Το έργο του Θεού και οι πράξεις του ανθρώπου (Μέρος πρώτο)

Το έργο του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους είναι αδιαχώριστο από τον άνθρωπο, γιατί ο άνθρωπος είναι το αντικείμενο αυτού του έργου και το μοναδικό πλάσμα του Θεού που μπορεί να μαρτυρήσει ενώπιόν Του. Η ζωή του ανθρώπου και όλες οι δραστηριότητές του είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με τον Θεό και όλες ελέγχονται από τα χέρια του Θεού και μπορεί να ειπωθεί ότι κανένα άτομο δεν μπορεί να υπάρξει ανεξάρτητα από τον Θεό. Κανείς δεν μπορεί να το αρνηθεί αυτό, γιατί είναι αδιαμφισβήτητο γεγονός. Όλα όσα κάνει ο Θεός είναι προς όφελος της ανθρωπότητας και απευθύνεται στις μηχανορραφίες του Σατανά. Το μόνο που χρειάζεται ο άνθρωπος προέρχεται από τον Θεό και ο Θεός είναι η πηγή της ζωής του ανθρώπου. Έτσι, ο άνθρωπος είναι απλώς ανίκανος να χωρίσει από τον Θεό. Ο Θεός, επιπλέον, ποτέ δεν είχε καμία πρόθεση να χωρίσει από τον άνθρωπο. Το έργο που κάνει ο Θεός είναι για χάρη ολόκληρης της ανθρωπότητας και οι σκέψεις Του είναι πάντα σπλαχνικές. Επομένως, για τον άνθρωπο, το έργο του Θεού και οι σκέψεις του Θεού (δηλαδή το θέλημα του Θεού) είναι και τα δύο «οράματα» που πρέπει να γνωρίζει ο άνθρωπος. Αυτά τα οράματα είναι, επίσης, η διαχείριση του Θεού και η εργασία που δεν μπορεί να γίνει από τον άνθρωπο. Οι απαιτήσεις που ο Θεός έχει από τον άνθρωπο κατά το έργο Του, εν τω μεταξύ, ονομάζονται οι «πράξεις» του ανθρώπου. Τα οράματα είναι το έργο του ίδιου του Θεού ή είναι το θέλημά Του για την ανθρωπότητα ή οι στόχοι και η σημασία του έργου Του. Τα οράματα μπορεί επίσης να ειπωθεί ότι αποτελούν μέρος της διαχείρισης, διότι αυτή η διαχείριση είναι το έργο του Θεού και απευθύνεται στον άνθρωπο, πράγμα που σημαίνει ότι είναι το έργο που κάνει ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους. Αυτό το έργο είναι η απόδειξη και το μονοπάτι μέσω του οποίου ο άνθρωπος έρχεται να γνωρίσει τον Θεό, και είναι ύψιστης σημασίας για τον άνθρωπο. Εάν, αντί να δίνουν προσοχή στη γνώση του έργου του Θεού, οι άνθρωποι δίνουν προσοχή μόνο στα δόγματα της πίστης στον Θεό ή σε ανούσιες και ασήμαντες λεπτομέρειες, τότε απλώς δεν θα γνωρίσουν τον Θεό και, επιπλέον, δεν θα επιδιώξουν να κατακτήσουν την καρδιά του Θεού. Το έργο του Θεού είναι εξαιρετικά βοηθητικό ως προς τη γνώση του ανθρώπου για τον Θεό και ονομάζεται όραμα. Αυτά τα οράματα είναι το έργο του Θεού, το θέλημα του Θεού και οι στόχοι και η σημασία του έργου του Θεού. Όλα ωφελούν τον άνθρωπο. Οι πράξεις αναφέρονται σε αυτό που πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο, αυτό που πρέπει να γίνει από τα πλάσματα που ακολουθούν τον Θεό. Είναι, επίσης, καθήκον του ανθρώπου. Αυτό που υποτίθεται ότι κάνει ο άνθρωπος δεν είναι κάτι που κατανοήθηκε από τον άνθρωπο εξαρχής, αλλά είναι οι απαιτήσεις που ο Θεός έχει από τον άνθρωπο κατά τη διάρκεια του έργου Του. Αυτές οι απαιτήσεις γίνονται βαθμιαία βαθύτερες και πιο υψηλές καθώς ο Θεός εργάζεται. Για παράδειγμα, κατά την Εποχή του Νόμου, ο άνθρωπος έπρεπε να ακολουθεί τον νόμο, και κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, ο άνθρωπος έπρεπε να φέρει τον σταυρό. Η Εποχή της Βασιλείας είναι διαφορετική: Οι απαιτήσεις του ανθρώπου είναι υψηλότερες από ό,τι κατά τη διάρκεια της Εποχής του Νόμου και της Εποχής της Χάριτος. Καθώς τα οράματα γίνονται όλο και πιο υψηλά, οι απαιτήσεις του ανθρώπου γίνονται ολοένα και υψηλότερες και καθίστανται όλο και πιο ξεκάθαρες και πιο πραγματικές. Ομοίως, τα οράματα γίνονται ολοένα και πιο αληθινά. Αυτά τα πολλά και αληθινά οράματα δεν συντελούν μόνο στην υπακοή του ανθρώπου στον Θεό, αλλά, περισσότερο, συντελούν στη γνώση του όσον αφορά τον Θεό.

