του Θεού ολοκληρώνεται μεταξύ εκείνων των εσχάτων ημερών, που γνωρίζουν τον Θεό και έχουν ξεφύγει από τα νύχια του Σατανά και έχουν απομακρυνθεί πλήρως από την επιρροή του Σατανά. Αυτή είναι η αναπόφευκτη κατεύθυνση του έργου του Θεού. Γιατί λέγεται ότι οι πράξεις αυτών στις θρησκευτικές εκκλησίες είναι ξεπερασμένες; Επειδή αυτό που εφαρμόζουν είναι διαχωρισμένο από το έργο του σήμερα. Στην Εποχή της Χάριτος, αυτό που εφάρμοσαν ήταν σωστό, αλλά καθώς η εποχή έχει περάσει και το έργο του Θεού έχει αλλάξει, έτσι και οι πράξεις τους έχουν σταδιακά ξεπεραστεί. Έμεινε πίσω, ξεπεράστηκε από το νέο έργο και το νέο φως. Με βάση την αρχική θεμελίωσή του, το έργο του Αγίου Πνεύματος έχει προχωρήσει αρκετά βήματα βαθύτερα. Ωστόσο, αυτοί οι άνθρωποι εξακολουθούν να παραμένουν κολλημένοι στο αρχικό στάδιο του έργου του Θεού και εξακολουθούν να κολλάνε στις παλιές πρακτικές και στο παλιό φως. Το έργο του Θεού μπορεί να αλλάξει πολύ μέσα σε τρία ή πέντε χρόνια, άρα δεν θα γινόντουσαν ακόμα μεγαλύτεροι μετασχηματισμοί κατά τη διάρκεια 2.000 ετών; Εάν ο άνθρωπος δεν έχει νέο φως ή νέες πράξεις, αυτό σημαίνει ότι δεν τήρησε το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αυτή είναι η αποτυχία του ανθρώπου. Η ύπαρξη του νέου έργου του Θεού δεν μπορεί να αμφισβητηθεί επειδή σήμερα οι άνθρωποι που ακολουθούν το αρχικό έργο του Αγίου Πνεύματος εξακολουθούν να συμμορφώνονται με ξεπερασμένες πράξεις. Το έργο του Αγίου Πνεύματος πάει πάντα προς τα εμπρός και όλοι εκείνοι που βρίσκονται στη ροή του Αγίου Πνεύματος πρέπει επίσης να προχωρούν βαθύτερα και να αλλάζουν, βήμα-βήμα. Δεν πρέπει να σταματήσουν σε ένα μόνο στάδιο. Μόνο όσοι δεν γνωρίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος θα παραμείνουν στο αρχικό έργο Του και δεν θα δεχτούν το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος. Μόνο αυτοί που είναι ανυπάκουοι θα είναι ανίκανοι να ωφεληθούν από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αν οι πράξεις του ανθρώπου δεν συμβαδίζουν με το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος, τότε οι πράξεις του ανθρώπου σίγουρα αποβάλλονται από το έργο του σήμερα και σίγουρα δεν συμβαδίζουν με το έργο του σήμερα. Τέτοιοι ξεπερασμένοι άνθρωποι όπως αυτοί, είναι απλώς ανίκανοι να επιτύχουν το θέλημα του Θεού, πόσο μάλλον να γίνουν αυτοί οι έσχατοι άνθρωποι που θα καταθέσουν μαρτυρία για τον Θεό. Ολόκληρο το έργο διαχείρισης, εξάλλου, δεν μπορούσε να ολοκληρωθεί μεταξύ μιας τέτοιας ομάδας ανθρώπων. Για όσους κάποτε υπάκουσαν στον νόμο του Ιεχωβά και αυτοί που κάποτε υπέφεραν για τον σταυρό, αν δεν μπορούν να δεχτούν τη φάση του έργου των εσχάτων ημερών, τότε όλα όσα έκαναν θα είναι μάταια και άχρηστα. Η σαφέστερη έκφραση του έργου του Αγίου Πνεύματος είναι να αγκαλιάσουμε το εδώ και τώρα, χωρίς να προσκολληθούμε στο παρελθόν. Όσοι δεν έχουν συμβαδίσει με το σημερινό έργο και έχουν διαχωριστεί από τις πράξεις του σήμερα, είναι αυτοί που αντιτίθενται και δε δέχονται το έργο του Αγίου Πνεύματος. Αυτοί οι άνθρωποι αψηφούν το σημερινό έργο του Θεού. Αν και γαντζώνονται στο φως του παρελθόντος, αυτό δεν σημαίνει ότι είναι δυνατόν να αρνηθούμε ότι δεν γνωρίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Γιατί υπήρξε όλη αυτή η συζήτηση για τις αλλαγές στις πράξεις του ανθρώπου, για τις διαφορές στις πράξεις μεταξύ του παρελθόντος και του σήμερα, για τον τρόπο με τον οποίο πραγματοποιήθηκαν οι πράξεις κατά την προηγούμενη εποχή και για το πώς γίνονται σήμερα; Τέτοιοι διαχωρισμοί στις πράξεις του ανθρώπου αναφέρονται πάντοτε επειδή το έργο του Αγίου Πνεύματος συνεχώς μετακινείται προς τα εμπρός και έτσι οι πράξεις του ανθρώπου πρέπει συνεχώς να αλλάζουν. Αν ο άνθρωπος παραμείνει κολλημένος σ’ ένα στάδιο, τότε αυτό αποδεικνύει ότι δεν είναι σε θέση να συμβαδίσει με το έργο του Θεού και με το νέο φως· δεν αποδεικνύει ότι το σχέδιο διαχείρισης του Θεού δεν έχει αλλάξει. Εκείνοι που βρίσκονται εκτός της ροής του Αγίου Πνεύματος, πάντοτε πιστεύουν ότι έχουν δίκιο, αλλά στην πραγματικότητα, το έργο του Θεού μέσα τους έπαψε να υφίσταται εδώ και πολύ καιρό και το έργο του Αγίου Πνεύματος επίσης απουσιάζει από αυτούς. Το έργο του Θεού μεταφέρθηκε εδώ και πολύ καιρό σε μια άλλη ομάδα ανθρώπων, μια ομάδα με την οποία Εκείνος σκοπεύει να ολοκληρώσει το νέο Του έργο. Επειδή όσοι είναι θρησκευόμενοι είναι και ανίκανοι να δεχτούν το νέο έργο του Θεού και κρατιούνται μόνο από το παλιό έργο του παρελθόντος, έτσι ο Θεός έχει εγκαταλείψει αυτούς τους ανθρώπους και επιτελεί το νέο Του έργο στον λαό που το αποδέχεται. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που συνεργάζονται στο νέο έργο Του και μόνο με αυτόν τον τρόπο μπορεί να ολοκληρωθεί η διαχείρισή Του. Η διαχείριση του Θεού κινείται πάντα προς τα εμπρός και η πρακτική του ανθρώπου ανεβαίνει πάντα ψηλότερα. Ο Θεός δουλεύει πάντοτε και ο άνθρωπος έχει πάντα ανάγκη, έτσι ώστε και οι δύο φτάνουν στο ζενίθ τους —ο Θεός και ο άνθρωπος είναι σε πλήρη ένωση. Αυτή είναι η έκφραση της ολοκλήρωσης του έργου του Θεού και είναι το τελικό αποτέλεσμα ολόκληρης της διαχείρισης του Θεού.