Σε σύγκριση με τις προηγούμενες εποχές, το έργο του Θεού κατά την εποχή της Βασιλείας είναι πιο πρακτικό, περισσότερο κατευθυνόμενο προς την ουσία του ανθρώπου και προς τις αλλαγές στη διάθεσή του και πιο ικανό να καταθέσει μαρτυρία στον ίδιο τον Θεό για όλους εκείνους που Τον ακολουθούν. Με άλλα λόγια, κατά τη διάρκεια της Εποχής της Βασιλείας, καθώς Εκείνος εργάζεται, ο Θεός δείχνει περισσότερο τον εαυτό Του στον άνθρωπο από οποιαδήποτε άλλη φορά στο παρελθόν, πράγμα που σημαίνει ότι τα οράματα που πρέπει να γίνουν γνωστά στον άνθρωπο είναι υψηλότερα από ό,τι ήταν σε οποιαδήποτε προηγούμενη εποχή. Επειδή το έργο του Θεού μεταξύ των ανθρώπων έχει εισέλθει σε πρωτόγνωρες περιοχές, τα οράματα που γνωρίζει ο άνθρωπος κατά την εποχή της Βασιλείας είναι τα υψηλότερα μεταξύ όλου του έργου διαχείρισης. Το έργο του Θεού έχει εισέλθει σε πρωτόγνωρες περιοχές και έτσι, τα οράματα που πρέπει να γνωρίζει ο άνθρωπος έχουν γίνει υψηλότερα από όλα τα οράματα και οι επακόλουθες πράξεις του ανθρώπου είναι επίσης υψηλότερες από ό,τι σε οποιαδήποτε άλλη προηγούμενη εποχή, γιατί οι πράξεις των ανθρώπων αλλάζουν, συμβαδίζοντας με τα οράματα, και η τελειότητα των οραμάτων σηματοδοτεί, επίσης, την τελειότητα των απαιτήσεων του ανθρώπου. Μόλις η διαχείριση του Θεού σταματήσει, τότε παύουν και οι πράξεις του ανθρώπου, και χωρίς το έργο του Θεού ο άνθρωπος δεν θα έχει άλλη επιλογή από το να διατηρήσει το δόγμα των παρελθόντων χρόνων, αλλιώς απλώς δεν θα έχει πού να στραφεί. Χωρίς νέα οράματα, δεν θα υπάρξουν νέες πράξεις από τον άνθρωπο· χωρίς πλήρη οράματα, δεν θα υπάρξουν τέλειες πράξεις από τον άνθρωπο· χωρίς υψηλότερα οράματα, δεν θα υπάρξουν υψηλότερες πράξεις από τον άνθρωπο. Οι πράξεις του ανθρώπου αλλάζουν με τα βήματα του Θεού και, επίσης, η γνώση και η εμπειρία του ανθρώπου αλλάζουν με το έργο του Θεού. Ανεξάρτητα από το πόσο ικανός είναι ο άνθρωπος, εξακολουθεί να είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με τον Θεό και αν ο Θεός σταματούσε να εργάζεται για μια μόνο στιγμή, τότε ο άνθρωπος θα πέθαινε αμέσως, εισπράττοντας την οργή Του. Ο άνθρωπος δεν έχει τίποτα για να καυχηθεί, διότι ανεξάρτητα από το πόσο υψηλή είναι η γνώση του ανθρώπου σήμερα, ανεξάρτητα από το πόσο βαθιές είναι οι εμπειρίες του, είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με το έργο του Θεού —γιατί οι πράξεις του ανθρώπου και αυτό που πρέπει να αναζητήσει στην πίστη του στον Θεό, είναι αδιαχώριστα από τα οράματα. Σε κάθε περίπτωση του έργου του Θεού, τα οράματα είναι εκείνα που πρέπει να γνωρίσει ο άνθρωπος, οράματα που ακολουθούνται από τις αρμόζουσες απαιτήσεις του Θεού προς τον άνθρωπο. Χωρίς αυτά τα οράματα ως θεμέλιο, ο άνθρωπος θα ήταν απλώς ανίκανος να κάνει πράξεις, ούτε θα μπορούσε να ακολουθήσει ακλόνητα τον Θεό. Εάν ο άνθρωπος δεν ξέρει τον Θεό αλλά ούτε καταλαβαίνει το θέλημα του Θεού, τότε όλα όσα κάνει είναι μάταια και δεν μπορούν να εγκριθούν από τον Θεό. Ανεξάρτητα από το πόσο άφθονα είναι τα δώρα του ανθρώπου, παραμένει αχώριστος από το έργο του Θεού και την καθοδήγηση του Θεού. Ανεξάρτητα από το πόσο καλές ή σε αφθονία είναι οι ενέργειες του ανθρώπου, δεν μπορούν να αντικαταστήσουν το έργο του Θεού. Και έτσι, σε καμία περίπτωση δεν μπορεί η πράξη του ανθρώπου να διαχωριστεί από τα οράματα. Όσοι δεν αποδέχονται τα νέα οράματα, δεν έχουν τις νέες πράξεις. Οι πράξεις τους δεν έχουν καμία σχέση με την αλήθεια, διότι ακολουθούν το δόγμα και τηρούν τον νεκρό νόμο· δεν έχουν καθόλου νέα οράματα και, ως εκ τούτου, δεν κάνουν πράξη τίποτα από τη νέα εποχή. Έχασαν τα οράματα, και με αυτόν