Σε κάθε στάδιο του έργου του Θεού, υπάρχουν και οι αντίστοιχες απαιτήσεις από τον άνθρωπο. Όλοι όσοι βρίσκονται μέσα στη ροή του Αγίου Πνεύματος, διακατέχονται από την παρουσία και την πειθαρχία του Αγίου Πνεύματος και όσοι δεν βρίσκονται μέσα στη ροή αυτή υποτάσσονται στον Σατανά και χωρίς κανένα από τα έργα του Αγίου Πνεύματος. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στη ροή του Αγίου Πνεύματος είναι εκείνοι που δέχονται το νέο έργο του Θεού, αυτοί που συνεργάζονται μέσα στο νέο έργο του Θεού. Αν αυτοί που βρίσκονται μέσα σε αυτή τη ροή είναι ανίκανοι να συνεργαστούν και δεν μπορούν να κάνουν πράξη την αλήθεια που απαιτεί ο Θεός κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, τότε θα τιμωρηθούν και, στη χειρότερη περίπτωση, θα εγκαταλειφθούν από το Άγιο Πνεύμα. Όσοι αποδέχονται το καινούριο έργο του Αγίου Πνεύματος, θα ζουν μέσα στη ροή του Αγίου Πνεύματος, θα λάβουν τη φροντίδα και την προστασία του Αγίου Πνεύματος. Εκείνοι που είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη την αλήθεια είναι διαφωτισμένοι από το Άγιο Πνεύμα, και εκείνοι που δεν θέλουν να κάνουν πράξη την αλήθεια πειθαρχούνται από το Άγιο Πνεύμα και μπορεί ακόμη και να εγκαταλειφθούν. Ανεξάρτητα από το τι είδους άτομο είναι κάποιος, υπό την προϋπόθεση ότι βρίσκεται μέσα στη ροή του Αγίου Πνεύματος, ο Θεός θα αναλάβει την ευθύνη για όλους εκείνους που δέχονται το νέο έργο Του για χάρη του ονόματός Του. Εκείνοι που δοξάζουν το όνομά Του και είναι πρόθυμοι να κάνουν πράξη τα λόγια Του, θα λάβουν τις ευλογίες Του. Όσοι δεν Τον υπακούουν και δεν κάνουν τα λόγια Του πράξη, θα λάβουν την τιμωρία Του. Οι άνθρωποι που βρίσκονται στη ροή του Αγίου Πνεύματος, είναι αυτοί που αποδέχονται το νέο έργο και αφού έχουν αποδεχθεί το νέο έργο, πρέπει να έχουν και την κατάλληλη συνεργασία με τον Θεό και δεν θα πρέπει να ενεργούν ως αντάρτες που δεν εκτελούν το καθήκον τους. Αυτή είναι η μόνη απαίτηση του Θεού προς τον άνθρωπο. Δεν συμβαίνει αυτό για τους ανθρώπους που δεν αποδέχονται το νέο έργο: Είναι έξω από τη ροή του Αγίου Πνεύματος και η πειθαρχία και η αποδοκιμασία του Αγίου Πνεύματος δεν ισχύουν γι’ αυτούς. Όλη την ημέρα, αυτοί οι άνθρωποι ζουν μέσα στη σάρκα, ζουν μέσα στο μυαλό τους και το μόνο που κάνουν είναι να ζουν σύμφωνα με το δόγμα που παράγεται από την ανάλυση και την έρευνα των δικών τους εγκεφάλων. Αυτές δεν είναι οι απαιτήσεις του νέου έργου του Αγίου Πνεύματος, και ούτε είναι η συνεργασία με τον Θεό. Όσοι δεν αποδέχονται το νέο έργο του Θεού στερούνται της παρουσίας του Θεού και, επιπλέον, στερούνται των ευλογιών και της προστασίας του Θεού. Τα περισσότερα από τα λόγια και τις ενέργειές τους συμβαδίζουν με τις προηγούμενες απαιτήσεις του έργου του Αγίου Πνεύματος. Είναι δόγμα, αλλά όχι η αλήθεια. Ένα τέτοιο δόγμα και τέτοιοι κανόνες αρκούν για να αποδείξουν ότι το μόνο που τους ενώνει είναι η θρησκεία· δεν είναι οι εκλεκτοί ή τα αντικείμενα του έργου του Θεού. Η συνάθροιση όλων αυτών μεταξύ τους μπορεί να μόνο ονομαστεί ως ένα μεγάλο συνέδριο της θρησκείας και δεν μπορεί να ονομαστεί εκκλησία. Αυτό είναι ένα αμετάβλητο γεγονός. Δεν έχουν το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος· αυτό που κάνουν θυμίζει θρησκεία, αυτό που ζουν φαίνεται να είναι γεμάτο από θρησκεία· δεν έχουν την παρουσία και το έργο του Αγίου Πνεύματος και δεν είναι κατάλληλοι να λάβουν την πειθαρχία ή τη φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Αυτοί οι άνθρωποι είναι άψυχα πτώματα, τα σκουλήκια που στερούνται πνευματικότητας. Δεν έχουν καμία γνώση για την επαναστατικότητα και την αντίθεση του ανθρώπου, δεν έχουν γνώση όλου του κακού που κάνει ο άνθρωπος, πολύ λιγότερο δε, γνωρίζουν το έργο του Θεού και τη σημερινή βούληση του Θεού. Όλοι τους