τον τρόπο, έχασαν επίσης και το έργο του Αγίου Πνεύματος και έχασαν και την αλήθεια. Εκείνοι που είναι χωρίς την αλήθεια, είναι οι απόγονοι του παραλογισμού, είναι η ενσάρκωση του Σατανά. Ό,τι και αν είναι κάποιος, δεν μπορεί να υφίσταται χωρίς τα οράματα του έργου του Θεού και δεν μπορούν να στερηθούν την παρουσία του Αγίου Πνεύματος· μόλις χάσουν τα οράματα, κατεβαίνουν αμέσως στον Άδη και ζουν στο σκοτάδι. Οι άνθρωποι χωρίς οράματα είναι εκείνοι που ακολουθούν τον Θεό ανόητα, είναι αυτοί που στερούνται του έργου του Αγίου Πνεύματος και ζουν στην κόλαση. Αυτοί οι άνθρωποι δεν επιδιώκουν την αλήθεια και κρεμάνε το όνομα του Θεού σαν πινακίδα. Όσοι δεν γνωρίζουν το έργο του Αγίου Πνεύματος, δεν γνωρίζουν τον ενσαρκωμένο Θεό, δεν γνωρίζουν τα τρία στάδια του έργου στο σύνολο της διαχείρισης του Θεού —δεν γνωρίζουν τα οράματα και έτσι παραμένουν εκτός της αλήθειας. Και δεν είναι αυτοί που δεν κατέχουν την αλήθεια όλοι τους αυτοί που πράττουν το κακό; Εκείνοι που είναι πρόθυμοι να κάνουν την αλήθεια πράξη, που είναι πρόθυμοι να αναζητήσουν τη γνώση του Θεού και που συνεργάζονται πραγματικά με τον Θεό είναι άνθρωποι για τους οποίους τα οράματα λειτουργούν ως θεμέλιο. Εγκρίνονται από τον Θεό επειδή συνεργάζονται με τον Θεό και αυτή η συνεργασία είναι που πρέπει να γίνει πράξη από τον άνθρωπο.

Στα οράματα ενυπάρχουν πολλά μονοπάτια για να γίνουν πράξη. Οι πρακτικές απαιτήσεις για τον άνθρωπο περιλαμβάνονται επίσης στα οράματα, όπως και το έργο του Θεού που πρέπει να γίνει γνωστό στον άνθρωπο. Στο παρελθόν, κατά τη διάρκεια των ειδικών συγκεντρώσεων ή των μεγάλων συγκεντρώσεων που πραγματοποιήθηκαν σε διάφορα μέρη, αναφέρθηκε μόνο μία πτυχή του μονοπατιού της πράξης. Τέτοιες πράξεις ήταν αυτές που έπρεπε να εφαρμοστούν στην Εποχή της Χάριτος και δεν είχε καμία σχέση με τη γνώση του Θεού, διότι το όραμα της Εποχής της Χάριτος ήταν μόνο το όραμα της σταύρωσης του Ιησού και δεν υπήρχαν μεγαλύτερα οράματα. Ο άνθρωπος υποτίθεται ότι δεν ξέρει τίποτα περισσότερο από το έργο της λύτρωσης του ανθρώπου μέσω της σταύρωσης, και έτσι, κατά τη διάρκεια της Εποχής της Χάριτος, δεν υπήρχαν άλλα οράματα για να γνωρίσει ο άνθρωπος. Με αυτόν τον τρόπο, ο άνθρωπος είχε μόνο μια ελάχιστη γνώση του Θεού και εκτός από τη γνώση της αγάπης και της συμπόνιας του Ιησού, υπήρχαν μόνο λίγα απλά και θλιβερά πράγματα για να κάνει πράξη, πράγματα που απείχαν πολύ από το σήμερα. Στο παρελθόν, ανεξάρτητα από τη μορφή της συνάθροισής του, ο άνθρωπος δεν μπόρεσε να μιλήσει για μια πρακτική γνώση του έργου του Θεού, πολύ λιγότερο δε μπορούσε να πει ξεκάθαρα ποιο ήταν το καταλληλότερο μονοπάτι πράξεων για να εισέλθει. Πρόσθεσε, απλώς, μερικές απλές λεπτομέρειες σε ένα θεμέλιο ανεκτικότητας και υπομονής· δεν υπήρχε καμία αλλαγή στην ουσία των πράξεών του, επειδή μέσα στην ίδια εκείνη εποχή ο Θεός δεν έκανε κανένα νεότερο έργο και οι μόνες απαιτήσεις που είχε ήταν η ανοχή και η υπομονή ή το να φέρει ο άνθρωπος τον σταυρό. Εκτός από τέτοιες πράξεις, δεν υπήρχαν άλλα ανώτερα οράματα, παρά μόνο η σταύρωση του Ιησού. Στο παρελθόν, δεν υπήρχε καμία αναφορά σε άλλα οράματα, επειδή ο Θεός δεν έκανε μεγάλο έργο και επειδή είχε περιορισμένες απαιτήσεις από τον άνθρωπο. Με αυτόν τον τρόπο, ανεξάρτητα από το τι έκανε ο άνθρωπος, ήταν ανίκανος να παραβιάσει αυτά τα όρια, όρια που ήταν μόνο λίγα απλά και ρηχά πράγματα που θα εφαρμοζόντουσαν από τον άνθρωπο στην πράξη. Σήμερα, μιλάω για άλλα οράματα, διότι σήμερα, έχει γίνει περισσότερο έργο, έργο που πολλές φορές ξεπερνά την Εποχή του Νόμου και την Εποχή της Χάριτος. Οι απαιτήσεις του ανθρώπου, επίσης, είναι πολλές φορές υψηλότερες από ό,τι σε προηγούμενες εποχές. Εάν ο άνθρωπος δεν είναι σε θέση να γνωρίζει πλήρως αυτό το έργο, τότε δεν θα έχει μεγάλη σημασία. Μπορεί να ειπωθεί ότι ο άνθρωπος θα δυσκολευόταν να γνωρίσει πλήρως τέτοιες εργασίες εάν δεν αφιέρωνε μια ολόκληρη ζωή προσπαθώντας γι’ αυτό. Στο έργο της κατάκτησης, το να μιλάμε μόνο για το μονοπάτι της πράξης θα καθιστούσε αδύνατη την κατάκτηση του ανθρώπου. Η απλή συζήτηση για τα οράματα, χωρίς τις όποιες απαιτήσεις του ανθρώπου, θα καθιστούσε επίσης αδύνατη την κατάκτηση του ανθρώπου. Εάν δεν είχε ειπωθεί τίποτα άλλο, παρά μόνο για το μονοπάτι της πράξης, τότε θα ήταν αδύνατο να χτυπήσουμε την Αχίλλειο πτέρνα του ανθρώπου ή να διαλύσουμε τις αντιλήψεις του ανθρώπου και θα ήταν, επίσης, αδύνατο να κατακτήσουμε εντελώς τον άνθρωπο. Τα οράματα είναι το κύριο όργανο της κατάκτησης του ανθρώπου, όμως αν δεν υπήρχε κανένα μονοπάτι εκτός από τα οράματα, τότε ο άνθρωπος δεν θα είχε κανέναν τρόπο να ακολουθήσει, πολύ λιγότερο δε θα είχε το οποιοδήποτε μέσο εισόδου. Αυτή ήταν η θεμελιώδης αρχή του έργου του Θεού από την αρχή μέχρι το τέλος: Στα οράματα υπάρχει αυτό που μπορεί να εφαρμοστεί στην πράξη, και υπάρχουν και οράματα επιπλέον της πράξης. Ο βαθμός αλλαγών τόσο στη ζωή του ανθρώπου όσο και στη διάθεσή του συμβαδίζει με τις αλλαγές στα οράματα. Αν ο άνθρωπος στηριζόταν μόνο στις δικές του προσπάθειες, τότε θα ήταν αδύνατο γι’ αυτόν να επιτύχει μεγάλο βαθμό αλλαγής. Τα οράματα μιλούν για το έργο του ίδιου του Θεού και για τη διαχείριση του Θεού. Η πράξη αναφέρεται στο μονοπάτι της πράξης του ανθρώπου και στον τρόπο της ανθρώπινης ύπαρξης· σε όλη τη διαχείριση του Θεού, η σχέση μεταξύ οραμάτων και πράξης είναι η σχέση μεταξύ Θεού και ανθρώπου. Αν τα οράματα αφαιρούνταν ή αν υπήρχε αναφορά σε αυτά χωρίς να γίνει μνεία στην πράξη ή εάν υπήρχαν μόνο οράματα και η πράξη του ανθρώπου εξαφανιζόταν, τότε τέτοια πράγματα δεν μπορούσαν να θεωρηθούν ως η διαχείριση του Θεού, πολύ λιγότερο δε θα μπορούσε να ειπωθεί ότι το έργο του Θεού γίνεται για χάρη της ανθρωπότητας. Με αυτόν τον τρόπο, όχι μόνο θα έπρεπε να αφαιρεθεί το καθήκον του ανθρώπου, αλλά θα υπήρχε άρνηση του σκοπού του έργου του Θεού. Εάν, από την αρχή μέχρι το τέλος, ο άνθρωπος ήταν απλώς υποχρεωμένος να κάνει πράξεις χωρίς τη συμμετοχή του έργου του Θεού, και, επιπλέον, αν ο άνθρωπος δεν ήταν υποχρεωμένος να γνωρίζει το έργο του Θεού, δεν θα μπορούσε ένα τέτοιο έργο να αποκαλείται διαχείριση του Θεού. Εάν ο άνθρωπος δεν γνώριζε τον Θεό και αγνοούσε το θέλημα του Θεού και έκανε στα τυφλά τις πράξεις του με αόριστο και αφηρημένο τρόπο, τότε δεν θα γινόταν ποτέ ένα πλήρως καταρτισμένο πλάσμα. Έτσι, λοιπόν, αυτά τα δύο πράγματα είναι απαραίτητα. Εάν υπήρχε μόνο το έργο του Θεού, δηλαδή εάν υπήρχαν μόνο τα οράματα και δεν υπήρχε η συνεργασία ή οι πράξεις από τον άνθρωπο, τότε αυτά τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να ονομαστούν διαχείριση του Θεού. Αν υπήρχε μόνο η πράξη και η είσοδος του ανθρώπου, τότε, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλό ήταν το μονοπάτι στο οποίο εισήλθε ο άνθρωπος, και αυτό θα ήταν επίσης απαράδεκτο. Η είσοδος του ανθρώπου πρέπει να αλλάζει σταδιακά σύμφωνα με το έργο και τα οράματα, δεν μπορεί να αλλάξει κατά βούληση. Οι θεμελιώδεις αρχές των πράξεων του ανθρώπου δεν είναι ελεύθερες και απεριόριστες, αλλά υπάρχουν εντός ορισμένων ορίων. Αυτές οι αρχές αλλάζουν εναρμονιζόμενες με τα οράματα του έργου. Έτσι, η διαχείριση του Θεού καταλήγει, τελικά, στο έργο του Θεού και στις πράξεις του ανθρώπου.