είναι αδαείς και χαμηλού επιπέδου άνθρωποι, είναι αποβράσματα ακατάλληλα για να τους ονομάζουμε πιστούς! Τίποτα από όσα κάνουν δεν έχει σχέση με τη διαχείριση του Θεού, κι ούτε μπορεί να επηρεάσει τα σχέδια του Θεού. Τα λόγια και οι πράξεις τους είναι υπερβολικά αηδιαστικά, πάρα πολύ αξιολύπητα και απλώς ανάξια λόγου. Οτιδήποτε γίνεται από εκείνους που δεν βρίσκονται μέσα στη ροή του Αγίου Πνεύματος δεν σχετίζεται με το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος. Εξαιτίας αυτού, ανεξάρτητα από το τι κάνουν, είναι εκτός της πειθαρχίας του Αγίου Πνεύματος και, επιπλέον, χωρίς τη διαφώτιση του Αγίου Πνεύματος. Διότι είναι όλοι άνθρωποι που δεν έχουν αγάπη για την αλήθεια και έχουν απαρνηθεί αλλά και έχουν απορριφθεί από το Άγιο Πνεύμα. Ονομάζονται κακοποιοί επειδή ζουν μέσα στη σάρκα και κάνουν ό,τι τους ευχαριστεί κάτω από την πινακίδα του Θεού. Ενώ ο Θεός εργάζεται, είναι εσκεμμένα εχθρικοί απέναντί Του και τρέχουν προς την αντίθετη κατεύθυνση με Αυτόν. Η αποτυχία του ανθρώπου να συνεργαστεί με τον Θεό είναι εξαιρετικά επαναστατική από μόνη της, για να μην πούμε και για τη σκόπιμη φυγή αυτών των ανθρώπων από τον Θεό. Δεν θα λάβουν λοιπόν τη δίκαιη τιμωρία τους; Όταν αναφέρουμε την κακομεταχείριση αυτών των ανθρώπων, μερικοί δεν μπορούν παρά να τους καταραστούν, ενώ ο Θεός τους αγνοεί. Για τον άνθρωπο, φαίνεται ότι οι πράξεις τους αφορούν το όνομα του Θεού, αλλά στην πραγματικότητα, για τον Θεό, δεν έχουν καμία σχέση με το όνομά Του ή τη μαρτυρία προς Αυτόν. Ανεξάρτητα από το τι κάνουν αυτοί οι άνθρωποι, αυτό δεν σχετίζεται με τον Θεό: Δεν σχετίζεται ούτε με το όνομά Του ούτε με το έργο Του σήμερα. Αυτοί οι άνθρωποι υποβιβάζουν τον εαυτό τους και εκφράζουν τον Σατανά. Είναι κακοποιοί που μαζεύουν αμαρτίες για την ημέρα της οργής. Σήμερα, ανεξάρτητα από τις ενέργειές τους και υπό την προϋπόθεση ότι δεν παρεμποδίζουν τη διαχείριση του Θεού και δεν έχουν καμία σχέση με το νέο έργο του Θεού, τέτοιοι άνθρωποι δεν θα υποβληθούν στην αντίστοιχη τιμωρία, καθώς η ημέρα της οργής δεν έχει ακόμη φθάσει. Υπάρχουν πολλά που οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο Θεός θα έπρεπε να έχει ήδη αντιμετωπίσει και πιστεύουν ότι αυτοί οι κακοποιοί πρέπει να υποβληθούν σε αντίποινα το συντομότερο δυνατό. Αλλά επειδή το έργο της διαχείρισης του Θεού δεν έχει ακόμη τελειώσει και η ημέρα της οργής δεν έχει ακόμη φτάσει, οι άδικοι συνεχίζουν να εκτελούν τις αδικίες τους. Κάποιοι λένε ότι οι θρησκευόμενοι υπάρχουν χωρίς την παρουσία ή το έργο του Αγίου Πνεύματος και ότι ντροπιάζουν το όνομα του Θεού. Γιατί, λοιπόν, ο Θεός δεν τους καταστρέφει, αντί να ανέχεται την ανυπακοή τους; Αυτοί οι άνθρωποι, οι οποίοι είναι η εκδήλωση του Σατανά και εκφράζουν τη σάρκα, είναι αδαείς, χαμηλού επιπέδου, είναι παράλογοι άνθρωποι. Δεν θα δουν την έλευση της οργής του Θεού προτού μπορέσουν να καταλάβουν πώς ο Θεός επιτελεί το έργο Του μεταξύ των ανθρώπων και μόλις κατακτηθούν πλήρως, αυτοί οι κακοποιοί θα λάβουν την τιμωρία τους και κανένας από αυτούς δεν θα μπορέσει να ξεφύγει από την ημέρα της οργής. Τώρα δεν είναι η ώρα για την τιμωρία του ανθρώπου, αλλά είναι η ώρα για την εκτέλεση του έργου της κατάκτησης, εκτός κι αν υπάρχουν εκείνοι που βλάπτουν τη διαχείριση του Θεού, οπότε και θα υποβληθούν σε τιμωρία με βάση τη σοβαρότητα των πράξεών τους. Κατά τη διάρκεια της διαχείρισης της ανθρωπότητας από τον Θεό, όλοι εκείνοι που βρίσκονται μέσα στη ροή του Αγίου Πνεύματος έχουν σχέση με τον Θεό. Εκείνοι που είναι μισητοί και απορριφθέντες από το Άγιο Πνεύμα, ζουν υπό την κυριαρχία του Σατανά και αυτό που έφεραν στην πράξη δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό. Μόνο όσοι αποδέχονται το νέο έργο του Θεού και συνεργάζονται με τον Θεό έχουν σχέση με τον Θεό, επειδή το έργο του Θεού απευθύνεται μόνο σε εκείνους που το δέχονται και όχι σε όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από το αν το δέχονται ή όχι. Το έργο που έχει επιτελεστεί από τον Θεό έχει πάντα ένα αντικείμενο και δεν γίνεται από ιδιοτροπία. Όσοι συνδέονται με τον Σατανά δεν είναι κατάλληλοι να γίνουν μάρτυρες για τον Θεό, αλλά ούτε και είναι ικανοί να συνεργαστούν με τον Θεό.

Κάθε στάδιο του έργου του Αγίου Πνεύματος απαιτεί ταυτόχρονα τη μαρτυρία του ανθρώπου. Κάθε στάδιο του έργου είναι μια μάχη μεταξύ του Θεού και του Σατανά και το αντικείμενο της μάχης είναι ο Σατανάς, ενώ αυτός που θα γίνει τέλειος μέσω αυτού του έργου είναι ο άνθρωπος. Το αν το έργο του Θεού μπορεί να αποφέρει καρπούς εξαρτάται από τον τρόπο της μαρτυρίας του ανθρώπου προς τον Θεό. Αυτή η μαρτυρία είναι αυτό που ο Θεός απαιτεί από εκείνους που Τον ακολουθούν· είναι η μαρτυρία που έχει υπάρξει πριν από τον Σατανά, αλλά και η απόδειξη των αποτελεσμάτων του έργου Του. Η όλη διαχείριση του Θεού χωρίζεται σε τρία στάδια, και σε κάθε στάδιο υπάρχουν αντίστοιχες απαιτήσεις προσαρμογής από τον άνθρωπο. Επιπλέον, καθώς οι εποχές περνούν και προχωρούν, οι απαιτήσεις του Θεού για όλη την ανθρωπότητα γίνονται ολοένα και υψηλότερες. Έτσι, βήμα-βήμα, αυτό το έργο της διαχείρισης του Θεού φτάνει στο αποκορύφωμά του, μέχρι ο άνθρωπος να αντικρίσει το γεγονός της «εμφάνισης του ενσαρκωμένου Λόγου», και έτσι, οι απαιτήσεις του ανθρώπου γίνονται ακόμη υψηλότερες και οι απαιτήσεις ως προς τον άνθρωπο να γίνει μάρτυρας γίνονται ακόμα πιο υψηλές. Όσο περισσότερο ο άνθρωπος είναι ικανός να συνεργαστεί πραγματικά με τον Θεό, τόσο περισσότερο τον δοξάζει ο Θεός. Η συνεργασία του ανθρώπου είναι η μαρτυρία που πρέπει να φέρει και η μαρτυρία που φέρει είναι η πράξη του ανθρώπου. Και έτσι, ανεξάρτητα από το αν το έργο του Θεού μπορεί να έχει το κατάλληλο αποτέλεσμα και από το αν μπορεί να υπάρξει αληθινή μαρτυρία, είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη συνεργασία και τη μαρτυρία του ανθρώπου. Όταν τελειώσει το έργο, δηλαδή όταν η διαχείριση του Θεού έχει φτάσει στο τέλος της, ο άνθρωπος θα πρέπει να γίνει περισσότερο μάρτυρας και όταν το έργο του Θεού φτάσει στο τέλος του, η πράξη και η είσοδος του ανθρώπου θα φτάσουν στο ζενίθ. Στο παρελθόν, ο άνθρωπος ήταν υποχρεωμένος να συμμορφώνεται με τον νόμο και τις εντολές και έπρεπε να είναι υπομονετικός και ταπεινός. Σήμερα, ο άνθρωπος υποχρεούται να υπακούει σε ό,τι κανονίζει ο Θεός και να έχει υπέρτατη αγάπη για τον Θεό, και τελικά, υποχρεούται να αγαπά τον Θεό εν μέσω δοκιμασίας. Αυτά τα τρία στάδια είναι οι απαιτήσεις που έχει ο Θεός από τον άνθρωπο, βήμα-βήμα, σε όλη τη διαχείρισή Του. Κάθε στάδιο του έργου του Θεού πηγαίνει βαθύτερα από το τελευταίο, και σε κάθε στάδιο οι απαιτήσεις του ανθρώπου είναι πιο βαθιές από το τελευταίο, και με αυτό τον τρόπο, όλη η διαχείριση του Θεού παίρνει σταδιακά σάρκα και οστά. Ακριβώς επειδή οι απαιτήσεις του ανθρώπου είναι πάντα υψηλότερες, η διάθεση του ανθρώπου πλησιάζει περισσότερο στα πρότυπα που απαιτεί ο Θεός, και μόνο τότε ολόκληρη η ανθρωπότητα αποχωρεί σταδιακά από την επιρροή του Σατανά, έως ότου ολοκληρωθεί το έργο του Θεού οριστικά, και τότε όλη η ανθρωπότητα θα έχει σωθεί από την επιρροή του Σατανά. Όταν έρθει η ώρα αυτή, το έργο του Θεού θα έχει φτάσει στο τέλος του και η συνεργασία του ανθρώπου με τον Θεό για να επιτύχει αλλαγές στη διάθεσή του δεν θα υφίσταται πια και ολόκληρη η ανθρωπότητα θα ζήσει υπό το φως του Θεού και από τότε και μετά, δεν θα υπάρχει παρακοή ή αντίδραση προς τον Θεό. Ο Θεός, επίσης, δεν θα ζητήσει τίποτα άλλο από τον άνθρωπο και θα υπάρξει μια πιο αρμονική συνεργασία μεταξύ ανθρώπου και Θεού, που θα είναι η ζωή