Το έργο διαχείρισης προέκυψε μόνο εξαιτίας της ανθρωπότητας, που σημαίνει ότι παράχθηκε μόνο από την ύπαρξη της ανθρωπότητας. Δεν υπήρχε διαχείριση πριν από την ανθρωπότητα, ή στην αρχή, όταν δημιουργήθηκαν οι ουρανοί και η γη και όλα τα πράγματα. Εάν, σε όλο το έργο του Θεού, δεν υπήρχε πρακτική που να είναι ευεργετική για τον άνθρωπο, δηλαδή εάν ο Θεός δεν είχε τις απαιτούμενες προδιαγραφές της διεφθαρμένης ανθρωπότητας (εάν στο έργο του Θεού δεν υπήρχε κατάλληλο μονοπάτι για τις πράξεις του ανθρώπου), τότε αυτό το έργο δεν θα μπορούσε να αποκαλείται η διαχείριση του Θεού. Εάν το σύνολο του έργου του Θεού περιλάμβανε μόνο την ενημέρωση της διεφθαρμένης ανθρωπότητας για τον τρόπο μεταχείρισης των πράξεών της και ο Θεός δεν πραγματοποιούσε καμία από τις δικές Του εργασίες και δεν έδειχνε κομμάτι της παντοδυναμίας ή της σοφίας Του, τότε, ανεξάρτητα από το πόσο υψηλές είναι οι απαιτήσεις του Θεού για τον άνθρωπο, ανεξάρτητα από το πόσο καιρό έζησε ο Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους, ο άνθρωπος δεν θα γνώριζε τίποτα για τη διάθεση του Θεού· αν συνέβαινε αυτό, τότε αυτού του είδους το έργο δεν θα ήταν άξιο να ονομαστεί διαχείριση του Θεού. Με απλά λόγια, το έργο της διαχείρισης του Θεού είναι το έργο του Θεού και το σύνολο του έργου που πραγματοποιείται υπό την καθοδήγηση του Θεού από εκείνους που έχει κερδίσει ο Θεός. Τέτοιο έργο μπορεί να συνοψισθεί ως διαχείριση και αναφέρεται στο έργο του Θεού στον άνθρωπο, καθώς και στη συνεργασία μαζί Του με όλους εκείνους που Τον ακολουθούν. Όλα αυτά μπορούν συλλογικά να ονομάζονται διαχείριση. Εδώ, το έργο του Θεού ονομάζεται όραμα και η συνεργασία του ανθρώπου ονομάζεται πράξη. Όσο υψηλότερο είναι το έργο του Θεού (δηλαδή, όσο υψηλότερα είναι τα οράματα), τόσο περισσότερο η διάθεση του Θεού γίνεται και πιο σαφής στον άνθρωπο και όσο περισσότερο είναι σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου τόσο υψηλότερη είναι η πράξη και η συνεργασία του ανθρώπου. Όσο υψηλότερες είναι οι απαιτήσεις του ανθρώπου, τόσο περισσότερο το έργο του Θεού έρχεται σε αντίθεση με τις αντιλήψεις του ανθρώπου, κι αυτό έχει ως αποτέλεσμα ότι οι δοκιμασίες του ανθρώπου και τα πρότυπα που πρέπει να ακολουθήσει γίνονται κι αυτά υψηλότερα. Με την ολοκλήρωση αυτού του έργου, όλα τα οράματα θα έχουν ολοκληρωθεί και αυτό που ο άνθρωπος πρέπει να κάνει στην πράξη θα έχει αγγίξει την κορυφή της τελειότητας. Αυτή θα είναι και η εποχή κατά την οποία ο καθένας κατατάσσεται ανάλογα με το είδος, γιατί αυτό που ο άνθρωπος θα πρέπει να γνωρίζει θα έχει εμφανιστεί στον άνθρωπο. Έτσι, όταν τα οράματα φτάσουν στο απόγειό τους, το έργο θα πλησιάσει στο τέλος του και οι πράξεις του ανθρώπου θα έχουν φτάσει, επίσης, στο τέλος τους. Οι πράξεις του ανθρώπου βασίζονται στο έργο του Θεού και η διαχείριση του Θεού εκφράζεται πλήρως μόνο χάρη στις πράξεις του ανθρώπου και τη συνεργασία του ανθρώπου. Ο άνθρωπος είναι το έκθεμα του έργου του Θεού και το αντικείμενο της διαχείρισης του Θεού, αλλά και το προϊόν της πλήρους διαχείρισης του Θεού. Εάν ο Θεός δούλευε μόνος Του, χωρίς τη συνεργασία του ανθρώπου, τότε δεν θα υπήρχε τίποτα που θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως αποκρυστάλλωση ολόκληρου του έργου Του, και έτσι δεν θα δινόταν η παραμικρή σημασία στο έργο της διαχείρισης του Θεού. Μόνο επιλέγοντας ένα κατάλληλο αντικείμενο