του ανθρώπου και του Θεού μαζί, η ζωή που έρχεται μετά από την ολοκλήρωση της διαχείρισης του Θεού και αφότου ο άνθρωπος έχει σωθεί πλήρως από τον Θεό, από τα χέρια του Σατανά. Όσοι δεν μπορούν να ακολουθήσουν στενά τα βήματα του Θεού, είναι ανίκανοι να επιτύχουν μια τέτοια ζωή. Θα έχουν κατέβει χαμηλά προς το σκοτάδι, εκεί όπου θα κλαψουρίζουν και θα τρίζουν τα δόντια τους· είναι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν Τον ακολουθούν, πιστεύουν στον Θεό, αλλά δεν υπακούουν σε όλα τα έργα Του. Δεδομένου ότι ο άνθρωπος πιστεύει στον Θεό, πρέπει να ακολουθήσει από κοντά τα βήματα του Θεού, βήμα-βήμα. Πρέπει να «ακολουθήσει τον Αμνό, όπου και εάν πηγαίνει». Μόνο αυτοί είναι οι άνθρωποι που αναζητούν την αληθινή οδό, μόνο αυτοί είναι εκείνοι που γνωρίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος. Οι άνθρωποι που δουλοπρεπώς ακολουθούν επιστολές και δόγματα είναι εκείνοι που έχουν εξαλειφθεί από το έργο του Αγίου Πνεύματος. Σε κάθε χρονική περίοδο, ο Θεός θα ξεκινήσει νέο έργο, και σε κάθε περίοδο, θα υπάρξει μια νέα αρχή μεταξύ των ανθρώπων. Εάν ο άνθρωπος ακολουθεί μόνο τις εξής αλήθειες: ότι ο «Ιεχωβά είναι ο Θεός» και ο «Ιησούς είναι ο Χριστός», οι οποίες ισχύουν μόνο για μια εποχή, τότε ο άνθρωπος δεν θα συνεχίσει να συμβαδίζει με το έργο του Αγίου Πνεύματος και θα είναι για πάντα ανίκανος να αποκτήσει το έργο του Αγίου Πνεύματος. Ανεξάρτητα από το πώς εργάζεται ο Θεός, ο άνθρωπος ακολουθεί χωρίς την παραμικρή αμφιβολία και ακολουθεί στενά από πίσω. Με τον τρόπο αυτό, πώς θα μπορούσε να εξαλειφθεί ο άνθρωπος από το Άγιο Πνεύμα; Ανεξάρτητα από το τι κάνει ο Θεός, όσο ο άνθρωπος είναι βέβαιος ότι αυτό είναι το έργο του Αγίου Πνεύματος και συνεργάζεται στο έργο του Αγίου Πνεύματος χωρίς καμία αμφιβολία και προσπαθεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Θεού, τότε πώς θα μπορούσε να τιμωρηθεί; Το έργο του Θεού δεν σταμάτησε ποτέ, τα βήματά Του δεν σταμάτησαν ποτέ, και πριν τελειώσει το έργο της διαχείρισής Του, ήταν πάντοτε απασχολημένος και ποτέ δεν σταματά. Αλλά ο άνθρωπος είναι διαφορετικός: Έχοντας κερδίσει ένα μόνο ίχνος από το έργο του Αγίου Πνεύματος, το αντιμετωπίζει σαν να μην έχει αλλάξει ποτέ· κι έχοντας αποκτήσει λίγη γνώση, δεν πηγαίνει να ακολουθήσει τα βήματα του νεότερου έργου του Θεού, ενώ έχοντας δει μόνο ένα κομμάτι του έργου του Θεού, ο Θεός σχηματίζεται στο μυαλό του αμέσως ως μια ιδιαίτερη ξύλινη φιγούρα και πιστεύει ότι ο Θεός θα παραμείνει πάντα σε αυτή τη μορφή που βλέπει μπροστά του, ότι έτσι ήταν στο παρελθόν και θα είναι πάντα και στο μέλλον. Έχοντας αποκτήσει μόνο επιφανειακή γνώση, ο άνθρωπος είναι τόσο υπερήφανος που ξεχνιέται και αρχίζει να διακηρύσσει αναπόφευκτα τη διάθεση και την ύπαρξη του Θεού που απλά δεν υφίστανται. Έχοντας κολλήσει σε μια φάση του έργου του Αγίου Πνεύματος, ανεξάρτητα από το τι είδους άνθρωπος είναι αυτός που διακηρύσσει το νέο έργο του Θεού, ο άνθρωπος δεν το δέχεται. Αυτοί είναι άνθρωποι που δεν μπορούν να δεχτούν το νέο έργο του Αγίου Πνεύματος, διότι είναι πολύ συντηρητικοί και ανίκανοι να δεχτούν νέα πράγματα. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που πιστεύουν στον Θεό, αλλά και απορρίπτουν τον Θεό. Ο άνθρωπος πιστεύει ότι οι Ισραηλίτες έσφαλαν επειδή «πίστευαν μόνο στον Ιεχωβά και δεν πίστευαν στον Ιησού», όμως η πλειονότητα των ανθρώπων παίζει έναν ρόλο στον οποίο «πιστεύουν μόνο στον Ιεχωβά και απορρίπτουν τον Ιησού» και «επιζητούν την επιστροφή του Μεσσία, αλλά αντιτάσσονται στον Μεσσία ο οποίος ονομάζεται Ιησούς». Δεν είναι, λοιπόν, περίεργο ότι οι άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν κάτω από την κυριαρχία του Σατανά μετά την αποδοχή ενός σταδίου του έργου του Αγίου Πνεύματος και ακόμα δεν λαμβάνουν τις ευλογίες του Θεού. Δεν είναι αυτό αποτέλεσμα της παρακοής του ανθρώπου; Οι χριστιανοί σε ολόκληρο τον κόσμο που δεν είναι ενήμεροι ως προς το νέο έργο σήμερα, διατηρούν την πεποίθηση ότι είναι τυχεροί, ότι ο Θεός θα εκπληρώσει τις επιθυμίες τους. Ωστόσο, δεν μπορούν να πούνε με βεβαιότητα για ποιο λόγο ο Θεός θα τους οδηγήσει στον τρίτο ουρανό, ούτε είναι βέβαιοι για το πώς θα έρθει ο Ιησούς να τους πάρει πάνω σε ένα λευκό σύννεφο, πολύ λιγότερο δε μπορούν να πουν με απόλυτη βεβαιότητα εάν ο Ιησούς θα φτάσει όντως πάνω σε ένα λευκό σύννεφο την ημέρα που φαντάζονται. Είναι όλοι ανήσυχοι και σαστισμένοι. Οι ίδιοι δεν γνωρίζουν καν αν ο Θεός θα αναλάβει τον κάθε έναν από αυτούς, τις ποικίλες μικρές ομάδες ανθρώπων από κάθε δόγμα. Το έργο που επιτελεί ο Θεός τώρα, η σημερινή εποχή, το θέλημα του Θεού —δεν έχουν κατανοήσει κανένα από αυτά και δεν μπορούν να κάνουν τίποτα, αλλά μετράνε τις μέρες στα δάχτυλά τους. Μόνο αυτοί που ακολουθούν τα βήματα του Αμνού μέχρι τέλους μπορούν να κερδίσουν την τελική ευλογία, ενώ εκείνοι οι «έξυπνοι άνθρωποι», που αδυνατούν να ακολουθήσουν μέχρι το τέλος, και πιστεύουν ότι έχουν κερδίσει τα πάντα, είναι ανίκανοι να δουν την εμφάνιση του Θεού. Όλοι πιστεύουν ότι είναι οι πιο έξυπνοι στη γη και διακόπτουν τη συνεχιζόμενη εξέλιξη του έργου του Θεού χωρίς κανέναν λόγο και φαίνεται να πιστεύουν με απόλυτη σιγουριά ότι ο Θεός θα τους μεταφέρει στον ουρανό, αυτοί που «έχουν τη μέγιστη πίστη στον Θεό, ακολουθούν τον Θεό και υπακούουν στα λόγια του Θεού». Παρόλο που έχουν την «άκρα πίστη» προς τα λόγια του Θεού, τα λόγια και οι ενέργειές τους εξακολουθούν να μοιάζουν τόσο αηδιαστικά επειδή αντιτίθενται στο έργο του Αγίου Πνεύματος και εξαπατούν και κάνουν κακό. Εκείνοι που δεν ακολουθούν μέχρι τέλους, όσοι δεν συμβαδίζουν με το έργο του Αγίου Πνεύματος και οι οποίοι μόνο εμμένουν στο παλιό έργο, όχι μόνο απέτυχαν να αφοσιωθούν στον Θεό αλλά, αντίθετα, έγιναν εκείνοι που αντιτάσσονται στον Θεό, έχουν γίνει εκείνοι που απορρίπτονται από τη νέα εποχή, και που θα τιμωρηθούν. Υπάρχουν άνθρωποι πιο αξιολύπητοι από αυτούς; Πολλοί πιστεύουν, ακόμη, ότι όλοι όσοι απορρίπτουν τον παλαιό νόμο και δέχονται το νέο έργο, δεν διαθέτουν συνείδηση. Αυτοί οι άνθρωποι, που μιλάνε μόνο για «συνείδηση» και δεν ξέρουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, θα δουν τελικά τις προοπτικές τους να περικόπτονται λόγω της συνείδησή τους. Το έργο του Θεού δεν συμμορφώνεται με το δόγμα, και παρόλο που είναι δική Του δουλειά, ακόμα ο Θεός δεν προσκολλάται σε αυτό. Αυτό που πρέπει να απορριφθεί απορρίπτεται, αυτό που πρέπει να εξαλειφθεί εξαλείφεται. Ωστόσο, ο άνθρωπος παίρνει εχθρική στάση απέναντι στον Θεό κρατώντας μόνο ένα μικρό κομμάτι του έργου της διαχείρισης του Θεού. Δεν είναι αυτό ένας παραλογισμός του ανθρώπου; Δεν είναι η άγνοια του ανθρώπου; Όσο περισσότερο είναι οι άνθρωποι δειλοί και υπερβολικοί επειδή φοβούνται ότι δεν θα κερδίσουν τις ευλογίες του Θεού, τόσο περισσότερο δεν είναι σε θέση να κερδίσουν μεγαλύτερες ευλογίες και να λάβουν την τελική ευλογία. Αυτοί οι άνθρωποι που τηρούν σθεναρά τον νόμο, επιδεικνύουν την απόλυτη αφοσίωση προς τον νόμο και όσο περισσότερο εμφανίζουν τέτοια αφοσίωση προς τον νόμο, τόσο περισσότερο είναι επαναστάτες που αντιτίθενται στον Θεό. Γιατί τώρα είναι η Εποχή της Βασιλείας και όχι η Εποχή του Νόμου, και το έργο του σήμερα δεν μπορεί να πάει ενάντια στο έργο του παρελθόντος, και το έργο του παρελθόντος δεν μπορεί να συγκριθεί με το έργο του σήμερα. Το έργο του Θεού έχει αλλάξει και οι πράξεις του ανθρώπου έχουν επίσης αλλάξει· δεν φτάνει μόνο να τηρεί κανείς τον νόμο ή να φέρει τον σταυρό. Έτσι, η πίστη των ανθρώπων προς τον νόμο και τον σταυρό δεν θα κερδίσει την έγκριση του Θεού.