που είναι έξω από το έργο του Θεού και το οποίο μπορεί να εκφράσει αυτό το έργο και να αποδείξει την παντοδυναμία και τη σοφία Του, είναι δυνατόν να επιτύχει τον στόχο της διαχείρισης του Θεού και να επιτύχει το στόχο να χρησιμοποιήσει όλο το έργο για να νικήσει ολοσχερώς τον Σατανά. Και έτσι, ο άνθρωπος είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι του έργου της διαχείρισης του Θεού και ο άνθρωπος είναι ο μόνος που μπορεί να κάνει τη διαχείριση του Θεού να καρποφορήσει και να επιτύχει τον τελικό του στόχο· εκτός από τον άνθρωπο, καμία άλλη μορφή ζωής δεν μπορεί να αναλάβει έναν τέτοιο ρόλο. Αν ο άνθρωπος πρόκειται να γίνει η πραγματική αποκρυστάλλωση του έργου της διαχείρισης, τότε η ανυπακοή της διεφθαρμένης ανθρωπότητας πρέπει να διαλυθεί τελείως. Αυτό απαιτεί να δίνονται στον άνθρωπο πράξεις κατάλληλες για διαφορετικές κάθε φορά εποχές, και ο Θεός να εκτελεί το αντίστοιχο έργο ανάμεσα στους ανθρώπους. Μόνο με αυτόν τον τρόπο θα δημιουργηθεί τελικά μια ομάδα ανθρώπων που θα αποτελεί την αποκρυστάλλωση του έργου διαχείρισης. Το έργο του Θεού ανάμεσα στους ανθρώπους δεν μπορεί να γίνει μάρτυρας στον ίδιο τον Θεό, μόνο μέσα από το έργο του Θεού και μόνο. Αυτή η μαρτυρία απαιτεί επίσης ζωντανά ανθρώπινα όντα που θα είναι κατάλληλα για να επιτευχθεί το έργο Του. Ο Θεός θα δουλέψει αρχικά πάνω σε αυτούς τους ανθρώπους, μέσω των οποίων θα εκφραστεί το έργο Του, και έτσι και η μαρτυρία του θελήματός Του θα γεννηθεί ανάμεσα στους ανθρώπους. Και με αυτό, ο Θεός θα έχει επιτύχει τον σκοπό του έργου Του. Ο Θεός δεν εργάζεται μόνος για να νικήσει τον Σατανά, επειδή δεν μπορεί να γίνει άμεσα μάρτυρας για τον εαυτό Του ανάμεσα σε όλα τα πλάσματα. Εάν επρόκειτο να το πράξει, θα ήταν αδύνατο να πείσει τελείως τον άνθρωπο, οπότε ο Θεός πρέπει να εργαστεί πάνω στον άνθρωπο για να τον κατακτήσει, και μόνο τότε θα μπορέσει να γίνει μάρτυρας μεταξύ όλων των πλασμάτων. Εάν μόνο ο Θεός εργαζόταν και δεν υπήρχε η συνεργασία του ανθρώπου ή αν δεν ήταν απαραίτητο ο άνθρωπος να συνεργαστεί, τότε ο άνθρωπος δεν θα μπορούσε ποτέ να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού και θα αγνοούσε για πάντα το θέλημα του Θεού. Έτσι, δεν θα μπορούσε να ονομαστεί το έργο της διαχείρισης του Θεού. Αν μόνο ο ίδιος ο άνθρωπος έπρεπε να αγωνιστεί, να αναζητήσει και να εργαστεί σκληρά, αλλά δεν κατανοούσε το έργο του Θεού, τότε ο άνθρωπος θα έκανε φάρσες. Χωρίς το έργο του Αγίου Πνεύματος, αυτό που κάνει ο άνθρωπος είναι του Σατανά, είναι επαναστατικός και κακοποιός. Ο Σατανάς παρουσιάζεται σε όλα όσα γίνονται από τη διεφθαρμένη ανθρωπότητα και δεν υπάρχει τίποτα που να είναι συμβατό με τον Θεό και όλα είναι η εκδήλωση του Σατανά. Τίποτα από όλα όσα έχουν ειπωθεί δεν αφορά αποκλειστικά τα οράματα και τις πράξεις. Πάνω στο θεμέλιο των οραμάτων, ο άνθρωπος βρίσκει την πράξη, βρίσκει το δρόμο της υπακοής, ώστε να μπορεί να βάλει στην άκρη τις αντιλήψεις του και να κερδίσει εκείνα τα πράγματα που δεν είχε στο παρελθόν. Ο Θεός απαιτεί να συνεργάζεται ο άνθρωπος μαζί Του, αυτός ο άνθρωπος να συμμορφώνεται πλήρως με τις απαιτήσεις Του και ο άνθρωπος ζητά να δει το έργο του ίδιου του Θεού, να βιώσει την παντοδύναμη δύναμη του Θεού και να γνωρίσει τη διάθεση του Θεού. Αυτά, συνοπτικά, είναι η διαχείριση του Θεού. Η ένωση του Θεού με τον άνθρωπο είναι η διαχείριση και η μέγιστη διαχείριση.