Ο άνθρωπος θα ολοκληρωθεί πλήρως στην Εποχή της Βασιλείας. Μετά το έργο της κατάκτησης, ο άνθρωπος θα υποβληθεί σε ραφινάρισμα και δοκιμασίες. Όσοι μπορούν να το ξεπεράσουν και να γίνουν μάρτυρες κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας είναι αυτοί που τελικά θα γίνουν πλήρεις. Αυτοί είναι οι νικητές. Κατά τη διάρκεια αυτής της δοκιμασίας, ο άνθρωπος είναι υποχρεωμένος να δεχτεί αυτό το ραφινάρισμα και αυτό θα είναι η τελευταία στιγμή στο έργο του Θεού. Είναι η τελευταία φορά που ο άνθρωπος θα εξευγενιστεί πριν από την ολοκλήρωση όλου του έργου της διαχείρισης του Θεού και όλοι όσοι ακολουθούν τον Θεό πρέπει να αποδεχτούν αυτήν την τελική δοκιμασία και πρέπει να αποδεχτούν αυτό το τελευταίο ραφινάρισμα. Εκείνοι που υποφέρουν τη δοκιμασία, μένουν χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος και την καθοδήγηση του Θεού, αλλά αυτοί που έχουν πραγματικά κατακτηθεί και αληθινά αναζητούν τον Θεό, θα παραμείνουν ακλόνητοι τελικά. Είναι εκείνοι που διακατέχονται από την ανθρώπινη φύση και που αγαπούν πραγματικά τον Θεό. Ανεξάρτητα από το τι κάνει ο Θεός, αυτοί οι νικητές δεν θα στερηθούν τα οράματα και θα κάνουν πράξη την αλήθεια χωρίς να αποτύχουν ως προς τη μαρτυρία τους. Είναι αυτοί που τελικά θα βγουν από τη μεγάλη δοκιμασία. Ακόμα κι αν εκείνοι που αλιεύουν σε ταραγμένα νερά μπορούν να παρασιτούν σήμερα, κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την τελική δοκιμασία και κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από το τελικό τεστ. Για όσους την ξεπεράσουν, τέτοια δοκιμασία είναι το ύψιστο ραφινάρισμα, αλλά για όσους αλιεύουν σε ταραγμένα νερά, είναι το έργο της πλήρους εξάλειψης. Ανεξάρτητα από το πώς δοκιμάζονται, η υποταγή εκείνων που έχουν τον Θεό στην καρδιά τους παραμένει αμετάβλητη, αλλά για εκείνους που δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους, αφού το έργο του Θεού δεν είναι επωφελές για τη σάρκα τους, αλλάζουν την άποψή τους για τον Θεό, αλλά και απομακρύνονται από τον Θεό. Τέτοιοι είναι όσοι δεν παραμείνουν ακλόνητοι στο τέλος, οι οποίοι αναζητούν μόνο τις ευλογίες του Θεού και δεν έχουν καμία επιθυμία να δαπανηθούν για τον Θεό και να αφιερωθούν σ’ Αυτόν. Τέτοιου είδους χαμηλού επιπέδου άνθρωποι θα εκδιωχθούν όταν τελειώσει το έργο του Θεού και δεν είναι άξιοι οποιασδήποτε συμπάθειας. Εκείνοι που δεν έχουν ανθρώπινη φύση, είναι ανίκανοι να αγαπήσουν πραγματικά τον Θεό. Όταν το περιβάλλον είναι ασφαλές ή σταθερό, ή μπορούν να αποκομίσουν οφέλη, υπακούουν πλήρως στον Θεό, αλλά μόλις αυτό που επιθυμούν υπονομεύεται ή τελικά αντικρούεται, αμέσως επαναστατούν. Ακόμη και μέσα σε μία μόνο νύχτα, μπορούν να μεταμορφωθούν από ένα χαμογελαστό, «καλοκάγαθο» άτομο σε έναν άσχημο και άγριο δολοφόνο, αντιμετωπίζοντας ξαφνικά τον μέχρι πρότινος ευεργέτη τους ως θανάσιμο εχθρό τους, χωρίς λόγο και αιτία. Εάν αυτοί οι δαίμονες δεν εκδιωχθούν, δαίμονες που θα σκότωναν σε ένα δευτερόλεπτο, τότε δεν θα γίνουν πηγή περαιτέρω δυστυχίας; Το έργο της σωτηρίας του ανθρώπου δεν επιτυγχάνεται μετά την ολοκλήρωση του έργου της κατάκτησης. Αν και το έργο της κατάκτησης έχει φτάσει στο τέλος του, το έργο του εξαγνισμού του ανθρώπου δεν έχει ολοκληρωθεί. Αυτό θα τελειώσει μόνο όταν ο άνθρωπος έχει εξαγνιστεί εξ ολοκλήρου, αφού αυτοί που πραγματικά υποτάσσονται στον Θεό έχουν ολοκληρωθεί και μόλις οι υποκριτές που δεν έχουν τον Θεό στην καρδιά τους έχουν καθαρθεί. Όσοι δεν ικανοποιούν τον Θεό στο έσχατο στάδιο του έργου Του, θα εξαλειφθούν εντελώς, και εκείνοι που εξαλείφονται ανήκουν στον Διάβολο. Καθώς δεν είναι σε θέση να ικανοποιήσουν τον Θεό, επαναστατούν εναντίον του Θεού και, παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι ακολουθούν τον Θεό σήμερα, αυτό δεν αποδεικνύει ότι είναι και αυτοί που τελικά θα παραμείνουν. Με τη ρήση ότι «όσοι ακολουθούν τον Θεό μέχρι το τέλος θα λάβουν σωτηρία», το νόημα του ρήματος «ακολουθώ» είναι το να παραμένω ακλόνητος εν μέσω δοκιμασιών. Σήμερα, πολλοί πιστεύουν ότι το να ακολουθείς τον Θεό είναι εύκολο, αλλά όταν το έργο του Θεού πρόκειται να τελειώσει, θα γνωρίσεις την αληθινή έννοια του «ακολουθώ». Επειδή εξακολουθείς να είσαι σε θέση να ακολουθήσεις τον Θεό σήμερα αφού έχεις κατακτηθεί, αυτό δεν αποδεικνύει ότι είσαι ένας από εκείνους που θα οδηγηθούν στην τελείωση. Όσοι αδυνατούν να αντέξουν τις δοκιμασίες, όσοι είναι ανίκανοι να νικήσουν στις δοκιμασίες, τελικά θα είναι και ανίκανοι να παραμείνουν ακλόνητοι και έτσι, δεν θα μπορούν να ακολουθήσουν τον Θεό μέχρι τέλους. Αυτοί που ακολουθούν αληθινά τον Θεό, είναι σε θέση να αντέξουν τη δοκιμασία του έργου τους, ενώ εκείνοι που δεν ακολουθούν αληθινά τον Θεό, είναι ανίκανοι να αντέξουν οποιαδήποτε από τις δοκιμασίες του Θεού. Αργά ή γρήγορα, θα εκδιωχθούν, ενώ οι νικητές θα παραμείνουν στη βασιλεία. Το αν ο άνθρωπος πραγματικά αναζητά τον Θεό καθορίζεται από τη δοκιμασία του έργου του, δηλαδή από τις δοκιμασίες του Θεού, και δεν έχει καμία σχέση με την απόφαση του ίδιου του ανθρώπου. Ο Θεός δεν απορρίπτει κανένα άτομο χωρίς λόγο. Ό,τι κάνει γίνεται έτσι ώστε ο άνθρωπος να είναι απόλυτα πεπεισμένος. Δεν κάνει τίποτα που είναι αόρατο για τον άνθρωπο, ή οποιαδήποτε εργασία που δεν μπορεί να πείσει τον άνθρωπο. Το αν η πίστη του ανθρώπου είναι αληθινή ή όχι αποδεικνύεται από τα γεγονότα και δεν μπορεί να αποφασιστεί από τον άνθρωπο. Για το ότι το «σιτάρι που δεν μπορεί να γίνει καλαμπόκι, και το καλαμπόκι δεν μπορεί να γίνει σιτάρι» δεν υπάρχει αμφιβολία. Όλοι όσοι αγαπούν πραγματικά τον Θεό, τελικά θα παραμείνουν στη βασιλεία και ο Θεός δεν θα κακομεταχειριστεί κανέναν που πραγματικά Τον αγαπάει. Με βάση τις διαφορετικές λειτουργίες και μαρτυρίες τους, οι νικητές στη βασιλεία θα υπηρετούν ως ιερείς ή ακόλουθοι, και όλοι εκείνοι που πέρασαν τις δοκιμασίες, θα γίνουν το σώμα των ιερέων μέσα στη βασιλεία. Το σώμα των ιερέων θα διαμορφωθεί όταν το έργο του ευαγγελίου σε όλο το σύμπαν έχει τελειώσει. Όταν εκείνη η ώρα έρθει, αυτό που πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο θα είναι η εκτέλεση του καθήκοντός του μέσα στη βασιλεία του Θεού και η ζωή του μαζί με τον Θεό μέσα στη βασιλεία. Στο σώμα των ιερέων θα υπάρχουν αρχιερείς και ιερείς, και οι υπόλοιποι θα είναι οι υιοί και ο λαός του Θεού. Όλα αυτά καθορίζονται από τις μαρτυρίες τους προς τον Θεό κατά τη διάρκεια της δοκιμασίας· δεν είναι τίτλοι που δίνονται έτσι, χωρίς λόγο. Μόλις η κατάσταση του ανθρώπου παγιωθεί, το έργο του Θεού θα σταματήσει, γιατί ο καθένας ταξινομείται ανάλογα με το είδος και επιστρέφει στην αρχική του θέση, και αυτό είναι το σημείο της ολοκλήρωσης του έργου του Θεού, αυτό θα είναι το τελικό αποτέλεσμα του έργου του Θεού και των πράξεων του ανθρώπου, και είναι και η αποκρυστάλλωση των οραμάτων του έργου του Θεού και της συνεργασίας του ανθρώπου. Στο τέλος, ο άνθρωπος θα βρει ανάπαυση στη βασιλεία του Θεού, και ο Θεός, επίσης, θα επιστρέψει στην κατοικία Του για να αναπαυθεί. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα των 6.000 χρόνων συνεργασίας μεταξύ του Θεού και του ανθρώπου.

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.