Αυτό που περιλαμβάνει τα οράματα αναφέρεται πρωτίστως στο έργο του ίδιου του Θεού, και αυτό που περιλαμβάνει την πράξη πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο και δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό. Το έργο του Θεού ολοκληρώνεται από τον ίδιο τον Θεό και η πράξη του ανθρώπου επιτυγχάνεται από τον ίδιο τον άνθρωπο. Αυτό που πρέπει να γίνει από τον ίδιο τον Θεό δεν χρειάζεται να γίνει από τον άνθρωπο, και αυτό που πρέπει να γίνει πράξη από τον άνθρωπο δεν σχετίζεται με τον Θεό. Το έργο του Θεού είναι δική Του διακονία και δεν έχει καμία σχέση με τον άνθρωπο. Αυτό το έργο δεν χρειάζεται να γίνει από τον άνθρωπο και, επιπλέον, ο άνθρωπος θα ήταν ανίκανος να επιτελέσει το έργο που πρέπει να γίνει από τον Θεό. Αυτό που απαιτείται να κάνει πράξη ο άνθρωπος πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο, είτε πρόκειται για τη θυσία της ίδιας της ζωής του είτε για την παράδοσή του στον Σατανά για να καταθέσει μαρτυρία —όλα αυτά πρέπει να επιτευχθούν από τον άνθρωπο. Ο ίδιος ο Θεός ολοκληρώνει όλο το έργο όπως πρέπει να Το κάνει και αυτό που ο άνθρωπος πρέπει να κάνει επιδεικνύεται στον άνθρωπο και το υπόλοιπο έργο επαφίεται στον άνθρωπο. Ο Θεός δεν κάνει πρόσθετο έργο. Επιτελεί μόνο το έργο που είναι μέσα στη δική Του διακονία και δείχνει μόνο στον άνθρωπο τον τρόπο και αυτό που κάνει μόνο είναι να ανοίξει τον δρόμο και δεν στρώνει τον δρόμο. Αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από τον άνθρωπο. Η πράξη της αλήθειας σημαίνει να τεθούν σε πράξη τα λόγια του Θεού και όλο αυτό είναι καθήκον του ανθρώπου, είναι αυτό που πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο και δεν έχει καμία σχέση με τον Θεό. Εάν ο άνθρωπος απαιτεί ο Θεός να υποφέρει επίσης το μαρτύριο και το ραφινάρισμα μέσα στην αλήθεια, με τον ίδιο τρόπο όπως ο άνθρωπος, τότε ο άνθρωπος είναι ανυπάκουος. Το έργο του Θεού είναι να εκτελέσει τη διακονία Του και το καθήκον του ανθρώπου είναι να υπακούσει σε όλη την καθοδήγηση του Θεού, χωρίς καμία αντίσταση. Αυτό που ο άνθρωπος κατορθώνει, είναι επιβεβλημένο να το επιτελέσει, ανεξάρτητα από τον τρόπο με τον οποίο ο Θεός δουλεύει ή ζει. Μόνο ο ίδιος ο Θεός μπορεί να έχει απαιτήσεις από τον άνθρωπο, δηλαδή μόνο ο Θεός είναι ικανός να προβάλλει απαιτήσεις στον άνθρωπο. Ο άνθρωπος δεν πρέπει να έχει άλλη επιλογή, δεν πρέπει να κάνει τίποτα παρά να παραδοθεί πλήρως και να κάνει πράξεις. Αυτή είναι η αίσθηση που πρέπει να κατακτήσει ο άνθρωπος. Μόλις ολοκληρωθεί το έργο που πρέπει να γίνει από τον ίδιο τον Θεό, ο άνθρωπος πρέπει να το βιώσει, βήμα προς βήμα. Αν, τελικά, όταν ολοκληρωθεί όλη η διαχείριση του Θεού, ο άνθρωπος δεν έχει κάνει ακόμα αυτό που απαιτείται από τον Θεό, τότε ο άνθρωπος πρέπει να τιμωρηθεί. Εάν ο άνθρωπος δεν εκπληρώνει τις απαιτήσεις του Θεού, τότε αυτό οφείλεται στην ανυπακοή του ανθρώπου. Αυτό δεν σημαίνει ότι ο Θεός δεν ήταν αρκετά διεξοδικός στο έργο Του. Όλοι όσοι δεν μπορούν να κάνουν πράξη τα λόγια του Θεού, όσοι δεν μπορούν να εκπληρώσουν τις απαιτήσεις του Θεού και όσοι δεν μπορούν να δώσουν την πίστη τους και να εκπληρώσουν το καθήκον τους, όλοι αυτοί θα τιμωρηθούν. Σήμερα, αυτό που πρέπει να επιτύχετε δεν είναι οι πρόσθετες απαιτήσεις, αλλά το καθήκον του ανθρώπου και αυτό που πρέπει να γίνει από όλους. Εάν δεν είστε σε θέση να εκτελέσετε ακόμη και αυτό το καθήκον σας, ή να το κάνετε καλά, τότε εσείς δεν τιμωρείτε τους εαυτούς σας; Δεν φλερτάρετε με τον θάνατο; Πώς θα μπορούσατε ακόμα να περιμένετε να υπάρχει μέλλον και προοπτικές; Το έργο του Θεού γίνεται για χάρη της ανθρωπότητας και η συνεργασία του ανθρώπου είναι για χάρη της διαχείρισης του Θεού. Αφότου ο Θεός έχει κάνει όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει, ο άνθρωπος πρέπει να είναι γενναιόδωρος με τις πράξεις του και να συνεργάζεται με τον Θεό. Στο έργο του Θεού, ο άνθρωπος πρέπει να καταβάλλει κάθε προσπάθεια, πρέπει να προσφέρει την αφοσίωσή του, και δεν πρέπει να επιδοθεί σε πολυάριθμες συλλήψεις ή να καθίσει παθητικά και να περιμένει τον θάνατο. Ο Θεός μπορεί να θυσιάσει τον εαυτό Του για τον άνθρωπο, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει την αφοσίωσή του στον Θεό; Ο Θεός έχει ενωμένη την καρδιά και το μυαλό για τον άνθρωπο, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να προσφέρει λίγη συνεργασία; Ο Θεός εργάζεται για την ανθρωπότητα, οπότε γιατί ο άνθρωπος δεν μπορεί να εκπληρώσει κάποιο από τα καθήκοντά του για χάρη της διαχείρισης του Θεού; Το έργο του Θεού έχει φτάσει μέχρι εδώ, κι όμως εξακολουθείτε να βλέπετε αλλά δεν ενεργείτε, να ακούτε αλλά να μην κινείστε. Δεν είναι τέτοιοι άνθρωποι αντικείμενα καταδίκης; Ο Θεός έχει ήδη αφιερώσει το σύνολό Του στον άνθρωπο, οπότε γιατί σήμερα ο άνθρωπος είναι ανίκανος να επιτελέσει σοβαρά το καθήκον του; Για τον Θεό, το έργο Του είναι η πρώτη προτεραιότητά Του και το έργο της διαχείρισής Του είναι υψίστης σημασίας. Για τον άνθρωπο, το να κάνει τα λόγια του Θεού πράξη και να εκπληρώσει τις απαιτήσεις Του είναι η πρώτη του προτεραιότητα. Αυτό όλοι πρέπει να το καταλάβετε. Οι λέξεις που ειπώθηκαν σ’ εσάς έχουν φτάσει στον πυρήνα της ουσίας σας, και το έργο του Θεού έχει εισέλθει σε πρωτόγνωρες περιοχές. Πολλοί άνθρωποι ακόμα δεν καταλαβαίνουν την αλήθεια ή το ψεύδος αυτού του τρόπου· εξακολουθούν να περιμένουν και να βλέπουν και να μην εκτελούν το καθήκον τους. Αντ’ αυτού, εξετάζουν κάθε λέξη και πράξη του Θεού, εστιάζουν σε αυτό που Εκείνος τρώει και φοράει και οι αντιλήψεις τους γίνονται όλο και πιο θλιβερές. Μα δεν κάνουν φασαρία για το τίποτα αυτοί οι άνθρωποι; Πώς μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να αναζητούν τον Θεό; Και πώς θα μπορούσαν να είναι εκείνοι που σκόπιμα υποτάσσονται στον Θεό; Έβαλαν την πίστη και το καθήκον τους στο πίσω μέρος του μυαλού τους, και αντ’ αυτού, επικεντρώθηκαν στο πού βρίσκεται ο Θεός. Είναι ένα αίσχος! Εάν ο άνθρωπος έχει καταλάβει όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να καταλάβει και έχει κάνει πράξη όλα όσα υποτίθεται ότι πρέπει να κάνει, τότε ο Θεός θα δώσει σίγουρα τις ευλογίες Του στον άνθρωπο, γιατί αυτό που απαιτεί από τον άνθρωπο είναι το καθήκον του ανθρώπου και αυτό που πρέπει να γίνει από τον άνθρωπο. Αν ο άνθρωπος είναι ανίκανος να κατανοήσει ό,τι υποτίθεται ότι καταλαβαίνει και δεν είναι σε θέση να κάνει πράξη ό,τι πρέπει να κάνει πράξη, τότε ο άνθρωπος θα τιμωρηθεί. Όσοι δεν συνεργάζονται με τον Θεό, διατηρούν εχθρική στάση προς τον Θεό, εκείνοι που δεν δέχονται το νέο έργο, αντιτίθενται σ’ αυτό, παρόλο που αυτοί οι άνθρωποι δεν κάνουν τίποτα που να είναι προφανώς σε αντίθεση με αυτό. Όλοι όσοι δεν εφαρμόζουν την αλήθεια που απαιτεί ο Θεός, είναι άνθρωποι που σκοπίμως αντιτίθενται και είναι ανυπάκουοι προς τα λόγια του Θεού, ακόμα κι αν αυτοί οι άνθρωποι δίνουν ιδιαίτερη προσοχή στο έργο του Αγίου Πνεύματος. Οι άνθρωποι που δεν υπακούουν στα λόγια του Θεού και δεν υποτάσσονται στον Θεό, είναι αντιδραστικοί και σε αντίθεση με τον Θεό. Οι άνθρωποι που δεν εκτελούν το καθήκον τους είναι εκείνοι που δεν συνεργάζονται με τον Θεό, και οι άνθρωποι που δεν συνεργάζονται με τον Θεό είναι εκείνοι που δεν αποδέχονται το έργο του Αγίου Πνεύματος.

Οι καταστροφές αποτελούν συχνό φαινόμενο, κι έχουν εμφανιστεί τα σημεία της επιστροφής του Κυρίου. Πώς μπορούμε, λοιπόν, να υποδεχθούμε τον Κύριο; Σας προσκαλούμε εγκάρδια να επικοινωνήσετε μαζί μας για να βρείτε τον τρόπο.